ลมเหนือที่รัก
ตอน27กลับบ้าน
------------------
Lom’s
“คุณแม่ครับ ลมกลับมาแล้ว” ผมเดินเร็วเข้าบ้านคิดถึงแม่ ไหว้กับอก กอดผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในชีวิต
“ลูกแม่กลับมาแล้ว ว๊าย...ทำไมตัวแดงอย่างนี้ล่ะ!?” มือเล็กจับใบหน้า ลูบเนื้อตัว
“แพ้แดดครับ”
“ฮิๆๆ คุณแม่ว่าแล้ว ลูกจำไม่ได้ล่ะซิ ตอนเราอยู่ภูเก็ตทำไมคุณแม่ไม่ยอมให้ลูกลงทะเล” ผลัดกันเล่า เรื่องราวพรั่งพรู รอยยิ้มของคุณแม่ช่างอบอุ่น
เพิ่งรู้ชัดว่าผมแพ้แดดกับเกลือทะเลจริง ตอนเด็กยายตามไปเฝ้าถึงภูเก็ตกับชลบุรีเพราะหลานลงทะเลตัวแดงเป็นกุ้งเผา โดนยายจับอาบขมิ้นตัวเหลือง เสื้อผ้าเหลืองมอมหมดตู้ แม่กับยายให้คนเฝ้าไม่ยอมให้ผมใกล้ทะเลเลยตั้งแต่บัดนั้น...มิน่า
“พี่กายหล่อ ดูเป็นผู้ใหญ่มากนะคะ เหมือนกับเก็ทมาก แฟนเค้าก็สวยดีนะคุณแม่ว่า”...พี่กายกับพี่เมื่ยงคำ
“คนนี้พี่เจฟฟรี่เหรอ ฝรั่งจ๋าเชียะ แต่คุณแม่ชอบสีผมเค้าจังเน๊อะ” ...นี่พี่ผมยาว ใจตรงกันแฮะ สีผมพี่เจฟฟรี่นี่ล่ะสะดุดตาไอ้ลม
“พี่โจ๊กท่าทางทะเล้นน่าดู...” คุณแม่บรรยายใต้ภาพ คนพาผมกลับเปิดรูปในโน๊ตบุคให้ดู วิจารณ์กันสนุกปาก
“ไว้ลมจะพาคุณแม่ไปเที่ยว ได้เห็นของจริงคุณแม่ต้องชอบแน่ครับ” ยิ้มสุขใจ วางโครงการในหัวเป็นฉากๆ
“แค่เห็นลูกยิ้มมีความสุข คุณแม่ก็ไม่ต้องลำบากไปหรอกค่ะ” สองมือประคองใบหน้าผม บีบแก้มหยอกเล่น
“ไม่ได้ครับ ลมจะทำงานเก็บตังค์ จะพาคุณแม่ไปให้ได้” รึว่า ใช้ทางลัด...สมัครเป็นพนักงานรีสอร์ทตอนปิดเทอม เที่ยวฟรีแบบมีตังค์ใช้ ไอเดียเริ่ด
“อะแฮ่ม--- พี่พาไปเองครับ เสาร์-อาทิตย์นี้เลยก็ได้” ผู้ติดตามนั่งอมยิ้มไม่พูดไม่จาตั้งนานเพิ่งเอ่ยปาก
"หือ..."
“คุณแม่เก็บของเลยครับ ไปกันหมดบ้านนี่ล่ะ”
“โอ๊ย -พ่อคุณ!” คุณแม่หัวเราะร่วน ชอบใจกึ่งเอ็นดูคนใจเร็ว
ตอนนี้บ้านผมมีน้องผู้หญิงมาอยู่ 5 คน นอนห้องผม 3 คน อีก 2 นอนห้องแม่ น้องพลกับน้องป๋องไปพักหอชายแล้ว
"ผิดแผน ทะลุเป้ามากไปหน่อยค่ะ" ยิ้มตาหยีแป๊ะยิ้ม แลบลิ้นน้อยๆ บอกผม แม่นะแม่ ผมมิต้องกางเต้นท์นอนหน้าบ้านตัวเองเหรอ เล่าว่าเฮฮาปาร์ตี้ชุดนอนกันแทบทุกคืน สนุกมาก สนุกจนลืมลูกตัวเอง ทำไปด๊ายย
เอาน่า ยิ้มสดชื่นมีความสุขแบบนี้หายห่วงไปเยอะ
“ให้ลมนอนกับคุณแม่นะครับ” นี่อีกเรื่อง ข่าวใหม่กริ๊บ ผมต้องไปทำหน้าที่เด็กในซ่อง เฮ้ยไม่ใช่...เด็กในการควบคุมดูแลของมันวันนี้เลย เหวยปิดเทอมได้คืนเดียว รุ่งเช้าโดนหิ้วไปเกาะกูด กลับมาจะไม่มีโอกาสนอนบ้านซักคืนเชียวรึ
“แล้วจะให้น้องนอนไหน เราไปนอนกับพี่เค้านั่นแหละ ห้องก็เสร็จแล้ว อยู่ที่นี่มีแต่น้องผู้หญิง”
เรื่องไรจะยอม กลับมาโดนเฉดหัวส่ง นี่ลูกในไส้นะครับคุณผู้หญิง
สุดท้ายทนลูกอ้อนไม่ไหวบวกน้อง ๆ เต็มใจ เสร็จไอ้ลม น้องนอนเบียดห้องผมหมด จะได้นอนกอดแม่ตัวเองสมใจ เรื่องหน้าด้าน ดื้อเงียบเป็นคุณสมบัติพิเศษของลมเหนือ ไม่ต้องสอน 555
นกกินปลีหัวฟัดหัวเหวี่ยงไม่ยอมเกือบทำบ้านแตก สุดท้ายลงให้แต่ขอนอนข้างล่างเฝ้ากระโห้ลูกรักให้ได้ ต้องผลักไสให้กลับคอนโดอยู่นาน งัดไม้อ่อนไม้แข็ง ขู่ก็แล้ว ปลอบก็แล้ว ผมผล็อยหลับไม่รู้ตัว
ถูกปลุกตื่นมาเตรียมของจะใส่บาตรถึงรู้ว่า นกเอาแต่ใจอุ้มผมขึ้นไปส่งห้องแม่ตอนเกือบหกทุ่ม ที่จะนอนคุยกันกระหนุงกระหนิงประสาแม่ลูก-เป็นอันจบ
--------------------------------------------
ชวนผมคุยระหว่างนั่งรอพระหน้าบ้าน
"มีเรื่องจะถาม.. ถ้าลมรู้ทีหลัง คุณแม่ทำเรื่องไม่ค่อยสบายใจไว้ แบบว่าทึกทักเอาเอง ลูกจะโกรธคุณแม่มั้ย" ถามแปลกแฮะ ท่าทางทำอะไรลับหลังผมอีกล่ะซิ ตอนจะให้รู้เรื่องค้ำประกันคนผิดก็มาประมาณนี้
"ไม่โกรธครับ คุณแม่ของลมทั้งคน มีแค่คนนี้คนเดียว-โกรธได้ไง"ตะล่อมไว้ คุณนายคนนี้คล้ายบี หวานตายใจเดี๋ยวก็คายออกมา
"จริงนะ"
"ครับ ว่าแต่-บอกลมได้มั้ยครับ"
"ก็...ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายหรอก กังวลเรื่องที่ให้ลูกไปอยู่กับพี่เค้านั่นแหล่ะ" เรื่องนี้เองง่ะ
"ยังไงครับ?"
"คุณแม่พอรู้อยู่ มันออกนิยายไปหน่อย แต่...คุณแม่หาทางออกฉับไวแบบนี้ไม่ทัน ค่อนข้างกระทันหันแต่อยากให้ลูกได้เรียน ได้มีหลักยึด มีเรื่องต้องทำ เห็นแต่วิธีนี้ตรงหน้าเลยทำให้ลูกลำบากรึเปล่าไม่รู้"
"ไม่ใช่ครับ เป็นความรับผิดชอบของลูกเอง คุณแม่ต่างหากที่ไม่ดุลมเลย คุณแม่ช่วยลมไว้นะครับ" ไม่ค่อยเห็นแม่สีหน้าลำบากใจแบบนี้เท่าไร
"งั้น...แสดงว่าคุณแม่คิดถูกซิ" อ้าว ตัดบทเอาตัวรอด ยิ้มหวานแฉ่ง เป็นคุณนายรมย์ฤดีคนที่ผมรู้จักเคยคุ้นแล้วววววว
"อ่า..." ตามไม่ทันความคิดคุณเธอแฮะ ได้แต่ยิ้มแห้งๆ ตอบ
"เผื่อ...คุณแม่ไม่อยู่ดูลูก พี่เหยี่ยวเค้าคงได้อยู่เป็นเพื่อนลูกได้ ...ไม่ว่าจะยังไง คุณแม่ว่านะ" แหม่งๆ ว่าลอยๆ มันยังไงกันละหว่า
"คุณแม่ต้องอยู่ซิครับ เดี๋ยวลมเข้าเรียน มีงานทำ เราต้องดีกว่านี้เรื่อยๆ นะครับ" คำแม่ชอบพูดตอนนี้ย้อนกลับให้กำลังใจคุณผู้หญิงซะเอง ไม่รู้ทำไมผมอยากปลอบดวงใจดวงนี้เหลือเกิน
"ฮิๆๆ คุณแม่รู้ ลูกทำได้ แต่...แค่พูดเผื่อไว้ ชีวิตเรามันไม่ได้ยืนยาว จะพลิกผันตอนไหน-เมื่อไรก็ได้ จริงมั้ยคะ" เอ่ยวกวนมาทั้งหมดเพิ่งสรุปรู้เรื่องก็ตรงนี้
เฮ้อ... ได้ยินทุกบ่อยครับ
"คร้าบบ เราต้องเตรียมพร้อม แค่ไหนก็ต้องรับมันได้ ยิ้มได้ เข้มแข็งๆ" ย้อนคำซะ
"ค๊า---ฮิๆๆ นั่นล่ะลูกแม่" สองมือประคองจับแก้มผมส่ายเบาๆ ล้อ
เราหัวเราะเบาๆ สองคนแม่ลูก ผมกดจมูกหอมหัวไหล่หมั่นเขี้ยว รู้หรอก ห่างกันไม่กี่วันคงคิดถึงผมมั่งล่ะ
ที่พ่อสั่งสอนเด็กต้องโตขึ้นซักวัน 'เราเลี้ยงเค้าให้ดีตั้งแต่เด็ก โตขึ้นเค้าคิดเองเป็นจะได้ไม่มีอะไรน่าห่วง ตัวผมอายุ 16 พ่อก็เฉดหัวให้ทำเรื่องที่ชอบ ให้พึ่งตัวเองแล้ว คุณต้องเข้มแข็งต้องกล้าปล่อยให้ลูกโตเป็นผู้ใหญ่' พ่อว่าให้ได้ยินกระทบถึงผม ปลูกฝังความรับผิดชอบในหัวสมองกลายๆ 'ลูกดูแลตัวเองได้คุณไม่ต้องกังวล ...เชื่อใจลูกของคุณเองนะรมย์ฤดี' ผมเป็นผู้ใหญ่ทางความคิดตั้งแต่เด็กเพราะวงสนทนาของบุพการีที่ผมรักทั้งคู่นี่ล่ะ
..................................
..........................................
เงียบชั่วครู่...
“พี่เหยี่ยวเค้าดูแลลูกดีอยู่ใช่มั้ย?”
“ก็...ครับ”
“งั้นคุณแม่คงไม่มีอะไรให้ห่วงอีกแล้ว...”
“คุณแม่ไม่พูดแบบนั้นนะครับ คุณแม่ยังต้องห่วงลมอยู่!” ไม่รู้ทำไมถึงสังหรณ์ใจเรื่องไม่ดีขึ้นมาได้
“ที่ถามเพราะเห็นลูกยิ้มได้ แสดงว่าตกลงใจเรื่องพี่เค้าได้แล้วใช่มั้ย” อ้าว—กลายเป็นถูกล้วงตับซะงั้น
“คุณแม่ทราบ---” คดีพลิกครับ
“บอกคุณแม่มาซะดีๆ” เจ้าเล่ห์นักนะผู้หญิงคนนี้
“ลมเป็นลูกคุณแม่ เลี้ยงลูกมากับมือ แค่นี้ดูไม่ออกก็แย่แล้ว” ยิ้มพราย ใจดี
“ลม...รักเค้าครับ ลมจะ---ไม่เสียใจทีหลัง ว่าอะไรจะเกิดขึ้น” ลิ้นพันกัน หน้าแดง
“อืมม”
“คุณแม่ไม่ต้องห่วงลมนะครับ ลมเข้มแข็งพอ ลมเป็นลูกคุณแม่นะครับ”
“ค่ะ คุณแม่เชื่อลูก” แม่น้ำตาคลอไม่ว่าอะไรต่อ ผมน้ำตาเอ่อ ถูกห่อหุ้มด้วยความรัก ความห่วงหาอาทรณ์ท่วมท้น
กอดผู้หญิงที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของผม ...นุ่มนวล
----------------------------
...รถสปอร์ตสีดำพุ่งมาจอดหน้าบ้าน คนตัวโตหัวยุ่งสภาพยังไม่ตื่นดี รึไม่ได้นอนหว่า โผล่ออกมายิ้มเผล่
“มาทันตักบาตรพอดีค่ะ”พระยังรับบิณฑบาตรบ้านอีกหลังใกล้กัน
เช้านั้นผมแทบไม่มีส่วนร่วมในการทำบุญซักเท่าไร เพราะลูกชายสุดหล่อคนใหม่ช่วยหยิบจับบริการเต็มร้อย
เสร็จตักบาตร...แค่ทานของเช้าเรียบร้อย
“คุณแม่ซื้อชุดนักศึกษามาไว้ให้ ถ่ายรูปกับคุณแม่หน่อย” ยื่นถุงให้
“ตอนนี้เลยเหรอครับ”
“ค่ะ ตอนนี้แหละ เปลี่ยนชุดเลย เร็ว-คุณแม่จะสายแล้ว” คะยั้นคะยอ
“ลมยังไม่ได้อาบน้ำนะครับ”
“ไม่เป็นไร พี่เค้ารอหน้าบ้านแล้ว” เล่นไรกันเนี่ย
“วันหลังไม่ได้เหรอครับ ตัวยังแดงโร่ ...อายเค้า” เพิ่งตื่นต่างหาก ดูไม่ได้สุดๆ
“วันอื่นก็ไม่มีตัวแดง ๆ แบบนี้ซิ เร็วเข้าคุณแม่ลงไปรอข้างล่างนะ” โหย---คิดได้ไง ถ่ายรูปตอนสุกๆดิบๆ ได้ประจานกันตลอดชีวิตที่เหลือแน่ ตอนเด็กก็คราวนึงตัวเหลืองทาขมิ้น ไม่รวมหนูทดลองสูตรประทินผิวของยาย ตัวม่วงอัญชัน ตัวเขียวใบเตย สีไหนมีหมด พ่อถ่ายไว้มีหลักฐานมาคุยทุกครั้ง จะเอารูปไปซ่อนหลายทีแต่มีรึจะยอม ร้ายจริงๆ
ลงไปข้างล่าง แม่แต่งตัวสวยแต่งหน้าเช้งวับ เครื่องประดับเต็มยศ ตากล้องจำเป็นชูกล้องดิจิตอลเล็กๆ รอพร้อมรอยยิ้ม
...ยิ้มที่สว่างไสว เจิดจ้า ส่งพระอาทิตย์ยามเช้าหมองแสง
เล่นถ่ายเกือบทุกช็อต บ้านทุกมุมยกเว้นหลังคา เกือบร้อยรูปได้ ...
“ไม่ถ่ายวีดีโอด้วยล่ะครับ” แซวเล่น
“ถ่ายแล้ว มีคลิปด้วย ดูมั้ย?” อ้าว---งี้ไอ้ลมก็ซีดดิ
มองรูปตัวเอง หน้าแดง มือแดง เฉพาะข้อมือขวาที่โดนบังคับสวมนาฬิกาดำน้ำเรือนยักษ์ของหมอนี่เท่านั้นที่ขาวเว่อร์ ช่างเถอะ ในรูปคุณแม่ยิ้มกว้าง มีความสุขไม่เกรงใจใครแบบนี้...ปลื้มซะไม่มี
ลูกชายคนใหม่โหลดรูปเข้าเครื่องโน๊ตบุคของตัวเอง แล้วยกกล้องให้แม่สอนเองกับมือเสร็จสรรพแล้วทำยืนชิดผม กอดผมให้ตากล้องมือใหม่ลองถ่ายเล่น ---เนียนต่อหน้าแม่เลยนะเฟ้ย
แม่กิ๊วก๊าว เห่อกล้องในมือจะเอาไปถ่ายเล่นกับคนในที่ทำงาน
จนน้าอรมารับแม่กับน้องไป...บ้านถึงเงียบลงไปได้
------------------------------------
“ลม...อยู่กับคุณแม่ต่อไม่ได้เหรอ?”
