หัวข้อ: [เรื่องสั้น]...ตำนานรักดอกไม้ ตอนพิเศษ 29 ธันวา (อัพ 29/12/2016) หน้า 33

[Cherry Red]

เหนือฟ้า ยังมีฟ้า เหนือคุณนายภัสสร คุณยายโสภา และ น้องยุทธ ที่รวมหัวกัน วางแผนสกัดเสือ
ก็ยังมีคุณน้อง เพื่อนแสนดีของพี่เสือ เป็นกุนซือคอยวิเคราะห์สถานการณ์และวางแผนให้แบบเป๊ะ ๆ
จะรอลุ้นว่าพี่เสือจะขออะไรจากน้องแยม?

โลเคชั่นเป็นวัด ก็น่ารัก น่าเอ็นดูดีค่ะ
ว่ากันตามจริงแล้ว จะหาคนดี ๆ นั้น หาในวัด น่าจะเจอง่ายกว่าในที่ อโคจร นะค่ะ ~

[u-only-one]

อำกันแบบนี้ใจหายหมดเลย คุณยาย คุณแม่คะ T^T

แต่ก็ดีนะ สถานะภาพจะได้ขยับขี้นมาเร็วๆ พี่เสือ น้องแยม 

+1 ให้คนแต่งค่ะ เป็นยาแก้ปวดมือ 

[SecondaryTrauma]

ปูนดีต้องยกให้ 'พี่เสือ'

[thaitanoi]

ตลกดีนายเสือเนี่ย แล้วมาต่ออีกนะครับ

[a_tapha]

พี่เสือเกือบหลงกลคุณแม่กับคุณยายซะแล้ว
ดีนะที่มีเพื่อนดีๆ อย่างไอ้พี่น้องอ่ะ   

[SuSaya]

พี่เสือขอ...น้องแยมจัดไป    (อย่าเพิ่งมีใครมาขัดหวะ )
แต่งานนี้คุณแม่กับคุณยายแน่จริง ๆ เล่นเอาพี่เสือหัวหมุนเลย...ดีนะได้เพื่อนน้องช่วยเตือนสติงานนี้ก็เลยมีตลบหลัง
ปล้ำเมื่อไหร่ประกาศล่วงหน้าบอกด้วยนะพี่เสือ...จะได้เตรียมทิชชู่ไว้รอ

[NATYU]

โอยยยย ใจหายเลยตอนแม่พี่เสือบอกว่าแยมมีแฟนแล้ว
แสดงว่าอย่างนี้คุณยายก็รู้เรื่องพี่เสือชอบแยมแล้วล่ะสิเนี่ย 
พี่เสือขอแยมแล้ว แยมรีบๆตกลงนะ เอาใจช่วยพี่เสือ 

ขอบคุณที่มาต่อนะคะ 

[knightofbabylon]

ขอขำก่อน เสือโดนแผนการตลบหลัง ฮ่าๆๆ

ชอบใจคุณยายที่สุดค่ะ เปรี้ยวจริง
ไม่คาดว่าคุณยายเองก็จะร่วมแผนการด้วย
 

เสือหงอยไปชั่วขณะเลยนะ ดีนะที่ฉุกคิดทัน
ขอให้สมหวังโดยไว

[Mercy]

คุณยายหัวใจวาย 

อิพี่เสื้อ หงอยเลยนะ พอรู้ว่าน้องแยมมีแฟนแล้ว...

สรุปคนนี้จริงจังนะ ห้ามทำเสียใจด้วย...

น้องแยมน่ารัก น่าทนุถนอมจริงๆ ส่วนน้องยุทธ ก็ท่าทางจะหล่อไม่เบา หุหุ


มาต่อเร็วๆ นะคะ ชอบเรื่องนี้มากๆ เลยค่ะ 

[kun]

มีแผนทดสอบกันด้วย
เกือบไปแล้ว ถ้าไม่ได้เพื่อนช่วยคิด
น้องยุทธก็น่าสนแฮะ อิอิ

รอตอนต่อไป
จะได้กินเเยมเมื่อไรหว่า 555555

[kissme]

ว้าว..ววว..ว้าวววว  หากไม่โดนใจน้องแยม แต่ได้ใจเจลาตินไปเต็ม ๆ เลยจ้าาาาาาาาาาา

พี่เสือ  มาก ๆ

[fOnfOn :D]

พี่เสือโดนแผนวัดใจไปหนึ่งแผน ว่าแต่งานนี้คุณยายก็เล่นก้วยหรอค่ะเนี๊ย 

[katte]

พี่เสือขาคุณพี่ช่างเป็นบุรุษเพศที่น่าหลงไหลคลั่งไคล้เสียจริง
วิธีจีบน้องแยม ได้น่ารักมาก แบบนี้(ดิฉัน)รักตายหลงตาย

แต่ตอนนี้มันช่างหักมุม
ตั้งแแต่กลางเรื่องที่คุณนายบอกว่าน้องแยมมีแฟน
จนตอนท้ายที่กลายเป็นแผนลวง.... 
คิดว่าพี่เสือเเละดิฉันคงมีความรู้สึกใกล้เคียงกันทีเดียว 55

สนุกมากเลยค่ะ จะติดตามต่อไป

[RoseBullet]

*กรี๊ดดดดดดดดด*
อ่านมาถึงข่วงท้ายๆจบแล้วก็กรี๊ดๆกลิ้งๆบนเตียง
อ๊ายยยยย น่ารักที่ซู๊ดในสามโลกหล้า
ชอบมากค่ะ! วันนี้นอนหลับฝันดีแน่ๆ
รอคอยตอนหน้าอยู่นะคะ : )

[fuku]

กลัวพี่เสือจะบุกจริงๆนะเนี่ย
แค่นี้ก็กรีฑาทัพประชิดหัวเมือง กวาดต้อนอาณาประชาราษฎร์เป็นพรรคพวก
แล้วเมืองจะแตกในอีกกี่เพลาล่ะเนี่ย

[sukie_moo]

ก็ว่าอยู่ชื่อ ยุทธ มันคล้องกับแยม ตอนแรกคิดว่าเป็นพี่ชายซะอีก

คุณแม่คงคิดสงสารแยมมากกว่าลูกชายตัวเอง  เพราะพี่เสือเจ้าชู้นินา

[pigrabbit]

เห็นอย่างนี้นี่คุณยายแอบเจ้าแผนการณ์เหมือนกันนะค่ะ 


พี่เสื้อสู้ๆ~

[pppp]

"........ช่วยเหลือลูกชายบ้างนะครับคุณนาย เวลาลูกชายได้เมีย คุณนายก็ได้สะใภ้ อย่าลืมๆ”
แหม ตรรกะพี่เสือเนี่ยเหลือร้าย ถามคุณนายแม่หรือยังคะ ว่าอยากได้น้องแยมเป็นสะใภ้เล็กหรือเปล่า???

ส่วนคุณแม่ก็ร้ายพอตัว อำพี่เสือซะเสียใจอยู่ครึ่งวัน แถมยังได้รับความร่วมมือจากคุณยายอีกต่างหาก
พี่เสือเค้าเริ่มเอาคืนบ้างแล้วนะ

[butterfly_bee]

น่ารักจริงๆนิยายเรื่องนี้ ชอบอ่า
อ่านแล้วนึกถึงรุ่นพ่อแม่เราเลย
ตอนคุณแม่คุณยายบอกว่าแยมมีแฟนแล้วนี่แอบใจหายไปพร้อมพี่เสือเลย
แต่ที่ไหนได้คุณแม่คุณยายน้องยุทธนี่รวมตัวกันหลอกพี่เสือซะนี่
โล่งไป นึกว่าพี่เสือจะแห้วซะแล้วสิ

แล้วจะรอตอนต่อไปนะคะ 

[♠DekDoy♠]

บนวัดนะอิพี่เสือ 555

[Dezair]

ตำนานรักดอก…ไม้
By : Dezair
…………………………
ตอน ตำนานรักดอกบัว 3

“ฉันล่ะเบื่อหน้าลูกชายฉันจริงๆ!! พักนี้อารมณ์ดีมากไปหน่อยรึเปล่า?!!” กลับจากวัดแบบที่สหรัฐหน้าบานเป็นกระด้งจนคุณภัสสรอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากกระแหนะกระแหน

“ผมอารมณ์ดีบ่อยอยู่แล้วแม่ เว้นแต่ว่าจะมีคนมาโกหกว่าแยมมีแฟนแล้วนี่ล่ะ!” สหรัฐที่กำลังคุมพวงมาลัยเหลือบตามามองมารดา

“โกหกอะไร? ก็คุณยายบอกแม่มาแบบนี้” คุณภัสสรโยนความเสียเลย

“งั้นแม่รู้ไว้เลยนะ ว่าไอ้ยุทธนั่นน่ะเป็นน้องแยม แล้วตอนนี้แยมก็เปิดโอกาสให้ผมจีบเต็มตัวด้วย! เรื่องแยมมีแฟนน่ะไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นนายสหรัฐคนนี้ต่างหาก!!”

