ตอนที่ 14
นาซึโนะและทัตสึโอะรีบวิ่งตรงเข้าไปที่ซากรถที่กำลังมีไฟลามอย่างรวดเร็ว ทัตสึโอะกระโจนเข้าไปกลางกองไฟทันที เนื่องจากพวกเขาระวังตัวอยู่แล้วชุดสูทจึงเป็นเนื้อผ้าที่ทำจากวัสดุติดไฟยาก กระชากประตูรถเปิดสภาพรถภายในเริ่มมีไฟลุกเป็นหย่อมๆ โชคดีที่ลีมูซีนกระจกกันกระสุนอย่างดี และแน่นอนว่าตัวรถต้องมีระบบป้องกันสูง แม้จะโดยระเบิดแต่ความหนาของโครงรถก็ยังไม่พังลงมา
สายตาที่มีแววขี้เล่นตลอดเวลาฉายแววเครียดจัดเมื่อเห็นร่างของพอยท์นอนสลบอยู่บนเบาะที่ล้อมรอบไปด้วยไฟ เสื้อผ้าบางส่วนเริ่มติดไฟ ไวเท่าความคิดเขารีบกระชากร่างบางออกมาจากตัวรถที่มีนาซึโนะรออยู่ ซึ่งรีบถอดเสื้อที่ติดไฟของพอยท์ออก แววตาคมเครียดกว่าเก่าเมื่อเห็นรอยแผลไหม้ไฟยาวตั้งแต่ปลางคาง ลามไปด้านหลังทิ้งรอยที่แผ่นหลังเป็นทางยาว ตามแขนขามีแผลเลือดไหลซิบเป็นจุดๆ ร่างของพอยท์สำลักเขม่าควันออกมาตัวโยน ลืมตาขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะสลบไปอีกครั้ง รถลีมูซีนอีกคันจึงได้ทำหน้าที่เป็นพาหนะเร่งด่วนพาร่างบางไปโรงพยาบาลทันที ..
อย่าเป็นอะไรนะพอยท์ .. เสียงภาวนาในใจของคนสองคนที่หวังว่าคนๆหนึ่งจะได้ยิน
“หมอ .. ช่วยพอยท์ด้วยนะ” ทัตสึโอะถลาเข้าไปเขย่าตัวหมอมือหนึ่งของโรงพยาบาลทันที
“ได้ครับคุณชาย” หมอยิ้มตอบให้กำลังใจก่อนจะหายเข้าไปในห้อง ICU ทิ้งสองพี่น้องนั่งหน้าเครียดทำอะไรไม่ถูก หรือที่ถูกคือไม่อยากทำอะไรนอกจากรอคอย ..
“เราทำได้แค่รอใช่มั้ยพี่”
“อืม ..”
“เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าคำว่า ‘บุคคลคนต้องห้าม’ ไม่ได้ทำให้เรามีสิทธิ์เหนือกว่าคนอื่น”
“…”
“เราก็เหมือนกับคนอื่นๆ … ที่ต้องรอ เวลามีคนสำคัญอยู่ในห้อง ICU”
“มันแค่หน้ากาก”
“ผมรู้สึกไม่ดี” มือของนาซึโนะตบลงที่ไหล่ของน้องชายก่อนจะบีบให้กำลังใจ
“มันจะไม่เลวร้ายไปกว่านี้” ทัตสึโอะลูบหน้าตัวเองแรงๆ เงยหน้าขึ้นมองเพดานถอนหายใจออกมาแรงๆ หวังว่ามันจะไม่เลวร้ายไปกว่านี้ เขาสองคนเสียใจกับอุบัติเหตุที่เกิดทางรถยนต์มาตลอด ..
แม่ .. ที่เกือบจำไม่ได้จากไปเพราะโดนคนขับรถบรรทุกขับชน
นัตสึกิ .. เจ้าหญิงน้อยน้องสาวคนสำคัญที่โดนรถชนหน้าโรงเรียนจนเดินไม่ได้อีก
พ่อของเขา และพ่อแม่ของพอยท์ … ก็จากไปในอุบัติเหตุโดนลอบวางระเบิดรถยนต์
และในครั้งนี้ … พอยท์
เขาสองคนไม่อยากเสียใครในอุบัติเหตุนี้อีกแล้ว หรือแม้แต่อุบัติเหตุจากเรื่องอื่นๆ ..
นึกว่าดูแลดีแล้ว ..
นึกว่าปกป้องอย่างดีแล้ว ..
มันเป็นเพียงความประมาทใช่ไหม ..
ถ้าเพียงแต่จะรอบคอบกว่านี้ ..
ถ้าเพียงแต่จะเป็นห่วงมากกว่านี้
อีกร้อยเหตุผลที่สรรหามาโทษตัวเอง ..
อีกพันเหตุการณ์ที่มาอ้างถึงความผิดพลาด ..
อีกหมื่นความคิดที่พยายามจะหาทางแก้ไข
จะอีกแสน ..
หรืออีกล้าน ..
ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ ..
ว่ามันผิดพลาดไปแล้ว …
เหตุการณ์มันเกิดขึ้นแล้ว ..
ทำได้แค่รอ ..
---------------------------------------
เดี๋ยวมาอัพต่อนะคะ เดี๋ยวขึ้นตอน 15 ให้เลย ; ขอไปเคลียโอนเงินนิยายน้องเห็ดก่อนนะคะ ขอโทษจริงๆค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
