หัวข้อ: The rainbow project เรื่องสั้น 7 เรื่อง 7 คนเขียน (อัพให้ใหม่ง่ายกว่าทำลิ้งค์)

[Cha Ris Ma]

  ตอนรับตอนแรกของสีเหลืองครับ

[MonarcH]

สีเหลืองออกตัวแรงมาก 

[MonarcH]

ไม่ได้อวยกันเองนะ แต่เริ่มตอนแรกก็สนุกแล้ว 

[MonarcH]

อ่านอีกครั้งก็ยังสนุก หรั่ง อ๊อบ หม่อมเอียด เดี๋ยวเจอกันในสีแสดเร็ว ๆ นี้

[oaw_eang]

เล่นอะไรกัน?

[ภาพฝัน]

   ภายในสตูดิโอถ่ายภาพ มีแต่เสียงเฟลช เสียงพูดคุย เสียงตะโกนและความเคลื่อนไหว ของ2นายแบบที่ต่างกันสุดขั้ว วริศรินทร์ นายแบบที่มีชื่อเสียงพอสมควรกับภาพลักษณ์ที่ดูมืดมน เขาผู้ที่ไม่เคยยิ้มให้ใครได้เห็นบ่อยนัก รอยยิ้มของเขาเรียกได้ว่าหายาก กับปลายฟ้านายแบบผู้มีภาพลักษณ์ร่าเริงสดใด วริศรินทร์เปรียบเหมือนเทพบุตรที่อยู่ท่ามกลางเงามืด ส่วนปลายฟ้าคือเทพบุตรที่อยู่ท่ามกลางแสงสว่างสดใส  ภาพที่สองคนยืนคู่กันทำให้คนอื่นๆ ไม่สามารถละสายตาออกไปได้

   “ไนท์ เข้าไปใกล้ปลายฟ้าหน่อยครับ แล้วยกมือขึ้นเสยผม ปลายฟ้าหันหลังมาชนหลังไนท์  ไนท์ตามองกล้อง ดีมาก ดูมีพลังมาก” ตากล้องบอกวริศรินทร์ให้เคลื่อนไหวไปตามคอนเซป แม้วริศรินทร์จะไม่ยิ้มแต่ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยเสน่ห์

   “เป็นไงบ้างสำหรับที่นี่ ตาเต” เสียงพูดคุยแผ่วเบาจากมุมหนึ่งในห้องที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย เตชวัฒน์มองใบหน้าที่กำลังเติมเครื่องสำอางค์และเซตฉากใหม่

   “หมายถึงใคร” เขาถามถึงนานยแบบทั้งสองคนที่กำลังทำงาน

   “ทั้งคู่” วุฒิพลผู้บริหารของบริษัท เนไรว่า โปรดักชั่น ถามผู้เป็นหลานที่เขาหมายมั่นปั้นมือจะให้มาแทนที่ตน

   “สำหรับผม ปลายฟ้าดูธรรมดาเห็นได้ดาษดื่น ไม่มีอะไรน่าสนใจ แต่สำหรับอีกคน ภาพลักษณ์แบบนั้นก็ทำให้มีชื่อเสียงได้อีกนะ” เขาหมายถึงวริศรินทร์ที่มีใบหน้าเฉยเมยจนเรียกได้ว่าไร้ความรู้สึกแต่คงเพราะดวงตาที่เพียงแค่ได้เห็นก็รู้สึกว่าโดนดึงดูด

   “นั่น วริศรินทร์หรือไนท์ เป็นนายแบบที่แปลกแต่ก็ถือว่าขายได้ค่อนข้างดีทีเดียว หลายคนชอบภาพลักษณ์ดาคๆ นั่น พูดว่าน้อยคนนักที่จะเห็นไนท์ยิ้ม แต่ก็มีปัญหาเรื่องมนุษยสัมพันธ์ที่ค่อนข้างแย่ ตอนนี้กำลังหาผู้จัดการส่วนตัวให้อยู่”  วุฒิพลอธิบายถึงนายแบบเจ้าปัญหา ที่จริงก็ไม่ถึงกับเรียกว่าเจ้าปัญหาก็แค่มีปัญหาเรื่องมนุษยสัมพันธ์เล็กน้อยเพราะไม่ได้มีนิสัยชอบเหวี่ง ชอบวีน แต่ติดที่จะเฉยเมยมากเกินไปเท่านั้น

   “บอกผมทำไมครับ” เตชวัฒน์ถามผู้เป็นอา

   “ฉันบอกอยู่ว่าจะให้แกดูงานต่อจากฉัน ตาเตแกนี่น้า” วุฒิพลส่ายหน้าอย่างเอือมระอาที่หลายชายตัวดียังคงทำท่าทีเล่นทีจริงอยู่แบบนั้น

   “อาก็จับผมยัดใส่ตำแหน่งไหนสักตำแหน่งให้ผมทำสิครับ” วุฒิพลยิ้มอย่างประจบ ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าผู้เป็นอาต้องการให้เขาเริ่มต้นที่จุดปกติเพื่อที่จะได้เรียนรู้ทุกอย่างไม่ใช่ไปเริ่มยืนที่จุดสูงสุดทันที

   “ปลายฟ้าละครับ เห็นพูดถึงแต่วริศรินทร์” เขาถามนายแบบอีกคนที่อยูคู่กัน

   “ก็นายแบบปกติหาได้ทั่วไป ปัญหาไม่มีนิสัยดี ก้แค่นั้น อาจจะเรียกว่าดังกว่าไนท์มั้ง” เขาพยักหน้าเข้าใจ พอเห็นสองคนยืนคู่กันแบบนี้แล้วเขาก็พอรู้ว่าทำไมคนที่ดูมืดมนแบบนั้นถึงมีชื่อติดอยู่ในวงการนี้ได้ เพราะเห็นแล้วติดตา สำหรับเขาวริศรินทร์ดูติดตามากกว่าปลายฟ้าที่ดูธรรมดาเหมือนนายแบบทั่วไปที่หาได้ดาษดื่น พวกเขาคุยกันจนการถ่ายแบบจบลง วุฒิพลอาของเขาพาเขาไปแนะนำตัวกับเหล่าสตาร์ฟ และให้ดูแนะนำสถานที่ต่างๆคร่าวๆให้พอจำได้

   “เต ไปรออาที่ห้องที่ห้องเดี๋ยวเรามาคุยกันว่าต่อไปจะให้แกทำอะไร” เขาพยักหน้ารับและเดินจากออกมาเมื่ออาของเขามีคนเรียกให้หยุดคุยด้วย

   เตชวัฒน์ก้าวยาวๆไปตามทางเดินอย่างคุ้นเคยไปห้องทำงานของผู้เป็นอา เขาคุ้นเคยกับที่นี่เพราะอาบอกกับเขาเสมอว่าอยากให้เขามาดูแลแทนอา ทันทีที่ก้าวเข้าไปในห้องเสียงเพลงแผ่วเบาที่คลอมาเบาๆทำใหเขาหันไปหาที่มาของเสียง

   “อยากให้สายลม ช่วยกล่อมให้ฉันตายตาหลับ  ให้ฉันลืมให้หมดทุก ทุกสิ่ง อยากจะฝันดีให้ตื่นมาพบความจริง”

   เมื่อเห็นต้นเสียงเขาต้องตาค้าง เมื่อวริศรินทร์ยืนอยู่บนราวระเบียง เสื้อเชิ้ตสีขาวปลิวสไวด้วยแรงลม กับปลายเท้าที่เดินอยู่บนนั้น

   “อยากจะฝันดี ไม่ตื่น มาพบความจริง”

   เสียงเพลงยังคงดังอยู่ที่ท่อนเดิม กับแขนเรียวยาวที่ยกขึ้นเหมือนจะบินถ้าพลาดเท่ากับว่าของวริศรินทร์จะร่วงลงไปทันที ลงยิ่งพัดแรงขึ้น กับร่างที่เริ่มโงนเงน เขาตัดสินใจก้าวเข้าไปทันที

   “ อยากให้สายลม ช่วยกล่อมให้ฉันตายตาหลับ  ให้ฉันลืมให้หมดทุก ทุกสิ่ง”

   เตชวัฒน์รู้สึกเหมือนร่างของอีกฝ่ายจะร่วงลงไป เขายื่นเขาเข้าไปโอบรัดร่างของอีกฝ่ายเอาไว้จนวริศรินทร์ตกลงมาในอ้อมกอดของเขา

   “คุณ” ดวงตาสีดำใสมองตรงมาที่เขากับใบหน้าที่เฉยเมยเช่นเดิม เขารู้สึกเหมือนถูกดึงดูดเข้าไปในตาคู่นั้น

   “ทำบ้าอะไร” เขาดุอีกฝ่ายหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ เขายังคงรู้สึกใจหายเมื่อคิดว่าร่างในอ้อมแขนนี้จะร่วงลงไปสู้เบื้องล่าง

   “ร้องเพลงไง ไม่ได้ยินเหรอ” เตชวัฒน์ชะงัก เมื่ออีกฝ่ายทำเหมือนไม่รู้เรื่อง เขาจ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่เชื่อ

   “อย่าสนใจอะไรมากนักเลย” เสียงที่ดังติดจะแหบแห้งมากกว่าหวานดังขึ้นมา

   “เกิดคุณตกลงไป” ยังไม่ทันที่จะพูดจบฝ่ามือของอีกฝ่ายแตะเบาที่ข้างแก้ม ตาของทั้งคู่ประสานกันและเขาไม่สามารถถอนสายตาออกจากอีกฝ่ายได้

   “ขอบคุณ” ริมฝีปากนิ่มจนเย็นสัมผัสลงมาแผ่วเบาที่ริมฝีปากของเขาแล้วผละออกไป

   “ปล่อยผมได้หรือยัง” รอยยิ้มบางๆ ที่เห็นทำให้เตชวัฒน์ชะงัก แต่อีกฝ่ายกลับยิ้มปนหัวเราะ แม้จะไม่มากแต่ก็ทำให้เห็นว่าใบหน้าของอีกฝ่ายมีอารมณ์ความรู้สึกไม่ใช่เฉยเมย

   แปะ  

   ฝ่ามือของวริศรินทร์ตบเข้าเบาๆ ที่ใบหน้าเหมือนเตือนให้รู้สึกตัว เขาปล่อยวริศรินทร์ลง อีกฝ่ายไม่พูดอะไรอีก เดินลงไปหยิบเสื้อสูทที่กองอยู่ที่พื้น เสียงเปิดประตูดังขึ้นมาทำให้เขาหันกลับไป

   “รู้จักกันแล้วใช่ไหม” คนที่เขามาคือวุฒิพลอาของเขานั่นเอง

   “ได้คุยกันแล้วนิดหน่อย” คำตอบของเขาทำให้วุฒิพลชะงัก

   “คุยกันแล้วนิดหน่อย” เขายักคิ้วทวนคำตอบของหลานชาย

   “ครับ นิดหน่อย” เขาไม่ได้พูดถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่แค่เพียงส่วนเดียว ความเย็นเฉียบยังติดอยู่ที่ริมฝีปาก พอหันไปก็เห็นวริศรินทร์นั่งอยู่ที่โซฟามุมห้องแล้ว สายตาของอีกฝ่ายเหม่อมองออกไปทางอื่น

   “ไนท์” เขามองดูอาของเขาที่เรียกชื่ออีกฝ่าย แต่ไร้การตอบกลับ กลายเป็นว่าวุฒิพลต้องเดินเข้าไปใกล้แล้วเรียกชื่ออีกครั้ง อีกฝ่ายเหมือนหลุดออกมาจากภวัง วริศรินทร์หันมามองหน้าชายสูงวัยแล้วถึงจะเอ่ยตอบ

   “ครับ” เขาตอบเพียงแค่นั้นเท่านั้น

   “นี่ตาเต หลานชายฉัน จะมาเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้เธอ” คำเฉลยของวุฒิพลทำให้อีกฝ่ายเอียงคอเพียงเล็กน้อยแต่ใบหน้าไม่แสดงถึงสิ่งใด เขาหันมามองชายหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่ที่มุมห้อง

   “เหรอครับ” คำพูดที่น้อยนิดจนแทบเรียกได้ว่าไม่พูดก็ได้นี่แหละที่ทำให้เตชวัฒน์รู้สึกว่าน่าหนักใจ แล้วอาของเขาทำไมอยู่ๆ ถึงจะให้เขาเป็นผู้จัดการส่วนตัวของอีกฝ่าย ระหว่างที่กำลังคิด ร่างสูงโปร่งของวริศรินทร์ก็จากไปแล้ว

   “คุณอา ทำไม” เขาถามคำถามคาใจทันทีปกติอาของเขามีอะไรจะคุยกับเขาก่อนไม่ใช่มัดมือชกกันแบบนี้

   “ไนท์คุยกับแกใช่ไหมตาเต” เขาพยักหน้ารับ

   “นั่นแหละ คืดคำตอบว่าทำไม ไนท์ไม่พูดกับใคร ขนาดฉันก็พูดเท่าที่เห็น ฉันถึงบอกไงว่ามนุษยสัมพันธ์ไนท์นะแย่ แต่ปัญหาไม่ใช่แค่นั้น ไนท์ยังขายได้อีกมาก แล้วไนท์ก็เป็นเด็กดี” คำพูดของชายสูงวัยกว่าทำให้เขาชะงัก

   “ทำไมคุณอาดูเป็นห่วงเขาจริง”

   “ไนท์เป็นลูกชายเพื่อนของอา และปัญหาใหญ่ของไนท์ที่อาอยากให้แกดูแลนอกจากเป็นผู้จัดการส่วนตัวแล้ว คือห้ามให้ไนท์ตาย” เขาเข้าใจทุกคำพูดแต่ประโยคสุดท้ายนี่สิที่ทำให้เขาชะงัก

   “ห้ามไม่ให้ตาย หมายความว่ายังไง”  เขาไม่เข้าใจทีอาของเขาพูด เข้าใจว่าเป็นผู้จัดการส่วนตัวเกี่ยวอะไรกับห้ามตาย

   “ไนท์พยายามจะตายมาหลายครั้งแล้ว รู้ไหมทำไมไนท์ถึงดังมาได้ ทั้งที่ละครนะไม่ค่อยได้เล่น เล่นแค่ไม่กี่เรื่อง แต่เรื่องที่เล่นก็ทำให้ผู้ชมชอบและติดตามไนท์ เพราะไนท์เล่นแต่หนังบู๊และจะรับแต่งานที่เสี่ยงเท่านั้น ไม้งั้นก็รับแค่งานถ่ายแบบ” เขาพยักหน้าเข้าใจ

   “แต่ปัญหาใหญ่ คือไนท์มักจะพยายามฆ่าตัวตายแบบไม่รู้ตัว” เขาเข้าใจในทันทีภาพเมื่อกี้ที่อีกฝ่ายยืนอยู่บนราวระเบียง พร้อมกับร้องเพลงไปเรื่อยๆ แวบหนึ่งเขารู้สึกเหมือนอีกฝ่ายจะกระโดดลงไป

   “ดูแลไนท์ให้ดี นี่เแป็นงานของแก่ตาเต ถ้าผ่านงานนี้ไปไม่ได้แกก็จะขึ้นเป็นผู้บริหารของ เนไรว่า โปรดักชั่นไม่ได้” นี่คือคำสั่งไม่ใช่การขอร้อง เขาพยักหน้าเข้าใจ แม้ตัวเขาเองจะไม่รู้ว่าคสรจะทำเช่นไรกับวริศรินทร์หรือไนท์กันแน่


...

