- 2 -
“
กรองกุมภ์...ผมคงต้องเรียกคุณแบบนี้แล้วสินะ....คุณผนึกวิชาปิดทวารเข้ากับวิชามาร...
คุณไม่กลัวบาปกรรมตามสนองหรือไง...ทำไมถึงกล้าทำสิ่งเลวร้ายเช่นนี้ได้...ถอยหลังกลับตอนนี้ยังทัน...ผมอยากให้คุณ
ยุติทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณกำลังจะทำลงเสียตอนนี้ ไม่มีคำว่าสายเกินไป...คิดให้ดีดี” ไอ้พี่เทคมันยังคงทำหน้าที่โน้มน้าว
ชักจูงทางจิตวิทยาของมันต่อไป แต่กูตอนนี้เหงื่อเริ่มซึมออกมือออกเท้าแล้ว ขมับทั้งสองข้างเหงื่อผุดขึ้นเต็ม
แต่เพื่อไม่ให้ผิดสังเกตุ กูยังยืนนิ่งๆ ทั้งที่ใจสั่นหัวใจเต้นรัวเร็ว..หนำซ้ำความร้อนรุ่มที่เริ่มแผ่ขยายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นี่อีก
กูเดินลมปราณไม่ได้ผนึกขึ้นมามันกลับแตกซ่านไปหมด ไม่เกาะตัวรวมกันเป็นกลุ่มพลัง...สรุปกูรวมพลังลมปราณขับพิษ
ออกไม่ได้ หากเป็นเพียงพิษจากเหล้าสาเก...กูต้องขับออกได้สิแต่ทำไมกูถึงผนึกลมปราณไม่ขึ้น มันต้องมีอะไร
ในสิ่งที่กูดื่มมากกว่านั้น คำตอบคงอยู่ในเหล้าแก้วสุดท้ายที่น้องกิ่งส่งให้กูดื่มเป็นแน่...เพียงแต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร...
หากไม่รู้ต้นเหตุก็หาวิธีแก้ไม่ได้....คงต้องพยายามอดทนรวบรวมสมาธิไม่ให้จิตใจแตกไปด้วย..ไม่งั้นจะควบคุมฤทธิ์
สิ่งที่กำลังคืบคลานแผ่ไอความร้อนในตัวกูอยู่ยืดเอาไว้ให้นานที่สุดไม่ได้แน่
“
เพื่อให้สำเร็จขั้นสูง..สามารถต่อกรวรเวทย์อัคนี กับพลังสิงห์พิโรธที่จ้าวพ่อพ่ายแพ้ไป
เมื่อสิบกว่าปีก่อน ฉันจำเป็นต้องฝึกพลังมารผนวกเข้ากับเคล็ดวิชาปิดทวาร ผลที่ได้มันคุ้มค่ายิ่งกว่า เพราะฉัน
สามารถควบคุมวัยปกปิดพฤติกรรม และที่สำคัญฉันก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของพลังปิดทวาร..ถึงขั้นพลังเบิกทวาร
ซึ่งไม่มีใครฝึกสำเร็จมาก่อน พวกคุณไม่รู้สินะว่าพลังนี้สามารถปิดกั้นและดูดพลังกระจายของสิงห์พิโรธ รวมทั้ง
ปิดจุดแข็งเปิดจุดอ่อนของวิชาวรเวทย์อัคนีให้กลายเป็นวิชาของเด็กเล่นขายของไปในพริบตา....ฮ่ะ..ฮ่ะ...ฮ่ะ..ฮ่าๆๆๆ”
ท่าทางหัวเราะเสียงแหลม กับกริยาหยิ่งลำพองของกรองกุมภ์ในตอนนี้..ดูแล้วทั้งสังเวชและหมั่นไส้ไปพร้อมๆกัน
ไอ้พี่บอมย์มันทนฟังตั้งนานคงอดไม่ได้ แทรกขึ้นมาทันที
“
กิ่ง...ทำแบบนี้ไม่คิดว่าไอ้กานจะเสียใจแค่ไหน...อุตส่าห์คบกันมาตั้งสองปี..ไอ้กานมันทะนุถนอม
และจริงใจกับกิ่งมาก หากมันรู้ความจริงไม่คิดหรือว่าเพื่อนพี่จะรับไม่ได้” ไอ้พี่บอมย์มันคงลืมตัวไปแล้วเหอะ...ว่าคนที่มัน
คุยด้วยคือรุ่นพี่ที่แกกว่ามันเกือบ 9ปี เหอ..เหอ..เหอ...อุตส่าห์แทนตัวพี่ใส่เค้าอีกมึง ไม่เจียมสังขารจริงเลย...
