หัวข้อ: การเดินทางของศิลากับฟ้าคราม : เส้นทางสุดท้าย (.....สู่บทสรุป)

[THIP]

หุหุ อ่านตอนจบแล้วยิ้มเลยอ่ะ       
ชอบเรื่องนี้มาก รักตัวละครทุกตัวเลย      

ถามอะไรดีน้า
ถามว่า ช่วงเวลาที่ห่างกันไปหนึ่งปี รู้สึกยังไง  แล้วคิดมั๊ยว่าจะมีวันนี้ วันที่ได้มาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

[~Brand New Beat~]

จบแว้ว จบได้สวยมากๆเลย ชอบตอนจบแบบนี้ที่สุด หุหุ

ก็เข้ากรุนิยายที่ชอบมากที่สุดเลย ถึงแม้จะไม่มีตัวร้ายก็เหอะ

ยอมรับเลยครับว่าเรื่องนี้สนุกมาก ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีแบบนี้นะครับ

ส่วนคำถามให้คนอื่นถามล่ะกัน เด๋วผมค่อยเข้ามาดู อิอิ 

[ExecutioneR]

ปล. งานพบปะนักแสดงคราวนี้พีกะไคล์ไม่ได้มาด้วยใช่มะ?  เพราะถ้ามาจะได้มีคำถามมาถามด้วยอ่ะ

เวรกรรม เพิ่งเห็น
ถามได้ครับ จะถามพ่อแม่พี่น้องเพื่อนข้างบ้านก็ถามไปเลย 5555

[~ScAreD:SAcreD~]

เรียบง่าย แต่ก็ใช่ว่าจะไร้ค่านะครับ ต้น

ถึงแม้ว่าจะไม่มีตัวร้าย ไม่มีการหักมุม ไม่มีเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่

แต่ความรักของตัวละครที่มีให้กันในเรื่องนี้ ก็ยิ่งใหญ่ มากมายในทุกๆตัวอักษรอยู่แล้วไม่ใช่หรอครับ

นิยายเรื่องนี้มันก็เหมือนกับ คำบอกรักที่ไม่มีบทพรรณาโวหาร ไม่มีคำคล้องจอง ไม่มีของขวัญเลอค่าอะไรมากมาย

มีแค่ "ใจ" กับคำพูดง่ายๆว่า "กูรักมึง"

แต่คนที่ได้ฟังก็รับรู้ถึงความรักที่มอบให้ และความจริงใจของคนที่พูดออกมา

แค่นี้ก็คงจะเพียงพอกับชีวิตสั้นๆของเราทุกคนแล้วครับ

สำหรับคำถามคงไม่มี แค่อยากจะให้คำอวยพรให้คู่นี้ รักกันตลอดไป นะครับ

[ExecutioneR]

พาไอ้ซันกะไอ้เมฆมาและนะคับ อยากให้พาใครมาอีกก็บอกหนา งั้นตอนนี้ไอ้ต้นขอทำหน้าที่เป็นคนอ่านคำถามของทุกคนให้พวกมันฟังเลยก็แล้วกันนะ

อ่ะแฮ่มๆ

หวังว่าคงไม่ตกคำถามของใครไปนา.........

.
.
.

ไอ้ต้น : ข้อแรก "ถามซันละกัน ตอนเจอหน้าเมฆครั้งแรก รู้สึกอย่างไรเหยอ"

ซัน : ไม่ชอบครับ ไม่ค่อยชอบหน้ามันเท่าไหร่ ตอนนั้นผมเป็นคนขวางโลกหน่อยๆด้วยล่ะมั๊ง พอมานึกๆย้อนดู ตอนนั้นผมเองก็มีเพื่อนหลายคนอยู่แล้ว แต่พอไอ้เมฆมันกลายเป็นเหมือนแม่เหล็กดูดเพื่อนๆไปได้ด้วยรอยยิ้มของมัน ผมก็รู้สึกหมั่นไส้มันขึ้นมาทันที แบบว่า “เฮ้ย แม่ง ไอ้เหี้ยนี่แม่งไม่จริงใจเลยว่ะ” คิดว่าจริงๆแล้วมันคงใส่หน้ากากเข้าหาคนอื่นเพื่อให้เป็นที่ยอมรับ......... คล้ายๆกับผมล่ะมั๊ง ผมก็เลยรู้สึกเหมือนมันเป็นคู่แข่งคนนึง แล้วก็เลยไปจีบแฟนมันที่มันคบมาตั้งแต่มอต้นซะอย่างนั้นเลย

เมฆ : (หันมามองซันแบบเหยียดๆ) ไอ้ชั่ว.......

ไอ้ต้น : อ้าวๆพวกมึง อย่าเพิ่งกัดกัน เดี๋ยวปั๊ดกูกดปุ่มดีลีทลบพวกมึงทิ้งซะนี่ ข้อต่อไปๆ "ซันคิดว่า 'รอยยิ้ม' ของเมฆเพียงอย่างเดียวมีส่วนกี่ % ที่ทำให้ซันหลงรักเมฆได้" อืมมม...... คนถามเค้าบอกว่าเค้าเองก็เป็นคนยิ้มง่ายเหมือนกันน่ะ เลยหวังว่าเค้าจะทำให้ใครประทับใจได้บ้าง ประมาณนั้นมั๊ง

ซัน : มึงกล้าลบพวกกูมึงก็ลองลบดูดิ่

ไอ้ต้น : อ๊ะ ไอ้เหี้ยนี่ท้า ถ้างั้นคราวหน้ากูเขียนไม่ให้มึงสองคนได้อึ๊บกันแล้วนะ สัด

