[~Twincest~]น้องบิ๊กกับพี่บู้ : ถึงเวลาต้องเอ่ยคำลา
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [~Twincest~]น้องบิ๊กกับพี่บู้ : ถึงเวลาต้องเอ่ยคำลา  (อ่าน 454358 ครั้ง)

ออฟไลน์ Wordslinger

  • แป้งจี่รีรีข้าวสาร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1180/-5
สิ่งที่แกกำลังตามหาน่ะ มันอยู่กับแกมาโดยตลอดนะไอ้บิ๊ก เปิดตาซะบ้าง เดี๋ยวของสำคัญก็จะลอยหายไปหรอก

เฮ้อ...เหนื่อยนะคะ อ่านคู่นี้ แต่ในความเหนื่อย ก็มีความสุขที่ได้อ่าน ได้ลุ้นว่าเมื่อไหร่จะเข้าใจกันเสียที

ชอบพี่น้องคู่นี้ที่สุดเลยค่ะ แต่กลัวจังเลยว่าตอนจบจะเศร้าหรือเปล่า!

ปล. บิ๊กกับปิงไม่เอานะคะ! ไม่เป็นเด็ดขาด! แต่ขอรีเควสเป็ดกับพลอยค่ะ!  :laugh:

ออฟไลน์ primmi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 242
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1
ตอนนี้กลายเป็นนิยายแนวไซโคไปซะแล้ว ๕๕๕

ออฟไลน์ Me_kame_nishi

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 917
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-1
เอ่ออ ตอนนี้เค้าอึดอัดอ่ะ มันก่ำกึ่งระหว่างสงสารพี่บู้ที่ถูกกระทำแต่ก็สงสารบุ๊กบิ๊กที่ดูจะเป็นโรคจิตๆอ่ะ

flawless

  • บุคคลทั่วไป
บิ๊ก ปิง เอิ่ม....อย่าดีกว่ามายยยยย
ถ้าปิง บู้ก็ยังโอเค เอิ๊กๆๆ ...
เกลียดอิบิ๊กอ่ะ แต่ดูท่าคนเขียนจะรักและ
เอ็นดูอิหมาดำถึงติ่งนะนี่ เพราะไม่เห็นมันจะ
เคยเจ็บปวด (กาย และใจ) เท่านู๋บู้ของเราเลย
เครียด อยากเห็นอิบิ๊กมันเจ็บเจียนตายอ่ะ (โหดโคตร)

ปล. อิบิ๊กมันโรคจิตจริงๆ ใช่ป่ะ? อ่านไปชักกลัวใจ
มันไปแระ เหมือนมันจะฆ่าคนได้ง่ายๆ เลยอ่ะ

ออฟไลน์ NiNJA

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
เกลียด อิหมาดำมันที่สุดเยย

ใจร้ายกะพี่บู้ของเค้าตลอด


ชอบคุ่ กี๋กะ กันต์จังเยย  น่ารัก

ออฟไลน์ ~มือวางอันดับ1~

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1583
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
ชอบ แต่น้องบู้  :serius2:แต่ กับเกลียด เปาบิ๊ก ไม่รู้ทำไม o22

ออฟไลน์ woradach

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 717
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-1
ไอ้คุณบุ๊กบิ๊ก จายร้ายยยกับหมาบู้ได้ไง T_T รักของแกมันเห็นแก่ตัวชัดๆ! ถ้าหมาบู้ฆ่าตัวตายจะทำไงเนี่ย แง่งๆ เดี๋ยวก็เชียร์ให้ลงเอยกับพี่ปิงซะเลย ชิส์ ว่าแต่เชียร์แล้วได้ตามคำขอเป่าเนี่ย ^^"


ปล. เปา เฟคมากเลย อ่านแล้วรู้สึกเช่นนั้น

Motor-tricycle

  • บุคคลทั่วไป
แสดงตัวว่าอ่านอยู่ค่ะ แต่ไม่ค่อยได้เข้ามาเมนท์ เพราะส่วนใหญ่อ่านจากมือถือ
นานๆจะเข้ามาสักที อย่างวันนี้งัย 5555  จะเข้ามาจัดการกะอิบิ๊กซ๊ากหน่อย
อ่ะ อิบิ๊ก ไอ้หมาดำ มารับปายยยย    :z6: :z6: :z6:

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
อ๊ากกกกกกกกกกกกก เปลี่ยนจากมีดคมๆ เป็นมีดทู่ๆ ขึ้นสนิม เผื่อไม่ตายจะได้เป็นบาดทะยัก
อ่านแล้วความมืดในใจท่วมท้นมาก
อยากตื้บบิ๊ก


ออฟไลน์ naumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-2
ทรมานได้อีกอ่ะ ความคิดของคนเราสวนทางกันได้ขนาดนี้เลยนะนี่ ทั้งๆที่นอนกอดกันอยู่ เห้อ..... :เฮ้อ:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Piaanie

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1225
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-2
อึดอัดใจชะมัด พออีกฝ่ายเริ่มรู้ตัวกลับมาหวง มารัก มายื้อ ฝ่ายพี่บู้ก็ดันอยากจะหนีจะตาย เอาเข้าไปนี่นิยายไทยนะไม่ใช่หนังแขก วิ่งหนีกันข้ามเขาไปมา  :o12:
เชอะ...ไอ้ดำ กว่าจะมารู้ตัว ร้ายกับเค้าไว้เยอะ (แต่ก็แอบสงสารนะ มันเหมือนเก็บกดแหะ) :z6:

ปล. ถึงเกลียดไอ้ดำ กับ น้องเปา (ไม่รู้ทำไมไม่ชอบไอ้น้องคนนี้ให้ตายเถอะ) แต่ก็รักคนแต่งนะจ๊ะ  :กอด1:

ออฟไลน์ zeusmaii

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 31
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
เศร้าปนสนุก ปรับอารมณ์ตลอดเวลาเลยงะมาต่อไว้นะค่า

sundaysundae

  • บุคคลทั่วไป
โอ้ย...เมื่อไหร่จะเข้าใจกันสักทีอ่า...
ไม่รู้จะสงสารใครดี

ออฟไลน์ sang som

  • เจ็บจิต!!
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1609
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-6
แม่งกุจะสงสารใครดีวะเนี่ย น่าสงสารทั้งคู่ :serius2:

ออฟไลน์ gumrai3

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1966
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-4
กริ๊ดๆๆว่าเเล้วพี่บู้จะฆ่าตัวตายจริงๆด้วย TT^TT ไม่เอานะ ถ้าทำ แต่ห้ามตายเด็ดขาด
มันเศร้ามากตอนที่พี่บุ้คิดถึงเเม่  เหมือนคนที่จนตอกเลย
ไอ้ดำเห็นเเก่ตัว เก็บบู้ไว้ตอนที่ยังไม่ได้เปา เเล้วถ้าได้เปามาล่ะเเกจะทิ้งบู้ใช่ไม ไอ้เลวววววววววววว
ต้องรอของสำคัญหายไปก่อนเหรอเเล้วค่อยตามหาTT-TT

*ไม่เอาปิงบิ๊ก นะ
** อ่านมารู้สึกว่าเปามันไม่ได้ใสเลยนะ

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
ตอน : ด้วยรักและเข้าใจ





(เหตุการณ์ต่อจากตอนทะเลคลั่ง)
ปิงเล่า :


สุดท้ายแล้วผมก็ตามน้องไม่ทัน  เพราะมัวแต่เสียเวลากัดกับไอ้เด็กห่าบิ๊ก  ผมกับไปที่ห้องพร้อมกับเล่าทุกอย่างให้แอมป์ฟัง  ก่อนจะเจอมะเหงกของเธอรัวใส่ไม่ยั้ง  ซักพักเธอก็ขอเบอร์โทรของน้องจากผม  แล้วผลุนผลันออกไป.....

ผู้หญิงเนี่ย.....แก้ปัญหาได้เก่งกว่าผู้ชายเนอะ.....แต่ว่าผู้หญิงเนี่ย  เวลาโกรธแล้วน่ากลัวดีชะมัด

รอในห้องนี่แหละตาทึ่ม  เดี๋ยวแอมป์ไปตามน้องเอง  ขืนปล่อยให้ปิงตามน้องมีหวังชาตินี้ทั้งชาติคงไม่ได้คุยกัน

แล้วไม่กี่อึดใจใหญ่ๆ เธอก็พาน้องมาที่ห้องผม.....น้องเดินเข้ามา  มือข้างหนึ่งกุมมือของแอมป์ไว้ซะแน่น  เอาแต่ก้มหน้า  และร้องไห้


“แค่เนี้ยะปิง.....ไม่เห็นจะยาก  แอมป์เล่าทุกอย่างให้น้องฟังหมดแล้ว”  เธอว่า
“ไปเจอกันที่ไหนล่ะ”
“แถวที่น้องอยู่นั่นแหละ  นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ตรงฟุตบาทเป็นเด็ก ๆ เลย”  ถึงตอนนี้น้องหัวเราะขึ้นมานิดนึง.....ทั้ง ๆ ที่ยังคงร้องไห้
“เล่าแล้วทำไมถึงยังเอาแต่ร้องไห้ล่ะแอมป์”
“เฮ้อ......ปิงนี่น๊า  เอาแต่ถามแอมป์อยู่นั่น  เอาเป็นว่าคุยกันเอาเองละกันนะ  แอมป์จะออกไปซื้อของข้างนอกนิดหน่อยแล้วก็จะแวะหาหมอด้วย  ไปไม่นานหรอก  กลับมาแล้วก็หวังว่าคงจะดีกันแล้วนะ  ไม่งั้นโดนทั้งคู่แน่  เข้าใจมั้ย”
เธอดุพวกเราอย่างไม่ค่อยจริงจังนักด้วยสีหน้าอมยิ้ม  ก่อนจะออกไปอีกครั้ง  แล้วทิ้งให้ผมให้อยู่กับน้องตามลำพัง


“พี่แอมป์เค้ารู้ได้ไงว่าเราอยู่ไหน”
“พี่เค้าโทรหาเปา  เปาก็บอกพี่เค้าไป”
“ทีกะคนอื่นล่ะยอมคุย  พี่กะพี่เอาแต่หนี  โทรไปก็ไม่รับ”
“ฮึก.....ฮึก”
“ไม่ต้องร้องแล้ว......พี่ไม่อยากเห็นน้ำตาของเรา  พี่ใจไม่ดีเลยรู้รึเปล่า  ตอนเด็ก ๆ พี่เอาแต่แกล้งเรา  พี่ไม่อยากกลับไปเป็นคนขี้แกล้งแบบนั้นอีกแล้ว  เข้าใจมั้ยฮึ!”  ผมค่อย ๆ เช็ดน้ำตาของน้อง  จับหน้าของน้องให้เงยขึ้นมา  ร้องไห้จนน้ำตาและขี้มูกเกรอะกรังเชียวนะ  ไอ้เด็กขี้แย
“ก็เปาสงสารพี่แอมป์นี่  ไม่ได้ร้องให้พี่ปิงแล้วซักหน่อย”
“แอมป์เค้ายังรักพี่อยู่น่ะ  แต่ว่าพี่ไม่ได้รักเค้าแล้ว  พี่คิดกับเค้าแค่เพื่อน.....”
“แต่พี่ปิงต้องแต่งงานกับพี่เค้านะ  เปาอยากให้พี่เค้าสมหวัง.....ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป”
“เราไม่โกรธพี่แล้วใช่มั้ย  ไม่เกลียดพี่แอมป์เค้าแล้วใช่มั้ย”
“ไม่แล้ว  ขืนทำงั้นก็ใจร้ายดิ”
“เรามันก็ใจร้ายอยู่แล้วล่ะ  ไอ้เด็กร้ายกาจ”
“ตรงไหน”
“ก็หนีพี่ไปเที่ยวกับไอ้ดำไง”
“ก็แค่ไปด้วยกันเฉย ๆ ยังไม่ได้นอนค้างด้วยกันเลยซักหน่อย  เปาคิดกับพี่เค้าแค่พี่ชายคนนึงเท่านั้นเอง”
“ก็ไหนว่ามีพี่ชายคนเดียวไง  ชิส์”
“ก็ตอนนี้มีสองคนแล้ว”
“ชิส์ ๆ ๆ ๆ ๆ”
“แต่พี่คนนี้อ่ะ  รักมากที่สุด”

พูดจบน้องก็ยื่นหน้าเข้ามาหาผม  พร้อมกับทาบทับริมฝีปากลงมาอย่างแผ่วเบา  ห๊ะ!!.....ไอ้เด็กแก่แดดนี่

เราจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่ครู่ใหญ่ ๆ น้องเป็นฝ่ายผละออกมาก่อน  ใบหน้านั้นแดงซ่าน  น่าจับปล้ำมันซะเดี๋ยวนี้เลยจริง ๆ
“พี่รักเรานะรู้มั้ย  รักเรามากจริง ๆ อย่าทำแบบนี้อีกนะ  ถ้ามีอะไรต้องถาม  ถ้าเห็นอะไรรู้อะไรก็ต้องมาคุยกันให้เข้าใจ  ไม่ได้บอกว่าเราไม่มีสิทธิโกรธหรือว่าน้อยใจ  แต่ต้องฟังพี่พูดบ้าง  ให้โอกาสพี่ได้อธิบาย  ตกลงมั้ย  ไอ้น้องชาย”
“พี่ปิงก็ห้ามโกหกเปานะ  พูดมาแต่ความจริง  ถึงเปาจะโกรธหรือน้อยใจก็ต้องพูดความจริง  เปาโกรธพี่ปิงได้ไม่นานหรอก  พี่ปิงก็รู้  แต่ว่าเปาจะเสียใจมากที่สุด  ถ้าพี่ปิงโกหก  ทำผิดต่อให้ร้ายแรงแค่ไหนก็ยังพออภัยให้ได้  แต่ถ้าโกหก  มันหมายถึงทำลายความเชื่อใจทั้งหมดที่น้องคนนี้มีให้  ขอแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว  ทำให้เปาได้ใช่มั้ย”
“คร๊าบบบบบผม  ชอบพูดจาเหมือนคนโตแล้วนะเรา”
“ก็โตแล้วนี่หว่า”
“ตรงไหน”
“ชิส์.......เออ.....ยังคาใจอยู่อีกเรื่องนึงนะ”
“เรื่อง?”
“เมื่อเที่ยงนี้อ่ะ  ที่เห็นอ่ะมันอะไร.....สภาพดูล่อแหลมไม่ผ่านเซนเซอร์แบบนั้นอ่ะห๊ะ!”

ชิบหาย  ไอ้ตาโปนทำกูงานเข้า  ก็แหงล่ะ  ใครบ้างจะไม่คิด  เล่นเอาหน้าซุกลงไปยันซอกไข่กูซะขนาดนั้น
“เล่ามาให้หมดเลยนะไอ้พี่บ้า!!!!”
“คร๊าบ.....คือว่าเรื่องมันเป็นยังงี้.....”


ทุกอย่างจบลงอย่างสวยงามราวกับตอนจบในหนังรักโรแมนติก  หวังว่าหลังจากนี้คงจะไม่มีอะไรมาขัดขวางความรักของผมกับน้องอีก.....หวังว่านะ


......................................................................................
(เหตุการณ์ปัจจุบัน)
บรรยาย :


“กินเยอะ ๆ นะ  นาน ๆ เราจะได้ออกมากินข้าวข้างนอกด้วยกันซะที”  ชายหนุ่มผิวเข้มเอ่ยยิ้ม ๆกับคนที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่ง บู้ตักข้าวกินอย่างช้า ๆ ก้มหน้าก้มตากินอย่างเงียบ ๆ  แต่ก็คอยเหลือบตามองน้องชายเป็นระยะ
“มองทำไม  กินไปสิ  ไม่อร่อยเหรอ”
“ทำไมบุ๊กบิ๊กถึงใจดี”
“แล้วอยากให้น้องใจร้ายเหรอ”

พี่ชายส่ายหัวดิ๊ก  ทำเอาร่างสูงระบายยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู
“ถ้าพี่ทำตัวน่ารัก  เค้าก็จะดีกับพี่เข้าใจมั้ย”
“แล้วถ้าพี่ดื้อ  บิ๊กก็ทำแบบนั้น.....กับพี่งั้นเหรอ”
“ถ้าเป็นเรื่องนั้นล่ะก็  เค้าจะทำ  ถ้าเค้าอยากจะทำ  แต่มันขึ้นอยู่กับว่าพี่จะทำตัวดีแค่ไหน  ถ้าทำตัวดี ๆ ก็จะไม่รุนแรง......กินซะ”
“บิ๊กจำได้มั้ย  บิ๊กเคยบอกว่า......พี่จะทำอะไรก็ได้ที่อยากจะทำ...”
“เค้าบอกว่า  ‘เรา’  ตังหากล่ะ”
“แล้วบิ๊กก็บอกว่าจะไม่ทำร้ายพี่อีก  จำได้ใช่มั้ย...”  ร่างสูงวางช้อน  ก่อนจะจ้องหน้าคนเป็นพี่
“ตอนนี้พี่เริ่มทำให้เค้าอารมณ์เสียแล้วนะ  หุบปากแล้วก็กินไปเงียบ ๆ หรือจะกลับไปกินอย่างอื่น.....ที่ห้อง”
“ไม่เอา”
“ดี....เดี๋ยวกินเสร็จแล้วจะพาไปซื้อของ  อยากกินขนมอะไรก็เลือกเอา  เค้าออกเงินให้”

เป็นอีกเรื่องที่พี่ชายไม่เคยรู้  ทุกครั้งที่พ่อโอนเงินค่าใช้จ่ายรายเดือนสำหรับทั้งคู่ใส่ไว้ในบัญชีของน้องชาย  บิ๊กจะโอนเงินครึ่งหนึ่งซึ่งเป็นส่วนของพี่ชายใส่ไว้ในอีกบัญชีหนึ่งของตัวเอง  ซึ่งเปิดไว้ต่างหากเป็นบัญชีฝากประจำ......ถ้าหากว่าวันหนึ่งต้องจากกัน  ต่างคนต่างไปมีชีวิตเป็นของตัวเอง  พี่ชายก็ยังมีเงินก้อนนี้เอาไว้ใช้สำหรับยามฉุกเฉิน

ต่อให้เห็นว่าพี่ชายโตเป็นผู้ใหญ่พอที่จะดูแลตัวเองได้แล้วก็ตาม  มันก็ยังจะต้องมีเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้คนเป็นน้องได้คอยเป็นห่วงอยู่เรื่อย ๆ ไม่รู้จักจบสิ้น......





“หยิบให้หน่อย”  แขนสั้น ๆ ชี้ไปที่กล่องซีเรียลซึ่งอยู่สูงเกินจะเอื้อม  บิ๊กหัวเราะ
“ตรงนี้ก็มี  เหมือนกันเด๊ะ  พี่ไม่เห็นเหรอ  ก็หยิบเอาดิ”
“........”
“กินเหมือนเด็ก ๆ แบบนี้เค้าต้องซื้อซีลีแล็คกับนมผงไปชงให้กินด้วยมั้ย”
“ตัวเองโตตายล่ะ  ก็เด็กเหมือนกัน”
“ก็โตพอจะดูแลเด็กอย่างพี่ก็แล้วกัน”
“ฮึ!”

ของกินของใช้ถูกสองพี่น้องนำมาใส่อัดไว้ซะแน่นรถเต็มเข็น  ส่วนใหญ่เป็นขนมจุกจิกของนายบู้  ซึ่งดูจะสนุกกับการเข็นรถซิ่งไปตามทางเดิน......

“ซูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”
ปึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!
“ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ไอ้เชี่ยบู้  เอาอีกแล้วนะมึง”

รถเข็นของพ่อหนุ่มนักซิ่งพุ่งไปปะทะกับรถเข็นของสุภาพสตรีนางหนึ่งจนหล่อนหวีดร้องออกมาด้วยความตกใจ

“ขอโทษนะครับคุณ  ไอ้บู้......ไม่ต้องเข็นแล้ว  เค้าเข็นเอง  ซนนักนะมึงอ่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ....อ่ะ....อ้าว  พ่อบอดี้การ์ด”
“เอ่อ..........เอ๊ะ?......พ.....พี่สาว”
“พี่แอมป์จ้ะ”
“ครับ  มาคนเดียวเหรอครับ”
“จ้ะ......เราล่ะ  มากับแฟนเหรอ”
“ผม.......เปล่านะครับ.....ผมมากับพี่ชาย”
“จริงเหรอ....พี่ชาย.....อ๋อ.....คนนี้อ่ะนะ  น่ารักจัง  ชื่ออะไรคะ” 

แอมป์หันไปทักทายพี่ชายร่างเล็กของบิ๊กซึ่งแต่งตัวเหมือนเด็ก ๆ สวมหมวกที่ตัดเย็บเป็นหัวของหมาป่า  ตรงเขี้ยวแหลม ๆ นั้นอยู่ตรงหน้าผากพ่อคุณพอดิบพอดีเป๊ะ  ดูคล้าย ๆ ว่ากำลังโดนหมากินหัว(ถูกน้องชายบังคับให้ใส่)  บู้เดินไปหลบหลังน้องแล้วโผล่ออกมาแต่หัวโต ๆ......

“บู้!!!!!!!”
“แหม.....ตอบซะเสียงดังฟังชัดเลย......นี่พ่อกล้ามโต  เราน่ะไปก่อเรื่องอะไรไว้รึเปล่า....หืม? ”
“เห......?.”
“ไม่ต้องทำแบ๊วเลย  ก็ลักพาตัวน้องชายเพื่อนพี่หนีไปเที่ยวไง  เล่นซะนายปิงเครียดหัวหมุนไปเลย”
“ฮ่าฮ่าฮ่า  เปล่านะครับ  น้องเปาเค้างอนพี่ปิงอยู่ก่อนแล้วตังหากล่ะ......เห็นว่าพี่ชายจะแต่งงาน  ผมก็เลยชวนน้องเค้าไปเที่ยวก็แค่นั้นเอง  ว่าแต่ว่าตอนนี้เค้าสองคน......เอ่อ”
ร่างสูงเสหัวเราะ  ขณะที่หญิงสาวก็เงียบไปครู่หนึ่ง  ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใสร่าเริง
“ดีกันเรียบร้อยแล้วจ้ะ  ก็ดีกันวั้นนั้นแหละ.....เคลียร์กันรู้เรื่องแฮปปี้เอนดิ้ง”
“งั้นเหรอครับ  น่าดีใจจริง ๆ ผมก็ยังเป็นห่วงอยู่  เห็นวันนั้นพี่ปิงเค้าดูโกรธ ๆ แล้วน้องเค้าก็วิ่งเตลิดออกไปแบบนั้น....”

หญิงสาวยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นจับผมทัดไปไว้ข้างหู

“เค้าสองคนน่ะเป็นพี่น้องที่รักกันมาก  พี่คิดว่ายังไงซะ  เค้าก็คงจะเข้าใจกันจนได้  ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  เค้าก็จะอยู่ข้างกันและกันเสมอ......เออ.....พี่จะบอกว่าน้องเค้าย้ายไปอยู่ไปห้องพี่ปิงแล้วนะ  เดี๋ยวสิ้นเดือนนี้ก็จะมาขนของที่เหลือแล้วก็คืนห้อง”
“เหรอครับ......ไกลไม่ใช่เหรอ  ห้องของพี่ปิง”
“จ้ะ......ถึงจะไกลจากมหาลัยไปหน่อย  แต่คงไม่เป็นไร  แค่ตื่นให้เช้ากว่าเดิมเท่านั้นเอง  แล้วพี่ก็อยู่ว่าง ๆ อยู่แล้ว  ไปรับไปส่งได้สบายเลย”

มิน่าล่ะ.....ถึงได้ไม่เห็นน้องเลย  ห้องน้องก็เงียบอย่างกับถูกปิดตาย.....

บู้มองน้องชาย  สลับกับพี่สาวแปลกหน้าท่าทางใจดี  ก่อนจะคิดอะไรขึ้นมาได้
“คิดถึงพี่ปิง  บุ๊กบิ๊กเราไปหาพี่ปิงกันมั้ย  บิ๊กจะได้ไปเจอน้องเปาด้วย”
“ไปสิจ๊ะ  พี่ก็ซื้อของเอาไว้เยอะเลย  ว่าจะไปทำอะไรทานกันที่ห้องซักหน่อย”
“ไม่รบกวนดีกว่าครับ  ป่ะไอ้บู้  ไปคิดเงินกันดีกว่า.......ฝากทักทายสองคนพี่น้องด้วยนะครับ”

ร่างสูงพูดจบก็เข็นรถเข็นนำหน้าไปลิ่ว  ส่วนบู้ก็เอาแต่ยืนหันรีหันขวาง  มือเรียวของหญิงสาวยื่นไปหยิกเบา ๆ ที่แก้ม
“น่ารักนะเราอ่ะ.....น่ารักอย่างที่นายปิงว่าเลย..........นู่น.....น้องเราน่ะ  เค้าไปนู่นแล้วจ้ะ  รีบวิ่งตามไปเร็วเข้า”

.
....
.............
..........................
“คิดถึงมันมากนักเหรอ  ไอ้ตัวดี”  น้องชายซึ่งนั่งหน้าบูดมาตลอดทางเป็นฝ่ายเริ่มเปิดศึกทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปในห้อง
“บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าทำให้เค้าโกรธน่ะ  พี่นี่ไม่รู้จักเข็ดรึไง  หัวสมองของพี่น่ะเคยจำอะไรที่เค้าพูดมั่งมั้ย  หรือว่าเอาแต่คิดจะปั่นหัวคนอื่นเค้าไปวัน ๆ”
“บุ๊กบิ๊ก.....ฟังพี่ก่อนได้มั้ย....”
“ฟังคำแก้ตัวของพี่น่ะเหรอ  เสียเวลาเปล่าน่ะ”

น้องชายคว้าแขนเล็ก ๆ เอาไว้  พร้อมกับบีบขยำเสียแน่น
“บิ๊กไม่อยากเจอน้องเปาแล้วเหรอ......พี่ก็แค่อยากให้บิ๊กเจอเด็กคนนั้น  บิ๊กจะได้รู้ไง  ว่าเด็กคนนั้นมันอยู่ที่ไหน”
“ไม่ต้องมาสะเออะยุ่งเรื่องของเค้า  เรื่องของตัวเองน่ะดูแลจัดการให้มันดีซะก่อนเหอะ  ใกล้จะสอบอยู่รอมร่อแล้ว  หนังสือน่ะได้แตะบ้างหรือยัง  หรือว่าต้องให้คอยบอกกันทุกเรื่อง  ฮึ.......”
“พี่เกลียดบิ๊ก!!!!”
“กูก็เกลียดมึงเหมือนกันแหละ  ไอ้เด็กไม่รู้จักโต”
“บิ๊กน่ะห่วยแตก  ไม่ได้เรื่อง  เป็นน้องชายที่ไม่ได้เรื่อง  ไม่เห็นจะน่าดีใจเลยซักนิดที่ให้คนแบบบิ๊กมาดูแลพี่   พี่ปิงน่ะเค้าใจดีกว่าบิ๊กตั้งเยอะ  ไอ้เด็กนั่นมันถึงไม่เคยสนใจคนอย่างบิ๊กไง.....รู้เอาไว้ซะด้วย”
“นี่จะยั่วโมโหกันใช่มั้ย  พูดจาแบบนี้อยากจะโดนลงโทษใช่มั้ย”
“ทุกวันนี้ก็เหมือนโดนลงโทษอยู่แล้ว  อยากจะทำอะไรก็ทำเหอะ  กูชินว่ะ!!!!!”

หนอย......ไอ้หมามันท้า  หน้างี้กวนตีนโครต ๆ.......

“ชินแต่ก็เห็นร้องครางทุกที......ชินหรือว่าติดใจกันแน่”
“ไอ้เด็กยักษ์วิปริต.....นายมันวิปริต  ไอ้คนผิดเพศ  ไอ้ตุ๊ด”
“แล้วคนที่รู้สึกตอบสนองเวลาโดนผู้ชายด้วยกันทำเรื่องลามกล่ะ......ไม่ตุ๊ดเหรอ....หืม?”

ได้ผล  พี่ชายหน้างอง้ำ  เดินลงส้นหายเข้าไปในห้องนอน  คนเป็นน้องยิ้มอย่างภูมิใจ  นาน ๆ จะได้เอาชนะพี่ชายได้โดยที่ไม่ต้องใช้กำลังซักครั้งหนึ่ง.....ก็เคยบอกแล้วว่าชอบพี่ชายที่เป็นแบบนี้  มากกว่าพี่ชายที่ขี้อ้อนแล้วก็ทำตัวน่ารำคาญเหมือนเด็ก ๆ  กวนตีนนิด ๆ แล้วก็หัดเถียงหัดสู้ซะบ้าง  มันก็น่าให้แกล้งดีไม่ใช่หรือ.....

เรื่องน้องเปาน่ะช่างมันเถอะ......เค้ายอมปล่อยมือจากน้องมันแล้วล่ะ.......กับอะไรที่ไม่แน่นอนแบบนั้นวิ่งตามไปก็เหนื่อยและเสียเวลาเปล่า.....ของตายอย่างพี่ต่างหาก  ที่เค้าจะไม่มีวันยอมปล่อยให้หลุดมือไปได้

เสียงเคาะห้องทำให้ร่างสูงเลิกคิดถึงเรื่องนั้น  บิ๊กค่อย ๆ เดินไปเปิดประตูห้องอย่างสงสัยใคร่รู้ 

ถ้าเป็นไอ้สิว  พ่อจะอัดให้ยับ.......คอยดูสิ!!!!

แต่ก็ไม่ใช่

“อ้าวน้อง......” 

หญิงสาวผิวคล้ำในชุดเดรสสั้นลายเสือสุดเซ็กซี่(ที่ยืมเพื่อนพลอยใส่)กับรองเท้าบู๊ทสีดำยาวขึ้นมาเกือบถึงเข่า  กำลังยืนโพสท์ท่าทางที่ดูแล้วออกไปทางตลกเสียมากกว่า  กำลังส่งยิ้มและสายตายั่วยวน

“ชื่อเป็ดค่ะ.....พี่บิ๊กอ่ะ  ใช - รว๊ายยยย(สำเนียงกระแดะนิด ๆ )  ลืมชื่อเผ็ด(เป็ด)ทุกทีลอยยยย(เลย)”





ร่างสูงปรายตามองอย่างงง ๆ ตั้งแต่หัวจรดเท้า








อะไรของยัยคนนี้กันฟะ!!!!!
To be con
.......................................
อิดำอีกตัวกำลังสร้างงานอีกแล้ว  ติดตามกันได้ในตอนต่อไปนะคะ......ตอนนี้ทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้นนิด ๆ 

หากมีอะไรผิดพลาดกรุณาบอกกันมานะคะ  คนแต่งรู้สึกทะแม่งชอบกล.....คิดไปเองรึเปล่าไม่รู้

ปล.  เป่าเป๊าใสนะ....ออกจะเข้มแข็ง  นึกว่าทุกคนจะชอบน้องซะอีก......ให้เลือกระหว่างบู้กับเปา  อยากได้คนไหนกลับไปเลี้ยงที่บ้านคะ  :laugh:  เปาออกจะเป็นเด็กเลี้ยงง่ายจะตายไป  หึหึหึ  :m20: :m20: :m20:

หน้าเก่าหน้าใหม่แสดงตัวกันเข้ามาเยอะ ๆ นะคะ  จงมา.....จงมา.....โอมเพี้ยง!!!

ปล. อีกนิด  เป็ด-พลอย  อ่า.......ไม่ถนัดแนวยูรินะเคอะ   :-[

ออฟไลน์ Wordslinger

  • แป้งจี่รีรีข้าวสาร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1180/-5
อ่านตอนนี้แล้วโล่งอกนิดหน่อยค่ะ

รู้ไหมคะ ว่าทำยังไงถึงจะให้น้องเปาเป็นที่รักของคนอ่าน ก็คือไม่ต้องให้มายุ่งกับบู้และบิ๊กอีกไงคะ ถ้าเปาทำตัวน่ารักกับพี่ปิงและไม่มาก่อเรื่องให้บิ๊กกับบู้อีก น้องเปาก็จะเป็นนายเอกที่น่ารักมากๆ

เรื่องที่บิ๊กแอบโอนเงินเข้าไปเก็บในอีกบัญชีหนึ่งนั้น ดิฉันปลาบปลื้มและมองไอ้หมาดำดีขึ้นมานิดหน่อยค่ะ อย่างน้อยก็ยังหวังดีกับพี่บู้นะเรา

ตอนนี้แอบหวานนะคะ แต่ว่ายัยน้องเผ็ดเนี่ยมาทำอะไรกันคะ!!!! กลับไปหาคู่เบี้ยนของหล่อนนู่นไป!

ปล. ดิฉันว่าบิ๊กกับบู้เนี่ยเค้าเกิดมาคู่กันจริงๆนะคะ เพราะไปไหนมาไหนคนก็ทักว่าเป็นแฟนกันเรื่อย สาธุ ขอให้ได้รักกันจริงๆ ทีเถอะ จะกระโดดจูบคนเขียนเลยค่ะ! เรามันลัทธิบูชา Incest เสียด้วยสิ ฮัวะๆๆ

ปปล. อ่านตอนนี้แล้วกรี๊ดไอ้บิ๊กมากเลย รู้สึกว่าตอนนี้มันเท่ห์ดีค่ะ อิอิ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-05-2011 23:35:02 โดย Wordslinger »

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
ถ้านอกจากเรื่องงี่เง่ากับบู้ ชอบใช้กำลังกับบู้
รังแกบู้ พูดจาทำร้ายจิตใจบู้

บิ๊กก็ถือว่าเป็นคนดีล่ะนะ

ออฟไลน์ Piaanie

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1225
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-2
ตกลงว่าไอ้ดำนี่มันเป็นคนดีได้เกิน 10 นาทีไม๊เนี่ย เอะอะก็ปากเสียตลอดเลย โถพี่บู้น่าสงสาร

flawless

  • บุคคลทั่วไป
อิหมาดำมันก็ดีในแบบของมันอ่ะนะ แต่ทำไมไม่ค่อยจะซาบซึ้งใน
ความดีสักเท่าไหร่เลยฟร่ะ หรือว่าอ่านแต่ด้านชั่วๆ ของมันมาเยอะ
กว่า เหอๆ หากมันลดการทำร้ายพี่บู้ลงไปก็คงจะมองมันดีขึ้นมาบ้าง

ชอบตอนที่ไรเตอร์บรรยายถึงการแต่งตัวของบู้อ่ะ น่าร๊ากกก เด็กโข่ง
ใส่หมวกหัวหมาป่า เหอๆ จิ้นภาพตามแล้วอยากกระโดดเข้าไปลาก
ตัวบู้มาฟัดสักทีสองที

ที่ถามว่าระหว่าบู้ กับ เปา อยากเก็บใครมาเลี้ยงอ่ะเหรอ ???

ตอบว่าพี่บู้สิ เด็กว่ายาก มันท้าทายให้ปราบพยศมากกว่าเด็กเรียบร้อย
ชี้นกเป็นนกเสียอีก แบบนั้นมันไม่น่าตื่นเต้นเร้าใจ เอิ๊กๆๆๆ

น้องเป็ด สู้ๆ ทำให้อิหมาดำมันหลงกลหนูให้ได้ลูก อยากรู้ว่ามันจะ
แก้ตัวกับพี่บู้ยังไง รู้จักความยากลำบากเสียหน่อยเหอะไอ่หมาบิ๊ก :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ณ ที่เดิม™

  • มากกว่าชีวิต...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1699
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +72/-0
ไม่รู้จะเม้นอะไรดีแฮะ
เอาเป็นว่า คนเขียนจัดมายังไง ก็จะตามอ่านไปเรื่อยๆละกัน
ถ้าเรื่องนี้เป็น incest จะดีใจอย่างยิ่งยวด จุดธูปชาบูๆ :call:

ปล. ตามอ่านตลอดแต่ไม่ค่อยได้เม้นเท่าไหร่ ฮา o17 ไม่ว่ากันนะฮะ

ออฟไลน์ drasil

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1690
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +95/-1
ไม่ได้เข้าเล้าหลายวัน อัพเพิ่มตั้งหลายตอนแน่ะ คนเขียนขยันจัง

ออฟไลน์ O_cha

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 248
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-1
ส่งพี่บู้มาทางนี้เลยครับ ผมรับเลี้ยงเอง  อิอิ

Motor-tricycle

  • บุคคลทั่วไป
อิบิ๊ก แกนี่ผีเข้าผีออก เห้นด้วยกะรีข้างบนนู้นน ว่า แกทำดี แต่ไม่ค่อยซาบซึ้งไปกะแกเท่าไหร่ว่ะ 55555
ส่วนพี่บู้ แต่งตัวน่ารักไปไหน 555

ออฟไลน์ sang som

  • เจ็บจิต!!
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1609
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-6
ชอบแสบๆแบบพี่บู้อ่ะ น่าปราบ :z1:เอิ๊กๆ  ส่งมาให้เราดิจะเอามาเลี้ยงไว้ที่บ้านอิอิ

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
พี่บู้กับน้องเปา ก็ต้องเลือกพี่บู้อยู่แ้ล้วสิ เพราะเราชอบของแปลก ฮ่าๆๆ (โอ๋ๆ บู้น้อย เค้ารักตะเองน้า :กอด1:)
ตอนนี้ไม่มีอะไรจะด่าบุ๊กบิกอ่ะเพราะทำตัวดีขึ้นมานิดนึง  :laugh:
แต่น้องเผ็ดคะ นี่กำลังดำเนินการตามแผนอยู่เหรอคะ :m20:

ออฟไลน์ ~มือวางอันดับ1~

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1583
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
พี่บู้กับน้องเปา ก็ต้องเลือกพี่บู้อยู่แ้ล้วสิ เพราะเราชอบของแปลก ฮ่าๆๆ (โอ๋ๆ บู้น้อย เค้ารักตะเองน้า :กอด1:)
ตอนนี้ไม่มีอะไรจะด่าบุ๊กบิกอ่ะเพราะทำตัวดีขึ้นมานิดนึง  :laugh:
แต่น้องเผ็ดคะ นี่กำลังดำเนินการตามแผนอยู่เหรอคะ :m20:

เห็นด้วย นู๋ บู๊ อยู่แล่น :z2:

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
ตอน : Sick Girl


เป็ดรู้นะ.....ว่าพี่เองก็คงอึดอัด  ที่จะต้องมาคอยดูแลพี่ชายที่เหมือนกับเด็กน้อยแบบนี้......แต่ต่อจากนี้ไป  พี่ไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไปแล้วล่ะ......เพราะคน ๆ นี้เป็ดจะดูแลเอง......










บรรยาย :

เนี่ยนะชุดมาติวหนังสือของหล่อน  แม่ศศิกานต์!!!!





บิ๊กยังคงเอาแต่ยืนจ้องตาค้างอยู่แบบนั้น  ไม่ยอมเชิญอีกฝ่ายเข้ามาในห้องเสียที  จนกระทั่งเสียงพี่ชายตะโกนแหวกอากาศออกมาจากห้องนอนนั่นล่ะ....
“ใครมาอ่ะบุ๊กบิ๊ก.......เชนน้อยเหรอ”
“เป็ดเองค่าพี่บู้”
สาวผิวแทนตะโกนตอบรุ่นพี่ที่ตัวเองนั้นแอบชอบอยู่  ก่อนจะถือโอกาสนั้นเบียดตัวผ่านไอ้ดำถึกที่ยืนขวางประตูเอาไว้  เข้าไปในห้องจนได้โดยที่เจ้าของเค้ายังไม่ได้เอ่ยปากเลยแม้แต่คำเดียว

แกต้องยั่วยวนให้ถึงแก่น.....อย่างที่ชั้นสอน  จำได้ใช่มั้ย

เสียงเพื่อนรักยังดังกึกก้องอยู่ในหัว  เมื้อกี้นี้ตอนเดินเข้ามา  ก็แอบเอานมเบียดแขนนายบิ๊กไปหน่อยนึง.....เป็ดพ่นลมหายใจออกจากปากอย่างตื่นเต้น.....ประจวบเหมาะกับนายบู้ที่เดินนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเตรียมจะอาบน้ำออกมาจากห้อง(ตั้งใจจะให้น้องอาบให้แต่น้องเป็ดโผล่มาเสียก่อนก็เลยทำเนียน ๆ)....

อ๊างงงงง  ขาวเนียน.....น่าข่มขืนชิบ  :haun4:

“ทำไมแต่งตัวแบบนั้นห๊ะ! ไอ้หมาบู้  มีแขกมาอ่ะ  มันสมควรมั้ย”
“ก็พี่จะอาบน้ำ”
“ก็เอาไปเปลี่ยนในห้องน้ำก็ได้นี่  หุ่นพี่น่ะมันน่าโชว์เรอะ......ไอ้เด็กขี้ก้าง”


ไหงทำเหมือนหวงพี่ชายแบบนี้ล่ะคะไอ้พี่บิ๊ก......เกิดอะไรขึ้น  มีอะไรที่ชั้นคนนี้พลาดไปงั้นเหรอ  หรือว่าแกคิดอะไรกับชั้นเนี่ย  ไม่นะยะ  แบบนั้นไม่เอา......อย่าเลย.....อย่าบอกให้ชั้นเลือกเลย.....เพราะชั้นไม่เคยรู้เลย  ไม่รู้ว่าจะเลือกใคร......ขาดเธอก็เหงา....ขาดเค้าก็คงเสียใจ.....ไม่อยากจะเลือกใคร....อยากเก็บเธอเอาไว้....ทั้งสองคน.....แอร๊ย.....ก็ตอนแรกชั้นแอบชอบอีพี่บิ๊กนี่นะ....แต่ก็ดันมาแพ้ทางพ่อหนุ่มร่างเล็กนี่จนได้......แล้วนี่ถ้าสมมติว่าชั้นเข้าใจผิดล่ะ.....ถ้าเกิดว่าอีพี่บิ๊กมันหวงพี่แต่ว่าไม่แสดงออกล่ะ......



สาวผิวแทนหันกลับไปมองนายบู้  นายบู้ก็ยังคง.......ไม่แล้ว.....ตอนนี้เหลือแค่กางเกงในตัวเดียว  กำลังทำท่าเบ่งกล้ามโชว์สาว  ราวกับจะท้าทายน้องชายที่ยืนกัดฟันกรอด ๆ......ไม่ราวกับแล้วล่ะ

มันใช่เลย!!!

“หูยยยย  บุ๊กบิ๊กนี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว   ผู้หญิงสมัยนี้เค้าชอบผู้ชายตัวเล็กกัน......เพราะอะไรรู้มั้ย  เพราะมันดูเท่ห์จากข้างในไงล่ะ”
“ถุย.......จะให้บอกมั้ย  ว่าคนเท่ห์อย่างพี่น่ะต้องกินซีเรียลกับนม  ไม่ก็แพนเค้กทุกเช้า  อ๊ะ......นี่เค้าหลุดปากพูดอะไรออกไปนิ  น้องเป็ดได้ยินหมดเลยสินะ”
“เดี๋ยวจะกินซีเรียลผสมรีเจนซี่ให้ดูเอามั้ยล่ะ”


เออเฮอะ.....สร้างสรรค์แฮะนายบู้!!!

.
....
.........

ซักพักทั้งสามคนก็มานั่งติวหนังสือกัน  โดยมีนายบิ๊กติววิชาที่ตัวเองถนัดตอนปีหนึ่งให้รุ่นน้องไปด้วย  คอยจ้ำจี้จ้ำไชให้พี่ชายฝาแฝดทบทวนตำรับตำราเรียนไปด้วย

“น้องเป็ด  บทนี้อ่ะพี่ทำให้ดูเอาม๊ะ......วิชานี้พี่ท๊อปกลางภาคนาน้องเป็ดนา”  ใบหน้าดุแบบเด็กเก็บกดพุ่งไปซะจนแทบจะแนบชิดใบหน้าของรุ่นน้อง......

แต่ก็ถูกมือใหญ่ ๆ ดึงตัวกลับไปนั่งที่เบาะประจำตำแหน่งของตัวเอง
“ทำไป  ไอ้บู้.....ทำไป  เดี๋ยวเค้าจะติวน้องมันเอง......ท๊อปงั้นเหรอ....ไอ้ขี้โม้  ท๊อปจากที่โหล่อ่ะดิ”
“เกลียดบิ๊กว่ะ”
“กูรักมึงตายแหละ.......นี่เลิกกวนน้องได้แล้ว  น้องเค้าไม่มีสมาธิแล้วเห็นมั้ย  ไอ้หอยนางรมสด*”

*(พี่บู้ตัวซีดคล้ายหอยนางรม)


เป็ดมองสองศรีพี่น้องสนทนากันด้วยถ้อยคำผรุสวาทขึ้นทุกที ๆ.....แต่ยิ่งฟัง.....กลับยิ่งรู้สึกเหมือนมีฉากใสที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า  กั้นคนทั้งคู่ออกจากโลกแห่งความเป็นจริง


ตื๊อตึด......ตื๊อตึดดด
1 ข้อความ >>>> อีมารหัวใจ

นังพลอยใสมันส่งเมสเซจมาละ....

ทำอะไรอยู่ยะ  หายเงียบเลย  โทรกลับด้วย
“อ่าพี่บิ๊กคะ  ขอเป็ดโทรศัพท์แปบนึงนะคะ”
“แฟนเหรอเรา”
“อุ๊ย.....ไม่ใช่ค่ะ  เป็ดยังโสด.....จริง ๆ นะคะ”

.
....
........

“นังเป็ด  นี่แกอย่ามาลูกไม้นะยะ  ชั้นบอกให้แกไปหาทางทำยังไงก็ได้ให้ได้อยู่กันตามลำพังกับอีพี่บิ๊กน่ะ.....แล้วนี่แกก็ไม่ได้ติดต่อกลับมาเลย  มันยังไงยะ....มันยังง๊ายยย  พี่บู้อยู่ในห้องด้วยใช่มั้ย  ทำไงก็ได้ให้พี่บู้ออกไปข้างนอก  แล้วโทรรายงานชั้นด้วย  เป็นระยะ ๆ โอเค๊”
“พี่บู้เหรอ....อ๋อ....พี่บู้เค้าไม่ได้อยู่ห้อง  ชั้นไม่เจอพี่บู้เลย”
“อย่าแหล  อีนังเชนนี่มันบอกว่าพี่บู้เพิ่งจะกลับเข้ามากับอีพี่บิ๊กก่อนหน้าที่แกจะไปถึงแค่นิดเดียว  แล้วก็ยังไม่ได้ออกไปไหนเลยด้วย”
“หนอย  นี่พวกแกสองคน....โว๊ยยยย  ชั้นจะบ้าตาย  รายละเอียดอะไรก็ไม่ได้เตี๊ยมไว้ให้ชั้นเลย”
“บอกไปว่าชั้นกำลังป่วย  อยากเจอหน้าพี่บู้มากที่สุด”
“ทั้ง ๆ ที่ชั้นมานั่งติวหนังสือกับอีพี่บิ๊กนี่นะ  มันฟังดูทะแม่งมั้ยอ่ะ  ชั้นควรจะอยู่ดูแลแกสิ”
“ก็แกออกมาติวเผื่อชั้นที่กำลังป่วยไง......เชื่อชั้น.....รับรองว่าพี่บู้น้อยจะต้องปรี่ออกมาหาจูบแรกของเค้า”
“ว่าแต่ชั้น  แกก็อย่ามาลูกไม้ก็แล้วกัน......บ้าเอ๊ย  ชั้นไม่น่าหลงเชื่อแผนบ้า ๆ ของพวกฉลาดน้อยเลยให้ตาย  แค่นี้นะยะ”
“เดี๋ยว”
“อะไรอีกล่ะ”
“อย่าลืมโทรมาด้วยนะชั้นจะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วบ้าง”
“กลัวชั้นทำพังรึไง  ชิส์”
“แล้วไม่คิดว่าชั้นจะเป็นห่วงแกบ้างรึไงล่ะ  ถ้าเกิดแกเสร็จอีพี่บิ๊กไปจริง ๆ น่ะ  แค่นี้แหละย่ะ”

ตรู๊ดดดดด  ตรู๊ดดดดด ตรู๊ดดดด


เป็นห่วงคนอื่นเค้าก็เป็นด้วยเหรอ  แม่ลูกคุณหนูสุดจะเอาแต่ใจ

.
.....
...............

ราเชนทร์ก้มมองร่างเล็ก ๆ ในเสื้อฮูดสีเทาแบบพวกเด็กมีปัญหาในหนังฝรั่ง  วิ่งผลุนผลันออกไปจากตัวตึก  ดวงตาตี่ ๆ หรี่แคบลงไปอีกอย่างมีแผน......

เรื่องอะไรล่ะจะปล่อยให้พี่ไปหายัยนั่นตามลำพัง.....ปล่อยให้ยัยดำนั่นโดนปล้ำไปสิ.....ดีซะอีก  จะได้ขจัดตัวปัญหาออกไปทีเดียวพร้อมกันสองตัว......เหลือแค่สอง....

“ผมไปข้างนอกเดียวนะครับคุณกันต์”
“เฮ้ยยยย  มึงจะไปไหนไอ้กี๋......”
“เรื่องของผม”
“กูไม่ให้มึงไป  เอาสิ......”

ร่างถึก ๆ ปราดเข้ามาขวางประตูเอาไว้  จนราเชนทร์แทบจะมองไม่เห็นทางออก.....

ไอ้ห่า  ตัวใหญ่ชิบ.....

มือใหญ่บีบหมับที่หัวไหล่  ไม่ได้ออกแรงมากมายจนอีกฝ่ายเจ็บ  แต่แค่ตรึงเอาไว้เฉย ๆเท่านั้น......
“บอกกูมาว่าจะไปไหน......เดี๋ยวนี้ทำตัวแปลก ๆ นะมึงอ่ะ  กลับดึกทุกคืน  แถมยังชอบทำท่าทางลับ ๆ ล่อ ๆ อีก”
“ผมจะให้”
“ให้เหี้ยอะไร”
“สอง”
“หืม?”
“สามก็ได้เอ้า”
“กูก็ยังไม่เก็ท.....มึงบอกกูมาดีกว่า  อย่ามาลีลา”
“ก็.....เอ่อ......สาม.......รอบ  สามรอบไง  แต่ต้องให้ผมออกไป  แล้วผมจะกลับมา  แล้วทำ.....กับคุณ  ห้ามถามมาก  ไม่งั้นอดนะ”
“นี่มึง.........เฮอะ  เดี๋ยวนี้รู้จักเอาตัวเข้าแลกอย่างนั้นเรอะ.....พัฒนาขึ้นเยอะแฮะ”
“เอาหรือไม่เอา”
“จริง ๆ แล้วถ้ากูจะเอาตอนนี้.....กูก็เอาได้....โดยที่มึงจะไม่ได้ต่อรองเลยแม้แต่นิดเดียว  แต่ช่างเหอะ  ยังไงซะกูก็ยังไม่อยากทำอยู่ดี....ไปซะ  กูจะไปอาบน้ำ  แล้วเปิดหนังบิวท์รอมึงกลับมา”
“งั้นก็หลีกทางด้วยครับ”

....................................................................
หนุ่มตี๋วิ่งกระหืดกระหอบออกจากห้องด้วยความเร็วที่ต้องมากกว่าสองเท่า......ในที่สุดก็ทันคนตัวเล็ก  ที่ยืนนิ่งอยู่ตรงปากทางเข้าของแยก ๆหนึ่ง  ในแยกนั้นยังมีซอยเล็ก ๆ อีกหลายซอยอันเต็มไปด้วยห้องเช่าหลายราคา  สำหรับนักศึกษาที่ผุดเรียงกันเป็นดอกเห็ด  ซึ่งทุกซอยนั้นเชื่อมกันกับอีกแยกถัดไป  ราวกับรังผึ้ง  นายบู้กำลังยืนหมุนตัวเป็นวงกลม  เกาหัวแกรก ๆ  เนื่องจากคนตัวเล็กนั้นเคยมาที่ตึกของสองสาวแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
   


หลงว่างั้น......ลืมทางล่ะสิท่า
“อ้าวเชนนี่  โชคดีชะมัด  พี่กำลังแย่เลย”
“ลูกพี่ออกมาทำอะไรเหรอครับ”
“อ้อ.....น้องพลอยน่ะสิ  น้องพลอยไม่สบาย  นี่พี่ซื้อยาให้น้องพลอยเค้าตั้งเยอะแน่ะ”
“อ่า.....จริงเหรอครับนี่  ไม่โทรถามทางเค้าดูล่ะครับ”

สิ้นประโยค  หมัดที่คุ้นเคยก็พุ่งตรงกระแทกหน้าท้องของราเชนทร์......อุก
“คิดว่าพี่โง่เหรอเชนนี่  พี่ก็ต้องโทรถามแล้วดิ  แต่.......”
“แต่ก็ยังไปไม่ถูกอยู่ดีว่างั้น”
“ไม่คุยกับเชนนี่แล้ว  ทำพี่เสียเวลานะเรา  ลาล่ะ”

พี่.........เบื่อผมแล้วจริง ๆ ด้วย.......ผมน้อยใจนะ  มาทำให้ผมคลั่งแล้วก็ทิ้งผมไป  ไอ้ลูกพี่ใจร้าย

“เดี๋ยวครับลูกพี่  ผมไปด้วยดีกว่า”
“ไปทำไมวะ.....รู้จักกันเหรอ......อ้อ.....เคยไปกินบะหมี่หน้ามอด้วยกันสินะ”
“คือพอดีเพื่อนผมอยู่ตึกเดียวกับคุณพลอยน่ะครับ  ผมพอจะ........จำทางได้....เอ่อคือว่าผมไปหาเพื่อนแล้วเจอสองคนนั่นน่ะครับ”
“งั้น........ให้ไปด้วยก็ได้  นำไปเลยเชนนี่.....”


ทั้งคู่ต่างก็เดินเงียบกันไปตลอดทาง.....ฝ่ายลูกพี่นั้นก็เอามือล้วงกระเป๋าแล้วผิวปากอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง  จนในที่สุดพ่อลิ่วล้อก็เป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน


“ลูกพี่ครับ.....เดี๋ยวนี้ไม่เห็นไปเล่นกับผมที่ห้องเลย  คิดถึงนะ”
“ก็เห็นเชนนี่มีไอ้นมยักษ์เล่นเป็นเพื่อนแล้วนี่”
“ลืมกันแล้วสินะครับ”
“เปล่าซักหน่อย.......โหไอ้บ้าเอ๊ย......มาทำเสียงเศร้าแบบนี้พี่เครียดเลยนะนี่”

มือเล็ก ๆ เอื้อมไปโอบคอพ่อลิ่วล้อผู้ใจน้อย  ทำให้หนุ่มหน้ามึนรู้สึกดีขึ้นมาเยอะ  ปากเล็ก ๆ นั่นก็เริ่มขยับ  พูดพล่ามเรื่องนั้นเรื่องนี้  แต่ราเชนทร์ก็ไม่เคยเบื่อที่จะฟัง







ผมอยากได้ยินเสียงคน ๆ นี้  ดังข้างหูของผมตลอดไป......ผมว่าผมรักพี่แล้วล่ะ..... 

.....................................................................
To be con

พรุ่งนี้ดึก ๆ จะมาต่อพาร์ทสองนะคะ  เป็นกำลังใจให้ตัวละครทุก ๆ ตัว  แล้วก็คนแต่งด้วยเช่นเคย  อิอิอิ

บิ๊ก-บู้เริ่มจะดีขึ้น.....แต่ก็นะ  อิบิ๊กทำรุนแรงเอาไว้ซะขนาดนั้น  แม้ตอนนี้จะดูเหมือนพี่บู้ลืม ๆ ไปแล้วก็เหอะ(ตามคาแรคเตอร์).....แต่มันก็พร้อมที่จะระเบิดหากว่าอิดำมันจะทำร้ายพี่บู้อีก.....ประมาณว่าทิ้งแผลในใจเอาไว้  แต่แค่รักษาโดยการเย็บปิดบาดแผล  ไม่ได้รักษาจากข้างในโดยตรง(อันนี้ก็สไตล์อีดำ)......มีโอกาสหายสนิท  แต่ก็ช้าหน่อย
 
......ไม่ควรเนอะ.....ไม่ควรใช่มั้ย  จะได้มีฉากเบา ๆ รั่ว ๆบ้าง  ตามที่สัญญากันเอาไว้.....
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕+
 :laugh:

ออฟไลน์ Wordslinger

  • แป้งจี่รีรีข้าวสาร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1180/-5
...สิ่งที่ไม่ควรทำที่สุดคือให้อีบิ๊กมีอะไรกับคนอื่น เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น ดิฉันจะตามตบถึงบ้าน!  :beat:

แต่ว่าอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกโล่งๆ ยังไงไม่รู้ แต่หวังว่าอีบิ๊กคงไม่หื่นไปทำอะไรน้อง 'เผ็ด' นะคะ

แต่ว่าเห็นชื่อของพลอยที่เป็ดเม็มไว้แล้วขำก๊าก "อีมารหัวใจ" กรี๊ด น่าร๊าก  :laugh:

เง้อ...เวลาบิ๊กกับบู้ไม่ทะเลาะกันเนี่ยมันอ่านแล้วน่ารักดีนะคะ น่ารักมากเลยล่ะ อยากอ่านตอนหวานๆ แล้วสิ แต่ดูท่าคงหวานไม่ได้เนาะ ก็แคแร็คเทอร์ของพี่บู้นี่แบบว่า...เอ่อ....โฮะๆๆๆ

ขอบคุณค่ะ  :กอด1:

ออฟไลน์ Piaanie

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1225
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-2
พี่บู้แฟนคลับวุ่นวายกันใหญ่ เหมือนจะร่วมมือกันแต่แอบถือมีดไว้ข้างหลังกันหมด พร้อมแทงถ้าอีกฝ่ายเผลอหึหึ ดูน้องเป็ดจะเสียเปรียบสุดนะนี่  :m20:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด