หัวข้อ: +++ Hiding love.....รักต้องแอ๊บ +++ บทส่งท้าย 13/1/56

[นอนกินแรง]

อยากอ่านต่อแล้ววววววววววว

ธันดูน่ารักมากเลย ชอบมาก

[nongrak]

อยากให้ธันตัวใหญ่จัง

[BeeRY]

ธันสู้ๆ เราเองก้มีดีไม่แพ้คุณธนาหรอก แต่ว่างานนี้ซันนี่จะมีรีเทิร์นกะคุณธนาไหมเนี่ย แอบหวั่นใจ
มันก็สมกันอยู่หรอก แต่เค้าสงสารธันอ๊า

[sukie_moo]

อิตาคุณธนา มาทำไมตอนนี้ย่ะ

อย่ามาทำให้น้องซันหวั่นไหว น้องธันช้ำใจนะย่ะ คนเค้ากำลังไปได้ดี แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[Cherry Red]

คุณอาทิตย์กำลังไปได้ดีกับน้องธัน แล้วคุณธนาจะโผล่มาทำไมตอนนี้ ??? 
ว่าแต่คุณอาทิตย์มอมยาคุณปักษธรใส่พานถวายคุณสุริยันไปแบบนั้น จะดีเหรอ ???
คุณสุริยันคงไม่ฉวยโอกาสหรอก ( คิดจะปล้ำ ทำไปนานแล้ว)
แต่กลัวว่าคุณปักษธรจะงอนคุณอาทิตย์ไปอีกนานน่ะสิ... 

[i_lost in..]

 .

[jimmyFG]

  จงมา

[Tifa]

วันนี้นอนไม่หลับค่ะ มีเรื่องให้คิดเยอะเลย มาต่อกันเเต่เช้านะคะ

มาถึงจุดนี้ เรื่องราวก็ใกล้จะจบเเล้วล่ะค่ะ ดีใจที่ทุกคนยังติดตามกันนะคะ



บทที่ 30 สับสน





     ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้ายังดูดีเหมือนเคย วันนี้เขาอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนพอดีตัว กางเกงขากระบอกสีดำ รองเท้าหนังทรงสวย คาดว่าคงไปหาลูกค้าเหมือนเช่นเคย
“สวัสดีครับซัน” เป็นคุณธนาที่เดินเข้ามาใกล้แล้วทักทายก่อน ฉันเองรู้สึกประหม่าจนทำอะไรไม่ถูก หากจะถามว่ารู้สึกยังไง มันยากที่จะบอก ทั้งดีใจ ทั้งเสียใจ ทั้งน้อยใจ ตอนนั้นฉันเองก็พยายามลองโทรไปหาบ้างแต่ทางคุณธนาก็ไม่เคยรับสาย แน่นอนว่าไม่มีสักครั้งที่เขาจะโทรกลับมา
“สวัสดีครับคุณธนา” ถึงกระนั้นก็คงต้องตอบกลับไป หากบื้อเงียบก็คงดูไม่ดีนัก
“ซันสบายดีนะ” เขายิ้มให้น้อยๆ จนฉันเกือบเผลอลืมไปว่า ความสัมพันแบบนั้นของเรามันจบได้แล้ว
“ครับสบายดี แล้วคุณธนาล่ะ”
“ก็เรื่อยๆนะ หะหะ ก็ยุ่งเรื่องงานนิดหน่อย”
“ครับ” ฉันตอบรับ พลางหางตาก็เหลือบไปเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“เออ แล้วนี่กินข้าวหรือยัง” คุณธนาถามต่อ
“เอ่อ ยังเลยครับ กำลังจะไปกับน้อง” ฉันชี้ไปยังเจ้าธันที่ยืนเฉยอยู่ข้างหลัง
“ดีเลย งั้น ผมไปด้วยนะ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง มีเรื่องอยากคุยด้วยเยอะเลย”
“จะดีหรอครับ”ฉันลังเล ด้วยความไม่แน่ใจ ไม่เข้าใจว่าชายตรงหน้าต้องการอะไรกันแน่ เขาหายไปนาน จนแทบจะจางหายไปจากชีวิตฉัน แต่ตอนนี้กลับมาพบกันอีกครั้งแล้วเขาก็ยังเหมือนเดิม

แล้วไอ้ท่าทีเย็นชาในตอนนั้นมันหายไปไหนเสีย ตอนที่เดินหันหลังปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว

“ดีสิ นะน้องไปด้วยกัน เดี๋ยวพี่พาไปร้านอร่อยๆ” คุณธนาโยกตัวไปบอกเจ้าธัน ซึ่งมันเองก็ทำเพียงพยักหน้า
“แต่ซัน…..”
“ไปเหอะพี่ โหย มีคนเลี้ยงทั้งทีนะ” เจ้าธันว่า
“หืม”
“ดีเลย งั้นปะ เดี๋ยวเข้าห้างนี่เลยแล้วกัน มีร้านอร่อยๆอยู่” เขาเดินนำไป ตามไปด้วยเจ้าธัน ที่ทำท่าเร่งให้ฉันเดินตามไปอีก ฉันก็ได้แต่งง ไม่เข้าใจทั้งคุณธนาและเจ้าธัน ว่าคิดอะไรกันอยู่ เจ้าธันเองก็รู้กันว่ามันขี้เกรงใจออกขนาดนั้น เรื่องที่จะขอร้องใครหรือให้ใครเลี้ยงล่ะก็เลิกพูดไปได้เลย แต่นี่ กลับรับปากเขาอย่างง่าย ไม่รู้มันคิดอะไร

     คุณธนาพาเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นอย่างดี โชคดีที่เหลือโต๊ะว่างอยู่บ้าง เราได้โต๊ะตัวใน พนักงานต่างยิ้มแย้มแจ่มใส ตั้งใจจดรายการอาหารที่คุณธนาสั่ง ส่วนเจ้าธันนั่งบื้ออยู่เฉยๆ
“เอาทาโกะยากิด้วยครับ ซันชอบใช่ไหม” คุณธนาสั่งของโปรดให้เอง ทำเอาฉันดีใจว่าเขายังจำได้
“แล้วน้องล่ะ เอาอะไรไหม” เขาถามเจ้าธันบ้าง แต่แน่นอนว่ามันส่ายหัว เป็นหน้าที่ฉันต้องสั่งให้มัน

     เมื่อสั่งอาหารเสร็จ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้แนะนำเจ้าธันให้คุณธนารู้จัก ถึงแม้คงจะเคยเห็นกันแล้วที่ร้าน แต่ก็คงจะเสียมารยาท หากไม่แนะนำเป็นเรื่องเป็นราว
“คุณธนาครับ นี่น้องธัน น้องเขาทำงานที่ร้านโรงเล่า คุณธนาคงเคยเห็น”
“ครับ จำได้ๆ เคยเห็นน้องหลายครั้งอยู่” เขายิ้มทักทายเจ้าธันอีกครั้ง เจ้าธันมันก็ดีค่ะ ทักทายตอบอย่างมีสำมาคารวะ ถึงจะไม่เข้ากับลักษณะภายนอกของมันก็เถอะ
ไม่นานอาหารทั้งหมดก็ลำเลียงมาจัดวางตรงหน้า น่ากินทั้งนั้นเลยค่ะ ฉันคีบกินอย่างลืมตัว หัวไปข้างๆก็เห็นเจ้าธันนั่งเอาตะเกียงจิ้มซากก้างปลาอยู่
“อะนี่ อร่อยนะแก” ฉันคีบทาโกะยากิให้มันลอง
“หู้ยยยย” ด้วยความที่ก้อนทาโกะยากิร้านนี้ค่อนข้างเล็ก เจ้าธันมันเลยเขมือบเข้าทีเดียวทั้งก้อน ฉันก็ดันลืมบอกมันซะอีกว่าระวังร้อน แต่คงจะสายไปแล้วค่ะ ฉันก็ได้แต่หัวเราะเมื่อเห็นมันพ่นลมออกปากระบายความร้อย
“อะๆ น้ำ” ฉันยกน้ำให้มันกินเพื่อดับร้อน





มื้ออาหารผ่านไปด้วยดี มันควรจะจบลงเท่านั้น เพียงแค่คุณธนาอาสาจะไปส่งพวกเราถึงห้อง
“อย่าเลยครับ เป็นภาระเปล่าๆ” ฉันเกรงใจจึงปฏิเสธไป
“ภาระอะไรกัน เมื่อก่อนก็ไปส่งบ่อยๆ ไปเร็วเข้า ไม่ไกลสักหน่อย”
“แต่”
“มาๆ น้องธัน มาเร็วครับ อยู่หอแถวไหนเรา”
“อยู่แถว หอพี่ซันนั่นล่ะครับ”
“เห็นไหม ทางเดียวกัน มาเถอะครับ” คุณธนาฉีกยิ้มแบบที่ ไม่มีผู้หญิงคนไหนจะปฏิเสธได้ แน่นอนว่ารวมถึงฉันด้วย ก็ฉันเป็นผู้หญิงนี่คะ แต่ก็แปลก พออยู่ต่อหน้าคุณธนา ฉันกลับแปลงตัวเข้าโหมดชาย โดยไม่รู้ตัวเลย สงสัยจะแกล้งทำเสียจนเคยชิน

     รถเก๋งคันงามวิ่งออกจากที่จอดรถ แอร์เย็นๆทำให้รู้สึกสบายตัวนัก ฉันนั่งอยู่ข้างหน้าและให้เจ้าธันนั่งข้างหลัง กลิ่นน้ำหอมในรถคันนี้ยังเหมือนเดิม ฉันเอนตัวเหยียดขาอย่างลืมตัว แหมก็ถ้ากลับเองก็ต้องนั่งรถเมล์ต่อด้วยมอเตอร์ไซด์นี่คะ นานๆทีจะสบายแบบนี้ ขอหน่อยแล้วกัน
จนรู้สึกได้ว่าคุณธนาแอบหัวเราะฉันนั่นล่ะ ถึงได้หดขากลับมานั่งดีๆเหมือนชาวบ้านชาวช่อง

หอพักของเจ้าธันอยู่ในซอยใกล้หอฉัน อยู่ลึกเข้าไปจนสุดเลยค่ะ คุณธนาไปส่งมันก่อน
“ขอบคุณครับ” เจ้าธันไหว้อย่างดี ก่อนจะหันหลังเข้าตึกไป




     ตอนนี้ก็เหลือเพียงฉันกับคุณธนาที่อยู่เพียงสองต่อสอง เขาขับรถไปเงียบๆ จนจอนจะถึงหอฉันอยู่แล้วเขาถึงจอดรถข้างทาง
“ซัน ไม่โกรธ ผมใช่ไหม” อยู่ๆเขาก็โพล่งขึ้นมา ทำเอาฉันตั้งตัวไม่ถูก
“ไม่ครับ” ฉันตอบไปตามจริง อาจจะมีโกรธบ้างเล็กน้อย แต่ความจริงฉันแค่น้อยใจมากกว่า แต่จะไปโทษเขาก็ไม่ได้ ฉันเองก็โกหกเขาไปเหมือนกัน บางทีมันอาจจะเป็นบทลงโทษของคนตอแหลก็เป็นได้
“แล้ว……ซัน……ทำใจได้แล้วใช่ไหม” คุณธนาพูดๆหยุดๆเหมือนชั่งใจอยู่หลายครั้ง แต่ก็พูดออกมาจนได้
     ฉันเองไม่มั่นใจในคำตอบนั้นนัก ถ้าจะนับเวลาที่ผ่านไป มันก็เพียงไม่กี่เดือนผ่านไป หากจะโกหกว่าลืมไปหมดแล้วก็คงจะเหลือเชื่อเกินไป แต่มันก็ไม่ถือว่าเกินจริงไปนักที่จะบอกว่า ฉันเองไม่ได้ร้องไห้ให้เขา ไม่ได้คิดถึงเขาบ่อยๆ ไม่ได้โทรหา และไม่ได้รอโทรศัพท์จากเขาอีกแล้ว
“ครับ….”

คุณธนายิ้มออกอย่างโล่งอก
“ผมขอโทษนะ ที่ทำเย็นชากับซัน ขอโทษที่ไม่รับโทรศัพท์และไม่โทรไปหา…..ผมแค่ไม่อยากยื้อให้เรื่องมันยาว….ไม่อยากให้ซันเป็นเหมือน ดนัย”
“ครับ” ฉันตอบได้เพียงแค่นี้ มันก็อาจจะจริงของเขา ฉันเองอาจจะยังร้องไห้ฟูมฟายอยู่ก็เป็นได้ หากว่าเขายังคงยอมคุย กับฉันเรื่อยๆต่อไป
“ซันสบายดี ก็ดีแล้ว ผมก็ดีใจ ยิ่งได้คนดูแลดีแบบน้องธันอีก โอ้ยน่าอิจฉาๆ

      คุณธนาเคลื่อนรถมาอีกครู่เดียวก็ถึงหน้าอาคารพักของฉัน ฉันเก็บของอย่างเรียบร้อย แต่ก่อนที่จะจากกันนั่นเอง เขาได้บอกอะไรบางอย่างพร้อมรอยยิ้ม


“เรายังเป็นเพื่อนกันใช่ไหม ซัน”






      ทันทีที่ถึงห้องฉันพาตัวเองเข้าอาบน้ำทันที ถึงแม้จะล้างตัวมาจากสวนน้ำแล้วแต่ก็ยังรู้สึกเหนียวตัวอยู่ดี น้ำเย็นๆทำให้รู้สึกดีในอากาศร้อนๆแบบนี้ ฉันเอาหัวต้องกับสายน้ำ ให้มันช่วยทุเลาอาการคิดมากของฉันในขณะนี้ แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนัก นั่นจึงทำให้ฉันรีบล้างตัวแล้วออกไปแต่งตัวให้เรียบร้อย เพื่อจัดการสิ่งที่ค้างคาให้เรียบร้อย

     โทรศัพท์ถูกกดไปยังเบอร์เป้าหมาย เสียงรอสายดังขึ้นแต่ไม่ยักจะมีคนรับสาย ฉันกดโทรซ้ำไปอีกครั้งให้มันรู้ว่าความพยายามของชั้นมันมีมากแค่ไหน แต่ก็ไม่มีคนรับสายเช่นเดิม

แอร๊ยยย แบบนี้ต้องใช้ไม้ตาย


‘รับสายเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นจะไปหาให้ถึงห้องเลย’


     ข้อความสั้นๆถูกส่งออกไป ฉันให้เวลาพักเพียง 1 นาทีก่อนจะโทรไปหมายเลขเดิม สัญญาณรอสายดังขึ้นอีก สองสามครั้ง
“ว่าไงครับพี่” ในที่สุดเจ้าตัวปัญหาก็ยอมรับสาย
“ทำไมไม่รับสาย”
“ผมเหนื่อยครับพี่ เมื่อกี้นอนแล้วเลยไม่ได้ยิน” แอร๊ยยยย เสียงริงโทน ตอนโทรเข้ามันคงสั้นและเบากว่าเสียง ข้อความสินะยะมือถือแกน่ะ
“อืมๆ รับก็ดีแล้ว วันนี้เป็นไงบ้าง……” ฉันเองก็ไม่อยากว่ามันมากนัก เดี๋ยวจะพาลน้อยใจไปกันใหญ่ เปลี่ยนเรื่องคุยเลยดีกว่า
“ผมง่วงแล้วพี่ แค่นี้ก่อนนะ” แต่เจ้าธันก็ตัดบทฉันเสียดื้อๆ ทั้งๆที่มันไม่เคยจะทำอะไรแบบนี้มาก่อน งานงอกล่ะสิคะ ถึงมันจะไม่ได้บอกอะไรแต่ฉันก็สัมผัสได้ค่ะ ฉันสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง ที่ไหลเวียนอยู่รอบตัวเจ้าเด็กธัน


ฉันไม่รอช้ารีบกดโทรศัพท์ไปอีกครั้ง


“ครับพี่ ผมง่วงแล้ว”
“คุยกันให้เคลียก่อน” ฉันขึ้นเสียงเล็กน้อย จนเจ้าธันเงียบยอมฟังแต่โดยดี
“เป็นอะไรไปแก ไหนเล่าให้พี่ฟังซิ”
“ไม่ได้เป็นอะไรครับ คงเล่นเยอะไปหน่อย”
“………” มันไม่ยอมบอกแบบนี้ฉันเองก็ไปต่อไม่ได้เลยค่ะ สงสัยต้องถามกันตรงๆ
“เรื่องคุณธนา พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้วนะ”
“……ครับ”
“จริงๆนะ”
“ครับ ถ้าไม่มีอะไรผมนอนนะครับ” แล้วมันก็ตัดสายไปอีกค่ะ

แอร๊ยยย เล่นแบบนี้ ให้มันด่าฉันยังดีเสียกว่า ฉันกดโทรออกอีกครั้ง

“พี่ครับผมนอนแล้ว”
“ธัน…..พี่จริงจังนะ คุยกันก่อน” ฉันเดินออกมายังระเบียงเพื่อสูดอากาศเสียหน่อย หวังว่าคงทำคลายความกังวลที่มีได้บ้าง
“ก็ได้ครับ”
“เรื่องของคุณธนามันจบไปนานแล้วนะ ธัน”
“ครับ ผมเข้าใจ แต่เรื่องของผมมันก็พึ่งเริ่มเหมือนกัน”
“แกหมายความว่ายังไง” ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้าธันกำลังสื่อถึง


“ผมว่า พี่ลองให้เวลาตัวเองแล้วคิดว่าตัวเองต้องการอะไรที่สุด…..พี่ต้องการอะไร…..แบบไหนที่พี่สุขใจ…..พี่ก็เลือกทางนั้น ถามตรงๆนะพี่……….พี่เคยรู้สึกกับผมเหมือนที่รู้สึกกับคุณธนาไหม”







และนั่นก็เป็นคำถามแรกของเจ้าธันที่ฉันเองไม่อยากจะตอบ

[roseen]

 

[BeeRY]

ธันเอ๊ย มันคนละคนจะให้รู้สึกเหมือนกันคงไม่ได้หรอก
ซันนี่ก็นะ ยังไม่เข้าใจตัวเองดีก็ไปคาดคั้นน้องธันแบบนั้น เจ็บเลยไหมล่ะ
แต่ก็ยังดีที่เคลียร์เรื่องคุณธนาได้ว่าสุดท้ายก็แค่เพื่อนกันนะ

[nongrak]

คาดคั้นเอาคำตอบจากธันเจอถามกลับทำไมไม่ตอบล่ะซัน

[๛ナーリバス๛]

คำถามทุกคำถามมันต้องมีคำตอบเสมอค่ะ
แต่คำถามยากๆก็ต้องใช้เวลานานหน่อยเท่านั้นเอง

ซันนี่ก็ทบทวนหาคำตอบดีๆไว้บอกน้องนะ ส่วนธันก็ทำใจเย็นๆ แล้วรออย่างสงบ


เค้ารู้น่าว่ายังไง..... คนแต่งไม่ใจร้ายหรอก

เรือ่งของเธอสองคนต้องจบแบบ happy ending แน่ๆ

บวกให้คนเขียนนะ ตอนนี้ไม่มาม่า แค่หน่วงๆ อิอิ

[ทิวลิปสีส้ม]

โอย คำถามกระชากใจ แล้วซันจะมีวิธีคิดหาคำตอบยังไงละเนี่ย
ทบทวนหัวใจตัวเองดีๆ นะ ซัน คำตอบมันวนเวียนอยู่ใกล้ตัวเรานั่นแหละ
เพียงแต่ตอนนี้อาจยังมองไม่เห็นก็ได้

เอาใจช่วยน้องธัน 

[sukie_moo]

เฮ้อ!!! คนที่แอบมองมานาน มองแป๊บเดียวก็รู้ว่าคนที่เรามองอยู่คิดยังไง

น้องธันมันเป็นคนเจียมตัว ถ้ายังไงซันลองทบทวนความรู้สึกตัวเองดีๆก่อนดีกว่า

เพราะถ้าใช้ความสงสารมันจะเจ็บกันทั้งคู่

ปล. ตอน29 กะตอน30 มันขาด "แอร๊ยยยยยยยยยยย" ตอนจบตอนเนาะ

[gupalz]

คำตอบอยู่ที่ซันแล้ว

[gayraygirl]

เอาละสิ!! ซันนี่งานงอก 555+
คิดดีๆ ละซัน อย่าให้กลายเป็นว่า
เพราะไม่ต้องเหงาและมีคนอยู่ข้างๆ ดีกว่าอยู่คนเดียวเลย

[chen]

แอร๊ย พระศุกร์จะเข้าพระเสาร์แทรก ซันนี่แน่ๆเลย
น้องธันก็งอน เดี๋ยวธรจะได้โกรธเธออีกหรือเปล่า
คุณธนา ขอเป็นเพื่อนนี่หมายความว่าไง เผื่อเลือก??

[khunstar]

 

[Moonmaid]

ทำไมธันถามแบบนี้้้


แล้ว


ทำไมซันไม่ทำอะไรจิงจรัง

[loveview]

รู้สึกไม่เหมือนกันหรอก "เลิกรัก" กับ "เริ่มรัก" น่ะ

[jimmyFG]

   ซันทำอะไรให้แน่สิ ดูดิเจ้าธันดูน้อยใจแย่ คงมองซันออกแน่ๆ ว่ายังอาลัยอาวรกับคุณธนา

[CarToonMiZa]

 

บวกเป็ด

[malula]

น้องธันเป็นคนเจียมตัว และชอบคิดว่าตัวเองต่ำต้อย
พอเจออดีตของหวานใจที่เลิศเลอเฟอร์เฟก ก็อดเปรียบเทียบไม่ได้
อยู่ที่ซันเองแหละที่จะหันมามองปัจจุบันและทำให้มันเป็นจริงขึ้นมา
อย่าไปมัวอาลัยอาวรณ์อดีตที่มันไม่ย้อนกลับมาอยู่เลย

หมั่นไส้อิตาธนาจากก็ฝากรอยน้ำตา กลับมาก็งานงอกอีก เชอะ

[TONG]

ถามฆ่าตัวตายชัดๆ ไม่น่าไปบี้เลยนะซัน

แต่คนที่อยากร่วมเพศ กับที่คนอยากอยู่ด้วยกันไปจนตาย เลือกดีๆละกัน

[Horizon]

ซัน...คิดถึงความรู้สึกน้องธันบ้าง
เคืองนายธนา เลือกมาก ขออย่าได้เจอคนดีๆ เลย
+1

[choijiin]

ซันนี่อย่าหวั่นไหวนะ
ไอ้คุณธนามันทำอะไรไว้บ้างอย่าลืมสิ
ซันนี่ต้องถามใจตัวเองดีๆแบบที่ธันว่า
สงสารธันมั่งนะซันนี่
 

[river]

ธันแอบหึงเปล่า

[hotoil]

อ่าาาาาาาาา
ซัน ตอบดีๆนะลูก ไม่ดีมีตืบ(?)
เราอยู่ฝ่ายไหนกันแน่ว่ะเนี่ย
ฮ่าๆๆ รออ่านต่อนะค่ะ

[snooppy]

ซันตอบดีๆเน้อ 

เอาใจช่วยซันนี่ >>>>> เฮาฮู้ว่าผู้เขียนบ่ใจฮ้าย.... (รึป่าว?)

[na_near]

รอลุ้นคำตอบจากซัน....

ขอให้ซันซื่อสัตย์กับหัวใจตัวเอง   
อย่าเลือกใครเพราะเหงา..หรือแค่เสียดายเพราะมันจะทุกข์ทั้งคู่