:m5:ขอโทษครับมาต่อแล้วอะครับ
แบบว่าไม่ว่างเลยอะอย่าเพิ่งงอนไปเลยนะตะเอง
ไปอ่านกันเลยครับป๋ม
7 DREAMLOVER
หน้าห้างช่วงเวลาประมาณนี้ที่ไหนก็รถติดเหมือนกัน ผมยืนรอรถเมล์สักพักก็ไม่มีสายที่ไปได้เลย กำลังตัดสินใจจะขึ้นแท็กซี่แต่ก็มีรถคุ้น ๆ ตาขับมาจอดตรงที่ผมยืนอยู่ ตามด้วยหน้าหล่อ ๆ ของวุธที่ชะโงกมาพยักหน้าเรียกผมขึ้นรถ เข้าใจแล้วครับว่าทำไมในหนังในละครเวลามีคนเรียกขึ้นรถแล้วปฎิเสธไม่ได้ ก็คนที่ป้ายรถเมล์มองผมเป็นตาเดียว รถข้างหลังก็บีบแตรไล่ ผมก็ต้องจำใจขึ้นรถมันอีกจนได้
"เดี๋ยวหย่อนเราลงที่ไฟแดงข้างหน้าก็ได้นะ" ผมพูดลอย ๆ
"ไหน ๆ ก็ขึ้นมาแล้ว ไปส่งถึงบ้านก็ได้…แต่ไม่สิ…เพื่อน ๆ เธอบอกว่าเธอไม่ยอมให้ใครไปบ้านเลยนี่ ขนาดเพื่อนเธอยังไม่เคยไปเลย…งั้นเราไปส่งปากซอยละกันเนอะ" มันพูดเองเออเอง
"ไม่ต้อง…ลงไฟแดงหน้านี่แหละ" ผมพูดเสียงแข็ง นี่เพื่อนผมเผาผมซะเกรียมเลย
"ไม่รู้ซ่อนใครไว้ในบ้านเน้อ" มันพูดเบา ๆ ผมหันไปมองหน้ามัน มันก็ทำเป็นไม่สนใจ ซ่อนอะไรล่ะ ถ้าเพื่อนผมไปบ้านเจอพ่อแม่ผมมีหวังได้โดนซักประวัติถี่ยิบแน่ แต่ละนางเรียบร้อยซะที่ไหน
"เอ้า…เอาไป" อยู่ดี ๆ มันยื่นเทปที่ซื้อให้ผม ผมไม่รับแค่มองเฉย ๆ
"เอาไปดิ" มันวางที่ตักผม
"ไม่รู้จะซื้อมาทำไม" ผมบ่นเบา ๆ พลางแกะพลาสติกออกดูปกด้านใน "เดี๋ยวแวะปั๊มตรงนี้หน่อยนะ" ผมบอก
"ปวดท้องเหรอ" มันพูดขำ ๆ
"เปล่า…จะเติมน้ำมันให้" ผมควักเงินออกมาสี่ร้อย
"เฮ้ย…ไม่ต้อง…" มันส่ายหัว
"ไม่ต้องได้ไง…ดูดิเข็มมันถึงขีดแดงแล้ว"
"โห…แค่นี้ขับไปได้อีกตั้งไกล" มันพูดแต่ผมเห็นสีหน้าวิตกของมันเหมือนกัน
"รถติดขนาดนี้ ถ้าน้ำมันหมดเราไม่ช่วยเข็นนะ"
"เออ…แวะก็ได้…แต่อย่าหนีลงไปนะ…อยู่ในรถเนี่ยแหละ" มันเปิดไฟเลี้ยวเข้าปั๊ม
"เก็บเงินไว้เลยไม่ต้องจ่ายให้เรา" มันไม่รับเงินที่ผมยื่นให้ตรงหน้า
"เอาไปดิ…ก็ค่าเทปกับพิซซ่าไง" ผมวางเงินที่ตักมันมั่ง
"ก็บอกแล้วไงว่าไม่เอา" มันดุผม แล้วเอาเงินมายัดใส่มือผมอีก
"โอเค…ไม่เอาก็ไม่เอา แต่ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะเจอกัน เพราะเราถือว่าเราทำให้นายเดือดร้อน" ผมพูดเสียงดัง มันเงียบ รถจอดที่เติมน้ำมันพอดี มันไขกระจกลง
"เท่าไหร่ครับลูกพี่" ผมมองหน้าเด็กปั๊มแล้วอยากจะหัวเราะ ก็เค้าแก่น้อยกว่าพ่อผมหน่อยเดียว
