หัวข้อ: Last Room บันทึกประจำวันของเสือน้อย2:สงกรานต์ไม่อร่อยเลย(16/4/2020) p.6

[NUTSANAN]

ชอบเรื่องนี้มากจ้า ความจิงชอบทุกเรื่องที่คนเขียนแต่งเลยค่ะ. อ่านแล้วมีความสุข ถึงแม้จะอยากตบอิพี่สิงห์ไปบ้าง เป็นกำลังใจมห้คนแต่ง แต่งเรื่องต่อไปมาให้อ่านจ้า

[ommanymontra]

 



 

[mild-dy]

 

[Seilong2]

สนุกมากค่ะ

[DrSlump]

 

[Leenboy]

ซึ้งอ่าาาาาา   

[sirin_chadada]

ขอบคุณค่ะ

[Ginny Jinny]

 

 

[Meen2495]

สนุกมากค่ะ
พี่สิงห์โหด แต่เฮียก็น่ารัก
ยิ่งไปอ่าน "แชทลับ" ของเฮียกะน้อง
ยิ่งน่ารัก ... เฮียค่อดจะมุ้งมิ้งเลย

ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวดี ๆ

[puiiz]

 

[tangtey59]

เรื่องนี้ สนุกมากค่ะ ผู้แต่งเขียนดีมากเลยยยย

[มนุษย์บิน]

  ชอบความอยู่ดีๆก็ลากขึ้นเตียงได้แบบปุบปับบบบ พี่สิงห์ฮอตมากแม่ ส่วนหนูน้อยอิงค์ก็คือนัวนะจ๊ะว่าไม่ได้ต่อไปนี้ขอให้มีแต่รเื่องดีๆนะลูกกกกก แต่นี่เอฟซีเสือน้อยนะจ๊ะดวงใจแม่เลยยยยยรักสุดในเรื่อง 

[sugarcane_aoi]

กว่าจะเข้าใจกันเหนื่อยกันไป ต้องยกความดีความชอบให้เจ้าเสือน้อยเลย ไม่อย่างงั้นคงสมหวังช้ากว่านี้ สนุกดีค่ะ รอตอนพิเศษอยู่จ้า

[BearinMind]

ขอบคุณที่แต่งให้อ่านค่ะ

[twinmonkey0311]

 

[nyxca]

อิพี่สิงนี่ยังไง เมียตายและบอกให้หัวใจคนอื่นไปแล้ว เอ้า งงใจ น้องอิงค์ไม่ต้องไปสนใจนางหรอกลูก ปล่อยให้นางแห้งตายไปกับอดีตนั่นแหละ ไร้สาระจริงๆคนตายก็ตายไป คนอยู่นี่สิไม่รักษาน้ำใจกันเลย



Edit///อ่านจบหน้าสองแล้ว เสียใจจังค่ะ ถ้าเราเป็นอิงค์ และรู้ความในใจของสิงทั้งหมดเราคงเจ็บปวดโครตๆ จงรักภักดีและยังรักผู้หญิงที่ทิ้งตัวเองไป ยอมสิง อิงค์ไปเถอะนะถ้ารู้ความจริงแล้ว ความรักแบบนี้อยู่คนเดียวดีกว่า


Edit//จบหน้าสามละ ให้อิสิงมันโดนบ้างก็ดีนะคะ พูดตรงๆเป็นพระเอกที่ทำให้เสียความรู้สึกมาก ไปเดินห้างกับอิงค์แต่คิดถึงเกตตลอด ดูเหมือนอยากกลับไปหาเกตตลอด แต่ก็กลัวอิงค์หลอกทั้งที่บอกจะไม่รักเค้าขอเทพระเอกคนนี้ ไม่ไหว แต่อ่านต่อนะ5555 เพราะรักอิงล้วนๆ


Edit///อ่านจบแล้ว เรื่องนี้ทำให้เราอินจริงๆนะ เพราะอ่านจนจบเราก็ยังเกลียดสิงห์มากอยู่ดี อาจจะเพราะคนเขียนใส่ความคิดของสิงห์ที่มีต่อเกตมาพอสมควรเลยทำให้เรารู้สึกว่าสิงก็ไม่ได้แคร์อิงค์เท่าไหร่ หรือจะบอกว่าสิงห์สายซึนก็คงไม่ใช้มั้ง

-ตอนแรกเจอกันบอกหัวใจให้คนอื่นไปแล้ว รักใครไม่ได้อีก หลังๆท้ายเรื่องบอกรักอิงค์
-ตอนไปเดินห้างกับอิงค์แล้วเจอพ่อกับเกตก็คิดว่าถ้าไม่ทะเลาะกับเกตุวันนั้นคงเป็นตัวเอวที่เดินอยุ่ข้างๆแทนพ่อ(แต่เจอหน้าเกตุก็ทำเป็นไม่แคร์นะ งงปะ)
-จูบอิงค์ตรงสนามเชียร์กีฬาให้เกตุเห็น ประชดหลอ? แล้วเกตุทำเหมือนไม่โอเคทีแรกแต่มากลับลำท้ายเรื่องบอกกลัวพระเอกแก้แค้น

อันนี้เราบันทึกไว้เผื่อวันหลังมาเจอจะได้รู้ว่าอ่านแล้วและคิดไงกะเรื่องนี้เพราะเราจำไม่ค่อยได้ว่าอ่านอะไรไปบ้าง สรุปขอบคุณคนเขียนค่ะ อย่างที่บอกเราอินมากและสิงห์เป็น1ในพระเอกที่้เราไม่ชอบ แต่อิงค์จะเป็นหนึ่งในนายเอกที่้เราชอบค่ะ ขอบคุณค่า^^

[singalone]

เพิ่งได้ตามอ่านทีเดียวจบ ดีมากๆเลยค่ะ ฮือออออออ หลงรักพี่สิงห์หนุ่มวัย 35 กับเมียเด็กกว่า 10 ปี น้องอิงค์ของเขา อ่านแล้วนึกถึงบรรยากาศที่น่านเลย อยากไปเที่ยวอีกซักครั้ง ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้มาให้อ่านนะคะ 

[leGGyDan]

บนทึกประจำวันของเสือน้อย : แม่อิงค์ของเสือน้อย


ผมเป็นแมวส้ม ผมเกิดมาในลังกระดาษที่กองสุมๆ อยู่ในบ้านร้างหลังหนึ่งพร้อมพี่ชายอีกสองตัว พวกเราทั้งสามตัวเป็นแมวส้มเหมือนกันหมด แม่ทิ้งเราไปแต่เด็กปล่อยให้เราสามตัวพี่น้องผจญภัยในเมืองน่านกันตามยถากรรม

พี่ๆ ของผมชอบเล่นไล่จับผีเสื้อ ผมเองก็เหมือนกันมาวันหนึ่งเจอผีเสื้อปีกสีขาวตัวเล็กน่ารัก พวกเราซึ่งมีพี่ใหญ่นำทีมก็พยายามไล่ตะครุบมันไปรอบๆ

ผีเสื้อสีขาวบินออกไปที่ถนน พี่ใหญ่ของผมที่ต้องการแสดงความเท่ให้น้องๆ ดูก็รีบกระโจนตามออกไป

โครม!

