หัวข้อ: Feeling(3P) อาร์ตแหลก แหวกแนว

[Piaanie]

ถูกใจละซี้ มัวแต่มองสภาพห้อง คนในห้องล่ะอยู่ไหน

[loveryuichi]

โอ้วววววววว!!!!!!!!
ถึงกับน้ำตาคลอกันเลยทีเดียว
เดี๋ยวนะ! อิพ้อยท์ไม่อยู่ใช่ป่ะเนี่ย?

[question09]

ทำอย่างนี้...รักตายเลย 

[aehJTS]

‘Poiiz Natsuno Tattsuo’

หลงตายเลยน่ารักแบบนี้ 
แต่มีรางว่าพ้อยท์จะไม่อยู่สุข

  คะ

[J_ann]

ปลื้มแทนสองสีพี่น้องงงงง

[crazyjazz]

  คุนปู่ใจร้ายจังเลยขัดขวางฟามรักหลานๆๆด้ายงัย                                                             

  อีกอย่างพ้อยท์ออกจะน่ารักแบบสุดๆๆอ่ะ 
 


 


   

[BeeRY]

กอดพ้อยท์ ไม่ได้เข้ามาหลายตอน เจออิทธิฤทธิ์คุณปู่ซะงั้น 
เป็นกำลังใจให้พ้อยท์สุดหล่อน้า

[InuyashaM]

กรี๊ดดดดด ด ด ชอบ!!! 

[MoMoRin]

พี่พ๊อยท์แอบน่ารักเว๊ยเฮ๊ยยยยย 

[kitty]

 :serius2:ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[kyoya11]

อยากอ่านต่ออ่า ><

[heaven13]

ว้าวๆๆๆ จะได้เจอกันแล้ว

[bambooiihallo]

แบมอกหักค่ะทุกคน ฮืออออออออ TT แซดมากกกกกกก

[GapBL]

โห

คุณแต่งได้ดีจนผมพูดไม่ออก

โดยเฉพาะตอนบรรยาในห้องพอยท์

ผมชอบมากๆ

จะติดตามต่อไปเรื่อยๆนะคับ

[na_near]

พอยท์ทำตัวหน้ารักงี้ โนโนะกับโอโอะต้องปล้ำ เอ๊ย กอด ให้เป็นรางวัลแล้วหล่ะ

[sanri]

กรี๊ดดดดดดด  ชอบๆๆๆ
ฮาได้ใจเลยเจ้า   
แต่รู้สึกตอนล่าสุดจะติดแนวมาม่าไปหน่อยนะ 
รอต่อไปเจ้าคร๊า 

[chaoyui]

แล้วพอยท์หายไปไหนอะ อยากอ่านแบบหวีดๆ แต่ไม่เอาหวีดสยองนะ

[namwaan1992]

แล้วเจ้าของห้องล่ะ หายไปไหน? ,,,,,

ออกมาสิ  สุดที่รักของเธอมาหาแล้ว!!~?

[nunamicky]

ชีวิตบางทีมันก็ต้องมีอุปสรรคบ้าง
แล้วคนที่รั่ว+ฮา มันก็มีมุมแอบเหงา เศร้า กับเค้าเหมือนกัน
+1 ค่ะ

[เด็กกะโปโล]

‘Poiiz Natsuno Tattsuo’ พ้อยยยยยยยยยยท์~♥ แอบมีมุมน่ารักๆเหมือนกันนะเนี่ย
แบบนี้โนโนะกะโอโอะรักตายเลย

แล้วเจ้าของหอศิลป์ขนาดเล็กหายไปไหนล่ะเนี่ย

[river]

น่ารักขนาดนี้ จะไม่ให้รักได้ไง

[ReiiHarem]

ลาล่าในทุ่งดอกไม้ ถ้าถือป้ายไฟ แทนหัวใจ จะแนวไปอีกแบบนะคะ ฮา ฮา
แล้ว เจ้าของห้องไปไหนซะล่ะ

[SecondaryTrauma]

โถ ... ลาล่าตกกระป๋อง เอ้ย ตก (ไปอยู่ที่ตำแหน่ง) ผนังไปเรียบร้อยแล้ว โดยมีโนโนะกับโอโอะขึ้นหิ้ง เอ้ย ขึ้น (ชื่อไปอยู่บน) เพดานซะงั้น

Wall (hall) of frame, but ceiling of love.

[bambooiihallo]

สั้นนิดนึงนะคะ TT


ตอนที่ 17

แล้วพอยท์หายไปไหน ? คำถามจากสองหนุ่มที่มองหน้ากัน ดึกขนาดนี้เจ้าตัวดีหายไปไหนกัน สิ้นเสียงความคิดก็ได้ยินเสียงขลุกขลักที่ประตูห้อง ขายาวๆของทั้งสองคนก้าวด้วยความรวดเร็วไปที่ประตูทันที ปรากฏร่างที่เขาคิดถึงแต่กลับมาพร้อมผู้ชายคนหนึ่ง
“ฮิคารุคุงเมาน่ะครับ ผมเลยพามาส่ง” น้ำเสียงอ่อยๆพูดเบาๆเมื่อสบตาไม่พอใจถึงสองคู่พร้อมกัน
“นายเป็นใคร”
“เอ่อ คนที่เคยอยู่โฮมเมทด้วยกันฮะ งะ งั้นผมฝากพี่เค้าด้วยนะฮะผมไปก่อน แฟนผมเอ่อ .. เพื่อนรออยู่ฮะ” เคนตะรีบวิ่งหนีไปทันที แอบคิดในใจไอ้สองคนนั้นเป็นใคร หน้าดุชิบหายเลยเว่ยย ไปหาเคนจิดีกว่า

“อื้อหือเมาได้ที่เลยนะเนี่ย”
“อะรายยย … ม่ายเมาๆ เอิ๊ก นายเป็นใคร หน้าเหมือนโน๊ะกับโอ๊ะของเค้าเลยยย เอิ้กกก” คำว่า ‘ของเค้า’ สร้างความรู้สึกอบอุ่นขึ้นในหัวใจของผู้ชายสองคนได้ในเวลาเดียวกัน โดยที่คนพูดไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยสักนิด
“ขี้เมา ..”
“อะรายไม่มาวววว โน๊ะ มั่ว เอิ๊กก …. เค้าไม่มาววววว พอยท์ หล่อ เอิ๊กก” ร่างคนเมาที่ไม่ยอมรับตัวเอง เอนไปเอนมาสุดท้ายก็ล้มไปพิงทัตสึโอะ แขนแกร่งก็ล็อคคนขี้เมาไว้แน่นด้วยความไวระดับเซียน
“ปล่อย … จะ ปาย ว่ายน้ามมม ง้อมมมมมม” แล้วเจ้าตัวดีก็หลับคาอกผู้ชายขยันยิ้ม ที่ยิ้มค้างไปทันที
“เฮ้ยพี่ พอยท์หลับไปแล้ว”
“อืม .. ”
“ไรว้า อุตส่ามาหาก็ดันเมาหลับอีก ใจร้ายชิบหายเลยอ่ะ ทำไมพอยท์ใจร้ายจังเลยครับ”ว่าแล้วก็แอบลักหลับหอมแก้มคนในอ้อมกอดแรงๆ ที่งึมงัมๆงัวเงียไม่ได้รู้เรื่องรู้ราว
“ไปนอนเถอะ ดึกแล้วด้วย”
สุดท้ายแทนที่จะมีฉากหวานๆสวีทๆ แบบที่ทั้งสองหวัง กลับกลายเป็นอนเบียดกันบนเตียงที่มีพอยท์นอนดิ้นไปดิ้นมาซุกไปทั่วจนทำอารมณ์กระเจิดกระเจิง แต่ก็ไม่กล้าจะจะทำอะไร ก็ใครให้นอนซะมีความสุขจนไม่กล้าปลุกขนาดนี้กันเล่า ..

ในฝันของผมครั้งนี้มันแปลกไปจากเดิม ผมเดินอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้ในเขตรั้วตระกูลเรนงะ มีผีเสื้อบินไปรอบตัว ก่อนผมจะเอนตัวลงบนผืนหญ้าสีเขียว ปรากฏร่างเจ้าหญิงน้อยที่ผมกำลังหนุนตักอยู่ มีมือของคนสองคนมาจับมือผม โนโนะ และ โอโอะ .. จากนั้นผมก็หลับไปท่ามกลางความอบอุ่นนี้ ผมหวังว่ามันจะกลายเป็นจริงยามผมตื่น แต่เมื่อผมตื่นขึ้นมา เห็นกำแพงที่เต็มไปด้วยชื่อของคนสามคนฝันนั้นก็จบลง  แสงแดดเริ่มส่องเข้ามาบอกเวลายามเช้า ผมยังคงนอนคนเดียวบนเตียงกว้างเหมือนเดิม แต่ทำไมมันรู้สึกไม่เหมือนเดิม มันเหมือนมีอะไรมากกว่านั้น มีอะไรที่หายไป ผมมองไปซ้ายและขวาทุกอย่างเป็นปกติ แต่ความอบอุ่นที่มันไม่เดิมนี่มันมาจากไหน ? และทำไมมันถึงได้รู้สึกผิดหวังที่สุด วูบหนึ่งในความคิดนึกถึงเจ้าของชื่อที่เขียนอยู่บนเพดาน ที่เขาตั้งใจขึ้นไปเขียน
จะได้เห็นเป็นสิ่งแรกทุกเช้ายามตื่น ..
จะได้เป็นสิ่งสุดท้ายที่เห็นก่อนนอน ..
จะได้รับรู้เป็นอย่างแรก และอย่างสุดท้าย ..
ผมยกมือขึ้นวางแนบอกตัวเอง ที่ๆมีก้อนเนื้อก้อนหนึ่งกำลังเต้นอยู่เป็นสัญญาณบ่งบอกว่ายังไม่ชีวิต และยังหายใจ แต่ทำไมกัน ทำไมกันนะ มันเหมือนหัวใจได้มอบให้คนอื่นไปแล้ว
“บ้าแล้วตู ท่าจะเพ้อมากไป จะรักใครได้ไงวะ แฟนยังไม่มีเลย วู้ ฟุ้งเฟ้อว่ะ อาบน้ำดีกว่า”
แต่จนแล้วจนเล่าผมนั่งซังกะตายในห้อง ขนาดดูเทลทับบี้ที่รักยังคิดถึงแต่ไอ้หน้าฮาหน้าโหด โอยยยมันฝังอะไรในเมมโมรี่การ์ดบนซีรีบลั้มผมปะเนี่ย หรือมันอยู่ในเส้นเลือดเมดูลาอ๊อฟละอองกาต้า ? อย่าถามผมว่ามันคือเส้นเลือดอะไร ผมก็ไม่รู้ครับพูดให้มันดูดีเฉยๆ โว้ยยยย หงุดหงิดว่ะ ! ไปวางแผนช่วยสองพี่น้องก่อนดีกว่า
ผมเอื้อมมือคว้ากระดาษแผ่นที่ใกล้มือวาดแผนผังการลงมือชิงตัวไอ้สองแฝดจากผู้ร้ายข่มขู่ ง่อมแง้ม งึ้มมมม งุ้มมมม เง้อออออออ ได้ละ วะฮะฮ่า ถึงจะหน้าอายไปหน่อยแต่มันก็โอเค
แผนของผมโคตรจะดี เริ่มแรกนะผมจะปีนรั้วบ้านมันเข้าไปก่อน ! ด้วยชุดพลางตัวเป็นเมดสาวสุดสวยไอ้พวกการ์ดมันจะได้หลงในความสวยของผม และผมก็จะค่อยๆควานหาว่าไอ้พวกนั้นซ่อนพี่น้องนั่น แล้วก็จัดการยั่วยวนไอ้ชั่วหัวหน้านั่นจากนั้นผมก็จะแอบมัดมันไว้กับหัวเตียง แล้วพาไอ้พี่น้องหนีไป ยกพวกกลับมาถล่มมัน วะฮะฮ่า เจ๋งสวดสาดดด !!
เอาล่ะได้เวลาไปหาชุดเมดสุดสวยซะที หึหึ

ณ โรงพยาบาล

สองหนุ่มที่รีบกลับมาแสดงตนว่าอยู่โรงพยาบาลมาตลอดก็กำลังนั่งโล่งใจที่กลับมาทัน แต่แล้วกลับรู้สึกวูบแปลกๆเหมือนกำลังมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นกับตัวเอง แต่ก่อนที่จะได้คุยอะไรกันประตูห้องก็เปิดขึ้นมาพร้อมร่างผู้สูงวัยที่กุมชะตาชีวิตของตระกูลเรนงะ
“แกออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่งานหมั้นจะเกิดขึ้นทันที”
“แต่ว่า ปู่ ..”
“แกไม่ต้องพูดทัตสึโอะ แกมีหน้าที่เฝ้าพี่แกและเตรียมตัวสำหรับงานหมั้น”
“ฉันสั่งคนตัดสูทสำหรับงานนี้ไว้แล้ว สื่อกว่าค่อนโลกจะมาอย่าทำให้ตระกูลเราขายหน้าเด็ดขาด” คำเผ็ดจการจากชายสูงวัยเหมือนเป็นตัวตัดสินทางเดินชีวิตให้ก้าวไปข้างหน้า ที่เป็นเส้นทางที่พวกเขาไม่ได้ต้องการเลยสักนิด ไม่เลย ..
“อยากจะป่วยอีกร้อยปี”
“โหพี่นานไป ทำไงดีวะเนี่ยจะดื้อปู่ก็ฆ่าตายแหง ไม่อยากมีเลยว่ะคู่หมั้นเนี่ยยยย”
“พอกัน”
“หนีกันดีไม่พี่”
“ปู่ตามเจออยู่ดี”
“ฆ่าเรนเนะกับมิกะแม่งดีปะ”
“ปู่ฆ่าต่อแน่”
“ไปทำไร่ไถนาแบบในหนังปะพี่ พาพอยท์ไปด้วย อยู่แบบครอบครัวอบอุ่นๆ”
“จะพาพอยท์ไปลำบากเปล่าๆ แล้วแกทำไร่เป็นหรือไง”
“เอ่อ .. น่าจะไม่นะ”
“อืม ตอนนี้คงมีตัวเลือกเดียว”
“หมั้นใช่ปะ”
“อืม”
“เพื่อพอยท์ใช่ปะ”
“ใช่”
“โว้วววว ละครน้ำเน่าชัดๆเลยว่ะ ชีวิตนี้มันจะดราม่าไปไหนวะเนี่ยยยยยยยยยยยยย”

[Piaanie]

มันต้องมีทางอื่นสิน่า แล้วถ้าหมั้นไปอะไรๆมันจะดีขึ้นเหรอนั่น ว่าแต่ว่าพี่พอยท์ ที่วางแผนไว้เนี่ยมันดูไม่น่าจะได้เรื่องเลยนะนี่ 

[YELLOWSTAR]

โอ๊ยยยย จะมาม่าชามโตไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย

พี่พ้อยท์สุดหล่อจะทรมานใจไปถึงไหนเนี่ย

ทำไมคุณปู่ถึงต้องเห็นเรื่องของพรรค์สำคัญกว่าจิตใจของหลานด้วยอ่ะ ไม่ยุติธรรม 

[pita]

เอิ่มเนื้อดราม่านะ แต่มันก็ยังฮาว่ะ

[sanri]

แง๊ว  -0- พอยท์จะไปช่วยสองพี่น้องนี่ทันป๊ะเนี่ย 
ถึงจะมาม่าไปหน่อยแต่ยังคงความฮาเอาไว้แฮะ 

[yogurtjung]

ฆ่าเรนเนะกับมิกะ น่าสนมากๆเลย 

เอาความสุขของพอทย์คือมาน้า นังนางมารไม่สวย หึ 

ไรเตอร์มาต่ออีกไวไวนะค่ะ ลุ้นมากเลยพอทย์จะมาช่วยทันไมเนี่ย คิคิ 

 

[MiSS-U]

เมทพ้อยท์แอบเข้าบ้านจะเกิดไรขึ้น
แล้วโนะกะโอะหมั้นแล้ว พอยท์จะว่าไง