หัวข้อ: +++ Hiding love.....รักต้องแอ๊บ +++ บทส่งท้าย 13/1/56

[Rhythm]

555555555555555555

[bebe]

โอ้ยชอบเรื่องนี้มากกกกก

[Tifa]

สุขสันต์วันสงกรานต์เน่อเจ้า จะไปลืมหดน้ำดำหัว เก็บกวาดบ้าน ห่อคะหนม ยะห่อหมก ตัดตุง ขนทราย ทำบุญที่วัดเน่อเจ้า


บทที่ 29




     นั่นล่ะค่ะ ฉันรีบลากเจ้าธันลงน้ำทันที มันเองก็ยังไม่รู้ตัวจนฉันต้องชักแม่น้ำทั้งแปดมา กว่าที่จะสงบลงได้ก็ใช้เวลาสักช่วง ระหว่างนั้นเจ้าธันทำเงียบ ก้มหน้าก้มตาตลอด จนฉันไม่กล้าจะแซวอะไรมันมากนัก แค่นี้ก็หน้าแดงไปถึงหูแล้ว ผู้ชายอะไรมีของดีไม่กล้าโชว์ แอร๊ยยยย

“หนาวแล้ว ขึ้นกันเถอะ”  ฉันแช่น้ำอีกสักพัก ว่ายวนไปมา คอยดูพวกผู้ชายที่เดินไปมา โอ้ย เด็กสมัยนี้มันโตเร็วกันจริงๆค่ะ อนาคต คงมีแต่คนสูง 180 ขึ้นไปหมดเป็นแน่แท้ แต่ไหงอีเด็กธันถึงได้ เอ่อ……สูงน้อยแบบนี้ล่ะคะ เอาจริงๆถ้ายืนเทียบกับฉันแล้ว ฉันยังสูงกว่าสัก 5-10 เซน ได้ล่ะมั้ง

     เจ้าธันเดินตามหลังฉันมาต้อยๆ จนเราทั้งสองเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเป็นที่เรียบร้อย กำลังจะโทรหานังธรกับหัวหน้า ก็เจอทั้งคู่นั่งดื่นน้ำอยู่ที่เก้าอี้ แน่นอนว่าต่างคนต่างนั่ง ไม่ได้คุยกัน ไม่ได้สบตา ไม่ได้จู๋จี๋
เฮ้อ อุตส่าห์ชวนมาสนุก แต่กลับนั่งบื้อ แบบนี้ฉันคงต้องลงมือขั้นเด็ดขาดเสียแล้วสินะ

“ธร อยากกินน้ำอะ แกไปซื้อให้หน่อยดิ”
“ไปซื้อเองสิ”
“โอ้ยเมื่อยอะ ปวดขาไปหมดแล้ว” ฉันแกล้งนั่งลง ทุบขาตัวเองไปมา ปากก็บ่นไป
“เดี๋ยวผมไปซื้อให้ก็ได้ครับ” เจ้าธันเอ่ยปากเสนอตัว แอร๊ยยยย จะมาเสือกเป็นคนดีอะไรตอนนี้ หยุดเลยนะยะ
“ไม่ต้อง!” ฉันรีบสั่งห้าม แต่เสียงคงจะดังไปหน่อยจนเจ้าธันทำหน้าเจื่อนไป
“แหม ก็พี่จะให้ธันมานวดขาให้ไงจ๊ะ” ฉันเหยียดขาพาดเก้าอี้ตัวที่ว่าง
“นวดให้พี่หน่อยนะ พี่เมื้อยเมื่อย”
เจ้าธันคงจะงง ที่ฉันสั่งให้นวดขาให้ แต่มันก็ยอมทำแต่โดยดี จนนังธรต้องยอมไปซื้อน้ำให้แต่โดยดี (คาดว่าคงรำคาญเสียวบ่นของฉัน)
“อ้าวหัวหน้าคะ ไปช่วยธรมันซื้อน้ำสิคะ” ฉันดำเนินแผนการต่อไป ทันที
“แต่…..น้ำแก้วเดียวคงไม่ต้องมั้ง”
“อ้อ ใช่ หัวหน้าคะ ฝากไปซื้ออะไรมาให้กินรองท้องหน่อยก็ดีค่ะ ซันนี่หิ้วหิว” เอาล่ะสิ เกือบไป แต่ยังดีที่ไหวตัวทัน หาเรื่องไหลไปต่อได้ ดำเนินตามแผนไล่หัวหน้าไปได้ อีกทั้งยังได้กินของฟรีอีก กำไรสองเด้งชัดๆ คริๆ
     ฉันนั่งมองเจ้านายที่เดินไปทางร้านค้า แอบเห็นหัวหน้าเดินไปหานังธร ทำเหมือนจะคุยอะไรกัน เพียงครู่เดียวก็แยกกันไปคนละทาง หึหึ นังธร แกหนีไม่พ้นหรอก ด้วยแผนการของซันนี่ รับรอง แกไม่รอดแน่

เจ้าธันก้มหน้าก้มตานวดขาของฉันอย่างตั้งใจ สบายดีไม่น้อย แรงดีจริงๆเจ้าเด็กนี้ ส่งไปฝึกอีกหน่อยเอาดีด้านนวดคงรุ่ง แอร๊ย
“พอก่อนธัน นั่งพักเถอะ” ฉันบอกให้มันหยุด และแอบขอโทษในใจที่ต้องให้มันนวดให้ แบบนี้
เมื่อสบโอกาสฉันค้นกระเป๋าถือใบเล็ก หาซองพลาสติกที่พกมาด้วย แต่เศษกระดาษที่อยู่ในนั้นก็ทำให้ยุ่งยาก
“โห กระเป๋าหรือถังขยะพี่”
“นี่ อย่าบ่น” ฉันดุกลับนิดๆ ได้ผลค่ะ เจ้าธันเงียบทันที ให้มันรู้สิคะว่าใครเป็นใคร

     กว่าจะเจอก็ค้นไปเกือบนาทีก็เจอซองที่ว่า ฉันรีบจัดแจงฉีกซองออก มองซ้ายมองขวา ทางโล่งสะดวก จัดแจงเทผงสีขาวลงไปในแก้วน้ำของนังธรเป็นที่เรียบร้อยพร้อมกับคนให้ผงละลายจนหมด
“พี่ทำอะไรน่ะ” เจ้าธันตกใจ รีบจะเทน้ำของนังธรทิ้ง ฉันต้องตีมือมันดังเพี้ย
“อย่ายุ่งนะ นี่พี่กำลังทำบุญ”
“ทำบุญอะไรพี่ เห็นๆอยู่ว่าพี่วางยา”
“แหม งานบุญใหญ่เลยล่ะ งานลงเสาเอกเชียวนะ” ฉันอธิบายไปพร้อมกับจินตนาการถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้น ในอีกไม่กี่ชั่วโมงถัดไป โอ้ย ด้วยผลบุญอันนี้คงทำให้ฉันได้สุขสมหวังกับเขาเสียสักทีนะคะ เพี้ยง

    สักพักนังธรและหัวหน้าก็กลับมาพร้อมเครื่องดื่มและของกินเล่นจำนวนหนึ่ง เราทั้งสี่คนลงมือกินกันอย่างอร่อย คงด้วยใช้พลังงานในการเล่นมากเสียจนหิว แน่นอนว่าฉันแอบชำเลืองมองนังธรว่ากินน้ำจนหมดแก้ว นั่นก็ทำให้แผนลุล่วงไปกว่า ครึ่งแล้ว ส่วนเจ้าธันก็ทำท่าลุกลี้ลุกลน ทำทีจะบอกนังธรจนฉันต้องจับมือมันไว้ และส่งสายตาไปให้บอกเป็นนัยๆว่า ห้ามเชียวนะ จนมันยอมเงียบ นั่งกินไก่ทอดไป

     ไม่นานนักของกินทั้งหมดก็หมดลง เจ้าธันรีบจัดแจงเก็บเศษขยะไปใส่ถังอย่างเรียบร้อยไว้ลายเด็กเสริฟ ฉันสะพายกระเป๋ายืนขึ้นเตรียมเดินทางกลับ ส่วนหัวหน้ากับนังธร เดินนำหน้าไปแล้ว ทิ้งให้ฉันรอเจ้าเด็กธันเก็บของจนเสร็จ
“ปะ กลับกัน”




    ไม่นานหัวหน้าก็พาเรามาจนถึงกลางทาง แอร์เย็นๆชวนให้ง่วงนอน แต่ฉันยังนอนไม่ได้ ยังเหลืองานสุดท้ายที่ต้องทำให้ลุล่วงเสียก่อน ฉันเหลือบมองนังธรเป็นระยะ เมื่อแน่ใจว่ามันหลับแน่นอนแล้วจึงทำเป็นชวนมันคุย แน่นอนมันหลับไม่ตอว่าอย่างไร ทีนี้ลองเขย่าตัวมันไปมา โอเคยังไม่รู้ตัว ขั้นสุดท้ายตบหน้ามันเบาๆสักสามสี่ที ด้วยความหมั่นใส้ในความสวย แอร๊ยยย ไม่ใช่ค่ะ ด้วยต้องการทดสอบว่าหลับจริงหรือเปล่า ยาได้ผลหรือไม่

“หัวหน้าคะ เดี๋ยวจอดให้ซันลงตรงบีทีเอสข้างหน้าก็ได้ค่ะ” ฉันบอกคนขับรถเมื่อแน่ใจว่า เจ้าเพื่อนสาวใจแข็งได้หลับสนิทแล้ว
“เดี๋ยวหัวหน้าก็ขับรถออกนอกกรุงเทพเลยนะคะ ไปไกลๆ ไปทะเลค่ะ นังธรชอบทะเล”
“อะไรกันซันนี่”
“ไปเลยนะคะไม่ต้องห่วงงาน ซันจัดแจงโทรลางานให้ทั้งหัวหน้าและนังธรแล้วค่ะ อีกสองวันค่อยกลับมาทำงานนะคะ” ฉันอธิบายต่อเพื่อให้หัวหน้าสบายใจ
“แต่….”
“โอ้ย ไม่มีแต่ค่ะ ลากมันไปเลย ถ้าจะชวนให้ตายมันก็ไม่ไปหรอก ซันอุตส่าห์วางยามันนะ…อ๊ะจอดค่ะ จอด!”
ทันทีที่รถหยุด ฉันก็ดึงเจ้าธันที่เหมือนจะเผลอหลับไปให้ออกมา มันดูงงเล็กน้อย
“ไปเลยนะคะ พาไปที่เงียบๆไกลๆ มันจะหนีกลับไม่ได้ แล้วก็จัดการเคลียกันให้เรียบร้อยด้วย….ขึ้นกับหัวหน้าแล้วนะคะ” ฉันสั่งเสียครั้งสุดท้ายพร้อมกับอวยพร ขอให้ทั้งสองคนได้ลงเอยกันเสียที
หัวหน้าพยักหน้า แล้วขับรถออกไป ฉันกับเจ้าธัน เดินขึ้นไปยังสถานีรถไฟฟ้า เวลาในตอนนี้เพียงแค่ทุ่มหนึ่ง ยังไม่ถือว่าดึกนักกับเมืองหลวงแห่งนี้

“ไปหาอะไรกินกับพี่ก่อนนะ แล้วค่อยกลับ”
“แต่ว่า”
“เอาน่า กินข้าวร้านปกติ แล้วเดินห้างซื้อของเข้าห้องอีกสักชั่วโมงเดียว”
“ครับ” เจ้าธันยอมแต่โดยดีโดยมีข้อแม้ว่าครั้งนี้มันขอเลี้ยงฉันบ้าง นี่มันคงกลัวฉันลากเข้าร้านอาหารหรูๆอีกมั้งคะ มันคงเกรงใจจะแย่ เพราะวันนี้ก็ให้หัวหน้าเลี้ยงค่าเครื่องเล่นไปแล้วทุกคน (ถือว่าเป็นค่าช่วยเหลือนะคะ)




      ช่วงเวลาหัวค่ำ ผู้คนยังคงเดินทางกันไม่ขาดสาย เช่นเดียวกับที่สถานีรถไฟฟ้าแห่งนี้ที่เต็มไปด้วยผู้คนที่ต่างกรูกันแย่งกันเข้าไป จนฉันถูกดันไปมา กว่าจะเข้าไปได้ก็เป็นตำแหน่งรั้งท้าย ซึ่งแทบจะไม่มีที่ยืนให้เสียแล้ว
“พี่มาตรงนี้สิ” เจ้าธันถอยตัวไปสักนิดเผยช่องว่างที่พอจะยืนได้ ฉันเคลื่อนตัวไปอย่างลำบากกว่าจะจัดแจงให้ลงตัว แต่ก็ต้องพบว่าตำแหน่งที่ฉันยืนนั้นไม่มีที่เกาะให้จับเสียแล้ว ทันทีที่รถเคลื่อนตัวไปข้างหน้าทำฉันเซไป
“ระวังพี่….จับผมไว้แล้วกัน” เจ้าธันใช้มือเพียงข้างเดียวจับเข้ากับเอวของฉันไว้ทันก่อนที่ฉันจะล้มลง ในตอนแรกฉันก็ไม่กล้าที่จะจับมันเป็นราวหรอกค่ะ แต่รถมันส่ายไปมา เบรกอีก ทำเอาฉันเซไปชน ชะนีข้างหน้าเสียหลายรอบ จนเจ้าหล่อนมองตาเขียวใส่ หนอย นึกว่าฉันอยากโดนหล่อนรึไงยะ
“นี่ จับไว้พี่” เมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอม มันเลยจับมือฉันไปวางบนไหล่ของมันเอง ด้วยความสูงระดับเดียวกัน จึงทำให้วางมือได้สะดวก แต่ก็น่าประหลาดใจที่เจ้าธัน ยืนเป็นหลักที่แข็งแรงกว่าที่ฉันคิดไว้นัก

     ถึงแม้เสียงของเครื่องจักรจะดังพอสมควร แต่ฉันก็ยังพอได้ยินเสียงซุบซิบของคนรอบข้าง บ้างก็บ่นเรื่องแฟน บ้างก็เรื่องทำงาน บ้างก็นินทาคนที่ตนเห็น เช่นเดียวกับชายหนุ่มแล้วหญิงสาวที่ยืนเยื้องไปด้านข้าง
“เธอ เอามือเกาะกันด้วย”
“เป็นแฟนกันแน่เลยเธอ”
ถึงจะไม่ดังนักแต่ฉันเองก็พอจะจับความได้ ทั้งสายตาที่แอบชำเลืองและมือที่เอาป้องปากไว้

หล่อนรู้ไหม ว่าชั้นรู้ตัวนะยะ



      แน่นอนถ้าหากฉันได้ยิน เจ้าธันก็คงได้ยินเช่นกัน ฉันค่อยๆเอามือออกจากไหล่ที่มั่นคงนั้น เพียงเพราะเกรงเจ้าเด็กจะคิดมาก
“เอาลงทำไมพี่” มันถามแบบไม่พอใจ แถมบังคับให้ฉันวางมือต่อ
“แต่…”
“จับไปเหอะ พี่”
“แต่”
“พี่อายหรือเปล่า”
“เปล่า”
“งั้นก็จับไปเหอะ” เจ้าธันวางมือของฉันบนไหล่ของมันที่เดิม ทำเอาฉันหน้าแดงไปได้เหมือนกันเมื่อได้ยินเสียงสองคนนั้นกรี๊ดกร๊าดกันเบาๆ เท่านั้นยังไม่พอ เจ้าธันยังมีหน้าไปมองหน้าสองคนนั่นอีก จะไปหาเรื่องเค้าทำไมยะ ตัวเท่าลูกหมาสูงเท่าอกเขาเอง เฮ้อ……แต่ก็รู้สึกดีนะ




“ปะ ถึงละ” ฉันรีบลากเจ้าธันลงยังสถานีที่มีห้างสรรพสินค้าที่อยู่ใกล้หอพักมากที่สุด แต่เนื่องด้วยยังไม่หิวมากจึงคิดว่าจะเดินซื้อของเสียก่อน ฉันกับเจ้าธันเดินมาจนถึง ร้านเสื้อผ้า ฉันจึงแวะเข้าไปเลือกดูเสียหน่อย ลองจับเสื้อสีส้มสดมาทาบตัวเจ้าธันเล่น มันรีบส่ายหัวใหญ่เลย แต่ฉันว่ามันก็น่ารักเหมาะกับวัยมันดีออก

     ธันมักจะใส่เสื้อสีเข้มตลอดค่ะ มันบอกว่าไม่ค่อยเปื้อนและดูแลง่ายดี ถึงกระนั้นก็พอจะดูออกว่ามันค่อนข้างเก่า และยานไปมากแล้ว ฉันว่าฉันควรจะหาเสื้อให้มันสักตัว
“ไม่เอาพี่” มันปฏิเสธท่าเดียวที่ฉันจะซื้อเสื้อให้ ทั้งที่มันก็ไม่ได้แพงอะไรมากมาย แค่ร้อยกว่าบาทเอง
“เอ๊ะ แกนี่ ใส่อยู่ได้เสื้อเก่าๆน่ะ มานี่เลย” ฉันจับมันลากเข้าห้องลองเสื้อ แต่มันก็ไม่ยอมท่าเดียว สุดท้ายจึงต้องปล่อยไป
“ผมไม่ชอบ” มันทำหน้างอ จนฉันแอบรู้สึกผิดที่บังคับ แหม แต่ก็หวังดีนี่คะ อยากเห็นมันใส่อะไรแบบนี้ดูบ้าง
“อะๆ ไม่ชอบก็ไม่ชอบ ไปๆร้านต่อไป”

     และก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ ฉันบังคับให้มันลองกางเกงยีนขาเดฟตัวใหม่ มันก็ไม่ยอมเสียท่าเดียว ทั้งๆที่มันก็ใส่เดฟเหมือนกันแค่มันเก่ามากแล้ว
“พี่ ไม่เอา” น้ำเสียงมันฟังดูจริงจัง หน้ามันก็ไม่ยิ้มแล้วฉันจึงเลิกความคิดที่จะจับมันแต่งตัวเสีย เอาเป็นสนใจแค่เสื้อของตัวเองเท่านั้น



     พอได้ของที่ต้องการครบ ฉันก็พาเจ้าธันออกมาด้านนอกห้าง ความจริงจะกินพิซซ่าแล้วค่ะแล้วบอกจะเลี้ยงมันเอง ก็ยังติดหนี้มันอยู่นี่คะ แต่เห็นเจ้าธันทำหน้าไม่พอใจจึงต้องยอมพามันมากินข้างนอกและให้มันเลี้ยง

     อากาศข้างนอกค่อนข้างอบอ้าว ยังดีที่ดวงอาทิตย์ลับฟ้าไปแล้วไม่อย่างนั้นคงจะแย่หากต้องมาทนร้อนแบบนี้ ฉันเดินหาร้านข้าวที่คิดว่าไม่แพงมากเกินไป เพราะเจ้าธันรับปากว่าจะเลี้ยงขอบคุณที่พาไปเที่ยววันนี้ แต่ความจริงควรจะเลี้ยงหัวหน้าเสียมากกว่า แต่ก็ช่างเหอะ ของฟรีฉันชอบหมดล่ะค่ะ

      เมื่อเดินมาได้สักพักเจ้าธันก็ชี้นิ้วให้ดูเห็นร้านขายอาหารตามสั่งร้านเล็กๆข้างทาง ที่ดูพอใช้ได้ ไม่สกปรกมากเกินไปนัก อีกทั้งยังมีลูกค้าค่อนข้างมาก การันตีความอร่อย ฉันกับเจ้าธันรีบวิ่งไป แต่ด้วยอาจจะรีบจนเกินไปจนฉันเหยียบเท้าใครเข้า เสียงคนๆนั้นร้องออกมาแสดงความเจ็บ ฉันรีบหันไปขอโทษทันที

 “อ๊ะ ขอโทษจ๊ะ”




“ซัน!”














“คุณธนา!”

[กระต่ายชมจันทร์]

มีคำผิดนิดตรงช่วงบอกว่าธรกับหัวหน้ากำลังดื่มน้ำน่ะค่ะ

ธัน...ห้ามน้อยใจ ห้ามกลัวจนหนีไป เราก็มีดีนะจำไว้แถมยังรักซันนี่จริงๆอีก (กลัวมาม่าที่มาพร้อมกับคุณธนาจริงๆ)

ส่วนคู่ธร...ลาให้พร้อมเลยเรอะซันนี่555

[loveview]

โอ้!!! งานเข้า

[stupidchild]

นึกว่าตายไปแล้วนะ กรี๊ดดดดดด น้องธันมาหาป้ามา

[Horizon]

งานเข้า?? อย่ามีอะไรเลย สงสารเจ้าธัน
ตอนแรกก็เชียร์นายธนา
แต่ความคิดแบบนั้น อยู่คนเดียวให้เข็ด
เป็นกำลังใจให้หัวหน้า
และสุขสันต์วันสงกรานต์
+1

[gupalz]

บ๊ะแล้วไง!!!

[roseen]

 :a5:อะไรจะแตกอีกละงานนี้

[๛ナーリバス๛]

อั๊ยย่ะ!!!! 


ธนา...เข้ามาทักทายดีๆนะเฮ้ย คนเขาทำใจได้แล้วอย่ามารื้อฟื้นความหลัง
ไม่อยากกินมาม่าย่ะ เป็นกำลังใจให้ธัน...

ส่วนธรกะหัวหน้าขอร้องเพลงหนึ่งเพลง...

ไปเถิดทั้งคู่....ไปสู่ประตูสวรรค์ ฮาๆๆๆ

[Moonmaid]

ตอนหน้าได้กินมาม่าแล้ววววว

[choijiin]

อั๊ยย่ะ!!!
 
อิคุณธนายังไม่ตายเรอะ
แหม อุตส่าห์อวยพรให้ไปตายซะตั้งนานและ
โทษฐานทำสันดานไม่ดีต่อซันนี่ของเรา
 
แล้วนี่อย่ามาแจกมาม่าให้น้องธันมันนะ
แค่นี้มันก็น่าสงสารจะแย่แล้ว
ซันนี่เข้มแข็งไว้นะ ท่องไว้ๆ
ธันข้าวหลามหนองมน
 
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
 

[gayraygirl]

ขอให้คุณธนากับซันนี่กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันละกัน
ห้ามหวนกลับมาเชียว ซันนี่น่ะของน้องข้าวหลาม   
ส่วนหัวหน้าหวังว่าจะเปิดใจธรได้สักทีนะ
ขอให้ธรใจอ่อนด้วยเถอะ

[eamjungza]

Oh...my..goddddddd
บร๊ะเจ้ากล้วยช่วยซันนี่ที
งานเข้าอย่างเเร๊งงงงงงงง

 

ต้องมีหึงแน่เลยคุนธนาเนี้ยเห็นซันนี่อยูกะน้องธันต์

[NY_JK]

  เหอะๆ จะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย

[เฉาก๊วย]

 

[wolfram]

ซันนี่เป็นของน้องธันนะ

คุณธนาน่ะ ไปไกลๆเลย!!

 

[mutyamania]

กรี๊ดดดดดด  อ่านควบสองตอนรวด  เจ้าเด็กธันนี่ซ่อนรูปชะมัด  ห่อหมกปลาช่อนทำเอาพ่อหัวหน้าแพ้ราบคาบ  หุหุหุหุ  แต่อะไรก็ไม่น่ากรีดร้องเท่ากับการกลับมาของคุณธนา  เอาล่ะสิ  สนุกแน่ ๆ ทริปนี้....รอลุ้นฉากดราม่า  อุอุอุอุ

[♫~Eristneth~♪]

คุณธนา!!!~ 

[CarToonMiZa]

โอ๊ะโอ

บวกเป็ด

[hotoil]

เอาแล้วไง...แต่ซันมีธันนะ อย่านอกใจนะธันนะเว้ย (ตกลงตรูเชียร์ฝ่ายไหน??)

[wasawath]

เข้ามารอ

[T0ffyAeung]

มาต่อเร็วๆนะครับ

 


เอาใจช่วยคนเขียน

[nightsza]

โอ๊ะโอ๋ รถไฟชนกันตูมเบ้อเริ่มเล้ยยยย

[ทิวลิปสีส้ม]

แอร๊ยยยยยยยยยยย ตัดฉับ!!!
อ่านเรื่องนี้แล้วพาลติดคำนี้จริงๆ "แอร๊ย!!" รู้สึกเวลาได้ออกเสียงแล้วเหมือนได้ปลดปล่อยพลัง ฮา ชอบอ่ะ ชอบความสดใสของซัน ชอบคาแรคเตอร์ของซัน
แต่...ตอนจบตอนนี้มันตัดฉับจริงๆ นะคะ!!!
พาลจะสงสัยว่าต้องต้มน้ำรอมาม่าจะมาอีกไหม กร๊าก
น้องธันที่บทนี้เริ่มจะกล้าขึ้นมา (นิดนึง) แต่คุณธนาเล่นโผล่มาตอนท้ายจะสูญเสียความมั่นใจในตัวเองไปไหมเนี่ย โฮ่ย ค้างค่ะค้าง
ติดเรื่องนี้แล้วล่ะ รออ่านตอนต่อนะคะ บวกหนึ่งๆ

[malula]

อะไร ๆ กะลังไปได้ดี ก็ทำท่าจะมีมือมารซะงั้น
หวังว่าคุณหัวหน้ากับธรจะลงเอยด้วยดี

[TONG]

ตอนหน้าเหมือนจะได้กินมา่าแน่ๆ

[khunstar]

 

[river]

เป็นห่วงธันขึ้นมาเลย

[Running]

โอ้ย คุณธนา จะมาเจอะกันทำมั้ยยย

หวังว่าคงไม่มีเรื่อง ลุ้นๆล่ะครับ

บวก บวก รออ่านตอนต่อไป