หัวข้อ: -.\Ql.ปล้นรักเจ้าวายร้าย.๐.-ll-จบแล้ว-ll-150112-ll

[MARCHMALLOW]

เเค่นี้ยังฝืน เเล้วเดี๋ยวเข้าหอจะเป็นยังไงวะเนี่ยย ><'

[icyblue]

เข้าหอเมื่อไหร่ จัดหนักเลยน้องปาล์ม 

[DarKLasT]

ให้คุณแม่แอบวางยาเลยดีม่ะ

ฝืนกันซะขนาดนี้

[mascot]

จะเจออะไรต่อเนี่ยปาล์ม

[i1_to*pp]

ปาล์มไม่รู้เรื่องอะไรเลยจะเข้าหออยู่แล้ว
หนุปุ๊บปั๊บน่ารักจริงๆเลยลูก
+1 ค่ะ

[Dee^daY]

เชียร์ คุณปุ๊บปั๊บ  ตลอดๆๆ

[som]

แบบไอ้คุณเก่งนี่ไม่น่ามาเป็นพระเอกเลยนะครับ
ทั้งนิสัยและท่าทาง  แถมยังกลัวความลำบากอีก 
กลัวโดนตัดออกจากกองมรดก  เป็นผู้ชายที่นิสัยใช้ไม่ได้เลย
ปุ๊บปั๊บน่ารัก

[Minzz]

เฝ้ารอตอนเข้าหอ

คุณปุ๊บปั๊บ น่าร๊ากไอ้อีก >,,<

[ณ ที่เดิม™]

รอส่งตัวเข้าหอ 

[gayraygirl]

เอ่อ เห็นลางร้ายมาแต่ไกล
วางยาคู่บ่าวสาวไปเลยดีกว่ามั้ยนั่น
ปุ๊บปั๊บ น่ารัก อร๊างงงงงงงงงง
จริงๆแล้วพี่หนึ่งต้องเป็นลุงมิใช่เหรอ(รึเรางงเอง) 

[kny]

 

[tuek]

คู่นี้เมื่อไหร่จะดีกันสักที
+1 นะคะ

[@Kanda@]

หวังว่าจะรักกันเร็วๆนะคะ 

เอาจริงๆ เป็นพ่อแม่ที่ไม่ได้เรื่องทั้งสองฝ่ายเลยนะคะเนี่ย ให้รับผิดชอบคุณปุ๊บปั๊บอ่ะโอเค แต่บังคับแต่งงานแบบนี้ไม่ไหวนะคะ
มีเรื่องอะไรที่สำคัญไปกว่าความสุขของลูกอีกรึไงคะ? อย่างน้อยๆ คุณเก่งกับน้องปาล์มเขาก็สมควรจะมีสิทธิ์ "เลือก" ด้วยตัวเอง เพราะยังไงมันก็คือชีวิตทั้งหมดที่เหลืออยู่ของเด็กๆเขาเลยนะคะ 

[kyoya11]

ปาล์มกำลังจะเจอสึกหนักเร็วๆนี้ 55+
เก่งก็......เก่งให้ตลอดเหอะ ชิส์

[Winer]

 :L2:ขอบคุณทุกคนที่แวะมาเขี่ยๆเล่นกันน่ะ

แวะมาแจ้งครับ**ว่า**
ตอนหน้าจะลงตอนสุดท้ายแล้ว  เพื่อปิดภาคหนึ่ง  อิอิ  แน่นอนภาคสองจะตามมาทีหลัง  ฝากทุกคนมาติดตามด้วยน่ะ

[yayee2]

ตาย ตาย กรรมหรือเวรของน้องปล์มกับนายเก่งกัน
โดนคลุมถุงชนแบบนี้ ได้ชนกันหัวร้างข้างแตก
หรือตายกันไปข้างจริงๆซะหรอกค่ะ  คืนนี้เค้าจะไม่ฆ่ากันตายหรือคะ

[igaga]

จาเอาอีกนะ จาเอาอีก
ภาค2อยากให้มีฉาก...มั่งนะ
อ ิอ ิ.

[gayraygirl]

ประมาณว่าเข้าหอก่อนใช่ม๊าแล้วค่อยจบ คึคึ

[Jploiiz]

คุณปุ๊บปั๊บน่ารัก
น่ารักเหมือนน้าปาล์มรึเปล่า? ๕๕๕๕

เมื่อไหร่คู่นี้จะรักกันไว้ๆ น้ออ
ต้องรอผมหงอกรึเปล่า 

[punchnaja]

ตกลงว่าหนึ่งชอบไม่ชอบปาล์มกันแน่เนี่ย อยากให้ปาล์มได้กับคนดีๆอ่ะ

ช่วงปราบเก่งให้มันหลาบจำเลยนะ อย่าให้มันกล้าขึ้นมาอีก สู้ๆนะปาล์ม

[Dee^daY]

รอต่อไป..

[Winer]

 

อ่อยยย  ว่าจะบีบให้จบ  แต่บีบไม่ได้  คงต้องมาอีกตอน  ฮือออ



“เก่งอย่าทำนิสัยแบบนี้กับน้องนะ  พ่อเอาเรื่องจริงๆด้วย”คุณเอเผลอปล่อยความโกรธให้มันแล่นออกมาทางลมหายใจ  เพราะว่ามันเหมือนหักหน้าเขาต่อคนอื่น
“ผมไม่ทำหรอกนะครับพ่อ  ผมแค่อยากไปนอนรอที่ห้องแค่นั้นพอใจมั้ยครับ  ผมอิ่มแล้ว”เขาหันมาตอบ  ก่อนจะก้าวขาชิงหนีไปอีกครั้ง  หัวใจหนุ่มที่โดนคลุมถุงชนให้แต่งงานด้วยความจำใจอย่างเขา  มันช่างยากที่จะบรรยายเพื่อบรรเทาความเจ็บให้ใครรับรู้ได้จริงๆ..
“ผมจัดการเองครับพ่อ”หนึ่งลุกขึ้นเดินตามน้องชายไปอย่างเร่งรีบ  เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาต้องทำอย่างนั้น  ลึกๆเขาเหมือนรู้สึกใจหาย  กับงานครั้งนี้  แต่ว่าเขายังให้คำตอบตัวเองไม่ถูก

ชายหนุ่มเดินตามเก่งจนมาถึงห้องที่ว่า  แม้มันจะดูสวยงามหรูหราแค่ไหน  แต่ว่า  กลับทำให้คนอาศัยรู้สึกปั่นป่วนเมื่อได้อยู่ห้องนี้แน่  เพราะมันถูกสร้างมาเพื่อไม่ให้ใครหนีออกจากห้องนี้ได้  แต่เขาเชื่อว่า  ถ้าห้องนี้มันทำให้คนรักกันได้  มันก็จะเป็นห้องที่น่าอยู่ที่สุด  ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปก็เห็นน้องชายนอนเอกเขนกอยู่บนพื้นโซฟา ปล่อยชายเสื้อลง  ปลดกระดุมเสื้ออีกเพื่อทำตัวสบายๆ  กางขาบนโต๊ะข้าง  มองดูทีวี  ราวกับโลกนี้มันเป็นของเขาคนเดียว

ห้องนี้มันจะไม่น่าอยู่ซะเมื่อไหร่  ยิ่งถ้าได้อยู่กับคนรัก  คงจะได้นอนซบกันทั้งคืนทั้งวัน  เพราะทุกอย่างถูกเสริมไอเดีย  จากผู้เชี่ยวชาญด้านศาสตร์ การตกแต่งโดยเฉพาะ  หนึ่งนึกขึ้นมาแว๊ปป  ว่าอยากให้เป็นเขาแทน  แต่ว่าเขาก็ต้องรีบสบัดหัวพรืดด  เพื่อกลับมาอยู่ตรงหลักแห่งความเป็นจริง

เก่งชำเลืองมองพี่ชายนิดนึงก่อนจะปล่อยสายตาให้อยู่คู่กับจอภาพและเสียงหนังที่เขากำลังดู  เพื่อสะกัดกั้นความบอบช้ำภ่ยใจจิตใจ  ที่โดนครอบครัวปล้นชีวิตตัวเองไปแล้วหมดเกลี้ยงจากจิตวิญญาณ

“ทำอย่างนี้  พ่อกับแม่จะเสียหน้านะเก่ง นายก็รู้ว่าวันนี้วันเป็นอะไร”
“แล้วไงล่ะครับพี่  พ่อกับแม่เสียหน้า  แต่ผม  เสียชีวิต”เขาตอบนิ่มๆ ไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งที่ได้ทำลงไป
“และผมก็รู้ด้วยว่า  วันนี้มันเป็นวันนรกลง”
“ตอนนี้แกปฎิเสธอะไรไม่ได้แล้ว”
“เหรอครับ  แต่ผมโดนเอามีดจี้คอมาตั้งแต่แรกแล้วนี่  เอาซิแทงคอผมเลยก็ได้  ทุกคนกำลังสนุกที่เอาชีวิตผมไปปั่นเล่นกันอยู่นี่  พี่ไม่ได้เป็นผมจะไปรู้อะไร”เขาพูดอย่างน้อยใจ
“พิมมี่คนรักผม  ผมก็ต้องโกหก ทุกอย่างเพื่อบอกเลิก  ผมเสียใจใครรับรู้บ้าง ทำไมไม่เป็นพี่บ้างล่ะ  ทำไมพ่อกับแม่ไม่เลือกพี่  ไอ้สัญญาบ้าบอของท่านนั่น  มันเหมาะที่จะเป็นพี่มากกว่า  แฟนก็ไม่มี  ไม่เจ้าชู้ บุหรี่ไม่สูบเหล้าไม่เตะ  ภาพพจน์เกย์ชัดๆ”เก่งแขวะจนได้
“เอาล่ะ  พี่ไม่โกรธแกหรอกว่ะเรื่องนี้  แต่ในเมื่อกามเทพไม่ได้เลือกพี่  แกก็ควรทำหน้าที่ตัวเองให้ดี”
“....ถ้าทุกคนอยากให้เป็นอย่างนั้น  ผมก็จะเอามันเป็นเมียให้ดู  ผมจะฉีกอก หักหน้ามัน  ทำทุกอย่างให้มันเสียใจ  ให้มันทรมานจะได้เลิกเร็วๆ”
“ถ้าแกทำอย่างนั้น  แกจะเสียใจ  มองไปดูลูกแกบ้างซิ  ผลผลิตที่พวกพ่อขาดความรับผิดชอบ  ชอบก่อทิ้งไว้  ดีน่ะที่ตากับยายเขาไม่เอาไปทิ้งให้เป็นเด็กเร่ร่อนขอทานอยู่ข้างถนน  ไม่งั้นแกจะบาปหนาลงนรกขุมไหนก็คงไม่มีใครบอกได้”
เก่งนิ่งอึ้งกับ สิ่งที่พี่ชายบอก  มันโดนความรู้สึก  แต่ไม่รู้ว่ามันจะเจาะใจเขาได้แค่ไหน..
“พี่ไปล่ะ  ต่อไปนี้ต้องอยู่กับปาล์ม ครึ่งเดือนในห้องนี้  อย่าให้น้องเขาเป็นอะไร  อย่างที่แกเคยทำกับเขามา  ถ้ามีอีกคราวนี้  พี่เล่นงานแกโดยไม่มีต้องเหตุผลแน่ไอ้เก่ง” หนึ่งถลึงตาใส่ข่มน้องชายให้มากที่สุด  จนเจ้าตัวพูดไม่ออก  เพราะว่านั่นแหละคือสิ่งที่ตัวเองคิด
“หรือว่ายังมีสำนึกในความรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำไว้ในอดีตกับครอบครัวเขา  ก็จงลงไปข้างไปรับน้องเขาขึ้นมาด้วย”
หนึ่งเดินทิ้งไปอย่างไม่สนใจ  เก่งถีบเก้าอี้ข้างๆจนมันครูดกับพื้นห้องเบาๆ
“นี่มันห้องนรกชัดๆ”เขามองไปรอบๆ  ไม่อยากจะคิดถึงความแออัดในใจที่ต้องมาอยู่กับใครบางคนที่นี่  ระเบิดหนักหลายปอนด์ในใจ  กำลังจะถูกตั้งเวลาขึ้นมาอีกครั้ง


“ปาล์มพ่อกับแม่มีเรื่องจะคุยด้วย”
พอเก่งหันหลังให้  ปาล์มก็เริ่มหย่อนอาหารลงท้องได้ดีขึ้น  แต่เมื่อพอดีได้ยินเสียงพ่อเรียก  เขาก็อ้าปากค้าง  และหันไปมองอย่างสงสัย...
“เอ  ขอคุยกับลูกก่อนนะ”
“เอาซิ  ห้องข้างนี่”คุณเอชี้ไปห้องที่เขาคิดเตรียมไว้ให้พ่อแม่ลูกได้คุยกัน  เพราะว่าตอนนี้มันถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องบอกให้ปาล์มรับรู้สิ่งที่กำลังจะเกิดต่อไปไม่อีกกีนาทีถัดไป

ทั้งสามเดินออกไปที่ห้องดังกล่าว  ยกเว้นหลานที่ทำท่าจะลงจากเก้าอี้ เดินตามพวกเขาไป  แต่ย่าก็ดึงแขนไว้
“ทำไมละคับ”ปุ๊บปั๊บมองตาละห้อย พยายามยื้อแขนตัวเองกับย่าไปมา  เพราะอยากไปด้วยใจรอนๆ
“ตอนนี้ตากับยายจะคุยเรื่องสำคัญกับน้าปาล์ม  เด็กๆเข้าไปยุ่งด้วยไม่ได้นะคับ”ย่าหยิบกระดาษเช็ดปากที่เลอะซอสอย่างเอ็นดู
“แต่ว่า  ปุ๊บปั๊บอยากรู้”เด็กน้อยตอบเบาๆ
“ไม่ได้ครับหลานปู่  ไม่งั้นปุ๊บปั๊บจะเป็นเด็กไม่ดีนะครับ  เด็กไม่ดีจะโดนตี  และไม่มีใครรักด้วยนะครับ”
“จริงหรือคับ”
ปุ๊บปั๊บทำท่าจะปีนขึ้นเก้าอี้เพื่อจะนั่งอีกครั้ง  เมื่อการที่จะไปร่วมกับเขา มันโดนขัดด้วยคำว่า ไม่เป็นเด็กดี
“น่ารักที่สุดเลยหลานย่า  ว่านอนสอนง่าย  อยากมาอยู่กับปู่กับย่าที่นี่มั้ย”ย่าช่วยประคองหลานตัวน้อยที่กำลังปีนเก้าอี้อย่างตั้งใจด้วยความรัก
“จริงด้วย  อยากมาอยู่กับปู่และย่ามั้ย”
“หือออ.”ตาแป๋วๆมองผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างสงสัย  เพราะเขายังไม่รู้ที่มาที่ไปของเรื่องเลย....

คุณปูเริ่มตีหน้าเศร้า  เคล้าน้ำตา  แต่เค้นอย่างไรมันก็ไม่ออก....
“พ่อเป็นอะไรอ่ะครับ”ปาล์มรู้สึกใจไม่ดีที่พ่อเป็นอย่างนี้
“คือพ่อมีเรื่องอยากจะขอร้องปาล์ม  และมันก็สำคัญที่สุดในชีวิตพ่ออีกเรื่องก็ว่าได้  หากปาล์มไม่ช่วยพ่อคงต้องผูกคอตายกลางอากาศแน่”เสียงที่เปล่งออกมา  มันขาดๆเกินๆ  ของผู้พูด สร้างความสะเทือนใจแกผู้รับฟัง
“...แม่ด้วยจ๊ะปาล์ม”
“มีอะไรหรือครับ   ดูท่าจะเป็นเรื่องใหญ่มากเลย”ปาล์มพูดเสียงสั่นๆ
“เรื่องใหญ่จริงๆลูก  สำหรับพ่อกับแม่  รวมทั้งกับชีวิตลูกด้วย รวมทั้งหลานตัวน้อยที่ไม่รู้อะไรเลยซักนิดด  ฮือฮือ”คุณปูแอบชำเลืองเพื่ออ่านสีหน้าลูกชาย  พร้อมกับยกแขนเช็ดน้ำตาเพื่อให้มันสมจริงสมจังมากที่สุด

“เรื่องอะไรครับพ่อ  แม่ด้วย  พ่อกับแม่อย่าทำให้ปาล์มใจเสียซิครับ”
“เรื่องมันนมนานกาเลมาแล้ว  แต่ว่ามันก็เรื้อรังจนถึงตอนนี้  พ่อพยายามหนีแล้ว  แต่ว่าเหมือนเวรกรรมมันยังไม่หมดไม่สิ้น  ยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ”คุณปูเริ่มอารัมภบทให้ลูกชายคนเดียวรับรู้เรื่อง(ลวง)
“แล้วมันยังไงล่ะครับ”
“แม่เล่าให้ลูกฟังซิ.....”
“พ่อเล่าเองดีที่สุดแล้ว  เพราะว่ามันเกิดขึ้นกับพ่อโดยตรง”พิกุลบ่ายเบี่ยง  เพราะกลัวพลาด  ถ้าเรื่องโกหกเธอไม่ถนัดกับมันนัก  เพราะอย่างเธอมันต้องเป็นเรื่องจริงจังซีเรียสจะถนัดพูดมากกว่า  ดังนั้นงานยักษ์อย่างนี้จึงยกให้เป็นหน้าที่สามีเป็น  ดีที่สุด
“เร็วซิพ่อกับแม่มีเรื่องอะไรกันครับ”ปาล์มแทบจะสำลักความอยากรู้ออกมาทันควัน  ยิ่งเห็นทั้งคู่ใบหน้าเศร้าหมอง  ตัวเองก็ยิ่งพลอยเดือดร้อนแทนใหญ่
“คือ  อย่างที่รู้..............”คุณปูเงียบไปพัก  เว้นจังหวะจะโคน  เพื่อเสริมความแนบเนียบให้มากที่สุดดดดด.
ปาล์มมองหน้าทั้งคู่  และคิดว่าทั้งสองต้องมีเรื่องหนักใจอย่างมหาศาลแน่  ไม่งั้นไม่มาตีหน้าเศร้าเล่าอะไรแบบนี้แน่..

“เรื่องเก่าเอามาเล่าใหม่อ่ะนะ  พ่อกับเจ้าเอเป็นเพื่อนกันมาก่อน  แต่ถ้าด้วยฐานะและความฉลาดของพ่อนั้นมันอยู่ระดับล่าง  ไม่ได้ไอคิวสูงอย่างไอ้เอมัน  พ่อจึงเป็นเพียงช่างที่รับเหมางานมาทำ  โดยมีเจ้าเอเป็นคนจัดการติดต่อมาให้ทุกอย่าง  จนกระทั้งมันได้แต่งงานกับ ขนิษฐา เมียปัจจุบันของเจ้าเอนั่นแหละ  งานที่ได้รับมามันก็เลยเป็นงานใหญ่ทั้งนั้น  แล้วมันมีอยู่งานหนึ่งที่พ่อทำพลาด  คือทำงานเสร็จไม่ทันส่งทำกำหนด  แถมงานที่ได้คุณภาพก็ต่ำ  เนื่องจากพวกคนงานมันโกงพ่ออีกที  ทางเจ้าของโครงการก็เลยฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายเจ้าเอกับพ่อเป็นเงินจำนวนหลายล้าน  ซึ่งตอนนั้นก็เหมือนคนสิ้นเนื้อประดาตัวอยู่แล้ว  จะเอาเงินที่ไหนมาชดใช้ค่าเสียหาย. ฮือ ฮือ..”คุณปูนิ่งนั่งน้ำตาซึม  ส่วนภรรยาก็นั่งเช็ดน้ำตาปอยๆ  อย่างอดสลดใจไม่ได้
“ตอนนั้น  แม่กับพ่อยังไม่ได้แต่งงานหรอก  แต่กำลังจะแต่ง”
“ใช่  แม่ของลูก  ทำให้พ่อเข้าใจอะไรบางอย่าง  แม้ว่าพ่อจะหมดเนื้อสิ้นตัว  แต่แม่ของลูกก็ไม่ทิ้งพ่อและให้กำลังใจพ่อสู้มาตลอด ฮือ”พิกุลพูดไปก็หยิบผ้าเช็ดหน้าซับที่ดวงตาไป
ส่วนปาล์มไม่ต้องพูดถึง  สิ่งที่พ่อพูด  มันกำลังซึมซับเรียบเรียงเดินแทรกเข้ากลางหัวสมองเขา  อย่างรวดเร็ว  โดยไม่ต้องกลั่นกรองข้อความเหล่านั้นเลย
“พ่อมีเอกสาร  ฟ้องร้องค่าเสียหายพ่อกับเจ้าเอทั้งหมด  ถ้าลูกไม่เชื่อ”ภรรยารีบหยิบสิ่งที่เตรียมไว้มาให้ลูกชายดู
ปาล์มหยิบมาอ่านคร่าวๆ  และยังไม่ค่อยรู้อะไรดีนัก  รู้แต่ว่ามันเป็นเอกสารที่ออกจากทางราชการ  โดยมีชื่อพ่อเป็นจำเลยร่วมด้วย...

“นี่คือค่าเสียหายที่ศาลตัดสินให้พ่อกับเจ้าเอต้องรับผิดชอบ”
ปาล์มเพ่งสายตาดูพอเห็นยอดก็ตาค้างงงงงง...

“15 ล้าน  นี่มันอะไรกันครับพ่อ  ทำไมมันมากมายมหาศาลขนาดนี้”
“นั่นแหละลูกหนี้ที่พ่อก่อไว้  จนหมดชีวิตนี้พ่อกับแม่ก็คงไม่มีปัญหาจ่ายเขาหมดแน่นอน  ถ้าลูกไม่ช่วยแบกภาระต่อ”
“แต่ว่าก็ได้เจ้าเอมันทยอยจ่ายให้เขาเป็นงวดด้วย”
“นี่จ๊ะลูก  ใบเสร็จที่เขาเอามาให้เราดูและเก็บไว้เป็นหลักฐาน”
“นี่มันหนี้บ้าอะไรครับมากขนาดนี้”
“ตอนนี้เราแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วลูก  เราต้องก้มหน้าใช้หนี้เจ้าเออย่างเดียว”
“หมายความว่าไง”
“เอ  เค้าจะยกหนี้ให้ก็ต่อเมื่อ  เมื่อปาล์มจะยอมแต่งงานกับลูกชายเขา”

“หา.......”ปาล์มทั้งช็อค  ทั้ง อึ้ง ทึ่งสยองงงง ตาเบิกโพลง  ตัวเย็นเฉียบ เหมือนยืนกลางขั้วโลกเหนือก็ไม่ปาน
“อะ  อะไร นะครับ”ลิ้นปาล์มกลายเป็นอัมพาต
“อย่างที่ลูกได้ยินนั่นแหละ  ถ้าลูกไม่ยอมเขาจะฟ้องร้องครอบครัวเราอีกรอบนะลูก  ตอนนี้พ่อไม่รู้จะหาเงินที่ไหนได้แล้ว  นอกจากจะรับปากว่าให้ลูกแต่งงานกับคุณเก่งเขา”
“ไม่นะแม่....”ปาล์มร้องไห้โฮฮฮออ ลั่น
“ไม่จริงนะแม่  พ่อพูดเล่นใช่มั้ย”
“เป็นความจริงลูกเอ๊ย  แม่กับพ่อรับปากเขาไปแล้ว  พ่อกับแม่ไม่มีทางเลือกจริงๆมันสุดทางแล้ว  ปาล์มต้องช่วยพ่อน่ะ..”
“แม่กับพ่อทำอย่างนี้ทำไม  ไม่มีใครรักปาล์มซักคน”
“ปาล์มจะให้พ่อกับแม่กราบก็ได้นะลูก”พิกุลคิดได้ยังไงไม่รู้คำนี้  แต่มันก็เป็นไม้ตายที่งัดใส่ลูกชายจนหน้าซีดดดเหลือเท่ามด  ทั้งที่ตอนแรกดวงตาสวยกำลังแข็งกร้าวววว
“แม่.....”
“พ่อ  ฮืออออ  ฮือออ...”ปาล์มช๊อคจนพูดอะไรไม่ออก  ไม่อยากเชื่อสิ่งที่จะเกิดขึ้น  แต่ถึงขั้นกับพ่อและแม่จะกราบตัวเองนี่  ขอยอมแพ้แล้วว  ทั้งชีวิตและจิตใจ  คงต้องยกให้เป็นไปตามที่พ่อกับแม่ปรารถนา.
“ฮือ ฮือ....”เสียงร้องไห้ยังดังต่อเนื่องจากหนุ่มน้อยผู้ที่ยังไม่จบมัธยมปลายเลยด้วยซ้ำ  กำลังไหลพรั่งพรู  ฟ้องมารดากับบิดาว่าได้สร้างความเจ็บปวดทุรนทุรายให้ชิวิตตัวเองไปทั้งร่าง..
 “..ผมจำใส่ใจตัวเองมาตลอด  ว่าพ่อกับแม่รักลูกลำเอียง  ตั้งแต่พี่ใบปอมีชีวิตอยู่  พ่อกับแม่ก็แทบจะไม่เคยใส่ใจผม    ผมจำทุกอย่างได้ดี  พ่อกับแม่ไม่เคยด่า  ไม่เคยตีพี่ใบปอเลยซักครั้ง   พ่อบอกผมว่าถ้าจะเรียนมหาลัย  พ่อบอกว่าให้ผมหาเงินเรียนเอง ฮือๆ  แต่กับพี่ใบปอ  ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร  พ่อกับแม่ก็ส่งเสริมให้เขาได้เรียนมหาลัย  กับผมพ่อกับแม่สอนให้ประหยัด  แต่กับพี่ใบปอ พ่อกับแม่ไม่เคยบ่นแม้เขาจะซื้อของไม่มีสาระกลับมาบ้าน แต่กับผมมันต่างกัน”
น้ำตาของพ่อและแม่กำลังไหลเอื่อย  เรื่อยๆลงจากขอบตาอย่างไม่รู้ตัว  เพราะว่าปาล์มไม่เคยพูดถึงสิ่งเหล่านี้ให้พวกเขาได้ยินมาก่อน  คุณปูดึงลูกเข้าไปกอด  อย่างรู้ผิดกับความลำเอียงเมื่อเก่าก่อน  อ้อมแขนเริ่มกระชับขึ้น ๆ  อย่างขอโทษที่ทำร้ายจิตใจลูกชายมาตั้งแต่เกิด  หลังจากที่ใบปอจากเท่านั้นเอง  ที่เขารู้สึกรักลูกคนนี้เหลือเกิน  สิ่งที่ปาล์มพูดมามันทิ่มแทงหัวใจผู้เป็นพ่อของเขาแทบ  แทบอยากจะร้องออกมาดังๆ..
“แม่ขอโทษปาล์ม  แม่ขอโทษ..”พิกุลทรุดตัวลงสวมกอดลูกชายอีกคน  ความรู้สึกผิดแล่นพล่านไปทั้งใจ..
“พ่อเสียใจ  ที่ทำร้ายลูก  พ่อผิดไปแล้ว”
“..แม่จะไปขอคุณเอให้ยกเลิกงานนี้เถอะพ่อ”
“.อย่าครับแม่..”ปาล์มรีบห้าม
“..ให้ปาล์มได้ตอบแทนคุณผู้ที่เลี้ยงดูปาล์มมาทั้งชีวิตเถอะครับ  ปาล์มไม่อยากเป็นคนเนรคุณ  หากปาล์มไม่ทำตามที่เขาบอก  พ่อกับแม่จะไปอยู่ที่ไหน  หลานอีกล่ะ ”
พิกุลเงยหน้ามามองสามีด้วยความเศร้าสร้อยยิ่งนัก  ความรู้สึกผิดทับซ้ำแล้วซ้ำเล่า  เธอกอดเอวลูกชายซบหน้าลงที่แขน..
“ปาล์มแม่รักปาล์มนะลูก  อย่าคิดว่าแม่ไม่รักหนู”
“พ่อด้วยครับ  อะไรที่พ่อทำไม่ดีกับลูกพ่อขอโทษ”
“ปาล์มว่าเราออกไปกันเถอะ  ยังไงก็ต้องแต่งงานกับเขา  รีบไปแต่งๆให้มันจบๆ”ปาล์มลุกขึ้นช้าๆ  เช็ดคราบน้ำตาออกแล้วยิ้มให้พ่อกับแม่แสดงให้เห็นว่าตัวเองยังเข้มแข็งอยู่  แล้วเดินออกไปจากห้องคุยดังกล่าว  อย่างเหม่อลอย  ...

เศร้ามากตอนนี้

[DarKLasT]

โอ๊ย

เศร้าอะไรปานนั้นไม่คิดเลยว่าปาล์มจะโดนเลี้ยงดูมาแบบนี้

ไอ้คุณเก่งดูแลน้องดีดีเน้อ

[kyoya11]

ลำเอียงจริงด้วย
ทำไมเป็นแบบนี้ได้ล่ะเนี่ย
เศร้าจริงT^T

[yayee2]

แง แง สงสารปาล์มจัง ชีวิตรันทดมาตลอด

[kny]

 

[i1_to*pp]

สงสารปาล์ม ชีวิตรันทด
แล้วยังต้องมาแต่งกับไอ้คุณเก่งอีก  เศร้า 
+1 ค่ะ

[kyoya11]

ตอนหน้าจะฉะหรือว่าจะเศร้าน้อ~

[TanyaPuech]

T_T

[MARCHMALLOW]