หัวข้อ: Never last, Never end, รักสุดหัวใจแต่บทที่ได้คือ“ตัวประกอบ” พิเศษ "ยอดดวงใจ 26 Jan 12 P44

[Fanun]

 

[hpsky]

ก๊ากกก ฮาค่ะ

[sang som]

โครตฮาอ่ะ เหอๆ

[obab]

 

เมื่อไรจะกด ซะที ฮ่าๆๆ

ต้อมตายด้านรึป่าวว 

[tantansin]

ซันอ่อนอย่างนี้ เมื่อไหร่จะสำเร็จหล่ะเนี้ย

ลุ้นจนแข็ง  เอ้ย...จนเหนื่อย

[som]

ฮาได้ใจเลยคับตอนนี้  555555
ทีเล่นทีจริงเดียวก็เสร็จ  555
ชอบอันนี้จัง  กางเกงวาบหวาม  55555

[A_ay]

ฮ่าๆๆๆๆ

ซัน   เมาของต้อม หรือเมาไวน์

[Huo_To]

ขำก็ขำ สงสารก็สงสารซันเน่ 
นายต้อมทำไมมันรู้ทันไปหมดได้ไง ทีแต่ก่อนเนี่ยะ รู้ตัวช้าตลอดๆ

[nongrak]

น้องซันจะปล้ำต้อมจริงเหรอ อ่อนซะขนาดนี้

[eiky]

S 18

ผมว่าไอ้ซันมันแปลกๆนะ ยิ่งช่วงนี้ดูมันกล้าขึ้นมากเลย แต่ก่อนผมแหย่มันน่ะเป็นเรื่องธรรมดานะ แต่มาพักนี้มันเล่นคืนนี่สิ เหอๆ หวาดๆเลยนะเนี่ย แต่ว่าไปไม่ใช่ว่าผมไม่รู้หรอกนะครับว่ามันคิดอะไรกับผมน่ะ ผมไม่ได้บื้อขนาดนั้นหรอกนะ จะว่าไปผมว่าผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรมันหรอกครับ อีกอย่างมันก็น่ารักดีนะ เห้ย อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ที่ผมไม่อยากให้มันคิดมากเรื่องผมก็เพราะผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้ว ผมไม่อยากทำให้ใครเจ็บเพราะผมลำพังผมเจ็บคนเดียวผมก็พอจะรู้นะว่ามันทรมานแค่ไหน จะว่าไปผมเองคิดว่าผมไม่ใช่เกย์นะ ไบน่าจะใช่ แต่ก็ไม่แน่ใจอยู่ดี แต่ผมชอบเขาเพราะอะไรผมเคยบอกไปแล้ว แต่ก็แปลกใจตัวเองนะว่าทำไมผมถึงมีอารมณ์เวลาอยู่กับเขานะ แต่ทำไมกับไอ้ซันผมไม่เคยคิดแบบนั้นเลย ขนาดมันพยายามจะยั่วนะ แปลกไหม ผมว่าผมแปลกนะ แต่ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าผมจะพยายามรักษาระยะห่างระหว่างผมกับมันไว้ อย่างน้อยก็ปกป้องตัวมันเองไม่ให้มันเจ็บเพราะผม ไม่อยากทำแบบนี้เลยจริงๆครับ สงสารคนที่รักคนอื่น หรือคนที่มาเป็นมือที่สาม มาทีหลังเขา อย่างผม ตัวประกอบชัดๆ
“อ่า ทำไมมันเมื่อยๆตัวแบบนี้วะ”
พอผมตื่นขึ้นกะบิดขี้เกียจล่ะครับ แต่เอ๊ะ อะไรมันอยู่ตรงหว่างขากูวะเนี่ย
“เฮ้ย ไอ้เชี่ยซัน มึงทำไรกู๊”
ผมกระโดดออกจากเตียงทันทีครับ โหย ตายห่า มันลักหลับผมจริงๆเหรอเนี่ย ไอ้ห่านี่ ตายๆกู รีบจับลูกชายทันทีครับ บุบสลายบ้างหรือเปล่าเนี่ย
“หือ รายอ่ะ”
ดูครับดูยังมีหน้ามาทำตาปรือใส่ผมอีกนะ ถีบสักทีดีไหมเนี่ย
“เชี่ย มึงทำไรกู”
“หือ ทำไร อ๊ะ”
อ้าวนะ เหมือนมันเพิ่งจะรู้ตัวครับ ทำท่าอายเชียวหน้าแดงไอ้บ้าเดี๋ยวเถอะมึง
“หนอย เอาหน้าซุกเป้ากูขนาดนั้นยังมามีหน้าถามทำไร ไอ้นี่ มึงดูดของกูล่ะสิท่า กูว่าแล้วเชียวมันเสียวแปล๊บๆ”
“อ๊ะ บ้าเหรอ ใครดูด”
“มึงนั่นล่ะ กางเกงกูเนี่ย มึงดูสิ เป็นรอยด่างๆอ่ะ มึงไม่ดูดแล้วใครจะดูวะ”
ผมโวยวายครับ กางเกงมันไม่ได้ด่างหรอกครับผมเวอร์ไปงั้นล่ะ
“กูไม่ได้ดูดว้อย ถ้ากูดูดกูไม่ทำให้มันเปื้อนหรอกไอ้ห่า”
“เฮ้ย เชี่ยแล้วมึง”
“อ๊ะ”
ฮ่าๆ ไอ้นี่มันตลกดีนะผมว่า แหมนะ ผมก็ไม่ได้อะไรหรอกครับ ไม่ได้เสียหายแกล้งแหย่ๆมันไปงั้นล่ะ
“บ้าเหรอ ใครจะดูด ก็เมื่อคืนมึงล่ะหนีบหัวกูเข้าเป้ามึงเองนะ ช่วยไมได้”
“หา กูเนี่ยนะ ไม่มีทางเว้ย มึงแอบจะทำไรแน่ๆ”
“แหมไอ้บ้า มึงอย่าเข้าข้างตัวเองหน่อยเลย ใครจะไปอยากทำอะไรมึง”
“อ๊ะ อ๊ะ เมื่อกี๊ยังบอกถ้ามึงดูดนี่จะไม่ให้เหลือสักหยดไม่ใช่เหรอ อิอิ จริงหราซันเน่ งั้นลองหน่อยดิ”
มันอายครับหน้าแดงก่ำเลย เขินนะนั่น หนอยแน่ ไม่มีทางปล่อยให้มันลอยนวลครับ จัดการเลย
“อ่ะ กูยอมให้มึงทำก็ได้ มาดิ เนี่ยเพิ่งตื่นลูกชายกูยังไม่ลง เหมือนเมื่อคืนมึงดูดไม่เต็มที่นะ”
ผมก็แกล้งล้มตัวลงนอนบนเตียงเหมือนเดิมล่ะครับ ส่วนมันกระเด้งตัวออกไปอยู่อีกฝั่ง
“มาดิ”
ผมเห็นมันอายครับ สั่นแล้วครับท่านเหมือนมันทำอะไรไม่ถูก หึหึ ผมยิ่งชอบครับ แว้ก บ้าไปแล้วผม
“ไม่เอา”
“อ้าวทำไมล่ะซันเน่”
มันตัวเริ่มบิดแล้วครับ อิอิ ได้ผลๆ
“จะไปแปรงฟันก่อนอ่ะ อิอิ”
“สัด”
ผมนี่กระเด้งตัวลุกเลยครับ โหนะมัน เอาจริงเอาจัง นี่ผมเล่นเยอะไปไหมเนี่ย เอาไงดีวะ
“อ่านะ จะแปรงทำไมวะ มาเร็วๆ เดี๋ยวมันลง”
“ไม่เอาอ่ะ ไม่มั่นใจ ในลมหายใจ”
“เว้ย งั้นก็ไม่ต้องแล้วเว้ย ลีลาท่ามาก กูไปอาบน้ำดีกว่า ว่าวเองก็ได้เว้ย”
ผมทำท่าลุกไปแล้วครับ ที่พูดแบบนี้เพราะป้องกันตัวเองไว้ก่อน ดูท่าไอ้นี่มันจะเอาจริงๆนะเนี่ย เห็นมันอายๆแบบนี้ เหอๆ เสือซ่อนลายดีๆนี่เอง
“อ่า ไม่ได้นะ”
“อ้าว”
ตวาดผมครับท่าน
“ไรของมึง”
“ไม่ยอมอ่ะ”
“แว้ก ไอ้ควาย มึงจะไม่ยอมอะไร มึงลีลาเองนี่หว่า ไม่เอาแล้วเว้ย น่ากลัวเชียวมึงน่ะไอ้ซัน ห่า นี่คราวหลังกูไม่มาแล้วนะ กลัวมึงข่มขืนกู”
“ไอ้บ้า ใครจะข่มขืน มึงชอบมาแหย่กูเองนะ หนอย คิดว่ากูอายๆแบบนี้แล้วมึงจะมาแกล้งกูเล่นๆเหรอ เจอของจริงเสือกกลัว”
“ใครกลัว กูไม่เคยกลัว”
“ไม่กลัวก็นอนลงดิ”
เอ่อ ผมนี่ชะงักเลยครับ เอาไงดีวะ
“เอ่อ”
“นอนลง”
แว้ก มันทำเสียงดุใส่ผมครับ โหยไม่เคยเจอ หน้ามันแดงมากนะ แต่เหมือนมันกำลังพยายามฝืนตัวมันเอง
“เฮ้ย นี่มึงเอาจริงเหรอ”
“เอาจริงสิ มึงล้อกูเล่นๆมานานแล้ว จะทำให้ดูซะทีว่ากูไม่ได้เล่นๆนะเว้ย”
“เฮ้ย ไม่ดีม้างมึง”
“ดี มึงจะไม่ดีอะไรล่ะ นอนเฉยๆนี่”
“อ่า ไม่เอาว่ะ กูไม่อยากให้มึงคิดมาก”
“กูไม่คิดมาก ทำไมมึงห่วงความรู้สึกกูด้วยเหรอ”
“ห่วงดิวะ มึงเป็นเพื่อนกูนี่ กูไม่อยากให้มึงเสียใจ กูรู้นะว่ามึงคิดยังไงกับกูน่ะ”
มันนิ่งไปครับ สีหน้าเปลี่ยนไปทันที ตายห่านี่มันคิดมากอีกแล้วเหรอเนี่ย
“อืม งั้นกูขอโทษละกัน”
อ่าฮะ มีแบบนี้ด้วย
“ฮ่าๆ ซีเรียสไปได้ กูไม่ได้ว่าไรมึงนี่หว่า ชอบกูก็ดีกว่าเกลียดกูนี่”
“ใช่กูชอบมึง ชอบมานานแล้วด้วย”
เอ่อ คราวนี้ผมอึ้งรับประทานบ้างครับ มันไม่ได้มองหน้าผมหรอกนะ มันก้มหน้าอยู่แต่พอรู้ว่ามันคงไม่ได้ล้อเล่นแน่ๆ
“เอ่อ เออน่ากูพอรู้”
“มึงไม่รู้หรอก มึงไม่เคยรู้เลย”
แว้กก มันทำท่าเหมือนจะร้องไห้ครับ จ้องหน้าผมตามันนี่คลอไปด้วยน้ำตา
“เฮ้ย มึงร้องทำไมวะไอ้ซัน”
“ฮึกๆ กูแอบชอบมึงมาตั้งแต่อยู่ ม. ๔ มึงไม่เคยรู้หรอก กูชอบมึงมาตั้งนานแล้ว ชอบก่อนพี่นายอีก มึงรู้ไหม”
มันร้องไห้ครับแล้วฟุบลงเตียงสะอึกสะอื้น ผมยืนนิ่ง พอได้ยินแล้วใจมันหวิวๆแปลกๆนะ คือไม่ได้เคลิ้มไปกับมันหรอกนะครับ จริงที่ผมไม่เคยรู้ว่ามันแอบชอบผมมาตั้งนาน แต่มันไปแอบชอบกูตอนไหนวะเนี่ย เจอก็ไม่เคยเจอ เอ๊ะ หรือว่าตอนไปแข่งบอล โหย ไอ้ห่าเอ้ย
“เฮ้ยมึง”
ผมเดินไปตบบ่ามันเบาๆล่ะครับ เห็นใจมันแล้ว
“ไม่ต้องมาสนใจหรอก กูอยากทำให้มึงหันมามองกูบ้างเท่านั้น ทั้งๆที่รู้ว่ามึงไม่มีใจให้ใครนอกจากพี่นายคนเดียว กูมันโง่เอง กูมันบ้าไปเอง ไม่ต้องมาสนใจกู”
มันโวยวายครับ อ้าวไอ้นี่ คนเขากำลังจะปลอบเดี๋ยวตบกะโหลกร้าวเลยนี่
“จิ๊ มึงเงยหน้ามามองกูก่อนดิไอ้ซัน”
ผมเขย่าบ่ามันครับ แน้ มีปัดมือออก ตุ๊ดแตกได้อีกนะมึง
“จะมองไม่มอง”
“อะไร มึงจะว่าอะไรกู แค่นี้กูก็อายจะตายอยู่แล้ว”
มันเงยหน้าขึ้นมาแหวเสียงใส่ผม เห็นแล้วก็นะ ผมนะแทนที่จะสงสารมันนะ แต่จะว่าอะไรผมไหมผมตลกมันว่ะ หน้าตามันนี่ตลกมากๆ
“เออน่ามึง มาคุยกันก่อนดิ”
ผมพยายามทำเสียงให้เย็นๆ เพราะเห็นมันโวยวายแบบนี้แล้วถ้าผมไปโวยวายกลับคงจะไมได้เรื่องกันพอดี
“อะไร ว่ามาเลย ว่าเล้ย”
“อ้าวเฮ้ย ตกลงนี่มึงจะคุยไหมเนี่ย”
“คุยอะไรล่ะ กูบอกความรู้สึกกูออกไปแล้ว บอกมาสิว่ามันเป็นไปไม่ได้ มันไม่มีทางน่ะ กูรู้แล้วไม่ต้องมาย้ำ กูแค่ชอบมึง กูชอบมึงกูแค่อยากให้มึงรู้ กูไมได้ต้องการอะไรจากมึง กูแค่ โว้ยย ไอ้ควาย”
“นี่แน่”
“โอ๊ย”
ตบหัวมันเลยครับ หนอยแน่ เอาใหญ่ๆ ต้องให้ลงไม้ลงมือ แต่ไม่ได้ตบแรงหรอกครับ หมั่นไส้ ไอ้นี่กูยังไม่ได้อาปากจะพูดห่าอะไรเลยนะ ด่าเอาฉอดๆ
“ตบหัวกูไมอ่ะ”
“ไม่ตบมึงจะเงียงมั้ย ฟังกูบ้างดิวะ ทำไมกูจะไม่รู้ว่ามึงชอบกู แต่กูไม่เคยรู้ว่ามึงชอบกูตั้งแต่ ม. ๔ กูก็พยายามแล้วนะเว้ย แต่มึงต้องเข้าใจกูบ้างนะว่ากูไม่ใช่คนหลายใจ กูรักคนเดียว รักทีละคน แต่ก็ใช่ว่าอนาคตมันจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้”
เฮ้อ นะ ผมไม่ได้อยากพูดแบบนี้หรอกนะครับ กับเขาผมก็รู้ดี ทำไมผมจะไม่รู้ว่าอะไรมันเป็นอะไร แต่ผมแค่ยืนหยัดให้กับความมั่นคงทางใจที่ผมมีเท่านั้น เขาเองก็คงมีใจให้ผม นี่ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ แต่ด้วยอะไรหลายอย่าง ผมว่าเขาเป็นคนมีความคิดนะ คือไม่ใช่เกย์มักมากเห็นใครมีแท่งหน่อยก็เอา แต่กับเขาผมว่ามันไม่ใช่ ไม่อย่างนั้นเขาจะส่งผมมาอยู่ที่นี่เหรอ ผมรู้สิครับ ผมรู้ดีตลอดเวลาที่ผ่านมา แต่ผมก็หลอกตัวเอง เฮ้อนะ
“นี่มึง มึงหมายความว่าไง”
มันทำท่าอึ้งครับ เหมือนไม่เชื่อ
“ก็อย่างที่บอก วันนี้กูรักเขามาก แต่มึงก็น่ะรู้ว่าอะไรมันเป็นอะไร กูก็ไม่ได้โง่นะเว้ย”
“แล้วมึงทำไม”
“อย่าถามว่าทำไม แล้วถ้ากูถามมึงกลับล่ะ ว่าทำไมมึงถึงชอบกูทั้งที่มึงก็รู้ว่ากูรักคนอื่น”
คราวนี้มันเงียบครับ ทำท่าเหมือนคิดอยู่
“แต่ไม่รู้ดิ วันข้างหน้ากูก็ไม่รู้หรอกนะเว้ยมึง เอาเป็นว่ากูขอบใจมึงนะที่มึงชอบกู แต่ถ้ามึงอยากให้กูชอบมึง มึงจะทนได้ไหมล่ะที่จะรอน่ะ”
มันทำตาโตขึ้นมาเลยครับ แหมนะไอ้นี่คงอยากกินกูจะแย่ หุหุ
“รอ รอได้ กูรอได้”
“แหม เก็บๆไว้หน่อยก็ได้นะมึง แสดงออกโจ่งแจ้งไปไหมวะ กูรู้หรอกว่ามึงอยากกินกูน่ะ”
“ไอ้บ้า”
มันอายครับ ตลกดีนะ ไอ้ซันจริงๆแล้วมันไม่ได้เป็นคนที่ดูแล้วน่าจะเก็บกดอะไรเลยนะ พอมันพูดมันยิ้มมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ เอ๊ะ ทำไมผมเริ่มมองว่ามันน่ารักวะเนี่ย เหอๆ อย่าบอกนะว่าเริ่มเป็นแล้วกู
“เออๆ วันนี้มึงมีเรียนป่ะ”
“มีบ้าไรล่ะ วันนี้วันอาทิตย์ ไรมึงจำวันจำคืนไม่ได้เลยเหรอ”
“อ้าวเหรอ ฮ่าๆ ไม่รู้เว้ย กี่โมงแล้วเนี่ย”
ผมถามแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกทีครับ ยังขี้เกียจอยู่เลย
“แปดโมงเอง”
“อืม นอนต่อก่อนนะ”
ผมก็หลับตานอนลงล่ะครับ สบายใจ ไม่ได้เครียดอะไร แต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนมีคนจ้องมองผมอยู่วะเนี่ย
“มองไรวะ”
“อ๊ะ ก็มอง เอ้ย ไมได้มอง”
“อ๊ะ อ๊ะ มองเป้ากูล่ะสิ อย่านะมึง กูยังไม่พร้อม”
“ไอ้บ้า ใครจะมอง คิดว่าใหญ่มากนักรึไง”
“อ่าฮะ ใหญ่ไม่ใหญ่ไม่รู้เว้ย แต่มีคนเอาหน้ามาซุกทั้งคืนนั่นล่ะวะ ฮ่าๆ”
“ไอ้ต้อม ไอ้ควาย”
“มันกระโจนขึ้นเตียงมาล่ะครับ แหมนะตัวเท่าลูกแมวคิดจะมาขย้ำเสือใหญ่อย่างผมเหรอ ผมจับแขนมันบิดให้ตัวมันล้มลงโดยที่ผมแต่ผงกหัวขึ้นมาเองนะ
“อ๊ะ หายใจไม่ออก”
“กล้าเหรอมึงน่ะ ไอ้เปี๊ยก”
ผมทับร่างมันอยู่ล่ะครับ แต่ทันใด มันก็จ้องหน้าผม ผมก็จ้องหน้ามัน เราสบตากันอยู่แวบหนึ่ง แวบเดียวจริงๆนะ