ซัน : เชี่ย เออๆ ขอโทษๆ เล่นแรงนะมึง...... ตอนแรกเนี่ย ศูนย์เปอร์เซ็นต์ไปเลย แต่พอคบไปคบมา พอได้รู้จักกันมากขึ้น ผมถึงได้รู้ว่ารอยยิ้มนั้นมันเป็น “ของจริง” และจากไอ้การที่ตอนแรกผมอคติกับมันอยู่แล้ว พอได้เห็นว่าตัวผมเองนั่นแหละที่คิดผิด และได้สัมผัสกับ “ความจริง” ในตัวของมัน ความรู้สึกดีๆมันก็เลยพุ่งพรวดเป็นเต็มร้อยไปเลยครับจากอคติเปลี่ยนเป็นดีไปในฉับพลัน ความประทับใจมันก็เลยมีมากขึ้นไปตามสัดส่วนน่ะ....... แล้วก็อย่างที่คุณ BlueWizard บอกนั่นแหละครับ ความรู้สึกมันส่งออกมาได้จากทางสายตาจริงๆ เพราะงั้นผมจึงมองเห็นความห่วงใย ความจริงใจออกมาจากภายในตัวของมันได้แทบตลอดเลย

ไอ้ต้น : มึงรู้ได้ไงว่าเป็นบลูวิสาดวะ กูยังไม่ได้บอกมึงเลยนี่

ซัน : กูเก่งไง ฟาย

เมฆ : ส่วนตัวของผมนะ ผมไม่เคยรู้เลยว่ารอยยิ้มของผมมันจะไปประทับใจใครได้ ก็มีคนเคยบอกมาเหมือนกันว่าผมยิ้มสวย หลายคนชอบรอยยิ้มของผม แต่ผมก็ไม่ได้คิดว่ามันจะสื่ออะไรภายในตัวของผมออกมาได้มากขนาดนั้นหรอกครับ ผมคิดว่ามันคงเป็นนิสัยของผมด้วยที่ชอบเปิดเผย ชอบแสดงความรู้สึก และมองโลกในแง่ดีล่ะมั๊ง พอมารวมๆกับการเป็นคนอารมณ์ดีอยู่แล้ว ความรู้สึกที่ถูกสื่อออกมามันก็เลยเป็นรอยยิ้มและทัศนคติด้านบวกไปโดยปริยายซะส่วนมาก

ซัน : มึงน่ะ ชอบเปิดเผยความรู้สึกมากจริงๆ อันนี้กูเห็นด้วย

เมฆ : ก็คงงั้นแหละ กูกับมึงต่างกันก็ไอ้ตรงนี้ไง ซัน........ ช่างเถอะ คือ ผมว่ารอยยิ้มมันมีส่วนมากนะครับในการสร้างความสัมพันธ์และปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นๆ เพราะมันเป็นความประทับใจแรกที่คนจะได้เห็น เพียงแต่เราก็ต้องรู้ตัวเราด้วยว่าเรายิ้มเพราะอะไร เรายิ้มเราหัวเราะเพราะเรามีความสุขเพียงคนเดียว เรายิ้มเพราะเราอยากให้คนอื่นเห็นรอยยิ้มของเรา เรายิ้มเพราะเราอยากให้เขามีความสุขไปด้วย หรือเรายิ้มจนมันกลายเป็นอะไรที่ติดตัวเราไปแล้วและไร้ความหมายอะไรใดๆไปเลย......

ซัน : เหมือนรอยยิ้มพยักงานห้างสินะ ยิ้มรับแขก ยิ้มเพื่อให้คนอื่นรู้สึกดี แต่ไม่ได้ถ่ายทอดความรู้สึกดีๆจริงใจจากภายในออกมาเลย

เมฆ : ก็ประมาณนั้นแหละ เพราะงั้นผมว่ายิ้มมากยิ้มน้อยมันไม่สำคัญเท่ากับมอบรอยยิ้มที่มันออกมาจากความรู้สึกดีๆในใจของเราหรอกครับ ถ้าทำได้อย่างนั้นจริงๆจนเป็นนิสัย ไม่ใช่รอยยิ้มแห้งๆที่เปื้อนอยู่บนหน้าทุกวันแบบที่ไอ้ซันพูด ผมว่าต้องมีใครสักคนที่เห็นและชื่นชมมันแน่ๆครับ...... ผมไม่ได้หมายถึงชื่นชมรอยยิ้มนะ แต่หมายถึงชื่นชมความสุขและความจริงใจที่มาจากภายในและถูกสื่อออกมาในรูปของรอยยิ้มนั่นต่างหาก ยังไงก็ยิ้มไว้นะครับ มีใครบ้างล่ะที่ไม่ชอบเห็นรอยยิ้มของคนอื่น

ไอ้ต้น : ดีๆ ตอบดี สมกะเป็นเด็กกู เอาล่ะ ข้อต่อไป "อยากเป็นเพื่อนกะซันและเมฆอ่ะ ได้ป่ะ" เค้าชมว่ามึงใจดี เข้าอกเข้าใจคนอื่นด้วยนะ เมฆ

เมฆ : ได้ครับ ถ้าไอ้ต้นมันมีภาคสี่ต่อนะ (หัวเราะ) แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับ ที่คิดกับผมแบบนั้น

ไอ้ : อ้าวไอ้เชี่ยนี่ แอบกัดกูซะงั้น ระวังกูเขียนให้มึงจู๋หดเหลือแค่สามนิ้วนะมึง เอาล่ะๆ ข้อต่อไป "ทำบุญยังไงหรือใช้คาถาบทไหน   ถึงจะโชคดีด้านความรักเหมือนซันกะเมฆอ่ะ ถ้าไปไหว้องค์พระตรีมูรติจะช่วยได้มั๊ยครับ" อืมมมม องค์พระตรีมูรติคืออะไรวะ

ซัน : กูจะรู้มะ อ่านกูยังอ่านไม่ออกเลย

ไอ้ต้น : อ้าวไอ้นี่ ใครฟายกันแน่วะ เออ ว่าแต่ตอบคำถามมาเร็วๆ

ซัน : นั่นสิ กูไปทำอะไรถึงโชคดีที่ดีที่ได้มีมึงวะเมฆ จนถึงตอนนี้กูก็ยังไม่รู้เลยเหมือนกันนะ

