หัวข้อ: -.\Ql.ปล้นรักเจ้าวายร้าย.๐.-ll-จบแล้ว-ll-150112-ll

[tuek]

สงสารปาล์มอะ
+1 นะคะ

[ToffeE_PrincE]

ตามมาจาก รักเจ้านายฯ

โอทำไมชีวิตปาล์มช่างแสนเศร้าจัง:z3:

แต่ว่าคืนนี้จะมีเอ็นซีเปล่าน่ะ

 

[gayraygirl]

ปาล์มเข้มแข็งไว้นร๊า เดี๋ยวมันก็ดีเอง(มั้ง)

[Killua]

 

[Little Devil]

...
เปลี่ยนเจ้าบ่าวได้มั๊ย

[kyoya11]

มาหรือยังเอ่ย...

[Dee^daY]

เป็นกำลังใจสู้ๆ.

[ณ ที่เดิม™]

เปลี่ยนเจ้าบ่าวเถอะ
ปาล์มน่าสงสารมากไปแล้ว

[Winer]

 

เย้.เย้.เย้..................จบแล้ววในสุดด

พิกุลเดินตามออกมาพลางยกผ้าเช็ดซับน้ำตาที่มันไหลเอ่อ เสียงที่บอกถึงความน้อยใจที่โดนกักเก็บเพาะบ่มมาแรมปี  และมันก็หมดสิ้นความอดทน  แม่อย่างเธอคงปฎิเสธไม่ได้  ว่าได้ทำอย่างนั้นจริงๆ  พวกเขารักลูกลำเอียงมาแต่ไหนแต่ไร  ความรักที่ได้มอบให้ลูกชายคนนี้มันเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆ  ที่เขาได้รับ ถ้าเทียบกับใบปอลูกสาวคนโต

ท่าเดินของลูกชายก็บ่งบอกถึงสภาพจิตใจ  ที่กำลังอ่อนแอลงได้อย่างลึกซึ้ง  หัวใจคนที่เป็นพ่อกับแม่กำลังรู้สึกผิดมหันต์  ที่ได้ยัดเยียดสิ่งที่ไม่คาดหมายใส่ลงไปในชีวิตของเขาโครมใหญ่  มันทำให้เขาเสียสูญ  จนยากที่จะทำใจยอมรับ

ปาล์มเป็นเด็กเข้มแข็ง  แข็งแกร่งมาแต่ตั้งเด็กๆ  ภาพเด็กน้อยที่ร่าเริงท่ามกลางความลำบากนานับประการ  ทำให้เธอไม่รู้เลยว่าเขาคิดอะไร  ความทุกข์ในใจของเขา  มันถูกฝั่งกลบด้วยรอยยิ้มที่ฉาบอยู่บนใบหน้าใสสะอาด  นั่นคือสิ่งที่เธอกับสามีไม่ค่อยกังวลหรือเอะใจว่าเขากำลังมีความทุกข์มหาศาล   ดังนั้นทั้งคู่จึงคิดจะเลี้ยงเขาตามมีตามเกิด  เพราะจะว่าไปครอบครัวของเธอก็ไม่ได้มีเงินทองอะไรมากมาย  

การที่เธอตัดสินใจจิกผู้ชายคนนี้  ก็เพราะอยากแก้แค้นที่เขาทำลายลูกสาวสุดที่รัก  ที่อุตส่าห์ประคบประหงมเลี้ยงมาอย่างดี  ตั้งแต่อ้อนแต่ออก  หวังจะเป็นที่เพิ่งยามวัยชราในอนาคต  แต่ว่าสุดท้ายใบปอก็ต้องจบชีวิตตัวเอง  อย่างสุดเศร้า  เพียงเพราะคนที่เห็นแก่ตัวอย่างเก่ง...

การที่ให้ปาล์มมารับช่วงต่อ  มันจึงเหมาะสมที่สุดแล้ว  เพราะเธอก็ต้องการทำลายความรักของผู้ชายคนนี้  ไม่ว่ากับใครก็ตาม  เมื่อลูกสาวเธอไม่มีความสุข  เก่งก็ต้องไม่มีความสุขเช่นกัน  เธอคิดอย่างนั้นมาตลอด  นี่แหละคือเหตุผลหลักๆที่มันฝั่งอยู่ในใจของเธอ

แต่พอเห็นปาล์มวันนี้แล้วเธอใจสั่นไหว  พาลคิดหนักความกังวลก็เกิด  จนอยากจะบอกเลิกเรื่องงานและสัญญาเก่าๆตอนนี้ให้มันจบๆไป  เธอพยายามมองหน้าสามีที่ยังคงเครียดไม่ต่างจากเธอ  ร่างที่ไร้ซึ่งวิญญาณ  กำลังเดินราวกับล่องลอยกลางอากาศ  เธอรู้ว่าใจลูกชายกำลังร้องไห้  แต่ว่าเขากำลังสกดและจี้มันเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมาฟ้องต่อหน้าคนอื่น

เก่งเดินลงมาอีกครั้ง  เขากำลังยืนมองปาล์มอีกคน  ใบหน้าที่เรียบเฉย  เพราะปลงกับสิ่งที่รับรู้แล้ว  ตอนนี้คงต้องตามน้ำไปก่อน  แล้วจะไล่ตลบหลังอีกถ้าโอกาสเป็นของเขาเมื่อไหร่  เขากำลังรอจังหวะอยู่ทุกๆนาที

“เก่งพาน้องเข้าหอได้แล้วนะ”คุณนายแม่เห็นโอกาสมาถึงก็รีบตักตวง
“ครับ”
เก่งเดินมาจับมือปาล์มพร้อมจูงไปที่ห้องสำหรับทั้งคู่  ผู้ใหญ่ทุกคนกำลังส่งสายตาสื่อความหมายถึงกันและกัน  คุณเอกับลังยิ้มอย่างดีใจกับคุณนาย  ขณะที่พิกุลกับคุณปูกลับยิ้มแห้งให้ทั้งคู่  หลังจากได้ยินที่หัวใจของลูกชายพูดออกมา

“เราจะผูกข้อไม้ข้อมือกันที่ห้อง  ก็ถือเป็นอันเสร็จพิธีนะ”คุณเอเอ่ยท่ามกลาง บรรยากาศที่ไม่น่าจะเป็นงานแต่ง
“ค่ะเท่านั้นก็พอแล้ว”พิกุลตอบรับเสียงของคุณเอ
เก่งกระชับเรียวนิ้วที่จับมือของปาล์ม  พลางหันหน้าไปมองด้วย  แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี  แต่ที่เขาทำอย่างนั้นก็เพราะว่าคือหน้าที่นั่นเอง  อยากทำให้พ่อกับแม่เห็นว่าเขายอมรับในสิ่งที่ถูกยัดเยียดให้

หัวใจเด็กหนุ่มกำลังโดนสายน้ำที่เชี่ยวกราก  ซัดเซไปตามเส้นทางที่ถูกกำหนดเอาไว้  ตอนนี้เพื่อแม่กับพ่อและหลาน  เขาต้องจำใจรับสิ่งที่ถูกหยิบยื่นมอบให้โดยไม่มีทางเลี่ยงหนีซักนิด

หนึ่งอุ้มหลานเดินตามทุกๆคนไปทีหลัง ใบหน้าที่เศร้าสุดเซ็งของปาล์ม  มันบอกอะไรเขาได้หลายอย่าง  แล้วเรื่องนี้มันจะจบอย่างไรกันล่ะ..


เก่งดึงปาล์มให้นั่งบนที่นอน  และเขาก็ขยับตัวไปนั่งใกล้ๆ  
“ปุ๊บปั๊บ  อยากนั่งบนนั้นบ้างคับ”เสียงเล็กใสดังขึ้น  กลบความเงียบสงบแม้แต่ยุงบินผ่านยังได้ยิน
“ไม่ได้ครับ..”หนึ่งตอบ
“ไม่เอา ปุ๊บปั๊บจะนั่ง”เด็กน้อยพาลเกิดอยากจะดื้อขึ้นมาซะงั้น
“หลานปู่  ไม่ดื้อนะครับ  ห้องนี้เป็นห้องหอพ่อหนูกับน้าปาล์มจะแต่งงานกันนะ  เอาไว้ ให้ผ่านวันนี้ไปก่อนนะครับ”คุณเอทักดังนิดนึง  จนหลานชักกลัวเสียง
“...........”
“เอาล่ะ  ต่อไปนี้จะเริ่มพิธีกันแล้วนะ  เราจะผูกข้อมือแล้วให้พรลูกทั้งคู่  ก็เป็นอันเสร็จพิธีนะ”คุณเอพูดก้องห้องให้เป็นที่รับรู้กันทั้งสองฝ่าย
“งั้นพ่อก็เริ่มก่อนเป็นคนแรกนะ”ภรรยาบอก  พลางหยิบด้ายมงคลมาเตรียมใส่มือสามี  ให้เป็นคนเปิดงาน

คุณเอเอาด้ายมงคลลูบที่ข้อมือของลูกชาย  พลางท่องคาถาที่ได้รับมาจากหลวงพ่อที่รู้จักมักจี่
คุณเอมองลูกชายเขม็ง  แล้วก็เริ่มให้โอวาทตามด้วยคำอวยพร...
“..พ่อดีใจนะที่วันนี้ลูกทั้งคู่ได้เข้าพิธีแต่งงานกันอย่างเป็นทางการ  แม้มันจะไม่ใหญ่โตสมฐานะของเรา  แต่มันก็คือหลักฐานสำคัญที่บอกให้พ่อกับแม่และทุกคนในที่นี้รับรู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้ถูกต้องสมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง  ต่อไปก็จงใช้ชีวิตคู่อย่างประคับประคอง ผ่อนหนักเป็นเบา  ดูแลซึ่งกันและกัน  อย่าทะเลาะเบาะแว้งกันให้พ่อกับได้ยินนะ  ไม่งั้นเจ้าเก่งจะต้องเดือดร้อนแน่”ว่าไปคุณเอก็อดข่มไม่ได้
“นี่ให้พรใช่มั้ยครับพ่อ”
“ก็เออ  นะซิ”คุณเอเถียงลูกชาย
“หนูปาล์มมีอะไรก็ปรึกษาพ่อได้นะ  ถ้าลูกชายพ่อรังแก  ไม่ต้องไปเกรงใจมันนะลูก  พ่ออนุญาตเตะมันได้เลย  กี่ทีก็ได้จนกว่ามันจะสำนึก  แล้วถ้ามันเจ้าชู้ มีคนอื่นบอกพ่อ  พ่อจะจัดการให้”
“โหห  พ่อเล่นงี้เลยหรือ”เก่งอดสวนขึ้นไม่ได้  ในขณะที่ปาล์มนั่งนิ่งสงบ  แทบไม่รู้สึกอะไรไปกับใครเลย
“หรือว่าจะเถียงพ่ออีกหา   เดี๋ยวตบหัวต่อหน้าเมียให้ดูเลย”
“อุ๊บบบบบบ...”คุณเอ  รีบอุดปากพร้อมกับหันไปจ้องหน้าคุณปู  ที่กำลังตาลุกที่ได้ยินเขาพูดอย่างนั้น
“ขอโทษว่ะปู...”
“หืออ  พูดแล้วทำมาเป็นขอโทษ...”
“หลุดปากแล้วล่ะ”คุณเอแกล้งรู้สึกผิด  เพราะว่ายังไงเขาก็ต้องการให้เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว
พอผูกข้อมือให้ปาล์มเสร็จ  คุณเอก็พยักหน้าส่งต่อให้คุณปูบ้าง...
คุณปูยกด้ายมงคลขึ้นมาพร้อมกับ ตั้งใจอธิฐาน  จะว่าไปมันก็คืองานสำคัญอีกงานของชิวิตลูกเลยก็ว่าได้..
เขาทำตามอย่างที่คุณเอทำไว้  ตามด้วยคำอวยพรสั้นๆ..
“รักกัน  ดูแลกันนะลูก  คุณเก่ง  อย่ารังแกน้องมันนะ  ถือว่าเอ็นดูมันแล้วกัน”
เก่งพยักหน้าตอบให้งานมันพ้นๆไปเร็วๆ  ส่วนปาล์มก็ยังสงบนิ่ง  ไม่ว่าคุณปูจะพูดอะไรด้วย  ก็ไม่มีเสียงลอดออกมาให้ได้ยินแล้ว
“..แม่มั่งนะพ่อ” ต่อจากนั้นก็เป็นหน้าที่คุณขนิษฐา ที่ดำเนินรายการต่อถัดมา  ตามด้วยพิกุล  ลงท้ายที่พี่ชายคนเดียวของเจ้าบ่าว  ที่หยิบด้ายมาผูกแขนอย่างสั่นๆ  ไม่มีคำอวยพรอะไร  นอกจากมือที่ลูบสัมผัสแขนทั้งคู่เพื่อสื่อความหมายทั้งหมดแทน  อย่างห่วงใย

ปาล์มเห็นด้ายมงคลที่ข้อมือแล้ว  หัวใจก็ยิ่งจะเจ็บแสบขึ้นมาเป็นกอง

“ปุ๊บปั๊บอยากมีด้ายบ้าง” หลังจากที่รอจังหวะมานาน  เด็กน้อยก็ยิ้มใส หัวเราะลั่นห้อง  ชูแขนเปล่าเปลือยทั้งสองข้างยื่นให้กับผู้ใหญ่ดู
“โอออ  หลานปู่ก็อยากมีหรือคับ  มาปู่จะผูกให้คับ  โอยย  น่ารัก น่าตีจริงๆเลยนะ  เขาทำอะไรก็อยากจะทำอย่างเขาบ้าง”
“ย่าผูกให้แขนอีกข้างนะ”
“ขอบคุณคับ”
“มีแล้ว  มีแล้ว”ปุ๊บปั๊บร้องอย่างดีใจ  พลางร้องบอกน้าให้ดูบ้าง  ว่าเขาก็มีเหมือนกัน...

“ทุกอย่างคงสมบูรณ์กันแล้วนะ  ต่อไปพวกเราก็คงออกจากห้องนี้ได้แล้ว”คุณเอบอกทุกคน
“ค่ะ  ออกไปกันเถอะ  พวกเขาจะได้อยู่กันตามลำพัง”
คุณปูกับพิกุลมองตาลูกละห้อย  ความรู้สึกผิดยังไม่สิ้นสุดและจางหายไปไหน  ขาที่เดินออกไปจากห้อง  มันเจ็บร้าวระบมจนถึงหัวใจของผู้เป็นพ่อและแม่...
!!!!!
เสียงประตูปิดดังแก๊ก  สัญญาณแห่งความเงียบเหงากลับโลดแล่นเข้าไปในหัวใจของปาล์มหนักกว่าเดิมอีก  เก่งทิ้งตัวนอนลงไปเงียบๆ ปาล์มกลับนั่งนิ่งเป็นรูปปั้น  ร่างที่ไร้หัวใจ  เขาเพิ่งรู้ว่ามันเป็นอย่างนี้นี่เอง
ปาล์มคลี่ยิ้มที่มุมปากพร้อมกับหัวเราะ หึหึ เบาๆ  แต่ว่าน้ำตามันกลับไหลซึมออกมา  เขารอให้พ่อกับแม่ออกจากห้องนี้ไป  เพื่อไม่ต้องการให้ทุกคนเห็นความอ่อนแอที่เกิดในใจตอนนี้
“ร้องไห้ทำไมว่ะ  ไม่ต้องดีใจขนาดนั้นหรอกที่ได้แต่งงานกับกู”เก่งทลายกำแพงมืดด้วยเสียงสังเวชนิดๆ  พร้อมกับหัวเราะเยาะในใจ
“พี่สาวมึง  ยังอยากจะมีผัวรวยๆอย่างกูเลย  สมใจมึงแล้วซิ”เก่งพูดกระทบ
“ชิวิตกูนี่  ท่าจะหนีครอบครัวมึงไม่พ้น  กูถึงยอมให้มันมีเรื่องแบบนี้ไง  มันจะได้จบๆ”
“เลิกพล่ามได้หรือยัง”เสียงเยือกเย็นดังขึ้น
“แล้วจะทำไม....”เก่งดึงบ่าให้ปาล์มหันมาดู
“เห้ยยยย.....”เขาผงะ  ขนลุกเกรียวว..
“ผะ  ผี.......”
“ บะ ใบปออออ..”เสียงตะกุกตะกัก  พร้อมกับการสะดุ้งสุดตัว...

“..เกิดบ้าอะไรขึ้นมาล่ะ”ปาล์มตะคอกใส่
“มึงงงง....”
“คนกำลังเสียใจ  ขัดจังหวะอยู่ได้  มันน่าโมโหมั้ยล่ะ”ปาล์มอดที่จะด่าไม่ได้
“ทำไมหน้ามืดจนเห็นเป็นพี่ใบปอหรือไง  ไอ้เลว ฮืออๆ  ชีวิตกูไม่เหลือแล้ว  พ่อแม่ก็ไม่รัก  ทุกคนต่างเอื่อมระอาถีบหัวส่ง”
“แล้วชีวิตกูมันดีกว่ามึงตรงไหนว่ะ”เก่งรีบร่วมระบาย  เพราะว่ามันกำลังโดน
“ไม่ต้องมาพูดเลยน่ะ  ต่อไปนี้.............”
“อยู่ใกล้กันให้เกิน 5 เมตร  ห้ามอาบน้ำพร้อมกัน  ห้ามใช้ผ้าเช็ดตัวเสื้อผ้าร่วมกัน  และก็ห้ามนอนเตียงเดียวกัน
“เห้ย  พูดอย่างนี้หมายความว่าไง”เก่งเถียง
“อยู่ให้ห่างกันดีที่สุด”
“กูไม่ยอมขาดทุนหรอกนะ”เก่งสวนขึ้น
“หมายความว่าไง”ปาล์มอดสงสัยไม่ได้
“...กูหมายความว่า  เมื่อพ่อกับแม่  ให้กูแต่งงานกับมึงแล้ว  กูก็ต้อง  เอามึงทำเมียดูมั่งซิว่ะ  กูไม่ได้นอนกับผู้หญิงมาหลายมื้อแล้ว  ยังไงคืนนี้มันก็ต้องมีคนมาช่วยระบาย”เก่งทำตาเล็กตาน้อย  ลองใจคนอ่อนวัยกว่า
“เอากับตีนม่ะ”ปาล์มยกขาส่ง
“มึงอ่านกฎระเบียบที่พ่อกับแม่ให้อยู่ร่วมกันหรือยัง”เขาชี้นิ้วไปทางกำแพงเบื้องหน้า
“กฎอะไร”ปาล์มตาขวาง
“อ่านเอาเอง  แต่ที่แน่ๆ  กูมาคิดอีกที  กูต้องอยู่ในห้องนี้กับมึงตั้งครึ่งเดือน ฮึ ฮึ.”
“กูทนไม่ได้หรอกว่า  ที่จะไม่มีเรื่องอย่างว่า  กุยังหนุ่มยังแน่นอยู่นะเว้ยย  หน้ามืดได้ตลอด”
“พูดอย่างนี้ก็สวยเลยดิ”
“..ไม่รู้ว่าอารมณ์กูขึ้นเมื่อไร  แถวนี้มันต้องมีคนมาช่วยระบายมั่งล่ะว่ะ”
“เพี้ยะ....”
“สัส....”หลังจากที่ฟาดหัวเก่งเสร็จ  ปาล์มก็แถมคำด่าอีกคำ
“มึงงง”..เก่งกระโจนกดปาล์มลงพื้นนเตียง  ในขณะที่อีกร่างกำลังดิ้นขัดขืนเต็มเหนี่ยว
“ปล่อยยนะ”.ปาล์มพยายามรวบรวมแรง  ผลักคนข้างบนออกจากตัว  แต่มันแข็งแกร่งเหลือกำลัง  แถมยังทำหน้าตาหน้าเกลียดอีก
“..มึงจำไว้เลยนะไอ้ปาล์ม  ที่กูยอมทำทุกอย่างที่พ่อแม่กูสั่ง  เพราะว่าพ่อแม่กูมัดมือชกบังคับกู  แต่ว่า............”เก่งขยับหน้าเข้าไปใกล้ซอกคอเนียนๆของปาล์ม  พลางทำหน้าหืนใส่  สร้างความปั่นป่วนใจให้กับปาล์มไม่น้อย  เขาพยายามเบี่ยงหน้าหนี  ปลายริมฝีปากที่แทบจะกระทบผิวแก้มใสของตัวเอง
“.ปล่อยกูซิไอ้บ้า.......”
“ปล่อยเหรอ....”เก่งแยกเขี้ยวข่มใส่ปาล์ม  ที่กำลังดิ้นจากการถูกกดไว้
“อยู่เฉยๆ  ถ้าไม่อยากเจ็บตัว  ไอ้ห้าว  ถ้ากูอยากขึ้นมาเมื่อไหร่  มึงต้องเมียกูทันที”เก่งตะคอกใส่
“ใครจะเป็นเมียมึง สัส”
“เพี้ยะ.....”เก่งตบเข้าที่หัวปาล์มหนักมือไม่น้อย
“โอยย....”ปาล์มครางจนน้ำตาเล็ด
“พ่อแม่กู  เสียเงินให้พ่อแม่มึงตั้งเยอะ  กูจะยกให้มึงอยู่บนหิ้งหรือไง  และเพื่อเป็นการตอบแทน แม่มึงที่ทำกูเจ็บแสบมาหลายต่อหลายครั้ง  กูว่ากูจะทำลายมึง  ให้สาสมอย่างที่แม่มึงทำให้กูเจ็บไงไอ้ปาล์ม”
“ฮึ ฮือ ฮือ.”ปาล์มเผลอร้องออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“.มึงไม่ต้องกลัวหรอกไอ้ปาล์ม  มึงได้เป็นนางบำเรอให้กูแน่  กูอยากจะรู้นัก  ว่าแม่ตัวร้ายของมึง  ถ้ารู้ว่ากูเอามึงมาทำอะไร  จะเป็นไงว่ะ  ฮ่า ฮ่า ๆๆ”
“คราวนี้สะใจกูแน่”เก่งตบเบาที่หัว
“โดนตบเมื่อกี้เจ็บมากมั้ย”เก่งทำเป็นลูบที่เส้นผมสั้น
“จุ๊ จุ๊  อย่านะ  เดี๋ยวพ่อกับแม่ได้ยิน  จะหาว่ากูรังแกมึง”
“ไอ้ชั่ว”ปาล์มด่าเบาๆ
“ขอบใจ  อาบน้ำกันมั้ย  อาบด้วยกันนี่แหละ เผื่อ อะไรมันจะปึ๋งปั๋งมา”
เก่งแสยะยิ้มกว้าง  อย่างพึงพอใจที่ปาล์มเริ่มนิ่งไม่โต้ตอบกับเขา
“พูดง่ายๆ  แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย”
ปาล์มหยุดการกระทำที่โต้แย้ง  เพราะรู้ว่ามันไม่มีอะไรดีขึ้นมาแล้ว  ในเมื่อไม่มีอะไรที่ย้อนกลับไปได้อีกแล้ว  เขารู้สึกเหมือนพ่อกับแม่ผลักเขาลงเหว  ที่เต็มไปด้วยหนามแหลม  เพราะว่ามันกำลังทิ่มแทงใจเขา...


-คืนนั้น-

“เห้ยย  มึงนอนหรือยัง”เก่งตวัดเสียงใส่ปาล์มพลางพลิกด้วยมาอีกด้าน
“...................”
“กูถามไม่ได้ยินหรือไง”เขาถามคนที่นอนตะแคงหันหลังให้อีกด้าน
“มึงนี่อยากโดนเตะหรือไง  ถามไม่ตอบ”
“.....อะไร..”ปาล์มพยายามข่มใจไม่ให้คิดอะไร
“..กูนอนไม่หลับ”
“ก็ไม่ต้องนอน...”
“เฮ้ยย  ไม่ใช่อย่างนั้น  กูคิดถึงพิมมี่แฟนกูแล้วของมันก็ลุกขึ้น”
“สันดาน....”ปาล์มขยับตัวหนีเล็กน้อย
“เฮ้ยยย  คุยกันดีๆจะหนีไปไหน”
“ออกไปไกลๆเลยนะ”ปาล์มไล่
“อยากเจ็บตัวใช่มั้ย  หรือว่าอยากโดนกูข่มขืน”
“......คนจะนอน..”ปาล์มตอบ
“ไม่เป็นไรว่ะ  ตอนนี้ของกูมันยังไม่ขึ้น  อารมณ์กูมันยังยิ้มได้  แต่ถ้าวันไหนก็ทนไม่ไหวขึ้นมาละก็  มึงหนีกูไม่รอดแน่”
ปาล์มทำเป็นหูทวนลม  ข่มตาหลับต่อไม่คิดอะไร......  ส่วนอีกคนกำลังนอนหนุนแขน  มืออีกข้างก็ตีพุง  เหมือนไม่ได้เดือดไม่ได้ร้อนอะไร..



-เช้าวันต่อมา-

เสียงไก่ขันรับอรุณที่มาเยือน  แสงอาทิตย์ส่องกระทบหน้าต่าง ลอดผ้าม่านเข้ามา  ทำให้ปาล์มต้องตื่นขึ้น  แม้จะข่มตาทั้งคืนแต่ว่า  ก็ไม่ได้หลับตาสนิทแต่อย่างใด..

ขาที่ยกขึ้นมาก่ายตรงเอวนั้น  คงไม่ใช่ของตัวเองแน่  เพราะเขาไม่ได้เป็นนักกายกรรม  แน่นอนมันต้องงง..... ปาล์มพลิกตัวกลับ  หน้าซกที่อกของเก่งทันทีส่วนขาก็ยังก่ายอยู่ที่เอว
“เฮ้ยย....”ปาล์มผลักขาคนก่ายที่เอว  โดยที่เจ้าตัวยังไม่ตื่น
“...ตื่นๆๆๆ...”ปาล์มร้องเสียงดังเพราะตั้งใจปลุก
“..อะไรของมึงง...”เก่งงัวเงีย
“..นอนแบบนี้ได้ไง...”
“นอนแบบไหนว่ะ”
“ก็นอนแบบนี้อ่ะ..”ปาล์มโวยลั่น
“ฮูวว  อะไรของมึงว่ะ...”เก่งทำหน้ารำคาญ
“ขาอ่ะ  มาก่ายอย่างนี้ได้ไง...”
“..แค่นี้นี่นะ  ทำเป็นสะดีดสะดิ้ง...”เก่งหัวเราะ
“เอ่อซิว่ะ”
“ก็กูนอนไม่หลับถ้ามันไม่มีหมอนข้าง”
“ก็นั่นไง..”ปาล์มชี้ให้ดูสิ่งที่ถัดไป
“กูหมายถึงก่ายหมอนคนต่างหาก  หมอนคนเข้าใจมั้ย  กูไม่เคยนอนคนเดียว ไอ้ห่า....”ไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จ  แต่เก่งก็หาเหตุผลมาโต้แย้งจนได้
ปาล์มดีดลุกออกจากที่นอน...
“จะไปไหน....”
“เรื่องของกู..”
“กูยังนอนไม่อิ่มเลยน่ะมึง  มานอนเป็นหมอนข้างให้กูก่อนเอะไอ้นี่..”
“เชื่อก็โง่อ่ะดิ...”
“สัส  พูดยากจริงๆ”เก่งลุกขึ้นตาม
“ประตูนี้ถ้าพ่อกับแม่เขาไม่เปิดให้  มึงก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไป  ส่วนอาหารเขาจะเอามาส่งให้  ห้องนี้มันคือคุกจำไว้เลย”
“จริงหรือ........”
“แหง  เลยล่ะ  ติดเหงกอยู่นี่แหละครึ่งเดือน ฮ่า ฮ่า...”เก่งหัวเราะที่ปาล์มทำหน้าสลดลงอย่างทันตา
“แต่มึงไม่ต้องกลัวนะ  กูจะดูแลมึงก็ได้  แต่ว่ามึงต้องตามใจกู  ขอแค่นี้แหละไอ้น้อง”
เก่งทำปากจูจุ๊บปาล์มไปที  เล่นเอาปาล์มกระโดดเหย๋งขึ้นมาที
“มานอนคุยกันดีกว่า  ว่าเราจะหาทางแก้เรื่องนี้ยังไง  ถ้ามึงกับกูรวมหัวกัน  กูรับรองว่าพ่อกับแม่ต้องยอมแน่ๆ  สนมั้ยไอ้น้อง  แล้วเราสองคนจะแฮปปี้เอนดิ่งกันทั้งคู่แน่”

ปาล์มยืนพิงชิดติดกำแพงพลางคิดตามสิ่งที่เก่งบอก  ไม่แน่สิ่งที่เขาพูดอาจจะเป็นทางออกที่ดีได้......




***ขอบคุณทุกๆคนนะ***

[gayraygirl]

จิ้มๆ

เก่งวางแผนไรอีกอ่ะ
ทำดีต่อหน้าคนอื่นเหรอ
จะคอยดูแล้วกัน

[nemesis]

รออ่านภาคสองนะคราบบ

สงสารปาล์มจังเลยย

เฮ้อออ

[taroni]

สงสารน้องปาล์มจริงๆ

[hahn]

มารอภาค 2 จ้า

[Killua]

สงสารปาล์มอ่ะ ทำไม ทำไม ทำไม ถึงทำกะปาล์มแบบนี้ 

[akazu]

 :3123:จัด +1 ใ้ห้ไปเลยค่ะ อ่านมันรวดเดียวเลย แนวพระเอกเลวโฉด ครบสูตร ถูกใจมากมาย จนอยากขาคู่ท่านเก่งจริง ๆ สงสารน้องปาล์มง่ะ ยิ่งตอนน้องสารภาพความรู้สึกให้พ่อกะแม่ฟังน่ะ น้ำตาไหลเลย ชีวิตโคตรจะโศก แต่ยังทำตัวร่าเริงได้ เยี่ยม ทำไงให้ไอ้เก่งตัวแสบ มาสยบได้น่ะ ยกนิ้วสองโป้งให้คุณปุ๊บปั๊บด้วยน่ะจ๊ะ มารอภาคสอง อย่าให้นานน่ะ รีบ ๆ แต่ง รีบ ๆ จบ รีบ ๆ รวมเล่มเลย เค้าจะเก็บบบ

[kingphai]

ย้ากกกกกกกกกกกกกก
อย่า
อย่าเพิ่งจบเลยนะ
ฮือๆๆๆๆ
ปาล์มยังไม่ได้แก้แค้นเลยอ่า

[yayee2]

หนูปาล์ม สงสารหนูจัง
 รู้ทั้งรู้ว่าพ่อแม่รักลำเอียง
แต่หนูก็ยอมเพื่อพ่อแม่และหลาน
ความกตัญญู จะส่งผลดีให้หนูไม่มาม่า(มั้ง)

[talentcs]

555

[tuek]

รอภาคสองนะคะ

[roseen]

 :เฮ้อ:เวรของลูก

[kyoya11]

สงสารปาล์มเนอะ
พ่อกับแม่ก็เหมือนจะรักนะ เหอๆ
จะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย

[i1_to*pp]

หนูปาล์มน่าสงสารจริงๆ 
แล้วต่อไปจะเจออะไรอีกบ้างเนี่ย
+1 รอภาค 2ค่ะ

[bbyuqin]

สงสารปาล์มอ่ะ...
พ่อกับแม่คิดจะแก้แค้น แต่สิ่งที่ทำมันเหมือนเอาปาล์มเป็นเครื่องมือ ไม่แปลกใจที่ปาล์มจะคิดมากขนาดนี้

[✪PATTY✪]

รอภาค2 ค่ะ

ขอบคุณ

 

[Baruda]

 

[Winer]

 

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่มาเยี่ยมเยียนกันครับ  ขอบคุณมากมาย
ตอนนี้จะไปโผล่ที่กระทู้เรื่องของคุณพ่อเขาบ้าง  ใครคิดถึงก็ไปเยี่ยมกันที่นั่นได้นะครับ

**ส่วนที่ถามว่าจะเป็นหนังสือมั้ย  อิอิ ยังไม่รู้+55  เอาไว้ถ้าสามารถเขียนเรื่องนี้จบ
ค่อยว่ากันอีกที

**ขอไปเก็บข้อมูลเพิ่มเติมก่อน

[MARCHMALLOW]

รอภาค 2 ><'
 

[kyoya11]

รอภาค2ด้วยคน^^

[icyblue]

มาส่งกำลังใจ จะได้ต่อภาค 2 เร็วๆ

 

[ToffeE_PrincE]

วางแผนอะไรกัน่ะ ทั้งสองคนเนี่ย