“มึงแปรงฟันยังเนี่ย เหม็น”
“ควาย มึงเหมือนกันล่ะ พ่นออกมาแต่เช้า”
มันดันหน้าผมออกครับ หน้าแดงก่ำเลยมัน อิอิ ฮ้า สบายใจจัง นอนต่อดีกว่า
“ไอ้ควาย หลับไปเลยนะ กูจะได้มาลักหลับมึง”
มันพูดก่อนเดินออกไปนอกห้องล่ะครับ
“ถ้ามึงจะทำน่ะ มึงทำตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไอ้ซัน ฮ่าๆๆ กูไม่กลัวหรอกเว้ย”
ผมก็งีบหลับไปจริงๆนั่นล่ะครับ แต่มันก็ไม่ได้ทำอะไร พอสายๆเราก็ลงมาช่วยพี่แมวเปิดร้าน คุณแม่ยังไม่มา
“ทำไรครับพี่แมว”
ผมเดินไปหาแกครับเพราะเห็นแกกำลังปลอกเปลือกลูกอะไรสักอย่างอยู่
“มะละกอเม็กซิโกจ๊ะ เนื้อมันหวานๆหน่อย แต่น่าจะตำได้”
“หา อย่าบอกนะว่าพี่แมวจะทำส้มตำ”
ผมตกใจครับ สรรหาจริงๆ
“แน่นอนจ๊ะ เปรี้ยวปากมานานกินตำแครอทมันไม่ถึงยังไงไม่รู้ เนี่ยของพี่เตรียมครบแล้ว”
“ตำไทยน่ะเหรอพี่แมว”
ไอ้ซันมันก็สนใจเดินมาถามด้วยครับ
“น้องซันกับน้องต้อมจะกินตำไทยก็ได้นะคะ พี่แมวจัดให้ แต่ของพี่แมว อิอิ ปูปลาแดกเท่านั้น”
“หา เอามาจากไหนพี่แมว มีเหรอที่นี่”
“แหมน้องต้อมจ๋า ปลาร้าก็เอาปลาแซลม่อนนั่นล่ะจ๊ะมาหมัก รำไม่มีก็เอาจมูกข้าวสาลีแทน อิอิ ส่วนปูนาก็นี่ไงค้า ปูอลาสก้า”
“ฮ่าๆๆ มันจะลาวตรงไหนเนี่ยพี่แมว”
ผมหัวเราะครับ แหมนะพอเห็นเครื่องปรุงของพี่แมวนี่เป็นส้มตำไฮโซไปเลยล่ะครับ
“นั่นดิพี่แมว แต่ให้ซันช่วยไหม”
“คอยดูเถอะน่า เดี๋ยวจะเลียนิ้ว อิอิ พี่แมวรับประกัน”
ท่าทางแกมั่นใจมากล่ะครับ สรุปเราก็ช่วยกันตามที่พี่แมวบอก แต่สักพักคุณแม่ก็มาผมก็เลยเดินออกมารับเทวดาตัวน้อยของผม
“พี่ต้อมๆ เมื่อคืนไม่กลับบ้านนะ”
พออยู่บนหลังผมแล้วก็ก้มลงมาถามล่ะครับ
“พี่ปริ๊นก็ไมได้กลับบ้านนี่นา พี่ต้อมไม่มีคนกอดเลยไม่กลับไงครับ”
“อ้อ ก็พ่อนะ ไม่ให้ปริ๊นมา ปริ๊นล่ะอยากมาจะตาย”
“จริงเหรอจ๊ะพ่อตัวแสบ แหมนะ พ่อคุณ ไหนบอกจะนอนๆที่โน่นไง แกมโกงนะเราเนี่ยพ่อปริ๊น”
คุณแม่หัวเราะขึ้นล่ะครับ ผมเองก็หัวเราะ แต่เจ้าตัวน้อยขยับเท้าแล้วทำท่าเหมือนควบม้านั่นล่ะครับผมก็เลยออกวิ่งรอบๆร้าน
“ทำอะไรกันยะเธอ แมว”
คุณแม่เดินเข้าไปในครัวครับ
“อุ๊ยคุณยุ แมวว่าจะตำส้มตำให้น้องๆกินน่ะค่ะ”
“ต๊าย ส้มตำเหรอ ตำอะไรไปเอามะละกอมาจากไหน มีเหรอที่นี่ ชั้นเห็นมีแต่มะละกอสุก”
“มีค่า พอดีไปซุบเปอร์เห็นแมวก็เลยหยิบ ดีใจมาก”
“แล้วแน่ใจนะยะว่าลูกหลานชั้นจะไม่ท้องไส้พังเพราะส้มตำเธอเนี่ย”
“รับประกันค่าคุณยุ ของเนี่ยแมวหมักเองกับมือ แซ่บนะคะ ลองชิมหน่อยไหม”
“ว้าย อะไรกันยะ จะมาให้ชั้นชิมปลาร้า ไหนตักมาซิ”
เหอๆ คุณแม่ผมก็แบบนี้ล่ะครับ ปากพูดไปก่อนแต่มือก็ฉวยจับเอาช้อนมาแตะแล้ว
“อุ๊ย ใกล้เคียงเธอ นี่ๆ บอกเด็กวิ่งไปร้านเวียดนามหน่อยซิ”
“ทำไมเหรอครับคุณแม่ ให้ซันไปก็ได้ครับ”
“ไปซื้อหนมจีนลูก เอามาสักเข่งเล็กๆ เขาทำเอง”
“เอามาทำไมอ่ะครับคุณแม่”
ไอ้ซันมันสงสัยครับ ผมเองก็สงสัย
“ตำซั่วไงลูก อุ๊ย เปรี้ยวปาก เอาดีๆนะยะแมว ชั้นจะรอชิม ตักปลาร้าแบบหนักๆ ต่วงๆให้ชั้นเลยนะ”
“จัดไปค่าคุณยุ”
เหอๆ ผมนี่กลั้นหัวเราะแทบตาย หันไปมองไอ้ซันมันก็กลั้นหัวเราะ ก่อนที่จะเดินออกไปจากร้าน ผมเองก็พาพี่ปริ๊นเดินออกไปกับมันครับ
“พี่ซันๆ”
“ว่าไงครับพี่ปริ๊น วันนี้แก้มแดงเชียวหนาวเหรอครับ”
