หัวข้อ: -.\Ql.ปล้นรักเจ้าวายร้าย.๐.-ll-จบแล้ว-ll-150112-ll

[Winer]

-บทเสริม-

 

"นายเคยรักพี่ใบปอบ้างมั้ย.."ปาล์มคิดคำสุภาพที่สุดแล้ว  สำหรับคนที่ฝากตราบาปไว้กับพี่สาวตัวเอง
"ไม่เคย....."เก่งไม่จำเป็นต้องคิดกับคำถามง่ายๆอย่างนี้
"กูก็นึกแล้วว่าคนอย่างนาย  มันจะรักใครเป็น"
"แล้วไง สงสัยข้อไหน หือ"
"เปล่าแต่กูรู้สึกเสียดายเงินที่แม่เอาไปลงทุนซื้อข่าวพวกนายมาอ่าน"
"ฮ่า ฮ่า...กูว่าแล้วแม่มึงก็บ้าคนรวยเหมือนกัน"
"หยุดพูดพล่อยๆได้แล้ว"ปาล์มทำหน้าขึงขัง
"ในเมื่อนายไม่เคยรักพี่สาวกูเลย  แล้วทำไมกูจะทำลายความรักของนายไม่ได้"
"แล้วเรื่องที่นายจะให้ร่วมมือกัน ก็ฝันไปเถอะ  คนอย่างไอ้ปาล์มไม่หลงคารมจิ้งจอกสังคมอย่างนายหรอก"
เก่งจ้องปาล์มตาเขียว  หวังจะได้รับความร่วมมือ หลังจากที่เห็นน้ำตาร่วงเมื่อคืน  แต่ดวงตาคู่นั้นตอนนี้มันแกร่งกล้า  จนเขาเดาทางไม่ออก  ว่าปาล์มจะเอาอย่างไร  เพราะเขาต้องหาทางออกจากนรกตรงนี้  ไม่ใช่หลัง 15 วันต่อจากนี้ไปแน่..
"ที่กูพูดเมื่อคืน  ก็เพราะกูสมเพชที่เห็นมึงนอนน้ำตาตกทั้งคืนต่างหาก  กู........"เก่งจะพูดอะไรต่อก็คิดไม่ออก  มันกำลังจุกที่โดนปฎิเสธข้อเสนอ

ทั้งคู่ต่างนั่งอยู่คนละมุมห้อง  ปาล์มหยิบกระดาษมาพับเป็นรูปนก ด้วยมาสมาธิที่มุ่งมั่น พอได้ตามจำนวนอายุของตัวเองอย่างที่ต้องการ  เขาก็เริ่มหย่อนลงไปตรงหน้าต่างทีละตัวทีละตัว
เก่งกลับกลายสนใจสิ่งที่ปาล์มกำลังทำ  เขาเฝ้ามองการกระทำนั้นเงียบๆไม่ปริปากทักทายอะไร  เรียวนิ้วมือสวยกำลังจับนกกระดาษทีละตัวลอดเข้าไปในช่องหน้าต่าง  เขาเดาเอาว่าปาล์มต้องการที่จะขว้างให้มันโบยบิน ไปในท้องฟ้าสีครามนั่น  แต่ว่าช่องหน้าต่างที่โดนปรับแต่งใหม่  กันพวกเขาจะหนีออกไป  มันทำให้ปาล์มขว้างได้ไม่เต็มวงแขนนัก
เก่งเผลอยิ้มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว  เวลาที่ปาล์ม ทำสีหน้านิ่งเฉย  ก็น่ารักกว่าตอนแหกปากเถียงใส่ตัวเองเป็นไหนๆ  นกที่โดนขว้างออกไปที่ละตัวๆอย่างช้า  จนหมด  ทำให้ปาล์มพยายามมองตามว่า  นกมันบินไปตกตรงไหน..
ปาล์มรู้ว่ากำลังมีคนมองการกระทำเขาอย่างสนใจ  แต่เขาก็ไม่สนใจหรอก  แค่นี้ก็อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว  อย่าหาเรื่องใส่หัวให้ปวดเลยดีกว่า  เขาคิดอย่างนั้น...


ปุ๊บปั๊บวิ่งเล่นรอบบ้านแต่เช้า  กำลังตื่นตาตื่นใจกับสถานที่แห่งใหม่  จนกระทั้งสายตาคมกริบเล็กๆของ เขาสะดุดกับนกกระดาษเหมือนที่เขาเคยเห็นที่ไหน  เด็กน้อยเลิกเสื้อขึ้นทำเป็นกระเป๋า  และเริ่มก้มลงเก็บนกกระดาษทีละตัวเอามาใส่เสื้ออย่างกับกลัวว่ามันจะยับยู่ยี่  เขาเงยหน้ามองหาแหล่งที่มา  ว่ามาจากไหน  หลังจากนั้นจึงรวบรวมทั้งหมดไปให้ตากับยายดู....


“ตาคับปุ๊บปั๊บมีนก  ปุ๊บปั๊บจะเอาไปให้น้าปาล์มด้วย”
“อะไรล่ะหลานปู่  ซนแต่เช้าเลยน่ะ”คุณเอทักบ้าง พลางยิ้มให้กับความซุกซนของหลานที่ตื่นแต่เช้ามาวิ่งเล่นรอบๆ
“นกครับ  นกกระดาษ..”หนูน้อยยิ้มร่า  พลางหยิบมาให้ยายดู
พิกุลรับมาดูอย่างสงสัย  เพียงอะไรบางอย่างเท่านั้น  เธอก็น้ำตาร่วงพร่างพรูออกมา..
“ปาล์มลูกแม่  แม่ขอโทษ  แม่ขอโทษลูกแม่..”
“แม่เป็นอะไร....”คุณปูตกใจ เขย่าตัวภรรยาเบาๆ  ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเมีย
“..ฮือ ฮือ  พ่อปล่อยลูกไปเถอะค่ะ  ดูข้อความที่กระดาษซิ”พิกุลชี้ให้สามีดูอย่างทรมานใจพลางร้องไห้โฮซบลงที่อกสามี

ข้อความเล็กๆบนนกกระดาษตัวที่หนึ่ง  (นกปีกหัก  มันย่อมบินไม่ได้) แถมตรงดวงตาของนก  ก็มีรูปหยดน้ำตาที่กำลังไหล..
“ปาล์ม....”คุณปูถึงกับเข่าอ่อนอีกคน
“ปุ๊บปั๊บ  เอามาให้ย่าทั้งหมดทุกตัวซิลูก”คุณนายขอหลานชาย  เอานกทุกตัวมาเรียงกันเป็นแถว  ตามหมายเลขที่ปาล์มเขียน.
“ข้อความบนตัวที่สอง  นกที่ถูกขังในกรง  มันจะทุกทรมานเพียงใด  มันไม่ได้มีความสุขอย่างที่คนเลี้ยงเข้าใจเลยซักนิด..”คุณเออ่านออกเสียงให้ทุกคนฟัง  แล้วสบตากับทุกๆคน
“ตัวที่สาม  ปาล์มเขียนว่า  กายที่โดนขัง  คงไม่ทรมานเท่าหัวใจที่โดดเดี่ยวไร้คนเหลียวแล”
เสียงร้องไห้ของพิกุลดังยิ่งกว่าเก่า....
“พอแล้ว  พอได้แล้ว  คุณเอ   ฉันจะเอาปาล์มกลับบ้านวันนี้”
“..แม่ทำอย่างนั้นไม่ได้นะ”คุณปูเตือน
“ทำไมจะไม่ได้”  เธอรวบนกกระดาษเหล่านั้นมาขยำขยี้  สงสารลูกจับใจ

“..ยายร้องไห้ทำไม  ยายอย่าร้องนะคับ  ปุ๊บปั๊บจะร้องตาม ฮือ ฮือ”พูดจบเด็กน้อยปล่อยโฮขึ้นตามเหมือนสั่งได้  เพราะสงสารที่ยายร้องไห้ไม่หยุด  เขาเข้าไปซุกที่อกของยายร้องตามอย่างไม่เข้าใจ..

“.เดี๋ยวทุกอย่างจะดีเอง”คุณเอปฎิเสธนิ่มๆ
“..ใช่พิกุล  พวกเราก็อยากจะดัดนิสัยเจ้าเก่งด้วย”

“ปล่อยปาล์มเถอะครับแม่..”เสียงลูกชายคนโตดังขึ้น  ขณะที่กำลังลงมายืนตรงบันไดขั้นสุดท้ายพอดี...
“หนึ่ง.....”มารดาทักลูกชาย
“ปาล์มก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกทางเดินตัวเองนะครับ  และเขาก็ไม่ใช่คนที่ใครจะหันซ้ายหันขวาได้ง่ายๆ  ถ้าเป็นผม คงพังประตูหรือไม่ก็หน้าต่างไปแล้ว  ปาล์มเกลียดเจ้าเก่งอย่างกับขี้  ถ้าเกิดเขาคิดสั้นมาล่ะ  ผมก็แค่เตือนทุกคน  ก่อนที่มันจะสาย”
ทุกคนต่างนิ่งเงียบครุ่นคิดสิ่งที่เขาพูดขึ้น....


“ปาล์ม.....กินข้าวลูก”พิกุลเปิดประตูบานนั้นออก  เพื่อมารับลูกชายเธอยิ้มละไม
“ไหนอาหารละครับ” เท่าที่รู้ปาล์มคิดว่าจะมีคนเอามาส่ง
“อาหารตั้งอยู่ที่โต๊ะแล้ว  ทุกคนรออยู่”
“ก็ไหนว่าจะกินที่นี่ไม่ใช่หรือครับ”
“ไม่หรอกจ๊ะ.....”พิกุลกวาดสายตาไปหาอีกคน มือโอบกอดลูกไว้ให้อบอุ่นที่สุด
“คุณเก่งล่ะ..”
“ไม่รู้ซิครับ  ผมไม่สนใจ”
“คุณ  เชิญทานข้าวข้างล่างนะ”พิกุลตะโกนเข้าไปในห้อง..

“ปาล์มนั่งใกล้พี่ซิ...”หนึ่งเชื้อเชิญพร้อมกับลุกขยับเก้าอี้ให้
“ขอบคุณครับ..”
“กินเยอะๆนะน้าปาล์ม..”หลานชายกำลังตาโตกับอาหารหลากหลายจาน
เก่งเดินตามลงมา  เขากำลังจะขยับตัวลงนั่งใกล้ๆกับปาล์ม..
“เก่งไปนั่งฝั่งนั้น”หนึ่งบอกทางให้เขา  ก้นที่กำลังจะหย่อนลงนั่งจึงหยุดชะงัก
“ปาล์มเดี๋ยวพี่ตักข้าวให้นะ..”หนึ่งพูดจบก็หยิบโถข้าวมาตักเองแทนที่จะให้คนดูแลทำ
“พอแล้วครับ”  ปาล์มเห็นสองทัพพีมันก็เกินที่เขาจะรับได้แล้ว
“ผมด้วยพี่หนึ่ง..”เก่งยื่นจานส่งให้พี่ชาย  ที่กำลังทำหน้าที่เทคแคร์

หนึ่งจ้องหน้าน้องชาย”ตักเอง  มีมือมีเท้าครบนี่”
“อุ่ยย แรงงง  พูดอย่างนี้เลยหรือ”เก่งขนลุกซู่  พลางกวักมือเรียกแม่บ้านมาตักข้าวให้
“ปาล์มอยากกินอะไร  บอกพี่นะครับ  เดี๋ยวพี่จะตักให้..”หนึ่งพูดตามความรู้สึก
ปาล์มมองตาเก่ง  ตาก็ประสานกันพอดี..
“ขอบคุณครับ”ปาล์มเม้มปากอมยิ้ม
อาหารที่ตักใส่จานปาล์มสองสามอย่าง  พร้อมกับการอธิบายสรรพคุณประโยชน์ของอาหารอย่างผู้เชี่ยวชาญ  ทำให้เก่งยกช้อนค้างอยู่กลางอากาศ  เหมือนตัวเองไม่ได้นั่งอยู่ที่นี่เลย..
“หนึ่งจะพาปาล์มไปเที่ยวน่ะ  อยากไปไหนก็บอกพี่เขา”พิกุลแทรกขึ้น
“ครับวันนี้พี่จะเป็นคนขับรถให้ปาล์มเอง”
“ปุ๊บปั๊บไปด้วยนะ”
“ครับ  เราจะไปกันสามคน..”
“เห้ เห้...  ผมนั่งอยู่นี่ทั้งคนนะ  พี่หนึ่ง”
“..เก่งก็นอนเฝ้าห้องนั้นไป”คุณเอตอบเสียงเรียบไม่มีเยื่อใย
“ได้ไงละครับพ่อ  คนเพิ่งแต่งงานไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน”
“ฮึ... อย่าคิดว่าพ่อไม่รู้นะว่าจะออกไหน จุดหมายของแกมันคนละทางกันกับพี่เขา”
“แล้วจุดหมายพี่หนึ่งที่พาเมียผมไปข้างนอก  หลังจากที่แต่งกันเพียงคืนเดียวมันคืออะไร  ทุกคนเห็นดีด้วย  แต่ผมจะไปด้วยกลับไม่ได้  อะไรกันนี่  ก็เมียผมมันไปข้างนอก  จะให้ผมนอนตีพุงอยู่ในห้องหรือ  อย่างนี้มันไม่ยุติธรรมนะ”
“.ไม่มีความยุติธรรมบนโลกใบนี้หรอกเก่ง”หนึ่งสวนขึ้น
ทุกคนต่างไม่มีใครสนใจคำพูดของเขา  ที่กำลังทำหน้าขึงขังไม่พอใจที่ไม่ได้ออกไปข้างนอกอย่างปาล์มบ้าง
**เคว้งงงงง...
เก่งทิ้งช้อนลงจานอย่างไม่มีมารยาท...
“..ปาล์มจะเอาอะไรเพิ่มอีกมั้ย”หนึ่งแกล้งยั่วน้องชายต่อหน้าน้อง
“อะไรก็ได้ครับ”ปาล์มรับมุขอย่างเคย
“.ทุเรศ...”เก่งเผลอสบถคำไม่สุภาพต่อหน้าผู้ใหญ่
“ไม่กินก็เก็บ  คนอื่นเขาจะได้กิน”
“..ผมก็ไม่อยากกินแล้วครับพ่อ  มันเลี่ยนจะอ้วกไงไม่รู้ แหวะ”
“รักษามารยาทหน่อย  ขึ้นไปบนห้องได้แล้ว”
“อ้าวว  ผมจะมานั่งเล่นแถวนี้ไม่ได้หรือไง”
“..คนที่จะอนุญาตได้ไม่ใช่พ่อ”คุณเอรีบปัดความรับผิดชอบ
“แล้วจะให้ผมขอกับใคร  แม่หรือเปล่า”เก่งถามกวนๆ  ไม่สบอารมณ์เรื่องปาล์มได้สิทธิ์มากกว่าแล้วยังจำกัดขอบเขตตัวเองอีก
“ไม่ใช่  ต่อไปเก่งจะไปไหนต้องขอน้องปาล์มอย่างเดียว  พ่อกับแม่จะยอมก็ต่อเมื่อน้องอนุญาต..”
“หา   อะไรกันอีกละครับ”เก่งเริ่มของขึ้น
“..จะไม่ทำตามก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ  แต่อย่ามาโวยทีหลังแล้วกัน”
“โห  ทุกคนเป็นอะไรกันไปหมดว่ะนี่..”เก่งร้องลั่นเดินปัดตูดขึ้นห้องไป

“คิดหรือว่าคนอย่างกูจะง้อมึง  จำไว้อย่าเป็นทีของกูละกัน”เขากัดฟันกรอดๆ  เดินขึ้นห้อง  โดยไม่พูดอะไรกับปาล์มซักนิด  เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าจะได้คำตอบมาเป็นอะไร พลางเก็บความแค้นไว้ในใจ...

**ถ้ามาอีกทีจะกระโดดไปไกลเลยล่ะครับทีนี้**

[JAROEN]

จิ้ม   จิ้ม   จิ้ม  เลย อิอิ

[roseen]

เล่นมันซะบ้าง หึๆๆไอ้เก่ง

[✪PATTY✪]

แอบสะใจเล็กๆๆๆๆ
 

[i1_to*pp]

สะใจ สมน้ำหน้าไอ้เก่งมัน
ปุ๊บปั๊บน่ารักตลอดเลยลูก
+1 ค่ะ

[kyoya11]

สรุปว่าพ่อแม่ใจอ่อนว่างั้น 55+
รู้สึกเหมือนเก่งจะหึงปาล์มนะนั่น^^

[MARCHMALLOW]

สมน้ำหน้าเก่ง เเบร่ๆ 

[DarKLasT]

มาแล้วๆๆๆๆ

โอ๊ยปาล์มน่าสงสาร

[Killua]

สงสารปาล์ม  แต่รักน้องปุ๊บปั๊บ  เกี่ยวกันใหม 

[TanyaPuech]

มีอีกๆๆ

[tuek]

เก่งแกหึงปาล์มใช่เปล่า
+1 นะคะ

[Baruda]

 

[kny]

 

[icyblue]

สมน้ำหน้านายเก่ง เหมือนเป็นเนื้องอกเลย (ส่วนเกิน) ที่ไม่มีใครสนใจ 


  คุณ winer

[kyoya11]

จะมีฉากสวีทกับเขามั้ยนั่นคู่นี้ 55+

[Dee^daY]

จะให้หัวเราะ หรือ ว่าร้องให้..

[gayraygirl]

คือว่านะ...ทำแบบนี้แล้วถ้าเกิดเก่งมันควบคุมตัวเองไม่ได้
ไม่สนใจสิ่งต่างๆ แล้วทำร้ายปาล์มนี่  อยากจะถามพ่อกับแม่รวมถึงหนึ่งด้วย
ว่าคนที่จะเจ็บปวดจะเป็นใคร

[kyoya11]

อยากอ่านแล้วอ่า T^T

[bbyuqin]

แบบนี้เจ้าเก่งก็ท่าทางจะยิ่งคับแค้นในน้องปาล์มมากขึ้นสิเนี่ย

[DarKLasT]

รอตอนต่อไปด้วยคน

[Winer]

 

**แวะมาสารภาพครับ  ใครๆที่รออ่านเรื่องน้องตั้มกับพี่อาทิตย์ (คุณชายเปื้อนดิน) รอก่อน  แบบเอามาโหวตดูก่อน  
และก็ขอบคุณที่ทุกคนแวะมาให้กำลังใจเช่นเคย
**ทุกคนจะได้อ่านหลังจากที่  ทำหนังสือเรื่องฝากรักที่ปลายหัวใจมาเฟียจบแน่นนอน  เรื่องนี้คอนเฟิร์มครับ
ปลายเดือนเมษาอะครับ

**ขอบคุณที่เพื่อนๆน้องๆที่อยากจะเห็นเรื่องน้องตั้มออกมาเป็นเล่ม  บางคนเมลไปถาม  เพื่อจะเตรียมตัวเก็บเงินซื้อ
คนเขียนก็ปลื้มมมมมมไปไม่ถูก   แต่จริงๆทุกอย่างขึ้นอยู่กับโอกาส  ขอบคุณเพื่อนๆน้องๆทุกคนที่ติดตาม
เรื่องที่เขียนและให้กำลังใจกันด้วยครับ

**ส่วนเรื่องนี้  เดี๋ยวมาต่อให้นะครับ  กำลังเขียนอยู่  ตอนนี้คุณปุ๊บปั๊บเริ่มโตมาอีกนิดแล้ว  แอบมีแฟนแล้วด้วย  (ชื่อน้องชิน) มาจากชินจังง่ะ  ไม่รู้ว่าคุณพ่อเก่งจะว่าไง+55


**ขอบคุณที่ให้กำลังใจครับ

[akazu]

 :pighaun:คุณเหมือนมาทิ้งระเบิดเลยง่ะ มาโปรยสะอยากเลยเชียว งานนี้ ต้องตามติดเป็นเงาเลยน่ะขอบอก เพราะรออ่านภาคต่ออยู่ อุแหม่ ชินจัง ใครกันหนอ คุณปุ๊บปั๊บ นู๋จะเดินตามคุณพ่อแต่น้อยเลยหรอลูก

[Winer]

 

“เก่ง   มันกี่โมงแล้ว”หนึ่งทบทวนเวลาให้น้องชาย

แต่ว่า...น้องชายตัวดีก็วางปากกาที่กำลังจรดลงกระดาษ  เพื่อเขียนข้อความสั่งงานเลขาลงอย่างเซ็งๆ  พร้อมกับส่ายหัวอย่างไม่เข้าใจ  ว่าชีวิตตัวเองโดนขีดกรอบให้เดินจนขาดความเป็นตัวของตัวเองไปหมดแล้ว
“เฮ้อ    งานผมยังไม่เสร็จเลยนี่  พรุ่งนี้ต้องเตรียมเรื่องปรับเงินเดือนพนักงานใหม่  เสนอคุณพ่ออีก”
“มันไม่ได้ยุ่งถึงขนาดที่จะปลีกตัวไปรับลูก  กับแฟนไม่ได้หรอกนะ”
“ลูกหรือ  จะใช่ลูกผมจริงหรือเปล่านะ  ส่วนแฟน  ไอ้ตูดหมึกนี่นะแฟน  ผมยกให้พี่เอามั้ย  จะว่าไปเนื้อตัวมันก็เกลี้ยงเกลาขาวนวล  ถ้ากินเหล้ากึ่มๆซักหน่อยเอาได้เลยนะพี่”เก่งทำหน้าหลอกล้อพี่ชายขำ  พลางจ้องหน้า  ยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“..ไปรับลูกได้แล้ว  อย่าให้ปุ๊บปั๊บคอยนาน”
“งั้นพี่เอางานไปสางต่อจากผมซิ  ผมจะได้ทำสิ่งที่พี่อยากให้ผมทำ  ตกลงมั้ย”เขาตอบสีหน้ายียวน
“อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ  ว่าระหว่างที่ออกไปก่อนเวลาที่พี่กำหนด  แกไปไหน”พี่ชายชี้หน้า
“ ธรรมดาละพี่ชีวิตคนดัง  ทำอะไรก็ต้องมีคนติดตาม  ใคร่อยากจะรู้”
“พาผู้หญิงเข้าม่านรูด  ใช้เวลาไม่เกิน 1 ชั่วโมง”
“.จำที่พ่อกับแม่บอกไว้ไม่ได้หรือ  ว่าแกต้องโดนอะไร  ถ้าเรื่องทำนองนี้วิ่งเข้าหูท่าน”
“อยากฟ้องก็ฟ้องไปดิ  ทุกวันนี้พี่พูดอะไรพ่อกับแม่ก็เชื่อพี่ทุกอย่าง  แม้แต่ถ้าพี่บอกว่าผมเป็นหมา  พ่อกับแม่ก็คงเชื่อด้วยล่ะมั้ง”
“..เปรียบดีเกินไปหรือเปล่า  หมามันรักเจ้าของ  ซื่อสัตย์อีกต่างหาก  แต่ว่า อย่างแกนี่  อะไรดีล่ะ  ขนาดลูกชายแท้ๆ  ยังไม่ยอมรับ เฮ้อ..”
“ผมไม่ได้เป็นนางงามนี่พี่  จะได้รักเด็ก”
“แล้วเรื่องเลขาหน้าห้องนี่  ทำอะไรก็ระมัดระวัง  ซักวันเถอะ  ถ้าพ่อกับแม่รู้  คอขาด  จะหาว่าพี่ไม่เตือนนะน้องรัก”

“..เดี๋ยวพี่หนึ่ง  ไหนพี่บอกว่าจะเอาคลิปของผมมาจากคุณป้ามหาภัยมาให้ผม”
“พี่ขอละแม่น้องปาล์มเขาไม่ให้ว่ะ  เสียใจด้วย”
“..พูดอย่างนี้ก็แสดงว่าจะต้องให้ผมทำอะไรรุนแรง”
“แกก็ลองทำดูซิเก่ง  พี่ก็อยากรู้ว่าแกจะมีปัญญาแค่ไหน”สองพี่น้องต่างท้าทายกัน
“..ถ้าอย่างนั้น  ผมจะเอามันเป็นเมียคืนนี้ก็ได้  แล้วผมจะหักอกมันเล่นทีหลัง  ดูซิพ่อกับแม่จะว่ายังไง  รักมันดีนักใช่มั้ย”
“.เรื่องของมึงไอ้เก่ง  แต่ถ้าน้องปาล์มต้องเจ็บแบบหาเหตุผลดีๆไม่เจอ  มึงซวยแน่”
“หาเรื่อง.......”เก่งขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ
“เอ่อๆ  ไปได้แล้วเดี๋ยวหลานกูจะคอยนาน”หนึ่งอดที่จะไล่ไม่ได้  ไอ้ที่อยู่ต่อปากต่อคำกับตัวเอง  ก็เพราะถ่วงเวลาไปอยากไปรับลูก
“คอยดู  คืนนี้ผมจะเอามันทำเมีย  ถึงผมจะไม่เคยนอนกับผู้ชายมาก่อน  แต่มันก็คงไม่ต่างกันนักหรอกว่ะ  กดได้ก็ขย่มเล่นหลายๆที  มันจะร้องยังไงว่ะพี่ ฮึ ฮึ..”
“..แล้วผมจะมาบอกพี่นะว่า  รสชาติมันเป็นยังไง”
“แกก็เบากับน้องมันหน่อยแล้วกัน”หนึ่งทำเป็นส่งเสริม  แต่ใจร้อนผ่าว  ไหงไม่อยากให้เป็นอย่างที่น้องชายพูดอย่างเมื่อกี้



สองเด็กน้อย  กำลังนั่งเล่นคุยกันตรงม้าหินอ่อนสีขาวใต้ร่มเงาไม้ใหญ่  โดยมีคุณครูสาวนั่งมอง ควบคุมความเรียบร้อยให้กับเด็กๆทุกคน  ที่กำลังรอผู้ปกครองมารับในตอนเย็น  สำหรับเด็กอนุบาลแห่งนี้..

“พี่ปุ๊บปั๊บ  มีขนมปังเหลือ  น้องชินอยากกินมั้ย”
“จริงเหลอ”สายตาแบ๊ว  กำลังหันมาถามเพื่อนด้วยความอยากรู้  อยากกิน
“จริงดิ  วันนี้คุณย่าใส่เป้ให้มาเยอะ  เพราะกัวพี่ปุ๊บปั๊บจะหิว”(เด็กๆยังพูดไม่ชัดกัน )
“มีอะไรบ้างละ  ให้ชินดูได้มั้ย”ชินเอามือลูบท้อง ยิ้มแฮ่ๆอย่างรอความเห็นใจ  เพราะรู้ว่าพ่อตัวเองมารับช้าเสมอ

พี่ปุ๊บปั๊บรูดซิปเป้  แหวกกระเป๋าออกมาให้เพื่อนดูอย่างใจดียิ้มแก้มพอง
“นี่ไง  คุณย่าบอกให้กินให้หมด  แต่น้าปาล์มบอกว่าไม่ให้กินเยอะ  เดี๋ยวจาอ้วน”
“ให้ชินนะ..”เด็กน้อยหยิบชิ้นพายออกมาจากกระเป๋า  อย่างลิงโลดยิ้มแก้มตุ่ย  เมื่อได้ของที่ต้องการ
“แกะให้มั้ย..”ปุ๊บปั๊บถาม พลางยื่นมือขอกลับคืนมา
“ชินแกะได้  แค่นี้เอง”พูดจบเขาก็ลงมือ  แกะห่อขนม
“ชินอยากไปบ้านคุณย่าของพี่ปุ๊บปั๊บมั้ย”
“.อยากไปจัง  แต่ว่า  ต้องถามพ่อก่อน.........”
"...อืมมม..."

“ย่า  ย่า พี่ปุ๊บปั๊บใจดีจัง ชินอยากมีย่าใจดีอย่างพี่ปุ๊บปั๊บ”
“ถ้างั้นชินขอพ่อซิ  แล้วพี่ปุ๊บปั๊บจะบอกย่าให้นะ”
“ได้ซิ...”ชินตอบแบบไม่แน่ใจตัวเอง  พลางยื่นชิ้นขนมเข้าปากอีกคำ..
“กินช้าๆก็ได้ พี่ปุ๊บปั๊บไม่แย่งหรอก  ปากเลอะหมดแล้ว”
มือน้อยๆของเขาควานหากระดาษ  เพื่อจะยื่นให้เพื่อน
“อ่ะ...กินช้าๆนะ...”
“ขอบคุณพี่ปุ๊บปั๊บนะ”ชินยิ้มร่า

“น้องปุ๊บปั๊บคะ  คุณพ่อมารับแล้วคะ”เสียงคุณครูร้องเตือน  เมื่อเห็นลูกศิษย์ตัวน้อยคุยกันจ้อแจ้  ไม่ได้สนใจคนรอบข้างเลย
“.คับ......”เขาตอบเสียงดัง
“...แต่ไม่ใช่พ่อซักหน่อย”ปุ๊บปั๊บแอบพูดเบาๆ  ส่งสายตาไปหาคนที่มายืนรอรับ

เด็กน้อยต่างหันมามองหน้ากัน  อย่างไม่ต้องนัดหมาย  ชินแววตาเศร้าลง  แต่ปุ๊บปั๊บยังร่าเริงไม่เปลี่ยนแปลง
“.ปุ๊บปั๊บกลับบ้านแล้วนาชิน”เด็กน้อยสั่งลาเพื่อนซี้พร้อมกับกอดเบาๆ
“เจอกันพรุ่งนี้นะพี่ปุ๊บปั๊บ”
“คาบ  เจอกันพรุ่งนี้นะ  พี่ปุ๊บปั๊บจะมาแต่เช้าเลย”
“ชินก็จะมาแต่เช้าเหมือนกัน  ชินจะให้พ่อมาส่งแต่เช้า  จะได้มาเล่นสนุกๆกัน”
“ให้พี่ปุ๊บปั๊บนั่งรอพ่อเป็นเพื่อนมั้ย”
“ไม่ต้องหรอก  เดี๋ยวพ่อปุ๊บปั๊บจะรอนาน”เพื่อนใหม่คิดว่าคนที่ยืนที่รถคือพ่อ
“เดี๋ยวชินไปรอพ่อกับคุณครูก็ได้”
“เอาอย่างนั้นก็ดี”สองเด็กน้อยยิ้มร่า เป็นที่เอ็นดูแกคนรอบข้าง
“บะบาย นะ”ชินยกมือขึ้นโบกลาแบบเศร้าๆ
“บ๊ายๆ.”ปุ๊บปั๊บโบกมือระวิงลาเพื่อนซี้

เด็กน้อยวิ่งเหยาะๆมายังชายหนุ่มที่กำลังยืนยิ้มกับภาพที่เขาแอบเห็น.. ภาพลูกชายที่น่ารักมันทำให้เขา  หลุดยิ้มออกมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว  ทั้งที่เขายังไม่เคยยอมรับร้อยเปอร์เซนต์  ว่าเด็กคนนี้คือเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง

หนึ่งปีผ่านไป  หนึ่งปีแล้วซินะที่เขาต้องใช้ชีวิตคู่กับคนที่เขาไม่คาดคิด  ถ้าถามว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างหลังจากที่แต่งงานกัน  แต่สิ่งที่ชัดเจนเห็นได้เต็มตาที่สุดก็คือความอิสระในชีวิตถูกริดรอนลงไป  จนเขาแทบขยับตัวทำสิ่งที่ตัวเองต้องการไม่ได้   หลังเลิกงาน  หรือแม้แต่งานไม่เสร็จ  เขาก็ต้องมารับลูกชาย  หลังจากนั้นก็ต้องมารับปาล์มที่มหาลัยอีกที (ตอนนี้ปาล์มไม่ใช่เด็กกะโปโลอย่างที่เขาคิดอีกแล้ว)  มันทำให้เขาแพลนชีวิตดูยุ่งเหยิง  ทั้งที่ว่าด้วยฐานะของครอบครัวแล้ว  ใครจะไปรับสองคนนี้ก็ได้  แต่ว่าเขาโดนบังคับจับมือชกสับเสร็จ  เขาต้องโทษตัวเอง  ที่ชีวิตยอมรับความลำบากไม่เป็น  กลัวความอยากจน  เพียงแค่โดนตัดค่าใช้จ่ายประจำเดือนออกไป  เขาก็แทบจะทำอะไรไม่ได้แล้ว  แถมเงินที่ว่าหายไปก็จะวิ่งเข้าบัญชีปาล์มอย่างอัตโนมัติ  เขาเองอยากคัดค้าน  แต่แค่จะอ้าปากร้องท้วง  พ่อกับแม่ก็หยิบท่อนไม้อุดปาก  จนเขาไม่มีปากไม่มีเสียงอะไรในบ้านอีกแล้ว  แต่ไม่รู้อะไรเหมือนกัน  ที่ทำให้เขามีน้ำอดน้ำทนมาจนถึงได้ทุกวันนี้  แบบไม่ต้องฝืนใจตัวเองนัก  

เก่งยืนมองร่างน้อยๆพยายามที่จะดึงประตูรถเองเพื่อจะเข้าไปนั่งข้างใน  เขาอดที่จะภาคภูมิใจในความเก่งเกินตัวของเด็กไม่ได้  ปุ๊บปั๊บ  ไม่เคยงอแงกับเรื่องไร้สาระ  ยกเว้นเขาอยากจะอ้อนใคร  เขาเลือกที่จะให้คนช่วย  แต่ถ้ากับใครที่เขาไม่ต้องการความช่วยเหลือ  เขาจะทำทุกอย่างเองถ้าเขาทำได้

“สวัสดีครับ”ปุ๊บปั๊บ ดึงประตูรถ อึ๊ดๆ  เพื่อให้มันเปิดด้วยแรงกะจ้อยริด  พร้อมกับเข้าไปนั่ง จับกระเป๋าเป้วางไว้ข้างหลังเรียบร้อย  โดยที่เก่งไม่ต้องช่วยอะไรเขาเลยซักนิด
“ไง  คนเก่ง  วันนี้ดูท่าทางจะอารมณ์ดีนะ”
“คับ  วันนี้ปุ๊บปั๊บเรียนร้องเพลงด้วย  จะเอาไปร้องให้น้าปาล์มฟังคืนนี้.”
“เหรอครับ  อยากฟังมั่งได้หรือเปล่าครับ”เก่งทำเป็นสนใจเอียงหูฟัง
“ไม่ร้องหรอก...”
“ทำไมละครับ”
“ไม่มีอารมณ์จะร้อง”
“อ้าวไหงงั้นละครับ..”
“แล้วเด็กคนนั้นเป็นใคร  เพื่อนใหม่เหรอ”
“ เขาชื่อชิน แฟนปุ๊บปั๊บเองคับ อุ๊บ คิคิ.”เด็กน้อยยกมือปิดปาก  พลางอุดการหัวเราะไว้ไม่ให้มันดังออกมา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า....”เก่งปล่อยก๊ากลั่น  ไม่คิดว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้
“แฟนเหรอ ฮ่า ฮ่า”เก่งหัวเราะน้ำหูน้ำตาเล็ดออกมา
ปุ๊บปั๊บหน้าหงอยหน้างอ  ก็มันเหมือนเป็นการเยาะเย้ย
“.ตลกเป็นบ้าเลยว่ะ  ไม่เคยได้หัวเราะอะไรแบบนี้มานานแล้ว”
“ตลกตรงไหนหว่า”ปุ๊บปั๊บเหลือบตามอง จะขำไปถึงไหน
“..ผู้ชายกับผู้ชายจะเป็นแฟนกันได้ไง  มันต้องเด็กผู้หญิงซิ”
“เหรอครับ”
“ปุ๊บปั๊บก็คิดว่าจะเป็นได้ไง”เขาตอบเสียงเบาๆแววตาครุ่นคิด ว่าจริงหรือหลอก
“เอาล่ะ  นั่งดีๆคาดเข็มขัดด้วยครับ  จะไปรับน้าปาล์มกัน  ตอนนี้เขาจะมานั่งรอ  เหมือนที่ปุ๊บปั๊บมานั่งรอหรือเปล่านะ”
เด็กน้อยกำลังคิดถึงหน้าน้าที่กำลังจะไปรับ  และคิดว่าจะเล่าเรื่องน้องชินให้ฟังด้วย...
“อันเน่....ยิ้มคนเดียวก็เป็น”เก่งเผลอมองเห็นเลยอดแซวไม่ได้


 
**ขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังใจ**

:pighaun:คุณเหมือนมาทิ้งระเบิดเลยง่ะ มาโปรยสะอยากเลยเชียว งานนี้ ต้องตามติดเป็นเงาเลยน่ะขอบอก เพราะรออ่านภาคต่ออยู่ อุแหม่ ชินจัง ใครกันหนอ คุณปุ๊บปั๊บ นู๋จะเดินตามคุณพ่อแต่น้อยเลยหรอลูก

**แอบมาโหวตไว้ก่อนเลยครับ แต่เนิ่นๆ  ดีไม่ดีอาจจะเข้าไปอยู่ในเล่มของคุณพ่อด้วย  เพียงแต่คงต้องทำออกเป็นสองหรือเปล่า คิคิ  อันนี้คิดไว้เล่นๆนะครับ  เพราะมีน้องถามมาอย่างนั้น เขาก็ถามว่าจะทำเป็นหนังสือเมื่อไหร่จะได้เก็บเงินไว้ซื้อ
คือลงมาตอนเดียวพอเค้าเห็นว่าเป็นเรื่องน้องตั้ม (มันกลายเป็นหนังสือในเครือมาเฟีย(น่ารัก)ไปแล้ว)
จริงๆครอบครัวพี่อาทิตย์เขาโดนพวกมาเฟียอีกกลุ่มหนึ่งเล่นงาน (ตามท้องเรื่อง  วาซ้านนน) ชีวิตคุณชายเลยหักเห  ได้มาเจอน้องตั้ม  พระเอกเรื่องนี้รับบทหนักมากถึงมากที่สุด  แถมมีโรคประจำตัว  น่าสงสารแต่เย่อหยิ่ง  ทำเป็นไม่ง้อใคร  แต่จริงๆต้องการความช่วยเหลือ  น้องตั้มจะเป็นนายเอกที่อบอุ่นไปเลย+5555  มาโฆษณาไว้  ทั้งที่ยังไม่รู้จะทำได้หรือเปล่า
ไม่รู้ รอสัญญาณไฟเขียวอย่างเดียว
*ขอบคุณทุกคนอีกครั้ง ความทุกคนที่ให้กำลังใจกันมาตลอดครับ**

**ส่วนตอนหน้า (รอก่อนนะ)  จะได้เห็นความหึงหวงของพี่เก่งที่หลุดออกมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว  เมื่อเจอน้องปาล์มเล่นงานเข้าให้แล้ว**

[NCJung]

เก่งก้อแอบน่ารักนะเนี่ย ตอนอยู่กะลูกอ่ะนะ

[taroni]

มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆ

[nemesis]

ปุ๊บปั๊บ  น่ารักอ่ะ

ิคิๆ

[tuek]

น้องปุ๊บปั๊บมีแฟนซะแล้ว
+1 นะคะ

[i1_to*pp]

ผ่านมาปีนึงยังไม่ดีขึ้นเลยนะเก่ง
ปุ๊บปั๊บน่ารักมาก มีแฟนแล้วด้วย 
+1 ค่ะ

[Killua]

ฮ่าๆๆๆ ไม่ทันไรน้องปุ๊บปั๊บมีแฟนแระ ป้าอายเลย ฮ่าๆๆๆ

[gayraygirl]

กรรม!!! ปุ๊บปั๊บหนูมีแฟนก่อนป้าได้ไงเนี่ยยยยยยยยย