“ไม่ได้! วันนี้ต้องจัดของเข้าห้อง พรุ่งนี้ต้องซื้อของ มะรืนรุ่นพี่จะพาไปดูอีกวิทยาเขตนึง ต้องนอนค้างด้วย มหา-ลัยไม่ได้ส่งเรื่องมาเหรอ ไหนจะเรื่องลงทะเบียน เอกสารเรื่องทุนอีก” ยกชุดบานยาว ปวดขมองอิ่ม
“กว่าจะเปิดเทอมก็เกือบเดือน สองเดือนโน่น...” นี่แค่รับน้องโควต้าแค่บางส่วน รับน้องจริงกลุ่มใหญ่ก็โน่น หยั่งนานนนน
“จะลำบากน้องผู้หญิงทำไม นอนอัดเป็นปลากระป๋องแบบนั้น น่าสงสารแย่”
“ก็...พวกน้องเค้าเต็มใจนี่” หลบตา รู้ว่าผิดเต็มประตู
“เดี๋ยวเกิดเรื่องขึ้นมา คุณแม่จะเสียชื่อเอาได้”
“เสียชื่อยังไง เรื่องอะไร?” อยู่มาจะ 5 ปี มีเด็กมาพักตลอดไม่เคยมีเรื่องราวยุ่งยาก มีแต่แวะมาเยี่ยมเยียน ขอบคุณที่ช่วยเหลือ ฝากน้องนุ่งคนรู้จักตามมาอีกพะเรอ
“น่า ...คุณแม่ยกให้ลมดูแลพี่ หรือลืมเรื่องความรับผิดชอบห้องพี่แล้ว” ผมหน้าหงิก ศักดิ์ศรีค้ำคอ ความผิดจุกอกตามตอกย้ำเหมือนระเบิดเวลา
"......" ดูหน้านกฮิตเล่อร์ ต้องไปดูแลมัน-ตัวโตเป็นควายไบซัน น่าปลื้มซะ
“ไหนจะเรื่องตอบแทนคุณพ่อขายาวอีก คุณแม่ต้องผิดหวังแย่เลย มีลูก---/พอ พอเลย จะขึ้นไปเก็บของ” ฮึ่ยยยย—ช่างจิกดีแท้ อ้างแม่ลูกตลอด จะแกล้งจมห้องมันอีกรอบดีมั้ย
ที่ตกลงใจจะรักจะชอบมัน...ถอนตัวยังทันรึเปล่า
ปวดหัวคนเอาแต่ใจเจรงๆ
********************************TBC by puppyluv
samsoon@doll กะ SuSaya อยากกินมาม่าเหรอ...ด้ายยย พรุ่งนี้จัดให้ไวไวเพื่อโพสต์มือทองของเรา
(เปลี่ยนภาพ-ชายหนุ่มชุดดำนี่ใคร หวานใสเราหายไปไหน, som อีกคน แก้มมมมมม-ซะ)
แต่ @StaR@นี่อ่านละเอียดเนอะ เก็บได้หมดเลยเรื่องพี่กาย... ตายแน่ต่อไงดีหว่า
ตอบข้อข้องใจ ...piaanie สกอร์คะแนน เหยี่ยวมันบ้า อะไรเว่อร์ๆ คิดหลงเข้าข้างตัวเองหมดล่ะ ปล่อยมัน
sleepzz, both^^(คนนี้เป็นชื่อที่ 108 ในเรื่องนี้ welcome!!!) ตามมาได้ไงหว่า
เพิ่งเห็นกลับเข้ามา milky way, winndy, pattybluet, nara555, nongrak,bellity (รายนี้คนในบ้านเข้าโรงพยาบาลคล้ายบี รออีก2ตอน
...สุดสัปดาห์นี้เฉลยเรื่องเก็ทกับบีให้นะ)
bow555, Punchnaja, Tarn TaWan, Me_kame_nishi แหว่งกลาง เพิ่งเห็นตอนเกาะกูดนี่เอง ท่าจะชอบทะเล
insomniac นี่โพสต์น่าจะ2 ครั้งแรกแล้วหายตัว เพิ่งโผล่มาเห็นเมื่อวาน ติดกับชะโดเหรอ
อ้อ เหยี่ยวมันอยู่ปีไหน? ม่ายบอก ย้อนกลับไปอ่านประโยคเจฟฟรี่พูดถึงโจ๊ก "ศิลปศาสตร์ เอกภาพถ่าย จะขึ้นปี 3 มีเรื่องไรถามมันได้ " ที่ตอน
kiss of Apple (ไม่ค่อยเฉลยเล๊ย)
ขอบคุณทุกโพสต์ ทุกอ่าน ทุกดันช่วยให้ขึ้นหน้าใหม่-ตอนใหม่...อรุณสวัสดิ์!!!
อ๊ากกกกกกกกก ZakuPz ปาดดดดดดดด!!!
-----ขอแทรก 10.53;maicyyyyyyyyy มาเคลียร์ด่วน ...อ๊าาาา ชิชะ-มันทำไรของม๊าน!?
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 3031473 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก