หัวข้อ: Never last, Never end, รักสุดหัวใจแต่บทที่ได้คือ“ตัวประกอบ” พิเศษ "ยอดดวงใจ 26 Jan 12 P44

[♠♥♦♣]

นับวันต้อมยิ่งเหมือนนาย ตอนนี้เหมือนเด๊ะอ่ะ ส่วนซันก็เหมือนต้อมสมัยก่อนแต่มืดมนกว่า

[A-J.seiya*]

เกือบหลุดแล้วมั้ยล่ะซัน
ตกลงว่า มิเชล นี่ยังไง
จะดีใช่มั้ย??
แอบสงสัยนิดหน่อยน่ะ
เหอะๆ ,,

[meiji]

อ่านตอนนี้แล้วมีความสุข ฮิฮิ
ทั้งต้อมทั้งซันน่ารักมากๆเลยอ่าาา
แอบอยากให้ซันบอกชอบต้อมไปเลยย แต่ก็เข้าใจว่าคงจะยังไม่ถึงฟีลแห่งความกล้าในตอนนี้อ่ะนะ
รออ่านเรื่องนี้อย่างใจจดจ่อ ชอบที่ทั้งสองคนเริ่มได้ใช้เวลาร่วมกัน : )

[なおみ™]

เมื่อกี๊ไปแอบอ่านเพลิงกุหลาบมาค่ะ
น้องมิก็แอบคิดว่าคุณอิกกี้เขียนเหมือนกันนะ

[cy55555]

โอ้ว ตาต้อมดังแล้ว รวยแล้ว งั้นเริ่มหาเมียโลด (เอาคนใกล้ๆ ตัวนะ  อิอิ)
คันไม่เป็นไรค่ะคุณอิ๊กกี้ แค่คันเกาๆ เดี๋ยวก็หาย
แต่ท่ามาแบบน้ำตาหยดติ๋งๆ นี่ มันเรียนกลับคืนไม่ได้  ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณค่ะ

[indy❣zaka]

แวะมากอดซันนี่

[DexTunG]

+1   

[bellity]

ต้อมดังใหญ่แล้ว

พ่อนายแบบ ซันนี่รุกเลยอย่ามัวอายเด๋วอดนะ มีคนจ้องเยอะอยู่ด้วย

ปอลิง คิดถึงพี่ปริ้น >///<

[miniz]

มิเชลนี่ยังไง 

ซันนี่ลุกโลดด 

รอต่อนะค้า 

[TanyaPuech]

 

ญ่าเพิ่งได้มาอ่าน
ทำไมรู้สึกมีกลิ่นมาม่าตลบอบอวนยุตลอด

ต้อมเป็นายแบบซะแระ

ซันนี่ก็ปากแข็งงง

มิเชลนี่เธอว่าที่นางร้ายในอนาคตรึป่าว   

[ordkrub]

อ่านทันแล้วครับ  ดีใจกับต้อมจริงๆ  หวังว่าต้อมจะเก็บตัวตนของตนไว้ได้ตลอดไป
ลุ้นกับซันด้วยว่าจะละลายสิ่งหุ้มตัวตนออกมาได้สำเร็จ  จะได้เป็นแฟนกันหรือไม่ก็เรื่องหนึ่ง  สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการสร้างการยอมรับตัวเองให้ได้  เป็นกำลังใจให้

ว่าแต่คุณอิ๊กแต่งสีไหนนะครับ  บอกสีอ่อน  ใช้ฟ้าหรือเปล่าครับ
ป.ล. เปลี่ยนใจแล้วครับ  น่าจะเหลืองมากกว่า 5555+

[bbyuqin]

เป็นกำใจให้ซันต่อไป...
มิเชลนี่มาถามย้ำเรื่องซันจริง
+1 จ้า

[lovevva]

มิเชลนี่ยังไง 

ซันนี่ลุกโลดด 

รอต่อนะค้า 

เห็นด้วยค่ะ

[kanda53]

น้องซันนี่เริ่มมีกำลังใจแระ...
เจ้าต้อมก็นะ...เสน่ห์แรงน่าอิจฉา...
รอวันที่มีความสุขมากกว่านี้.....

  น้องอิ๊ก 
กด + ให้น้องซันนี่แม่ศรีเรือน

[yayee2]

ตายแล้วน้องซันของดิฉัน ตกมาอยู่หน้า2แระ ดันๆๆๆๆๆ อึ้บๆๆๆ
เจ้าต้อม อย่ามัวแต่ยุ่งถ่ายบ่งถ่ายแบบอยู่นั่น เหลือบตาดูคนข้างๆบ้างนะ
น้องซันน่ะออกจะน่ารัก ออกจะเป็นพ่อศรีเรือนขนาดนั้น เบิ่งตาดูบ้าง

[eiky]

S14

“เป็นไงบ้างพี่ ไม่ค่อยได้คุยเลยเนอะ ช่วงนี้ผมยุ่งตลอดเลยอ่ะ พี่สบายดีนะ”
นานแล้วล่ะครับที่ไมได้คุยกับเขา แต่ผมยังคงคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลานะ ไม่มีทางเปลี่ยนใจ
“อืม ก็ดี เดี๋ยวนี้ถามสบายดีบ่อยจังนะ ทำไม กลัวชั้นตายไปก่อนเหรอแก”
“บ้าพี่ ใครจะไปคิดแบบนั้น ทำไมอ่ะ ถามแบบนี้มันไม่ดีเหรอ”
“ไม่ใช่ไม่ดี แต่แกไม่เคยถามแบบนี้นี่ แต่เอาเถอะ โลกมันหมุนรอบตัวเองนี่นะ ท่าทางคงจะหมุนไวซะด้วย”
เอ่อ ที่แท้เพราะแบบนี้เองเหรอเขาถึงดูแปลกๆไป จริงสินะ แต่ก่อนผมไม่เคยถามแบบนี้เลย เขาคิดด้วยเหรอเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ เอ๊ะ ถ้างั้นก็แสดงว่า
“พี่คิดถึงผมเหรอ”
“ไม่ เรื่องอะไร ผัวชั้นก็มี จะคิดถึงแกทำไม”
“อ่านะ ไม่เชื่อหรอกนะ แววตาพี่มันฟ้อง”
“แหมทำเป็นเก่งนะอ่านตาคนอื่นออก แล้วตาตัวเองน่ะเคยอ่านบ้างไหม”
“โหยพี่ ใครจะไปอ่านตาของตัวเองออกผมไม่ใช่หมอดูนะ”
“เออๆ อย่านอกเรื่องแล้วตอนนี้เป็นไง เรื่องเรียนน่ะ”
“ก็ดีพี่ มีคนทำรายงานให้”
“ใคร”
“ก็ไอ้ซันไง ตอนนี้มันมาทำงานที่ร้านแล้วนะ”
“ชั้นรู้แล้ว แล้วทำไมไปใช้มันล่ะ แกไม่ทำเอง แล้วแบบนี้จะไปเรียนให้มันได้อะไร หา”
นั่นไงครับเจอบ่นแล้วผม มีความสุขแล้วครับ อิอิ
“ก็แหมนะพี่ ผมเขียนยังไม่คล่องนี่ จ้างมันอ่ะ ไม่ได้ใช้ฟรีๆ”
“ไอ้ต้อม นิสัยเสียนะ ส่งไปเรียนนะ ไม่ใช่ให้ไปทำอย่างอื่น จะเรียนไปทำไมถ้าเขียนไม่ได้อ่านไม่ออก หือ”
“อ่านะ มาเป็นชุด ก็มีแต่ช่วงนี้ล่ะพี่ งานเยอะอ่ะ”
“ถ้ามันกระทบการเรียน เลิกซะ อย่าให้ต้องเตือนอีก ไม่งั้นชั้นจะบินไปจัดการแกเอง”
“อ่า จริงเหรอ งั้นมาเลยดิ”
“ไปแน่ แต่จะต้องเป็นวันที่แกเสียใจที่สุด จำไว้ ไอ้ซันน่ะ อย่าไปแกลังมันมากนักนะ สงสารมันบ้าง ชีวิตมันก็แย่พอแล้ว แทนที่จะให้กำลังใจมัน นี่อะไร”
“พี่รู้ได้ไงว่าชีวิตมันเป็นไงอ่ะ”
“ชั้นรู้ก็แล้วกัน ไม่ต้องมาแถ”
อ้าวนะ ผมสงสัยแล้วครับ เขาพูดเหมือนเขารู้เลยนะ แต่คงเป็นคุณแม่ล่ะครับที่เล่าให้ฟังคงไม่มีใครหรอก

“ตอบช้าจังพี่นาย”
อีกหน้าต่างของจอคอมพิเตอร์ของนายพล
“แป๊บนะซัน พี่สังคายนาไอ้เพื่อนก่อน”
“ใครเหรอพี่”
การสนทนาของซันและนายพลเป็นไปผ่านการคีย์พิมพ์ข้อความ นายพลปิดเสียงเวลามีข้อความเข้า แม้จะส่องกล้องเปิดไมโครโฟนต้อมก็ไม่เห็นว่าอีกด้านนายพลคุยอยู่กับใคร
“อ้อครับ งั้นพี่เรียกมาก็แล้วกัน ผมขอทำรายงานก่อน”
“เดี๋ยวซัน ทำให้ไอ้ต้อมหรือเปล่า”
“เอ่อ ไม่ใช่หรอกพี่ ทำให้เพื่อนอีกคน เขาจ้างน่ะ”
“ขยันจังนะ”
“ทำไงได้พี่ ผมไม่อยากให้แม่ลำบากไปมากกว่านี้ ผมหาเงินเองได้แล้วนี่”
นับจากวันที่มาส่งต้อมที่นี่ ที่ซันขออีเมล์ไป แต่นายพลไม่สนใจจะแอดเพื่อนตามคำขอของซัน จนมารู้เรื่องเกี่ยวกับซันเมื่อเร็วๆนี้จากต้อม หลังจากนั้นนายพลก็คุยกับซันเรื่อยมา คุยจนรับรู้ได้ว่าซันเองมีใจให้ต้อม แม้ซันเองจะไม่ได้บอกออกมา
“แม่ครับนิตยาสารเมนส์เขาจะไปถ่ายที่อลาสก้าน่ะครับ ผมจะไปดีไหม”
ต้อมมาปรึกษากับคุณยุพินตอนเย็นวันพฤหัสหลังจากกลับจากมหาวิทยาลัย มีซันเดินตามมาแต่ซันเอาของขึ้นไปเก็บชั้นบนเพื่อจะได้ลงมาช่วยงานในครัว
“หือ ไม่หนาวแย่เหรอจะลูก”
“ก็หนาวครับ เขาเซ็ทตีมไว้แบบนั้น ผมไม่อยากไปเลย เพราะต้องไปค้างคืนน่ะครับแม่”
“ทำไมล่ะจ๊ะต้อม ไปสิลูก แม่เองก็ไม่เคยไป ถ่ายรูปมาฝากแม่ด้วยสิ”
“อ้าว คุณแม่ไม่ห้ามผมเลยเหรอครับ”
“ว้าย จะไปห้ามทำไมกัน ไม่ได้ไปฮาวายซะหน่อย แต่ถ้าไปฮาวายก็น่าจะดีนะ อิอิ”
“โธ่คุณแม่ครับ ห้ามหน่อยดิ”
“อ้าวนะ งั้นอย่าไปปฏิเสธเขาเลยนะลูก มันแปลกใหม่ดีออกแม่ว่า ภาพออกมาคงจะสวยน่าดูชม แม่จะซื้อเป็นคนแรกเลยนะถ้าหนังสือออกน่ะ”
ต้อมหัวเราะออกมาโผเข้ากอดคุณยุพิน
“แล้วไม่เอาใครไปเป็นเพื่อนเหรอลูก เขาให้ไปคนเดียวเลยเหรอ”
“เขาให้พาเพื่อนไปได้คนหนึ่งครับ คุณแม่จะไปกับผมไหม”
“อืม แม่คงไม่ไหวหรอก อยู่นี่ก็หนาวจะแย่อยู่แล้ว ไปโน่นเดี๋ยวโรคเก๊าแม่กำเริบจะแย่เอา”
“งั้นผมพาพี่ปริ๊นไปด้วยนะครับ”
“ไม่ดีหรอกลูก หนาวออก เวลาเราทำงานเดี๋ยวมันจะไปกวนเอา”
ต้อมนิ่งทำท่าคิด
“ซันล่ะ ซันจะมานี่หน่อย”
ต้อมไม่ได้ตกใจหรือแสดงท่าทางอะไรออกมามองตามคุณยุพิน เออนะให้มันไปด้วยก็ดีเหมือนกันเพราะคุยกันรู้เรื่องกว่าใคร เพราะถ้าจะชวนเบนจามินไปด้วยคงจะลำบากอยู่เพราะสื่อสารกันไม่ค่อยรู้เรื่อง
“ครับคุณแม่”
“ไปวันไหนนะลูกต้อม”
“พรุ่งนี้สายๆครับ”
“พรุ่งนี้น่ะจ๊ะ มีเรียนกี่โมง”
“ไม่มีเรียนครับ มีอะไรเหรอครับคุณแม่”
“ต้อมบอกซันสิลูก”
“ไปอลาสก้ากับกูไหมมึง”
ต้อมเอ่ยออกมา พอซันได้ยินก็ทำหน้าตกใจ
“ดูทำท่าเข้า ต้อมเขามีงานถ่ายแบบที่โน่นน่ะจ๊ะ ค้างคืน แม่อนุญาต ถือว่าไปพักผ่อน สวยนะอลาสก้า แต่หนาวไปหน่อยเท่านั้นเอง นี่ถ้าแม่สาวๆกว่านี้นะ แม่จะไม่ยอมให้ใครไปหรอกนะ”
“ตอนนี้ก็ยังสาวอยู่นี่ครับคุณแม่”
“นั่น โฮะๆ แม่รู้จ๊ะ สาวช่วงสุดท้ายไง ปล่อยให้แม่สวยอยู่ที่นี่ดีกว่าล่ะลูก เราเด็กๆไปเที่ยวกันเถอะ”
“เอ่อ จะดีเหรอครับคุณแม่”
“ดีซิจ๊ะ ทำไม่ล่ะลูกซัน”
“พรุ่งนี้ลูกค้าจองเยอะนี่ครับ ผมอยากจะช่วย”
“โถ พ่อซัน ยังมีใจห่วงร้านอีก น่าปลื้มใจจริงๆ อย่าห่วงไปเลยจ๊ะ แม่ติดต่อคนมาช่วยได้ เดี๋ยวให้พี่แพทย์เขาจัดการ เราน่ะไปเป็นเพื่อนลูกต้อมหน่อยเถอะ ปล่อยไปคนเดียวแม่ไม่ไว้ใจ”
“อ้าว ทำไมล่ะครับคุณแม่ ไม่ไว้ใจอะไรผม”
“ไม่ใช่ไม่ไว้ใจเรา แต่แม่ไม่ไว้ใจพวกสิงห์สาราสัตว์ที่มองลูกชายแม่ตาเป็นมันน่ะสิ ยิ่งพวกหัวแดงเห็นเรากำลังดังมันจะมาเกาะบารมีพาดังด้วยน่ะสิแม่ว่า”
“ฮ่าๆ คุณแม่ก็ ไม่หรอกครับ นายแบบต๋อกต๋อยอย่างผม ทำเป็นงานอดิเรกนะครับ ไม่ได้ทำจริงจัง เมื่อคืนพี่เขาก็ว่าอยู่ว่าถ้าเรียนตกจะให้เลิก”
“หนอย ไอ้นายน่ะเหรอ จะเรียนไปให้เก่งอะไรมากมาย แม่คนหนึ่งล่ะที่จะไม่ยอม อะไรลูกชายชั้นได้เป็นนายแบบทั้งที อย่าไปฟังมันมากไอ้นายน่ะ”
ซันนั่งฟังอยู่กำลังรวบรวมความคิด เมื่อคืนเหรอ แต่ก็หยุดความสงสัยไว้แค่นั้น
“คืนนี้เก็บของด้วยนะมึง อ้อ อย่าลืมเอาพวกของใช้ในห้องน้ำไปเผื่อกูนะ กูขี้เกียจเก็บ”
ต้อมบอกซันตอนร้านปิดแล้วหิ้วของที่คุณยุพินถือแล้วเดินไปที่รถ มีแมวกับซันออกมาส่งเพื่อที่จะปิดประตูร้าน

“หนาวโครตๆ”
ผมไม่รู้เลยนะว่ามันจะหนาวขนาดนี้ ให้ตายเถอะใครกันวะเป็นคนคิดคอนเซปส์เป็นบ้าไปแล้ว ให้ผมถอดเสื้อกลางภูเขาน้ำแข็งเนี่ยนะ เหอๆ ตายแน่ๆกู
“เอาเสื้ออีกไหมล่ะ”
ไอ้ซันครับ มันนั่งมาข้างๆ โหนะไอ้นี่หอบเสื้อผ้ามาแบบว่าไม่เกรงใจใครเลยว่างั้น แต่ก็ดีนะผมจะได้ใส่กับมันด้วย เริ่มไม่ไหวแล้ว พอเครื่องจะลงยิ่งหนาวครับ เหมือนอากาศภายนอกมันแทรกซึมเข้ามาประมาณนั้นล่ะ
“แต่พี่จองห้องพักไว้ห้องเดียวนะจ๊ะทอมมี่ นอนกับเพื่อนได้ไหม”
คุณลิซบอกตอนเราเดินออกมาจากสนามบินล่ะครับ
“ได้ครับคุณลิซ แฟนผมเองฮ่าๆ”
“ว้ายตาย อย่าไปพูดเล่นที่ไหนล่ะ เขาได้ยินมันจะเป็นข่าวไม่ดีนะทอมมี่”
อ้าวนะ พูดเล่นๆก็ไม่ได้ ผมนี่ท่าทางจะเล่นเยอะไปแล้วมั้ง คุณลิซดุตาเขียวเลยครับ
“แหะๆ โทษทีครับคุณลิซ เพื่อนผมเองล่ะ นอนด้วยกันได้ จริงไหมจ๊ะซันเน่”
“ดูทำเข้า เรานี่จริงๆเลยนะทอมมี่ เผื่อซันคิดจริงขึ้นมาจะแย่เอานะ”
“ไม่หรอกคร้าบ เนอะมึงเนอะ”
ผมก็แหย่ไปเรื่อยล่ะครับ แต่ไอ้ซันมันไม่เล่นด้วย เฮ้อนะ เออวะ ไม่เล่นก็ไม่เล่น
“โห ห้องสวยจัง”
มันทำท่าตื่นเต้นล่ะครับ ผมก็ตื่นเต้นนะ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ได้มาอลาสก้า ชาตินี้ไม่รู้จะมีโอกาสได้มาไหมถ้าไม่ได้ถ่ายแบบ ดีเหมือนกันแฮะ
“เออว่ะ มองเห็นพระอาทิตย์ด้วยนะมึงมาดูนี่สิ”
บานหน้าต่างบานใหญ่ล่ะครับ ผมว่าข้างหน้ามันน่าจะเป็นทะเลสาบนะ แต่มันขาวโพลนไปหมดเต็มไปด้วยนำแข็ง ต้นไม้ไม่มีเลยครับท่าน ขาวจนแสบตา
“ไหนๆ”
มันวิ่งมานั่งข้างๆผมตรงขอบหน้าต่างล่ะครับ เรามองพระอาทิตย์อยู่พอสมควรผมเริ่มแสบตาล่ะ
“อ๊ะ”
พอจะลุกมันก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าผม ทำหน้าแบบว่าหญิงมากไอ้ห่านี่
“ทำไม มึงอยากจะจูบกูเหรอ”
ผมพูดออกไปยิ้มๆครับ
“ไอ้บ้า ไปซะทีสิยืนนิ่งอยู่ทำไม”
“อ้าว ก็นึกว่าอยากจะจูบ จะได้ทำท่าเหมือนในหนังไงมึงไม่ดีเหรอ อิอิ”
“ทำเป็นเล่นไปนะ ใครจะไปจูบมึง”
“อ๊ะอ๊ะ ทำท่าเหมือนปากไม่ตรงกับใจนะนั่น ฮ่าๆ อยากจูบบอกนะ กูจะได้ฝึกลิ้นไว้ทำกับแฟน”
“ไอ้ควาย เยอะไปนะ กูไม่ใช่หนูทดลองของมึงนะ”
เอ่อ เออนะ ผมนี่เล่นมากปจริงๆล่ะครับ ลืมไปว่าคนเราคิดไม่เหมือนกัน
“เออ กูขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจว่ะ”
มันทำหน้าแปลกๆครับ คงไม่คิดว่าผมจะสำนึกผิด เอ้ย กูสำนึกผิดจริงๆนะเว้ยมึง
“เออ ไม่ได้ว่าอะไรนี่”
“แล้วถ้าจะทำจริงๆล่ะ”
ผมเดินไปประชิดตัวมันครับ
“”อ๊ะ ไอ้ต้อม”
“ฮ่าๆ คร้าบ ล้อเล่นน่า นี่มึง แตกสาวเยอะไปไหมเนี่ย ไหนบอกไม่ใช่เกย์”
“ไอ้ต้อม ไอ้ควาย กูไม่อยู่ก็ได้นะ”
“โอ๋ๆ งอนๆ มึงด่ากูบ้างดิวะ ทำไมปล่อยให้กูแกล้งมึงอยู่ฝ่ายเดียว”
“ก็มึงมันโรคจิต”
“หึหึ เพิ่รู้เหรอครับซันเน่”
ผมยิ้มทำตายั่วๆเดินเข้าไปใกล้ๆมันครับ มันนี่กลัวเลยนะถอยหนี
“จะไปหนาย มาให้ลงแส้ซะดีๆ ฮ่าๆ”
“ไอ้บ้า เล่นเยอะไปแล้วนะมึง”
“ฮ้า สบายจังเลยเนอะ ข้างในห้องมันอุ่นดีเหมือนกันนะเนี่ย”
ผมล้มตัวลงนอนกับเตียงล่ะครับ เล่นเยอะไปเหนื่อยแล้ว
“แล้วมึงมีถ่ายกี่โมงล่ะ”
“สามโมง”
“อีกชั่วโมงนึงนี่”
“อืม กูนอนก่อนนะ ปลุกด้วยล่ะ”
“งั้นกูออกไปเดินดูรอบๆโรงแรมนะ”
“อ้าว ไม่เฝ้ากูเหรอ”
“มึงไม่ใช่เด็กนะจะให้กูมาเฝ้าเนี่ย”
“อ้าวก็แม่กูบอกให้มึงมาคอยเฝ้ากูไง จำไม่ได้เหรอ”
“จิ๊”
ฮ่าๆ มันจนทางไปครับ ให้ตายเถอะ ไม่เคยมีใครสู้มือผมได้เท่าเขาเลยนะ คิดถึงจริงๆเลย

“ต้อมๆ ตื่นๆ จะบ่ายสามแล้วมึง”
ซันเขย่าตัวของต้อมเมื่อใกล้ถึงเวลา แต่ก่อนหน้านั้นเขายืนมองดูชายหนุ่มนอนหลับอยู่อย่างเป็นสุข เวลาเขาหลับแล้วไม่มีพิษไม่มีภัยใดๆ ดูเป็นคนอบอุ่นอย่างน่าประหลาด แต่พอเขาตื่นลืมตาขึ้นมาความกวนโมโหมันก็ฉายออกมาจากแววตา แต่ถามว่าชอบแบบไหน ชอบอย่างที่เขาเป็นนี่ล่ะ ชอบที่สุดแล้ว
“อืม จะสามโมงแล้วเหรอ อาบน้ำทันไหมเนี่ย”
“น่าจะรีบเข้าสิ”
“ไม่อาบดีกว่า หนาว”
“เขามีน้ำร้อนนะมึง”
“กว่าจะทำนั่นทำนี่ เดี๋ยวค่อยกลับมาอาบ”
“คุณลิซให้เวลาสิบห้านาทีนะ”
“ห้านาทียังได้ ฮ่าๆ”
ต้อมเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตา ซันเองก็ยืนมองตามแผ่นหลังนั้นอยู่ตลอดเวลา
“มึงต้องไปด้วยนะ เอาของใช้ พวกครีมพวกของกินไปด้วยนะ เผื่อกูหิว”
“อืมๆ”
ทั้งสองเดินออกมาจากห้องแล้วลงลิฟท์ไปสมทบกับทางทีมงานด้านล่าง สถานที่ถ่ายทำต้องขับจี๊ปไปอีกไกลพอสมควร เป็นหน้าผาน้ำแข็งที่มีแดดยามเย็นสาดส่องมา คนเลือกโลเกชั่นก็ช่างสรรหา
“ซันนี่เอาชุดนี่ไปให้ทอมมี่เปลี่ยนให้พี่หน่อยสิจ๊ะ”
ลิซบอกกับซันเพราะต้อมเองกำลังแต่งหน้าทำผมอยู่ ซันเองเฝ้ามองดูอยู่ตลอดเวลา การทำงานของมืออาชีพแบ่งงานกันตามหน้าที่ ทีมจัดสถานที่มาก่อนหน้านี้แล้ว พอนายแบบมาถึงก็เข้าไปในซุ้มเพื่อแต่งหน้าทำผมให้เข้ากับตีมที่หนังสือต้องการ พอถึงเวลาถ่ายต้อมก็เดินออกไปยืนตรงจุดที่ช่างกล้องเลือกไว้แล้ว กางเกงยีนส์เก่าๆ ถลกขาขึ้นข้างหนึ่ง แต่อีกข้างยังอยู่เท่าเดิม ใส่รองเท้าบูทส์เหมือนคนงานในเหมือง ทาตัวให้เป็นสีแทนๆ ในมือถือค้อนเหมือนกำลังจะขุดน้ำแข็ง หน้าตาถูกแต้มด้วยสีดำเป็นทางๆ เหมือนคนงานที่กำลังปฏิบัติหน้าที่ ตามตัวถูกพรมฉีดปด้วยน้ำให้เห็นเป็นเหงื่อ ต้อมทำท่าปาดเหงื่อด้วยแขน กางเกงยีนส์ที่ถูกดึงลงมาต่ำจนเห็นไรเส้นขน มันไม่ได้น่าเกลียดแต่อย่างใด แต่มันทำให้คนที่มองดูอยู่ทั้งหญิงทั้งชายใจเต้นแรง ต้อมเองทั้งหนาวทั้งสั่น แต่ก็กัดฟันทำหน้าที่ต่อไป
“เซ็กซี่มากทอมมี่ ดีมาก”
ช่างกล้องร้องบอกเวลาต้อมเปลี่ยนท่าโพสต์
“ไม่คิดเลยนะว่าทอมมี่จะมีรูปร่าง น่า อึ๋ยย ขนาดนี้”
ลิซทำท่าเหมือนแมวสาวเห็นปลาทู
“ครับคุณลิซ”
“ว้ายตาย พี่พูดเล่นน่ะจ๊ะซันนี่ แต่พี่ว่าสาวๆคงคิดเหมือนพี่นี่ล่ะ ฮอตแน่ๆไม่เชื่อคอยดู ดูดีกว่านายแบบหลายคนที่พี่เคยเห็นมาเลยล่ะ”
เซ็ทต่อไปเป็นการถ่ายฉากอาบน้ำ?
“ผมจะไม่แข็งตายเหรอครับคุณลิซ”
ต้อมเอ่ยขึ้น ตามตัวถูกคลุมไปด้วยผ้าห่มอย่างหนามีโกโก้ร้อนอยู่ในอุ้งมือ
“น้ำร้อนจ๊ะ สบายมาก”
“โหนะ ใครกันวะที่คิดตีมพวกนี้”
“อย่าว่าไปทอมมี่ เธอเตรียมตัวเป็นหนุ่มฮอตได้เลย จริงไหมคะไมเคิล”
พอดีกับช่างกล้องเดินเข้ามาหาต้อม
“ดูนี่ทอมมี่ เยี่ยมไปเลย แสงสวยมาก สุดยอด”
ภาพในกล้องที่เขาย้อนกลับให้ต้อมดูทำให้ต้อมอายจนหน้าแดง
“ไม่ต้องเขินหรอกน่า”
“ขนโผล่ด้วย ฮะฮะ”
หัวเราะออกมาท่าทางเขินๆ
“เซ็กซี่ดีออก เซ็ทต่อไปต้องดึงลงต่ำกว่านี้อีกนะ”
“หา อะไรนะครับ”
ต้อมร้องเสียงหลง ซันเองก็หน้าแดงแทนไปด้วยเพราะฟังอยู่ตลอดเวลา
“ไม่โป๊ ก็มันเป็นฉากต้องอาบน้ำกลางภูเขาน้ำแข็งนี่ทอมมี่ รับรองนิตยาสารขายดีแน่ๆ”
“โอยๆ ผมอายว่ะคุณลิซ”
“เอาน่าทอมมี่ หกหมื่นนะ ไม่หักอะไรทั้งนั้น นี่หลังจากหักภาษีนะ”
“หา อะไรนะครับ”
ต้อมร้องออกมาอีกครั้ง เพราะค่าตัวทุกครั้งต้องไปจ่ายภาษีเอง ซึ่งภาษีของที่นี่หินกว่าที่ไหนๆใครๆก็รู้ จากแปดหมื่นจะเหลือจริงๆก็น่าจะห้าหมื่นได้