เมฆ : กูก็เหมือนกันนั่นแหละ...... แต่ว่ามันคงเป็นเหมือนที่มึงเคยพูดมั๊ง ว่ามันอาจจะเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้เรามาเจอกัน แต่ที่เหลือก็อยู่ที่ความพยายามของเราเอง ผมว่านะครับ มันก็คงต้องใช้ทั้งกำลังกายและกำลังใจทุกอย่างในตัวแบบสุดๆเลยล่ะที่จะพิสูจน์ความรักในใจของตัวเองน่ะ อย่างเช่น ตอนแรก หมายถึงตอนมอต้นก่อนที่จะได้มาเจอกับไอ้ซันน่ะนะ ผมเองก็มีแฟนอยู่แล้ว นั่นก็คือนัท จากนั้นผมถึงจะได้เริ่มมารู้สึกดีๆกับซันมัน ส่วนไอ้ซันเอง ตอนแรกก็มาจีบแฟนผมก่อน แล้วค่อยไปชอบเอ๋ พอโดนรถชน ก็ไปแรดกับผู้หญิงอื่นอีก พอไปอังกฤษ....... (หันไปหาซัน) เฮ้ย นับไปนับมาทำไมมันเยอะจังวะ ไอ้เชี่ยนี่

ซัน : เหรอ...... กูก็เพิ่งสังเกตนะเนี่ย (หัวเราะ)

เมฆ : เออๆ ช่างเหอะ....... พอไอ้ซันมาอังกฤษ มันก็คบกับผู้หญิงคนนึงอยู่ช่วงนึงอีก แล้วก็ไปเจ๊าะแจ๊ะกับไคล์อีกนิดหน่อยด้วย และสำหรับมัน ผมน่ะไม่รู้หรอกนะครับ (หันไปมองซันด้วยหางตา) แต่ผมน่ะ รักคนที่ผมเคยรักมาก่อนมากจริงๆ ผมรักนัทมากก่อนที่ผมจะได้มาเจอกับไอ้ซัน ถึงมันจะเริ่มต้นมาจากปั๊ปปี้เลิฟล่ะมั๊ง แต่พอโตขึ้น หลายๆอย่างมันก็โตตามไปด้วย แต่พอมาถึงมอสี่ ผมได้รู้ความรู้สึกลึกๆของตัวเองที่มีให้กับมัน ผมถึงได้รู้ว่าผมรักใครมากกว่า....... นี่ถ้าผมไม่ได้เจอกับมัน ผมก็อาจจะหลงหลักปักฐานกับนัทเขาไปแล้วก็ได้มั๊งครับ ผมถึงคิดว่า มันคงอยู่ที่โชคชะตาส่วนหนึ่งด้วย แล้วก็อยู่ที่ความพยายามของเรา ผมหมายถึง ความพยายามของคนทั้งสองคนด้วยน่ะครับ ที่จะทำให้รักมันสมหวังได้ ผมสองคนเองก็ล้มลุกคลุกคลานอยู่เยอะเหมือนกันนา

ซัน : ถ้ายังไงผมก็อวยพรให้สมหวังในความรักนะครับ ทุกๆคนเลย มันอาจจะใช้เวลานาน มันอาจต้องเจ็บก่อน หลายครั้งคงต้องเจ็บเจียนตาย แต่ถ้าไม่รู้จักเจ็บ คนเรามันก็ไม่รู้จักจำ และถ้าไม่งั้นก็คงไม่ได้เรียนรู้ เพราะงั้น ถือซะว่าถ้าหากต้องเจ็บ ก็เจ็บเพื่อที่จะได้เตรียมพร้อม และสามารถเป็นคนเข้มแข็งที่มีความรักอันแข็งแกร่งให้กับคนที่กำลังจะต้องมาเป็นคนของเราแล้วกันนะครับ

เมฆ : อวยพรด้วยคน ถึงจะเห็นด้วยกับไอ้ซัน แต่ผมก็มีมุมมองของผมนิดนึงตรงที่ว่า ถามใจตัวเองให้แน่แหละครับ และที่สำคัญถามใจเขาด้วย อย่ารีบ อย่าไปเร่งรัด ถ้าเราสองคนมีความเห็นตรงกันก็พยายามไปพร้อมๆกัน คนที่ใช่อาจจะไม่ได้มีความเห็นตรงกับเราแต่แรกก็ได้ หรือกลับกัน คนที่แค่ผ่านมาอาจจะดูเข้ากับเราได้ทุกอย่างในตอนแรก แต่ทุกๆอย่างมันใช้เวลา ปรับตัวเข้าหากัน คนของเรามันอาจจะไม่ใช่คู่แท้เพอร์เฟ็กต์ร้อยเปอร์เซ็นต์แบบในหนังหรือในนิยายก็ได้ แต่ถ้าเราปรับตัวเข้าหากันบวกกับความเข้าใจอีกหลายหน่วย เราสองคนก็สามารถมีความรักให้กันแบบร้อยเปอร์เซ็นต์เต็มเลยก็ได้นะ

ซัน : เหมือนในหนังไง พวกที่ตอนจบพระเอกนางเอกดีกัน รักกัน สมหวัง แต่ถ้าหนังมันทำยาวต่อไปอีกหน่อยสักหนึ่งชั่วโมง อาจจะเจอฉากที่พระเอกนางเอกทะเลาะกันเรื่องกระเป๋าหรือรองเท้าแล้วเลิกกันไปเลยก็ได้นะ กูว่า (หัวเราะ)

เมฆ : (พยักหน้า) จริงของมึง

ไอ้ต้น : ตอบยาวไปและมึง ใครเขาจะอ่าน ต่อไปๆ "ซันกะเมฆมาเรียนอะไรที่อังกฤษจ๊ะ"

ซัน : เรื่องมาเรียนที่อังกฤษเนี่ย จริงๆแล้วผมกับที่บ้านมีแผนกันมานานแล้วล่ะครับ แต่ก็ไม่ค่อยเป็นตัวเป็นตนนัก เพราะว่าพ่อของผมอยากให้ผมมาอยู่กับลุงกับป้า เพราะลุงคาร์ลก็มีบริษัทอยู่ที่นี่ ตอนนั้นผมก็ยืนยันว่าเรียนที่ไหนก็เหมือนกัน ผมเรียนที่ไทยแล้วค่อยไปทำงานที่นั่นก็ได้ แต่สุดท้ายพ่อของผมก็ย้ายมาทำงานที่เดียวกับลุงคาร์ล ผมก็เลยต้องย้ายมาด้วย ส่วนเรื่องเรียน ผมก็เลยเลือกเรียน International Business Study ครับ...... แต่ก็ใช่ว่าจะอยากเรียนมากมายน่ะนะ

เมฆ : ส่วนผมเองก็เรียนคล้ายๆมันครับ ผมเลือกเรียน Accounting and Business ครับ แต่ผมกะไว้ว่าจะกลับไปทำงานที่ไทย และอาจจะเรียนต่ออีก

ซัน : ผมเองก็เหมือนกัน ถ้าเรียนจบแล้วคราวนี้ผมก็จะเลือกใช้ชีวิตของผมเองล่ะ ไอ้เมฆไปไหนผมไปนั่น

ไอ้ต้น : "เรียนจบแล้วจะทำงานอะไร แล้วจะกลับประเทศไทยหรือว่าจะอยู่ที่อังกฤษตลอดไป" อ้าว เหมือนจะตอบไปแล้ว

เมฆ : อ้าว เผลอตอบไปแล้วข้อเมื่อกี๊จริงๆด้วย คือ ผมกลับไทยครับ ยังไงผมก็คงไม่ทิ้งพ่อผมแน่ๆ ส่วนไอ้ซันก็คงกลับไปกับผมด้วย แต่เราทั้งคู่ต่างก็อยากเรียนต่ออีกเหมือนกัน ดังนั้นคงต้องกลับตั้งหลักกันใหม่ก่อนแล้วค่อยว่ากันมั๊งครับ ตอนนี้ทำตรงนี้ให้ดีก่อน อนาคตวางแผนไว้แต่ก็ยังไม่ได้ยึดติดกับมันมากนัก

ซัน : แง้มๆให้ว่าไคล์มันจะไปเรียนต่อที่ไทยด้วยนะ ผมก็คงต้องตามไปคุมมันอีกคนด้วยล่ะ

ไอ้ต้น : ข้อนี้กูชอบๆ "อยู่ด้วยกันเนี่ย เมฆต้องคอยเป็นแม่บ้านให้ซันตลอดเลยหรือ เพราะเห็นแม่กุ้งบอกว่าซันทำเป็นแค่เปิดตู้เย็นหาอาหารและน้ำมากินเท่านั้น" คราวหลังกูเขียนให้มึงแต่งสาวใส่ผ้ากันเปื้อนมั่งดีมะ เมฆ

เมฆ : ป้ามึงแน่ะ ไอ้ต้น เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย

ซัน : อันนั้นแม่ผมก็พูดเกินไป........ ผมก็ทำอะไรเป็นนะ แพนเค้ก ไข่ดาว ไข่เจียวเนี่ย ผมก็ทำได้ แต่ขี้เกียจซะมากกว่า ก่อนที่ไอ้เมฆจะมาก็เลยไม่ค่อยได้ทำอะไร หรือถ้าอยู่คนเดียวส่วนมากก็จะเป็นอาหารแช่แข็งน่ะครับ

เมฆ : ก็นั่นแหละ ผมเห็นแบบนั้นก็เลยสงสารมัน มันอยากกินอะไรส่วนมากถ้าทำได้ก็จะทำน่ะครับ นานๆทีให้มันได้มีอะไรดีๆกินมั่ง แล้วก็เป็นการช่วยเหลือตอบแทนแม่กุ้งกับพ่อเล็กไปในตัวด้วย

ไอ้ต้น : ว้ายย เด็กอาหารแช่แข็ง กูล่ะสงสารมึงจริงๆไอ้ซัน เอาล่ะ ข้อต่อไป "ทำไมเมฆถึงได้ทำอาหารเก่งล่ะ"

เมฆ : เพราะผมอยู่กับพ่อสองคนตั้งแต่เด็กๆน่ะครับ พ่อผมท่านก็งานเยอะ พอผมโตขึ้นมาหน่อยผมก็เลยต้องหัดดูแลตัวเองให้เป็น ช่วยเหลือพ่อให้ได้ ท่านจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงผมมากนัก ผมก็เลยทำอาหารเป็น ตอนแรกตอนยังเด็กๆพ่อก็เป็นคนสอนหรอก พ่อผมทำอาหารเก่งนะ แต่ไปๆมาๆ พอได้ทำบ่อยๆก็เลยเก่งขึ้นเรื่อยๆ แล้วผมก็ชอบด้วยล่ะ เชื้อเดียวกันกับพ่อเลย ส่วนเรื่องงานบ้าน ก็เหตุผลเดียวกัน ผมไม่อยากให้พ่อมาเสียเวลากับเรื่องที่บ้านมากน่ะครับ ถ้าผมทำอะไรได้ผมก็ทำ

ไอ้ต้น : "แล้วเมฆไปทำงานพิเศษด้วยหรือเปล่าขณะที่เรียน" มีปัญญาทำไรกะเขาด้วยเหรอมึงน่ะ

เมฆ : กูทำหมันมึงให้ดูเอามั๊ยละ เชี่ยต้น เดี๋ยวๆขอกูตอบเสร็จก่อนเหอะ จนถึงตอนนี้ยังครับ แต่ในอนาคตอันใกล้นี้ หรือถ้าช่วงปิดเทอม ผมจะไปทำงานที่ร้านป้าแอ๊นท์ครับ

ไอ้ต้น : ทำหมันกูเหรอ ทำไปเหอะ ยังไงกูก็คงไม่ได้เจริญพันธุ์อยู่แล้ว กร๊ากกกกก อ่ะแฮ่มๆ ถามต่อๆ "ซันรู้สึกว่าตัวเองรักเมฆตั้งแต่ตอนไหนคับ พราะตอนแรกซันจีบแฟนเมฆถึงมาเป็นเพื่อนกันใช่มั้ยคับ แล้วเปลี่ยนใจมารักเมฆตั้งแต่เมื่อไหร่"

ซัน : อืมมมม........ จริงๆแล้วผมน่าจะรู้สึกดีๆกับมันมาตั้งนานแล้วล่ะครับ แต่ว่าตอนนั้นผมบอกตัวเองว่าผมไม่ได้คิดอะไร หรือถ้าพูดง่ายๆก็คือ ผมไม่เคยคิดไปเกินเลยกว่าคำว่าเพื่อนเลยเพราะมันเป็นไปไม่ได้น่ะ สัญชาติญาณมั๊งครับ ก็นะ ผู้ชายกับผู้ชาย ใครมันจะไปคิด แต่สุดท้ายผมก็เริ่มรู้ตัวมากขึ้นตอนหลังจากออกจากโรงบาลแล้วทำตัวเละเทะๆไปช่วงหนึ่งนั่นแหละ เพิ่งจะตอนนั้นเองที่ผมเห็นว่าผมมีคนที่เค้ารักและแคร์ผมมากขนาดไหน แล้วผมคิดถึงความปากเปียกปากแฉะของมันเวลาที่เราไม่ค่อยได้คุยกันมากขนาดไหนน่ะ (หัวเราะ)

เมฆ : แล้วที่มึงมาจีบนัทล่ะ เล่าด้วยสิ

ซัน : อ่อ อันนั้น ตอนนั้นผมก็จีบเล่นๆแหละครับ แค่ให้มันรู้สึกว่าผมไปเกาะไปแกะแฟนมันเท่านั้นเอง ไม่ได้ชอบเค้าหรอก พอพอใจแล้วก็เลิก ตอนนั้นผมนิสัยแบบนี้แหละ อยากได้อยากทำอะไรก็จะต้องได้และก็จะทำ ก็..... นิสัยแบบเด็กๆน่ะครับ แต่สุดท้ายไอ้เมฆก็เปลี่ยนผมไปได้

ไอ้ต้น : (ทำท่าจะอ้วก) "ตอนก่อนที่เมฆจะมาที่อังกฤษซันเคยมีแฟนแล้วหรอคับ ไหนบอกว่ารักแล้วก็คิดถึงเมฆมากไง แล้วทำไมถึงไปมีแฟนที่นั่นได้ล่ะ" นั่นสิ เจ้าชู้นะมึงเนี่ย ซัน

ซัน : โอ่ยย เจอคำถามโดนใจเลยกู (หัวเราะ) มึงก็ด้วยไอ้ต้น ก็มึงเขียนให้กูเป็นแบบนี้ สัดนิ่...... คือ ไอ้รักน่ะ รักมากครับ แต่ผมก็อยากจะเดินต่อไป ไม่อยากจะจมปลักอยู่กับอดีต ผมอยากจะลองดู อยากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยนั่นแหละ ว่าผมมันเป็นยังไง ว่า “ความรัก” ของผมมันเป็นยังไง อืมมม........ จะเรียกว่าแฟนก็คงไม่ใช่ แค่เดทด้วยกันอยู่ช่วงนึงน่ะครับ เค้าเป็นคนจีนที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่มัธยม เดทกันอยู่ได้ราวๆสัปดาห์นึงผมก็พามาแนะนำให้พ่อแม่รู้จัก แต่จริงๆแล้วตลอดเวลาตอนนั้นผมก็รู้ตัวแหละนะ ว่ามันไม่ใช่ สุดท้ายก็หายๆกันไป เพราะเธอเองพอเห็นว่าผมพามาเจอพ่อแม่เข้า เธอก็เริ่มตีตัวออกห่างไปเลยเหมือนกัน ซึ่งผมก็โล่งใจ เพราะตอนนั้นผมรู้ตัวว่าผมจงใจผลักดันตัวเองมากเกินไปจริงๆ มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ผมไม่เป็นเหมือนกับตัวผมเองเลยแม้แต่นิดเดียว แต่มันก็มีข้อดีอยู่อย่างหนึ่งที่ทำให้ผมรู้ว่าจริงๆแล้วผมรักไอ้เมฆมากขนาดไหนน่ะครับ

เมฆ : หึๆๆๆ พูดดีมากกกกก......... ผมขอปิดท้ายนิดนึงก็แล้วกัน นั่นก็คือ เนื่องจากยังไม่แน่ใจว่าไอ้ต้นมันจะเขียนภาคต่อรึเปล่า ถ้าเขียนก็สงสัยจะอีกนาน (มั๊ง) เพราะฉะนั้นตอนนี้เราสองคนก็คงยังพูดอะไรมากไม่ได้ แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานขนาดไหน อนาคตของเราสองคนมันก็คงไม่สามารถพูดว่าแน่นอนได้ เพราะทุกๆอย่างมันถูกไอ้ต้นลิขิต แต่ว่าจากนี้ไป ถ้ามีโอกาสได้กลับมาเป็นหนังภาคต่ออีกครั้ง เราก็หวังว่ามันจะเป็นหนังภาคต่อที่ไม่ทำออกมาแล้วแป้กเหมือนกับหนังเรื่องอื่นๆส่วนมากนะครับ ขอบคุณทุกคนมากๆครับ ที่ติดตามพวกเรามาตั้งแต่ต้นจนจบ.......

ไอ้ต้น : ถือว่าตอบกันได้ดี แต่พวกมึงอย่ากดดันกูมากนักได้ม๊ายยยยยยยยย ว่างๆมาเข้าฝันกูสิ บอกว่าพวกมึงอยากมีชีวิตแบบไหน แล้วกูจะแต่งต่อให้ แสดด นี่กูยังไม่มีแนวทางเลยนะเนี่ย ไปๆ มึงกลับไปกันได้แล้ว ประสาทจะแดกอยู่แล้วกู ไป๊ๆๆๆ ไว้มีใครเค้าถามอีก มึงค่อยกลับมาใหม่ (ผลักๆเตะๆถีบๆตูดพวกมันสองคนออกจากห้องไป)

...................................................

