หัวข้อ: Never last, Never end, รักสุดหัวใจแต่บทที่ได้คือ“ตัวประกอบ” พิเศษ "ยอดดวงใจ 26 Jan 12 P44

[eiky]

S15

รู้ไหมว่าการแอบรักใครสักคนมันทรมานมากแค่ไหน ไม่รู้ว่าเขาจะคิดยังไง ไม่กล้าแม้จะเอ่ยปากบอก ไม่กล้าแม้จะมองสบตาทั้งที่อยากจะมองจนใจจะขาด แอบรักเขานี่มันสะใจดีจริงๆนะ ผมชื่อซันครับ ที่มาที่ไปอย่าอยากรู้เลย ปมในใจมันเยอะมากมายเหลือเกิน ผมพยายามหนีมันไปให้ไกล แต่เหมือนยิ่งหนีปมเหล่านั้นมันยิ่งรั้งรัดผมเอาไว้แน่น ผมเป็นคนเห็นแก่ตัวนะที่ทิ้งแม่หนีมาเรียนที่นี่ ทั้งๆที่รู้ว่ามาเรียนที่นี่จะเจอกับอะไร ป้าของผมและสามีของป้า เขาไม่ได้มองว่าผมเป็นลูกหลานของเขาหรอกนะ แต่เหมือนว่าเขามองว่าผมเป็นตัวทำเงินสร้างรายได้ให้เขา เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เงินที่แม่ผมส่งมาให้ค่าเล่าเรียน ค่าอยู่ค่ากินที่ป้าเขาคิดคำนวณในแต่ละเดือน มันทำให้ผมไม่อยากจะกลับไปที่บ้านของป้าเลย สงสารแม่ สงสารจนอยากจะรีบกลับไปทำงานหาเงินใช้คืนแม่ พ่อ ถ้าพูดถึงพ่อที่จริงผมน่าจะภูมิใจนะที่มีพ่อเป็นถึงเจ้าเก่า นามสกุลของผมถ้าเอ่ยขึ้นมาไม่มีใครไม่รู้จัก แต่มันน่าภูมิใจเหรอถ้าหากว่าผมเป็นแค่ลูกเมียน้อย แต่ละปีผมเจอหน้าพ่อปีละไม่เกินสองชั่วโมง เงินทองที่พ่อฟาดหัวแม่มามันไม่ได้มีค่าอะไรเลยนะสำหรับผม เอาเถอะครับ ผมไม่อยากจะเล่าอะไรที่มันรันทดหดหู่ บางอย่างที่มันเจ็บปวด เราเก็บมันไว้คนเดียวก็น่าจะดีกว่าการที่บอกเล่าให้ใครได้ฟัง การระบายออกมันเป็นทางเลือกอย่างหนึ่ง แต่ผมทนได้ ทนมานานแล้ว ทนมาจนอายุ 19 ปีแล้ว จะทนต่อไปทำไมจะไม่ได้ จริงไหมครับ
“ซันเน่ อยู่หนาย”
แต่รู้ไหมว่าวันนี้ผมมีความสุขที่สุดเลยก็ว่าได้ คนที่ผมแอบรักอยู่ตรงนี้ เขาอยู่แค่เอื้อม ผมได้กอดได้สัมผัสเขาอย่างที่ใจปรารถนามานาน
“อาราย เรียกหาเหมือนเรียกแม่เลยนะมึง”
ผมเองก็เมาครับ เราดื่มหนักไปหน่อย ฉลองให้กับการที่มันทำงนสำเร็จ ผมไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรด้วยหรอกนะครับ แต่ผมมีความสุขจัง รู้ไหมทำไมผมถึงชอบมันมากขนาดนี้ ไม่รู้สิ ตอนนั้นผมอยู่ ม.4 ฟุตบอลเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างโรงเรียนผมกับโรงเรียนมันมีทุกปี แต่ปีนั้นผมเห็นว่าทีมของโรงเรียนมันมีมันนั่นล่ะที่โดดเด่นกว่าใคร เวลามันเล่นอยู่ในสนามมันน่ามองมากนะ มันมีเสน่ห์ บอกไม่ถูกเหมือนกัน โรงเรียนของผมเด็กส่วนมากที่เป็นเกย์คบกันออกหน้าออกตาอย่างเปิดเผย เพราะเป็นโรงเรียนชายล้วน ผมก็เคยทำ แต่มันไม่ได้มีความหมายอะไร เหมือนทำไปเพราะแฟชั่น แต่พอผมเห็นหน้ามันผมกลับชอบมันขึ้นมา ตอนนั้นแค่อยากลองคุย อยากรู้จัก เผื่อว่าจะได้คบกัน แต่รู้ไหมว่ามันเข้าถึงตัวได้ยากมาก ยากจริงๆ ท่าทางที่หยิ่งๆไม่สนใจใครยิ่งทำให้ผมอยากเข้าใกล้มันมากขึ้นทุกที
“หิวน้ำ ซันเน่ กูหิวน้ำ”
มันร้องครางขึ้นครับ ท่าทางมันคงจะเมามากและตอนนี้คงจะเวียนหัว ผมเองก็เวียนหัว แต่ยังพอมีสติมองดูมัน
“เดี๋ยว”
ผมร้องบอกมันไปแล้วเดินไปหยิบขวดน้าให้มัน
“ป้อน ป้อน”
ทำไมนะ ทำไมผมชอบมัน ยิ่งมันบังคับ ยิ่งมันใช้ผม ยิ่งมันแกล้ง ผมยิ่งชอบ เจ็บก็จะทน เจ็บเท่าไหร่ก็จะยอม ขอแค่นี้เอง แค่ได้อยู่ใกล้ๆแบบนี้ตลอดไป ผมยกคอมันขึ้นครับแล้วค่อยเอาปากขวดน้ำจ่อไปที่ปากของมัน
“มึงไม่อาบน้ำเหรอ”
มันส่ายหน้ามุดเข้าไปในผ้าห่ม ผมนั่งมองอยู่ด้วยใจที่เปี่ยมสุข แล้วผมก็ล้มตัวลงนอนข้างๆมัน สองคืนแล้วที่เรานอนด้วยกัน สองคืนที่ผมจะจำไปตลอด กลิ่นตัวของมัน ท่านอนของมันผมจดจำไว้ในหัวใจในส่วนลึกแล้ว
“เป็นไงบ้างซัน ไปอลาสก้าสนุกไหม”
พี่นายทักมาตอนที่เรากลับถึงคอนคอร์ด ผมตั้งใจจะลงไปช่วยงานพี่แมว แต่พี่แมวไม่ยอมบอกว่าเพิ่งจะกลับมาเหนื่อยๆให้ผมไปพักก่อน ที่นี่เหมือนสวรรค์สำหรับผม คุณแม่ดีกับผมมากๆ ทุกๆคน ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อ พี่แพทย์ หลานสองคน พี่ๆในครัว พวกเขาทำให้ผมรู้จักคุณค่าของตัวผมเอง ที่แม้แต่ตัวผมเองยังหามันไม่เจอ แต่คนพวกนี้มองเห็น ผมมีความสุข มากจริงๆ
“หนาวมากพี่”
“แล้วไอ้ต้อมล่ะ เป็นไง”
เขาถามถึงต้อม ผมก็พิมพ์ข้อความไปแต่ก็ลบออก ไม่รู้ทำไม เสียดใจขึ้นมา
“ก็ดีพี่ มันก็กวนเหมือนเดิมนั่นล่ะ”
“ไม่ลักหลับมันเลยล่ะซัน”
“บ้าเหรอพี่ ผมไม่ได้”
“อย่าซัน อย่าปิดพี่ อิอิ คิดว่าพี่ไม่รู้เหรอ พี่เป็นใครจ๊ะ สายรายงานเรียบร้อยแล้ว”
ผมนิ่งไปครับ หน้าชาๆ ใจเต้นแรงขึ้นมา
“นี่พี่”
“เอาน่า ปรึกษาพี่ได้ พี่รู้วิธีดีๆที่จะเผด็จศึกมัน อิอิ”
“บ้าเหรอพี่ไม่เอาหรอก ผมไม่ได้”
“นั่น อีกแล้ว อะไร เราไมได้อะไร อย่าบอกว่าเราไมได้ชอบมันนะ พี่ไม่เชื่อ”
“ใช่พี่ ผมไม่ได้ชอบมัน”
ให้ตายเถอะ พี่นายพิมพ์เร็วมากครับ ผมนี่ขนาดรับจ้างเพื่อนๆพิมพ์รายงานยังไม่ทันเลย
“ซัน เอาดีๆ”
“จริงครับพี่”
“เหรอ ถามครั้งที่สอง”
“ไม่พี่ แน่นอน”
“แล้วมาทนเสียใจทำไมซัน แล้วเราทนเพื่ออะไร เสียบหูฟังหน่อย ไม่สะใจ”
เอ่อ ผมนี่เหมือนโดนมนต์สะกดเลยครับ
“เสียบยัง ทำไมไม่ได้ยิน”
เขาเร่งมาครับ ผมเลยต้องทำตาม
“ครับพี่”
“ไหนว่ามาซิ ว่าจะเอายังไงกับน้องพี่กันแน่”
“ไม่มีอะไรจริงๆพี่ มันเป็นเพื่อน เป็นแค่เพื่อน”
“แหมนะ แค่คำว่าเพื่อนยังละห้อยขนาดนี้ อะไรกันซัน นี่มันยุคไหนแล้ว จะมานั่งทำมีมารยาทกุลสตรีไทยอยู่ แล้วจะได้ไหมผัวน่ะ เอ้ย ได้ไหมแฟนน่ะ”
“เอ่อ”
“นี่ฟังนะซัน อย่าคิดว่าพี่กับต้อมมันมีอะไรกัน ไม่มี และจะไม่มีทางมี อะไรที่อยู่ในใจเราน่าจะเข้าใจดี พี่มีผัวแล้ว เอ้ย พี่มีแฟนแล้ว เขารักพี่มาก และพี่ก็รักเขามาก พี่กับไอ้ต้อมน่ะ ต้องให้เป็ดฟักไข่ที่อลาสก้าได้ก่อนนะถึงจะเป็นไปได้ ถ้าเราชอบมัน บอกมันนะซัน ถ้าไม่บอก มันไม่รู้หรอก เราก็น่าจะรู้ว่าไอ้ต้อมมันไม่ได้เป็นเหมือนพี่ มันไม่ได้เป็นเหมือนเรา แต่ก็ไม่ใช่ว่ามันจะไม่มีสิทธิ์เป็น มันไม่ยากหรอกกับการที่จะบอกใครสักคนว่าเราชอบ คำว่าชอบพี่ว่าพูดง่ายกว่าคำว่าเกลียดอีกนะ”
เขาใส่มาเป็นชุดครับ ผมนี่ฟังแทบไม่ทัน พูดเร็วมาก
“ว่าไง เงียบเชียว เอ๊ะ พี่พูดเร็วไปหรือเปล่า”
“เข้าใจครับพี่ แต่มันไม่”
“นี่อีกแล้ว จะต้องให้ทำยังไง ซัน คนเราเกิดมามีใจเดียวนะ และถ้าหากใจนั้นมันจะรักใครสักคน มันจะชอบใครสักคน เราเป็นใครเหรอ ถึงจะไปปิดกั้นความรู้สึก มันจะเป็นไปได้หรือไม่ได้ ใจมันจะตัดสินเองไม่ใช่เรา”
“พี่ ก็เพราะผมรู้ไงว่ามันเป็นไปได้แค่ไหน”
“นั่นไง หึ ในที่สุดก็ยอมบอกออกมา อะไรกันซัน ทำไมทำให้โลกของตัวเองอึมครึมขนาดนี้ เราจะมีความสุขได้ยังไงถ้าหากมัวแต่คิดแบบนี้ นี่ถึงบอกมัน หรือแสดงออกไปว่าชอบมัน แต่ถ้ามันไม่ชอบก็เรื่องของมันสิ แต่พี่ว่ามันก็ยังดีกว่าเรามาเป็นอีแอบคิดเองเออเองแบบนี้นะ พี่เป็นกำลังช่วย ไอ้ต้อมน่ะท่าทางของมันรักใครรักจริง มันไม่วอกแวกหรอก”
“นั่นสิครับพี่ อย่างที่มันรักพี่ไง”
“โว้ย อะไรเนี่ย โอ๊ยชั้นล่ะปวดปาก นี่แก อะไรยังไง จะให้พูดอีกกี่ครั้ง เหนื่อยนะอะไรกันเด็กพวกนี้ ถ้าเราเชื่อใจตัวเองมากขนาดนั้น มั่นใจตัวเองมากขนาดนั้น ทำให้ตัวเองมีความสุขได้ไหมล่ะ หือ ทำให้ใจมันเบิกบานได้ไหม ดีกว่ามั่นแล้วมานั่งคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกละคร มีอะไรมากระทบใจหน่อยก็กระซิกๆ รอให้พระเอกเข้ามาโอ๋เหรอ”
เอ่อ ผมสะดุ้งเลยครับ พี่เขากรี๊ดออกมา กรี๊ดนี่ไม่ได้ออกเสียงเหมือนเขากรี๊ดดารานะครับแต่มันเป็นการที่ใครสักคนทนอะไรมานานๆแล้วมันไม่ไหวประมาณนั้น ผมนี่ตกใจแทบแย่
“ฟังนะ ฟังครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ที่ไอ้ต้อมมันบอกว่ามันรักพี่น่ะซัน มันไม่ได้รักหรอก เพียงแต่มันไม่เคยเจอใครดูแลใส่ใจมันเท่าพี่มาก่อนล่ะมั้ง แต่สักวันมันจะรู้ตัวของมันเองว่ามันกับพี่เป็นได้แค่ไหน และสักวันมันจะพบคนที่มันรักจริงๆ นั่นก็อาจจะเป็นคนที่กำลังตัดพ้อต่อว่าตัวเองว่าไร้ค่าอยู่ตอนนี้ก็ได้”
คำพูดนี้เหมือนทั้งด่าทั้งให้กำลังใจ แต่ผมยิ้มออกมาครับ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไอ้ต้อมมันชอบพี่นาย ผมยังชอบเลย ดูเป็นคนปากร้าย แต่ใจจริงแล้วเขาเป็นคนที่น่ารักมากทีเดียว
“เอ่อ”
“อะไรจ๊ะซัน ทำไมเงียบจัง นี่เวลาพี่คุยด้วยน่ะ เออ บ้าง ครับบ้างก็ได้นะ เหมือนพี่พูดกับคอมฯยังไงไม่รู้”
“เอ่อ ก็ผมพูดไม่ทันพี่อ่ะ”
“อ๊ะ น่าเกลียด นี่ว่าพี่พูดเร็วเหรอ พูดช้าก็ได้นะ ว่า ไง จ๊ะ ซัน คิด ตก หรือ ยัง”
“ฮ่าๆ พี่อ่ะ น่ารักๆ”
“ชั้นรู้ตัวนะ ไม่ต้องชมบ่อย ด่าบ้างอะไรบ้าง โฮะๆ เบื่อคำชม นี่เวลาเราหัวเราะแลว พี่เองยังรู้สึกได้เลยว่าเราน่ะเป็นคนน่ารัก ซัน ชีวิตคนเรามันไม่ยาวอย่างที่คิดหรอกนะ พรุ่งนี้อะไรจะเกิดขึ้นไม่มีใครรู้ พี่ว่าซันเองน่ารักมากนะถ้าเราจะหัวเราะ หรือใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ความทุกข์ขมขื่นเหมือนนางเอกในละครหลังข่าวน่ะ เก็บไว้บ้างก็ดี เปลี่ยนบทบ้าง อย่างพี่ไง รับแต่บทนางเอกมาเยอะ เซ็ง เลยมารับบทนางร้าย อิอิ”
“นะพี่ ฮ่าๆ เข้าใจพูดนะ ผมชอบพี่อีกคนแล้วล่ะ”
“นั่น อย่านะ อย่ามารักชั้น ชั้นมีผัวแล้ว”
ผมหัวเราะจนน้ำตาเล็ดเลยครับ มันเป็นเสียงหัวเราะที่ผมว่ามันออกมาจากใจจริงๆนะ เสียงหัวเราะที่มันหายไปจากปากของผมมานานแสนนาน พี่นายน่ารักมาก น่ารักมากจริงๆ ไม่แปลกหรอกที่ไอ้ต้อมมันจะรักของมัน นี่ขนาดผมคิดกับไอ้ต้อมเกินเพื่อน ผมยังชอบพี่เขาเลย จริงอย่างที่พี่นายพูด ชีวิตคนเรามันสั้นนัก แล้วทำไมเราจะเอาเวลาที่เหลือของชีวิตแบ่งไปให้ความทุกข์หรือเลือกที่จะใช้เวลาส่วนใหญ่ให้เสียไปกับมันล่ะ ทำไมไม่เลือกที่จะเป็นสุข ในเมื่อการที่ได้หัวเราะหรือยิ้มมันทำให้เราดูมีค่าขึ้นมา
“ขอบคุณนะครับพี่นาย ขอบคุณมากจริงๆ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่ยินดีเป็นที่ปรึกษาให้เรานะ กินมันให้ได้ไอ้ต้อมน่ะ อย่าปล่อยให้มันลอยนวล อิอิ”
“อ่านะ พี่ก็”
“มีอะไรพีเอ็มทิ้งมาไว้ก็ได้ ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยว่างเลย ผัวกวนตลอดเลยอ่ะซัน อิอิ โอ๊ย เนี่ยต้องไปทำรีแพร์หน่อยแล้ว”
“คือไรอ่ะพี่”
“เอ่อ เอาเถอะ เดี๋ยวเราก็รู้ ของไอ้ต้อมก็ไม่น้อยนะ อิอิ พี่เคยแอบดู”
“บ้านะพี่”
รู้ไหม ผมไม่เคยคุยเอ็มกับใครแล้วมีความสุขเท่านี้มาก่อนเลย น้ำเสียงของพี่นายมันดูสดใสร่าเริง เขามองโลกในแง่ดีมากนะผมว่า แล้วผมล่ะ ทำไมไม่ทำเหมือนพี่เขา เผื่อว่าจะมีใครหันมามองผมบ้าง
“พี่แมว เหนื่อยไหม มาซันทำให้”
ผมเดินลงไปข้างล่างครับ เห็นพี่แมวกำลังแกะสลักแครอทอยู่ ผมสอนไว้ให้ทำแบบง่ายๆเป็นรูปหัวกระต่าย
“ไม่เป็นไรจ๊ะ อ้าวให้พักทำไมไม่พักล่ะจ๊ะน้องซัน เดี๋ยวคุณนายก็มาวีนพี่อีกหรอก”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้น โห แกะเก่งขึ้นเยอะเลยนะครับพี่แมว”
“ว้าย ก็ได้ครูดีนี่จ๊ะ เราหิวไหมพี่จะทำกับข้าวให้กิน อีกนานกว่าร้านจะเปิด”
“ไม่เป็นไรครับ พี่แมว พี่แมวไม่คิดถึงที่บ้านเหรอครับ”
ผมถามขึ้นล่ะครับ สองจิตสองใจเหมือนกันนะ เพราะกลัวถามไปแล้วมันจะไปสะกิดใจพี่เขา
“คิดถึงสิจ๊ะ คิดถึงมาก ลูกสาวพี่เพิ่งจะอยู่ ป. ๖ พี่โทรฯหาทุกวันล่ะ”
“แล้วแฟนพี่ล่ะครับ”
“แฟนก็อย่กับลูกน่ะจ๊ะ”
“พี่แมวไม่กลัว”
“ไม่หรอกจะซัน คนเรารักกันน่ะ เขาเอาใจรัก ไม่ได้เอาอย่างอื่นรัก ถ้าหากว่ามันจะเปลี่ยนใจหมดรักเราไป ไปมีคนอื่น พี่จะทำยังไงได้เนอะ แต่ก็ยังดีที่พี่มีลูกสาว เนี่ยปีหน้าพี่ก็ว่าจะกลับเมืองไทยแล้ว คิดถึงลูกไม่ไหวจ๊ะ”
“พี่แมวมองโลกในแง่ดีจังเลยนะครับ ไว้ใจแฟนมากๆด้วย”
“อ้าว ไม่ไว้ใจเราเองสิซันที่จะเป็นทุกข์ เรารักเขานี่ ต้องเชื่อใจ ถ้าหากว่าเรารักใครแล้วมัวแต่คิดนั่นคิดนี่ พี่ว่าเราไม่ได้รักเขาหรอก แต่เรากำลังหวงเขา เห็นเขาเป็นอย่างอื่นไม่ใช่คนรัก”
ผมพยักหน้ายิ้มให้พี่แมว ยิ่งรู้จัก ยิ่งอยู่ที่นี่นานๆ มันทำให้ผมเปลี่ยนมุมมองและทัศนคติได้มากทีเดียว ผมรักที่นี่ ผมรักครอบครัวนี้ จากหัวใจ
“พี่ปริ๊น ขี่หลังพี่ไหม วันนี้จะเป็นเสือ”
พอพี่ปริ๊นกลับจากโรงเรียนก็มีรถบัสมาส่งหน้ารานล่ะครับ หอบอะไรมาเยอะแยะพะรุงพรังเต็มไปหมด ผมเดินออกไปรับ นั่งลงแล้วผายมือออก
“อ่า จะเป็นเสือเหรอ อิอิ ไม่เอาอ่ะ อยากให้เป็นแมว”
“อ้าว เป็นแมว พี่ไม่หลังหักก่อนเหรอพี่ปริ๊น แมวมันตัวเล็กๆ เองน้า”
“อ่า ก็พี่ซันตัวเล็กอ่ะ อยากให้เป็นแมว เสือเดี๋ยวโดนกัด”
ผมหัวเราะครับ แล้วก้มลงหอมแก้มพี่ปริ๊น
“อ่า หอมแก้มอีกแล้ว ทำไมชอบมาหอมแก้มปริ๊นนะ คนนั้นก็หอม คนนี้ก็หอม แก้มปริ๊นยุ้ยๆแล้วอ่ะ”
“ก็พี่ปริ๊นน่ารักนี่ครับ มาๆ ขึ้นหลังแมวการ์ฟิวล์เร็ว”
“อิอิ ไปเล้ย เจ้าการ์ฟิวล์”
นี่คือความสุขหนึ่งที่ผมจะหาได้จากที่ไหนไม่ได้ง่ายๆ เทวดาตัวน้อย เทวดาจริงๆ
“ต๊าย ตาปริ๊นมาถึงก็มีคนให้ขี่หลังเลยนะ”
คุณแม่ก็คุยกับผมอยู่ก่อนหน้าล่ะครับ พอดีผมจะจัดจานให้แกดูอีกแบบ ใช้ของไม่เยอะ แต่ไปใช้พวกใบผักแก่ๆที่เราไม่ใช้มาแทน คุณแม่ชอบใจมากเพราะบอกว่านอกจากจะสวยแล้วยังรู้จักประหยัด แกชมผมใหญ่ ผมเองตัวลอยสิครับ
“คุณย่าๆ ปริ๊นอยากกินน้ำ”
“เดี๋ยวการ์ฟิวล์พาไปกิน จับแน่นๆน้าพี่ปริ๊น”
“ต๊าย เอากับมันนะนั่นเราน่ะซัน อิอิ ปั่นน้ำผลไม้ให้น้องหน่อยนะซัน แม่วานที เดี๋ยวหน้าร้านแม่ดูเอง”
“ครับคุณแม่ พี่ปริ๊นกินน้ำผลไม้เนอะ”
“กินๆ กินน้ำหวานๆนะ ไม่เอาเปรี้ยวๆ”
ปากก็พูดแต่ก็กระเด้งตัวไปมาอยู่บนหลังผม เหนื่อยเหมือนกันเพราะพี่ปริ๊นตัวหนักมาก แต่มันมีความสุขจังเลยครับ มีความสุขจริงๆ
“อ้าว พี่ปริ๊น ไปขี่ตั๊กแตนแบบนั้นพี่เขามีแรงเหรอนั่นน่ะ”
มาแล้ว มันมาแล้ว ยิ้มมาแต่ไกล
“อ่าพี่ต้อม หนายอ่าภูเขาน้ำแข็ง ไหนบอกจะเอามาฝากปริ๊นอ่ะ”
ดิ้นไปหาไอ้ต้อมครับ ใครให้ขี่หลังคงจะไม่เหมือนมัน เพราะไอ้ต้อมมันแข็งแรงตัวใหญ่ พาวิ่งพาเดินเหินได้โดยที่มันไม่หอบ แต่ผมนี่เริ่มหอบแล้วครับ
“อ้าว พี่แบกไม่ไหวนะคร้าบพี่ปริ๊น ไหนหอมหน่อยคิดถึงพี่ต้อมไหมเนี่ย”
“อ่า ไม่หอมนะ เมื่อกี๊พี่ซันก็หอม”
“อ้าว ก็คนละคนกันนี่นะ มาซะดีๆ เดี๋ยววันนี้เป็นนกอินทรีย์จะพาบิน”
“อ่า บินเหรอ เอาๆ”
“พี่ปริ๊น เดี๋ยวสิครับ ไปกินน้ำผลไม้ก่อน เดี๋ยวคุณย่าดุเอานะ”
ผมก็อยากมีส่วนร่วมครับ เลยพูดขึ้น
“อ่า พี่ซันไปทำให้ปริ๊นหน่อยนะ ปริ๊นจะนั่งนกอินทรีย์ อิอิ”
“ทำเผื่อกูด้วยดิมึง เอาหวานๆนะ”
“อ่านะ เอาน้ำไรอ่ะ”
“น้ำใจอ่ะ มีไหม”
“แหวะ มุขไหนเนี่ย เขาไปถึงดาวอังคารแล้วมึง”
“แหะๆ มีบ้างแหมมึงกูไม่ค่อยได้อัพเดท พร้อมไหมสหายน้อย นกอินทรีย์จะบินแล้วคร้าบ”
ผมยืนมองทั้งสองอย่างเป็นสุข ความสุขที่คงเปล่งประกายออกมาจากทุกทางของร่างกายผม ความสุขนี่มันเก็บไม่อยู่จริงๆนะ ผมเพิ่งจะรู้ตัว
“ฮ่า เหนื่อยๆ”
พอวิ่งเล่นเสร็จก็วิ่งขึ้นไปบนห้องผมล่ะครับ พี่ปริ๊นจะอาศัยนอนงีบที่ห้องผมก่อนร้านจะปิดแล้วค่อยกลับบ้าน หรือไม่ก็พี่แพทย์หรือคุณพ่อมารับไปก่อน แต่ส่วนมากจะงีบที่ห้องของผม มีไอ้ต้อมมันล้มตัวนอนอยู่ข้างๆ
“อ่ะน้ำๆ หวานๆนะพี่ปริ๊น”
ผมก็ถือเหยือกกับแก้วตามขึ้นไปครับ พี่ปริ๊นลุกมาแล้ว
“อ่า หวานๆ”
“อ่ะของมึง”
“ป้อนหน่อยดิ”
“อ๊ะ บ้าเหรอมึง”
“อ้าว ทีเมือ่คืนยังป้อนน้ำกูเลยนี่ ทำไมวะ อายพี่ปริ๊นเหรอ”
“บ้าเหรอ มาดิ”
“นั่นแน่ อิอิ พี่ปริ๊น พี่ปริ๊นขาดทุนแล้วล่ะ นี่พี่ต้อมมีคนป้อน”
“อ่า ไม่เอานะ พี่ซันทำไมไม่ป้อนปริ๊นบ้างอ่ะ”
“ฮ่าๆ มาครับมา กินเยอะๆจะฉี่แตกไหมเนี่ย”
“ปวดฉี่ก็มีห้องน้ำนะ”
ดูครับ นั่งทำตาปริบๆ ผมก็รินน้ำผลไม้ปั่นใส่แก้วให้แล้วนั่งลงข้างๆพี่ปริ๊นป้อนให้ หัวเราะใหญ่เลยครับคงชอบใจ ผมทำท่าลุกขึ้น
“อ้าวกูล่ะ”
“มึงโตแล้วนี่ กินเองดิวะ”
“อ่า เค้ายังไม่โตน้าตะเอง เค้าอายุเท่ากะพี่ปริ๊นน้า”
“พี่ต้อมเป็นไรเหรอ ทำไมทำท่าท่าประหลาดๆ”
“ฮ่าๆ สม”
“อ่าพี่ปริ๊น พี่ต้อมก็อยากให้มีคนป้อนบ้างอ่ะ พี่ปริ๊นช่วยพูดให้พี่ต้อมหน่อยดิ นะนะ”
“พี่ซัน ป้อนพี่ต้อมสิ ทำไมไม่ป้อนเหรอ”
เจอคำถามแบบนี้ทำเอาผมอมยิ้มออกมาเลยครับ นี่ถ้าผมกับมันกำลังทะเลาะกันอยู่แล้วมีพี่ปริ๊นด้วย ผมก็คงไม่โกรธใครหรอกครับ น่ารักจังเลย
“อ่ะ มาดิ ทำตัวยังกะเด็กๆนะมึง”
“ก็เค้าเด็กอ่ะ เนอะพี่ปริ๊นเนอะ”
มันทำท่าออดอ้อนครับ ผมก็อดไม่ได้ที่จะอมยิ้มออกมา
“มึงรู้ไหมซัน”
“หือ”
มันทำเสียงเครียดครับ ผมนี่หุบยิ้มทันที
“อะไร”
“เวลามึงยิ้มแล้วมึงก็น่ารักดีนี่หว่า”
เอ่อ ผมนี่คงหน้าแดงขึ้นทันทีครับ อายมัน เพราะสายตามันมองผมแปลกๆ หรือว่ามันจะเริ่มพอมีใจให้ผมบ้างแล้ว อ๊ะ


ปล. อาจจะดูเขียนมั่วซั่วไม่มีแนวนะครับ ช่วงนี้นอนไม่พอ อารมณ์ไม่ค่อยแจ่ม เลยอาจจะทำให้นิยายดูอึมครึม แต่อย่างที่บอกว่ามันไม่ใช่ดราม่า แน่นอน แฟนๆที่เคยอ่านนิยายผมอาจจะพอรู้ว่ากว่าที่นายเอกกับพระเอกมันจะมารักกันนี่ก็นานพอสมควร แต่เรื่องนี้อาจจะนานหน่อย เพราะต่างคนต่างก็มีอะไรในใจเป็นของตัวเอง เหอๆ แล้วชาติไหนล่ะเนี่ย ใช่ไหม ไม่นานหรอกครับ เขียนนานผมเองก็สมองทึบไปไม่เป็นเหมือนกัน แว้กกก

รักนะ อิอิ แสดงออก

[lucifel]

ต้อมน่ากลัวอ่ะ

[indy❣zaka]

ซันเริ่มสว่างขึ้นมานิดนึงแล้วนะลูก หลังจากที่มืดมัวมานาน
เอาให้เจิดจ้าสมชื่อยิ่งกว่านี้เลยนะซันนี่

[roseen]

 

[rellachulla]

นายเป็นที่ปรึกษาได้เยี่ยมจริงๆ
ดีแล้ว น้องจะได้ไม่เครียดเนอะ
ซันเน่ น่าสงสาร

[DexTunG]

     น้องซันเริ่ม น่ารักขึ้นมาก ละ  สู้ ๆ นะน้องซัน 

[som]

เรื่องนี้พี่ปริ๊นทำไมน่ารักจังน่ากอดมากๆ
ไม่ต้องถึงกับรักเลยแต่ขาดไม่ได้นี้ดีกว่านะตะวัน

[hpsky]

พี่นายรับหน้าที่เป็นศิรานีใช่ป่ะ
ตอนนี้พี่ปริ้นน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก
ซันก็เริ่มเปิดตัวมากขึ้นแล้วด้วย

เป็นกำลังใจให้พี่อิ๊กค่ะ

[pp4]

ตอนนี้น่ารักจังเลยค่ะ 
คิดถึงพี่นายน้า~

[Poes]

ซันรุกต้อมเลย ได้ที่ปรึกษา มือโปรขนาดน้านนนนนนน 

[NY_JK]

 :-[อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกสดใส สดชื่นมากเพราะไม่มีมาม่า อิอิ
น่ารักทุกคนเลยทั้งต้อม ซัน นาย และที่น่ารักที่สุดก็คือ พี่ปริ๊นซ์

[ZuuZuu]

ชอบที่พี่นายให้คำปรึกษาซันจังเลยอ่าค่ะ
ฟังดูจริงใจ และหวังดีต่อน้องจริงๆ
ปลื้มๆๆๆ

[kanda53]

น่ารัก.....ชื่นใจ....ดีใจ.....
เป็นเพราะทุก ๆ ตัวละครเลยทำให้เกิดอารมณ์นี้...
น้องนายใส่ซะกดคะแนนแทบไม่ทัน...
เตะต่อมอารมณ์เจียมเนื้อเจียมตัวของซันเน่ซะกระเจิง...
พี่ปริ้นเป็นกามเทพตัวน้อย...น่ารักน่าฟัดมาก...
ซันเน่จ๋า....ฮึด ๆ จับเจ้าต้อมปล้ำซะทีเหอะ อย่าปล่อยให้ลอยนวล(น้องนายว่า)

  น้องอิ๊ก รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ
กด + ให้กับความสุข

[i-love-you]

อ่ะ พี่นาย กลายเป็น กามเทพ  ซะแหละ


อ่า.....ขอหั้ยเป็นอย่างที่ซัน คิด เถอะ สงสวาร ซันแล้ว

แต่ถ้าต้อมยังไม่รัก หล๊ะ   

สู้ๆ นะคร๊า

[tamako]

หวานๆแต่ไม่เลี่ยน

เหมือนสามคนพ่อแม่ลูกเลยแหะ  สู้ๆซันทำแบบพี่นายบอกเลย  กดโล้ดดดดด

[A-J.seiya*]

ชอบนายจริงๆเลย โฮะๆๆๆ
เอานะซัน พยายามเข้า ไม่นานหรอกเด๋วก็ได้
ก๊ากกกกก

[Fanun]

นายน่ารักอ่ะ มีมาให้คำปรึกษาซันนี่ด้วย
ซันนี่ก็เริ่มยิ้มได้เเล้วเนอะ ดีใจจัง
พี่ปริ้น จะน่ารักไปไหน 

[@21]

เอาใจช่วยน้องชันนี่เต็มที

เดินเครื่องเต็บสูบเลยคุณน้องง อิอิ

[taroni]

น้องซันบอกต้อมไปเลย 

[なおみ™]

รู้แต่ว่านิยายคุณอิ๊กกี้ถึงจะยาว แต่ก็ยาวแบบไม่ยืดเยื้อ
เสน่ห์มันอยู่ตรงนี้แหละค่ะ  

รอตอนต่อไปนะคะ

********
นกอินทรี ไม่ต้องมี ย์ นะคะ
มุกตลก ก สะกดนะคะ  มุข นี้แปลว่า หน้า ปาก ทาง

[love2y]

ก่อนหน้านี้แอบเคืองนายแอบไม่ปลื้มเพราะเรื่องต้อม
แต่ตอนนี้โอเคละ กลับมารักนายเหมือนเดิมล่ะ อิอิ
ซันเอ้ยยยยยย สู้ๆนะ มีความสุขให้ได้ล่ะ อย่ายอมแพ้

[stormphoenix]

โดนอย่างแรง


 

[DraCo_SLa13]

คิดว่าต้อมคงยังไม่มีใจให้ซันหรอก  คงแค่แหย่เล่นๆมากกว่าอ่ะ  

คงไม่ต้องรอนานหรอกนะค่ะ คุณอิ๊ก

ปล.+1 ให้พี่นายยยยยย   น่ารักตลอดศก

[parkii]

ซัน พยายามเข้าเดี๋ยวก็สำเร็จได้ต้อมมาไว้ในครอบครองเองแหละ
ฮ่าๆ มีติวเตอร์ดีอย่างนายซะอย่าง อยากได้อะไรต้องได้มาอยู่แล้ว
หวังว่าต้อมจะเห็นอะไรดีดีในตัวซันไวไวนะ สงสารซัน...

ต้อมรักคนที่เขารักเราอาจจะดีกว่าก็ได้นะ ^^


  รอตอนต่อไปฮับ

[คนริมคลอง]

พี่ปริ้นซ์มาแล้ว น่ารักเหมือนเดิมเป็นคิวปิดตัวน้อยให้พี่ต้อมกันพี่ซันเน่เป็นแฟนกันไวไวหน่อย

คิดถึงคุณนายสวนดอกไม้ เจอคุณนายร้านอาหาร พ่วงแม่น้องต้อม(เป็นคุณนายอะไรดีหว่า)อีกคนคงสนุก

พักผ่อนเยอะๆนะครับคุณอิ๊กกี้ 

[BlackSCar]

ท่าทางจะนานนะพี่อิ๊ก ฮาๆ

[Chinnosuke]

น่ารักอะ
เหนื่อยก็พักบ้างนะพี่อิ๊กโครงการเยอะเหลือเกิน
ดูแลสุขภาพด้วยนะคับ รักนะ

[jamesnaka]

  ขอเป็น FC นิยายคุณ eiky ด้วยคนนะคะ
อยากให้ต้อมรักซันเร็วๆจังค่ะ 

ขอคุณสำหรับตอนที่ 15 ค่ะ 

[Ak@tsuKII]

เป็นกำลังใจให้ซันนี่ ขอให้กล้าสารภาพรักซักที   





  เป็นกำลังใจให้้คนเขียน +1 สำหรับความขยันที่ลงอย่างสม่ำเสมอจ้า

[Wordslinger]

พี่ปริ๊นน่ารักค่ะ น่ารักมากกกส์ที่สุดในสามโลกเลยค่ะ อิอิ

ต้อม 

ซัน