หัวข้อ: -.\Ql.ปล้นรักเจ้าวายร้าย.๐.-ll-จบแล้ว-ll-150112-ll

[kyoya11]

จัดไปหนูปาล์ม ความสัมพันธ์ยังคง"งง"อยู่ตอนนี้แต่อ่านไปเรื่อยๆคงจะเข้าใจ 55+

[KoTo_Nat]

รีบมาต่อนะครับ

รออยู่นานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

 

[TanyaPuech]

 


ดีใจที่ได้อ่านต่อ

[gayraygirl]

ปาล์มนี่ยังไง รู้ว่าเขามาจีบก็ยังไปเล่นกับเขาอีก
เฮ้อ เป็นแบบนี้ไม่ปลื้มนะเนี่ย

[Dee^daY]

ปุ๊บปั๊บสุดยอดๆๆๆๆๆ

[NuPpEr]

 


 

[numio]

 

[i1_to*pp]

ปุ๊บปั๊บหนูหางานให้น้าปาล์มแล้วนะคะลูก
บวกค่ะ

[Coolsipie]

รอตอนต่อไป 

[kyoya11]

มารอด้วยคน ^^

[jeeson]

 

[Dee^daY]

นานแล้ว มาได้แล้ว..

[Winer]

-ดีใจที่มีคนรออ่าน-
พอดีกำลังเคลียร์ๆเรื่องหนังสือ  ก็เลยช้า  เล่นๆบ้างอะไรบ้าง+55
เลยยังไม่ไปไหนซักที  พอถึงวันหยุดก็ไม่ว่างมาต่อนิยายให้
รอนิดนึงครับ  ทุกคนได้อ่านจนจบแน่นอนครับ


-อีกข้อนึง
ตอนนี้กำลังงัดนิยายที่แต่งครั้งแรกในชีวิต เคยโพสน์จบมาแล้ว  มารีโพสน์ใหม่  เป็นแนวเด็กๆนักเรียน
((((((((บางคนอาจเคยอ่านไปแล้ว)))))))))))
แต่กลับมาอีกครั้ง ไฉไลกว่าเดิมแน่นอน  เพราะปรับปรุงคิดว่าราว 50 %
แต่ยังไม่กำหนดวันที่แน่นอนว่าจะลงวันไหน  อิอิ  อาจจะเป็นเดือน  ว่าไป...

-ส่วนเรื่องน้องปาล์ม  อิอิ  หากใครติดตามจนจบ  อาจจะตะลึงงึงงันพาลมาด่าคนเขียนตอนจบ
ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้  (แล้วจะเข้าใจ  คำว่าปล้นรักเจ้าวายร้าย)  แบบว่าเก็ทไอเดียได้เมื่อไม่กี่วันมานี้นี่เอง

-ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่าน นะครับ

 

[Baruda]

รอเธอเสมอ 

[kyoya11]

ตอนจบของหนูปาล์มมันต้องทำให้อึ้งแน่ๆ ="=
เรื่องที่จะทำใหม่ใช่เรื่องหนูวินหรือเปล่าอ่ะพี่ ><

[som]

เข้ามาติดตามอ่านต่อ สนุกไม่มีเปลี่ยนจริงๆครับพี่วินเนอร์

[Winer]

รอเธอเสมอ 

  ::ดีใจที่มีคนรอครับ

ตอนจบของหนูปาล์มมันต้องทำให้อึ้งแน่ๆ ="=
เรื่องที่จะทำใหม่ใช่เรื่องหนูวินหรือเปล่าอ่ะพี่ ><

* :sad4:อึ้งหรือเปล่าไม่รู้อ่ะดิ  แต่ที่แน่เป็นอย่างนี้ได้ไง+55 ว่าไป...อิอิ

*..เรื่องที่กำลังรีมิกซ์อยู่  ถูกต้องแล้วครับ  พระเอกก็ชื่อเก่งเหมือนกัน  อิอิ
*..แต่เนื้อเรื่องอัดมาใหม่ โฉมใหม่  แม้แต่บุคลิกของแต่ละคนก็ปรับเปลี่ยนกว่าเดิม  โดยเฉพาะตัวเอกของเรื่อง
*..แล้วจะมีตัวละครลุกขึ้นมาสร้างสีสันอีกหลายคน  คือตั้งใจจะให้เป็นแนวเด็กนักเรียนเต็มสูบครบเซ็ทกว่าเดิม
*..อาจจะได้โพสน์สลับไปสลับมาระหว่างสองเรื่องนี้  พร้อมกัน...

เข้ามาติดตามอ่านต่อ สนุกไม่มีเปลี่ยนจริงๆครับพี่วินเนอร์

-ขอบคุณที่ยังติดตามครับ  แล้วเจอกันใหม่นะ
 

[kyoya11]

งั้นมาต่อแถวรอเลยละกัน^^

[● MaYa~Boy ●]

ตามมาอ่านทันจนได้ สนุกดีเรื่องนี้ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Winer]

**ประกาศอีกนิด  ล๊อคอิน  rebitmoon หาที่อยู่ในการจัดส่งหนังสือเรื่องคุณพ่อไม่เจอ  ถ้าวันใดวันหนึ่งมาเจอช่วยติดต่อกลับด้วยนะครับ  เหลือคนเดียวจริงๆที่ติดต่อไม่ได้**

งั้นมาต่อแถวรอเลยละกัน^^

**อิอิ หวังว่าจะมีคนอยากอ่านอีกนะ  อิอิ

ตามมาอ่านทันจนได้ สนุกดีเรื่องนี้ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ

**ขอบคุณที่มาให้กำลังใจครับ


 (ตอนนี้จะได้เห็นพี่ปุ๊บปั๊บมากขึ้น)


สองเด็กวัยสามขวบกว่า  ยืนยิ้มสดใสโบกมือส่งผู้ใหญ่ทั้งสามกลับบ้านใครมัน  หลังการพบปะสังสรรค์เล็กๆกับครอบครัวน้องชิน  นานร่วมสองชั่วโมงกว่า ถือเป็นการเปิดหน้าต่างสร้างความสัมพันธ์  ที่หลายคนได้วงโคจรมาพบกัน  งานนี้ทำให้โป้ง  พี่รหัสของปาล์มได้เข้ามามีส่วนสานรักไปในตัว  ท่ามกลางสายตาอสูรเขียวปั๊ด  ที่คอยชำเลืองสอดส่าย   แต่มันก็ไม่ได้รับความเหลียวแล  แม้แต่หางตาจากคนที่เขาเกิดความหึงหวงโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวซักนิด 
เก่งยังจ้องเขม็งเมื่อเห็นปาล์มกำลังสั่งลาโป้ง เหมือนอาลัยนักอาลัยหนา  ถึงจะรู้สึกไม่พอใจแต่เขาก็พยายามซ่อนมันไว้ไม่ให้  แสดงออกจนเกินขอบเขต  บางครั้งเขายังไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรลงไป


“พ่อครับอาบน้ำ น้องชินจะได้เข้านอน”
“อาบน้ำแล้วเล่อ”ปุ๊บปั๊บถาม  นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้ค้างบ้านคนอื่น  แบบไม่มีคนในบ้านมาเกี่ยวข้อง
“ใช่ ชินต้องอาบน้ำกับพ่อทุกวัน  ปุ๊บปั๊บอาบด้วยกันสิ”
ปุ๊บปั๊บยิ้มเขิน  ก็เขาไม่เคยให้ใครเห็นช้างน้อยของเขาตั้งแต่สองขวบแล้ว
“หรือว่าปุ๊บปั๊บไม่เคยอาบน้ำกับใคร”ราเชนถาม
“..ได้ครับ”


“เอ๋ เอ่อ  อือ.....”
ปุ๊บปั๊บยืนงงเมื่อเห็นพ่อน้องชินแก้ผ้าจะอาบน้ำกับลูกชาย อีกทั้งน้องชินก็ถอดกางเกงเหลือแต่ตัวเปล่าๆ  เหลือเพียงเขาคนเดียวที่ยังสวมกางเกงลายการ์ตูนโดราเอม่อนหน้าถอดสีชั่วขณะ

“ปุ๊บปั๊บถอดกางเกงซิ  ไม่ต้องอายนะ  ชินอาบกับพ่อแบบนี้ทุกวัน”
“ใช่ครับ  ผู้ชายเขาไม่อายหรอกนะครับ”ราเชนคิดว่าเด็กน้อยคงเขินเหมือนกัน
!!พรวดดด
คำพ่อของน้องชินพูดจบ  ปุ๊บปั๊บก็ถอดกางเกงลงไปกองกับพื้นโดยไม่ต้องย้ำอีกรอบ
“ปุ๊บปั๊บ  ไม่เคยอาบน้ำกับพ่อเหรอ”ราเชนถาม
“ปุ๊บปั๊บไม่มีพ่อ  ไม่มีแม่ครับ”ปุ๊บปั๊บตอบแบบว่องไว  พลางยิ้มเหมือนเป็นเพียงคำตอบธรรมดาประโยคหนึ่ง
“..ปุ๊บปั๊บ มีแต่น้ากับคุณอาครับพ่อ”ชินชิงตอบแทน
“งั้นไม่เป็น  เพื่อนน้องชินก็เหมือนลูกพ่อเช่นกัน  เอาเป็นว่า ปุ๊บปั๊บมาเล่นกับน้องชินบ่อยๆนะครับ  น้องชินจะได้ไม่เหงา”ราเชนรู้สึกผิดนิด  ที่ถามถึงปมด้อยของเด็ก

“ป่ะ อาบน้ำดีกว่า  เดี๋ยวพ่อจะได้ไปทำอย่างอื่นต่อ”
“ครับวู้ววว”ชินวิ่งแล่นเข้าห้องน้ำพร้อมกับลากปุ๊บปั๊บไปด้วย

ราเชนเปิดน้ำใส่อ่างพร้อมกับสระหัวให้ทีละคน  ตอนนี้เขาทำหน้าที่ทั้งพ่อและแม่ทุกอย่าง  เพราะอนาคตเขาอาจจะต้องเลี้ยงน้องชินเพียงลำพัง..
“พ่อครับ  ให้ชินสระผมให้ปุ๊บปั๊บนะ”
“ได้สิ”ราเชนมีความสุขยิ่งนัก  ที่ไม่เห็นลูกชายพูดถึงแม่ให้ได้ยิน  เพราะว่าเขาไม่อยากอึดอัดกับเรื่องคำถามที่ถูกตั้งขึ้นถึงเมีย

“ล้างจู๋ด้วยนะปุ๊บปั๊บ  มันจะได้สะอาด”
เด็กน้อยห่อตัวหนีด้วยความหวงแหน อวัยวะเบื้องล่างที่เขาไม่อยากให้ใครเห็นนัก  เมื่อชินทำท่าจะสัมผัสชะล้างมันเขาก็เขินเป็นเรื่องธรรมชาติ
“เดี๋ยวพี่ล้างเองได้ครับ”
“ชินก็ทำให้พี่ได้  พ่อสอนไว้ให้ทำความสะอาดทุกวัน  เพราะว่าเราฉี่บ่อยๆจู๋จะสกปรก  มีเชื้อโรคมากมาย  ล้างสะอาดๆจะได้หอมๆ เชื่อพี่ชินดี  จริงมั้ยครับพ่อ”
“ใช่ครับ จู๋น้อยๆนี่เป็นอวัยวะสำคัญมากอีกหนึ่ง  ที่เราต้องดูแลรักษาความสะอาดอยู่เสมอ  ไม่แพ้ปากและฟันเลยนะครับ”ราเชนพูดถึงสิ่งที่เขาคอยสั่งสอนลูกให้รู้จักแต่เล็ก
“ไม่มีใครเคยบอกพี่ปุ๊บปั๊บเลย”เด็กน้อยหันไปบอกเพื่อนชิน
“หรือเป็นเพราะว่า  ปุ๊บปั๊บไม่มีพ่อหรือเปล่าครับ”ชินเกาหัวยิกๆอย่างน่าเอ็นดู

ราเชนได้แต่หัวเราะแฮ่ๆ ด้วยความใส่ใจ
“พ่อว่า  อาจเป็นเพราะพี่ปุ๊บปั๊บ โตแล้วและไม่อาบน้ำกับคนอื่นก็เลย  ทำให้ไม่มีโอกาสถามเรื่องแบบนี้”
“จริงด้วยครับ  พี่ชินก็ว่าอย่างนั้น”ชินล้อเลียนปุ๊บปั๊บที่ชอบแทนตัวเองว่าพี่  ทำให้ตัวเองดูโตกว่าคนอื่นในชั้นเรียน สรุปแล้วใครๆในห้องก็เลยพาลเรียกพี่ปุ๊บปั๊บกันหมด  แม้แต่ครู

“แต่ทำไม?......”ปุ๊บปั๊บชี้ไปที่กลางลำตัวของพ่อราเชน
“.จู๋พ่อใหญ่จัง ใหญ่กว่าของพี่ปุ๊บปั๊บอีกล่ะ”เด็กน้อยถาม  พลางก้มดูของตัวเองและของผู้ใหญ่  สลับกันไปมาอย่างใคร่รู้แกมสงสัย
ราเชนอึ้งไปนิด  แต่เขาก็ไม่ทิ้งระยะเวลาให้เด็กน้อยงงงันนาน
“พ่อตัวใหญ่กว่า  จู๋ก็ต้องขยายตามร่างกายที่ปลี่ยนแปลงด้วย  ส่วนของพี่ปุ๊บปั๊บที่ยังเล็กเท่าพริกขี้หนูอยู่ก็เพราะรอเวลาใหญ่นั่นเอง”
“แสดงว่าถ้าพี่ปุ๊บปั๊บตัวโตขึ้น  มันก็จะใหญ่ขึ้นตามด้วยใช่มั้ยครับ”ชินอธิบายแกมถาม แบบจำๆที่พ่อเคยสอน
“ใช่  น้องชินก็เหมือนกัน”
“แล้วจู๋มีไว้ทำไมล่ะครับ”ปุ๊บปั๊บด้วยความอยากรู้เต็มขั้น
“นั่นนะซิ  เอาไว้ทำอะไรก็น่าคิดนะ”ราเชนแกล้งอ้ำอึ้ง  ยิ้มรับที่เด็กๆสนใจลึกลงไป  แต่ว่าเขาจะตอบมากกว่านั้นยังไงก็ในเมื่อกับลูกชายแท้ๆเขาก็ยังไม่ได้พูดถึงขนาดนั้น
“ก็เอาไว้ฉี่นี่แหละดีที่สุด”น้องชินตอบแบบอวดรู้
“ทำอย่างอื่นได้ด้วยนา...”ปุ๊บปั๊บบอก
“ทำอะไรได้อีกล่ะ”ชินตั้งใจรอฟัง
“ก็  เอาไว้ยิงกระต่ายไง. ฮ่า ฮ่า”
“ก็อันเดียวกัน...”ชินทำหน้าผิดหวังอย่างแรง
“ฮ่า ฮ่า..”ราเชนพลอยหัวเราะตามปุ๊บปั๊บ
“ตอนนี้เอาไว้สำหรับฉี่หรือยิงกระต่าย  ระบายของเสียในร่างกายทิ้งพ่อว่า มันก็ดีที่สุดแล้วล่ะ”ราเชนลูบหัวเด็กทั้งสองให้รับรู้และเข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการขีดเส้นขั้นเอาไว้ด้วยวัยที่จำกัด  เขาคิดว่าเขาเป็นพ่อยุคใหม่  ไม่คิดจะปิดบังเรื่องแบบนี้  เพียงแต่ว่าให้วัยของลูกเติบโตเพียงพอ  พอที่จะรับรู้และเข้าใจอย่างถูกวิธี
“อาบเสร็จทั้งสองคนแล้ว  ไปเช็ดเนื้อเช็ดตัวกันนะลูก  เดี๋ยวพ่ออาบน้ำต่อ”
“ครับพ่อ..”ทั้งคู่ลุกขึ้นจากอ่างพร้อมกับหยิบไปช่วยกันเช็ดเนื้อเช็ดตัว  และใส่เสื้อผ้าที่ราเชนเตรียมให้ไว้รอ
“เฮ้อ...”ราเชนถอนหายใจชุดใหญ่  หลังพ้นสายตาลูกชาย  ตอนนี้เรียกจะขยับตัวไปไหนก็ลำบาก



“คุณราเชน  เมียเขาแยกกันอยู่ๆ  ดูๆก็น่าเห็นใจนะ  เขาต้องเลี้ยงลูกลำพัง”เก่งหาเรื่องชวนปาล์มคุยระหว่างทาง
“ก็น่าจะเป็นวิธีที่ถูกต้องแล้วนะ  เมื่อคนสองคนประคองชีวิตแต่งงานกันไม่ได้”
“แต่เขาเปิดใจคุยกับกูนะ  เขาบอกว่าแม่น้องชินเป็นดี้  เขาหันไปคบกับทอม  กูไม่เข้าใจว่ะ  ผู้ชายเจอเรื่องแบบนี้มันจะทำหน้ายังไง  แบบนี้มันหยามหน้ากันชัดๆเหมือนไม่มีน้ำยา”
“เขาบอกถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”ปาล์มชักงงว่าเก่ง  ไปขุดคุ้ยเรื่องพ่อน้องชินกันตั้งแต่เมื่อไหร่
“เอ่อซิวะ  ก็มันสงสัยก็เลยเปิดอก  เจาะใจ คุยอย่างลูกผู้ชายอกสามศอกเลย”
“พูดได้เต็มปากลูกผู้ชาย”
“ทำไมกูไม่ใช่ผู้ชายทรงเกียรติ  ตรงไหนวะ  กูมี_วยนะมึง  หรือว่ามึงอยากจะดู”  เก่งทำเป็นล้อปาล์มพลางถางขาจะรูดซิปกางเกงลง  แม้จะขับรถอยู่ก็ตาม
“หุบขาไปเลยนะ  รู้แล้วว่ามันมี อวดอยู่ได้  เก็บมันไว้โชว์สาวๆของคุณเถอะ”
“เฮ้ย  หูกูเพี้ยนไปหรือเปล่าวะ  พูดเพราะเว้ย  อ๋อกูรู้ล่ะ ติดมาจากไอ้ไข้โป้งหรือเปล่า  มิน่าถึงน้ำเสียงเริ่มอ่อนแอ่นเสนาะหูขึ้นตั้งเยอะ  กูว่าแล้วเชียวติดมาจากไหน  อย่าบอกว่ามึงกำลังมีใจให้กับมัน”

“กูจะรักใครชอบใคร  มันก็เรื่องของกู”
“ใครบอก  มึงรู้ไว้เลยว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกัน”เก่งย้ำบ่อยๆเวลาที่ปาล์มพูดแบบนี้
“มันก็เป็นแค่เรื่องผู้ใหญ่ต้องการ  กูไม่ได้ยินดี”
“ยังไงก็แล้วแต่  มึงอย่าบังคับกูให้ต้องทำร้ายมึงเหมือนที่กูเคยทำอีก  ถ้ามึงยังขัดเขินดื้อดึงคำสั่งกูแม้แต่นิดเดียว  มึงเตรียมเจ็บตัวไว้ได้เลยไอ้ปาล์ม”
ปาล์มหันขวับ ส่งสายตาอาฆาตขู่ฉือนคมแบบไม่ยอมน้อยหน้า..
“ทำไม...”
เก่งตะคอกลั่นรถ  พร้อมกับเหยียบเบรคเพื่อจอดข้างทาง  ตอนนี้เขาไม่อยากขับรถแล้ว
“จอดทำไม..”ปาล์มถามคืนและตะคอกกลับ
“สิ่งที่กูห้าม  เพราะพ่อกับแม่ก็ตั้งกฏให้กูทำตาม  ข้อบังคับนับสิบบีบซะกูสิ้นลายเสือผู้หญิง  ทีนี้กูก็จะบีบบังคับมึงเหมือนกัน  กูทำไม่ได้  มึงก็ทำไม่ได้เช่นกัน”
“เรื่องของมึง”ปาล์มตอบแบบไม่แยแส
“มึงก็พูดได้สิ  เพราะว่ามึงไม่ใช่กู  ลองมาเป็นกูมั่งสิวะ  เจอกฏเหล็ก 2-3 ข้อแรก ฉี่กูก็ราดแล้ว”
“ข้อ...หนึ่ง...ต้องแต่งงานกับมึง”เก่งแยกเขี้ยว
“ข้อที่สอง... ห้ามเจ้าชู้  เลิกยุ่งเรื่องผู้หญิง”
“ข้อที่สาม  ถ้ายังเจ๊าะแจ๊ะ เป็นเสือผู้หญิงไม่เลิก  จะโดนตัดออกจากกองมรดกทันที  โดยไม่ต้องมีเหตุผล  แถมผลประโยชน์ทั้งหมดจะถูกโอนสิทธิ์ให้กับมึงทันที  อัตโนมัติซะด้วย  มึงรับเต็มๆ แต่กูอด....”
“สามข้อนี้  กูตายอย่างกับเขียด มึงเข้าใจกูไหม เพราะมึงคนเดียวทำชีวิตกูพังรูดลงมากองอยู่กับพื้นฟุตบาท.”เก่งชักมันเขี้ยวเมื่อพูดถึงเรื่องนี้  แถมไล่มาถึงเพียงข้อสามเองเขาก็จุกเอื๊อกหายใจไม่ออก