ผมแก้ไขเรื่องราวตั้งแต่ภาคแรกของพวกมันสองคนเสร็จแล้วนะคับ ใครอยากได้ก้อส่งเสียงมาและกาน
ก้อไม่ได้แก้อะไรมากหรอกคับ ก้อแค่แก้คำผิด แก้บทพูด เรียบเรียงอะไรใหม่นิดหน่อย
ภาคสามนี่ก้อแก้แรกๆเยอะหน่อย หลังๆนี่แทบไม่ได้แตะเลย เพราะขี้เกียจ (อ้าว)
แต่ไม่ได้หมายความว่าแก้แล้วจะไม่มีตรงไหนผิดเลยหรอกนะคับ เบลอๆๆเหมือนกัน ห้าสิบกว่าตอน เยอะแสดดด

แต่ถึงกระนั้น ถ้าใครอยากได้ “ฉบับสมบูรณ์” (เท่าที่จะสมบูรณ์ได้) ไปเก็บก็บอกและกันเน้ออ
ขอบคุณทุกคนมากๆคับ ผมไม่สามารถบอกขอบคุณเรียงคนได้จริงๆ
แต่ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้ผมจริงๆจังๆ

จุ๊บๆๆๆๆๆ

[Poes]

อยากรู้เรื่องของไคล์กะพีมั่งอะ ไปถึงไหนกันแล้ว 

[ExecutioneR]

อยากรู้เรื่องของไคล์กะพีมั่งอะ ไปถึงไหนกันแล้ว 

ยังไม่ได้แต่งต่อคับ (ฮา)

แต่ก็ so far so good

 

[Poes]

งั้นจะรอคู่นี้บ้าง อย่าลืมแต่งคู่นี้นะจ๊ะ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ขอไฟล์ที่แก้แล้วด้วยนะครับ

เหมือนงานใหญ่สัมภาษณ์ดาราดังเยย

ซันกับเมฆจุ๊บกันต่อหน้าพยายนหน่อย
 

[THIP]

ขอไฟล์ที่แก้แล้วด้วยคนค่ะ   
หุหุ บรรยากาศสัมภาษณ์กันเอ๊งกันเองเนอะ     

[น้ำค้าง]

ยิ่งมาให้สัมภาษณ์ก็ยิ่งคิดถึงจัง เมฆกะซัน
ฝากจุ๊บคนละทีนะ

ปล.ขอไฟล์ที่แก้ด้วยนะจ๊ะ

[Ex'ecuzě]

อยากด้าย ไคล์ กะ พี อ้ะ ๆ ๆ

น้า ๆ พี่ต้นสุดเลิฟฟฟฟ 

[sun]

    คิคิ   สัมภาษณ์ น่ารักจัง     

เตะๆ ถีบๆ  ตูดออกไปซะแล่ะ   
ซินมามิทัน สัมภาษณ์ สดสิเนี่ย       



คราวหน้าเอาใหม่ๆ คิคิ 

ยังคิดคำถามมิออกตามเคย                 มัวตะเขิน   แฮะ

เอาเป็นว่า คิด ถึง ทั้งสี่หนุ่ม นะคะ คุนต้น 
คราวหน้า ขออีกคู่มา สัมภาษณ์ ด้วยนะคะ อิอิ

[ExecutioneR]

อยากให้ไคล์กะพีมาก้อต้องมีเรื่องมาให้สำพาดอ่ะคับ
ไม่งั้นไม่รู้จะลากมันมายังไง 5555
พียิ่งขี้อายๆอยู่ เหมือนไอ้ต้นเป๊ะ 

ใครจะรู้มั๊ยนะ ว่าจริงๆแล้วบุคลิกของพีนี่คือต้นล้วนๆเลย 555   

ปล. นี่คับ รวมสามภาค http://download.yousendit.com/D54E00524E10B132 แปะไปเลยแล้วกันนะ ไหนๆก้ออัพให้น้องชายคนนึงไปแล้ว
มีเวลาเจ็ดวันในการดูดเน้ออ

 

[Poes]

ขอบคุณมาก ดูดมาแระ 

[Ex'ecuzě]

พี่ต้นขี้อายหรอ? 

ม่ายช่ายแร้วม้าง ๆ ๆ

วันนี้ยังคุยอะไรกานอยุ่เร้ย ๆ อย่าทำเปงลืมซะล่ะ 

ยังงัยก้อขอบคุนนะคับ วันนี้ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ต้นคือพีหรือนี่ คงจะเหมือนสุดตรงมีเคยมีความรักที่ทั้งสวยงามและเจ็บปวดหล่ะสิ

ได้ไฟล์มาแล้วขอบคุณครับ  โหมันเยอะงี้เลยหรือเรื่องนี้

[sun]

อยากให้ไคล์กะพีมาก้อต้องมีเรื่องมาให้สำพาดอ่ะคับ
ไม่งั้นไม่รู้จะลากมันมายังไง 5555
พียิ่งขี้อายๆอยู่ เหมือนไอ้ต้นเป๊ะ 

ใครจะรู้มั๊ยนะ ว่าจริงๆแล้วบุคลิกของพีนี่คือต้นล้วนๆเลย 555   


 

^
^
จริงเหยออออออออออ... 
เพิ่งรู้ว่าคุนต้น ขี้อาย   คิคิ     

อยากรู้จัง อนาคต ของ ต้น...เอ๊ย.... พี  ก่า ไคล์ ตอนนี้เป็นยังไงน่อ ...อิอิ
ทั้งคู่ จะลงหลักปักฐาน อยู่ ที่นู่นหรือเปล่า ?
ความรัก สดใส แฮปปี้ ทุกวัน มะคะ   

   อยากจะเห็นฉากหวานๆ ของคู่ ไคล์ก่าพีมั่ง  ...คู่พี่ๆนำหน้าไปแล้วนิ

[~Brand New Beat~]

แอบมาอ่านด้วย อิอิ พอเขียนเป็นบทสัมภาษณ์ก็สนุกดีเหมือนกันนะเนี้ย

มาจิ้มไฟล์ด้วยคนครับ ขอบคุณมากครับผม ^^

[nartch]

 
น่ารักมากมายยยย ฝากความคิดถึงซันกับเมฆ...พีกับไคล์ด้วยครับบบบบบ
ดีใจได้ยินข่าวคราวกัน...ถึงเป็นตัวละคร...แต่ก็ผูกพันธ์กันมาตั้งนานนนนน
ดีใจที่เรื่องราวจบตัวได้สวยงามมมมม ขอบคุณต้นคนเขียน.....น่ารักมากก
 

ปล. ตรีมูลติ หมายถึง เทพเจ้า 3 พระองค์คือพระพรหม-ผู้สร้าง  พระศิวะ-ผู้รักษา พระนารายณ์-ผู้ทำลาย
บางลัทธิเชื่อสลับกันระหว่างพระนารายณ์กับพระศิวะ...สำหรับคนไทยน่าจะติดพระนารายณ์ที่เป็นผู้ทำลาย
เสียมากกว่า...จะสังเกตได้จากพระนารายณ์มักจะอวตารลงมาปราบกลียุคในสมัยต่าง ๆ ที่ดัง ๆ ก็
รามเกียรต์ ...อวตารลงมาเป็นพระรามเพื่อปราบทศกัณฑ์....พอหอมปากหอมคอจ้ะ...

[ninaprake]

ปล. ตรีมูลติ หมายถึง เทพเจ้า 3 พระองค์คือพระพรหม-ผู้สร้าง  พระศิวะ-ผู้รักษา พระนารายณ์-ผู้ทำลาย
บางลัทธิเชื่อสลับกันระหว่างพระนารายณ์กับพระศิวะ...สำหรับคนไทยน่าจะติดพระนารายณ์ที่เป็นผู้ทำลาย
เสียมากกว่า...จะสังเกตได้จากพระนารายณ์มักจะอวตารลงมาปราบกลียุคในสมัยต่าง ๆ ที่ดัง ๆ ก็
รามเกียรต์ ...อวตารลงมาเป็นพระรามเพื่อปราบทศกัณฑ์....พอหอมปากหอมคอจ้ะ...

ขอบคุณสำหรับคำอธิบายนะครับ คุณพี่นาท     ส่วนตัวผมคุ้นกะการที่พระนารายณ์เป็นผู้รักษาและปกป้อง กับพระศิวะที่เป็นผู้ทำลายมากกว่าแหละ    แต่ก็อย่างที่บอกว่าแล้วแต่ความเชื่อของแต่ละลัทธิหรือนิกาย เพราะมองในแง่นึงแล้ว การที่พระศิวะท่านทรงยอมกลืนพิษร้ายที่เกิดจากการกวนเกษียรสมุทรจนทำให้พระศอ(คอ)ดำนั้น มองมุมนึงก็เหมือนกับพระองค์ทรงเป็นผู้ปกป้องเช่นกัน

และขอเพิ่มเติมคร้าบ ก็เนื่องจากศาสนาพราหมณ์-ฮินดูเนี่ย แต่ละนิกายก็จะนับถือเทพเจ้าต่างกัน เช่น ไศยวนิกาย (เขียนถูกป่าวหว่า?) ก็จะนับถือพระศิวะจะบูชาศิวลึงค์ที่เป็นเสมือนสัญลักษณ์แทนองค์พระศิวะ (หรืออีกพระนาม พระอิศวร)... ไวษยนิกายที่บูชาพระนารายณ์ (หรืออีกพระนาม พระวิษณุ) .... ที่นี้ก็จะขึ้นอยู่กับยุคแล้วว่า ช่วงไหนผู้นับถือนิกายใดมากกว่าหรือยิ่งใหญ่กว่า เช่นกษัตริย์ที่ขึ้นครองราชใหม่นับถือนิกายใดนิกายหนึ่ง ก็จะมีการสร้างหรือพบเห็นศาสนสถานสำหรับบูชาเทพองค์นั้นๆมากกว่าเทพเจ้าองค์อื่นๆ ....

ทีนี้เนื่องจากมีการนับถือเทพเจ้ากันหลายองค์ และนิกายก็มีหลากหลาย แต่โดยหลักๆแล้วเทพเจ้าที่ทุกคนนับถือในศาสนาพราหมณ์-ฮินดูก็ยังคงมีอยู่ 3 องค์คือ พระพรหม, พระนารายณ์ (พระวิษณุ), และพระศิวะ (พระอิศวร) .... จึงได้มีผู้ดำริคิดค้นนิกายใหม่ที่นับถือเทพเจ้าทั้ง 3 พระองค์ โดยได้ทำการรวมเทพเจ้าทั้ง 3 องค์เป็นองค์เดียวที่เรียกว่า "พระตรีมูรติ" .... เพราะฉะนั้น ใครนับถือพระตรีมูรติ ก็คือนับถือเทพเจ้าทั้ง 3 องค์นั่นเอง ..... แต่นี่เป็นเพียงนิกายหนึ่งของศาสนาพราหมณ์-ฮินดูเท่านั้น โดยนิกายอื่นๆของศาสนานี้ส่วนใหญ่ต่างก็ยังนับถือเทพเจ้าองค์เดียวของตนอยู่เช่นเคย ใช่ว่าทุกคนจะเปลี่ยนแปลงมานับถือองค์พระตรีมูรติกันหมด มิหนำซ้ำ หลายๆคนต่างก็ไม่มีความเชื่อในการมี การคงอยู่ของพระตรีมูรติด้วยซ้ำ โดยถือว่า พระพรหม พระนารายณ์ และพระศิวะ ต่างก็เป็นเทพเจ้าต่างองค์กัน มิสามารถจะมารวมเป็นองค์เดียวกันได้