“ไม่ผิดหรอกจ๊ะ ถือเป็นโบนัส”
“จัดมาเลยครับ ไม่เห็นลูกชายผมเป็นพอ อิอิ”
ยิ้มออกมา หัวเราะอย่างร่าเริง ต้อมทำให้ทีมงานทำงานง่ายขึ้นมากเพราะเป็นคนไม่เรื่องมาก ให้ทำอะไรทำหมดเว้นแต่ไม่ยากจนเกินไป
“อ๊าย ใจพี่สั่นซันนี่”
ลิซครางออกมาเอามือทาบหน้าอก เพราะเป็นฉากที่ต้อมยืนอยู่ใต้ฝักบัวที่ทางทีมงานเซ็ทเอาไว้ มันเป็นน้ำอุ่นจนร้อน พอน้ำสัมผัสร่างกายควันก็พวยพุ่งออกมา ท่อนบนเปลือยเปล่าท่อนล่างยังเป็นกางเกงยีนส์ตัวเดิมแต่มันขาดวิ่นตั้งแต่ขาขึ้นไป หัวกางเกงดึงร่นมาครึ่งก้นเห็นขนที่เรียบลู่น้ำลงมาอย่างชัดเจน ตอนแรกต้อมเองก็เขินจัดแต่ก็ท่องว่าหกหมื่นๆ เขาจึงทำมันได้ การถ่ายเซ็ทนี้ไม่นานมากนักเพราะสงสารนายแบบ แม้น้ำจะอุ่นจัดแต่พอมันมากระทบตัวจริงแล้วมันก็ยังหนาวอยู่ดี ร่างกายจะปรับไม่ทันต้องรีบถ่ายให้เสร็จ
“สุดยอดทอมมี่ เยี่ยมมาก นายคือท็อปโมเดลแน่ๆ”
ช่างกล้องเอาภาพในกล้องมาให้ดูอีก แต่ต้อมขากรรไกรเริ่มกระทบกัน
“ดื่มนี่ก่อนมึงจะได้ดีขึ้น”
ซันชงโกโก้ร้อนมาให้อีกแก้ว ต้อมรับไปอังไว้ในอุ้งมือ
“กะ กูจะตายไหมเนี่ย”
ปากสั่นคางกระทบกันกึกๆ ต้อมมีผ้าห่มคลุมไว้หลายผืนในซุ้มคงจะเอาไม่อยู่ จึงย้ายให้ต้อมไปนั่งในรถจี๊ปแล้วเปิดอีตเตอร์ให้ความอบอุ่น
“จะทันแดดไหมคุณลิซ”
ช่างกล้องทำท่ามาเร่งเพราะต้อมพักนานแล้ว
“น่าจะทัน กำลังจะตกดินพอดีเลย เดี๋ยวไปดูให้นะคะ”
ลิซเดินไปที่รถ ซันเองก็รออยู่ด้านนอก
“ทอมมี่เป็นไงบ้าง”
“ไม่รู้เหมือนกันครับ น่าจะโอเคแล้ว”
“ทอมมี่ๆ ไหวไหม”
“อือ”
“ว้ายตาย นอนเหรอเนี่ย ฮิฮิ เหมือนเด็กๆเลยนะทอมมี่”
พอร่างกายมันอุ่นผ้าห่มหนาๆเขาก็ผล็อยหลับไป เสียงลิซหัวเราะเสียงดัง
“ตายแล้วๆ ต้องรีบไปทำผมใหม่นะเนี่ย นายแบบแอบนอน”
**
“ไหวไหมมึง”
ให้ตายเถอะครับ พอถ่ายเสร็จนี่ผมแทบจะจับไข้หนาวเข้ากระดูกจริงๆ โอยๆไม่ไหวๆ
“กำลังจะเป็นน้ำแข็งอยู่เนี่ย กูไปอาบน้ำก่อน ไม่ไหวๆ”
“มึงจะลงไปกินข้าวกับคุณลิซไหม”
“ไม่เอาดีกว่า มึงสั่งอะไรมาให้กูกินหน่อยสิ ไม่ไหวว่ะกลัวไม่สบาย”
“เอางั้นเหรอ ได้ๆ ไปอาบน้ำเถอะ”
จะว่าไปเอาไอ้นี่มาด้วยก็มีประโยชน์เหมือนกันนะ อิอิ ผมแอบสั่งงานไปไปหลายอย่างแล้วเหมือนกัน ไม่ว่ากันเนอะ พออาบน้ำแล้วค่อยยังชั่วหน่อย เปิดน้ำร้อนอาบเลยครับท่าน
“มึงไม่ทาโลชั่นเหรอ เดี๋ยวผิวก็แห้งแตกหรอกมึง”
“ขี้เกียจ กูไม่ได้เอามา”
“เอาของกูไหมล่ะ”
“ทาให้ด้วยดิ”
“เยอะไปมึง”
“อ้าว กูทาหลังไม่ถึงนี่หว่า มาเร็วๆเริ่มคันแล้วเนี่ย”
ผมก็ยืนใส่บอกเซอร์ตัวเดียวนั่นล่ะครับ ยักคิ้วให้มัน อายหน้าแดงอีกแล้ว โหนะไอ้ไม่เกย์แค่นี้อาย
“อ่า เสียว”
“นี่”
พอมันเอาโลชั่นมาลูบหลังให้ผมก็นะ มันอยู่ในสันดานครับ ผมก็ทำเป็นครางขึ้นล่ะ
“ก็มือมึงนุ่มนี่หว่า เสียวนะว้อย”
“เวอร์ไปล่ะ จะให้เอาตีนทาให้ไหม”
“โว๊ะ เอาดิถ้ามึงชอบซาดิสต์ อิอิ กูได้ทุกชนิด”
“ไอ้นี่ ยืนดีๆสิ”
มันก็ค่อยๆทาหลังให้ผมล่ะครับ สบายจังเวลามีคนมาทำอะไรแบบนี้ให้น่ะ
“อ๊ะ”
“ทาข้างหน้าให้ด้วยดิ”
ผมหันขวับไปล่ะครับ มันที่จะถอยออกนะ ผมเลยจับบ่ามันไว้ ไอ้เตี้ยนี่ต้องแกล้งให้หนัก อ้าว หรือว่าผมเองวะที่เป็นซาดิสต์
“อายกูเหรอมึง”
มันก้มหน้าครับ แต่รู้ว่ามันอายเพราะหูมันแดงๆ
“ใครจะอาย ยืนดีๆสิ”
“อ๊ะ อย่าโดนหัวนมสิมึง เดี๋ยวของกูขึ้น”
“ไอ้บ้า กูยังไม่ได้แตะตัวมึงเลยนะ”
“อ้าวเหรอ ทำไมมันเสียวแว๊บๆวะ แหะๆ”
“เดี๋ยวทำขึ้นมาจริงๆหรอก”
อ้าวนะ เสียวสันหลังวาบเลยผม เล่นเยอะไปเป็นไงล่ะเจออิทธิฤทธิ์มันบ้าง