“ก็ขอให้นายสหรัฐจีบติดก็แล้วกันนะ!”

“แม่เตรียมสินสอดกับเรือนหอไว้เลย ได้ใช้กับแยมแน่นอน!” วาจาจริงจังเอาจริงของลูกชายทำให้คุณภัสสรต้องเม้มปาก

“เสือ…มั่นใจเรื่องแยมแล้วจริงๆหรือ?” คำพูดเรียบกริบของมารดาทำให้ชายหนุ่มต้องเหลือบตามามองด้วยไม่เข้าใจว่าคุณภัสสรจะมาไม้ไหน

“มั่นใจยิ่งกว่ามั่นใจอีกแม่ ไม่เคยมั่นใจเรื่องหัวใจตัวเองมากขนาดนี้มาก่อนเลย”

“แต่ว่า…แยมเป็นหลานชายคนโตของคุณยายนะเสือ อย่างแม่น่ะนอกจากเสือแล้วก็มีสิงห์ ถึงเสือจะไม่แต่งงานหรือจะอยู่กินกับผู้ชาย แต่สิงห์ก็แต่งงานมีลูกแล้ว มีคนสืบทอดนามสกุลของพ่อ แม่ไม่ซีเรียสเท่าไหร่หรอก แต่คุณยาย…เขาจะรับได้หรือเสือ”

“ผมก็จะทำให้เขารับให้ได้ มันไม่ยากเกินความพยายามหรอกแม่ หรือถ้าคุณยายรับไม่ได้ ผมก็จะพยายามให้มากกว่านี้อีก” คำว่าพยายามของลูกชายแฝงไปด้วยพลังบางอย่างที่คุณภัสสรรู้ดีว่าพลังบ้าๆแบบนี้มาจากความมุ่งมั่นของเจ้าตัว

ฝ่ามือของคุณภัสสรแตะลงหัวไหล่บุตรชายแล้วตบเบาๆเป็นการให้กำลังใจ

“แม่อยากได้ลูกสะใภ้แบบแยมรึเปล่า”

“ก็ต้องอยากสิ ระหว่างแยมกับแฟนคนเก่าๆของเราน่ะ เทียบกับไม่ได้เหมือนฟ้ากับเหวเลยรู้มั้ย หลุดจากแยมไปแล้ว แม่ก็ไม่คิดว่าเสือจะได้แฟนดีๆแบบนี้หรอก” สหรัฐยิ้มกริ่มก่อนจะหันมามองมารดา

“ถ้างั้น…แม่ต้องช่วยเสือนะครับ…” ลงทุนอ้อนด้วยคำพูดสุภาพและอ่อนโยนกันเลยทีเดียว!!

……………………………..

…เดทหมู่…สหรัฐขอเรียกการเดทของตัวเองและญาณธรว่า ‘เดทหมู่’ เพราะนอกจากเขาและร่างโปร่งแล้ว ยังมีสมาชิกมาเพิ่มอีก 5…ใช่… อีก 5 คนนับไม่ผิดหรอก…

…คนที่หนึ่งก็คือคุณภัสสรที่บอกว่าจะไม่ยอมช่วยชวนแยมมา ถ้าไม่พาแม่มาด้วย ทำนองว่าจะได้เมียแล้วลืมแม่ไม่ได้นะ!! อย่างนั้นเลย…

…คนที่สองก็คือคุณยายโสภา รายนี้มาเนื่องจากคุณภัสสรโทรศัพท์ไปชวน

…คนที่สามก็คือ ‘ไอ้ยุทธ’ มนุษย์ผู้ซึ่งสหรัฐอยากจะลืมหน้า ลืมตัว ลืมแม้กระทั่งชื่อมันไปซะ…มันบอกว่ามันมาเพื่อดูแลคุณยายของมัน แต่ตั้งแต่ขึ้นรถ สหรัฐไม่เห็นมันจะสนใจยายมันแต่อย่างใด เอาแต่เรียกแยม เรียกแยม แม่งเอ๊ย!! ถึงเป็นน้องชายกูก็ไม่พอใจ!!!

…คนที่สี่และคนที่ห้าคือไอ้ภูกับไอ้น้อง…สองรายนี้สหรัฐอยากจะตะโกนถามว่าพวกมึงมากันทำไมไม่ทราบ!!!...

…อย่างเซ็ง!! นี่สหรัฐสาบานว่าเขาบอกแม่ไปว่า ‘ช่วยให้เขาได้เดทกับแยมที’ แต่แบบนี้มันไม่ต่างกับเดทกะแยม กะยายของแยม กะน้องของแยม กะแม่เขา และกะเพื่อนเขา สรุปว่าวันนี้สหรัฐแรดเป็นพิเศษเพราะเดทกับมหามิตรสุดๆ!!

“เอาหน่า พวกกูก็อยากจีบกันในวัดแบบมึงบ้าง” ภูผาว่าอย่างนั้น แต่สหรัฐรู้ดีว่าไอ้นี่อยากมาเห็นหน้าแยมของเขาสักครั้ง หลังจากเขาไปเพ้อให้มันฟังมานาน

“ใครจะจีบกับมึง พูดให้ดี” นภศรรีบหันมาด่า และก่อนที่พวกมันจะกัดกันในวัด สหรัฐก็เอามือดันหัวพวกมันออกจากกันแล้ว ชายหนุ่มทิ้งเพื่อนที่ยังง้องแง้งใส่กันเอาไว้ข้างหลัง ก่อนจะเดินเข้าไปหาญาณธรที่กำลังใช้พัดพัดให้คุณยายซึ่งนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในอาณาเขตวัด

“คุณยายเหนื่อยแล้วหรือครับ” เขาถามผู้สูงอายุที่สุดในกลุ่ม คุณยายโสภาทำเพียงยิ้มบาง

“นิดหน่อยจ้ะพ่อเสือ…นี่ไงแยม อยากไปเดินรอบวัดก็ไปกับพี่เสือเขาสิ เดี๋ยวยายนั่งตรงนี้กับคุณภัสและตายุทธเอง”

“อ้าว แยมอยากเดินเหรอ…งั้นไปสิ พี่ก็อยากดูรอบวัดเหมือนกัน” ยุทธทำท่างึกงักอยากจะไปด้วย แต่สหรัฐรีบดึงมือญาณธรให้ออกเดินเสียก่อน กลายเป็นว่าจากเดทหมู่เลยได้ออกมาเดทกันสองคน!!

…นี่ล่ะ!! เวลาที่รอคอย!!...

“ที่นี่อากาศดีจังนะครับ ลมเย็นด้วย” นอกจากต้นไม้จะครึ้มกันเเดดแล้ว ยังเงียบสงบสมเป็นอาณาเขตวัดด้วย ตอนแรกสหรัฐตั้งใจจะพาไปเที่ยวที่อื่น แต่นภศรเพื่อนรักแสนฉลาดแนะนำว่าให้พามาเที่ยววัดเพราะคนอย่าง ‘คุณแยม’ ท่าทางจะขี้อายไม่อยากออกไปพบโลกภายนอกในสภาพที่มีสหรัฐขยันตอดเล็กตอดน้อย เดี๋ยวจับมือ เดี๋ยวแตะเอวแบบนี้หรอก

“คงเพราะอยู่ติดแม่น้ำละมั้ง ฝั่งตรงข้ามคือร้านอาหารที่เรามาทานกันคราวก่อน แยมจำได้มั้ย” ชายหนุ่มดึงมือเล็กไปที่ริมแม่น้ำซึ่งมีโป๊ะสำหรับลงไปยืนให้อาหารปลา

“แม่น้ำกว้างเหมือนกันนะครับ ฝั่งตรงข้ามเล็กนิดเดียวเอง” ท่าทางชะเง้อคอมองไปยังอีกฝั่งของแม่น้ำทำเอาสหรัฐอดนึกเอ็นดูไม่ได้จนต้องยกมือขึ้นลูบศีรษะเล็กๆนั่น ญาณธรถึงกับสะดุ้งหันกลับมามองจนร่างสูงต้องรีบยกมือออก

“อ่า…ขอโทษที แยมน่ารักเหมือนเด็กๆ พี่ไม่มีน้องเลย…เอ่อ…” ไม่ได้อยากได้แยมมาเป็นน้องชายหรอก แต่พอเห็นท่าทางแบบนี้แล้วก็อดไม่ได้อยู่ดี

“ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็ไม่มีพี่…”

“ไม่เป็นไร? หมายความว่าพี่ลูบผมแยมได้ใช่มั้ย”

“ก็ถ้า…” ร่างโปร่งหันมองซ้ายมองขวาไม่เห็นมีใคร เลยตั้งใจว่าจะอนุญาตให้อีกฝ่ายทำเหมือนเมื่อครู่ แต่พอหันกลับมาหาสหรัฐอีกครั้ง ปรากฏว่าชายหนุ่มดันยื่นหน้าเข้ามาเสียใกล้จนเขาต้องผงะถอยหลัง แต่สหรัฐมือไวกว่ามาก เพราะทันทีที่ร่างโปร่งก้าวขาถอยหลัง ชายหนุ่มก็รวบเอวญาณธรเอาไว้เรียบร้อยตามด้วยการฉกจมูกลงกับแก้มขาวอย่างรวดเร็ว

“พี่เสือ!” คนถูกขโมยหอมแก้มร้องเบาๆด้วยความตกใจแต่สหรัฐยังเอาแต่ยิ้มไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวญาณธร

“พี่เสือ! เอามือออก…” ร่างโปร่งมองซ้ายขวากลัวใครมาเห็นเข้า เขาไม่ได้ขี้อายนักหรอก แต่การที่ผู้ชายสองคนมายืนกอดเอวกันในวัด ไม่ว่ายังไง เขาก็คิดว่ามันไม่ควรทำ

“หือ?...เอวแยมเหมาะกับมือพี่จะตาย แต่น่าจะอ้วนกว่านี้สักหน่อย จะพอดีกว่านี้อีกมากกกก…” ชายหนุ่มทำเสียงลากแล้วยิ้มกริ่ม

“พี่เสือ…ปล่อยเถอะครับ ถ้าทำแบบนี้คราวหลังผมไม่มาด้วยแล้วนะ”

“โธ่แยม ให้พี่แตะแยมบ้างเหอะ อยู่บ้านแยมพี่ก็แตะลำบากเพราะเกรงใจคุณยาย พอพี่ชวนแยมไปที่บ้าน แยมก็บอกว่าเกรงใจแม่พี่ มาเที่ยวกันข้างนอก ขนาดพามาวัดที่ไม่มีคน แยมยังไม่ให้พี่แตะเอวแยมเลย…”

“ก็…ก็ที่นี่มันวัดนี่ครับ…”

“วัดแล้วไง? คนสมัยก่อนเขาจูบกันในวัดด้วยซ้ำ” สหรัฐพูดทำเอาญาณธรหันขวับมามองตาโต

“นี่แสดงว่าไม่ได้ดูตามผนังโบสถ์ ผนังอุโบสถเลยใช่มั้ย เดี๋ยวคราวหลังพี่จะชี้ให้ดู พวกวัดเก่าๆที่มีภาพวาดตามผนังน่ะ มีแต่รูปแบบนั้นทั้งนั้นแหละแยม”

“แต่…แต่นั่นมันสมัยก่อนนี่ครับ” ถ้าลองว่าเออออไปด้วย ญาณธรกลัวว่าอีกฝ่ายจะทำตามภาพวาดบนผนังอุโบสถจริงๆ เลยต้องอ้างเรื่องเวลาของอดีตกับปัจจุบันเสียเลย

“จ้ะๆ พี่ไม่เถียงแยมแล้ว”

“ไม่เถียงแล้วก็ปล่อยสิครับ” สหรัฐถอนหายใจเบาๆ แต่ตั้งใจให้คนข้างกายได้ยิน ก่อนจะยอมปล่อยมือออกจากเอวของญาณธรอย่างอ้อยอิ่ง

“พี่เสือ…” หน้าตาหมองลงอย่างเห็นได้ชัด ทำเอาร่างโปร่งต้องเรียก

“บางทีพี่ก็สงสัยว่าแยมเปิดโอกาสให้พี่ใกล้ชิดแยม แล้วแยมเปิดโอกาสให้ใจแยมใกล้พี่บ้างมั้ย”

“พี่เสือ…” ความในใจจากผู้ชายตัวใหญ่ที่กำลังทำหน้าเศร้าอยู่ตรงนี้ ทำเอาญาณธรใจหวิวจนต้องเอื้อมมือไปแตะไหล่กว้างเบาๆ

“พี่เสือ ให้เวลาผมหน่อยได้มั้ยครับ…อยู่ดีๆก็มี…เอ่อ…อยู่ดีๆ ผมก็ถูกพี่…มาบอกว่าชอบ มาขอโอกาส…ผมเป็นผู้ชาย จะให้ยอมรับได้ในทันทีมันก็ยากนะครับ…” สหรัฐหันมามอง เขาปลดมือของร่างโปร่งลงจากไหล่มากุมเอาไว้

“แต่แยมสัญญากับพี่ได้มั้ย…ว่าแยมจะยอมเปิดใจแยมให้พี่ได้จริงๆสักวัน…นานเท่าไหร่ก็ได้ พี่จะรอ”

“…ครับ…” ชายหนุ่มยิ้มกว้างแล้วโผเข้ากอดคนพูดอย่างดีใจ อันนี้ไม่ใช่ลืมตัว แต่ตั้งใจทำจริงๆ!

“พี่เสือ!” คนถูกกอดไม่ทันตั้งตัวได้แต่ตกใจ สหรัฐยอมคลายกอดออ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างที่ทำเอาญาณธรดุไม่ลง

“ขอโทษที พี่ดีใจไปหน่อย”

“กลับกันเถอะครับ เดี๋ยวทุกคนจะรอ”

“ไม่…แยมต้องไปไหว้พระกับพี่ก่อน”

“ก็เมื่อกี้ ไหว้กันแล้วนี่ครับ” สหรัฐส่ายหน้าไปมา

“เมื่อกี้ไหว้หมู่ขนาดนั้น พระท่านจำไม่ไหวหรอกว่าใครขออะไรมั่ง ตอนนี้เราไปไหว้กันสองคนนะ” ชายหนุ่มอ้อนเต็มที่ ก่อนจะดึงมือเล็กให้ออกเดินไปที่อุโบสถด้วยกัน ญาณธรยอมถอดรองเท้าเดินเข้าไปนั่งคุกเข่าข้างร่างสูง สหรัฐหันมายิ้ม ก่อนจะหันไปยกมือพนมต่อหน้าพระพุทธรูปสีทองอร่ามสูงใหญ่เกือบจรดเพดาน

“ขอเรื่องของเราสองคนเท่านั้นนะแยม” เขาพูดโดยไม่หันมามอง ก่อนจะหลับตาอธิษฐานทั้งๆที่ตลอดชีวิตเกือบสามสิบปีที่ผ่านมา สหรัฐไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้…แต่วันนี้…เขาหวังว่าพระสงฆ์องค์เจ้าจะช่วยดลบันดาลให้ญาณธรหันมามองเขาบ้าง…สักนิดก็ยังดี…

ภายในอุโบสถเงียบกริบเมื่อคนทั้งสองต่างยกมือพนมอธิษฐาน สหรัฐก้มลงกราบบนพื้นสามครั้ง ก่อนจะหันมามองคนข้างกายที่ทำเช่นเดียวกัน

“ขอเรื่องของเรารึเปล่าแยม นี่ในวัดห้ามโกหก” เขาถามเมื่อญาณธรกราบพระเรียบร้อยแล้ว

“ครับ” รู้สึกว่าเรื่องโกหกในวัดแล้วจะบาปนี่จะถูกใช้บ่อยเป็นพิเศษจนญาณธรเริ่มสังเกตว่าถ้าตัวเองอยู่ในวัดบ่อยๆ คงเสียรู้สหรัฐเข้าสักวัน

“แล้วขอว่าอะไรเหรอ?” ชายหนุ่มขยับเข้าใกล้เพื่อถามล้วงข้อมูล ญาณธรนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยิ้มบาง

“เขาไม่ให้พูดเรื่องที่อธิษฐานไม่ใช่หรือครับ ไม่อย่างนั้นจะไม่เป็นจริง…” ร่างโปร่งเอ่ยปากก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกจากอุโบสถ ทิ้งสหรัฐให้นั่งนิ่งอ้าปากค้าง

และนี่…คือครั้งแรกที่สหรัฐก้าวไม่ทันญาณธร!!!

………………………….

มืดแล้ว…แต่ญาณธรยังนอนไม่หลับ…

แม้จะกลับถึงบ้านตั้งแต่บ่าย และคุณป้าภัสสรกับสหรัฐลากลับไปตั้งแต่เย็น แต่เขาก็ยังเอาแต่นั่งคิดเรื่องบางเรื่องอยู่ที่ศาลาไม้หลังโปรดจนมืดค่ำ มีเพียงแสงไฟจากรั้วใกล้ๆ และหลอดไฟที่ห้อยจากเพดานศาลาลงมาให้ความสว่าง พร้อมกับกลิ่นธูปตะไคร้ไล่ยุง และคำอธิษฐานที่มีต่อหน้าพระพุทธรูปในอุโบสถซึ่งยังดังติดอยู่ในสมองของเขาจนกระทั่งตอนนี้

‘…ถ้า…เรารักกันได้จริงๆ ก็ขอให้เราได้รักกันเถอะครับ…’

ญาณธรไม่รู้ตัวเหมือนกัน ว่าทำไมถึงขออะไรเกินเลยถึงเพียงนั้น

แต่…เขารู้แต่ว่า…เขา…อยากเปิดใจตัวเองให้กับผู้ชายคนนั้นดู

“แยม…” เสียงเรียกดังขึ้นทำเอาคนกำลังจ้องปลายนิ้วตัวเองเพลินๆถึงกับสะดุ้งรีบเงยหน้ามอง

“ยุทธ…มีอะไรเหรอ” น้องชายที่อายุอ่อนกว่าเพียงปีเดียวเดินเข้ามานั่งร่วมศาลาด้วย

“ดึกแล้วทำไมยังไม่อาบน้ำ อาบดึกๆเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก” และเพราะอายุอ่อนกว่าแค่หนึ่งปี ซ้ำญาณธรยังตัวเล็กกว่ายุทธพลมาตั้งแต่เด็กๆ อีกทั้งยังซื่อบื้อ ทำให้นอกจากน้องชายจะไม่คิดเรียก ‘พี่’ นำหน้าแล้วยังดูแลและห่วงใยเหมือนญาณธรเป็นน้องเสียเอง

“นั่งคิดอะไรเพลินๆน่ะ”

“คิดเรื่องอะไรเพลิน? เรื่องพี่เสืออะไรนั่นรึเปล่า” คำถามตรงเผงของน้องชายทำเอาญาณธรชะงักไป ก่อนจะเงยหน้ามองคนถาม

“ทำไมอยู่ดีๆถึงถามเรื่องพี่เสือ”

“ก็ไม่เคยเห็นแยมให้ใครใกล้ชิดมากขนาดนี้มาก่อน….ยุทธดูออกนะแยม ว่าผู้ชายคนนั้นคิดอะไรอยู่” ร่างโปร่งเกร็งเฮือก เพราะไม่คิดว่าเรื่องนี่จะถูกน้องชายสังเกตเห็น

“แยม…คิดยังไงกับเขา” ยุทธพลถามอย่างห่วงใย และทันทีที่คำถามนั้นถูกส่งออกไป แสงไฟยามค่ำคืนก็ส่องกระทบร่องรอยแดงเรื่อบนแก้มขาวๆของญาณธร ทำเอาคนเป็นน้องใจหาย ไม่คิดว่าพี่ชายตัวเองจะปล่อยใจให้ผู้ชายคนนั้นไปแล้ว

“ก็…ไม่รู้หรอก…” คนเป็นน้องเชื่อว่าญาณธรไม่รู้อย่างที่ปากว่าจริงๆ เจ้าตัวรู้อะไรเรื่องของตัวเองบ้างล่ะ ขนาดใจตัวเองยังไม่รู้เลย…ถึงได้บอกว่าญาณธรน่ะทั้งซื่อทั้งบื้อ…

“แน่ใจแล้วเหรอที่ให้เขาเข้ามาใกล้ขนาดนี้ ยายรู้เรื่องรึเปล่า”

“ไม่รู้หรอก พี่กับพี่เสือก็ไม่ได้ทำอะไรประเจิดประเจ้อนี่…” ยุทธพลอยากจะเถียงว่าถึงไม่ทำ แต่สายตาของ ‘ไอ้พี่เสือ’ น่ะโจ่งแจ้งยิ่งกว่าการกระทำใดๆซะอีก

“แยมไม่กลัวเขามาหลอกเหรอ เขาเป็นผู้ชายนะแยม อายุมากกว่าอีกต่างหาก แถมท่าทางจะเจ้าเล่ห์รอบจัด เกิดเขามาหลอกจะทำยังไง” ญาณธรหน้าหมองลง เขาเองก็ไม่รู้ว่าถ้าสหรัฐตั้งใจจะมาหลอกเขาจริงๆ เขาจะทำยังไง

“แต่เราก็ไม่ได้ร่ำรวยนี่ยุทธ จะมีอะไรมีค่าให้เขามาหลอกล่ะ”

“แล้วใจแยม ตัวแยมไม่มีค่ารึไง? แยม…ยุทธบอกตามตรงว่ายุทธไม่ไว้ใจผู้ชายคนนี้ แยมรู้จักเขามานานเท่าไหร่ แยมถึงจะยอมให้เขาใกล้ชิดพาไปไหนต่อไหนได้ขนาดนี้ ก่อนหน้าที่จะไปวัดวันนี้ ก็ไปกินข้าวกันมาแล้วใช่มั้ย ยุทธไม่เห็นด้วยนะแยม…”

ญาณธรรู้ว่าน้องชายหวังดี แต่อย่างไรเสีย เขาก็อยากลองดูสักครั้ง…ญาณธรไม่เคยเปิดหัวใจให้ผู้หญิงหรือผู้ชายคนไหนมาก่อน ตอนเรียนเขาก็มุ่งแต่เรียน พอเรียนจบก็มุ่งแต่ทำงานจนไม่สนใจใคร จนกระทั่ง…สหรัฐโผล่เข้ามาในชีวิต…

“เพื่อนยุทธที่เป็นตำรวจก็บอกว่าหมอนี่มีเพื่อนเป็นลูกเจ้าพ่อ ตอนกลางวันก็ทำงานคุมคนงานดีหรอก พอตกกลางคืนออกเที่ยวเป็นว่าเล่น ก่อนหน้านี้ก็มีเรื่องชกต่อยมาแล้วหลายครั้งด้วย…” ยุทธพลห่วงและหวงพี่ชายมากจนขอให้เพื่อนที่เป็นตำรวจช่วยตรวจสอบเกี่ยวกับผู้ชายที่ชื่อสหรัฐ

“ยุทธ พอเถอะ พี่ไม่ได้อยากรู้…”

“แยมไม่อยากรู้ไม่ได้…เพราะเรื่องนี้เกี่ยวกับแยม ยุทธไม่อยากให้แยมถูกหลอก พรุ่งนี้แยมไปกับยุทธ ยุทธจะพาแยมไปเจอตัวจริงของผู้ชายคนนั้น ตัวจริงที่เขาไม่ได้เข้าวัด แต่เขาเข้าผับเข้าบาร์”

…………………………….

[Dezair]

สหรัฐไม่ได้รู้ตัวว่าเขากำลังถูกจับสังเกตโดยน้องชายของญาณธร ชายหนุ่มไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าคืนวันนี้ที่เขานัดกับผองเพื่อนว่าจะไปดื่มด้วยกันนั้น จะมีคนอีกสองคนตามเขาไป ร่างสูงออกจากโรงงานในตอนเย็นกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้าน และตรงดิ่งไปยังบาร์ร้านประจำของเขาและเพื่อนอีกสองหน่อ

“มาเร็วเชียวนะมึง เรื่องนัดดื่มนี่ต้องบอกไอ้เสือ” ภูผากัดคนแรกทันทีที่เห็นสหรัฐโผล่หน้าเข้ามาที่เคาทน์เตอร์บาร์

“ก็ให้มันมาเถอะ เดี๋ยวอีกหน่อยได้คุณแยมคนดีศรีกรุงเทพมาเป็นแฟนแล้วมันจะไปไหนมาไหนกลางคืนไม่ได้อีก” นภศรหันมาแซวบ้าง สหรัฐยักไหล่

“แน่อยู่แล้ว เวลากลางคืนจะเอามาใช้สิ้นเปลืองกับพวกมึงได้ไง กูต้องเอาไว้ใช้กับแยมโว้ย!!”

“อ๊ะฮือ! ไอ้เสือเปลี่ยนไปจริงๆนะเนี่ย แต่ก่อนงี้ เพื่อนมาก่อนเสมอ สาวๆในสต๊อกโทร.มาจิกแล้วจิกอีกก็ไม่สน เดี๋ยวนี้คุณแยมไม่ต้องจิกสักแอะ แม่งเสนอตัวขออยู่กับคุณแยมเองเลย…”

“ก็บอกแล้วว่าคนนี้คู่แท้” เขานั่งลงแล้วหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์ แต่ไม่ทันจะได้รับแก้วเหล้ามาไว้ในมือ ชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหานภศรและก้มลงกระซิบบางอย่าง ทำเอาทั้งภูผาและสหรัฐต้องหันมองด้วยความสนใจ

“ขอบใจมาก ไปเฝ้าไว้” นภศรสั่ง ชายคนเดิมจึงเดินออกจากร้านไป เขาถึงได้หันมาทางเพื่อนอีกสองคน

“ไอ้เสือ…มีคนตามมึงมา”

“อะไรนะ?! มีคนตามกู?” สหรัฐย้อน แล้วนึกไปว่าพักนี้ตัวเองมีเรื่องอะไรกับใครรึเปล่า หรือขัดแย้งทางธุรกิจหรือไม่? แต่เท่าที่นึกออก พักนี้เขาเข้าแต่วัด ฟังแต่พระธรรม ขนาดเดี๋ยวนี้มีรถขับปราดหน้า สหรัฐยังไม่โวยวายเลย ลองเป็นสมัยก่อนงี้บีบแตรเสียงดังลั่นถนนไปแล้ว

“มึงไปทำอะไรใครไว้เปล่าวะ ไอ้เสือ” ภูผาหันมาถามบ้าง แต่สหรัฐส่ายหน้าอย่างเดียว

“งั้นมึงก็ออกไปดูซะ กูให้คนของกูเฝ้าอยู่ เห็นว่าเป็นผู้ชายสองคน ลงจากแท็กซี่แล้วทำท่าทางแปลกๆ…”

“คนของมึงดูผิดรึเปล่า เขาอาจจะมาเที่ยวก็ได้” ภูผาย้อน

“ถ้าแค่มาเที่ยว ทำไมต้องทำยึกยักจะเข้าไม่เข้าวะ คนของกูบอกว่าสองคนนั่นรอให้ไอ้เสือเข้าก่อน แล้วถึงเดินตาม พวกมันเลยดักเอาไว้แล้ว มึงรีบออกไปดูไป ไอ้เสือ” สหรัฐลุกจากเก้าอี้ อารมณ์ดีๆตอนนี้บอดสนิทเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง

…ใครวะ! มาตามเขาตอนกลางคืนแบบนี้ หมดอารมณ์สนุกจริงๆ!!...

………………………

ญาณธรเหลือบมองชายฉกรรจ์สามคนที่ยืนล้อมเขาและน้องชายอยู่ นึกโทษตัวเองว่าไม่น่าตามใจยุทธพลมาในที่แบบนี้เลย มันเป็นสถานที่อโคจรที่อาจไปเหยียบตาปลาใครก็ได้ทุกเมื่อ และตอนนี้…เขาก็คิดว่าเขาคงบังเอิญไปขัดแข้งขัดขาใครเข้า ถึงได้มีคนมายืนล้อมเอาไว้แบบนี้

“เอ่อ…มี…อะไรหรือเปล่าครับ” ญาณธรเป็นคนถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะถูกยุทธพลดึงไปยืนด้านหลัง

“พวกผมแค่มาเที่ยวนะพี่ ไม่ได้อยากมีเรื่องกับใครเลย ถ้าผมทำอะไรที่พวกพี่คิดว่ามันผิดผมก็ขอโทษด้วยแล้วกัน” คนเป็นน้องออกหน้ารับแทน พร้อมกับยกมือไหว้ปะหลกๆ แต่ชายสามคนที่ยืนล้อมพวกเขายังคงนิ่งเงียบและไม่มีการโต้ตอบใดๆกลับมา จนยุทธพลก็ชักไม่เข้าใจว่าคนพวกนี้ล้อมเขาเอาไว้ทำไม

“เฮ้ย พอแล้ว…” เสียงเรียบดังขึ้นในความมืด ทำเอาชายสามคนที่ล้อมญาณธรกับยุทธพลเอาไว้พากันเปิดทางให้คนถูกล้อมได้เห็น

“แยม!!” และนอกจากญาณธรและยุทธพลจะได้เห็นแล้ว สหรัฐที่เดินนำเพื่อนอีกสองออกมาจากบาร์ก็ได้เห็นเช่นกันว่าใครคือคนที่ตามเขามาตลอดทาง

“พี่เสือ…”

“แยมมาได้ยังไง!! แล้วทำไมไม่อยู่บ้าน!!” ชายหนุ่มถลาเข้ามาหาร่างโปร่งทันทีที่เห็นหน้า

“ผมพาแยมมาเที่ยวเอง” ยุทธพลยืดอกรับ และทันทีที่ตอบออกไปแบบนั้น สหรัฐก็ตวัดสายตามามอง

“พามาเที่ยว!! มาแยมมาเที่ยวที่แบบนี้เนี่ยนะ!!” เมื่อเห็นว่าสหรัฐทำท่าจะเอาเรื่องน้องชาย ญาณธรเลยต้องดึงแขนชายหนุ่มเอาไว้

“ผมอยากมาเองครับ…”

“ไม่ใช่! เรื่องนี้แยมไม่เกี่ยว คนที่อยากมาคือผม” ยุทธพลอยากบีบคอพี่ชายจริงๆ ก็รู้หรอกว่าอยากปกป้องน้องชายอย่างเขา แต่ดูจากสถานการณ์แล้ว ตอนนี้ ‘ไอ้พี่เสือ’ มันจะขย้ำพี่ชายเขาอยู่แล้ว แล้วยังจะหาเรื่องออกรับอีก

“อ้อ! อยากมาเที่ยวใช่มั้ย? ได้…ไอ้น้อง ไอ้ภู พวกมึงพาน้องคุณแยม ‘เที่ยว’ ที เดี๋ยวกูจะพาแยมกลับไปส่งบ้านเอง!” สหรัฐหันไปสั่งเพื่อน ก่อนจะคว้าแขนญาณธรตรงไปยังรถของตนที่จอดอยู่ โดยไม่สนใจเสียงโวยวายของยุทธพลที่ดังตามมาจากข้างหลังเลยแม้แต่น้อย

“เฮ้ย!! ปล่อยนะเว้ย!! ไม่ไปเที่ยวแล้ว!! จะไปกับแยม!”

 และก็ได้แต่ดังแค่เสียง…เพราะสหรัฐเชื่อใจ ‘ลูกเจ้าพ่อ’ อย่างนภศรและไอ้ภูผา ‘ผู้ใหญ่เกรียน’ ว่ามันสองคนจะไม่มีทางปล่อย ‘ไอ้ยุทธ’ ออกมาเตลิดแน่นอนถ้ายัง ‘เที่ยว’ ไม่เสร็จ!!

……………………………….

ในรถยนต์นั้นเงียบกริบ จนแม้แต่ญาณธรยังรู้ว่าเสียงลมหายใจและเสียงหัวใจของตัวเองดังมากแค่ไหน รถยนต์ขับออกมาเลยจากเขตสถานบันเทิงของเมืองหลวงแล้ว สหรัฐจึงปราดเข้าจอดที่ข้างทางแล้วเปิดไฟกะพริบขอทางเอาไว้ ทั้งๆที่ยามค่ำคืนแบบนี้ ณ ถนนสายนี้…รถยนต์มีน้อยนับคันได้

“บอกพี่มาตามตรง แยมไปที่แบบนั้นทำไม”

“…อย่าโกหกนะแยม ถึงไม่ใช่บนวัด แต่ตอนนี้พี่กำลังโมโห ถ้าพี่จับได้ว่าแยมโกหก พี่จะลงโทษแยมให้เข็ด…” ชายหนุ่มเอ่ยปากเสียงเครียด เขาเที่ยวกลางคืนมานาน ทำไมจะไม่รู้ว่าโลกกลางคืนในสถานที่แบบนั้นอันตรายแค่ไหน ดีเท่าไหร่แล้วที่คนของเพื่อนเขาสังเกตเห็นเข้า ไม่อย่างนั้นเกิดทั้งญาณธรและ ‘ไอ้ยุทธ’ ไปเหยียบตาปลาใครขึ้นมา เขาจะช่วยเหลือทันรึไง!

“ผม…ตามพี่เสือไปเองครับ…” สหรัฐพอจะรู้คำตอบ เพราะคนของนภศรที่เฝ้าอยู่หน้าร้านบอกแล้วว่าสองคนนี้ตามเขามา แต่…คนดีแบบแยมจะมีความคิดประเภท ‘สะกดรอยตาม’ อย่างนี้ด้วยหรือ?...หึ!! ถ้าไม่ใช่ความคิดของแยมก็ต้องเป็นความคิดของ ‘ไอ้ยุทธ’!!! กล้านักนะมึง!!! พาว่าที่แฟนกูออกมาตะลอนตอนกลางคืน!!!...

“ตามพี่ทำไม?”

“คือ…ผม…ผม…ผมแค่อยากรู้ว่าพี่เสือทำอะไรบ้าง…”

“ก็เลยตามพี่เนี่ยนะ ถ้าอยากรู้ว่าพี่ทำอะไรทำไมแยมไม่ถามพี่ หรือถ้าอยากจะมากับพี่ แยมก็บอกพี่สิ พี่พาแยมมาก็ได้ ไม่ใช่มากันสองคนกับไอ้ยุทธแบบนั้น! เกิดมีอะไรขึ้นมาจะทำยังไง ที่แบบนั้นตอนกลางคืนมีแต่เสือสิงห์กระทิงแรดทั้งนั้นแหละ แยมทำไมไม่ห่วงตัวเองเลย” เขาหันมาดุ ในขณะที่คนถูกดุได้แต่ก้มหน้านิ่ง และพอเห็นญาณธรเอาแต่นิ่งเงียบ สหรัฐก็ใจอ่อนเป็นขี้ผึ้ง

“…แล้วนี่ออกมากันสองคน คุณยายอยู่บ้านยังไงคนเดียว?”

“ยายไปค้างที่วัดครับ…”

“โอกาสเหมาะพอดีที่แยมจะออกมาเที่ยวกลางคืนล่ะสิ!” แต่ด้วยความปากร้ายและนิสัยขี้โมโห สหรัฐก็หยุดปากตัวเองไม่ได้อยู่ดี ร่างโปร่งหันมองด้วยความเสียใจ

“ผมไม่ได้อยากออกมาเที่ยวกลางคืน…แต่เพราะพี่เสือบอกว่าขอโอกาสจากผม ผมก็เลยอยากจะมารู้จักว่าพี่เสือจริงๆเป็นยังไง พี่เสือคนที่ไม่ใช่อยู่บนวัด หรือไปเที่ยววัดกับผม พี่เสือคนนั้นเป็นคน…อ๊ะ!...” พูดไม่ทันจบ ร่างโปร่งก็ถูกดึงเข้าไปหาพร้อมกับริมฝีปากที่กำลังเอ่ยถูกประกบปิดด้วยริมฝีปากร้อนผ่าวของชายหนุ่ม

“อื้อ!...” ด้วยความตกใจ ญาณธรถึงกับเบิกตาโพลง สหรัฐมอบสัมผัสอ่อนหวานและอ่อนโยนลงกับริมฝีปากนุ่ม ก่อนจะใช้ฝ่ามือนวดคลึงบนท้ายทอยของร่างโปร่งเพื่อผ่อนคลายความตกใจ มืออีกข้างลูบไล้แผ่นหลังแผ่วเบา จนร่างกายที่ขึงเกร็งอยู่ในอ้อมแขนของเขาหมดแรงต้านทานลงทีละน้อย

“แยม…” เขาผละออกมาพึมพำกับริมฝีปากชื้นอีกครั้ง ดวงตาที่มองสบเข้าไปในดวงตาของญาณธรนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกอันล้นปรี่

“…พี่เป็นแบบนี้แหละแยม…พี่ไม่ใช่คนดี พี่อยากจูบแยมทุกวัน อยากกอดแยมเอาไว้แบบนี้ พี่คิดแต่เรื่องอยากให้แยมอยู่กับพี่ อยากให้แยมอยู่ในสายตาพี่ตลอดเวลา แค่เห็นแยมมาเที่ยวกลางคืน พี่ก็ห่วงจะแย่อยู่แล้ว…”

“ผมไม่ได้อยากมาเที่ยว…” ญาณธรได้แต่ตอบออกไปเบาๆ หัวใจเต้นโครมครามจนหยุดไม่อยู่ เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวยังคงระราญเขาตั้งแต่ริมฝีปากชื้นๆ ไปยังแก้ม ปลายจมูก หน้าผาก และวกกลับลงมาที่ริมฝีปากอีกครั้ง

“พี่รู้…แยมอยากมาแอบดูพี่…” สหรัฐผละออกมาแล้วส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้

“พี่แค่ไปดื่มกับเพื่อนจริงๆนะแยม…ไม่มีเรื่องผู้หญิงมาเกี่ยวข้องแน่นอน แต่ก่อนไปดื่มบ่อยก็จริง แต่ตั้งแต่พี่พบแยม พี่ก็ไปดื่มบ้าง อย่างคืนวันศุกร์ วันเสาร์ก็ไม่ไปเลย เพราะว่าเสาร์อาทิตย์ต้องตื่นแต่เช้าขึ้นวัดไปเจอแยม”

เหมือนถูกหยอดคำหวานๆ ทั้งๆที่ไม่ใช่ประโยคบอกรัก ญาณธรไม่กล้าสบตาคนพูด เพราะกลัวหัวใจของตัวเองจะเต้นแรงมากกว่านี้จนควบคุมไม่ได้

“แยม…ไม่มองหน้าพี่หน่อยหรือ?” ชายหนุ่มอ้อนแล้วจับมือของคนข้างกายขึ้นมาจูบเบาๆที่ปลายนิ้ว

“…พี่เสือ…พาผมกลับบ้านเถอะครับ…ป่านนี้ยุทธคงรอแล้ว…”

“ยุทธบอกเองว่าอยากไปเที่ยว ตอนนี้ไอ้ภูกับไอ้น้องคงพาเที่ยวอยู่ แยมกลับไปก็อยู่คนเดียว จะอยู่ได้ยังไง พี่เป็นห่วง” ชายหนุ่มบอก โดยเฉพาะท่อนท้ายนั้นเขาเน้นเสียงจริงจังจนคนฟังหัวใจแกว่ง

“ก็…พี่เสืออยู่เป็นเพื่อนได้มั้ยครับ…”

“หือ?! ว่าไงนะ?” สหรัฐหันขวับมามองทันที และนั่นทำให้ญาณธรรู้สึกตัวว่าเขาพูดอะไรออกไป ร่างโปร่งได้แต่ก้มหน้านิ่งเงียบอย่างอึดอัด

ความเงียบลอยเคว้งในรถอยู่ชั่วอึดใจหนึ่ง ก่อนที่สหรัฐจะเอ่ยปากเปลี่ยนเรื่อง

“อ่า…แยม…แยมทำข้าวต้มเป็นมั้ย?” ร่างสูงเริ่มเดานิสัยของอีกฝ่ายออก ตอนนี้ญาณธรคงอายมากถึงมากที่สุด และเขาก็ไม่ควรทำให้อายมากไปกว่านี้

“เป็น…เป็นครับ…”

“แล้วที่บ้านแยม…เอ่อ…มีของทำข้าวต้มมั้ย พี่หิวนิดหน่อย ขอแวะไปกินข้าวต้มบ้านแยมได้รึเปล่า?” น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด ที่สหรัฐจะเสนอตัวเองและทำเป็นไม่ได้ยินคำเชิญชวนของญาณธรไปเสีย

“ก็…ถ้าเป็นข้าวต้มหมูสับ…”

“ข้าวต้มอะไรก็ได้ ขอให้พี่ได้กินกับแยมก็พอ…”

…………………………

กลิ่นข้าวต้มหอมฉุยทำเอาคนที่อ้างเรื่องหิวแต่ไม่หิวจริง ชักจะหิวขึ้นมาเสียแล้ว ชายหนุ่มชะเง้อตัวมองเข้าไปในห้องครัว เห็นญาณธรกำลังวุ่นวายอยู่หน้าครัวแล้วชักอยากจะลุกขึ้นไปยืนกอดเอวเอาคางเกยไหล่แอบดมกลิ่นยาสระผมเล่นๆ

…แต่…ไม่ได้ๆ!! เดี๋ยวแยมจะกลัว…รักแยมต้องค่อยๆตอดเล็กตอดน้อย ทำอะไรกระโตกระตากเดี๋ยวแยมเขิน…

“ยิ้มอะไรครับ?” ญาณธรเอ่ยปากทักเมื่อเห็นร่างสูงนั่งยิ้มกริ่มอยู่คนเดียว เขาวางถ้วยข้าวต้มร้อนๆลงกับโต๊ะ

“ยิ้มมีความสุข…อ้าว แยมไม่ทานด้วยกันเหรอ”

“ไม่ล่ะครับ พี่เสือทานเถอะ แล้วนี่โทร.บอกคุณป้าภัสรึยังครับว่าอยู่บ้านผม”

“แม่พี่รู้อยู่แล้วว่าออกมาอย่างงี้ กลับอีกทีก็เที่ยงคืนตีหนึ่ง…”

“แล้วคุณป้าท่านอยู่บ้านคนเดียวหรือครับ”

“พี่ชายพี่ก็อยู่ เมียเขาอีก ลูกเขาอีก ไม่เหงาหรอก”

“อ้อ…พี่สิงห์…” คำเรียกขานอย่างรู้จักมักจี่ทำเอาสหรัฐที่กำลังตักข้าวต้มต้องเงยหน้ามองคนที่นั่งลงบนเก้าอี้อีกตัวเพื่อปอกแอปเปิ้ล

“แยมรู้จักพี่สิงห์ด้วยเหรอ”

“รู้จักครับ พี่สิงห์เคยพาคุณป้าภัสมาวัด 2-3 ครั้ง” สหรัฐแอบเซ็งเล็กน้อยที่พี่ชายได้มาเจอญาณธรก่อน นี่ต้องโทษไอ้เพื่อนสองตัวนั่นแท้ๆที่มันชอบชวนเขาไปเที่ยวกลางคืน ทำให้แม่ไม่เรียกใช้บริการให้เขาพาไปส่งวัดตอนเช้า ดูซิ! กว่าจะได้มาเจอแยมก็อายุจะ 30 อยู่แล้ว แล้วกว่าจะได้อยู่ด้วยกันล่ะ กว่าจะได้ร่วมเตียงกัน โฮย!...นี่สหรัฐไม่ต้องรอจนอายุ 40 รึไงวะ!!...

“พี่เสือ…เป็นอะไรไปครับ”

“เซ็งน่ะสิ…กว่าพี่จะได้มาเจอแยมก็อายุจะ 30 อยู่แล้ว กว่าแยมจะรักพี่อีก กว่าแยมจะยอมมาอยู่กับพี่อีก นี่ถ้าคนเรามีอายุสัก 200 ปีก็น่าจะดีหรอก นี่อะไร…อายุเฉลี่ยแค่ 70-80 เอง คิดๆดูแล้ว พี่จะได้อยู่กับแยมแค่ 40-50 ปีเท่านั้นเองนะ…” สหรัฐบ่นหงุงหงิงคิดเลขเสร็จสรรพ ในขณะที่คนฟังได้แต่มองคนพูดด้วยหัวใจที่บีบรัดหนักหน่วง

…เขาเคยคิดว่าสหรัฐคงคิดกับเขาเล่นๆ ผู้ชายกับผู้ชายด้วยกัน จะไม่จริงใจต่อกันก็ได้ หากจะเข้ามาเพราะหวังในเรื่องบางเรื่อง…แต่นี่…ประโยคเมื่อกี๊นี้…ทำไมญาณธรถึงรู้สึกว่ามันเต็มไปด้วยความมั่นคงและหนักแน่นมากขนาดนั้นก็ไม่รู้…

“พี่เสือ…อยากอยู่กับผมนานขนาดนั้นเลยเหรอครับ” สหรัฐเงยหน้ามองคนถาม

“อยากสิ…พี่อยากอยู่กับแยมทั้งวัน อยากอยู่กับแยมทุกวัน ไม่ว่าแยมจะนั่งเงียบๆ หรือว่าแยมจะถามนั่นถามนี่ พี่ก็ชอบ…พี่ชอบทุกอย่างที่แยมเป็น อย่างเมื่อกี๊พี่นั่งดูแยมทำกับข้าว พี่ยังมีความสุขเลยรู้มั้ย ก่อนหน้านี้พี่ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย แฟนพี่ก็เคยมี แต่…ไม่เคยอยู่กับใครแล้วรู้สึกสบายแบบนี้มาก่อน…แยมเป็นคนแรก…เป็นคนแรกสำหรับพี่”

ดวงตาคมทอดมองแน่นิ่งและอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกมากมายจนญาณธรไม่กล้าหลบสายตา

“…แยม…พี่ไม่อยากบีบคั้นแยม ไม่อยากเร่งรัดแยม แต่พี่ก็อยากรู้ว่าเวลาแยมอยู่กับพี่ ไปเที่ยวกับพี่ หรือแม้แต่นั่งรถกับพี่…แยมมีความสุขมั้ย อย่าโกหกกันเลยนะแยม บอกพี่ตามความจริง ถ้าแยมอยู่กับพี่แล้วไม่มีความสุข พี่จะได้ปรับปรุงตัว แต่ถ้าแยมอยู่กับพี่แล้วมีความสุข พี่จะได้มีกำลังใจพยายามต่อไป”

ความเงียบเข้าครอบงำอีกครั้ง เมื่อญาณธรยังนั่งนิ่งและไม่มีคำตอบให้ เขามองเข้าไปในดวงตาคมที่ทอดมองเขาอยู่

…ถ้าผู้ชายคนนี้จะเข้ามาหลอกเขา ก็คงเป็นการหลอกที่แนบเนียนมากที่สุด ญาณธรรู้ดีว่าตัวเองออกจะซื่อและเซ่อในบางครั้ง แต่…ครั้งนี้เขาคิดว่าเขาเข้าใจผู้ชายคนนี้…ผู้ชายที่ขอให้เขาเรียกว่า ‘พี่เสือ’

“ผม…มีความสุขครับ…” สหรัฐยิ้มกว้างในวินาทีนั้น แล้วกลายเป็นเขินในวินาทีต่อมาจนต้องก้มหน้าตักข้าวต้มหมูสับเข้าปาก

“งั้น…งั้น…งั้นคืนนี้แยมให้พี่ค้างที่นี่ได้มั้ย…”

“หา?!” จากบรรยากาศหวานฉ่ำๆกลายเป็นบรรยากาศของความตกใจ เมื่อญาณธรตาโตทันทีที่ได้ยินคำถาม

“ไม่ ไม่…พี่ไม่ได้จะอะไรนะ…แต่ว่า…แต่ว่าไม่รู้คืนนี้ยุทธจะกลับกี่โมง พี่เป็นห่วงไม่อยากให้แยมอยู่คนเดียว เนี่ย…พี่…พี่นอนที่โซฟาก็ได้” สหรัฐหาที่นอนให้ตัวเองแบบที่ห่างไกลจากห้องนอนของญาณธรอย่างมาก ใจหนึ่งก็เพราะกลัวว่าร่างโปร่งจะหวั่นใจกับการรุกคืบของเขา ส่วนอีกใจก็เพราะกลัวตัวเอง…

ญาณธรพยายามบังคับมือไม้ไม่ให้สั่นเกินกว่าเหตุ ก่อนจะหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมาปอกต่อ แล้วยอมเอ่ยปากด้วยใบหน้าที่แดงจัด

“พี่เสือ…นอนที่ห้องผมก็ได้ครับ…”

………………………………..

ห้องของแยม…เตียงของแยม…

สหรัฐมองไปที่เตียงเดี่ยวแล้วได้แต่กลืนน้ำลายเอื้อก ก่อนจะรีบตาตกลงมองฟูกที่ปูอยู่บนพื้นข้างเตียง

“พี่เสือนอนบนเตียงเถอะครับ เดี๋ยวผมนอนข้างล่างเอง” ข้างล่างที่ญาณธรว่า คือฟูกที่ปูอยู่บนพื้นพร้อมหมอนหนึ่งใบและผ้าห่มหนึ่งผืน

“ไม่ได้ แยมขึ้นไปนอนบนเตียงแหละ นอนบนฟูกมันแข็งเดี๋ยวเมื่อย”

ชายหนุ่มอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว โดยใช้ผ้าเช็ดตัวของที่บ้านนี้และเสื้อผ้าของ ‘ไอ้ยุทธ’ นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่สหรัฐคิดจะลดความอ้วน เขาอยากใช้เสื้อผ้าของแยมมากกว่าของน้องชายแยม แต่คิดว่าถึงตัวเองจะลดความอ้วนแล้ว ก็อาจจะยังใส่กางเกงยางยืดของญาณธรไม่ได้อยู่ดี ก็รายนั้นเอวเล็กนิดเดียว ถึงจะไม่ใช่เอวแบบผู้หญิง แต่ถ้าวัดกันระหว่างผู้ชายตัวใหญ่อย่างเขา กับผู้ชายไซส์มาตรฐานที่ติดไปทางเล็กของญาณธรแล้ว สหรัฐคิดว่าเหมือนไซส์ของพ่อกับลูก

“ไปๆ อย่าเถียงพี่ ไปนอนได้แล้ว นี่จะตีหนึ่งแล้ว…” เขาดันญาณธรไปที่เตียง ก่อนที่ตัวเองจะไปประจำที่สวิตซ์ไฟ รอจนเจ้าของห้องล้มตัวลงนอนห่มผ้าเรียบร้อยแล้ว เขาจึงปิดไฟก่อนจะเดินมาทิ้งตัวลงนอนบนฟูกบ้าง

ภายในห้องนั้นมืดสลัวเพราะแสงไฟจากข้างนอกที่ลอดผ่านหน้าต่างและผ้าม่านเข้ามา สหรัฐยังคงนอนหงายลืมตาในความมืด

…เขายังไม่อยากรีบหลับเลย อยากนอนรับรู้ว่าตัวเองได้มาค้างที่ห้องของแยมไปนานๆ เพราะไม่รู้เมื่อไหร่ที่เขาจะได้ขยับขึ้นไปนอนร่วมเตียงกับแยม ได้นอนกอดแยม หรือแม้แต่ได้…

“พี่เสือ…” เสียงของญาณธรดังในความมืด ทำเอาคนกำลังคิดเรื่องลามกต้องหยุดสติทั้งมวลหันมาสนใจคนบนเตียงแทน

“หือ?”

“พรุ่งนี้…ใส่บาตรกันมั้ยครับ ปกติตอนหกโมงครึ่งพระจะผ่านหน้าบ้านพอดี…”

สหรัฐยันตัวลุกขึ้นนั่งหันมองคนที่นอนตะแครงอยู่บนเตียง

“ทำไมอยู่ดีๆถึงชวนพี่ล่ะ?”

“ก็…พี่เสือบอกว่าจะได้อยู่ด้วยกันอย่างน้อยแค่ 40-50 ปีเท่านั้นเอง…ที่บ้านผมเชื่อเรื่องทำบุญร่วมกัน เราจะได้เจอกันอีก เพราะฉะนั้น…” ญาณธรพูดต่อไม่จบเพราะคนฟังก้มลงจูบเบาๆบนริมฝีปาก

“แยมก็อยากอยู่กับพี่นานๆใช่มั้ย” เขาถามกระซิบข้างแก้ม ดวงตาจับจ้องกันและกันอย่างชิดใกล้ ลมหายใจเป่ารดกันเบาๆจนรับรู้ถึงอุ่นไอท่ามกลางความเย็นของเครื่องปรับอากาศ สหรัฐบอกตัวเองว่าเขาไม่หนาวเลยแม้แต่น้อย แม้จะไม่ได้ห่มผ้า

“ถ้าตอบแล้วพี่เสือจะ…จูบผมอีกรึเปล่าครับ”

“ไม่อยากให้พี่จูบหรือ?”

“วันนี้…สองครั้งแล้ว” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆกับการนับจูบ

“เพิ่งรู้ว่าแยมมีโควตาด้วย งั้นไม่จูบแล้วก็ได้ แต่พรุ่งนี้ต้องให้พี่จูบอีก 2 ทีนะ”

ชายหนุ่มโมเมเอาดื้อๆว่าหลังจากนี้เขาต้องได้จูบแยมทุกวัน วันละ 2 ครั้ง แล้วพอเป็นแฟนค่อยขอจูบเพิ่มเป็นวันละ 4 ครั้ง และพอแยมยอมตกลงใจย้ายมาอยู่ด้วยกัน…ทีนี้ล่ะ!! สหรัฐยืนยันว่าเขาจะขอ 1 วันในสัปดาห์เป็นวันจูบแห่งชาติ! จะจูบแม่งทั้งวันเลย!!

“…พรุ่งนี้ตื่นสักตีห้าครึ่งดีมั้ย เดี๋ยวพี่ช่วยทำของใส่บาตร พอใส่บาตรเสร็จแล้วไปหาวัดทำบุญกัน…” ถ้าทำบุญร่วมกันแล้วจะได้เจอกันชาติหน้า งั้นเขาคงต้องทำบุญร่วมกับแยมทุกวันซะแล้ว จะได้เจอกันมันทุกชาติไป!

“แต่คงต้องไปตลาด เพราะว่าไม่มีของสดเลยครับ”

“งั้นตีห้านะ เราไปตลาดด้วยกัน” ญาณธรพยักหน้ารับ พวกเขานิ่งในท่านั้นเนิ่นนาน สหรัฐนั่งบนพื้นมองคนที่นอนตะแครงหันมาทางเขา ชายหนุ่มไม่รู้ว่าจะด้วยแสงจันทร์ที่ส่องลอดเข้ามา หรือเพราะบรรยากาศยามค่ำคืนที่ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกว่าอยากหยุดเวลาเอาไว้แบบนี้

“แยม…พี่ขอจูบแยมอีกครั้งได้มั้ย…”

“…ครับ…”

คำตอบรับอันแผ่วเบานั้น ทิ้งช่วงเวลาเอาไว้อึดใจหนึ่ง สัมผัสแผ่วหวานจึงประทับลงมาบนริมฝีปากของเขา ร่างโปร่งหลับตาลงแล้วปล่อยใจไปกับความอ่อนโยนที่จูบซับไปตามเรียวปาก หัวใจเต้นอย่างเชื่องช้าจนแทบไม่ได้ยินเสียง ทุกสิ่งรอบตัวนิ่งสงบเป็นใจกับความอ่อนหวานที่ร่างสูงมีให้ สหรัฐกดน้ำหนักมากขึ้นอีกนิด ดูดดึงที่ริมฝีปากล่างเบาๆแล้วเลียด้วยปลายลิ้นก่อนจะยอมผละออกมา

ชายหนุ่มยิ้มบางให้กับคนที่เพิ่งลืมตาขึ้นมองเขา

“ราตรีสวัสดิ์ แยมของพี่…”

…………………….

อากาศยามเช้าสดใสและปลอดโปร่ง สหรัฐและญาณธรออกจากบ้านไปตลาดและกลับมาทำกับข้าวง่ายๆสำหรับใส่บาตรด้วยกัน จากนั้นจึงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปใส่บาตรที่หน้าบ้าน

ชายหนุ่มผู้มีชีวิตผูกอยู่กับการเที่ยวกลางคืนพอลองได้มาลิ้มรสชาติการตื่นเช้าใส่บาตรกับญาณธรแล้ว สหรัฐบอกได้เต็มปากว่าเขายินดีไม่เที่ยวกลางคืนตลอดชีวิตเพียงเพื่อจะได้ใส่บาตรกับญาณธรทุกเช้าไป

“อากาศตอนเช้าดีจริงๆนะแยม”

พระให้พรเรียบร้อยแล้ว และเบี่ยงปลายเท้าเดินออกจากหน้าบ้านไป ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นยืนพลางหันมาชวนคุย

ญาณธรยิ้มบาง ยังไม่ทันตอบใดๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

“แยม…”

 คุณยายโสภากลับจากการไปสวดมนต์ข้ามคืนที่วัดพอดี หลานชายคนโตหันไปมองตามเสียงแล้วจึงรีบเดินเข้าไปช่วยถือข้าวของ

“ยายจะกลับ ทำไมไม่โทร.บอกแยมล่ะครับ เดี๋ยวแยมไปรับ” หญิงชราหันมายิ้มพลางส่ายหน้าเป็นเชิงไม่เป็นไร ก่อนจะหันมาทางสหรัฐที่ยืนอยู่ ชายหนุ่มยกมือไหว้

“…มาแต่เช้าเชียวนะพ่อเสือ เข้ามาข้างในก่อนสิ…”

คุณยายเอ่ยปาก ก่อนจะเดินนำเข้าบ้านแต่ร่างสูงไม่ยอมขยับขาตาม จนหญิงชราต้องหันกลับมามอง

“มีอะไรรึเปล่าพ่อเสือ…”

“…ผมไม่ได้มาแต่เช้าครับคุณยาย…”

ญาณธรเกร็งตัวเฮือก เขามองคนพูดด้วยสายตาตื่นตระหนก เพราะไม่คิดว่าสหรัฐจะบอกความจริงๆ ทั้งๆที่จะเลี่ยงไม่พูดไปเสียก็ได้

“…ขอโทษครับคุณยาย แต่ผมค้างที่นี่ตั้งแต่เมื่อคืน…กับแยมสองคน”






ติดตามตอนต่อไปเน้อออออ (พุธหน้านะคะ)

กลับมาปวดแขนอีกแล้วอ่า T.T เป็นอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่ามันไม่หายขาด

ขอบคุณคนอ่าน คนเม้นท์ และพื้นที่บอร์ดมากๆเลยนะคะ ^.^
วันนี้เม้าส์เยอะไม่ได้อ่ะ มันเริ่มกลับมาปวดแขนอีกแล้วววววว

[golly*]

จิ้มมม ไว้ก่อนน
.....

กรี๊ดดดด พี่เสือทำตัวน่ารักก็เป็นนะเนี่ยย
อดเปรี้ยวไว้กินหนาวเนอะ  แต่ขนาดเปรี้ยวอยู่ยังขนาดนี้  ถ้าตอนหวานแยมคงไม่เหลือ

[pppp]

สรุปว่าวันนี้สหรัฐแรดเป็นพิเศษเพราะเดทกับมหามิตรสุดๆ!!
พี่เสือแกประชดในใจได้ฮามาก เราเกือบตกเก้าอี้ 

แหม ตอนนี้คืบหน้านะเนี่ย พี่เสือ
น้องแยมแลดูมีใจไปกว่าแปดสิบเปอร์เซนต์
เหลือแค่........คุณยาย กับยุทธนี่แหละ

[roseen]

สงสารน้องแยมที่มาเจอกับคนแบบนี้


น้องยุทธก้ดีที่เป็นห่วงพี่แต่มาเจอกับไอ้พวกนี้ซะก่อน จะหาความจริงซะหน่อยพวกมันดันมารู้ตัวซะก่อน

[LalaBam]

พี่เสือ หนูชอบพี่
พี่ช่างเท่ห์บาดใจหนูซะจริง

[knightofbabylon]

คุณพี่เสือขาาาาาาาาาาาาาาาาาา
คุณพี่รุกหนักหน่วงแบบได้ประสิทธิภาพด้วย
 

แยมเป็นคนดี อย่าได้ทำให้แยมเสียใจล่ะคะคุณพี่

[Acacha]

พี่เสือก้าวหน้าแบบเขย่งก้าวกระโดดเลยตอนนี้ 

[Poes]

เค้าจูบกันแล้ว ตอนต่อไปต้องพัฒนานะพี่เสือ 

[iforgive]

พี่เสือชั่วโมงบินสูงจนน่ากลัวจริง ๆ ตอแหลได้โล่ห์ะด้วย
ถ้าไม่จริงจังจริงใจกับแยมจริง ๆ ล่ะก็  แย่แน่ ๆ
แต่ชอบพี่เสืออ่ะ  คิดแต่ละอย่าง  พับผ่าสิ  คิดได้ยังงัย