ส่วนเรื่องคู่และความรักเกี่ยวกับพระตรีมูรติอย่างไร? ผมก็ไม่รู้ครับ  รู้แต่ว่าคนไทยเค้าเชื่อกัน (หรือเฉพาะเพื่อนผมกับบรรดาสาวออฟฟิสทั้งหลายหว่า  ) ว่า ถ้าอยากได้คู่ อยากมีความรัก ให้ไปบนบานขอต่อองค์พระตรีมูรติที่หน้า Central World (เริ่มอ๋อกันบ้างยังค้าบ) หรือถ้าอยากจับคู่กะใครหรืออยากอยู่กะแฟนยืดยาว ก็หาทางพาตัวแฟนหรือเป้าหมายคนนั้นๆไปไหว้ท่านด้วยกันซะเลย    โดยในการจะกราบไหว้ขอพรท่านนั้น จะต้องใช้ธูปแดง เทียนแดง ดอกไม้แดง ของแดงๆอ่ะคับ (หาเอาได้หน้าศาลหรือร้านแถวๆนั้นก็ได้ครับถ้าไม่อยากพกมาเอง) จุดและถวายต่อองค์ท่าน ส่วนบทสวดก็มีเขียนไว้อยู่ที่หน้าศาลครับ ..... แล้วก็ถ้าจำไม่ผิด เค้าว่ากันว่า ช่วงเวลาที่ขลังที่สุด ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดก็คือช่วง 3 ทุ่ม 33 นาทีครับ (ไม่แน่ใจว่า 3 โมง 33 นาทีด้วยป่าว) ..... ถ้ามาไหว้ช่วงนี้ โอกาสสำเร็จจะสูงมากครับ .... ส่วนตัวผมยังไม่ได้ลองพาใครไปไหว้ด้วยกันเลยครับ ไม่มีอ่ะ  เรื่องมันเศร้า .... เลยยังไม่รู้จะเป็นไง .... แต่ก็กะไว้แล้วว่าจะลองไปไหว้ท่านช่วง 3 ทุ่ม 33 นาทีให้ได้ซักที ..... ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ ก็ต้องเอาด้วยคาถา ถ้ายังไม่ได้ ก็ต้องไหว้พระ(ตรีมูรติ)ขอพร หรือถ้ายังไงๆก็ยังไม่ได้ .... ก็คงต้องค่อยๆหาเดะๆมาเป่าหู เลี้ยงต้อยเอาหล่ะครับ 

ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขออภัยนะครับ พอดียังไม่มีเวลาไปหาข้อมูลมาเพิ่มเติม ทั้งเรื่องคำสะกดและเนื้อหาอ้างอิงที่แน่นอน เพราะอันนี้ใช้ข้อมูลจากความทรงจำล้วนๆ ถ้ามีผู้รู้เจอข้อผิดพลาด รบกวนช่วย comment แก้ไขได้นะครับ  

-----------

ปล.ต้นค้าบ ผมยังนึกคำถามให้พีกะไคลไม่ออก .... ทั้ง 2 คนอย่าเพิ่งน้อยใจน้า 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ได้ความรู้ใหม่ ต้องไปลองบ้างละ
3ทุ่ม 33 นาทีเลยหรือ แถวนั้นจะมีคนเหลือป่าวเนี่ยะ
 

[artday]

  ขอบคุณครับ

[น้ำค้าง]

 3 ทุ่ม 33 นาที เหรอคะ  คุณเรย์ ไม่ต้องเป็นห่วงว่าจะไม่มีคนเหลือ  คนตรึมเลยค่ะ
อบอุ่นมาก

[nartch]

 :โหลๆ:     รับรู้กันโดยทั่ววววว
ถ้า BlueWizard  แอบนัดใครไปแถว central world             ตอนช่วง 3 ทุ่มละก็....
เอาใจช่วยยยยยกันทุ๊กกกกกกคนเลยยยยย .....
 

[ExecutioneR]

เข้ามาแทนพี่ต้นครับ

เค๊าฝากบอกว่า จะกลับวันอาทิตย์หน้า วันที่ 27 ครับ
แล้วเค๊าจะพาทั้ง 4 คนมาอีกน่ะครับ

 

 

[ninaprake]

เข้ามาแทนพี่ต้นครับ
เค๊าฝากบอกว่า จะกลับวันอาทิตย์หน้า วันที่ 27 ครับ แล้วเค๊าจะพาทั้ง 4 คนมาอีกน่ะครับ 

น้องทึ่มนี่ดีจังเลย เป็นแฟนที่ดีของพี่ต้นมากๆ มาคอย update ให้ตลอดเลย มีแฟนงี้รักตายเลยนะ อิอิ 

ปล. ขอโทษทีนะครับที่เรียกว่าน้องทึ่ม เรียกบ่อยๆแล้วตะขิดตะขวงใจกลัวโดนโกรธ ... แต่จำไม่ได้แล้วอ่ะว่าชื่อจริงๆชื่ออะไร 

ปล2. แหมๆๆ พี่นาท ผมก็มีนัดเพื่อนฝูงไปพบปะพูดคุยแถวนั้นบ้างก็ได้ไม่ช่ายเหรอออ ดูหนังรอบค่ำรอบดึกอะไรเงี้ย ไม่จำเป็นว่าจะจ้องรวบหัวรวบหางพาไปไหว้ท่านด้วยกันซะหน่อย อิอิ 

ปล3. Confirm ว่าตอน 3 ทุ่มแถวนั้นคนยังเพียบครับ คุณเรย์ไม่ต้องกลัวเหงา แต่ก็คงไม่มากขนาดหลบคนไม่พ้นถ้าเทียบกะตอนกลางวัน อิอิ (เผื่อคุณเรย์จะหนีกิ๊ก ๑ พากิ๊ก ๒ ไปไหว้)

[THIP]

เง้อ มาดูดไม่ทัน  ใครมีบริจาคมั่งจิ   

[Jingjoh]

มาไม่ทันเหมือนกันเลยอ่ะ ไอ้คุณพีดูดแล้วส่งให้ด้วยเน้อ
แท้งหลาย
 

[Heater]

สุดยอดเลยคับเรื่องนี้