น้องกิ่งของมึงตอนนี้ ยังกะปีศาจสองพันปีในเรื่องโปเยโปโลเยซะงั้น...
“
ฮ่าๆๆๆๆ....นี่โง่หรือแกล้งเซ่อกันค่ะ..บอมย์เบย์ขา...จะบอกให้เอาบุญ...ที่ฉันคบหา
ยอมเปลืองตัวกับไอ้เด็กเมื่อวานซืนอย่างเพื่อนแก...เพียงเพราะจุดประสงค์ต้องการเข้าไปตีสนิทกับโตโต๋คนเดียวเท่านั้น
สิงห์เย็นชาตัวนั้น..มันเข้าหายากมาก...และมันคนเดียวเท่านั้นที่ฉันรักมาตลอดตั้งแต่แรกเห็น...แต่ไม่ว่าฉันจะทำวิธีไหน...
เพื่อนขี้เก็กงี่เง่าของพวกแกไม่เคยหันมาชายตาแลฉันสักนิด....หึหึหึ!..เพราะต้องการข้อมูลและสอดแนมพวกแก..
เพื่อวางแผนรอให้ถึงวันนี้มาตลอด...ฉันต้องทนปั้นหน้าเป็นสาวน้อย คอยมองตามไอ้สิงห์เย็นชานั้น...ฉันยิ่งเจ็บปวดมากมาย
เมื่อมันกลับไปรักไอ้เด็กเมื่อวานซืนปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างแก...ตะเกียง...ไม่ติดว่าแกคือกุญแจสำคัญในการเปิดถ้ำสมบัติ
ของอดีตผู้นำ...ชีวิตแกคงไม่อยู่รอดมาถึงทุกวันนี้หรอก...ที่น่าเจ็บใจไอ้กานคู่ขาที่จงรักภักดีของฉันยังไปหลงรักแกอีกคน....
ทำให้ฉันเกลียดแกเข้ากระดูกถึงต้องส่งน้องสาวเพียงคนเดียว เข้าไปทำให้แกกับโตโต๋แตกแยกกัน
แต่กับไม่เป็นผล...พวกแกรักกันปานแหกตูดดม...ตัวไม่เคยห่างกันเลย...ทำให้แผนฉันล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า...ครั้งนี้
ฉันกำจัดแกได้....โดยที่ไม่จำเป็นต้องเก็บชีวิตแกไปใช้เปิดกลไกของถ้ำสมบัติอีกต่อไป....ฮ่ะ..ฮ่ะ..ฮ่ะ....แกไม่รู้หรอกว่า
ฉันต้องสังเวยซากศพมาเป็นพัน...ต้องฟูมฟักสัตว์เลี้ยงของฉันมากว่าสองปี...ใช้เลือดของฉันเลี้ยงดูมันอย่างดี...
เพื่อให้จิตของมันรับคำสั่งจากฉันจนเป็นผลสำเร็จในวันนี้ได้....ต้องทรมานร่างกายและอดทนมากแค่ไหน....ความจริงแล้ว
หากพวกแกไม่ไปบุกพังฐานที่มั่นแพนเฮ้าส์ของฉันเมื่อสองวันก่อน...ฉันคงไม่คิดใช้สัตว์เลี้ยงของฉันเด็ดขาด...มาถึงตอนนี้
มันไม่มีทางเลือก..จำเป็นต้องจัดการให้สิ้นซาก...พวกแกทุกคนที่อยู่ที่นี่จะไม่มีชีวิตรอดกลับไป พรุ่งนี้เช้าไม่เกินตีห้า...
ฉันและน้องสาวพร้อมกับพรรคพวกจะสร้างสถานการณ์ว่าเราถูกโจมตี...เล่นละครนิดหน่อย...ก็ตบตาสิงห์เย็นชา
และพวกที่เหลือได้...พวกฉันจะกลับไปใช้ชีวิตปกติ...ใช้สัตว์เลี้ยงของฉันบังคับจิตใจร่างกายของโตโต๋ให้มาสยบ
แทบเท้าของฉันเอง คราวนี้ทุกอย่างที่วางแผนไว้ก็จะสมหวัง....ฮ่ะ..ฮ่ะ..ฮ่ะ...” กรองกุมภ์หัวเราะสะใจบ้าคลั่ง...
เธอคงมีความสุขและคิดว่าทั้งหมดที่ทำมาจะไม่มีทางผิดพลาดได้อีก
“
เฮ้ย!...กระหรี่กุมภี...น้องสาวมึงคนไหนว่ะ?.."...แนะนำให้รู้จักมั้งดิ..ไม่ต้องงงที่พูดไม่เพราะกับมึงนะ...เพราะกูคิดว่ามึงไม่น่ารักเหมือนเดิมที่ควรให้เกียรติเหี้ยไรอีก...
ที่สำคัญในเมื่อมึงกะฆ่าหมกพวกกู....กะแย่งเอาแฟนน้องกูไปกกเป็นผัวมึงอีก..ไม่จำเป็นที่เหยี่ยวรูปหล่อ
พ่อรวย...กระจวยใหญ่อย่างกูต้องให้เกียรติสตรีที่เป็นปีศาจหรอกจริงป่ะ!..” เวร..ไอ้พี่พรตเหยี่ยวรั่ว...หลังจากที่มัน
นอนทำปากขมุบขมิบหน้าตาบึ้งตึงมาได้สักพัก สบโอกาสเปิดปากขึ้นมาเล่นเอากรองกุมภ์หรือน้องกิ่งตาวาวโรจน์แดงก่ำ
จนหน้ากลัว...ไอ้พี่เหยี่ยวบ้าเอ้ย..มึงจะหดชะตาชีวิตให้สั้นทำไมเนี่ยะ..ไปยั่วมันแบบนั้น....มึงไม่เห็นเหรอ..
ว่าตอนนี้มันกลายเป็นมารไปแล้ว...เดี๋ยวได้ตายเพราะปากจริงๆเลยนิ..
“
พี่กรองไม่ต้อง..ไอ้ปากสามหาวไม่มีสัมมาคารวะ...น้องจัดการสั่งสอนให้เอง” พูดจบ
ไม่รอให้อนุญาต..ศรีริต้าจัดการตวัดหลังเท้าใส่หน้าเน้นบริเวณปากไอ้พี่พรตไปสองทีเต็มๆ เลือดทะลักกลบปากมันทันที
“ปั๊ก!...บ๊บ!...” เห็นแล้วอดสงสารมันไม่ได้ แก้มแดงช้ำทันที จากพลังเท้าที่ตวัดเตะ ทำให้รู้ว่าริต้ามีวิชาป้องกันตัวไม่ใช่ชั่ว
อาจจะเป็นมือดีเกรด A ของทีมพวกมันเลยด้วยซ้ำ
“
ถือโอกาสแนะนำตัวบ้าง....ศรีริต้า...หรือกรองเกย...น้องสาวพี่กรองกุมภ์...ถึงฉันไม่ได้ฝึก
เคล็ดวิชาปิดทวาร...แต่คอมมานโดฯหน่วยกล้าตาย ฉันได้เหรียญกล้าหาญอันดับหนึ่ง พี่ฉันไม่ต้องการให้ฉันฝึกวิชามาร..
ส่งฉันไปเรียนต่างประเทศ เพื่อกลับมาช่วยงานของพวกเราต่อต้านรัฐบาล...อุดมการณ์ที่ต้องแลกมาด้วยชีวิตเลือดเนื้อ
ของพี่น้องเรามากมาย...คงไม่ยอมให้ปากพล่อยๆ ไร้สัมมาคารวะ..มาแตะต้องพี่สาวฉันแน่...และขอบอกไว้พวกแกทุกคน
ไม่ต้องใจร้อน..ได้ไปเฝ้ายมบาลกันสมใจอยาก...ก่อนจะไปพี่สาวฉันยังได้แก้แค้นคืนให้ฉันด้วย..สำหรับการดูถูกเหยียดหยาม
ของการมีตัวตนของฉันที่ผ่านมา....ตะเกียง...คราวนี้แกได้สนุกกับยาสั่งสัตว์เลี้ยงพิเศษของพี่ฉันยันเช้าแน่นอน...ที่สำคัญ
แกจะได้มีผัวมากมายหลายคนในกลุ่มเพื่อนแกที่นอนหมดแรง..ขยับได้เฉพาะปากหมาเน่าๆ ของพวกมันเท่านั้น...หึหึหึหึ”
กูเริ่มเย็นเหยือกสันหลัง...ไอ้สองพี่น้องนี่มันหาวิธีจัดการกับกูแบบไหน..ฟังจากที่มันเกริ่นคงไม่ใช่วิธีสวยงามนักหรอก...
ไม่รู้กูไปฆ่าโคตรเหงาพวกมันหรือไง...ดันมาจงเกลียดจงชังกูซะงั้น..เวร
“
กรองกุมภ์...พี่ไม่รู้ว่าเธอทำอะไรกับตะเกียง...ทำไมต้องคิดทำร้ายน้องเค้าปานนั้น...
ต้องการอะไรก็เอาไปสิ...ไม่เห็นต้องทรมานกันเลยนี่...เขมรหรือคนไทยเราต่างนับถือศาสนาพุทธเหมือนกัน
เธอไม่กลัวบาปกรรมตามสนองหรือไง...พี่เสียดายความรู้ความสามารถของเธอสองพี่น้อง...ในโลกนี้จะมีผู้หญิงสวยเก่ง
ฝีมือดีแบบพวกเธอสักกี่คนกัน...นี่เธอได้เป็นถึงผู้นำของกลุ่ม..เป็นที่ยอมรับจากชายอกสามศอก..แต่เธอกลับนำ
ความสามารถมาใช้ในทางที่ผิด..คิดเสียใหม่ตอนนี้ยังไม่สาย...หยุดเถอะ...อย่าให้ถลำลึกไปมากกว่านี้เลย”
ไอ้พี่ชนะพูดเตือนขึ้นมาบ้าง การพูดจายังคงนายทหารน้ำเสียงทุ้มลึกกังวาน มีพลังและที่สำคัญน้ำหนักการชี้แนะ
ก็ดูดีมีสาระมาก
“เก็บความหวังดีของคุณไว้เถอะคุณชนะ...เส้นทางของคุณที่เป็นนายทหารกับพวกฉันที่กอบกู้
ให้เผ่าพันธุ์พี่น้อง มันคนละอุดมการณ์กัน พวกเราถือคติต่อให้ต้องฆ่าอีกสักกี่พันกี่หมื่นศพ..แล้วสามารถก้าวสู่จุดสำเร็จ
ของเป้าหมาย เราก็ต้องทำ...สำหรับตะเกียง..เมื่ออยากรู้ว่าฉันทำอะไร...จะบอกให้ก็ได้ถือว่าเห็นแก่สัมพันธภาพเก่าก่อน
ที่เคยมี....ฟังให้ดี...ที่พวกแกขยับไม่ได้นั่นคือยาสั่งสลายพลัง....ทำให้ร่างกายอ่อนเปลี้ยหมดแรงแต่ยังมีความรู้สึก..
เพียงแต่ขยับแขนขาไม่ได้เพราะมันสลายพลังทำให้แรงไม่มี สติความรู้สึกของทุกคนยังคงปกติ ฉันสั่งหัวหน้าหมู่บ้าน
ที่มีศักดิ์คือนายกองมือซ้ายของฉัน...จัดการผสมในสาเกให้พวกแกกิน...แต่ไม่รู้เพราะอะไร...ตะเกียงน้องน้อยของพวกแก
มันกลับสลายยาสั่งของฉันไม่มีผลต่อร่างกายของมัน...ฉันรู้แค่เห็นตอนจับแก้วยกดื่มก็รู้แล้วว่าใครถูกพิษไม่ถูกพิษ
ใครต้านพิษได้ไม่ได้...เพราะฉะนั้นจำเป็นต้องใช้ไม้ตาย...ฉันใช้หนอนราคะ...ใส่ในแก้วที่ให้น้องพวกแกกินกับมือ...
หนอนตัวนี้เป็นหนอนแก้วที่หายากที่สุด ตัวขาวใสโปร่งไม่สามารถสังเกตุได้นอกจากคนที่เลี้ยงมันมา...ฉันใช้เวลากว่าสิบปี
ค้นหามันมาได้..เพาะเลี้ยงด้วยเลือดของฉันให้มันดูดกินทุกวัน ซึ่งมันต้องดูดจากเต้านมข้างซ้ายของฉันเท่านั้น..
เพื่อจิตของฉันกับมันสัมพันกันจนสั่งการมันได้ เหมือนเลี้ยงสัตว์เชื่องๆ สักตัว แต่คนเลี้ยงต้องฝึกวิชามารถึงจะมีชีวิตรอด
นี่ไงคือเหตุผลที่ฉันต้องฝึกวิชามารเพื่อผนึกเข้ากับเคล็ดวิชาปิดทวาร ฉันต้องทนแบกรับความเจ็บปวดทรมานเร่าร้อน...
ต้องหาวิธีปลดปล่อยตัวเองให้ไอ้กานร่วมรักกับฉันเป็นประจำ..เพราะหนอนตัวนี้ชื่อมันก็บอกแล้วว่าหนอนราคะ...นอกจากมัน
จะดูดเลือดฉันไปเลี้ยงตัวมันเองแล้ว มันยังปล่อยพิษราคะที่ร้ายแรงทำให้ผู้ได้รับต้องอยากร่วมรัก ไม่งั้นเลือดออกทวาร
ทั้งเก้าตายในที่สุดหากดื้อรั้นไม่ยอมปลดปล่อยตัวเอง...ฉันได้รับพิษแค่เล็กน้อยเพราะเลี้ยงมันจากภายนอก สำหรับตะเกียง
กินมันเข้าไปในกระเพาะ..หนอนราคะถึงวัยที่จะจำศีลซึ่งมันใช้เวลาจำศีลกว่า 5 เดือน มันจะดื่มเลือดของตะเกียงจนอิ่ม
จากนี้ใช้เวลาราวๆ ตีห้ามันก็จะอิ่มและเข้าสู่การจำศีลของมัน..เลือดที่อยู่ในตัวมันจะถูกเก็บเป็นเลือดบริสุทธิ์เหมือนเลือด
อยู่ในร่างของตะเกียง...เพราะฉะนั้นฉันไม่จำเป็นต้องใช้ตะเกียงตัวเป็นๆไปเปิดกลไกถ้ำอีกแล้ว เมื่อถึงกำหนดเวลา
อีกสามเดือนฉันก็แค่เอาหนอนราคะไปเปิดถ้ำก็หมดปัญหา...ฉันสามารถเรียกมันออกมาจากร่างของตะเกียงได้สบายๆ
เพื่อเก็บรักษามันไว้ ส่วนตะเกียงระหว่างที่หนอนราคะดูดเลือดไปมันก็จะปล่อยพิษราคะออกมาเรื่อยๆ
เชื่อว่าไม่เกินหนึ่งชั่วโมงต่อจากนี้ ตะเกียงต้องทุรนทุรายกับพิษราคะ...ต้องได้รับการปลดปล่อยอย่างอึด
ไม่น้อยกว่าสี่ห้าครั้ง ตอนพิษกำเริบจะหมดความอายไม่รู้ผิดชอบชั่วดี...สติจะเหมือนเดรัจฉานต้องการสมสู่เยี่ยงสัตว์
จนสาแกใจพิษถึงจะทุเลาเบาบางคืนสติกลับมาในที่สุด...ฉันถึงเตรียมพวกนายทุกคนไว้เป็นผัวตะเกียงยังไงหละ...
น่าจะดีใจกันนะ..ที่อย่างน้อยฉันยังให้เกียรติพวกนายเป็นผัวตะเกียง...ไม่ต้องใช้ลูกน้องของฉันร่วมยี่สิบคนที่เห็นกันนี้แทน
อย่างน้อยฉันก็รู้มาว่าพวกนายทุกคนต่างลุ่มหลงไอ้เด็กหน้าสวยคนนี้กันทั้งนั้น นี่ไงโอกาสอันดี..ที่จะให้พวกนายไปสนุกกัน
ตะเกียงจะมีความต้องการอย่างมากจะหยุดก็ต่อเมื่อหนอนราคะออกจากร่างกายเท่านั้น ซึ่งไม่มีทางเป็นไปได้..
เพราะพลังภายในร่างกายไม่สามารถเดินพลังขับหนอนออกมาได้ พยายามไปก็ปล่าวประโยช วิชาพลังฝีมือที่มี
จะใช้ไม่ได้เลยสำหรับคนที่กินหนอนเข้าไป...นอกเสียจากจะมีพลังจากภายนอกดูดดึงเอาหนอนออกมา...แต่ก็อยากที่บอก
เมื่อหนอนย้ายจากร่างของตะเกียงไปยังคนที่ดูดเอาหนอนออก...ซึ่งจะถ่ายต่อกันได้ก็ทางปากเท่านั้น...ฮ่าๆๆๆ..
และคนๆนั้นต้องมีพลังดึงนอนได้ด้วย...นอกจากสิงห์โตคำรามแล้ว ไม่มีทางดึงหนอนออกมาได้...ในกลุ่มพวกแก
ไม่มีใครรู้วิชาตระกูลสิงห์โตคำรามแน่นอน...เพราะในนี้ไม่มีโตโต๋มาด้วย ที่สำคัญหนอนที่ย้ายเข้ามาในร่าง
อีกคนจะตายทันที..ตายพร้อมกับหนอนราคะสัตว์เลี้ยงของฉัน...ทั้งหนอนทั้งมันคนนั่นจะตกตายตามกัน..เพราะหนอน
ย้ายพลังชีวิตเข้าสู่ร่างของมันจะกินเลือดของคนนั้นแต่เลือดที่กินก่อนการจำศีลจะปนกันไม่ได้หนอนจะตาย...เมื่อมันตาย
มันจะปล่อยพิษในตัวมันเป็นพิษร้ายที่คร่าชีวิตเร็วยิ่งกว่าพิษของงูจงอางเสียอีก...พูดไปพวกแกก็แค่รับรู้ เพราะพวกแก
ไม่มีใครสามารถดูดหนอนถ่ายมาไว้ที่ตัวพวกแกได้หรอก..อีกอย่างฉันไม่เชื่อหรอกว่าพวกแกจะรักไอ้เด็กหน้าสวยนี่
จนยอมตายแทนมัน...ทางที่จะช่วยมันได้ก็แค่ร่วมรักเสพสมกับมันให้หนำใจซะ...ที่บอกว่าต้องเป็นพวกแกทุกคน..
เพราะยาสลายพลังที่พวกแกกินเข้าไป...มันทำให้พวกแกร่วมรักกับตะเกียงได้คนละครั้งเท่านั้น
หากเกินกว่าหนึ่งครั้งคนที่ตายคือพวกแก เพราะยาสลายพลังกับพิษหนอนราคะจะผสานเข้าด้วยกัน จนทำให้กลายเป็นพิษ
ร้ายกาจวิ่งเข้าหัวใจพวกแกเช่นกัน....จะยากอะไรฉันคำนวนไว้ให้หมดแล้ว...นับพวกแกที่เห็นๆ มีตั้งห้าคน...รวมกันห้าครั้ง...
แค่นี้ตะเกียงก็สบายตัวไม่ต้องทรมานแล้วกับพิษราคะของหนอน...แต่ที่ฉันบอกว่าชีวิตของพวกแกจะไม่มีใครรอดออกไปได้..
เพราะสุดท้ายพวกแกจะต้องตายอยู่ดี...เนื่องจากฉันตัดสินใจแล้วว่าต้องเก็บพวกแกทุกคน..ไม่ให้ใคร
หลุดออกไปเปิดเปิงพวกเราได้...จะไม่มีใครรู้เป็นอันขาดว่าผู้นำของกลุ่มเขี้ยวหมูป่าคือฉัน..เข้าใจแล้วสินะ” กรองกุมภ์พูดจบ
พวกกูแม่งปากอ้าตาค้างกันเป็นแถว..แม้แต่ตัวกูเองก็พลอยเป็นไปกับเขาด้วย..ไม่รู้ยังพอว่า..พอรู้กูยอมรับจิตตกไปตาตุ่มแล้ว
เหอะ...เหี้ยสัด...ทำไมกูต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยว่ะ!..ที่สำคัญนังมารนี่มันพูดจริง
ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแน่ เพราะกูรวบรวมลมปราณขับพิษไม่ได้..ไม่แม้แต่จะผนึกพลังวรเวทย์อัคนีด้วยเช่นกัน...
รับรู้ความรู้สึกได้แต่ไม่มีพลังวังชา...และที่น่ากลัวในตอนนี้..ความร้อนรุ่มที่เริ่มแผ่ขยายเพิ่มขึ้นรวดเร็วจนเหงื่อกาบ
กูแตกเต็มตัวไปหมด...ใช่..กูกำลังมีความต้องการ...แม้จะยังพอควบคุมไว้ได้...แต่กูเชื่อว่าไม่เกินครึ่งชั่วโมง
กูจะทนไม่ไหวแล้ว..ตะเกียงน้อยเริ่มขยายแข็งขึงตุงกางเกงแล้วตอนนี้...นรกสัด....
“
พวกแก..จัดการลากพวกมันไปทิ้งรวมกันไว้ในกระต๊อบให้หมด...จัดเวรยามเฝ้าไว้ให้แน่นหนา..
ที่สำคัญไม่ต้องสะเอ่อะ..ไปร่วมรักกะไอ้หน้าสวยมันเด็ดขาด...ปล่อยให้พวกมันหกคนมั่วกันให้สนุก....ฮ่ะ...ฮ่ะ..ฮ่าๆๆๆๆ”
นังมารปีศาจมันสั่งการ..พร้อมกับสมุนพลพรรคของมันเดินเข้ามาหิ้วปีกพวกกู เข้าไปโยนในกระต๊อบที่มีแต่เสื้อปูรอง...
นี่กูจะกลายเป็นสัตว์กระสันการร่วมรักใช่ไหม...
สิงห์โต๋..ช่วยกูด้วย...ไอ้พี่โต๋....ช่วยยยยยด้วยยยยย...อร๊ากกกกก!!!!!..อย่าลืมเข้าไปแอดเมลล์ทิ้งไว้ในเมลล์ที่พี่หนึ่งโมฯเล้าฯ แจ้งไว้ในกระทู้
ของนิยาย..เรื่องเพราะรัก...จึงเปลี่ยนได้...สำหรับคนสั่งหนังสือพี่วีนะค่ะ
พลาดตกหล่นไม่ได้หนังสือ มาว่ากันไม่ได้เด้อ..
รับทราบแล้วติดตามอัพเดสข่าวด่วน
ไปดูที่หน้า 80 ของนิยายเพราะรัก..พี่หนึ่ง..เค้าทิ้งเมลล์ไว้ในนั้นแล้ว
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
