หัวข้อ: -.\Ql.ปล้นรักเจ้าวายร้าย.๐.-ll-จบแล้ว-ll-150112-ll

[kyoya11]

แวะมาดูหน่อยนึง 55+
เผื่อฟลุ๊คมีมาให้อ่าน....แต่ไม่มี 55+ ^^

[Dee^daY]

แปลว่าจะไม่มาแล้วใช่ไหม..

[kyoya11]

รอเรื่องนี้ด้วยยยย
ยังไม่ลืมน้า

[tarkung]

รอตอนใหม่อยู่นะคร้าบบบ อยากอ่านต่อมากๆเลย

[YounIn]

รออยู่น้า
สนุกมากเลย

[kyoya11]

มาด้อมๆมองๆหาคนเขียนแถวนี้อิอิ

[Coolsipie]

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ

[gayraygirl]

ยังรออยู่นร๊า

[Winer]

 

-แวะมาดูว่ายังมีใครรออ่านมั้ยนี่  ว่าไปวิญญาณตัวเองก็ยังไม่ออก  จากอีกเรื่องเลย
พาลให้เข้าเรื่องนี้ไม่ได้  ว่างเลยต้อง  เอาเรื่องนี้ไปรีอ่านอีกรอบหลาย
อาจจะยังไม่หายเหนื่อยจากการทำหนังสือด้วย  เลยพาลหลงลืม
ยังเขียนอยู่นะครับ  แต่อาจจะมาช้า  ใครยังอยากอ่านอยู่ก็ขอบคุณครับ

จริงๆมีพล๊อตเรื่องที่อยากเขียนมากมาย  แต่พอจะเขียนจริงๆก็เหลว  อิอิ(เหมือนตัวเองจะขี้เกียจ)
แต่ก็ยังชอบเขียนอยู่นะครับ(อาจเป็นบางช่วงของจังหวะชีวิต)

(คำเตือน อิอิ  นิยายเรื่องนี้จะจบได้ก็เพราะได้กำลังใจจากทุกคน  เพราะว่าบางทีเขียนไปก็ตันงี้  เหมือนมันสุดทาง
เพราะเรื่องที่ตัวเองเขียนจบได้  เพราะเพราะนักอ่านทุกคนนั่นแหละครับ  ไม่ใช่เพราะว่าเขียนตามที่นักอ่านบอกนะครับ
แต่เห็นแนวทางในการเขียนมากขึ้นนั่นเองครับ)

 
-มีน้ำจิ้มมาให้ด้วยนะครับ-

พอใกล้จะถึงมหาลัย  การจราจรก็เริ่มกลายเป็นเต่าคลาน  รถขยับทีละคืบ ทีละศอก ลูกชายยืนเกาะกระจก  เมียงมองดูสภาวะแวดล้อมรอบข้างตามวัยอยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็กทั่วไป
“..ให้มันได้อย่างนี้ทุกวันซิน่า”เก่งขยับหลังกระแทกเบาะอย่างอารมณ์เสียนิดๆ  ดีที่อุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศมันอาเขาอยู่ พอจะทำให้ดาวน์ความหงุดหงิดลงได้บ้าง สายตาเขาก็ขยับระวังลูกชายไปด้วย  เพราะกำลังซุกซนตามวัยไม่แพ้ใคร  แต่ความฉลาดอาจจะมากกว่าเด็กคนอื่นหลายไอคิว

“เอะ เอ๋.........”
เก่งกราดสายตาไปตามน้ำเสียงที่ได้ยิน
“อื๋ออออ...”
ปุ๊บปั๊บทำหน้าสงสัย  เมื่อมองเห็นอะไรข้างนอกซักอย่างที่สะดุดตาของเขา  ดวงตาเล็กๆ เพ่งมองเพื่อความชัดเจน ในหัวก็คิดตาม
“เออ  ใครอ่ะ.....”
“อะไรคุณปุ๊บปั๊บ....”
“น้าปาล์มคับ เดินกับใครน๊า...”
“ไหน  ใครที่ไหน  ทำไมไม่เห็น”ทั้งรถทั้งคนที่กำลังพลุกพล่านด้านนอก  บดบังรัศมีการมองเห็นของเก่งไม่น้อย  แต่เขาก็พยายามชะเง้อดู
“มันอยู่ไหน..”
“..นั่นไง..”เรียวนิ้วเล็กชี้ไปตามสายตาที่เห็น
“น้าปาล์มใช่เลย  แต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครนะ”

“เอ้ยย  นั่นมัน..”สายตาเขากำลังเห็นปาล์มโอบหลังผู้หญิงคนหนึ่ง  เหมือนกำลังรออะไรอยู่ เหมือนใครตบหน้าเขาอย่างจัง

“เรียกน้าปาล์มเร็ว..”เก่งลดกระจกเพื่อให้ปุ๊บปั๊บทำหน้าที่นั้น..
“ไม่ทันแล้วคับ  น้าไปแล้ว..”ลูกชายตอบอย่างเสียดายที่ช้าเกิน  เมื่อสองร่างนั้นขยับเข้าไปนั่งยังแท๊กซี่มิเตอร์สีเหลืองคาดน้ำเงิน   ที่กำลังจอดรับเสร็จแล้วก็พาออกไปอย่างรวดเร็ว  เพราะว่าจราจรอีกด้านมันคล่องตัวกว่าฝั่งที่ตัวเองอยู่..
“มองตามไว้นะ  เดี๋ยวจะหาทางออกก่อน”เก่งสั่งลูกอย่างแข็งขัน  ตัวเองก็อยากรู้ใจจะขาดเหมือนกัน  ไปไหนไม่ว่า  แต่ไหงพาสาวไปด้วย  มันไม่ใช่เรื่อง..

ระยะทางที่ยาวไกลแค่ไหนไม่รู้  เขาก็สุดจะคาดเดาว่าทำไมปาล์มถึงนั่งออกมาไกลแบบนี้  แต่แล้วความสงสัยทั้งปวงก็พลันวับไปจากหัวสมอง  ก็ป้ายทางเข้าที่รถคันนั้นมันเลี้ยวเข้าเขียนว่า  Love Inn แต่จะให้พูดตรงๆ  เขาก็เคยมาที่นี่เพราะว่ามันม่านรูด..
“น้าปาล์มเลี้ยวไปแล้วคับ”
“รถครับ  ไม่ใช่น้าปาล์ม”
“คับ.....”สายตาใสจ้องป้ายเบอเร่อ แถมมีรูปคนกอดก่ายกันแบบน่ารัก
“ป้ายนี้อ่านว่าอะไรคับ ปุ๊บปั๊บอ่านไม่ออก ฮ่า ฮ่า”
“..ไม่ต้องรู้จักครับ  มันเขียนว่า นรก..”
“..นรก....”เด็กน้อยยิ่งสงสัยในความหมายนั่น
“มันอะไรครับ...”
“ทางสำหรับคนทำบาปต้องไปไงครับ  พูดไปก็ไม่เข้าใจหรอกครับ  รู้แต่ว่าปุ๊บปั๊บไม่ควรเอาอย่างแค่นั้นเท่านั้นเป็นดีที่สุด”
“ใช่หรือ..”
“จริงครับ  ใครมาที่นี่เจอแต่นรกทั้งนั้น  คนดีๆไม่มาหรอกครับ”
“งั้นเราก็เข้าไม่ได้นะสิครับ”
“ใช่ครับ.....”เก่งเหยียบเบรคกึกหน้าทางเข้า คำทัดทานของลูกชาย  ทำให้เขาไม่อยากขับเข้าไปบริเวณภายใน  ตีหลังกาคิดเขาก็ว่าไม่เหมาะกับ  ที่จะให้ลูกเข้ามายังสถานที่แบบนี้แน่  ความเท่าเทียมกันมีที่ไหน  เขาเข้าได้แต่มันต้องไม่เห็นปาล์มมาเตร่อยู่แบบนี้.

ทำไมหน้าเขามันร้อนผ่าวเหมือนไฟลน นั่งก้นไม่ติดเบาะเหมือนใครมาจี้เอว..
ทำไมหงุดหงิดที่เห็นปาล์มเดินกับผู้หญิง  หากตอนนั้นเดินอยู่  เขาคงเข้าไปกระชากลากถูแขนให้กลับบ้านไปสำนึก  หรือไม่ก็หยิบไม้เรียวหวดก้นให้ถี่ๆ  ข้อหาดื้อด้านเกินงาม..

“อยู่นี่นะครับ  รออยู่ในรถนี่แหละ  เดี๋ยวมา งานนี้ต้องเอาเลือดหัวออกให้สำนึกบ้าง  มาทำตัวอย่างแย่ๆแบบนี้ได้ยังไง”
“ได้ครับ...”
เก่งไม่รอช้าให้เวลาวิ่งผ่านแบบเปลืองเปล่า  สองเท้าที่ลุกเป็นไฟกำลังมุ่งตามรถคันนั้นไปแบบไม่เหลียวหลังกลับ โมโหเพราะอะไรยังหาเหตุผลมาหักล้างไม่ได้เลย  รู้แต่ว่าไม่ชอบกับไม่ชอบเหมือนโดนหักหน้าทิ่มกับลงพื้นดิน

คำโกหกต่างๆถูกนำมาใช้  เพื่อหลอกคนดูแลสถานที่  เพื่อให้เข้าถึงตัวปาล์มให้เร็วที่สุด..
เมื่อร่างเขาผ่านด่านข้างหน้าไปได้  เขาก็ยืนจังก้าท้าสายตาคนที่อยู่ข้างในทั้งคู่แบบไม่หยี่ระ ค้านสายตาปาล์มกับเพื่อนอย่างชัดเจน..
“ไอ้ปาล์ม..”เก่งกัดฟันกรอดๆ  แม้จะเห็นทั้งคู่นั่งคุยกัน  เสื้อผ้ายังอยู่ครบทุกระเบียบ
“เข้ามาได้ยังไง”หนุ่มน้อยเองก็สะดุ้งสุดตัวเหมือนกัน
“ตามมาดูพวกใช้หัวแม่ตีนคิด  ก่อนจะเข้ามาที่นี่นะสิ”
“ใครคะ ปาล์ม..”หญิงสาวดวงตาสั่นกลัว
“คนขับรถ..”
“เข้ามาทำอะไร...”
“ถามโง่ๆ..”
“มึงว่าใคร”เก่งกระชากคอเสื้อนักศึกษาเต็มมือ  หวังจะลากปาล์มออกจากห้องนี้
“.อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวได้มั้ย”
“.ออกมา  ปุ๊บปั๊บอยู่ที่รถ”
“.ปาล์ม...”หญิงสาวหน้าเผือด
“.คุณอย่ายุ่งกับมันเด็ดขาด  ไอ้นี่มันเป็นโรคเอดส์ระยะขั้นต้น  มีผู้หญิงติดเชื้อไปแล้วหลายราย  ถ้าเธอไม่อยากดวงกุดอีกคน ก็อยู่ให้ห่างๆ”
“ฟ้า  อย่าไปเชื่อมัน...”ปาล์มค้านหัวชนฝา
“.ปล่อยปาล์มเดี๋ยวนี้นะ”หญิงสาวลุกขึ้นมากระชากแขนเก่งให้หลุดจากคอเสื้อปาล์มที่มันยับยู่ยี่จนสิ้น.
“เธอ  อย่ายุ่ง  เป็นผู้หญิงรักนวลสงวนตัวหน่อย  อย่าร่านผู้ชายให้มันมาก”
“ทำเกินไปแล้วนะ”ปาล์มตะคอกใส่หน้าเก่ง
“.เกินอะไร  กูพูดผิดตรงไหนไม่ทราบ  อ๋อ  เข้าใจแล้วงั้นกูพูดใหม่ไอ้ปาล์ม ผู้หญิงก็ร่านผู้ชายก็เลว ฮ่า ฮ่า..”เก่งไม่ยอมปล่อยแขนที่คอเสื้อปาล์มแม้แต่น้อย  แม้ปาล์มจะดิ้นเร่าให้มันหลุดจากมือมาร  แต่ว่ามันเหนียวอย่างกับติดกาว..
“ผู้ชายอะไร  ปากสกปรกอย่างกับตัวเองสะอาดนัก”

“นี่นังฟ้าสยอง....”เก่งหมดความอดกลั้น  สองคนนี้มันมารักกันตอนไหน  ทำไมเขามาเจอกันอีกทีทั้งคู่กำลังพากันเข้ามาเสพสมแล้ว
“ผู้ชายที่ไหน  จะมายืนด่าผู้หญิงฉอดๆแบบนี้  เอาผ้าถุงมานุ่งดีกว่ามั้ยค่ะ”ฟ้าเองก็เก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้ว  เห็นปาล์มโดนลากคอเหมือนนักโทษเธอก็ยิ่งเจ็บแทน
“แล้วผมผิดตรงไหน แร่ดแบบนี้กลัวหาผัวไม่ได้หรือไง  อายุถึงยี่สิบหรือเปล่า วู่”
“ไอ้บ้า  กรี๊ดดด..”ฟ้าได้ยินแสลงหูรับไม่ไหว  ปาล์มอยู่กับผู้ชายแบบนี้ได้ไง.
!!เพี้ย...  ฝ่ามือบาง ทั้งสั่น  ทั้งโกรธ จนสะกดลมโกรธไม่อยู่
เก่งสะบัดหน้าตามเรียวนิ้วทั้งห้าบ่งการทิศทางให้หัน.

ร่างสวยวิ่งออกไปจากห้องนั้นทันที  แม้จะโกรธแค่ไหน  แต่ก็แอบอมยิ้มขณะวิ่งหนีออกไปด้วย..
“ฟ้า...”ปาล์มตะโกนไล่หลัง
เก่งปล่อยมือจากแขนเสื้อของปาล์ม ยกมือขยับขากรรไกรที่เกือบค้างจากฝ่ามือพิชิตมารขัดความสุขของพวกเขา.
“..........”ปาล์มไม่พูดอะไรแต่ผลักอกของ  และเดินตามออกมา
“.ปุ๊บปั๊บรออยู่ในรถ..”เก่งเตือนเกรงว่าปาล์มจะตามฟ้าไปอีก
“.สอด เสือก  เรื่องคนอื่นเก่งสมชื่อจริงๆ”
“แล้วไง  ดีแค่ไหนแล้วที่กูไม่บอกว่ามึงเป็นเมียกู”
เก่งเดินตามปาล์มไปต้อยๆ  ตอนนี้สะใจเขาเหลือเกินที่ขวางขึ้นสวรรค์คนอื่นได้..


ปุ๊บปั๊บพอเห็นน้าเดินนออกมากับพ่อ  เขาก็รีบเจ้นเปิดประตูออกมา  แล้ววิ่งไปหาทั้งคู่โดยมีเก่งที่เดินคล้อยหลังมาไม่ห่าง.
“น้าปาล์ม..”เด็กน้อยยิ้มสดใส  ไม่รู้หรอกว่าภายในเกิดอะไรขึ้น
“.น้าปาล์มผู้หญิงคนนั้นหายไปไหนแล้ว”
“.เห็นมั้ย หลานบันทึกใส่หัวไว้หมด  ว่าไปทำอะไรมา”เก่งทำเป็นสั่งสอน
“..ขึ้นรถดีกว่าครับ”
“น้าปาล์มมาทำไมที่นี่..”
“มานั่งเล่นกับเพื่อนเฉยๆ”
“บอกไปตามตรงซะสิ  ว่าที่แบบนี้เขามาทำไม”
“ถ้าไม่คิดจะสร้างสรรค์ก็หยุดพูดก็ได้”
“แน่ะ  กลัวความจริง  ทีจะมาแล้วไม่คิด”
“ปุ๊บปั๊บ  ไม่ต้องไปรู้หรอก  น้าปาล์มเขาตอบไม่ได้  เอาเป็นว่าคนดีๆ  เขาไม่มาที่แบบนี้หรอก  นอกจากพวกขาดสติ ฮึ ฮึ”
“จริงหรือครับน้าปาล์ม”
“.........”ปาล์มอ้ำอึ้ง
เก่งแม้จะเจอตบจนแก้มเป็นปื้นเขียว  แต่เขาก็ไม่สนใจอะไร  ยังคงทำหน้าที่พลขับที่ดีพาทั้งคู่กลับบ้านอย่างอุ่นใจ  ทำไมวันนี้เขาอารมณ์ดีเป็นพิเศษก็ไม่รู้  เพราะหันไปมองปาล์มทีไร  ใบหน้าสองนิ้วนั้นก็หดลงเรื่อยๆ  ยิ่งเจอเด็กขี้สงสัยอย่างปุ๊บปั๊บถามรุกหนัก  ปาล์มก็ยิ่งอึดอัดใจยิ่ง  อดสมน้ำหน้าซักร้อยครั้งไม่ได้..

-ขอบคุณทุกคนที่มาอ่าน-

[i1_to*pp]

:z13:มาต่อแล้ว
หึงเค้าแล้วล่ะสิไอ้เก่ง
คุณปุ๊บปั๊บ
+1ค่ะพี่

[numio]

 

[jaja-jj]

อ่านมาทั้งเรื่อง ยังคืดว่าหนึ่งคือพระเอกค่า~~~~

เบื่อเก่งโว้ยยยย

เอาไอเก่งออกปาย 

[l_k]

 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 

[DarKLasT]

หุหุ โถๆๆโดนเลย ยังติดตามอยู่นะครับ

[kyoya11]

น้ำจิ้มมาแบบนี้ แปลว่าเก่งก็ต้องเริ่มรักปาล์มแล้วแน่ๆ หุหุ

[taroni]

เก่งปากร้ายนะเนี่ย

[gayraygirl]

น้ำจิ้มนี่ไม่ต่อกับตอนเก่าใช่มั้ยคะ
เพราะอ่านแล้วมันงงอยู่ เหมือนมันข้ามมาอ่ะคะ
แต่ยังน่าอ่านเหมือนเดิม
จะรอต่อไปจ้า

[Dee^daY]

มาต่เร็วๆนะ..คิดถึงคุณปุ๊บปั๊บ..

[NuPpEr]

 

มา แว้วว รอ นาน มาก
 

[Baruda]

 

[Winer]

-วันหยุด หยุด  เลยแวะมาชะเง้อดู-

:pig4:ขอบคุณไว้ก่อน

มา แว้วว รอ นาน มาก
 

-นานจริงๆ  ภารกิจลับเพิ่งจบ  แต่ยังไม่จบดี อิอิ

มาต่เร็วๆนะ..คิดถึงคุณปุ๊บปั๊บ..

-เดี๋ยวคุณปุ๊บจะโตแล้ว  เจ้าชู้กว่าพ่ออีก  คิคิ คูณ 100 ไปเลย

น้ำจิ้มนี่ไม่ต่อกับตอนเก่าใช่มั้ยคะ
เพราะอ่านแล้วมันงงอยู่ เหมือนมันข้ามมาอ่ะคะ
แต่ยังน่าอ่านเหมือนเดิม
จะรอต่อไปจ้า

-ตออยู่นะ  เพียงแต่ออาจโดดข้ามนิดๆ

เก่งปากร้ายนะเนี่ย

-ชักเริ่มปากจัด

น้ำจิ้มมาแบบนี้ แปลว่าเก่งก็ต้องเริ่มรักปาล์มแล้วแน่ๆ หุหุ

-สงสัย สงสัยจัง

หุหุ โถๆๆโดนเลย ยังติดตามอยู่นะครับ

-ขอบคุณที่ติดตามครับ  อิอิ

:pig4:เช่นกันครับ

ขอบคุณเช่นกัน

อ่านมาทั้งเรื่อง ยังคืดว่าหนึ่งคือพระเอกค่า~~~~

เบื่อเก่งโว้ยยยย

เอาไอเก่งออกปาย 

-จัดให้อีก  ยังไม่จบ  พระ-นาย  เรื่องนี้คงเป็นรักทรหด อิอิ

-ขอบคุณที่แวะมาสะกิดสะเกากัน  ยังจบเรื่องลับๆแล้วจะมาต่อให้นะครับ
แต่อาจจะเรื่อยๆ  เพราะยังเขียนอะไรไม่ค่อยออกนัก  เหมือนวิญญาญนักเขียน
ออกจากร่างไปแล้ว  จึงต้องค่อยๆคิด

ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ

[kyoya11]

มารอ โอ๊สต์!

[woradach]

เดาทางไม่ออกเลยว่าจะมาลงเอยกันไๆด้ยังไง เหอๆ ^^"
มารอดูว่าปาล์มจะปราบพยศนายเก่งต่อยังไงดีกว่า มาต่อไวๆนะคัรบ

[Winer]

  -ขอบคุณที่แวะเวียนมาดู-

ตอนนี้พอจะได้เริ่มเขียนต่อบ้างแล้วครับ


 

เก่งยิ้มกวนส้น พลางหักคอก้มลงเหลือบแลคนน่ารักที่กำลังนั่งสวมรองเท้า  เพื่อไปเรียนตามหน้าที่  มันสะใจถึงใจเขาจริงๆที่ทำให้ปาล์มหงอยลงไปถนัดตาได้  ตั้งแต่เมื่อคืนนี้ สีหน้าไร้ความสุขปนเศร้า มันก็ถูกวาดประทับทาบลงบนใบหน้าเรียวใสจนแงะไม่ออกยันเช้าของวันใหม่มาที่เยี่ยมเยือน  แต่เก่งกลับระริกระรี้ สดชื่นสดใสยิ่งกว่า การเฉลิมฉลองเทศกาลสุดพิเศษปีใหม่หรือวันสงกรานต์.
“ว่าไงลูกเต่าน้อย เย็นนี้กูจะไปรับที่เดิม  เวลาเดิม  ถ้ามึงยังดื้อเพ่ง คิดจะเข้าม่านรูด  หวังรูดเสาเนื้อเล่นกับแม่นางฟ้ามหาภัยนั่นอีก  กูจะเสียบมึงคาม่านรูดเอง  เข้าใจ๊  หัดทำตัวดีๆให้สมกับที่เป็นเมียกูหน่อย  ถ้ากูรู้ว่ามึงกับนางฟ้าครึ้ม จึ๊กๆ......”
เก่งยกนิ้วซ้ายทำเป็นวงกลม เอานิ้วชี้สอดเข้าไปกลางวง ทำท่าผลุบเข้าผลุบออก  แทนการพูดหยาบทุกคำ..
“เมื่อไหร่  เมื่อนั้นแหละกูจะนับมันเป็นเมียกูอีกคน เข้าใจมั้ย  น้องปาล์ม..”เก่งลูบหลังไม่พอยังโอบกอดคออีกที
“...ไปไกลเลยนะ...”ปาล์มไล่จนคอเป็นเอน
“.ผิดคนแล้ว จะว่าไป  มึงนี่มันก็น่าจิ้มแก้คันเหมือนกันว่ะ ผิวก็ขาว นวลเนียน หน้าก็เรียวกลมได้รูปอย่างกับผู้หญิง  แหม่คิดๆแล้วเสียวไส้ไม่น้อย  มีโอกาสเมื่อไหร่  กูจะจู่โจมมึงแบบเล่นตัวไม่ได้แน่”
“วันนี้มีกิจกรรมไม่ต้องไปรับ  เลิกค่ำ...”
“มึงไม่ต้องรีบร้อนปลิ้นปล่อนกับกูหรอก  กูโทรเช็คเรียบร้อยแล้ว  กูมีสายในมหาลัย  เอาไว้ตรวจตราความประพฤติ ควบคุมการกระทำที่ออกนอกลู่นอกทางของมึง  อ้อ  อีกอย่าง  เย็นนี้คุณปุ๊บปั๊บเขาจะไปบ้านเพื่อนที่ชื่ออะไรนะ  ชื่อชินมั้งถ้าจำไม่ผิด  อย่าทำให้กูอารมณ์เสียมึงเข้าใจดีใช่มั้ยว่ากูโมโห  แล้วอะไรมันจะเกิด”
“นิสัย ทำแต่ละอย่างเอาส่วนไหนคิด หัวแม่เท้าทั้งสองหรือเปล่า..”
“อย่าจี้ต่อมมืด สะกิดฝ่ามือเพชรฆาตกูนัก ไม่งั้น  เดี๋ยวหน้ามึงจะไม่สวย”
“ไปเร็ว  เดี๋ยวเข้าเรียนสาย  กูไม่เป็นไรหรอก  เข้ากี่โมงก็ได้  แต่คุณปุ๊บปั๊บคงไปนั่งรอที่รถแล้ว  เด็กอะไรน่ารักขึ้นทุกวันลูกใครหนอ  พ่อช่างปั้น  ลูกใครกันช่างหน้าภูมิใจ น่ารักแบบนี้ปั้นอีกซักคนเพิ่มท่าจะเวิร์ค..”
“เฮ้อ  ยกหางตัวเองก็เป็น  ไม่ยักกะรู้ว่ายอมรับปุ๊บปั๊บตั้งแต่เมื่อไหร่  ทีเมื่อก่อนด่าว่าสารพัดสารเพ”
“นี่ คนมันอยู่ในอารมณ์โกรธ  ปากมันก็ย่อมพาไปซิวะ”เก่งเอานิ้วจิ้มจี้หัวปาล์ม
“มนุษย์อึเหม็นก็อย่างนี้แหละ  พอเห็นอะไรดีๆ  ก็รีบยกเป็นเครดิตตัวเอง  อะไรเหี้ยๆก็ยัดเยียดให้ชาวบ้าน  ถามจริงๆเถอะ  ถ้าปุ๊บปั๊บไม่น่ารัก  ไม่ฉลาดจะยอมรับเขามั้ย..”
“.....”เก่งอึ้งกับคำถามไปพัก
“ไม่รู้ว่ะกูรู้แต่ว่า  มันมีเชื้อกู  แหม่อายุแค่นี้  มาบอกกูว่ามีแฟนแล้ว ไวไฟแต่เด็กแต่เล็ก  แต่ว่าไงแฟนกลับเป็นไอ้เด็กชื่อชินคนนั้นวะ ฮ่า ฮ่า.. เด็กหนาเด็กช่างไม่รู้จักไร้เดียงสาใสจริงๆ...”
“อ่ะ..จริงเหรอ”
“นี่มึงยังไม่รู้เหรอ”
“หึ...”ปาล์มสายหัว
“งั้นก็แสดงว่ากูคือคนสำคัญของเขา  น้าผู้แสนดียังไม่รู้เรื่องนี้เลย  กูชนะ โว้ยไอ้ปาล์ม”
“ปุ๊บปั๊บอาจจะพูดเล่นๆ  หรือคะนองปากไปก็ได้  แบบว่าไม่ได้ตั้งใจอ่ะ  เข้าใจไหม”
“..คิดไปได้ว่าตัวเองคือคนสำคัญ  แหวะ  เขาเคยเรียกพ่อซักคำหรือเปล่าเถอะ”ปาล์มค่อนแคะใจ
ปาล์มลุกขึ้น เดินดิ่งหนีไปหลายช่วงตัว..





“วันนี้คุณปุ๊บปั๊บจะไปเล่นบ้านน้องชินนะครับ”เมื่อทั้งคู่นั่งรถได้เด็กน้อยก็เริ่มรายงานด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส  ความสุขวิ่งวนรอบใบหน้าบริสุทธิ์
“ค้าบ ไปกี่โมงดีล่ะ”
“เลิกเรียนก็ไปเลยครับ  นี่เป็นเบอร์ของพ่อน้องชิน..”
ช๊อตโน๊ตสั้นๆ เขียนเบอร์โทรศัพท์แนบชื่อผู้ฝาก ถูกยื่นไปยังตรงหน้าของปาล์ม.
“.ไปทำไมละครับ..”
“ก็น้องชินเป็นเพื่อนกัน...”
“เอ้า  เมื่อวานยังบอกกับพ่อว่าเป็นแฟน...”
“ห๊า.......”ปาล์มร้องจ๊าก
“.ฮิฮิ  ไม่ใช่ซักหน่อย ปุ๊บปั๊บแค่หยอกเล่นเฉยๆ”
“มีงี้ด้วย...”เก่งยิ้มกว้าง
“.เอาเป็นว่าเย็นนี้ น้าปาล์มต้องพาไปให้ได้นะครับ”
“ได้ซิ....”
“ทีงี้รีบตอบว่าได้  ทีกูบอก  กลับตอบไม่ว่าง เล่นสองมาตรฐานเหรอ”เก่งยียวน
“หุบปากเถอะน่า  ไม่เมื่อยบ้างหรือไง สั่งจนหูแฉะ”
“ทำมาเป็นสั่งกู เดี๋ยวเหอะ ถ้าลูกไม่อยู่นะ  จะงัดข้อให้ดู”
“หือ....”ปาล์มได้ยินคำว่าลูก  เขาถึงกับหูเต้นหูผึ่ง แต่อีกคนกลับลอยหน้าลอยชาย  เชิดคอขับรถออกไปจากบ้านโดยไม่หันมาต่อปากต่อคำกับเขาอีก..



“เฮ้ ไงบ้างปาล์มเมื่อวานนี้อมพระรอดหรือไงวะ ไม่มีส่วนไหนพิกลพิการซักนิด  ยังครบสามสิบสองประการ  ท่าทางไอ้หมอนั่นเอาเรื่องเหมือนกันนะ”สาวน่ารักแอบซุ่มจนแน่ใจว่าคนขับจะไม่วกกลับมา  จึงโผล่หน้าเย้ยยัน เพื่อนหนุ่มเป็นที่ขบขัน
“..แฮ่....”ปาล์มแยกเขี้ยวใส่
“.เฮ้ย  เล่นๆน่า  ดีใจด้วยที่ได้เจอหน้าเช้านี้”
“.แผนเธอ เข้าล็อค  เล่นเอาเครียดเลย  นอนไม่หลับเกือบทั้งคืน”
“ดีใจหรือว่าเครียด...”
“เป็นอย่างที่พี่หนึ่งคาดไม่ผิด..”ปาล์มเปรยคำพูดออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย
“พฤติกรรมส่อเค้า  ชัดเจน  แจ่มแจ้ง แดงแจ๋  ปฏิเสธไม่ได้เลยล่ะต้นปาล์มเอ๋ย”
“คงไม่ใช่หรอกมั้ง  มันก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร”

“เพราะ หึง  เลยหลุดความรู้สึกลึกๆออกมาซิไม่ว่า”
“ฟ้าโทรไปฟ้องพี่หนึ่ง  เมื่อคืน  เขาขำใหญ่  แบบนี้น้องชายตัวดีของเขาคงกำลังรวนเร  เพราะใกล้ชิดเมียจำเป็น”
“พูดบ้าๆนะฟ้า  ได้ยินคำนี้แล้ว  บรื๋อออ  ขนลุกขนพอง สยดสยอง  ทุกวันนี้ต่างคนต่างนอนเว้ยไม่เกี่ยวกัน”
“นอนนาบอกกันใครเขาจะไปรู้ก็ในเมื่อห้องนี่  มันมีแค่ สองต่อสอง  ถูไถไหลลื่นกันไปมา  มันก็อาจเกิดอาการสป๊าค เครื่องติดไฟขึ้นมาได้..”ฟ้าอมยิ้มกับสิ่งที่คิด
“มันเป็นไปไม่ได้หรอกน่า..”
“พี่หนึ่งเขาภาวนาอยู่”
“ทำไมพี่หนึ่งเห็นดีเห็นงามด้วยนะ  ส่งเสริมกันไปถึงไหน”
“เพราะพี่หนึ่งรักน้องชายเขานะซิ....”
“ปาล์ม  ฟ้าถามจริงๆเถอะ  ไม่ดีหรือไงมีคนรัก  พี่เก่งก็ดูจะเริ่มเขวกับความรู้สึกตัวเอง  ใครจะไปรู้เวลาที่ปาล์มหลับ  พี่เก่งอาจมานั่งจ้อง นอนจ้องดูอยู่ก็ได้  ถ้ามันยังไม่เคลียร์ดีนัก  ฟ้าว่า  เอาให้จะจะ  ให้เห็นตับไตไส้พุงพี่เก่งแบบเน้นๆ  เนื้อ กันไปเลยก็ได้  พี่หนึ่งมีแผนตั้งรอแล้ว  อยู่ที่ปาล์มอยากทดลองเล่นกับหัวใจใครบางคนหรือเปล่านี่ซิสำคัญ”
“...ว่าแต่  ปาล์มอยากจะให้มันเกิดขึ้นหรือเปล่าล่ะ?”ฟ้าเม้มปากอย่างอยากรู้.
“รู้ไปเพื่ออะไร  เครียดนะ...”
“เครียดเพราะ....”
“..อย่ารู้ดีกว่าน่า  ปาล์มรู้แต่ว่าไม่อยากให้เกิด..”
“อ้าวเป็นงั้นไป อุตส่าห์ดีใจกับพี่หนึ่ง  หรือว่าในใจของปาล์มมีใครซุกซ่อนอยู่....”



“อรุณสวัสดิ์น้องฟ้า น้องปาล์ม...”ชายหนุ่มร่างสันทัด ผิวขาวเหลือง ตาตี๋ ปรากฎร่างขึ้นพร้อมแจกยิ้มชุดใหญ่  สองขาก้าวมาหยุดตรงหน้า  รุ่นน้องทั้งคู่  โดยเฉพาะสายตาหวานๆ  เขากำลังส่งให้กับคนที่กำลังทำหน้าปวดหัวหนัก  ราวกับเพิ่งไปมีเรื่องกับใครมา  แต่ว่าเขาก็ชินกับภาพนี้ก็ว่าได้  แล้วอีกหน่อยปาล์มจะสลัดความเศร้าทิ้ง แต่งแต้มไว้เพียงรอยยิ้มใสๆ สมกับใบหน้า  ที่เขาแอบชอบ
“พี่โป้ง  มาพอดี ปาล์มกำลังเครียดอยู่  พี่รหัสปลอบน้องหน่อยซิค่ะ”ฟ้าเชิญชวน
ชายหนุ่มชะงักยิ้มลงซักครู่  พลางหันไปสบตาคู่นั้น..
“ใช่เหรอฟ้า  ท่าทางไม่ใช่นะ”สายตาปาล์มไม่ได้ฟ้องอะไรเขาเลย
“ฟ้าไปก่อนแล้วกันนะ  เช้าๆแบบนี้ไปหาอะไรดื่มแก้เลี่ยน  อิจฉาคนตกหลุมรัก บายค่ะพี่โป้ง”

หนุ่มรุ่นพี่หันไปยิ้มรับปาล์มที่กำลังลุกยืนอมยิ้มกับสิ่งที่ฟ้าพูด..
“.มีอะไรไม่สบายใจหือเปล่าปาล์ม”
“ฟ้าก็พูดไปเรื่อยเปื่อย  ตามประสาคนที่ถูกเจาะปากมาให้พูด”
“นั่นซิ  พี่ว่าปาล์มก็ดูสดใส ซาบซ่านเหมือนทุกวัน..”
“..เหมือนไม่ได้นอนเมื่อคืน”โป้งเอามือแตะที่หัว หน้าผาก และที่แก้ม เพื่อสัมผัสดูอุณหภูมิรัก
“ทะเลาะกับคนบ้านิดหน่อยก็เลย  ได้นอนนิดเดียว”
“.พี่เป็นห่วงนะ...”
“ขอบคุณครับพี่  ใครๆก็ว่าพี่โป้งห่วงใยไปทุกคน  ท่าทางจะจริง”ปาล์มอมยิ้มแก้มตุ่ย
“.มันไม่เหมือนกัน ห่วงแบบเพื่อน  แบบน้อง.......”
“.......หรือว่าคนรักละครับ...”ปาล์มชิงดักประโยคสำคัญ
“รู้แล้วนี่  ก็ดีพี่จะได้ไม่ต้องเสียเวลาอธิบาย คำยากๆคำนี้”
“แล้วแจกครบหมดทุกคนหรือยังละครับ..”
“ถึงพี่จะวิ่งห่วงคนอื่นไปทั่ว  แต่คนที่พี่ห่วงที่สุดก็คือปาล์ม  แต่เสียดาย  ถ้าปาล์มไม่มีเจ้าของ  พี่คงเป็นเบอร์หนึ่ง  เบอร์แรกในหัวใจ ว่าป่ะ”
“.ไม่ดีกว่า  ผมปาล์มขี้เกียจ หาเหาใส่หัว อิอิ”ปาล์มหัวเราะคลายเครียด  เขาคิดว่าที่พี่รหัสหยอกมาทั้งหมด  มันเป็นการช่วยผ่อนคลายเรื่องในสมองให้เบาลง

จะว่าไปตอนนี้เมื่อรู้ว่าเก่งเกิด คล้ายๆหึงหวง  เขาก็ชักเริ่มเครียด  เครียดเพราะไม่อยากให้มันเกิด  วาจาที่แทะโลมไม่หยุด แถมเมื่อคืนยังมานอนซบหลัง  ลูบไล้แขน จนตัวเองต้องสะดุ้งตื่น  ฟื้นได้ยินเสียงหายใจแรง  ว่าไปก็อดขำไม่ได้ที่ลุกขึ้นมาไล่เก่ง  ให้ไปสนามหลวงช่วงตี 2-3   หลังจากนั้นชักเริ่มสั่นผวากับการถูกเนื้อต้องตัวกับเก่งตลอด  จนต้องเตือนให้ตัวเองระวังมากขึ้น..

“ไป วันนี้หาเพื่อนๆพี่ดีกว่า...”
“พี่โป้ง  เย็นนี้ปาล์มคงอยู่ถึงค่ำไม่ได้  อย่างที่บอกเมื่อวาน”
“อ้าว  ทำไมล่ะ  พี่อุตส่าห์เลือกหน้าที่ให้ปาล์มทำได้แล้ว...  ไปไหน?”
“ต้องพาหลานไป บ้านเพื่อนเขา  ไม่ไปก็ไม่ได้  เดี๋ยวงอแง เหวี่ยงแขนเหวี่ยงขา พ่อกับแม่จะว่าได้”
“..อ่ะ  ตามใจพี่จะยอมโดนเพื่อนๆหักคอเองก็ได้  ว่าแต่พี่ไปด้วยได้มั้ย”
“เอ๊ะ  ก็ไหนว่า.....”
“ก็ปาล์มไม่อยู่นี่  พี่ก็อยากเตร่มั่งเหมือนกัน  เอาน่าเพื่อนๆพี่คุยกันได้...”
“สรุปว่าพี่จะไปให้ได้เหรอครับ...”
“แน่อยู่แล้ว”โป้งพยักหน้ารับอย่างหนักแน่น
“..ก็ดีครับไปหลายๆคนสนุกดี  จะได้แนะนำให้รู้จักหลานด้วย”
“แล้วไม่แนะนำพี่กับอีกคนเหรอ........”โป้งยักคิ้ว
“ถ้าอยากรู้จัก  ปาล์มก็ไม่ห้าม  ว่าแต่ระวังโดนเขากัดหน่อยแล้วกัน”
“ฮ่า ฮ่า  ถ้ามันรู้ว่าปาล์มคิดแบบนี้มันจะว่าไง”
“เขาไม่สำนึกหรอก  หน้าหนาที่หนึ่ง”
“..เอาเป็นว่าเพื่อความสะดวกของปาล์ม  พี่จะทำอย่างที่ปาล์มต้องการก็พอ”
“ขอบคุณครับ.....”
เสียงหัวใจที่เต้นตึ๊กตั๊ก  ดังอยู่ขนาบข้างกายของปาล์ม  แต่จะทำอย่างไรดี  เมื่อเขาสัมผัสได้ว่า  ผู้ชายที่นอนในห้องด้วยกันทุกคืนกำลังพลั้งเผลอ วางหัวใจไว้ที่ตัวเขา  แต่อีกใจหนึ่งก็ยังฟันธงไม่ได้  ว่ามันจริงหรือหลอก  มันใช่หรือว่าปาล์มจะคิดไปเอง   หนทางพิสูจน์ม้า  กาลเวลาพิสูจน์รักแท้  เขาจะทำอย่างไร ถ้าเกิดว่าเก่งโอนเอนหัวใจมายังที่อกเขาจริงๆ



คุณปุ๊บปั๊บ จ้องตาแป๋วไปยังพ่อที่กำลังตะเบ็งเสียงใส่โทรศัพท์  อย่างขัดเคืองหู   เขายื่นหน้าเอียงหูเข้าไปใกล้ด้วยความอยากรู้ที่ล้นทะลักใจของเด็กอย่างเขา  ยิ่งเห็นสีหน้าฟ้าพิโรธ ก็ยิ่งยิ้มไม่ออก..
เมื่อเก่งวางหู เสียงแจ้วๆก็ดังขึ้นทัก..
“น้าปาล์มไม่ไปหรือครับ..”เด็กน้อยสีหน้าหม่นลง
“ใช่เขาไม่ไป.......”เก่งถอนหายใจเสียงดัง
“..ทำไมละครับ  ขอปุ๊บปั๊บคุยหน่อยไม่ได้เหรอ..”หนูน้อยอ้อนวอน
“เขาไม่ไปกับเรา  แต่เขาไปกับคนอื่น  เขาโทรมาขอเบอร์พ่อน้องชิน...”
“ไชโย  แบบนั้นก็ดีนะซิครับ นึกว่าอะไร แล้วโกรธน้าปาล์มทำไม ปุ๊บปั๊บงงอ่ะ”เด็กน่ารักกลอกกลิ้งลูกตาไปมาเสมือนคิดหนัก  เกินที่ไอคิวเล็กๆของเขาจะทำความเข้าใจได้
“ก็มัน เออออ..  มันน.....”นั่นนะซิเขาเรียกว่าอะไร ทำไมสมองเขามันสะกดไม่ถูก
“ แล้วน้าปาล์มไปกับใครครับ...”
“ไม่รู้....”เก่งตะเบ็งเสียงดังพอสมควร
“อ้าว  เถียงกันตั้งนาน  ยังไม่รู้อีกเหรอ ปุ๊บปั๊บไม่ปลื้ม....”
“ไม่อยากจำชื่อแม่ง ชื่อห่วยๆ.....”
“ปุ๊บปั๊บไม่ชอบคนพูดไม่เพราะ ด่าคนอื่นเป็นไฟแล๊ป แปล๊บๆ ปุ๊บปั๊บปิดหูดีกว่า  ไม่อยากให้คำไม่สุภาพวิ่งเข้ารูหูสะอาดๆของเด็ก  ภาพลักษณ์ไหนที่ไม่ดี  ปู่กับย่าไม่ให้ทำเป็นเยี่ยงย่าง.......”ว่าจบเขาก็ยกมือทั้งสองข้างปิดหู

เก่งทั้งสะอึกทั้งขำ  เดี๋ยวนี้ไอ่เด็กน่ารักคนนี้เก่งกล้า เก่งกาจ ด่าเขาได้ขนาดนนี้แล้วเหรอ  แบบนี้ตัวอย่างนั่นมันก็อยู่ข้างๆเขานี่แหละ..
“ขอโทษก็ได้.....”เก่งยกเขย่าหัวลูกชายด้วยความเอ็นดู  ยิ่งอยู่ใกล้  ก็ยิ่งรัก  บางครั้งก็อดพลั้งปากเรียกตัวเองแทนว่าพ่อไม่ได้  พี่ชายก็หลงหลานหัวปักหัวปำ  แต่ก็ไม่ยักกะมีเมีย  เฮ้ยเขาก็ไม่เข้าใจพี่ชายตัวเองเหมือนกัน
“ค่อยยังชั่วหน่อย  นึกว่าท้วงแล้วจะไม่ฟัง  เฮ้อ”
“.พ่อ  เอ้ย  ไม่ใช่ เราอย่าเอานิสัยแบบน้าเขานะรู้มั้ย  ไม่งั้นจะจับตีก้น”
“ปุ๊บปั๊บยังไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย  โกรธน้าปาล์ม  แต่จะลงที่เขา  เป็นอย่างที่น้าปาล์มว่าจริงๆด้วย”
“ไหนเขาว่าอะไร.....”
“น้าปาล์มบอกว่า  เห็นแก่ตัว นิสัยแย่ๆ อีกเยอะเลยครับ จับปากกามาจดไว้ไม่ทัน  เพราะปุ๊บปั๊บสะกดไม่ได้..”
“..โห กัดข้างหลังเหรอ...”
“ไม่รู้ซิคับ...”
“เดี๋ยวจะจับมาตีให้หลังลาย ดีมั้ยครับ”เก่งแกล้งถาม
“.ทำใครหรือครับ”
“อ่ะ  เรายังพูดเรื่องเดียวกันหรือเปล่านี่”
“.อ๋อ ว่าน้าปาล์ม  เดี๋ยวจะบอกหนึ่ง..”
“ทำไมเรียกอย่างนั้น...........”
“อ๋อ ปุ๊บ ปั๊บ เรียกผิด  คือ คือ วัน คิดถึงวันนั้นแล้วอดตกใจนิดๆ  ปุ๊บปั๊บ  เห็น เอ่อ เห็น น้าปาล์มกับ หนึ่ง จุ๊บๆแก้มกันด้วย....”ไม่พูดเปล่าลูกชายตัวดียังยกตัวอย่างขึ้นมาทำให้ดูโดยการลุกไปจูบแก้มพ่อ(ที่ไม่รู้)แถมอีก.
หนูน้อยแก้มแดงอายแทนน้าตัวเอง..
“.ห๊า...  อะไรน่ะ.....”เก่งหัวใจเต้นโครมครามชุดใหญ่ หูผึ่ง ควันปลิวลอยละล่อง
“..จริงเหรอ.?”เก่งคาดคั้นกับลูก
“จริงซิจะโกหกทำไม  น่ารักดี  ปุ๊บปั๊บจะไปทำกับน้องชิน. อิอิ...”เด็กน้อยเอามือทั้งสองปิดปากหัวเราะอย่างถูกอกถูกใจชนิดยั้งไม่รู้  เมื่อเห็นผู้ใหญ่โกรธทะลุเพดานก็ยิ่งชอบใจ..
“..ไอ้ปาล์ม  มึง   มึงต้องเจอกูแน่คืนนี้...”
หัวใจที่เดือดปุดๆ  แทบไม่เกรงใจสายตาใคร  มันส่ออารมณ์ของคนๆนั้นได้เป็นอย่างดี
“..พี่หนึ่ง  ปาล์ม  มันต้องมีอะไรกันแน่....”เก่งขมวดคิ้วสมองทำงานหนักทันที  ขณะสายตาก็ขับรถตรงไปยังที่นัดหมายกับพ่อน้องชินเอาไว้ ...

[taroni]

ท่าทางน้องปาล์มจะงานเข้า 

[lucifel]

ปุ๊ปปั๊ปหางานมาให้!!!

[Baruda]

 

[tarkung]

ดีใจ ดีใจ ดีใจจจจจจจจจจจจ

ที่ได้อ่านตอนใหม่

จะติดตามต่อไปนะครับ

[babyfaibossy]

อิคุณเก่ง หึง โดยไม่รู้ตัว