[hahn]

คุณหนูแรงไม่ใช่เล่นนะเนี่ย

[hahn]

จะดราม่าไหมเนี่ย

[malula]

มาอีกคู่แล้ว น่าสนุก น่าติดตาม

[hahn]

รอตอนต่อไป

[yayee2]

รับทราบค่ะ รออ่านตอนต่อไป อย่างใจจดจ่อ

[iforgive]

อยากอ่านตอน 10 จัง

[Donald~duck]

ชอบๆรออ่านตอนต่อไปนะเคอะ

เคะราชินี หนูช๊อบชอบ >\\\<

[iforgive]

อ่านแล้วให้ความรู้สึกวูบ ๆ วาบ ๆ เหมือนนั่งเครื่องแล้วตกหลุมอากาศแบบนั้น
หายใจไม่ทั่วท้อง  เหมือนได้กลิ่นมาม่าเล็ก ๆ  จากตอนแรกที่นึกว่าจะได้กินแต่ขนมหวาน

[♠DekDoy♠]

ตอนแรกนึกว่า 2นายแบบจะได้กันเหอะๆ

[iforgive]

อ่ะจ๊ากกกก  แน่ใจนะว่าสีเหลือง  ไม่ใช่สีแดง
อูยยย  แค่ตอนแรกเลือดก็พุ่งซะแล้ววววว

[♠DekDoy♠]

สายลมสายนี้อบอุ่นจริงๆ

[iforgive]

ยังสงสารอเล็กซ์ไม่หายอยู่เลย  เฮ้อ

[onjazz26]

เข้ามาเต้นต้อนรับสีเขียวครับ

ถึงจะมาแบบกระทันหันแต่มาเต็ม

ขอบคุณแทนคนอ่านเลยครับ 

และแล้วเหล่าเรนเจอร์ก็เชียร์กันเอง

[iforgive]

เข้ามารอ  อิ อิ

[iforgive]

พระเอกหรือว่านายเอกหว่า

[อนันตกาล]

เอะ ได้ข่าวว่า เป้นนายแบบที่หาได้ทั่วไปดาษดื่นจากเรื่องอื่น ทำไมมาเป็นนายแบบดังได้ล่ะ ปลายฟ้า

[iforgive]

ได้จิ้มไข่นักโพสต์ของเรนโบว์เรนเจอร์อีกคนแล้ววว อิ อิ

[papa]

น่าติดตามากก แต่กลัวมาม่าจริง ๆ

[papa]

รอลุ้น จะเป็นพระเอกหรือนายเอก   

[k_sleepless]

ภารกิจยิ่งใหญ่ห้ามคนอยากตายไม่ให้ตาย...แล้วจะทำไงหว่า????? ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆ >.<
เป็นกำลังใจให้นะฮับ >.<
ปอลอลิง เจอกันครั้งแรกก็จุ๊บๆกันแล้ว 

[สายลมห่มฟ้า]

อ่านะ อนันตกาล เอาซะเม้นตอบไม่ถูกเลย 

iforgive --- ปลายฟ้าผมไม่เกี่ยวกับคดีอเล็กซ์นะครับ 

iamnan --- สายลมที่แสนอบอุ่นกำลังพัดผ่านทุกคนครับ

MonarcH --- ขอบคุณคร้าบ 

Cha Ris Ma --- เร็วๆนี้ครับ

roseen ---  (กอดนานกว่า หุหุ)

ติดตามตอนที่สองได้เร็วๆนี้ครับ

[Giniz]

เรื่องนี้น่าสนใจมาก
ภารกิจรักษาชีวิตไนท์ดูน่าตื่นเต้นดีเนอะ

[hahn]

มีปมทั้งคู่เลย แต่ว่า อเล็กซ์ กับ ฟ้า จะใช่คู่พระนางเรื่องนี้หรือเปล่าอ่ะ

[Mookkun]

อร๊างงงงงงง !!~~
ทามมายช่วงนี้มีแต่คนตัดฉับนะ