รถคันหนึ่งวิ่งผ่านมาพอดี ผมซึ่งยังเด็กมองไม่ทันว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พี่รองรีบคาบคอผมลากกลับบ้านและบอกผมว่าพี่ใหญ่ไปสวรรค์แล้ว

พี่ใหญ่ของผมนี่เก่งจังเลยนะ กระโดดแค่ครั้งเดียวก็ไปไกลถึงสวรรค์แล้ว

ผมอยู่กับพี่รองสองคน พี่รองจะเป็นคนคอยสอนให้ผมหาอาหารและสอนให้ผมหนีศัตรู พี่รองบอกว่าศัตรูตัวร้ายของเราคือรถ หมาแล้วก็มนุษย์เพราะมนุษย์จะทุบตีและไล่เรา มีครั้งหนึ่งผมจำได้แม่นเลย เรากำลังค้นของกินจากสิ่งที่มนุษย์เรียกว่าถังขยะจู่ๆ ก็มีมนุษย์ผู้ชายวิ่งมาต่อว่าเราด้วยท่าทางน่ากลัวแล้วก็สั่งให้หมาที่เขาเลี้ยงไว้วิ่งไล่กัดเรา เจ้าบางแก้วจอมดุร้ายตัวนั้นดูหยิ่งผยองแล้วก็ภูมิอกภูมิใจกระดิกหางให้มนุษย์ใหญ่เลย แล้วก็ให้มนุษย์ลูบหัวด้วย พี่รองบอกว่าหมาน่ะเป็นสัตว์ที่ไม่มีสมองแล้วก็โง่ ชอบให้มนุษย์บงการ ส่วนแมวอย่างเราเป็นสัตว์ชั้นสูง เราฉลาด ไม่ชอบให้ใครมาชี้นิ้วสั่ง และเราก็อยู่ของเราเองได้ คันก็แค่เอาหัวหรือตัวถูๆ กับท่อนไม้บ้างเสาไฟฟ้าบ้าง แถมก็มีเท้าปุยๆ ตั้งสี่เท้าเกาเองก็ได้ทำไมต้องไปง้อพวกมนุษย์ด้วย

วันหนึ่งผมเจ็บขาออกไปหาอาหารไม่ไหว พี่รองจึงอาสาออกไปหาให้ ผมนอนรออยู่ในลังกระดาษใบเก่าของเรา พอได้ยินเสียงอะไรกุกกักก็คอยชะโงกหน้าออกไปมองเพราะคิดว่าพี่รองกลับมาแล้ว แต่ก็ไม่ใช่ บางครั้งก็เป็นนก หนู หรือแค่เสียงใบไม้ปลิว

ผมนอนรอพี่รองอยู่สามวัน พี่รองก็ไม่กลับมา ขาผมเริ่มหายเจ็บแต่ท้องหิวจนแสบไปหมด ผมจึงรวบรวมเรี่ยวแรงที่ยังพอมีเหลือ เดินออกจากลังกระดาษเพื่อไปหาอาหาร โชคดีที่เจอคนทิ้งก้างปลาที่ยังพอมีเนื้อติดลงถังขยะ ตัวผมที่หิวมาหลายวันจึงรบแทะกินอย่างเอร็ดอร่อยจนลืมมองดูรอบๆ ว่าเจ้าบางแก้วคู่ปรับเก่าของผมได้มายืนจังก้าอยู่ด้านหลัง

มันหมอบตัวราบไปกับพื้นแล้วกระโจนเข้าใส่ โชคดีที่ผมตัวเล็กจึงย่อตัวหลบกรงเล็บของเจ้าบางแก้วจอมโหดไปได้ เจ้าหมาตัวนั้นหันหลังกลับมาขู่ฟ่อใส่ คงตั้งใจจะจับผมไปอวดเจ้านายมนุษย์ของมันให้ได้แน่ๆ ผม วิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต แต่เจ้าบางแก้วนั่นก็วิ่งตามมาติดๆ ผมจึงตัดสินใจปีนขึ้นไปหลบบนรูปปั้นสิงโตเพราะพี่รองสอนว่าหมาปีนต้นไม้ไม่ได้

เจ้าบางแก้วเห่าอย่างขัดใจ มันเดินวนไปวนมารอบรูปปั้นสิงโตที่ผมซ่อนตัวอยู่เป็นนานก่อนจากไปเพราะได้เวลากินข้าวเย็น

ผมชะโงกหน้าลงไปมองข้างล่าง มันสูงจนใจหวิว ขึ้นมาได้แต่ดันลงไม่ได้ ผมนอนขดตัวหลบแดดอยู่ในปากสิงโตนั่นด้วยความอ่อนแรง คิดถึงพี่ใหญ่ พี่รอง ถ้าพี่ทั้งสองตัวยังอยู่คงช่วยเลียหูเลียขนที่ยุ่งให้จนเรียบแล้วก็หาอาหารมาให้ผมกินแน่ๆ แต่ตอนนี้พี่ๆ ไม่อยู่แล้ว เหลือผมอยู่ตัวเดียว

...เหงาจัง...

“อิงค์ มีแมวอยู่ตรงนี้แน่ะ”

ผมลืมตาขึ้นมาเห็นมนุษย์ตัวโตผิวดำผมยาวพยายามเอื้อมมือมาจับตัวผม ไม่นะ! แกจะจับฉันไปกินเหรอเจ้ามนุษย์ ฉันไม่อยอมหรอกนะ

แง้ววววววว!

ผมสู้สุดชีวิต ถึงจะเป็นแค่ลูกแมวตัวเล็กๆ อายุสองเดือนก็เถอะ ผมจะไม่ยอมเสียศักดิศรีให้มนุษย์มาจับตัวได้ง่ายๆ เหมือนที่พี่ๆ สอนไว้ แต่แล้วผมก็พลาดท่าเข้าจนได้ ร่างเล็กกระจ้อยร่อยไร้เรี่ยวแรงของผมลอยลอยละล่องตกลงสู่วงแขนของใครคนหนึ่ง

ผมลืมตาโตมองคนที่อุ้มผมไว้ ใครคนนั้นก็ทำตาโตใส่ผมเหมือนกัน

ใครจะไปรู้ว่าหลังจากที่สบตากันเสี้ยวนาทีนั้น ชีวิตแมวส้มกำพร้าอย่างผมก็เปลี่ยนไปตลอดกาล...

แต่ผมไม่ได้ผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับพี่ใหญ่พี่รองนะ ผมไม่ได้มาอยู่กับมนุษย์ ผมมาอยู่กับแม่ต่างหาก

แม่ผมชื่ออิงค์ และตั้งชื่อให้ผมว่า เสือน้อย โห~ เป็นชื่อที่เท่มากเลย ผมชอบชื่อนี้ที่สุดเลยคับแม่

แม่อิงค์เป็นมนุษย์แต่บางครั้งผมก็ว่าแม่อิงค์เหมือนเทวดา เพราะแม่อิงค์ตัวขาว สูง หล่อ ยิ้มทีเหมือนโลกมันสว่างสดใสไปจนถึงสวรรค์แล้วก็ใจดีมากๆ ด้วย ตามใจผมทุกอย่าง หาข้าวให้กิน พานอนบนที่นอนอุ่นๆ ซื้อปลอกคอให้ใส่

แม่อิงค์เป็นเจ้าของร้านกาแฟชื่อ It’ s Ra เห็นไหมแม่อิงค์ของผมนอกจากหน้าตาดีแล้วยังเก่งอีกด้วย ร้านของแม่ตั้งอยู่ตรงทางไปวัดเขาน้อย ใครมาเที่ยวจังหวัดน่านก็มาแวะชิมกาแฟแม่อิงค์ได้นะ ผมไม่เคยชิมหรอก แมวกินนมวัวแล้วปวกท้องนะเผื่อมนุษย์บางคนไม่รู้ แต่ผมรู้ว่ากาแฟที่แม่อิงค์ชงต้องอร่อยแน่ๆ เมนูซิกเนเจอร์ของร้านเป็นลาเต้ที่ปั้นฟองนมเป็นรูปหน้าผมล่ะ แม่ผมขายไม่แพงนะแก้วละสี่สิบเอง ซื้อหนึ่งแก้วแถมรอยยิ้มของแม่อิงค์กับใบเสร็จ ซื้อสองแก้วแถมถุงใส่ ซื้อสามแก้วก็ได้ไปสามแก้วแหละ ดีจะตาย

อะ! แล้วถ้าคุณถือขนมแมวเลียติดมือมาด้วย ไม่ว่าจะซื้อกี่แก้วผมก็จะยอมให้จกพุงหนึ่งที นี่ผมอุทิศตนเพื่อร้านสุดๆ เลยนะ ผมรับลูกค้าเก่งจะตาย ใครมาก็ต้องขอถ่ายรูป เบื่อจังเลยเป็นคนดังเนี่ย ผมชอบนอนเฝ้าแม่อิงค์ที่หน้าเคาน์เตอร์เวลาแม่อิงค์ชงกาแฟ ถ้วยสแตนเลสมันสะท้อนแสงวิบวับๆ ดูเพลินตาดี กลิ่นกาแฟหอมฟุ้ง แต่ถ้าวันไหนผมรับแขกเหนื่อยผมจะหนีไปนอนบนเก้าอี้รังนกตรงข้างหน้าต่าง ตรงนั้นเบาะนุ่มมีแดดส่องอุ่นๆ นอนสบาย ถ้าใครมาเจอผมหลับอนุญาตให้ถ่ายรูปได้ แต่ช่วยเลือกรูปสวยๆ ลงอินสตาแกรมหน่อยนะ อย่าลงภาพน่าเกลียดประเภทลิ้นห้อย พุงปลิ้นล่ะ เดี๋ยวเสียชื่อเน็ตไอด้อลคนดังแห่งจังหวัดน่านหมด

นับตั้งแต่มาอยู่กับแม่อิงค์ชีวิตของผมเปลี่ยนไปมากไม่ตกระกำลำบากเหมือนแต่ก่อน แต่ก็ใช่ว่าจะมีความสุขทุกวันเพราะวันดีคืนดีก็มีมนุษย์ยักษ์ตัวดำที่พยายามจะกินผมวันนั้นมาหาแม่อิงค์ ท่าทางของเขาไม่เป็นมิตรเลย ชอบแกล้งแม่อิงค์ ให้แม่อิงค์ร้องครางเสียงดังด้วยความเจ็บปวดบางครั้งแม่อิงค์ก็ถึงกับร้องไห้เลยด้วย ผมก็เลยต้องทำตัวเป็นบอดี้การ์ดคอยกันท่าไม่ให้มนุษย์ยักษ์ตัวดำนั่นเข้ามาใกล้แม่ได้ ถึงผมจะตัวเล็ก แต่ผมสู้สุดใจเพื่อปกป้องแม่ผมนะ ผมทั้งกัดทั้งข่วนมนุษย์ยักษ์ตัวดำนั่น แต่สุดท้ายเพราะผมตัวกะจิ๋วหลิว ผมก็เลยโดนหิ้วคอออกมาทิ้งไว้หน้าห้อง แล้วเจ้ามนุษย์ยักษ์ตัวดำนั่นก็ล็อกประตูเข้าไปแกล้งแม่อิงค์ทั้งคืน ผมก็ทำได้แค่ร้องเหมียวๆ นอนเฝ้าหน้าห้องรอจนฟ้าสางแม่อิงค์ถึงออกมาเปิดประตูให้

ผมไม่ชอบเจ้ามนุษย์ยักษ์ตัวดำนี่เลย ชอบแกล้งผมทั้งต่อหน้าและลับหลังแม่ แต่แม่อิงค์สถาปนาเขาเป็นพ่อ ไม่นะฮะแม่ มีพ่อน่าตาน่าเกลียดแบบนี้ แถมยังเป็นตาลุงผมเผ้ายาวรุงรังอีก ผมยอมมีแม่คนเดียวดีกว่าพ่อไม่ต้องมีหัวก็ได้

มาวันนึงแม่อิงค์เดินโซเซกลับมา แม่อิงค์ดูสีหน้าไม่ดีเลย ผมอยากทำให้แม่อิงค์ยิ้ม เอาหัวถูไถ พยายามอ้อนให้แม่อิงค์ยิ้ม แต่แม่อิงค์ก็ยิ้มได้จืดจางเสียยิ่งกว่าน้ำล้างก้างปลาทูอีก แล้วแม่อิงค์ก็ผล็อยหลับไปตรงเคาน์เตอร์ ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง มนุษย์ยักษ์ตัวดำไม่มาหาแม่ที่ร้านหลายวันแล้ว หรือว่าแม่จะคิดถึงเขา หึ! อย่างน้อยเขาก็เป็นพ่อแบบไม่เต็มใจของเสือน้อยนี่นา เพื่อแม่อิงค์แล้ว เสือน้อยจะไปตามหามนุษย์ยักษ์ตัวดำนั่นให้ก็ได้

ผมกระโดดออกทางหน้าต่างและเดิมตามถนนเข้าไปในเมือง แม่อิงค์กับมนุษย์ยักษ์ตัวดำพาผมเข้าเมืองหลายครั้งเพื่อไปหาหมอฉีดวัคซีนและผมก็เคยไปบ้านมนุษย์ยักษ์ตัวดำมาแล้วครั้งหนึ่ง ผมต้องทำได้สิ แค่ไปบ้านหมอนั่นเอง ผมเก่ง ผมทำได้อยู่แล้ว

ผมเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงสี่แยกใหญ่ จู่ๆ คู่ปรับตลอดกาลของผมก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ เจ้าบางแก้วขาโหดเห่าขรม แต่ผมในวันนี้ไม่เหมือนในวันนั้นอีกแล้ว ผมหันไปร้องขู่เสียงดัง

“แน่จริงก็ตามให้ทันสิพี่”

แล้วผมก็วิ่งหนีสุดชีวิต

คิดว่าผมจะบวก? บ้าเหรอ! ผมเป็นลูกแมวตัวเล็กน่าทะนุถนอมอายุแค่สามเดือนเองนะ จะไปสู้ไอ้บางแก้วขาโหดอายุสองขวบตัวโตเต็มวัยฟันแหลมเต็มปากแบบนั้นได้ยังไง ผมคิดถึงพี่ใหญ่พี่รอง แต่ผมอยากกลับบ้านไปนอนกับแม่อิงค์มากกว่า

ผมแข็งแรงขึ้นมากกว่าตอนที่เจอกันครั้งก่อน ดังนั้นผมจึงวิ่งทิ้งห่างแบบไม่เห็นฝุ่น แต่ผมคงจะหลงระเริงกับชัยชนะของตัวเองมากเกินไป ตอนที่ผมหันไปยิ้มเยาะใส่เจ้าบางแก้วขาโหดผมลืมตัวไปว่ายืนอยู่กลางถนนแล้วรถคันหนึ่งก็พุ่งมาพอดี ผมโดนชนเข้าที่กลางตัว ร่างเล็กๆ ของผมลอยละล่องไปตกในพงหญ้าข้างทาง

ผีเสื้อ?

ผมเห็นผีเสื้อตัวหนึ่งบินผ่านหน้าไปโดยมีพี่ใหญ่วิ่งไล่ และมีพี่รองวิ่งตามไปติดๆ ผมพยายามลุกขึ้นแต่ผมขยับไม่ได้เหมือนขาหลังทั้งสองข้างของผมจะหัก ผมร้องรียกพี่ชายทั้งสองแต่ก็ไม่มีใครสนใจผมเลย

“พี่ใหญ่ พี่รอง แม่อิงค์ ช่วยผมด้วย”

ผมร้องจนเสียงแหบ ฝนก็ตกลงมาราวกับพายุเข้า ถึงผมจะมีขนฟูหนานุ่มแต่ผมที่ตัวเปียกปอนก็หนาวจนตัวสั่น ผมนอนขดตัวแน่น คิดถึงแม่อิงค์เหลือเกิน แม่อิงค์ตื่นมาหาผมไม่เจอต้องตกใจแน่ๆ แม่อิงค์จะมาตามหาผมไหมนะ แม่อิงค์จะรู้ไหมว่าเสือน้อยนอนอยู่ตรงนี้ เสือน้อยขอโทษนะคับแม่อิงค์ที่เสือน้อยหามนุษย์ยักษ์ตัวดำให้แม่อิงค์ไม่เจอ

ผมนอนอยู่นานจนฟ้ามืด จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อดังฝ่าสายฝนมาด้วยความเป็นห่วง

“เสือน้อย”

มนุษย์ยักษ์ตัวดำนี่เอง ผมหาเขาเจอแล้ว ผมนี่เก่งที่สุดเลย

แต่เจ้ามนุษย์ยักษ์ตัวดำไม่ได้พาผมกลับบ้าน เขาพาผมไปหาพี่หมอคนสวย พี่หมอช่วยรักษาขาผมที่บาดเจ็บ พี่หมอชมผมด้วยล่ะว่าผมเก่งมาก เป็นแมวตัวอื่นคงตายไปแล้ว

แน่นอนอยู่แล้วนี่เสือน้อยลูกแม่อิงค์นะ แต่ตอนนี้ผมเหนื่อยจังเลยคับแม่ ผมขอนอนก่อนนะ แล้วตื่นมาผมจะไปหาแม่อิงค์นะคับ

แต่ผมก็ยังนอนซมอยู่อีกหลายวัน ระหว่างนั้นผมนอนร้องไห้คิดถึงแม่อิงค์ทุกวัน มีแต่มนุษย์ยักษ์ตัวดำมาหา คอยมาลูบหัวแปรงขนแล้วก็เอาขนมแมวเลียมาให้ถึงจะโดนผมข่วนไปหลายครั้งเพราะงอแงจะให้เขาพาไปหาแม่อิงค์จนแขนเขาเต็มไปด้วยรอยเล็บสวยๆ ของผม เขาก็ยังคงแวะเวียนมาหาผมตลอด

อืม~ จะว่าไปเขาก็เป็นคนดีนี่นา ถ้างั้นผมจะยอมญาติดีกับเจ้ามนุษย์ยักษ์ตัวดำนี่ก็ได้... เปล่านะ ผมไม่ได้ชอบเขาหรอก ยังไงแม่อิงค์ก็ยังเป็นคนดีที่หนึ่งของผมอยู่เสมอ... แต่ว่า... อ๊ะ! พ่อสิงห์คับ เกาตรงนั้นอีก เสือน้อยชอบ งื้อ~ พ่อค้าบ~ เสือน้อยหิวหนมเอาหนมให้เสือน้อยหน่อย

“เป็นอะไรเนี่ยเจ้าตัวเล็ก จู่ๆ ก็เอาหัวมาถู อดทนหน่อยนะคนเก่ง เดี๋ยวหายดีเมื่อไหร่พ่อจะพาไปหาแม่แกนะ”

“คับพ่อ เสือน้อยจะเป็นเด็กดีไม่ดื้อไม่ซนคับ”

ในที่สุดเขาก็ได้กลับมาอยู่กับแม่อิงค์อีกครั้ง พ่อสิงห์ของเสือน้อยซื้อปลอกคออันใหม่ให้ด้วยเป็นโบสีแดงสวยจัง แต่ถึงยังไงพ่อสิงห์ก็ยังนิสัยไม่ดีชอบทิ้งเสือน้อยไว้หน้าห้องแล้วแกล้งแม่อิงค์ตลอดเลย

หึ! เอาเถอะ เสือน้อยนอนหน้าห้องก็ได้ หน้าท้องนี่ผมก็นอนจนชินแล้วล่ะ

พี่ใหญ่ พี่รองคับ ผมคิดถึงพวกพี่นะแต่ผมยังไปหาพวกพี่ไม่ได้นะ ผมขอโทษด้วยเพราะตอนนี้ผมมีหน้าที่สำคัญคือการดูแลแม่อิงค์ไม่ให้โดนพ่อสิงห์แกล้งไปมากกว่านี้...