"เติมเท่าไหร่ดีล่ะเอ้" มันถาม…ผมไม่ตอบ "เดี๋ยวนะพี่…ขอถามคนจ่ายตังค์ก่อน" ผมหันไปมองหน้ามันที่กำลังยิ้มแหย ๆ อยู่
"สามร้อย" ผมพูดกับเด็กปั๊ม
"เติมสองร้อยครับ" มันพูดกับเด็กปั๊มเหมือนกัน แล้วดึงแบงค์ร้อยจากมือผมไปสองใบ
"เอาสองร้อยพอ" วุธพูดกับผม…แต่ผมเงียบ พอเติมน้ำมันเสร็จมันก็สตาร์ทรถออกจากปั๊ม ในรถเงียบจนได้ยินเสียงเครื่องยนต์ติดเทอร์โบของ(หลวง)พี่มันเวลามันเบิ้ลเครื่อง และตอนนี้มันแกล้งเบิ้ลเครื่องอยู่กับที่เพราะรถติดจนผมรำคาญ
"รถเป็นไรเนี่ย…เติมน้ำมันผิดรึไงวะ…เสียงดังว่ะ" ผมบ่นลอย ๆ ตาก็มองข้างทาง
"เธอแหละ…เป็นไร ทำไมอยู่กับเราไม่เห็นคุยเหมือนตอน….อยู่กับเพื่อนเลย" มันสะกิดไหล่ผม ผมไม่หัน จนมันจับหน้าผมหันมาทางมัน
"เฮ้ย…" ผมตกใจ "จะพูดก็พูดเฉย ๆ ดิ ทำไมต้องจับด้วยวะ" ผมโมโห
"จับนิดจับหน่อยไม่ได้รึไง" มันพูดกวน ๆ "ทีไอ้เด็กมอปลายนั่น เห็นเดี๋ยวจับมือ เดี๋ยวจับแก้ม"
"คนรักกัน…มันก็ไม่เป็นไรหรอก แต่นาย…." ผมเถียงไม่ทันจบมันก็พูดต่อ
"รักกันอะไร…วันนั้นไหนบอกเพื่อนเก่าไง เพิ่งเจอกันไม่ใช่เหรอ" ชิบหายแล้วกูมันรู้ได้ไงวะ
"เออ…ก็…ก็ชอบกันมาตั้งนานแล้ว…แต่เพิ่งตกลงเป็นแฟนกันเมื่อวาน โอเคปะ" ผมแก้ตัวตะกุกตะกัก มันมองผมยิ้ม ๆ
"ยิ้มอะไร" ผมถามแล้วทำหน้าหงิก
"เปล่า…แกล้งใครก็ไม่หนุกเหมือนแกล้งเธอ"
"โรคจิต" ผมด่ามัน มันหัวเราะเบา ๆ
"ไม่ลองฟังเพลงหน่อยเหรอ…" มันเอื้อมมาหยิบเทปม้วนนั้นที่คอนโซลตรงหน้าผม ผมก็จะช่วยมันหยิบ แต่ไม่ทันแก้มมันแทบชนจมูกผม (ห๊อม หอม) (จะเอามือซ้ายที่มันว่างอยู่หยิบก็ไม่ได้ ต้องเอามือขวาเอื้อมมาซะขนาดนั้น) ผมชะงักเอนหลังไปพิงเบาะเหมือนเดิม มันเอาเทปใส่ในเครื่องเล่นเทปสักพัก เพลงก็ขึ้น มันเร่งเสียงให้ดังขึ้นอีกหน่อย เสียงดีจังผมคิดในใจ หมายถึงเครื่องเสียงมันดีอ่ะครับ ก็รถแต่งอะนะ ลำพงลำโพงดีหมด ลองดูนะครับว่าเพลงอะไร แค่ขึ้นอินโทรมาก็น่ารักแล้ว มีเสียงหวีดด้วย
I need a lover to give me
The kind of love
That will last always
I need somebody uplifting
To take me away
I want a lover who knows me
Who understands how I feel inside
Someone to comfort and hold me
Through the long lonely nights
'Till the dawn
Why don't you take me away
Dreamlover comes rescue me
