หัวข้อ: @@@โดยLuk {ตะเกียงพิเศษ}

[Wins_Sha]

โหหหห

เพิ่มมาอีกแล้วผู้รอดชีวิต

แต่ผู้ช่วยชีวิตหายไปไหนกันหมด
ทำไมยังไม่มาซักที

รอนานแล้วนะๆๆๆๆ

[takara]

หุหุคราวนี้พี่พรตได้แมนของจริง

[catwander]

รอ ติดตามตอนต่อไปจ้า สนุกมากมายเลยคับ

[boylove_yj]

จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

[PoyPay]

กรี๊ดๆ.... มาแล้วๆๆๆ....
มาแบบ 2 ตอน... (ไม่ได้เข้านานมาเห็นอีกทีก็ 2 ตอนแล้ว...) ....

คุณเหยี่ยวยังคงรั่วได้อีก....
ส่วนคุณน้องตะเกียงก็... แมนได้ใจ.... คิคิคิ....

ปล. สองสาวจะมาด้วยมัยเนี้ย... - -" ....

[kamikame]

  คุณลักษ์มาแว้วว
ไม่ได้มาอ่านซะนาน
ยังหนุกหนานเหมือนเดิมนะฮ๊าฟฟฟฟ   

[mascot]

แมนโคดๆเลยตะเกียง หึหึหึ
มาต่อบ่อยๆFCจะได้ไม่หดหาย

[littleFiNgeR]

เย้ๆๆ ตามทันแล้ว ปาดเหงื่อ.... 555+

เมื่อไหร่ปั้วเมียจะได้เจอกันน้อ ลุ้นๆๆๆ

[Goodfellas]

แวะมาด้น

และประกาศคนหายครับ

ใครได้พบนักเขียนเรื่องนี้บ้าง  กรุณานำตัวกลับมาด่วน

[Poseidon]

โอมมม   ตะเกียง จงมา จงมา

[ao16]

 

[bun]

แวะมารอด้วยคน

[nongrak]

ยัยริต้ามาแจมทุกงานเลย มีอะไรในกอไผ่หรือเปล่า

[luxilove]

ง่ะ....นั่งงงกับการรีไพส์ฯ   รูปแบบใหม่ของเล้าฯ  อยู่เป็นนานสองนาน

เฮ้อ!..กว่าจะทำความเข้าใจ    เอาตะเกียงตอนต่อไปมาลงแล้วนะค่ะ

ยังไงอย่าลืมตามไปอ่าน ภาคสองของตะเกียง  พี่บอมย์ลงเป็นพระเอกเต็มสตรีมแล้ว 

กับนายเอกจอมกวนน้องจอมภาคย์ในเรื่อง  "จอมใจนักเลง"  อย่าลืมส่งกำลังใจให้นู๋ด้วยนะค่ะ

ส่วนเรื่องหนังสือของพี่วีกับหลวงพี่กล...ให้ไปติดตามที่นิยายโพสฯจบแล้ว  เรื่อง "เพราะรัก...จึงเปลี่ยนได้."

ไปโพสฯส่งเมลล์ให้กับพี่หนึ่งโมฯ  กันเอาเองได้เลยนะค่ะ  ตอนนี้ขั้นตอนหนังสือเป็นของเล้าฯแล้วค่ะ

รอพี่หนึ่งแจ้งโอนเงินจอง  และก็ลงรูปแบบราคาหนังสือกันเอาเองนะค่ะ  เพราะนู๋เองก็ยังสั่งจองเองเหมือนกันค่ะ

Luk.


Part  95
เสียงเรียกของหัวใจ....
.
.
.
.
                       

ผมกับไอ้รัน  แทบไม่เป็นอันกินอันนอนกันเลย   ตอนนี้เราพักแรมกันกลางป่า 

กลุ่มผมอยู่ครบ  พี่ตระการ   ผม  ไอ้รัน  ไอ้โทนี่     ที่ทำให้พวกเราเครียดคือการตามหาตะเกียงกับไอ้พรตมันนี่แหละ 

ไม่มีเบาะแสเลยเพราะ

                                                สัญญาณเครื่องติดตามที่ฝังชิพไว้ในรองเท้าของตะเกียงมันไม่มี   คิดว่าตะเกียงคงไม่ได้

ใส่รองเท้าที่ฝังชิพหรือไม่ก็คงใส่รองเท้าของพวกศัตรูไปแน่นอน   สัญญาณจากชิพมันสิ้นสุดที่เซฟเฮ้าส์ในป่าของพวกห่ารากนั่น

เราทะลายรังของพวกมันได้สำเร็จ  ฝ่ายเราได้รับบาดเจ็บกันเล็กน้อย  ไม่มีใครสาหัส  พ่อกับลุงเกริกพากลุ่มตนเองควบคุม

ไอ้พวกที่เราจับกุมได้ไปขยายผล  เพราะระดับหัวหน้ามันแล้วเราจับไม่ได้สักกะคน    แถมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหน้าตาพวกมัน

เป็นใคร  ไอ้พวกลูกกระจ๊อกมันก็ไม่เคยเห็นหัวหน้าพวกมันเลยด้วยซ้ำ  ตัวบิ๊กๆเราก็จับไม่ได้  ฝีมือและการวางแผนของพวกมัน

รัดกุมและเป็นมืออาชีพมาก   นี่เหลือแต่ทีมของพี่ชนะ  ไอ้เทค  ไอ้บอมย์  ไอ้วิน  และกลุ่มผม  ที่แยกย้ายกันออกตามหา

ตะเกียงต่อ  เพราะอย่างน้อยพี่ชนะกับไอ้เทคก็ชำนาญการเดินป่าแกะรอย   พวกนั้นเคยเป็นหน่วยนาวิกฯตระเวนชายแดน

มาก่อน    จึงพอเชื่อมั่นได้ว่าจะตามตะเกียงเจอ   ส่วนพวกผมกับพี่ตระการก็แยกกันออกตามอีกเส้นทางหนึ่ง   สำคัญคือ

ตอนนี้ภาวนาว่า   ตะเกียงกับไอ้พรตคงไม่เป็นไร   อย่างน้อยก็มั่นใจจากคำยืนยันหนักแน่นของพี่ตระการว่าตะเกียง

เอาตัวรอดในป่าได้แน่ๆ  เพราะน้องฝึกฝนการใช้ชีวิตในป่ามาตั้งแต่เด็ก   อีกอย่างบวกความรู้ความสามารถเฉพาะตัวที่มี   

ถ้าไม่ถูกพวกมันพบและจับตัวไป   ตะเกียงเอาตัวรอดได้สบายเรื่องนี้ไม่น่าเป็นห่วง


                          แต่ถึงกระนั้นผมก็ยังไม่วางใจอยู่ดี    น้องออกบอบบางแม้จะรู้ว่าแค่รูปลักษ์ภายนอกที่หลอกตาก็ตามเถอะ 

แต่น้องก็ตัวเล็กบอบบางแบบนั้นผมอดห่วงไม่ได้อยู่ดี    ดูอย่างไอ้รันมันดิ...ไอ้พรตตัวอย่างกะควายมันยังเครียดห่วงเมียมัน

ขนาดนั้น   นับประสาอะไรกัน


                           “กาแฟป่าว?...กูชงเผื่อให้”  ไอ้รันมันเดินเข้ามาถามผม   เช้านี้เห็นทีต้องอัดกาแฟกันอีกแล้ว 

เมื่อคืนก็ตาแข็ง  เปลี่ยนเวรเฝ้ายามกันตลอด  ผมกะไอ้รันแทบไม่ได้นอนกันเลย   


                          “อืม...ได้ก็ดี...สักแก้วจัดขมเลยเพื่อน”  ผมบอกมันไป   ก่อนที่มันจะเดินตรงไปที่กาต้มน้ำร้อน  ซึ่งไอ้โทนี่

กำลังดูแลเรื่องเสบียงอยู่ในขณะนี้


                           มันหายไปไม่นาย   ก็เดินกลับมาพร้อมกาแฟร้อนกรุ่น  ติดมือมาสองแก้ว   ยื่นให้ผมแก้วหนึ่ง  ก่อนที่มันจะ

หย่อนตูดลงนั่งบนขอนไม้ข้างๆ ผม



                           “กู..นอนไม่หลับเลยหวะ....มึงเป็นไงบ้าง?”  มันเริ่มชวนคุยขึ้นมา
   

                           “ไม่ต่างกะมึงหรอก” ผมตอบมันไป


                           “สัด..แม่ง..เมื่อไหร่เรื่องบัดซบนี่มันจะจบลงซะทีว่ะ!..”  ผมเพิ่งเห็นอาการหัวเสียจากไอ้กุนซือเทพ   

ปกติมันเก็บความรู้สึกเก่งจะตาย  ควบคุมตนเองได้ดีที่สุดในกลุ่ม   ครั้งนี้มันคงฝืนเต็มกลืนถึงได้สบถออกมาแบบนี้  ผมเลยยื่นมือ

ไปบีบไหล่ให้กำลังใจมันไป  ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ต่างกะมันรู้สึกแย่พอๆกัน


                          “อดทนไว้เพื่อน   คิดว่าเราต้องเจอสองคนนั้นในไม่ช้านี่แน่นอน”  พูดปลอบมันไป  แม้จะยังไม่เห็นวี่แวว

เลยว่าจะเจอน้องได้ยังไง   แต่ผมรู้สึกอยู่ลึกๆ ในใจ  ว่าผมต้องได้เจอกับน้องแน่นอน


                         “กูห่วงพรตมันมาก  ยอมรับเลยหวะโต๋  กูโคตรรักมันเลย พูดได้ไม่อายเลยตอนนี้  ห่าพรตมันยิ่งคุณชาย

อยู่ด้วย  ชีวิตไม่เคยพบกับความลำบาก  มีแต่คนรองมือรองเท้าให้มันตลอด   หนำซ้ำนิสัยยังเหมือนเด็ก   มาอยู่กลางป่า

แบบนี้ไม่รู้มันจะเป็นยังไงบ้าง   กูห่วงมันมากเลยหวะเพื่อน”  ในที่สุดมันก็บอกความรู้สึกของมันออกมา   ยากนักที่

กุนซือเทพอย่างมันจะแสดงความรู้สึกส่วนลึกออกมาง่ายๆ  โดยเฉพาะจากปากมันเองยิ่งแล้วใหญ่  นี่ถ้าไม่อึดอัดฃ

เหลือทนจริงๆ มันคงไม่พรั่งพรูออกมาแน่นอน


                              “กูเองไม่ต่างจากมึงหรอกรัน  ถึงจะรู้ว่าตะเกียงเชี่ยวชาญป่าเขาแค่ไหน  แต่ยังไงเสียสองคนนั่นก็ไม่มี

อาวุธอุปกรณ์อะไรในการยังชีพในป่า   กูห่วงตะเกียงมาก   กินไม่ได้นอนไม่หลับเหมือนกัน...เพิ่งรู้ว่ากูรักน้องมากมายขนาดนี้   

มาแน่ใจโดยไม่ต้องพูดแล้วก็อีตอนเกิดเรื่องนี่แหละ   กูสัญญากะตัวเองเลยหวะ   พ้นจากเหตุการณ์นี่ไปได้ กูจะดูแล

ตะเกียงไม่ให้เกิดเรื่องไร  ที่มาแยกกูแบบนี้อีกเป็นอันขาด   ทรมานชิบหาย   เหมือนตายทั้งเป็นเลย...นึกดูแล้วกูอยากจะจับ

ไอ้พวกตัวบงการมาเชือดเนื้อแล่หนังออกเป็นชิ้นๆ ให้สมกับที่มันทำให้กูเครียดให้รู้ไปเลย  อย่าให้กูเจอแล้วกันกูไม่เว้น

สักตัวเลยคอยดู”   ผมก็หลุดอารมณ์โมโหออกมาพอกัน   ระบายซะหมดเลย  กะไอ้รันไม่ต้องปิดกันแล้ว  เพื่อนผมคนนี้

อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่  รู้ไส้รู้พุงกันดีกว่าใครเสียอีก



                                 “กูเข้าใจ  ความคิดมึงก็ไม่ต่างจากกูตอนนี้หรอก    ห่าพรต..เหยี่ยวรั่วของกูมันจะลำบากขนาด

ไหนเนี่ยะ...คงไม่ร้องไห้งอแงขี้มูกโป่งนะมึง   เห็นมันภายนอกบึกบืนแข็งแรงแบบนั้น   แต่กูรู้มันขี้ขลาด  ชอบกลัวผี  กลัวเสือ 

กลัวงู  กลัวแม่งไปหมด  จิ้งจกตุ๊กแกแม่งยังกลัว   นิสัยคุณชายแบบนั้น   มันจะทนได้หรือเปล่านี่แหละที่กูกังวล   จะว่ามันก็ไม่ได้

อีกก็ลูกคุณหนูอย่างนั้นนิ   สมองมันยิ่งชอบคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่ด้วย  ไม่รู้รั่วจิตตกไปถึงไหนแล้วมั้ง   ตะเกียงจะปวดหัว

ก็เพราะความรั่วของมันนี่แหละ   กูถึงได้ห่วงและกังวลอยู่นี่ไง...โธ่!..แม่งโว้ย!..ทำไมเราทำห่าไรไม่ได้เลยหวะ..นึกแล้ว

เครียดชิบหาย”   กุนซือเทพจิตหลุดเหมือนกัน   เราสองคนเลยได้แต่คอยให้กำลังใจกันไปมา  ทำได้ตอนนี้คงแค่นี่แหละ   

ผมเองเฝ้าภาวนาให้เจ้าป่าเจ้าเขาปกปักษ์รักษาน้องผมด้วย   แลกด้วยอายุผมให้หดสั้นลงก็ยอม    อย่าให้ตะเกียงเป็นอะไร

ไปเป็นอันขาด  ไม่งั้นผมคงทนรับสภาพไม่ได้แน่ๆ...........

ขอกำลังใจหน่อยนะค่ะ    ตะเกียงเข้าโค้งสุดท้ายแล้ว  อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้ว

อย่าลืมตามไปเชียร์  ให้กำลังใจพี่บอมย์ด้วยนะค่ะ  "จอมใจนักเลง"  เรื่องใหม่แกะกล่องเลยค่ะ


Luk.

[kitty]

 

[hahn]

หาน้องให้เจอเร็วๆนะ

[lucifel]

   ซึ้ง

[sunisa131]

โอ๊ะ....ตะเกียงมาแล้น ดีใจจังคนเขียนกลับมาแล้ว
ตอนนี้สั้นไปหน่อย...งี๊ดดดดดดด

เป็นกำลังใจให้นะคะ ใกล้จะจบแล้ว สู้ๆๆ
เดี๋ยวเราจะตามไปอ่านเรื่องใหม่....

[sayhi11]

อยากให้เจอเร็วๆๆค่ะ
เอาใจช่วยค่ะ

[littleFiNgeR]

เอาใจช่วยพี่โต๋ให้เจอน้องตะเกียงเร็วๆ ^^

[Piaanie]

คงใกล้จะได้เจอกันแล้วละม๊างงง สู้ๆทั้งคนแต่ง และ พี่โต๋กับสิงห์รัน 

[uaeb]

  เอาใจช่วยด้วยคนนะคะ สู้ๆๆๆๆ

[k00_eng^^]

ขอให้เจอตะเกียงกับพรตเร็วๆน๊า

[cheyp]

เอาใจช่วยให้ "หากันจนเจอ" น้าาาา

ตอนเจอนี่อาจมีงง ไหงมีตัวแถมมาด้วยอีก 2 คน  555555

[debubly]

เมื่อไหร่จะเจอกันน๊า

 

[ChiOln]

คิดถึงตะเกียง

พี่โต๋หาตะเกียงให้เจอเน้อ

[nunamicky]

ห่วงเมียจนกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยนะคะสองหนุ่ม

[คนริมคลอง]

คนอ่านก็เอาใจช่วยกันสุดฤทธิ์  ขอให้เจอกันเร็วๆ

[MiSS-U]

ตอนนี้พี่โต๋กับรันคงคิดถึงเมียมากกกกกกก
ขอให้หากันเจอเร็วๆ รอๆๆๆๆๆๆ

[donutnoi]

มาเป็นกำลังใจ ให้ทั้งสองฝ่ายได้พบกัน