หัวข้อ: @@@โดยLuk {ตะเกียงพิเศษ}

[punchnaja]

มีอะไรกันนี่ ขอพ่อเขารึยังคะพี่โต๋

ชริๆ ทำอะไรก็ยังไม่ชัดเจน ยังมีแฟนอยู่แต๊้ งอนพี่โต๋หนึ่งดอก-*-

[หอยทาก]

ไม่น๊า เอกราชน้องตาเกียงงงงง
โฮก โดนถูไปซะแว้วววววว
แต่เลือดกำเดาแทบพุ่งแน่ะ = =
แหะๆ ร้ายนักนะสิงห์โต๋
ว่าแต่สิงโตถูตะเกียง =_____=
นี่มันเรื่องอะลาดิน+ไลออนคิงใช่มะ

[Whatever it is]

ง่ะ อีพี่โต๋ แกสารภาพรักก่อนซิยะ 

[donutnoi]

พี่สิงห์โต๋ ล่อลวงน้องตะเกียง  เอาอีก เอาอีก   

[Goodfellas]

อ๊ากกก ชิงสุกก่อนห่าม

เดี๋ยวพลังลมปราณของน้องตะเกียงจะย้ายไปยังตัวพี่โต๋นะครับ

จะกลายเป็นว่าพี่โต๋มีพลังพิเศษไปซะนี่ อิอิ

[zombi]

สมกับที่รอคอย 

[takara]

พี่โต๋ไม่เคลียร์อะ เล่นจัดการตะเกียงซะหมดแรงเลยแฮะ อิอิ

[tawan]

อ่านทันแล้ว

น่ารักชอบน้องตะเกียงมาก

น้องโต๋ก็น่ารัก

 

[babanabekuya]

 :impress2:อายจังเยย

[seaz]

ต้องขอต้อนรับน้องตะเกียงและพี่โตโต๋ เข้าสู่งโครงการปลูกป่าถาวร ^^

[namtaan]

พี่โต๋ทำแบบนี้ได้ยังไง น้องตะเกียงเสียหายมากมาย
อยากปกป้องน้องเนี่ย ต้องทำถึงขนาดนี้ หรือว่า พ่อกับแม่ของพี่โต๋จะรู้เห็นเป็นใจกันนะ

แล้วที่พูดไว้ว่่าจะไม่ทำให้น้องผิดหวัง เสียใจเนี่ย ต้องเริ่มปฏิบัติได้แล้วนะ

อันดับแรก ยายเจ๊อังและสหายน่ะ ทำยังไงดี

บวกอีก 1 แต้ม รอลุ้นต่อเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ

มีอะไรกันนี่ ขอพ่อเขารึยังคะพี่โต๋

ชริๆ ทำอะไรก็ยังไม่ชัดเจน ยังมีแฟนอยู่แต๊้ งอนพี่โต๋หนึ่งดอก-*-

ใช่เลยๆ บวกให้ 1 แต้ม เมนท์สั้นๆแต่ชัดเจนดี

[lovevva]

 

 o18ตะเกียงโดนโต๋พรากเวอร์จิ้นซะแล้ว

+1ค่ะ

[SuSaya]

ฉวยโอกาสสุด ๆ อ่ะ...แต่ก็นะ ถ้าไม่รีบมีหวังโดนคนอื่นฉกไปแน่ ๆ 
โต๋สุดยอด...ดูแลน้องดี ๆ นะ ขอให้ผ่านด่านผู้ใหญ่อย่างปลอดภัยครบสามสิบสอง

[engrish]

กด+ให้แล้วจ้า
ขอไปเติมเลือดก่อนน้า

[LadyOneStar]

อ่า หนูน้อยไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมหมาป่าหรอก 

[eve2011]

  ไปซะแล้วเวอร์จิ้น 

[EunJin]

และแล้วหนูตะเกียงก็เสียให้พี่โต๋จนได้....อิอิอิ +1 ให้ค่ะ

[Poseidon]

จะเป็นยังไงต่อนะเนี่ย อยากรู้จัง จะโกรธพี่โต๋ป่าวเนี่ย น้องตะเกียง'_'

[p_phai]

บทจะง่าย ก้ง่ายๆ เนอะ

[Me_kame_nishi]

+1 กับการลาเวอร์จิ้นของตะเกียงจ้า

แต่อิพี่โต๋นี้จอมรวบรัดเลยนะ ถึงจะอ่านเหตุผลไปแล้วก็เถอะ...
ส่วนน้องตะเกียงก็คงมีใจให้บ้างแหละ ไม่งั้นอิพี่โต๋เสร็จแน่ๆ ฝีมือสู้ตะเกียงไม่ได้นี่น่าาา หรืออิพี่โต๋ซ่อนฝีมือไว้อีก

[puppyluv]

ตาเกียงจ๋า

[Baruda]

 

[cheyp]

พอใจมากๆ
เอาไปเลย +1 อิอิ

แต่แหม อดเสียดายนิดๆไม่ได้นะ ที่น้องตะเกียงเสียให้พี่โต๋ซะแร้ววววว

[cocoaharry]

แล้วจะไปกินข้าวไหวมั้ยเนี่ย

[Vesi]

ลา....เอ่ยคำลาด้วยใจแผ่ว ไม่จิ้นแล้ว วันนี้โดนเปิดซิง..... ลา ต้องเสียจิ้นเผื่อเดินทางสายใหม่.....(จำเนื้อไม่ได้)
//ช่วยร้องเพลงลาจิ้นของตะเกียง
Credit: เพลง ลา ในอัลบั้มของสาธิต มช.

[iota]

สิ่งที่คอยรอ...
กินหัวกินหางกินกลางตลอดตัว
สิงห์โต๋ นี่เจ้าแผนการตัวจริงทำได้เนียนมาก
แบบนี้ก็มีข้ออ้างไม่ต้องให้น้องไปงานเลี้ยงขอบคุณได้แล้วสินะ
+1แล้วก็ :กอด1:โตโต๋กับน้องตะเกียง
ว่าแต่มีเวอร์ชั่นอ่างนำ้แล้ว
มันต้องมีเวอร์ชั่นบนเตียงด้วย ใช่มั้ย :z1:สิงห์โต๋

[kboom]

เอาจื้นน้องตะเกียงคืนมา

[หอยทาก]

รอไอคุณโตโต๋
มาสารภาพหรือจะฟัง
น้องตะเกียงมาฟ้องก่อนดี  = w =

[luxilove]

Part  33
ไข้แดก..เพราะโดนเปิดซิง.
.
.
.
.
.
ปวดระบมไปทั้งเนื้อทั้งตัว ปวดหนึบโดยเฉพาะช่องทางข้างหลัง กูไม่ได้ไปตามนัดไอ้พี่จิมมันหรอก 

สภาพงี้แค่เดินให้ได้ปกติก็บุญแล้ว  ไอ้พี่โต๋จัดการโทรบอกพวกพี่รัน ไม่ต้องรอ..ให้ไปกันเลย 

เจ้าภาพถามบอกกูไม่สบาย กลับถึงบ้านก็เป็นไข้ตัวร้อน เพื่อไม่ให้เสียมารยาท

ทุกคนไม่ควรยกเลิกนัด เพราะเจ้าภาพตั้งใจแล้ว อย่างน้อยคนที่ช่วยพวกเค้ายังมีไอ้พี่โทนี่ 

กะไอ้พี่บอมย์เป็นแกนนำ ขาดกูไปคน..คงไม่เป็นไร กูรู้ข้อมูลคร่าว ๆ แค่นี้ จากนั้นก็ผล่อยหลับ

เพราะเพลียจัด กระทั่งกลางดึกเป็นภาระไอ้พี่โต๋ ต้องคอยดูแล..เพราะไข้ขึ้นสะบัดร้อนสะบัดหนาว

ทั้งคืน..โทษกูไม่ได้..ใครเล่าทำให้เป็นแบบนี้ ไอ้ตะเกียงห่างหายจากการป่วยมาตั้งหลายปี

กลับมานอนซมพิษไข้เพราะโดนมัน..อ่ะ..จึ้ยยยยๆๆๆๆ....ไม่พูดดีก่า กูเองก็น่ะ..ดันสมยอมเค้าซะนี้

ถ้าใจแข็งหยุดทุกอย่างซะ..ก็ทำได้ แต่เจอลูกอ้อนมันเข้า กลับรู้สึกดี..เลยตามเลยจนได้เรื่อง   

นี่ตั้งกะลืมตาตื่น..ยังไม่เห็นหน้ามันเลย นอนแผล่ะอยู่บนเตียง  ไม่อยากกระดิกกระเดี้ยตัวเลยง่ะ 

ลองขยับดูแล้ว  ยังกะร่างมันจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ไอ้ตอนโดนยังไม่เท่านี้  แม้จะเจ็บจุกแต่ก็รู้สึกดี 

ทำไมตอนนี้มันถึง..หูยยย...ฟื้นตัวโครตลำบากเลยว่ะ!....ทำไมทรมานงี้ไม่รู้..ใครเคยโดน..เป็นอย่างนี้

กันหรือป่าว?  แล้วคนที่เป็นฝ่ายรับ  มันไม่ทรมานทุกครั้งรึนี่? 


“อ้าว!...ตื่นแล้วเหรอ”  ไอ้พี่โต๋..เข้ามาเงียบจริง กูไม่ตอบ..เอาแต่กลอกตาไปมา ไม่รู้จะตอบทำไม 

เห็นอยู่..ไม่ตื่นจะลืมตาหรือไง..ไอ้บร้าๆๆๆ..


“ลุกไหวไหม...” ยังไม่ทันตอบ ดันก้มหน้าลงมา  กูผงะ..นึกว่าจะจูบรับบ่ายเพราะมันเลยอรุณแล้วไง 

สายแล้วเห่อะ!   ย่างงง..ไม่ได้แปรงฟันโว้ย!  ไหนได้เสือกจับหน้ากู..เอาหน้าผากมาแตะกันซะงั้น


“อึม..ไข้ลดแล้ว  ดีจัง..อาบน้ำอุ่นได้แล้ว..ไข้คงไม่กลับตัวไม่ร้อนแล้วด้วย”  วิธีวัดไข้มึงหรือนี่

ไข้จะกลับ..ก็เพราะมึงนี่แหล่ะ!..ล่อหน้ากูร้อนเลยดูดิ ไม่ชินกับมันเลยเว้ย!...ให้ตายเห่อะ!


“หึ..หึ..เขินพี่เหรอ..ไม่ต้องเขินแล้วมั้ง..ไม่มีตรงไหนที่พี่ไม่เห็นแล้วนิ..หลักฐานชัดเจนขนานนี้..

ไม่เห็นต้องอายกันเลย” พูดจบมันเปิดเสื้อหันหลังให้ดู  ไอ้เชี้ยรรร..รอยข่วนเป็นทาง ไม่นับรอยเล็บ

จิกเป็นรอยแดงอีกเพียบ ชัดซะ..ยิ่งตัวมันขาวด้วยแล้ว...ไม่ต้องสืบว่ารอยอะไร ฝีมือกูเองหรือนี่...

ร้อนแรงโครตๆๆๆ...อร๊ายยยยยๆๆๆๆๆ....อายตัวเองทำไปด้ายยยย....หน้ามุดหมอนแม่งเลย...

ไม่ไหวหน้าจะระเบิด..ลองมาคิดดูแล้ว แค่เนี๊ยะ..เล็กน้อยกว่ากูโดนเห่อะ..เทียบกับระบมอยู่ตอนนี้


“อ้าว!...ทำไมอายขนาดนั้น...เดี๋ยวก็ไม่ต้องลุกหรอก...ชักอดใจไม่ไหวแล้วนะ..ตะเกียง”  ดูมันพูด 

กูหันขวับ  ไม่ลืมคว้าหมอนติดมือ..ขว้างใส่หน้ามันทันที


“พลั๊ก..โอ้ย!.” มันแกล้งร้องขึ้นมา รู้หรอกมึงไม่เจ็บสักกะหน่อย


“..เขินโหดว่ะ!...เมียกู”  เวรแล้ว..ดูสรรพนามเรียกกูดิ...รับม่ายด้ายยยๆๆๆ...อ๊ากกซซซซ..


“ห้ามพูดคำนี้อีกน่ะ..ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่”  กูถลึงตาจ้องมัน  ไม่รู้ว่าโหดหรือยัง พร้อมขู่กำชับมัน

ไปด้วย....นรกสราดดดดๆๆๆๆ..


“ก็ได้..ก็ได้..ไม่เรียกเมียก็ได้..เรียกคุณแฟนที่รักดีไหม”  ไม่เลิก..ยังเล่นไม่เลิก


“ไม่เอา....ตะเกียงไม่ชอบ..” ก็นะกูไม่ชอบจริงๆ นิ...ฟังดูจั๊กกะจี้พิลึก


“ตามใจ...แต่พี่อยากเรียก..แล้วไมถึงไม่ชอบ..เราเป็นอะไรกันแล้วไม่ใช่หรือไง” พูดคิดหรือเปล่านะ..

แน่ใจหรือว่าเป็นอะไรกัน   ดีหล่ะ..พูดมาก็จะต่อยอดให้


“ตกลง..เราเป็นอะไรกัน..พี่บอกตะเกียงได้ไหม” ถามแม่งเลยดิ  ดูดิมันจะตอบยังไง


“มาถึงขั้นนี้...คงไม่ต้องพูดแล้วมั้ง...ว่าเราเป็นอะไรกัน”  ตอบไม่ตรงประเด็น ต้องการชัดเจนกว่านี้


“พี่คิดว่าไงหล่ะ?..”  เอาดิพูดได้เปล่ามึง


“การกระทำไม่ได้บอกหรือไง..ว่าพี่รู้สึกอย่างไร”  ยังอ้อมได้อีก


“ถ้าหมายถึงเรื่องนั้น...ไม่เห็นว่ามันพิเศษตรงไหน  พี่ก็เคยทำกับคนอื่น ๆ มาเหมือนกันไม่ใช่หรือไง”

 นั่นสิ..มึงเชี่ยวซะขนาดนั้น   อย่าบอกว่ามึงเวอร์จิ้น..กูคงเชื่อมึงหรอก


“อือ..พี่ยอมรับ..แต่มันไม่มีอะไรพิเศษ..เหมือนที่มีกับตะเกียง..ให้พูดตรง ๆ เป็นเรื่องปกติของผู้ชาย..

ได้ปลดปล่อยหาประสบการณ์”  ตอบเลี่ยงได้อีก นึกหรือกูจะหยุด ถ้าไม่ชัดเจน..จนกูมั่นใจ..

มึงกับกูอย่าได้ข้องเกี่ยวกันอีกเลย


“แต่ตะเกียงไม่ใช่..นี่เป็นครั้งแรกของตะเกียง”  เอาดิ..มึงรู้ใช่ป่ะ..ก้นกูแหกขนาดนี้ไม่รู้ก็แกล้งโง่หล่ะ!


“พี่รู้...ถึงดีใจมากไง..” พูดแล้วยิ้มตาระริกได้อีกมึง


“แล้วพี่อังล่ะ..จะทำไง” โพล่งตรงๆ ซะทีดีกว่า...ไหลไปเรื่อยมึง ต้องรอกูพูดก่อนสินะ


“หึงพี่เหร่อ...”  ย้อนถาม..หน้าระรื่นได้อีกมึง


“เปล่าาาาๆๆๆ..ต้องการความชัดเจนตะหาก..จะได้มีจุดยืน..” เสียงสูงเลยกู 


“งั้นตะเกียงฟังพี่นะ..ใครจะยังไง..พี่ไม่สน..สำหรับพี่แล้ว...ตะเกียงคือคนที่ใช่..พอใจหรือยัง”


“ยัง...นั่นไม่ใช่คำตอบที่ตะเกียงต้องการ...คำว่าใช่ของพี่...เพียงต้องการใครสักคนไว้สำหรับ

กิจกรรมยามว่างชั่วครั้งชั่วคราว...โดยไม่จริงใจ..หรือรู้สึก.. ‘รัก’  แล้วล่ะก็..หยุดไว้แค่นี้เถอะ...

ที่ผ่านมาช่างมัน...ถือซะว่า..อารมย์มันพาไป...กลับไปยืนที่จุดเริ่มดีกว่า...อย่าปล่อยให้อะไร

ไม่ชัดเจน..เพราะมันจะไม่เป็นผลดีทั้งสองฝ่าย....สุดท้ายความรู้สึกดีดีก็จะไม่เหลือให้กันเลย” 

ยาวพอหรือยังที่นี้ กูว่าที่กูพูดเคลียร์แล้วนะ..ถ้ามึงไม่เข้าใจพอกันที


“ไม่ได้..พี่ไม่ยอม..ตะเกียงเป็นของพี่แล้ว...ถ้าต้องการฟัง..พี่จะบอก..พี่พูดความรู้สึกไม่เก่ง..

เอาเป็นว่าความรู้สึกที่มีให้อัง...ไม่ใช่รักหรือแฟน..แค่รู้สึกดี..ไม่อย่างนั้นคงไม่ลึกซึ้งใช่ไหมล่ะ?..

พี่ไม่ปฏิเสธว่าที่ผ่านมาจะเคยมีใครต่อใครมาก่อน..แต่ความสัมพันธ์ที่พี่มี..ไม่เคยถึงขั้นแฟนหรือ

คนรักสักกะคน...ทุกคนเข้ามาหาพี่เอง..คงไม่ต้องบอกว่าเพราะอะไร..พี่ไม่อยากให้ตะเกียงมองไม่ดี

...เค้ามีสิทธิ์ที่จะชอบพี่..อยู่ที่พี่ตะหากว่าตอบรับความรู้สึกพวกเค้าได้มากแค่ไหน...พี่บอกได้เลยว่า..

ยังไม่มีใครที่พี่รู้สึก...อยากดูแล..อยากยืนข้างกันตลอดเวลามาก่อน..ความรู้สึกนี้..มันเพิ่งเกิดขึ้น...

พี่มั่นใจว่า..พี่เจอคนคนนั้นแล้ว...ฟังเหมือนเร็วไปเราเพิ่งรู้จักกันไม่นาน...ตะเกียงรู้ไหม..บางครั้ง

ความรู้สึกว่าใช่..ไม่จำเป็นต้องใช้เวลา..ตรงข้ามคนที่ใช้เวลามากอาจจะไม่ใช่ก็ได้...ตะเกียงมี

อิทธิพลกับความรู้สึกนึกคิดของพี่ตั้งกะวันแรกที่เราเจอกัน...เป็นคนเดียวที่ทำให้พี่หงุดหงิด..

โดยไม่มีเหตุผล..แค่เห็นใครเข้ามายุ่มย่ามวุ่นวายด้วย..พี่ก็รู้สึกไม่พอใจ..อยากเก็บตะเกียงไว้คนเดียว

...ฟังเหมือนพี่เห็นแก่ตัว...แต่นี้แหล่ะ!...คือพี่ล่ะ...ไม่ชอบให้ใครเกาะแกะวุ่นวายกับคนของพี่...

พูดได้เต็มปากว่าพี่..‘ชอบตะเกียงมาก’ ความรู้สึกนี้..ไม่เคยมีมาก่อน แต่จะมากถึงขั้น‘รัก’ หรือไม่นั้น 

พี่ไม่แน่ใจ...เพราะพี่ยังไม่รู้ว่ารักเป็นยังไง...ที่ผ่านมา...ยังไม่เคยรักใครมาก่อน...ดังนั้นระหว่างเรา

..ขอแค่นี้ก่อนได้ไหม..วันหนึ่งเมื่อพี่แน่ใจแล้ว...คนแรกที่จะได้ยินคำนี้..พี่อยากให้เป็นตะเกียง” 

ฟังเหตุผลที่มันพล่ามมาทั้งหมด กูก็โอเคแล้วอ่านะ ที่เหลือคงต้องใช้เวลาพิสูจน์ จะเรียกร้องอะไร

มากนักสำหรับตอนนี้ ได้แค่นี้ก็น่าจะพอแล้ว กูเองยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า‘ รัก’ ไอ้พี่โต๋

หรือเปล่า ความรู้สึกที่มันพูดมากูเข้าใจดี ก็บอกมันไม่ได้เหมือนกันว่ามันจะใช่?.....

‘น้ำมันเติมตะเกียงคนนั้นหรือไม่’ รอดูกันต่อไป ปัญหาข้างหน้ายังมี ไหนจะครอบครัว

เราทั้งคู่..จะรับได้ไหม  ทุกคนต่างวางใจให้ดูแลกันและกัน มากลายเป็นแบบนี้ ไม่รู้พวกเค้า

จะคิดยังไง หนทางยังอีกไกล คงต้องดูกันไปสักพัก..จะวางความรู้สึกและฐานะของเราสองคน

ไว้แบบไหน รอให้ชัดเจนทั้งสองฝ่ายค่อยว่ากันอีกที   


“แล้วจะทำไงต่อไป”  กูยกหน้าที่ให้มันตัดสินใจ ดูว่ามันจะให้ความสำคัญอย่างที่พูดหรือเปล่า


“พี่จะเลิกยุ่งกับอัง...จะดูแล..ทำหน้าที่พี่ชายและคนรักที่ดีของตะเกียงคนเดียวเท่านั้น..โอเคไหม” 

กูพยักหน้ารับ คงต้องตามนี่แหล่ะ...


“เดี๋ยวๆ...แล้วตะเกียงล่ะ..จะไม่สร้างความมั่นใจให้พี่บ้างเลยรึไง..พูดอะไรหน่อยก็ยังดี” มันทวงถามกู


“จะให้พูดอะไรอีกเล่า..ไอ้ที่ยอมให้นี่..ยังไม่พออีกหรือไง....ทีเรื่องอื่นทำเป็นอวดฉลาด...ถ้าเรื่องนี้

โง่มากนัก...ก็ช่างหัวพี่เห่อะ!..คิดเอาเอง”  มันยิ้มแก้มปริ...ก่อนจะพูดออกมาว่า


“ไงก็ตาม...ต่อไปนี้ตะเกียงคบกับพี่แล้ว...ห้ามให้ใครวอแวอีก..พี่หวงเข้าใจไหม”  ไม่น้อยเลยนะ

ที่ขอนะ...ยังกะกูจะห้ามใครวุ่นวายกะกูได้นิ...ตัวมึงเองก็เห่อะ...เอาให้ได้อย่างที่พูดก่อนค่อยบอกกู


“เอ่อ!...รู้แล้วน่า..ตัวเองก็ทำให้ได้อย่างที่บอกเค้าเห่อะ..ใช่ย่อยซะเมื่อไหร่”


“หึ..หึหึ...พี่ดีใจนะ..ที่ตะเกียงหึงพี่..ทำให้รู้ว่า..พี่สำคัญกับตะเกียงแค่ไหน...ดีกว่าไม่แคร์กันเลย” 

แหว่ะ!..บทจะนำเน่า..ลิเกก็เป็นได้นะมึง


“ไม่ใช่อย่างที่คิดซะหน่อย..เข้าข้างตัวเองเห่อะ!...ที่พูดเนี๊ยะ..ใครขอก่อนเล่า..สั่งให้เค้าทำอย่างโน้น

อย่างนี้...ก็ต้องเท่าเทียมกันดิ..ใช่สั่งเค้าฝ่ายเดียวเมื่อไหร่...ตกลงกันแล้วก็ต้องให้สิทธิ์เท่าเทียมกันดิ..

จริงป่าว?..”  แน่ะ!..ว่าให้แล้วยังมายักคิ้ว สายตาวิบวับล้อเลียนกูอีก  เดี๋ยวปั๊ด..หน้าร้อนแล้วนะโว้ย!


“คร๊าบบบๆๆๆ...เข้าใจแล้วคร๊าบบบ..คุณแฟนละอ่อน”  เสือกเล่นภาษาเหนือ  ดูทำหน้าทะเล้น..

ยานคางล้อกูไม่เลิก


“อย่ามาเยอะ..พี่ยังมีคดีติดตัวอยู่..ระวังเห่อะ..พรากผู้เยาว์นะโทษไม่ใช่น้อย ๆ รู้กฏหมายเปล่าเนี๊ยะ?” 


“เอ่อ...นั่นสิ..เปิดบริสุทธิ์เด็กอายุสิบสี่..ติดคุกกี่ปี..ตะเกียงพอรู้ไหม?..แต่คนทำเพิ่งอายุสิบหก...

ศาลจะปรานีป่าวอ่ะ?..ยังเป็นเยาวชนอยู่เลย..ที่ไม่เยาวชนคงเฉพาะโต๋น้อยละเน่อะ..ตะเกียงว่าไหม?”

ไอ้ลามก..เชี้ยรเอ้ยกู..ชิ....หมั่นไส้ท่าทางแม่งมากกกกๆๆๆ...


“ไม่เป็นไร..ศาลจะว่าไงก็ช่าง..เดี๋ยวศาลเตี้ยจัดให้เองเอาป่าว?”  เดี๋ยวเจอกูแน่ แต่กูลุกไม่ไหวง่ะ!


“โอ๊ะๆๆๆ..ไม่ดีกว่า..รู้แล้วว่าเมียเก่ง..แถมดุอีกตะหาก..ตัวแค่เนี๊ยะ!.”  พูดจบมันไม่รอให้กูได้ลงมือ 

โกยอ้าวหลบออกประตูหายแพล่บทันที....ไอ้เชี้ยรรรรซซซซซๆๆๆๆ...อย่าเรียกกูเมียดิว่ะ!....
 






รักทุกคนที่ติดตามกันอย่างเหนียวแน่น  ขอต้อนรับแฟนคลับหน้าใหม่ทุกท่านที่ตามกันมาเช่นกัน

Luk.
     

[หอยทาก]

จิ้ม !!!
น่ารักจังอ่ะตะเกียง เอิ้กๆ
เพ่โต๋ ทำให้ได้อย่างที่พูดนะ
เพราะเจ๊อังแกท่าทางจะไม่จบง่ายๆหรอก