“กูไม่ได้กำหนดซักหน่อย  ไอ้เหี้ยะ มึงจะบีบปากกุทามไม”ปาล์มเริ่มปากเบี้ยวเมื่อโดนแรงบีบจากคนที่กำลังคลั่งคุในใจ  มันหาที่ระบายไม่ได้ก็ต้องใส่คนข้างๆนี่แหละ.
“ปล่อยปากกูนะ  เจ็บบ”ปาล์มบีบข้อมือแกร่งนั่น  เมื่อตัวเองโดนรังแก
ก่อนที่จะทำอะไรต่อไป  ปากของเก่งก็ซบลงจูบริมฝีปากบางๆตัวเอง  ตามด้วยลิ้นอุ่นๆที่สอดรัวเข้ามาอย่างตั้งใจ ปากแดงๆ เริ่มร้อนผ่าวขยับหนีก็ไม่พ้น  เมื่อมันโดนล็อคไว้ไม่ให้ ดิ้นหนีได้สะดวก  ยิ่งดิ้นเก่งก็ยิ่งชอบ  ยิ่งออกแรงมากดข่มให้ช้ำใจเล่นหนักกว่าเดิม

เมื่อเห็นปาล์มต่อต้านอ่อนแรงลง  เก่งก็ละจูบทิ้ง พร้อมกับหันมาแสยะยิ้ม เหยียบคันเร่งบึ่งออกไปทันที
“..จำไว้เพราะมึงกูจึงเหมือนโดนตัดแข้งตัดขา”เก่งหันมามองปาล์มที่กำลังเช็ดน้ำลายทิ้ง
“แค่สั่งสอน  ขืนมึงยังดื้อดึงกับกฏที่กูตั้งให้  มึงโดนมากว่านี้แน่”
ยิ่งนึกถึงสิ่งที่ปุ๊บปั๊บพูดถึงเรื่องพี่ชาย  เขาก็ยิ่งลุกเป็นไฟ  แต่ยังก่อน  เขายังไม่เห็นถ้าจับได้เมื่อไหร่ เป็นเรื่องแน่ เขาไม่เกรงใจพี่อย่างที่ผ่านมาแน่ 

ปาล์มชักเบื่อเวลาที่ไอ้เก่งโมโหทีไร  มันก็จ้องหาจังหวะจูบปากสอดลิ้น  ทำให้ตัวเองหายใจลำบากทุกที  ไม่แปลกใจซักนิดเวลาที่ผู้หญิงโดนมันจูบ  ทำไมถึงได้อ่อนระทวยเหมือนใจจะขาด  เพราะว่าเขาเองก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน  แต่ไม่ได้  เขาไม่ใช่ผู้หญิง  เขาจะรู้สึกอย่างนั้นไม่ได้  ปาล์มพยายามสะบัดหัวตัวเอง  เมื่อกำลังเคลิ้มกับรสจูบรัญจวนหัวใจนั่น  ไม่อยากเผลอใจเหมือนคนใจง่ายทั่วไป

ยิ่งดูก็ยิ่งเกลียด  ดูซิ  หน้าก็หล่ออย่างกับพระเอกหนังเกาหลี  ผิวก็ขาวเนียนเหมือนไม่เคยโดนแดดเลีย  ตาก็โตอย่างกับไข่ห่าน  หน้าบานอย่างกับพี่แบ๊งค์  แล้วนึกเวทนากับทรงผมสกินเฮด  ที่ไปตัดมาสามวันก่อน  แถมต้องให้ตัวเองไปนั่งเฝ้า  คนอะไรมันหล่อกระชากใจกันขนาดนั้น..

ตกลงนี่กูจะเกลียด  หรือว่ากูกำลังชอบมันกันแน่วะ  ปาล์มอยากจะร้องไห้ ฮือๆเป็นเต่าเผา  ให้กับความสับสนในใจตัวเอง
“มองอะไรกูนักหนาวะ”เก่งหันมาถามแบบไม่พอใจ  เพราะรู้ว่าปาล์มจ้องหน้าตัวเองนานเกินไปแล้ว
“ก็ไม่รู้จะมองหมาที่ไหน”
“ตอบได้ดี  อย่ามาชอบหมาอย่างกูแล้วกัน”เก่งหัวเราะ
ปาล์มชักหน้าหนี  เขากำลังหน้าแดงเป็นมะเขือเทศ  นี่ไอ้เก่งมันมีความสามารถอ่านลึกถึงความรู้สึกในใจนั่นได้ด้วยเหรอ  แต่มันคงเดามากกว่า  ปาล์มให้กำลังใจตัวเอง  ไม่อยากกะโต๊กกะต๊าก  ให้เสียเชิงเล่น  จึงนั่งนิ่งๆต่อ



“นอนดูการ์ตูนกันไปนะครับ  เดี๋ยวพ่อทำงานซักแป้ป  ถ้าง่วงก็หลับไปเลย”
ราเชนก้มจุมพิตลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
“พ่อจูบพี่ปุ๊บปั๊บด้วยซิครับ”ชินขอร้องราเชน  ที่กำลังทำท่าจะลุกขึ้นเดิน
“ได้ซิครับ..”ราเชนเดินอ้อม  ไปฝั่งปุ๊บปั๊บที่นอนยิ้มแพล่อยู่
“เคยมีใครหอมแก้มปุ๊บปั๊บก่อนนอนมั้ยครับ”
“เยอะแยะเลยครับ ทั้งน้าปาล์ม อาหนึ่ง คุณปู่คุณย่า  คุณตาคุณยายและพี่เลี้ยงด้วย..”
“ดีจังนะครับ  จริงๆ  พี่ปุ๊บปั๊บน่าจะเป็นเด็กขี้เหงานะ  ที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่  แต่พี่ปุ๊บปั๊บทำให้พ่อได้มุมมองใหม่  ว่าเด็กที่ขาดพ่อและแม่  ไม่จำเป็นต้องเป็นเด็กขาดความอบอุ่นเสมอไป  น้องชินต้องเอาอย่างพี่ปุ๊บปั๊บนะครับ”ราเชนย้ำเสียงหนักแน่น  เขาเกรงว่าถ้าลูกชายรู้เรื่องราวทั้งหมด  อาจกลายเป็นเด็กซึมเซาจากที่หัวเราะเสียงดังลั่นบ้านทุกวัน  แต่วันไหนล่ะที่เขาพร้อมจะบอกเรื่องนั้น  ในเมื่อเขายังขยาดที่เอ่ยปากถึง  และทุกครั้งเขาก็เลี่ยงหลบพยายามไม่พูดบอกลูกชาย       
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 
“พ่อ  วันเสาร์นี้อาทิตย์นี้คุณแม่จะกลับมามั้ย”
“เดี่ยว    เดี๋ยวพ่อโทรถามแม่ให้นะครับ”นั่นเป็นคำตอบที่ดีที่สุดที่เขามอบให้ลูกชาย  และเขาพยายามไม่ต่อข้อความใดอีกให้ยืดยาว
“นอนเถอะนะ  เดี๋ยวพ่อทำงานให้เสร็จแล้วจะมาดูหนังเป็นเพื่อนนะครับ”
ราเชนก้มหอมแก้มปุ๊บปั๊บเบาๆ  พร้อมกับฝากฝั่ง
“พ่อฝากปุ๊บปั๊บดูแลน้องด้วย”
“สบายอยู่แล้วครับ”ปุ๊บปั๊บขยับตัวไปโอบกอดชินเป็นการตอบรับ
ชินก็พลอยกอดตอบ  เป็นการบอกถึงความสนิทสนมที่ต่างคนก็ต่างมีให้กันอย่างหมดใจ.
“ถ้าพ่อมาไม่ทันก็กู๊ดไนท์นะ”
“กูดไนท์ครับ”ปุ๊บปั๊บเอามือจูบปากตัวเองพร้อมกับส่งจูบนั้นไปยังราเชน  จนเขาอดปลื้มใจแทนลูกชายที่มีเพื่อนร่าเริงแบบนี้ไม่ได้  ตั้งแต่ปุ๊บปั๊บมาถึงบ้าน  เขายังไม่เห็นเด็กคนนี้งอแงเลยซักนาที  นอกจากเสียงหัวเราะคิกคักกับรอยยิ้มที่แสดงถึงเขามีความสุขให้คนรอบข้างได้เห็น  นี่เหรอเด็กขาดพ่อและแม่  เขายังไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย  แต่ทำไมกับลูกชายตัวเองจะขาดแม่  เขากลับกลัวลูกชายจะทำใจยอมรับไม่ได้..

“น้องชินกลัวมั้ยเวลานอนคนเดียว”
“กลัว ชินกลัวผีหลอก”
“พี่ไม่เห็นกลัวเลย  ผีไม่มีในโลกหรอกน้าปาล์มบอก”เด็กน้อยบอกเพื่อนอย่างฉะฉาน
“มีซิ ชินเคยเห็นในหนัง ตาโตๆ ทะลักเบ้าออกมา มีเลือดสดๆด้วย”
“มันก็แค่เป็นหนังเท่านั้นอย่าไปเชื่อ”
“ดูการ์ตูนดีกว่า น่าดูกว่าเรื่องผีตั้งเยอะ”
“นั่นนะซิ  อย่าพูดถึงดีกว่า”ปุ๊บปั๊บมองจอภาพแอลซีดีขนาดใหญ่ที่กำลังฉายภาพการ์ตูนน่ารักๆให้เขาสองคนดู
“ได้ดูการ์ตูนด้วยกันทุกวันอย่างนี้ก็ดีนะสิ  ชินจะได้ไม่เหงา”
“น้องชินเหงาเหรอ”
“เหงาเหมือนกัน  เวลาแม่ไม่อยู่”
“.ถ้าอย่างนั้น น้องชินก็ไปนอนที่บ้านพี่ปุ๊บปั๊บก็ได้  ที่นั่นไม่เหงา มีคนอยู่เยอะแยะไปหมด  และทุกคนก็ใจดีกับพี่ปุ๊บปั๊บด้วยนะ  เหรือถ้าน้องชินเหงา โทรหาพี่ปุ๊บปั๊บนะ  แล้วพี่จะมาอยู่เป็นเพื่อน น้องชินจะได้ไม่เหงา”อ้อมแขนน้อยๆขยับโอบกอดชิน  ราวกับจะปลอบดวงใจมดนั่นให้คลายความเศร้าลง..
“แต่วันนี้ชินไม่เหงาหรอก  เพราะว่าชินมีพี่ปุ๊บปั๊บ”
เด็กทั้งสองนอนเอาหัวชนกัน  ดูทีวีต่อ  ต่างส่งยิ้มให้กันไปมา  ความเป็นเพื่อนซึมลึกจนสัมผัสถึงแกนกลางหัวใจ


“ทำไมเก่งมันไปนานจังละครับแม่”
“สามีภรรยาเขาจะไปไหนกันมันก็เรื่องของเขา  เราจะยุ่งทำไม”มารดาบ่นให้ลูกชายคนโตที่เดินวกไปวนมาจนน่าเวียนหัวสำหรับคนสูงอายุเช่นเธอ
“เมื่อไหร่แกจะหยุดเดินซักทีเจ้าหนึ่ง  แม่นับได้เป็นสิบรอบแล้วนะ”
“ผมเป็นห่วงปาล์มอ่ะแม่  เกรงมันจะเกิดเรื่องอีก”
“แกคิดว่าเจ้าน้องชายแกยังมีพิษสงอยู่อีกเหรอ  เจอพ่อกับแม่ลงดาบขนาดนั้น  มันไม่กล้าทำอะไรแน่  ไม่งั้นเขาจะอยู่ด้วยกันมาเป็นปีได้เหรอ”
“ว่าแต่แกเถอะ  เมื่อไหร่จะแต่งงานซักทีล่ะ”
“แม่จะให้ผมแต่งกับผู้หญิงหรือว่าผู้ชายดีละครับ”
“เอ๊ะ  แก ถามแปลก แกชอบใครแกก็เลือกคนนั้นซิ  แต่ที่แน่ๆ  แม่ยังไม่เคยเห็นแกพาใครเข้าบ้านเลยนะ”
“ก็ผมยังไม่ชอบใครนี่ครับแม่”
“สงสัยไอ้ความเจ้าชู้  มันไปอยู่ในตัวน้องชายแกหมด  พาลจะทำให้แกกลายเป็นผู้ชายไร้น้ำยา”มารดาแอบด่า
“แม่ก็  ไม่ถึงขนาดนั้น ฮ่า ฮ่า”
“เอาเป็นว่า  มีน้ำยาเมื่อไร  ผมจะเอาเจ้าสาวมาให้แม่ดูแล้วกันนะครับ”
หนึ่งพิงพนักเก้าอี้อย่างเซ็งๆ  ไม่ทันเท่าไหร่ก็โดนแม่ว่าไร้น้ำยา  ใครจะเหมือนไอ้เก่งเล่า  ทิ้งน้ำยาเรี่ยราด  ไม่รู้อนาคตข้างหน้าจะมีใครอุ้มท้องมาเรียกร้องสิทธิ์เป็นภรรเมียอีกหรือเปล่า...

**ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะครับ

[● MaYa~Boy ●]

จะลงเอยกันยังไงน้าๆๆๆๆ

[gayraygirl]

แอบชอบกันแล้ว แต่ยังอมภูมิอยู่
ปุ๊บปั๊บน่ารักมากเลย อยากเอามานอนกอด 

[kyoya11]

เหอะๆ
อยากอ่านฉากนั้นจริงๆเล้ย ฉากอัศจรรย์เนี่ย 55+

[i1_to*pp]

พี่ปุ๊บปั๊บน่ารักน่ากอดมาก
คู่นี้จะลงเอยกันแบบไหนเนี่ย
ขอแบบอ่านแล้วไม่ตะลึงนะคะพี่
บวกค่ะ

[Baruda]

 

[KoTo_Nat]

โอ้ว รีบมาต่อนะครับ
ชอบการเล่าของคุณมากดำเนินเรื่องได้ดีอะ
รีบๆมานะครับ จะรอ

[tookta]

ขอบคุณจ้า
แอบมาเห็น รีบจิ้มเข้ามาอ่านเลย
ตั้งแต่ต้นจนจบ ^ ^ สนุกเหมือนเดิมจ้า
ตอนจบมีความสุขเหมือนเดิมนะจ๊ะ (ไม่ชอบมาม่าง่ะ)
การที่เราจะรู้ใจตัวเองนี่ คงต้องรู้สึกถึงเวลาที่กำลัง
จะเสียของ หรือเสียสิ่งนั้นไปก่อนค่อยรู้ว่าสิ่งนั้น
สำคัญมากขนาดไหนสำหรับเรา นายเก่งก็คงจะ
ได้รับรู้ความรู้สึกนี้สักวัน แต่แค่ว่ามันจะเป็นคำว่า
"เกือบสาย" หรือว่า "สายไป" กันเท่านั้นเอง.....

เป็นกำลังใจให้จ้า

[Winer]

 

ขอบคุณจ้า
แอบมาเห็น รีบจิ้มเข้ามาอ่านเลย
ตั้งแต่ต้นจนจบ ^ ^ สนุกเหมือนเดิมจ้า
ตอนจบมีความสุขเหมือนเดิมนะจ๊ะ (ไม่ชอบมาม่าง่ะ)
การที่เราจะรู้ใจตัวเองนี่ คงต้องรู้สึกถึงเวลาที่กำลัง
จะเสียของ หรือเสียสิ่งนั้นไปก่อนค่อยรู้ว่าสิ่งนั้น
สำคัญมากขนาดไหนสำหรับเรา นายเก่งก็คงจะ
ได้รับรู้ความรู้สึกนี้สักวัน แต่แค่ว่ามันจะเป็นคำว่า
"เกือบสาย" หรือว่า "สายไป" กันเท่านั้นเอง.....
เป็นกำลังใจให้จ้า

-ขอบคุณครับ  ลองเดาดูซิว่าพี่เก่งจะเจออะไร อิอิ  ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจ

โอ้ว รีบมาต่อนะครับ
ชอบการเล่าของคุณมากดำเนินเรื่องได้ดีอะ
รีบๆมานะครับ จะรอ

**ยินดีต้อนรับนะครับ  ถ้ามีคนอ่านกับคนเม้นท์ให้ก็มีกำลังใจ จะเขียนครับ..

  :L2:เช่นกันครับ

พี่ปุ๊บปั๊บน่ารักน่ากอดมาก
คู่นี้จะลงเอยกันแบบไหนเนี่ย
ขอแบบอ่านแล้วไม่ตะลึงนะคะพี่
บวกค่ะ

*เรื่องนี้จะจบตอนที่พี่ปุ๊บปั๊บยังเด็กนี่แหละครับ  แต่รักปุ๊บปั๊บจะหันไปทางไหนล่ะนี่+55
**บวกคืนเช่นกันครับ  รวมทั้งทุกคนที่แวะมาให้กำลังใจด้วยครับ
**อีกไม่นานจะมีอีกเรื่อง  มาลง  เป็นเรื่อง -น้องเก่งกับน้องวิน-  ฝากด้วยนะครับ  เป็นเรื่องแรกที่หัดเขียน  แต่มาโฉมใหม่

**ตอนจบ  คงเก็บไว้ให้ลุ้น  ใครจะเสียน้ำตา +55

เหอะๆ
อยากอ่านฉากนั้นจริงๆเล้ย ฉากอัศจรรย์เนี่ย 55+

**คิคิ  ยังไม่กล้าใสฉากนี้เข้าไป  แบบว่ายังไม่ออกหัวออกก้อยเลย

แอบชอบกันแล้ว แต่ยังอมภูมิอยู่
ปุ๊บปั๊บน่ารักมากเลย อยากเอามานอนกอด 

**ต่างคนก็ต่างคิดเองเออ เอง  ที่สำคัญยังไม่ยอมรับสิ่งใหม่ที่แทรกเข้ามา  หลังต้องมาใช้ชีวิตจำเป็นร่วมกัน

จะลงเอยกันยังไงน้าๆๆๆๆ

**กำลังคิดอยู่ว่าจะเดินไปได้อีกกี่ตอน  แต่ที่แน่ๆ  ท่าจะหลายเดือน  แบบว่ามาเรื่อยๆ คนเขียนเองก็พักผ่อนไปในตัวด้วย  หลังจากเหนื่อยๆกับสิ่งที่รุมเร้ามาพักหนึ่ง  ตอนนี้อะไรๆก็ดีขึ้นมาก  ก็เลย บลาๆๆๆๆ  ได้ตามปกติ

**ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังครับ  เห็นคลิกจะครบสามร้อย  ทั้งที่ยังไม่ถึง 24 ชม.ก็ดีใจ  เพราะคิดว่า อย่างมาก 200 คลิกก็หรูแล้ว+55  เอาเป็นว่าอะไรดีบ้างไม่ดีบ้างก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ

[kyoya11]

ตอนจบของเรื่อง หนูปาล์มไปพบรักกับหนุ่มโป้ง ทิ้งให้นายเก่งตกระกำลำบากกับความเก่งของเขา 55+
ไม่เอาแบบนี้น้า แต่....พี่หนึ่งไม่มีคู่เหรอ ไม่มีงั้นอายขอได้ป่ะ เอิ๊ก~
ปล.หนูชินกับหนูปุ๊บปั๊บน่ารักจริงเชียว ><

[Dee^daY]

แอบหึงแอบหวง..
น้ำยามีไว้ทำไม..