“ไม่เอาโว้ย”
“ก็อย่าพูดมาก”
“ไม่เอานี่ไม่เอามือนะ เอาปากเลยดิ”
“ไอ้ต้อม”
มันทำตาโตใส่ผมครับทำท่าจะเดินหนีไม่ได้หรอกนะ ผมจับบ่ามันไว้แน่น ตัวสูงก็ได้เปรียบแบบนี้ล่ะนะครับ
“ทารักแร้ด้วยดิ”
ผมยกแขนขึ้นทีละข้างครับ มันก็ยอมทำนะ เออดีว่ะ ไม่ต้องพูดเยอะ มันก็ลูบๆทาๆ ก้มหน้าตลอดเลยนะ
“ทาตรงนี้ด้วยดิ”
“นี่ มึงเป็นง่อยไง ทาเองดิ บ้าใครจะไปทาให้มึง”
ผมบุ้ยปากลงตรงกางเกงบอกเซอร์ผมล่ะครับ มันนี่อายครั้งที่ล้านแล้วมั้งเนี่ย ฮ่าๆ
“อ้าว นึกว่าอยากจะลองจับ มาทาเองก็ได้วะ”
“ไอ้ทุเรศ มึงไปทาในที่ลับตาคนหน่อยไม่ได้เหรอวะ มาทาอะไรตรงนี้”
พอมันยื่นขวดโลชั่นให้ผมก็เทใส่มือล้วงเข้าไปในกางเกงเลยล่ะครับ จะอายมันทำไม ไม่ถอดแล้วทาก็ดีแค่ไหนแล้ว
“อ้าวทำไมวะ กูชินแบบนี้นี่หว่า”
“เออกูลืมไปว่ามึงน่ะอย่างหนา”
“อ้าวด่ากูนี่หว่า เดี๋ยวเถอะมึง”
มันเดินไปโน่นแล้วครับเหมือนมันจะรู้ว่าผมจะเตะมัน
“มึงสั่งไรมากินวะ ทำไมยังไม่มาอีก”
“เดี๋ยวคงมาล่ะ สเต็กปลากับไก่”
“มึงกินกับกูไหม”
“กินดิ แต่กูสั่งพาสต้ามากิน”
“อ้อ กูอยากกินเบอร์เกอร์ว่ะมึง ไม่ได้กินนานแล้ว ว่าไปตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เลยก็ได้นะ แฟนกูเขาไม่ชอบให้กิน”
ผมเดินวนอยู่รอบห้องล่ะครับ เหมือนหาอะไรทำ ไม่มีแป๊ะไรให้ทำเลย ผมเลยเดินไปนั่งลงบนโซฟาเปิดโทรทัศน์ดู
“อ้าวทำไมเงียบไปวะ ไม่คุยล่ะ คุยดิกูชอบคุย”
มันเงียบครับ หันไปหน้านี่งอเชียว เป็นห่าอะไรอีกเนี่ย
“เดี๋ยวกูไปตามอาหารก่อน”
“จะไปตามทำไม โทรฯไปดิ เออสั่งเบอร์เกอร์เพิ่มให้กูหน่อยดิ อยากกิน”
ผมก็เอนหลังสบายๆล่ะครับ ไม่ได้มองมัน เห็นแก่ตัวไปไหมเนี่ย ไม่หรอกนะ เพราะผมคิดว่าผมจะแบ่งค่าตัวให้ค่าขนมมันด้วย ไม่ได้อวดรวยนะอย่าเข้าใจผิด แต่ผมก็เห็นใจมันเหมือนกันนะที่มันทำงานหนัก ผมเองก็เคยทำงานหนัก ตอนนี้ก็ทำอยู่แต่รายได้ผมมันเยอะกว่ามันมาก ดีเหมือนกันนะที่คุณแม่ให้มันมาด้วย จะได้แบ่งให้มันเก็บไว้ใช้ด้วย เพราะฉะนั้นผมใช้มันก็ไม่แปลกเนอะ เพราะถือว่าคราวนี้ผมให้มันเป็นผู้จัดการส่วนตัว อิอิ ฉลาดจังผม
“มึงๆ อาหารมาแล้ว”
มันมาเขย่าตัวล่ะครับ ผมเผลอหลับไป เพลียเหมือนกัน ไม่อยากจะเชื่อว่ายืนแก้ผ้าให้เขาถ่ายรูปนี่จะเพลียขนาดนี้
“อืม มาแล้วเหรอ”
ผมหันไปมองโต๊ะเคลื่อนที่ที่วางอยู่กลางห้อง แล้วเดินลุกไปนั่งลงบนเก้าอี้
“มองจังวะ มองไรมึง”
มันมองผมครับ ผมก็ก้มลงสำรวจ อ้าว ลูกชายตื่น
“บ้าใครมอง กูดูทีวีโน่น”
“ไม่ใช่แอบดูเจี้ยวกูนะมึง”
“แหมทำยังกะกูอยากจะดูมากอย่างงั้นล่ะ ดีตาย”
“อ้าวไอ้นี่ ดีไม่ดีก็มีคนกลืนน้ำลายล่ะวะ”
มันหน้าแดงจัดกว่าเดิมครับ หนอยๆ กลืนน้ำลายเห็นๆ เดี๋ยวเถอะมึง
“มึงทาครีมให้หน่อยดิ กูจะนอนแล้ว”
พอกินเสร็จนั่งดูโทรทัศน์ก็เหมือนจะหลับ คิดว่าไปแปรงฟันล้างหน้านอนดีกว่าครับ
“ไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนดิ”
เออวะ คราวนี้ไม่อิ๊อ๊ะ แบบนี้หน่อยค่อยคุยกันง่ายหน่อย ผมก็เลยเดินเข้าไปในห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟันล่ะครับ พอเสร็จก็กระโดดขึ้นเตียงนอนเลย
“อ้าวไม่ทาครีมล่ะมึง”
“ก็มาทาตรงนี้ดิวะ กูจะได้นอนไปเลย”
ผมห่มผ้าเรียบร้อยหลับตาพริ้มรอเลยนะจะบอก
“จิ๊ คร้าบคุณชาย”
“เบาๆนะน้อง นวดด้วยก็ดีนะ อิอิ”
มันไม่ตอบครับ แต่สักพักผมก็รู้สึกว่ามันกำลังทาครีมให้ผมอยู่ นวดเบาๆด้วยนะ อืม สบายจังเลย มือมันนุ่มดีนะเพลินดี
“มึงไม่นอนเหรอ”
“เดี๋ยวนอน เดี๋ยวกูจะโทรฯไปขอผ้าห่มเขา”
“อ้าวทำไมวะ”
“ก็กูจะนอนโซฟา”
“เฮ้ย ได้ไงวะ นอนกับกูบนเตียงนี่ล่ะ เป็นบ้าเหรอกูไม่ได้เป็นเจ้านะเว้ย”
“กูนอนดิ้น”
“สู้กูได้เหรอมึงน่ะ”
มันทำท่าอึกอักครับ ไอ้นี่มันอะไรของมันนะ
“นอนด้วยกันนี่ล่ะ เผื่อกูคิดถึงพี่ปริ๊นกูจะได้กอดมึง”
“กูไม่ใช่ตัวแทนของใครนะ”
“อ้าวๆ มีงอนๆ ไม่ได้โว้ย มึงนอนโซฟากูก็จะนอนโซฟา อย่าเรื่องมากกูไม่ชอบ”
ผมเสียงเข้มล่ะครับ มันไม่ตอบ เหมือนคิดหรืออายวะนั่น
“แต่อย่าลักหลับกูนะมึง อิอิ”
“ไอ้ต้อม แหมนะ”
“ฮ้าว นอนดีกว่า ง่วงโครตๆ”
ผมก็หลับตาปิดไฟหัวเตียงแล้วนอนล่ะครับ เหลือไว้อีกด้านให้มันเป็นคนปิด
“อืม”
รู้สึกเหมือนมีอะไรอุ่นๆมาแตะที่ปากครับ ผมเป็นคนตื่นง่าย หลับไปแล้วนะเนี่ย
“จะลักหลับกูเหรอมึง”
ผมลืมตาขึ้นครับ หน้าไอ้ซันนี่อยู่ห่างจากผมไม่ถึงคืบ ไอ้ห่านี่แอบลักหลับกูชัวร์ๆ
“อ๊ะ บ้าเหรอ ยุงมันจับแก้มมึงน่ะ”
“ควายนะมึง อลาสก้าเนี่ยนะมียุง ไหน แล้วทำไมหน้าแดง มึงจูบกูเหรอ”
มันกระเด้งตัวหนีไปเกือบจะตกเตียงครับ ห้องมันมืดนะแต่ไฟในห้องน้ำยังส่องออกมา มันคงเปิดไว้ล่ะครับ เห็นเลยว่ามันกำลังจะทำอะไร อ่า ผมเสียความบริสุทธิ์ให้มันแล้วเหรอเนี่ย แว้ก บริสุทธิ์ตรงไหนวะ แหะๆ
“บ้าเหรอ กู เอ่อ กู”
“บอกมา มึงจูบกูเหรอ ทำไมเมื่อกี๊ปากกูอุ่นๆ”
“บ้าเหรอ กูไม่ได้ทำนะ อะไรของมึง นอนก็นอนไปดิ”
“ปากแข็งนะมึง”
ผมหันไปจ้องหน้ามันครับ ไอ้นี่เดี่ยวให้นอนโซฟาให้สมอยากซะเลย กลัวแล้วนะเนี่ย เผื่อมันลักหลับทำไงวะ ตายๆ
“ปากแข็งอะไร กูไม่ได้ทำ มึงจะมาบังคับให้กูทำได้ไงวะ”
“หนอยแน่ อยากทำไม่บอกดีๆวะ”
อ้าวกู ซะงั้น
“ใครจะไปอยากทำ ปากหนายังกะปลากะโห้”
“อ้าวไอ้นี่ ควายแล้วมึง มาว่ากูอีก”
“นอนเถอะมึง พรุ่งนี้มึงต้องถ่ายอีกไม่ใช่เหรอ”
แหมนะพอสู้ไม่ได้นี่เปลี่ยนเรื่องทันที หันหลังให้ด้วยนะนั่น เจอดีแน่มึง แบบนี้มันต้องแกล้งให้เข็ด
“อ๊ะ มึงจะทำอะไร”
ก็ไม่อะไรมากหรอกครับแค่กระเถิบไปกอดตัวมัน เอาหน้าซุกตรงซอกคอของมันแล้วหายใจแรงๆ
“ซันครับ ตัวหอมจังเลย”
“ไอ้บ้า ถอยไปนะ กูจะนอน”
“ก็นอนนี่ไงครับ หือ ทำไมตัวหอมจัง”
ไม่หยุดครับ ผมก็สูดดมไปตามคอมันนั่นล่ะ หอมจริงนะเพราะมันทาโลชั่น กลิ่นเดียวกันนั่นล่ะครับ แต่ผมก็นะเพิ่มเติมหน่อยมันจะได้แกล้งมันให้สะใจ
“ปล่อยนะ อ๊ะ อะ ไอ้ต้อม”
ตัวมันร้อนจนรู้สึกได้ครับ ถามผมว่าผมรู้สึกยังไงน่ะเหรอ ง่วงครับ ง่วงมาก ไอ้ห่านี่ปลุกกูนะมึง นี่ไงเจอหน่อยเลย
“ฮ่าๆ เจี้ยวแข็งเลยว่ะ ไหนบอกไม่เกย์ไงมึง โหยน่ากลัวว่ะ”
ผมก็ทะลึ่งไปจับของมันล่ะครับ เล็กๆนะนั่น เหอๆ
“ไอ้ต้อม ไม่เอาแล้วกูไปนอนโซฟาดีกว่า”
มันกระโดดลงจากเตียงครับ หน้าตามันไม่ได้โกรธผมเลยนะ เหมือนมันอายมากๆจนจะยิ้มออกมาประมาณนั้นล่ะครับ
“ไปไหนอ่า มามะ มาให้กอดหน่อยซันเน่”
ผมลากเสียงล้อเลียนมันครับ ตบเตียงแปะๆทำตาเยิ้มใส่ เป็นไงมึงลักหลับกูดีนัก
“ทำเล่นตลอดเลยนะมึง ไม่ตลกนะ”
“ใครทำเล่น เอาจริงนะเนี่ย มาดิมา เนี่ยเดี๋ยวปั่นให้ อิอิ”
“ไอ้ควาย นอนตายอยู่ตรงนั้นล่ะมึงน่ะ”
อ้าวนะ เหอๆ เออไม่มาก็ไม่มา จะว่าไปไม่ได้ช่วยตัวเองมาหลายวันแล้วเหมือนกันนะ อิอิ คิดว่าผมเป็นโรคจิตไหมเนี่ย ผมไม่ได้รังเกียจมันนะ แต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์นะ เห็นมันถอดเสื้อกับหุ่นแห้งๆผิวขาวๆของมันก็เฉยๆนะ แต่ตอนนั้นในรถกับมิเชลน่ะ ไม่อยากจะบอก พร้อมรบครับท่าน

Written by eiky

[Wordslinger]

ต้อม เฮ้อ 

ซัน 

ไม่มีอะไรจะพูดแล้วค่ะ ไม่อยากเห็นซันนี่ต้องเจ็บปวดเลยอะ    ตัดใจให้ได้นะลูกซัน

ขอบคุณอิ๊กกี้ค่ะ

[Poes]

  ต้อมทำไมเป็นงี้  สงสารซันมาก

[zombi]

เล่นแรงไปไหมด้อม

[Fanun]

  เซ็งต้อม  สงสารซันนี่

เป็นกำลังใจให้จ้ะ

[roseen]

เล่นมากไปมั้ยนายต้อม

เล่นกับความรู้สึกของคนอื่น ที่เขาแอบรักตัวเองอยู่นะนั้น

[hpsky]

เฮ้อออ ต้อมแกเล่นกับความรู้สึกซันมากเกินไปแล้ว

[DraCo_SLa13]

อาจจะโดนเกลียดที่เม้นอย่างนี้  แต่

กุเกลียดเมิง...เชรี่ยต้อม  หลายๆเรื่องด้วย

[micaeal]

ไอ้ต้อม แก 

เอาความรู้สึกคนอื่นมาล้อเล่น มันทำเป็นอะไรที่ร้ายกาจมากนะเฟ้ย ยิ่งคนที่เราแอบรักด้วยแล้ว ไม่รักก็อย่ามาให้ความหวัง เข้าใจไหมแก ชิส์ ๆ 

[love2y]

จะโทษต้อมก็คงไม่ถูกนัก เพราะต้อมเองก็ไม่รู้ว่าซันแอบชอบ
ต้อมมันก็คงอยากจะแหย่ อยากจะแกล้ง ให้ซันมันหัวเราะบ้างอะไรบ้าง
แต่ก็นะ ... ถ้าต้อมมันรู้ มันอาจจะไม่เล่นไม่คุยกับซันแบบนี้เลยก็ได้
งืดดดดดดดด เครียดนะเนี่ย ซันเอ้ยยยย รักไปช้ำไปของแท้และแน่นอนเลย

[ZuuZuu]

ต้อมเอ้ย
แกล้งคนอื่นแบบนี้มันก็เกินไปแล้วนะ
คนเราจะแกล้งอะไรใครมันก็ต้องมีลิมิตบ้างอ่ะ เยอะไปมันไม่ดีหรอก
ยิ่งกับคนที่เค้ารู้สึกดีๆกับเราด้วยแบบนี้นะ
เฮ้ออออ สงสารซันจังเลยอ่าค่ะ

[rellachulla]

ถามจริง ต้อมไม่รู้เลยเหรอว่าซันคิดอะไร
เขินซะขนาดนี้
แอบจูบด้วย
เอิ่มมมม
ถ้าต้อมยังคงเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เค้าเดาว่า นายเอกคงไม่ใช่ซันแล้วหล่ะ
คงเป็น นายพล คึคึ

[nunamicky]

ต้อมขี้แกล้งว่ะ
โดนซันลักหลับขึ้นมาอย่ามาร้องนะตัวเอง
+1 ค่ะ

[miniz]

โอ้วว สงสารซัน 

ต้อมนี่ก็ 


รอต่อนะค้า 

[yayee2]

จะโทษต้อมก็คงไม่ถูกนัก เพราะต้อมเองก็ไม่รู้ว่าซันแอบชอบ
ต้อมมันก็คงอยากจะแหย่ อยากจะแกล้ง ให้ซันมันหัวเราะบ้างอะไรบ้าง
แต่ก็นะ ... ถ้าต้อมมันรู้ มันอาจจะไม่เล่นไม่คุยกับซันแบบนี้เลยก็ได้
งืดดดดดดดด เครียดนะเนี่ย ซันเอ้ยยยย รักไปช้ำไปของแท้และแน่นอนเลย

ใช่ค่ะเห็นด้วยกับรีนี้ ต้อมมันไม่คิดอะไรกับซันเลย เพราะต้อมคิดว่าต้อมรักนายไง
ต้อมตอนนี้จึงไม่มีตาไม่มีใจให้ซันอยู่แล้ว
มีแต่ซันคิดไปอยู่คนเดียว แล้วยิ่งมาอยู่ใกล้ๆกันในบรรยากาศแบบนี้ ยิ่งเห็นใจซัน
จะหักอื่นขืนหักก็จักได้
หักอาลัยนี้ไม่หลุดสุดจะหัก
สาระพัดตัดขาดประหลาดนัก
แต่ตัดรักนี้ไม่ขาดประหลาดใจ