“ฮื่อ เมื่อคืนพี่ต้อมกอดพี่ซันเหรอ”
“เฮ้ย พี่ปริ๊น ทำไมถามแบบนั้น พี่ต้อมกอดพี่ปริ๊นคนเดียวน้าไม่ได้กอดใคร”
“อ่า ไม่เชื่อนะ ทำไมพี่ซันหน้าแดงอ่ะ กอดกันแน่ๆ อิอิ”
“เอ่อ ก็”
“เอาดีๆนะมึง”
ผมขู่มันครับ แต่ไอ้บ้าซันก็ดันอายขึ้นมาซะนี่ โหยนะพึ่งไม่ได้เลย
“เอ้ย พี่ปริ๊น ช็อกโกเล็ตๆ กินไหมป่ะพี่ต้อมพาไปซื้อ”
ร้านเบเกอรี่ของป้าซาแมนต้านั่นล่ะครับ เปลี่ยนประเด็นซะหน่อย
“อ่า กินๆ”
เด็กก็เด็กอ่ะนะ ไม่ว่าจะยังไง
“แต่พี่ต้อมกอดพี่ซันจริงๆเหรอ อิอิ อุ่นเหมือนกอดปริ๊นป่าว”
แว้กกก โอ๊ย ตายๆ เหมือนใครวะเนี่ย
“ไม่อุ่นหรอกพี่ปริ๊น พี่ซันเขาผอม ไม่จ้ำม้ำเหมือนพี่ปริ๊น”
“อ่าไหนบอกไม่กอดไง โกหกปริ๊นนะ อ้อ พี่ซันๆ”
พี่ปริ๊นกวักมือเรียกไอ้ซันที่หน้าแดงก่ำเดินตามมานั่นล่ะครับ นี่เด็กแซวมันยังอายเลยนะเนี่ยไอ้นี่อ่อนจริงๆ
“ครับ”
“พี่ซันกินเยอะๆดิ จะได้จ้ำม้ำเหมือนปริ๊น เวลาพี่ต้อมกอดจะได้อุ่นๆนะ”
“เอ่อ”
ผมได้แต่หัวเราะครับ ไอ้ซันนี่อายม้วนไปแล้ว พอเรากลับเข้าร้านพร้อมขนมจีนก็กินส้มตำของพี่แมวนั่นล่ะครับ ผมซื้อไก่ย่างเทริยากิจากร้านญี่ปุ่นมาด้วย แต่ร้านนั้นนี่ โหนะ แห่มาขอลายเซ็นผมใหญ่เชียว ลืมไปเลยนะเนี่ยว่าผมน่ะดัง อิอิ เลยได้ไก่มาฟรีๆตั้งตัวนึงแน่ะครับ ไม่อยากจะคุย
“แซ่บบ”
พี่แมวออกปาก
“เริ่ดมากแมว อู๊ย คิดถึงเมืองไทยเลยนะเนี่ย เผ็ดร้อนถึงใจ”
คุณแม่ก็อีกคนครับ ผมก็ลองตักกินบ้าง กินตำปลาร้าปลาแซลม่อนนั่นล่ะครับ เพราะตอนเรียนอยู่ที่โน่นเพื่อนๆก็พากันไปกินบ่อยที่แยกทางลัดหลังโรงแรมมณเฑียร เอ้ย พูดชื่อโรงแรมเขาได้ไหมเนี่ย เอาเป็นว่าผมกินไม่เลือกครับ ไอ้ซันมันกินตำไทยใส่ปูอลาสก้าผมก็กินดะล่ะ ไมได้กินแต่ตำปลาร้า ตำซั่วของคุณแม่ผมก็กิน รสชาติมันคล้ายๆนะครับ ไม่เหมือนเสียทีเดียว
“แซ่บจริงๆพี่แมว”
“เห็นไหมคะ พี่แมวคอนเฟิร์มแล้วรับรอง อิอิ เอาอีกไหมคะคุณยุ”
“เอาอีกสักครกเธอ เอารสอ่อนกว่านี้หน่อยนะ หนมจีนนี่มันค้างคืนหรือเปล่าเนี่ย ทำไมชั้นรู้สึกว่ามันออกรสเปรี้ยวแล้ว”
“ไม่หรอกค่า ของหมักก็แบบนี้ล่ะค่ะคุณยุ รอแป๊บนะคะ แมวจะไปจัดมาอีกแบบแซ่บบลืมโลก”
พอกินส้มตำเสร็จผมก็ช่วยจัดร้านล่ะครับ วันนี้ไม่มีงานของคุณลิซผมบอกระงับไว้ก่อนละครับเพราะใกล้จะสอบเต็มที งานผมก็เยอะท่วมหัวสะสางไม่ทัน เหอๆ เงินก็อยากได้ เรียนก็อยากเรียนให้ได้ดีๆ เอาเข้าไปกู
“ซี๊ดดด”
ผมครางครับ ปวดท้องแปลกๆ
“เป็นไรมึง กูยังไม่ได้ทำไรเลยนะครางแล้วเหรออิอิ”
“ห่า มีอารมณ์มากวนตีนนะมึง ปวดท้องว่ะ”
“อ้าว เอาแล้วไหมล่ะส้มตำปูปลาแดกพี่แมวอ่ะ แล้วคุณแม่ล่ะ”
ไอ้ซันมันกำลังจะออกไปเสิร์ฟอาหารให้แขกครับ ผมเองก็เริ่มหน้าซีดแล้ว เฮ้ย ทำไมมันปวดบิดๆแบบนี้วะเนี่ย โอยๆ
“เฮ้ยไหมไหมมึง”
ผมทรุดตัวลงครับเอามือเกาะบาร์ตรงครัวไว้
“ไหวๆ ปวดขี้ว่ะ”
“เชี่ยไปดิวะ จะมาบอกทำไม”
ผมรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนเพื่อเข้าห้องน้ำครับ โอยไม่อยากจะเล่า มันทรมานมากๆ แสบตูดไปหมด
“ต้อม ท้องเดินใช่ไหมลูก โอย คุณแม่ก็ไม่ไหว นังแมว อยู่ไหนเนี่ย นังแมว”
“คุณแม่ พี่แมวก็อยู่ในห้องน้ำในครัวอยู่เลยครับ สงสัยท้องเสียเหมือนกัน”
“นั่น ว่าแล้วเชียว ไม่น่าเลย เพราะปากพาซวยแท้ๆ แซ่บมันก็แซ่บอยู่หรอก แต่ ว้าย มันมาอีกแล้วลูกซันรับแขกให้แม่ที”
เอาไปเอามาผมก็เข้าห้องน้ำไปสามรอบ คุณแม่สี่รอบ พี่แมวจองห้องน้ำเลยครับ ในครัวเขาชงเกลือแร่มาให้ค่อยรู้สึกดีขึ้นหน่อย ผมขึ้นไปนอนแผ่บนห้องไอ้ซัน หมดแรงเลยกู
“พี่ต้อมขี้แตก อิอิ”
พี่ปริ๊นครับมานอนดิ้นไปดิ้นมาข้างๆผมไม่ไปไหน มือน้อยๆคอยแตะตามตัว
“อือ พี่ต้อมเพลียอ่ะพี่ปริ๊นอยากกินน้ำส้ม”
“น้ำส้มเหรอ เดี๋ยวปริ๊นไปบอกพี่ซันให้นะ”
ดูครับ มันฉลาดนะไม่น้อยนะเนี่ย เหอๆ ไปได้จากใครมาวะเนี่ย พี่เจคก็ไม่เห็นเป็น พี่ปริ๊นเดินออกจากห้องไปแล้วครับ ผมก็หลับตานอนพัก เหนื่อยจริงๆให้ตายเถอะ มันเพลียมากๆ
“มึงๆ ไหวป่าว”
ไอ้ซันครับมันมาเขย่าตัวผม ผมก็ลืมตาขึ้น
“อือ”
“คุณแม่บอกถ้าไม่ไหวจะพาไปโรงบาลนะ ไหวป่าวมึง”
“ไหวๆ ไหนน้ำอ่ะ”
“อ่ะ”
มันพยุงคอผมขึ้นครับ แต่ความจริงผมไม่ได้ป่วยนะเว้ย แค่ขี้แตก
“อืมไม่เป็นไร เปลืองตังค์ ไหวๆ กินน้ำเยอะๆเดี๋ยวก็ดีขึ้นล่ะ”
“แน่ใจนะมึง”
“อืม”
“พี่ต้อมๆ เช็ดตัวดิ พี่ซันทำไมไม่เช็ดตัวให้พี่ต้อมนะ ตอนพี่ปริ๊นไม่สบายคุณย่าก็เช็ดตัวให้นะ”
“พี่ปริ๊น พี่ต้อมไม่ได้ป่วยคร้าบ พี่ต้อมท้องเสีย”
“หือ ไดอาเรี่ยเหรอ”
“คร้าบ”
“ก็เช็ดได้นะ ทำไมอ่ะ”
ยังไม่ยอมครับจับแขนไอ้ซันไว้
“เอ่อ”
อ้าวไอ้บ้านี่ดันอายซะงั้น
“เดี๋ยวตอนค่ำๆพี่ซันจะมาเช็ดให้ดีไหมพี่ปริ๊น ตอนนี้พี่ซันต้องลงไปช่วยข้างล่างอ่ะ”
“อ้อ ได้ๆนะ เดี๋ยวปริ๊นจะเฝ้าพี่ต้อมให้ อิอิ”
“ฮั่นแน่ มานอนให้พี่ต้อมกอดหน่อยเร็ว”
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวปริ๊นติดโรคขี้แตกมาจากพี่ต้อม”
“ฮ่าๆ มานี่เลยพ่อตัวดี”
ผมก็ลากตัวมากอดล่ะครับ น่าฟัดจริงๆนะพี่ปริ๊นเนี่ย ผมรู้ครับว่าพี่ปริ๊นก็รักผมมากเหมือนกัน เพราะตลอดเวลาเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไม่เคยห่างเจอทุกวัน เว้นแต่บางวันเท่านั้น และเวลาผมกอดรัดฟัดเหวี่ยงพี่ปริ๊นก็ชอบนะ เพราะพี่ปริ๊นก็ชอบกอดแข้งกอดขาผม มันคือความสุขครับ ความสุขจริงๆ
ผมก็เผลอหลับไปล่ะครับตอนไหนไม่รู้ พี่ปริ๊นก็นอนอยู่ข้างๆ
“อือ”
ผมรู้สึกตัวตื่นครับเพราะเหมือนมีคนมาแตะตามหน้า
“ดีขึ้นไหมมึง”
ไอ้ซันนั่นเอง
“อือ ยังไม่ตายว่ะ”
“อ่านะ มาเดี๋ยวกูเช็ดตัวให้”
“ไอ้บ้า กูขี้แตกนะเว้ยไมได้ป่วย ไปเชื่ออะไรพี่ปริ๊น นี่ถ้าพี่ปรี๊นบอกให้มึงจูบกูมึงก็จะทำเหรอ”
“อือ”
“แว้กก ไอ้ควาย”
“อ้าว ถามดีนัก อย่าเสียงดังดิมึง เดี๋ยวพี่ปริ๊นก็จะตื่นหรอก ตกลงนี่มึงไม่ไปหาหมอใช่ไหม”
“ไม่ดีกว่า ดีขึ้นเยอะแล้ว แล้วคุณแม่ล่ะเป็นไงบ้าง”
“กินชาร้อนไปค่อยยังชั่ว พี่แมวก็ดีขึ้นแล้ว”
“หิวว่ะมึง ขี้ออกหมดท้องแล้วเนี่ย”
“กินข้าวหน่อยไหมล่ะ เดี๋ยวกูไปยกมาให้”
“ไม่อยากกินข้าวว่ะ อยากกินอะไรที่ไม่ต้องเคี้ยวอ่ะ”
“เรื่องมากนะมึง เออๆ เดี๋ยวไปต้มโจ๊กมาเผื่อพี่ปริ๊นด้วยละกัน ไม่ยอมลงไปไหนเลยเนี่ย เฝ้าแต่มึง”
“แน่นอนก็คนมันรักกันอ่ะนะ”
ผมพูดแล้วก็หอมลงที่แก้มป่องๆของพี่ปริ๊น พอหอมปุ๊บก็เอามือขึ้นปัดปั๊บ ฮ่าๆ เป็นไงครับเด็กผม
“อยากเป็นพี่ปริ๊นจังเนอะ”
อ้าว อยู่ดีๆมันก็พูดขึ้นครับ
“ไปเลยๆ กูหิว จะมาอิจฉาเด็กทำไมเนี่ย”
“อ้าวก็ผู้ใหญ่มันไม่เห็นทำแบบนั้นบ้างอ่ะ”
“เว้ย ไอ้นี่ ผู้ใหญ่เขาก็ทำเยอะกว่านี้สิวะ”
“อ่า”
แว้กก ผมพูดอะไรออกไป มันยืนยิ้มทำตาหวานใส่ผมเลยนั่น ตายห่ากูปากเปราะดีนักเป็นไง เหอๆ

เขียนโดย อิ๊กกี้

ปล. เอาน้องต้อมมาเสิร์ฟคร้าบ อิอิ ไม่รู้ยังไงนะ เขียนไม่ค่อยออกเท่าไหร่ ไปไม่เป็นเหมือนนิยายมันไม่เดินเรื่องยังไงไม่รู้ แหะๆ เค้ามึนๆอ่า เพิ่งเปลี่ยนรอบ ทนเอาหน่อยน้าคร้าบ

จุ๊บๆๆๆ

[CminLmin]

อ่า.... หายไปแป๊บหนึ่งกลับมา ก้าวหน้าน่ะซันเน่ ฮิๆ 
ต้อมก็เหมือนกัน งานนี้สงสัย รักแท้จะแพ้ใกล้ชิด หุๆ
พี่ปริ๊นซ์... มาหอมแก้มที เด็กอะไรน่าร๊ากกก ที่สูดดด 

[lunar]

" ไปไม่เป็นเหมือนนิยายมันไม่เดินเรื่องยังไงไม่รู้ "
 :-[กระมิดกระเมี้ยนมาบอกว่า รู้สึกเหมือนกันค่ะ ไม่ค่อยไปไหนเลย
 

[Poes]

เมื่อไหร่มันจะเป้นรักแท้แพ้ยาสีฟันสักที รอวันนั้น 

[DraCo_SLa13]

โอ๊ววววว  เริ่มละ  แววหวาน   โผล่แบบวับๆแวมๆ

[TanyaPuech]

 

" ไปไม่เป็นเหมือนนิยายมันไม่เดินเรื่องยังไงไม่รู้ "

ญ่าแอบเห้นด้วยอ่ะ  555


ซันคงร้องเพลง ให้ชั้นรอแล้วได้อะไร  ให้ั้นรอ ชั้นได้อะไร ไปพลาง  5555

[Smirnoff]

ว้ายตาย  ซันกล้าขึ้นเยอะนะนี่  ต้อมก้อนะใจอ่อนไวๆซะทีนะ

[som]

ขอบอกว่าครอบครัวนี้และคนที่ได้เข้ามาอยู่ในครอบครัวนี้น่ารักทุกคน  ขอบอก

[nunamicky]

ซันนี่ฉบับปรับปรุง
แซ่บโดนใจจริงๆ ค่ะ

[namngern]

อร้ายยย ซันเน่ เริ่มรุกแล้วๆๆ
กรี๊ดดด น่ารักน่าฟัด พี่ปริ้นนน นายเจ๋งมาก ! เอาไปใจเราไป
ก้าวหน้าๆ รออ่านตอนต่อไปจ้า
+1 จุ๊บบบบ

[hongzaa]

อั๊ยย่ะ!! ซันเน่~~~~~~~~


วี๊ดดดดวิ้ววว ดีมากกกกค่ะลูกข๊าาาา
อายแล้วไม่ได้ผัว อย่าไปอายมันเลยยยย
คำสอนของพี่นาย สุโค่ย!

" ไปไม่เป็นเหมือนนิยายมันไม่เดินเรื่องยังไงไม่รู้ " (- -)(_ _)(- -)(_ _)(- -)(_ _)(- -)(_ _)(- -)(_ _)


ไม่ให้ทนก็ทนจ้้าาาาาาา

[Yunatsu]

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย

ซันน่ารักอะ

[♠♥♦♣]

ตอนนี้ก็น่าร๊ากกกกกก
รักพี่ปริ๊น
รักซันเน่
รักไอ้ต้อมนิดหน่อย อิอิ
ไมพี่เจคของเค้าไม่มีบทเลยอ่า เอาแต่เล่นเกมส์แน่ๆ เลย

[คนริมคลอง]

ส้วมมมมมตำทำพิษ ดีนะพี่ปริ๊นไม่ได้กินด้วย ไม่งั้นผอมแน่เลยพี่ปริ๊น

[nam11734]

เริ่มจะหวานแล้ว

[jiki]

หืม ตกลงนอนไปทั้งอย่างนั้นเลยจริงๆเหรอ อ๊อกซิเจนพอเหรอนั่น

[kanda53]

ดีจัง.....บอกให้ต้อมรู้ซะ..ต่อไปก็เป็นเรื่องของอนาคตนะซันเน่เนอะ...
ตอนนี้...ซันเน่เริ่มสดใสมากขึ้นแล้ว...แบบนี้เจ้าต้อมไม่เห็นว่าน่ารักก็ตาถั่วชัวร์ !
พี่ปริ้น.....น่ารักสุด ๆ ..ถามใส ๆ แป๋ว ๆโดนใจป้ามากกกก..จ๊ะ  

  น้องอิ๊ก  
กด + ให้พี่ปริ้น กะ น้องซันเน่

[love2y]

โหยยยยยยยยยยย นึกว่าซันจะจัดการต้อมแล้วซะอีก ไม่น่าด่วนร้องไห้เลย >_<
แต่ก็ดี ต้อมมันก็รู้ตัวอยู่แล้วเรื่องของนายน่ะ คงหันมามองซันมากขึ้นแล้วล่ะ

[ordkrub]

" ไปไม่เป็นเหมือนนิยายมันไม่เดินเรื่องยังไงไม่รู้ "
 :-[กระมิดกระเมี้ยนมาบอกว่า รู้สึกเหมือนกันค่ะ ไม่ค่อยไปไหนเลย
 

+1 ครับ  เห็นด้วย 5555+

[narajasing]

ทำไรเยอะกว่านี้

แล้วทำไรบ้างละ  เขิล

[taroni]

น้องปริ๊นฉลาดจริงๆ