อ๊ะ! ประตูห้องเปิดแล้ว ผมรีบลุกขึ้นยืนแต่ผมไม่ได้กระดิกหางนะ แบบนั้นน่ะมันหมาชัดๆ เสือน้อยเป็นแมว เสือน้อยแค่ยืนเฉยๆ มองหน้าพ่อสิงห์ด้วยตากลมโตเป็นลำไยแล้วเอาเท้ามังคุดตะบปเท้าพ่อสิงห์ให้รู้ว่าผมโกรธนะที่พ่อแกล้งแม่แล้วเอาผมมาทิ้งแบบนี้ ว่าแต่ทำไมพ่อสิงห์ไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะ หรือว่าโดนแม่อิงค์เอาคืนจนเสื้อขาดเลยใช่ไหมล่ะ

“เบาๆ นะลูกพ่อ แม่เขาหลับแล้ว”

“คับพ่อ”

ผมรับคำแล้วรีบวิ่งฉิวกระโดดขึ้นไปบนหัวเตียง แม่อิงค์นอนคว่ำหน้าหลับไปแล้ว ผมเดินวนเป็นวงอยู่สองสามรอบก่อนจะขดตัวลงนอนพลางมองแผ่นหลังของแม่อิงค์ที่โผล่พ้นผ้าห่มเห็นรอยแดงเป็นวงๆ เต็มไปหมด พ่อสิงห์น่ะปืดประตูได้แต่ทำไมไม่ปิดหน้าต่าง ดูสิ! แม่โดนยุงกัดแล้วเนี่ย

พ่อสิงห์ปิดประตูเดินตามเข้ามาล้มตัวลงนอนข้างๆ แม่

“ฝันดีนะเจ้าตัวเล็ก”

พ่อสิงห์ลูบตั้งแต่หัวผมไปจนถึงหางก่อนจะก้มลงจูบแม่ พ่อดึงตัวแม่ไปกอดแนบอกแล้วก็หลับไปด้วยกัน

งือ~ ผมเองก็หลับบ้างดีกว่า วันนี้เหนื่อยจัง นอนให้แขกถ่ายรูปทั้งวันเลย ฝันดีนะคับแม่อิงค์พ่อสิงห์ พรุ่งนี้ผมอยากกินหนมแมวเลียจังขอให้ผมกินเยอะๆ เลยนะคับ

**************************************************************************


สุขสันต์สันวันสงกรานต์ค่ะ ถ้าชอบฝากคอมเมนต์ให้บ้างนะคะ เดี๋ยวจะได้มีตอนพิเศษแบนี้มาอีกเรื่อยๆ

[Ginny Jinny]

น่ารักทั้งคนทั้งแมว

[nOn†ღ]

 

[leGGyDan]

บันทึกประจำวันของเสือน้อย2 : สงกรานต์ไม่อร่อยเลย


วันนี้อากาศสดใส ผมนั่งอาบแดดอยู่ตรงหน้าต่าง  หลังจากผ่านช่วงเวลาเลวร้ายที่ต้องพลัดพรากจากแม่อิงค์เพราะไปตามหาพ่อสิงห์จนขาหักเวลาก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ผมรู้สึกว่าตัวเองโตขึ้นมากไม่ใช่แมวเด็กน้อยที่วิ่งทะเล่อทะล่าออกไปให้รถชน แต่เป็นแมวหนุ่มสุดหล่อโตเต็มวัยอายุสี่เดือน แม่อิงค์เลี้ยงดีช่วงนี้น้ำหนักก็เลยขึ้นพรวดพราดไปหน่อยจากตอนเจอแม่อิงค์ครั้งแรกผอมแห้งหนักหนึ่งกิโลนิดๆ ขนหร็อมแหร็มผิวแห้งแตกรรแหงเกาทีฟุ้งเป็นฝุ่น PM2.5 ตอนนี้ผมหนักสองโลกว่าเกือบสามโลแล้วขนก็ขึ้นแน่นฟูนุ่ม พ่อสิงห์ชอบแซวว่าผมอ้วนตุ๊ต๊ะเหมือนม้วนไหมพรมสีส้ม หน้ากลมเหมือนหมู จมูกชมพู่ ตาเป็นลำไย เท้าเป็นมังคุด พ่อสิงห์น่ะชอบพูดไปเรื่อย นี่ลูกชายไม่ใช่ของกิน ชอบเอาไปเปรียบกับอะไยก็ไม่ยู้ว ผมไม่รักพ่อสิงห์แย้ว

ผมนอนดูแม่อิงค์ยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจก แม่อิงค์หมุนไปหมุนมาอยู่หลายรอบแล้ว ใส่ตัวนั้นถอดตัวนี้ แล้วสักพักก็หันมาขอความเห็นจากลูกชายสุดหล่อ ใช่สิ! ก็ผมเป็นผู้นำด้านแฟชั่นนี่นา ล่าสุดพ่อสิงห์ซื้อปลอกคอคาวบอยสีกรมท่าโคตรเท่ให้แถมยังติดกระดิ่งสีทองฟรุ้งฟริ้งเดินไปทางไหนสาวๆ ก็พากันเหลียวมามอง เพราะผมหล่อ? เปล่าหรอก ผมเอาเล็บไปฝนขาเค้า ขอท่ดค้าบผมนึกว่าแม่อิงค์ซื้อโต๊ะมาใหม่

“ตัวนี้ดีไหมเสือน้อย” แม่อิงค์ในชุดลายดอกชบาสีแดงสดหันมาถาม

ผมทำโตลุกขึ้นนั่งบนสองขาหลัง “เมี้ยว~ สุดมากแม่ เอาตัวนี้แหละ แม่อิงค์สอนว่าจะถูกจะแพงเอาแดงไว้ก่อน”

“แต่สีแดงมันจะดูเด่นไปหรือเปล่านะ พี่สิงห์ไม่ชอบอะไรแบบนี้นี่นา” แม่อิงค์โยนเสื้อออกจากตัวแล้วหยิบเสื้อลายฮาวายมาใส่ “แล้วตัวนี้ละเสือน้อย”

“นี่ก็แซ่บมากแม่ พ่อสิงห์ต้องชอบแน่ๆ ผมเห็นแล้วหิวเลยเนี่ย อยากกินพิซซ่า วันนี้มีโปรไหมแม่หนูอยากกินปลาทูใส่สับปะรด อะเมี้ยว~”   

“บ่นยาวขนาดนี้ไม่ดีแน่เลย”

“ป่าวนะแม่ หนูชมแม่ต่างหาก อ้าวแล้วนั่นแม่เอาเสื้อตัดอ้อยมาใส่ทำไม หนูอยากกินสับปะรด ไม่ได้อยากกินอ้อย”

“อะไรเสือน้อย ตัวนั้นก็ไม่ดีตัวนี้ก็ไม่เอา ชักจะขี้บ่นเหมือนพ่อเราไปทุกทีแล้วนะ”

แม่อิงค์ทำหน้ายู่ใส่ผมพร้อมกับเอาชี้มาแตะที่จมูก

“เหมียว~ หนูไม่ได้บ่นสักหน่อย หนูชมแม่ตะหาก”

“สรุปใส่ตัวไหนดีเนี่ย ยังเลือกไม่ได้เลย จวนจะได้เวลานัดแล้วแท้ๆ”

ผมหันไปมองบนเตียงที่แม่อิงค์โยนเสื้อเชิ้ตกับเสื้อยืดสกรีนลายวางไว้เต็มไปหมด นี่แหละสาเหตุที่ผมต้องระเห็จตัวเองมานอนตรงขอบหน้าต่าง โชคดีที่แดดเดือนเมษาไม่ร้อนเท่าไหร่ แต่ทำไมผมได้กลิ่นเหมือนขนหางไหม้แฮะ ง่ะ! แม่อิงค์ค้าบ หนูขอครีมกันแดดหน่อยขนหนูไหม้จนเป็นสีส้มหมดแย้ววววว~

เหมียววว~

“ว่าไงครับคนเก่ง ร้องทำไมหิวข้าวเหรอ เมื่อกี้เพิ่งกินอาหารไปนี่นา เอาขนมไหม”

“หนมๆ เหยอ” ผมตาโตทันที “เอางับแม่ เอารสซีฟู้ดนะ ผมไม่ชอบรสตับมันคาวปาก”

ประตูห้องเปิดออก พ่อสิงห์เดินเข้ามา

“พอเลยอิงค์ เธอน่ะตามใจมันเกินไปแล้วนะ พุงเป็นก้อนแล้วเนี่ย”

มาถึงก็บ่นแม่อิงค์ใหญ่เลย แถมยังจับท้องเสือน้อยเล่นด้วย

“เสือน้อยไม่ได้อ้วนสักหน่อย แค่ขนฟูขึ้นต่างหาก”

“ใช่คับแม่อิงค์ เสือน้อยตัวนิดเดียวเอง ที่กลมๆ เพราะขนทั้งนั้นเลย”

“แล้วไอ้นิ่มๆ นี่อะไร”

“พ่ออย่าจับจิ เสือน้อยจั๊กจี๊ บอกว่าอย่าไง แง้ววววว~”

“ขนก็ขน”

พ่อสิงห์หัวเราะร่วนแถมยังไม่วายจับขนที่ขึ้นฟูเป็นแผ่นๆ ใต้คางผมดึงเล่นอีกแน่ะ งือ~ วันนี้งดรักพ่อสิงห์หนึ่งวัน

“แล้วนั่นเธอจะไปตัดอ้อยที่ไหนน่ะอิงค์ นี่มันสงกรานต์นะแต่งตัวจ๊าบๆ หน่อยดิ” พ่อสิงห์บ่นพลางจับตัวแม่อิงค์หมุนไปรอบๆ ทำเอาผมที่เม่อิงค์ยังอุ้มอยู่ในมือตาลายไปหมด “สีแดงก็มีทำไมไม่ใส่ตัวนั้นล่ะ”

“ใช่ไหมพ่อ ผมก็ว่าแม่ใส่สีแดงสวยกว่าเนอะ”

“นี่ดูฉันซะก่อน” พ่อสิงห์กางสองแขนออกอวดเสื้อเชิ้ตลายดอกชบาสีแดงสด ข้างเอวเหน็บปืนฉีดน้ำกระบอกเล็กไว้

“แต่เสื้อสีนี้มันเข้ากับปลอกคอเสือน้อยนี่นา” แม่อิงค์ว่างั้น โห นี่แม่อิงค์รักผมจะตายเห็นไหม

“มันจะไปยากอะไร” พ่อสิงห์เอื้อมมือมาปลดปลอกคอคาวบอยสุดเท่ออกจากคอผมแล้วเอาปลอกคอที่ตัดเย็บเป็นรูปปกเสื้อเชิ้ตลายดอกชบาสีแดงสดใส่ให้แทน “ให้ป้าสำลีทำให้น่ะ จะได้เข้าชุดกัน”

แม่อิงค์ยิ้มกว้าง ทำเอาผมยิ้มตามไปด้วยเพราะผมแอบเห็นนะว่าแม่อิงค์เพิ่งซื้อเสื้อสีแดงตัวนั้นมาจากตลาดวันก่อน พ่อสิงห์นี่รู้ใจแม่อิงค์จริงๆ เลย งั้นผมหายงอนแล้วก็ได้ แต่ไม่ยอมให้จกพุงแล้วนะ

พอมาถึงวัดแม่อิงค์ก็ใส่สายจูงให้ผมแล้วปล่อยผมลงเดิน เห็นไหมล่ะ ผมบอกแล้วว่าผมโตเป็นหนุ่ม ไม่ต้องให้พ่อกับแม่คอยอุ้มเหมือนแต่ก่อน

“กว่าจะถึง อุ้มจนปวดแขนเลยเนี่ย ฉันว่าเธอต้องเพลาๆ ขนมมันลงจริงๆ นะ”

“โอเค พ่อสิงห์ ผมงอนพ่อสิงห์ต่อดีกว่า เมี้ยว~”

ผมเชิดใส่พ่อสิงห์ที่ยังไม่เลิกหัวเราะเยาะพุงขนของผม แล้วหันมองไปรอบๆ แม่อิงค์เคยมาผมมาวัดหลายครั้งแล้ว ปกติก็จะเงียบๆ แต่ทำไมวันนี้ดูครึกครื้นจังแถมทุกคนก็แต่งตัวกันสวยๆ หรือเพราะว่าวันนี้คือวันสงกรานต์เหรอ แล้วสงกรานต์คืออะไรอะคับแม่อิงค์ สงกรานต์เหมือนปลาทูไหม ผมกินได้ปะ มันมีก้างให้ผมแทะไหมคับ เอ๊ะ! กลิ่นอะไรหอมๆ น้า~ แม่คับนั่นปลาทูนี่นา แม่~ ปลาทู ตรงนั้นมีปลาทู หนูอยากกินปลาทู แม่ค้าบบบบบ~

“เหมียวววว~”

“อย่าซนสิเสือน้อย เดี๋ยวก็หลงกันหรอก”

แม่ดุผม แล้วก็อุ้มผมขึ้นมาเกาะบ่า “ผมไม่ได้ซนซะหน่อยผมแค่อยากกินปลาทู”

“แล้วนั่นพี่สิงห์ทำอะไรครับ”

“คนเยอะ เดี๋ยวหลง”

แม่อิงค์ก็ซนเหมือนกันล่ะสิ ถึงได้โดนพ่อสิงห์จับมือแน่นเชียว แม่ลูกเหมือนกันเปี๊ยบเลย ว่าแต่ทำไมแก้มแม่อิงค์แดงจัง เป็นไข้เหยอคับ เข้าร่มกันเถอะ นั่นไง ข้างบาตรพระตรงนั้นมีปิ่นโตส่ปลาทูวางไว้ด้วย เขาวางไว้ให้เสือน้อยแน่ๆ เลยคับแม่

“สวัสดีค่ะคุณอิงค์ แหมวันนี้แต่งตัวมาเข้าเซ็ตกันพ่อแม่ลูกเลยนะคะ”

อ้าว! ป้ามอญ กับป้าสำลีนี่เองหวัดดีคับ

“มิน่าล่ะมาอ้อนป้าให้ช่วยเอาผ้าลายดอกมาเย็บทำปลอกคอให้หน่อยที่แท้ก็เพื่อการนี้นี่เอง ร้ายนะคะคุณสิงห์”

“เงียบน่าป้า”

“พี่อิงค์ พี่สิงห์สวัสดีครับ”

หวัดดีคับ~ ลูกพี่บอย พี่รสา

“ว่าไงเสือน้อย ปลอกคอสีแดงสดใสหล่อเชียวนะวันนี้”

พี่รสาลูบหัวผมพร้อมกับเกาคางให้ เนี่ย! พี่รสาน่ะรู้งาน เอ๊ย! รู้ใจว่าผมชอบไม่ชอบอะไร สมแล้วที่เสือน้อยแต่งตั้งเป็นประธานชมรมแฟนคลับเสือน้อยแห่งจังหวัดน่านที่ตอนนี้มีสมาชิกสี่คนแล้วคือพี่รสา ลูกพี่บอย ป้าสำลีและป้ามอญ

“นี่เป็นสงกรานต์ครั้งแรกของเสือน้อยน่ะ พี่เลยอยากพามันมาเปิดหูเปิดตาด้วย”

เหมียว~ ขอบคุณนะคับแม่อิงค์ที่คิดถึงผม

“เดี๋ยวเขาจะเล่นน้ำกันแล้ว เราไปเล่นน้ำกันไหมคะพี่สิงห์ พี่อิงค์”

“ไปๆ แม่อิงค์ ไปกินสงกรานต์กัน เสือน้อยอยากกินสงกรานต์แล้ว”

“เจ้าหนูนี่ร้องใหญ่เลย วันนี้ดูอารมณ์ดีจัง”

“พ่อสิงห์แกะปลาทูให้เสือน้อยหน่อย เอาแต่เนื้อไม่เอาก้างนะ เดี๋ยวก้างตำคอเสือน้อยเจ็บ อ้าว แล้วนั่นแม่อิงค์จะอุ้มเสือน้อยไปไหนอะ ปลาทูอยู่นั่นอะแม่ ไม่กินกรานต์กันแล้วเหรอ เมี้ยวววว!”

ซ่า~

เมี้ยววววว~ แง้ววววว~ แม่หลอกหนูนี่นา แม่~ หนูหนาว หนูไม่เอาสงกรานต์แล้วแม่ ไม่อร่อยเลย แม่!

ผ่านไปพักใหญ่ แม่อิงค์ก็อุ้มผมที่ตัวเปียกไปจนถึงขนอ่อนใต้ไข่เดินไปนั่งหลบร้อนใต้ต้นคูณต้นใหญ่หลังวัด แม่อิงค์เงยหน้าขึ้นมองดอกสีเหลืองอร่ามที่ห้อยเป็นพวงระย้าเต็มต้นจนไม่เห็นสีเขียวของใบอย่างชื่นชม ส่วนผมนั่งขนลีบอยู่บนตักแม่พยายามเลียขนตัวเองให้แห้ง ยังไงกลีบดอกคูณสีเหลืองนุ่มๆ ก็สวยสู้หลังปลาทูทอดกรอบๆ ส่งกลิ่นหอมฟุ้งไม่ได้หรอก

พ่อสิงห์เดินมานั่งข้างๆ แม่อิงค์พลางหัวเราะเสียงดังเมื่อเห็นสภาพเปียกปอนของเราสองแม่ลูกแถมยังเลอะแป้งดินสอพองจนตอนนี้กลายแมว พ่อสิงห์พยายามจะเช็ดแป้งดินสอพองเหนียวๆ ที่ติดตรงหน้าผากให้ผมแต่ผมงอนอยู่เพราะพ่อเป็นตัวการทำให้ผมเปียกแถมยังไม่เอาปลาทูมาง้อผมอีก ผมก็เลยหันหัวหนีเอาไปซุกอกแม่อิงค์ไว้แทน

“มันเป็นอะไรน่ะ”

“สงสัยจะหนาว เสือน้อยไม่ชอบอาบน้ำนี่นา”

พ่อสิงห์ถอดเสื้อตัวในออกโยนพาดไว้บนรากต้นคูณที่โผล่พ้นดินขึ้นมาแล้วถอดเสื้อกล้ามตัวในที่ยังไม่เปียกมาออกมาก่อนจะดึงผมไปจากอกแม่อิงค์แล้วห่อผมด้วยเสื้อกล้ามจนกลายเป็นแมวมัมมี่เหลือแต่ตากลมๆ โผล่ออกมามองทางนั้นทีทางนี้ที

“ไหนเธอบอกว่ามันขนฟูไง แต่เปียกขนาดนี้ตัวไม่เห็นเล็กลงเลยนะ”

“พี่สิงห์ก็ยังไม่เลิกแซวเสือน้อยเรื่องนี้ เดี๋ยวเสือน้อยก็งอนไม่ยอมกินข้าวหรอก”

“อย่างเจ้าตัวเล็กเนี่ยนะจะไม่ยอมกินข้าวโถๆๆๆ เสือน้อยลูกพ่อขนาดขาหักยังคลานมากินขนมแมวเลียเลย”

“ก็ตอนเล็กๆ เสือน้อยเป็นแมวจรข้างถนนนี่นา คงอยู่มาแบบยากลำบากปากกัดตีนถีบพอได้กินของดีๆ ก็เลยกินใหญ่เลย... อื้อ!”

“เป็นอะไรเจ้าหนู”

“แป้งเข้าตาครับ”

“เงยหน้ามาฉันเช็ดให้”

พ่อสิงห์รีบเช็ดให้แม่เร็ว ผมดูทีวีมา เค้าบอกว่าแป้งพวกนี้ถ้าเข้าตาอาจทำให้ตาบอดได้เลยนะพ่อ ถ้าแม่อิงค์ตาบอกก็จะไม่ได้เห็นเสือน้อยตอนแต่งตัวหล่อๆ ไม่ได้เห็นตอนเสือน้อยโตเป็นหนุ่ม มีแมวสาวๆ สวยๆ มาติดพัน แล้วอยู่กินกันมีลูกเต็มบ้านให้แม่อิงค์แกะปลาทูให้อีกแล้ว งือ~ พ่อสิงห์ช่วยแม่อิงค์เร็ว

เอ๊ะ! ว่าแต่ทำไมพ่อสิงห์ใช้มือเช็ดตาให้แม่อิงค์แต่กลับใช้ลิ้นเช็ดปากล่ะ อ๋อ! จะว่าไปพ่อสิงห์ก็เป็นพ่อแมวนี่นา ใช้วิธีเลียปากให้ก็ถูกแล้ว เลียลงมาถึงคอเลยคับพ่อแป้งเปื้อนคอแม่ด้วย ตรงนั้นไง ตรงนั้นอีกนิดนึง แม่เงยหน้าให้เลียแล้ว

“อื้อ~”

แม่อิงค์ครางเหมือนเสือน้อยเวลาโดนเกาคางเลย สบายใช่ไหมล่ะ เข้าใจเสือน้อยแล้วใช่ป่าว ต่อไปแม่อิงค์ต้องเกาคางเกาพุงให้เสือน้อยบ่อยๆ นะ

“เล่นสงกรานต์กันต่อไหม”

“ยังจะเล่นอีกเหรอครับ”

นั่นดิพ่อสิงห์ แม่อิงค์เปียกหมดแล้วนะ แทนที่จะเล่นน้ำ พ่อมาช่วยเลียขนแม่ให้แห้งดีกว่า

“เล่นสองคนไง”

“พ่อกะแม่จะเล่นก็เล่นกันสองคนนะ ผมไม่เอาแล้วนะ ผมหนาว เหมียว~”

ผมร้องเสียงดัง พ่อสิงห์เหมือนเข้าใจหัวอกแมวขี้หนาวอย่างผมในที่สุด พ่ออุ้มผมลงจากตักไปวางตรงที่แดดส่องผ่านกิ่งต้นคูนลงมาแล้วผูกเชือกล่ามไว้กับกิ่งหนึ่งกันผมวิ่งหนี แหม~ ผมไม่หนีไปไหนหรอก อ่า~ ตรงนี้สบายดีจัง

ผมเหมอบตัวลงเหยียดยาวกับพื้นพร้อมกับกระดกก้นขึ้นบิดขีเกียจเตรียมจะนอน ผมหันไปมองพ่อสิงห์ก็กำลังจับตัวแม่อิงค์หันหน้าเข้าหาต้นไม้แล้วทำท่าเดียวกับผมเหมือนกัน

อย่างนั้นแหละแม่อิงค์ ยืดตัวเยอะๆ แอ่นตูดสูงๆ นะ พ่อสิงห์นี่สมเป็นพ่อเสือน้อยจริงๆ รู้จักโยคะแมวด้วย นั่นแหละคับพ่อ แม่อิงค์หลับตาพริ้มเลยต้องกำลังมีความสุขมากแน่ๆ

“อา~ พี่สิงห์ ปืนฉีดน้ำพี่กระบอกใหญ่จัง”

“ชอบไหมล่ะ ใส่น้ำได้เยอะ แถมยังฉีดแรงด้วยนะ”

“จริงเหรอ”

“เดี๋ยวฉันขออัดกระสุนให้เต็มก่อน เดี๋ยวจะฉีดให้เธอปลิวไปติดต้นไม้เลย”

“อื้อ~ อย่านะครับผมกลัวแล้ว พี่สิงห์ อย่าแกล้งผมเลย อา~”

เหมียวววว~

พ่อสิงห์โยนปืนฉีดน้ำกระบอกเล็กมาตกข้าง ผมหมอบตัวลงนอนมองปืนฉีกน้ำกระบอกนั้นแล้วหันไปมองพ่อสิงห์ที่กำลังเลียขนที่หลังให้แม่อิงค์ ตกลงวันนี้พ่อสิงห์พกปืนฉีดน้ำมากี่กระบอกกันแน่เนี่ย แอบเอาซุกไว้ที่ไหนอีกทำไมเสือน้อยไม่เห็นหนอ~

“พี่สิงห์~ ผมยอมแล้ว พี่สิงห์ฉีดน้ำมาเลย ผม... อา~”

“อย่าเพิ่งยอมแพ้สิอิงค์ อีกนิดนึงนะ”

ผมปล่อยให้พ่อสิงห์กับแม่อิงค์เล่นสงกรานต์กันไปส่วนตัวผมนอนผึ่งแดดจนขนเริ่มแห้ง พ่อสิงห์กับแม่อิงค์ก็เล่นสงกรานต์กันเสร็จพอดี

“กลับบ้านกันเถอะเสือน้อย”

“คับแม่”

แม่อิงค์อุ้มผมขึ้นพาดบ่า แก้มแม่แดงๆ เหมือนคนเป็นไข้ พ่อสิงห์น่ะชวนแม่เล่นสงกรานต์นานไปแล้วนะกลับบ้านไปเป่าขนให้แม่อิงค์ด้วยนะ

พอกลับถึงบ้านพ่อกับลากแม่อิงค์ไปเล่นสงกรานต์กันต่อสองคนในห้องน้ำ ทิ้งให้ผมนั่งเลียขนอยู่ตรงเก้าอี้รังนก วันนี้ It’s Ra ปิด ผมก็เลยมีเวลานอนพักสบายๆ ไม่ต้องรับแขก

ผมเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนได้กลิ่นอะไรหอมๆ ลอยมาแตะจมูก

เหมียวววว~

“เสือน้อยมากินข้าวลูก”

เสียงพ่อสิงห์ร้องเรียกผมรับลุกพรวดขึ้นทันที ผมยังไม่หายงอนพ่อนะ ผมแค่เป็นเด็กว่าง่ายเฉยๆ

“คับพ่อสิงห์”

ผมวิ่งฉิวไปหาพ่อสิงห์ที่ถือชามข้าวไว้รอ เย้~ ปลาทู พ่อสิงห์น่ารักที่สุดเลย

“มันคงเบื่ออาหารเม็ดละมั้ง ดูสิ ทำตาโต ขย้ำกินใหญ่เลย”

พ่อสิงห์ลูบหัวผมจนหูลู่ก่อนจะลุกไปนั่งกินข้าวกับแม่อิงค์ที่โต๊ะ

“ไม่ต้องรีบกินนะลูก ไม่อิ่มก็บอกพ่อมีอีกตัวเดี๋ยวแกะให้”

เหมียวววว~

ผมรับคำเสียงใส ปลาทูดีที่สุดอยู่แล้ว แต่สงกรานต์ไม่อร่อยเลย ทั้งเปียก ทั้งแฉะจนถึงไข่แมว แถมพ่อสิงห์กับแม่อิงค์ก็เล่นสนุกกันอยู่สองคน ไม่เอาอะเสือน้อยไม่อิน ปีหน้าปล่ยเสือน้อยไว้กับปลาทูที่บ้านนะ เดี๋ยวเสือน้อยเฝ้าร้านให้เอง เชิญพ่อกับแม่สาดกันให้สนุกตั้งแต่ใต้ต้นคูณยันประตูห้องนอนเลยนะครับ

***********************
ถ้าชอบก็ฝากคอมเมนต์ให้บ้างนะคะ

[Ginny Jinny]

    เสือน้อยพูดได้ดี