Take me up take me down
Take me anywhere you want to baby now
I need you so desperately
Won't you please come around
'Cause I wanna share forever with you baby
I don't want another pretender
To disillusion me one more time
Whispering words of forever
Playing with my mind
I need someone to hold on to
The kind of love that won't fly away
I just want someone to belong to
Everyday
Of my life
Always
So come and take me away
ครับ…อัลบั้มที่วุธซื้อให้ผมก็คืออัลบั้ม MUSIC BOX ของแม่มิมี่ MARIAH CAREY ส่วนเพลงแรกที่เปิดมาก็เจอเลยคือเพลง DREAMLOVER ผมฟังไปได้ครึ่งเพลงก็ขอวุธเปิดไฟในรถเพื่ออ่านเนื้อเพลง วุธก็เปิดให้ อ่านรอบเดียวก็จำท่อนคอรัสได้แล้ว ผมก็ปิดไฟเหมือนเดิม
"น่ารักดีเนอะ เพลงเนี่ย" ผมพูดหลังเพลงจบ
"อืม…แต่มันหมายความว่ายังไงเหรอ" วุธถาม
"โอ๊ย เราไม่ได้เก่งขนาดนั้น" จริง ๆ นะครับ ตอนนั้นภาษาผมยังไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ ดีที่ว่าโดนบังคับให้เรียนพิเศษก็เลยได้มาบ้าง แต่ยังแปลโดยรวมไม่ได้
"โห…เห็นอ่านเนื้อเพลงนึกว่าฟังรู้เรื่อง" วุธบ่น
"เพลงเค้าบอกประมาณว่า เค้าอยากมี DREAMLOVER คงเหมือนผู้ชายในฝันมั้ง ก็เป็นเพลงพูดถึงความรักทั่วไปแหละ" ผมตอบได้แค่นี้
"เพลงนี้ก็เพราะ…เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนน้า…" วุธทำท่านึก "เออ…ช่างเหอะ แล้วเพลงนี้ชื่อเพลงอะไรอ่ะเอ้"
"HERO" ผมตอบหลังจากที่เพ่งดูชื่อเพลงที่ปกหลัง
"แล้วมันหมายความว่ายังไงอ่ะ" มันถามผมอีกแล้ว รถก็ติดไม่ถึงบ้านซะที
"ขอฟังก่อน" ผมเงียบซักแป๊บพอจับใจความได้นิด ๆ หน่อย ๆ "มันเป็นเพลงเหมือนให้กำลังใจตัวเองเวลาหมดหวังหรืออะไรทำนองนั้นอ่ะ" วุธทำหน้าเหมือนเข้าใจ
"เสียงเค้าดีจังเลยเนอะ" ผมพยักหน้า "แล้วทำไมเค้าต้องตะแบงเสียงด้วยอ่ะ" วุธหันมาถามผมเมื่อเพลงที่สามถึงท่อนพีค (ANYTIME YOU NEED A FRIEND)
"จะไปรู้เหรอ…เพิ่งจะฟังครั้งแรกเหมือนกัน" ถามอะไรแปลก ๆ ผมคิดในใจ "หรี่เสียงลงหน่อยดีปะ" ผมถามวุธเพราะเกรงใจที่มันต้องฟังเสียงหวีดของแม่มิมี่ตอนขับรถ
"เพลงเพราะดีออก" มันตอบ แต่ผมไม่อยากบอกมันเลยว่าผู้ชายเค้าไม่ค่อยฟังเพลงแบบนี้กัน "แล้วทำไมเธอถึงหยิบอัลบั้มนี้มาดูอ่ะ…ตรงนั้นเห็นมีนักร้องคนอื่นตั้งหลายคน" วุธหันมาถาม
"ก็เคยฟังเพลงอยู่เพลงนึงเพราะดี…ตามวิทยุก็เปิดบ่อย เสียงเค้าโหยหวนกว่าเพลงที่แล้วอีกนะ"
"จริงดิ…มีโหยหวนกว่านี้อีกเหรอ" วุธทำเสียงแปลกใจ
"ลองฟังสิ…อยู่หน้าสอง เพลงที่สองเลย" ผมบอก วุธกดปุ่มกรอเทปไปข้างหน้าจนสุดแล้วกดเล่นใหม่
"ไม่ใช่เพลงนี้" ผมพูด "เพลงนี้เพลงอะไรน้า…" ผมเพ่งปกหลังอีกครั้ง "NEVER FORGET YOU ไม่เคยลืมเธอ…มันเป็นยังไงเนี่ย" ผมแปลตรงตัว จะขอให้วุธเปิดไฟอ่านเนื้อเพลงอีกครั้งก็เกรงใจ
"ฟังไปก่อนเหอะ…ขี้เกียจกรอ" วุธเอนหลังหลับตา ไม่ต้องห่วงเรากำลังติดไฟแดงแยกที่โหดที่สุดแยกหนึ่งในกรุงเทพ ไฟเขียวทีตุณตำรวจปล่อยแค่สามคัน
"นี่ไงเพลงนี้ WITHOUT YOU" ผมเผลอตัวเขย่าแขนวุธ มันลืมตาขึ้นมามองหน้าผมฝ่าความมืด ผมเขินชิบหายเลยตอนนั้น
"โห…เค้าร้องได้ไงอ่ะ…ไม่หายใจหายคอเลยเหรอวะ" มันพูดทึ่ง ๆ
"เฮ้ย…นายเอาไปฟังที่บ้านก่อนก็ได้นะ"
"ไม่เป็นไร…เธอเอาไว้เปิดฟังตอนคุยกับไอ้เด็กมอปลายนั่นเถอะ" มันกัดผมอีกแล้ว
"เค้าชื่อโย" ผมพูดเสียงแข็ง
"เออ ๆ จะโย จะแย้อะไรก็นั่นแหละ เปิดเพลงไปด้วย คุยไปด้วย จะได้รักกัน รักกันมากขึ้นไง" มันพูดเหมือนประชด
"พอแล้ว…ไม่ฟังแล้ว…" ผมก้มลงไปดูปุ่มกดให้เทปหยุดพอเห็นก็กดทันที
"อ้าวทำไมล่ะ" วุธงง
"อยากฟังโลโซมั่ง" จริง ๆ ไม่อยากฟังหรอก แต่อยากให้วุธฟังของที่มันซื้อมาดีกว่า ถ้าไม่อยากฟังมันจะซื้อมาทำไมเนอะ ผลัดกันคนละครึ่งอัลบั้มละกัน ผมคิดในใจ
"เธออะนะ…ฟังโลโซ" มันหัวเราะก๊ากเลย
"เออ…ทำไมวะ" ผมอาย
"ไม่เข้ากับหน้าเลยว่ะ" มันหัวเราะไม่หยุด แต่มือก็แกะเทปยัดเข้าเครื่องเล่นไปด้วย
*
*
*
ตลอดทางผมต้องทนฟังเสียงพี่เสกพร้อมกับเสียงกลอง เสียงเบส เสียงกีต้าร์ไฟฟ้าที่กระหน่ำอยู่ข้างหู เห็นวุธมันฮึมฮัมตามเพลงอย่างมีความสุขผมก็ไม่อยากจะขอให้มันเบาเสียงลง แต่ผมมีวิธีให้มันหรี่เสียงโดยไม่ให้น่าเกลียด แค่เวลามันถามอะไรผม ผมก็จะพูดค่อย ๆ พอมันไม่ได้ยินมันก็เบาเสียงลง แค่นี้ผมก็สบายหูขึ้นเยอะแล้ว ใช้เวลาประมาณสามเพลงครึ่งก็ถึงปากซอยบ้านผม
"อะ…ถึงแล้ว…ขอบใจที่มาเป็นเพื่อน" มันประชด
"ขอบคุณที่อุตส่าห์….ขับรถอ้อมมาส่ง" ผมตอกกลับ
"โอกาสหน้าเชิญใช้บริการอีกนะครับ" มันขยิบตาให้ผมทีนึง ใจแทบละลาย
"THANKS BUT NO THANKS" ผมทำท่าเชิด ๆ
"อะไรเนี่ย…ไม่มีแท้งค์มันมาเกี่ยวอะไรด้วย" มันเกาหัว แต่ผมว่าประโยคอย่างนี้มันคุ้น ๆ อยู่นะ
"ขอบคุณ แต่ไม่ดีกว่า" ผมแปลแล้วเปิดประตูจะลง…ผมว่าผมออกเสียง TH กับ S ชัดนะหรือว่าผมไม่ได้พูด แธ้งค์กิ้ว (THANK YOU) มันก็เลยงง
"เดี๋ยว" ผมชะงัก มันจะพูดอะไรอีก (เตรียมเขินก่อน)
"ลืมเทปอ่ะ" แป่ว…ผมหันกลับมาหยิบ
"ขับรถดี ๆ นะ"
"ขอบคุณครับ" มันยิ้มหวานให้ผม ผมแทบละลายอีกรอบ
"เดี๋ยว.." มันเรียกผมอีกแล้ว ดีนะว่าหน้าปากซอยผมจอดรถได้ไม่มีใครมาบีบแตรไล่
"อะไรอีกล่ะ" ผมลงมาแล้วต้องเปิดประตูก้มไปคุยกับมัน
"นักร้องคนนั้นชื่ออะไรนะ" มันถาม ผมยกเทปม้วนนั้นขึ้นมาอ่านชื่อ
"มาราย แครี่" ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่า ตัว AH มันออกเสียงยังไงถึงจะถูก
"อะไรนะ…มาลัย แครี่" มันหัวเราะ "ร้องเพลงก็เพราะแต่ชื่อตล๊กตลก"
"ไม่ใช่มาลัย…เอาใหม่…มา ราย อ้า" มันหัวเราะดังกว่าเดิมอีก คราวนี้ผมก็หัวเราะด้วย
"ทำไมต้องอ้าด้วยอ่ะ…หุบไม่ได้เหรอ" มันหัวเราะไม่หยุด
"เอาใหม่ ๆ มารายห์ แครี่ย์" ผมรวบเสียงให้เป็นคำเดียว พยายามออกเสียงให้เหมือนที่ดีเจเคยพูดในวิทยุ
"มารายห์ แครีย์…" มันทวน "เออ…ค่อยฟังเป็นอินเตอร์หน่อย" พอมันพูดจบต่างคนก็ต่างเงียบ ตาเราก็ดันสบกันโดยบังเอิญอีก ผมหลบแทบไม่ทัน
"กลับบ้านได้แล้ว…เดี๋ยวพี่มิ้นท์ขารอ"
"เธอก็เหมือนกัน ไม่ต้องแวะไหนนะ เดี๋ยวไอ้เด็กมอ…เอ่อ…เดี๋ยวนายโยโทรมาแล้วไม่เจอ"
"ไอ้บ้า…" ผมพูดเบา ๆ และก่อนปิดประตูรถผมดันพูดว่า "ฝันดีนะ" ผมพูดออกไปได้ไง…มันเป็นความเคยปากมากกว่า ดีนะที่กระจกรถมันติดฟิล์มผมเลยมองไม่เห็นว่ามันทำหน้ายังไง ก่อนขึ้นมอ'ไซค์ ผมหันกลับไปก็ยังเห็นรถมันจอดที่เดิม พอผมขึ้นคล่อมปั๊บมันก็เร่งเครื่องเสียงดังออกไปเลย ส่วนผมก็นั่งยิ้มจนลืมบอกทางพี่วิน (มอ'ไซค์)นั่งรถเลยบ้านไปตั้งไกล รู้สึกตัวอีกทีก็เกือบสุดซอบต้องบอกให้ย้อนกลับมาใหม่ พี่เค้าส่ายหัวเบา ๆ แต่ผมไม่สนใจหรอก ก็คนมันกำลังอารมณ์ดีนี่นา
------------------------------------------------TBC----------------------------
ไปอย่างรวดเร็ววววววววววววว
หัวข้อ: (เรื่องเล่า)"อดีตเด็กพาณิชย์กลับมาเล่าต่อครับ" โดย COMMERCIAL COLLEGE STUDENT (อ่าน 313805 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก