หัวข้อ: Never last, Never end, รักสุดหัวใจแต่บทที่ได้คือ“ตัวประกอบ” พิเศษ "ยอดดวงใจ 26 Jan 12 P44

[ลู่เคอOlive♥]

อ่านทันแล้ว เย้ๆ
มาให้กำลังใจซันซัน

 :L2:ใ้ห้กำลังใจคุณอิ๊กกี้ด้วยคะ

[CminLmin]

ประกาศสำคัญ...... คุณอิ๊กหาย!!!!! 
  รออยู่น้าาาาา

[nok_aree]

เข้ามารอน้องซันกับน้องต้อมค่ะ
คิดถึงแล้ว กลับมาเร็วๆ นะคะ 

[na_near]

คิดถึงอิ๊กกี้  ช่วงนี้งานหนักหรอค่ะไม่ค่อยเห็นใในเล้าเลย
ยังไงก็สุ้ๆนะ  FCนิยายอิ๊กกี้รอได้และเป็นกำลังใจให้

[barahi]

รอคร๊าบๆๆๆ เป็นกำลังใจให้นะครับพี่อิ๊กกี้ สู้ๆ ^^

[rellachulla]

อิ๊กกี้ หายไปไหน
กลับมาได้แล้วจ้า คิดถึงชะมัด

[love2y]

มารอ~~
คิดถึง~~

ย๊ากกกกกกกกกกกกก มาแล้ววววว
v
v
v
v
v
v
v

[eiky]

S24
“มันหายแล้วนี่หว่าหน้ากูน่ะ”
ผมพิจารณาดูหน้าของตัวเองหน้าบานกระจกล่ะครับ สองอาทิตย์แล้วนะมันก็สมควรแก่เวลาที่มันจะหายเสียทีผมทนหน้าบวมอยู่มาตั้งนานไม่ได้ออกไปไหนมันอึดอัดยังไงพิกล มีแต่ไอ้ซันมันมาคอยดูแล ไอ้เบนจามินมันเอาชีทสรุปวิชาต่างๆที่ยังเหลือสอบมาให้ เฮ้อ นี่ดีใจนะเนี่ยที่มันยอมหายเสียที
“อืม หายดีแล้วนี่ไม่เหลือรอยอะไรไว้เลย”
ไอ้ซันมันก็ชะเง้อหน้ามาดูล่ะครับ
“ไม่หายได้ไงวะคลินิกที่คุณลิซพาไปท่าจะแพง ไม่ดีก็คงโดนระเบิดไปนานแล้วล่ะมึง”
“อืมนั่นดิ แต่หัวคิ้วมึง เอ่อ”
นั่นสินะครับ แผลเป็นที่หัวคิ้วด้านขวายังเป็นรอยอยู่เลย ท่าทางมันจะลึกเหมือนกันนะเนี่ยเพราะแผลมันยังไม่ตกสะเก็ดดีเท่าไหร่ เริ่มคันๆแล้วครับ
“เดี๋ยวค่อยไปหาหมอเนอะ”
มันพูดต่อครับเพราะผมเพิ่งมองอยู่ที่หัวคิ้วอยู่ไม่ยอมวางตา
“คงไม่หรอกว่ะ เห็นหมอบอกว่าคิ้วน่ะคงเป็นแผลเป็นเพราะตอนที่หมอที่โรงบาลเย็บตอนแรกเขาไมได้ตัดชิ้นเนื้อที่อื่นมาแปะ ช่างแม่งเท่จะตาย มึงว่าไง”
“เท่บ้าไรล่ะ แล้วงานมึงล่ะ”
เออนั่นสินะ ผมนี่เครียดขึ้นมาทันทีครับ ตายห่าลืมคิดไปเลย เห็นว่าประมาณวันศุกร์คุณลิซจะพาผมไปเทสต์โฆษณา เฮ้อนะ อะไรวะเนี่ย
“เออน่ามึง เดี๋ยวมันก็จางๆไปเองล่ะน่า คิดไรมากมาย”
“เชี่ยนะมึง มาพูดให้กูคิดเองนะ”
“โทษที กูลืมตัว แล้ววันนี้มึงมีสอบไม่ใช่เหรอ พร้อมไหมมึง”
ผมพยักหน้าครับ ไม่พร้อมได้ไงก็นอนอ่านชีทไอ้เบนจามินทั้งวันทั้งคืน ผมก็อาบน้ำแล้วออกไปมหาวิทยาลัยพร้อมกับมันนั่นล่ะครับ เหมือนว่ามันจะสอบตัวสุดท้ายแล้ว
“เชี่ย ยากเป็นบ้ากูจะผ่านไหมเนี่ย”
พอสอบเสร็จผมก็บ่นอกมาเลยครับ หน้าตานี่คงดูไม่ได้
“อ้าว เราให้ชีทนายไปแล้วนะ ไม่ได้อ่านเหรอ”
ไอ้หัวฟูครับ หนอย
“แล้วนายทำได้เหรอ”
“เอ่อ ก็ไม่ว่ะ ยากจริงๆ”
แหมนะไอ้นี่ เดี๋ยวเถอะทำมาเป็นว่ากูนะมึง ผมคุยกับไอ้หัวฟูแป๊บเดียวครับแล้วเดินไปหาไอ้ซันเดี๋ยวมันจะรอนาน
“เป็นไงมึง ตัวสุดท้ายนี่ สบายตัวเลยนะ”
มันนั่งรอผมอยู่ที่เดิมครับ พักหลังไม่รอในมหาฯลัยแล้วมันออกมารอข้างนอกที่ร้านกาแฟ
“เออ สบายหัวหน่อย แต่ก็นะ แหมของมึงกูก็ต้องทำรายงานให้อยู่ดี จะสบายจริงเหรอวะ”
“เอาน่า ไปกลับยังวะ”
“เดี๋ยวซื้อช็อกโกแล็ตไปฝากพี่เจคกับพี่ปริ๊นก่อนดิ”
มันเดินไปสั่งเค้กล่ะครับผมก็นั่งลงที่นั่งตรงข้ามมัน มันกินช็อกโกเลตค้างไว้อยู่ เอาซะหน่อย อิอิ
“มึงไม่สั่งมากินอีกล่ะ ไปกินของกูทำไม”
“ไม มึงหวงเหรอวะ”
ผมทำหน้ากวนๆใส่มันครับ มันหน้าแดงทันที
“บ้า กูไม่เคยหวงของหรอกกับมึงน่ะ แต่มันเป็นของเหลือกูนี่ มึงไม่ชอบกินเค้กช็อกโกเลตไม่ใช่เหรอวะ กินได้เหรอ”
“ไม่ใช่ไม่ชอบแล้วจะกินไม่ได้นี่หว่า มันก็อร่อยดีนะ ทำไมมึงแดกเหลือเยอะจังวะ”
“อันนี้อันที่สอง อิอิ”
“โห ตายอดตายอยากมาจากไหนวะมึง”
“ก็รอมึงนานอ่ะ แล้วนี่มึงไม่รังเกียจเหรอ”
“ควาย กูไม่สนหรอก เสร็จยังจะได้รีบไป”
“อืมๆ”
ผมยื่นมือไปถือถุงขนมกับหนังสือจากมือมันครับตามความเคยชิน อ้าวแล้วมันจะถือไรวะเนี่ย ฮ่าๆๆ
“ตัวปลิวเชียวนะมึง”
“ก็มึงแย่งไปถือหมดนี่ไอ้บ้า เอามาดิจะช่วยถือ”
“ไม่เป็นไร มึงผอมเดี๋ยวไม่มีแรง อิอิ”
“ควายเถอะ กูมีแรง เอามาดิ”
“เอาน่าเดี๋ยวก็ถึงรถ”
ระหว่างทางมันก็ดูอารมณ์ดีขึ้นนะ มันเปลี่ยนไปเยอะจริงๆนั่นล่ะครับ แต่ก่อนเหมือนมันมีอะไรในใจตลอดเวลา แต่เดี๋ยวนี้มันดูร่าเริงขึ้นเยอะ ก็ดีนะผมว่าเพราะผมไม่อยากให้มันเศร้าและชอบคิดอะไรเพียงคนเดียว อย่างน้อยมันก็ยิ้มได้แล้ว
“ไม่เห็นแดดนานแล้วนะมึง หนาวขึ้นทุกวัน ยิ่งใกล้คริสต์มาสยิ่งหนาวว่ะ”
มันเอ่ยขึ้นล่ะครับเพราะผมเปิดเพลง ทางสถานีเขาก็เปิดเพลงเกี่ยวกับเทศกาลมันเลยพูดขึ้น
“อืมนั่นดิ แม่งหนาวจัดจนไม่อยากจะอาบน้ำ”
“กูถึงว่าได้กลิ่นสาปๆแถวนี้”
“เชี่ยแระ กูแค่เปรยๆ กูไม่เคยไม่อาบน้ำเว้ย”
“อ่านะ จริงเหรอ แล้วตอนที่ไม่สบายล่ะ อย่ามาพูด”
“เชี่ยแล้วเจ็บขนาดนั้นใครจะไปอาบวะเดี๋ยวแผลก็ไม่แห้งสิควายเอ้ย”
“หนอยๆ โวยวายเชียวนะ แล้วคิ้วมึงเป็นไงบ้าง ยังตึงๆอยู่ไหม”
มันพูดแล้วยื่นหน้ามาครับ ผมจะหันไปยังไงล่ะนะเพราะขับรถอยู่
“เดี๋ยวค่อยดู ไม่ค่อยเท่าไหร่แล้วว่ะ แต่เวลาทำหน้ากวนตีนมันเจ็บๆ”
“ดีแล้วนี่ ไม่กวนตีนคนอื่นบ้าง แต่แบบนี้กูว่าก็ดีนะมึง อิอิ”
“แสรดด หมายความว่าไง ทำไมมึงทำหน้าแบบนั้น กูกวนตีนตรงหนายวะ”
“อ๊ะ แดดมึงแดด”
มันร้องขึ้นล่ะครับ แหมทำเสียงเหมือนเห็นดาวตกลงบนโลกก็ไม่ปานนะมัน ผมเองก็หันไปมองตามสายตาของมันล่ะครับ
“เออว่ะ แดดไรวะนั่นมีตอนนี้ จอดผึ่งแดดดีกว่า ตรงที่มันส่องมามันก็ข้างถนนดีๆนี่ล่ะครับ เป็นบ้ากันสองคนผมรีบเลี้ยวเข้าข้างทางเหมือนเป็นสวนดอกไม้ของใครไม่รู้ หาที่จอดเสร็จก็เดินกางแขนออกไปเลย
“อ่า แดดของกู”
“ดีใจจังเลยเนอะมึง ไม่คิดว่าจะเจอแดดเดือนนี้”
มันเดินตามมาล่ะครับ ผมก็ยืนหลับตานิ่ง มันมีความสุขจังเลยนะ แดดที่อุ่นไม่ถึงกับร้อน แดดอุ่นนั้นที่มันกำลังลามเลียใบหน้าและร่างกายของผม มันอบอุ่นอ่อนโยนเหลือเกิน
“อ้าว หายแล้วมึง ไปแล้วอ่ะแดด”
“อ้าว เชี่ย มาเร็วไปเร็วจังวะ กูยังไม่แห้งเลย”
“หือ มึงไปทำไรมา ไอ้เปียก”
มันล้อผมครับ
“เชี่ยเปรียบเปรยเว้ย ป่ะกลับเถอะ เดี๋ยวคุณแม่จะเป็นห่วง”
เราเดินกลับไปที่รถแล้วตรงกลับไปที่ร้านครับ ทุกอย่างยังคงอบอวลไปด้วยความสุข ยิ่งใกล้จะถึงวันคริสต์มาสทุกอย่างยิ่งดูเพิ่มสีสันให้บรรยากาศมันดูอบอุ่นขึ้นมาจริงๆ เพราะผมรู้สึกได้เลยว่าคริสต์มาสที่นี่กับที่เมืองไทยมันไม่เหมือนกันเลย ไม่รู้สิครับเพราะคนพวกนี้เป็นต้นตำรับมั้ง หรือไม่ก็เพราะบรรยากาศที่หนาวเหน็บเกี่ยวไหมเนี่ย
“เอ้ย”
พอจอดรถขนของเดินตามไอ้ซันจะเข้าร้านไปผมก็ถึงกับผงะเลยครับ
“มิเชล”
ไอ้ซันเองมันก็ยืนนิ่งอยู่ครับ
“อะไรกัน ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะทอมมี่ ซันนี่ ตกใจมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
เธอยังคงสวยสดใสเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ผมว่าสวยขึ้นกว่าเดิมมากทีเดียวล่ะ เพราะรูปร่างหน้าตาเหมือนผ่านการแต่งเติมจนสวย ผิวพรรณก็สวยน่ามองจริงๆให้ตายเถอะ
“อ่า เอ่อ นี่มิเชลมายังไง”
ผมพูดออกไปครับ กว่าจะพูดออกไปได้มันติดๆขัดๆยังไงไม่รู้
“ก็เราได้งานแถวนี้จ๊ะ เลยแวะมาเยี่ยม ซื้ออะไรมาเยอะแยะเชียว เป็นไงบ้างซันนี่ ดีขึ้นไหม”
เธอหันไปถามไอ้ซันครับ
“เข้าร้านก่อนดีกว่า คุณแม่คงอยากเจอเธออยู่เหมือนกัน”
ผมชวนครับ ไอ้ซันมันก็ยิ้มแห้งๆ
“ทอมมี่เข้าไปก่อนเถอะจ๊ะ เดี๋ยวเราขอคุยกับซันนี่แป๊บ เดี๋ยวตามเข้าไป”
อืมนะ ผมก็เลยต้องหอบของเข้ามาในร้านก่อนครับ จะว่าไปแล้วก็แอบดีใจนะที่ได้เจอมิเชลอีกครั้ง ก็เหมือนเจอเพื่อนที่เคยสนิทกันมากๆล่ะครับ มันไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว ไม่รู้ทำไม คงเพราะผมอยู่กับไอ้ซันมากเกินไป ใกล้ชิดกับมันมากเกินไปนั่นเองล่ะผมว่านะ
“ตายจริง หนูมิไม่เจอตั้งนานสวยขึ้นเป็นกองเลย สวยมากจ๊ะ”
พอมิเชลกับไอ้ซันเดินเข้ามาในร้านเธอก็ยกมือไหว้คุณแม่เช่นเคยล่ะครับ คุณแม่ก็ทักทายตามปกติ ผมก็นั่งอยู่ด้วยไอ้วันมันเดินขึ้นห้องไปแล้ว ผมพยายามมองหน้ามันว่ามันอะไรยังไง แต่มันก็แอบก้มหน้าครับเลยไม่ทันมอง
“ก็เหมือนเดิมล่ะค่ะคุณแม่ แล้วคุณแม่สบายดีนะคะ ไม่ได้เจอกันนานเลยคิดถึงจังค่ะ”
“แม่สบายดีจ้า แล้วนี่ไปยังไงมายังไงจ๊ะแม่คุณ”
“พอดีหนูมีงานที่นี่ค่ะ เลยต้องมาถ่ายโฆษณาน่าจะประมาณสองวีคค่ะ หนูขอมาที่ร้านบ่อยๆเหมือนเคยนะคะคุณแม่”
“อุ๊ยตาย ยินดีเลยจ๊ะว่าแต่โฆษณาอะไรจ๊ะทำไมนานจัง”
“รถยนต์น่ะค่ะ”
หือ รถยนต์เหรอ
“จริงดิมิเชล เราก็จะถ่ายโฆษณาให้รถยนต์แต่ทางเจ้าของสินค้ายังไม่เห็นหน้าเราเลย พอดีมีเรื่องน่ะ”
ผมพูดขึ้นล่ะครับแล้วเอามือขึ้นลูบหัวคิ้วขวาของตัวเอง
“นั่นสิ เรากำลังจะถามว่าคิ้วไปโดนอะไรมา เป็นรอยเลยนะทอมมี่”
“ก็มีเรื่องนิดหน่อยน่ะจ๊ะ ดีนะที่หน้าไม่พังไปมากกว่านี้ แล้วหนูมิกินข้าวมาหรือยังจ๊ะ หิวไหม”
“นิดหน่อยค่ะ หนูหอบท้องมาหวังจะมาพึ่งอาหารฝีมือคุณแม่ กินที่ไหนก็ไม่อร่อยเหมือนที่นี่”
“ต๊ายปากหวาน งั้นรอเดี๋ยวนะจ๊ะ เดี๋ยวแม่จะทำให้กิน วันนี้กินอะไรดี ผัดไทยดีไหม”
“ดีค่ะ หนูอยากกินมานานมากๆ ขอบคุณนะคะคุณแม่”
คุณแม่ลุกจากที่นั่งไปแล้วครับ ผมก็หันไปยิ้มให้มิเชล
“แล้วตกลงถ่ายตัวไหนเหรอมิเชล”
เธอก็บอกยี่ห้อรถออกมาล่ะครับ
“หา นั่นมันที่เราจะถ่ายให้เหมือนกันนี่ อ่า นี่เราจะได้ถ่ายคู่กันเหรอ”
ผมร้องเสียงหลงครับดีใจ
“จ๊ะ เรารู้ว่าใครเป็นพรีเซนเตอร์ก็เลยตกลงรับปากทันที ดีใจมากนะที่จะได้ถ่ายคู่กับทอมมี่”
“โหยนะ เรายังไม่รู้เลยว่าเขาจะเอาเราหรือเปล่า เธอดูแผลเป็นนี่ดิ ไม่แน่หรอกเขาอาจจะเปลี่ยนตัว”
“เราว่าไม่หรอกนะทอมมี่ แผลเป็นที่คิ้วของทอมมี่ไม่เห็นจะน่าเกลียดตรงไหน เราว่ามันน่ามองดีออกนะ”
“หือ แผลเป็นเนี่ยนะ”
“อืม เราว่ามันทำให้ทอมมี่ดูมีเสน่ห์มากกว่าเดิมอีกนะ คือยังไงดี มันดูแมนกว่าเดิมอ่ะ”
“อ้าวที่ผ่านมาเราไม่แมนเหรอ”
“ไม่ใช่ๆ เราหมายถึงมันดูเหมือนแบดบอยน่ะ อิอิ”
เธอหัวเราะครับ ส่วนผมก็แอบเขินนิดหน่อย เออนะ แบดบอยเหรอ
“เราก็แบดบอยอยู่แล้วนี่ ฮ่าๆๆ แล้วเป็นไงบ้างเรื่องเรียน เราเพิ่งจะสอบเสร็จไปเกือบตาย”
“เราเรียนเหมือนกันแต่แค่ไปสอบอย่างเดียว ยากมากๆ เพราะต้องศึกษาเอง เวลาว่างก็ไปเรียนพิเศษให้เขาติวให้”
“อ้อ เปลืองเงินแย่เลยดิ”
“ก็นิดหน่อย พ่อเราอยากให้ทำงานด้วยเรียนไปด้วยจะได้เห็นคุณค่าของเงิน”
เรานั่งคุยกันอยู่สักพักล่ะครับ แต่ผมสงสัยว่าไอ้ซันทำไมมันไม่ลงมาซะที ขึ้นไปนานแล้วนะนั่น
“เออ ทำไมไอ้ซันมันไม่ลงมาซะทีนะ มันเป็นไรป่ะ”
“อ้อ ซันนี่เขาบอกเขาจะเข้าไปช่วยในครัวเลยน่ะจ๊ะทอมมี่ น่าจะอยู่ในครัวแล้ว”
“อ้อ”
ผมพยักหน้าครับ สักพักคุณแม่ก็เดินออกมา มีไอ้ซันมันเดินตามออกมาด้วย ในมือมันมีถาดใส่จานผัดไทยกับแก้วน้ำน่าจะเป็นน้ำมะตูม
“ลองชิมซิจ๊ะหนูมิเชล รสชาติมันจะยังเหมือนเดิมไหม”
“ขอบคุณนะคะคุณแม่”
“มึงไปไหนมาวะ”
ผมไปสะกิดถามมันครับ หนอยไอ้นี่ไม่ยอมมองหน้าผมเลย
“ก็ไปในครัว”
มันตอบเสียงห้วนๆ เอาแล้วครับ เริ่มรู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปกติแล้ว
“แล้วไม่มาคุยกับมิเชลล่ะ”
“คุยแล้ว”
“เชี่ยเป็นไรวะ”
“เปล่า”
ผมเริ่มสงสัยหนักขึ้นไปอีกครับ เราคุยกันอยู่สักพักพอลูกค้าเข้าร้านก็ต้องทำงานแล้ว แต่วันนี้ลูกค้าฮือฮาเป็นพิเศษเพราะนางแบบดังกำลังช่วยเราเสิร์ฟอาหารอยู่นั้นทำให้ร้านวันนี้ดูแน่นขนัดไปเลยครับ ผมว่าผมดังแล้วนะเนี่ยเจอมิเชลเข้าไปผมจอดเลยครับ ฮ่าๆๆ
“เออวันนี้มึงเป็นไรวะเงียบๆ มีไรป่ะวะ”
พอปิดร้านผมก็เดินตามมันขึ้นไปบนห้องล่ะครับ ท่าทางนี่มีอะไรแน่ๆ
“ก็กูเป็นของกูแบบนี้อยู่แล้วนี่ ไม่มีอะไรหรอกน่ามึง”
“ไม่ต้องมาหลอกกู กูรู้ท่าทางมึงมันฟ้อง”
“ไม่มีอะไร”
“ไอ้เชี่ยนี่ ตกลงมึงมีอะไรวะ”
“อ้าวไอ้ต้อม กูบอกไม่มีก็ไม่มีสิ มึงจะมาเค้นเอาอะไรจากกู”
“เออๆ ตามใจเว้ย กูถามเพราะกูเห็นว่ามึงเงียบๆไป ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว”
ผมหยุดเดินตามมันครับ ไม่รู้จะเดินตามมันไปทำไม
“อ้าวแล้วมึงจะไปไหน”
“กลับดิวะ บรรยากาศไม่ดีกูไม่อยากอยู่”
ผมเดินหันหลังจะก้าวลงจากบันได
“แล้วมิเชลไม่บอกอะไรมึงเหรอ”
นั่นไงครับ ผมหันหลังกลับไปถอนหายใจ
“ไหนบอกไม่มีไรไงเชี่ย มึงนี่เป็นแบบนี้ตลอดเลยนะ จะให้กูบอกอีกกี่ทีว่ามีอะไรให้บอกกูมึงถึงจะยอมอ้าปากพูด”
ผมขึ้นเสียงครับ โมโหจริงๆนะกับการที่มันเป็นแบบนี้
“มึงจะให้กูบอกอะไรในเมื่อมันไม่มีอะไร”
“แล้วเมื่อกี๊มึงหมายความว่ายังไง”
“ก็มิเชลไม่ได้บอกอะไรมึงเลยเหรอ ว่ามิเชลอยากจะคบกับมึงน่ะ เขาชอบมึงมาตั้งนาน เขาไม่ได้บอกมึงเลยเหรอ”
มันขึ้นเสียงบ้างครับ แต่แววตาของมันนิ่งมาก
“เอ่อ”
ผมรู้แล้วนี่ครับ ผมเลยอึ้งๆนิดหน่อย
“ไม่ได้บอก”
“ก็นั่นล่ะ กูรู้ว่ามันไม่เกี่ยวกับกู แต่ที่มิเชลบอกกูเพราะเขาคงรู้ว่ากูชอบมึงอยู่”
“แล้วไงวะ”
“ก็ไม่มีอะไร กูแค่กำลังคิด”
“คิดเชี่ยไรอีก”
“คิดว่ากูจะทำยังไงดีน่ะสิ มึงจะให้กูทำยังไง”
“มึงจะต้องทำอะไร มึงก็อยู่เฉยๆของมึง กูรู้หรอกน่าว่ามึงรู้สึกยังไง มึงไม่เชื่อใจกูเหรอวะ”
มันนิ่งไปครับ เม้มปากท่าทางคงคิดจริงๆ
“ไม่ใช่กูไม่เชื่อใจมึง แต่กูว่ากูไม่เชื่อใจ มิเชล”
“แล้วมึงไม่เคยได้ยินตบมือข้างเดียวมันไม่ดังเหรอวะ คิดมากไปได้”
“อืม กูคงคิดมากไปล่ะ มึงกลับเถอะไม่มีอะไรหรอก”
ผมยืนมองมันเดินเข้าห้องไปครับ ส่วนผมก็เดินกลับลงมาด้านล่าง เฮ้อนะ มิเชลจะว่าไปตามความจริงผมก็ประทับใจในตัวเธอนะ ทั้งนิสัยน่าตามันโดนหมดเลย แต่ไอ้ซันเองพออยู่กับมันนานๆผมก็ว่ามันน่ารักดีนะ เอาล่ะสิกูงานเข้าจังๆเลย

Written by eiky

ปล. พับเพียบกราบงามๆ ขอโต๊ดค้าบบบ เฮ้อ พอดีมีงานเข้าอันเบ้อเร่อ เล่นเอาเสียศูนย์ไปหลายวัน คิดดูนะแค่จะเมนต์ตอบยังเมนต์ไม่ออก เขียนนี่ไม่ต้องพูดถึง พยายามเขียนแต่ไม่ได้เลยค้าบ มาแบบสั้นๆให้พอหายคิดถึง ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ ปีชงเหมือนมันจะมาชงเอาตอนกลางปีนะเนี่ย แว้กกกก

รักน้า จุ๊บๆๆ

[love2y]

มิเชล.................. จะกลับมาทำไม??


+1 

[thejaoil]

 

[Maree]

เชื่อใจต้อมได้ไม๊เนี่ย
เครียดมิเชลจริง ๆ 

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ ค่ะ
จะรอตอนต่อไปนะคะ

[คนริมคลอง]

คงต้องร้องเพลงนี้ให้มิเชล........กลับมาทำไม ฉันลืมเธอไปหมดแล้ว

คุณอิ๊กกี้กลับมาดีๆก็ไม่ได้เนอะ เอาเรื่องมาให้หนูซันซะงั้น

+1 ให้หายคิดถึง

[lucifel]

ต้อมไม่ชัดเจนซักที น่าเบื่อ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

ยังไงก้อให้กำลังใจซันเสมอ มิเชลคาดว่าน่าจะเป็นตัวร้ายนะครับเนี่ย
ในเมื่อสิ่งที่เธออยากได้คือต้อม และงานนี้ซันเป็นรอง ทุกอย่างเลย
แต่มีอย่างหนึ่งที่ซันไม่เป็นรองและคนอื่นอาจจะมองข้าม แต่เชื่อว่าต้อม
คงไม่มองข้ามสิ่งๆนี้ไปได้ คือ"ความดีที่ซันทำกับต้อมและไม่หวังผล"
ปล.คุณอิ๊กกี้ สู้ๆๆนะครับ เอาใจช่วยเสมอ ชงหรือไม่ขึ้นอยู่กับช่วงของวันเวลา
บางครั้งเราไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงได้ แต่อย่างน้อยมันคงได้รับผลกระทบน้อยที่สุด
 

[mayuree]

แหมะ..ทอมมี่..หล่อเลือกได้นะยะ  ต้องให้พี่นายจัดการซะแล้ว ชิ!

[nunamicky]

มิเชลกลับมาทำเอาซันเราเสียสูญเลย

[jiki]

เอาน่า ต้อมสู้ๆ ซันสู้ๆ อิ๊กกี้สู้

[a_tapha]

+1 ให้หายคิดถึง แล้วตกลงมิเชลมาทำให้บรรยากาศเสียชิมิ 

[ordkrub]

รักสามเส้าแล้วเว้ยยยยย
ต้อม  อย่าจับปลาหลายมือนะ

ป.ล. พักผ่อนด้วยนะครับ อย่าเครียดมาก เป็นห่วงครับ

[yayee2]

หนูซันนี่ของช้าน แดดอุ่นๆ มาให้อุ่นแป๊บเดียว ความมืดความหนาวเย็นดูเหมือนจะอยากเข้ามาแทนที่ซะแล้ว
ไม่นึกนะเนี่ยว่ายัยมิเชลจะมาเป็นตัวปัญหา ให้น้องซันของดิฉันซะแล้ว
อยู่ที่นายต้อมแล้วล่ะว่า จะหนักแน่นพอไหม
เอาน่ะหนูซัน เป็นการพิสูจน์วัดใจต้อมมันว่า มันจริงจังกับหนูซันมากแค่ไหน
มันหนักแน่นมั่นคงแค่ไหน ถ้ามันไม่ ก็ "เจ็บอีกหนเป็นไรคงทนได้เช่นเดิม"

[sukie_moo]

ซันสู้ๆ ถ้าต้อมมันโลเลก็ปล่อยมันไป ซันน่ารักๆยิ้มงามซักทีเดี๋ยวก็มีคนมาสนใจแล้ว

[CarToonMiZa]

มาทั้งทีนึกว่าจะหวาน
พางานเข้าทั้งคู่เลยนะค๊า
ต้อมถ้านายโลเลเมื่อไหร่
 



 :angry2:มิเชลเอาไปไกลๆๆๆๆๆๆหน่อย

[DexTunG]

 

[watop]

 

[NY_JK]

อ่านตอนนี้ช่วงแรกๆ :-[น่ารักมาก แต่พอเจอมิเชล อารมณ์สะดุดเลย
ก็คิดอยู่หรอกว่าสักวันเธอคงจะกลับมาแต่ยังไม่ได้เตรียมใจ
ซันนี่ตอนนี้อารมณ์หดหู่เลยไม่เป็นไรนะ

[Poes]

พ่อคนหน้าตาดี งานเลยเข้า ถ้าทำให้ซันน้อยใจละก็ ซวยแน่

[A_ay]

กลับมา
ขอแค่อย่าได้ร้ายซันก็พอ


สู้ๆน้าลูก

[rellachulla]

หนูมิ
เธอมาพร้อมกับบททดสอบใหม่แน่เลย
ลางมาม่ากะลังจะมา (หรือเปล่า)

[penda]

ซันนี่ ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งคิดมากนะ
ต้อมก็ทำไรให้มันชัดเจนซะทีเซ่
  :pig4:ฯ

[sunwizardiiz]

เจอเเบบนี้ ซัน ได้เจ็บอีกเเน่

คนโลเลก็ปล่อยมันไป คนอื่นยังมีอีกเยอะกลัวอะไร !!!!!!

Ps  อินเกิน - -