-
:mc4:
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
*****************************************************************************
*ฝากอีกเรื่องน่ะครับ ซาวน์เสียงซักนิดอ่ะ อยากเขียนครับ คำเตือนเรื่องนี้ 18++....**
:mc4:
-
:z13:
-
-ตัวอย่างครับ...ถ้าไม่ดีจะได้พามันหลบๆไป-อิอิ
:mc4:
แสงไฟสลัวๆในห้องนอนยามราตรี สร้างบรรยากาศสำหรับคู่รักให้ปั่นป่วนได้อย่างดี ณ ห้องพักส่วนตัวบนตึกสูงระฟ้าของเทพบุตรสุดหล่อลากไส้เป็นที่คลั่งไคล้ของบรรดาสาวๆ คืนนี้เขามีแขกรับเชิญเป็นสาวสวยคนเดิมที่เคยมาเหยียบที่นี่ไม่กี่ครั้ง หลังจากกลับมาจากสังสรรค์กับเพื่อนฝูงเกือบทุกคืน ไม่มีคืนไหนที่เขาจะกลับมานอนตัวคนเดียว...
“.เก่ง ใบปอมีเรื่องจะบอก.........”
หญิงสาวพยายามเอามือยันใบหน้าชายหนุ่มที่กำลังหื่นขึ้น ทำท่าทำทางแสดงความงุ่นง่านสุดจะกลั้นออกมาให้เห็น...
“.เสร็จก่อนนา แล้วค่อยว่ากันที่รัก........”
ชายหนุ่มออดอ้อน เพราะกำลังมัวเมาในโลกแห่งราคะ
“..แต่ .... ใบปอรอไม่ได้แล้วค่า..........
เธออึดอัดเกินจะควบคุมคุมความรู้สึกที่เก็บไว้เต็มกลืนแล้ว.. พร้อมกับดิ้นขัดขืนเล็กน้อย เมื่อโดนฝ่ายชายโจมตีซุกไซร้เรือนร่างดั่งดอกไม้ที่สวยสะพรั่งและหอมหวน ชวนให้แมลงภู่ดมดอม..
“.ขออีกนิดน่า อย่าดิ้นซิ......”เสียงออเซาะคลอเคลีย ทำให้เธออ่อนระทวยกับคำหวานๆ
“..จุ๊บ....
“..จุ๊บ.....”
หนุ่มหล่ออายุ 20 ต้นๆ จุบพิตที่แก้มใสขาวอย่างรักใคร่..ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงที่ซอกคอเนียนลออ แล้วเลื่อนต่ำลงที่เนินอก...
“.อื่อ เก่งอ่ะ เดี๋ยวก่อนซิ....”
“..ก็พูดไปซิ.....”
“..เก่งก็ตั้งใจฟังด้วยดิ...”
“..สำคัญมากเลยหรือ ให้เวลา 30 วิ.......”เสียงทุ้มๆสั่นเครือร้องตอบ
“.......................”เธอมองหน้าชายหนุ่มอย่างลังเล พร้อมกับความกังวลที่ก้าวเข้ามาครอบนำ
“...ปอ ท้อง ค่ะ........”
“..อะไรน่ะ......”ชายหนุ่มตาเบิกโพลงเหมือนโดนทุบหัวอย่างแรง เมื่อได้ยินสิ่งที่ร้าวอารมณ์ให้เสียขึ้นมาอย่างอัติโนมัติ......
“.ท้องกับใคร........”
ชายหนุ่มพูดน้ำเสียงเชือดเฉือน พร้อมกับยันกายลุกขึ้นมานั่งห่างๆ. สีหน้าที่หยอกเย้าของเทพบุตรกลายเป็นหน้าปีศาจซาตานในชั่วพริบตา.....
“..ทะ ทำไม เก่งถามอย่างนี้ล่ะ....”
“..................”ชายหนุ่มเหลือบมองหญิงสาวอย่างดูแคลน พร้อมกับยิ้มที่มุมปากอย่างรู้ทัน..
“.เก่ง คิดอะไร.......”หญิงสาวเธอก็ช๊อคพอกันเมื่อเห็นปฎิกิริยาจากอีกฝ่ายอย่างฉับพลัน...
“.อย่าคิดใช้วิธีนี้ผูกมัดกู...........”เสียงตอบเรียบๆ แต่มันถึงกับทำให้เธอหนาวสั่น
“.นี่ กะ เก่ง...........”
“กูเจอมาเยอะแล้ว อยากได้กูเป็นผัวจนตัวสั่นนักไง กูทับมึงไม่กี่ครั้งมึงก็ท้องได้ หึ...”ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างเอื่อมระอาพร้อมกับลุกขึ้นจากที่นอน หยิบบ๊อกเซอร์ที่เพิ่งถอดทิ้งมาสวมใหม่...
“.ฮือ ฮือ.......”
เสียงร้องไห้ของเธอ ไม่ได้ช่วยให้ฝ่ายชายเมตตาหรือสงสารขึ้นแม้แต่นิด..
“.ทำไมเก่งพูดแบบนี้ เด็กคนนี้เป็นลูกของเราน่ะ......”
“.ใบปอ...........”ชายหนุ่มตรงไปจับบ่าหญิงสาวเขย่าเต็มแรง...
“..คนอย่างเธอก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นแหละ ที่อยากได้ผู้ชายรวยๆเป็นผัว แต่เสียใจด้วยนะ กูไม่ได้โง่และง่ายอย่างที่คิดไว้หรอก พรุ่งนี้กูจะเอาเงินจ่ายค่าตัวที่เธอเสียเวลา ส่วนเรื่องลูกถ้าเธอไม่อยากเป็นลิงอุ้มแตง ก็ไปเอามันทิ้ง แค่นี้ หรือเธอต้องการให้ช่วยค่าทำแท้งก็ได้นะ แล้วต่อนี้ไป ก็เลิกติดต่อกัน...”
“...กรี๊ดดดดด......”
“..ฮืออ ฮืออ....”
เสียงร้องหญิงสาวร้องไห้สะบัดหน้าอย่างบ้าคลั่ง เมื่อเจอคำพูดเสียดแทงหัวใจชนิดให้ตายกันไปข้างนึง
“..หยุด.........”
“..เพี๊ยะ........”
ชายหนุ่มรำคาญเสียงกรีดร้อง จึงต้องตบลงไปที่ใบหน้าเธอเรียกสติซักครั้ง..
“..เลว เลวยิ่งกว่าสัตว์.......”
หญิงสาวสบถด่าพร้อมด้วยใบหน้าที่มีน้ำตาพรั่งพรู แล้วลุกขึ้นเข้าไปจะบีบคอคนเคยรักตรงหน้า ให้ตายแหลกเหลวคามือ...
“...เพี๊ยะ....”
“..เพียะ......”
เธอฟาดฝ่ามือลงไปซ้ำกันติดๆ เมื่อความอดทนสิ้นสุด..
“..ไอ้หมาตัวผู้.....”เธอตะโกนด่าลั่น
“ถ้ากูเป็นหมา มึงก็หมาตัวเมียล่ะ ใบปอ เพราะร่านแร่หาแต่ผู้ชาย มึงได้กูก็เป็นเป็นคู่นอนชั่วคราวก็บุญหัวอย่างมากแล้ว ..5555.....”
“.ไม่คิดว่าปากจะเน่าได้สุดๆแบบนี้ คนอย่างแกสมควรตาย....”
“..............”ชายหนุ่มยิ้มเยาะอย่างสะใจ..
“..จำใส่หัวไว้เลยน่ะ กูไม่ใช่ไอ้โง่ที่จะให้ผู้หญิงหน้าไหนมาหลอกง่ายๆ คนอย่างมึงเจอมาเยอะแล้ว ท้องไม่มีพ่อเสือกจะมาให้กูรับ ทีทับแล้วไม่ร้อง ทีท้องแล้วร้องจะให้รีบรับ กูละเบื่อจริงๆโวย.....”
ลูกชายนักธุรกิจกิจใหญ่ บ่นอุบอย่างเบื่อหน่าย เมื่อคืนพิศวาส กลายเป็นคืนค้างในอารมณ์..... แน่นอนผู้ชายที่เพียบพร้อมทุกอย่างเช่นเขา มีเหรอที่จะไม่มีใครอยากเป็นเจ้าของ.........
“.เก็บข้าวของแล้วออกไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้ กูจะโทรหาน้องใหม่ เสียเวลากูหมด....”
“..ไอ้ชั่ว แกต้องไม่ตายดีแน่.......”
“..แล้วไง......”
ชายหนุ่มเก็บผ้าผ่อนหญิงสาวไล่เธอออกจากส่วนตัว.
“.เชิญ.....”
“โครม...........
ชายหนุ่มโยนเสื้อผ้าเธออกนอกห้องแล้วเปิดประตูให้...
“..กรี๊ดดดดดด......”
หญิงสาวทำอะไรไม่ได้ มันตึบมืดแปดด้านรับไม่ได้ เมื่อผู้ชายที่เธอรักคนนี้เปลี่ยนไปกระทันหันชนิดหน้ามือเป็นหลังท้าวได้อย่างว่องไว.....
:m25:
**
-หลายเดือนผ่านไป-
หลังจากที่พี่ปอคลอดน้องได้ไม่นาน ครอบครัวผมก็ต้องสูญเสียเธออย่างไม่มีวันกลับ เสียงเด็กร้องไห้โยเย จนบางครั้งมันก็เป็นเรื่องน่ารำคาญสำหรับคนวัยอย่างผม..
“.ไอ้ปาล์มดูหลานหน่อยซิลูก....”
“.ครับแม่.....”
แทนที่ผมจะได้เล่นกับเพื่อนกลับต้องมาเลี้ยงหลานตัวเล็กๆ แถมร้องเสียงดังหนวกหูอีกต่างหาก...
“...แม่ไอ้หนูนี่พ่อมันเป็นใครอ่ะแม่...”ผมตะโกนถามแม่ แต่ไม่รู้กี่มันกี่ร้อยครั้งแล้ว กับคำถามเดิม หรือว่าแม่รู้แต่ไม่บอกผม เพราะมันข้องใจมาตลอด
“.จะถามทำไมล่ะปาล์ม แค่นี้แม่ก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไหนแล้ว ส่งมันไปเรียนแทนที่จะได้ปริญญา กลับได้หลานมาให้เลี้ยงแทน แถมแม่มันก็ใจร้ายเอาตัวรอดคนเดียวทิ้งลูกเอาไว้ให้ดูต่างหน้า....”
“..สงสัยต้องเลี้ยงกันอีกยาวเลยแม่....”
“.มันก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว ว่าแต่ปาล์มจะช่วยแม่เลี้ยงหลานหรือเปล่า...”
ผมได้แต่ยิ้มกับคำถามของแม่
“.มันไม่มีพ่อแม่แล้ว ผมเป็นพ่อมันแทนได้มั้ยแม่...”ผมถามเล่นๆสนุกๆ เมื่อเรื่องเศร้ามันผ่านไปแล้ว สิ่งที่ครอบครัวผมต้องทำต่อ คือเลี้ยงดูเด็กคนนี้ให้เติบโตอย่างแข็งแรง...
“..จะดีหรือลูก....”
“แล้วแต่แม่ซิครับผม สงสารไอ้หนู ถ้าโตมาแล้วไม่มีพ่อ....”
“..ตามใจละกัน ก็ดีไอ้หนูมันจะได้มีพ่อกับเขา ฮ่า ฮ่า......”
“..แม่เห็นดีด้วยใช่มั้ย....”
“.............”หญิงชราพยักหน้ารับอย่างเป็นใจ...
ขณะที่ผมกำลังเลี้ยงหลานตัวน้อยๆอย่างอารมณ์เอ็นดูเด็ก เสียงตึงตังก็วิ่งเข้ามาในบ้าน.......
“..ไอ้ปาล์ม............”
“..ไอ้ปาล์มโว้ย............”
“..มีอะไรว่ะ... ทำหน้าอย่างกับเจอผี....”ผมอุ้มหลานแนบขึ้นกับอกอย่างชำนาญ หลังจากที่ช่วยแม่เลี้ยงมาได้ซักพัก..
“...คือกูได้ยินพวกไอ้ปอมมันนินทาว่าพี่มึง ก็เลยอึดอัดว่ะ มันพูดเสียๆหายๆ เหมือนมันเป็นเรื่องร้ายแรงขั้นโทษประหาร...”
“....มันว่าไงว่ะ...”
“..พี่มึงมันแร่ด ร่านจนท้องไม่มีพ่อแบบนี้ บลาๆๆ...”ไอ้โอ๊ตมันใส่อารมณ์ในการว่า เหมือนมันออกมาจากปากมันเอง..
“........ผั๊วะ....”
“..โอย... มึงชกกูทำไมว่ะ....”
“.กูโมโห ใครแม่งว่าพี่กูว่ะ...”
“..แล้วมึงต่อยกูนี่น่ะ...”
“.แล้วจะให้กูไปต่อยใคร....”
“..ปาล์ม พอได้แล้วน่ะลูก ตั้งแต่มีเรื่องนี้เกิดขึ้น ปาล์มชกต่อยกับเพื่อน จนเลิกคบกันไปหลายคนแล้วน่ะ”
“...ใครให้มันปากเสียละแม่ มันต้องสั่งสอน...”ผมพูดอย่างโกรธแค้นเมื่อนึกถึงโดนล้อเรื่องครอบครัวที่ย่ำแย่..
“....ไม่มีใครไม่ถูกนินทาหรอกลูก ใจเย็นๆทุกปัญหามีทางออก...”
“...ผมไม่เท่าไหร่ แต่อย่าให้มันมาว่าหลานผมละกัน ผมจะชกมันให้เลือดอาบ มันไม่ได้เป็นผมนี่มันไม่รู้หรอกว่าครอบครัวเราบอบช้ำแค่ไหน กับสายตาสังคมรอบข้าง เหมือนพี่ปอไปฆ่าคนมาแล้วติดคุกอย่างนั้นแหละ.....”
“....กินข้าวกันโอ๊ต แล้วก็หยุดหัวรุนแรงซะบ้างน่ะเรา....”
ด่าจบ แม่ก็เข้ามารับหลานไปจากอ้อมแขนผมอย่างใจเย็น
“...ตอนนี้ใบปอก็ไม่อยู่แล้ว ทุกคนจะใจร้ายกับเขาไปถึงไหน...”แม่ผมอุ้มหลานไปหลังบ้าน ทิ้งให้ผมกับไอ้โอ๊ตเพื่อนรัก 1 เดียว กินข้าวด้วยกันอีกมื้อ....
-เพิ่มเติมให้กับบทใหม่เพิ่งเขียนเสร็จครับ.-
:t3:
-
ดูท่าแล้ว...ไอ่คุณเก่ง มันจะเลวกว่าไอ่คุณต้นอีกวุ้ย -*-
ตอนแรกยังทับหญิง...แต่จะเปลี่ยนใจมาทับชายได้ไงหว่า????
อยากรู้แล้วสิ...ว่านายเอกของเราจะมาในรูปแบบไหน...
เค้าว่านะฮะไรท์เตอร์...อยากได้นายเอกร้าย ๆ บ้างอะไรบ้าง...แบบว่าเอามาปราบพยศไ่อ่คุณเก่งงี้...คริคริ
พีเอส ,, แอบคิดว่า...นายเอกจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับใบปอหรือเปล่าหว่า????...คริคริ >//////<
+1 ต้อนรับเรื่องใหม่ให้ไรท์เตอร์ด้วยฮับป๋ม *0*
-
มาอีกล่ะ พระเอกของเก่า เฮ้อออ...
ไอ้คนนี้ ขอให้มันไม่ตายดีเหมือนผู้หญิงเค้าเเช่ง หุหุ
นายเอกร้ายๆอ่ะ เห็นด้วยกะรีบน
-
อ้าว......พระเอกเหรอคิดว่าเป็น.....( หึ หึ หึ ไม่พูดดีกว่ากลัวหลบตรีนไรท์เตอร์ไม่ทัน :laugh:)
เปิดตัวพระเอกได้เป็นสุภาพบุรุษน่าโดนยำตรีนมาก :laugh:
พระเอกเลวนายเอกเลวแค่ไหนก็รับได้ขอแต่อย่าดราม่านานเป็นพอ :sad4:
-
อยากได้นายเอกร้ายๆกว่าพระเอกอ่ะ
เจอแต่พระเอกเลวๆร้ายๆมาเยอะแล้ว
อยากเจอแบบนายเอกร้ายกว่ามั่งอ่ะ o13
-
-แนะนำเพิ่มเติมนะครับ
เรื่องนี้ พี่เก่ง VS น้องปาล์ม
รับรองทั้งร้ายยยยยยย ทั้งแรงงงงงงง แน่นายเอกเรื่องนี้ ฟาดฟันกันมันส์ไปข้างแน่... อิอิ
-ว่าแต่จะมีเพื่อนๆให้กำลังเยอะๆหรือเปล่าน่ะ ถ้ามีเยอะ จะรีบเข็ญมาส่งให้อีก อันนี้ลองดูก่อนครับ ขอบคุณที่มาแวะชมน่ะ
:L2: :pig4:
-
เอาๆๆ Winer แต่งต่อน๊าาา
ท่างทางจะมันส์ นายเอกแรงงๆ พระเอกร้ายๆๆ แหม...เข้ากันดีจริง o13
ปล.ไม่แต่ง ทิว-วุ้นต่อแล้วจริงรือ??
-
มาตอนรับเรื่องใหม่ของคุณ Winer ด้วยคน พระเอกท่าจะเลว ขอนายเอกแรงๆเลยค่ะ
น้องปาล์มต้องเป็นพี่น้องกะใบปอแน่เลย
-
จิ้มเรื่องใหม่่่
พระเอกร้่ยกว่าเดิมเปล่าเนี่ย
แร๊งมากกกกกกกกกกกกกกกกก
-
เรื่องใหม่
พระเอกร้ายนายเอกแรง
+1ต้อนรับเรื่องใหม่ค่า
-
แรงมากกกกกกกกกกกกกกกกก
ความชั่ว
-
โอ๊ย เลวอีกแล้ว ขอนายเอกร้ายแบบภูมิบุญน่ะ ไม่เอาแบบพีน่ะนางเอกเกิ๊นที่ทนเพราะรักพีหรอก 55
-
ร้ายขนาดนี้ให้โดนบ้างสักที สองทีก็ดีน่ะ o18
-
พระเอกเลวจริง ๆ
ขอนายเอกร้าย ๆ มาปราบล่ะกัน o18
-
โหย ไม่อยากบอกเลย นิสัยเลวอ่ะ ผู้ชาย ชิส์
ว่าแต่ว่า ไรเตอร์ มาอัพเรื่องนี้ก็อย่าดองเรื่องโน้นนะ
+1 เป็นกำลังใจให้สำหรับเรื่องใหม่ค่ะ
-
โอ้ย!!!! ใจสั่น เนื่อเต้น ใจมันหวิวๆไงไม่รู้ คืออยากอ่านอ่ะ อยากอ่านนน!!!!!!!
+1 รับเรื่องใหม่winer จ้า
-
โหย... น้อง winer ฟิตอ่ะ..
แต่งพร้อมๆ กันทีเดียว 3 เรื่องกันเลย... :กอด1:
ป๊าด... เทพมว๊ากๆๆ
เอาไปเลย ให้น้อง winer +2 (+1 คงไม่เพียงพอกับฟามเทพ.. เหอๆๆ) o13
เชียร์ตลอด ตลอด ทุกเรื่องค่า... :bye2:
-
ว๊าวววววววววววว
ดูท่าน่าจะสนุก
รอติดตามอยู่คร๊าบบบบบบบบ
-
เรื่องใหม่เลวได้จัยจริงๆๆ
:L2: :L2: :L2:
-
โหยคิดดีแล้วเหรอเอาเก่งมาเป็นพระเอกเนี่ย
สงสัยจะเลวโครตๆๆ นายเอกจะเป็นกรณ์ป่าวเนี่ย
-
ร้ายอย่างนี้นะ ต้องหลงรักนายเอก แล้วนายเอกไม่รักตอบ หรือว่านายเอกได้แล้วทิ้ง อย่างนี้ถึงสะใจ 555
-
ประโยคนี้พิมพ์ตกรึเปล่าคะ
“.ไม่คิดว่าปากจะเน่าได้สุดๆแบบนี้ คนอย่างแกสมตาย....”
“...ผมไม่เท่าไหร่ แต่อย่าให้มันมาว่าหลานผมละกัน ผมจะชกมันให้เลือดอาบ มันไม่ได้เป็นผมนี่มันไม่รู้หรอกว่าครอบครัวเราบอบช้ำแค่ไหน กับสายตาสังคมรอยข้าง เหมือนพี่ปอไปฆ่าคนมาแล้วติดคุกอย่างนั้นแหละ.....”
น่าสนุกดีค่ะ คราวนี้คงเลวกว่าคุณต้นเยอะ 555 คุณกลายเป็นแค่เด็กเอาแต่ใจไปเลย
แล้วมาต่ออีกนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
ประโยคนี้พิมพ์ตกรึเปล่าคะ
“.ไม่คิดว่าปากจะเน่าได้สุดๆแบบนี้ คนอย่างแกสมตาย....”
“...ผมไม่เท่าไหร่ แต่อย่าให้มันมาว่าหลานผมละกัน ผมจะชกมันให้เลือดอาบ มันไม่ได้เป็นผมนี่มันไม่รู้หรอกว่าครอบครัวเราบอบช้ำแค่ไหน กับสายตาสังคมรอยข้าง เหมือนพี่ปอไปฆ่าคนมาแล้วติดคุกอย่างนั้นแหละ.....”
น่าสนุกดีค่ะ คราวนี้คงเลวกว่าคุณต้นเยอะ 555 คุณกลายเป็นแค่เด็กเอาแต่ใจไปเลย
แล้วมาต่ออีกนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
--ครับเดี่ยวจะแก้ให้ครับผม จริงๆทวนหลายรอบแล้วแต่ไม่เห็น อันไหนหลุดก็บอกได้ครับ-
-ถ้าลงจริง จะเกลาสำนวนให้สวยกว่านี้ อันนี้รีบ-อยากแนะนำตัวอย่าง..55-- เป็นคนใจร้อนตามนิสัย..55- ขอบคุณครับ
-
เหอๆๆๆๆๆๆๆ ดูท่าทางเรื่องนี้ได้เสียเลือดกันหลายยกล่ะครับพี่น้อง....มาต่อเร็วๆ นะครับ Writer อย่าปล่อยให้รอนาน อิอิ :haun4:
-
ว้าววววว ดันให้เรื่องใหม่คร๊าบบบบบบบบบบบ ขอนายเอกแบบแรงๆ น้าาา หุหุ
-
เจิ่มเรื่องใหม่คร่าา
พระเอกเองวินเนิร์นี่มีดีบ้างปะเนี่ยยย ร้ายทู๊กกกกคนเลย
พระเอกร้อยไม่ว่า แต่ขอนายเอกแรงกว่าละกัน ฮ่าๆๆๆๆ
-
:z2: :z2:
-
ชอบบบบบ
พระเอกเลววววว
555
-
o13
-
เข้ามาเป็นกำลังใจค่า น่าสนุกอีกแล้ว
-
พระเอกเลวได้ใจ
+ 1 ไปโลดขอรับ :a1:
-
เรื่องนีร้พระเอกเลววววววววววววววววจริงๆ
-
พระเอกเลวๆ อย่างนี้
ต้องเจอนายเอกแรงๆ ถึงจะสมกัน :laugh3:
-
ชอบ ๆ รอติดตามครับ
-
เออ เริ่ส!!! พระเอกเป็นผู้ชายห่วยๆ ^ ^~
-
ร้อนแรง..อย่างร้อน
-
มีเรื่องใหม่อีกแล้ว เรื่องนี้คงมันหยดติ๋ง
ชักแอบปันใจให้เรื่องนี้มากกว่าเจ้าพ่อมาเฟียซะแล้ว :laugh:
จองที่ไว้ 1 ที่นะคะ
:กอด1:
-
โอ้ว
พระเอกร้าย นายเองอารมณ์ร้อน
ดูท่าจะสนุกนะครับ
จะคอยติดตามนะครับ
-
มาให้กำลังใจแล้วจ้า รีบเข็นมาโลด อิ..อิ
แต่พระเอกชั่วมาก...................................................
เลวได้อีกอ่ะ
-
เชรี่ย เกลียดนายเอก ให้เดา ปาล์มแมร่งเป็นพระเอก จับกดเลย
ฟันแล้วทิ้ง
-
เก่งเลววว
ว่าแต่นายเอกเราจะเจอกับพระเอกยังไงนะ
อยากรู้แล้วสิ
:m31:
-
:mc4: รีบจัดมาเลยคับ
เข็นมาเลย เยอะยิ่งดี
อยากเห็นความแรงของน้องปาล์ม
ว่าจะจัดการปราบพระเอกยังไง (พระเอกมันเลวได้ใจจริงคับ)
:กอด1: Winer เป็นกำลังใจนะคับ
-
จองที่เหมาะๆไว้นั่งรอนอนรอตอนต่อไป
ไอ้พี่เก่งเจอกับน้องปล์มเมื่อไร ต้องมันส์แน่ๆ
-
พระเอกเปิดตัวมาอย่างสุภาพบุรุษเลยแฮะ - -*
นายเอกก็ท่าทางจะแรง
เละแน่ๆ 55+ ได้มันส์กันก็คราวนี้แหละ
ติดตามๆ อ่านทุกเรื่องเลย
อ่านๆๆๆๆๆๆๆ
มาต่อเร็วๆนะครับผม
-
:pighaun:มาครั้งแลก ก้อเลือดสาดเลย สงสัยคงต้องรออ่านกันอย่างมีความหวังละครับ :fire:
-
ชอบอะ ฉึกๆ
-
ตามมาจิ้มเรื่องใหม่ค่าใ
ชอบเรื่องแนวนี้ 555 พระเอกเลวอีกล่ะ
แต่ถ้านายเอกแรงก็เจ๊ากันไป
รออ่านทั้งเรื่องนี้ทั้งคู่พ่อเรื่องโน้นด้วยนะคะ
-
เรื่องใหม่พี่วินเนอร์ แต่เปิดเรื่องก็น่าติดตามอ่านอย่างมากแล้ว
-
รออ่านค่า :L2:
-
ตามมาจิ้มเรื่องใหม่
ชอบเรื่องแนวนี้ น่าหนุกดี พระเอกเลวอีกล่ะจะตีตามชมมมมน้าคร้า
:mc4: :pig2:
-
แนวนี้แบบว่าของโปรดเลย อิอ
เป็นกำลังใจให้วินเนอร์นะคับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
+1 เป็นกำลังใจให้ค่า
รอตอนต่อไปนะ
-
สนับสนุนให้เรื่องนี้นายเอกร้ายๆๆมากๆๆเลยค่า
ไม่งั้นปราบไอ้คุณเก่งไม่อยู่แน่
เอาเก่งร้ายมาเอาคืนเท่าตัวเลย 555+
-
พระเอกแรงจริงๆ ตามมาอ่านเรื่องใหม่ :mc4:
-
โอ้โห
พี่นายเอกอีก
ซวยไปไหน
จะล้างแค้นเลือดสาดหรือเปล่าเรื่องนี้
-
ไม่รู้จะติชมยังไงอ่ะค่ะพี่วินเนอร์ เพราะแต่งยังไงมาก็ชอบอยู่ดีตั้งแต่เห็นพล๊อตแล้วจ้า
แค่อยากจะกรี๊ดดังๆ :z1: กับบทพระเอกเลวๆกับนายเอกแรงๆแบบนี้ ชอบจัง !!
จะรับเป็นพ่อเค้าระวังจะกลายเป็นแม่แทนเน้ออ :m20:
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองเรื่องในตอนนี้เลย เอามาลงเร็วๆน๊าค๊ะ o13
-
-อิอิ ว่าไปเรื่องนี้ก็มีเพื่อนๆ อยากอ่านเยอะเหมือนกันน่ะ ดีใจที่เขียนก็มีคนมาต้อนรับกันอย่างอบอุ่น..55 แต่ไม่รู้คนเขียนจะรังสรรค์ออมาได้สมใจอยากของรีดเดอร์หรือเปล่าไม่รู้...ช่วงนี้ไฟมันลดลงอิอิ เพราะงานมันเยอะก็เลยทำให้เวลาเขียนลดลงเหลือน้อยเข้าไปอีก แถมนอนน้อยเพราะทำงานไม่เป็นเวลา แบบว่าปรับตัวยังไม่ได้..55
-ถ้าอย่างนั้นฝากด้วยครับ o1 o1 o1 คือยังไม่เคยเขียนนายเอกแรงๆ เรื่องนี้ขอฉีกกกกกกไปเลยน่ะครับ...
-รับรองจะต้องโดนใจ เพื่อความสมบูรณ์อีกนิด ขออธิบายว่า.. พระเอกจะเป็นคน 2 บุคลิกครับ ต่อหน้าผู้ใหญ่ พ่อแม่อะไรอย่างนี้ จะดูอบอุ่น สงบเสงี่ยม ทำตัวดี...... แต่ลับหลังจะเป็นคนละคนไปเลย ...เรื่องนี้พระเอกมีพี่ชายอีกคน หน้าตาคล้ายกันๆ....
-มาแนะนำคงไม่ว่ากันน่ะที่ยังไม่ได้ลงเนื้อ..555 แบบว่ากำลังเขียนเรื่องคุณพ่ออยู่ แถมเดี๋ยวก็ต้องไปทำงานอีกแล้ว..55
-
โอ้! นายเอกแรงๆ
ชอบบบบบบ^^
-
:z2: รอทั้งสองเรื่องค่ะพี่วินเนอร์
-
ตามมาชมด้วยคนค่ะ เรื่องเก่ายังตามอ่านไม่จบดี
ตามมาเรื่องใหม่ด้วย ชอบค่ะ พระเอกแรง
และท่าทางนายเอกก็แรงพอกัน สมน้ำสมเนื้อดีค่ะ
-
:z6:ชอบแบบนี้นะครับ เรื่องแรงได้ใจดีมาก :beat:
-
มาติดตามเรื่องใหม่ :กอด1:
-
ขอตามมาอ่านด้วยคนครับ
-
มารอด้วยอีกคน
ไปอ่านคู่คุณพ่อก่อนนะคะ ตอนใหม่ อิอิ
-
เชียร์ปาล์มเป็นพระเอกนะ ฮ่าๆๆ บ้าไปละ
-
พระเอกมีพี่หรอ...
แล้วพี่เคะใช่มะ
ประมาณว่า ปาร์มเข้าใจผิด(เนื่องจากหน้าคล้ายกัน)
แล้วกดคุณพี่เข้าไรงี้
555+
ไม่ใช่ละ
เดี๋ยวจะ3p
-
ดำลังจะบอกว่า ขอ ซอฟท์ๆ
ฮ่าๆๆ แต่เปิดเรื่องมาก็ ซอฟท์ไม่ได้แล้วนะะ
งื้อออออ
ลุ้นนนนนนนน
ใครเป็นพระเอกนะ พี่เก่งเหรอ???
ปาล์ม สู้ๆ !!
-
ว้ายยยย......ยกมือขอเข้ามาอ่านด้วยคนทันไหมคะ (ช้าไปหน่อยไหม)
แต่นะพระเอกแบบว่ามาเป็นตัวกินไก่กันเลยทีเดียว เอ๊ะหรือมันเป็นนายเอกหว่า
:pig4: writer คะ
-
:mc4: :mc4:
-ปรับปรุงใหม่เยอะทีเดียว ลงให้เต็มขั้นไปเลยครับ-
(......1......)
แสงไฟสลัวๆในห้องนอนยามราตรี สร้างบรรยากาศสำหรับคู่รักให้ปั่นป่วนได้อย่างดี ณ ห้องพักส่วนตัวบนตึกสูงระฟ้าของเทพบุตรคาสโนวาเป็นที่คลั่งไคล้ของบรรดาสาวๆ คืนนี้เขามีแขกรับเชิญเป็นสาวสวยคนเดิมที่เคยมาเหยียบที่นี่ไม่กี่ครั้ง หลังกลับมาจากสังสรรค์กับเพื่อนฝูงเกือบทุกคืน ไม่มีคืนไหนที่เขาจะกลับมานอนตัวคนเดียว...
“.เก่ง ใบปอมีเรื่องจะบอก.........”
หญิงสาวพยายามเอามือยันใบหน้าชายหนุ่มที่กำลังหื่นขึ้น ทำท่าทางแสดงความงุ่นง่านสุดจะกลั้นออกมาให้เห็น...
“.เสร็จก่อนนา แล้วค่อยว่ากันที่รัก........”
ชายหนุ่มออดอ้อน เพราะกำลังอยู่ในอารมณ์เริงรักแห่งโลกราคะ
“..แต่ .... ใบปอรอไม่ได้แล้วค่า..........”เธอยังยืนยันที่จะบอกตอนนี้
เธออึดอัดเกิน จะควบคุมความรู้สึกที่เก็บบ่มไว้เต็มกลืนหลายวันแล้ว.. พร้อมกันนั้นก็ขยับตัวขัดขืนเล็กน้อย เมื่อโดนฝ่ายชายโจมตี ซุกไซร้เรือนร่างดั่งดอกไม้แรกแย้มแบ่งบานสะพรั่งหอมหวน ชวนให้แมลงภู่ดมดอม..
“.ขออีกนิดน่า อย่าดิ้นซิ......”เสียงออเซาะคลอเคลีย ทำให้เธออ่อนระทวยกับคำหวานๆ แต่สิ่งที่อึดอัดในใจมันมีมากกว่าสิ่งใดๆ
“..จุ๊บ....
“..จุ๊บ.....”
หนุ่มหล่ออายุ 20 ต้นๆ จุบพิตที่แก้มใสขาวอย่างรักใคร่..ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงที่ซอกคอนวลเนียน แล้วเลื่อนต่ำลงที่เนินอกตูมขาวผ่อง
“.อื่อ เก่งอ่ะ เดี๋ยวก่อนซิ....”
“..ก็พูดไปซิ.....”
“..เก่งก็ตั้งใจฟังด้วยดิ...”
“..สำคัญมากเลยหรือ ให้เวลา 30 วิ.......”เสียงทุ้มๆสั่นเครือร้องตอบ แบบไม่มต้องงการให้อะไรขัดจังหวะในเวลานี้
“.......................”เธอมองหน้าชายหนุ่มอย่างชั่งใจ พร้อมกับความกังวลที่ก้าวเข้ามาครอบงำ แม้ว่าสิ่งที่พูดออกไปผลออกมาอย่างไรเธอก็พยายามทำใจยอมรับ...
“...ปอ ทะ ท้อง ค่ะ........”ความอดทนมานานแสนนาน สำหรับเธอสิ้นสุดเมื่อหลุดคำนี้ออกมา
เก่งสะดุด ใบหน้าและมือเริ่มขยับหนี จากเรือนร่างของเธอ
“..อะไร เธอพูดว่าอะไร..........”ชายหนุ่มตาเบิกโพลงเหมือนโดนทุบหัวอย่างแรง เมื่อได้ยินสิ่งที่ร้าวอารมณ์ให้เสียขึ้นมาอย่างอัติโนมัติ......
“.ท้องกับใคร........”
ชายหนุ่มพูดน้ำเสียงเชือดเฉือน พร้อมกับยันกายลุกขึ้นมานั่งห่างๆ. สีหน้าที่หยอกเย้าของเทพบุตรกลายเป็นหน้าปีศาจซาตานในชั่วพริบตา.....
“..ทะ ทำไม เก่งถามอย่างนี้ล่ะ....”
“..................”ชายหนุ่มเหลือบมองหญิงสาวอย่างดูแคลน พร้อมกับยิ้มที่มุมปากอย่างรู้ทัน..
“..ต้องการอะไร.....”
“.เก่ง คิดอะไร.......”หญิงสาวเธอก็ช๊อคพอกันเมื่อเห็นปฎิกิริยาที่เปลี่ยนกระทันหัน...
“.อย่า คิด ใช้ วิธีนี้ผูกมัดกู...........”
เสียงตอบเน้นๆ ยิ่งทำให้สาววัยไม่ถึง 20 เครียดหนัก
“.นี่ กะ เก่ง...........”
“กูเจอมาเยอะแล้ว อยากได้กูเป็นผัวจนตัวสั่นนักไง กูทับมึงไม่กี่ครั้งมึงก็ท้องได้ หึ...”ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างเอื่อมระอาพร้อมกับลุกขึ้นจากที่นอน หยิบบ๊อกเซอร์ที่เพิ่งถอดทิ้งมาสวมใหม่...
“.ฮือ ฮือ.......”
เสียงร้องไห้ของเธอ ไม่ได้ช่วยให้ฝ่ายชายเมตตาหรือสงสารขึ้นแม้แต่นิด.. แต่กลับสร้างความเบื่อหน่ายน่ารำคาญเข้าไปอีก
“.ทำไมเก่งพูดแบบนี้ เด็กคนนี้เป็นลูกของเราน่ะ......”
“.ใบปอ...........”ชายหนุ่มตรงไปจับบ่าหญิงสาวเขย่าเต็มแรง...
“..คนอย่างเธอก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นแหละ ที่อยากได้ผู้ชายรวยๆเป็นผัว แต่เสียใจด้วยนะ กูไม่ได้โง่และง่ายอย่างที่คิดไว้หรอก พรุ่งนี้กูจะเอาเงินจ่ายค่าตัวที่เธอเสียเวลา ส่วนเรื่องลูกถ้าเธอไม่อยากเป็นลิงอุ้มแตง ก็ไปเอามันทิ้ง แค่นี้ หรือเธอต้องการให้ช่วยค่าทำแท้งก็ได้นะ แล้วต่อนี้ไป ก็เลิกติดต่อกัน กูเกลียดเด็ก และกูก็ไม่มีวันเชื่อว่าไอ้ตัวที่อยู่ในท้อง มันเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของกู...”
“.........มึงกับเพื่อนกูก็สนิทสนมกันดีใช่น้อย เห็นเล่นหูเล่นตาแพรวพราวใส่มันบ่อยๆ อย่าบอกว่าพวกมึงไม่มีอะไร คนอย่างกูให้มึงได้เป็นเพียงของเล่นเท่านั้นแหละใบปอ จำใส่หัวให้ดี...........”
“...กรี๊ดดดดด......”
“..ฮืออ ฮืออ....”
เสียงร้องหญิงสาวร้องไห้สะบัดหน้าอย่างบ้าคลั่ง เมื่อเจอคำพูดเสียดแทงหัวใจชนิดให้ตายกันไปข้างนึง
“..หยุด.........”
“..เพี๊ยะ........”
ชายหนุ่มรำคาญเสียงกรีดร้อง จึงต้องตบลงไปที่ใบหน้าเธอเรียกสติซักครั้ง..
“..เลว เลวยิ่งกว่าสัตว์.......”
หญิงสาวสบถด่าพร้อมด้วยใบหน้าที่มีน้ำตาพรั่งพรู แล้วลุกขึ้นเข้าไปจะบีบคอคนเคยรักตรงหน้า ให้ตายแหลกเหลวคามือ...
“...เพี๊ยะ....”
“..เพียะ......”
เธอฟาดฝ่ามือลงไปซ้ำกันติดๆ เมื่อความอดทนสิ้นสุด..
“..ไอ้หมาตัวผู้.....”เธอตะโกนด่าลั่น
“ถ้ากูเป็นหมา มึงก็หมาตัวเมียล่ะ ใบปอ เพราะร่านแร่หาแต่ผู้ชาย มึงได้กูก็เป็นเป็นคู่นอนชั่วคราวก็บุญหัวอย่างมากแล้ว ..5555.....”
“.ไม่คิดว่าปากจะเน่าได้สุดๆแบบนี้ คนอย่างแกสมควรตาย ลูกตัวเองแท้ๆรังเกียจอย่างกับหมูกับหมา สัตว์มันยังรักลูกมัน แต่มึง...ไอ้เดรัจฉาน กูขอแช่งให้มึงมีเมียเป็นผู้ชาย เป็นตุ๊ด เป็นกะเทยเลย มึงจะได้ไม่ต้องมีลูกเต้าสืบสกุล....”
“.ใบปอ มึงจะมากไปแล้วน่ะ..............”ชายหนุ่มตวาดลั่น. เมื่อเจอคำด่าสะเทือนใจ...
“..มึงแช่งกูเหรอ....”เก่งถลึงตา เงื้อมือจะตบซ้ำ
“..เออ กูขอแช่งมึงไอ้สารเลว คนชั่วไม่มีจุดจบดีแน่....”
“...มึงนี่น่ะ น่าตบให้ชักดิ้นตายไปเลย....”ชายหนุ่มขบกรามจนเจ็บ
แต่เขาก็สะกดอารมณ์ไม่ทำตามใจตัวเอง ลดมือลงอีกครั้ง “..จำใส่หัวไว้เลยน่ะ กูไม่ใช่ไอ้โง่ที่จะให้ผู้หญิงหน้าไหนมาหลอกง่ายๆ คนอย่างมึงเจอมาเยอะแล้ว ท้องไม่มีพ่อเสือกจะมาให้กูรับ ทีทับแล้วไม่ร้อง ทีท้องแล้วร้องจะให้รีบรับ กูละเบื่อจริงๆโวย.....”
“ฮือ ฮือ.........”ใบปอปิดหน้าปิดตาร้องให้อย่างหมดอาลัยตายอยากในชีวิต เมื่อนึกถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายหน้า
ลูกชายนักธุรกิจกิจใหญ่ ยืนบ่นอุบอย่างเบื่อหน่ายที่ริมระเบียง เมื่อคืนนี้ กลายเป็นคืนค้างคาในอารมณ์พิศวาส ไม่ได้ระบายสิ่งที่ร้อนระอุออกมา..... แน่นอนผู้ชายที่เพียบพร้อมทุกอย่างเช่นเขา มีเหรอที่จะไม่มีใครอยากเป็นเจ้าของ......... หลังจากที่ยืนระบายอารมณ์ให้เย็นลงอีกนิด เขาเดินย้อนกลับ....
“.เก็บข้าวของแล้วออกไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้ กูจะโทรหาน้องใหม่ เสียเวลากูหมด....”
“..ไอ้ชั่ว แกต้องไม่ตายดีแน่.......”
“..แล้วไง......”
“..แก........”
“..หาที่เหมาะๆวางไข่ตัวเองเถอะ แล้วไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก เรียนปีหนึ่ง เสือกท้องอีก กูเป็นพ่อเป็นแม่ไม่รู้จะเอาหน้าไปวางไว้ที่ไหน....”
“..ฉันจะฆ่าแก..........”ใบปอทำท่าจะพุ่งเข้าหา....
“..โอ๊ะ........”เธอยกมือกุมท้อง..... สีหน้าบูดเบี้ยว.....
“.สมน้ำหน้า อยากคิดไม่ดีกับกูสวรรค์ถึงลงโทษมึง.....”
“..โอ๊ะใบปอทิ้งตัวลงที่นอน.......”
“..อย่ามาสำออยใบปอ เก็บของของเธอแล้วออกไปจากห้องนี้ซะ....”ชายหนุ่มเก็บผ้าผ่อนหญิงสาว แล้วไล่เธอออกจากห้องส่วนตัว.
“.........................”หญิงสาวมองด้วยสายตาโกรธแค้น....
“.เชิญ.....”เก่งกระแทกเสียงแข็งไล่
“..เร็ว อย่าอู้อี้ กูรำคาญ..........”เก่งพูดอย่างเหลือทน
“โครม...........
ชายหนุ่มโยนเสื้อผ้าเธอโยนออกนอกห้องแล้วเปิดประตูเชิญ.......
“..กรี๊ดดดดดด......”
“....ถึงฉันจะเป็นผี ฉันก็จะมาหักคอแก ไอ้นรกส่งมาเกิด......”
หญิงสาวทำอะไรไม่ได้ มันตึบมืดแปดด้านรับไม่ได้ เมื่อผู้ชายที่เธอรักคนนี้เปลี่ยนไปกระทันหันชนิดหน้ามือเป็นหลังท้าวได้อย่างว่องไว.....
ใบปอ พยายามประคับประคองสภาพที่ร่างกายและจิตใจที่บอบช้ำย่ำแย่พอกัน กลับห้อง ตอนนี้เธออยากโดดตึกหรือโดดสะพานให้มันตายไปเลยข้างนึง ไม่คิดว่ามันเป็นการผิดพลาดครั้งใหญ่ในชิวิตเธอ ยอมรับว่าต้องการจะตีตราจองผู้ชายคนนี้ ยามรักทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้มันก็เป็นสีชมพู ได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี ทำให้ขาดการยับยั้งช่างใจ จนพลั้งเผลอ แต่วันนี้เป็นบทเรียนใหญ่ที่ติดตัวเธอไปตลอดชีวิต กับคนที่จะกำลังจะลืมตาดูโลกคนนี้ล่ะ เธอจะทำอย่างไร........
**
-หลายเดือนผ่านไป-
หลังจากที่พี่ปอคลอดน้องได้ไม่นาน ครอบครัวผมก็ต้องสูญเสียเธออย่างไม่มีวันกลับ ท่ามกลางเสียงติชินนินทาครอบครัวของผมดังระงมไปทั่วซอย หรือไม่ก็อาจเป็นทั้งอำเภอก็ได้มั้ง ดั่งนั้นครอบครัวผมจึงต้องอดทนเพื่อจะอยู่บ้านตัวเองให้ได้ ยังดีที่แม่ทำเป็นหูทวนลมกับเรื่องเหล่านั้น ทำให้ผมสบายใจได้ปะเลาะนึง....
...แต่สำหรับผมแล้วใครหน้าไหนมาพูด ถ้าเป็นวัยเดียวกัน ผมจะไม่มีวันยอมที่จะมันดูแคลนกันง่ายๆ มันต้องเอาเลือดออกซักตั้ง แต่ก็ใช่ว่าคนอื่นจะให้ผมทำง่ายๆ นั่นจึงไม่แปลกที่บางครั้ง เนื้อตัวก็มักจะมีรอยช้ำกลับมาฝากแม่ให้ได้ด่าได้บ่นประจำ บางครั้งก็เจอบทลงโทษของแม่ไปโดยปริยาย....
............เสียงเด็กร้องไห้โยเย จนบางครั้งมันก็เป็นเรื่องน่ารำคาญสำหรับคนวัยอย่างผม.. ก็ตอนนี้ที่บ้านผมมีเด็กชาย อุ่นรัก หรือ น้องปุ๊ปปั๊บ มาให้นอนแหกปากยามหิว รบกวนสายตาเวลาที่ผมจะได้ดูทีวี หรือเล่นเนทอย่างสบายใจ แต่ผมก็แอบหลงรักมันเหมือนกันกับไอ้เด็กคนนี้ แต่ยามร้องก็ตัวใครตัวมัน มีแต่แม่เท่านั้นที่รู้วิธีหยุดเสียงลั่นบ้านได้....
“.ไอ้ปาล์มดูหลานหน่อยซิลูก....”
“.ครับแม่.....”ผมล่ะเบื่อจริงๆ แทนที่ผมจะได้เล่นกับเพื่อนกลับต้องมาเลี้ยงหลานตัวเล็กๆ แถมร้องเสียงดังหนวกหูอีกต่างหาก...
“...แม่ไอ้หนูนี่พ่อมันเป็นใครอ่ะแม่...”ผมตะโกนถามแม่ แต่ไม่รู้กี่มันกี่ร้อยครั้งแล้ว กับคำถามเดิม หรือว่าแม่รู้แต่ไม่บอกผม เพราะมันข้องใจมาตลอด แม่ก้มหน้าก้มตาเลี้ยงมันอย่างกับไข่ในหิน......
“.จะถามทำไมล่ะปาล์ม แค่นี้แม่ก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไหนแล้ว ส่งมันไปเรียนแทนที่จะได้ปริญญา กลับได้หลานมาให้เลี้ยงแทน แถมแม่มันก็ใจร้ายเอาตัวรอดคนเดียวทิ้งลูกเอาไว้ให้ดูต่างหน้า....”
“..สงสัยต้องเลี้ยงกันอีกยาวเลยแม่....”
“.มันก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว ว่าแต่ปาล์มจะช่วยแม่เลี้ยงหลานหรือเปล่า...”
ผมได้แต่ยิ้มกับคำถามของแม่
“.มันไม่มีพ่อแม่แล้ว ผมเป็นพ่อมันแทนได้มั้ยแม่...”ผมถามเล่นๆสนุกๆ เมื่อเรื่องเศร้ามันผ่านไปแล้ว สิ่งที่ครอบครัวผมต้องทำต่อ คือเลี้ยงดูเด็กคนนี้ให้เติบโตอย่างแข็งแรง...
“..จะดีหรือลูก....”
“แล้วแต่แม่ซิครับผม สงสารไอ้หนู ถ้าโตมาแล้วไม่มีพ่อ....”
“..ตามใจละกัน ก็ดีไอ้หนูมันจะได้มีพ่อกับเขา ฮ่า ฮ่า......”
“..แม่เห็นดีด้วยใช่มั้ย....”
“.............”หญิงชราพยักหน้ารับอย่างเป็นใจ...
ขณะที่ผมกำลังเลี้ยงหลานตัวน้อยๆ อยู่อารมณ์เอ็นดูเด็ก เสียงตึงตังก็วิ่งเข้ามาในบ้าน.......
“..ไอ้ปาล์ม............”
“..ไอ้ปาล์มโว้ย............”
“..มีอะไรว่ะ... ทำหน้าอย่างกับเจอโจรเป็นสิบ....”ผมอุ้มหลานแนบขึ้นกับอกอย่างชำนาญ หลังจากที่ช่วยแม่เลี้ยงมาได้ซักพัก..
“...คือกูได้ยินพวกไอ้ปอมมันนินทาว่าพี่มึง ก็เลยอึดอัดว่ะ มันพูดเสียๆหายๆ เหมือนมันเป็นเรื่องร้ายแรงขั้นโทษประหาร...”
“....มันว่าไงว่ะ...”
“..พี่มึงมันแร่ด ร่านจนท้องไม่มีพ่อแบบนี้ บลาๆๆ...”ไอ้โอ๊ตมันใส่อารมณ์ในการว่า เหมือนมันออกมาจากปากมันเอง..
“........ผั๊วะ....”
“..โอย... มึงชกกูทำไมว่ะ....”
“.กูโมโห ใครแม่งว่าพี่กูว่ะ...”
“..แล้วมึงต่อยกูนี่น่ะ...”
“.แล้วจะให้กูไปต่อยใคร พรุ่งนี้กูจะไปชำระคดีกับมัน....”
“..ปาล์ม พอได้แล้วน่ะลูก ตั้งแต่มีเรื่องนี้เกิดขึ้น ปาล์มชกต่อยกับเพื่อน จนเลิกคบกันไปหลายคนแล้วน่ะ”
“...ใครให้มันปากเสียละแม่ มันต้องสั่งสอน..คนอย่างพี่ปาล์มยามไม่ได้....”ผมพูดอย่างโกรธแค้นเมื่อนึกถึงโดนล้อเรื่องครอบครัวที่ย่ำแย่..
“....ไม่มีใครไม่ถูกนินทาหรอกลูก ...”
“...ผมไม่เท่าไหร่ แต่อย่าให้มันมาว่าหลานผมละกัน ผมจะชกมันให้เลือดอาบ มันไม่ได้เป็นผมนี่มันไม่รู้หรอกว่าครอบครัวเราบอบช้ำแค่ไหน กับสายตาสังคมรอบข้าง เหมือนพี่ปอไปฆ่าคนมาแล้วติดคุกอย่างนั้นแหละ.....”
“....กินข้าวกันโอ๊ต แล้วก็หยุดหัวรุนแรงซะบ้างน่ะเรา....”
ด่าจบ แม่ก็เข้ามารับหลานไปจากอ้อมแขนผมอย่างใจเย็น
“...ตอนนี้ใบปอก็ไม่อยู่แล้ว ทุกคนจะใจร้ายกับเขาไปถึงไหน...”แม่ผมอุ้มหลานไปหลังบ้าน ทิ้งให้ผมกับไอ้โอ๊ตเพื่อนรัก 1 เดียว กินข้าวด้วยกันอีกมื้อ....
-ที่โรงเรียน-
“...ปั๊กกก......
มันเป็นเสียงที่ผมเดินเอาไหล่กระแทกคู่อริร่างโย่งกว่าผมหน่อย ขณะ ที่มันกำลังเดินเสวนากับเพื่อน....
“.เชี๊ยะ.......”มันด่าผม...
“.ไอ้ปาล์ม เดินดูตาม้าตาเรือหน่อยซิว่ะ......”
“..ไอ้ปอม ได้ข่าวเมื่อวานมึงว่าพี่กูเหรอ.....”
“..ฮึฮึ...มึงจะเอายังไงไอ้ปาล์ม พี่มึงไม่ใช่เทวดาที่ไหนที่กูจะว่าไม่ได้....”มันแสดงสีหน้าเยาะเย้ยใส่
“.ฉึบบ...”มันเป็นเสียงที่ผมกระชากคอเสื้อมันดึงมา....
“.เฮ้ยยย เฮ้ยยย...”เสียงเพื่อนๆกรูเข้ามาห้าม...
“..กูไม่กลัวมึงหรอกโวย ตัวแค่นี้มึงคิดหรือว่าคนอย่างกูจะยกมือไหว้..”
“..ถ้ามึงแน่จริง เย็นนี้หลังหมู่บ้านที่สนามฟุตบอล ตัวต่อตัว.....”ผมเน้นเสียงใส่..
“..เอาซิว่ะ มึงท้าทั้งทีกูต้องรับแน่....”
มันก็กระชากคอเสื้อผมดึงหาตัวมัน. พร้อมกับมองตาแทบทะลักออกมา..
“...มึงชอบระรานคนเขาไปทั่ว กูนี่แหละจะสั่งสอนให้มึงสยบคาตีนกูเลย มึงเตรียมตัวรอได้เลย...”
ผมเองก็กระตุกคอเสื้อมันเข้าหาตัวอย่างไม่เกรง....
“..มึงแน่มากไอ้ปอมกูชอบ.....”ผมยิ้มให้มันอย่างนับถือในความกล้า...
-ที่สนามประลอง-
ผมมายืนคอยมันเพื่อไม่ให้มันมาถึงแล้วต้องรอ สนามแห่งนี้ผมเคยสยบไอ้คนที่ดูถูกครอบครัวผมมาแล้วนับไม่ถ้วน...
“.....ปาล์มระวังตัวด้วยนะโว้ย ไอ้ปอมมันเป็นมวยน่ะมึง....”
“.เออน่า กูรู้.........”ผมบอกไอ้โอ๊ตที่นั่งรอดูอย่างใจจดจ่อ..
“..ถ้าเป็นไปได้กูว่ามึงคุยกับมันดีๆก็ได้.......”
“..มันต้องออกแรงว่ะ ปากไอ้ปอมมันจะได้ปิด.....”
“..นักเลงมากระวังเถอะ จะซวย....”
“.ไอ้เหี้ย มึงจะอวยพรกูหรือไง.....”
“..ไอ้ปอมมันมีพวกเยอะน่ะ....”
“.กูไม่กลัว....”
“..แต่กูเป็นห่วง.........”
“..เรื่องอย่างนี้มันต้องลอง.......”
ผมหันไปมองตามที่ไอ้โอ๊ตโบ๊ยปากบอก ว่ามีคนกำลังเดินมา............
“..มาล่ะ.....”ไอ้โอ๊ตเตือน
ขณะหันไปยืนจังก้าใส่กับผู้มาเยือนคนใหญ่....
“..มาคนเดียวหรือว่ะ.....”
“..มึงท้ากูคนเดียวนี่หว่า.....”มันทำหน้ากวนบาทาใส่....
“..เจ๋งว่ะ....”ผมตอบ...
“.แค่กูคนเดียวก็ล้มหมูอย่างมึงได้ไอ้ปาล์ม.....”
ได้ยินคำนี้ดังขึ้น ถึงกับทำให้ผมเดือดพล่าน...
“..งั้นก็เอาเลย......”ผมร้องท้า พร้อมกับจะวิ่งเข้าหา...
“.....เดี๋ยวววว...”มันเบรคกะทันหัน...
“..เอี๊ยดดดดด..”ผมเบรคเท้าเกือบไม่ทัน...
“..ให้กูถอดเสื้อก่อนว่ะ.....”
มันปลุดกระดุมเสื้อนักเรียนอย่างลีลา ส่วนสายตามันก็มองผมเหมือนจะพิสวาส....มันโยนเสื้อใส่กองหญ้าข้างๆ มีเพียงเสื้อกล้ามสีขาวตัวเดียว พร้อมกับตั้งท่ารอรับการจู่โจม....
“..เข้ามาเลยไอ้หมูน้อย....”มันกวักมือเรียกเฉย...
“..ระวังด้วยปาล์ม..........”ไอ้โอ๊ตมันตะโกนบอก แต่มันจะตะโกนทำไม มันทำให้ผมอารมณ์สะดุด....
“.ตุ๊บ ตับ......”
ผมเหวี่ยงหมัดเข้าหาแต่มันก็เหวี่ยงตัวหลบอย่างคล่องแคล่ว....
ผมเตะมันก็ยกขาตั้งรับ.....ทันท่วงที
“.เป็นไง....”มันยิ้มเยาะ แล้วชกผมคืนที แต่มีเหรอที่ผมจะให้มันต่อยง่ายๆ ผมหลบปั๊บก็สวนหมัดเข้าที่ท้องมัน
“ปั๊ก ปั๊ก........
ผมยักคิ้วให้เป็นการตอกย้ำ ว่าเป็นไงล่ะ.....
มันทำสีหน้าเจ็บปวดให้ผมได้เห็น....... พร้อมกับจู่โจมใส่ผมอย่างบ้าคลั่ง.......
-สิบ นาทีผ่านไป-
“.โอ๊ยยยยยยยย ซี๊ดดด.....”
มันเป็นเสียงผมที่ร้องพร้อมกับเอามือกุมปากอย่างเจ็บปวด เมื่อมันเล่นงานผมอย่างหนัก...... แต่ก็ใช่ว่ามันจะสบายตัวนะครับ ดูหน้ามันซิ บูดบวมไม่แพ้กัน ผมยิ้มเยาะมันทั้งเจ็บๆนี่แหละ.....
“..เป็นไงบ้างว่ะ ไอ้ปาล์ม.....”ไอ้โอ๊ตเข้ามาปลอบ..
“..เฮ้ย ขี้ๆ แค่นี้.....”ผมจะบอกว่าตัวเองเจ็บแทบปางตายได้ไงก็ไอ้ศัตรูยังนั่งจ้องไม่ห่าง ยังไงก็ต้องกัดฟันอดทนให้ถึงที่สุด..
“..ปอมไงมั่งว่ะ......”โอ๊ตถาม..
“..ชิว ชิว นิ่ม นิ่ม ดี.....”มันตอบพร้อมกับทำมือบีบแตร..
เอ........มันหมายความว่าไงว่ะ ผมพยายามที่จะคิดสิ่งที่มันทำ ดูท่ามันจะไม่เจ็บเลย แล้วไอ้ตอนมันคลุกวงในกับผมล่ะ ผมรู้สึกเหมือนมันมีอะไรซุกซ่อนอยู่ ตอนนั้นไม่คิดอะไร แต่ตอนนี้ ชักเริ่มล่ะครับ..
“...อะไรไอ้ปอม...”ผมถาม
“..มึงคิดว่าอะไรไอ้ปาล์ม....”
ดูมันย้อนยิ่งทำให้ผมคิดหนักเครียดเข้าไปอีก....
ตอนที่เราจู่โจมกันและกัน ทำไมมันดูแปลกๆไงชอบกล ผมสะบัดหัวพรืดดด อย่างกังวล สีหน้ามันยิ้มได้ตลอดไม่รู้จะมีความสุขอะไรนักหนา...
“กลับเถอะว่ะ....”ผมบอกไอ้โอ๊ต..
“...ไม่ต่ออีกซักยกหรือว่ะ....”
“..เอามั้ยล่ะ...”ผมเถียง
“..พอเถอะว่ะไอ้ปาล์ม หน้ามึงมันฟ้องว่าไม่ไหวอยู่แล้ว....”
“..เอาไว้วันหลังเถอะว่ะ กูพร้อมเสมอ....”มันพูดอย่างน่าชกอีกซักเปรี้ยง...
“..เดินไหวมั้ยว่ะ.....”
“.ไหว กูไหว...”ผมตอบเพื่อนเสียงแข็ง....
ผมพยายามเกร็งขาเดินให้เป็นปกติที่สุด เพื่อไม่ให้คู่ต่อสู้เห็นความบอบช้ำของร่างกาย.....
“..กูมียาน่ะมึง.....”ไอ้ปอมมันล้อ..
“.ทาให้พ่อมึงเถอะ...”ผมตอบ
“....อย่าอวดเก่งนัก ระวังจะเดินไม่ได้....”
ผมหันหน้ามองมันอย่างเชิดๆ ก่อนจะกอดคอไอ้โอ๊ตเดินกลับบ้าน อย่างทุลักทุเล.....
:L2: :pig4:-รู้สึกจะหลุดเยอะ เดี๋ยวนอนก่อนแล้วจะมาแก้ให้ครับ-
-
^
^
จิ้มๆๆๆ ระยะประชิด
-
น่าจะเสริมให้ปาล์มเป็นนักเลงเก่า หรือนักมวยเก่า
รู้สึกเกลียดพระเอกแต่เริ่มเลยอ่ะ
อยากเห็นนายเอกได้เปรียบพระเอกกว่ามากมาย o13
-
มีเลศนัยนะนี่ที่ทำมือแบบนี้ใช่หรือเปล่าปอม
-
เอ แปลกๆนะ ท่าทางจะชอบคลุกวงใน เเถมยังถอดเสื้อโชว์อีก ท่าทางจะหวังเเอ้มนายเอกของพวกเรานะนี่
อิอิ +1 จร้า เป็นกำลังใจให้นิยายเเรงๆ !
-
แช่งซะเห็นภาพเลย
กูขอแช่งให้มึงมีเมียเป็นผู้ชาย เป็นตุ๊ด เป็นกะเทยเลย มึงจะได้ต้องมีลูกเต้าสืบสกุล....
^^
^^
^^
แรงมากกกกก!!!!
แล้วคนๆนั้น....อ้าว....ไม่ใช่น้องชายตัวเองหรือนั่น!
เอาล่ะสิ สมพรคุณพี่เลย 55+
-
:L1:
-
อยากอ่านตอนใหม่แล้วค่ะคุณวินเนอร์ อยากรู้ว่าปาล์มกับนายเก่งจะโคจรมาเจอกันได้อย่างไร
-
อะไรของ ปอม หว่า
-
พี่วินเนอร์ครับ มันครับผม
แต่เหมือนได้อ่านสั้นๆยังไงไม่รู้เนาะ
-
ไม่ต้องเห็นอนาคตก็รู้ว่าคำแช่งนั้นจะเป็นจริง :jul3:
เปิดตัวแรงจริงอะไรจริงน๊ะคะพี่ชาย o13
* แต่คำหลุด คำเบิ้ลเยอะเหลือหลายคร่า :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ปอมจะมีบทบาทต่อไปไหมนะ
-
เข้าใจแช่งนะ
ปอมคิดอะไรกับปาล์มรึป่าว
-
หึหึ..ท่าทางไม่น่าไว้ใจ ปอมคิดไรป่ะ
-
ปอมหาเรื่องปาล์มเพื่อหวังผลอะไรเนี่ย
.
.
.
.. พระเอกเลว ๆ ต้องเจอนายเอกร้าย ๆ มันถึงจะสาสม..
-
แค่ตอนแรกชักขเม่นพระเอกแล้ว
-
ถ้าปอมคิดไรกับปาร์มนะมันเป็นการเรียกร้องความสนใจที่สุดยอกมาก
:pig4: writer คะ
-
อิเก่งมันเลว!!!!
ปาล์มอย่างซ่าเลย ปอมมีซัมติงอะไรรึเปล่า
-
Writer เข้ามาเฉลยด่วน แต่มีแววว่าเรื่องนี้พระเอกต้องเลวอ่ะ กร๊ากกกกกกกกกกก
-
หลอกลวนลามนี่หว่า
แล้วมาต่ออีกนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เห
อะไรเนี่ย
วายกันตั้งแต่เริ่มยกเลยหรา
หึหึ
ท่าจะมันส์ดี
-
แอบชอบไอ้ปาล์มอะดิ้
-
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตามมาให้กำลังใจค้า ตามอ่านมันทุกเรื่อง
น่าติดตาม รีบๆๆ มาลงไวๆเน้อ :L2: :3123:
-
รู้สึกว่าปอมแปลกๆ
-
มาต่อไวๆ อยากเหนพระเอกกะนายเอกฉะกันแล้ว
-
ปอมคิดไรกับปาล์มป่ะเนี่ย!!?
เก่งงมันเลวได้ใจจริงๆ =_______=
-
เอ๊ะ ปอมคิดอะไรรึเปล่าเนี่ย แปลกๆ
-
:mc4:
(......2......)
-ที่บ้าน-
“.พอโดนเรียกตัวกลับบ้าน ทำหน้าเหมือนไม่สบายทุกทีเลยน่ะ...”
“.ฮ่า ฮ่า......เด็กแก่เรียนก็อย่างนี้ละมั้งครับแม่ คงอยากจะเรียนมากกว่าทำงาน...”ธีระวัฒน์ พี่ชายคนโตของบ้านพูดประชดน้องชายคนเดียว. ที่ออกไปอาศัยคอนโดจนลืมบ้านตัวเอง...
“..เปล่านะครับแม่ แค่เรียนเหนื่อยๆ แล้วเดินทางมาก็เท่านั้น....”วีระวัฒน์ แอบแก้ตัว เมื่อพี่ชายรู้ทัน..
“..เก่ง วันเสาร์นี้ว่างหรือเปล่าลูก....”
“...มีอะไรหรือเปล่าครับแม่....”
“...จะรู้อะไรมั่งนี่....”หนึ่งตอด
“...ก็เป็นวันฤกษ์ยามดี ที่จะหาคู่ให้ลูกชายแม่แล้วน่ะซิ ฮ่า ฮ่า...”
“..หา อะไรนะครับแม่ ไม่เอา ผมไม่เอานะ....”เก่งตีโพยตีพายตาโต ใส่หน้าทุกคนในครอบครัว สร้างเสียงหัวเราะได้ยกใหญ่..
“.ทำไมละจ๊ะ ก็เห็นลูกชายแม่เอาแต่เรียนอย่างเดียว แม่กลัวจะไม่มีลูกสะใภ้ มีหลานให้อุ้ม แม่จะช่วยหาให้แต่เนิ่นๆ...”
“..ไม่ครับ ผมยังไม่อยากแต่งงาน ผมเรียนยังไม่จบเลยนะครับแม่...”
“.สาวๆมาในงานนี้เยอะแยะ เลือกซักคนซิเก่ง....”พี่ชายรู้จักนิสัยน้องดีแทรกขึ้น...
“..อยากแต่ง พี่หนึ่งก็แต่งเองซิ......”
“..พอแล้วแม่เลิกหลอกลูกได้แล้ว หน้าซีดตัวสั่นไปหมด สงสัยจะยุไม่ขึ้น ฮ่า ฮ่า....”บิดาหัวเราะร่วน..
“..นี่ทุกคนรวมหัวหลอกผมหรือครับ พ่อ.....”
“..คงอย่างนั้นแหละ.....”บิดาขำ
“..เข้าเรื่องดีกว่า เสาร์อาทิตย์นี้จะไปพัทยา พ่อจะเปิดโครงการหมู่บ้านจัดสรรกับคอนโดที่นั่น พ่อจึงอยากให้ลูกไปด้วยกัน ครอบครัวเราจะได้พร้อมหน้าพร้อมตา.......”
“.อีกแล้วหรือครับ.......”เก่งถอนหายใจเหมือนมันเป็นเรื่องน่าเบื่อสำหรับเขา.
“แค่นี้ยังบ่นเลยครับพ่อดูซิ.......”
“.ยังไงก็ต้องไปลูก ไม่มีลูกงานก็ไม่สมบูรณ์ เพราะงานนี้สื่อมวลชนเพียบ....”
“..รวมทั้งสาวๆสวยๆ ไม่แน่อาจจะเกิดปิ๊งรักใครซักคนก็ได้....”
“..ก็ได้ครับแม่ แต่ไม่ใช่เพราะเห็นแก่สาวๆหรอกนะ แต่โดนบังคับ....”วีระวัฒน์บ่นอิดออด
“..จะอะไรก็เถอะเก่ง ขอให้ลูกไป โปรเจคนี้ พ่อจะให้ลูกทั้งคู่ช่วยกันดูแล... เพราะเราก็โตๆกันหมดแล้ว....”
“..พ่อ พี่หนึ่งว่างนี่ครับ.......”
“..ไม่ต้องบ่นลูก พี่เขายังไงก็รับเต็มๆอยู่แล้ว ส่วนเรายังไงก็ต้องเป็นผู้ช่วย พ่อรู้นะว่าจะอ้าง ผมเรียนยังไม่จบ ก็แค่อีกไม่กี่ปีเอง........”
“..เก่งจะใจจืดใจดำให้พี่ทำคนเดียวหรือไง......”
“เอานะลูก ช่วยกัน เพื่อครอบครัวเรา......”มารดาเสริม
“..อีกอย่าง พี่หนึ่งเขาจะไปดูแลโรงเรียนอีกที่ด้วย.....”
“หือ บ้านเรามีโรงเรียนด้วยหรือครับ.........”
“..เพื่อนแม่ขายกิจการให้ แล้วหนึ่งเขาสนใจ พ่อก็เลยอยากตามใจเขาหน่อย....”
“..ขอบคุณครับพ่อ ผมว่ามันน่าสนุกดีนะครับ เพราะครอบครัวเรายังไม่เคยมีมาก่อน......”
“ทำไม่ไหวก็บอกละกัน....”
“..ครับแม่ ถือซะว่าเป็นของขวัญชิ้นโบแดงให้ผมละกัน....”หนึ่งตอบอย่างภูมิใจ
“..ไม่รู้คิดอะไร...”เก่งสวนขึ้น
:a5:
แม่ผมกลับจากตลาดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม มีเศษกระดาษหลายใบที่ถืออยู่ในมือก่อนที่แม่จะวางมันลงบนโต๊ะ แล้วก็บ่นว่าร้อนเหลือเกิน ผมรีบเดินไปหยิบน้ำมาให้แม่กินอย่างว่อง เพราะไม่อยากให้แม่พูดเป็นครั้งที่ 2..
“..ได้อะไรมาฝากผมมั่งครับแม่.....”
“..จะกินอะไรล่ะ...”แม่ย้อนถามพร้อมกับยกแก้วเพื่อดื่มคลายร้อน..
“..ไหนดู....”ผมเขี่ยๆดูตะกร้ากับข้าวหาของกินประทังหิว
“...ว้า ไม่มีอะไรให้กินได้เลย...”
“.ทำไมจะไม่มีละ ก็เย็นนี้ไงลูก..ฮ่า ฮ่า..”
“แกล้งผมนี่ ให้ผมเลี้ยงหลานคอย.....”
แม่ยกกระดาษเหล่านั้นขึ้นมาดูอย่างพินิจพิจารณาอีกครั้ง เหมือนมันมีการใบ้หวยลงไปในกระดาษนั้น
“......ดูอะไรอ่ะแม่...”ผมดึงมันมาจากมือแม่โดยไม่ต้องขออนุญาต
“.นี่มันใบปลิวโฆษณา ขายบ้านจัดสรรกับคอนโดนี่แม่.....”ผมถามแม่อย่างตื่นเต้น
“..ก็ใช่นะซิ....”
“..ทำไมครับแม่ หรือว่าแม่จะซื้อบ้านใหม่แถมคอนโดอีกหลัง.....”
“..หา จริงหรือครับ...”
อิอิ ว่าไปผมก็อยากจะมีบ้านหลังใหม่เหมือนกัน เพราะหลังนี้อยู่มาตั้งแต่เกิดล่ะ...
“....ฝันไปเถอะ....”
“..อ้าวไงเล่นตีจากง่ายๆอย่างนี้ละแม่...”
“.เคาะกะลาให้หมามันดีใจ....”ผมบ่นขำกับแม่ เห็นรอยยิ้มจางๆที่มุมปาก
“..ว่าไปโครงการบ้านจัดสรรนี่ก็สวยดีนะ.....”แม่บอก
“..ซื้อซิแม่ แต่ถามพ่อก่อนละกัน.....”
“ ที่แม่สนใจก็เพราะเรื่องมันมีอยู่ว่า พ่อแกเขามาคุมงานก่สร้างครั้งนี้ซิ....”
“..จริงหรือครับ.......”ผมเกิดความตื่นเต้นขึ้นมา เพราะดูจากโครงการแล้วมันเป็นอะไรที่ใหญ่มาก
“..ถ้าอย่างนั้น พ่อก็รับทรัพย์เละ....”
“..พ่อแกจะได้อะไรมากมาย นอกจากเงินเดือนเนทๆจากบริษัท..........”
“โห นึกว่าจะมีอะไรพิเศษกว่านั้น....”
“.อันนั้นก็ไม่รู้ เพราะบางครั้ง ก็แอบเม้มไว้ อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้ แกด้วยไอ้ปาล์ม เข้าขากับพ่อดีนัก ระวังแม่จะไม่ให้เงินใช้ซักแดงเดียว…”
“..คงต้องถามพ่อเองละแม่ ผมไม่รู้ด้วยนะ....”
-งานเปิดตัว-
“..สวัสดีค่ะท่านผู้ชม วันนี้เป็นการเปิดตัวโครงการหมู่บ้านจัดสรรและคอนโดหรูโปรเจคยักษ์แห่งปีก็ว่าได้นะค่ะ ของ บริษัท กูรูเฮ้าส์ จำกัดค่ะ..”
“...ซึ่งโครงการนี้เริ่มเปิดตัวให้จับจองกันได้แล้ว ทั้งคอนโดหรูๆสำหรับท่านที่ต้องการความสะดวกสบายง่ายๆกับชีวิตอิสระ หรือบ้านหลังสวยๆ พร้อมพื้นที่สำหรับทำกิจกรรมต่างๆ ภายในบ้านครบครัน สำหรับคนมีครอบครัว...”
“...... ซึ่งตอนนี้เราขอแนะนำ ลูกชายสุดหล่อ ของเจ้าของโปรเจคยักษ์ ทางรายการภูมิใจเสนออย่างมากคะ เพราะทั้งคู่เรียกว่าหล่อลากไส้กันทีเดียว.... และงานนี้ยังมีดารานักร้องมาสร้างความบันเทิงให้กับผู้ที่เข้ามาร่วมงานหลายคนทีเดียว ถือว่าเป็นงานที่คุ้มค่าสำหรับผู้มาดูมาเยือนมาชมจริงๆ..”
“.....เอาล่ะค่ะ ต่อไปนี้นาทีทองของสาวๆคงมาถึงแล้วค่ะ เมื่อหนุ่มรูปงามของเรา ได้เตรียมรอให้ทางรายการสัมภาษณ์ทางโน้นแล้วค่ะ เชิญนะคะ ตามดิฉันมาเลย......”
“..สวัสดีค่ะ เจอกันอีกงานแล้วนะคะ...”
“.สวัสดีค่ะ.....”พิธีกรสาวลากเสียงสูง...
“..แนะนำตัวด้วยคะ......”
“..ผมธีระวัฒน์ครับ......”
“..ผะ ผมวีระวัฒน์ครับ...”
ชายหนุ่มทั้ง 2 มองกล้องอย่างเขิน เพราะไม่บ่อยนักที่จะออกทีวี....
“..แนะนำโครงการซักนิดคะ............”
“.ครับโครงการนี้ ถือว่าเป็นโครงการลำดับที่ 9 พอดี ของเรา ซึ่งจะเป็นโครงการในเมืองท่องเที่ยวที่โด่งดังทั่วโลกเช่นพัทยาเป็นโครงการแรกของบริษัทเรา และอาทิตย์หน้านี้เราจะเปิดจองเต็มระบบเลย ส่วนท่านที่จองในงานนี้จะมีทั้งส่วนลดและของแถมมากมายที่เราจะเตรียมไว้สมนาคุณทุกท่านครับ...”หนึ่งตอบอย่างคล่องแคล่ว..
“..คุณวีระวัฒน์ละคะ....”
“..ตามที่พี่ชายผมพูดละกันครับ ผมพูดไม่เก่ง...”เก่งถล่มองค์
“..ถ่อมตัวอย่างนี้ ถามเรื่องหัวใจได้มั้ยค่ะ อันนี้มีคนฝากมา..”
“..ใครครับ...”
เก่งมองไปเห็นมารดากับบิดามองอยู่แล้วยิ้มๆ พิธีกรสาวด้วย
“..อ๋อ เข้าใจล่ะ ไม่มีครับ ตอนนี้ขอเรียนให้ดีที่ดีสุดและก็ช่วยงานพี่ชายให้เต็มที่ด้วยครับ...”
“..กรี๊ดด ค่ะ คุณผู้ชม งานนี้คงมีลูกค้าสาวๆมาจับจองกันเป็นแถวเลยคะ.....”
-------
ผมส่ายหัวกับข่าวบันเทิงที่แม่กำลังจ้องแทบไม่กะพริบตาเลยซักวินาที ไม่รู้ว่าแม่ผมจะทำตัวเป็นวัยรุ่นไปถึงไหน เพราะยังไงข่าวบันเทิงก็คงหนีไม่พ้นเรื่องรักๆใคร่ๆของคนดัง......
“..ดูอะไรอ่ะแม่.....”ผมเห็นแม่ใจจดจ่อดูข่าวที่เกือบจะไร้สาระสำหรับครอบครัวเรา..
“..เออ น่าอย่าถาม จะไปไหนก็ไปเลยปาล์ม...”แม่ทำหน้าหงุดหงิดใส่ผม..
“แค่นี้ก็อารมณ์เสียด้วย...”ผมถาม
“..อย่ายุ่งกับแม่น่า ก็โครงการนี่แหละที่พ่อแกจะได้ดูแลการก่อสร้าง.....”
“..แต่นี่มันข่าวพวกดาราไฮโซมากกว่านะแม่......”
“..ดูทำไมแม่ งานคนรวย ดูแต่ละคนที่แต่งตัวออกงานซิ อย่างกับออกมาจากหนังสือแฟชั่น...”
“..แกไม่ดูก็ไปเลี้ยงปุ๊บปั๊บ จิ๊.......”
ในที่สุดแม่ก็ไล่ผมอย่างรำคาญ
“..ตามใจแม่ละกัน ผมจะไปเล่นบ้านไอ้โอ๊ตนะ...”
“..แล้วอย่าไปทะเลาะกับใครอีกละ ครานี้แม่จะซ้ำให้...”
“..ครับ.....”ผมก็รับปากไปงั้นแหละ
ผมอุ้มหลานรักที่มันนอนดูดนิ้วอย่างสบายอุราขึ้นพาดบ่า แล้วออกไปจากบ้านอย่างที่บอกแม่ไว้.....
“ไม่รู้ทำไมเดี๋ยวนี้แม่ชอบดูจัง ข่าวที่เกี่ยวกับพวกไฮโซทั้งหลายแหล่ ไม่รู้จะอยากเข้าสังคมกับเขาหรือว่า ต้องการอะไร จริงมั้ยปุ๊บปั๊บ....”
ผมคุยกับหลานคนเดียวที่มันยังคงได้แต่อ้อแอ้ใส่ผม ก็อย่างว่ามันเพิ่งได้ไม่กี่เดือนเอง มันจะรู้เรื่องอะไร... ยังคงเอานิ้วมาดูดเล่นจนผมเห็นแววมาแต่ไกล..545..
“ไปไหน....”เสียงทักมาจากข้างระว่างทางเดินไปบ้านเพื่อน
“................”ผมไม่ตอบ...
“..ถามไม่พูดสงสัยประจำเดือนมาไม่ทัน....”
“.หยุดหอนไอ้ปอม.....”
“.เฮ้ยนี่มึงยังโกรธกูไม่หายหรือวะ.....”
“.................”ผมเงียบพยายามเดินหนี..
*ครืดดดดด...... เสียงมันขี่จักรยานดักหน้าแทบจะล้มลงกับพื้นถ้ามันไม่ชำนาญ
“.ไปบ้านไอ้โอ๊ตเหรอ...........”
“..เรื่องของกู.........”
“..ไปส่ง....”
“กูมีขา.......”
“..รังเกียจจักรยานหรือไงวะ.....”
“อย่ากวนตีนกูไอ้ปอม เดี๋ยวมึงเจออีกรอบ...”
“..มึงจะอุ้มหลานมึงตากแดดตากลมแบบนี้ เดี๋ยวเด็กก็ไม่สบายหรอกว่ะ...”
“.เรื่องของกู...”
“..มึงพูดอยู่เป็นประโยคเดียวนี่นะ ระวังเถอะ หลานมึงป่วย มึงก็จะโดนแม่ลงโทษ แล้วก็หลานมึงก็ต้องไปหาหมอ ถ้าเป็นมากก็ต้องนอนโรงพยาบาลเสียเงินเสียทองไม่ใช่น้อย.....”
“....มึงจะเอาไงไอ้ปอม....”ผมถามมัน ทำอะไรก็ไม่ถนัดเมื่อหลานรักยังเต็มอ้อมแขน..
“..ขึ้นมา กูไปส่ง หรือมึงอยากจะให้หลานมึงไม่สบาย..”
“..แช่งนี่หว่า.......”
“.กูหวังดีเพื่อน...”
“.ไปก็ได้ว่ะ แม่งมีเหตุผล...”
สรุปแล้วผมก็ยอมแพ้เหตุผลง่ายๆของมันเพราะเป็นห่วงหลานตัวน้อย ที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้..
:o8: :-[
-ลงอีกแล้วไม่รู้จะมีใครมาอ่านหรือเปล่า- :z3:
-
:กอด1: พี่ชาย
ตอนนี้เพื่อนรักเพื่อนรึป่าวค๊ะ :laugh:
-
ปอมนี่แปลกๆน่ะ เมื่อไหร่พระเอกนายเอกจะฉะกัน
-
:L1:
-
ปอมคิดอะไรกะปาล์มนิ
แต่ก็....55+
รอวันที่พรเอกกับนายเอกจะมาพบเจอกัน 55+
แล้วก็กัดกัน?^^
-
อ่านอ่านอ่านอ่านซิครับจะไม่อ่านได้ไง นิยายของพี่วินเนอร์นะครับ อ่านแล้วสนุกดีออก
แต่เม่ใหร่ที่นายเอกกับได้พระเอกตัวชั่วจะเจอกันครับ ใกล้แล้วใช่ม๊ยละ
-
ที่แม่เค้าดู ก้อเพราะจะได้จำหน้าลูกเขยที่น่ารักงัย :fire:
-
เราว่า..แม่ต้องสงสัย ไฮโซ พี่น้องคู่นี้แน่..
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เมื่อไรปุ๊บปั๊บจะได้เจอพ่อหง่ะ แต่คงอีกไม่นานอิอิ รอ....รอให้ปุ๊บปั๊บอิ๊กนอร์พ่อมัน กร๊ากกกกกกกกกก
-
“.กูหวังดีเพื่อน...” สามจุดด้านหลังต่อเป็นคำสามคำ
ที่แอบรัก
-
รอวันที่พระเอกนายเอกจะป๊ะกัน
-
เมื่อไหร่จะได้เจอกันล่ะเนี่ย
แม่ต้องรู้อยู่แน่ๆว่าใครเป็นพ่อปุ๊บปั๊บ
ว่าแต่ชื่อน่ารักจังเลย น้องปุ๊บปั๊บ อิอิ
-
อยากอ่านยาวๆๆๆ
-
เริ่มชอบปาล์มขึ้นมา ตงิดๆ
-
แม่ต้องรู้อะไรแน่ๆ o18
-
จะเจอกันแล้วใช่มั้ย
-
ปอม ปอม เชียร์ 555
:really2: :really2: :really2:
-
เดาทางไม่ถูกเลยแหงะ :z2:
ติดตามอยุ่นะค้า~~ :really2:
-
-ที่เพื่อนๆถามว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกัน ตอนหน้านี่แหละครับจะได้เจอกันแล้ว อิอิ
-เจอแน่เลยครับ เจอ เจอ แน่....5555 ขอบคุณทุกคนที่มาอุดหนุนนะ..
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่า
แบบว่าพระเอกหรือตัวร้ายเนี่ย เลววววววววววววไปไหม
อย่างนี้ต้องให้น้องปาล์มจัดหนักให้เสียแล้ว หึหึ
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคร้า
-
อ่าใกล้กันเข้าไปทุกทีแล้ว
:pig4: writer คะ
-
ตามอ่านอยู่แล้วครับ :กอด1:
หุหุ แม่ต้องรู้แน่ๆเลย
-
ตอนหน้าจะเจอกันม๊าย..
ลุ้นๆๆ o13
-
:call:
:กอด1: :L2: winer
-
-ที่เพื่อนๆถามว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกัน ตอนหน้านี่แหละครับจะได้เจอกันแล้ว อิอิ
-เจอแน่เลยครับ เจอ เจอ แน่....5555 ขอบคุณทุกคนที่มาอุดหนุนนะ..
คลอดออกมาเร็วๆ นะคะคุณวินเนอร์ น้องมิคอยอยู่
มันจะมา :oo1:กันท่าไหนนะ คุณวินเนอร์ถึงตั้งชื่อว่า "ปล้นรัก" ไอ้วายร้าย :o9:
เอ๊ะน้องมิคิดข้ามตอนไปไกลเกินรึเปล่าคะเนี่ย
(http://image.ohozaa.com/ii/ko014.gif) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ba70b59c3863d708051a06dcc299273a)
-
อ่านซิคะ เป็นกำลังใจแถมให้ด้วย
แล้วมาต่ออีกนะคะ
เรื่องนี้ต้องดร่าม่าแน่ๆเลย เฮ้อ~
-
เมื่อไหร่ พ่อกับลูกเค้าจะเจอกันอ่ะเนี่ย
อืม ต้องพ่วงน้าด้วยสิ เมื่อไหร่พ่อกับน้าจะเจอกัน :z1:
-
เจอกันคงจะฉะกันเลยแน่ๆ 55+
เตรียมตัวมันส์ล่ะคราวนี้^^
-
โอ๊ยยย เกลียดพระเอกอยู่นะเนี่ย
-
:really2: :really2:
-
รอเก่งกะปาล์มเจอกัน
-
:กอด1: เป็นกำลังใจให้คร่าพี่ชาย
-
ปอมเป็นพระรองแหง
-
:mc4:
(...3...)
-หลายปีผ่านไป-
เวลาไม่เคยหยุดวิ่ง ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลง ทุกอย่างยังคงดำเนินไปตามแรงเหวี่ยงหมุนของแกนโลก จนกระทั่งงงงงงงงงง…….
“...แม่ครับ คิดดีแล้วหรือครับ....”
“..จะถามเซ้าซี้อะไรหนักหนานี่...”แม่ตอบผมอย่างรำคาญ
“..เผื่อแม่จะเปลี่ยนใจไง......”
“..แม่ไม่เปลี่ยนหรอก.....”
“..แม่ก็รู้นี่ว่าโรงเรียนนั่น ค่าเทอมมหาโหด แพงกว่าของผมอีก แล้วคุณปุ๊บปั๊บ ตัวแค่เนี้ย มันจะคุ้มค่าเหรอ...”
“..จะยังไงก็ช่างแม่อยากให้หลานเรียนโรงเรียนดีๆ เผื่อโตขึ้นจะได้ไม่กร้านโลกเหมือนแก....”
“..ขอบคุณที่ชมครับแม่....”ผมก็รับหน้าด้านๆ
“.ยายคับ คุณปุ๊บปั๊บ แต่งตัวหล่อเสร็จแล้วคับ...”
ขณะที่ผมกำลังต่อล้อต่อเถียงกับแม่ ไอ้ตัวต้นเหตุมันก็เดินออกมาจากบ้าน อย่างหน้าตาชื่นและน่าตีด้วย...
“..โห หลานยายใส่เสื้อผ้าเอง หล่อมากเลยคับ...”แม่ชมแถมจูบให้มันเป็นรางวัลอีกที แต่มันก็ไม่ได้เรียบร้อยตรงไหนหรอก แม่ก็ต้องจัดช่วย
“..น้าปาล์มไปส่ง คุณปุ๊บปั๊บสมัครเรียนวันนี้นะคับ..”เสียงพูดเนิบๆ ช้าๆ มันทำให้อดจะยิ้มไม่ได้
“.เห็นมั้ย หลานดีใจแค่ไหนที่จะได้ไปโรงเรียน มีแต่แกนี่ จะขัดขวาง.........”
“...โป๊กก.......”
พูดจบแม่ก็แจกมะเหงกให้ผมกิน...
“อุ่ยยยยย แม่ ผมห้ามที่ไหน ผมแค่ไม่อยากให้เรียนโรงเรียนแพงๆแค่นั้น...”
“..อิจฉาตาร้อนหลานเห็นๆเลย...”
“...ฮิ ฮิ ยายเคาะหัวน้าปาล์ม ฮิ ฮิ....”ดูมันขำซิ...
“..พาแม่ไปเลยปาล์ม เสร็จแล้วแม่จะไปธุระให้พ่อต่อ....”
“.ไปก็ได้ จำใจ.....”
“.ยังไม่เลิกอีก....”
“..ยายจ๋า คุณปุ๊บปั๊บจะได้ไปโรงเรียนเมื่อไร....”
“..อีกไม่นานหรอกลูก เตรียมตัวไว้นะ...”แม่ผมลูบหัวหลานรักอย่างเอ็นดู
“..คับ.....”เจ้าหนูพยักหน้า
“.... คุณปุ๊บปั๊บอยากไปเรียน คุณปุ๊บปั๊บอยากมีเพื่อนเยอะๆ...”
“..ประจบแฮะ..”
“................”แม่หยิกที่เอวผมแทนด่า
“..อย่าซิแม่....”ผมขำเพราะว่ากำลังขับขี่จักรยานยนต์ ที่พ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด กลัวเสียเส้น
...เมื่อถึงโรงเรียนที่แม่ต้องการให้หลานรักเข้าเรียน ผมก็ได้แต่ยืนอึ้ง แม้จะเคยผ่านมาเห็นภายนอกมาบ้างแล้ว แต่ว่าก็ยังไม่เคยเข้ามาภายใน เพราะว่าไม่มีความจำเป็น แถมมีตึกเรียนที่สร้างขึ้นใหม่อีก สิ่งที่ผมรู้มาอีกอย่างก็คือ โรงเรียนแห่งนี้เจ้าของเก่าขาย เมื่อเจ้าของใหม่มาจึงมีการปรับปรุงครั้งใหญ่ จึงทำให้ที่นี่น่าอยู่มากขึ้น...
แม่พาผมเดินร่วมกับคนที่เบียดเสียดพาลูกหลานมาเข้าสมัครในวันแรกกันคึกคักอย่างกับให้เรียนฟรี ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาเห่อ หรือว่าอยากจะโก้หรู เหมือนแม่ผมเลย คงอยากให้ไอ้คุณปุ๊บปั๊บ ฉลาดเร็วกว่าผมถึงส่งมาเรียนที่นี่ ผู้คนจอแจ ขอใบสมัคร กรอกรายละเอียดตามที่ เขาต้องการลงไป...
....ผมก็ช่วยแม่ทำจนเรียบร้อยแล้วให้แม่เอาไปยื่น แต่จะว่าไป ที่นี่แค่มาสมัครก็รู้สึกถึงกับความประทับใจในการได้เข้ามาตั้งแต่ครั้งแรก ดีกว่าโรงเรียนที่ผมเรียนอยู่อีก นี่เป็นแค่เปิดรับเด็กอนุบาลน่ะนี่ คนยังเยอะขนาดนี้ แล้วระดับอื่นล่ะจะขนาดไหน....
“..แม่ขอไปดูรอบๆนะแม่ สวยดี อย่างกับสวนสาธารณะเลยอ่ะ.......”
“.ไปซิ แต่อย่าเถลไถลน่ะ ไปเร็วเคลมเร็วนะ จะได้มาช่วยดูหลานด้วย.......”
“..ครับแม่ แถวนี้แหละ...”
พูดจบผมก็ชายตามองไปรอบอีกครั้ง ถ้าเป็นผมก็ดีนะซิได้เรียนที่นี่ จริงๆที่นี่มันก็ไม่ได้ไกลจากที่ผมเรียนเท่าไร ต่างกันตรงที่ ที่นี่มันเป็นเอกชน ส่วนผมอุดหนุนของรัฐตามนโยบายของแม่....
...ขณะที่ผมเดินอยู่บริเวณลานจอดไม่ไกลจากที่แม่อยู่กับหลาน ผมกลับได้ยินเสียงเด็กร้องจ้า......
ใจนึกถึงหลานขึ้นมาตะหงิดๆ เพราะว่าเสียงมันคล้ายมาก. คิดได้อย่างนั้นผมก็รีบตรงไปตามแหล่งที่มาของเสียงอย่างทันควัน.....
“.ฮือ ฮือ ฮือ....”
“.กูบอกให้หยุด...” เสียงตะคอกใส่หนูตัวเล็กๆ จากเสือโคร่งใหญ่
เจ้าหนูน้อยร้องลั่น ตัวสั่นเป็นลูกนก ... พร้อมกับมือถือเศษเหล็กอยู่ในมือ โดยมีร่างยักษ์จ้องจะเขมิบ...
“...ไปเลยน่ะ ไอ้เด็กเวรพ่อแม่ไม่สั่งสอน...”ชายร่างยักษ์ตวาดลั่น
“.เป็นลูกหลานจะให้เตะกลิ้งเลย แม่งไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง......”
“..พ่อแม่มึงอยู่ไหนว่ะ พามาหากูหน่อย แม่งทำเรื่อง....”
“.ฮือ ฮือ.....”หลานผมได้ยินเสียงขู่คำรามมันก็ยิ่งกลัวลนลานใหญ่ตามประสาเด็ก
“.ปังง......”
มันทรงกริ้วพิโรธเกือบจะเตะโดนหลานผม.. แต่เตะล้อรถมันแทน...
“..ไอ้ชั่ว........”ผมด่ามันในใจ
“..คุณ...นี่มัน......”ผมรีบไปอุ้มหลานที่นั่งร้องไห้กับพื้นอย่างน่าเวทนาเหมือนจะเป็นไข้..
“...ฮือฮือ....”
ผมกำลังงงที่มาที่ไปของเรื่องเมื่อหลานผมก็เอาแต่ร้อง... ไม่ยอมพูด....
“.มองหน้ากูทำไม มึงเป็นพ่อไอ้เด็กนี่ใช่มั้ย......”
“..ใช่ครับ...”
ถ้ามันตาแหล่เห็นผมหน้าแก่ขนาดนั้นผมก็จะยอมรับ
“..งั้นดี เจอจำเลยพอดี......”เทพบุตรหน้าหล่อแสยะยิ้ม.. ขบกรามจนเมื่อยเลยมั้ง..
“....มึงดูนี่ ลูกมึงทำอะไรไว้...”เขาชี้ไปตรงประตู ที่มีรอยขีดข่วน ผมมองไปที่มือของหลาน ที่ยังกำหลักฐานมัดตัวเองไว้แน่น
ผมจับมือหลานมาแกะเอาออก แล้วทำท่าจะโยนทิ้ง...
“.เฮ้ยย จะทำอะไร......”
คำทักของมันทำให้ผมชะงักมือที่จะทิ้ง..... ผมเริ่มจ้องหน้ามันเขม็ง ชักเกลียดไอ้คนตรงหน้าเข้าไส้ เมื่อมันทำท่าทำทางเป็นผู้ยิ่งใหญ่ กำชัยอยู่ในมือ...
“..เงียบครับ....”ผมกอดหลานแนบอก ทำให้เสียงเริ่มเบาลง
“.คุณปุ๊บปั๊บทำไมถึงซนอย่างนี้ละครับ...”
“..........คุณปุ๊บปั๊บจะเขียนหนังสือ...”หลานรักสารภาพความจริง..
ผมหรือครับ อยากจะบ้าตายเจอคำสารภาพซื่อๆ แล้วทำไมถึงอยากจะเขียนเวลานี้ แล้วทำไมต้องเขียนที่ตัวรถเขาอีก มองดูก็รู้ว่ามันไม่ใช่ถูกๆเลยนะสำหรับสิ่งที่ลูกเลือกเขียน..
“..เห็นม่ะ.....”ไอ้โย่งกระแนะกระแหน่..
“...อะไร...”ผมขึ้นเสียง...
“..มีลูกแต่เด็ก มิน่า ถึงสั่งสอนไม่เป็น....”
“.เด็กมันไม่รู้ไม่ชี้ คุณจะอะไรนักหนา...”
“..อ๋อเด็กไม่รู้ไม่ชี้ จะหาทางเลี่ยงไม่ยอมชดใช้ค่าเสียหายใช่มั้ย....”
“..ไม่มีเงินโว้ย....”ผมตะคอกใส่อย่างเหลืออด
“..อย่าหนี.......”มันจับแขนผมไว้เหมือนกลัวหาย
“..จะไปไหน......”มันบีบแขนผมแน่น...
“...มึงนี่นอกจากจะไม่สั่งสอนลูกให้ดีแล้ว มึงก็คงขาดการอบรมจากพ่อแม่มึงด้วยซิ...”
พอได้ยินคำนี้เท่านั้น เลือดในการผมก็พุ่งปรื้ดดดดเกิน 100 องศา..
“..กูถึงไม่แปลกใจเลยว่าลูกมึงมันได้เชื้อมาจากใคร....”มันต่อความอีก
“ผั๊วะ.........”ผมชกหมัดไปที่หน้ามันเต็มๆ.
“.สัดด......”มันสบถคำด่าออกมา
“..มึงดูถูกกูได้แต่อย่าขึ้นถึงพ่อแม่กู......”
“..แง้ๆๆๆ.........” หลานผมร้องลั่นอีก คงเป็นเพราะเห็นมีเรื่องแน่...
“..มึงนี่ถ้าไม่เจ็บตัวมึงคงไม่จำ.........”
มันกำหมัดตรงมาที่ผมลิ่ว ตาขวางเหมือนจอมมาร.... แต่ไอ้หลานรักผมมันก็วิ่งมากอดขาทำให้ผมไม่ถนัดที่จะทำอะไร....
“..หยุด.........”เสียงตวาดนี่ทำให้สะดุ้งสะเทือน....
“...แม่......”ผมพูดเบาๆ มองหน้าไอ้ปีศาจตรงหน้า ที่ตอนนี้มันได้แต่ยืนกำหมัดนิ่ง..
“..นี่มันเรื่องอะไรกัน....”แม่ผมทัก ทั้งที่กำลังจะเข้าขั้นคอขาดบาดตาย.
“..ผมจะสั่งสอนคนที่ไม่มี...........”
“..ไม่มีอะไร........”ผมเถียง แล้วไล่หลานไปหาแม่..
“..นี่คุณคงเป็นแม่ไอ้เด็กคนนี้ใช่มั้ย....”
“.ทำไมคะ.......”แม่จ้องมันเหมือนกับเคยเป็นศัตรูกันมาก่อน..
“..สั่งสอนลูกหลานหน่อย ทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิด แล้วยังจะหนีอีก...”
“..ลูกหลานฉันทำอะไรผิดไม่ทราบ........”
แม่เดินเข้าไปหา มองหน้ามันใกล้ๆ อย่างท้าทาย จนผมต้องห้ามไว้...
“..ก็ไอ้เด็กเหี๊ยะเนี่ยมันขูดรถผม ผมเรียกค่าเสียหายพ่อมันก็ไม่ยอมจ่าย.....”มันชี้หน้าใส่ปุ๊บปั๊บ
“...............”แม่หันมามองผม
“...คะ ....หลานฉันมันเหี๊ยะ เหมือนพ่อมันแหละค่ะ......”แม่ผมยอมรับเฉย
แต่ทำไมผมรู้สึกว่าแม่เหมือนนักเลงจังว่ะ อย่างกับแม่เคยมีเรื่องกับมันมาก่อน แม่ถกแขนเสื้อข้างขวาขึ้น....
“...แม่......”
ผมเข้าไปดึงแขนแม่ออก กลัวมันจะต่อยหน้าแม่ ก็ดูมันเห็นหัวแม่ผมที่ไหน ถ้ายังไงผมจะขอประจัญหน้ากับมันเอง..
“.................”ผมมองหลานตัวต้นเหตุที่กำลังยืนดูอยู่ห่างๆ สีหน้าหวาดกลัว สงสัยเพิ่งคิดได้หรือเปล่าไม่รู้...
“เพี๊ยะ......”
แม่ยกมือตบไปที่หน้าหล่อๆของมันเต็มรัก....
“.เฮ้ยย แม่......”ผมตกใจอย่างมหันต์แม่ทำอะไร ผมรีบเข้าไปขวางกลัวมันจะสวนแม่คืน....
“..แกมาด่าลูกหลานฉันทำไม....”แม่ชี้หน้าด่าจะๆ โดยที่ผมขวางหน้าอยู่..
“........................”
มันเองก็ตาแดงกล่ำคงเต็มไปด้วยความโกรธที่เก็บกัก.....
“..หลานฉันมันไม่ดีก็เพราะมันมีพ่อเลวๆไง แล้วทำไม......”
“..แม่พอแล้ว.....”ผมเห็นความโกรธแม่แล้วชักกลัวขึ้นมา.... ไม่รู้ว่าแม่ไปโกรธใครมาแล้วมาลงกับมัน
“...อ๋อกูรู้ล่ะ กูว่าสงสัยจะเป็นทั้งโคตร.....”มันสวนมา
ผมรี่ไปหา หวังจะให้มันชิมหมัดอีกรอบ แต่ว่ากลับถูกมันสวนกลับอย่างรู้งาน...... แหมมันด่าทั้งโคตรอย่างนี้ใครจะทนไหวเป็นไงเป็นกัน....
ผมลุกขึ้นทันควัน...
“..ระวังตัวนะลูก......”แม่ผมไม่ห้ามแต่เหมือนสนับสุน คงจะเห็นด้วยที่จะให้ผมสั่งสอนไอ้คนปากเสีย..
ถึงจะตัวเตี้ยกว่ามันนิดๆ แต่ผมก็คิดว่าไม่ได้เสียเปรียบหรอก ใช้ความคล่องว่องไวให้เป็นประโยชน์..
พอมันต่อยมาผมก็หลบ เตะขาตัดกำลัง แต่ผิดคาดมันไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลย....
“..ผั๊วะ.....”มันต่อยผมที่แก้ม จังหวะนี้ผมก็สวนคืนอย่างไม่ยอมให้เสียโอกาส...
“.ผั๊วะ.....”มันเซไปเหมือนกัน..ผมลูบตรงที่มันต่อยเช็คความเจ็บนิดนึง...
“...หยุดครับหยุด.....”เสียงทุ้มใหญ่ทำให้ผมต้องหยุดชะงักการต่อสู้แล้วหันไปมอง..
“..พี่หนึ่ง..........”มันทักผู้ชายคนนั้น..
“นี่มันอะไรกันเก่ง ถึงกับต้องชกต่อยกันเลยหรือ....”
“..ก็ไอ้ครอบครัวนี้มันกวนโอ๊ย ทำรถผมเสียแล้วยังจะหนีไม่ยอมจ่ายค่าเสียหาย ผมต้องสั่งสอน....”
“...เฮ้ยคุณ ใช่น้องคุณหรือเปล่าค่ะ....”
“..ใช่ครับ......”ชายคนนั้นตอบเสียงน่าฟังกับแม่ผม..
“..น้องคุณมาด่าดิฉันกับลูกถึงโคตร เป็นคุณคุณจะยอมมั้ยละคะ....”
“...พี่หนึ่ง มันเริ่มก่อน....”
“.เก่งมีสติหน่อยซิ..........”
“...เอาอย่างนี้นะครับ เรื่องชกต่อยผมขอให้หยุดก่อนนะ แล้วมาคุยกัน ผมจะเป็นคนกลางให้เพราะคนนี้น้องผมเอง....”
ฟังเสียงคนมาช่วยค่อยน่าสนใจหน่อย..
“..พี่หนึ่งไม่ต้องไปคุยกับพวกสถุลพวกนี้....”
“เก่ง..........”พี่ชายมันตะคอกกลับอย่างโมโห..
“...ทำไมถึงพูดอย่างนี้ล่ะ มิน่าคุณน้ากับลูกเขาถึงได้โมโหกันขนาดนี้....”
“หือ ก็พี่ไม่ได้เห็นตอนที่มันด่าผมนี่....”มันเถียง
“..ถึงยังไงพี่ว่าเราก็ต้องผิดมั่งล่ะ ขนาดต่อหน้าพี่ยังด่าเขาถึงขนาดนี้.....”
“..ก็มันอดไม่ไหวนี่พี่..แม่งวันซวยแห่งชาติเลย......”
-ใต้ร่มไม้และม้านั่ง-
แม่ผมยกหลานขึ้นมาอุ้ม......
“..นี่หลานคุณน้าหรือครับ.........”
“..ค่ะ ......วันนี้พามาสมัครเรียนที่นี่ พอดีดิฉันกำลังรอยื่นเอกสารอยู่ หันมาอีกทีหลานก็หายไป จึงออกมาตามหา ก็เห็นลูกชายกำลังทะเลาะกับผู้ชายคนนี้อยู่ค่ะ....”
“..ดิฉันยอมรับนะคะ ว่าไม่มีเวลาสั่งสอนหลาน เพราะพ่อมันทำลูกเป็นอย่างเดียว อย่างนี้มันเลวมั้ยคะ.................”
แม่จ้องหน้ามันแล้วด่า แทนที่จะเป็นผม (..โอ๊ยยยย งง.....) แม่ผมกินยาลืมเขย่าขวดข้างซ้ายหรือเปล่า....
“..หึ...ด่าลูกตัวเองมั่งก็ดี..”มันสะบัดหน้าใส่
“..เห็นมั้ยพี่หนึ่ง ยอมรับไม่บิดเบือน.....”
“.คะ พ่อมันชั่วจริงนี่คะ....”แม่ผมจ้องหน้ามัน..
“.โน่นพ่อมันอยู่โน่น ทำไมจ้องมาทางผม....”มันย้อนแม่คืน...ทำสายตาลุกลิก
“..เก่งเรื่องที่เด็กขีดขูดรถน่ะ พี่ว่ามันไม่ได้เสียอะไรมากมาย ช่างมันเถอะ....”
“..อะไรพี่หนึ่งจะปล่อยมันไปหรือไง...”มันทำโมโหใส่พี่ชาย
“..เด็กมันไม่รู้อะไรหรอก...”
“..พี่ก็อีกคนเข้าข้างมันเหรอ ผมจะบอกแม่...”
“..พี่จะออกค่าเสียหายให้เองน่า แค่นั้น....”
“..โห พี่หนึ่งงงงงง..พวกมันเป็นญาติฝ่ายไหนของเรานี่......”มันลากเสียงดุคนที่เรียกว่าพี่
“..ปล่อยคนผิดให้ลอยนวล.....”มันบ่น
“..เก่ง นายเป็นคนยังไง อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้น่ะ....”
“..ครับพ่อเทวดา ใครจะดีเหมือนพี่ล่ะ ผมไม่คุยด้วยแล้ว...”มันควันออกหูเมื่อรู้ว่าต้องล่าถอย...
“..ขอบคุณคะ.........”แม่ผมแสดงความขอบคุณ แถมยิ้มเยาะไอ้คนที่มันกำลังเดือด
“..ไม่เป็นครับ.... แล้วนี่สมัครเรียนให้เจ้าหนูเสร็จยังครับ....”
“..ยังเลยคะ......”
“...ไหนชื่ออะไรครับ.....”
“.บอกคุณเขาไปซิลูก......”แม่ผมแนะ..
“..ชื่อ คุณปุ๊บปั๊บคับ...”เสียงน่ารักๆสร้างความเอ็นดูให้ชายตรงหน้าทันที...
“..โอ... ชื่อคุณปุ๊บปั๊บ.....”พี่หนึ่งหัวเราะร่วนอย่างถูกใจ..
“...แหวะ ชื่อปุ๊บปั๊บ พ่อแม่มันคงเอากันเร็วแต่เด็ก เลยออกมาชื่อปุ๊บปั๊บ....”นั่น..มันแขวะ...
“..เก่ง ไปเลยปะ.......”
“..อย่าไปสนใจเลยน่ะครับ เสียงหมาเห่าอย่างนั้น....”
“..ไปก็ได้วะ อยู่นานคงได้ต่อยคนอีก......” มันเดินลูบหน้าลูบตาออกไปตรงที่รถมันจอดไว้
“..เดี๋ยวผมจะพา คุณปุ๊บปั๊บไปสมัครเองดีกว่านะครับ ไปด้วยกัน.......”
“..ขอบคุณคะ จะรบกวนมากกว่า...”
“..ไม่เป็นไรครับ ถือว่าชดเชยน้องชายของผมมันทำไม่ดีไว้...”
ปุ๊บปั๊บอ้าแขน กอดคอเพื่อนใหม่เฉย มันคงมองเห็นความเป็นมิตรจากใบหน้าคนที่มาเยือน....
..แม่ผมมองไอ้เลวที่ขับรถหรูของมันออกไปด้วยสายตาไม่พอใจเท่าไร เหมือนอยากจะเคลียร์กับมันอีกรอบ จนผมต้องดึงมือให้แกเดินตาม
:z3:
-
:z13:
-
เอิ่ม...เริ่มมาก็จะฆ่ากันตายแล้ว
มันจะไปสปาร์คกันยังไงเนี่ยยยยยยยยยยย
รอลุ้นต่อไปคร่า
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่าหนุกแหะ
ทั้งแม่ทั้งลูกทั้งหลานท่าจะร้ายพอกันเลย
พี่ของไอ้พระเอกเลวกับแม่ของปาล์มเหมือนจะรู้นะว่าใครคือพ่อของน้องหนูปุ๊บปั๊บ o18
อยากให้ไอ้คุณพระเอกเลวหลงรักหนูปาล์มโดยทีหนูปาล์มไมรู้สึกอะไรแล้วรู้ตัวจริงของพ่อชั่วตัวจริงของหนูปุ๊บปั๊บเร็วจริง
คงสนุกพิลึก :z1:
-
รอตอนที่ปาล์มรู้ว่าเก่งคือไอ้พี่เขยสุดชั่วคงมันพิลึก :laugh:
-
เก่งมันรู้ตัวป้ะ ว่ามันด่าตัวเองอยู่ โง๊...โง่เนอะ!! หึหึหึ
แต่ว่านะ นายปาล์มเนี่ย เอะอะท้าตีท้าต่อย จะเลือดร้อนไปไหนจ๊ะนั่น
-
มันมากกกมาต่อไวๆๆนะคับ
-
ไอเก่งเลววววว :angry2:
-
แม่รู้แน่ ๆ ว่าพ่อของหลายเป็นใคร
แต่แม่นี่เจ๋งอะนักเลงได้ใจชอบ ๆ o13
:pig4: writer คะ
-
เฮ่อ สงสารเด็ก
-
คุณแม่สุดยอดเลยค่ะ o13
แม่ต้องรู้แน่ๆเลยว่าใครเป็นพ่อคุณปุ๊บปั๊บ
+1 ค่ะคุณ winer
-
ปอม เปนไรเนี่ย ต่อยเค้าแล้วก็มาทำดีด้วย -*-
แล้วเมื่อไรปาล์มจะเจอชายโฉดชั่ว พ่อของลูกล่ะ 555+
-
ปุ๊บปั๊บเหมือนรู้เลย
เจาะจงรถได้เหมาะมาก
โดนตัวพอดีเลย :m20:
คุณแม่ท่าทางจะร้ายใช่ย่อยนะเนี่ยยย
-
สั้นๆคำเดียว หนุกมาก เปิดมาไม่กี่ตอนก้ชกกันแล้ว
ไอ้พระเอกชั่วกับนายเอก อยากอ่านต่อแล้ว
-
ว้าวววววววววววววววววววววววววววว
เจอกันก็ฉะ ปะ ดะ กันอย่างรวดเร็ว
ขนาดไม่รู้เรื่องอะไรทีนะ
ถ้ารู้เรื่องกันเหมือนแม่ละก็
ได้ตายไปข้างแหละ
-
มาค่ะ มาต่ออีก สนุกดีค่ะ :laugh:
-
เก่งเลวมากกกกกกกกกกกกอ่า :z6:
เปลี่ยนพระเอกด่วนเป็นพี่หนึ่ง
-
:เฮ้อ:พ่อมันไม่ได้สั่งสอนจริงอ่ะแระ เพราะพ่อมันเลว เพราะถ้าสอนไปกลัวเด็กมันจะเลวเหมือนนิสัยพ่อมัน เก่งแต่ปากฟันแล้วทิ้งไม่น่าเป็นพ่อคนเลยมึง
-
ตอนนี้อย่างเเรงๆๆๆ ยกนิ้วให้ o13 o13
-
สนุกดีน่ะ แต่เบื่อพระเอกแนวร้ายๆพอรับได้แด่เลวนิเบื่อ ขอแบบรุความจริงเรวๆน่ะ
-
เรื่องใหม่สนุกได้อีก เปิดมาแค่ 2 - 3 ตอน คนอ่านก็ติดกันงอมแงมแล้ว อย่างนี้คงไม่ได้อ่านน้องวุ้นต่อแหงๆ
มะเป็นไร จะเขียนอีกกี่เรื่อง ก็จะตามเชียร์ทุกเรื่องไป
-
คุณปั๊ปปั๊ปคงเสียใจแย่ที่มีพ่อแบบอีตาเก่ง
ดิช้านขอเชียร์คุณพี่ชายเป็นพระเอกเรื่องนี้ได้ไมเค๊อะ
ดิช้านไม่ถูกใจอีตาเก่งตั้งแต่แกไม่รับผิดชอบละ
ผู้ชายเอี้ยอาไรไม่รู้ ไม่รักเมียก้อน่าจารักลูกสิ
ชิส์....
-
เชียร์.................................คุณแม่ หุหุ
-
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักดี :กอด1:
แต่เก่งนี้ เหี้ยจริง อะไรจริง :z6:
-
-แวะมาทักทายครับ-
-ยังไงก็ฝากคุณปุ๊บปั๊บด้วยนะครับ เดี๋ยวถ้าโตขึ้นจะดัน ดัน ดัน เป็นพระเอกเป็นรายต่อไป..555 วางแผนซะไกล คิคิ..
-ขอบคุณที่มาอุดหนุนน่ะครับ สุขภาพร่างกายแข็งแรงกันทุกๆคนนะครับ :z10:
-
^
^
เฮ้ย ตอนล่าสุดมาม่ะไหร่อ่ะค๊ะ ทำไมนู๋ไม่เห็นก็ว่านั่งเฝ้าทั้งวันแล้วน๊า
:pandalaugh: :pandalaugh:
* คุนแม่เค้าอาฆาตจริงอะไรจริง แต่คุณปุ๊บปั๊บนี่น่ารักเน้อออ
พี่วินเนอร์เรื่องนี้คิดว่าจะยาวซักกี่ซีซั่นดีค๊ะ ?? :กอด1:
-
คุณปุ๊บปั๊บ... น่ารักจังเข้าใจตั้งชื่อนะ จุดปุ๊ปติดปั๊บ :z1:
-
มีพ่ออย่างเก่ง สู้ไม่มีซะดีกว่าว่ะค่ะ
-
โอ้วววว
-
เก่ง เป็นคนเสมอต้นเสมอปลายดี
เล... o18
-
หึหึ
เก่งแกจะรู้หรือปล่าว
ว่าด่าตัวแกเองอยู่
พี่หนึ่งดีนะที่แกเป็นสื่อกลาง(เอ๊ะยังไง)
ปล.รอคุณปุ๊บปั๊บเป็นพระเอกต่อไปนะ
อิอิ
-
ชื่อ คุณปุ๊บปั๊บ น่ารักอ่ะ
ตกลงคุณแม่รู้ว่าไอนายเก่งมันเป็นพ่อเด็กได้งัย :m28:
แต่เจอกันครั้งแรกก็ฉะดะกันซะแระ
:กอด1: :L2: winer
-
เหอะๆ
สนุกมากเลยครับ
น่าจะลงวันละหลายๆตอนนะครับตอนเดียวไม่จุใจ
อิอิ
เจอกันครั้งแรกก็ฉะกันซธแล้ว
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักอ่ะ
แต่แค่คิดว่านายเอกจะรู้ว่าพระเอกเป็นพ่อคุณปุ๊บปั๊บ
เมื่อไหร่ก็ลุ้นจะแย่ยู่แล้วว่าคงมันส์ยิ่งกว่านี้อิอิ o13
-
คุณยายรู้จักอดีตลูกเขย
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักมาก
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก ไอ้เชี้ยเก่ง ฆ่าม้านนนนนนน
คนอะไรเลวได้สุดยอดดดดดด
ขอให้ไอ้เก่งเจ็บสุดๆ เลยนะไรเตอร์
-
พระเอกเลวว่ะ กับเด็กก็ไม่เว้น สะใจคุณแม่จัง น่าจะแตะผ่าหมากนะครับคุณแม่เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :beat:
-
ว้าวววววววววววววววววววววววววววว
เจอกันก็ฉะ ปะ ดะ กันอย่างรวดเร็ว
ขนาดไม่รู้เรื่องอะไรทีนะ
ถ้ารู้เรื่องกันเหมือนแม่ละก็
ได้ตายไปข้างแหละ
-ท่าจะดร่ามาหนักเรื่องเดิมอีกนะนี่ แต่จริงๆ พยายามจะลดไม่อยากให้เครียด ครับ
มาค่ะ มาต่ออีก สนุกดีค่ะ :laugh:
-ขอบคุณครับ. :กอด1:
เก่งเลวมากกกกกกกกกกกกอ่า :z6:
เปลี่ยนพระเอกด่วนเป็นพี่หนึ่ง
-ท่ามันเลวมากกกกกกกก มีสิทธิ์โดนปลดกลางอากาศ.... :jul3:
:เฮ้อ:พ่อมันไม่ได้สั่งสอนจริงอ่ะแระ เพราะพ่อมันเลว เพราะถ้าสอนไปกลัวเด็กมันจะเลวเหมือนนิสัยพ่อมัน เก่งแต่ปากฟันแล้วทิ้งไม่น่าเป็นพ่อคนเลยมึง
-ต้องดูอนาคต ว่าสมควรจะเป็นพ่อใครมั้ยนี่..
ตอนนี้อย่างเเรงๆๆๆ ยกนิ้วให้ o13 o13
-จุดเริ่มต้นครับบบบบ
สนุกดีน่ะ แต่เบื่อพระเอกแนวร้ายๆพอรับได้แด่เลวนิเบื่อ ขอแบบรุความจริงเรวๆน่ะ
-รวดเร็วฉับไว อย่างกับเรื่องสั้นเลย อย่าเพิ่งเบื่อกันน่ะ รักกันๆ...คุณปุ๊บปั๊บขอร้องงงงงงงง
เรื่องใหม่สนุกได้อีก เปิดมาแค่ 2 - 3 ตอน คนอ่านก็ติดกันงอมแงมแล้ว อย่างนี้คงไม่ได้อ่านน้องวุ้นต่อแหงๆ
มะเป็นไร จะเขียนอีกกี่เรื่อง ก็จะตามเชียร์ทุกเรื่องไป
-คิคิ อยากให้มีเพื่อนๆมาอ่านอีกครับ มาเยอะเลยๆ แต่ก็ไม่รู้จะมีม่ะ..555 :m17: ....ตอนแรกก็ว่าจะไปเขียนเรื่องนั้นต่อ แต่ว่ายังคิดไม่ออก เลยเบนมาทางนี้ก่อน ด้วยความที่ชอบเขียนเลยหยุดนานไม่ได้ (..ทั้งที่ก็ไม่ได้มีใครอยากอ่านหรอก แต่ก็อยากลงๆอย่างเดียว :m20:..) ..เอาเป็นว่าได้อ่านจนแน่ครับ แต่ว่าอาจจะช้าหน่อย ดองซักนิด ใส่กะปิน้ำปลาลงไปซักหน่อย ..ดีไม่ดีเรื่องนี้ตันก็อาจโดนอีกเรื่อง เซ็งตัวเอง..ยกมือเกาหัวแกร๊กๆๆๆ....
คุณปั๊ปปั๊ปคงเสียใจแย่ที่มีพ่อแบบอีตาเก่ง
ดิช้านขอเชียร์คุณพี่ชายเป็นพระเอกเรื่องนี้ได้ไมเค๊อะ
ดิช้านไม่ถูกใจอีตาเก่งตั้งแต่แกไม่รับผิดชอบละ
ผู้ชายเอี้ยอาไรไม่รู้ ไม่รักเมียก้อน่าจารักลูกสิ
ชิส์....
-รับไว้พิจารณาครับผม
เชียร์.................................คุณแม่ หุหุ
-คุณแม่ก็แรงอีกคนครับ ไม่ใช่นายเอกคนเดียว..5555
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักดี :กอด1:
แต่เก่งนี้ เหี้ยจริง อะไรจริง :z6:
-ปฐมบท ต่อไปหนักกว่านี้อีกง่ะ..
^
^
เฮ้ย ตอนล่าสุดมาม่ะไหร่อ่ะค๊ะ ทำไมนู๋ไม่เห็นก็ว่านั่งเฝ้าทั้งวันแล้วน๊า
:pandalaugh: :pandalaugh:
* คุนแม่เค้าอาฆาตจริงอะไรจริง แต่คุณปุ๊บปั๊บนี่น่ารักเน้อออ
พี่วินเนอร์เรื่องนี้คิดว่าจะยาวซักกี่ซีซั่นดีค๊ะ ?? :กอด1:
-เฝ้าตรงไหนครับนี่ แต่ก็ดีแล้วที่ทันว่าลงวันนี้ไม่งั้น เสียใจแย่เลย 555... อันนี้ยังตอบไม่ได้ครับ แต่ที่แน่ คุณปุ๊บปั๊บ เขาต้องขึ้นแท่นรอในอนาคต....ต่อไป... อย่างกับละครช่องเจ็ด..555
คุณปุ๊บปั๊บ... น่ารักจังเข้าใจตั้งชื่อนะ จุดปุ๊ปติดปั๊บ :z1:
-นั่นก็คือสาเหตุที่มาของชื่อเขา
[/quote]มีพ่ออย่างเก่ง สู้ไม่มีซะดีกว่าว่ะค่ะ
-ขอมีซักนิดดดดดดดดนึงน่ะ อาจจะเวิร์คก็ได้ครับ...
โอ้วววว
-.............เติม คำว่า มายก๊อสสสส ให้ครับ...
เก่ง เป็นคนเสมอต้นเสมอปลายดี
เล... o18
-รักษาเลเวลความชั่วง่ะ...
หึหึ
เก่งแกจะรู้หรือปล่าว
ว่าด่าตัวแกเองอยู่
พี่หนึ่งดีนะที่แกเป็นสื่อกลาง(เอ๊ะยังไง)
ปล.รอคุณปุ๊บปั๊บเป็นพระเอกต่อไปนะ
อิอิ
-คุณปุ๊บปั๊บจะเป็นพระเอกได้มั้ย อยู่ที่ เพื่อนๆช่วยกันดัน อิอิ
ชื่อ คุณปุ๊บปั๊บ น่ารักอ่ะ
ตกลงคุณแม่รู้ว่าไอนายเก่งมันเป็นพ่อเด็กได้งัย :m28:
แต่เจอกันครั้งแรกก็ฉะดะกันซะแระ
:กอด1: :L2: winer
-เฉลยนิดนึง ว่าคุณแม่รู้แล้วว่าใครเป็นลูกเขย....
เหอะๆ
สนุกมากเลยครับ
น่าจะลงวันละหลายๆตอนนะครับตอนเดียวไม่จุใจ
อิอิ
เจอกันครั้งแรกก็ฉะกันซธแล้ว
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักอ่ะ
แต่แค่คิดว่านายเอกจะรู้ว่าพระเอกเป็นพ่อคุณปุ๊บปั๊บ
เมื่อไหร่ก็ลุ้นจะแย่ยู่แล้วว่าคงมันส์ยิ่งกว่านี้อิอิ o13
-พอดีเลยครับวันละหลายตอนก็พอดีตาโหลลึก ไม่ต้องหลับต้องนอนกันพอดี... คนเขียนง่ะ...
คุณยายรู้จักอดีตลูกเขย
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักมาก
-แล้งจะได้รู้อิทธิฤทธิ์ แม่ยายแสบซ่า...55555
อ๊ากกกกกกกกกกกก ไอ้เชี้ยเก่ง ฆ่าม้านนนนนนน
คนอะไรเลวได้สุดยอดดดดดด
ขอให้ไอ้เก่งเจ็บสุดๆ เลยนะไรเตอร์
-ไม่รู้มันจะเป็นพระเอกทำไมนิ..5555
พระเอกเลวว่ะ กับเด็กก็ไม่เว้น สะใจคุณแม่จัง น่าจะแตะผ่าหมากนะครับคุณแม่เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :beat:
-ลูกเขยคงสูญพันธ์พอดี อ อิอิ..ว่าไป..
-แวะมาตอบเม้นท์เล่นๆหนุกหนาน..--ขอบคุณทุกท่านที่มาอุดหนุน มีแรงเขียนก็เพราะมีเพื่อนๆเม้นท์ให้นี่แหละครับ แต่ถึงใครไม่เม้นท์ก็ไม่ว่าครับ เพราะก็รู้ว่าตัวเองเขียนไม่เก่ง..อิอิ แวะมาเขี่ยๆเล่นก็ได้...
-
สนุกดีครับ
ยีนส์พึ่งอ่านเรื่องที่แล้ว จบด้วย
ต่อเลยย
-
โอ้! เอาแล้วไง
มาถึงต่อยกันเลยวุ้ย
แต่เหมือนแม่จะรู้เลยว่าใครเป็นพ่อของคุณปุ๊บปั๊บ(ชื่อน่ารักมากมาย^^)
-
เออ ไอ้เหี้ยเก่ง ไอ้เลววววว ระยำ อยากให้มันตายๆไปซะ 5555+
เปลี่ยนพลอตเรื่องเค้าซะงั้น ฮ่าๆๆๆๆ
-
o22
ต่อยกันแล้ว คุณปุ๊บปั๊บเข้าใจทำนะคะ อยากเขียนหนังสือ= ='
เตรียมทำใจพระเอกเลว :เฮ้อ:
:pig4:ไรท์เตอร์~
-
หายไปสอบมานิดเดียว กลับมาอ่านอีกทีหนูปุ๊บปั๊บโตน่ารักซะแระ
เจอกันครั้งแรกยังสนุกขนาดนี้ แต่ละคนแรงส์กันจริงๆๆๆ o13
เชื่อแล้วว่าพระเอกเลวจริง 55+
รอลุ้นตอนต่อไปเก่งจะเจอ กับปาล์มอีกไหม
-
โซพลาดไปแล้วคร่าอย่าเสียใจเลยเน๊อะพี่ชาย :-[
คราวหน้าจะติดเรดาร์จะได้ไม่พลาดทุกฝีก้าวค่ะ
* ตอนนี้เค้ากำลังฮิต ตรวจดีเอ็นเอกันอยู่ คุณปุ๊บปั๊บสนใจมั้ยลูก..
บางทีถ้าเก่งลองเปิดใจ อาจจะรักและเอ็นดูคุณปุ๊บปั๊บเหมือนพี่หนึ่งก็ได้ เอ๊ะ หรือว่านู๋เข้าใจผิด เพราะจิงๆพระเอกเลวกว่านี้ :jul3:
:กอด1: :bye2:
-
ฆ่าให้ตาย ฆ่าให้ตาย..
-
พึ่งจะตามมาอ่านค่ะ อีกแล้วๆ ไม่ทันหลานโตซะแล้ว
เปิดอ่านปุ๊บหลานปุ๊บปั๊บก้อโตแล้ว อ่าๆๆๆๆๆ
คุณพ่อจำเป็นน่ารักนะคะ แต่คุณพ่อจิง(รึเปล่า)น่าหมั่นไส้ :beat:
ฮาๆ รู้สึกเราจะหมั่นไส้พระเอกทุกคนของคุณวินเนอร์เลย
แต่มันน่าหมั่นไส้จิงๆนะคะ ชอบพี่หนึ่ง พ่อเทพบุตร อิอิ
ี
รอคุณปุ๊บปั๊บโตด้วยคน จะช่วยคุณวินเนอร์ดันน้องเป็นพระเอก ฮาๆ o18
-
ลูกมาเจอพ่อ
แต่พ่อมันเลว เหอๆ
แม่สุดยอดมากอ่ะ
ลุยสุดๆ o13
:pig4: :L2:
-
เลวได้อีกขอรับ :a11:
พระเอกเรื่องนี้ อยากให้มันเลวไปเรื่อยๆ
เพราะตอนรู้ความจริงทีหลังจะได้กระอักเลือดตาย
กันไปข้างหนึ่ง :-[
รอตอนต่อไปโลดขอรับ :a9:
-
แค่เจอกันครั้งแรกยังขนาดนี้
ไอ้เก่งนี่มันเลวจริง ๆ :z6:
-
แหมแหม...โดนต่อยน้อยไปสิ.มันน่าจะโดนหนักกว่านี้นะเนี่ย..
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักน่าชัง.. :กอด1:
-
มาปูเสื่อรอจ้า
มาพร้อมยากันยุง เผื่อนาน 555+
-
- :L2:-
รอหน่อยนะครับ..เพราะต้องไปรีไร้เรื่องที่จะทำเป็นหนังสืออีกครั้ง คงกินเวลาพอควร ทำให้เวลาที่เขียนให้ช้าลงอย่างถนัดตา แต่จะพยายามมาลงให้อ่านกันอย่างต่อเนื่องครับ :-[
-
:fire: ถ้าช้าจะเผาทู้แล้วน๊าพี่ชาย
-
เข้ามาร้องเพลงรอครับ อิอิ.....
-
:กอด1: รักไรท์เตอร์เป็นที่ซู๊ดดดดด แต่จะรักมากกว่านี้ ถ้าเปลี่ยนให้พระเอก มาเป็นนายเอกแทน แบบว่า เลวๆอย่างงี้มันต้อง :oo1: :oo1: :oo1: ให้พรุน :jul3:
-
-ขอลงเรื่องนี้ก่อนนะครับ แควนๆ.- ส่วนอีกเรื่อง รอแป้บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ(.คับ..)
:m25:
(........4........)
หลังจากที่พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยผมกับแม่ไว้ เขาก็นำเอกสารของคุณปุ๊บปั๊บไปยื่นให้แทน แล้วก็สั่งเครื่องดื่มเย็นๆมาเลี้ยงแม่ ความรู้สึกแย่ๆยังคุกกรุ่นอยู่ในหัวสมองไอคิวต่ำอย่างผมไม่เจือจาง คิดไปคิดมา ถ้าพี่หนึ่งไม่ห้ามไว้ก่อน มันคงจะได้หัวร้างข้างแตกกันไปแน่.. ดูหน้ามันซิกับเด็กมันก็ยังเอาเรื่อง (.แล้วคุณปุ๊บปั๊บจะรู้มั้ยว่ามีคนหาเรื่องตัวเอง..เวรแท้...)
แต่แม่ผมซิเหมือนโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางก่อน แม่ทำในสิ่งที่ผมสงสัย ผมก็ไมเคยเห็นแม่โกรธใครแบบนี้มาก่อน แม่จ้องหน้ามันแทบจะกินเลือดกินเนื้อ เหมือนอยากจับเขาฉีกเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้หมากิน ทำไมแม่ต้องเป็นขนาดนี้ด้วย ดูแล้วผมชักกลัวท่านขึ้นมาตะหงิดๆ แม่ยังเลือดร้อนเป็นวัยรุ่น.....
อีกอย่างกับพี่หนึ่งทำไมแม่ถึงเป็นอีกแบบกันละ ทั้งที่เขาเป็นพี่น้องกัน (..โอ๊ยยย เวียนศรีษะอันโง่เขลาของผมจริง..) ยิ่งทำให้เส้นประสาทผมทำงานหนักเข้าไปใหญ่..
“...เป็นไงบ้างครับน้ำผลไม้ปั่นที่สั่งให้รสชาติเป็นไงบ้าง....”
“.อร่อยคับ.....”เสียงเล็กๆตอบ ไม่มีใครหรอก..
“..จะหมดแล้วนี่ คุณปุ๊บปั๊บ จะเอาอีกมั้ย....”เขาเอามือลูบหัวไอ้เด็กน่ารัก..
“..เอาคับ....”หมาน้อยยิ้มเต้ เมื่อมีคนนำเสนอ...
ผมหันมาอีกทีแม่ผมยังไม่มีท่าทีจะยิ้มออกมาบ้างเลย สงสัยจะยังไม่หายมันเขี้ยว...
“..พอแล้วคับคุณปุ๊บปั๊บ เดี๋ยวนอนฉี่รดที่นอน...”
“..จะเอา....”
“.ยังเถียงอีก...”ผมปราบหลานพยศ
“.ฮึ ฮึ..ฮือ...”มันเบ้หน้าบีบน้ำตาเรียกร้องความเห็นใจ..
“..อย่าดุลูกแบบนี้ซิครับสงสารเด็ก...”..
“.คุณปุ๊บปั๊บ เงียบนะลูกยายอารมณ์ไม่ดีน่ะ...”แม่ผมดุเสียงเบาๆ แต่มันเงียบกริบเป็นสัญญาณตอบรับ...
“.นี่คุณ ถามหน่อยคนเมื่อกี้นี้เป็นน้องชายคุณจริงหรือ?...”
เออใช่ผมก็อยากรู้ มันใช่เหรอ..
“..ครับ เจ้าเก่งเป็นน้องชายคนเดียวของผม ของแท้แน่นอนครับ..”
“..ทำไมมันแตกต่างกันอย่างฟ้ากับเหวละค่ะ...”
“..แม่ ทำไมพูดตรงเดะขนาดนั้น เขาเป็นพี่น้องกันนะ..”
“..เก่งมันอารมณ์ร้อนไปหน่อยนะครับก็เลยอาจทำอะไรแผลงๆ....”
“..แล้วนี่คุณพ่อคุณแม่คุณไม่มาหรือคะ...”
เอ๋ แม่ถามถึงบิดามารดรเขาเลยหรือ แม่จะอยากหาเรื่องเขาถึงขั้นฟ้องศาลโลก......
“..พ่อกับแม่อยู่กรุงเทพครับ.....”
“..แต่ว่าไปนามสกุลของคุณน้านี่ผมคุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน....”
“..คงแค่คุ้นเท่านั้นแหละค่า ครอบครัวเราไม่ใช่คนเด่นดังที่ไหน...”
“..ปาล์มพาคุณปุ๊บปั๊บไปเดินเล่นหน่อยลูก แม่มีเรื่องอยากจะคุยอะไรกับคุณเขาเป็นการส่วนตัว...”
“..อะไร แม่มีความลับหรือ....”ผมยิ้ม
“..อย่าบอกนะว่าจะจีบหนุ่ม ผมจะฟ้องพี่ปูนะ...”
“..ไอ้ปาล์ม....”แม่ผมตวาด ไม่รับมุขเอาซะเลย...
“..ครับไปแล้วท่าน..”
ผมรวบหลานดึงแขนได้ก็เดินออกมาวงสนทนาปัญหาชาวบ้าน แม่นะแม่ทำลึกลับ ไม่อยากให้ผมรู้..ทำให้ผมโง่เข้าไปใหญ่ที่ไม่รู้เรื่องชาวบ้าน เพราะมันเป็นงานของผม.....
“.คุณปุ๊บปั๊บ คิดเหมือนน้ามั้ย ยายทำตัวน่าสงสัย....”
“..สงสัย คืออะไรไม่เข้าใจ...”
“..โธ่เวร ....”ผมบ่นใช้ศัพท์สูงจนหลานทำหน้างง..
“.คุยเรื่องของเราดีกว่า ทำไมคุณต้องไปขีดรถคนอื่นด้วย ตำรวจจับขังนะจะบอกให้.เอ่อ เออ..”ผมขู่ล่วงหน้า..
“.ก็คุณปุ๊บปั๊บ จะมาเรียนแล้ว ก็ต้องหัดเขียน...”
“..เขียนได้แล้วหรือ...”
“..ลองเขียนอ่ะคับ......”
“...เขียนรถคนอื่นมันผิดกฎหมายทำคราวหน้า น้าจะให้ตำรวจจับเลยไปนอนซังเต...”
“.ไม่กลัว......”
“.ช่างกล้า....”
“.คุณปุ๊บปั๊บ จะให้ตาไปด้วย...แว๊ๆๆๆ... :m14:.....”มันล้อเลียนทำหน้าไม่สำนึก วิ่งหนีผมออกไป.... ก่อนจะเจอบาทาไร้เงาพิชิตมาร เดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่
ขณะที่ผมกำลังนั่งรอแม่เพลินๆ เพราะไม่รู้เขาจะมีอะไรคุยกับคุณเทพบุตรนักหนา นานสองนานแม่ผมก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุดคุย...
“..ไอ้ปาล์ม......”
“.อ้าวโอ๊ต....”เพื่อนยากของผมมันจอดรถมอร์เตอร์ไซด์ลงข้างๆ..
“..หรูโว๊ยย ไอ้ปาล์มจะได้มาเรียนที่ใหม่ แม่งไม่บอกกูซักคำ..”
“.ไม่ใช่กู...”ผมชี้ที่หลานกำลังเล่นลอดอุโมงค์กับเด็กคนอื่นๆ อย่างสนุกสนาน
“.กูรู้แล้ว พ่อมึงบอกกู...”
“......ไอ้เวร....”ผมด่า
“..ไอ้ปาล์มกูมีของดีมาอวดมึง สนป่ะ...”
“.อะไรว่ะ...”
มันยิ้มกรุ้มกริ่ม ตาเจ้าเล่ห์ น่าสงสัย เล่นเอาผมอยากรู้ตาตั้ง...
“..รีบบอกมา หมาตัวไหนมึงมันตายดูมึงมีความสุขจัง..”
“.สัดนี่.......”
“..อ้าวไม่ใช่ แสดงว่าแมวมึงตาย..”
“.ไอ้เหี้ย...”มันด่าซ้ำ
“.งั้นนกเขามึงไม่ขัน...”ผมขำกลิ้ง
“.ไอ้จัญไร.....”
“.ไอ้เชี่ยนี่กูเดาแล้วยังด่ากูอีก.....”
“........นี่ กูมีของดีสัด...”
มันโชร์มือถือ....
“..มันโทรศัพท์เครื่องเดิมของมึง...แล้วไง กับคลิปเดิมๆที่มึงชอบโหลด...”
“..แต่นี่กูอัด....”
“...ไม่สน...”ผมทำหยิ่ง
“..สดๆเมื่อกี้ๆ ตรงสวนทางผ่านของหลังโรงเรียน....”
“.แม่งสงสัยล่อกันในรถว่ะ โยกกระเพื่อมซะรถแทบหัก....”
“..เฮ้อ มึงนี่แสนรู้นะ....”
“หรือว่ามึงไม่สน.....”
“..จิ๊....”ผมทำปากรำคาญ...
“.มึงรู้มั้ย พอกูเห็นรถมันโยก กูก็เกิดไอเดียปั๊บ แอบย่อง เพราะแถวนั้นมันเปลี่ยวและก็ร่มเย็น กูไม่เข้าใจว่ะทำไมแถวนั้นคนชอบไปทำอะไรกันแผลงๆ ล่อซะตากูแฉะมาหลายครั้งแล้ว คราวนี้กูเลยอัดคลิปไว้เลย กูค่อยๆก้มไปข้างๆแล้วก็ยกมือถือเข้าไปที่เบาะหลัง แม่งเอ้ยผู้หญิง สวย เอ๊กมากเลยว่ะ ผู้ชายก็หล่อน่ะมึง กูถ่ายได้ซักพักกูจึงเงยหน้าขึ้นมาดูให้เต็มตา ผู้หญิงหันมาเห็นพอดีเลยร้อง ว๊ายยยยย... กรี๊ดลั่นนน.. ไอ้ผู้ชายเลยหันมาดูมั่ง แต่ไม่ทันกูหรอก กูสตาร์ทรถหนีเลย. แม่งคงมันส์สะเด็ดจนไม่หน้าไหน......”
ไอ้โอ๊ตมันเล่าถึงวีรกรรมความห้าวของมันให้ผมฟังอย่างครื้นเครง....
“..นี่ดูเป็นขวัญตา.....ระวังกุ้งยิงนะ...”มันเตือน...
..ผมก็รับมาดูอย่างตื่นเต้นกับสิ่งที่มันเล่า..
“.แล้วเขาจะไม่จำหน้ามึงได้หรือว่ะ..”
“กูเอาเสื้อปิดหน้า......”
“..เฮ้ย ทะเบียนรถนี้....”ผมใจเต้นโครมคราม แค่ส่องตาเข้าไปก็เจอทะเบียน กง 737..
“..ทะเบียนอะไรว่ะ...”
“.กูคุ้นๆ....”ผมบอก..
“ดูอะไร คุณปุ๊บปั๊บดูมั่ง...”หลานผมยืนกอดอกทำหน้าอยากรู้..
“..ไม่ได้....”ผมกับไอ้โอ๊ตตอบพร้อมกัน...
“น้าปาล์มหวงหรือ....”
“.เปล่า......”
“..แต่ห้ามคุณปุ๊บปั๊บทำไม...”
“..ไม่ได้ครับ คุณปุ๊บปั๊บ ยังไม่บรรลุนิติภาวะ...”
หลานผมยืนจ้องทำหน้าหมาสงสัย...
“.ไม่เข้าใจอีกล่ะ...”
“.ดีแล้วครับ ไปเล่นต่อเถอะครับ..”โอ๊ตบอก
สุดท้ายคุณปุ๊บปั๊บก็ยอมถอยออกไป แบบไม่เต็มใจนัก. ผมเลยได้โอกาสดูอีกครั้ง....
“..นี่มัน......”
ผมตาค้างเมื่อฉากสุดท้ายที่เห็นผู้หญิงร้องแล้วผู้ชายเงยหน้าหันมามองทางกล้องเต็มตา... (..ใช่มันเช็ดเจนพอที่จะรู้ว่าคนที่กำลังทำเรื่องบัดสีคนนั้นเป็นใคร...)
“..นี่มันไอ้นั่นชัดๆ....”ผมบ่นพึมพำ..
“.ใครว่ะ...”ไอ้โอ๊ตร้องทัก
“..มันคือ......”ผมจะบอกมันยังไงละ..
“ไม่รู้ว่ะ.....”ผมตอบ
“..อ้าวกูนึกว่ามึงรู้จัก....”
“กูขอนะโอ๊ต....”ผมไวมาก
“..เห้ย อยากละซิ...”มันแซว..
“.เอ่อก็ได้ว่ะ...”
“เดี๋ยวกูส่งให้...”มันตอบ
“.ไม่เป็นไรกูทำเอง....”
“โธ่ แล้วมาว่ากูตั้งแต่แรกสัด ที่ไหนได้รีบเก็บเลยน่ะมึง..”
“ทำอะไรกัน คุยอะไรกัน...”
“.เอาอีกละ วัยอยากรู้อยากเห็น..”โอ๊ตแซว..
“..เมื่อไรจะเสร็จ คุณปุ๊บปั๊บ ไม่มีเพื่อนเล่นนะครับน้า....”
“.มึงไปเล่นเป็นเพื่อนหลานกูก่อนป่ะ..”
“..เออๆ ก็ได้ว่ะ...”
เมื่อไอ้โอ๊ตเข้าไปเล่นเป็นเพื่อนกับหลานรัก ผมก็จัดการทำหน้าที่ตัวเองต่อ สุดท้ายผมก็ลบออกจากเครื่องไอ้เพื่อนยากเลย ผมไม่อยากให้มันเอาไปให้ใครดู (.ครานี้แหละถ้ามีอะไรต่อไปข้างหน้า ผมยังมีหลักฐานเอาให้มันหน้าหงายแน่ ก็ในเมื่อหลานผมจะต้องมาเรียนโรงเรียนของพวกเขา..)
ขณะที่ผมกำลังเดินผ่านห้องของท่านแม่.....
“.คุณปุ๊บปั๊บจ๊ะ.....”
“.คับยาย.....”
“..ดีใจมั้ยที่จะได้เข้าเรียนแล้ว...”
“.คับ.....”
“..แล้วถ้าคุณปุ๊บปั๊บเจอพ่อล่ะ....”
“..พ่อ.....”หลานผมจ้องหน้ายาย.. ผมเองก็งงเหมือนกัน..
“.ใช่ยายคิดว่าคุณปุ๊บปั๊บจะได้เจอพ่อแล้วน่ะ...”
หลานผมเข้าไปนั่งที่ตักยาย....
“พ่อคุณปุ๊บปั๊บเป็นใคร แล้วอยู่ไหน...”หลานผมเขย่าแขน
“..ตอนนี้ให้ยายแน่ใจก่อน....”
“..พ่อ....”
“.ใช่จ๊ะ แต่ยายก็ไม่รู้ว่าเขาควรค่าจะเป็นพ่อหนูหรือเปล่า...”
“..ทำไมละคับ คุณปุ๊บปั๊บอยากมีพ่อ อยากเจอพ่อ คุณปุ๊บปั๊บรักพ่อ อยากกอดพ่อ...”หลานผมทำหน้าดีใจ
“.อีกไม่นานหรอกลูก.....”
“.เย้.....คุณปุ๊บปั๊บมีพ่อแล้ว...”
ท่านแม่ดึงหลานเข้าไปกอด........
“..แม่..........”ผมเข้าไปในห้องแม่..
“..คุยอะไรอยู่ครับน่าสนุกนะ.....”ผมทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่แม่พูด...
“.เปล่าคุยอะไรกับหลานไปเรื่อยๆ...เฉยๆ....”ถ้าผมเห็นไม่ผิด คือแม่แอบเช็ดน้ำตา...
“..มีอะไรหรือเปล่าแม่....”
“..ไม่มี พ่อแกอยู่ไหน.....”
“..พ่อไปกินเหล้าบ้านเพื่อน....”
ผมหันไปมองหนังสือที่วางข้างๆแม่.....
“..แม่ครับนี่มัน..........”ผมทักสิ่งที่เห็น..
“..นี่รูปพี่หนึ่งกับไอ้ผู้ชายคนนั้นนี่ครับ...”
“..ทำไมละ......”
“..ทำไมแม่ชอบเขาขนาดนี้เลยหรือครับ ว่าจะถามแม่หลายรอบแล้ว หนังสืออะไรที่มีรูปพี่น้องคู่นี้แม่จะซื้อมาดูตลอด...”
“.ก็แค่หนังสือที่แม่ซื้อมามีรูปเขาเท่านั้น......”
“..แต่มันเหมือนจงใจ.....”
“..เลิกถามปาล์ม แม่มีเรื่องจะบอก.....”
“อะไรครับแม่.....”
“.เดี๋ยวไปสมัครเรียนโรงเรียนเดียวกับหลานด้วย...”
“โหอะไรนะครับแม่...”
“หรือว่าแกจะปล่อยให้หลานไปคนเดียว....”
“..ผมไม่ตั้งตัวเลยนะ..”
“..แม่คุยกับคุณหนึ่งให้แล้ว.....”
“.ไม่บังคับกันมากไปหน่อยหรือแม่...”
“.นี่คือคำสั่งแม่ นะปาล์ม แม่เป็นห่วงหลานหรือว่าแกไม่.....”
“.แล้วเพื่อนๆผมละครับ....”ผมทำหน้าขอร้อง
“.สำคัญกว่าหลานหรือไง...”
“.ยุ่งยากจังแม่...”
“.ป๊าบ.... เสียงแม่ตบหลังผมอย่างไม่ปราณี แต่สร้างเสียงหัวเราะให้คุณปุ๊บปั๊บอย่างครื้นเครง...
ใช่ผมรู้สึกว่าแม่แอบเช็ดน้ำตา แล้วเรื่องอะไรละที่ทำให้แม่เสียใจได้ ถ้าไม่ใช่เรื่องที่แม่พูดถึงเมื่อกี้.....
:z13:-ขอบคุณที่ติดตาม.-ผิดมากมายตามแก้ให้ล่ะ มีออีกก็บอกได้ครับ-
-
:เฮ้อ: เก่งจะเป็นพ่อคนได้ๆจริงๆหรอเนี่ย ไม่เห็นจะมีความดีกับเค้าบ้างเลยอ่ะ
คุนยายคุยอะไรกับพี่หนึ่งอ่ะ คงไม่ใช่แค่เรื่องย้ายที่เรียนปาล์มหรอกมั้ง
+1 ค่ะพี่ชาย :กอด1:
-
คงจะกัดกันอีกนานล่ะคู่นี้ 555+
-
สนุกมากเลยค่ะ ยังยืนยันคำเดิมๆ หมั่นไส้พระเอกมากๆ ถึงมากที่สุด
อย่าว่าแต่เป็นพ่อเลย แค่คำว่ามนุษย์ยังห่างไกล มากจริงๆ ใจร้าย
เหอๆ อินเกินไป ลั่นลา เอ็นดูหลานจริงๆ (แต่แววกวนๆเริ่มมีนิดๆละลูก)
ดูจากน้องปาล์มแล้ว ดีกรีความแรงพอฟัดพอเหวี่ยง ถ้าจะปะมือกับเก่งได้
แต่ใครเล่าจะสู้คุณแม่ยาย แรงขั้นเทพจริงๆ คนแบบนั้นอย่าไปยอมง่ายๆนะ
ยังผลักดันให้พี่หนึ่งขึ้นแท่นพระเอกต่อไป (โดยที่ไม่รู้ว่าเค้าชอบผู้ชายรึเปล่านั่นแหละ ฮ่าๆ)
-
ขอให้พระเอกมันโดนหนักๆ แล้วช่วยดัดนิสัยมันด้วยน่ะปาล์ม o18
-
ป้าว่านะ พ่ออย่างไอ้คุณเก่ง คุณปุ๊บปั๊บอย่ามีเลยดีกว่านะลูก
ต๊ายยยยยยย เรียกตัวเองว่าป้าแล้วแสลงจายยยยยย
-
o18
รอตอนต่อไปโลดแล้วกันขอรับ :a9:
-
เฮ้ออออ ให้พี่ชายไอ้เก่งเป็นพระเอกได้ป่ะ
ไอ้เก่งเเม่งทุเรศสุดๆ นอนกันคนโน้นทีคนนี้ที
เลว ทุเรศ ไอ้เเร๊ดดดดด :m31:
อินจัด กร๊ากกกก
-
:m16:อย่างนี้มันต้องสั่งสอนนะครับเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย
:monkeysad:สงสารปุ๊บปั๊บ จังเลยนะครับ เห้ออออออออออออ
:z6:มันน่านักเก่งเนี่ย อย่างนี้มันต้องโดน :beat:
-
คงจะได้เจอกันอีกนาน :laugh: :laugh:
-
ปาล์ม เล่นให้หนักๆ เลย
-
สงสัยงานนี้อีกยาว อยากเห็นเก่งหน้าหงายมั่งอ่ะ :beat: เวลารู้ว่า คุณปุ๊บปั๊บเป็นลูก เนี่ยะ
สะใจ ผู้ชายเลวได้อีก ใจร้ายสุดๆ :o12:
-
...ข้างทาง...ทำไปได้...
o22 o22 o22 o22
-
สนุก ขึ้นเรื่อยๆๆๆ
เข้มขึ้นไปอีก
สู้ๆค่ะ :L2: :pig4:
-
เก่งยังไม่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์เลย จึงสมควรแล้วที่ยายของคุณปุ๊บปั๊บจะบอกว่า
พ่อของคุณปุ๊บปั๊บมันเลว
-
:sad4: :sad4:
แม่อย่าร้องเลย
-
ได้คลิปมาแล้วจะทำอะไรได้บ้างละนี่
-
:monkeysad:คุณปุ๊บปั๊บ ต้องรอให้คุณยายแน่ใจก่อนน้าาา
-
ไม่รู้น้าหลานคู่นี้จะรอดใหม เข้ามาเป็นนักเรียน รร.ของเก่งด้วย :เฮ้อ:
-
เรื่องราวเริ่มเข้มข้น
คุณปุ๊บปั๊บจะได้เจอพ่อแล้ว
-
:mc4:
-ขอบคุณทุกคนที่มาให้กะลังใจกันแฮ่ๆๆๆๆ :z1:
-ตั้งแต่ตอนหน้าไป การเขียนจะเปลี่ยนเป็นแบบที่ไร้เตอร์ถนัดที่สุด คือแบบนิยาย..เพราะทุกคนจะได้เห็นทุกอารมณ์ของตัวละคร ที่สำคัญก็จะได้รู้จักพระเอกกกกกกกก ...เต็มตัวซักที..
ทุกคนอยากรู้จักความเลวของพี่เก่งแล้วใช่มั้ยยยยยยยย .......(..เงียบกริบบบบบ...)
ทู้กคนนนนอยากรู้จักความเลวววของพี่เก่งแล้วใช่มั้ยยย..555 ....(ยังเงียบเหมือนเดิมม..555)
-ว่าแล้วก็ปิดตำราหนีดีกว่า..... งานนี้กะจะส่งพี่เก่งเข้าชิง ตัวร้ายยอดแย่ แทนพี่ต้นปีนี้...(..ใครที่โหวตให้พี่ต้นเข้าชิงก็ขอบคุณมากๆนะครับ เพราะตอนที่เขียนเรื่องนี้ตอนแรกไม่ได้คิดเลยซักนิด ถ้าตั้งใจจะอัดเข้าไปเยอะๆๆ....55 เอาพี่เก่งไปแทนละกันปีหน้า...ฝากด้วยจ้า..)..
-งานนี้น้องปาล์ม จะเป็นฟัดกับพี่เก่งได้มั้ย แต่ที่แน่ๆ ไร้เตอร์สงสารน้องปาล์มขึ้นมาตะหงิดๆละ ก็กระดูกมันคนละเบอร์
ฮือๆ..
-พรุ่งนี้ว่างจะมาตอบเม้นท์ทุกๆคนนะครับ วันนี้ต้องไปทำงานละ เลิกอีกทีก็เช้า แปดโมง..ชีวิตคนกลางคืนนน.. :monkeysad:
-ทุกคืนฉันยืนนนนนน ร้องไห้อยู่ข้างสาวววววว เป็นนายยยยบังเงา ปวดร้าววววววหัวจายยยยยยยยยย..เฮ้ยยยยไม่ใช่อย่างนั้น วาซ้านนนนนนนนนนนนนนนนนนน :m20:
(..โปรดดคิดถึงท่ายืนกอดเสาแล้วร้องเพลง อย่างฮา....)
-
น้องมิว่าคุณวินเนอร์หันมามุ่งเรื่องนี้ดีกว่านะคะ อยากอ่านต่อ
ฉากที่เก่งกับปาล์มปะทะกันท่าจะสนุก
มาต่อไวๆ นะคะคุณวินเนอร์
:กอด1:
-
ไม่ใช่กลายเป็นว่าคลิปพาเสียตัวเน้อ แบบว่า เก่งไปเห็นคลิปในมือถือปาล์มเข้าโกรธเลือดลงล่างจับกดแมร่งเลยน๊า หุ หุ หุ
-
คุณยายกลายเป็นนักสืบซะเองเลย อิอิ
-
คลิป.. ระวังนะจะเป็นเรื่องขึ้นมา
พระเอกมันยิ่งเลวไม่แคร์สื่ออยู่ด้วย
-
ถ้าให้(ไอ้)คุณเก่งเป็นพ่อคุณปุ๊บปั๊บนี่ ผมว่าให้ไม่มีพ่อหรือไม่ก็บอกว่าพ่อตายไปแล้วเสียยังดีกว่านะครับ สงสารเด็ก T^T
ป.ล.อินมากมาย แค้นแทนด้วย
-
:pig4:
-
ปาล์มจะบุกถิ่นไอนายเก่งแล้ว :a5:
:กอด1: :L2: winer
-
พูดไม่ออก บรรยายไม่ถูก
รู้สึกว่าเก่งจะโดนด่าไปเยอะและ
ทำให้เราไม่รู้จะด่าอะไรที่ไม่ซ้ำดี 555+
แต่ใจก็แอบหวังว่าเก่งจะมีความดีอยู่บ้างสักเล็กน้อย
ให้สมกับพี่เป็นพระเอก(หรือปล่าว) ชักไม่แน่ใจแล้ว ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มีพ่อเลวๆอย่ามีดีกว่าน้องปุปปั๊บ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค้าบ
น่าติดตามมาก
จะรออ่านต่อนะค้าบ
:pig4:
-
นักเรียนคนใหม่..
-
555+ คุณปุ๊บปั๊บ
-
คุณปุ๊บปั๊บ จะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ยที่ได้พ่อเป็นเก่ง :เฮ้อ:
:pig4: writer คะ
-
ว้าว ว้าว ว้าว ว้าว พระเอกเลววววว เค้าชอบบบบบบบบบบบบบบบ :m3:
แหะๆๆ เค้าขอมาเป็นแควนเรื่องนี้ด้วยคนนะค๊าบบบบบบบ o13
-
มารออ่านตอนต่อไปครับ :L1:
-
ลุ้นทุกตอน
-
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ :o8:
แต่มีพ่อแบบเก่งจะดีเหรอคุณปุ๊บปั๊บ มันออกจะเลวขนาดนั้น :serius2:
แต่คุณปุ๊บปั๊บน่ารักอะ ชอบๆๆ :-[
-
แล้วจะเป็นงัยต่อไปอะ
-
:impress3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โหย เพิ่งทะเราะกะเด็กยังมีอารมณ์ไปมั่วกะหญิงอีกเน๊าะ
มีพ่ออย่างงี้ ไม่มีดีกว่ามั้งปุ๊บปั๊บเอ้ย
-
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักอะ :impress3:
มีพ่อแบบนี้อย่ามีดีกว่า
-
เบื่อไอเก่งจัง พอเดาเนื้อเรื่องออกล่ะถ้าคุณวินเนอร์ยังใช้สไตลเดิม 55
-
งานเข้าแน่แล้วไปเรียนโรงเรียนเดียวกับพ่อปุ๊บปั๊บ จะเกิดอะไรขึ้นมั้ย อิอิ....
-
จา อ่าน อีก
:serius2:
มาต่อเร็ว ๆ นา
-
:กอด1: แวะเอากำลังใจมาส่งค่ะพี่ชาย ทั้งรวมเล่ม ทั้งแต่งนิยาย
แล้วไม่ใช่เรื่องเดียวซะด้วยสิ :laugh:
* (..โปรดดคิดถึงท่ายืนกอดเสาแล้วร้องเพลง อย่างฮา....) ก็นึกว่าจะรูดเสาให้นู๋ดู :-[
แอบมาส่งเสียงว่า อยากเห็นคู่นี้เค้าลับฝีปากกันแล้ววว
แบบว่านู๋ชอบคนเลว :z1:
-
:กอด1: แวะเอากำลังใจมาส่งค่ะพี่ชาย ทั้งรวมเล่ม ทั้งแต่งนิยาย
แล้วไม่ใช่เรื่องเดียวซะด้วยสิ :laugh:
* (..โปรดดคิดถึงท่ายืนกอดเสาแล้วร้องเพลง อย่างฮา....) ก็นึกว่าจะรูดเสาให้นู๋ดู :-[
แอบมาส่งเสียงว่า อยากเห็นคู่นี้เค้าลับฝีปากกันแล้ววว
แบบว่านู๋ชอบคนเลว :z1:
-อยากเขียน อยากลงใจแทบขาด แต่แยกร่างไม่ได้เลย..55 ปิดเล่มเมื่อไหร่ได้อ่านกันจุใจ แน่ครับ..55
-เวลานี้ขอตัวทำหน้าที่สำคัญของตัวเองให้ดีก่อน เพื่อผลงานที่ดียิ่งขึ้น สิ้นเดือนนี้รับรองเสร็จสมบูรณ์พร้อมสั่งพิมพ์ ปรึ๊ดๆๆๆๆ (..ขืนช้าเกรงเพื่อนๆน้องๆจะล้ากับการรอคอย...) อีกไม่นานจะได้กลับมาอ่านกันอย่างปกติ.. :L2:
-ขอบคุณทุกเม้นท์ที่ให้กำลังใจครับ..- :-[
-
:3123:
-
เรื่องนี้ก็รอ 55+
-
1 อาทิตย์แล้วนะ
-
:monkeysad:รออ่านอย่างมีความหวัง :เฮ้อ:
-
รออ่านอยู่
ใจจะขาดแล้ว
:sad2:
-
รออย่างมีความหวัง
-
จะสิ้นเดือนแล้ว
อีกนิดนึง^^
-
:mc4:
-เห็นเขาลงนิยายกันครืนๆๆ ก็อยากจะลงบ้าง แต่ไม่มีปัญญานิรันดร์กุล ได้แต่ฝากตัวอย่างทิ้งไว้ให้ดูรอครับ- :กอด1:
-เอาตัวอย่างมาฝากครับ-
“.ผอ.ครับใช้งานหนักอย่างนี้ ขอค่าจ้างด้วยนะครับ.”
“.ได้ซิ พี่ไม่ใช้ฟรีอยู่แล้ว..”
“.ว่าแต่เลิกเรียนไปจะไปทำอะไร...”
“ถามลึกอย่างนี้ แสดงว่าสนใจหรือครับ..”
“สนใจอะไร..”หนึ่งทำหน้าสงสัย
“.ก็อยากกินข้าวที่บ้านผมแล้วไง แม่ผมทำกับข้าวอร่อยน่ะ ลองดูมั้ย เห็นแม่พูดถึง ผอ.บ่อยๆ”
“.ปาล์มพี่ถามหน่อย คุณปุ๊บปั๊บเป็นลูกเราจริงหรือ..”
“อ๋อใช่ซิครับ สงสัยอะไร..”เด็กหนุ่มรับหน้าตาย อย่างไม่ต้องคิด.
“.พี่ไม่เชื่อ....”
“..ผมก็ไม่ได้ขอร้อง...”
“.พูดเรื่องจริง ซีเรียสน่า ปาล์มหน้ายังอ่อนขนาดนี้...”
“.เด็กสมัยนี้ยุคไวไฟท์แล้วครับ...”
“.เอามีดมาจี้คอ พี่ก็ไม่เชื่อ... โกหกนะบาปนะ ตกนรกด้วย...”
ปาล์มได้แต่ยิ้ม.... “กระผมขออนุญาตเข้าห้องน้ำผอ.หน่อยนะครับ ฉี่จะราดแล้ว..”
“.เอาซิ แหมรีบเปลี่ยนเรื่องเลยนะ..”
“.แฮ่ ข้าศึกเล่นงานจริงๆครับท่าน...”
หนุ่มน้อยไม่ได้พูดเล่นก่อนจะวิ่งออกจากห้องผอ. แล้วเข้าห้องน้ำที่เป็นส่วนตัวของผอ.คนใหม่ ที่ไม่รู้ว่าการที่แม่ตัวเองไปตีสนิทหรือเปล่า พลอยให้ตัวเองต้องมารับใช้ยามที่เขาต้องการเช่นนี้....
“อึ๊บ......”
“อ่า.....”ห้าวน้อย นั่งผ่อนหายใจตามการบังคับของตัวเอง..เวลาท้องผูก...
“.เฮ้อ.....”ถอนหายใจเสร็จก็หยิบมือถือมาดู... เขาเลื่อนภาพไปเรื่อยๆ ๆ จนมาถึงสิ่งที่สะดุดตา...
“..เห็นผอ.แล้วก็นึกถึงอีกคน...”ปาล์มหัวเราะ
“.แม่งเป็น(รองผอ.) ประสาอะไร ตั้งแต่โรงเรียนเปิดเทอมมาเดือนกว่าแล้ว ยังไม่เห็นหน้ามันซักกะนิ้ว คงหลบไปปี้สาวที่ไหนอยู่แน่.. ฮ่า ฮ่า...”
พูดจบห้าวก็หยิบมือถือมาดูคลิปที่เอามาจากเพื่อนโอ๊ตตาไว...
-เวลาผ่านไป-
“.ฮ่า ฮ่า ฮึ...”เขาหัวเราะครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อเห็นสีหน้าสลดของคนในคลิปปรากฎในภาพสุดท้าย ตอนที่โผล่ศรีษะพ้นขอบประตูรถมา...
“.ฮ่า ฮ่า..หน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยมึง...ฮ่า ฮ่า....”
“..ปังปังๆ...”
“..ปังปังๆ...”
เสียงกระแทกประตูสั่นสะเทือนเหมือนแผ่นดินไหว..
“.เร็วซิว่ะ แม่งเข้าไปทำเหี้ยะอะไรนาน คนอื่นก็ต้องใช้เหมือนกันนะโว้ย..”
ผู้บุกรุกร้องเตือนผู้อยู่ภายใน ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจยิ่ง เพราะรอเข้าห้องน้ำนานแล้ว..
“.ใคร...”ปาล์มถาม รีบเก็บโทรศัพท์ทันท่วงที แต่..
“พ่อมึงมั้ง....”
เสียงที่ตอบกลับมาสร้างความโกรธของห้าวพุ่งทะลุเพดานปรอท เมื่อเจอเล่นถึงพ่อ...
“..อ่ะ.....”มือถือตกกระแทกพื้น พร้อมไถลออกตามพื้นกระเบื้อง...
“เฮ้ยยย......”ห้าวร้องลั่นสุดขีด เพราะกลัวมือถือพัง..
เขารีบเก็บเสื้อผ้าให้เข้าที่ก่อนจะเปิดประตูออกไป อย่างเร่งรีบ......
“.หา......”
“..หา....”ปาล์มเบิกตากว้างสุดขีด....ช๊อคยิ่งกว่าผีหลอก
“..มึง......”ชายตรงหน้าพูดขึ้นมองโทรศัพท์ในมืออย่างสนใจ แต่สีหน้าเครียด...
“..เอามือถือมา....”ปาล์มขอเสียงอ่อย.
“..ตกลงไอ้คนที่มันเอาเสื้อปิดหน้าวันนั้นเป็นมึงใช่ไหม...”
เสียงเยือกเย็นน่ากลัว.... จนห้าวชักเป๋..เหงื่อตก
“......................”
“กูถามทำไมมึงไม่ตอบไอ้เด็กเหี้ย......”
“.พั๊วะ....”ไหวเท่าความคิด มือเขาชกเข้าไปที่หน้า ของคนที่มีความลับเขาอยู่ในกำมือ อย่างโกรธแค้น..
ห้าวปลิวกระแทกกับผนังห้องน้ำ แล้วทรุดตัวลง.... ด้วยฤทธิ์ฝ่ามือ 18 อรหันท์
ร่างยักษ์ขยับตามมาติดๆ พร้อมกับกระชากผมที่ติดศรีษะให้เงนหน้ามองเขา สายตาพยาบาท จ้องแทบจะกินเลือดกินเนื้อ คนที่จมกับมัดแรกของเขา..
“.ตอบกูมามึงทำอย่างนี้ทำไม พ่อแม่มึงไม่สั่งไม่สอนหรือไง..”
“ถุย.....”ห้าวถมน้ำลายปนเลือดใส่หน้าคนใจร้าย
“..สอน แต่กูไม่ทำโว้ย....”ถึงคนตรงหน้าจะเป็นรองผอ.. ปาล์มก็ไม่คิดจะยกมือไหว้อีกแล้ว..
“.สัด.....”
“ผั๊วะ.....”เก่งหัวตบสั่งสอน ปาดน้ำลายสกปรกทิ้งไป แล้วกระชากหัวมาอีกรอบ....
แต่ห้าวเจ็บจนไม่มีแรงต่อกร เพราะมันแรงยิ่งกว่าพลังม้า..
“.เด็กเลวๆอย่างมึงพ่อแม่คงเอาไม่อยู่ มันต้องเจอกูนี่......”
เก่งลากปาล์มให้ยืนขึ้น ห้าวได้แต่จับมือ แถมเลือดก็ไหลกลบปากซะแล้ว.... รองผอ. จับปาล์มกดกับกำแพงไว้ พร้อมกับชกไปที่ท้องเต็มเหนี่ยว
“.อึ๊บ....”
“.ฮึ.....”
ร่างเล็กๆหล่นลงพื้นอย่างเจ็บปวด..
“ปั๊ก.....”
รองเท้าหนังแท้ ขัดมันอย่างดีเตะซ้ำ เข้าไปหวังซ้ำให้จมกองเลือด.... แล้วเอาเท้าขึ้นเหยียบร่างที่ดิ้นทุรนทุรายเจ็บจนไม่มีเสียงจะร้องขอให้ใครช่วยได้..
“..กูยึดโทรศัพท์มึง...”
“อะ เอา.....”
ห้าวพยายามเปล่งเสียงออกมา....
“..กะกู ยัง มี อีก...”เสียงที่พ่นออกมาเบาหวิว แต่มันก็ทำให้คนที่ได้ยินถึงกับเดือดพล่านได้อีก
“..หือออออ..”คนที่ได้ยินถึงกับกระชากคอเสื้อ คนที่นอนกลิ้งกับพื้นขึ้นมาอย่างทันท่วงที..
“..มึงเอาไว้ไหน....”
“.ถามพ่อมึงซิ ถุย...”
ห้าวยิ้มเย้ยพร้อมกับแถมน้ำลายรดหน้าอีกรอบ....
-ไอ้เก่งเลวมากต้องจัดการก่อน- :beat: :beat:
-
:z3: :z3: :z3:
รักพี่วินเนอร์น่ะ
แต่พระเอกแบบอีกคุนต้นอีกแล้ว ไม่ไหวแล้วอ่ะ
รอนิยายจบค่อยอ่านแร่ะกัล
จะได้ไม่ปวดตับ
-
อ่ะ
ตัวอย่างหรือ
อยากได้จริงๆอ่าT^T
-
:z6: :z6: ตื้บๆๆๆ ตื้บคนเลว :m16:
-
ไปว่าคนอื่นมันนั้นแหละลูกพ่อแม่ไม่สั่งสอนลืมไปหรือเปล่า ว่าไปทำอะไรไว้
-
แน่ใจเหรอครับว่ามาต่อแล้วอิอิ อ่ะล้อเล่น มาไวๆ นะครับ รออ่านอยู่...
-
โทรศัพท์อย่าเพิ่งเอาไปจิ
โธ่ๆ
อุตสาห์ลุ้นว่าอิเก่งจะเจอหนักๆบ้าง
พี่วินนี่ชอบเอาดาวร้ายมาเป็นพระเอกน๊า.. :o211:
-
- :impress2:-
ดีใจที่ยังมีเพื่อนๆมาอ่าน เงียบเงาจนวังเวงงงงงงงงงโงวง่าวรุยยย :-[
โทรศัพท์อย่าเพิ่งเอาไปจิ
โธ่ๆ
อุตสาห์ลุ้นว่าอิเก่งจะเจอหนักๆบ้าง
พี่วินนี่ชอบเอาดาวร้ายมาเป็นพระเอกน๊า.. :o211:
-ลองดูอีกเรื่องน่ะ เรื่องต่อไปจะเอาคนดีๆล่ะ..5555
แน่ใจเหรอครับว่ามาต่อแล้วอิอิ อ่ะล้อเล่น มาไวๆ นะครับ รออ่านอยู่...
-ตัวอย่างน่ะ กลัวคนอ่านจะลืม.
ไปว่าคนอื่นมันนั้นแหละลูกพ่อแม่ไม่สั่งสอนลืมไปหรือเปล่า ว่าไปทำอะไรไว้
-รอดูตอนต่อไปขอรับ :L2:
:z6: :z6: ตื้บๆๆๆ ตื้บคนเลว :m16:
-นายเอกจะช้ำเลือดซะก่อนดิ..
:z6: :z6: ตื้บๆๆๆ ตื้บคนเลว :m16:
-จัดการก่อนล่ะ- :beat:
อ่ะ
ตัวอย่างหรือ
อยากได้จริงๆอ่าT^T
-ของจริงยังไม่ไปไหนเลย อิอิ ส่งนำจิ้ม กลัวคนอ่านจะลืม..
:z3: :z3: :z3:
รักพี่วินเนอร์น่ะ
แต่พระเอกแบบอีกคุนต้นอีกแล้ว ไม่ไหวแล้วอ่ะ
รอนิยายจบค่อยอ่านแร่ะกัล
จะได้ไม่ปวดตับ
-ใจร้ายย อิอิ มาอ่านนะน่ะ :call: รักกันๆ..55
***********
นั่งตบยุงรอรีดเดอร์ก่อนนะครับบบบ
***********
:z3:
-
ไรเตอร์ คนอ่านงงอ่ะ ชื่อพระเอก นายเอก มันมีหลายคนจังอ่ะ
เดี๋ยว หนึ่ง , ห้าว , ปาล์ม ,เก่ง
ประมาณว่า เก่งต่อยห้าว สักพักก็จิกหัวผลักปาล์มเข้ากับกำแพง แล้วห้าวก็ได้แต่จับมือ
แล้วคนอ่านก็งงงงงงงงง อ่ะ กร๊ากกกกกก
-
:a5:
อ๊ากกกกกกกกกก (ดิ้นๆๆ) :z13:
ชอบบ~ เรื่องนี่นายเอกไม่ยอมคน ชอบมาก~ :-[
มาต่อเถอะเน้อ~ อยากอ่านไว้ๆ
-
โห้เลวได้ใจ
เจอทีเลยโดยซ้อมเลย
แถมยังเห็นคลิปในโทรศัพท์
ซวยเต็ม ๆ
-
ตัวอย่างตอนต่อไปนี่เรียกเลือดจริงๆ :o12:
-
-ขอพี่โมตอบแก้ไขข้อมูลเพิ่มเติม-
ไรเตอร์ คนอ่านงงอ่ะ ชื่อพระเอก นายเอก มันมีหลายคนจังอ่ะ
เดี๋ยว หนึ่ง , ห้าว , ปาล์ม ,เก่ง
ประมาณว่า เก่งต่อยห้าว สักพักก็จิกหัวผลักปาล์มเข้ากับกำแพง แล้วห้าวก็ได้แต่จับมือ
แล้วคนอ่านก็งงงงงงงงง อ่ะ กร๊ากกกกกก
-คิคิ (..ต้องการใช้สรรพนามแทนนายเอกครับ เลยเรียกห้าวแทน..) เอามาจากบุคคลิกที่น้องปาล์มจะได้รับ เพราะเป็นคนไม่ยอมใคร ถ้าใช้แต่ชื่อเรียกมากไป กลัวมันจะอ่านแล้วไม่คล่องไหลเลื่อน (เหมือนอีกเรื่องก็ใช้สรรพนามแทนเหมือนกันแต่เรื่องนี้มันเพิ่งเริ่มก็เลยขัดๆหน่อย..)
-พี่หนึ่ง เป็นพี่ชายพระเอก เป็น ผอ.ด้วย
-พี่เก่ง เป็นพระเอก เป็น รองผอ.ครับ
-น้องปาล์ม หาสรรพนามให้ คงเป็น ห้าว นี่แหละเหมาะที่สุดล่ะ..
(..ไม่งงแล้วน่ะ..)โห้เลวได้ใจ
เจอทีเลยโดยซ้อมเลย
แถมยังเห็นคลิปในโทรศัพท์
ซวยเต็ม ๆ
-คงไม่มีดีให้ชมละคนนี้- มันจับยิงเป้าอย่างเดียว--
:a5:
อ๊ากกกกกกกกกก (ดิ้นๆๆ) :z13:
ชอบบ~ เรื่องนี่นายเอกไม่ยอมคน ชอบมาก~ :-[
มาต่อเถอะเน้อ~ อยากอ่านไว้ๆ
-ขอบคุณที่เข้ามาชมเล่นครับ
-รอรีดเดอร์อี๊ก-
-
แวะมานั่งรอขอรับ
อยากเอาปืนจ่อหัวพระเอกแล้วซัดซักเปรี้ยง o18
เลวได้อีกนะขอรับ :z6:
รอไปเรื่อยๆ :a9:
-
เรื่องนี้นายเอก ถึก บึกบึนอีกแล้ว...ถ้าไม่ไส้แตกระหว่างทางกลางเรื่องนะ :laugh:
-
ขอบคุณไรเตอร์ที่มาแจ้งให้กระจ่าง จริงๆแล้วตัวละครตัวใหนก็รู้นะ แต่มันเพิ่งเคย
อ่าน ห้าว กะ ปาล์ม ก็เลยแบบงงนิดนึง เหอๆ เดี๋ยวกลับไปอ่านใหม่
ส่วนท่านรอง ก็อย่างที่ว่าคงไม่มีดีให้ชมจริงๆ ก็แหม๋ ไรเตอร์เล่นประกาศ
ว่าจะปลุกปล้ำ เอ้ย ปลุกปั้น ให้ เก่งได้รางวัล ดาวร้ายยอดนิยม แทน ต้น อ่ะ
ปีนี้เค้าโหวตให้ต้นไปแระ ส่วนเก่งรอปีหน้านะ คงเลวได้ใจเจ้นะเก่งเอ้ย หึหึ
-
:m22: รอเค้าอ๊ะป่าวว
:กอด1: คิดถึงเน้อพี่ชาย ไม่ได้มาซะหลายวัน
กว่าจะได้จับคอม มือถือเป็นไรไม่รู้เม้นไม่ได้แต่ได้อ่านตั้งแต่ตอนลงใหม่ๆแล้วล่ะค่ะ เรื่องหนังสือไปเม้นทู้นู้นแล้วน๊า
ส่วนเรื่องตัวอย่าง ก็ได้แต่ปลง ไม่เห็นแววจะรักกันได้ ดูแล้วเห็นจะมีแต่ความแค้นยังไงไม่รู้ :เฮ้อ:
นี่ขนาดว่าปาล์มยังไงรู้ว่าเก่งเป็นพ่อคุณปุ๊บปั๊บยังขนาดนี้
บอกทีว่านี่นิยายรักแห่งปี หรือนิยายบู๊ล้างผลาญ :a6:
+1 :จุ๊บๆ: :bye2:
-
พอตัดสลับคำ เดี๋ยวปาล์ม เดี๋ยวห้าว มันอ่านแล้วมีนๆ งงๆ อ่ะค่ะ
คือแบบว่าเราไม่ค่อยชินรึป่าว?? เลยรู้สึกว่าอ่านแล้วมันไม่รื่นค่ะ
แต่คนอื่นคงเก็ตมั้งค่ะ
:กอด1: :L2: winer
-
นายเอกเก่งมากก มาต่อเร็วๆ นะครับบ
-
พระเอกเหรอเนี่ย
เฮ้ออออออออออ :เฮ้อ:
นายเอกต้องถึก และบึกบึนมากๆ เลยนะถึงจะทนมือทนตรีนมันได้เนี่ย
-
พระเอกเหรอเนี่ย
เฮ้ออออออออออ :เฮ้อ:
นายเอกต้องถึก และบึกบึนมากๆ เลยนะถึงจะทนมือทนตรีนมันได้เนี่ย
-.ให้น้องปาล์มทานยาบำรุงตำไตไส้ม้ามกันไว้ล่ะ... เพราะรู้ว่าเพราะเอกมันโหดดดดดดดดดดมากกกกกกกกก
นายเอกเก่งมากก มาต่อเร็วๆ นะครับบ
-ยังเลย น้องปาล์มยังไม่จัดอะไรให้เลย อิอิ.
พอตัดสลับคำ เดี๋ยวปาล์ม เดี๋ยวห้าว มันอ่านแล้วมีนๆ งงๆ อ่ะค่ะ
คือแบบว่าเราไม่ค่อยชินรึป่าว?? เลยรู้สึกว่าอ่านแล้วมันไม่รื่นค่ะ
แต่คนอื่นคงเก็ตมั้งค่ะ
:กอด1: :L2: winer
-จะลองหาวิธีใหม่นะครับ เพราะว่าบางทีถ้าใช้ชื่อเรียกบ่อยๆจะรู้สึกว่า มันใช้ซ้ำมากไปครับ ขอบคุณที่ติชมครับ ยินดีรับฟังสำเหมอ..
:m22: รอเค้าอ๊ะป่าวว
:กอด1: คิดถึงเน้อพี่ชาย ไม่ได้มาซะหลายวัน
กว่าจะได้จับคอม มือถือเป็นไรไม่รู้เม้นไม่ได้แต่ได้อ่านตั้งแต่ตอนลงใหม่ๆแล้วล่ะค่ะ เรื่องหนังสือไปเม้นทู้นู้นแล้วน๊า
ส่วนเรื่องตัวอย่าง ก็ได้แต่ปลง ไม่เห็นแววจะรักกันได้ ดูแล้วเห็นจะมีแต่ความแค้นยังไงไม่รู้ :เฮ้อ:
นี่ขนาดว่าปาล์มยังไงรู้ว่าเก่งเป็นพ่อคุณปุ๊บปั๊บยังขนาดนี้
บอกทีว่านี่นิยายรักแห่งปี หรือนิยายบู๊ล้างผลาญ :a6:
+1 :จุ๊บๆ: :bye2:
-คงไปเที่ยวอย่างเบิกบานสำราญใจละซิ อิจฉาอยากไปมั่ง ตอนนี้ไปไหนก็ไม่ได้ มีแต่งานกับงาน..555
-อิอิ เรื่องนี้จะพยายามเดินให้มันฉับๆ ไวไว นิยายรักแห่งปีบวกแอ๊คชั่นพอสมควร ว่าไป... :z13:
ขอบคุณไรเตอร์ที่มาแจ้งให้กระจ่าง จริงๆแล้วตัวละครตัวใหนก็รู้นะ แต่มันเพิ่งเคย
อ่าน ห้าว กะ ปาล์ม ก็เลยแบบงงนิดนึง เหอๆ เดี๋ยวกลับไปอ่านใหม่
ส่วนท่านรอง ก็อย่างที่ว่าคงไม่มีดีให้ชมจริงๆ ก็แหม๋ ไรเตอร์เล่นประกาศ
ว่าจะปลุกปล้ำ เอ้ย ปลุกปั้น ให้ เก่งได้รางวัล ดาวร้ายยอดนิยม แทน ต้น อ่ะ
ปีนี้เค้าโหวตให้ต้นไปแระ ส่วนเก่งรอปีหน้านะ คงเลวได้ใจเจ้นะเก่งเอ้ย หึหึ
-พี่ต้นว่าไปเขาจะร้ายแบบน่ารักๆมากกว่า ส่วนพี่เก่งนี่เฮ้อออเอาโล่ไปเลยประมาณนี้ (..จริงๆก็พูดเล่นอ่ะน่ะ ที่จะปลุกปล้ำ เอาฮาไว้ก่อน. และขอบคุณสำหรับการโหวตพี่ต้นด้วยครับ
เรื่องนี้นายเอก ถึก บึกบึนอีกแล้ว...ถ้าไม่ไส้แตกระหว่างทางกลางเรื่องนะ :laugh:
-คิคิต้องให้นายเอก ซิทอัพทุกวัน วันละ 100 ครั้ง พอหรือเปล่าไม่รู้..
แวะมานั่งรอขอรับ
อยากเอาปืนจ่อหัวพระเอกแล้วซัดซักเปรี้ยง o18
เลวได้อีกนะขอรับ :z6:
รอไปเรื่อยๆ :a9:
-มันน่านะขอรับ ซักตับน่าจะเอามันอยู่และขุดหลุมรอ.555
-ขอบคุณเพื่อนๆที่ยังติดตามกันนะครับ ช่วงนี้การเขียนนิยายอาจจะลงช้าถึงช้า ก็หวังว่าทุกคนยังอยากอ่านกันอยู่ :bye2:
-
มารออ่านจ้า
รอ ร๊อ รอ
อยากรู้เรื่องของคุณปุ๊บปั๊บ ^^
-
เป็นตัวอย่างที่กระชากจิตอย่างแรง :a5:
ไอ่คุณเก่งเลวได้อีก อู๊ยยย ยิ่งเลวยิ่งชอบ อ้าว ฉันเป็นซาดิตส์หรือเปล่าเนี่ย :laugh:
รออ่านแบบเต็มๆนะคะ :impress2:
-
ไอ้คุณเก่ง แม่ง เลวได้ใจ
ทำกับว่าที่เมียได้ยังไงเนี่ย
แต่แอบซาดิสนะเนี่ย หึหึ
-
ค่ามมมมมคืนนนนนนนนน ช้านนนยืนนอยู่เดียวดายยยยยยยยย เหลียวมองรอบกายยยยยยย มิวายยยจาหวาดดดดดดกัวววววว :t3:
:t3: หลับรอตอนต่อไป อิอิ :z2:
-
แซบหลาย..
-
อ่า เเบบคุณต้นอีกเเล้ว T[]T
โฮ (ร้องก่อนเลย -*-) สงสารนายเอกอ่ะ TT
-
อ่านละงง เรื่องสรรพนามเหมือนกัน
ตอน เก่ง ห้าว ละก็ปาล์ม งงจริงๆนะ แต่พอมาอธิบายถึงจะเข้าใจ
เก่งมันเลวจริงๆนะ เอาคืนทีหลังขอเจ็บๆเลย :z6:
-
แรงเนาะครับเนี่ย :z6: :beat:
-
กี๊สสส อยากอ่านต่อมากมาย ค้างงงงงง เลวมากอ่ะพระเอก 5555+
-
เข้ามาอ่านอีกที เรื่องไปไกลพอสมควร ว่าแต่ไอ้เก่งไม่ลดความเลวลงเลยนะ
-
:z6: :beat:มารออ่านตอนต่อไปครับ :z3:
-
หลงรักพี่พระเอก เฮ้อ พระเอกไม่ได้เรื่องจริงๆ
เด็กมันตัวแค่นั้นก็ยังไปซ้อมมันได้ ไม่ไหวๆ
สงสารน้องปาล์มจริงๆ เฮ้อ อย่าไปยุ่งด้วยเลยคนแบบนี้
-
กระทืบเก่งให้ตายแล้วเอาพี่หนึ่งมาเป็นพระเอกแทน :z6: :z6: :z6: :laugh:
-
เอ่อเจอพระเอกแบบนี้ไม่ไหวนะ
อยากให้นายเอกไปฝึกฝีมือมาเก่งๆจะได้พอสูสีกะพระเอกมั่ง
ไม่งั้นน่วมตายก่อนพอดีนายเอกตรู
-
เก่ง สมควรโดน :beat: :beat: :beat:
เคืองทำร้ายน้องปาล์มของเราได้ไง :m15:
-
:L1:มาให้กำลังใจเสมอ :m31:
-
:mc4:
-00-
“เฮ้ย ไอ้เก่งทำอะไรของแกว่ะ....”
พี่ชายส่งเสียงแข็งกร้าว พร้อมกับผลักน้อง ที่กำลังคร่อมร่างเด็กหนุ่มที่นอนซมอยู่กับพื้น อย่างทุลักทุเล เมื่ออีกคนไม่ยอมง่ายๆ พร้อมกับทำหน้าเหวี่ยงใส่พี่ชายอีกคน....
“ปล่อยผมนะพี่หนึ่ง ผมจะสั่งสอนไอ้เด็กเหลือขอนี่...”เก่งกำลังเดือดได้ที่
“มันจะมากไปแล้วเก่ง ทำไมถึงได้ทำร้ายเขาถึงขนาดนี้..”
“พี่หนึ่งไม่รู้อะไรก็อยู่เฉยๆ..”เก่งผลักพี่ชายคืน
“แล้วปาล์มทำอะไรให้ละ..”พี่ชายตะคอกเสียงสูง
“พี่ดูนี่ซิ มันระยำขนาดไหน....”
น้องชายยื่นมือถือ พร้อมกับเปิดสิ่งที่ซ่อนไว้ออกมาโชร์ต่อหน้าพี่..
“.พี่เห็นมั้ยไอ้เด็กจัญไรมันทำอะไรกับผม..”
หนึ่งถึงกับตาโตเมื่อเห็นภาพในคลิป..
“.นี่มึงกับใคร..”
“.พี่ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก...”ผู้เป็นน้องบ่ายเบี่ยง..
“.โทษแต่คนอื่น แต่ไม่รู้จักโทษตัวเอง กินไม่เลือกที่แบบนี้ ก็สมควรแล้วล่ะ..”
“.มันน่าจะว่อนเน็ตแล้วด้วยซ้ำ พี่จะสมน้ำหน้าให้...”
“..พี่ก็พูดเกินไป ถ้ามันว่อนเน็ตจริง ไอ้ห้าวนี่ มันเละคาตีนผมแน่...”
“ก็ลองซิ ถ้าอยากมีเรื่องกับพี่...” หนึ่งมองน้องตาขวาง กระชากโทรศัพท์เข้ากระเป๋า ก่อนจะอุ้มปาล์มขึ้น แล้วพาไปห้องพยาบาลเอง...
“เดี๋ยวซิพี่ พี่ยังเข้าข้างมันอีกเหรอ เอามือถือผมมาน่ะ..”
“.เครื่องนี้มันของปาล์ม แล้วอย่ามาล้วงเอาคืนไม่งั้นพี่จะบอก เรื่องแย่ๆของเรากับพ่อแม่แน่..”
“.เชี๊ยส...”เก่งสบถด่า
“.พูดอะไร...”หนึ่งจ้องเขม็ง
“.เปล่า.. แค่บ่น...”
ผอ.ใหญ่อุ้มนักเรียนเดินจากไป ทิ้งให้น้องชายยืนกุมขมับ ควันออกหู ในขณะที่คนที่โดนอุ้มเอี่ยวหัว มามองเก่งด้วยหางตาแล้ว แสยะยิ้มอย่างสะใจ แต่ก็เจ็บไปทั่วร่าง เพราะตีนนั่นไม่ได้เบาให้เลย สีหน้าที่เยาะเย้ยของคู่อาฆาตยิ่งสร้างความงุ่นง่านให้เขาเป็นทวีคูณ..เก่งเดินไปเตะกำแพงห้อง..
“ปั๊งงงง....
“โอ๊ยย...”เขาร้องลั่น
“..เจ็บโว้ยยย...”เขาร้องโอดโอย เพียงลำบาก ยกขาที่เจ็บเขย่งขึ้นมาลูบ
เก่งเดินงุ่นง่าน กะเพลกๆ เพราะไม่รู้จะระบายความโมโหออกอย่างไร ในเมื่อคนที่มาช่วยเป็นพี่ชาย
:เฮ้อ:
“เจ็บมากมั้ยปาล์ม...”ผอ.เดินไปพลางถามไป เพราะสภาพที่เห็นมันคงสาหัสทีเดียว.
“.ไม่เป็นไร ผมทนได้...”ปาล์มกลั้นใจตอบ
“.ไม่ต้องไปสนใจมัน เดี๋ยวพี่จัดการมันให้แน่ พี่ไม่ยอมให้มันทำเราได้ฝ่ายเดียวหรอก..”
“.ขอบคุณครับ ผอ. แต่ผมไม่เป็นไรจริงๆ นั่งพักซักแป๊บคงหาย...”
“..มันคงจะเป็นแป๊บบ ยาวน่ะ....”
“.ฮึ ฮึ....”ปาล์มหัวเราะในลำคอ
“..ผอ.ก็มีอารมณ์ขัน เหมือนคนอื่นเหมือนกันนะ...”เสียงพูดของปาล์มเริ่มเบาลง..
“..ถ้าพูดไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืน พี่จะดูแลปาล์มเองนะ...”
“..ไปตามเพื่อนผมให้หน่อยได้มั้ย...”
“.ได้ซิ เดี๋ยวจัดการให้...”
“.แต่อย่าบอกปุ๊บปั๊บนะครับ....”
“.พี่ก็คิดว่า เขาไม่ใช่วัยที่ต้องรู้ ...ไอ้เก่งมันบ้าไปแล้ว...”
“...............”ปาล์มไม่พูดอะไรต่อ..
ผอ.อุ้มปาล์มจนถึงห้องพยาบาล พร้อมกับดูแลเทคแคร์อย่างใกล้ชิด จนแน่ใจว่าปาล์มดูแลตัวเองได้แล้ว...
“..ต่อไปมันจะระบม....”
“.ไม่เป็นไร กินยาเม็ดเดี๋ยวคงหาย...”
“คงจะเม็ดใหญ่ เม็ดเดี่ยวถึงหาย ..พี่พาไปหาหมอดีกว่า...”หนึ่งพูดอย่างเป็นห่วง
“..อย่าเลยครับ เจ็บแค่นี้ไม่เท่าไหร่ ซักวันผมจะเอาคืนเป็น 2 เท่า...”
“.ยังห้าวได้อีก ไม่เข็ดหรือไง....”
“.หรือว่าผอ.กลัวน้องชายจะสูญพันธ์....”
“พี่คงห้ามไม่ได้หรอกมั้ง....”
“..ก็แสดงว่าผอ.ไม่ห้าม....”
“.พี่ก็ไม่อยากให้น้องชายพี่ เป็นอะไรหรอกนะ....”
“..ผมเข้าใจ....”
ปาล์มพูดอย่างผิดหวังเล็กๆ แต่ก็ไม่เกินที่คาดไว้ เพราะถึงอย่างไร พี่น้องก็ต้องผูกพันธ์อยู่แล้ว
“.โอ๊ต อย่าบอกแม่กูนะโว้ย...”
“.ทำไมวะ...”ปอมกลายเป็นคนถามแทน
“.จริงด้วย สภาพมึงอย่างนี้ จะปกปิดแม่ได้ยากวะ..”
“เออน่า กูทนไหวก็ไหวซิว่ะ..”
“..ถ้าเป็นกูจะอัดแม่งให้น่วม...”ปอมพูดอย่างแค้นแทนเพื่อน..
“.หลานกูอยู่ไหน..”
“ผอ.เขาไปรับแทนมึงแล้วมั้ง เดี๋ยวคงมา กูว่าจะไปรับอยู่เขาห้ามไว้ก่อน..”
“.กูว่า พวกเรามาหาทางเล่นงานไอ้รองผอ.นั่นดีกว่าว่ะ...”
“...กูต้องเอาคืนอยู่แล้วล่ะ.....”
“.พร้อมเมื่อไหร่บอกกูด้วย กูจะช่วย..”ปอมยกมือขึ้น ปาล์มจึงยกตบตอบ ตามด้วยโอ๊ต เป็นสัญญาที่รู้กัน แล้วก็ต่างหัวเราะกันสามคน..
:serius2:
“น้าปาล์มเป็นไงบ้าง....”
“.ทำไมน้าปาล์มหน้าซีดจัง เป็นอะไรหรือคับ...”
“.ไม่มีอะไร โดนหมากัด..”
“หมากัด หมาตัวไหน...”
หนึ่งยืนขำกับคำตอบที่น้าให้หลานตัวเล็ก ตอนนี้เขารู้แล้วว่า ทั้งคู่เป็นเพียงหลานกับน้ากันจริงๆ เพราะปุ๊บปั๊บบอกความจริงกับเขาหมด..
“.หมาบ้าครับ...”
“แล้วมันไปไหนแล้ว...”
“.หนีไปแล้วคับ...”
“น่ากลัวมั้ยครับ..”
“.ไม่ครับ....”
“แล้วมันกัดตรงไหน...”
หลานรักก้มเข้าไปชำเลืองมองดูใกล้ๆ หาแผล...
“..แค่คันๆคับ คุณปุ๊บปั๊บไม่ต้องเป็นห่วงเลย...”
ชายหนุ่มยืนฟังเด็กๆคนละวัยคุยกันพักใหญ่ จึงได้ขัดจังหวะขึ้น เพราะได้เวลากลับบ้านแล้ว
“จะกลับกันหรือยัง พี่จะได้ไปส่ง...”
“หา....”ปาล์มร้องลั่นกลัวผอ.จะบอกเรื่องที่เกิดขึ้น กับพ่อและแม่..
“..ผมกลับเองได้....”
“..จริงๆ โดนแค่นี้ไอ้ห้าวมันไม่เป็นไรหรอกครับผอ.”ปอมช่วยยืนยันอีกแรง..
“.นี่นะไม่เป็นไร คงได้นอนหยอดข้าวต้มไปหลายวันเลยละ..”
“..ไม่เป็นอะไรจริงๆครับ ตอนที่มันท้าดวลกับผม เจ็บยิ่งกว่านี้ มันยังเดินกลับบ้านหน้าตาเฉย..”
“.ขนาดนั้นเชียว น่าคิด.”
“..ผมยืนยันได้ครับผอ. ผมยังไปเป็นกรรมการตัดสิน ให้มันเลยวันนั้น..”
“.มีเหตุผลนี่ แล้วถ้าพี่แค่อยากจะไปเยี่ยมพ่อแม่ ของนักเรียนนี่ จะได้มั้ย...”
“วันอื่นไม่ได้หรือครับ..”ห้าวตีหน้าแสนเซ็ง
“..ยังมีเวลาอีกถมเถครับ ผอ.”ปอมได้ทีรวบคอเพื่อนมากอดเล่น.
“.แต่ผอ. อยากไปวันนี้ เกรงว่าวันอื่นจะไม่ว่างนะซิ..”
“..ไปเลยคับ ผมยินดีต้อนรับ..”
หลานรักตัวน้อยกระตุกแขนผู้ใหญ่ใจดี เชิญชวนทันควัน..
“.คุณปุ๊บปั๊บ...”น้าชายอดจะขึ้นเสียงไม่ได้..
“.พี่หนึ่งผมจะไล่ไอ้เด็กนั่นออกจากโรงเรียน...”
หลังจากที่นั่งรอพี่ชายด้วยอารมณ์ขุ่นมัว อยู่ที่ห้องมานานเพียงแค่เจอหน้าปั๊บ ก็ยิงคำพูดที่กักเก็บใส่ทันที.
“.พี่ไม่ไล่ออก... เด็กไม่ได้มีความผิดอะไร..”
“พี่เห็นขี้ดีกว่าไส้หรือ...”
“..ทำไมไม่ลองโทษตัวเองดูบ้างละเก่ง กินให้มันเป็นที่เป็นทาง คงไม่มีใครไปเจอได้หรอก และเรื่องแบบนี้มันคงไม่เกิด แล้วไอ้นิสัย กินไม่เลือก ขอได้มั้ย ห๊า ซักวันมันย้อนกลับมาซวยกว่าวันนี้อีก..”
“.ของอย่างนี้มันห้ามกันได้ที่ไหน...”คนน้องตอบเสียงอ่อย
“..แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร...”
“.เพิ่งรู้จักวันนั้นนั่นแหละ ขับรถออกไปหน้าเจอโรงเรียนพอดี หลังจากที่ทะเลาะกับไอ้ครอบครัวตัวร้ายนั่นจบ แล้วโคตรอารมณ์เสีย อยากจะหาอะไรทำแก้เซ็ง.....”
“ เลยแก้ด้วยวิธีนี้.........”
“..ไม่ถึงกับอย่างนั้นหรอก พอดีผู้หญิงมันเล่นด้วย.ฮ่า ฮ่า...”
“..ไอ้เก่ง พี่ไม่ชมนะ ผู้ชายหน้าตาอย่างเอง ผู้หญิงรักสนุกที่ไหนก็ไม่ปฎิเสธ แต่ถ้าเขารู้จักสันดาน ของไม่มีใครเขาจะเอาทำพันธุ์..”
“ก็ดีแล้วไงพี่ ผมไม่ได้ต้องการมีความรับผิดชอบอยู่แล้ว....”
“.ประเสริฐจริงน้องกู พูดให้สำนึก กลับรับหน้าตาเฉย กูอยากไปเกิดใหม่จริงๆ...”
“ฮ่า ฮ่า ..ใจเย็นนะพี่ ว่าแต่พี่ลบคลิปนั่น ออกจากมือถือไอ้เกรียนนั่นยัง...”
“.ลบแล้วววววว...”พี่ชายตอบอย่างหนักแน่น..
“โอ้ววววว พี่หนึ่งแสนดีของผม จูบทีซิ......น่ารักอะไรอย่างนี้...”
คนน้องทำท่ากลิ้มเกลี่ยพี่ชาย ดีใจออกหน้าออกตา..
“..พอเลยไอ้เก่ง เดี๋ยวพี่จะอ้วก....”
“..น่านะพี่ เป็นการขอบคุณอย่างสุดซึ้งไง...”
“ถ้าไม่หยุดบ้านะ พี่จะให้กินตีนนี่..”
“โหพี่ เล่นแรงว่ะ...”น้องชายหยุดการกระทำ .กึก
“.ทำอะไรก็ระวังมั่ง อย่าเผลอเรอ พ่อกับแม่รู้ เดี๋ยวจะเกิดเรื่องใหญ่..”
“.รู้แล้วคับพี่ชาย..”เก่งเริ่มเชื่องเมื่ออารมณ์ดี..
“.ที่นี่ไม่ใช่บ้านเกิดของเรานะ จับผิดจับถูก ลูกปืนมันจะเจาะหัวกะโหลกเอาได้..”
“..รู้แล้วพี่ ใครมันจะเทพบุตรอย่างพี่ล่ะ ทำอะไรก็ต้องคิดร้อยตลบ เฮ้อ...”
เก่งทิ้งตัวนอนลงกลับโซฟานิ่มตัวโปรด ยกขาพาดพนักพิงอย่างตัวลอย เมื่อรู้ว่าสิ่งที่กังวลถูกพี่ชายจัดการเรียบ......
“.ขอบคุณพี่ชายมากนะ ไม่ได้พี่ก็แย่เลย ไม่รู้ไอ้เด็กเหี๊ยนั่นจะเอาคลิปไปทำอะไรหรือเปล่า..”
“ทีตอนทำละไม่คิด ตอนนี้กลับมานั่งกลัว...”
“..เรื่องธรรมชาติพี่ชาย...”
เก่งตอบอย่างไม่แยแส สีหน้าที่เบื่อหน่ายของพี่
“ฮัลโหลคับ....”เก่งพูดเสียงหวานส่งไปตามสาย
“..อยู่ตรงไหนค่ะ พิมมาถึงแล้ว...”
“...รอที่แอร์พอร์ตนะเดี๋ยวพี่ไปรับ..”
“.ค่ะ.....”
เก่งตัดสายทิ้ง พร้อมกับหันไปบอกพี่ชาย....
“พิมมี่ แฟนผมกำลังจะมา ผมต้องไปรับก่อนนะพี่...”
“ใครอีกล่ะ....”
“คนนี้ตัวจริงๆเลยพี่ สวย รวย ฉลาด...”
“.ขอให้มันจริงเถอะ...”หนึ่งตอบอย่างไม่เชื่อคำพูด
“..ว่าแต่พี่ชายที่แสนดีของผมละ ไม่เห็นสนใจสาวที่ไหนซักคน เป็นเกย์หรือเปล่าพี่ ผมถามตรงๆ..”
เก่งยิ้มกว้าง รอคำตอบที่กำลังจะหลุดร่วงอกมาจากพี่ชาย..
“.กล้วยเหอะ...”
“..ฮ่า ฮ่า ฮ่า...”
“แบบนี้ท่าจะจริงแฮ่ะ... มันมีเหตุผลอยู่ในตัวอยู่แล้ว...”
“..ถ้าเป็น แล้วแกจะทำไม...”
“อันแน่ ทำท่าโกรธ ฟึดฟัดๆ แบบนี้ พวกเกย์ชอบทำกันรู้มั้ยครับ เวลาที่โดนกรมสอบสวนจับพิรุธได้...”
“..ไอ้เก่ง.....”พี่ชายยกหมัดหยอกน้องเล่นๆ
“..เป็นหนักเฮ้ยพี่กู...... อย่าบอกนะว่าจะเอาไอ้เกรียนนั่นมาเป็นพี่สะใภ้ผม รับไม่ได้นะ ไม่เอา ไม่พูดนะพี่..”
เก่งทำท่าล้อเลียนตลกดัง
“.ป้าบ...”
หนึ่งเตะขาน้องเบาๆ แล้วก็ยิ้ม ไม่โกรธ ไม่เคือง ไม่สนใจ กับคำพูดของน้องชายเลย เวลาอยู่ด้วยกัน 2 คน มักเล่นกันหยอกกันตามประสาพี่น้อง มันเป็นอีกมุมของน้องชายที่เขาก็เห็นถึงความน่ารักในตัว..
“..เอางี้ดีกว่า ถ้าพี่ฟันสาวซักคนให้ผมดู แล้วผมจะเชื่อว่าพี่ไม่ได้เป็นเกย์ โอม่ะ...”ส่วนน้องชายก็หยอกพี่ไม่หยุด
“.ทำเรื่องตัวเองให้มันดีก่อนเถอะ ค่อยมายุ่งเรื่องพี่..”
“อ่ะแน่ะ เบี่ยงประเด็นเลยน่ะ...วะฮู้....”เก่งร้องอย่างสะใจ
“..เพิ่งรู้ว่าพี่กูเป็นเกย์นะนี่...”เก่งร้องหยอกลั่นในห้อง พร้อมกับวิ่งปิดตูดหนีออกไปจากห้อง เพื่อไปรับสาว หลังจากได้แกล้งพี่ชายพอหอมปากหอมคอ
“นี่มันเหี้ยนอะไรของมันขึ้นมาว่ะ...”หนึ่งก็อดอมยิ้มไม่ได้.....
:z1:-มีใครมาอ่านม่ะน๊า-
-
จิ้มๆ พี่วิน :z13:
ดีตรงไหนหง่ะ o22
ดีตรงรักพี่หรอ???
เป็นผมมีน้องเยี่ยงนี้อยากกระโดดตึกโหม่งโลกสัก 10-20 รอบ :z3:
เป็นกำลังใจให้พี่วินครับ :L2:
ปล.แต่ก็อยากเห็นไอเก่งมันช้ำใจคนเดียวมากมายหง่ะ :เฮ้อ:
-
ดีตรงที่ทะเล้นใช่ป่ะ เข้าใจถูกเนอะ ^^ แค่นี้เหรอ - -
แต่ใจร้ายมากเลยแหละ ทำไปได้ เด็กกว่าด้วยนะนั่น เอาซะน่วมเลย
แต่ทำไมเหมือนเรื่องมันงงๆยังไงไม่รู้อ่ะพี่
ไม่ค่อยต่อกันนะ พี่ลองดูๆหน่อยสิ
หรืออาจจะไม่เข้าใจอยู่คนเดียว -*-
ทำไมอยู่ๆถึงสนิทกับผอ.ได้ขนาดนี้ แค่ผอ.ได้คุยกับแม่แค่นี้เอง
หรือมันเป็นความลับ - -
-
ไหนฟร่ะความดี มองไม่เห็นสักกะติ๊ดเลย :z6: :beat: :z6:
-
พี่เก่ง ผู้ชายสองบุคลิก
อ่านตอนนี้แล้วให้ความรู้สึกว่าจิงๆแล้วในตัวพี่เก่งก็ไม่ได้เลวร้ายมากเท่าไหร่ แต่อาจเป็นเพราะการแสดงออก
ส่วนพี่หนึ่ง ทำไมน่ารักจังว๊า :-[
+1 ค่ะพี่ชาย :กอด1:
-
-*- มุมดีตรงไหน?? เห็นแต่ความทะเล้นแสนกวน ..... รึว่านี่คือมุมดีๆ ของเก่งที่พี่หนึ่งเห็น??? เหอๆๆ
-
รีบจิ้มเข้ามา
อ่านจบแล้วย้อนกลับไปอ่านชื่อตอน 'มุมดีของพี่เก่ง' o22
มะ มันจะดีน้อยไปแล้ว...(อึ่งเพราะเรื่องนี้ เอิ๊กๆ)
สนุกม๊ากเจ้าครับ อยากรู้ว่าสองคนนี้มันมารักกันได้ยังไง
เดาไม่ออกเลย...
เอิ๊กกกกกกกกกกก :z2:
-
"มุมดีของเก่ง" คงในมุมมองของพี่หนึ่งคนเดียวมั้ง
-
ดีตรงไหนครับนั่น
อ่าโดนลบไปแล้วหรอ
โหไม่คิดว่าคลิปนั้นจะโดนลบทิ้งไปง่ายๆโดยไม่ได้ใช้ไรเลยแถมนายเอกเรายังโดนซะอ่วมเลย
ไม่คุ้มเลยกับคลิปนั้น
-
พี่หนึ่งเป็นปะ
เริ่มสงสัยแล้ว
:call:
-
นายเก่งมีมุมดีตรงไหนอ่ะ :m28:
:กอด1: :L2: winer
-
มันดีตรงไหน o22
ทำน้องปาล์มซะขนาดนั้น
+1ค่ะคุณWiner
-
รักพี่หนึ่ง..
-
อ่านเสร็จหมุนรอบตัวเองหนึ่งรอบ แล้วถามว่าอะไรวะที่ไอ้เก่งมันดี
ไม่แน่ใจหมุนอีกที อืมคนอ่านเริ่มมึน ๆ เมา ๆ กับการหมุ่น เป็นว่าดี ก็ดี :pigha2:
:pig4: writer คะ
-
"มุมดีของเก่ง" ทำไมมันมองไม่เห็นเลยอะ
คงจะอยู่ในมุมมืดละมั่งถึงว่าทำไมมองไม่เห็น :laugh:
-
ดีตรงไหนอะ :angry2:
-
"มุมดีของเก่ง" ทำไมมันมองไม่เห็นเลยอะ
คงจะอยู่ในมุมมืดละมั่งถึงว่าทำไมมองไม่เห็น :laugh:
-เห็นลางๆแล้ววว
อ่านเสร็จหมุนรอบตัวเองหนึ่งรอบ แล้วถามว่าอะไรวะที่ไอ้เก่งมันดี
ไม่แน่ใจหมุนอีกที อืมคนอ่านเริ่มมึน ๆ เมา ๆ กับการหมุ่น เป็นว่าดี ก็ดี :pigha2:
:pig4: writer คะ
-เฮียก็มีดีกับเขาอยู่นะ-
รักพี่หนึ่ง..
-หรือว่าจะเปลี่ยนพระเอกใหม่..555
มันดีตรงไหน o22
ทำน้องปาล์มซะขนาดนั้น
+1ค่ะคุณWiner
+1 คืนเช่นกันครับผม
นายเก่งมีมุมดีตรงไหนอ่ะ :m28:
:กอด1: :L2: winer
-เริ่มดีล่ะครับ
พี่หนึ่งเป็นปะ
เริ่มสงสัยแล้ว
:call:
-อิอิเริ่มจะมาเฉลยล่ะ
ดีตรงไหนครับนั่น
อ่าโดนลบไปแล้วหรอ
โหไม่คิดว่าคลิปนั้นจะโดนลบทิ้งไปง่ายๆโดยไม่ได้ใช้ไรเลยแถมนายเอกเรายังโดนซะอ่วมเลย
ไม่คุ้มเลยกับคลิปนั้น
-หรือว่ายังก็ไม่รู้ซิ...
"มุมดีของเก่ง" คงในมุมมองของพี่หนึ่งคนเดียวมั้ง
-อิอิ คนเป็นพี่ยังไงก็ต้องรักน้องครับ
รีบจิ้มเข้ามา
อ่านจบแล้วย้อนกลับไปอ่านชื่อตอน 'มุมดีของพี่เก่ง' o22
มะ มันจะดีน้อยไปแล้ว...(อึ่งเพราะเรื่องนี้ เอิ๊กๆ)
สนุกม๊ากเจ้าครับ อยากรู้ว่าสองคนนี้มันมารักกันได้ยังไง
เดาไม่ออกเลย...
เอิ๊กกกกกกกกกกก :z2:
-เดาไม่ออกว่าจะรักกันยังไงหรือ ดีแล้วล่ะ เพราะไร้เตอร์ก็ยังเดาไม่ออก :z3:
-*- มุมดีตรงไหน?? เห็นแต่ความทะเล้นแสนกวน ..... รึว่านี่คือมุมดีๆ ของเก่งที่พี่หนึ่งเห็น??? เหอๆๆ
-จริงๆถ้ามีเวลาเยอะ ก็อยากเขียนเยอะๆ จะได้อ่านกันให้จุใจ แต่เวลาช่างมีน้อย ต้องใช้สอยอย่างประหยัด ก็เลยเห็นความดีของพี่เก่งแค่นี้..555
ดีตรงไหนอะ :angry2:
-ดีตรงนี้แหละ แต่ตรงอื่นไม่ได้เรื่องเลยยยย 555 พระเอกอาจโดนสลับกลางอากาศเรื่องนี้..55
ตรงไหนเนี่ย มุมดี เห็นแต่มุม... นอกเสียจากอยู่กะพี่มันม๊าง
เป็นกะลังใจให้คร๊าบ :L2:
-อยากให้มองทุกๆมุมครับผม..55
-อีกที- ทำหนังสือเสร็จเมื่อไหร่ จะมาอัพบ่อยๆให้อ่านกันจุใจกันไปเลยครับ...เชื่อดิคนเรามีหลายมุม อยู่ที่ว่า มุมดีจะออกมากับใคร มุมร้ายจะตกลงใส่ใคร..อิอิ ขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน คิดว่าเรื่องนี้ก็น่าจะคลายเครียดอีกเรื่อง (มันใช่หรือ ยิ่งอ่านยิ่งเครียดอ่ะป่าวไม่รู้)
:z13:
-
เหอๆๆ งั้นขอให้มีเวลาเยอะๆ นะค่ะ จะได้ให้รีดเดอร์รู้ถึงความดี( ที่ไม่ค่อยปรากฎ ) ของพี่เก่งเยอะๆ ^___^
-
ก็เข้าใจอ่ะนะว่าคนเรามันมีหลายมุม
แต่ของเก่งนี่มุมดีคงแสดงออกแต่กับครอบครัว(ซึ่งดียังไงยังไม่ปรากฎ)
ส่วนที่คนอื่นเห็นคือมุมเลววววววววววววววววววววสาด
สงสัยๆๆๆๆ มันจะรักกับปาล์มได้ยังไง
ขนาดปาล์มยังไม่รู้ว่าเป็นพ่อคุณปุ๊บปั๊บนะ ยังเกลียดขนาดนี้
ถ้ารู้แล้วไม่ยิ่งแค้น10ชาติเลยเหรออออออออออ
เหอๆ รอวินมาแก้ปมเรื่องนี้ดีกว่า ไม่อยากคิดเอง ปวดหมอง 555+
-
ยังหามุมนั้นไม่เจอเลยครับ
หุหุ
-
มุมมืดๆที่มองไม่เห็นอะ
-
:a6: มุมดี
รอตอนต่อไปโลดละกันขอรับ :a3:
-
มุมดี มุมไหนหว่า....ยังหาไม่เจอ อิอิ
-
อย่างนี้น่ารักเหรอ น่ากระทืบซะมากกว่า
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านที่แฟนๆรีมา รวมทั้งตัวดิชั้นด้วย ยังไม่มีใครเห็นมุมดีๆของนายเก่งเลย
เอิ่ม..ชักจะเห็นใจนายเก่งแล้วซิ ถ้าราเป็นนายเก่งมาอ่านเจอคงเฮิร์ทน่าดู
เอาเป็นว่า ดิชั้นจะลองมองใหม่อีกทีก็แล้วกัน ตะกี้คงยังมองไม่ทุกทิศทุกทาง
คุณวินพาเก่งออกมาให้ได้มองไวๆล่ะกันจ้ะ
-
เห็นชื่อตอนก็รีบกดเข้ามาอ่าน ฮ่าๆ จะได้เห็นความดีของคุณพระเอกแล้ว
อ่านไปอ่้านมา รู้สึก นี่มันดีแล้วหรอ มีแต่ความเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้
ไม่อยากให้คนอื่นรู้สิ่งเลวๆที่ทำ ก็ไม่ีต้องทำ
ไม่ใช่มาลงกับคนอื่นที่รู้การกระทำเลวๆของตัวเอง
ไม่ไหวๆ หาพ่อบุญธรรมให้น้องปุ๊บปั๊บดีกว่า
รีเควสให้เปลี่ยนพระเอกที่เป็นคน เอ้ย เปลี่ยนพระเอกด้วยคนค่ะ
-
รอง ผอ. นี่เม่ง โฉด ได้โล่ จิง ๆ
:beat:
-
มุมดี :m28:
-
เค้าบอกอ่านแล้วคลายครียด :laugh: :laugh:
-
:z2: อ่ะนะมุมดีๆ ที่ใครๆ ก็ไม่เห็น :laugh:
:pig4: :pig4:
-
จะว่าไปพระเอกของเราก็มีมุมดีๆ มุมทะเล้น มุมน่ารักเหมืนอกันนะ =_=
แต่ทำไมยามปกติ...........มุมพวกนี้ช่างหาได้ยากยิ่ง? ประหนึ่งไม่เคยมี -*-
555+
แล้วตกลงพี่หนึ่งเป็นใช่ป่ะ *0*~~~
-
เอ่อ คือ ยังหาไม่เจออ่ะ ตรงใหนที่เรียกว่ามุมดีคะไรเตอร์
มันน่าจะเปลี่ยนชื่อตอนว่ามุมดีของหนึ่งมากกว่ามั้ง
ขอบคุณไรเตอร์สำหรับนิยายค่ะ แล้วก็ยินดีกะคุณต้นด้วย ถึงไม่ได้ที่หนึ่งในสาขาดาวร้าย
แต่ก็ไม่ได้ที่โหล่อ่ะนะ ยังถือว่าโอค่ะ ปีหน้าน่าจะส่งเก่งเข้าชิงตำแหน่งน่าจะเชือดเฉือนกะคนอื่นได้ ฮ่าๆๆ
-
ดี๊ดี....ดีตรงไหนอ่ะเอิ๊กๆๆๆ
-
:L1:
-
เอากำลังใจมาส่งค่ะพี่ชาย :L2:
:bye2:
-
น่ารักดีอ่ะ เเต่มุนนี้ไอ้ห่าวของหมู่เฮาจะได้เห็นมั้ยนะ เฮ้อ!
-
แล้วมันจะอย่างไรต่อไปหว่า
-
คุณปุ๊ปปั๊ปน่าร๊ากกกกกกกก
โห้พระเอกเรื่องนี้โค่ดเลวอ่ะไม่อยากให้ปุ๊ปปั๊ปต้องมีพ่ออย่างนี้เลยจิงๆสงสารเด็ก
เรื่องน่ารักมากๆค่ะมาต่ออีกไวๆนะค่า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
-
เอาครับ writer ว่าดีก็ดีด้วยครับ 55555
-
พยายามมองหามุมดีของพี่เก่งไม่เห็นเจอ เจอแต่ความดีของพี่หนึ่ง :laugh:
-
-แวะมาอัพให้เผื่อใครคิดถึงกัน- :bye2:
(.ตอนที่.6.)
เช้านี้ปาล์มแทบจะลุกไม่ขึ้นจากที่นอน แม้ว่าหลานจะมาปลุกกี่ครั้งก็ตาม..
“.ไหวมั้ยลูก...”
“.พ่อ....”เด็กหนุ่มอ้าปากพูดแทบไม่มีเสียง สงสัยมันจะลาหยุด
“.น้าปาล์ม คุณปุ๊บปั๊บจะไปโรงเรียนแล้วนาคับ..”เสียงน่ารักๆ ทำให้เขาต้องอมยิ้ม
“.เป็นอะไรปาล์ม...”บิดาถามอย่างสงสัย
“.เมื่อวานนี้ผมเล่นกับพวกไอ้ปอมแรงไปหน่อย ก็เลย.......”
“.อีกแล้วนะไอ้คุณห้าว นี่ถ้าไม่คิดว่าลุกไม่ขึ้นนะ พ่อจะให้กินไม้เรียวแทนข้าวจริงๆ...”
“..พ่อไปส่งหลานก่อนเถอะ เดี๋ยวจะสาย...”
ภรรยาคู่ชีวิตร้องเตือน แต่สายตามองลูกชายแบบไม่อยากจะพูด..
“.หายเมื่อไหร่ได้ทวนบทเรียนกับพ่อแน่..”ชายสูงวัยลุกขึ้นอุ้มหลานไปที่รถ
“.น้าปาล์มละคับตา...”
“.น้าปาล์มใกล้ตายแล้วลูก เราไปเรียนกันดีกว่าจะได้เป็นควายมีอนาคตเข้าใจมั้ยคับ..”
“คุณปุ๊บปั๊บไม่รู้จักควายเลยคับ หน้าตามันเป็นยังไง เหมือนลูกแมวมั้ยคับ..”
“.มันเหมือนน้าปาล์มไงหลานตา ชอบใช้แรงกับกำลัง สมองลีบเล็กเท่าเม็ดก๋วยจี๊ อย่าเอาอย่างนะ”
“แล้ววันนี้น้าปาล์มไม่ไปเรียน จะเป็นอะไรมั้ยคับ..”
“.เป็นซิลูก เป็นควายไปอีก 24 ชั่วโมงคับ..”
สองตาหลานหัวเราะกันสนุกสนาน เหมือนอยู่ในวัยเดียวกัน เมื่อออกไปนอกบ้าน..
:fire:
“.ปาล์มทำไมต้องโกหกแม่....”มารดาคาดคั้น
“.เรื่องอะไรหรือครับ...”
“.ยังจะปากแข็งเถียงแม่อีก นี่ถ้าพ่อแกรู้นะเป็นเรื่องใหญ่แน่..”
“.ผมไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย..”
“.เถียงคำไม่ตกฝาก ก๊อปปี้กูไปทั้งดุ้นจริงๆ..”พูดไปเธอก็เหมือนว่าตัวเอง
“แม่โทรไปแจ้งคุณหนึ่งแล้ว ว่าแกไปโรงเรียนไม่ได้..”
“.อะไรนี่แม่ ผมไหวน่า...”ปาล์มพยายามรวบรวมลมปราณ เพียงเพื่อแค่ลุกขึ้นนั่งให้แม่ดู..
“.ทำเก่ง เดี๋ยวแม่ตบซ้ำ ไม่ฟาดด้วยไม่เรียวตั้งแต่ตอนเย็นก็บุญโขล่ะ เกรงใจคุณหนึ่งเฉยๆ..”
“.เพิ่งรู้นะนี่ ว่าผอ.เข้ามาควบคุมจิตใจของแม่ได้ แอบกิ๊กละซิ เดี๋ยวจะฟ้องพี่ปูซะเลย..”ปาล์มหยอกแม่..
“เพี๊ยะ...”
ไม้เรียวประจำตำแหน่งฟาดลงที่ก้นคุณห้าวเต็มรัก...
“โอ๊ยยยยย แม่...เจ็บ...”
“เพื่อนเล่นหรือ..”
“.ป๊าดดดด เอาไม้แอบไว้ข้างหลังก็ไม่บอกซักคำนะแม่นะ แค่นี้ผมก็จะตายอยู่แล้วครับ..”ปาล์มยกมือขึ้นพนม
“.ถ้ายังเก่งอีกนะ แม่จะแถมอีกชุด..”
ปาล์มรีบเย็บปากให้สนิท แถมมีซิปล๊อคกันชื้นอีกขั้น..
“..ฟังแม่นะปาล์ม คุณหนึ่งเขาเล่าให้แม่ฟังหมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น..”
“.จริงหรือแม่ หมดกันเบื้องหลังของผม..”
“หยุดโวยวาย และตั้งใจฟังแม่นะปาล์ม ไม่งั้นเห็นดีกัน..”
“ครับ...”ปาล์มนอนซมลงที่เดิม แอบดื้อเงียบ..
“คนที่เป็นพ่อของปุ๊บปั๊บก็คือ คนที่ทำร้ายแกจนต้องมานอนซดน้ำใบบัวบกแบบนี้ไง..”
“...อะ.อะ...”ปาล์มแทบช๊อคหมดสติ เรียบเรียงคำพูดไม่ถูก เมื่อได้ยินสิ่งที่มารดาบอก
“.........”เด็กหนุ่มส่ายหัวไปมาเหมือนไม่เชื่อ..
“.ทุกอย่างเป็นความจริง แต่แม่ก็มั่นใจแค่ 90 เปอร์เซ็นต์..”
“แม่รู้ได้ไง...”
“ใบปอบอกแม่ ตอนที่เขากลับมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ...”
“.ไม่จริงครับแม่ คนอย่างนั้นคงไม่ใช่..”
“.แม่ก็ไม่ต้องการผู้ชายเลวๆอย่างนั้นให้มาเป็นพ่อของหลาน..”
“.แล้วแม่ยัดเยียดให้เขาไปเรียนที่นั่นทำไม..”
“.แม่ต้องการรู้ความจริง...”
“.เพื่ออะไรหรือครับ..”
“.ไม่รู้...”มารดาหลบหน้าลูกชาย เมื่อสายน้ำกำลังจะล้นเอ่อขอบตา
“.แม่คิดมากกว่านั้นแน่ ไม่งั้นแม่ไม่เก็บงำเรื่องแบบนี้ ไว้จนผมแทบลืมมันแล้ว..”
“.ใช่ตอนนั้นแม่คิด แต่พอเห็นแกต้องเจ็บตัวเพราะมันแบบนี้ แม่รู้แล้วว่าแม่คิดผิด.”
เสียงบีบแตรหน้าบ้าน ทำให้เธอต้องลุกไปหา เพราะว่าคนที่บอกไว้คงมาถึงแล้วล่ะ
“.เสียงรถผอ.ใช่มั้ยครับแม่...”
“ใช่ เขามาเยี่ยมลูก...”
“.แต่ผมไม่อยากพบเขา...”พอได้ยินเรื่องแย่ๆ ของน้องชายคนที่จะมา ปาล์มก็พาลเกลียดคนพี่เข้าอีกคน
“.ต้องแยกแยะน่ะปาล์ม แม่ยังเลือกที่จะเกลียด..”
มารดาหันมามองลูกชายพร้อมกับเช็ดน้ำตาทิ้ง ก่อนจะเดินไปหน้าบ้าน เพื่อต้อนรับผู้มาเยือน
“.สวัสดีค่ะคุณหนึ่ง..”
“สวัสดีครับ วันนี้ผมพาพ่อกับแม่มาเยี่ยมคนเก่งเขาด้วยครับ..”หนึ่งยิ้มแก้มปริ
“.สวัสดีค่ะ..”เจ้าของบ้านทักทาย..
“.บ้านดิฉันคับแคบไปหน่อยน่ะ..”
“.โอย อย่าพูดถึงอย่างนั้นเลยครับ พวกเราก็มาจากคนธรรมดา ไม่ได้ร่ำรวยมาจากไหน..”
เจ้าของบ้านยิ้มปลื้มไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ จากบุคคลที่เขาเคยแอบดูประวัติครอบครัวมา..
“.คือผม......”ชายหนุ่มยักษ์คิ้วให้สาวใหญ่
“.พ่อกับแม่ท่านมาเยี่ยมผมนะครับ ก็เลยบอกว่า เด็กที่โรงเรียนไม่สบาย ท่านจึงมาขอมาด้วย ที่สำคัญท่านบอกว่า นามสกุลของปาล์มเหมือนนายช่างใหญ่ที่ท่านรู้จัก พอดีผมเองก็ไม่ค่อยจะสนใจด้านก่อสร้างก็เลย มองผ่านๆเวลามีชื่อใครต้องขอโทษด้วยที่ไม่ทันสังเกต...”
“.พ่อเขาเป็นช่างจริงค่ะ แต่ก็เป็นช่างธรรมดา ตอนนี้กำลังไปส่งหลานไปโรงเรียน เพราะลูกชายป่วยไปไม่ไหว...”
“ อย่างนี้ก็สวนกันละซิ อดทักทายเลยเรานะพ่อ..”ทั้งคู่หัวเราะแฮ่ๆ
“.งั้นเข้าไปรอข้างในก่อนดีกว่า นะค่ะ..”
“.เห็นหนึ่งบอกว่าเขาตกต้นไม้ที่โรงเรียนหรือค่ะ..”ทั้งหมดพากันเดินเข้าไปในบ้าน
“.ค่ะ คงอยากเป็นลิงมั้งค่ะ...”เจ้าของบ้านตอบ
“เด็กมันซนนะวัยนี้ แล้วปีนอิท่าไหนกันล่ะนี่..”มารดาผู้มาเยี่ยมบ่น.
“ปาล์มอยู่ไหนล่ะครับ..”
“.ในห้องเขาแหละ เดี๋ยวน้าพาไป..”
“.ครับ เดี๋ยวพ่อกับแม่นั่งรอที่ตรงนี้ก่อนนะ ให้ผมไปดูก่อนแล้วจะมารายงาน..”
“จ๊ะ พ่อคุณ...”
“.ปาล์ม ปาล์ม...”
หนึ่งเรียกก็แล้วอะไรก็แล้ว แต่ปาล์มก็ทำไม่สน.. ยังคลุมโป่ง แบบไม่อยากเจอหน้าผู้คน
“.เป็นไงมั่ง...”
“.เจ็บอ่ะดิถามได้..”
“.นึกว่าเจ็บปากด้วย จนพูดไม่ได้เสียแล้ว..”
“.ไปหาหมอมั้ย...”
“.ไม่ครับ ผมไม่ถูกกับหมอ..”
“อ้าว ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ..”
“.อย่าบอกว่าพาพวกไปถล่มโรงพยาบาล หรือคลีนิคเขามา..”
“เปล่า...”
“.แล้วทำไมล่ะ..”
“.ผมกลัวไม่มีเงินจ่าย พาราแก้ปวดเม็ดเดี๋ยวก็เอาอยู่แล้ว จะอะไรมากมาย เจ็บแค่นี้.”
“..เก่งจริงๆ. o13.”
“แค๊กๆ....”ปาล์มเอามือป้องปาก.
“.สมน้ำหน้าอวดเก่งดีนัก..”
“คะ แค๊ก ๆ...”
“.อ้าว อ้าว เฮ้ย ไอไม่หยุด เว้ยย...”
“.แค๊กๆ..”ปาล์มอยากพูดอะไรก็พูดไม่ได้ เพราะคันคอเหมือนโดนหมามุ่ย..
“.ไม่ต้องบอกรักพี่ทางอ้อมก็ได้ปาล์ม ตรงๆพี่ก็รับได้.”หนึ่งเริ่มเลยเถิดล่ะ..
“.บ้า.แค๊ก.ๆ..”
“เฮ้ยครั้งเดียวพี่ก็โอเคแล้ว บอกมากพี่เขินทำตัวไม่ถูกว่ะ..”
“ม่ะพี่ลูบหลังให้ เกี่ยวมั้ยไหมน่ะ...”
หนึ่งขยับตัวเข้าใกล้ร่างที่นอนห่มผ้าอยู่ พร้อมกับลูบหลังอย่างเบามือ..
“.เป็นไงบ้าง พี่ล้อเล่นนะปาล์ม อย่าถือสาเลย...”
“เป็นอะไรหรือเปล่าลูก เสียงไอไม่หยุดเลย..”มารดาเกิดความกังวลเดินเข้ามาดู หลังจากที่นั่งสนทนากับคนวัยเดียวกันที่ห้องรับแขก กำลังออกรส
“..ม่ะไม่คับแม่...”ลูกชายตอบแทบไม่มีเสียง
“.ไปหาหมอเถอะครับ ผมจะออกค่าใช้จ่ายเอง..”
“.อย่าเลยค่ะ..”
“.แต่ถ้าปาล์มเป็นอะไรมากกว่านี้จะลำบากน่ะ..”
“.ไปนะปาล์ม อยู่กับมือหมอแม่จะอุ่นใจมากกว่าน่ะ..”เธอลูบผมลูบชาย..
“.ปาล์มมมม....”
เสียงมารดาร้องลั่น เมื่อพลิกหน้าลูกชายมาดู กลับเห็นเลือดจางๆป่นออกมากับน้ำลาย.
“..ปาล์ม พี่ขอโทษน่ะ..”
ชายหนุ่มยกร่างนั้นขึ้นมาอุ้ม แล้วเดินออกจากห้องทันที..
“.แม่คับพ่อคับ ผมพาน้องเขาไปโรงพยาบาลก่อนนะครับ ท่าทางไม่ใช่เรื่องเล็กๆแล้ว..”
“อ่ะเล่อ...”สองสามีภรรยา ทำหน้างงงวย ไหนบอกว่าไม่เป็นอะไร..
(.เก่งแกกับพี่ต้องได้เห็นดีกันแน่วันนี้.. พี่ชายอดนึกถึงตัวต้นเหตุไม่ได้..)
“.แม่กับพ่อรออยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวผมมารับ..”
“จ๊ะหนึ่ง...”
“.คุณน้าขึ้นรถมาซิครับ เพราะคุณน้าเป็นเจ้าของไข้..”
“.อ๋อค่ะๆ.”
หนึ่งเหยียบคันเร่งตรงดึ่ง ไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ความห่วงใยแล่นพล่านไปทั่วทุกจุดของหัวใจ มันมีปฏิกิริยาบางอย่างกับตัวเขาจนรู้สึกได้ เมื่อเห็นปาล์มตกอยู่ในสถานภาพแบบนี้
:m25:
“.เก่งค่ะทำไมไม่พาพิมมี่ไปพักที่ห้องล่ะค่ะ กลับมาเปิดโรงแรมให้นอนเฉย..”
“.ผมอยู่กับพี่ชายนี่นา ไม่สะดวก แถมมันจู้จี้ขี้บ่นยิ่งกว่าแม่ผมอีก ฉะนั้นเราอยู่ที่นี่กันละน่ะจะได้สวีทกันจนมดต้องอิจฉา..”
“.ดูพูดเข้าซิ พิมพี่รับไม่ได้เลย..”
ทั้งคู่นอนกอดกันกลมดิก เหมือนเพิ่งมาฮานีมูนสดๆ ที่ไม่อยากอยู่ใกล้อีกอย่าง ก็เพราะรู้ว่าบิดามารดา กำลังตามมาเยือนด้วย จึงเป็นอันต้องหลบไว้ก่อน.
“ฟอด....
“บ่ายนี้เก่งมีธุระ พิมมี่รอเก่งอยู่ที่นี่น่ะ สั่งอะไรกินได้ตามสะดวกเลย โรงแรมนี้เขามีพร้อม ตั้งแต่สระน้ำติดชายหาด ฟิตเนสห้าดาว สนามเทนนิสระดับชาติ หรือคลับเฮ้าส์บนดาดฟ้า หรืออื่นๆสาธยายไม่หมด..”
“ที่พูดมาทั้งหมด ก็จะทิ้งพิมมี่ไปใช่มั้ยค่ะ..”เธอเชิดจมูกงอนสวยขึ้น.
“โธ่ เบบี๊ ทิ้งที่ไหนเล่า ทำงานครับ..”เก่งตอบท้ายด้วยจูบที่แก้ม เป็นรางวัล
“.ซ่อนกิ๊กไว้ที่ทำงานหรือเปล่า..”
“.ไม่มี สาบาน..”
“สาบานว่าไงค่ะ ( All Four One) หรือเปล่า.”หญิงสาวนึกถึงเพลงสากลความหมายดี..
“.อย่างเบบี๋นี่คง Ten เยอะกว่า Four.”
“.ฮ่า ฮ่า...”
เก่งตะครุบตัวสาวสวยลงบนที่นอน พร้อมกับดึงผ้าห่มมาปกปิด บทสัมภาษสดครั้งต่อไปที่กำลังจะเกิดขึ้น อีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า แม้มันจะเคยมาแล้ว แต่มันก็ยังไม่หมดความตื่นเต้น....
“.เอาอีกแล้วเหรอ เพิ่งเช้าเองน่ะ..”พิมพี่งอแง แต่มือกอดคอผู้ชายกระชับ..
“.อากาศสดชื่นอย่างนี้ หาอะไรทำเล่นกันดีกว่า..”เก่งชวนด้วยสายตาเจ้าชู้ไก่เจ้
“.เล่นแน่น่ะ อย่าเอาจริงน่ะ..”
“..ไม่เอาจริงหรอก...”เก่งพูดเสียงอ้อนอาเซาะ
“..อย่าซิไหนว่าไม่ทำจริงไง...”
หญิงสาวเสียงแตกพร่า เมื่อโดนข้าศึกจู่โจมแดนต้องห้าม...
เก่งมุดหน้าลงใต้ผ้าห่มอีกครั้ง พร้อมกับเสียงหายใจแรงที่เริ่มกระเพื่อมขึ้นเรื่อยๆ
“.เก่งขา พอเถอะค่ะ อ่ะ อย่ารอเลย...”
เรียวนิ้วงามกดจิกลงที่กลางหลังของหนุ่มคู่ขา ด้วยอารมณ์ที่พาไป...
:z13:
-
ปาล์มเป็นไรอ่ะ o22 o22 o22 o22 o22
-
ดูท่าปาล์มจะช้ำในนะ ถึงขั้นมีเลือดมาด้วย เรื่องใหญ่แล้ว
-
กำลังตื่นเต้นเลย เก่งมาแทรกซะงั้น :m16:
แต่ชอบคุณปุ๊บปั๊บจัง น่ารักดี
-
ปาล์มเป็นอะไร ช้ำในเหรอ
ถึงกับไอออกเลือก
เป็นหนักแล้วนะ
-
สงสัยปาล์มจะโคม่าแล้วล่ะงานนี้ :monkeysad:
พี่ชายแต่งให้พระเอกนู๋เล่นบทโหดเกินไปแล้วค่ะ
เด๊วเค้าก่อม๊อบขอเปี่ยนตัวพระเอกเป็นพี่หนึ่งแล้วพี่เก่งของนู๋จะทำยังไงค๊ะ :laugh:
:กอด1: ขอบคุณนะค๊ะ อุตส่าห์เจียดเวลาจากหนังสือมาแต่งให้อ่านต่อด้วยอ่ะ
-
ชอบตาหลานคู่ นี้จิงๆๆ น่ารักกกกกกกกกก
พีหนึ่งชอบปาล์ม อะป่าววว ทะเเม่งๆน่าาา
เก่งก็น่ะ ....................
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะครับบบบ
-
ปาล์มเป็นอะไร ช้ำในเหรอ
ถึงกับไอออกเลือก
เป็นหนักแล้วนะ
นี่เกิดปลาม์ตาย
เเล้วเก่งทำไงเนี่ย
ไม่ใช่มีหักมุมนะ พี่ winter
-
ชอบหนึ่งแงะ
ไม่ชอบเก่ง :z6:
-
=[]='' โฮ่ๆ
ไม่ค่อยชอบเลย T^T
ยัยพิมพม่า เอ๊ย!
-
อ่านตอนนี้แล้วมีความคิดอยู่แว็บหนึ่งว่า
ขอเปลี่ยนตัวพระเอกได้ไหมคร้าบ
555
-
เตรียมหน้าสามไว้ตามพี่หนึ่ง ไปคิดบัญชีกับเก่ง :fire:
มันจะรักสามเศร้าหรือเปล่าเนี่ย :serius2: (เห็นลางร้ายๆ)
เรื่องนี้มันจะดราม่าแอ๊คชั่น รึเปล่าเน้อ~
:a5:
สนุกโคตรๆ แล้วก็ค้างโคตร.....
-
:a5: ปาล์ม!!!
-
ชอบปุ๊บปับ
-
ไม่น่าจะพาด็กเข้ามาเกี่ยวข้องกับพ่อเลวๆเลย
-
ถึงขั้นกระอักเลือดเลยเหรอ เฮ้อ ทำไมพ่อแม่เป็นคนๆเดียวกัน
แต่ลูกนิสัยต่างกันราวฟ้ากะเหว
-
เอ่อ...ก็รู้อ่ะนะว่าเก่งมันเลว แล้วพี่หนึ่งก็แสนดี
แต่เก่งเป็นพระเอกใช่มะ ไม่อยากให้พี่หนึ่งชอบปาล์มอ่ะ
กลัวพี่หนึ่งเจ็บอ่ะ แถมพี่น้องแย่งกันเอง
มันจะทำให้เก่งเลวร้ายลงไปอีกอ่ะ :เฮ้อ:
เก่งเอ้ย นิสัยแกไม่ไหวจะเคลียร์
-
ปาล์มจ๋า T^T เป็นไรไป
คู่พี่น้องคู่นี้ต่างกันเยอะเนอะ
-
ปาล์มน่าสงสาร
ไอ้เก่ง :beat: :beat: :beat: หมั่นไส้ ไข่ทิ้งไปทั่วเลยนะ ชริ :z6:
-
ปาล์มจะเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย
พี่น้องต่างกันจริงๆ
พี่หนึ่งคิดอะไรกับปาล์มรึป่าว
+1ค่ะคุณ Winer
-
น้องปาล์ม กระอักเลือดเลยง่ะ
อิเลวเก่ง แกไม่ได้ตายดีแน่ ๆ :z6:
-
นายปาล์มรีบหาย มาจัดการคนเลว
ขอพระเอกเป็นพี่หนึ่งนะ writer
-
จบตอนไปแบบดื้อเลยอะ
รีบมาต่อนะ
:call:
-
ปาล์มช้ำในถึงขั้นกระอักเลือดเลยเหรอ ไอ้เก่งไอ้บ้าทำกันขนาดนี้เลย :3125:
โอ้ยยย....โมโหไอ้เก่งแต่ทำไรไม่ได้ :m16:
:pig4: writer คะ
-
กำลังอยู่ในอารมณ์เศร้าสงสารปาล์ม :m15:
ไอ้เก่งโผล่มาจากไหนทำให้อารมณ์บูดทันที่ :angry2: :beat: :z6:
-
เวรกรรมจริงๆ
พี่เก่งนี่เลวคนละชั้นกับพี่ต้นเลยค่ะ
พี่ต้นน่ารักกว้าเย้ออ o13
-
รอครับบบบ
-
น่าเป็นห่วง ปาล์มเป็นอะไรมากหรือป่าว
-
:z2:
เข้ามารอ
:call:
-
ปาล์มน่าสงสารเนอะ
ส่วนเก่งนี่ตืบ :z6:เนอะ
-
ขอพี่หนึ่งเป็นพระเอกได้มั๊ย :L1:
ส่วนไอ้เก่งจะให้มันไปตายที่ไหนก็ไป :fire:
-
เป็นไรหว่า..
-
ขอเปลี่ยนตัวเป็นพี่หนึ่งเป็นพระเอกอย่างถาวรครับ...ไม่ไหวอ่านมาไม่เคยเจอคุณสมบัติพระเอกในตัวไอ้เก่งเลย.. :beat:.
-
เกลียดเก่งอ่า นิสัยแย่มาก
สงสารปาล์มด้วยไม่รู้เป็นอะไรมากรึป่าว
:m16:
-
:m16: กระทืบกันแทบตาย
-
โอย....ตับ ไต ม้าม พังหมดแล้วมั้งป่านนี้
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:z6: :z6: กระโดดถีบยอดหน้าไอพี่เก่ง ทำน้องปาล์มกระอักเลือด ช้ำในแน่ๆ ท่าทางจะหนัก ว่าแต่ -.- ให้ท่านพ่อท่านแม่รออยู่ที่บ้าน เดี๋ยวคุรพ่อกลับมามันจะไม่เกิดเรื่องรึไร สงสัยใคร่รู้ เหอๆ
-
เอ่อ เก่งโหดมาก โมโหซะจนปาล์มต้องเจ็บตัวขนาดนี้ :m16:
แน่ใจนะเนี่ยว่าเก่งเป็นพระเอก แสบสุดๆๆๆๆๆ
อ่านแล้วมันส์ เวลาที่ปาล์ม กับ เก่งทะเลาะกัน
แต่สงสารปาล์มอ่ะ ต้องมาเจ็บตัว
:L2:
-
เอาแล้วเก่งจะทำใครท้องอีกหรือปล่าว
หรือว่าจะทำท้องอีกซักคนแล้วไปคู่กับคุณปุ๊บปั๊บดี
55+
รอต่อไป
-
รอมาต่ออยู่น้า
คิดถึงด้วย
-
รอต่ออยู่ค้าบบ
ทำไมเก่งมันเลวจังง่ะ น่ากระทืบไห้ตาย :angry2:
มาต่อไวๆน้ะคับ :oni3:
-
อยากอ่านแล้วอ่า
รอให้ไรท์ทำหนังสือให้ดีก่อนก็ได้
เค้ารอได้ ^^ 55+
-
:z3:
คันไม้คันมืออยากจะเฉลยตอนต่อไปจะแย่อยู่แล้ว :jul3: ก็แบบว่า พี่เก่งจะได้เปิดซิงจุ๊บปากน้องปาล์มแล้ววววววววววว :impress2:
*แต่ว่าคงได้แค่คิดเอาไว้ แบบว่าไม่มีเวลาเขียนให้จริงๆ อยากให้วันหนึ่ง มี 78 ชม.จริงๆ
-
เหอๆ
จุ๊บแล้วต่อด้วยกำปั้นอะเปล่านิ
โดนแหงแซะ 55+
มาต่อเร็วๆน้า ^^
-
เฮ้ยยยยยยยย ยังไม่มีเวลาต่ออย่ามาแอบสปอยเค้าดิ๊ :m14:
โอ๊ย อยากตาย :z1:
-
มาต่อเรฌวๆนะครับ
-
เข้ามาอ่านอีกเรื่องสนุกมาก
พระเอกนี่ไม่รู้จะหาคำไหนมาด่าแล้ว
แต่นายเอกแรงมากชอบๆๆๆ
อยากอ่านเรื่องคุณพ่อมากๆอัพเรื่องคุณพ่อด้วยนะคะ
+1 นะคะ
-
:เฮ้อ:แล้วเรื่องราวจะเปนอย่างไรต่อไปละครับเนี่ย
มาให้กำลังใจครับ และลุ้นกันตอนต่อไป :L1: :3123:
-
ทางนี้ก็ยังเงียบ
-
:call: :call: :call:
-
หายไปไหนกันหมดT^T
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
รอๆ
-
ปาล์มเป็นอะำไรมากมั้ยเีนี่ย :serius2:
-
จิ้มๆ
-
:z3:
คันไม้คันมืออยากจะเฉลยตอนต่อไปจะแย่อยู่แล้ว :jul3: ก็แบบว่า พี่เก่งจะได้เปิดซิงจุ๊บปากน้องปาล์มแล้ววววววววววว :impress2:
*แต่ว่าคงได้แค่คิดเอาไว้ แบบว่าไม่มีเวลาเขียนให้จริงๆ อยากให้วันหนึ่ง มี 78 ชม.จริงๆ
ก็มาเฉลยเร็วๆซิครับ รออยู่ครับ (ของผมวันนึง24ชม.ไม่พอเหมือนกัน ขอเป็น36ชม.ก็โอเค)
-
มีมาแอบสปอยด้วยอ่ะ
อยากรู้เข้าไปใหญ่ เล้ยยยยยยยย :impress3:
-
ขอเข้ามามาดันเรื่องนี้
อยากอ่านต่อจังเลย
กลับมาลงต่อด้วยนะ หรืออย่างน้อยก็ส่งข่าวบ้างก็ได้นะ
-
รอเรื่องนี้^^
-
รอเรื่องนี้^^
-สงสัยจะปลายเดือนนี้คงได้อ่านกัน
ขอเข้ามามาดันเรื่องนี้
อยากอ่านต่อจังเลย
กลับมาลงต่อด้วยนะ หรืออย่างน้อยก็ส่งข่าวบ้างก็ได้นะ
-ยังแยกร่างไม่ได้เลยครับผม รอก่อนนะทำหนังสือเสร็จคงได้อ่านกันแบบปกติเช่นเคย
มีมาแอบสปอยด้วยอ่ะ
อยากรู้เข้าไปใหญ่ เล้ยยยยยยยย :impress3:
*สปอยไว้จนลืม หมายถึงคนอ่านลืมแล้ว 555 :กอด1:
*ขอบคุณที่ทุกมารออ่าน แต่ขอเวลาก่อนจนกว่าหนังสือจะเสร็จ ตอนนี้ก็จะเป็นจริงในไม่ช้า* :กอด1:
-
รอๆๆๆๆๆๆ
สิ้นเดือน T^T อีกยาวววว
-
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีดี \\(^^)// (>/////<)
-
:sad4: ปามเป็นไรมากไม :sad4:
.
.
.
.
ช่วยไม่ได้นะ.....เป็นผมเห็นคลิปตัวเองที่โดนแอบถ่ายมันก็ต้องโมโหอยู่แล้ว o22
ขอให้ความเลวจงอยู่กับเก่งตลอดไป
...คนรัก Sm
:z6:
-
มารออ่านตอนต่อไปครับ :-[ :z6: :beat: :oo1:
-
อัพเรื่องนี้ด้วยงับ แงๆๆๆๆ
-
รอจ้า
-
รอ ฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด
เธอจะมา ๆ มาไร เธอจะมา ๆ มาไร
ฉันจะรอไม่ไหว เมื่อไรเธอจะมา
แสนเป็นห่วง ๆ ตัวเธอ
ฉันละเมอ เพ้อคอยหา
ฉันรอนัด แต่เธอยังไม่มา
โอ้เธอจ๋า อย่าช้ารีบหน่อย
รีบหน่อย ๆ ๆ
:call:
-
:mc4:ส่งตัวอย่าง เรียกน้ำย่อยครับ.....
“สวัสดีครับพี่หนึ่ง มาได้ไงครับนี่”เก่งลุกขึ้นยืนทักทาย ในขณะที่อีกคนหน้าบอกบุญไม่รับ
“มากับพี่ไอ้ตัวดี”พี่ชายเรียกเสียงหนักแน่นเอาจริง
“ผมทำงานอยู่นะครับพี่ กำลังยุ่งด้วย ต้องเก็บข้อมูล..........”
เสียงทัดทานยังไม่จบ เนคไทลายสวยก็โดนกระชากตรงหน้าด้วยความเร็วแสง จนเจ้าของแทบคว่ำหน้าลงบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่
“เห้ยยยยย”
เจ้าตัวร้องลั่น พยายามดึงมันกลับด้วยแรงขั้นสูงสุด เพราะเขาเองก็รู้สึกเจ็บจนคอแทบเคล็ด แต่เมื่อมองเห็นสีหน้าพี่ชายกลับกลายเป็นหน้าอสูรกายไปแล้ว
“ไปกับพี่เดี๋ยวนี้เก่ง”หนึ่งเริ่มเพิ่มวอลลุ่มของเสียงและข่มขู่
“ไปไหน”เก่งตะคอกกลับ
“ไปทำสิ่งที่แกต้องรับผิดชอบไง”
“พูดกำกวม อมพะนำแบบนี้ผมไม่เข้าใจ”ทั้งคู่ต่างยึกยื้อดึงเนคไทไปมา
“อ๊า.......ปล่อยซิพี่หนึ่งผมเจ็บน่ะ คอคนนะไม่ใช่คอหมาที่พี่จะมาเทียวเล่นแบบนี้”
“แกคิดว่าแกยังเป็นคนอีกหรือไอ้เก่ง”หนึ่งกัดฟันกรอดๆ
“มีอะไรพี่ก็บอกผมซิ ทำลับๆล่อๆ ผมจะต้องทำงานให้พ่อกับแม่ได้ยินมั้ยครับ ผมไม่มีเวลาเล่น”
“ถ้าแกอยากเอาใจพ่อกับแม่ ตอนนี้แกไปจัดการเรื่องปาล์มให้เรียบร้อย”
“ถ้าพี่แคร์เรื่องไอ้เด็กนั่นมากพี่ก็ไปดูแลมันเองซิ ดูพี่จะเป็นเดือดเป็นร้อนแทนมันเหลือเกิน พี่เป็นอะไรกับมัน มันเป็นอะไรกับพี่ เป็นน้อง เป็นเมีย หรือเป็นผัวพี่ล่ะ”
เมื่อพี่ชายพูดถึงไอ้เด็กที่ตัวเองเกลียดขี้หน้าก็ทำให้เขาถึงกับของขึ้น ผลักอกพี่ชาย
*ผั๊วะ.....
หนึ่งยิงหมัดสวนกลับที่เบ้าตาน้องชายทันควันเหมือนกัน
“โอ๊ยยยยย”
“พี่จะบ้าไปแล้วหรือชกผมทำไม”เก่งประคองตาข้างขวาเกรงมันจะบอดขึ้นมา
“ไปกับพี่เลยไอ้เก่ง แม่เขาจะเอาเรื่องมึงเข้าคุก ทำลูกเขากระอักเลือด สัส”
หนึ่งกระชากน้องถูลากถูกัง อย่างทุลักทุเลออกจากออฟฟิตทำงาน ตรงไปจุดหมายทันทีอย่างไม่รีรอ เพราะใจเขาเองก็ร้อน บรรยากาศเริ่มตึงเครียดเมื่อเขาได้คุยกับมารดาของเด็กนักเรียน
“พี่จะให้ผมทำอะไรก็ได้ แต่ผมไม่ยอมที่จะขอโทษมันหรอกนะ”
เสียงคัดค้านหัวชนฝาของน้องชายทำให้ผู้พี่แทบจะจับหัวโขกกับพวงมาลัยรถ
“เกิดลูกเขาตายขึ้นมามึงจะทำยังไงไอ้เก่ง”
“โหพี่ ขึ้นมึงกูเลยเหรอ พี่โกรธผมขนาดนี้เลยหรือ”เก่งยังจะมีหน้าถาม ทั้งที่สีหน้าอีกคนมันก็ฟ้องอย่างชัดเจน
“แล้วมึงจะทำไม”
“ผมก็ต้องถามเหมือนกัน ว่ามันทำแบบนั้นกับผมได้ไง”เก่งถามถึงเรื่องคลิปที่โดนแอบถ่าย
“ดีนะที่พี่ลบมันทิ้งไปแล้ว ฮ่า ฮ่า”เก่งหัวเราะอย่างพึงพอใจ
“อย่าทำเป็นหัวเราะไอ้เก่ง เดี๋ยวมึงจะร้องไห้”
“พี่หนึ่งพูดอย่างนี้หมายความว่าไง”
“อย่าคิดดูถูกคนอื่น เพราะเขาก็ไม่ได้โง่เหมือนกัน”
“เอ๋ ผมชักไม่ไว้ใจพี่เสียแล้ว”
หนึ่งสะกดใจไม่พูดอะไรต่อ พยามยามยับยั้งอารมณ์โกรธไม่ให้พุ่งทะยานขึ้นมากกว่านี้
“ลงซิ.........”หนึ่งตะคอก
“ไม่ลง”เก่งทำดื้อดึง
“จะเอาอีกข้างมั้ยน้อง”หนึ่งยกหมัดกำลังจะเหวี่ยง
“พอ พอ แล้วครับพี่ชาย”เก่งยกมือปรามด้วยความกลัว
“ไอ้เด็กนั่นมันตายที่โรงพยาบาลนี่แล้วใช่มั้ย”
“โธ่ไอ้น้องปากนรก”หนึ่งแทบกระโจนใส่ แต่อีกคนถอยกรูด ราวจะรู้ตัวว่าจะได้กินตีน
“พอๆพี่ ผมล้อเล่น”
“พ่อแม่เขารอเอาเรื่องอยู่ กูไม่ช่วยมึงด้วย”
“อะไรของพี่นี่”
“ไม่มีข้อต่อรองโว้ย ถ้าลูกเขาพิการ หรือตาย มึงก็ต้องรับผมชอบ”
พูดจบหนึ่งก็ลากเนคไทคนน้องราวกับจะให้มันเดินอย่างเชื่องๆตามไป
“ผมไม่ใช่หมานะพี่”สุดหล่อพยามยามรั้งมือพี่ชายให้เบามือ ขณะที่ขาก็ก้าวตามไม่หยุดหย่อน
“ไม่ใช่หมา แต่เหมือนเลยละ”
“ปล่อยเนคไทผมซิครับ จะลากจะจูงทำไม ผมอายเขา”เก่งมองผู้คนรอบข้างก็เกิดความอับอายขายขี้หน้าขึ้น ที่ผู้ชายหล่อ แต่งตัวใส่สูทอย่างเนี๊ยบ กลับถูกพี่ชายลากจูงให้เดินไม่เป็นท่า
หนึ่งย่างยาวๆ จนมาถึงห้องที่ต้องการแล้วผลักเข้าไป.
ผ่าง..!!!!!!
“คุณปุ๊บปั๊บ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับนี่”หนึ่งเด็กน้อยที่นั่งยิ้มข้างเตียง
“พี่หนึ่งปล่อยคอผมได้แล้วนะ”เก่งมองเข้าไปหาคนที่กำลังนอน แต่มือกลับตบเปาะแปะเล่นกับหลาน
“เพิ่งมาถึงครับ เห็นน้าปาล์มไม่สนุก ปุ๊บปั๊บก็เลยชวนเล่นตบแปะกัน”
“พี่เห็นมั้ย มันเป็นอะไรที่ไหน พี่จะมาเดือดร้อนทำไม สำออย เรียกร้องความสนใจ”
*ป้าบบบ.
หนึ่งอดไม่ไหวเตะเข้าที่ก้นน้องชายทันทีเช่นกัน
“พูดแบบนี้กับน้าปาล์มทำไมคับ น้าปาล์มพูดไม่ได้ ไม่สบายมากด้วย ปุ๊บปั๊บเลยชวนเล่นก็แค่นั้น”
“หุบปากเลยนะไอ้เด็กเวร”เก่งถลึงตาแทบปลิ้น ปุ๊บปั๊บหลบหน้าด้วยความกลัว
ปาล์มคว้ามือหลานรักมากุมไว้ ราวกับต้องการปลอบขวัญ
“ขอโทษปาล์มซะ”หนึ่งบีบคั้นน้องชายที่ไม่มีท่าทีจะสำนึก
“ไม่ ผมไม่ขอโทษ”เก่งเถียงคอเป็นเอน
“จะขอโทษหรือไม่ขอโทษ”
“ไม่ครับพี่หนึ่ง”เก่งยืนยัน
“ยังไงก็ไม่ ใช่มั้ย”หนึ่งเกร็งลำเสียงที่ลอดผ่านไรฟัน อย่างไม่พอใจ
“ครับพี่”เก่งจ้องหน้าปาล์มที่กำลังนอนมองเขาเช่นกัน
“แบบนั้นก็ได้............”
หนึ่งเดินเข้าไปหาน้องชายที่ยืนขอบเตียงคนไข้ สายตากำลังปะทะเดือดกับคนป่วย แขนทรงพลังของเขาคว้าเนคไทของน้องชาย ส่วนมือขวาจับเข้าหัวที่กดลงไปที่ตัวปาล์มทันที
!!อุ๊บบบบ.......
!!!!อุ๊บบบบ........
ความบังเอิญเกิดขึ้นได้เสมอ ริมฝีปากเบาบางทั้งคู่ประสานกันแนบสนิทเป็นเนื้อเดียวกัน โดยไม่ต้องใช้ยาแนว ชนิดปากต่อปาก ฟันต่อฟัน ตาต่อตา หลานรักที่นั่งข้างก็ยังสะดุ้งสะเทือนไปกับน้าอีกคน มือกามเทพยังคงกดมือลงที่หัวน้องชายไม่หยุด ในขณะที่เจ้าตัวก็ดิ้นขัดขืน ..ปาล์มเองก็ตกใจทำอะไรไม่ถูก เขายกมือผลักคนตรงหน้าออกทันท่วงที แต่ว่าแรงที่เหลือไม่ถึง 50 เปอเซนต์คงช่วยอะไรเขาไม่ได้มาก
“น้าปาล์มมมมมม”ปุ๊บปั๊บตาโต ยิ้มเขินที่เห็นภาพตรงหน้า
“จุ๊บ จุ๊บ กันด้วย”ปุ๊บปั๊บบีบแขนน้าแน่น
:m25:
หายไปเสียนาน หวังว่ายังมีคนรออ่านอยู่บ้างน่ะครับ ใครเม้นท์ให้ก็ขอบคุณล่วงหน้า คราวหน้าจะมาดูอิทธิฤทธิ์ของคุณแม่น้องปาล์มกับประโยคนี้...
"คุณ ต้อง แต่งงาน กับลูกชายฉัน" o18
-
นี่มันอะไรกันนี่
รับผิดชอบ.....อย่าบอกนะว่า....แต่งงาน!!!
พี่เขาก็เห็นด้วยO.o
ช่างเป็นพี่และแม่ที่ประหลาดดีแท้^^
แค่ตัวอย่างก็ยังดี อยากอ่านมานานแล้ว^^
-
โอ๊ย มาทิ้งท้ายให้อยากอ่านต่อมั่กๆ :serius2:
-
หาาาาาาาาา
โอ้วคุณแม่คิดไปได้ไงเนี๊ยะพี่หนึ่งก็เห็นด้วยเรอะ
คุณปุ๊บปั๊บไม่ดีนะลูกไปจ้องน้าเค้าแบบนั้นอ่ะเขิลแย่เลย
แต่ว่าช่วยมาต่อไวไวได้ไหมครับมาแบบนี้มันขาดตอนยังไงก็ไม่รู้
-
โห..รอนานจนเกือบลืมตอนก่อนหน้านี้
แต่ก็ดีใจและขอบคุณที่มาอัพต่อจ้ะ
เก่งจะยอมเหรอ แล้วปล์มก็จะยอมเหรอ
-
คุณแม่คะแล้วเก่งมันจะยอมเหรอ
ชอบคุณปุ๊บปั๊บ...น่ารักมาก :impress3:
รีบมาต่อเลยค่ะ :กอด1:
-
คุณแม่กับคุณพี่เล่นงี้เลยเหรอ เฮ้อ งงเลย
แต่คุณปุ๊บปั๊บน่ารัก มีเขินด้วย อิอิ
มาต่อไวๆนะคะ
-
อย่าปล่อยให้รอนานนะคะ รอแบบเต็มๆๆอยู่คะ
-
5555 ช่างเป็นตัวอย่างที่น่ากลัว ถ้าแต่งกันจริงๆ ปาล์มก็คง...เละ...
-
อะไรก๊านนน~ :a5:
...หายไปตั้งนาน นึกว่าจะได้อ่านให้ชื่นใจ :sad4:
มาต่อเต็มๆ เร็วเน้อ :กอด1:
น้ำย่อยกัดท้องรั่วหมดแล้ว -*-
-
แอบมาสารภาพว่าห่างไปนาน เลยลืมของเก่าอ่ะค่ะ :m20:
เลยไปเริ่มอ่านใหม่ตั้งแต่ตอนแรกเลย อิอิ
:o8: จูบแรกแบบไม่ได้ตั้งใจ ทั้งพี่เก่ง ทั้งปาล์ม
:เฮ้อ: พี่หนึ่งอย่าน่ารักนักซิ เดี๋ยวพี่เก่งตกแท่นพระเอก
คุณปุ๊บปั๊บยังน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
เป็นกำลังใจให้ค่ะพี่ชาย :L2: คงใกล้แล้วใช่มั้ยเวลาที่จะได้อ่านแบบต่อเนื่องยาว ๆๆๆๆ :z1:
-
เข้ามารอยามดึก
-
\อยากอ่านต่อแว้วว อิอิ
-
อยากอ่านต่ออะ ค้างงงงงงงงงงง
ว่าเเต่ไอ้คุณชายเก่งมันจะยอมหรอครับคุณเเม่.................
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
+1
-
พี่หนึ่งเทีมากจับกดเลยเหรอ เอิ๊กๆ ปุ๊บปั๊บน่ารักมากเลยลูก ขอบคุณไรเตอร์สำหรับตัวอย่างมากมาย
อ่านแล้วคิดถึงหนังสือเลย เหอๆ
-
มาแล้ววววววววววววว
พี่หนึ่งทำอะรายยยยยยยยย
แอร๊ยยยยยยย อยากเป็นปุ๊บปั๊บ
จะได้เห็นแบบติดขอบเตียง
ไม่อยากจะคิดว่าถ้าแต่งกันจริง ปาล์มจะเละรึป่าว
หรือว่าจะเอาคืนได้ง่ายขึ้น เพราะไปอยู่กับครอบครัวเก่ง
เก่งมันจะไม่กล้าทำอะไรแน่ๆ 555+
-
รอ ร๊อ รอ..อิอิ
-
'ง่า จูบกันเเล้ววว =[]='
รอตอนต่อไป อิอิ :L1: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
รอตอนเต็ม :pig4:
-
อยากอ่านฉบับเต็ม มาไวๆนะครับ
-
แค่จูบกันยังต้องแต่งงาน ที่ผ่านมาไอ้เก่งคงมีเมียแต่งเป็นร้อยแล้วมั้งนั่น :laugh:
พี่ไรท์เตอร์คะ อยากอ่านแบบเต็มๆอะ :o8:
-
มารอเต็มๆตอนคะ
-
อยากอ่านแล้วอะ
มาต่อนะคะ
+1 นะคะ
-
***************ถึงเวลาเอาอิมเมจแต่ล่ะคนมาแจก********************
แบบว่าขออนุญาตเอามาจิ้นนะครับ ชอบง่ะมากมาย ขอบคุณที่ทุกคนให้กำลังกันมา ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน :L2:
***************ส่วนใครถามถึงหนังสือ รักเจ้านายวายร้ายฯ ก็ลุ้นๆอยากให้ทุกคนได้ก่อนปีใหม่เช่นกัน จะได้เป็นของขวัญปีใหม่ให้ทุกคนได้อ่านกัน งานนี้หวังว่าทุกคนพอใจก็ดีใจสุดๆแล้วครับ ก็มันเป็นครั้งแรกนี่ครับ**********
ส่วนเรื่องนี้ก็คงต้องเดากันต่อไปว่าจะออกมาแนวไหน แต่งานนี้คุณแม่น้องปาล์มแรงงงงงงงง ชนิดลูกเขยตั้งรับไม่ทัน..555 ฝากทุกคนติดตามด้วยครับบบบ ตอนนี้กำลังเขียนอยู่ แต่คนเขียนนั่งนานไม่ค่อยได้ ปวดหลัง แก่แล้ว.5555 จะหกสิบแล้วนี่นา นั่งนานไม่ได้****
(http://image.ohozaa.com/i/d26/64296pic11.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=202f653081ea85768bd2222b8f122bc2)
(พี่หนึ่ง):m23:หล่อป่ะ
(http://image.ohozaa.com/i/76e/88823pic1.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=551ebd1d9480a6f1402cd9f3755435d3)
(ปาล์มครับ น่ารักดี :m1: ชอบมากกกกก)
(http://image.ohozaa.com/i/73d/244131.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=dbe10a93e128b7420c7e91cc7816c3b0)
(นี่พระเอกผมเอง :m26: พี่เก่ง แอบปลื้มคนนี้มานาน ขอยืมมาจิ้นหน่อยครับ)
-
อยากกดไลค์คุณแม่จริงๆ ฮ่าๆ ชอบ คุณกามเทพนี่จริงๆเลย แผนเยี่ยม
นึกว่าจะทำอะไร หาแผนดัดนิสัยน้องชายนี่เอง ยังไงไอ้คุณเก่งก็หนีไม่พ้น
เหอๆ ก็พ่อแม่ของตัวเองมาหาถึงที่เลยนี่นา (ใช่มั้ย? ไม่แน่ใจ ฮ่าๆ)
อิมเมจเหมาะดีค่ะ ถ้าไอ้คุณเก่งมีความดีกว่านี้ซักร้อยเท่า (กงยูหล่อจริง)
-
60 แล้วนั่งนานไม่ได้ ปวดหลัง :laugh: :laugh:
โอ๊ยยยย อิมเมจผู้ชายสองคนนี้ ทำใจละลาย
จิงๆแล้วชอบกงยูมากมายอ่ะค่ะ แต่ถ้าเอามาว่างคู่กับแบงค์ พชร คนหลังหล่อกว่าเยอะ :-[
-
โอ้ย ไม่รู้อ่ะ เปลี่ยนพระเอกเป็นพี่หนึ่งทันใหม แบบว่าคนนี้เค้าปลื้มมมมม หึหึ
-
พีหนึ่งดูดีกว่าล้านเท่าาาาา เปลี่ยนพระเอกเหอะ
-
ตอนหน้า งาน เข้าละไง
ไอ้พี่เก่งงงงง :z2: :z2:
น้องปุ๊ปปั๊บ น่ารัก อ่าาาา
จองๆๆ น้องปุ๊บปั๊บ ตอนนี้ เลย 555 :-[ :-[
-
อิจเมจนี่หล่อจัง 55+
ชอบทุกคนเลย
รอตอนต่อไปจ้า^^
-
เค้าชอบพี่หนึ่ง(อิมเมจพี่หนึ่งคือคนโปรด :กอด1:)
-
จะว่าลืมก็ได้..ย้อนอ่าน
-
อยากให้ถึงตอนหน้าเร็วๆแล้วสิขอรับ :man1:
-
*****เข็ญญญญญ....ตอนใหม่มาฝากแล้วครับ ไม่รู้จะถูกใจหรือเปล่า ขอแรงหนับหนุนด้วยนะคับ :L2:***
:mc4: :mc4:
-CH.07-
บรรยากาศที่กำลังตึงเปรี๊ยะ อารมณ์ทุกคนกำลังโดนเขี้ยวให้มอดไหม้ด้วยความร้อนในใจ หนึ่งโมโหน้องชายที่สุดรั้นไม่ยอมขอโทษคนที่อ่อนวัยกว่า แถมชอบเอาชนะ เก่งสบัดหัวหนีแต่มือแกร่งก็เล่นงานเขาอยู่หมัด เขาพะอืดพะอมแทบสำรอกสิ่งที่ตัวเองกินเข้าไปวันนี้ เพราะปากของปาล์มนั้นมันแฝงไปได้กลิ่นยาที่กินเข้าไปเพื่อรักษาความช้ำใน ในขณะที่ปาล์มก็ตกจริต สติวิ่งหนีกระเจิงรู้สึกเสียดายจูบแรกที่อยากเก็บไว้ให้คนที่รัก แน่นอนมันต้องไม่ใช่ไอ้ผู้ชายพันธ์ไม้เลื้อยแบบนี้แน่ เพราะมันต้องเป็นสาวน้อยขาวอวบ ตาโต สวยใส สมวัยเดียวกัน.. คุณปุ๊บปั๊บกลับตื่นเต้นยกใหญ่ที่ได้เห็นภาพแบบนี้ เหมือนโลกนี้น่าอยู่ขึ้นเป็นกอง โดยมีกลีบกุหลาบหลากสีกำลังโปรยปรายในห้องนี้
“อึบบบบ..”เก่งสะบัดจนหน้าหลุด จากวงโคจรของจูบมรณะ
“ค๊ากก....”ปาล์มก็สะอิดสะอึดจูบร้ายไม่ใช่น้อย
“ถุย.....”น้ำลายก้อนใหญ่กระเด็นหลุดจากปากของปาล์มเกือบถึง ใบหน้าของเก่ง ถ้าแรงดึงดูดของโลกไม่ถ่วงดุลไว้ก่อน แต่เศษเล็กเศษน้อยไม่พลาด
“พี่หนึ่งปล่อย เล่นอะไรทุเรศแบบนี้ผมจะอ้วก”เก่งโวยคอแทบแตก
“ผอ. ทำอย่างนี้ทำไม”ปาล์มรีบยกแขนปาดน้ำลายอีกคนออก มันช่างน่ารังเกียจยิ่งกว่าแมลงสาบเสียอีก
หลานรักช่วยหยิบกระดาษเช็ดมาซับปากปาล์มอีกที พร้อมกับอมยิ้มไป หนึ่งแทบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว เพราะใบหน้าทั้งคู่สื่อให้รู้ว่ารสชาติออกมาแนวไหน
“อ่ะน้าปาล์ม”
*ฉึบบบ....
ทิซชู่ในมือปุ๊บปั๊บโดนกระชากโดยคนหน้าด้าน..
“นิสัยไม่ดี”ปุ๊บปั๊บว่าคนมักง่ายเสียงเบาๆ แอบมีค้อนด้วยหางตา
“มึงจะทำไม....”เก่งใช้สายตาแกร่งข่ม
“คนนิสัยไม่ดี ก็ชอบทำอะไรที่ไม่ดีแบบนี้ ปุ๊บปั๊บเกลียดขอรับ”
“เพราะพวกมึงทำกับกูก่อนทำไม”เก่งเถียงกับลูกชายที่ตัวเองก็ไม่รู้
“อย่าเถียงเขา ปุ๊บปั๊บ อย่าเอาท้องฟ้าไปเทียบกับปลักโคลนตมเลยครับ พูดไปมันก็ทะลุหูซ้ายหูขวา ไม่มีประโยชน์”
ปาล์มยิ่งรู้สึกรังเกียจผู้ชายตรงหน้า คนที่ตอนนี้เขาได้รับรู้แล้ว่าคือพ่อของใคร.
“ตอนแรกกูนึกว่าพวกมึงเป็นพ่อลูกกัน แต่ก็เอาเถอะว่ะ ตอนนี้กูเข้าใจแล้ว”
“เข้าใจอะไร”ปาล์มสวนทันควัน เพราะสายตา กับรอยยิ้มที่มุมปากดูถูกแบบนั้น สมองคงสั่งให้คิดเรื่องไม่ดีแน่.
“อยากรู้หรือว่ากูคิดอะไร”
“คนแบบนี้จะคิดอะไรนอกจากเรื่องแย่ๆต่ำๆ”
“ใช่ ใช่.”เก่งชี้นิ้วทั้งห้าใส่หลานและน้า
“กูนึกแล้วเชียว ว่าไอ้เด็กคนนี้มันจะมีพ่อได้ยังไง เพราะคงไม่มีใครเขาอยากเป็นหรอก มีน้านิสัยเลวๆสอนสั่งแต่เรื่องแย่ ถ้ามีใครเขาอยากจะเป็นมันก็คงไม่ใช่คนแล้วน่ะ”
“เก่ง.........”หนึ่งตวาดลั่น
“ทำไมล่ะหรือว่าผมพูดผิด”เก่งหัวเราะ ยิ้มเยาะหลานกับน้า ส่วนปุ๊บปั๊บยังไม่เข้าใจอะไรดีนัก
“หรือว่าพ่อไอ้เด็กนี่ทนไม่ไหวจนต้องผูกคอตาย ทิ้งให้มันเป็นเด็กกำพร้าไปแล้ว ฮ่า ฮ่า”
“ปุ๊บปั๊บมานี่”ปาล์มเรียกหลานให้เข้ามาใกล้
“คับ...”
“เอามืออุดหูคับ”ปาล์มควันกำลังพวยพุ่งออกจากร่าง
“ปิดหูปิดตาให้สนิทที่สุด”
“ครับ.........”หลานรักก็เชื่อฟังง่าย
ปาล์มยกมือสวมทับเข้าไปที่หูหลานอีกชั้น เพราะไม่อยากให้ได้ยินสิ่งที่ตัวเองจะพูด
“ทำอะไร ทำไม รับไม่ได้เลยหรือ”
“ปุ๊บปั๊บ ไม่มีพ่อหรอก”ปาล์มกัดฟันพูด
“นั่นไงผมว่าแล้ว มันก็ยอมรับความจริง”
“เพราะพ่อปุ๊บปั๊บมันเลวยิ่งกว่าหมา เหี้ยยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน”
ปาล์มไม่สามารถอดกลั้นความเจ็บที่อยู่ในอกได้ จนต้องปล่อยให้มันระบายออกมา
“ปาล์ม...”หนึ่งเห็นท่าไม่ดี
“ ไอ้เก่งมึงหยุดยั่วปาล์มซะที”
“กำลังสนุกเลยพี่ พูดความจริงออกมาแค่นี้ก็ร้องไห้ ถุย”
“เพราะปุ๊บปั๊บเขาบริสุทธิ์เกินกว่าที่จะมีพ่อชั่วๆไง ไอ้ผู้ชายที่มีหน้าที่เพียงทำให้เขาเกิดขึ้นแล้วทิ้งความรับผิดชอบ สั่งให้แม่เขาไปทำแท้ง หมาข้างถนนมันยังรักลูกตัวเอง แล้วไอ้ผู้ชายคนนั้นล่ะจะเรียกว่าอะไรดีล่ะ สัตว์หรือมันมีค่ามากกว่าคนรกโลกตัวนั้นอีก”
สายน้ำที่พรั่งพรูออกมาจากตา บอกถึงอารมณ์ของคนที่กำลังเจ็บปวด
“ปาล์ม ใจเย็นน่ะ”หนึ่งเข้ากอด เพราะเห็นว่าปาล์มโกรธจนตัวสั่น หากร่างกายปกติมันคงมีนักมวยดาวรุ่งเกิดขึ้น
“หยุดทำให้ปาล์มโมโห ได้แล้วเก่ง ไม่งั้นพี่จะสั่งสอนแกแน่”
“เอาซิครับ ผมก็เห็นเต็มตาแล้วนี่ ว่าพี่เข้าข้างใคร”
“กอดกันกลมซะขนาดนี้จะให้ผมคิดว่าอะไรดีครับ เมียพี่หรือผัว”
“มึงนี่มันปากเสียจริงๆเก่ง”หนึ่งยกมือลูบหัวคนที่กำลังร้องไห้ได้ที่
“ปาล์มเป็นอะไรลูก”
ทั้งพ่อและแม่เมื่อเข้าห้องมา ก็เห็นลางเค้าไม่ดีเสียแล้ว
“คุณทำอะไรลูกฉัน”
“เปล่า....”เก่งไหวไหล่ ส่ายหัวปฏิเสธข้อหา
“คุณหนึ่ง เกิดอะไรขึ้นทำไม..........”
“ฮือ ฮือ..”
“น้าปาล์มอย่าร้องนะขอรับ”
“คุณยายคุณตาขอรับ ผู้ชายคนนี้รังแกพี่ปาล์มขอรับ”ปุ๊บปั๊บยกนิ้วน้อยๆชี้ตรงไปที่เก่ง
“เขาด่าน้าปาล์มใหญ่เลย หนูได้ยิน”
“ผู้ชายคนนี้นิสัยไม่ดี ปุ๊บปั๊บไม่ชอบเลยขอรับตา”
“ตาตีเขาให้หน่อยซิขอรับ เวลาปุ๊บปั๊บดื้อ ตายังตีเลย”
“อย่าลูก ยายจัดการเองคนแบบนี้”
“คุณเก่ง คุณไม่น่าทำอย่างนี้เลยนะครับ”
“ใครใช้ให้มันโวยวายกับผมก่อนล่ะครับนายช่าง”
เก่งก็เพิ่งรู้วันนี้แหละว่า ช่างที่คุมงานก่อสร้างของโครงการเขา เป็นพ่อของเด็กหนุ่มที่เขาต้องมาป่วนด้วยหลายครั้ง.
“หยุดพอได้แล้ว คุณหนึ่งและคุณตามฉันมานี่”
“ทำไมผมต้องไป อยากเรียกร้องค่าเสียหายใช่มั้ย จะเอาเท่าไร”
“เลิกเสียมารยาท แล้วตามพี่ไป เก่ง”
“คุณช่างใหญ่อยู่นี่กับลูกกับหลาน เดี๋ยวแม่จัดการเอง เรื่องอย่างนี้ถนัดที่สุด”
เสียงของเธอมันเต็มไปด้วยความมั่นใจว่าเธอจะกำหราบเขาอยู่
“ผมไม่ไป”
“ยังไงก็ต้องไป ก่อนที่จะอะไรมันจะบานปลายกว่านี้”
สามหัวใจต่างยืนสูดอากาศเข้าให้เต็มปอด หญิงสูงวัย ปากจัด ท่าทางทะมัดทะแมงยืนสายตาแกร่ง ไม่เกรงหนุ่มรุ่นลูกที่กำลังจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง ในมุมเงียบๆมุมหนึ่งของโรงพยาบาล
“มีอะไรก็พูดมาผมจะรีบกลับไปทำงานต่อ”
“พูดจาให้มันน่าฟังหน่อยเก่ง”
“ผมเลือกคนที่จะพูดด้วยครับพี่หนึ่ง ไม่ใช่พวก.....”เก่งใช้สายตาดูแคลน
“เงียบไปเลย”หนึ่งสวน
“ฮ่า ฮ่า สันดานคนมันดัดยากคุณหนึ่ง อย่าไปดุไปด่าเลยค่ะ”
“อย่าคิดว่าแก่กว่าผมแล้วจะเกรงใจน่ะ ผมไม่เกรงหัวดำหัวหงอกหรอก”
“ข้อนั้นฉันไม่คิดหรอกค่ะ เพราะรู้ว่าไม่มีในสันดานคุณอยู่แล้ว”
“ที่ฉันเรียกมาคุยครั้งนี้ เพราะฉันมีข้อเรียกร้อง ข้อเสนอ เพราะฉันเป็นผู้เสียหาย..........”
“...........”เก่งทำหน้าอยากรู้
“คงหิวเงินละซิ”
“ค่ะใครก็อยากได้ แต่ฉันต้องการมากกว่านั้น”
“เท่าไร กับไอ้แค่ลูกนอนโรงพยาบาลแค่นี้จะเท่าไหร่เชียว”
“10 ล้าน”
“ฮ่า ฮ่า”
“บ้าหรือเปล่าป้า.”
“ทำเป็นขำไปเถอะเก่ง ยิ้มอะไรก็คิดก่อน.............”หนึ่งทำหน้าเครียด
“พี่หนึ่งพี่จะอยู่ข้างคนอื่นจริงหรือครับ”เก่งถามเพราะอยากแน่ใจ
“พี่ยืนข้างที่ถูกต้องเก่ง แกทำผิดหลายเรื่อง....”
ขณะที่ทั้งสามกำลังถกเถียงกันหน้าดำหน้าแดง เพราะคนที่กำลังเข้าตาจนก็คือน้องชายหนึ่งเดียว
“เป็นไงบ้างล่ะพ่อตัวแสบ”เสียงคุ้นหูดังแว่วลอยมา จนเก่งต้องรีบหันไปมอง
“คุณแม่ คุณพ่อ” เมื่อสายตาเขาหันไปปะทะ เก่งก็เห็นเทวดานางฟ้าเดินมาโปรด เมื่อเขาขาดกำลังเสริม เพราะพี่ชายคนเดียวตอนนี้ก็เปลี่ยนข้างไปแล้ว เขาคิดว่าอย่างนั้น
“คุณแม่ครับ คุณพ่อครับ ช่วยผมด้วย” เขาวิ่งรี่เข้ามาหาอย่างดีใจ
“มีอะไรหรือค่ะลูก”
“ก็ป้าคนนี้ ผมทำร้ายลูกเขา เขาคิดค่าเสียหายเป็นสิบล้าน”
“แล้วทำไมเก่งต้องไปทำน้องด้วย”
“ก็มันเหี้ยกับผมก่อน”
“พูดให้มันสุภาพหน่อยเก่ง นี่มันต่อหน้าผู้ใหญ่”หนึ่งตวาดออกไป
“ก็ป้าเขาเรียก 10 ล้านนะแม่ จะบ้าหรือเปล่า เงินนะไม่ใช่กระดาษ”
“แล้วเก่งคิดว่ามันจะซักเท่าไหร่”
“ไม่น่าจะเกินหมื่น อย่างมากก็แสนอ่ะ แถมค่าทำขวัญ”
“แต่คุณแม่น้องปาล์ม คงไม่ได้คิดเพียงแค่ตรงนี้หรอกนะ”บิดาตัวเองส่งเสียงขึ้นมาบ้าง พร้อมกับยิ้มให้ลูกชายคนโต
“ฉันเริ่มคิด ตั้งแต่พรากลูกสาวไปจากพวกฉัน แล้วทิ้งหลานให้ฉันเลี้ยงดูมาหลายปี”
….ตึ่ง!!!! ตึ่ง!!!...
“ป้าจะเล่นตลกหรือครับ ผมไปพรากลูกสาวป้าเมื่อไหร่ แล้วผมก็ไม่เคยมีลูกด้วย”
“นี่ไงหลักฐานที่คุณวีระวัฒน์”ทันทีที่พูดจบเธอก็หยิบรูปที่เตรียมไว้ ออกมาจากกระเป๋าสะพาย
“นี่ไงลูกสาวฉัน ....ใบปอ คนที่ครอบครัวฉัน คาดหวังเอาไว้ แต่คุณผู้ชายชั่วๆก็ทำลายเธอจนย่อยยับ แม้กระทั่งวันที่เธอจากโลกนี้ไป เธอก็ยังไม่หยุดร้องไห้”
เพียงได้ยินชื่อว่าใบปอเท่านั้นชายหนุ่มก็เริ่มโดนความมืดหม่นจู่โจม พลางคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่ยังหลงเหลือ ระหว่างเธอกับเขา
“แม่ไม่คิดเลยนะ ว่าเก่งจะเป็นคนแบบนี้”
“การที่เก่งทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่ง มันไม่ใช่คนเดียวที่เขาต้องเสียใจนะครับลูก”บิดาพูดอย่างเห็นใจคนที่เสียหาย
“เด็กในท้องอีกล่ะเก่ง คนที่แกด่าป่าวๆ ว่าไอ้เด็กเวร นั่นแหละคือลูกแท้ๆของแก”
ชายหนุ่มช๊อคซีเนม่า ตาค้าง เมื่อเขาคิดว่าเขาได้ด่าอะไรเด็กตัวเล็กๆนั้นไปบ้าง
“คุณแม่นี่มันอะไรกันครับ ทุกคนเห็นดีเห็นงามกันไปหมด”เก่งขยับรูปดูทีละใบอย่างช้า ราวกับจะใช้ดวงตาแสกนมันให้ชัดๆ
“พี่หนึ่ง พี่รู้เรื่องนี้มาตลอดหรือครับ”
“ใช่พี่รู้............”
“ดังนั้นสิ่งที่ฉันต้องการ ที่สุดก็คือ...........”
“คุณ ต้อง แต่งงาน กับลูกชายฉัน”
“เฮ้ยยยยยยยยย...ป้า..”
เก่งหันหน้ามองพี่ชาย ก็ทำเฉย หันมามองดูมารดากับบิดา ทุกคนต่างยืนกอดอกลอยหน้าลอยตา ไม่ทุกข์ ไม่เดือด ไม่ร้อน อะไรกับคำเมื่อกี้เลย
“แม่........”เก่งตาละห้อย
“พ่อ.....”
“ไม่รู้โว๊ย ไม่ใช่เรื่องของพ่อ ใครทำอะไรไว้ก็ต้องรับผิดชอบ”
“พ่อพูดถูกเก่ง แกทำเรื่องเหี้ยมามากแล้ว ต่อไปควรจะเปลี่ยนตัวเองใหม่ซักที”
“จะบ้าหรือพี่ ไอ้เด็กนั่นมันผู้ชายนะ”
“แล้วไงละครับคุณเก่ง”หนึ่งย้อน
“ก็มันมีดุ้น เหมือนผม คิดได้ไงพี่ฟ้าผ่าตายแน่”
“ก็ให้มันผ่าไปซิ ฮ่า ฮ่า”
“ไม่เอ๊า นะแม่ พ่อครับช่วยผมด้วย จะให้ผมแต่งงานกับไอ้เด็กผู้ชายนั่นหรือ ไม่เอา หยี หยะแหยงครับผม”
“ถ้าไม่แต่งก็ได้ก็เก่ง”
“ไชโย ผมว่าแล้วว่าแม่ต้องช่วยผม”เก่งรี่ไปกอดมารดาอย่างรักใคร่
“แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง....”เก่งร้องเพลงคลอ
“หยุดลูกรัก....”
“แต่ลูกต้องหาเงินให้ได้ 10 ล้าน มาชดใช้เขาตามที่เรียกร้อง...”
“ว๊า.....แม่ ผมจะเอาเงินที่ไหนมากมาย ขอแม่ก่อนได้มั้ย...”
“ไม่ให้ แม่จะระงับบัตรเครดิต งดจ่ายเงินเดือนทุกประเภท”
“นี่แม่ไม่ช่วยผมแล้วยัง เฮ้อออออ ฆ่าผม มัดมือมัดเท้ากันเลยหรือครับ”
“ไม่แต่งก็ได้ แต่พ่อก็จะตัดลูกตัดพ่อกับแก เจ้าเก่ง”บิดาย้ำเสริม พลางคิดถึงเรื่องเมื่อ 20 ปีก่อนไม่ได้...
“เห้ปู งานนี้แกช่วยเร่งมือคนงานให้เพื่อนหน่อยซิว่ะ”
ผู้รับเหมา กำลังคุยกับช่างเพื่อนรักที่ทำงานช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาระยะหนึ่งแล้ว พวกเขาเป็นทั้งเพื่อนสนิท เพื่อนร่วมงาน ซาบซึ้งกินใจมากกว่านั้น
“ผมก็เร่งงานเต็มที่แล้วครับ บ้านก็แทบจะไม่ได้กลับ จนเมียผมลืมหน้าหมดแล้ว”ปูบ่นอุบ ทำงานให้แทบตายก็ยังจะมาเร่งยิกๆ เหมือนจะให้งานที่เขารับช่วงมาทำต่อเสร็จวันพรุ่งหรือมะรืนให้ได้ ทั้งที่โครงการเป็นร้อยล้าน
“ไอ้ช่างใหญ่ผมไม่รู้จะเพิ่งใครแล้วนะ เราเพื่อนกัน อั๊วรู้นะ ว่างานมันเร่งได้ไวกว่านี้ได้อีก”เอผู้ที่กำลังเดือดร้อน หวังจะให้งานนี้เป็นงานสร้างชื่อ สำหรับตัวเอง และต้องการให้ทันกำหนดเสร็จที่กระชั้นชิดเข้ามาทุกขณะ
“เอ ผมรู้น่ะว่านายอยากเอาใจพ่อตาใช่มั้ยล่ะ”
“รู้ใจกูเสมอเลยนะเพื่อน”
“เราเพื่อนกันนี่หว่า ว่าแต่ว่าถ้าผมช่วยได้ คุณเอจะให้อะไรผมตอบแทนดีล่ะ”
“ถ้าตึกหลังนี้สร้างเสร็จตามที่ผมวางแปลนไว้นะ จะเอาอะไรก็บอก ผมให้ตามอำเภอใจเลยล่ะ”
“ขอแล้วไม่คืนคำนะ”
“เอ๊ะ ไอ้ปู มึงคิดว่ากูเป็นคนยังไงว่ะ”
“งั้นในฐานะที่เราเป็นเพื่อนกันมานานพอสมควรนะ ผมขอแค่ ถ้าเรามีลูก เราจะให้พวกเขาแต่งงานกัน ตกลงมั้ย”
เอผู้ที่มีฐานะเหนือกว่าปูกำลังครุ่นคิด นิ่งไปพัก..............
“ก็ได้ปู อั๊วตกลง ถ้างานเสร็จตามกำนด”
“ได้เลยเพื่อน........”
“แล้วถ้าเกิดว่าลูกเราเกิดมาเป็น ผู้หญิงกับผู้หญิงล่ะ”เอทำสงสัย
“ไม่รู้ล่ะรับปากมาแล้ว”
“แล้วถ้าลูกเราเกิดเป็นผู้ชายกับผู้ชายล่ะ”
“มันก็ต้องลองดูว่ะ เด็กสมัยนี้ไม่มีอะไรเป็นเส้นขีดขวางหรอกว่ะ”
“งั้นก็ตกลงเอาตามนี้”
เพื่อนทั้งสองตามจับมือกระชับมิตรกัน เพื่อสัญญาเป็นมั่นเป็นหมาย เพราะชอบพอนิสัยกันมากพออยู่แล้ว
“และต่อจากนี้ไป คนที่นอนป่วยอยู่บนเตียงจะต้องได้รับการดูแลเอาใจใส่ทุกนาที โดยที่คนพยาบาลคนนั้นจะต้องเป็นคุณ”
“เฮ้ยยยยยยยย อะไรอีกล่ะป้า”เก่งโอดครวญหนัก
“ไม่ทำก็ไม่มีใครว่าหรอกเก่ง”หนึ่งสวนขึ้นเบาๆ
“พ่อกับแม่ก็ไม่ว่า แต่ทุกอย่างจะเป็นไปตามที่บอกไม่มีเปลี่ยนแปลง”บิดาหัวเราะ ฮึฮึ อย่างอารมณ์ดี
ชายหนุ่มหน้ามืด เมื่อเจอคำสั่งประกาศิตฟาดลงที่กลางกระหม่อม ชีวิตเขากำลังผกผัน ลุ่มๆดอนๆ ไม่มีใครให้ตัวเองพึ่งพา..
:fire:
(มาแก้ไขข้อมูลนิดนึง เพื่อความน่าหยิกของคุณปุ๊บปั๊บมากขึ้น อิอิ)
-
มันต้องอย่างนี้ซิคุณแม่
-
มีการทำสัญญากันตั้งแต่สมัยก่อนโน้นด้วย อิอิ
ก็นะรอดูต่อไปว่าอิคุณเก่งจะทำยังไงต่อ สะใจ..
-
มันช่าง!!!! o22
เอาจริงๆดิคะ? สรุปกันง่ายมาก อืม เเต่งกันเลย รักไม่รักว่ากันทีหลัง(แต่ต้องรักอยู่แล้วแหละเนาะ หนูปาล์มน่ารักขนาดนั้น)
แม่รู้หนูปาล์มจะโดนกลั่นแกล้งอะไรอีก :o12:
-
เก่งกระอักแน่ งานนี้
-
โอ้ย ปุ๊บปั๊บน่ารักไปใหนลูก ส่วนเจ้าเก่งอยากให้กระอักยิ่งกว่านี้ กร๊ากกก
-
:a5:
คุณพระคุณเจ้า คุ้มครองนะปาล์ม
:z6:
-
คุณแม่เยี่ยมมาก o13
-
เหอๆ
พระเอกนี่ร้ายแบบเลวเนอะ 55+
สงสัยคงได้โดนโหวตอีกครั้งเป็นคนร้ายเหมือนอีกเรื่องแหงๆ 55+
-
แต่งเลยคร๊าาาา :impress2:
-
:กอด1: พี่ชาย เอากำลังใจมาช่วยดันช่วยเข็น :L2:
พี่เก่งสมน้ำหน้า ทีนี้รู้แล้วใช่มั้ยว่าเด็กเวรคนนั้นสายเลือดตัวเองแท้ๆเลย
พี่หนึ่งนี่ฮีโร่จิงๆเลยค่ะ ส่วนคุณปุ๊บปั๊บน่ารักมากกกกกกกก :o8:
เด๊วนี้พี่ชายนู๋ขยัน ลงวันละตอน ตอนพิมไปนี่นอนนวดตัวอยู่ด้วยป้ะค๊ะ :laugh:
-
โหววว มันต้องยังงี้สิ่คุณเเม่ !!
สมน้ำหน้าไอ้เก่งง จ๋อยเลยมึงง กร๊ากกก :laugh:
ปล. ปุ๊บปั๊บ หนูจะน่ารักไปไหนนเนี่ยยย ><' 555
เปนกำลังใจให้พี่วินเนอร์คั๊บ อิอิ :pig4:
-
555+ เสร็จแน่เก่ง เตรียมนับวันโดนล้างแค้นได้เลย
อยากจะจุดพลุฉลองจริงๆ สะจายยยยยยยยยย
แต่คนอย่างมันจะสำนึกได้เมื่อไหร่ว้า
-
ขอคารวะน้ำชาคุณแม่สิบจอก ส่วนพระเอกเปลี่ยนด่วนนนนน 555++ :beat: :beat: :beat:
-
:mc4:โดนใจจริงๆ จับเเต่งงานกันเลยเหรอ เกินคาดนะเนี่ย เเต่ก็ดีชอบๆ :z2:
-
คำบรรยายพระเอกเรื่องนี้มีแต่คนว่า เ-ล-ว
สงสารคุณปุ๊บปั๊บ กับ ปาล์ม จริงๆๆงานนี้
ไอ้คุรเก่งจะแกล้ง หรือทำร้ายปาลืมยังไงต่อไป
เก่งยิ่งกว่าต้นอีกหนะเนี่นย
แต่แม่ของปาล์มแร๊ง มากๆๆๆ เด็ดจริงๆๆๆ
-
o13 ยกนิ้วให้ท่านแม่
ท่านแม่ สุโค้ยยยยย!!!
+1 กับการมาของคุณปุบปับ :L2:
-
สมน้ำหน้าไอ้เก่ง กร๊ากกกก แต่...ปุ๊บปั๊บไม่น่ามีพ่อแบบนี้เล้ย เฮ้อ!กลุ้มใจแทนว่าที่ภรรเมียจริง...
-
ว่าต้นชั่วแล้วนะ มาเจอนายเก่ง
เกือบตกขอบแหนะ
บอกได้คำเดียวว่า "เลว"
ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย
โตแต่ตัวแต่นิสัยยังกะเด็ก 5 ขวบ คุณปุ๊บปั๊บยังโตกว่าเลย
-
โอ้โหเจองานช้าง555
เสร็จแน่เจ้าเก่งซ่าดีนักเจอพ่อกับแม่แบบนี้เข้าไปสนุกเลย
แล้วมาต่ออีกนะครับ o13
-
มอบโล่ความเลว ให้ เก่ง เลย
สมควรแล้ว ฮ่าๆๆ
เอาคืนซะให้เข็ด
-
เสร็จเเน่ไอ้คุณเก่ง :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
สะใจ โว้ย
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เข้ามารอก่อน^^
-
คุณแม่เยี่ยมมากค่ะ
สมน้ำหน้าเก่ง เสร็จแน่
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักมากกกก
+1ค่ะพี่พงษ์หายปวดหลังไวไวนะคะ :L2:
-
เอาไปเลย 10 กระโหลก
-
สมน้ำหน้าเก่งจังเนอะ
ด่าอะรัยลูกคัวเองสั้ยเข้าตัวหมดเลย
ด่าอะรัยวั้ยมั้งนร้า พ่อแม่ไม่ส้งสอน งัย555+
-
คิๆๆ ซะใจ
โดนไปซะฮ่าาา
-
ก่อนอื่นจะบอกว่า ตั้งใจจะมาตอบเม้นท์ทุกเม็ด แต่ไงพอตอบเสร็จ กดโพสน์ มันเออเร่อ ข้อความหายเกลี้ยงหลังจากที่นั่งปวดหลังหวังจะตอบทุกคนตั้งนาน++ :jul3: :jul3: :jul3:
ก่อนอื่นขออ :z6: :beat: : ไอ้เก่งก่อนเลย
ทีนี้ละอึ้งมั๊ย ที่ด่าลูกตัวเองอยู่ทุกครั้งอะ แมร่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง แต่งเลยนะไม่งั้น 10 ล้านรีบจ่ายเด๋วดอกเบี้ยขึ้นนะ
จัดไปเยอะนะคะคุณแม่น้องปาล์ม
เป็นกะลังใจให้คร๊าบ :L2:
*คุณแม่ยายแรงงงงงงง ลูกเขยก็ธรรมดาที่ไหน คริคริสมน้ำหน้าเก่งจังเนอะ
ด่าอะรัยลูกคัวเองสั้ยเข้าตัวหมดเลย
ด่าอะรัยวั้ยมั้งนร้า พ่อแม่ไม่ส้งสอน งัย555+
**กลืนน้ำลายตัวเองเอือก สมน้ำน้ำหน้า
เอาไปเลย 10 กระโหลก
คุณแม่เยี่ยมมากค่ะ
สมน้ำหน้าเก่ง เสร็จแน่
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักมากกกก
+1ค่ะพี่พงษ์หายปวดหลังไวไวนะคะ :L2:
**ขอบคุณครับ ส่งหนังสือให้ทุกคนได้คงจะหายปวดแน่เลย++55 :monkeysad:
เข้ามารอก่อน^^
**ยังไม่มา คิคิ ต้องไปเตรียมงานก่อนน่ะ
เสร็จเเน่ไอ้คุณเก่ง :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
สะใจ โว้ย
:กอด1:
รอดูละกันน่อ ว่าจะไปทางไหน
มอบโล่ความเลว ให้ เก่ง เลย
สมควรแล้ว ฮ่าๆๆ
เอาคืนซะให้เข็ด
**ไม่รู้เก่งจะรับหรือเปล่าไม่รู้
โอ้โหเจองานช้าง555
เสร็จแน่เจ้าเก่งซ่าดีนักเจอพ่อกับแม่แบบนี้เข้าไปสนุกเลย
แล้วมาต่ออีกนะครับ o13
**คนแรงก็ต้องเจอแบบนี้
ว่าต้นชั่วแล้วนะ มาเจอนายเก่ง
เกือบตกขอบแหนะ
บอกได้คำเดียวว่า "เลว"
ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย
โตแต่ตัวแต่นิสัยยังกะเด็ก 5 ขวบ คุณปุ๊บปั๊บยังโตกว่าเลย
**พี่คงต้องหลบให้เขา...
สมน้ำหน้าไอ้เก่ง กร๊ากกกก แต่...ปุ๊บปั๊บไม่น่ามีพ่อแบบนี้เล้ย เฮ้อ!กลุ้มใจแทนว่าที่ภรรเมียจริง...
**ตอนนี้ปุ๊บปั๊บหนีไม่พ้นแล้ว 555
***ตอบได้แค่นี้แหละครับ ดึงไม่ได้ง่ะ ขอบคุณที่ทุกคนมาให้กำลังใจครับ :L2:
-
แสดงว่ารีที่ตอบเม้นต์ได้ ของเค้าแรงจริงๆ
-
จะเป็นไงต่อเนี่ยเมื่อคนเกลียดกันจะต้องมาแต่งงานกัน
เหอๆ
แล้วปาล์มรู้เรื่องอะไรกะเค้าป่าวเนี่ย เดาว่าไม่รู้แน่เลย
แล้วจะเป็นไงกันต่อเนี่ย
-
ง่า....เตรียมงานเสร็จแล้วมาต่อให้ก็แล้วกันเน้อ^^
-
จะดีใจ หรือซ็อคดีเนี้ย
o22
-
:3123:มาต่อเร็วๆนะครับ อยากรู้ว่าไอ้คุณเก่งจะมีความเ ล วเเบบไหนอีกบ้าง :z3:
-
o13เยี่ยมเลย
แต่ตอนหลังอย่ามาม่าน่ะ ขอแบบคอมเมดี้ปนดราม่าพอขำๆ 55
-
มารอเลยละกัน^^
-
:mc4:
(มาฝากตัวอย่างไว้ก่อนนะ อิอิ) :z3: ใครคิดถึงกันก็ขอบคุณครับ
หลานรักนั่งอมยิ้ม ไม่รู้จะอยากหัวเราะอะไรนักหนา ส่วนปาล์มก็คอยแต่ยกมือปาดสิ่งสกปรกออกจากริมฝีปากตัวเอง คุณปูก็นั่งมองการกระทำของลูกชายอย่างไม่เข้าใจ
“เป็นอะไรปาล์ม ปากมันมีอะไรติดอยู่หรือไง”พ่อถาม
“มันมีจุ๊บ จุ๊บ อยู่คับตา เพิ่งผ่านไปหยกๆ อิ....”
“คุณปุ๊บปั๊บ เดี๋ยวได้ตกจากเตียงเดี๋ยวนี้เลย”ปาล์มเริ่มเหวี่ยง
“เอ๊....พ่อถามดีๆทำไมจะต้องโมโหใส่หลานด้วย”
“น้าปาล์มโดนจูบเพชรฆาตครับตา”
“คุณปุ๊บปั๊บใครสอนให้พูด......”
“เปล่าคับ คุณปุ๊บปั๊บจำมาจากทีวี ตอนที่ดูกับยายง่ะ”หลานหันหน้าหลบ
:-[
“มานี่หลานตา อย่าไปยุ่งกับไอ้คนป่วยขี้เหวี่ยงเลยดีกว่า ตาว่าเรามาหาอะไรเล่นสนุกกันดีกว่า”
“....โหพ่อ น้ำใจไม่มีซักนิดเลยนะ ผมช้ำในจะตายอยู่แล้ว ไม่มีเหลียวแลกันบ้างเลยนะ”
“เป็นอะไรที่ไหน พ่อว่ายังเก่งเหมือนเดิม โดยเฉพาะปากนี่”
“ตาคับ ตาจะเล่นอะไรกันดีล่ะครับ”
“เล่นซ่อนแอบไงลูก ปุ๊บปั๊บ ไปซ่อน ตาจะหาตกลงมั้ย”
“เฮ้ออออออออออ...พ่อนะพ่อ.......”ปาล์มทำบ่นเมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจตัวเองเลย ขนาดนอนพะงาบๆ หายใจรวยระรินแท้ๆ ก็ยังไม่สามารถที่จะเรียกร้องความเห็นใจจากใครได้ เขาเบือนหน้าหนีแล้วหลับตาลง
“ตาปิดตาแล้วนา แล้วจะนับแล้วนะครับ”
“ขอรับตา คุณปุ๊บปั๊บจะหาที่ซ่อนก่อน”
“1....... 2........ 3................ 4......................”
“สนุกกันจริงๆ ตากับหลาน”ปาล์มถอนหายใจอย่างแรง
“ปุ๊บปั๊บจะไปซ่อนข้างนอกอ่ะคับ ไม่ซ่อนในนี้หรอก เดี๋ยวตาจะหาเจอ”เสียงเล็กเปิดประตูออกไปพร้อมกับตะโกนบอกผู้สูงวัย
“ได้ครับ แต่อย่าไปไกลนะลูก ตาเดินไม่ไหว”
“สนุกกันเข้าไป.....”ปาล์มบ่นเสียงดังให้พ่อได้ยิน
คุณปูนับเลขรอจังหวะตามหาหลานไป พลางยิ้มไป กับสิ่งที่ลูกชายบ่น เพราะเขารู้ว่าต่อจากนี้ไปใครจะเข้ามาในห้องนี้ต่อจากเขากับหลาน และเข้ามาแบบไหน...
“พ่อไปแล้วนะปาล์มดูแลตัวเองด้วย”
“คงงั้นพ่อ ป่วยจะตายอยู่แล้วก็ยังไม่มีใครเหลียวแล ฮือๆฮือๆ แม่จ๋าพ่อรังแกหนู”ปาล์มแกล้งร้อง ให้พ่อได้ยิน
เสียงที่ปิดประตูทิ้งไป มันทำให้ความเหงาวิ่งมาเยือน เพื่อนๆไปไหนกันหมดทำไมไม่มีใครมาเยี่ยมเขาบ้าง ว่าไปก็คิดถึงน้องเบียร์สุดน่ารัก...
ขณะที่บรรยากาศมันอึมครึมจนน่ากลัว เก่งก็เริ่มโยกขาขวาเพื่อจะเดินหนีผู้ใหญ่ทั้งฝ่ายตัวเองแหละ ฝ่ายโจทย์ ที่ไม่หยี่ระอะไรกับเขา แถมดูน่าจะสมน้ำหน้าด้วยซ้ำ
*ฉึบ ฉึบ.... เก่งก้าวขาหนี ราวกับแพ้อย่างราบคาบ
“จะไปไหนค่ะคุณ..”มารดาของปาล์มเดินเข้าไปประกบ
“เรื่อง ของ ผม”เก่งกดเสียงเครียดดด
“ฉันต้องการให้คุณไปดูแลลูกฉันเลย เดี๋ยวนี้ด้วย”
“..ผมไม่ได้เชื่องขนาดนั้น..”เก่งมองตาขวาง คิดว่าสิ่งที่เพิ่งคุยกันมาจะทำให้เขาหมดทางสู้อย่างนั้นหรือ.
“อย่างนั้นหรือค่ะ”หญิงสูงวัยยิ้มเยาะ
“ฉันจะทำให้คุณเชื่องเองค่ะ....”
“มันจะมากไปแล้วนะ”
“ไม่มากหรอกค่ะ ถ้าเทียบกับสิ่งที่ฉันสูญเสียไป.....”เธอตอบตาขวางเหมือนกัน
“.ฝันไปเถอะที่คิดว่าผมจะไปดูแลไอ้เด็กบ้านั่น”
“ถ้าอย่างนั้น.......”เธอยิ้มกว้าง ก่อนจะก้มหน้าหยิบกระเป๋าถือมาเปิดออก พร้อมกับหยิบแผ่นซีดีขึ้นมาแผ่นหนึ่ง....
“อะไร......”เก่งตาโต
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แผ่นใครทำอะไรกันในรถไม่รู้ซิค่ะ...”เธอยิ้มยั่วได้ใจ
“.หืออออ....”เก่งร้องลั่น แค่นั้นเขาก็รู้ความหมายทันที
“พี่หนึ่ง.........”
“ไหนพี่บอกว่า..........”
“ก็พี่กำจัดมันออกจากเครื่องแล้วนี่ แต่ถ้ามันจะโผล่อีก ไม่รู้เหมือนกันแฮะ..”หนึ่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่น้อง ขณะที่อีกคนกำลังร้อนเป็นไฟ
“...เลวกันทั้งตระกูลจริงๆ”เก่งสบถออกมาเบาๆ เพราะถ้าดังกว่านี้พ่อกับแม่ตัวเองต้องได้ยินแน่.
“ไปดูน้องเลยป่ะ เก่ง”มารดาตัวเองหัวเราะ
“....ใช่พ่อเห็นด้วย...”
“..ถ้าคุณดูแลลูกฉันให้ดีน่ะ รับรองคลิปนี้ไม่มีกระจายไปไหนแน่”
“แต่ถ้าลูกชายฉันมีรอยฟกช้ำแม้แต่นิดเดียว คลิปนี้มันจะวิ่งให้ว่อนเน็ตเลยค่ะ คุณเก่งขา”
“ร้ายกันจริง อย่าให้ถึงทีผมบ้างแล้วกัน.”เก่งขบฟันกรอด :m31: เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงตรงไปที่ห้องของปาล์ม
ทั้งสี่ยืนหัวเราะไล่หลังกันอย่างพึงพอใจ
“ไปหามุมดีๆคุยเรื่องของลูกๆ ของเราดีกว่าแม่.”
“ไปเถอะค่ะ.”
:fire:
-
ช๊อบ ชอบคุณปุ๊บปั๊บ น่ารักอ่ะ ส่วนเจ้าเก่งอ่ะ เก่งให้ตลอดนะ อย่าให้พลาด ถ้าพลาดเมื่อไรจะหัวเราะให้ฟันหัก กร๊ากกกก
-
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักมาก ปลาม์มก้อน่ารักแต่อั้ยเก่งน่า :beat: :z6:
อยากหั้ยเก่งดั้ยเจอชะตากรรมอันโหดร้ายกว่านี้100เท่าค่ะไรท์เตอร์
-
อยากมีลูกแบบคุณปุ๊บปั๊บมากมายน่ารักเวอร์อ่ะ
แต่ไอ้คุณเก่งเอ้ยแกไม่รอดแน่แล้ว
สะใจเป็นบ้าเลยเจอทั้งพ่อแม่ตัวเองเล่น
พ่อแม่ว่าที่ภรรยาอีกฮ่าๆๆ
อยากโดดกอดคุณปุ๊บปั๊บซะให้หายอยาก
-
งานนี้มีลุ้น
น่ารักอะ
:call:
-
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักมาก อยากได้มาไว้ที่บ้าน :impress3:
สมน้ำหน้าเก่งมัน เอาให้หนักเลยค่ะคุณแม่
+1 รอแบบเต็ม
-
รอแบบเต็มๆ :man1:
-
555+ สะจายยยยยยยยยย
คงใช้คำนี้ได้อีกนานเลยเก่งเอ้ย
ทำเลวไว้เยอะก็งี้แหละ
กว่าจะมีคนเห็นใจคงอีกนาน
-
เก่งจะทำอะไรปาล์มอีกไหมเนี่ย
+1 นะคะ
-
น้ำจิ้มมาแล้ว
รออ่านตอนเต็มจ้า o13
-
เรื่องนี้น่ฉะกันไม่ลงจริงๆ
แสบกันทั้งคู่เลย
แต่มาแค่ตัวอย่างอีกแล้วT^T
-
มารอจ้า มารอ
-
มาอ่านด้วยคน
-
น้ำจิ้มก็สนุกแล้ว :pig4:
-
ฮ่าๆ ขำ ตอนนี้ไอ้คุณเก่งคงหน้าซีดแล้วซีดอีกแน่ๆ สะใจจริงๆ
คุณพ่อเขาของแรงตั้งแต่ยังหนุ่มๆ แหม ขนาดลูกเป็นชายยังจะให้แต่งกันได้อีก กู๊ด
กดไลค์ทุกคน ยกเว้นเก่ง น้องปุ๊บปั๊บน่ารักน่ากอด อยากจองตัวไว้จริงๆ
-
มารอ เเบบเต็มๆ ครับบ
-
ปกติ เก่ง ไม่ได้ชอบผู้ชาย แล้วเรื่องมันมาลงเอยในรูปแบบนี้
อยากรู้แล้วซิ ว่าปาล์ม จะแสดงออกอย่างไร ให้เก่งรู้สึกชอบได้
ตื่นเต้น ๆ
:o11:
-
จะมาตอนปิใหม่หรือเปล่าน้อ
-
:mc4:เข็ญมารอผู้อ่านแล้วน่ะ ใครเม้นท์ก็ขอบคุณนะ ขอรับ จากคุณปุ๊บปั๊บ
หลานรักนั่งอมยิ้ม ไม่รู้จะอยากหัวเราะอะไรนักหนา ส่วนปาล์มก็คอยแต่ยกมือปาดสิ่งสกปรกออกจากริมฝีปากตัวเอง คุณปูก็นั่งมองการกระทำของลูกชายอย่างไม่เข้าใจ
“เป็นอะไรปาล์ม ปากมันมีอะไรติดอยู่หรือไง”พ่อถาม
“มันมีจุ๊บ จุ๊บ อยู่คับตา เพิ่งผ่านไปหยกๆ อิ....”
“คุณปุ๊บปั๊บ เดี๋ยวได้ตกจากเตียงเดี๋ยวนี้เลย”ปาล์มเริ่มเหวี่ยง
“เอ๊....พ่อถามดีๆทำไมจะต้องโมโหใส่หลานด้วย”
“น้าปาล์มโดนจูบเพชรฆาตครับตา”
“คุณปุ๊บปั๊บใครสอนให้พูด......”
“เปล่าคับ คุณปุ๊บปั๊บจำมาจากทีวี ตอนที่ดูกับยายง่ะ”หลานหันหน้าหลบ
“มานี่หลานตา อย่าไปยุ่งกับไอ้คนป่วยขี้เหวี่ยงเลยดีกว่า ตาว่าเรามาหาอะไรเล่นสนุกกันดีกว่า”
“....โหพ่อ น้ำใจไกลปืนเที่ยงจริงๆ ผมช้ำในจะตายอยู่แล้ว ไม่มีเหลียวแลกันบ้างเลยนะ”
“เป็นอะไรที่ไหน พ่อว่ายังเก่งเหมือนเดิม โดยเฉพาะปากนี่”
“ตาคับ ตาจะเล่นอะไรกันดีล่ะครับ”
“เล่นแอบไงลูก ปุ๊บปั๊บ ไปซ่อน ตาจะหาตกลงมั้ย”
“เฮ้ออออออออออ...พ่อนะพ่อ.......”ปาล์มทำบ่นเมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจตัวเองเลย ขนาดนอนพะงาบๆ หายใจริบหรี่ลง เขาเบือนหน้าหนีแล้วหลับตาลง
“ตาปิดตาแล้วนา แล้วจะนับแล้วนะครับ”
“ขอรับตา คุณปุ๊บปั๊บจะหาที่ซ่อนก่อน”
“1....... 2........ 3................ 4......................”
“สนุกกันจริงๆ ตากับหลาน”ปาล์มถอนหายใจอย่างแรง
“ปุ๊บปั๊บจะไปซ่อนข้างนอกอ่ะคับ ไม่ซ่อนในนี้หรอก เดี๋ยวตาจะหาเจอ”เสียงเล็กเปิดประตูออกไปพร้อมกับตะโกนบอกผู้สูงวัย
“ได้ครับ แต่อย่าไปไกลนะลูก ตาเดินไม่ไหว”
“สนุกกันเข้าไป.....”ปาล์มบ่นเสียงดังให้พ่อได้ยิน
คุณปูนับเลขรอจังหวะตามหาหลานไป พลางยิ้มไป กับสิ่งที่ลูกชายบ่น เพราะเขารู้ว่าต่อจากนี้ไปใครจะเข้ามาในห้องนี้ต่อจากเขากับหลาน และเข้ามาแบบไหน...
“พ่อไปแล้วนะปาล์มดูแลตัวเองด้วย”
“คงงั้นพ่อ ป่วยจะตายอยู่แล้วก็ยังไม่มีใครเหลียวแล ฮือๆฮือๆ แม่จ๋าพ่อรังแกหนู”ปาล์มแกล้งร้อง ให้พ่อได้ยิน
เสียงที่ปิดประตูทิ้งไป มันทำให้ความเหงาวิ่งมาเยือน เพื่อนๆไปไหนกันหมดทำไมไม่มีใครมาเยี่ยมเขาบ้าง ว่าไปก็คิดถึงน้องเบียร์สุดน่ารัก...
ขณะที่บรรยากาศมันอึมครึมจนน่ากลัว เก่งก็เริ่มโยกขาขวาเพื่อจะเดินหนีผู้ใหญ่ทั้งฝ่ายตัวเองแหละ ฝ่ายโจทย์ ที่ไม่หยี่ระอะไรกับตัวเอง แถมดูน่าจะสมน้ำหน้าตัวเองด้วยซ้ำ
*ฉึบ ฉึบ.... เก่งก้าวขาหนี ราวกับแพ้อย่างราบคาบ
“จะไปไหนค่ะคุณ..”มารดาของปาล์มเดินเข้าไปประกบ
“เรื่อง ของ ผม”เก่งกดเสียงเครียดดด
“ฉันต้องการให้คุณไปดูแลลูกฉันเลย เดี๋ยวนี้ด้วย”
“..ผมไม่ได้เชื่องขนาดนั้น..”เก่งมองตาขวาง คิดว่าสิ่งที่เพิ่งคุยกันมาจะทำให้เขาหมดทางสู้อย่างนั้นหรือ.
“อย่างนั้นหรือค่ะ”หญิงสูงวัยยิ้มเยาะ
“ฉันจะทำให้คุณเชื่องเองค่ะ....”
“มันจะมากไปแล้วนะ”
“ไม่มากหรอกค่ะ ถ้าแทบกับสิ่งที่ฉันสูญเสียไป.....”เธอตอบตาขวางเหมือนกัน
“.ฝันไปเถอะที่คิดว่าผมจะไปดูแลไอ้เด็กบ้านั่น”
“ถ้าอย่างนั้น.......”เธอยิ้มกว้าง ก่อนจะก้มหน้าหยิบกระเป๋าถือมาเปิดออก พร้อมกับหยิบแผ่นซีดีขึ้นมาแผ่นหนึ่ง....
“อะไร......”เก่งตาโต
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แผ่นใครทำอะไรกันในรถไม่รู้ซิค่ะ...”เธอยิ้มยั่วได้ใจ
“.หืออออ....”เก่งร้องลั่น แค่นั้นเขาก็รู้ความหมายทันที
“พี่หนึ่ง.........”
“ไหนพี่บอกว่า..........”
“ก็พี่กำจัดมันออกจากเครื่องแล้วนี่ แต่ถ้ามันจะโผล่อีก ไม่รู้เหมือนกันแฮะ..”หนึ่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่น้อง ขณะที่อีกคนกำลังร้อนเป็นไฟ
“...เลวกันทั้งตระกูลจริงๆ”เก่งสบถออกมาเบาๆ เพราะถ้าดังกว่านี้พ่อกับแม่ตัวเองต้องได้ยินแน่.
“ไปดูน้องเลยป่ะ เก่ง”มารดาตัวเองหัวเราะ
“....ใช่พ่อเห็นด้วย...”
“..ถ้าคุณดูแลลูกฉันให้ดีน่ะ รับรองคลิปนี้ไม่มีกระจายไปไหนแน่”
“แต่ถ้าลูกชายฉันมีรอยฟกช้ำแม้แต่นิดเดียว คลิปนี้มันจะวิ่งให้ว่อนเน็ตเลยค่ะ คุณเก่งขา”
“ร้ายกันจริง อย่าให้ถึงทีผมบ้างแล้วกัน.”เก่งขบฟันกรอด เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงตรงไปที่ห้องของปาล์ม
ทั้งสี่ยืนหัวเราะไล่หลังกันอย่างพึงพอใจ
“ไปหามุมดีๆคุยเรื่องของลูกๆ ของเราดีกว่าแม่.”
“ไปเถอะค่ะ.”
:z3:
การก้าวขาที่ไม่จะถูกจังหวะสืบเนื่องจาก อารมณ์ที่กำลังปรวนแปรอย่างหนัก วันนี้มีแต่เรื่องหนักหัวที่ถาโถมเล่นงานเขา จนเดินเอียงซ้ายเอียงขวา พ่อกับแม่เขาเป็นอะไรไปกันหมดถึงเห็นดีกับที่ป้าปากจัดนั่นพูดไปซะทุกเรื่อง ขนาดตัวเองเป็นลูกแท้ๆกลับไม่ได้รับความเหลียวแล หรือคิดจะเอาใจใส่หัวใจที่กำลังตกสู่ดินโคลนเลยซักนิด
“แม่น่ะแม่”
“พ่อนะพ่อ”
“พี่หนึ่งนะพี่หนึ่ง รวมหัวรังแกกันจนตรอกเลย คอยดูนะไอ้หมาจนตรอกอย่างผมจะสู้ สู้ แล้วจะสู้ยังไง คิดไม่ออกเลยโว้ยยยยย”เก่งร้องตะโกนออกมาคนเดียว จนลืมไปว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน ความเห็นใจกำลังขาดแคลนจากคนรอบข้าง เหมือนทุกคนรอเย้ยหยันตัวเอง
“แต่งงาน ฮึ ตลก.”เขาทำสีหน้าชิงชัง
“แต่งกับตีนกูนี่มา ไอ้ห้าวเอ้ย”ยังไงเก่งก็ยังนึกถึงภาพ เด็กเกรียนอีกคนในโลกนี้ไม่ได้ เกรียนจนเขาคิดว่าคงไม่มีคำพูดดีหยิบยื่นต่อผู้นั้นแน่
“หือ หือ”
ปุ๊บปั๊บวิ่งย่องมาเรื่อยๆ เพื่อจะหาที่ซ่อนซักมุม ในการเล่นเกมประจำกับตา จนมาพบคนที่ตัวเองเคยเห็นหน้า เขาก็ถือว่าเขารู้จัก ท่าทางที่กำลังหัวหมุนอยู่ของเก่ง มันทำให้เด็กน้อยสงสัย ว่าเขาเป็นอะไร สีหน้าที่ขมวดปม ราวกับความสุขได้วิ่งหนีออกจากชีวิตเขาไปแล้ว ต่างจากตัวเอง ที่เห็นอะไรก็สนุกไปหมด
ปุ๊บปั๊บก้าวช้าๆ ช้าๆ กระตุกแขนชายหนุ่มตรงหน้ายิก เพิ่มรอยยิ้มใสสะอาด เพื่อผูกมิตรแบบไร้เดียงสา ให้อีกคนได้เห็นถึงความน่าชังตามประสาเด็ก จนเก่งแทบจะหลุดเผยอปากยิ้ม ถ้าหากไม่มีเรื่องทุกข์หนักรอรับการแก้ไขมาวิ่งเล่นอยู่ในหัวสมอง
“อะไร.........”เก่งถาม ทั้งที่ตอนแรกเกือบจะตะคอกใส่ เพราะยังติดลมอารมณ์นรกมาจากเรื่องเมื่อกี้
“คุณปุ๊บปั๊บเล่นซ่อนแอบกับตาอยู่ ไปซ่อนด้วยกันนะขอรับ”
“ไม่โว้ย..”แต่เสียงตะคอก กลับเบาหวิวเกินพิกัด
“นะคับ เดี๋ยวตาก็มาหาเจอ”เด็กน้อยพลางดึงมือให้เก่งเดินตาม
“................”เก่งไม่เข้าใจกับเด็กคนนี้ เขาก็ทำหน้าบอกยี่ห้อไม่รับบุญ แถมเคยมีเรื่องกันมา ไงกลับมาชวนเขาเล่นด้วยเฉย
“เร็วซิคับเดี๋ยวตามาเห็นก็อดสนุกกันพอดีเลย”เด็กน้อยยังคงร่าเริงได้ตามวัย
เก่งขยับขาเดินตามแรงชัก แรงลากจูง เล็กๆ เพื่อไปหาที่กำบังกาย ปุ๊บปั๊บหันไปยิ้มให้เมื่อมันได้ผล เขาไม่รู้หรอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร เขาจดจำได้แต่เพียงว่าเคยเห็น และถ้าเขาเห็นก็หมายถึงเขาจะต้องเล่นเป็นเพื่อนกันได้
“แอบตรงนี้นะ”
ปุ๊บปั๊บดึงแขนให้เก่งนั่งลงตามคำสั่ง โดนมีรถเข็นผ้าบังอยู่ข้าง เก่งทรุดตัวลงนั่งตามคำสั่งน้อยๆ ที่เขาไม่คาดคิดว่าจะต้องมาย้อนวัยกลับไปเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน
“อึบ...”
คุณปุ๊บปั๊บทิ้งก้นน้อยๆลงบนตักพ่อ ผู้ที่ตัวเองยังไม่รู้
เก่งพลาดอีกครั้งเมื่อเขายื่นแขนไปโอบรอบตัวเด็กน้อย
“อายุเท่าไหร่แล้วนี่ล่ะเรา...”
“ 3 ขวบ กว่าๆคับ อุ๊บ……”คุณปุ๊บปั๊บเอามือปิดปากตัวเองและพ่อไว้
“อย่าพูดคับเดี๋ยวตาได้ยินแล้วหาเจอ เงียบๆไว้ ตาจะได้หายากๆ แล้วตาก็จะบ่นรำพึงรำพันให้คุณปุ๊บปั๊บหัวเราะ..”เสียงกระซิบเบาจนปากพ่อกับลูกแทบจะชนกัน
เด็กน้อยเอามือตีที่ปากพ่อเบาๆ สร้างความเอ็นดูให้เก่ง พลางหลุดยิ้มขึ้นมาในวินาทีถัดไป
“แม่ไปไหน”เก่งกระซิบกระซาบที่ซอกหูลูกชาย
“.....แม่ไปเที่ยวบนฟ้าแล้วขอรับ”
“ที่ไหน...”
“ไม่รู้ยายไม่บอก ยายบอกแต่ว่าแม่ไม่กลับมาแล้วขอรับ”
“ใครช่างสอนให้พูดคำว่า ขอรับ นี่”
“ไม่มีใครสอนคับ คุณปุ๊บปั๊บจำมาจากละครที่ดูกับยาย ยายบอกว่าเป็นคำพูดที่ไพเราะดีก็เลยพูดขอรับ อี๋…”เด็กน้อยยิ้มแทบฉีก ตาหยี่ปิดดวงตาใส
“ละ แล้ว แล้ว พ่อคุณปุ๊บปั๊บอยู่ไหน”
เก่งถามอย่างกล้าๆกลัวๆ ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมมันเกร็ง จนตะคริวจะถามหาที่ปลายลิ้นแบบนี้ แน่ล่ะซิตอนนี้เขารับรู้แล้วว่าเด็กคนนี้ก็คือลูกใบปอ แต่ว่า....
“คุณปุ๊บปั๊บไม่มีพ่อ ยายบอกว่าพ่อตายไปแล้ว”
“เอือกกกกก....”
พอได้ยินคำนี้ มันก็ทำให้เขาจุกน้ำลายอย่างฉับพลัน
“พ่อเป็นคนไม่ดี คุณปุ๊บปั๊บไม่ชอบขอรับ คนไม่ดี คุณปุ๊บปั๊บไม่อยากมีหรอกพ่อแบบนั้น”
“..ใครสอนหรือเปล่าว่าให้คิดแบบนี้”
“ยายคับ แต่คุณปุ๊บปั๊บก็เชื่อ เพราะคนไม่ดีก็คือคนชั่วขอรับ”
“เอือกกก...”เก่งสะเทือนอีกรอบ เด็กน้อยเงนหน้าคุยกับชายหนุ่มจนเจ็บคอ
“ปวดคอจัง”
ปุ๊บปั๊บยกปลายนิ้วเรียวเล็กขึ้นมาบีบคลายเมื่อยที่ต้นคอ เพราะบังคับมันให้เงนหน้าคุยกับคุณพ่อซ่อนเร้น
“คุณปุ๊บปั๊บครับ.......”เสียงที่ตะโกนออกไปถาม ทั้งที่รู้ว่าหลานอยู่ตรงไหนแต่ก็แกล้งทำตาฟาง
“อี๋....”ปุ๊บปั๊บยกมือทั้งสองบังหน้าหนี การมองเห็นตา
“เงียบๆไว้นะ เดี๋ยวตาเห็นขอรับ”เขาเตือนคนที่ตัวเองใช้ตักเขาเป็นที่นั่ง
“อยู่ไหนขอรับ ทำไมตาไม่เห็น”
“ปุ๊บปั๊บไม่อยู่นี่หรอกครับ”
ด้วยเสียงที่กระชั้นชิด เด็กน้อยก็เผลอหลุดพูดออกไป...
“โป้งครับ คุณปุ๊บปั๊บแพ้ตาแล้ว”
คุณปูยิ้มให้กับชายใจดีที่กำลังกอดหลานเขาไว้แนบอก แถมแจกที่นั่งวีไอพีให้อีก
“ฮ่า ฮ่า....ตาเห็นได้ไง”
“ก็ ..ตาไง ถึงเห็น”
“ไปกันดีกว่า....”คุณปูดึงหลานออกมาจากเก่งแล้วแบกขึ้นไหล่ โดยไม่ได้พูดอะไรซักคำ ขณะที่เก่งก็กำลังงงว่า เขามีตัวตนหรือเปล่า ทำไมคุณปูถึงไม่ทักทายเขา และเล่นกับหลานราวกับมองไม่เห็นเขา
“บ๊ะบาย......”ปุ๊บปั๊บยกมือโบกลา ส่งจูบให้เก่งขณะที่คุณปูกำลังแบกเขาขึ้นไหล่
“โอ๊ต ปอม ขอบใจมากนะที่พาเบียร์มาวันนี้”สาวน้อยน่ารักน่าหยิก เดินม้วนเป็นเลขแปด เมื่อนึกถึงใครบางคนที่เป็นเพื่อนชายสนิท
“ไม่เห็นต้องมาขอบใจเลย”โอ๊ตฉีกยิ้มเพราะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
“ปอมก็คิดว่าอย่างนั้น”เด็กหนุ่มตอบ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกยินดีเท่าไหร่ เขากำลังรู้สึกว่าเบียร์ขวางหูขวางตาเขาพิกล
“ดอกไม้นั่นให้ปอมถือให้มั้ย”ปอมแสแสร้งอยากเป็นสุภาพบุรุษ
“ไม่เป็นไร ดอกไม้ช่อเดียวนี่น่ะ ไม่ได้หนักข้อมือเบียร์หรอก”พลางเอามัน ไพล่ทิ้งไว้ข้างหลังราวกับอยากซ่อนไม่ให้ปาล์มเห็น
ปอมมองดอกไม้นั่นอย่างใจจดจ้อง เพราะเขาเกลียดดอกไม้สีนั่น ยิ่งคนที่กำลังถืออยู่ด้วย เธอก็คงไม่ต่างอะไรกับหนามที่ก้านกุหลาบ ความรู้สึกชิงชังวัยใส เพื่อกำจัดศัตรูหัวใจน้อยๆของเขาออกไปให้พ้นทาง แน่นอนเขากำลังสั่งให้สมองไอคิวตื้นทำงานอย่างหนัก หลังพักเบรคมาช่วงระยะนึง.
“ทำอะไรว่ะปอม”
โอ๊ตถามเพราะเห็นเพื่อนตบตามกระเป๋าเสื้อกางเกง เหมือนต้องการพบเจออะไรเหล่านั้น
“มีอะไรเหรอ”เบียร์ถาม
**อย่านะเบียร์อย่านะ อย่าทำหน้าอินโนเซ้น แบบนี้ใส่ไอ้ปอมนะ**เขาพลางคิดวิธี แต่เมื่อหน้าสวยจ้องเขาก็พลันจะหยุดกระทำการสยบรักของเธอดื้อๆ
**อย่าใจอ่อนนะไอ้ปอม ไม่งั้นมึงอดแดรกไอ้ปามแน่**สมองเขากำลังปั่นป่วน
**น้องปาล์มของพี่ปอมซักวันจะพิชิตก้นให้ดู เฮ่อๆ**เขาเผยอปากยิ้มออกมาจนได้
“ปอมมมมมม”
“ไอ้ปอมม.......”โอ๊ตตวาดเพื่อน เมื่อเห็นน้ำลายยืดย้วย ตาเยิ้มปานน้ำผึ้งเดือนห้า
“ปอมเป็นอะไร”เบียร์สงสัยเพราะยังไม่รู้ว่าเจอแผนสกัดรักของปอม
“เปล่าๆ...”
“ปาล์มจะเป็นไงบ้างล่ะนี่”โอ๊ตครวญ
“ท่าทางจะหนักนะ เบียร์อาสาให้กำลังใจเอง”
“อย่างนั้นมันคงรีบหายวันหายคืนแน่”
“แบบนั้นก็ดีซิ”
“มีใครต้องการอะไรเพิ่มเติมอีกมั้ยว่ะ ก่อนจะเข้าไปข้างในโรงบาล”โอ๊ตย้ำ
“ไม่มี...”ปอมตอบ พลางมองไปที่ปลายดอกกุหลาบสีขาวดอกใหญ่ในกำมือของเบียร์ ราวกับมันคือศัตรูของหัวใจปอนๆ
เก่งเดินวนไปเวียนมาหน้าห้องคนไข้ เขาไม่อยากที่จะเข้าไป เพราะหัวใจเขามันไม่ได้อยู่ในนั้น แต่มันกำลังโดนขู่เข็ญทารุณกรรมจากคนในครอบครัว ที่ทำให้เขาตกกระไดพลอยโจน แบบหกคะเมนตีลังกาม้วนตัวกระแทกลงพื้น กระดูกแทบแตกหัก เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
สายตาเขาส่องเข้าไปในช่องกระจกใส
**ไอ้เกรียนเอ้ย ทำยังไงจะกำจัดมึงไปจากชีวิตกูได้ เพราะมึงคนเดียว ทำให้ชีวิตกูมัวหมองซีดยิ่งกว่าผ้าที่โดนแดดเลียซะอีก**
ภาพที่จอประสาทตาเจอบนเตียง ไม่ได้ช่วยให้เขารู้สึกสงสารแต่อย่างใด นอกจากสมน้ำหน้า
“เมื่อไหร่มึงจะตายไปให้พ้นกูซะทีว่ะ”เขาพูดพึมพำคนเดียวอย่างมันเขี้ยวคม
เสียงหัวเราะของเหล่าวัยรุ่นที่กำลังมุ่งมาที่เขายืน ทำให้เขาขยับห่างออกจากประตูมาหน่อย
ปาล์มกำลังคิดว่าผู้คนบ่นโลกใบนี้มันหายไปไหนกันหมด ทำไมเงียบบบ ราวกับป่าดงดิบ หรือป่าช้า เพื่อนๆที่โรงเรียนของเขาไม่มีใครคบแล้วหรือ ทุกคนถึงได้พร้อมใจกันหลบหน้าหลบตาไม่ให้พาลพบ คอยดูนะ ถ้าเขาหายดีเมื่อไหร่ เขาจะไม่คบใครอีกเลย เขาจะอยู่คนเดียวปลีกวิเวกให้มันรู้แล้วรู้แร่ดกันไปข้าง เมื่อทุกน้ำใจมันขาดแคลนยิ่งกว่าหน้าแล้งเสีย
**ไอ้โอ๊ต......... มึง ..กูจะบอกเลิกคบมึงเป็นแรก**
**น้องเบียร์ พี่ปาล์มเจ็บเจียนจะแย่ ไม่คิดจะยกหน้าใสๆให้กำลังใจ กับใจที่กำลังริบหรี่กันบ้างหรือ ทำไมทุกคนใจจืด ใจดำดีกันจริงๆ**
ยิ่งคิดปาล์มหัวก็แทบจะระเบิด
“พ่อกับแม่ไปไหนกันหมด ลูกจะตายแท้ๆก็ยังมาทิ้งกัน ถ้าคิดจะทำกันอย่างนี้ ก็น่าจะเอาขี้เถ้ายัดปาก ขุดดินกลบหน้าทิ้งตั้งแต่เกิดก็ได้”ปาล์มกลายเป็นคนบ้า บ่นเป็นหมีกินผึ้ง เมื่อไม่มีใครเหลียวแล..
!!!!.แว้ปปปปปปปป..
ใบหน้าหล่อเหล่าก็แทรกผลุบเข้ามาในหัวสมองที่กำลังดำมืด
“กูสาบาน กูจะตามล้างตามผลาญคนอย่างมึงไปตลอดชีวิต ไอ้รองผอ.”
“เย่ออออ...”ปาล์มแสยะยิ้มแห่งความพยาบาทของวัยใสขึ้นที่มุมปากและแววตา โดยไม่รู้ว่ากามเทพกำลังช่วยกันเล่นงานพวกเขาทั้งคู่ให้มาพบกัน
o18
-
รื่องนี้ขอฮๆน่
จชอบมกลย
-
ลุ้นต่อ
-
ต้องลุ้นต่อไปอีกแล้ว
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักมากขอกอดหน่อยดิ๊
-
คงได้ลุ้นกันนานจนก้นบานเป็นแน่ กว่าคู่นี้จะสปาร์กกันได้น่ะ
-
55555555
กามเทพแผลงศรรักปักอกเก่งกะปาล์ม
ร้ากกานร้ากกาน อิอิ
-
กามเทพตนนั้นคือ "ครอบครัวของทั้งคู่" ใช่มั้ย 55+
จัดมาหนักๆเลย^^ ชอบ
-
น้องปุ๊บปั๊บน่ารักจังเลย น่ารักมาก
มีลูกมีหลานงี้รักตายเลย
เรื่องนี้กามเทพเยอะจริงๆ ฮ่าๆ
ยังไม่ทันเริ่มรัก ศัตรูหัวใจก็โผล่มาซะแล้ว
-
น้องปุ๊บปั๊บน่ารักอะ
น้องปุ๊บปั๊บคงเป็นกามเทพให้พ่อเก่งกับน้าปาล์มแน่ๆเลย
-
มาอ่านครั้งแรกค่ะ
ทั้งสนุกทั้งน่าติดตามเลยค่ะ
จะรอตอนต่อไปค่ะ ^O^
-
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักเหมือนเดิม เก่งน่ากระทืบเหมือนเดิม
-
ปุ๊บปั๊บจะรู้ไหมลูก ที่หนูด่าพ่อหนูน่ะ ไอ้เก่งรับไปจังๆเล้ย :laugh:
555 เเอบสะใจตอนนี้ ><'(โรคจิต?= =') กร๊ากกก
กว่าจะได้อ่านตอนสวีทๆ ซึ้งๆ คงอีกนานนเเหละดูท่าทาง...
:กอด1: ไรท์เตอร์
-
ปุ๊บปั๊บน่ารักโฮกกกกกกกก
นี่เก่งมันยังไม่รู้อีกเหรอว่าเป็นลูกมัน
เหมือนว่าเขาจะบอกแล้วไม่ใช่เหรอ
-
กามเทพ สุ้ๆๆๆ
คุณปุ๊บปั๊บ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เชียร์ คุณปุ๊บปั๊บ..
-
รอลุ้นตอนต่อไปโลด :man1:
-
^+^ รอออออ
-
หุหุ
รอด้วยคน^^
-
แต่งกันไวไวน่ะจ๊ะ จะได้มีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง
-
Happy New Year 2011 มีความสุขมาก ๆ ตลอดปีตลอดไปคะ :L2:
-
Happy New Year จ้า
-
ปุ๊บปั๊บน่าร๊ากกกกก :impress2:
-
ให้กำลังใจเสมอนะครับ เอาใจช่วยขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีครับปลาม์ :L1:
-
สวัสดีปีใหม่จ้า (มาช้าไปหน่อย)
-
ชอบคุณปุ๊บปั๊บจัง
เด็กอะไรช่างน่ารัก :กอด1:
-
โอ้โหหหห พระเอกร้ายตลอด เหอๆ
แต่ครอบครัวก็ช่าง...แบบนี้มันคลุมถุงชนนี่หว่า (ช ช ซะด้วย)
น้องปุ๊บปั๊บน่ารักดี
ดูท่าทางเรื่องนี้จะมีเลือดโผล่ในฉากบ่อยๆ เห็นลงไม้ลงมือกันบ่อยจริงๆ เหอๆ
-
เข้ามารอ^^
-
:mc4: :mc4:
---เสียงระฆังวิวาห์ดั่งงงงงงง ง่างงงงงงง ๆๆๆๆๆ แล้วจ๊า (สงสารน้องปาล์มรอเลยล่ะกัน)
:m25:
-เปิดประชุม(ลับ)สามัญครั้งที่1-
!!!! ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง.......
“งง งง งง ครับงง”
หนึ่งหัวเราะหลานชายที่กำลังทำหน้าเอ๋อ เหวอออรับประทาน มองผู้ใหญ่ทั้งห้าด้วยสายตาบ๊องแบ๊ว แถมยังได้นั่งหัวโต๊ะเป็นประธานผู้ทรงคุณวุฒิยิ่งอีกหนึ่งตำแหน่ง.
“คุยอะไรกันหรือคับ ปุ๊บปั๊บขอไปหาน้าปาล์มได้หรือเปล่า”
“ไม่ได้ครับ ตอนนี้น้าปาล์มกำลังมีแขกอยู่”ยายพูดดังฟังชัด
“ใครล่ะคับ”
“นั่งเฉยๆไม่ต้องถาม ไม่ต้องอยากรู้เข้าใจไหมค่ะหลานย่า อุ๊ยย น่ารักน่าตีจริงๆเลย”ว่าแล้วผู้เป็นย่าก็อดที่จะเดินไปจูบหลานที่หัวโต๊ะ พร้อมกับหยิกแก้มนุ่มๆอย่างเบามือด้วยความอดมันส์เขี้ยวไม่ได้
“โอ๊ยยยยยยยย..”คุณปุ๊บปั๊บเบ้หน้าบ่น
“เจ็บหรือหลานย่า”
“ฮือ ฮือ”ปุ๊บปั๊บยกมือทั้งสองขยี้ตา
“ไม่ต้องมาเล่นเลยนะคุณปุ๊บปั๊บ ตารู้นะว่าเราแกล้ง”
“ดู๊ ดู นะ ลูกตาเก่งทะเล้นแต่เด็กเลยน่ะนี่ อยู่กับย่าคงได้เขียวทั้งตัว”
ว่าแล้วย่าก็ตีหลานเบาๆพร้อมกับจูบที่แก้มไม่ยั้งปาก
ฟ๊อด ฟ๊อดดด
“พอแล้วคุณหลานผม จะช้ำในซะก่อน”
“ผมยังไม่ได้ชื่นชมเลย”ปู่พูดขึ้นบ้าง
ในขณะที่ปุ๊บปั๊บยังไม่รู้เลยว่าผู้ใหญ่เขาพูดถึงอะไรกัน แล้วทำไมตัวเองต้องมานั่งทนโท่อยู่หัวโต๊ะเด่นที่นี่ด้วย
“นั่งเฉยๆนะครับ”หนึ่งบอกหลาน
“คับบบบ”เสียงลากยานบ่งบอกว่าเข้าใจ แต่ไม่สนุก
“ผมจะเปิดประเด็นคุยกันไปเลยล่ะกัน”ปู่เอเริ่มเปิดเรื่องอย่างเป็นทางการ
“อย่างที่รู้ว่าผมกับเจ้าปูเป็นเพื่อนเก่าแก่กันมานมนานล่ะ แถมถ้าหากไม่มีเจ้าปูนี่ผมก็คงไม่ได้แต่งงานกับคุณ”เอมองไปที่ภรรยาคู่ใจพร้อมกับยิ้มหวานให้
“คุณเล่าให้ฉันฟังแล้ว”เธอตอบอย่างเขินอาย
“นี่คุณจะห้าสิบกันแล้วน่ะไม่ใช่ตอนจีบกันใหม่ๆ ทำเป็นเขิน”
“เออ น่าไอ้ปู เองก็คิดว่าเองไม่เห็นก็จบ”
“คุณปูก็ คิดถึงความหลังน่ะ”
“เมื่อไหร่จะได้เข้าเรื่องซะทีล่ะค่ะ”แม่น้องปาล์มชักเซ็งรมณ์
“อ้าวก็ได้”
“..น่าจะต่ออีกนิดนะแม่ ลืมสนิทเลยนะว่าตอนนี้มัน พ.ศ.ไหน”
“นี่ถ้าจะมาซ้ำเติมแม่อีกน่ะ ก็ไม่ต้องก็ได้ ใช่มั้ยจ๊ะหลานปุ๊บปั๊บ”
“ไม่เข้าใจ”หลานส่ายหัว
คุณนาย ค้อนหลานเพียงเล็กน้อยถึงปานกลาง
“เอาล่ะมาต่อกันเลย ด้วยสัญญาที่มั่นหมายกันเอาไว้ อย่างไม่มีอะไรมาตัดขาดได้”คุณเอยกมือทำเป็นกรรไกรตัดชับๆๆ แถมขบกรามว่าเอาจริง
“ข้อที่น่าสงสัยอีกอย่างก็คือ ลูกเราได้มาพบเจอกันอย่างบังเอิญแล้วยังมีพยานรักหน้าตาน่าเอ็นดูอีกต่างหาก แม้นว่าน้องใบปอเธอจะจากโลกนี้ไปแล้ว แต่พวกเราก็จะไม่ให้ สัญญาต่างๆมันถูกกลืนหายไปผมจึงตัดสินที่จะให้ดำเนินการลั่นระฆังวิวาห์ในโอกาสถัดไป แถมเร็วๆนี้ด้วย”ปู่เอยืดอกแถมยกมือขึ้นมากอด แสดงความมุ่งมั่นที่มีอยู่เต็มเปี่ยม
“แม่เห็นด้วยพ่อ ชนะเลิศเลย”สองสามีภรรยา หน้าระรื่น
“..แม่ครับ พ่อครับ ไม่ต้องดีใจกันขนาดนั้นหรอก
“ทำไมเจ้าหนึ่ง ส่วนหนึ่งก็มาจากความคิดลูกด้วยน่ะ”
“โอยย ผมก็ไอเดียเล่นๆ แต่พ่อกับแม่เอาจริงยิ่งกว่าอีก”
“เจ้าเอ ฉันคิดไม่ออกว่ะ”
“อะไร/อะไร/อะไร”
ทุกคนจ้องไปที่ใบหน้าของคุณปู รวมทั้งคุณปุ๊บปั๊บด้วย
“..คือไอ้ลูกเรามันก็เป็นผู้ชายทั้งแท่งทั้งคู่ ใครมันจะเป็นตัวผู้ ใครมันจะเป็นตัวเมียว่ะ”
!!!ป๊าบบบบ คุณนายแม่น้องปาล์มฟาดหลังสามี
“ปูลูกนะไม่ใช่หนูตะเภา ที่จะมาเรียกตัวผู้ตัวเมีย”
“โหหหหห มันก็ต้องไอ้เก่งอยู่ที่เป็นตัวผู้”คุณเอโพล่งปากออกไปเสียงดัง ทุกคนเงียบกริบ คุณปุ๊บปั๊บเท้าคางฟังอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่
“ไม่ได้.........”คุณปูลุกขึ้นเถียง จนภรรยาต้องดึงแขนลงยิกๆ
“ไอ้ปาล์มมันต้องเป็นตัวผู้ รู้มั้ยมันฟัดกับพวกเด็กนักเลงแถวบ้าน มาตั้งเท่าไหร่ กลับบ้านหลังเรียนมีแต่รอยฟกช้ำดำเขียว อั๊วต้องคอยประคบประหงมทายาดูแล บางครั้งอั๊วโมโห อั๊วก็ตีมันซ้ำ ดูซิมันแมนนนนแค่ไหน ขอย้ำ ขอย้ำว่าแมนนนนนนนมากกกกกก”คุณปูเถียงเพื่อนเสียงเครียด
“ยังไงไอ้เก่งก็แมนกว่ามันมีเมียไม่รู้มาตั้งเท่าไหร่ อุ๊บบบบ”คุณเอรีบปิดปาก มองหลานรัก ลุกขึ้นเถียงกับเพื่อนไม่ลดราวาศอก
“นี่คุณรู้ด้วยเหรอพ่อ”ภรรยาถาม
“นิดหน่อย....”คุณเอเสียงอ่อย
“ยังไงไอ้เก่งมันก็ต้องเป็นตัวผู้ เพราะมันตัวใหญ่กว่า อายุมากกว่า น้องปาล์มจะต้องเป็นเมียเท่านั้น”
“ม่ายด๊ายยยยย”คุณปูเถียงยื่นหน้าเข้าหาเพื่อน
“ไม่ได้เหมือนกันโว๊ยยยย”คุณเอก็แยกเขี้ยวเข้าหา ถลึงตาใส่อย่างเข้มข้น
“อั๊วไม่ยอมมมม”
“อั๊ววว ก็ม่ายยยย ยอมมมมมไอ้คุณปู”
“แห่ะ......”คุณปูแยกเขี้ยวใส่บ้าง
“โอ๊ยยยยยยยยยย”หญิงสองวัยทั้งสองร้องลั่น
“ใครจะเป็นสามีใครจะเป็นภรรยา ลูกๆเขาตัดสินกันเองได้ มันเรื่องในมุ้งของเขา”แม่น้องปาล์มตะโกนห้ามทั้งคู่
“ไม่ได้ เป็นผู้ชายเสียเชิงได้ แต่พ่อไม่ยอมลูกปาล์มเสีย...ตู๊ดดดดดด.. แน่”คุณปูตะคอกใส่เมียแทน
“ได้ยังไงไอ้เก่งก็ต้องได้ฉึกๆ ไม่ ไม่ยอมนอนมองเพดานหรอกโว๊ยยยยย”
!!!ป๊าบบบบบบบ
เสียงภรรยาสุดที่รักทุบหลังคุณเอ หนึ่งได้แต่ขำผู้ใหญ่ทะเลาะกัน นี่มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นอะไรแบบนี้
“แม่ครับ พ่อครับ ผมว่าผมพาหลานไปเดินเล่นที่อื่นดีกว่า เดี๋ยวเรื่องที่พูด มันจะ 18++ หลานผม 3 ขวบเองน่ะ รับได้ที่ไหน จริงมั้ยคับ”หนึ่งพยักกหน้าใส่หลาน
“คับบบบ”คุณปุ๊บปั๊บก็พยักหน้าตอบ
“ห๊า หลานรู้หรือครับ”คุณเอถาม
“เปล่า ปุ๊บปั๊บไม่เข้าใจ ปุ๊บปั๊บอยากไปเล่นข้างนอกมากกว่า ผู้ใหญ่ทะเลาะกันไม่ดีขอรับ”
“ฮ่า ฮ่า...”
“เป็นไงล่ะปู หลานแกว่าให้”
“หนึ่งไปนะแม่”หนึ่งเดินไปจูงมือหลานออกจากการประชุมแถมหัวเราะเบาๆ เพราะมันเป็นการประชุมในห้องอาหาร ที่ทางโรงพยาบาลจัดไว้ให้ญาติผู้มาเยี่ยมคนไข้ได้พักผ่อนกัน
“ไปกันเลย ผู้ใหญ่จะได้คุยกันต่อ แต่ที่แน่ๆพ่อต้องให้ไอ้เก่งเป็นสามี”
“ไม่ได้ น้องปาล์มจะเป็นเมียได้ไง เสียเชิงพ่ออย่างอั๊วหมด”
“เหมือนกัน ไอ้เก่งจะเป็นภรรยาได้ไง อั๊วก็แย่อ่ะดิ มีลูกชายกลับกลายเป็นภรรยาไปซะนี่ โอยยยไม่ไหวๆ มันต้องลากหัวไอ้เก่งมาสอนใหม่น่อแม่”
“ตกลงนี่ไอ้คุณเก่งเขายอมรับหรือยังล่ะ ว่าจะยอมแต่โดยดี”แม่น้องปาล์มแทรกขึ้น
“แล้วน้องปาล์มล่ะรู้เรื่องหรือยัง”คุณปูถามต่อ
“ปาล์มก็ยังไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย”
หนุ่มใหญ่ทั้งคู่นั่งลงที่เก้าอี้อย่างหมดแรงอีกรอบ
“แต่แม่ว่าไม่ยากหรอกน่ะ”
“ฮึ ฮึ.....”คุณหญิงทำหน้าเจ้าเล่ห์สุดลิ่ม
“พอเข้าหอได้ เราก็ขังให้เขาอยู่ในห้องกัน 2 คนซักอาทิตย์ 2 อาทิตย์แบบว่าไม่ต้องไปไหนเลย ฮานิมูนอยู่ในสายตาพวกเราตลอด แม่รับรองนะว่าเก่งไม่กล้ารังแกน้องเลย เพราะพวกเราต้องคอยข่มคอยขู่เอาไว้..
“มันอาจจะได้ผลก็ได้นะแม่”คุณเอหันมายิ้มในสมองอัจฉาริยะของเธอ
“แล้วถ้ามันไม่เป็นอย่างนั้นล่ะ”แม่น้องปาล์มแทรกขึ้นด้วยความเป็นห่วงลูก
“ไม่ลองไม่รู้ แต่เราต้องหากฏกติกามารยาทให้ทั้งคู่อยู่ร่วมกัน วันนั้นแม่จะเขียนแปะไว้ข้างฝาห้องตัวใหญ่ญายยย”
“ได้ยังไงกฏนี้ต้องช่วยกันออก”คุณปูมองหน้าเพื่อนรักกลัวโดนตลบหลัง ให้ลูกชายตัวเองเป็นตัวเมีย
“อั๊วก็ไม่ยอมให้ลื้อ ออกคนเดียวเจ้าปู”
“ดังนั้นระหว่างเราต้องรีบหาฤกษ์ หาข้อบังคับสำหรับทั้งสองอย่างด่วนจี๋เลย”
“งั้นเอ ตามนี้....”
“ตกลง”แม่น้องปาล์มตบโต๊ะฉาดใหญ่
“น้องปาล์มต้องเป็นตัวผู้........”คุณปูไม่เลิก
“ฉึก ฉึก ไอ้เก่ง ต้องอยู่ข้างบนเข้าจ๊ายไหมครับ”คุณเอเน้นเสียงงงง
ภรรยาทั้งคู่เดินหัวเราะออกมาด้วยกันปล่อยให้ฝ่ายสามี เถียงกันต่อ โดยที่ไม่มีใครยอมแพ้ใคร
“ลูกปาล์มของแม่ จะเป็นยังล่ะนี่”จริงๆเธอก็อดหวั่นว่าที่ลูกเขยตัวเก็งไม่ได้ เพราะความร้ายกาจนั้นก็ได้พบเห็นมากับตา หลักฐานก็ยังอยู่บนตัวลูกชายไม่ได้เลือนลางจาก
:z3:
-
มาแปะไว้ก่อนนะค๊กำลังจะอ่าน งานนี้น่าจะเลิศ
-
เหอๆ
จะจับแต่งงานกันแล้ว
ดูท่าคราวนี้ทางฝ่ายของปาล์มจะต้องหน้าเสียเล็กน้อยถุงปานกลาง
เพราะว่าปาล์ม......เป็นเมียแน่นอน 55+
-
5555
ฮาทั้งพ่อปาล์มพ่อเก่งเลย
ไม่ยอมให้ลูกเป็นรับ
แต่พ่อเก่งบอกว่าจะให้เก่งอยู่บน
งี้ถ้าเก่งออนท้อปกะได้ดิอิอิพ่อปาล์มสู้ๆๆ
-
5555
ฮามากคับ ตอนนี้
เผลอเเว๊ปเดียว จะเเต่งงานกันเเล้ววว ว ว ว >O<'
เเผนของพวกเเม่ ร้ายกาจมากฮะ o13
ปล.ถ้าไอ้เก่งเป็นเมียนี่มันคงจะพิลึกเนอะ ว่ามั้ย ? 55
:กอด1: ไรท์เตอร์ * ^^
-
พ่อกับแม่ฮามากๆๆ
+1 นะคะ
-
แต่งเมื่อไรเชิญเราด้วยนะ :laugh:
รีบแต่งนะ :mc4:
:call:
-
โอ้ยน่าสนุกแหะ
-
บ้านนี้ฮาดี...เอางี้ดีไหม..ผลัดกันเป็นสามี-ภรรยา คนละทีสองที แบบนี้ก็สิ้นเรื่อง จะได้ไม่เถียงกัน :m20: :m20:
-
แหม่ แถวบ้านเค้าเรียกคุมถุงชนจ้าววววค่า หุหุ แต่ถ้าไม่อยากให้ใครเสียเปรียบ
ขอเสนอทางเลือกที่สาม "ผลัดกัน" ดีกว่าใหมคะ เอิ๊กๆๆๆ
-
เอิ๊กกกก
น้องปาล์มเรายังไม่รู้เรื่องเลย ว่าตัวเองต้องแต่งงาน
แต่ผู้ใหญ่ก็เถียงกันก่อนแระว่าใครบนใครล่าง อิอิ
-
จริงอย่างที่แม่ปาล์มพูด ใครเป็นภรรยาหรือสามี
ให้เขาไปตัดสินกันเอาเอง 555+
แต่เห็นแววปาล์มเป็นเมียมาแต่ไกลแระ
-
:3123:
-
:call: :call:
-
อืมมมม
งานนี้ มีตบตีจนหมดแรงกันไปข้าง กว่าเลือกได้ว่า ใครจะรุกใครจะรับ
พ่อแม่เถึยงกันเอาจริงเอาจัง ไม่ถามลูกซ้ากกกกคำ ฮ่าๆๆๆ
-
เดี๋ยวหลังแต่งเค้าก็เลือกข้างกันเองแหล่ะ :o8:
-
เดี๋ยวหลังแต่งเค้าก็เลือกข้างกันเองแหล่ะ :o8:
:กอด1:ตอนเข้าหอน่าฮากว่านี้หรือเปล่าก็ไม่รู้
อืมมมม
งานนี้ มีตบตีจนหมดแรงกันไปข้าง กว่าเลือกได้ว่า ใครจะรุกใครจะรับ
พ่อแม่เถึยงกันเอาจริงเอาจัง ไม่ถามลูกซ้ากกกกคำ ฮ่าๆๆๆ
**ตอนนี้น้องปาล์มยังไม่รู้เลยอ่ะ มีเพียงพี่เก่งที่รู้ แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรนัก
:call: :call:
:L2:
:3123:
:pig4:
จริงอย่างที่แม่ปาล์มพูด ใครเป็นภรรยาหรือสามี
ให้เขาไปตัดสินกันเอาเอง 555+
แต่เห็นแววปาล์มเป็นเมียมาแต่ไกลแระ
**น้องปาล์มคงจะได้นอนมองเพดานมาแต่ไกล แต่คิดหรือว่าจะยอมง่ายๆ ไม่มีทางงงงงงงงงงง น้องปาล์มจะมีเมียอย่างเดียว อิอิอิ o18
เอิ๊กกกก
น้องปาล์มเรายังไม่รู้เรื่องเลย ว่าตัวเองต้องแต่งงาน
แต่ผู้ใหญ่ก็เถียงกันก่อนแระว่าใครบนใครล่าง อิอิ
**พ่อกับแม่จะฮากันไปไหนนี่ มัดมือชกลูกทั้งสอง พี่เก่งเองก็ไม่หยุดความน่ากลัวเท่านี้หรอกครับ**
แหม่ แถวบ้านเค้าเรียกคุมถุงชนจ้าววววค่า หุหุ แต่ถ้าไม่อยากให้ใครเสียเปรียบ
ขอเสนอทางเลือกที่สาม "ผลัดกัน" ดีกว่าใหมคะ เอิ๊กๆๆๆ
o18จะดีหรือหรือ คริคริ
บ้านนี้ฮาดี...เอางี้ดีไหม..ผลัดกันเป็นสามี-ภรรยา คนละทีสองที แบบนี้ก็สิ้นเรื่อง จะได้ไม่เถียงกัน :m20: :m20:
**ไม่จริงงงงง เป็นไม่ไม่ได้ วาซ้านนนนนนนนนนนน :m20:
โอ้ยน่าสนุกแหะ
**สนุกไว้ก่อน เดี๋ยวจะเครียดดดบ้างล่ะ...
แต่งเมื่อไรเชิญเราด้วยนะ :laugh:
รีบแต่งนะ :mc4:
:call:
***ถึงตอนที่สิบ ทั้งคู่จะเข้าหอรักกันอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว ใครจะน่าสงสารเท่าน้องปาล์มล่ะนี่ กลุ้มแทน ยังไม่จบมอหกเลย
ก็ต้องแต่งงานกับ (รองผอ.)เสียแล้ว :laugh:
**ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจครับ เรื่องนี้พยายามไม่ให้เครียด แต่ถึงเวลาเครียดจะเครียดกันจริงๆ.++555** :L2:
-
:L1:
-
:กอด1: :L2: winer
-
เตรียมตัวไปงานทันไหม..
-
ฮากันทั้งครอบครัวจริง ๆ
-
คุณปุ๊บปับน่ารัก :m18:
-
คุณปุ๊บปับน่ารัก :m18:
**เดี๋ยวโตขึ้นคุณปุ๊บปั๊บจะเป็นพระเอกแล้วนะ เป็นพระเอกที่แสนดีด้วย อิอิ :z2:
:z1: เอาแล้วไง พ่อ กะ พ่อ เถียงกันจะให้ลูกตัวเองเป็นฝ่ายรุก แต่ลืมอะไรกันหรือเปล่าน๊อคุรพ่อพ่อทั้งสอง ว่าลูกชายของคุณเค้ารับรู้ด้วยหรือเปล่าอะ เด๋วจะกลายเป็นศึกมวยคู่เดือดแทนนะจ๊ะจะบอกให้ :z1:
เป็นกะลังใจให้คร๊าบ :L2:
**ตอนหน้าจะมาต่อกันยาวๆ พี่เก่งกับน้องปาล์ม จะออกโรงกันอย่างหนักแล้ววววว
ฮากันทั้งครอบครัวจริง ๆ
**สามัคคีกันน่าดู o13
เตรียมตัวไปงานทันไหม..
**โผล่อีกที น้องปาล์มก็เข้าหอเรียบร้อยยย o18
:กอด1: :L2: winer
:กอด1:ขอบคุณที่ให้กำลังใจ
***********************************
จะมาต่ออีกไม่นานนี้แหละครับผมมมม ขอบคุณที่ให้กำลังใจ ได้ +650 เมื่อไร่จะรีรีบวิ่งมาเลยยยยยยย :mc1: :mc1:
-
:z13:
นึกว่ามาต่อ โถ่ :z3:
ลงต่อไวๆน้า :กอด1:
-
ทั้งฮา ทั้งน่าหมั่นไส้ ทั้งสองครอบครัว
-
รอ รอ รอ ใครบนใครล่าง
-
**แว้ปมาส่งตัวอย่างก่อนน่ะ เห็นมีส่งคนมาให้กำลังใจ ส่วนของจริงรอก่อนนีดดดนึง**
:z13:
หนึ่งพาหลานในสายเลือดเดินจูงแขนกันอย่างน่ารัก เขาอดที่คิดอยากจะมีครอบครัวบ้างไม่ได้ ถ้าเขามีลูกที่น่ารักและฉลาดอย่างลูกเจ้าเก่ง
คุณปุ๊ปปุ๊บหยุดกึก เบรคขาทั้งสองข้าง กลอกลูกตาไปมาเป็นการสื่อความหมายบอกผู้ใหญ่ที่กำลังจูงแขน
“หยุดทำไมล่ะครับ”
“น้าปาล์มอยู่ทางนี้......”นิ้วเล็กๆชี้ทางเดินไปหาน้าได้อย่างเม่นยำและดีเยี่ยม
“อ๋อ นึกว่าอะไรที่แท้ก็คิดถึงน้าปาล์ม”หนึ่งยิ้มจางๆ
“คุณปุ๊บปั๊บอยากมีพ่อมั้ยครับ”
“ไม่อยากมีค้าบ.”หลานสวนทันควัน สร้างความตะลึงให้เขา
“ทำไมละครับ”
“พ่อไม่ดีปุ๊บปั๊บไม่อยากมี”
“ฮ่า ฮ่า ใครบอก”
“ยายบอก”ปุ๊ปปั๊บ เอาเท้าเขี่ยร่องพื้นกระเบื้อง แบบไม่แน่ใจ
“แล้วพ่อชื่ออะไร”
“ไม่รู้อ่ะค้าบบ..”เด็กน้อยตอบเสียงเบาหวิว เพราะมันไม่รู้จริง ยายไม่เคยสอนให้บันทึกชื่อปะป๊าไว้บนศรีษะซักนิด(ว่าแต่การมีปะป๊ามันจะดีมั้ยนา ทำไมยายไม่สอนย้ำเรื่องนี้บ้าง สมองน้อยๆครุ่นคิดแล้วก็เบ้หน้าว่ามันปวดหัว)
“งั้นไปหาน้าปาล์มกัน”
หลานจูงแขนอาไปราวกับลูกจูงพ่อ หนึ่งเองต่างหากที่กลับรู้สึกพิเศษกว่าน้องชาย พ่อแท้ๆของเขา
“หม่ำ หม่ำนะ..”
น้องเบียร์แสนน่ารักกำลังป้อนผลไม้ที่แกะเองกับมือ ให้ปาล์มผู้ที่กำลังนอนซมด้วยพิษตีนผู้ร้ายที่กำลังนั่งมองห่าง
ปอมซิกำลังเครียดแต่ก็แกล้งยิ้มใจดีสู้เสือ เพื่อไม่ให้เสียเหลี่ยมชายอย่างเขา คนอย่างเบียร์นี่เขาไม่กลัวหรอก แต่วิดีโอที่กำลังเคลื่อนไหวทุกๆวินาที ต่อหน้าต่อตาออดอ้อนเอาใจกันตรงหน้า มันช่างทำให้หัวใจเหี่ยวๆของเขาออกอาการสุดเซ็งได้เหมือนกัน...(ว่าแล้วเขาก็ถอนหายใจเฮือกยาวววว)
“ขอบใจน้องเบียร์มากนะ คนสวย”ปาล์มปากหวานพูดจาไพเราะ เสียจนคนข้างแทบจะอ้วกรากกันออกมา สายตาของปาล์มที่น้องเบียร์นี่มันแพรวพราวมีลูกเล่นเกินลิมิต
สาวน้อยอมยิ้มแก้เขินหลบสายตาปาล์มอย่างว่องไว เพราะแรงต้านทานมันต่ำเมื่อเห็นสายตาเจ้าชู้แบบนั้น
“อื๋อ เบียร์ก็เป็นห่วงปาล์มนะ โอ๊ตเพิ่งบอก เดี๋ยวนี้เราไม่ได้เรียนที่เดียวกันแล้วนี่ อะไรๆมันก็เลยรับรู้ได้ช้า เหมือนไม่ได้อยู่ในยุคแห่งการสื่อสารเอาเสียเลย”
“โทษกูไม่ได้นะปาล์ม โอ๊ตคาบข่าวไปบอกไอ้ปอม ไอ้ปอมมันบอกเบียร์ช้าเอง”
ปาล์มทำเป็นมองปอมอย่างขัดสายตา..
“กูลืมอ่ะ ลืมสนิทอีกต่างหาก”ปอมพลางแก้ตัว จริงเขาตั้งใจไม่อยากจะบอกด้วยซ้ำ ว่าจะแอบมาเยี่ยมไอ้คนป่วยคนเดียวให้ชุ่มปอด
เก่งนั่งนิ่งเป็นรูปปั้นสังเกตการสนทนาของเด็กต่อไปอย่างเงียบ เขากำลังหาช่องว่าง เพื่อแก้ลำของผู้ใหญ่ที่ขณะนี้กำลังช่วยกันเค้นคอบีบโพรงทางเดินออกซิเจนของเขาจนตีบตัน แทบไม่เหลือให้มันวิ่งมาล่อเลี้ยงชีวิตเขาได้เลย เขาจะเดินต่อไปอย่างไร คนสมองโปร่งอย่างเขาจะยอมจนตรอกง่ายอย่างนี้มันต้องไม่ใช่แน่ อย่างน้อยข้อแรกเขาก็เห็นแล้วว่าไอ้ห้าวนี่มันไม่ได้เป็นเกย์คิง เกย์ควีนที่ไหน เมื่อมันกำลังออดอ้อนสาวน้อยในโลกกว้าง ราวกับคู่รักที่สร้างกันมาแต่ปางไหน (เขายิ้มแฮะๆอย่างถูกใจให้ตัวเอง)
ถ้าส่วนปาล์มก็ลืมไปเลยว่ามีคนคนนี้อยู่บนโลกใบนี้ เขากำลังอารมณ์ดีไปกับเพื่อนๆที่มาเยี่ยมเยียน จนไม่มีเวลาที่จะใส่ใจมลพิษรอบกายอย่างเก่ง...
“หายเร็วนะปาล์ม”ปอมบอกอย่างเป็นห่วง
“อื่อ....”ปาล์มตอบทื่อๆ
“...โห ทีกับกูนี่ไมมันมู่ทู่จังว่ะ ต่างกับลิบลับกับเบียร์เลยมึง”ปอมหัวเราะร่วน
“คนธรรมดากับคนพิเศษ มันก็ต้องต่างกันซิว่ะ”ปาล์มสวนแบบไม่รู้
“เออ อย่าให้ถึงทีกูมั่ง...”
เก่งนั่งจดรายละเอียดใส่หัวสมองตัวเองถี่ยิบ ไม่ให้คลาดเคลื่อนแม้แต่รายละเอียดปลีกย่อย เขามองปอมพลางคิดสิ่งที่ปอมพูดว่ามันเหมือนอะไร ส่วนสาวน้อยนางนั้น เขาเองก็รู้สึกชอบไม่น้อย เพราะเธอก็จะเข้าเสป็คเขาเหมือนกัน หากมีโอกาสเขาคงต้องหาจังหวะตลบหลังไอ้ห้าวเล่นสนุกๆบ้าง ให้มันช้ำในตาย...
:z10:
-
อยากอ่านต่อแล้วอะ :z3:
:call:
-
ไอ้เก่งคิดชั่วๆอิกแล้ว ว่าแต่จะแต่งกันตอนไหนเนี้ยรอวันแต่งงานเก่งกับปาล์มนะค๊
-
ตอนไหนจะแต่งกันละเนี่ยยยยยยยยยย อยากกกกอ่านต่อแล้ววว :impress2:
-
เก่งมันจะหาทางแก้ได้เร้อ
ผู้ใหญ่เขามัดมือชกกันขนาดนั้น
อย่าคิดให้เสียเวลาดีกว่า 555+
-
ดูท่าเก่งจะมีแผนนะ^^
-
โถ...คุณปุ๊บปั๊บ ถูกใส่ข้อมูลเกี่ยวกับพ่อเป็นลบซะ
แล้วนี่พอถึงวันที่รู้ว่าเก่งเป็นพ่อนี่ จะเป็นยังไงน้อ
แล้วดูมันนะ นายเก่ง คิดอะไรนี่มันน่าจริงๆเลย
-
โอ๊ยไม่อยากจะคิดไอ้เจ้าเก่งมันเริ่มคิดแผนชั่วอีกและ
น้องปาล์มนี่ก็นะยังไม่ได้รับรู้เรื่องราวเลย
ออกจากโรงบาลมีช๊อคแน่คราวนี้
-
ร้ายว่ะเก่ง
-
รอจ้า^^
-
นายเก่งคิดแผนชั่วอะไรอีกเนี่ย :z6:
-
มาอีกเร็วๆๆ
-
น้ำจิ้มมาแล้ว
แล้วตอนเต็มๆจะมาเมื่อไหร่น้อ
-
เดี๋ยวจะเขียนให้แล้วครับ ตอนหน้ามา ทั้งคู่ก็ได้ได้วิวาห์กันสมดั่งปรารถนา(ของผู้ปกครองทั้ง4)ท่าน
แต่คนที่ไม่รู้อะไรเลยซักนิดว่าผู้ใหญ่ทำ ทำอะไรกันก็คือนายเอกของเรานี่แหละ :m15:
-
โอ้!
แต่งงาน O.o
รอตอนนี้แหละ รอเข้าหอ 55+
-
หึหึ ยังจะเก่งอีกเนาะเก่ง ยังสร้างปัญหาไม่พอใช่ป่ะ
หนูปุ๊บปั๊บน่ารัก ไม่น่ามีพ่อแบบนี้เล้ย
-
**ฝากไว้ให้อ่านเล่นครับ ตอนต่อไปกำลังเขียนอยู่ ถ้าทันคืนนี้จะลงให้อีกนะ*
คุณนายแม่ปรุงอาหารชั้นเลิศให้ลูกชายกินอย่างเอร็ดอร่อยกับหลาน คุณปุ๊บปั๊บตั้งหน้าตั้งตากินโดยไม่มองใครทั้งสิ้น เพราะว่ามันอร่อยเกินห้ามใจ จนยายอดที่จะยิ้มแก้มตุ่ยอย่างพึงพอใจไม่ได้ ตรงข้ามกับปาล์มที่ค่อยซดน้ำแกงอย่างช้าๆ ราวกับเกรงมันจะลวกปาก ทั้งที่มันอุ่นหมดแล้ว แม้จะรู้ว่ารสชาติมันน่าลิ้มลอง แต่อาการของคนเพิ่งส่างจากการป่วยอย่างหนักทำให้ ไม่ค่อยจะมีกะจิตกะใจกินมันเท่าไหร่..
“แม่พ่อไปไหน”ปาล์มวางช้อนดังเก้งบนถ้วยแก้ว..
“ตาไปกรุงเทพฯคับ.”หลานชิงตอบทั้งที่อาหารแทบจะล้นปาก
“เหลอ..”ปาล์มทำหน้าคลายสงสัยลง
“แล้วแม่ทำอาหารทำไมมากมาย จะกินกันหมดมั้ยนี่”ปาล์มถามเพราะเห็นว่ามันเกินสามกระเพาะจะกินมันลงเข้าไปได้.
“ปุ๊บปั๊บจะพยายามคับ”ปากที่ไม่ว่างเว้นการเคี้ยวชิงตอบตามเคย
“เหลอคับ”ปาล์มทำหน้าคลายสงสัย ลอบถอนหายใจทิ้งเบาๆ มองแม่ยิ้มให้อีกครั้ง ร่างกายที่ยังปรับสภาพได้ไม่ดีเท่าไร ทำให้ทำอะไรก็ไม่คล่องแคล่ว.
“พ่อจะกลับมาเมื่อไหร่ครับแม่”ปาล์มถามตาลอยๆ
“อีก ฉอง ฉามวันคับบ”นั่นเป็นเสียงหลานคนโปรดตอบตามมาอีกเคย จนน้าต้องเล็งสายตาเพชรฆาตไปชำเลืองอย่างไม่พอใจ สามคำถามที่ถามมารดา เจอหลานตอบแทนทั้งสิ้น..
“แม่...”
“หืออออ.”เสียงปุ๊บปั๊บขานเสียง ยายก็ได้แต่อมยิ้มให้
“แม่เป็นอะไรทำไมไม่พูดมั่ง”
“อันนี้คุณปุ๊บปั๊บไม่ทราบขอรับ”หลานรักส่ายหัวมองหากระดาษ เตรียมพร้อมจะเช็ดปากที่กินอย่างละเลง
“พอเลยปุ๊บปั๊บ จะบ้าตายกันพอดี ถามอีกคน อีกคนตอบแทน อ๊ากกกกก”
ปาล์มตีอกชกตัวอยากจะร้องดังๆเป็นปาล์มมี่ซะนี่
“ปาล์ม..”มารดาเรียกเสียงเครียดแทน
“ขอรับ.”หลังจากที่เช็ดปากเสร็จหลานก็ชิงตอบอีกครั้ง
“ปุ๊บปั๊บบบเป็นอะไร..”
“ก็ไม่มีใครคุยกับปุ๊บปั๊บนี่ครับ มันเหงายิ่งกว่าลุงเบิร์ดซะอีก”
“พูดมากขึ้นทุกวันแล้วนะ แม่ใส่อะไรลงในกับข้าวหรือเปล่านี่ผิดสำแดงอย่างมหันตภัย ถึงได้จ้อไม่หยุด”
“ปุ๊บปุ๊บ เงียบก่อนนะหลานยาย ยายมีเรื่องจะคุยกับน้าเขา”
หลานรักมองหน้าผู้ใหญ่กว่าทั้งคู่
“ปุ๊บปั๊บ ต้องออกไปจากตรงนี้หรือเปล่าคับ”สายตาเล็กๆมองอาหารที่จะเทเข้าท้องอีกรอบอย่างเสียดาย
“พอเลยปุ๊บปั๊บ ไม่เล่นแล้วลูกกินไปเงียบๆนะ”
“ขอรับ”รับคำเสร็จเขาก็ยื่นมือหยิบทอดมันกุ้งมาจิ้มน้ำจิ้ม กินจนปากมันแพลบอย่างน่าชัง.
“ดูซีเรียสจังนะครับแม่”ปาล์มสังเกตสีหน้าตาของมารดา
“อีกสองวันเราจะเข้ากรุงเทพนะลูก”
“ทำไมละครับ”
“พ่อเขามีงานเลี้ยงที่นั่นและอยากให้ให้พวกเราไปร่วม”
“งานอะไรครับแม่”
“งานสั่งสรรค์รุ่นเขามั้ง แม่ว่า”
“แล้วเรื่องเรียนของผมกับปุ๊บปั๊บละครับ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะแม่คุยกับคุณหนึ่งให้แล้ว”
“เฮ้อออ...”ปาล์มถอนหายใจ
“ทำไมหรือปาล์ม”
“เปล่าครับแม่ แค่รู้สึกมันเพลีย ครั่นเนื้อตัวแปลกๆ”ปาล์มบ่น
จะว่าไปพิกุลก็มองหน้าลูกชายอย่างสงสาร เมื่องานที่ว่านั้น มันเป็นงานของเขาเอง วันแต่งงานที่เจ้าตัวไม่รู้ว่าจะมี จะถอนคำเพราะสงสารลูก ก็กลัวเสียคำพูดของผู้ใหญ่ หากจะเทียบรุ่นกัน ปาล์มคงตกตั้งแต่แรก เพราะไม่สามารถที่จะ ชกกับเก่งได้แน่ มันคนละเบอร์ ฉะนั้นเธอจึงเป็นหัวหอกสำคัญที่จะตัดกำลังของคู่ต่อสู้ทุกทาง เพื่อลูกชายของเธอคนนี้จะได้ไม่ต้องเจ็บตัวจากคนเลว
“ยายคับขอข้าวหน่อย”เสียงเจ้าตัวเล็กเรียกขาน พร้อมกับยกจานเปล่าในมือรอให้มีคนตักตักข้าวหอมให้ ทำให้เธอตื่นจากความคิดนั่น
“เยอะมั้ยหลานยาย”
“ช้อนเดียวคับปุ๊บปั๊บกินไม่เยอะแล้ว”
“เชื่อแล้วครับว่าจะกินไม่เยอะ”
ปาล์มอยากจะขำหลานก็ขำไม่ออก ก็กับข้าวที่วางบ่นโต๊ะมันพร่องไปถึง70-80 เปอร์เซ็นต์เช่นนี้
“กินเยอะก็ดีจะได้โตไวๆ ขี้เกียจเลี้ยงแล้ว”ปาล์มเบ้หน้าใส่
หลานวางช้อนลงเบาๆกับจาน พร้อมกับทำหน้าเสียใจที่ได้ยินอย่างนั้น
“กินไวลูก จะวันนี้แม่จะพาไปเที่ยวต่อ”
“ใจดีจังครับแม่”ปาล์มรู้สึกดีใจเป็นพิเศษที่แม่คอยเอาใจ จนผิดสังเกต
สองหนุ่มใหญ่เดินรอบห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่ ที่ต่างระดมช่างฝีมือดีมาตกแต่งจนมันออกมาตามแบบที่นัดไว้แป๊ะ ไม่มีผิดเพี้ยน อุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครันกำลังถูกออเดอร์ให้นำมาจัดตกแต่ง ตามงานที่วางไว้ ความชุลมุนกับการเตรียมพร้อมรับงาน สร้างเสียงดังรบกวนไปทั่วห้อง..
“เยี่ยมมากเลยปู เองยังเก่งเหมือนเดิม”
“ไม่ว่าจะกี่ปีๆ ข้าก็หนีเองไม่พ้นจริงๆไอ้เอ”หนุ่มรุ่นพ่อต่างพูดหยอกกันเล่น
“ถ้าเจ้าเก่งคิดจะหนีออกทางหน้าต่าง ก็หมดทางรอด เพราะมันไม่มีช่องให้พอที่จะลอดออกไปได้”
“ส่วนประตูจะเปิดได้เฉพาะคนที่อยู่ภายนอกเท่านั้น”ปูพูดไปก็หัวเราะไป
“ตกลงเราจะสร้างเรือนหอ หรือว่าห้องขังให้ลูกเรากันแน่ว่ะปู ฮ่า ฮ่า..”
“ทั้งสองอย่างแหละ คราวนี้ไม่รักกันก็ให้มันรู้ไป”
“ว่าแต่กฎระเบียบการอาศัยอยู่ร่วมกันของเขาทั้งคู่นี่เสร็จยังว่ะ”
“เมียอั๊วจัดการอยู่คงนำมาเร็วๆนี้แหละ”
“ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะว่าอั๊วต้องตรวจเช็คทุกตัวอักษรนั่นด้วยกันพลาด”ปูทำหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก
“..เองนี่พูดยังไงก็ไม่เชื่อ...”
“อั๊วไม่เชื่อ..”
“ยังไงไอ้เก่งมันก็ต้องเหนือกว่า เพราะมันเกิดปีมังกร ส่วนนู๋ปาล์ม ปีกระต่าย โฮะๆๆ”
“โหยยยยย ไอ้เอ......”คุณปูขึ้นเสียงลั่นอย่างเจ็บแค้น
“คอยดูนะกระต่ายมันจะขี่มังกรให้ดู หุยยย พูดแล้วเครียดดดดด”คุณปูเม้มปากอย่างชิงชังปากเพื่อนซี้คุย แถมหัวเราะเยาะเย้ยลอยหน้าลอยตา
“เขามีแต่หงษ์เหนือมังกร แต่ไม่เคยได้ยินกระต่ายเหนือมังกรเลย”
“เยาะเย้ย ถากถาง เจ็บบบบบ..”คุณปูหนวดกระดิก
“ไม่เชื่อกูเหรอไอ้ปู”พูดจบคุณปูก็โอบไหล่เพื่อนสนิทมากอดอย่างปลอบขวัญ
“แม้นู๋ปาล์มจะเป็นลูกสะใภ้นะเพื่อนยาก อั๊วจะดูแลอย่างดีเลย ไม่ให้ขาดตกบกพร่องเลยซักอย่าง แล้วหลานง่ะ กูขอได้มั้ยว่ะ”
“ไม่ให้โว้ยยยยยย..”คุณปูโพล่งปากอย่างเหลืออด แต่ไม่ได้โกรธที่ คุณเอจะขอหลานหรอก แต่โกรธที่น้องปาล์มจะต้องเป็นเบี้ยล่างลูกชายเพื่อน
“ปาล์มลูกพ่อ อดทนหน่อยนะลูก”คุณปูพูดกับตัวเอง
“อย่าเสียใจเลยไอ้ปู”
*ปิ๊บ ปิ๊บ*คุณเอแอบบีบตูดเพื่อนล้อเล่นอย่างตอนที่เป็นตอนสมัยหนุ่มๆ
“ไอ้เอี้ย..”คุณปูด่าขึ้น
แล้วทั้งคู่ก็ช่วยกันสำรวจข้อบกพร่องของห้อง ว่าจะมีตรงไหนบ้าง เพื่อที่ลูกทั้งสองคนมาอยู่เรือนหอนี้แล้วจะอึดอัดน้อยที่สุด....
“ฤกษ์งามยามก็สวยก็ได้มาแล้วนะพ่อ”
“แหม ทำอย่างกับจะแต่งเองเลยนะคุณ”คุณเอว่าเมียรัก
“พ่อก็ งานแต่งลูกใครๆเขาก็ตื่นเต้นทั้งนั้น”
“แล้วนี่เจ้าเก่งมันไปไหน”
“ไม่ต้องห่วงหรอกพ่อ ตอนนี้แม่ให้เจ้าหนึ่งคุมน้องไปในตัว รับรองมะรืนนี้ไม่มีหายไปไหนแน่”
“เป็นอย่างนั้นก็ดี แต่พ่อว่าจะให้ดี พรุ่งนี้ไม่ต้องให้ออกไปไหนเลย เข้าคอร์สเจ้าบ่าวที่บ้านนี่เลยแหละ วันแต่งงานจะได้หล่อไม่มีที่ติ”
“วันเดียวก็เอาหรือพ่อ”
“ก็เออ นะซิคุณ ยังไงวันพิเศษที่สุดในชีวิต ทุกอย่างมันก็ต้องที่สุดและที่สุดทั้งนั้น”
“พ่อพูดถูกใจ เดี๋ยวแม่จะโทรสั่งคอร์สเจ้าบ่าวจานด่วนให้มาพรุ่งนี้เลย เพื่อลูกชายของเรา”
“แล้วหนูปาล์มไปถึงไหนแล้วล่ะพ่อ”
“ไม่ต้องห่วงเขาหรอก ปูมันคงดูแลได้”
“เปล่าแม่ว่าจะจับมาเข้าคอร์สด้วยกัน”
“ไม่ดีมั้ง เพราะว่าแม่เขายังไม่อยากให้รู้”
“ก็ได้เอาตามนี้แหละกับ แม่ไปโทรศัพท์จับลูกชายเข้าคอร์สเสริมหล่อก่อนนะพ่อ”
“ตามสบายเถอะคุณ ตอนแต่งเองไม่เห็นจะดีใจเท่านี้เลย”
“อะไรคุณเอ....”
“อ๋อเปล่า ผมว่าดีครับดี”คุณเอทำหน้าแหยๆใส่เมียที่กำลังมีความสุขกับงานที่ได้รับมอบหมายให้..
:m16:
“....จะตามคุมผมอีกนานมั้ยล่ะนี่พี่หนึ่ง”เก่งพูดอย่างเหวี่ยงๆ
“พี่ก็แค่อยากจะไปไหนมาไหนกับแกเองไอ้เก่ง”
“อย่ามาทำเป็นพูดดีเลยน่า ผมรู้นะว่าพ่อกับแม่สั่งพี่มา ไม่งั้นพี่คงไม่ถ่อสังขารตามผมทุกฝีก้าวแบบนี้หรอกน่า”
“แล้วแกจะถามพี่ทำไมให้เสียปาก”
“เฮ้อออออออ กลุ้ม เครียด”เก่งบ่นอย่างมันปาก คำเซ็งๆมากมายกำลังจะทะลักไหลออกมา
“หาอะไรทำแก้เซ็.ดีกว่าพี่”
“ไหนๆอีกสองวันผมก็จะต้องเข้าพิธีแต่งงานกับไอ้เด็กบ้านั่นอยู่แล้ว ถึงจะรู้สึกสะอิดสะเอียนเต็มทีก็ตาม แต่ผมก็ไม่มีทางเลือก โดนดัก ตัดแขนตัดขาไว้หมดแล้วนี่ ผมจึงขอไปเที่ยวผู้หญิงซักคืนได้มั้ยพี่”
“ไม่ได้”
“พี่จะจำกัดชีวิตผมไปถึงไหน แค่นี้ผมก็อึดอัดแทบเดี้ยงอยู่แล้วพี่หนึ่ง”เก่งเริ่มโวย
“แกก็อยู่เฉยๆซิ”
“ผมลืมไป ว่าพี่ไม่ใช่พี่ผมแล้วนี่ ไม่งั้นจะเอาคลิปบ้านั่นให้ยายแก่ทำไม”
“หยุดพูดพล่อยๆได้แล้ว”
“ชิ......”เก่งทำเมินหน้าหนีเดินจาก
“จะไปไหนอีกล่ะ”
“จะไปหาสาวมานอนด้วยชั่วโมงก็ยังดี ผมไม่ชอบงานแฮนด์เมคนะพี่”
“อะไรของแกไอ้เก่งงานแฮนด์เมค..”หนึ่งตามไม่ทันน้อง
เก่งยกมือสาวกลางลำตัวให้พี่ชายดูสองสามที หนึ่งก็ถึงบางอ้ ยันจตุจักรเทียนอันเมิ๋น อดยิ้มอายๆไม่ได้ มันทำไปได้ทั้งที่นี่มันกลางห้างใหญ่แท้ๆ
:z1:
-
อ่า....จะแต่งงานแล้ว
หนูปาล์มยังไม่รู้เรื่องรู้ราวกับเขาเลย
วันงานคงจะวุ่นน่าดู 55+
ส่วนเก่งน่ะ....เดี๋ยวก็ชอบเองแหละแฮนด์เมคน่ะ 55+
-
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักอิกแล้ว งานแต่งคราวนี้คงจะหรรษาน่าดูนะค๊ รอไรท์เตอร์มาต่ออีกตอนนะค๊
-
ถ้าปาล์มรู้เข้าจะเป็นยังไงเนี่ยย :a5:
ฮ่าๆ รอตอนต่อไปนะค๊าบบ :กอด1:
-
จะไปด้วยอ่ะ จะไปงานแต่งด้วย
จะไปเป็นกำลังใจให้ปาล์ม
-
ปุ๊บปั๊บน่ารัก โอ๊ยเรื่องนี้ติดปุ๊บปั๊บอ่า คึคึ
สรุปเรื่องนี้กระต่ายจะได้ขี่มังกรป่ะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
อยากเห็น เอิ๊กๆๆๆๆ
-
มารออ่านแบบครบๆค่า
งานแต่งมันคงจะชุลมุนวุ่นวายน่าดู
คนนึงรู้เรื่องแต่ไม่อยากแต่ง อีกคนไม่รู้เรื่องแล้วก็ไม่อยากแต่ง(แน่ๆอ่ะ)
แต่ว่า เรือนหอเหมือนคุกจริงๆนะ เหอๆ
ส่วนเก่งมันจะทะลึ่งไปไหนเนี่ย = ="
-
คุณปุ๊บปับน่ารักน่ากอด
เรื่องหน้าคุณปุ๊บปั๊บเป็นพระเอกจริงๆหรอ
จะแต่งงานแล้วจะรอดูว่าใครจะอยู่บนใครจะอยู่ล่าง
แต่เกลียดกันขนาดนี้มันจะเป็นไปได้จะไดต้องคอยดูกันต่อไปเนาะ
กอดคุณปุ๊บปั๊บ1ที o13
-
มันจะเป็นยังไงต่อไปนะขอรับ :z2:
-
:impress2:
-
มาต่อแล้ว..........................
ความรู้สึกเหมือนไม่พออ่ะ อยากอ่านตอนต่อไป
โลภมาก กร๊ากกก
มาต่อไวๆๆ น้า อย่าให้คนอ่านคิดถึง o13 :L2:
-
หึหึ ปาล์มคงช็อคตอนไปถึงงานอ่ะ :laugh:
-
ชอบหนูปุ๊บปั๊บ น่ารักมากเลย :man1:
อยากให้ปาล์มปราบเก่งให้อยู่หมัดจริงๆเลย ทั้งร้าย เจ้าชู้ กะล่อน
:กอด1: :L2: คุณ winer
-
เพิ่งตามมาอ่าน สนุกดีค่ะ พ่อ-แม่ 2 ครอบครัวนี้ ฮาสุดๆ อะ :m20: :m20: :m20:
-
เเล้วเรืองมันจะเป้นไงเนี้ย
คุณปุ๊ปปั๊บ ก็น่ารักน่าชังจิงๆๆ
สองครวบครัวนี้เค้าฮา ดีเนอะ
+1
-
รอตอนเข้าหอจ้า^^
ยังไม่ได้แต่งเลยนี่หว่า - -
รอตอนแต่งงาน+เข้าหอจ้า^^ (แบบนี้ดีกว่า)
-
ยุ่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน น้องปาล์มจะเสร็จไอ้คุณเก่งซะแหล่ะ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:o8:
-
จะมามั้ยน้อวันนี้^^
-
:t3:
จะมามั้ยน้อวันนี้^^
**ย่องมาเงียบๆๆ มาตอบคำถาม ว่าวันนี้คงไม่ได้มา ขออภัยเมื่อวานนี้เขียนต่อแล้ว แต่ตามันจะปิดก็เลยตามใจตาก็เลยหลับด้วยความเพลีย ยันหกโมงเช้าครับ
:o8:
**ว่าไปน้องปาล์มจะต้องเสียตัวมั้ยน่ะ
:laugh: 555+++ สมน้ำหน้านักเชียวเก่งเอ๊ย แต่ก็ดี มีอะไรให้ลุ้นรอสนุกๆ
คุณปุ๊บปั๊บ นะ ก็น่ารัก ขึ้นทุกวัน ทุกวันเลย น่าหยิก น่าตีที่สุด
ส่วนปาล์มก็นะ น่าสงสารเนาะไม่รู้ว่าตอนรู้ว่าวันที่มากรุงเทพ กลายเป็นวันเข้าหอแล้วจะ...แค่ไหนเนี่ย :z1:
เป็นกะลังใจให้คร๊าบ :L2:
**คนที่น่าสงสารที่สุดคงเป็นน้องปาล์มที่จะโดน พระเอกข่มแหง ตบเตะจูบบบบ ฮ่าๆๆๆ ตายแน่งานนี้
ยุ่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน น้องปาล์มจะเสร็จไอ้คุณเก่งซะแหล่ะ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4:
**ใกล้เข้ามาทุกมื้อแล้วครับบบ
รอตอนเข้าหอจ้า^^
ยังไม่ได้แต่งเลยนี่หว่า - -
รอตอนแต่งงาน+เข้าหอจ้า^^ (แบบนี้ดีกว่า)
**กำลังแต่งรอนิดนึงนะ หรือว่าไม่นิดก็ไม่รู้..+5555
เเล้วเรืองมันจะเป้นไงเนี้ย
คุณปุ๊ปปั๊บ ก็น่ารักน่าชังจิงๆๆ
สองครวบครัวนี้เค้าฮา ดีเนอะ
+1
**เตรียมตัวร้องไห้ตามน้องปาล์มได้เลยครับบ งานนี้พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง สิ่งที่อัดอั้นมานานก็พ่นออกมาโวยวายใส่แม่ใหญ่ ได้เสียน้ำตากันแน่ฉากนี้ (แล้วพี่เก่งก็จะเริ่มมองเห็นความน่ารักของน้องปาล์มตอนนี้แหละ อิอิ อุ๊บบบ)+1คืนให้ครับเพิ่งตามมาอ่าน สนุกดีค่ะ พ่อ-แม่ 2 ครอบครัวนี้ ฮาสุดๆ อะ :m20: :m20: :m20:
**มีคนเพิ่งแวะมายินดีต้อนรับครับ
ชอบหนูปุ๊บปั๊บ น่ารักมากเลย :man1:
อยากให้ปาล์มปราบเก่งให้อยู่หมัดจริงๆเลย ทั้งร้าย เจ้าชู้ กะล่อน
:กอด1: :L2: คุณ winer
กำลังคิดอยู่ว่า ใช้วิธีไหนดีน่ะ อิอิ
หึหึ ปาล์มคงช็อคตอนไปถึงงานอ่ะ :laugh:
**ไม่ช๊อคคค ครับบ แบบว่าเข้าหอไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยล่ะ o18
มาต่อแล้ว..........................
ความรู้สึกเหมือนไม่พออ่ะ อยากอ่านตอนต่อไป
โลภมาก กร๊ากกก
มาต่อไวๆๆ น้า อย่าให้คนอ่านคิดถึง o13 :L2:
**ก็ว่าน่อ อยากเขียนแต่ง่วงเหลือเกิน จะพยายามเขียนให้ได้เยอะ อ่านกันให้ตาบวมไปเลย เพราะทุกคนจะได้ร้องไห้ไปกับน้องปาล์มแน่เลย ฮือๆๆ :m15:
*****
ขอบคุณที่ยังมีเพื่อนๆติดตามอ่านครับ ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่ทำให้รู้สึกว่ายังมีคนคอยผู้เขียน :pig4:
-
วันนี้ไม่มาก็รอ^^
-
มารอเปิดตัวเจ้าบ่าว เจ้าสาว กร๊ากกกก
-
:o8:
********วันนี้ว่าจะไม่มาแล้ว แต่ก็อดไม่ไหวต้อง ก่อนทิ้งไปอีกหลายวันนนนน อิอิ ดูก่อน ใครเม้นท์ให้กำลังก็ขอบคุณครับ คนเขียนจะได้มีแรงเขียนให้อ่านอีก***************
:m23: :m23:
“แม่มีอะไรหรือเปล่า ทำไมต้องจับผมแต่งตัวแปลกๆ”ปาล์มอดแคลงใจไม่ได้ว่านี่มันอะไร ร้อยวันพันปีไม่เคยแต่งอะไรแบบนี้
“ไม่หรอก ก็ไปงานเลี้ยงพ่อรุ่นของพ่อทั้งที ก็ทำตัวให้มันดูดีซักหน่อยซิลูก”
“โอ๊ยยย ไม่เอาอ่ะคับแม่ เสื้อยืดกางเกงยีนต์ตัวเก่งของผมก็เหลือเฝือแล้ว”
“ไม่ได้หรอกจ๊ะ มันไม่สุภาพและไม่ให้เกียรติกับงานเขาอย่างมาก”
“ทีงานเลี้ยงรุ่นพวกผมยังแต่งอะไรกันไปก็ได้เลย”
“ไม่เหมือนกันนี่นา นั่นมันรุ่นเด็ก แต่นี่เราไปงานผู้ใหญ่เขา”
“เซ็งเลยแม่ งานผู้สูงวัย”
“ยายฮะ ปุ๊บปั๊บหล่อมั้ยฮะ”
หลานน้อยยิ้มร่าได้ใส่ชุดสูทเด็กรองเท้าครบเซ็ท(จริงๆเป็นชุดที่ปูกับย่าเตรียมไว้ให้) แถมหวีผมตั้งๆ ยืนหมุนตัวไปมา พิกุลมองแล้วนึกถึงพ่อเจ้าตัวทันที
“โหหห หล่อกว่าน้าอีกนะคุณปุ๊บปั๊บน้าไม่ยอมหรอก”
“ถึงไม่ยอม ก็ต้องยอมแพ้ครับ เพราะว่าปุ๊บปั๊บหล่อแต่เกิดแล้วอิอิ”
“มาให้น้าจูบสองสามดิ”
“ไม่เอาอ่ะคับ”หลานทำหน้าสลด
“ทำไมละครับ”
“ปุ๊บปั๊บกลัวความหล่อจะหายไปอะคับ ไม่ให้ใครจูบหรอก”หลานตัวน้อยยกมือปิดแก้มทั้งสองข้างอย่างน่าเอ็นดู
“พอแล้วหลานย่า ไม่มีใครเขาแย่งเอาไปหรอกนะความหล่อน่ะ”
“ดูทำซิแม่ คิดว่าตัวเองน่ารักตายละ”
“ยายรักก็แล้วกัน”
“เถียง......”
“ปุ๊บปั๊บไปรอที่รถดีกว่าคับ ไม่อยากเถียงกับผู้ใหญ่ที่ไม่มีเหตุผล”
“แม่”ปาล์มตะโกนลั่น
“อะไรปาล์ม....”
“ดูปุ๊บปั๊บมันว่าซิ”
“เรียกหลานว่ามัน เดี่ยวแม่ตี”
“ก็มันน่ามั้ยเล่า”
“หลานพูดแค่นี้ก็ปี๊ดขึ้น น่าจะตีซักที”
ปาล์มมองเข้าที่หลานชายที่กำลังเดินเข้าไปนั่งรถทำอย่างกับตัวเองเป็นผู้ใหญ่ แถมยังมีคนเปิดประตูรถให้อีก..
“แม่......”
“ทำไมอีกล่ะ อย่าบอกว่าจะหาเรื่องกับหลาน”
“เปล่า ปาล์มจะถามว่าไอ้รถคันนี้ ใช่ของพ่อที่ส่งมารับเราจริงหรือ”
“ก็ใช่นะซิ เออ สงสัยจริงๆไอ้ลูกคนนี้”
“ก็ปาล์มไม่เชื่อนี่แม่ ว่าพ่อจะมีรถตู้หรูๆอย่างนี้ รถบ้านเรามันก็เก่าและแก่อีกต่างหาก”ปาล์มทำตาโตใส่
“แล้วจะบ่นเป็นหมีกินผึ้งทำไมละปาล์ม ต่อไปอยากได้อะไรมันก็จะได้ทุกอย่างนั่นแหละ”
“แม่หมายความว่าไง”
“ก็ เอออออ ไม่มีอะไร แม่ว่าโตขึ้นปาล์มอยากได้อะไรมันก็คงได้ทุกอย่างนั่นแหละ”
“ยายคับบบ ไวๆ ปุ๊บปั๊บรอจนเหนื่อยแล้วนะ ลุงคนขับรถด้วย”หลายชายจะเริ่มหัดบ่นแล้ว
“เป็นไงล่ะหลานตัวดีของแม่ เดี๋ยวนี้ปากเก่งขึ้นทุกวันๆ ไม่รู้ได้มาจากไหน”
“ทำอย่างกับตัวเองพูดน้อยทีไหน”
“พอแล้วจ๊ะน้องช่างจ๋า แค่นี้ก็พอล่ะ”
“หล่ออย่างกับเป็นเจ้าบ่าวเลยน่ะ”สาวเต้ยประเภทสองช่างแต่งหน้ามือฉมังประจำเมืองชมลูกค้า
“ค่ะ ขอบใจนะ”
“ยินดีให้บริการค่ะ มีงานเมื่อไหร่เรียกเต้ยได้เลยน่ะค่ะคุณน้อง”
“ครับ”ปาล์มทำหน้าอึดอัดกับสิ่งที่มันแปลกบนร่างกายและใบหน้า
“เต้ย ไปด้วยได้มั้ยคุณแม่อยากเห็นเจ้าบ่าวจังเลยค่ะ”
“จุ๊ จุ๊”พิกุลรีบจุ๊ปากใส่ เพราะเต้ยกำลังพูดถึงสิ่งที่ลูกตัวเองยังไม่รู้
“อะไรอ่ะแม่ ใครแต่งงาน”ปาล์มรู้สึกว่ามันแว่วๆ
“เปล่าหรอกลูก พอดีเต้ยจะต้องไปงานแต่งอีกงานอ่ะจ้า”
“อ๋อ ใช่จ้า งั้นพี่เต้ยไปดีกว่า”พูดจบงาน เธอก็เก็บทุกอย่างใส่กล่อง เดินไปจูบปุ๊บปั๊บทิ้งท้ายยย
“โตขึ้นเป็นแฟนเจ๊นะลูก..”
“ไม่เอาอ่ะคับ”ปุ๊บปั๊บปิดหน้าปิดตาหนี
“ทำไมล่ะค่ะ”เสียงห้าวๆแหบๆหัวเราะใส่
“ปุ๊บปั๊บ ไม่ชอบของแปลกอะคับ”
“อ๊ายยยย ปากหรือลูกแม่”เต้ยยื่นมือไปหยิกแก้มด้วยความเอ็นดู
“โตเมื่อไหร่แม่จะไม่ปล่อยเลยปุ๊บปั๊บ จะบังคับให้เป็นแฟนเจ๊เลย”เต้ยเล่นอย่างอารมณ์ดี
หลานชายหน้าซีดคิดเป็นจริงเป็นจัง มองยายกับน้าที่กำลังนั่งขำแทบน้ำตาเล็ด อยากจะร้องก็ร้องไม่ออก...
หกเท้าก้าวลงจากรถที่ส่ง แล้วลงเข้าไปในบ้านใหญ่ที่ตั้งตระหง่านท้าสายตาทั้ง3คู่อย่างน่าอิจฉาผู้ที่ได้มาอยู่อาศัย...
“โหหห บ้านใคอ่ะคับยาย ทำไมสวยจังอะไรจัง”ปุ๊บปั๊บตาโต
“จริงด้วยคับแม่นี่มันบ้านใคร”
“เข้าไปเถอะหลานยาย ปาล์มด้วยลูก คุณพ่อรออยู่ข้างใน”
“หืออออ...”ปาล์มทำหน้าสงสัย
“พ่ออยู่ข้างในเหรอ เย้ จะได้เจอพ่อแล้ว เราไม่ได้เจอพ่อตั้งเกือบ 2 อาทิตย์แล้วน่ะแม่ ขนาดปาล์มนอนซมอยู่โรงพยาบาล พ่อก็ยังมาทำงาน”
“ไปหาตาดีกว่า”
ปุ๊บปั๊บวิ่งเข้าไปข้างในบ้านแบบไม่เกรงใจใคร ขณะที่เขาวิ่งเข้าไปก็เห็น เห็นหนึ่งกำลังเดินออกมา
“คุณอา....”เขาร้องลั่นดีใจที่ได้เจอคนรู้จัก เขาโผกระโดดเข้าหาชายหนุ่มตรงหน้าทันที
“วันนี้หล่อจังเลยครับหลานอา”
“หล่อป่ะ ยายจ้างช่างมาแต่งหล่อให้คับ”
“มิน่าล่ะถึงได้หล่อเป็นพิเศษ หอมหน่อย”
“ได้คับ ถ้าเป็นอาหนึ่ง ปุ๊บปั๊บอาให้หอมคับ”หลานตัวน้อยกอดคอ พร้อมกับจ้อไม่เลิก
“สวัสดีค่ะคุณหนึ่ง”
“เชิญด้านในเลยครับ ทุกคนรออยู่”
หนึ่งยิ้มให้ปาล์มเจือนๆ เขาบอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูก ใจหนึ่งรู้สึกหวิวๆ อีกใจก็รู้สึกดีใจ...
“ปาล์มหล่อขึ้นเยอะเลยนะใส่สูทแบบนี้ เหมือนเป็นคนละคนเลยนะ”
“แม่ซิครับไม่รู้อะไร จับแต่งตัวอะไรไม่รู้”
“เข้าไปข้างในเถอะลูกผู้ใหญ่เขารอ”
“ครับแม่”ปาล์มพยักหน้าตอบ
เพียงแค่ทุกคนโผล่พ้นประตูใหญ่เข้าไปในตัวบ้าน ปาล์มก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น แสงไฟที่เปิดประดับประดาทั่วห้องโถงราวกับมีงานใหญ่เกิดขึ้นที่นี่ แต่ว่าทำไมมันเงียบผู้คนไปไหนกันหมด
สองเท้าที่เดินไปเรื่อยๆตามผู้นำอย่างหนึ่ง
เมื่อลอดมาถึงห้องโถ่งใหญ่ปาล์มก็ถึงกับต้องหยุดขาลง เพราะมันละลานตาด้วยแสงสีจะโคมไฟระยิบระยับอย่างกับดาวบนท้องฟ้า ขณะนี้มีพ่อ และพ่อแม่พี่หนึ่งนั่งยิ้มรอที่โต๊ะอาหาร เขาคิดว่ามันเป็นอาหารมื้อค่ำ แล้วที่ว่างานเลี้ยงรุ่นนั่นล่ะ เขาหันไปหาแม่เหมือนจะถาม
“มานั่งซิลูก”เอเรียกว่าที่ลูกสะใภ้เข้าไป เขาคิดอย่างนั้น
“หนึ่งพาหลานมานั่งข้างแม่มา โอ๊ยยยย วันนี้หล่อไม่เกรงใจย่าเลยนะหลานเรา”
“ใช่หล่อเหมือนปู่ตอนหนุ่มเลยนะนี่”เอชมปุ๊บปั๊บ
“ใครบอก หล่อเหมือนอั๊วนี่คุณเอ..”คุณปูก็ใช่ว่าจะยอมแพ้
ปาล์มเล็งสายตาไปที่คนหัวโต๊ะซิ เขากำลังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด ไม่พูดไม่จา..
“เก่งพาน้องมานั่งซิลูก”
“ครับ”เก่งเดินมาปาล์มอย่างช้าๆ เขาอยากให้ทางนี้มันอยู่อีกร้อยกิโลจะได้เดินไปไม่ถึง
“นั่ง”เก่งยืนข้างๆกระซิบที่หูปาล์มอย่างทื่อๆ
“อะแฮ่มมมมม..”คุณนายแม่พิกุลกระแอมราวจะรู้ว่าเก่งทำอะไร
ปาล์มกำลังงงว่านี่มันคืออะไรสมองเขามันสั่งงานช้า
“นั่งซิครับ”เก่งโอบที่ไหล่ปาล์มแล้วเดินไปขยับเก้าอี้ให้ปาล์มนั่งอย่างที่สุภาพบุรุษเขาทำกัน
ปาล์มก็นั่งลงตามที่เก่งบอก เพราะไม่กล้าแสดงอะไรที่ก้าวร้าวต่อหน้าพ่อแม่ แต่ก็แอบปัดมือของเก่งออกจากบ่า...
เก่งเดินอ้อมไปนั่งตรงข้ามกับปาล์ม แล้วก็มานั่งกอดอกต่อ
“อะแฮ่มมมมม”คุณเอกระแอมมมลั่น
“แม่เรื่องบัตรเครดิตที่ว่า สั่งระงับหมดหรือยังล่ะแม่”
“มันเหลืออีกใบน่ะ แม่ว่าจะสั่งระงับพรุ่งนี้แหละ”
เก่งได้ยินดังนั้นเขาก็ลุกพรวดขึ้นจะรินเครื่องดื่มให้ปาล์มมมมม ลืมไปด้วยซ้ำว่าต้องถามก่อน
“น้องปาล์มครับ จะรับเครื่องดื่มอะไรดีครับ”เก่งทำเสียงหวาน แต่หน้าไม่ได้จริงใจเลยให้ตายเถอะ
“ไม่กิน..”ปาล์มสวนห้วนๆเบาๆ
“ดื่มหน่อยนะครับ อย่างน้องปาล์มนี่เหมาะกับเป๊ปซี่ โคคาโคล่า หรือว่าจะเป็นน้ำส้ม น้ำนางเอกอะครับชอบแบบไหน”ว่าไปก็คือการประชดนี่แหละ
“อะไรก็ไม่กิน”ปาล์มทำหน้ายักษ์ขั้นรุนแรงใส่
ในขณะที่หนึ่งก็แอบขำ คึคึคึ อยู่คนเดียวอย่างถูกใจ
“ดื่มหน่อยนะครับคนดี...”สีหน้าเก่งชักอ้อนใส่ใจมากขึ้น
“ปาล์มพี่เขาจะหาอะไรให้ดื่มก็ตอบรับพี่เขาหน่อยซิลูก พี่เขาอุตว่าห์มีน้ำใจ”คุณปูเสริม
“จริงด้วยลูก”พิกุลส่งแรงเชียร์อีกคน
“ชวนน้องทานข้าวก็ได้ลูกอาหารพร้อมแล้วนี่”คุณนายแม่เริ่มออกคำสั่งกับลูกชาย
“ครับแม่”
“ปาล์มจะทานอะไรดี พี่ตักให้นะ ป้อนด้วยก็ได้นะ”
“ทานข้าวลูก ข้าวเย็นปาล์มยังไม่ได้กินเลยน่ะ”
“ปุ๊บปั๊บหิวแล้วขอเลยนะคับ”
“เอาเลยหลานย่า ย่าช่วยตักให้นะ”
“เก่งตักให้ลูกด้วยนะ”
“คับแม่..”เก่งมองมาทางลูกชายที่เขารู้อยู่เต็มอก แต่ก็ยังไม่เชื่อเต็มร้อยว่าเป็นลูกตัวเอง
ปาล์มนั่งตรงข้ามกับกับคนที่กำลังเกลียดที่สุดในใจชีวิต การกระทำต่างๆที่เขาแสดงออกมามันบอกอยู่แล้วว่าเป็นการแสแสร้งแกล้งทำ แต่เขาจะทำอะไรได้ นอกจากข่มความโกรธที่มันพยายามจะออกมาจะตัวให้อยู่หมัด... ทำไมมันอึดอัดและทรมานอย่างนี้แอร์เย็นฉ่ำ แต่ปาล์มกลับมีเหงื่อผุดออกมาเป็นเม็ดๆ ฟ้องสายตาประชาชีว่าตัวเองอยู่ที่อารมณ์ไหน..
“ปาล์ม ชิมอาหารบ้านพี่หน่อยซิอร่อยนะ”เก่งทำเป็นเอาใจต่อหน้าพ่อกับแม่
ปาล์มนั่งเกร็งกลัวความโกรธมันจะพุ่งออกมา
“แม่คับน้องปาล์มเขาไม่ทานอาหารที่บ้านเรา สงสัยจะไม่ชอบ”เก่งแกล้งฟ้องเล่นๆ
“ป่าล์มกินอะไรหน่อยซิ”หนึ่งพูดเสียงนิ่ม
“กินเถอะลูกอย่าดื้อน่านะ”พิกุลพูดเชิงสั่ง..
“น้าปาล์มคับ ปุ๊บปั๊บชิมทุกอย่างแล้วอร่อยหมดเลยครับ เขาจะกินเยอะๆนะ”
“จ้า หลานย่ากินเยอะนะ”
พิกุลพลางรู้สึกผิดยังไงไม่รู้มันบอกไม่ถูก..
“ผมไปรอที่ห้องดีกว่านะครับแม่ ผมอิ่มแล้ววว”
“เก่งเดี๋ยว........”มารดาทัก
“.....เจ้าเก่งงง”คุณเอเรียกที่เห็นลูกชายลุกขึ้นเฉย
“ผมจะรออยู่ที่ห้องแล้วกันผมไม่ไปไหนแน่ครับแม่”เก่งพูดเสียงเข้มแล้วก็เดินออกอย่างว่อง ว่าไปมันก็ทรมานความรู้สึกเขาเหมือนกันที่ต้องมาทำอะไรที่ฝืนความรู้สึกตัวเองอย่ามหาศาลแบบนี้
:-[
***ขอโทษน่ะที่มาแบบนี้ไม่งั้นต้องรออีกกกนาน วาซ๊านนนนนนนนนน***
-
ไอ้คนไร้ความรู้สึกไร้ความคิดไร้ความรับผิดชอบ ไอ้ๆๆๆๆๆๆเชรี่ยเก่ง
-
หนูปุ๊บปั๊บน่ารัก น่ากอด กินเยอะระวังอ้วนนะลูก เหอๆๆ
ขนาดนี้แล้วยังไม่มีใครบอกปาร์มเลยเหรอ
จะรู้อีกทีตอนเข้าหอเลยอ่ะนะ แล้วน้องมันจะทำใจได้เหรอ
เจ้าเก่งยังใช้เวลาทำใจตั้งนาน แต่ปาร์มไม่รุ้เรื่องไรเลยอ่ะ
-
รอตอนเข้าหอ
หวังว่าคงมีNC แต่คงไม่เลือดสาดใช่ไหม
-
เเค่นี้ยังฝืน เเล้วเดี๋ยวเข้าหอจะเป็นยังไงวะเนี่ยย ><'
-
เข้าหอเมื่อไหร่ จัดหนักเลยน้องปาล์ม :z6:
-
ให้คุณแม่แอบวางยาเลยดีม่ะ
ฝืนกันซะขนาดนี้ :bye2:
-
จะเจออะไรต่อเนี่ยปาล์ม
-
ปาล์มไม่รู้เรื่องอะไรเลยจะเข้าหออยู่แล้ว
หนุปุ๊บปั๊บน่ารักจริงๆเลยลูก
+1 ค่ะ
-
เชียร์ คุณปุ๊บปั๊บ ตลอดๆๆ
-
แบบไอ้คุณเก่งนี่ไม่น่ามาเป็นพระเอกเลยนะครับ
ทั้งนิสัยและท่าทาง แถมยังกลัวความลำบากอีก
กลัวโดนตัดออกจากกองมรดก เป็นผู้ชายที่นิสัยใช้ไม่ได้เลย
ปุ๊บปั๊บน่ารัก
-
เฝ้ารอตอนเข้าหอ
คุณปุ๊บปั๊บ น่าร๊ากไอ้อีก >,,<
-
รอส่งตัวเข้าหอ :man1:
-
เอ่อ เห็นลางร้ายมาแต่ไกล
วางยาคู่บ่าวสาวไปเลยดีกว่ามั้ยนั่น
ปุ๊บปั๊บ น่ารัก อร๊างงงงงงงงงง
จริงๆแล้วพี่หนึ่งต้องเป็นลุงมิใช่เหรอ(รึเรางงเอง) :z3:
-
o18
-
คู่นี้เมื่อไหร่จะดีกันสักที
+1 นะคะ
-
หวังว่าจะรักกันเร็วๆนะคะ :give2:
เอาจริงๆ เป็นพ่อแม่ที่ไม่ได้เรื่องทั้งสองฝ่ายเลยนะคะเนี่ย ให้รับผิดชอบคุณปุ๊บปั๊บอ่ะโอเค แต่บังคับแต่งงานแบบนี้ไม่ไหวนะคะ
มีเรื่องอะไรที่สำคัญไปกว่าความสุขของลูกอีกรึไงคะ? อย่างน้อยๆ คุณเก่งกับน้องปาล์มเขาก็สมควรจะมีสิทธิ์ "เลือก" ด้วยตัวเอง เพราะยังไงมันก็คือชีวิตทั้งหมดที่เหลืออยู่ของเด็กๆเขาเลยนะคะ :try2:
-
ปาล์มกำลังจะเจอสึกหนักเร็วๆนี้ 55+
เก่งก็......เก่งให้ตลอดเหอะ ชิส์
-
:L2:ขอบคุณทุกคนที่แวะมาเขี่ยๆเล่นกันน่ะ
แวะมาแจ้งครับ**ว่า**
ตอนหน้าจะลงตอนสุดท้ายแล้ว เพื่อปิดภาคหนึ่ง อิอิ แน่นอนภาคสองจะตามมาทีหลัง ฝากทุกคนมาติดตามด้วยน่ะ :3123:
-
ตาย ตาย กรรมหรือเวรของน้องปล์มกับนายเก่งกัน
โดนคลุมถุงชนแบบนี้ ได้ชนกันหัวร้างข้างแตก
หรือตายกันไปข้างจริงๆซะหรอกค่ะ คืนนี้เค้าจะไม่ฆ่ากันตายหรือคะ
-
จาเอาอีกนะ จาเอาอีก
ภาค2อยากให้มีฉาก...มั่งนะ
อ ิอ ิ.
-
ประมาณว่าเข้าหอก่อนใช่ม๊าแล้วค่อยจบ คึคึ
-
คุณปุ๊บปั๊บน่ารัก
น่ารักเหมือนน้าปาล์มรึเปล่า? ๕๕๕๕
เมื่อไหร่คู่นี้จะรักกันไว้ๆ น้ออ
ต้องรอผมหงอกรึเปล่า :เฮ้อ:
-
ตกลงว่าหนึ่งชอบไม่ชอบปาล์มกันแน่เนี่ย อยากให้ปาล์มได้กับคนดีๆอ่ะ
ช่วงปราบเก่งให้มันหลาบจำเลยนะ อย่าให้มันกล้าขึ้นมาอีก สู้ๆนะปาล์ม
-
รอต่อไป..
-
:mc4: :mc4:
อ่อยยย ว่าจะบีบให้จบ แต่บีบไม่ได้ คงต้องมาอีกตอน ฮือออ :monkeysad:
“เก่งอย่าทำนิสัยแบบนี้กับน้องนะ พ่อเอาเรื่องจริงๆด้วย”คุณเอเผลอปล่อยความโกรธให้มันแล่นออกมาทางลมหายใจ เพราะว่ามันเหมือนหักหน้าเขาต่อคนอื่น
“ผมไม่ทำหรอกนะครับพ่อ ผมแค่อยากไปนอนรอที่ห้องแค่นั้นพอใจมั้ยครับ ผมอิ่มแล้ว”เขาหันมาตอบ ก่อนจะก้าวขาชิงหนีไปอีกครั้ง หัวใจหนุ่มที่โดนคลุมถุงชนให้แต่งงานด้วยความจำใจอย่างเขา มันช่างยากที่จะบรรยายเพื่อบรรเทาความเจ็บให้ใครรับรู้ได้จริงๆ..
“ผมจัดการเองครับพ่อ”หนึ่งลุกขึ้นเดินตามน้องชายไปอย่างเร่งรีบ เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาต้องทำอย่างนั้น ลึกๆเขาเหมือนรู้สึกใจหาย กับงานครั้งนี้ แต่ว่าเขายังให้คำตอบตัวเองไม่ถูก
ชายหนุ่มเดินตามเก่งจนมาถึงห้องที่ว่า แม้มันจะดูสวยงามหรูหราแค่ไหน แต่ว่า กลับทำให้คนอาศัยรู้สึกปั่นป่วนเมื่อได้อยู่ห้องนี้แน่ เพราะมันถูกสร้างมาเพื่อไม่ให้ใครหนีออกจากห้องนี้ได้ แต่เขาเชื่อว่า ถ้าห้องนี้มันทำให้คนรักกันได้ มันก็จะเป็นห้องที่น่าอยู่ที่สุด ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปก็เห็นน้องชายนอนเอกเขนกอยู่บนพื้นโซฟา ปล่อยชายเสื้อลง ปลดกระดุมเสื้ออีกเพื่อทำตัวสบายๆ กางขาบนโต๊ะข้าง มองดูทีวี ราวกับโลกนี้มันเป็นของเขาคนเดียว
ห้องนี้มันจะไม่น่าอยู่ซะเมื่อไหร่ ยิ่งถ้าได้อยู่กับคนรัก คงจะได้นอนซบกันทั้งคืนทั้งวัน เพราะทุกอย่างถูกเสริมไอเดีย จากผู้เชี่ยวชาญด้านศาสตร์ การตกแต่งโดยเฉพาะ หนึ่งนึกขึ้นมาแว๊ปป ว่าอยากให้เป็นเขาแทน แต่ว่าเขาก็ต้องรีบสบัดหัวพรืดด เพื่อกลับมาอยู่ตรงหลักแห่งความเป็นจริง
เก่งชำเลืองมองพี่ชายนิดนึงก่อนจะปล่อยสายตาให้อยู่คู่กับจอภาพและเสียงหนังที่เขากำลังดู เพื่อสะกัดกั้นความบอบช้ำภ่ยใจจิตใจ ที่โดนครอบครัวปล้นชีวิตตัวเองไปแล้วหมดเกลี้ยงจากจิตวิญญาณ
“ทำอย่างนี้ พ่อกับแม่จะเสียหน้านะเก่ง นายก็รู้ว่าวันนี้วันเป็นอะไร”
“แล้วไงล่ะครับพี่ พ่อกับแม่เสียหน้า แต่ผม เสียชีวิต”เขาตอบนิ่มๆ ไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งที่ได้ทำลงไป
“และผมก็รู้ด้วยว่า วันนี้มันเป็นวันนรกลง”
“ตอนนี้แกปฎิเสธอะไรไม่ได้แล้ว”
“เหรอครับ แต่ผมโดนเอามีดจี้คอมาตั้งแต่แรกแล้วนี่ เอาซิแทงคอผมเลยก็ได้ ทุกคนกำลังสนุกที่เอาชีวิตผมไปปั่นเล่นกันอยู่นี่ พี่ไม่ได้เป็นผมจะไปรู้อะไร”เขาพูดอย่างน้อยใจ
“พิมมี่คนรักผม ผมก็ต้องโกหก ทุกอย่างเพื่อบอกเลิก ผมเสียใจใครรับรู้บ้าง ทำไมไม่เป็นพี่บ้างล่ะ ทำไมพ่อกับแม่ไม่เลือกพี่ ไอ้สัญญาบ้าบอของท่านนั่น มันเหมาะที่จะเป็นพี่มากกว่า แฟนก็ไม่มี ไม่เจ้าชู้ บุหรี่ไม่สูบเหล้าไม่เตะ ภาพพจน์เกย์ชัดๆ”เก่งแขวะจนได้
“เอาล่ะ พี่ไม่โกรธแกหรอกว่ะเรื่องนี้ แต่ในเมื่อกามเทพไม่ได้เลือกพี่ แกก็ควรทำหน้าที่ตัวเองให้ดี”
“....ถ้าทุกคนอยากให้เป็นอย่างนั้น ผมก็จะเอามันเป็นเมียให้ดู ผมจะฉีกอก หักหน้ามัน ทำทุกอย่างให้มันเสียใจ ให้มันทรมานจะได้เลิกเร็วๆ”
“ถ้าแกทำอย่างนั้น แกจะเสียใจ มองไปดูลูกแกบ้างซิ ผลผลิตที่พวกพ่อขาดความรับผิดชอบ ชอบก่อทิ้งไว้ ดีน่ะที่ตากับยายเขาไม่เอาไปทิ้งให้เป็นเด็กเร่ร่อนขอทานอยู่ข้างถนน ไม่งั้นแกจะบาปหนาลงนรกขุมไหนก็คงไม่มีใครบอกได้”
เก่งนิ่งอึ้งกับ สิ่งที่พี่ชายบอก มันโดนความรู้สึก แต่ไม่รู้ว่ามันจะเจาะใจเขาได้แค่ไหน..
“พี่ไปล่ะ ต่อไปนี้ต้องอยู่กับปาล์ม ครึ่งเดือนในห้องนี้ อย่าให้น้องเขาเป็นอะไร อย่างที่แกเคยทำกับเขามา ถ้ามีอีกคราวนี้ พี่เล่นงานแกโดยไม่มีต้องเหตุผลแน่ไอ้เก่ง” หนึ่งถลึงตาใส่ข่มน้องชายให้มากที่สุด จนเจ้าตัวพูดไม่ออก เพราะว่านั่นแหละคือสิ่งที่ตัวเองคิด
“หรือว่ายังมีสำนึกในความรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำไว้ในอดีตกับครอบครัวเขา ก็จงลงไปข้างไปรับน้องเขาขึ้นมาด้วย”
หนึ่งเดินทิ้งไปอย่างไม่สนใจ เก่งถีบเก้าอี้ข้างๆจนมันครูดกับพื้นห้องเบาๆ
“นี่มันห้องนรกชัดๆ”เขามองไปรอบๆ ไม่อยากจะคิดถึงความแออัดในใจที่ต้องมาอยู่กับใครบางคนที่นี่ ระเบิดหนักหลายปอนด์ในใจ กำลังจะถูกตั้งเวลาขึ้นมาอีกครั้ง
“ปาล์มพ่อกับแม่มีเรื่องจะคุยด้วย”
พอเก่งหันหลังให้ ปาล์มก็เริ่มหย่อนอาหารลงท้องได้ดีขึ้น แต่เมื่อพอดีได้ยินเสียงพ่อเรียก เขาก็อ้าปากค้าง และหันไปมองอย่างสงสัย...
“เอ ขอคุยกับลูกก่อนนะ”
“เอาซิ ห้องข้างนี่”คุณเอชี้ไปห้องที่เขาคิดเตรียมไว้ให้พ่อแม่ลูกได้คุยกัน เพราะว่าตอนนี้มันถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องบอกให้ปาล์มรับรู้สิ่งที่กำลังจะเกิดต่อไปไม่อีกกีนาทีถัดไป
ทั้งสามเดินออกไปที่ห้องดังกล่าว ยกเว้นหลานที่ทำท่าจะลงจากเก้าอี้ เดินตามพวกเขาไป แต่ย่าก็ดึงแขนไว้
“ทำไมละคับ”ปุ๊บปั๊บมองตาละห้อย พยายามยื้อแขนตัวเองกับย่าไปมา เพราะอยากไปด้วยใจรอนๆ
“ตอนนี้ตากับยายจะคุยเรื่องสำคัญกับน้าปาล์ม เด็กๆเข้าไปยุ่งด้วยไม่ได้นะคับ”ย่าหยิบกระดาษเช็ดปากที่เลอะซอสอย่างเอ็นดู
“แต่ว่า ปุ๊บปั๊บอยากรู้”เด็กน้อยตอบเบาๆ
“ไม่ได้ครับหลานปู่ ไม่งั้นปุ๊บปั๊บจะเป็นเด็กไม่ดีนะครับ เด็กไม่ดีจะโดนตี และไม่มีใครรักด้วยนะครับ”
“จริงหรือคับ”
ปุ๊บปั๊บทำท่าจะปีนขึ้นเก้าอี้เพื่อจะนั่งอีกครั้ง เมื่อการที่จะไปร่วมกับเขา มันโดนขัดด้วยคำว่า ไม่เป็นเด็กดี
“น่ารักที่สุดเลยหลานย่า ว่านอนสอนง่าย อยากมาอยู่กับปู่กับย่าที่นี่มั้ย”ย่าช่วยประคองหลานตัวน้อยที่กำลังปีนเก้าอี้อย่างตั้งใจด้วยความรัก
“จริงด้วย อยากมาอยู่กับปู่และย่ามั้ย”
“หือออ.”ตาแป๋วๆมองผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างสงสัย เพราะเขายังไม่รู้ที่มาที่ไปของเรื่องเลย....
คุณปูเริ่มตีหน้าเศร้า เคล้าน้ำตา แต่เค้นอย่างไรมันก็ไม่ออก....
“พ่อเป็นอะไรอ่ะครับ”ปาล์มรู้สึกใจไม่ดีที่พ่อเป็นอย่างนี้
“คือพ่อมีเรื่องอยากจะขอร้องปาล์ม และมันก็สำคัญที่สุดในชีวิตพ่ออีกเรื่องก็ว่าได้ หากปาล์มไม่ช่วยพ่อคงต้องผูกคอตายกลางอากาศแน่”เสียงที่เปล่งออกมา มันขาดๆเกินๆ ของผู้พูด สร้างความสะเทือนใจแกผู้รับฟัง
“...แม่ด้วยจ๊ะปาล์ม”
“มีอะไรหรือครับ ดูท่าจะเป็นเรื่องใหญ่มากเลย”ปาล์มพูดเสียงสั่นๆ
“เรื่องใหญ่จริงๆลูก สำหรับพ่อกับแม่ รวมทั้งกับชีวิตลูกด้วย รวมทั้งหลานตัวน้อยที่ไม่รู้อะไรเลยซักนิดด ฮือฮือ”คุณปูแอบชำเลืองเพื่ออ่านสีหน้าลูกชาย พร้อมกับยกแขนเช็ดน้ำตาเพื่อให้มันสมจริงสมจังมากที่สุด
“เรื่องอะไรครับพ่อ แม่ด้วย พ่อกับแม่อย่าทำให้ปาล์มใจเสียซิครับ”
“เรื่องมันนมนานกาเลมาแล้ว แต่ว่ามันก็เรื้อรังจนถึงตอนนี้ พ่อพยายามหนีแล้ว แต่ว่าเหมือนเวรกรรมมันยังไม่หมดไม่สิ้น ยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ”คุณปูเริ่มอารัมภบทให้ลูกชายคนเดียวรับรู้เรื่อง(ลวง)
“แล้วมันยังไงล่ะครับ”
“แม่เล่าให้ลูกฟังซิ.....”
“พ่อเล่าเองดีที่สุดแล้ว เพราะว่ามันเกิดขึ้นกับพ่อโดยตรง”พิกุลบ่ายเบี่ยง เพราะกลัวพลาด ถ้าเรื่องโกหกเธอไม่ถนัดกับมันนัก เพราะอย่างเธอมันต้องเป็นเรื่องจริงจังซีเรียสจะถนัดพูดมากกว่า ดังนั้นงานยักษ์อย่างนี้จึงยกให้เป็นหน้าที่สามีเป็น ดีที่สุด
“เร็วซิพ่อกับแม่มีเรื่องอะไรกันครับ”ปาล์มแทบจะสำลักความอยากรู้ออกมาทันควัน ยิ่งเห็นทั้งคู่ใบหน้าเศร้าหมอง ตัวเองก็ยิ่งพลอยเดือดร้อนแทนใหญ่
“คือ อย่างที่รู้..............”คุณปูเงียบไปพัก เว้นจังหวะจะโคน เพื่อเสริมความแนบเนียบให้มากที่สุดดดดด.
ปาล์มมองหน้าทั้งคู่ และคิดว่าทั้งสองต้องมีเรื่องหนักใจอย่างมหาศาลแน่ ไม่งั้นไม่มาตีหน้าเศร้าเล่าอะไรแบบนี้แน่..
“เรื่องเก่าเอามาเล่าใหม่อ่ะนะ พ่อกับเจ้าเอเป็นเพื่อนกันมาก่อน แต่ถ้าด้วยฐานะและความฉลาดของพ่อนั้นมันอยู่ระดับล่าง ไม่ได้ไอคิวสูงอย่างไอ้เอมัน พ่อจึงเป็นเพียงช่างที่รับเหมางานมาทำ โดยมีเจ้าเอเป็นคนจัดการติดต่อมาให้ทุกอย่าง จนกระทั้งมันได้แต่งงานกับ ขนิษฐา เมียปัจจุบันของเจ้าเอนั่นแหละ งานที่ได้รับมามันก็เลยเป็นงานใหญ่ทั้งนั้น แล้วมันมีอยู่งานหนึ่งที่พ่อทำพลาด คือทำงานเสร็จไม่ทันส่งทำกำหนด แถมงานที่ได้คุณภาพก็ต่ำ เนื่องจากพวกคนงานมันโกงพ่ออีกที ทางเจ้าของโครงการก็เลยฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายเจ้าเอกับพ่อเป็นเงินจำนวนหลายล้าน ซึ่งตอนนั้นก็เหมือนคนสิ้นเนื้อประดาตัวอยู่แล้ว จะเอาเงินที่ไหนมาชดใช้ค่าเสียหาย. ฮือ ฮือ..”คุณปูนิ่งนั่งน้ำตาซึม ส่วนภรรยาก็นั่งเช็ดน้ำตาปอยๆ อย่างอดสลดใจไม่ได้
“ตอนนั้น แม่กับพ่อยังไม่ได้แต่งงานหรอก แต่กำลังจะแต่ง”
“ใช่ แม่ของลูก ทำให้พ่อเข้าใจอะไรบางอย่าง แม้ว่าพ่อจะหมดเนื้อสิ้นตัว แต่แม่ของลูกก็ไม่ทิ้งพ่อและให้กำลังใจพ่อสู้มาตลอด ฮือ”พิกุลพูดไปก็หยิบผ้าเช็ดหน้าซับที่ดวงตาไป
ส่วนปาล์มไม่ต้องพูดถึง สิ่งที่พ่อพูด มันกำลังซึมซับเรียบเรียงเดินแทรกเข้ากลางหัวสมองเขา อย่างรวดเร็ว โดยไม่ต้องกลั่นกรองข้อความเหล่านั้นเลย
“พ่อมีเอกสาร ฟ้องร้องค่าเสียหายพ่อกับเจ้าเอทั้งหมด ถ้าลูกไม่เชื่อ”ภรรยารีบหยิบสิ่งที่เตรียมไว้มาให้ลูกชายดู
ปาล์มหยิบมาอ่านคร่าวๆ และยังไม่ค่อยรู้อะไรดีนัก รู้แต่ว่ามันเป็นเอกสารที่ออกจากทางราชการ โดยมีชื่อพ่อเป็นจำเลยร่วมด้วย...
“นี่คือค่าเสียหายที่ศาลตัดสินให้พ่อกับเจ้าเอต้องรับผิดชอบ”
ปาล์มเพ่งสายตาดูพอเห็นยอดก็ตาค้างงงงงง...
“15 ล้าน นี่มันอะไรกันครับพ่อ ทำไมมันมากมายมหาศาลขนาดนี้”
“นั่นแหละลูกหนี้ที่พ่อก่อไว้ จนหมดชีวิตนี้พ่อกับแม่ก็คงไม่มีปัญหาจ่ายเขาหมดแน่นอน ถ้าลูกไม่ช่วยแบกภาระต่อ”
“แต่ว่าก็ได้เจ้าเอมันทยอยจ่ายให้เขาเป็นงวดด้วย”
“นี่จ๊ะลูก ใบเสร็จที่เขาเอามาให้เราดูและเก็บไว้เป็นหลักฐาน”
“นี่มันหนี้บ้าอะไรครับมากขนาดนี้”
“ตอนนี้เราแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วลูก เราต้องก้มหน้าใช้หนี้เจ้าเออย่างเดียว”
“หมายความว่าไง”
“เอ เค้าจะยกหนี้ให้ก็ต่อเมื่อ เมื่อปาล์มจะยอมแต่งงานกับลูกชายเขา”
“หา.......”ปาล์มทั้งช็อค ทั้ง อึ้ง ทึ่งสยองงงง ตาเบิกโพลง ตัวเย็นเฉียบ เหมือนยืนกลางขั้วโลกเหนือก็ไม่ปาน
“อะ อะไร นะครับ”ลิ้นปาล์มกลายเป็นอัมพาต
“อย่างที่ลูกได้ยินนั่นแหละ ถ้าลูกไม่ยอมเขาจะฟ้องร้องครอบครัวเราอีกรอบนะลูก ตอนนี้พ่อไม่รู้จะหาเงินที่ไหนได้แล้ว นอกจากจะรับปากว่าให้ลูกแต่งงานกับคุณเก่งเขา”
“ไม่นะแม่....”ปาล์มร้องไห้โฮฮฮออ ลั่น
“ไม่จริงนะแม่ พ่อพูดเล่นใช่มั้ย”
“เป็นความจริงลูกเอ๊ย แม่กับพ่อรับปากเขาไปแล้ว พ่อกับแม่ไม่มีทางเลือกจริงๆมันสุดทางแล้ว ปาล์มต้องช่วยพ่อน่ะ..”
“แม่กับพ่อทำอย่างนี้ทำไม ไม่มีใครรักปาล์มซักคน”
“ปาล์มจะให้พ่อกับแม่กราบก็ได้นะลูก”พิกุลคิดได้ยังไงไม่รู้คำนี้ แต่มันก็เป็นไม้ตายที่งัดใส่ลูกชายจนหน้าซีดดดเหลือเท่ามด ทั้งที่ตอนแรกดวงตาสวยกำลังแข็งกร้าวววว
“แม่.....”
“พ่อ ฮืออออ ฮือออ...”ปาล์มช๊อคจนพูดอะไรไม่ออก ไม่อยากเชื่อสิ่งที่จะเกิดขึ้น แต่ถึงขั้นกับพ่อและแม่จะกราบตัวเองนี่ ขอยอมแพ้แล้วว ทั้งชีวิตและจิตใจ คงต้องยกให้เป็นไปตามที่พ่อกับแม่ปรารถนา.
“ฮือ ฮือ....”เสียงร้องไห้ยังดังต่อเนื่องจากหนุ่มน้อยผู้ที่ยังไม่จบมัธยมปลายเลยด้วยซ้ำ กำลังไหลพรั่งพรู ฟ้องมารดากับบิดาว่าได้สร้างความเจ็บปวดทุรนทุรายให้ชิวิตตัวเองไปทั้งร่าง..
“..ผมจำใส่ใจตัวเองมาตลอด ว่าพ่อกับแม่รักลูกลำเอียง ตั้งแต่พี่ใบปอมีชีวิตอยู่ พ่อกับแม่ก็แทบจะไม่เคยใส่ใจผม ผมจำทุกอย่างได้ดี พ่อกับแม่ไม่เคยด่า ไม่เคยตีพี่ใบปอเลยซักครั้ง พ่อบอกผมว่าถ้าจะเรียนมหาลัย พ่อบอกว่าให้ผมหาเงินเรียนเอง ฮือๆ แต่กับพี่ใบปอ ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร พ่อกับแม่ก็ส่งเสริมให้เขาได้เรียนมหาลัย กับผมพ่อกับแม่สอนให้ประหยัด แต่กับพี่ใบปอ พ่อกับแม่ไม่เคยบ่นแม้เขาจะซื้อของไม่มีสาระกลับมาบ้าน แต่กับผมมันต่างกัน”
น้ำตาของพ่อและแม่กำลังไหลเอื่อย เรื่อยๆลงจากขอบตาอย่างไม่รู้ตัว เพราะว่าปาล์มไม่เคยพูดถึงสิ่งเหล่านี้ให้พวกเขาได้ยินมาก่อน คุณปูดึงลูกเข้าไปกอด อย่างรู้ผิดกับความลำเอียงเมื่อเก่าก่อน อ้อมแขนเริ่มกระชับขึ้น ๆ อย่างขอโทษที่ทำร้ายจิตใจลูกชายมาตั้งแต่เกิด หลังจากที่ใบปอจากเท่านั้นเอง ที่เขารู้สึกรักลูกคนนี้เหลือเกิน สิ่งที่ปาล์มพูดมามันทิ่มแทงหัวใจผู้เป็นพ่อของเขาแทบ แทบอยากจะร้องออกมาดังๆ..
“แม่ขอโทษปาล์ม แม่ขอโทษ..”พิกุลทรุดตัวลงสวมกอดลูกชายอีกคน ความรู้สึกผิดแล่นพล่านไปทั้งใจ..
“พ่อเสียใจ ที่ทำร้ายลูก พ่อผิดไปแล้ว”
“..แม่จะไปขอคุณเอให้ยกเลิกงานนี้เถอะพ่อ”
“.อย่าครับแม่..”ปาล์มรีบห้าม
“..ให้ปาล์มได้ตอบแทนคุณผู้ที่เลี้ยงดูปาล์มมาทั้งชีวิตเถอะครับ ปาล์มไม่อยากเป็นคนเนรคุณ หากปาล์มไม่ทำตามที่เขาบอก พ่อกับแม่จะไปอยู่ที่ไหน หลานอีกล่ะ ”
พิกุลเงยหน้ามามองสามีด้วยความเศร้าสร้อยยิ่งนัก ความรู้สึกผิดทับซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอกอดเอวลูกชายซบหน้าลงที่แขน..
“ปาล์มแม่รักปาล์มนะลูก อย่าคิดว่าแม่ไม่รักหนู”
“พ่อด้วยครับ อะไรที่พ่อทำไม่ดีกับลูกพ่อขอโทษ”
“ปาล์มว่าเราออกไปกันเถอะ ยังไงก็ต้องแต่งงานกับเขา รีบไปแต่งๆให้มันจบๆ”ปาล์มลุกขึ้นช้าๆ เช็ดคราบน้ำตาออกแล้วยิ้มให้พ่อกับแม่แสดงให้เห็นว่าตัวเองยังเข้มแข็งอยู่ แล้วเดินออกไปจากห้องคุยดังกล่าว อย่างเหม่อลอย ...
เศร้ามากตอนนี้ :m15:
-
โอ๊ย
เศร้าอะไรปานนั้นไม่คิดเลยว่าปาล์มจะโดนเลี้ยงดูมาแบบนี้
ไอ้คุณเก่งดูแลน้องดีดีเน้อ
-
ลำเอียงจริงด้วย
ทำไมเป็นแบบนี้ได้ล่ะเนี่ย
เศร้าจริงT^T
-
แง แง สงสารปาล์มจัง ชีวิตรันทดมาตลอด
-
:sad11:
-
สงสารปาล์ม ชีวิตรันทด
แล้วยังต้องมาแต่งกับไอ้คุณเก่งอีก เศร้า :monkeysad:
+1 ค่ะ
-
ตอนหน้าจะฉะหรือว่าจะเศร้าน้อ~
-
T_T
-
:m15: :m15:
-
สงสารปาล์มอะ
+1 นะคะ
-
ตามมาจาก รักเจ้านายฯ
โอทำไมชีวิตปาล์มช่างแสนเศร้าจัง:z3:
แต่ว่าคืนนี้จะมีเอ็นซีเปล่าน่ะ :impress2:
:กอด1:
-
ปาล์มเข้มแข็งไว้นร๊า เดี๋ยวมันก็ดีเอง(มั้ง)
-
:m15:
-
... :monkeysad:
เปลี่ยนเจ้าบ่าวได้มั๊ย
-
มาหรือยังเอ่ย...
-
เป็นกำลังใจสู้ๆ.
-
เปลี่ยนเจ้าบ่าวเถอะ
ปาล์มน่าสงสารมากไปแล้ว :monkeysad:
-
:mc4: :mc4:
เย้.เย้.เย้..................จบแล้ววในสุดด
พิกุลเดินตามออกมาพลางยกผ้าเช็ดซับน้ำตาที่มันไหลเอ่อ เสียงที่บอกถึงความน้อยใจที่โดนกักเก็บเพาะบ่มมาแรมปี และมันก็หมดสิ้นความอดทน แม่อย่างเธอคงปฎิเสธไม่ได้ ว่าได้ทำอย่างนั้นจริงๆ พวกเขารักลูกลำเอียงมาแต่ไหนแต่ไร ความรักที่ได้มอบให้ลูกชายคนนี้มันเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆ ที่เขาได้รับ ถ้าเทียบกับใบปอลูกสาวคนโต
ท่าเดินของลูกชายก็บ่งบอกถึงสภาพจิตใจ ที่กำลังอ่อนแอลงได้อย่างลึกซึ้ง หัวใจคนที่เป็นพ่อกับแม่กำลังรู้สึกผิดมหันต์ ที่ได้ยัดเยียดสิ่งที่ไม่คาดหมายใส่ลงไปในชีวิตของเขาโครมใหญ่ มันทำให้เขาเสียสูญ จนยากที่จะทำใจยอมรับ
ปาล์มเป็นเด็กเข้มแข็ง แข็งแกร่งมาแต่ตั้งเด็กๆ ภาพเด็กน้อยที่ร่าเริงท่ามกลางความลำบากนานับประการ ทำให้เธอไม่รู้เลยว่าเขาคิดอะไร ความทุกข์ในใจของเขา มันถูกฝั่งกลบด้วยรอยยิ้มที่ฉาบอยู่บนใบหน้าใสสะอาด นั่นคือสิ่งที่เธอกับสามีไม่ค่อยกังวลหรือเอะใจว่าเขากำลังมีความทุกข์มหาศาล ดังนั้นทั้งคู่จึงคิดจะเลี้ยงเขาตามมีตามเกิด เพราะจะว่าไปครอบครัวของเธอก็ไม่ได้มีเงินทองอะไรมากมาย
การที่เธอตัดสินใจจิกผู้ชายคนนี้ ก็เพราะอยากแก้แค้นที่เขาทำลายลูกสาวสุดที่รัก ที่อุตส่าห์ประคบประหงมเลี้ยงมาอย่างดี ตั้งแต่อ้อนแต่ออก หวังจะเป็นที่เพิ่งยามวัยชราในอนาคต แต่ว่าสุดท้ายใบปอก็ต้องจบชีวิตตัวเอง อย่างสุดเศร้า เพียงเพราะคนที่เห็นแก่ตัวอย่างเก่ง...
การที่ให้ปาล์มมารับช่วงต่อ มันจึงเหมาะสมที่สุดแล้ว เพราะเธอก็ต้องการทำลายความรักของผู้ชายคนนี้ ไม่ว่ากับใครก็ตาม เมื่อลูกสาวเธอไม่มีความสุข เก่งก็ต้องไม่มีความสุขเช่นกัน เธอคิดอย่างนั้นมาตลอด นี่แหละคือเหตุผลหลักๆที่มันฝั่งอยู่ในใจของเธอ
แต่พอเห็นปาล์มวันนี้แล้วเธอใจสั่นไหว พาลคิดหนักความกังวลก็เกิด จนอยากจะบอกเลิกเรื่องงานและสัญญาเก่าๆตอนนี้ให้มันจบๆไป เธอพยายามมองหน้าสามีที่ยังคงเครียดไม่ต่างจากเธอ ร่างที่ไร้ซึ่งวิญญาณ กำลังเดินราวกับล่องลอยกลางอากาศ เธอรู้ว่าใจลูกชายกำลังร้องไห้ แต่ว่าเขากำลังสกดและจี้มันเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมาฟ้องต่อหน้าคนอื่น
เก่งเดินลงมาอีกครั้ง เขากำลังยืนมองปาล์มอีกคน ใบหน้าที่เรียบเฉย เพราะปลงกับสิ่งที่รับรู้แล้ว ตอนนี้คงต้องตามน้ำไปก่อน แล้วจะไล่ตลบหลังอีกถ้าโอกาสเป็นของเขาเมื่อไหร่ เขากำลังรอจังหวะอยู่ทุกๆนาที
“เก่งพาน้องเข้าหอได้แล้วนะ”คุณนายแม่เห็นโอกาสมาถึงก็รีบตักตวง
“ครับ”
เก่งเดินมาจับมือปาล์มพร้อมจูงไปที่ห้องสำหรับทั้งคู่ ผู้ใหญ่ทุกคนกำลังส่งสายตาสื่อความหมายถึงกันและกัน คุณเอกับลังยิ้มอย่างดีใจกับคุณนาย ขณะที่พิกุลกับคุณปูกลับยิ้มแห้งให้ทั้งคู่ หลังจากได้ยินที่หัวใจของลูกชายพูดออกมา
“เราจะผูกข้อไม้ข้อมือกันที่ห้อง ก็ถือเป็นอันเสร็จพิธีนะ”คุณเอเอ่ยท่ามกลาง บรรยากาศที่ไม่น่าจะเป็นงานแต่ง
“ค่ะเท่านั้นก็พอแล้ว”พิกุลตอบรับเสียงของคุณเอ
เก่งกระชับเรียวนิ้วที่จับมือของปาล์ม พลางหันหน้าไปมองด้วย แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี แต่ที่เขาทำอย่างนั้นก็เพราะว่าคือหน้าที่นั่นเอง อยากทำให้พ่อกับแม่เห็นว่าเขายอมรับในสิ่งที่ถูกยัดเยียดให้
หัวใจเด็กหนุ่มกำลังโดนสายน้ำที่เชี่ยวกราก ซัดเซไปตามเส้นทางที่ถูกกำหนดเอาไว้ ตอนนี้เพื่อแม่กับพ่อและหลาน เขาต้องจำใจรับสิ่งที่ถูกหยิบยื่นมอบให้โดยไม่มีทางเลี่ยงหนีซักนิด
หนึ่งอุ้มหลานเดินตามทุกๆคนไปทีหลัง ใบหน้าที่เศร้าสุดเซ็งของปาล์ม มันบอกอะไรเขาได้หลายอย่าง แล้วเรื่องนี้มันจะจบอย่างไรกันล่ะ..
เก่งดึงปาล์มให้นั่งบนที่นอน และเขาก็ขยับตัวไปนั่งใกล้ๆ
“ปุ๊บปั๊บ อยากนั่งบนนั้นบ้างคับ”เสียงเล็กใสดังขึ้น กลบความเงียบสงบแม้แต่ยุงบินผ่านยังได้ยิน
“ไม่ได้ครับ..”หนึ่งตอบ
“ไม่เอา ปุ๊บปั๊บจะนั่ง”เด็กน้อยพาลเกิดอยากจะดื้อขึ้นมาซะงั้น
“หลานปู่ ไม่ดื้อนะครับ ห้องนี้เป็นห้องหอพ่อหนูกับน้าปาล์มจะแต่งงานกันนะ เอาไว้ ให้ผ่านวันนี้ไปก่อนนะครับ”คุณเอทักดังนิดนึง จนหลานชักกลัวเสียง
“...........”
“เอาล่ะ ต่อไปนี้จะเริ่มพิธีกันแล้วนะ เราจะผูกข้อมือแล้วให้พรลูกทั้งคู่ ก็เป็นอันเสร็จพิธีนะ”คุณเอพูดก้องห้องให้เป็นที่รับรู้กันทั้งสองฝ่าย
“งั้นพ่อก็เริ่มก่อนเป็นคนแรกนะ”ภรรยาบอก พลางหยิบด้ายมงคลมาเตรียมใส่มือสามี ให้เป็นคนเปิดงาน
คุณเอเอาด้ายมงคลลูบที่ข้อมือของลูกชาย พลางท่องคาถาที่ได้รับมาจากหลวงพ่อที่รู้จักมักจี่
คุณเอมองลูกชายเขม็ง แล้วก็เริ่มให้โอวาทตามด้วยคำอวยพร...
“..พ่อดีใจนะที่วันนี้ลูกทั้งคู่ได้เข้าพิธีแต่งงานกันอย่างเป็นทางการ แม้มันจะไม่ใหญ่โตสมฐานะของเรา แต่มันก็คือหลักฐานสำคัญที่บอกให้พ่อกับแม่และทุกคนในที่นี้รับรู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้ถูกต้องสมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง ต่อไปก็จงใช้ชีวิตคู่อย่างประคับประคอง ผ่อนหนักเป็นเบา ดูแลซึ่งกันและกัน อย่าทะเลาะเบาะแว้งกันให้พ่อกับได้ยินนะ ไม่งั้นเจ้าเก่งจะต้องเดือดร้อนแน่”ว่าไปคุณเอก็อดข่มไม่ได้
“นี่ให้พรใช่มั้ยครับพ่อ”
“ก็เออ นะซิ”คุณเอเถียงลูกชาย
“หนูปาล์มมีอะไรก็ปรึกษาพ่อได้นะ ถ้าลูกชายพ่อรังแก ไม่ต้องไปเกรงใจมันนะลูก พ่ออนุญาตเตะมันได้เลย กี่ทีก็ได้จนกว่ามันจะสำนึก แล้วถ้ามันเจ้าชู้ มีคนอื่นบอกพ่อ พ่อจะจัดการให้”
“โหห พ่อเล่นงี้เลยหรือ”เก่งอดสวนขึ้นไม่ได้ ในขณะที่ปาล์มนั่งนิ่งสงบ แทบไม่รู้สึกอะไรไปกับใครเลย
“หรือว่าจะเถียงพ่ออีกหา เดี๋ยวตบหัวต่อหน้าเมียให้ดูเลย”
“อุ๊บบบบบบ...”คุณเอ รีบอุดปากพร้อมกับหันไปจ้องหน้าคุณปู ที่กำลังตาลุกที่ได้ยินเขาพูดอย่างนั้น
“ขอโทษว่ะปู...”
“หืออ พูดแล้วทำมาเป็นขอโทษ...”
“หลุดปากแล้วล่ะ”คุณเอแกล้งรู้สึกผิด เพราะว่ายังไงเขาก็ต้องการให้เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว
พอผูกข้อมือให้ปาล์มเสร็จ คุณเอก็พยักหน้าส่งต่อให้คุณปูบ้าง...
คุณปูยกด้ายมงคลขึ้นมาพร้อมกับ ตั้งใจอธิฐาน จะว่าไปมันก็คืองานสำคัญอีกงานของชิวิตลูกเลยก็ว่าได้..
เขาทำตามอย่างที่คุณเอทำไว้ ตามด้วยคำอวยพรสั้นๆ..
“รักกัน ดูแลกันนะลูก คุณเก่ง อย่ารังแกน้องมันนะ ถือว่าเอ็นดูมันแล้วกัน”
เก่งพยักหน้าตอบให้งานมันพ้นๆไปเร็วๆ ส่วนปาล์มก็ยังสงบนิ่ง ไม่ว่าคุณปูจะพูดอะไรด้วย ก็ไม่มีเสียงลอดออกมาให้ได้ยินแล้ว
“..แม่มั่งนะพ่อ” ต่อจากนั้นก็เป็นหน้าที่คุณขนิษฐา ที่ดำเนินรายการต่อถัดมา ตามด้วยพิกุล ลงท้ายที่พี่ชายคนเดียวของเจ้าบ่าว ที่หยิบด้ายมาผูกแขนอย่างสั่นๆ ไม่มีคำอวยพรอะไร นอกจากมือที่ลูบสัมผัสแขนทั้งคู่เพื่อสื่อความหมายทั้งหมดแทน อย่างห่วงใย
ปาล์มเห็นด้ายมงคลที่ข้อมือแล้ว หัวใจก็ยิ่งจะเจ็บแสบขึ้นมาเป็นกอง
“ปุ๊บปั๊บอยากมีด้ายบ้าง” หลังจากที่รอจังหวะมานาน เด็กน้อยก็ยิ้มใส หัวเราะลั่นห้อง ชูแขนเปล่าเปลือยทั้งสองข้างยื่นให้กับผู้ใหญ่ดู
“โอออ หลานปู่ก็อยากมีหรือคับ มาปู่จะผูกให้คับ โอยย น่ารัก น่าตีจริงๆเลยนะ เขาทำอะไรก็อยากจะทำอย่างเขาบ้าง”
“ย่าผูกให้แขนอีกข้างนะ”
“ขอบคุณคับ”
“มีแล้ว มีแล้ว”ปุ๊บปั๊บร้องอย่างดีใจ พลางร้องบอกน้าให้ดูบ้าง ว่าเขาก็มีเหมือนกัน...
“ทุกอย่างคงสมบูรณ์กันแล้วนะ ต่อไปพวกเราก็คงออกจากห้องนี้ได้แล้ว”คุณเอบอกทุกคน
“ค่ะ ออกไปกันเถอะ พวกเขาจะได้อยู่กันตามลำพัง”
คุณปูกับพิกุลมองตาลูกละห้อย ความรู้สึกผิดยังไม่สิ้นสุดและจางหายไปไหน ขาที่เดินออกไปจากห้อง มันเจ็บร้าวระบมจนถึงหัวใจของผู้เป็นพ่อและแม่...
!!!!!
เสียงประตูปิดดังแก๊ก สัญญาณแห่งความเงียบเหงากลับโลดแล่นเข้าไปในหัวใจของปาล์มหนักกว่าเดิมอีก เก่งทิ้งตัวนอนลงไปเงียบๆ ปาล์มกลับนั่งนิ่งเป็นรูปปั้น ร่างที่ไร้หัวใจ เขาเพิ่งรู้ว่ามันเป็นอย่างนี้นี่เอง
ปาล์มคลี่ยิ้มที่มุมปากพร้อมกับหัวเราะ หึหึ เบาๆ แต่ว่าน้ำตามันกลับไหลซึมออกมา เขารอให้พ่อกับแม่ออกจากห้องนี้ไป เพื่อไม่ต้องการให้ทุกคนเห็นความอ่อนแอที่เกิดในใจตอนนี้
“ร้องไห้ทำไมว่ะ ไม่ต้องดีใจขนาดนั้นหรอกที่ได้แต่งงานกับกู”เก่งทลายกำแพงมืดด้วยเสียงสังเวชนิดๆ พร้อมกับหัวเราะเยาะในใจ
“พี่สาวมึง ยังอยากจะมีผัวรวยๆอย่างกูเลย สมใจมึงแล้วซิ”เก่งพูดกระทบ
“ชิวิตกูนี่ ท่าจะหนีครอบครัวมึงไม่พ้น กูถึงยอมให้มันมีเรื่องแบบนี้ไง มันจะได้จบๆ”
“เลิกพล่ามได้หรือยัง”เสียงเยือกเย็นดังขึ้น
“แล้วจะทำไม....”เก่งดึงบ่าให้ปาล์มหันมาดู
“เห้ยยยย.....”เขาผงะ ขนลุกเกรียวว..
“ผะ ผี.......”
“ บะ ใบปออออ..”เสียงตะกุกตะกัก พร้อมกับการสะดุ้งสุดตัว...
“..เกิดบ้าอะไรขึ้นมาล่ะ”ปาล์มตะคอกใส่
“มึงงงง....”
“คนกำลังเสียใจ ขัดจังหวะอยู่ได้ มันน่าโมโหมั้ยล่ะ”ปาล์มอดที่จะด่าไม่ได้
“ทำไมหน้ามืดจนเห็นเป็นพี่ใบปอหรือไง ไอ้เลว ฮืออๆ ชีวิตกูไม่เหลือแล้ว พ่อแม่ก็ไม่รัก ทุกคนต่างเอื่อมระอาถีบหัวส่ง”
“แล้วชีวิตกูมันดีกว่ามึงตรงไหนว่ะ”เก่งรีบร่วมระบาย เพราะว่ามันกำลังโดน
“ไม่ต้องมาพูดเลยน่ะ ต่อไปนี้.............”
“อยู่ใกล้กันให้เกิน 5 เมตร ห้ามอาบน้ำพร้อมกัน ห้ามใช้ผ้าเช็ดตัวเสื้อผ้าร่วมกัน และก็ห้ามนอนเตียงเดียวกัน
“เห้ย พูดอย่างนี้หมายความว่าไง”เก่งเถียง
“อยู่ให้ห่างกันดีที่สุด”
“กูไม่ยอมขาดทุนหรอกนะ”เก่งสวนขึ้น
“หมายความว่าไง”ปาล์มอดสงสัยไม่ได้
“...กูหมายความว่า เมื่อพ่อกับแม่ ให้กูแต่งงานกับมึงแล้ว กูก็ต้อง เอามึงทำเมียดูมั่งซิว่ะ กูไม่ได้นอนกับผู้หญิงมาหลายมื้อแล้ว ยังไงคืนนี้มันก็ต้องมีคนมาช่วยระบาย”เก่งทำตาเล็กตาน้อย ลองใจคนอ่อนวัยกว่า
“เอากับตีนม่ะ”ปาล์มยกขาส่ง
“มึงอ่านกฎระเบียบที่พ่อกับแม่ให้อยู่ร่วมกันหรือยัง”เขาชี้นิ้วไปทางกำแพงเบื้องหน้า
“กฎอะไร”ปาล์มตาขวาง
“อ่านเอาเอง แต่ที่แน่ๆ กูมาคิดอีกที กูต้องอยู่ในห้องนี้กับมึงตั้งครึ่งเดือน ฮึ ฮึ.”
“กูทนไม่ได้หรอกว่า ที่จะไม่มีเรื่องอย่างว่า กุยังหนุ่มยังแน่นอยู่นะเว้ยย หน้ามืดได้ตลอด”
“พูดอย่างนี้ก็สวยเลยดิ”
“..ไม่รู้ว่าอารมณ์กูขึ้นเมื่อไร แถวนี้มันต้องมีคนมาช่วยระบายมั่งล่ะว่ะ”
“เพี้ยะ....”
“สัส....”หลังจากที่ฟาดหัวเก่งเสร็จ ปาล์มก็แถมคำด่าอีกคำ
“มึงงง”..เก่งกระโจนกดปาล์มลงพื้นนเตียง ในขณะที่อีกร่างกำลังดิ้นขัดขืนเต็มเหนี่ยว
“ปล่อยยนะ”.ปาล์มพยายามรวบรวมแรง ผลักคนข้างบนออกจากตัว แต่มันแข็งแกร่งเหลือกำลัง แถมยังทำหน้าตาหน้าเกลียดอีก
“..มึงจำไว้เลยนะไอ้ปาล์ม ที่กูยอมทำทุกอย่างที่พ่อแม่กูสั่ง เพราะว่าพ่อแม่กูมัดมือชกบังคับกู แต่ว่า............”เก่งขยับหน้าเข้าไปใกล้ซอกคอเนียนๆของปาล์ม พลางทำหน้าหืนใส่ สร้างความปั่นป่วนใจให้กับปาล์มไม่น้อย เขาพยายามเบี่ยงหน้าหนี ปลายริมฝีปากที่แทบจะกระทบผิวแก้มใสของตัวเอง
“.ปล่อยกูซิไอ้บ้า.......”
“ปล่อยเหรอ....”เก่งแยกเขี้ยวข่มใส่ปาล์ม ที่กำลังดิ้นจากการถูกกดไว้
“อยู่เฉยๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว ไอ้ห้าว ถ้ากูอยากขึ้นมาเมื่อไหร่ มึงต้องเมียกูทันที”เก่งตะคอกใส่
“ใครจะเป็นเมียมึง สัส”
“เพี้ยะ.....”เก่งตบเข้าที่หัวปาล์มหนักมือไม่น้อย
“โอยย....”ปาล์มครางจนน้ำตาเล็ด
“พ่อแม่กู เสียเงินให้พ่อแม่มึงตั้งเยอะ กูจะยกให้มึงอยู่บนหิ้งหรือไง และเพื่อเป็นการตอบแทน แม่มึงที่ทำกูเจ็บแสบมาหลายต่อหลายครั้ง กูว่ากูจะทำลายมึง ให้สาสมอย่างที่แม่มึงทำให้กูเจ็บไงไอ้ปาล์ม”
“ฮึ ฮือ ฮือ.”ปาล์มเผลอร้องออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“.มึงไม่ต้องกลัวหรอกไอ้ปาล์ม มึงได้เป็นนางบำเรอให้กูแน่ กูอยากจะรู้นัก ว่าแม่ตัวร้ายของมึง ถ้ารู้ว่ากูเอามึงมาทำอะไร จะเป็นไงว่ะ ฮ่า ฮ่า ๆๆ”
“คราวนี้สะใจกูแน่”เก่งตบเบาที่หัว
“โดนตบเมื่อกี้เจ็บมากมั้ย”เก่งทำเป็นลูบที่เส้นผมสั้น
“จุ๊ จุ๊ อย่านะ เดี๋ยวพ่อกับแม่ได้ยิน จะหาว่ากูรังแกมึง”
“ไอ้ชั่ว”ปาล์มด่าเบาๆ
“ขอบใจ อาบน้ำกันมั้ย อาบด้วยกันนี่แหละ เผื่อ อะไรมันจะปึ๋งปั๋งมา”
เก่งแสยะยิ้มกว้าง อย่างพึงพอใจที่ปาล์มเริ่มนิ่งไม่โต้ตอบกับเขา
“พูดง่ายๆ แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย”
ปาล์มหยุดการกระทำที่โต้แย้ง เพราะรู้ว่ามันไม่มีอะไรดีขึ้นมาแล้ว ในเมื่อไม่มีอะไรที่ย้อนกลับไปได้อีกแล้ว เขารู้สึกเหมือนพ่อกับแม่ผลักเขาลงเหว ที่เต็มไปด้วยหนามแหลม เพราะว่ามันกำลังทิ่มแทงใจเขา...
-คืนนั้น-
“เห้ยย มึงนอนหรือยัง”เก่งตวัดเสียงใส่ปาล์มพลางพลิกด้วยมาอีกด้าน
“...................”
“กูถามไม่ได้ยินหรือไง”เขาถามคนที่นอนตะแคงหันหลังให้อีกด้าน
“มึงนี่อยากโดนเตะหรือไง ถามไม่ตอบ”
“.....อะไร..”ปาล์มพยายามข่มใจไม่ให้คิดอะไร
“..กูนอนไม่หลับ”
“ก็ไม่ต้องนอน...”
“เฮ้ยย ไม่ใช่อย่างนั้น กูคิดถึงพิมมี่แฟนกูแล้วของมันก็ลุกขึ้น”
“สันดาน....”ปาล์มขยับตัวหนีเล็กน้อย
“เฮ้ยยย คุยกันดีๆจะหนีไปไหน”
“ออกไปไกลๆเลยนะ”ปาล์มไล่
“อยากเจ็บตัวใช่มั้ย หรือว่าอยากโดนกูข่มขืน”
“......คนจะนอน..”ปาล์มตอบ
“ไม่เป็นไรว่ะ ตอนนี้ของกูมันยังไม่ขึ้น อารมณ์กูมันยังยิ้มได้ แต่ถ้าวันไหนก็ทนไม่ไหวขึ้นมาละก็ มึงหนีกูไม่รอดแน่”
ปาล์มทำเป็นหูทวนลม ข่มตาหลับต่อไม่คิดอะไร...... ส่วนอีกคนกำลังนอนหนุนแขน มืออีกข้างก็ตีพุง เหมือนไม่ได้เดือดไม่ได้ร้อนอะไร..
-เช้าวันต่อมา-
เสียงไก่ขันรับอรุณที่มาเยือน แสงอาทิตย์ส่องกระทบหน้าต่าง ลอดผ้าม่านเข้ามา ทำให้ปาล์มต้องตื่นขึ้น แม้จะข่มตาทั้งคืนแต่ว่า ก็ไม่ได้หลับตาสนิทแต่อย่างใด..
ขาที่ยกขึ้นมาก่ายตรงเอวนั้น คงไม่ใช่ของตัวเองแน่ เพราะเขาไม่ได้เป็นนักกายกรรม แน่นอนมันต้องงง..... ปาล์มพลิกตัวกลับ หน้าซกที่อกของเก่งทันทีส่วนขาก็ยังก่ายอยู่ที่เอว
“เฮ้ยย....”ปาล์มผลักขาคนก่ายที่เอว โดยที่เจ้าตัวยังไม่ตื่น
“...ตื่นๆๆๆ...”ปาล์มร้องเสียงดังเพราะตั้งใจปลุก
“..อะไรของมึงง...”เก่งงัวเงีย
“..นอนแบบนี้ได้ไง...”
“นอนแบบไหนว่ะ”
“ก็นอนแบบนี้อ่ะ..”ปาล์มโวยลั่น
“ฮูวว อะไรของมึงว่ะ...”เก่งทำหน้ารำคาญ
“ขาอ่ะ มาก่ายอย่างนี้ได้ไง...”
“..แค่นี้นี่นะ ทำเป็นสะดีดสะดิ้ง...”เก่งหัวเราะ
“เอ่อซิว่ะ”
“ก็กูนอนไม่หลับถ้ามันไม่มีหมอนข้าง”
“ก็นั่นไง..”ปาล์มชี้ให้ดูสิ่งที่ถัดไป
“กูหมายถึงก่ายหมอนคนต่างหาก หมอนคนเข้าใจมั้ย กูไม่เคยนอนคนเดียว ไอ้ห่า....”ไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จ แต่เก่งก็หาเหตุผลมาโต้แย้งจนได้
ปาล์มดีดลุกออกจากที่นอน...
“จะไปไหน....”
“เรื่องของกู..”
“กูยังนอนไม่อิ่มเลยน่ะมึง มานอนเป็นหมอนข้างให้กูก่อนเอะไอ้นี่..”
“เชื่อก็โง่อ่ะดิ...”
“สัส พูดยากจริงๆ”เก่งลุกขึ้นตาม
“ประตูนี้ถ้าพ่อกับแม่เขาไม่เปิดให้ มึงก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไป ส่วนอาหารเขาจะเอามาส่งให้ ห้องนี้มันคือคุกจำไว้เลย”
“จริงหรือ........”
“แหง เลยล่ะ ติดเหงกอยู่นี่แหละครึ่งเดือน ฮ่า ฮ่า...”เก่งหัวเราะที่ปาล์มทำหน้าสลดลงอย่างทันตา
“แต่มึงไม่ต้องกลัวนะ กูจะดูแลมึงก็ได้ แต่ว่ามึงต้องตามใจกู ขอแค่นี้แหละไอ้น้อง”
เก่งทำปากจูจุ๊บปาล์มไปที เล่นเอาปาล์มกระโดดเหย๋งขึ้นมาที
“มานอนคุยกันดีกว่า ว่าเราจะหาทางแก้เรื่องนี้ยังไง ถ้ามึงกับกูรวมหัวกัน กูรับรองว่าพ่อกับแม่ต้องยอมแน่ๆ สนมั้ยไอ้น้อง แล้วเราสองคนจะแฮปปี้เอนดิ่งกันทั้งคู่แน่”
ปาล์มยืนพิงชิดติดกำแพงพลางคิดตามสิ่งที่เก่งบอก ไม่แน่สิ่งที่เขาพูดอาจจะเป็นทางออกที่ดีได้......
***ขอบคุณทุกๆคนนะ***
-
จิ้มๆ
เก่งวางแผนไรอีกอ่ะ
ทำดีต่อหน้าคนอื่นเหรอ
จะคอยดูแล้วกัน
-
รออ่านภาคสองนะคราบบ
สงสารปาล์มจังเลยย
เฮ้อออ
-
สงสารน้องปาล์มจริงๆ
-
มารอภาค 2 จ้า
-
สงสารปาล์มอ่ะ ทำไม ทำไม ทำไม ถึงทำกะปาล์มแบบนี้ :serius2:
-
:3123:จัด +1 ใ้ห้ไปเลยค่ะ อ่านมันรวดเดียวเลย แนวพระเอกเลวโฉด ครบสูตร ถูกใจมากมาย จนอยากขาคู่ท่านเก่งจริง ๆ สงสารน้องปาล์มง่ะ ยิ่งตอนน้องสารภาพความรู้สึกให้พ่อกะแม่ฟังน่ะ น้ำตาไหลเลย ชีวิตโคตรจะโศก แต่ยังทำตัวร่าเริงได้ เยี่ยม ทำไงให้ไอ้เก่งตัวแสบ มาสยบได้น่ะ ยกนิ้วสองโป้งให้คุณปุ๊บปั๊บด้วยน่ะจ๊ะ มารอภาคสอง อย่าให้นานน่ะ รีบ ๆ แต่ง รีบ ๆ จบ รีบ ๆ รวมเล่มเลย เค้าจะเก็บบบ :laugh:
-
ย้ากกกกกกกกกกกกกก
อย่า
อย่าเพิ่งจบเลยนะ
ฮือๆๆๆๆ
ปาล์มยังไม่ได้แก้แค้นเลยอ่า
-
หนูปาล์ม สงสารหนูจัง
รู้ทั้งรู้ว่าพ่อแม่รักลำเอียง
แต่หนูก็ยอมเพื่อพ่อแม่และหลาน
ความกตัญญู จะส่งผลดีให้หนูไม่มาม่า(มั้ง)
-
555
-
รอภาคสองนะคะ
-
:เฮ้อ:เวรของลูก
-
สงสารปาล์มเนอะ
พ่อกับแม่ก็เหมือนจะรักนะ เหอๆ
จะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย
-
หนูปาล์มน่าสงสารจริงๆ :กอด1:
แล้วต่อไปจะเจออะไรอีกบ้างเนี่ย
+1 รอภาค 2ค่ะ
-
สงสารปาล์มอ่ะ...
พ่อกับแม่คิดจะแก้แค้น แต่สิ่งที่ทำมันเหมือนเอาปาล์มเป็นเครื่องมือ ไม่แปลกใจที่ปาล์มจะคิดมากขนาดนี้
-
รอภาค2 ค่ะ
ขอบคุณ
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:m23: :mc1:
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่มาเยี่ยมเยียนกันครับ ขอบคุณมากมาย
ตอนนี้จะไปโผล่ที่กระทู้เรื่องของคุณพ่อเขาบ้าง ใครคิดถึงก็ไปเยี่ยมกันที่นั่นได้นะครับ
**ส่วนที่ถามว่าจะเป็นหนังสือมั้ย อิอิ ยังไม่รู้+55 เอาไว้ถ้าสามารถเขียนเรื่องนี้จบ
ค่อยว่ากันอีกที
**ขอไปเก็บข้อมูลเพิ่มเติมก่อน :pig4:
-
รอภาค 2 ><'
:pig4:
-
รอภาค2ด้วยคน^^
-
มาส่งกำลังใจ จะได้ต่อภาค 2 เร็วๆ
:กอด1: :L2:
-
วางแผนอะไรกัน่ะ ทั้งสองคนเนี่ย
:z2:
:กอด1:
-
-บทเสริม-
:L2:
"นายเคยรักพี่ใบปอบ้างมั้ย.."ปาล์มคิดคำสุภาพที่สุดแล้ว สำหรับคนที่ฝากตราบาปไว้กับพี่สาวตัวเอง
"ไม่เคย....."เก่งไม่จำเป็นต้องคิดกับคำถามง่ายๆอย่างนี้
"กูก็นึกแล้วว่าคนอย่างนาย มันจะรักใครเป็น"
"แล้วไง สงสัยข้อไหน หือ"
"เปล่าแต่กูรู้สึกเสียดายเงินที่แม่เอาไปลงทุนซื้อข่าวพวกนายมาอ่าน"
"ฮ่า ฮ่า...กูว่าแล้วแม่มึงก็บ้าคนรวยเหมือนกัน"
"หยุดพูดพล่อยๆได้แล้ว"ปาล์มทำหน้าขึงขัง
"ในเมื่อนายไม่เคยรักพี่สาวกูเลย แล้วทำไมกูจะทำลายความรักของนายไม่ได้"
"แล้วเรื่องที่นายจะให้ร่วมมือกัน ก็ฝันไปเถอะ คนอย่างไอ้ปาล์มไม่หลงคารมจิ้งจอกสังคมอย่างนายหรอก"
เก่งจ้องปาล์มตาเขียว หวังจะได้รับความร่วมมือ หลังจากที่เห็นน้ำตาร่วงเมื่อคืน แต่ดวงตาคู่นั้นตอนนี้มันแกร่งกล้า จนเขาเดาทางไม่ออก ว่าปาล์มจะเอาอย่างไร เพราะเขาต้องหาทางออกจากนรกตรงนี้ ไม่ใช่หลัง 15 วันต่อจากนี้ไปแน่..
"ที่กูพูดเมื่อคืน ก็เพราะกูสมเพชที่เห็นมึงนอนน้ำตาตกทั้งคืนต่างหาก กู........"เก่งจะพูดอะไรต่อก็คิดไม่ออก มันกำลังจุกที่โดนปฎิเสธข้อเสนอ
ทั้งคู่ต่างนั่งอยู่คนละมุมห้อง ปาล์มหยิบกระดาษมาพับเป็นรูปนก ด้วยมาสมาธิที่มุ่งมั่น พอได้ตามจำนวนอายุของตัวเองอย่างที่ต้องการ เขาก็เริ่มหย่อนลงไปตรงหน้าต่างทีละตัวทีละตัว
เก่งกลับกลายสนใจสิ่งที่ปาล์มกำลังทำ เขาเฝ้ามองการกระทำนั้นเงียบๆไม่ปริปากทักทายอะไร เรียวนิ้วมือสวยกำลังจับนกกระดาษทีละตัวลอดเข้าไปในช่องหน้าต่าง เขาเดาเอาว่าปาล์มต้องการที่จะขว้างให้มันโบยบิน ไปในท้องฟ้าสีครามนั่น แต่ว่าช่องหน้าต่างที่โดนปรับแต่งใหม่ กันพวกเขาจะหนีออกไป มันทำให้ปาล์มขว้างได้ไม่เต็มวงแขนนัก
เก่งเผลอยิ้มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เวลาที่ปาล์ม ทำสีหน้านิ่งเฉย ก็น่ารักกว่าตอนแหกปากเถียงใส่ตัวเองเป็นไหนๆ นกที่โดนขว้างออกไปที่ละตัวๆอย่างช้า จนหมด ทำให้ปาล์มพยายามมองตามว่า นกมันบินไปตกตรงไหน..
ปาล์มรู้ว่ากำลังมีคนมองการกระทำเขาอย่างสนใจ แต่เขาก็ไม่สนใจหรอก แค่นี้ก็อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว อย่าหาเรื่องใส่หัวให้ปวดเลยดีกว่า เขาคิดอย่างนั้น...
ปุ๊บปั๊บวิ่งเล่นรอบบ้านแต่เช้า กำลังตื่นตาตื่นใจกับสถานที่แห่งใหม่ จนกระทั้งสายตาคมกริบเล็กๆของ เขาสะดุดกับนกกระดาษเหมือนที่เขาเคยเห็นที่ไหน เด็กน้อยเลิกเสื้อขึ้นทำเป็นกระเป๋า และเริ่มก้มลงเก็บนกกระดาษทีละตัวเอามาใส่เสื้ออย่างกับกลัวว่ามันจะยับยู่ยี่ เขาเงยหน้ามองหาแหล่งที่มา ว่ามาจากไหน หลังจากนั้นจึงรวบรวมทั้งหมดไปให้ตากับยายดู....
“ตาคับปุ๊บปั๊บมีนก ปุ๊บปั๊บจะเอาไปให้น้าปาล์มด้วย”
“อะไรล่ะหลานปู่ ซนแต่เช้าเลยน่ะ”คุณเอทักบ้าง พลางยิ้มให้กับความซุกซนของหลานที่ตื่นแต่เช้ามาวิ่งเล่นรอบๆ
“นกครับ นกกระดาษ..”หนูน้อยยิ้มร่า พลางหยิบมาให้ยายดู
พิกุลรับมาดูอย่างสงสัย เพียงอะไรบางอย่างเท่านั้น เธอก็น้ำตาร่วงพร่างพรูออกมา..
“ปาล์มลูกแม่ แม่ขอโทษ แม่ขอโทษลูกแม่..”
“แม่เป็นอะไร....”คุณปูตกใจ เขย่าตัวภรรยาเบาๆ ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเมีย
“..ฮือ ฮือ พ่อปล่อยลูกไปเถอะค่ะ ดูข้อความที่กระดาษซิ”พิกุลชี้ให้สามีดูอย่างทรมานใจพลางร้องไห้โฮซบลงที่อกสามี
ข้อความเล็กๆบนนกกระดาษตัวที่หนึ่ง (นกปีกหัก มันย่อมบินไม่ได้) แถมตรงดวงตาของนก ก็มีรูปหยดน้ำตาที่กำลังไหล..
“ปาล์ม....”คุณปูถึงกับเข่าอ่อนอีกคน
“ปุ๊บปั๊บ เอามาให้ย่าทั้งหมดทุกตัวซิลูก”คุณนายขอหลานชาย เอานกทุกตัวมาเรียงกันเป็นแถว ตามหมายเลขที่ปาล์มเขียน.
“ข้อความบนตัวที่สอง นกที่ถูกขังในกรง มันจะทุกทรมานเพียงใด มันไม่ได้มีความสุขอย่างที่คนเลี้ยงเข้าใจเลยซักนิด..”คุณเออ่านออกเสียงให้ทุกคนฟัง แล้วสบตากับทุกๆคน
“ตัวที่สาม ปาล์มเขียนว่า กายที่โดนขัง คงไม่ทรมานเท่าหัวใจที่โดดเดี่ยวไร้คนเหลียวแล”
เสียงร้องไห้ของพิกุลดังยิ่งกว่าเก่า....
“พอแล้ว พอได้แล้ว คุณเอ ฉันจะเอาปาล์มกลับบ้านวันนี้”
“..แม่ทำอย่างนั้นไม่ได้นะ”คุณปูเตือน
“ทำไมจะไม่ได้” เธอรวบนกกระดาษเหล่านั้นมาขยำขยี้ สงสารลูกจับใจ
“..ยายร้องไห้ทำไม ยายอย่าร้องนะคับ ปุ๊บปั๊บจะร้องตาม ฮือ ฮือ”พูดจบเด็กน้อยปล่อยโฮขึ้นตามเหมือนสั่งได้ เพราะสงสารที่ยายร้องไห้ไม่หยุด เขาเข้าไปซุกที่อกของยายร้องตามอย่างไม่เข้าใจ..
“.เดี๋ยวทุกอย่างจะดีเอง”คุณเอปฎิเสธนิ่มๆ
“..ใช่พิกุล พวกเราก็อยากจะดัดนิสัยเจ้าเก่งด้วย”
“ปล่อยปาล์มเถอะครับแม่..”เสียงลูกชายคนโตดังขึ้น ขณะที่กำลังลงมายืนตรงบันไดขั้นสุดท้ายพอดี...
“หนึ่ง.....”มารดาทักลูกชาย
“ปาล์มก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกทางเดินตัวเองนะครับ และเขาก็ไม่ใช่คนที่ใครจะหันซ้ายหันขวาได้ง่ายๆ ถ้าเป็นผม คงพังประตูหรือไม่ก็หน้าต่างไปแล้ว ปาล์มเกลียดเจ้าเก่งอย่างกับขี้ ถ้าเกิดเขาคิดสั้นมาล่ะ ผมก็แค่เตือนทุกคน ก่อนที่มันจะสาย”
ทุกคนต่างนิ่งเงียบครุ่นคิดสิ่งที่เขาพูดขึ้น....
“ปาล์ม.....กินข้าวลูก”พิกุลเปิดประตูบานนั้นออก เพื่อมารับลูกชายเธอยิ้มละไม
“ไหนอาหารละครับ” เท่าที่รู้ปาล์มคิดว่าจะมีคนเอามาส่ง
“อาหารตั้งอยู่ที่โต๊ะแล้ว ทุกคนรออยู่”
“ก็ไหนว่าจะกินที่นี่ไม่ใช่หรือครับ”
“ไม่หรอกจ๊ะ.....”พิกุลกวาดสายตาไปหาอีกคน มือโอบกอดลูกไว้ให้อบอุ่นที่สุด
“คุณเก่งล่ะ..”
“ไม่รู้ซิครับ ผมไม่สนใจ”
“คุณ เชิญทานข้าวข้างล่างนะ”พิกุลตะโกนเข้าไปในห้อง..
“ปาล์มนั่งใกล้พี่ซิ...”หนึ่งเชื้อเชิญพร้อมกับลุกขยับเก้าอี้ให้
“ขอบคุณครับ..”
“กินเยอะๆนะน้าปาล์ม..”หลานชายกำลังตาโตกับอาหารหลากหลายจาน
เก่งเดินตามลงมา เขากำลังจะขยับตัวลงนั่งใกล้ๆกับปาล์ม..
“เก่งไปนั่งฝั่งนั้น”หนึ่งบอกทางให้เขา ก้นที่กำลังจะหย่อนลงนั่งจึงหยุดชะงัก
“ปาล์มเดี๋ยวพี่ตักข้าวให้นะ..”หนึ่งพูดจบก็หยิบโถข้าวมาตักเองแทนที่จะให้คนดูแลทำ
“พอแล้วครับ” ปาล์มเห็นสองทัพพีมันก็เกินที่เขาจะรับได้แล้ว
“ผมด้วยพี่หนึ่ง..”เก่งยื่นจานส่งให้พี่ชาย ที่กำลังทำหน้าที่เทคแคร์
หนึ่งจ้องหน้าน้องชาย”ตักเอง มีมือมีเท้าครบนี่”
“อุ่ยย แรงงง พูดอย่างนี้เลยหรือ”เก่งขนลุกซู่ พลางกวักมือเรียกแม่บ้านมาตักข้าวให้
“ปาล์มอยากกินอะไร บอกพี่นะครับ เดี๋ยวพี่จะตักให้..”หนึ่งพูดตามความรู้สึก
ปาล์มมองตาเก่ง ตาก็ประสานกันพอดี..
“ขอบคุณครับ”ปาล์มเม้มปากอมยิ้ม
อาหารที่ตักใส่จานปาล์มสองสามอย่าง พร้อมกับการอธิบายสรรพคุณประโยชน์ของอาหารอย่างผู้เชี่ยวชาญ ทำให้เก่งยกช้อนค้างอยู่กลางอากาศ เหมือนตัวเองไม่ได้นั่งอยู่ที่นี่เลย..
“หนึ่งจะพาปาล์มไปเที่ยวน่ะ อยากไปไหนก็บอกพี่เขา”พิกุลแทรกขึ้น
“ครับวันนี้พี่จะเป็นคนขับรถให้ปาล์มเอง”
“ปุ๊บปั๊บไปด้วยนะ”
“ครับ เราจะไปกันสามคน..”
“เห้ เห้... ผมนั่งอยู่นี่ทั้งคนนะ พี่หนึ่ง”
“..เก่งก็นอนเฝ้าห้องนั้นไป”คุณเอตอบเสียงเรียบไม่มีเยื่อใย
“ได้ไงละครับพ่อ คนเพิ่งแต่งงานไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน”
“ฮึ... อย่าคิดว่าพ่อไม่รู้นะว่าจะออกไหน จุดหมายของแกมันคนละทางกันกับพี่เขา”
“แล้วจุดหมายพี่หนึ่งที่พาเมียผมไปข้างนอก หลังจากที่แต่งกันเพียงคืนเดียวมันคืออะไร ทุกคนเห็นดีด้วย แต่ผมจะไปด้วยกลับไม่ได้ อะไรกันนี่ ก็เมียผมมันไปข้างนอก จะให้ผมนอนตีพุงอยู่ในห้องหรือ อย่างนี้มันไม่ยุติธรรมนะ”
“.ไม่มีความยุติธรรมบนโลกใบนี้หรอกเก่ง”หนึ่งสวนขึ้น
ทุกคนต่างไม่มีใครสนใจคำพูดของเขา ที่กำลังทำหน้าขึงขังไม่พอใจที่ไม่ได้ออกไปข้างนอกอย่างปาล์มบ้าง
**เคว้งงงงง...
เก่งทิ้งช้อนลงจานอย่างไม่มีมารยาท...
“..ปาล์มจะเอาอะไรเพิ่มอีกมั้ย”หนึ่งแกล้งยั่วน้องชายต่อหน้าน้อง
“อะไรก็ได้ครับ”ปาล์มรับมุขอย่างเคย
“.ทุเรศ...”เก่งเผลอสบถคำไม่สุภาพต่อหน้าผู้ใหญ่
“ไม่กินก็เก็บ คนอื่นเขาจะได้กิน”
“..ผมก็ไม่อยากกินแล้วครับพ่อ มันเลี่ยนจะอ้วกไงไม่รู้ แหวะ”
“รักษามารยาทหน่อย ขึ้นไปบนห้องได้แล้ว”
“อ้าวว ผมจะมานั่งเล่นแถวนี้ไม่ได้หรือไง”
“..คนที่จะอนุญาตได้ไม่ใช่พ่อ”คุณเอรีบปัดความรับผิดชอบ
“แล้วจะให้ผมขอกับใคร แม่หรือเปล่า”เก่งถามกวนๆ ไม่สบอารมณ์เรื่องปาล์มได้สิทธิ์มากกว่าแล้วยังจำกัดขอบเขตตัวเองอีก
“ไม่ใช่ ต่อไปเก่งจะไปไหนต้องขอน้องปาล์มอย่างเดียว พ่อกับแม่จะยอมก็ต่อเมื่อน้องอนุญาต..”
“หา อะไรกันอีกละครับ”เก่งเริ่มของขึ้น
“..จะไม่ทำตามก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ แต่อย่ามาโวยทีหลังแล้วกัน”
“โห ทุกคนเป็นอะไรกันไปหมดว่ะนี่..”เก่งร้องลั่นเดินปัดตูดขึ้นห้องไป
“คิดหรือว่าคนอย่างกูจะง้อมึง จำไว้อย่าเป็นทีของกูละกัน”เขากัดฟันกรอดๆ เดินขึ้นห้อง โดยไม่พูดอะไรกับปาล์มซักนิด เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าจะได้คำตอบมาเป็นอะไร พลางเก็บความแค้นไว้ในใจ...
**ถ้ามาอีกทีจะกระโดดไปไกลเลยล่ะครับทีนี้**
-
จิ้ม จิ้ม จิ้ม เลย อิอิ :z13: :z13: :z13:
-
เล่นมันซะบ้าง หึๆๆไอ้เก่ง
-
แอบสะใจเล็กๆๆๆๆ
:bye2:
-
สะใจ สมน้ำหน้าไอ้เก่งมัน
ปุ๊บปั๊บน่ารักตลอดเลยลูก
+1 ค่ะ
-
สรุปว่าพ่อแม่ใจอ่อนว่างั้น 55+
รู้สึกเหมือนเก่งจะหึงปาล์มนะนั่น^^
-
สมน้ำหน้าเก่ง เเบร่ๆ :m14:
-
มาแล้วๆๆๆๆ
โอ๊ยปาล์มน่าสงสาร
-
สงสารปาล์ม :m15: แต่รักน้องปุ๊บปั๊บ :-[ เกี่ยวกันใหม :laugh:
-
มีอีกๆๆ
-
เก่งแกหึงปาล์มใช่เปล่า
+1 นะคะ
-
o13 :L2: :pig4:
-
:m17: :m17: :m15:
-
สมน้ำหน้านายเก่ง เหมือนเป็นเนื้องอกเลย (ส่วนเกิน) ที่ไม่มีใครสนใจ :laugh5:
:กอด1: คุณ winer
-
จะมีฉากสวีทกับเขามั้ยนั่นคู่นี้ 55+
-
จะให้หัวเราะ หรือ ว่าร้องให้..
-
คือว่านะ...ทำแบบนี้แล้วถ้าเกิดเก่งมันควบคุมตัวเองไม่ได้
ไม่สนใจสิ่งต่างๆ แล้วทำร้ายปาล์มนี่ อยากจะถามพ่อกับแม่รวมถึงหนึ่งด้วย
ว่าคนที่จะเจ็บปวดจะเป็นใคร
-
อยากอ่านแล้วอ่า T^T
-
แบบนี้เจ้าเก่งก็ท่าทางจะยิ่งคับแค้นในน้องปาล์มมากขึ้นสิเนี่ย
-
รอตอนต่อไปด้วยคน
-
:-[ :-[
**แวะมาสารภาพครับ ใครๆที่รออ่านเรื่องน้องตั้มกับพี่อาทิตย์ (คุณชายเปื้อนดิน) รอก่อน แบบเอามาโหวตดูก่อน
และก็ขอบคุณที่ทุกคนแวะมาให้กำลังใจเช่นเคย
**ทุกคนจะได้อ่านหลังจากที่ ทำหนังสือเรื่องฝากรักที่ปลายหัวใจมาเฟียจบแน่นนอน เรื่องนี้คอนเฟิร์มครับ
ปลายเดือนเมษาอะครับ
**ขอบคุณที่เพื่อนๆน้องๆที่อยากจะเห็นเรื่องน้องตั้มออกมาเป็นเล่ม บางคนเมลไปถาม เพื่อจะเตรียมตัวเก็บเงินซื้อ
คนเขียนก็ปลื้มมมมมมไปไม่ถูก :impress2: แต่จริงๆทุกอย่างขึ้นอยู่กับโอกาส ขอบคุณเพื่อนๆน้องๆทุกคนที่ติดตาม
เรื่องที่เขียนและให้กำลังใจกันด้วยครับ
**ส่วนเรื่องนี้ เดี๋ยวมาต่อให้นะครับ กำลังเขียนอยู่ ตอนนี้คุณปุ๊บปั๊บเริ่มโตมาอีกนิดแล้ว แอบมีแฟนแล้วด้วย (ชื่อน้องชิน) มาจากชินจังง่ะ ไม่รู้ว่าคุณพ่อเก่งจะว่าไง+55 :pig4: :pig4:
**ขอบคุณที่ให้กำลังใจครับ :กอด1:
-
:pighaun:คุณเหมือนมาทิ้งระเบิดเลยง่ะ มาโปรยสะอยากเลยเชียว งานนี้ ต้องตามติดเป็นเงาเลยน่ะขอบอก เพราะรออ่านภาคต่ออยู่ อุแหม่ ชินจัง ใครกันหนอ คุณปุ๊บปั๊บ นู๋จะเดินตามคุณพ่อแต่น้อยเลยหรอลูก :laugh:
-
:L2:
“เก่ง มันกี่โมงแล้ว”หนึ่งทบทวนเวลาให้น้องชาย
แต่ว่า...น้องชายตัวดีก็วางปากกาที่กำลังจรดลงกระดาษ เพื่อเขียนข้อความสั่งงานเลขาลงอย่างเซ็งๆ พร้อมกับส่ายหัวอย่างไม่เข้าใจ ว่าชีวิตตัวเองโดนขีดกรอบให้เดินจนขาดความเป็นตัวของตัวเองไปหมดแล้ว
“เฮ้อ งานผมยังไม่เสร็จเลยนี่ พรุ่งนี้ต้องเตรียมเรื่องปรับเงินเดือนพนักงานใหม่ เสนอคุณพ่ออีก”
“มันไม่ได้ยุ่งถึงขนาดที่จะปลีกตัวไปรับลูก กับแฟนไม่ได้หรอกนะ”
“ลูกหรือ จะใช่ลูกผมจริงหรือเปล่านะ ส่วนแฟน ไอ้ตูดหมึกนี่นะแฟน ผมยกให้พี่เอามั้ย จะว่าไปเนื้อตัวมันก็เกลี้ยงเกลาขาวนวล ถ้ากินเหล้ากึ่มๆซักหน่อยเอาได้เลยนะพี่”เก่งทำหน้าหลอกล้อพี่ชายขำ พลางจ้องหน้า ยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“..ไปรับลูกได้แล้ว อย่าให้ปุ๊บปั๊บคอยนาน”
“งั้นพี่เอางานไปสางต่อจากผมซิ ผมจะได้ทำสิ่งที่พี่อยากให้ผมทำ ตกลงมั้ย”เขาตอบสีหน้ายียวน
“อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ ว่าระหว่างที่ออกไปก่อนเวลาที่พี่กำหนด แกไปไหน”พี่ชายชี้หน้า
“ ธรรมดาละพี่ชีวิตคนดัง ทำอะไรก็ต้องมีคนติดตาม ใคร่อยากจะรู้”
“พาผู้หญิงเข้าม่านรูด ใช้เวลาไม่เกิน 1 ชั่วโมง”
“.จำที่พ่อกับแม่บอกไว้ไม่ได้หรือ ว่าแกต้องโดนอะไร ถ้าเรื่องทำนองนี้วิ่งเข้าหูท่าน”
“อยากฟ้องก็ฟ้องไปดิ ทุกวันนี้พี่พูดอะไรพ่อกับแม่ก็เชื่อพี่ทุกอย่าง แม้แต่ถ้าพี่บอกว่าผมเป็นหมา พ่อกับแม่ก็คงเชื่อด้วยล่ะมั้ง”
“..เปรียบดีเกินไปหรือเปล่า หมามันรักเจ้าของ ซื่อสัตย์อีกต่างหาก แต่ว่า อย่างแกนี่ อะไรดีล่ะ ขนาดลูกชายแท้ๆ ยังไม่ยอมรับ เฮ้อ..”
“ผมไม่ได้เป็นนางงามนี่พี่ จะได้รักเด็ก”
“แล้วเรื่องเลขาหน้าห้องนี่ ทำอะไรก็ระมัดระวัง ซักวันเถอะ ถ้าพ่อกับแม่รู้ คอขาด จะหาว่าพี่ไม่เตือนนะน้องรัก”
“..เดี๋ยวพี่หนึ่ง ไหนพี่บอกว่าจะเอาคลิปของผมมาจากคุณป้ามหาภัยมาให้ผม”
“พี่ขอละแม่น้องปาล์มเขาไม่ให้ว่ะ เสียใจด้วย”
“..พูดอย่างนี้ก็แสดงว่าจะต้องให้ผมทำอะไรรุนแรง”
“แกก็ลองทำดูซิเก่ง พี่ก็อยากรู้ว่าแกจะมีปัญญาแค่ไหน”สองพี่น้องต่างท้าทายกัน
“..ถ้าอย่างนั้น ผมจะเอามันเป็นเมียคืนนี้ก็ได้ แล้วผมจะหักอกมันเล่นทีหลัง ดูซิพ่อกับแม่จะว่ายังไง รักมันดีนักใช่มั้ย”
“.เรื่องของมึงไอ้เก่ง แต่ถ้าน้องปาล์มต้องเจ็บแบบหาเหตุผลดีๆไม่เจอ มึงซวยแน่”
“หาเรื่อง.......”เก่งขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ
“เอ่อๆ ไปได้แล้วเดี๋ยวหลานกูจะคอยนาน”หนึ่งอดที่จะไล่ไม่ได้ ไอ้ที่อยู่ต่อปากต่อคำกับตัวเอง ก็เพราะถ่วงเวลาไปอยากไปรับลูก
“คอยดู คืนนี้ผมจะเอามันทำเมีย ถึงผมจะไม่เคยนอนกับผู้ชายมาก่อน แต่มันก็คงไม่ต่างกันนักหรอกว่ะ กดได้ก็ขย่มเล่นหลายๆที มันจะร้องยังไงว่ะพี่ ฮึ ฮึ..”
“..แล้วผมจะมาบอกพี่นะว่า รสชาติมันเป็นยังไง”
“แกก็เบากับน้องมันหน่อยแล้วกัน”หนึ่งทำเป็นส่งเสริม แต่ใจร้อนผ่าว ไหงไม่อยากให้เป็นอย่างที่น้องชายพูดอย่างเมื่อกี้
สองเด็กน้อย กำลังนั่งเล่นคุยกันตรงม้าหินอ่อนสีขาวใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ โดยมีคุณครูสาวนั่งมอง ควบคุมความเรียบร้อยให้กับเด็กๆทุกคน ที่กำลังรอผู้ปกครองมารับในตอนเย็น สำหรับเด็กอนุบาลแห่งนี้..
“พี่ปุ๊บปั๊บ มีขนมปังเหลือ น้องชินอยากกินมั้ย”
“จริงเหลอ”สายตาแบ๊ว กำลังหันมาถามเพื่อนด้วยความอยากรู้ อยากกิน
“จริงดิ วันนี้คุณย่าใส่เป้ให้มาเยอะ เพราะกัวพี่ปุ๊บปั๊บจะหิว”(เด็กๆยังพูดไม่ชัดกัน )
“มีอะไรบ้างละ ให้ชินดูได้มั้ย”ชินเอามือลูบท้อง ยิ้มแฮ่ๆอย่างรอความเห็นใจ เพราะรู้ว่าพ่อตัวเองมารับช้าเสมอ
พี่ปุ๊บปั๊บรูดซิปเป้ แหวกกระเป๋าออกมาให้เพื่อนดูอย่างใจดียิ้มแก้มพอง
“นี่ไง คุณย่าบอกให้กินให้หมด แต่น้าปาล์มบอกว่าไม่ให้กินเยอะ เดี๋ยวจาอ้วน”
“ให้ชินนะ..”เด็กน้อยหยิบชิ้นพายออกมาจากกระเป๋า อย่างลิงโลดยิ้มแก้มตุ่ย เมื่อได้ของที่ต้องการ
“แกะให้มั้ย..”ปุ๊บปั๊บถาม พลางยื่นมือขอกลับคืนมา
“ชินแกะได้ แค่นี้เอง”พูดจบเขาก็ลงมือ แกะห่อขนม
“ชินอยากไปบ้านคุณย่าของพี่ปุ๊บปั๊บมั้ย”
“.อยากไปจัง แต่ว่า ต้องถามพ่อก่อน.........”
"...อืมมม..."
“ย่า ย่า พี่ปุ๊บปั๊บใจดีจัง ชินอยากมีย่าใจดีอย่างพี่ปุ๊บปั๊บ”
“ถ้างั้นชินขอพ่อซิ แล้วพี่ปุ๊บปั๊บจะบอกย่าให้นะ”
“ได้ซิ...”ชินตอบแบบไม่แน่ใจตัวเอง พลางยื่นชิ้นขนมเข้าปากอีกคำ..
“กินช้าๆก็ได้ พี่ปุ๊บปั๊บไม่แย่งหรอก ปากเลอะหมดแล้ว”
มือน้อยๆของเขาควานหากระดาษ เพื่อจะยื่นให้เพื่อน
“อ่ะ...กินช้าๆนะ...”
“ขอบคุณพี่ปุ๊บปั๊บนะ”ชินยิ้มร่า
“น้องปุ๊บปั๊บคะ คุณพ่อมารับแล้วคะ”เสียงคุณครูร้องเตือน เมื่อเห็นลูกศิษย์ตัวน้อยคุยกันจ้อแจ้ ไม่ได้สนใจคนรอบข้างเลย
“.คับ......”เขาตอบเสียงดัง
“...แต่ไม่ใช่พ่อซักหน่อย”ปุ๊บปั๊บแอบพูดเบาๆ ส่งสายตาไปหาคนที่มายืนรอรับ
เด็กน้อยต่างหันมามองหน้ากัน อย่างไม่ต้องนัดหมาย ชินแววตาเศร้าลง แต่ปุ๊บปั๊บยังร่าเริงไม่เปลี่ยนแปลง
“.ปุ๊บปั๊บกลับบ้านแล้วนาชิน”เด็กน้อยสั่งลาเพื่อนซี้พร้อมกับกอดเบาๆ
“เจอกันพรุ่งนี้นะพี่ปุ๊บปั๊บ”
“คาบ เจอกันพรุ่งนี้นะ พี่ปุ๊บปั๊บจะมาแต่เช้าเลย”
“ชินก็จะมาแต่เช้าเหมือนกัน ชินจะให้พ่อมาส่งแต่เช้า จะได้มาเล่นสนุกๆกัน”
“ให้พี่ปุ๊บปั๊บนั่งรอพ่อเป็นเพื่อนมั้ย”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวพ่อปุ๊บปั๊บจะรอนาน”เพื่อนใหม่คิดว่าคนที่ยืนที่รถคือพ่อ
“เดี๋ยวชินไปรอพ่อกับคุณครูก็ได้”
“เอาอย่างนั้นก็ดี”สองเด็กน้อยยิ้มร่า เป็นที่เอ็นดูแกคนรอบข้าง
“บะบาย นะ”ชินยกมือขึ้นโบกลาแบบเศร้าๆ
“บ๊ายๆ.”ปุ๊บปั๊บโบกมือระวิงลาเพื่อนซี้
เด็กน้อยวิ่งเหยาะๆมายังชายหนุ่มที่กำลังยืนยิ้มกับภาพที่เขาแอบเห็น.. ภาพลูกชายที่น่ารักมันทำให้เขา หลุดยิ้มออกมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ทั้งที่เขายังไม่เคยยอมรับร้อยเปอร์เซนต์ ว่าเด็กคนนี้คือเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง
หนึ่งปีผ่านไป หนึ่งปีแล้วซินะที่เขาต้องใช้ชีวิตคู่กับคนที่เขาไม่คาดคิด ถ้าถามว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างหลังจากที่แต่งงานกัน แต่สิ่งที่ชัดเจนเห็นได้เต็มตาที่สุดก็คือความอิสระในชีวิตถูกริดรอนลงไป จนเขาแทบขยับตัวทำสิ่งที่ตัวเองต้องการไม่ได้ หลังเลิกงาน หรือแม้แต่งานไม่เสร็จ เขาก็ต้องมารับลูกชาย หลังจากนั้นก็ต้องมารับปาล์มที่มหาลัยอีกที (ตอนนี้ปาล์มไม่ใช่เด็กกะโปโลอย่างที่เขาคิดอีกแล้ว) มันทำให้เขาแพลนชีวิตดูยุ่งเหยิง ทั้งที่ว่าด้วยฐานะของครอบครัวแล้ว ใครจะไปรับสองคนนี้ก็ได้ แต่ว่าเขาโดนบังคับจับมือชกสับเสร็จ เขาต้องโทษตัวเอง ที่ชีวิตยอมรับความลำบากไม่เป็น กลัวความอยากจน เพียงแค่โดนตัดค่าใช้จ่ายประจำเดือนออกไป เขาก็แทบจะทำอะไรไม่ได้แล้ว แถมเงินที่ว่าหายไปก็จะวิ่งเข้าบัญชีปาล์มอย่างอัตโนมัติ เขาเองอยากคัดค้าน แต่แค่จะอ้าปากร้องท้วง พ่อกับแม่ก็หยิบท่อนไม้อุดปาก จนเขาไม่มีปากไม่มีเสียงอะไรในบ้านอีกแล้ว แต่ไม่รู้อะไรเหมือนกัน ที่ทำให้เขามีน้ำอดน้ำทนมาจนถึงได้ทุกวันนี้ แบบไม่ต้องฝืนใจตัวเองนัก
เก่งยืนมองร่างน้อยๆพยายามที่จะดึงประตูรถเองเพื่อจะเข้าไปนั่งข้างใน เขาอดที่จะภาคภูมิใจในความเก่งเกินตัวของเด็กไม่ได้ ปุ๊บปั๊บ ไม่เคยงอแงกับเรื่องไร้สาระ ยกเว้นเขาอยากจะอ้อนใคร เขาเลือกที่จะให้คนช่วย แต่ถ้ากับใครที่เขาไม่ต้องการความช่วยเหลือ เขาจะทำทุกอย่างเองถ้าเขาทำได้
“สวัสดีครับ”ปุ๊บปั๊บ ดึงประตูรถ อึ๊ดๆ เพื่อให้มันเปิดด้วยแรงกะจ้อยริด พร้อมกับเข้าไปนั่ง จับกระเป๋าเป้วางไว้ข้างหลังเรียบร้อย โดยที่เก่งไม่ต้องช่วยอะไรเขาเลยซักนิด
“ไง คนเก่ง วันนี้ดูท่าทางจะอารมณ์ดีนะ”
“คับ วันนี้ปุ๊บปั๊บเรียนร้องเพลงด้วย จะเอาไปร้องให้น้าปาล์มฟังคืนนี้.”
“เหรอครับ อยากฟังมั่งได้หรือเปล่าครับ”เก่งทำเป็นสนใจเอียงหูฟัง
“ไม่ร้องหรอก...”
“ทำไมละครับ”
“ไม่มีอารมณ์จะร้อง”
“อ้าวไหงงั้นละครับ..”
“แล้วเด็กคนนั้นเป็นใคร เพื่อนใหม่เหรอ”
“ เขาชื่อชิน แฟนปุ๊บปั๊บเองคับ อุ๊บ คิคิ.”เด็กน้อยยกมือปิดปาก พลางอุดการหัวเราะไว้ไม่ให้มันดังออกมา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า....”เก่งปล่อยก๊ากลั่น ไม่คิดว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้
“แฟนเหรอ ฮ่า ฮ่า”เก่งหัวเราะน้ำหูน้ำตาเล็ดออกมา
ปุ๊บปั๊บหน้าหงอยหน้างอ ก็มันเหมือนเป็นการเยาะเย้ย
“.ตลกเป็นบ้าเลยว่ะ ไม่เคยได้หัวเราะอะไรแบบนี้มานานแล้ว”
“ตลกตรงไหนหว่า”ปุ๊บปั๊บเหลือบตามอง จะขำไปถึงไหน
“..ผู้ชายกับผู้ชายจะเป็นแฟนกันได้ไง มันต้องเด็กผู้หญิงซิ”
“เหรอครับ”
“ปุ๊บปั๊บก็คิดว่าจะเป็นได้ไง”เขาตอบเสียงเบาๆแววตาครุ่นคิด ว่าจริงหรือหลอก
“เอาล่ะ นั่งดีๆคาดเข็มขัดด้วยครับ จะไปรับน้าปาล์มกัน ตอนนี้เขาจะมานั่งรอ เหมือนที่ปุ๊บปั๊บมานั่งรอหรือเปล่านะ”
เด็กน้อยกำลังคิดถึงหน้าน้าที่กำลังจะไปรับ และคิดว่าจะเล่าเรื่องน้องชินให้ฟังด้วย...
“อันเน่....ยิ้มคนเดียวก็เป็น”เก่งเผลอมองเห็นเลยอดแซวไม่ได้
:กอด1: :L2:
**ขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังใจ**
:pighaun:คุณเหมือนมาทิ้งระเบิดเลยง่ะ มาโปรยสะอยากเลยเชียว งานนี้ ต้องตามติดเป็นเงาเลยน่ะขอบอก เพราะรออ่านภาคต่ออยู่ อุแหม่ ชินจัง ใครกันหนอ คุณปุ๊บปั๊บ นู๋จะเดินตามคุณพ่อแต่น้อยเลยหรอลูก :laugh:
**แอบมาโหวตไว้ก่อนเลยครับ แต่เนิ่นๆ ดีไม่ดีอาจจะเข้าไปอยู่ในเล่มของคุณพ่อด้วย เพียงแต่คงต้องทำออกเป็นสองหรือเปล่า คิคิ อันนี้คิดไว้เล่นๆนะครับ เพราะมีน้องถามมาอย่างนั้น เขาก็ถามว่าจะทำเป็นหนังสือเมื่อไหร่จะได้เก็บเงินไว้ซื้อ
คือลงมาตอนเดียวพอเค้าเห็นว่าเป็นเรื่องน้องตั้ม (มันกลายเป็นหนังสือในเครือมาเฟีย(น่ารัก)ไปแล้ว)
จริงๆครอบครัวพี่อาทิตย์เขาโดนพวกมาเฟียอีกกลุ่มหนึ่งเล่นงาน (ตามท้องเรื่อง วาซ้านนน) ชีวิตคุณชายเลยหักเห ได้มาเจอน้องตั้ม พระเอกเรื่องนี้รับบทหนักมากถึงมากที่สุด แถมมีโรคประจำตัว น่าสงสารแต่เย่อหยิ่ง ทำเป็นไม่ง้อใคร แต่จริงๆต้องการความช่วยเหลือ น้องตั้มจะเป็นนายเอกที่อบอุ่นไปเลย+5555 มาโฆษณาไว้ ทั้งที่ยังไม่รู้จะทำได้หรือเปล่า
ไม่รู้ รอสัญญาณไฟเขียวอย่างเดียว :impress2:
*ขอบคุณทุกคนอีกครั้ง ความทุกคนที่ให้กำลังใจกันมาตลอดครับ**
**ส่วนตอนหน้า (รอก่อนนะ) จะได้เห็นความหึงหวงของพี่เก่งที่หลุดออกมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว เมื่อเจอน้องปาล์มเล่นงานเข้าให้แล้ว**
-
เก่งก้อแอบน่ารักนะเนี่ย ตอนอยู่กะลูกอ่ะนะ
-
มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆ :mc4:
-
ปุ๊บปั๊บ น่ารักอ่ะ
ิคิๆ
-
น้องปุ๊บปั๊บมีแฟนซะแล้ว
+1 นะคะ
-
ผ่านมาปีนึงยังไม่ดีขึ้นเลยนะเก่ง
ปุ๊บปั๊บน่ารักมาก มีแฟนแล้วด้วย :impress3:
+1 ค่ะ
-
ฮ่าๆๆๆ ไม่ทันไรน้องปุ๊บปั๊บมีแฟนแระ ป้าอายเลย ฮ่าๆๆๆ
-
กรรม!!! ปุ๊บปั๊บหนูมีแฟนก่อนป้าได้ไงเนี่ยยยยยยยยย
-
ปุ๊บปั๊บของเจ้ :o8:
-
1ปีผ่านไป คุณปุ๊บปั๊บมีแฟนซะแล้ว น่ารักเชียว
ส่วนชีวิตคู่ของเก่งกับปาล์มนี่ทำไมไม่คืบหน้าเลยแฮะ - -
เอาล่ะ ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป ^^
-
ปุ๊ปปั๊บน่ารักมั๊กๆๆๆๆๆ
อร๊ายยยย เด็กไรไม่รุ น่ารักน่าหยิกเป็นบ้า
-
คุณปุ๊บปั๊บ..ช่วยคุณได้
(อยากอ่าน คุณชายเปื้อนดิน ต่อนะคับ)
-
คุณปุ๊บปั๊บน่าลักมากเยยย
อิอิ
อยากมีลูกมั่งอ่า
ทำไงดีฮับ...
-
เก่งเริ่มๆหึง น้องปาล์ม แล้วววววว :-[
-
o13 :pig4: :pig4:
-
รอๆๆๆ
-
55555 มีแฟนแล้วง่ะ เร็วจังเลย
-
ปุ๊บปั๊บบบบบ!!
อร๊างงงง
:haun4:
-
รอๆๆๆๆๆๆ
-
อยากอ่านต่อแล้วนร๊า :o7:
-
นานจังเลย
อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆT^T
-
อยากอ่านต่อแล้ว.. :sad11:
มาต่อไวไวน๊าาาาาาาา จะรอ
-
รออ่านตอนต่อไป...
คุณปุ๊บปั๊บนี่คงตั้งใจวางแผนอนาคตให้แล้วสินะ หึหึ
อยากรู้บรรยากาศน้าปาล์มจังเลยน๊าว่าจะเป็นแบบไหนแล้ว
อ่านตอนแรกๆ อยากโหวตให้เปลี่ยนพระเอกด้วยจัง แต่ถ้าเปลี่ยนก็คงไม่ใช่เรื่องนี้สิ -*-
-
อยากอ่านเรื่องนี้จังเลย T^T
พอเรื่องนี้ไปต่อมันเหงาๆแฮะ
-
อยากอ่านเรื่องนี้จังเลย T^T
พอเรื่องนี้ไปต่อ มันเหงาๆแฮะ
**ยังไม่มีเวลามาเขียนให้เลย จะจับใส่โหลไว้ซักสองเดือนได้มั้ยครับ+555
ตอนนี้ลงมือเขียนเรื่องคุณพ่ออย่างเดียว เลยทำให้ไม่ได้ทำอย่างอื่นเลย ต้องขอโทษด้วย :L2:
เพราะถ้าไม่ทำอย่างนี้คงไม่ได้เห็นหนังสือคุณพ่ออกมาแน่ เพราะว่าเขียนใหม่หมด แต่เค้าโครงเรื่องเดิมก็ยังมีปะปนเหลืออยู่บ้าง
รออ่านตอนต่อไป...
คุณปุ๊บปั๊บนี่คงตั้งใจวางแผนอนาคตให้แล้วสินะ หึหึ
อยากรู้บรรยากาศน้าปาล์มจังเลยน๊าว่าจะเป็นแบบไหนแล้ว
อ่านตอนแรกๆ อยากโหวตให้เปลี่ยนพระเอกด้วยจัง แต่ถ้าเปลี่ยนก็คงไม่ใช่เรื่องนี้สิ -*-
**ขอบคุณที่มาอ่านครับ
อยากอ่านต่อแล้ว.. :sad11:
มาต่อไวไวน๊าาาาาาาา จะรอ
**ยังไม่รู้ว่าจะได้มาเมื่อไหร่อีกแล้วววว
ใครคิดถึงก็รอก่อนน่อ คนเขียนก็พกความขยันมาน้อยๆช่วงนี้+5555
-
2เดือน - -
นานจังเลย แต่เพื่อคุณพ่อทั้งคู่ เอ่อ.....ยังไงก็รอเน้อ (ขอจบดีกว่า เดี๋ยวมันจะแปลกๆ 55+)
-
:z3: :z3: :z3:
-
เศร้าอ่ะ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
รอเสมอนะ^^
-
หายไปใหน เหอๆ รอต่อไป
-
เก่งไม่ไหว
น้องปุ๊บปั๊บกับน้องชินน่ารักมากกกกกกก
-
:call: :call:
-
มารอ^^
-
รอๆๆ มารอด้วยคนนะคะ ตอนต่อไปมาเร็วๆ น้า :กอด1:เก่งเริ่มน่ารัก
-
หายไปไหน นานแล้วนะ เค้ารออ่านอยู่นะ
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
คุณปุ๊บปั๊บน่ารักมากเลยอ่ะ
-
หุหุ
คนอ่านรอเยอะเชียว 55+
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
แวะมาดูหน่อยนึง 55+
เผื่อฟลุ๊คมีมาให้อ่าน....แต่ไม่มี 55+ ^^
-
แปลว่าจะไม่มาแล้วใช่ไหม..
-
รอเรื่องนี้ด้วยยยย
ยังไม่ลืมน้า
-
รอตอนใหม่อยู่นะคร้าบบบ อยากอ่านต่อมากๆเลย
-
รออยู่น้า
สนุกมากเลย
-
มาด้อมๆมองๆหาคนเขียนแถวนี้อิอิ
-
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ :m5: :m5:
-
ยังรออยู่นร๊า
-
:z13:
-แวะมาดูว่ายังมีใครรออ่านมั้ยนี่ ว่าไปวิญญาณตัวเองก็ยังไม่ออก จากอีกเรื่องเลย
พาลให้เข้าเรื่องนี้ไม่ได้ ว่างเลยต้อง เอาเรื่องนี้ไปรีอ่านอีกรอบหลาย
อาจจะยังไม่หายเหนื่อยจากการทำหนังสือด้วย เลยพาลหลงลืม
ยังเขียนอยู่นะครับ แต่อาจจะมาช้า ใครยังอยากอ่านอยู่ก็ขอบคุณครับ
จริงๆมีพล๊อตเรื่องที่อยากเขียนมากมาย แต่พอจะเขียนจริงๆก็เหลว อิอิ(เหมือนตัวเองจะขี้เกียจ)
แต่ก็ยังชอบเขียนอยู่นะครับ(อาจเป็นบางช่วงของจังหวะชีวิต)
(คำเตือน อิอิ นิยายเรื่องนี้จะจบได้ก็เพราะได้กำลังใจจากทุกคน เพราะว่าบางทีเขียนไปก็ตันงี้ เหมือนมันสุดทาง
เพราะเรื่องที่ตัวเองเขียนจบได้ เพราะเพราะนักอ่านทุกคนนั่นแหละครับ ไม่ใช่เพราะว่าเขียนตามที่นักอ่านบอกนะครับ
แต่เห็นแนวทางในการเขียนมากขึ้นนั่นเองครับ)
:mc4:
-มีน้ำจิ้มมาให้ด้วยนะครับ-
พอใกล้จะถึงมหาลัย การจราจรก็เริ่มกลายเป็นเต่าคลาน รถขยับทีละคืบ ทีละศอก ลูกชายยืนเกาะกระจก เมียงมองดูสภาวะแวดล้อมรอบข้างตามวัยอยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็กทั่วไป
“..ให้มันได้อย่างนี้ทุกวันซิน่า”เก่งขยับหลังกระแทกเบาะอย่างอารมณ์เสียนิดๆ ดีที่อุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศมันอาเขาอยู่ พอจะทำให้ดาวน์ความหงุดหงิดลงได้บ้าง สายตาเขาก็ขยับระวังลูกชายไปด้วย เพราะกำลังซุกซนตามวัยไม่แพ้ใคร แต่ความฉลาดอาจจะมากกว่าเด็กคนอื่นหลายไอคิว
“เอะ เอ๋.........”
เก่งกราดสายตาไปตามน้ำเสียงที่ได้ยิน
“อื๋ออออ...”
ปุ๊บปั๊บทำหน้าสงสัย เมื่อมองเห็นอะไรข้างนอกซักอย่างที่สะดุดตาของเขา ดวงตาเล็กๆ เพ่งมองเพื่อความชัดเจน ในหัวก็คิดตาม
“เออ ใครอ่ะ.....”
“อะไรคุณปุ๊บปั๊บ....”
“น้าปาล์มคับ เดินกับใครน๊า...”
“ไหน ใครที่ไหน ทำไมไม่เห็น”ทั้งรถทั้งคนที่กำลังพลุกพล่านด้านนอก บดบังรัศมีการมองเห็นของเก่งไม่น้อย แต่เขาก็พยายามชะเง้อดู
“มันอยู่ไหน..”
“..นั่นไง..”เรียวนิ้วเล็กชี้ไปตามสายตาที่เห็น
“น้าปาล์มใช่เลย แต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครนะ”
“เอ้ยย นั่นมัน..”สายตาเขากำลังเห็นปาล์มโอบหลังผู้หญิงคนหนึ่ง เหมือนกำลังรออะไรอยู่ เหมือนใครตบหน้าเขาอย่างจัง
“เรียกน้าปาล์มเร็ว..”เก่งลดกระจกเพื่อให้ปุ๊บปั๊บทำหน้าที่นั้น..
“ไม่ทันแล้วคับ น้าไปแล้ว..”ลูกชายตอบอย่างเสียดายที่ช้าเกิน เมื่อสองร่างนั้นขยับเข้าไปนั่งยังแท๊กซี่มิเตอร์สีเหลืองคาดน้ำเงิน ที่กำลังจอดรับเสร็จแล้วก็พาออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะว่าจราจรอีกด้านมันคล่องตัวกว่าฝั่งที่ตัวเองอยู่..
“มองตามไว้นะ เดี๋ยวจะหาทางออกก่อน”เก่งสั่งลูกอย่างแข็งขัน ตัวเองก็อยากรู้ใจจะขาดเหมือนกัน ไปไหนไม่ว่า แต่ไหงพาสาวไปด้วย มันไม่ใช่เรื่อง..
ระยะทางที่ยาวไกลแค่ไหนไม่รู้ เขาก็สุดจะคาดเดาว่าทำไมปาล์มถึงนั่งออกมาไกลแบบนี้ แต่แล้วความสงสัยทั้งปวงก็พลันวับไปจากหัวสมอง ก็ป้ายทางเข้าที่รถคันนั้นมันเลี้ยวเข้าเขียนว่า Love Inn แต่จะให้พูดตรงๆ เขาก็เคยมาที่นี่เพราะว่ามันม่านรูด..
“น้าปาล์มเลี้ยวไปแล้วคับ”
“รถครับ ไม่ใช่น้าปาล์ม”
“คับ.....”สายตาใสจ้องป้ายเบอเร่อ แถมมีรูปคนกอดก่ายกันแบบน่ารัก
“ป้ายนี้อ่านว่าอะไรคับ ปุ๊บปั๊บอ่านไม่ออก ฮ่า ฮ่า”
“..ไม่ต้องรู้จักครับ มันเขียนว่า นรก..”
“..นรก....”เด็กน้อยยิ่งสงสัยในความหมายนั่น
“มันอะไรครับ...”
“ทางสำหรับคนทำบาปต้องไปไงครับ พูดไปก็ไม่เข้าใจหรอกครับ รู้แต่ว่าปุ๊บปั๊บไม่ควรเอาอย่างแค่นั้นเท่านั้นเป็นดีที่สุด”
“ใช่หรือ..”
“จริงครับ ใครมาที่นี่เจอแต่นรกทั้งนั้น คนดีๆไม่มาหรอกครับ”
“งั้นเราก็เข้าไม่ได้นะสิครับ”
“ใช่ครับ.....”เก่งเหยียบเบรคกึกหน้าทางเข้า คำทัดทานของลูกชาย ทำให้เขาไม่อยากขับเข้าไปบริเวณภายใน ตีหลังกาคิดเขาก็ว่าไม่เหมาะกับ ที่จะให้ลูกเข้ามายังสถานที่แบบนี้แน่ ความเท่าเทียมกันมีที่ไหน เขาเข้าได้แต่มันต้องไม่เห็นปาล์มมาเตร่อยู่แบบนี้.
ทำไมหน้าเขามันร้อนผ่าวเหมือนไฟลน นั่งก้นไม่ติดเบาะเหมือนใครมาจี้เอว..
ทำไมหงุดหงิดที่เห็นปาล์มเดินกับผู้หญิง หากตอนนั้นเดินอยู่ เขาคงเข้าไปกระชากลากถูแขนให้กลับบ้านไปสำนึก หรือไม่ก็หยิบไม้เรียวหวดก้นให้ถี่ๆ ข้อหาดื้อด้านเกินงาม..
“อยู่นี่นะครับ รออยู่ในรถนี่แหละ เดี๋ยวมา งานนี้ต้องเอาเลือดหัวออกให้สำนึกบ้าง มาทำตัวอย่างแย่ๆแบบนี้ได้ยังไง”
“ได้ครับ...”
เก่งไม่รอช้าให้เวลาวิ่งผ่านแบบเปลืองเปล่า สองเท้าที่ลุกเป็นไฟกำลังมุ่งตามรถคันนั้นไปแบบไม่เหลียวหลังกลับ โมโหเพราะอะไรยังหาเหตุผลมาหักล้างไม่ได้เลย รู้แต่ว่าไม่ชอบกับไม่ชอบเหมือนโดนหักหน้าทิ่มกับลงพื้นดิน
คำโกหกต่างๆถูกนำมาใช้ เพื่อหลอกคนดูแลสถานที่ เพื่อให้เข้าถึงตัวปาล์มให้เร็วที่สุด..
เมื่อร่างเขาผ่านด่านข้างหน้าไปได้ เขาก็ยืนจังก้าท้าสายตาคนที่อยู่ข้างในทั้งคู่แบบไม่หยี่ระ ค้านสายตาปาล์มกับเพื่อนอย่างชัดเจน..
“ไอ้ปาล์ม..”เก่งกัดฟันกรอดๆ แม้จะเห็นทั้งคู่นั่งคุยกัน เสื้อผ้ายังอยู่ครบทุกระเบียบ
“เข้ามาได้ยังไง”หนุ่มน้อยเองก็สะดุ้งสุดตัวเหมือนกัน
“ตามมาดูพวกใช้หัวแม่ตีนคิด ก่อนจะเข้ามาที่นี่นะสิ”
“ใครคะ ปาล์ม..”หญิงสาวดวงตาสั่นกลัว
“คนขับรถ..”
“เข้ามาทำอะไร...”
“ถามโง่ๆ..”
“มึงว่าใคร”เก่งกระชากคอเสื้อนักศึกษาเต็มมือ หวังจะลากปาล์มออกจากห้องนี้
“.อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวได้มั้ย”
“.ออกมา ปุ๊บปั๊บอยู่ที่รถ”
“.ปาล์ม...”หญิงสาวหน้าเผือด
“.คุณอย่ายุ่งกับมันเด็ดขาด ไอ้นี่มันเป็นโรคเอดส์ระยะขั้นต้น มีผู้หญิงติดเชื้อไปแล้วหลายราย ถ้าเธอไม่อยากดวงกุดอีกคน ก็อยู่ให้ห่างๆ”
“ฟ้า อย่าไปเชื่อมัน...”ปาล์มค้านหัวชนฝา
“.ปล่อยปาล์มเดี๋ยวนี้นะ”หญิงสาวลุกขึ้นมากระชากแขนเก่งให้หลุดจากคอเสื้อปาล์มที่มันยับยู่ยี่จนสิ้น.
“เธอ อย่ายุ่ง เป็นผู้หญิงรักนวลสงวนตัวหน่อย อย่าร่านผู้ชายให้มันมาก”
“ทำเกินไปแล้วนะ”ปาล์มตะคอกใส่หน้าเก่ง
“.เกินอะไร กูพูดผิดตรงไหนไม่ทราบ อ๋อ เข้าใจแล้วงั้นกูพูดใหม่ไอ้ปาล์ม ผู้หญิงก็ร่านผู้ชายก็เลว ฮ่า ฮ่า..”เก่งไม่ยอมปล่อยแขนที่คอเสื้อปาล์มแม้แต่น้อย แม้ปาล์มจะดิ้นเร่าให้มันหลุดจากมือมาร แต่ว่ามันเหนียวอย่างกับติดกาว..
“ผู้ชายอะไร ปากสกปรกอย่างกับตัวเองสะอาดนัก”
“นี่นังฟ้าสยอง....”เก่งหมดความอดกลั้น สองคนนี้มันมารักกันตอนไหน ทำไมเขามาเจอกันอีกทีทั้งคู่กำลังพากันเข้ามาเสพสมแล้ว
“ผู้ชายที่ไหน จะมายืนด่าผู้หญิงฉอดๆแบบนี้ เอาผ้าถุงมานุ่งดีกว่ามั้ยค่ะ”ฟ้าเองก็เก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้ว เห็นปาล์มโดนลากคอเหมือนนักโทษเธอก็ยิ่งเจ็บแทน
“แล้วผมผิดตรงไหน แร่ดแบบนี้กลัวหาผัวไม่ได้หรือไง อายุถึงยี่สิบหรือเปล่า วู่”
“ไอ้บ้า กรี๊ดดด..”ฟ้าได้ยินแสลงหูรับไม่ไหว ปาล์มอยู่กับผู้ชายแบบนี้ได้ไง.
!!เพี้ย... ฝ่ามือบาง ทั้งสั่น ทั้งโกรธ จนสะกดลมโกรธไม่อยู่
เก่งสะบัดหน้าตามเรียวนิ้วทั้งห้าบ่งการทิศทางให้หัน.
ร่างสวยวิ่งออกไปจากห้องนั้นทันที แม้จะโกรธแค่ไหน แต่ก็แอบอมยิ้มขณะวิ่งหนีออกไปด้วย..
“ฟ้า...”ปาล์มตะโกนไล่หลัง
เก่งปล่อยมือจากแขนเสื้อของปาล์ม ยกมือขยับขากรรไกรที่เกือบค้างจากฝ่ามือพิชิตมารขัดความสุขของพวกเขา.
“..........”ปาล์มไม่พูดอะไรแต่ผลักอกของ และเดินตามออกมา
“.ปุ๊บปั๊บรออยู่ในรถ..”เก่งเตือนเกรงว่าปาล์มจะตามฟ้าไปอีก
“.สอด เสือก เรื่องคนอื่นเก่งสมชื่อจริงๆ”
“แล้วไง ดีแค่ไหนแล้วที่กูไม่บอกว่ามึงเป็นเมียกู”
เก่งเดินตามปาล์มไปต้อยๆ ตอนนี้สะใจเขาเหลือเกินที่ขวางขึ้นสวรรค์คนอื่นได้..
ปุ๊บปั๊บพอเห็นน้าเดินนออกมากับพ่อ เขาก็รีบเจ้นเปิดประตูออกมา แล้ววิ่งไปหาทั้งคู่โดยมีเก่งที่เดินคล้อยหลังมาไม่ห่าง.
“น้าปาล์ม..”เด็กน้อยยิ้มสดใส ไม่รู้หรอกว่าภายในเกิดอะไรขึ้น
“.น้าปาล์มผู้หญิงคนนั้นหายไปไหนแล้ว”
“.เห็นมั้ย หลานบันทึกใส่หัวไว้หมด ว่าไปทำอะไรมา”เก่งทำเป็นสั่งสอน
“..ขึ้นรถดีกว่าครับ”
“น้าปาล์มมาทำไมที่นี่..”
“มานั่งเล่นกับเพื่อนเฉยๆ”
“บอกไปตามตรงซะสิ ว่าที่แบบนี้เขามาทำไม”
“ถ้าไม่คิดจะสร้างสรรค์ก็หยุดพูดก็ได้”
“แน่ะ กลัวความจริง ทีจะมาแล้วไม่คิด”
“ปุ๊บปั๊บ ไม่ต้องไปรู้หรอก น้าปาล์มเขาตอบไม่ได้ เอาเป็นว่าคนดีๆ เขาไม่มาที่แบบนี้หรอก นอกจากพวกขาดสติ ฮึ ฮึ”
“จริงหรือครับน้าปาล์ม”
“.........”ปาล์มอ้ำอึ้ง
เก่งแม้จะเจอตบจนแก้มเป็นปื้นเขียว แต่เขาก็ไม่สนใจอะไร ยังคงทำหน้าที่พลขับที่ดีพาทั้งคู่กลับบ้านอย่างอุ่นใจ ทำไมวันนี้เขาอารมณ์ดีเป็นพิเศษก็ไม่รู้ เพราะหันไปมองปาล์มทีไร ใบหน้าสองนิ้วนั้นก็หดลงเรื่อยๆ ยิ่งเจอเด็กขี้สงสัยอย่างปุ๊บปั๊บถามรุกหนัก ปาล์มก็ยิ่งอึดอัดใจยิ่ง อดสมน้ำหน้าซักร้อยครั้งไม่ได้..
-ขอบคุณทุกคนที่มาอ่าน-
-
:z13:มาต่อแล้ว
หึงเค้าแล้วล่ะสิไอ้เก่ง
คุณปุ๊บปั๊บ :กอด1:
+1ค่ะพี่
-
:m20: :m20:
-
อ่านมาทั้งเรื่อง ยังคืดว่าหนึ่งคือพระเอกค่า~~~~ :o8:
เบื่อเก่งโว้ยยยย :เฮ้อ:
เอาไอเก่งออกปาย :call:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2: :3123: :L1: :pig4:
-
หุหุ โถๆๆโดนเลย ยังติดตามอยู่นะครับ
-
น้ำจิ้มมาแบบนี้ แปลว่าเก่งก็ต้องเริ่มรักปาล์มแล้วแน่ๆ หุหุ
-
เก่งปากร้ายนะเนี่ย :z1:
-
น้ำจิ้มนี่ไม่ต่อกับตอนเก่าใช่มั้ยคะ
เพราะอ่านแล้วมันงงอยู่ เหมือนมันข้ามมาอ่ะคะ
แต่ยังน่าอ่านเหมือนเดิม
จะรอต่อไปจ้า
-
มาต่เร็วๆนะ..คิดถึงคุณปุ๊บปั๊บ..
-
:m20: :m20: :m20:
มา แว้วว รอ นาน มาก
:กอด1: :กอด1: :o8:
-
:mc4: :mc4: o13
-
-วันหยุด หยุด เลยแวะมาชะเง้อดู-
:mc4: :mc4: o13
:pig4:ขอบคุณไว้ก่อน
:m20: :m20: :m20:
มา แว้วว รอ นาน มาก
:กอด1: :กอด1: :o8:
-นานจริงๆ ภารกิจลับเพิ่งจบ แต่ยังไม่จบดี อิอิ
มาต่เร็วๆนะ..คิดถึงคุณปุ๊บปั๊บ..
-เดี๋ยวคุณปุ๊บจะโตแล้ว เจ้าชู้กว่าพ่ออีก คิคิ คูณ 100 ไปเลย
น้ำจิ้มนี่ไม่ต่อกับตอนเก่าใช่มั้ยคะ
เพราะอ่านแล้วมันงงอยู่ เหมือนมันข้ามมาอ่ะคะ
แต่ยังน่าอ่านเหมือนเดิม
จะรอต่อไปจ้า
-ตออยู่นะ เพียงแต่ออาจโดดข้ามนิดๆ
เก่งปากร้ายนะเนี่ย :z1:
-ชักเริ่มปากจัด
น้ำจิ้มมาแบบนี้ แปลว่าเก่งก็ต้องเริ่มรักปาล์มแล้วแน่ๆ หุหุ
-สงสัย สงสัยจัง
หุหุ โถๆๆโดนเลย ยังติดตามอยู่นะครับ
-ขอบคุณที่ติดตามครับ อิอิ
:L2: :3123: :L1: :pig4:
:pig4:เช่นกันครับ
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณเช่นกัน
อ่านมาทั้งเรื่อง ยังคืดว่าหนึ่งคือพระเอกค่า~~~~ :o8:
เบื่อเก่งโว้ยยยย :เฮ้อ:
เอาไอเก่งออกปาย :call:
-จัดให้อีก ยังไม่จบ พระ-นาย เรื่องนี้คงเป็นรักทรหด อิอิ
-ขอบคุณที่แวะมาสะกิดสะเกากัน ยังจบเรื่องลับๆแล้วจะมาต่อให้นะครับ
แต่อาจจะเรื่อยๆ เพราะยังเขียนอะไรไม่ค่อยออกนัก เหมือนวิญญาญนักเขียน
ออกจากร่างไปแล้ว จึงต้องค่อยๆคิด
ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ :กอด1:
-
มารอ โอ๊สต์!
-
เดาทางไม่ออกเลยว่าจะมาลงเอยกันไๆด้ยังไง เหอๆ ^^"
มารอดูว่าปาล์มจะปราบพยศนายเก่งต่อยังไงดีกว่า มาต่อไวๆนะคัรบ
-
:mc4: :mc4:-ขอบคุณที่แวะเวียนมาดู-
ตอนนี้พอจะได้เริ่มเขียนต่อบ้างแล้วครับ
:z13:
เก่งยิ้มกวนส้น พลางหักคอก้มลงเหลือบแลคนน่ารักที่กำลังนั่งสวมรองเท้า เพื่อไปเรียนตามหน้าที่ มันสะใจถึงใจเขาจริงๆที่ทำให้ปาล์มหงอยลงไปถนัดตาได้ ตั้งแต่เมื่อคืนนี้ สีหน้าไร้ความสุขปนเศร้า มันก็ถูกวาดประทับทาบลงบนใบหน้าเรียวใสจนแงะไม่ออกยันเช้าของวันใหม่มาที่เยี่ยมเยือน แต่เก่งกลับระริกระรี้ สดชื่นสดใสยิ่งกว่า การเฉลิมฉลองเทศกาลสุดพิเศษปีใหม่หรือวันสงกรานต์.
“ว่าไงลูกเต่าน้อย เย็นนี้กูจะไปรับที่เดิม เวลาเดิม ถ้ามึงยังดื้อเพ่ง คิดจะเข้าม่านรูด หวังรูดเสาเนื้อเล่นกับแม่นางฟ้ามหาภัยนั่นอีก กูจะเสียบมึงคาม่านรูดเอง เข้าใจ๊ หัดทำตัวดีๆให้สมกับที่เป็นเมียกูหน่อย ถ้ากูรู้ว่ามึงกับนางฟ้าครึ้ม จึ๊กๆ......”
เก่งยกนิ้วซ้ายทำเป็นวงกลม เอานิ้วชี้สอดเข้าไปกลางวง ทำท่าผลุบเข้าผลุบออก แทนการพูดหยาบทุกคำ..
“เมื่อไหร่ เมื่อนั้นแหละกูจะนับมันเป็นเมียกูอีกคน เข้าใจมั้ย น้องปาล์ม..”เก่งลูบหลังไม่พอยังโอบกอดคออีกที
“...ไปไกลเลยนะ...”ปาล์มไล่จนคอเป็นเอน
“.ผิดคนแล้ว จะว่าไป มึงนี่มันก็น่าจิ้มแก้คันเหมือนกันว่ะ ผิวก็ขาว นวลเนียน หน้าก็เรียวกลมได้รูปอย่างกับผู้หญิง แหม่คิดๆแล้วเสียวไส้ไม่น้อย มีโอกาสเมื่อไหร่ กูจะจู่โจมมึงแบบเล่นตัวไม่ได้แน่”
“วันนี้มีกิจกรรมไม่ต้องไปรับ เลิกค่ำ...”
“มึงไม่ต้องรีบร้อนปลิ้นปล่อนกับกูหรอก กูโทรเช็คเรียบร้อยแล้ว กูมีสายในมหาลัย เอาไว้ตรวจตราความประพฤติ ควบคุมการกระทำที่ออกนอกลู่นอกทางของมึง อ้อ อีกอย่าง เย็นนี้คุณปุ๊บปั๊บเขาจะไปบ้านเพื่อนที่ชื่ออะไรนะ ชื่อชินมั้งถ้าจำไม่ผิด อย่าทำให้กูอารมณ์เสียมึงเข้าใจดีใช่มั้ยว่ากูโมโห แล้วอะไรมันจะเกิด”
“นิสัย ทำแต่ละอย่างเอาส่วนไหนคิด หัวแม่เท้าทั้งสองหรือเปล่า..”
“อย่าจี้ต่อมมืด สะกิดฝ่ามือเพชรฆาตกูนัก ไม่งั้น เดี๋ยวหน้ามึงจะไม่สวย”
“ไปเร็ว เดี๋ยวเข้าเรียนสาย กูไม่เป็นไรหรอก เข้ากี่โมงก็ได้ แต่คุณปุ๊บปั๊บคงไปนั่งรอที่รถแล้ว เด็กอะไรน่ารักขึ้นทุกวันลูกใครหนอ พ่อช่างปั้น ลูกใครกันช่างหน้าภูมิใจ น่ารักแบบนี้ปั้นอีกซักคนเพิ่มท่าจะเวิร์ค..”
“เฮ้อ ยกหางตัวเองก็เป็น ไม่ยักกะรู้ว่ายอมรับปุ๊บปั๊บตั้งแต่เมื่อไหร่ ทีเมื่อก่อนด่าว่าสารพัดสารเพ”
“นี่ คนมันอยู่ในอารมณ์โกรธ ปากมันก็ย่อมพาไปซิวะ”เก่งเอานิ้วจิ้มจี้หัวปาล์ม
“มนุษย์อึเหม็นก็อย่างนี้แหละ พอเห็นอะไรดีๆ ก็รีบยกเป็นเครดิตตัวเอง อะไรเหี้ยๆก็ยัดเยียดให้ชาวบ้าน ถามจริงๆเถอะ ถ้าปุ๊บปั๊บไม่น่ารัก ไม่ฉลาดจะยอมรับเขามั้ย..”
“.....”เก่งอึ้งกับคำถามไปพัก
“ไม่รู้ว่ะกูรู้แต่ว่า มันมีเชื้อกู แหม่อายุแค่นี้ มาบอกกูว่ามีแฟนแล้ว ไวไฟแต่เด็กแต่เล็ก แต่ว่าไงแฟนกลับเป็นไอ้เด็กชื่อชินคนนั้นวะ ฮ่า ฮ่า.. เด็กหนาเด็กช่างไม่รู้จักไร้เดียงสาใสจริงๆ...”
“อ่ะ..จริงเหรอ”
“นี่มึงยังไม่รู้เหรอ”
“หึ...”ปาล์มสายหัว
“งั้นก็แสดงว่ากูคือคนสำคัญของเขา น้าผู้แสนดียังไม่รู้เรื่องนี้เลย กูชนะ โว้ยไอ้ปาล์ม”
“ปุ๊บปั๊บอาจจะพูดเล่นๆ หรือคะนองปากไปก็ได้ แบบว่าไม่ได้ตั้งใจอ่ะ เข้าใจไหม”
“..คิดไปได้ว่าตัวเองคือคนสำคัญ แหวะ เขาเคยเรียกพ่อซักคำหรือเปล่าเถอะ”ปาล์มค่อนแคะใจ
ปาล์มลุกขึ้น เดินดิ่งหนีไปหลายช่วงตัว..
“วันนี้คุณปุ๊บปั๊บจะไปเล่นบ้านน้องชินนะครับ”เมื่อทั้งคู่นั่งรถได้เด็กน้อยก็เริ่มรายงานด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ความสุขวิ่งวนรอบใบหน้าบริสุทธิ์
“ค้าบ ไปกี่โมงดีล่ะ”
“เลิกเรียนก็ไปเลยครับ นี่เป็นเบอร์ของพ่อน้องชิน..”
ช๊อตโน๊ตสั้นๆ เขียนเบอร์โทรศัพท์แนบชื่อผู้ฝาก ถูกยื่นไปยังตรงหน้าของปาล์ม.
“.ไปทำไมละครับ..”
“ก็น้องชินเป็นเพื่อนกัน...”
“เอ้า เมื่อวานยังบอกกับพ่อว่าเป็นแฟน...”
“ห๊า.......”ปาล์มร้องจ๊าก
“.ฮิฮิ ไม่ใช่ซักหน่อย ปุ๊บปั๊บแค่หยอกเล่นเฉยๆ”
“มีงี้ด้วย...”เก่งยิ้มกว้าง
“.เอาเป็นว่าเย็นนี้ น้าปาล์มต้องพาไปให้ได้นะครับ”
“ได้ซิ....”
“ทีงี้รีบตอบว่าได้ ทีกูบอก กลับตอบไม่ว่าง เล่นสองมาตรฐานเหรอ”เก่งยียวน
“หุบปากเถอะน่า ไม่เมื่อยบ้างหรือไง สั่งจนหูแฉะ”
“ทำมาเป็นสั่งกู เดี๋ยวเหอะ ถ้าลูกไม่อยู่นะ จะงัดข้อให้ดู”
“หือ....”ปาล์มได้ยินคำว่าลูก เขาถึงกับหูเต้นหูผึ่ง แต่อีกคนกลับลอยหน้าลอยชาย เชิดคอขับรถออกไปจากบ้านโดยไม่หันมาต่อปากต่อคำกับเขาอีก..
“เฮ้ ไงบ้างปาล์มเมื่อวานนี้อมพระรอดหรือไงวะ ไม่มีส่วนไหนพิกลพิการซักนิด ยังครบสามสิบสองประการ ท่าทางไอ้หมอนั่นเอาเรื่องเหมือนกันนะ”สาวน่ารักแอบซุ่มจนแน่ใจว่าคนขับจะไม่วกกลับมา จึงโผล่หน้าเย้ยยัน เพื่อนหนุ่มเป็นที่ขบขัน
“..แฮ่....”ปาล์มแยกเขี้ยวใส่
“.เฮ้ย เล่นๆน่า ดีใจด้วยที่ได้เจอหน้าเช้านี้”
“.แผนเธอ เข้าล็อค เล่นเอาเครียดเลย นอนไม่หลับเกือบทั้งคืน”
“ดีใจหรือว่าเครียด...”
“เป็นอย่างที่พี่หนึ่งคาดไม่ผิด..”ปาล์มเปรยคำพูดออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย
“พฤติกรรมส่อเค้า ชัดเจน แจ่มแจ้ง แดงแจ๋ ปฏิเสธไม่ได้เลยล่ะต้นปาล์มเอ๋ย”
“คงไม่ใช่หรอกมั้ง มันก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร”
“เพราะ หึง เลยหลุดความรู้สึกลึกๆออกมาซิไม่ว่า”
“ฟ้าโทรไปฟ้องพี่หนึ่ง เมื่อคืน เขาขำใหญ่ แบบนี้น้องชายตัวดีของเขาคงกำลังรวนเร เพราะใกล้ชิดเมียจำเป็น”
“พูดบ้าๆนะฟ้า ได้ยินคำนี้แล้ว บรื๋อออ ขนลุกขนพอง สยดสยอง ทุกวันนี้ต่างคนต่างนอนเว้ยไม่เกี่ยวกัน”
“นอนนาบอกกันใครเขาจะไปรู้ก็ในเมื่อห้องนี่ มันมีแค่ สองต่อสอง ถูไถไหลลื่นกันไปมา มันก็อาจเกิดอาการสป๊าค เครื่องติดไฟขึ้นมาได้..”ฟ้าอมยิ้มกับสิ่งที่คิด
“มันเป็นไปไม่ได้หรอกน่า..”
“พี่หนึ่งเขาภาวนาอยู่”
“ทำไมพี่หนึ่งเห็นดีเห็นงามด้วยนะ ส่งเสริมกันไปถึงไหน”
“เพราะพี่หนึ่งรักน้องชายเขานะซิ....”
“ปาล์ม ฟ้าถามจริงๆเถอะ ไม่ดีหรือไงมีคนรัก พี่เก่งก็ดูจะเริ่มเขวกับความรู้สึกตัวเอง ใครจะไปรู้เวลาที่ปาล์มหลับ พี่เก่งอาจมานั่งจ้อง นอนจ้องดูอยู่ก็ได้ ถ้ามันยังไม่เคลียร์ดีนัก ฟ้าว่า เอาให้จะจะ ให้เห็นตับไตไส้พุงพี่เก่งแบบเน้นๆ เนื้อ กันไปเลยก็ได้ พี่หนึ่งมีแผนตั้งรอแล้ว อยู่ที่ปาล์มอยากทดลองเล่นกับหัวใจใครบางคนหรือเปล่านี่ซิสำคัญ”
“...ว่าแต่ ปาล์มอยากจะให้มันเกิดขึ้นหรือเปล่าล่ะ?”ฟ้าเม้มปากอย่างอยากรู้.
“รู้ไปเพื่ออะไร เครียดนะ...”
“เครียดเพราะ....”
“..อย่ารู้ดีกว่าน่า ปาล์มรู้แต่ว่าไม่อยากให้เกิด..”
“อ้าวเป็นงั้นไป อุตส่าห์ดีใจกับพี่หนึ่ง หรือว่าในใจของปาล์มมีใครซุกซ่อนอยู่....”
“อรุณสวัสดิ์น้องฟ้า น้องปาล์ม...”ชายหนุ่มร่างสันทัด ผิวขาวเหลือง ตาตี๋ ปรากฎร่างขึ้นพร้อมแจกยิ้มชุดใหญ่ สองขาก้าวมาหยุดตรงหน้า รุ่นน้องทั้งคู่ โดยเฉพาะสายตาหวานๆ เขากำลังส่งให้กับคนที่กำลังทำหน้าปวดหัวหนัก ราวกับเพิ่งไปมีเรื่องกับใครมา แต่ว่าเขาก็ชินกับภาพนี้ก็ว่าได้ แล้วอีกหน่อยปาล์มจะสลัดความเศร้าทิ้ง แต่งแต้มไว้เพียงรอยยิ้มใสๆ สมกับใบหน้า ที่เขาแอบชอบ
“พี่โป้ง มาพอดี ปาล์มกำลังเครียดอยู่ พี่รหัสปลอบน้องหน่อยซิค่ะ”ฟ้าเชิญชวน
ชายหนุ่มชะงักยิ้มลงซักครู่ พลางหันไปสบตาคู่นั้น..
“ใช่เหรอฟ้า ท่าทางไม่ใช่นะ”สายตาปาล์มไม่ได้ฟ้องอะไรเขาเลย
“ฟ้าไปก่อนแล้วกันนะ เช้าๆแบบนี้ไปหาอะไรดื่มแก้เลี่ยน อิจฉาคนตกหลุมรัก บายค่ะพี่โป้ง”
หนุ่มรุ่นพี่หันไปยิ้มรับปาล์มที่กำลังลุกยืนอมยิ้มกับสิ่งที่ฟ้าพูด..
“.มีอะไรไม่สบายใจหือเปล่าปาล์ม”
“ฟ้าก็พูดไปเรื่อยเปื่อย ตามประสาคนที่ถูกเจาะปากมาให้พูด”
“นั่นซิ พี่ว่าปาล์มก็ดูสดใส ซาบซ่านเหมือนทุกวัน..”
“..เหมือนไม่ได้นอนเมื่อคืน”โป้งเอามือแตะที่หัว หน้าผาก และที่แก้ม เพื่อสัมผัสดูอุณหภูมิรัก
“ทะเลาะกับคนบ้านิดหน่อยก็เลย ได้นอนนิดเดียว”
“.พี่เป็นห่วงนะ...”
“ขอบคุณครับพี่ ใครๆก็ว่าพี่โป้งห่วงใยไปทุกคน ท่าทางจะจริง”ปาล์มอมยิ้มแก้มตุ่ย
“.มันไม่เหมือนกัน ห่วงแบบเพื่อน แบบน้อง.......”
“.......หรือว่าคนรักละครับ...”ปาล์มชิงดักประโยคสำคัญ
“รู้แล้วนี่ ก็ดีพี่จะได้ไม่ต้องเสียเวลาอธิบาย คำยากๆคำนี้”
“แล้วแจกครบหมดทุกคนหรือยังละครับ..”
“ถึงพี่จะวิ่งห่วงคนอื่นไปทั่ว แต่คนที่พี่ห่วงที่สุดก็คือปาล์ม แต่เสียดาย ถ้าปาล์มไม่มีเจ้าของ พี่คงเป็นเบอร์หนึ่ง เบอร์แรกในหัวใจ ว่าป่ะ”
“.ไม่ดีกว่า ผมปาล์มขี้เกียจ หาเหาใส่หัว อิอิ”ปาล์มหัวเราะคลายเครียด เขาคิดว่าที่พี่รหัสหยอกมาทั้งหมด มันเป็นการช่วยผ่อนคลายเรื่องในสมองให้เบาลง
จะว่าไปตอนนี้เมื่อรู้ว่าเก่งเกิด คล้ายๆหึงหวง เขาก็ชักเริ่มเครียด เครียดเพราะไม่อยากให้มันเกิด วาจาที่แทะโลมไม่หยุด แถมเมื่อคืนยังมานอนซบหลัง ลูบไล้แขน จนตัวเองต้องสะดุ้งตื่น ฟื้นได้ยินเสียงหายใจแรง ว่าไปก็อดขำไม่ได้ที่ลุกขึ้นมาไล่เก่ง ให้ไปสนามหลวงช่วงตี 2-3 หลังจากนั้นชักเริ่มสั่นผวากับการถูกเนื้อต้องตัวกับเก่งตลอด จนต้องเตือนให้ตัวเองระวังมากขึ้น..
“ไป วันนี้หาเพื่อนๆพี่ดีกว่า...”
“พี่โป้ง เย็นนี้ปาล์มคงอยู่ถึงค่ำไม่ได้ อย่างที่บอกเมื่อวาน”
“อ้าว ทำไมล่ะ พี่อุตส่าห์เลือกหน้าที่ให้ปาล์มทำได้แล้ว... ไปไหน?”
“ต้องพาหลานไป บ้านเพื่อนเขา ไม่ไปก็ไม่ได้ เดี๋ยวงอแง เหวี่ยงแขนเหวี่ยงขา พ่อกับแม่จะว่าได้”
“..อ่ะ ตามใจพี่จะยอมโดนเพื่อนๆหักคอเองก็ได้ ว่าแต่พี่ไปด้วยได้มั้ย”
“เอ๊ะ ก็ไหนว่า.....”
“ก็ปาล์มไม่อยู่นี่ พี่ก็อยากเตร่มั่งเหมือนกัน เอาน่าเพื่อนๆพี่คุยกันได้...”
“สรุปว่าพี่จะไปให้ได้เหรอครับ...”
“แน่อยู่แล้ว”โป้งพยักหน้ารับอย่างหนักแน่น
“..ก็ดีครับไปหลายๆคนสนุกดี จะได้แนะนำให้รู้จักหลานด้วย”
“แล้วไม่แนะนำพี่กับอีกคนเหรอ........”โป้งยักคิ้ว
“ถ้าอยากรู้จัก ปาล์มก็ไม่ห้าม ว่าแต่ระวังโดนเขากัดหน่อยแล้วกัน”
“ฮ่า ฮ่า ถ้ามันรู้ว่าปาล์มคิดแบบนี้มันจะว่าไง”
“เขาไม่สำนึกหรอก หน้าหนาที่หนึ่ง”
“..เอาเป็นว่าเพื่อความสะดวกของปาล์ม พี่จะทำอย่างที่ปาล์มต้องการก็พอ”
“ขอบคุณครับ.....”
เสียงหัวใจที่เต้นตึ๊กตั๊ก ดังอยู่ขนาบข้างกายของปาล์ม แต่จะทำอย่างไรดี เมื่อเขาสัมผัสได้ว่า ผู้ชายที่นอนในห้องด้วยกันทุกคืนกำลังพลั้งเผลอ วางหัวใจไว้ที่ตัวเขา แต่อีกใจหนึ่งก็ยังฟันธงไม่ได้ ว่ามันจริงหรือหลอก มันใช่หรือว่าปาล์มจะคิดไปเอง หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์รักแท้ เขาจะทำอย่างไร ถ้าเกิดว่าเก่งโอนเอนหัวใจมายังที่อกเขาจริงๆ
คุณปุ๊บปั๊บ จ้องตาแป๋วไปยังพ่อที่กำลังตะเบ็งเสียงใส่โทรศัพท์ อย่างขัดเคืองหู เขายื่นหน้าเอียงหูเข้าไปใกล้ด้วยความอยากรู้ที่ล้นทะลักใจของเด็กอย่างเขา ยิ่งเห็นสีหน้าฟ้าพิโรธ ก็ยิ่งยิ้มไม่ออก..
เมื่อเก่งวางหู เสียงแจ้วๆก็ดังขึ้นทัก..
“น้าปาล์มไม่ไปหรือครับ..”เด็กน้อยสีหน้าหม่นลง
“ใช่เขาไม่ไป.......”เก่งถอนหายใจเสียงดัง
“..ทำไมละครับ ขอปุ๊บปั๊บคุยหน่อยไม่ได้เหรอ..”หนูน้อยอ้อนวอน
“เขาไม่ไปกับเรา แต่เขาไปกับคนอื่น เขาโทรมาขอเบอร์พ่อน้องชิน...”
“ไชโย แบบนั้นก็ดีนะซิครับ นึกว่าอะไร แล้วโกรธน้าปาล์มทำไม ปุ๊บปั๊บงงอ่ะ”เด็กน่ารักกลอกกลิ้งลูกตาไปมาเสมือนคิดหนัก เกินที่ไอคิวเล็กๆของเขาจะทำความเข้าใจได้
“ก็มัน เออออ.. มันน.....”นั่นนะซิเขาเรียกว่าอะไร ทำไมสมองเขามันสะกดไม่ถูก
“ แล้วน้าปาล์มไปกับใครครับ...”
“ไม่รู้....”เก่งตะเบ็งเสียงดังพอสมควร
“อ้าว เถียงกันตั้งนาน ยังไม่รู้อีกเหรอ ปุ๊บปั๊บไม่ปลื้ม....”
“ไม่อยากจำชื่อแม่ง ชื่อห่วยๆ.....”
“ปุ๊บปั๊บไม่ชอบคนพูดไม่เพราะ ด่าคนอื่นเป็นไฟแล๊ป แปล๊บๆ ปุ๊บปั๊บปิดหูดีกว่า ไม่อยากให้คำไม่สุภาพวิ่งเข้ารูหูสะอาดๆของเด็ก ภาพลักษณ์ไหนที่ไม่ดี ปู่กับย่าไม่ให้ทำเป็นเยี่ยงย่าง.......”ว่าจบเขาก็ยกมือทั้งสองข้างปิดหู
เก่งทั้งสะอึกทั้งขำ เดี๋ยวนี้ไอ่เด็กน่ารักคนนี้เก่งกล้า เก่งกาจ ด่าเขาได้ขนาดนนี้แล้วเหรอ แบบนี้ตัวอย่างนั่นมันก็อยู่ข้างๆเขานี่แหละ..
“ขอโทษก็ได้.....”เก่งยกเขย่าหัวลูกชายด้วยความเอ็นดู ยิ่งอยู่ใกล้ ก็ยิ่งรัก บางครั้งก็อดพลั้งปากเรียกตัวเองแทนว่าพ่อไม่ได้ พี่ชายก็หลงหลานหัวปักหัวปำ แต่ก็ไม่ยักกะมีเมีย เฮ้ยเขาก็ไม่เข้าใจพี่ชายตัวเองเหมือนกัน
“ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าท้วงแล้วจะไม่ฟัง เฮ้อ”
“.พ่อ เอ้ย ไม่ใช่ เราอย่าเอานิสัยแบบน้าเขานะรู้มั้ย ไม่งั้นจะจับตีก้น”
“ปุ๊บปั๊บยังไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย โกรธน้าปาล์ม แต่จะลงที่เขา เป็นอย่างที่น้าปาล์มว่าจริงๆด้วย”
“ไหนเขาว่าอะไร.....”
“น้าปาล์มบอกว่า เห็นแก่ตัว นิสัยแย่ๆ อีกเยอะเลยครับ จับปากกามาจดไว้ไม่ทัน เพราะปุ๊บปั๊บสะกดไม่ได้..”
“..โห กัดข้างหลังเหรอ...”
“ไม่รู้ซิคับ...”
“เดี๋ยวจะจับมาตีให้หลังลาย ดีมั้ยครับ”เก่งแกล้งถาม
“.ทำใครหรือครับ”
“อ่ะ เรายังพูดเรื่องเดียวกันหรือเปล่านี่”
“.อ๋อ ว่าน้าปาล์ม เดี๋ยวจะบอกหนึ่ง..”
“ทำไมเรียกอย่างนั้น...........”
“อ๋อ ปุ๊บ ปั๊บ เรียกผิด คือ คือ วัน คิดถึงวันนั้นแล้วอดตกใจนิดๆ ปุ๊บปั๊บ เห็น เอ่อ เห็น น้าปาล์มกับ หนึ่ง จุ๊บๆแก้มกันด้วย....”ไม่พูดเปล่าลูกชายตัวดียังยกตัวอย่างขึ้นมาทำให้ดูโดยการลุกไปจูบแก้มพ่อ(ที่ไม่รู้)แถมอีก.
หนูน้อยแก้มแดงอายแทนน้าตัวเอง..
“.ห๊า... อะไรน่ะ.....”เก่งหัวใจเต้นโครมครามชุดใหญ่ หูผึ่ง ควันปลิวลอยละล่อง
“..จริงเหรอ.?”เก่งคาดคั้นกับลูก
“จริงซิจะโกหกทำไม น่ารักดี ปุ๊บปั๊บจะไปทำกับน้องชิน. อิอิ...”เด็กน้อยเอามือทั้งสองปิดปากหัวเราะอย่างถูกอกถูกใจชนิดยั้งไม่รู้ เมื่อเห็นผู้ใหญ่โกรธทะลุเพดานก็ยิ่งชอบใจ..
“..ไอ้ปาล์ม มึง มึงต้องเจอกูแน่คืนนี้...”
หัวใจที่เดือดปุดๆ แทบไม่เกรงใจสายตาใคร มันส่ออารมณ์ของคนๆนั้นได้เป็นอย่างดี
“..พี่หนึ่ง ปาล์ม มันต้องมีอะไรกันแน่....”เก่งขมวดคิ้วสมองทำงานหนักทันที ขณะสายตาก็ขับรถตรงไปยังที่นัดหมายกับพ่อน้องชินเอาไว้ ...
-
ท่าทางน้องปาล์มจะงานเข้า :z1:
-
ปุ๊ปปั๊ปหางานมาให้!!!
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ดีใจ ดีใจ ดีใจจจจจจจจจจจจ
ที่ได้อ่านตอนใหม่
จะติดตามต่อไปนะครับ
-
อิคุณเก่ง หึง โดยไม่รู้ตัว :m20: :m20:
-
จัดไปหนูปาล์ม ความสัมพันธ์ยังคง"งง"อยู่ตอนนี้แต่อ่านไปเรื่อยๆคงจะเข้าใจ 55+
-
รีบมาต่อนะครับ
รออยู่นานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:call: :call:
-
:laugh:
ดีใจที่ได้อ่านต่อ
-
ปาล์มนี่ยังไง รู้ว่าเขามาจีบก็ยังไปเล่นกับเขาอีก
เฮ้อ เป็นแบบนี้ไม่ปลื้มนะเนี่ย
-
ปุ๊บปั๊บสุดยอดๆๆๆๆๆ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
:m20: :m20: o13
-
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
ปุ๊บปั๊บหนูหางานให้น้าปาล์มแล้วนะคะลูก :laugh:
บวกค่ะ :L2:
-
รอตอนต่อไป :bye2: :bye2: :bye2:
-
มารอด้วยคน ^^
-
:oo1:
-
นานแล้ว มาได้แล้ว..
-
-ดีใจที่มีคนรออ่าน-
พอดีกำลังเคลียร์ๆเรื่องหนังสือ ก็เลยช้า เล่นๆบ้างอะไรบ้าง+55
เลยยังไม่ไปไหนซักที พอถึงวันหยุดก็ไม่ว่างมาต่อนิยายให้
รอนิดนึงครับ ทุกคนได้อ่านจนจบแน่นอนครับ
-อีกข้อนึง
ตอนนี้กำลังงัดนิยายที่แต่งครั้งแรกในชีวิต เคยโพสน์จบมาแล้ว มารีโพสน์ใหม่ เป็นแนวเด็กๆนักเรียน
((((((((บางคนอาจเคยอ่านไปแล้ว)))))))))))
แต่กลับมาอีกครั้ง ไฉไลกว่าเดิมแน่นอน เพราะปรับปรุงคิดว่าราว 50 %
แต่ยังไม่กำหนดวันที่แน่นอนว่าจะลงวันไหน อิอิ อาจจะเป็นเดือน ว่าไป...
-ส่วนเรื่องน้องปาล์ม อิอิ หากใครติดตามจนจบ อาจจะตะลึงงึงงันพาลมาด่าคนเขียนตอนจบ
ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ (แล้วจะเข้าใจ คำว่าปล้นรักเจ้าวายร้าย) แบบว่าเก็ทไอเดียได้เมื่อไม่กี่วันมานี้นี่เอง
-ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่าน นะครับ
:L2: :pig4:
-
รอเธอเสมอ :L2:
-
ตอนจบของหนูปาล์มมันต้องทำให้อึ้งแน่ๆ ="=
เรื่องที่จะทำใหม่ใช่เรื่องหนูวินหรือเปล่าอ่ะพี่ ><
-
เข้ามาติดตามอ่านต่อ สนุกไม่มีเปลี่ยนจริงๆครับพี่วินเนอร์
-
รอเธอเสมอ :L2:
:o8:ดีใจที่มีคนรอครับ :pig4:
ตอนจบของหนูปาล์มมันต้องทำให้อึ้งแน่ๆ ="=
เรื่องที่จะทำใหม่ใช่เรื่องหนูวินหรือเปล่าอ่ะพี่ ><
* :sad4:อึ้งหรือเปล่าไม่รู้อ่ะดิ แต่ที่แน่เป็นอย่างนี้ได้ไง+55 ว่าไป...อิอิ
*..เรื่องที่กำลังรีมิกซ์อยู่ ถูกต้องแล้วครับ พระเอกก็ชื่อเก่งเหมือนกัน อิอิ
*..แต่เนื้อเรื่องอัดมาใหม่ โฉมใหม่ แม้แต่บุคลิกของแต่ละคนก็ปรับเปลี่ยนกว่าเดิม โดยเฉพาะตัวเอกของเรื่อง
*..แล้วจะมีตัวละครลุกขึ้นมาสร้างสีสันอีกหลายคน คือตั้งใจจะให้เป็นแนวเด็กนักเรียนเต็มสูบครบเซ็ทกว่าเดิม
*..อาจจะได้โพสน์สลับไปสลับมาระหว่างสองเรื่องนี้ พร้อมกัน...
เข้ามาติดตามอ่านต่อ สนุกไม่มีเปลี่ยนจริงๆครับพี่วินเนอร์
-ขอบคุณที่ยังติดตามครับ แล้วเจอกันใหม่นะ
:pig4:
-
งั้นมาต่อแถวรอเลยละกัน^^
-
ตามมาอ่านทันจนได้ สนุกดีเรื่องนี้ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
**ประกาศอีกนิด ล๊อคอิน rebitmoon หาที่อยู่ในการจัดส่งหนังสือเรื่องคุณพ่อไม่เจอ ถ้าวันใดวันหนึ่งมาเจอช่วยติดต่อกลับด้วยนะครับ เหลือคนเดียวจริงๆที่ติดต่อไม่ได้**
งั้นมาต่อแถวรอเลยละกัน^^
**อิอิ หวังว่าจะมีคนอยากอ่านอีกนะ อิอิ
ตามมาอ่านทันจนได้ สนุกดีเรื่องนี้ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ
**ขอบคุณที่มาให้กำลังใจครับ
:z13:(ตอนนี้จะได้เห็นพี่ปุ๊บปั๊บมากขึ้น)
สองเด็กวัยสามขวบกว่า ยืนยิ้มสดใสโบกมือส่งผู้ใหญ่ทั้งสามกลับบ้านใครมัน หลังการพบปะสังสรรค์เล็กๆกับครอบครัวน้องชิน นานร่วมสองชั่วโมงกว่า ถือเป็นการเปิดหน้าต่างสร้างความสัมพันธ์ ที่หลายคนได้วงโคจรมาพบกัน งานนี้ทำให้โป้ง พี่รหัสของปาล์มได้เข้ามามีส่วนสานรักไปในตัว ท่ามกลางสายตาอสูรเขียวปั๊ด ที่คอยชำเลืองสอดส่าย แต่มันก็ไม่ได้รับความเหลียวแล แม้แต่หางตาจากคนที่เขาเกิดความหึงหวงโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวซักนิด
เก่งยังจ้องเขม็งเมื่อเห็นปาล์มกำลังสั่งลาโป้ง เหมือนอาลัยนักอาลัยหนา ถึงจะรู้สึกไม่พอใจแต่เขาก็พยายามซ่อนมันไว้ไม่ให้ แสดงออกจนเกินขอบเขต บางครั้งเขายังไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรลงไป
“พ่อครับอาบน้ำ น้องชินจะได้เข้านอน”
“อาบน้ำแล้วเล่อ”ปุ๊บปั๊บถาม นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้ค้างบ้านคนอื่น แบบไม่มีคนในบ้านมาเกี่ยวข้อง
“ใช่ ชินต้องอาบน้ำกับพ่อทุกวัน ปุ๊บปั๊บอาบด้วยกันสิ”
ปุ๊บปั๊บยิ้มเขิน ก็เขาไม่เคยให้ใครเห็นช้างน้อยของเขาตั้งแต่สองขวบแล้ว
“หรือว่าปุ๊บปั๊บไม่เคยอาบน้ำกับใคร”ราเชนถาม
“..ได้ครับ”
“เอ๋ เอ่อ อือ.....”
ปุ๊บปั๊บยืนงงเมื่อเห็นพ่อน้องชินแก้ผ้าจะอาบน้ำกับลูกชาย อีกทั้งน้องชินก็ถอดกางเกงเหลือแต่ตัวเปล่าๆ เหลือเพียงเขาคนเดียวที่ยังสวมกางเกงลายการ์ตูนโดราเอม่อนหน้าถอดสีชั่วขณะ
“ปุ๊บปั๊บถอดกางเกงซิ ไม่ต้องอายนะ ชินอาบกับพ่อแบบนี้ทุกวัน”
“ใช่ครับ ผู้ชายเขาไม่อายหรอกนะครับ”ราเชนคิดว่าเด็กน้อยคงเขินเหมือนกัน
!!พรวดดด
คำพ่อของน้องชินพูดจบ ปุ๊บปั๊บก็ถอดกางเกงลงไปกองกับพื้นโดยไม่ต้องย้ำอีกรอบ
“ปุ๊บปั๊บ ไม่เคยอาบน้ำกับพ่อเหรอ”ราเชนถาม
“ปุ๊บปั๊บไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ครับ”ปุ๊บปั๊บตอบแบบว่องไว พลางยิ้มเหมือนเป็นเพียงคำตอบธรรมดาประโยคหนึ่ง
“..ปุ๊บปั๊บ มีแต่น้ากับคุณอาครับพ่อ”ชินชิงตอบแทน
“งั้นไม่เป็น เพื่อนน้องชินก็เหมือนลูกพ่อเช่นกัน เอาเป็นว่า ปุ๊บปั๊บมาเล่นกับน้องชินบ่อยๆนะครับ น้องชินจะได้ไม่เหงา”ราเชนรู้สึกผิดนิด ที่ถามถึงปมด้อยของเด็ก
“ป่ะ อาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวพ่อจะได้ไปทำอย่างอื่นต่อ”
“ครับวู้ววว”ชินวิ่งแล่นเข้าห้องน้ำพร้อมกับลากปุ๊บปั๊บไปด้วย
ราเชนเปิดน้ำใส่อ่างพร้อมกับสระหัวให้ทีละคน ตอนนี้เขาทำหน้าที่ทั้งพ่อและแม่ทุกอย่าง เพราะอนาคตเขาอาจจะต้องเลี้ยงน้องชินเพียงลำพัง..
“พ่อครับ ให้ชินสระผมให้ปุ๊บปั๊บนะ”
“ได้สิ”ราเชนมีความสุขยิ่งนัก ที่ไม่เห็นลูกชายพูดถึงแม่ให้ได้ยิน เพราะว่าเขาไม่อยากอึดอัดกับเรื่องคำถามที่ถูกตั้งขึ้นถึงเมีย
“ล้างจู๋ด้วยนะปุ๊บปั๊บ มันจะได้สะอาด”
เด็กน้อยห่อตัวหนีด้วยความหวงแหน อวัยวะเบื้องล่างที่เขาไม่อยากให้ใครเห็นนัก เมื่อชินทำท่าจะสัมผัสชะล้างมันเขาก็เขินเป็นเรื่องธรรมชาติ
“เดี๋ยวพี่ล้างเองได้ครับ”
“ชินก็ทำให้พี่ได้ พ่อสอนไว้ให้ทำความสะอาดทุกวัน เพราะว่าเราฉี่บ่อยๆจู๋จะสกปรก มีเชื้อโรคมากมาย ล้างสะอาดๆจะได้หอมๆ เชื่อพี่ชินดี จริงมั้ยครับพ่อ”
“ใช่ครับ จู๋น้อยๆนี่เป็นอวัยวะสำคัญมากอีกหนึ่ง ที่เราต้องดูแลรักษาความสะอาดอยู่เสมอ ไม่แพ้ปากและฟันเลยนะครับ”ราเชนพูดถึงสิ่งที่เขาคอยสั่งสอนลูกให้รู้จักแต่เล็ก
“ไม่มีใครเคยบอกพี่ปุ๊บปั๊บเลย”เด็กน้อยหันไปบอกเพื่อนชิน
“หรือเป็นเพราะว่า ปุ๊บปั๊บไม่มีพ่อหรือเปล่าครับ”ชินเกาหัวยิกๆอย่างน่าเอ็นดู
ราเชนได้แต่หัวเราะแฮ่ๆ ด้วยความใส่ใจ
“พ่อว่า อาจเป็นเพราะพี่ปุ๊บปั๊บ โตแล้วและไม่อาบน้ำกับคนอื่นก็เลย ทำให้ไม่มีโอกาสถามเรื่องแบบนี้”
“จริงด้วยครับ พี่ชินก็ว่าอย่างนั้น”ชินล้อเลียนปุ๊บปั๊บที่ชอบแทนตัวเองว่าพี่ ทำให้ตัวเองดูโตกว่าคนอื่นในชั้นเรียน สรุปแล้วใครๆในห้องก็เลยพาลเรียกพี่ปุ๊บปั๊บกันหมด แม้แต่ครู
“แต่ทำไม?......”ปุ๊บปั๊บชี้ไปที่กลางลำตัวของพ่อราเชน
“.จู๋พ่อใหญ่จัง ใหญ่กว่าของพี่ปุ๊บปั๊บอีกล่ะ”เด็กน้อยถาม พลางก้มดูของตัวเองและของผู้ใหญ่ สลับกันไปมาอย่างใคร่รู้แกมสงสัย
ราเชนอึ้งไปนิด แต่เขาก็ไม่ทิ้งระยะเวลาให้เด็กน้อยงงงันนาน
“พ่อตัวใหญ่กว่า จู๋ก็ต้องขยายตามร่างกายที่ปลี่ยนแปลงด้วย ส่วนของพี่ปุ๊บปั๊บที่ยังเล็กเท่าพริกขี้หนูอยู่ก็เพราะรอเวลาใหญ่นั่นเอง”
“แสดงว่าถ้าพี่ปุ๊บปั๊บตัวโตขึ้น มันก็จะใหญ่ขึ้นตามด้วยใช่มั้ยครับ”ชินอธิบายแกมถาม แบบจำๆที่พ่อเคยสอน
“ใช่ น้องชินก็เหมือนกัน”
“แล้วจู๋มีไว้ทำไมล่ะครับ”ปุ๊บปั๊บด้วยความอยากรู้เต็มขั้น
“นั่นนะซิ เอาไว้ทำอะไรก็น่าคิดนะ”ราเชนแกล้งอ้ำอึ้ง ยิ้มรับที่เด็กๆสนใจลึกลงไป แต่ว่าเขาจะตอบมากกว่านั้นยังไงก็ในเมื่อกับลูกชายแท้ๆเขาก็ยังไม่ได้พูดถึงขนาดนั้น
“ก็เอาไว้ฉี่นี่แหละดีที่สุด”น้องชินตอบแบบอวดรู้
“ทำอย่างอื่นได้ด้วยนา...”ปุ๊บปั๊บบอก
“ทำอะไรได้อีกล่ะ”ชินตั้งใจรอฟัง
“ก็ เอาไว้ยิงกระต่ายไง. ฮ่า ฮ่า”
“ก็อันเดียวกัน...”ชินทำหน้าผิดหวังอย่างแรง
“ฮ่า ฮ่า..”ราเชนพลอยหัวเราะตามปุ๊บปั๊บ
“ตอนนี้เอาไว้สำหรับฉี่หรือยิงกระต่าย ระบายของเสียในร่างกายทิ้งพ่อว่า มันก็ดีที่สุดแล้วล่ะ”ราเชนลูบหัวเด็กทั้งสองให้รับรู้และเข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการขีดเส้นขั้นเอาไว้ด้วยวัยที่จำกัด เขาคิดว่าเขาเป็นพ่อยุคใหม่ ไม่คิดจะปิดบังเรื่องแบบนี้ เพียงแต่ว่าให้วัยของลูกเติบโตเพียงพอ พอที่จะรับรู้และเข้าใจอย่างถูกวิธี
“อาบเสร็จทั้งสองคนแล้ว ไปเช็ดเนื้อเช็ดตัวกันนะลูก เดี๋ยวพ่ออาบน้ำต่อ”
“ครับพ่อ..”ทั้งคู่ลุกขึ้นจากอ่างพร้อมกับหยิบไปช่วยกันเช็ดเนื้อเช็ดตัว และใส่เสื้อผ้าที่ราเชนเตรียมให้ไว้รอ
“เฮ้อ...”ราเชนถอนหายใจชุดใหญ่ หลังพ้นสายตาลูกชาย ตอนนี้เรียกจะขยับตัวไปไหนก็ลำบาก
“คุณราเชน เมียเขาแยกกันอยู่ๆ ดูๆก็น่าเห็นใจนะ เขาต้องเลี้ยงลูกลำพัง”เก่งหาเรื่องชวนปาล์มคุยระหว่างทาง
“ก็น่าจะเป็นวิธีที่ถูกต้องแล้วนะ เมื่อคนสองคนประคองชีวิตแต่งงานกันไม่ได้”
“แต่เขาเปิดใจคุยกับกูนะ เขาบอกว่าแม่น้องชินเป็นดี้ เขาหันไปคบกับทอม กูไม่เข้าใจว่ะ ผู้ชายเจอเรื่องแบบนี้มันจะทำหน้ายังไง แบบนี้มันหยามหน้ากันชัดๆเหมือนไม่มีน้ำยา”
“เขาบอกถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”ปาล์มชักงงว่าเก่ง ไปขุดคุ้ยเรื่องพ่อน้องชินกันตั้งแต่เมื่อไหร่
“เอ่อซิวะ ก็มันสงสัยก็เลยเปิดอก เจาะใจ คุยอย่างลูกผู้ชายอกสามศอกเลย”
“พูดได้เต็มปากลูกผู้ชาย”
“ทำไมกูไม่ใช่ผู้ชายทรงเกียรติ ตรงไหนวะ กูมี_วยนะมึง หรือว่ามึงอยากจะดู” เก่งทำเป็นล้อปาล์มพลางถางขาจะรูดซิปกางเกงลง แม้จะขับรถอยู่ก็ตาม
“หุบขาไปเลยนะ รู้แล้วว่ามันมี อวดอยู่ได้ เก็บมันไว้โชว์สาวๆของคุณเถอะ”
“เฮ้ย หูกูเพี้ยนไปหรือเปล่าวะ พูดเพราะเว้ย อ๋อกูรู้ล่ะ ติดมาจากไอ้ไข้โป้งหรือเปล่า มิน่าถึงน้ำเสียงเริ่มอ่อนแอ่นเสนาะหูขึ้นตั้งเยอะ กูว่าแล้วเชียวติดมาจากไหน อย่าบอกว่ามึงกำลังมีใจให้กับมัน”
“กูจะรักใครชอบใคร มันก็เรื่องของกู”
“ใครบอก มึงรู้ไว้เลยว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกัน”เก่งย้ำบ่อยๆเวลาที่ปาล์มพูดแบบนี้
“มันก็เป็นแค่เรื่องผู้ใหญ่ต้องการ กูไม่ได้ยินดี”
“ยังไงก็แล้วแต่ มึงอย่าบังคับกูให้ต้องทำร้ายมึงเหมือนที่กูเคยทำอีก ถ้ามึงยังขัดเขินดื้อดึงคำสั่งกูแม้แต่นิดเดียว มึงเตรียมเจ็บตัวไว้ได้เลยไอ้ปาล์ม”
ปาล์มหันขวับ ส่งสายตาอาฆาตขู่ฉือนคมแบบไม่ยอมน้อยหน้า..
“ทำไม...”
เก่งตะคอกลั่นรถ พร้อมกับเหยียบเบรคเพื่อจอดข้างทาง ตอนนี้เขาไม่อยากขับรถแล้ว
“จอดทำไม..”ปาล์มถามคืนและตะคอกกลับ
“สิ่งที่กูห้าม เพราะพ่อกับแม่ก็ตั้งกฏให้กูทำตาม ข้อบังคับนับสิบบีบซะกูสิ้นลายเสือผู้หญิง ทีนี้กูก็จะบีบบังคับมึงเหมือนกัน กูทำไม่ได้ มึงก็ทำไม่ได้เช่นกัน”
“เรื่องของมึง”ปาล์มตอบแบบไม่แยแส
“มึงก็พูดได้สิ เพราะว่ามึงไม่ใช่กู ลองมาเป็นกูมั่งสิวะ เจอกฏเหล็ก 2-3 ข้อแรก ฉี่กูก็ราดแล้ว”
“ข้อ...หนึ่ง...ต้องแต่งงานกับมึง”เก่งแยกเขี้ยว
“ข้อที่สอง... ห้ามเจ้าชู้ เลิกยุ่งเรื่องผู้หญิง”
“ข้อที่สาม ถ้ายังเจ๊าะแจ๊ะ เป็นเสือผู้หญิงไม่เลิก จะโดนตัดออกจากกองมรดกทันที โดยไม่ต้องมีเหตุผล แถมผลประโยชน์ทั้งหมดจะถูกโอนสิทธิ์ให้กับมึงทันที อัตโนมัติซะด้วย มึงรับเต็มๆ แต่กูอด....”
“สามข้อนี้ กูตายอย่างกับเขียด มึงเข้าใจกูไหม เพราะมึงคนเดียวทำชีวิตกูพังรูดลงมากองอยู่กับพื้นฟุตบาท.”เก่งชักมันเขี้ยวเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ แถมไล่มาถึงเพียงข้อสามเองเขาก็จุกเอื๊อกหายใจไม่ออก
“กูไม่ได้กำหนดซักหน่อย ไอ้เหี้ยะ มึงจะบีบปากกุทามไม”ปาล์มเริ่มปากเบี้ยวเมื่อโดนแรงบีบจากคนที่กำลังคลั่งคุในใจ มันหาที่ระบายไม่ได้ก็ต้องใส่คนข้างๆนี่แหละ.
“ปล่อยปากกูนะ เจ็บบ”ปาล์มบีบข้อมือแกร่งนั่น เมื่อตัวเองโดนรังแก
ก่อนที่จะทำอะไรต่อไป ปากของเก่งก็ซบลงจูบริมฝีปากบางๆตัวเอง ตามด้วยลิ้นอุ่นๆที่สอดรัวเข้ามาอย่างตั้งใจ ปากแดงๆ เริ่มร้อนผ่าวขยับหนีก็ไม่พ้น เมื่อมันโดนล็อคไว้ไม่ให้ ดิ้นหนีได้สะดวก ยิ่งดิ้นเก่งก็ยิ่งชอบ ยิ่งออกแรงมากดข่มให้ช้ำใจเล่นหนักกว่าเดิม
เมื่อเห็นปาล์มต่อต้านอ่อนแรงลง เก่งก็ละจูบทิ้ง พร้อมกับหันมาแสยะยิ้ม เหยียบคันเร่งบึ่งออกไปทันที
“..จำไว้เพราะมึงกูจึงเหมือนโดนตัดแข้งตัดขา”เก่งหันมามองปาล์มที่กำลังเช็ดน้ำลายทิ้ง
“แค่สั่งสอน ขืนมึงยังดื้อดึงกับกฏที่กูตั้งให้ มึงโดนมากว่านี้แน่”
ยิ่งนึกถึงสิ่งที่ปุ๊บปั๊บพูดถึงเรื่องพี่ชาย เขาก็ยิ่งลุกเป็นไฟ แต่ยังก่อน เขายังไม่เห็นถ้าจับได้เมื่อไหร่ เป็นเรื่องแน่ เขาไม่เกรงใจพี่อย่างที่ผ่านมาแน่
ปาล์มชักเบื่อเวลาที่ไอ้เก่งโมโหทีไร มันก็จ้องหาจังหวะจูบปากสอดลิ้น ทำให้ตัวเองหายใจลำบากทุกที ไม่แปลกใจซักนิดเวลาที่ผู้หญิงโดนมันจูบ ทำไมถึงได้อ่อนระทวยเหมือนใจจะขาด เพราะว่าเขาเองก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ไม่ได้ เขาไม่ใช่ผู้หญิง เขาจะรู้สึกอย่างนั้นไม่ได้ ปาล์มพยายามสะบัดหัวตัวเอง เมื่อกำลังเคลิ้มกับรสจูบรัญจวนหัวใจนั่น ไม่อยากเผลอใจเหมือนคนใจง่ายทั่วไป
ยิ่งดูก็ยิ่งเกลียด ดูซิ หน้าก็หล่ออย่างกับพระเอกหนังเกาหลี ผิวก็ขาวเนียนเหมือนไม่เคยโดนแดดเลีย ตาก็โตอย่างกับไข่ห่าน หน้าบานอย่างกับพี่แบ๊งค์ แล้วนึกเวทนากับทรงผมสกินเฮด ที่ไปตัดมาสามวันก่อน แถมต้องให้ตัวเองไปนั่งเฝ้า คนอะไรมันหล่อกระชากใจกันขนาดนั้น..
ตกลงนี่กูจะเกลียด หรือว่ากูกำลังชอบมันกันแน่วะ ปาล์มอยากจะร้องไห้ ฮือๆเป็นเต่าเผา ให้กับความสับสนในใจตัวเอง
“มองอะไรกูนักหนาวะ”เก่งหันมาถามแบบไม่พอใจ เพราะรู้ว่าปาล์มจ้องหน้าตัวเองนานเกินไปแล้ว
“ก็ไม่รู้จะมองหมาที่ไหน”
“ตอบได้ดี อย่ามาชอบหมาอย่างกูแล้วกัน”เก่งหัวเราะ
ปาล์มชักหน้าหนี เขากำลังหน้าแดงเป็นมะเขือเทศ นี่ไอ้เก่งมันมีความสามารถอ่านลึกถึงความรู้สึกในใจนั่นได้ด้วยเหรอ แต่มันคงเดามากกว่า ปาล์มให้กำลังใจตัวเอง ไม่อยากกะโต๊กกะต๊าก ให้เสียเชิงเล่น จึงนั่งนิ่งๆต่อ
“นอนดูการ์ตูนกันไปนะครับ เดี๋ยวพ่อทำงานซักแป้ป ถ้าง่วงก็หลับไปเลย”
ราเชนก้มจุมพิตลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
“พ่อจูบพี่ปุ๊บปั๊บด้วยซิครับ”ชินขอร้องราเชน ที่กำลังทำท่าจะลุกขึ้นเดิน
“ได้ซิครับ..”ราเชนเดินอ้อม ไปฝั่งปุ๊บปั๊บที่นอนยิ้มแพล่อยู่
“เคยมีใครหอมแก้มปุ๊บปั๊บก่อนนอนมั้ยครับ”
“เยอะแยะเลยครับ ทั้งน้าปาล์ม อาหนึ่ง คุณปู่คุณย่า คุณตาคุณยายและพี่เลี้ยงด้วย..”
“ดีจังนะครับ จริงๆ พี่ปุ๊บปั๊บน่าจะเป็นเด็กขี้เหงานะ ที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่ แต่พี่ปุ๊บปั๊บทำให้พ่อได้มุมมองใหม่ ว่าเด็กที่ขาดพ่อและแม่ ไม่จำเป็นต้องเป็นเด็กขาดความอบอุ่นเสมอไป น้องชินต้องเอาอย่างพี่ปุ๊บปั๊บนะครับ”ราเชนย้ำเสียงหนักแน่น เขาเกรงว่าถ้าลูกชายรู้เรื่องราวทั้งหมด อาจกลายเป็นเด็กซึมเซาจากที่หัวเราะเสียงดังลั่นบ้านทุกวัน แต่วันไหนล่ะที่เขาพร้อมจะบอกเรื่องนั้น ในเมื่อเขายังขยาดที่เอ่ยปากถึง และทุกครั้งเขาก็เลี่ยงหลบพยายามไม่พูดบอกลูกชาย
“พ่อ วันเสาร์นี้อาทิตย์นี้คุณแม่จะกลับมามั้ย”
“เดี่ยว เดี๋ยวพ่อโทรถามแม่ให้นะครับ”นั่นเป็นคำตอบที่ดีที่สุดที่เขามอบให้ลูกชาย และเขาพยายามไม่ต่อข้อความใดอีกให้ยืดยาว
“นอนเถอะนะ เดี๋ยวพ่อทำงานให้เสร็จแล้วจะมาดูหนังเป็นเพื่อนนะครับ”
ราเชนก้มหอมแก้มปุ๊บปั๊บเบาๆ พร้อมกับฝากฝั่ง
“พ่อฝากปุ๊บปั๊บดูแลน้องด้วย”
“สบายอยู่แล้วครับ”ปุ๊บปั๊บขยับตัวไปโอบกอดชินเป็นการตอบรับ
ชินก็พลอยกอดตอบ เป็นการบอกถึงความสนิทสนมที่ต่างคนก็ต่างมีให้กันอย่างหมดใจ.
“ถ้าพ่อมาไม่ทันก็กู๊ดไนท์นะ”
“กูดไนท์ครับ”ปุ๊บปั๊บเอามือจูบปากตัวเองพร้อมกับส่งจูบนั้นไปยังราเชน จนเขาอดปลื้มใจแทนลูกชายที่มีเพื่อนร่าเริงแบบนี้ไม่ได้ ตั้งแต่ปุ๊บปั๊บมาถึงบ้าน เขายังไม่เห็นเด็กคนนี้งอแงเลยซักนาที นอกจากเสียงหัวเราะคิกคักกับรอยยิ้มที่แสดงถึงเขามีความสุขให้คนรอบข้างได้เห็น นี่เหรอเด็กขาดพ่อและแม่ เขายังไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย แต่ทำไมกับลูกชายตัวเองจะขาดแม่ เขากลับกลัวลูกชายจะทำใจยอมรับไม่ได้..
“น้องชินกลัวมั้ยเวลานอนคนเดียว”
“กลัว ชินกลัวผีหลอก”
“พี่ไม่เห็นกลัวเลย ผีไม่มีในโลกหรอกน้าปาล์มบอก”เด็กน้อยบอกเพื่อนอย่างฉะฉาน
“มีซิ ชินเคยเห็นในหนัง ตาโตๆ ทะลักเบ้าออกมา มีเลือดสดๆด้วย”
“มันก็แค่เป็นหนังเท่านั้นอย่าไปเชื่อ”
“ดูการ์ตูนดีกว่า น่าดูกว่าเรื่องผีตั้งเยอะ”
“นั่นนะซิ อย่าพูดถึงดีกว่า”ปุ๊บปั๊บมองจอภาพแอลซีดีขนาดใหญ่ที่กำลังฉายภาพการ์ตูนน่ารักๆให้เขาสองคนดู
“ได้ดูการ์ตูนด้วยกันทุกวันอย่างนี้ก็ดีนะสิ ชินจะได้ไม่เหงา”
“น้องชินเหงาเหรอ”
“เหงาเหมือนกัน เวลาแม่ไม่อยู่”
“.ถ้าอย่างนั้น น้องชินก็ไปนอนที่บ้านพี่ปุ๊บปั๊บก็ได้ ที่นั่นไม่เหงา มีคนอยู่เยอะแยะไปหมด และทุกคนก็ใจดีกับพี่ปุ๊บปั๊บด้วยนะ เหรือถ้าน้องชินเหงา โทรหาพี่ปุ๊บปั๊บนะ แล้วพี่จะมาอยู่เป็นเพื่อน น้องชินจะได้ไม่เหงา”อ้อมแขนน้อยๆขยับโอบกอดชิน ราวกับจะปลอบดวงใจมดนั่นให้คลายความเศร้าลง..
“แต่วันนี้ชินไม่เหงาหรอก เพราะว่าชินมีพี่ปุ๊บปั๊บ”
เด็กทั้งสองนอนเอาหัวชนกัน ดูทีวีต่อ ต่างส่งยิ้มให้กันไปมา ความเป็นเพื่อนซึมลึกจนสัมผัสถึงแกนกลางหัวใจ
“ทำไมเก่งมันไปนานจังละครับแม่”
“สามีภรรยาเขาจะไปไหนกันมันก็เรื่องของเขา เราจะยุ่งทำไม”มารดาบ่นให้ลูกชายคนโตที่เดินวกไปวนมาจนน่าเวียนหัวสำหรับคนสูงอายุเช่นเธอ
“เมื่อไหร่แกจะหยุดเดินซักทีเจ้าหนึ่ง แม่นับได้เป็นสิบรอบแล้วนะ”
“ผมเป็นห่วงปาล์มอ่ะแม่ เกรงมันจะเกิดเรื่องอีก”
“แกคิดว่าเจ้าน้องชายแกยังมีพิษสงอยู่อีกเหรอ เจอพ่อกับแม่ลงดาบขนาดนั้น มันไม่กล้าทำอะไรแน่ ไม่งั้นเขาจะอยู่ด้วยกันมาเป็นปีได้เหรอ”
“ว่าแต่แกเถอะ เมื่อไหร่จะแต่งงานซักทีล่ะ”
“แม่จะให้ผมแต่งกับผู้หญิงหรือว่าผู้ชายดีละครับ”
“เอ๊ะ แก ถามแปลก แกชอบใครแกก็เลือกคนนั้นซิ แต่ที่แน่ๆ แม่ยังไม่เคยเห็นแกพาใครเข้าบ้านเลยนะ”
“ก็ผมยังไม่ชอบใครนี่ครับแม่”
“สงสัยไอ้ความเจ้าชู้ มันไปอยู่ในตัวน้องชายแกหมด พาลจะทำให้แกกลายเป็นผู้ชายไร้น้ำยา”มารดาแอบด่า
“แม่ก็ ไม่ถึงขนาดนั้น ฮ่า ฮ่า”
“เอาเป็นว่า มีน้ำยาเมื่อไร ผมจะเอาเจ้าสาวมาให้แม่ดูแล้วกันนะครับ”
หนึ่งพิงพนักเก้าอี้อย่างเซ็งๆ ไม่ทันเท่าไหร่ก็โดนแม่ว่าไร้น้ำยา ใครจะเหมือนไอ้เก่งเล่า ทิ้งน้ำยาเรี่ยราด ไม่รู้อนาคตข้างหน้าจะมีใครอุ้มท้องมาเรียกร้องสิทธิ์เป็นภรรเมียอีกหรือเปล่า...
**ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะครับ :pig4: :pig4:
-
จะลงเอยกันยังไงน้าๆๆๆๆ
-
แอบชอบกันแล้ว แต่ยังอมภูมิอยู่
ปุ๊บปั๊บน่ารักมากเลย อยากเอามานอนกอด :o8:
-
เหอะๆ
อยากอ่านฉากนั้นจริงๆเล้ย ฉากอัศจรรย์เนี่ย 55+
-
พี่ปุ๊บปั๊บน่ารักน่ากอดมาก :impress3:
คู่นี้จะลงเอยกันแบบไหนเนี่ย
ขอแบบอ่านแล้วไม่ตะลึงนะคะพี่
บวกค่ะ :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้ว รีบมาต่อนะครับ
ชอบการเล่าของคุณมากดำเนินเรื่องได้ดีอะ
รีบๆมานะครับ จะรอ
-
ขอบคุณจ้า
แอบมาเห็น รีบจิ้มเข้ามาอ่านเลย
ตั้งแต่ต้นจนจบ ^ ^ สนุกเหมือนเดิมจ้า
ตอนจบมีความสุขเหมือนเดิมนะจ๊ะ (ไม่ชอบมาม่าง่ะ)
การที่เราจะรู้ใจตัวเองนี่ คงต้องรู้สึกถึงเวลาที่กำลัง
จะเสียของ หรือเสียสิ่งนั้นไปก่อนค่อยรู้ว่าสิ่งนั้น
สำคัญมากขนาดไหนสำหรับเรา นายเก่งก็คงจะ
ได้รับรู้ความรู้สึกนี้สักวัน แต่แค่ว่ามันจะเป็นคำว่า
"เกือบสาย" หรือว่า "สายไป" กันเท่านั้นเอง.....
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
o18
ขอบคุณจ้า
แอบมาเห็น รีบจิ้มเข้ามาอ่านเลย
ตั้งแต่ต้นจนจบ ^ ^ สนุกเหมือนเดิมจ้า
ตอนจบมีความสุขเหมือนเดิมนะจ๊ะ (ไม่ชอบมาม่าง่ะ)
การที่เราจะรู้ใจตัวเองนี่ คงต้องรู้สึกถึงเวลาที่กำลัง
จะเสียของ หรือเสียสิ่งนั้นไปก่อนค่อยรู้ว่าสิ่งนั้น
สำคัญมากขนาดไหนสำหรับเรา นายเก่งก็คงจะ
ได้รับรู้ความรู้สึกนี้สักวัน แต่แค่ว่ามันจะเป็นคำว่า
"เกือบสาย" หรือว่า "สายไป" กันเท่านั้นเอง.....
เป็นกำลังใจให้จ้า
-ขอบคุณครับ ลองเดาดูซิว่าพี่เก่งจะเจออะไร อิอิ ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจ
โอ้ว รีบมาต่อนะครับ
ชอบการเล่าของคุณมากดำเนินเรื่องได้ดีอะ
รีบๆมานะครับ จะรอ
**ยินดีต้อนรับนะครับ ถ้ามีคนอ่านกับคนเม้นท์ให้ก็มีกำลังใจ จะเขียนครับ..
:pig4: :pig4: :pig4:
:L2:เช่นกันครับ
พี่ปุ๊บปั๊บน่ารักน่ากอดมาก :impress3:
คู่นี้จะลงเอยกันแบบไหนเนี่ย
ขอแบบอ่านแล้วไม่ตะลึงนะคะพี่
บวกค่ะ :กอด1:
*เรื่องนี้จะจบตอนที่พี่ปุ๊บปั๊บยังเด็กนี่แหละครับ แต่รักปุ๊บปั๊บจะหันไปทางไหนล่ะนี่+55
**บวกคืนเช่นกันครับ รวมทั้งทุกคนที่แวะมาให้กำลังใจด้วยครับ
**อีกไม่นานจะมีอีกเรื่อง มาลง เป็นเรื่อง -น้องเก่งกับน้องวิน- ฝากด้วยนะครับ เป็นเรื่องแรกที่หัดเขียน แต่มาโฉมใหม่
**ตอนจบ คงเก็บไว้ให้ลุ้น ใครจะเสียน้ำตา +55
เหอะๆ
อยากอ่านฉากนั้นจริงๆเล้ย ฉากอัศจรรย์เนี่ย 55+
**คิคิ ยังไม่กล้าใสฉากนี้เข้าไป แบบว่ายังไม่ออกหัวออกก้อยเลย
แอบชอบกันแล้ว แต่ยังอมภูมิอยู่
ปุ๊บปั๊บน่ารักมากเลย อยากเอามานอนกอด :o8:
**ต่างคนก็ต่างคิดเองเออ เอง ที่สำคัญยังไม่ยอมรับสิ่งใหม่ที่แทรกเข้ามา หลังต้องมาใช้ชีวิตจำเป็นร่วมกัน
จะลงเอยกันยังไงน้าๆๆๆๆ
**กำลังคิดอยู่ว่าจะเดินไปได้อีกกี่ตอน แต่ที่แน่ๆ ท่าจะหลายเดือน แบบว่ามาเรื่อยๆ คนเขียนเองก็พักผ่อนไปในตัวด้วย หลังจากเหนื่อยๆกับสิ่งที่รุมเร้ามาพักหนึ่ง ตอนนี้อะไรๆก็ดีขึ้นมาก ก็เลย บลาๆๆๆๆ ได้ตามปกติ
**ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังครับ เห็นคลิกจะครบสามร้อย ทั้งที่ยังไม่ถึง 24 ชม.ก็ดีใจ เพราะคิดว่า อย่างมาก 200 คลิกก็หรูแล้ว+55 เอาเป็นว่าอะไรดีบ้างไม่ดีบ้างก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ :z2: :z2:
-
ตอนจบของเรื่อง หนูปาล์มไปพบรักกับหนุ่มโป้ง ทิ้งให้นายเก่งตกระกำลำบากกับความเก่งของเขา 55+
ไม่เอาแบบนี้น้า แต่....พี่หนึ่งไม่มีคู่เหรอ ไม่มีงั้นอายขอได้ป่ะ เอิ๊ก~
ปล.หนูชินกับหนูปุ๊บปั๊บน่ารักจริงเชียว ><
-
แอบหึงแอบหวง..
น้ำยามีไว้ทำไม..
-
แสดงว่าตลอดเวลา 1 ปีที่ผ่านมา ปาล์มก้เริ่มหันเห มาชอบ ผชด้วยกันเเล้ว
ส่วนไอคุณเก่งนี้มันนอกลู่นอกทางบ้างไหม๊ครับ 55
เเล้วไอคุณเก่งมันพยายาม ป่ามป๊าม ปาล์มมั้งไหม๊เนี๊ยะ คิคิ อยากรู้
ผมเพ่งตามมาอ่านอะครับ รวดเดียวจบเลย ลุ้นมากชอบเเนวเนื้อเรื่องเเบบนี้
-
ตั้งแต่เรื่องน้องต้นแล้วคับตามมาอ่านต่อ o13
-
มารออีก1วันคับ
-
เรื่องนี้ เหมือนตัดต่อไม่เนียนยังไงไม่รู้ อ่านแล้วก็งงๆเล็กน้อยว่า อันไหนคือตัวอย่าง อันไหนคือตอนเต็ม
น้องปุ๊บปั๊บ ตอนแรกยังเป็นคุณปุ๊บปั๊บอยู่ คงโตขึ้นละมั้งเลยกลายเป็นพี่ปุ๊บปุ๊บไป
คู่เก่ง ปาล์มกว่าจะรู้ใจ รู้ตัวกันจริงจัง คู่ราเชนกะ พี่หนึ่งคงได้กันไปก่อน (อ้าว เฮ้ย คู่หลังมาไงเนี๊ย ฮา ฮา แอบจิ้นไปแล้ว)
แต่พระเอกเรื่องนี้หล่อ เลวมากกกกก ดีจริงๆ
ชอบมุข แฮนเมคนะ กดไลค์ซักล้าน ฮา ฮา
เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนค่ะ
-
:mc4: :mc4:
ตอนจบของเรื่อง หนูปาล์มไปพบรักกับหนุ่มโป้ง ทิ้งให้นายเก่งตกระกำลำบากกับความเก่งของเขา 55+
ไม่เอาแบบนี้น้า แต่....พี่หนึ่งไม่มีคู่เหรอ ไม่มีงั้นอายขอได้ป่ะ เอิ๊ก~
ปล.หนูชินกับหนูปุ๊บปั๊บน่ารักจริงเชียว ><
**แนวนี้ก็น่าจะสนน่ะ อิอิ พี่หนึ่งเดี๋ยวได้คู่แน่ครับ ไม่นานเกินรอ หรือต้องรออีกนาน
แอบหึงแอบหวง..
น้ำยามีไว้ทำไม..
**ตอนนี้เรียกว่าต่างคนก็ต่างคิดกันคนละมุม
แสดงว่าตลอดเวลา 1 ปีที่ผ่านมา ปาล์มก้เริ่มหันเห มาชอบ ผชด้วยกันเเล้ว
ส่วนไอคุณเก่งนี้มันนอกลู่นอกทางบ้างไหม๊ครับ 55
เเล้วไอคุณเก่งมันพยายาม ป่ามป๊าม ปาล์มมั้งไหม๊เนี๊ยะ คิคิ อยากรู้
ผมเพ่งตามมาอ่านอะครับ รวดเดียวจบเลย ลุ้นมากชอบเเนวเนื้อเรื่องเเบบนี้
**ตอนนี้น่าจะได้คำตอบไม่น้อย อิอิ
**หลากหลายไอเดีย ช่วยสอนคนเขียน เปิดโลกคนเขียนให้กว้างขึ้นครับ(โดยผู้อ่าน)
ตั้งแต่เรื่องน้องต้นแล้วคับตามมาอ่านต่อ o13
**ขอบคุณครับที่ตามมาอ่านและมาให้กำลังใจด้วย
เรื่องนี้ เหมือนตัดต่อไม่เนียนยังไงไม่รู้ อ่านแล้วก็งงๆเล็กน้อยว่า อันไหนคือตัวอย่าง อันไหนคือตอนเต็ม
น้องปุ๊บปั๊บ ตอนแรกยังเป็นคุณปุ๊บปั๊บอยู่ คงโตขึ้นละมั้งเลยกลายเป็นพี่ปุ๊บปุ๊บไป
คู่เก่ง ปาล์มกว่าจะรู้ใจ รู้ตัวกันจริงจัง คู่ราเชนกะ พี่หนึ่งคงได้กันไปก่อน (อ้าว เฮ้ย คู่หลังมาไงเนี๊ย ฮา ฮา แอบจิ้นไปแล้ว)
แต่พระเอกเรื่องนี้หล่อ เลวมากกกกก ดีจริงๆ
ชอบมุข แฮนเมคนะ กดไลค์ซักล้าน ฮา ฮา
เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนค่ะ
อยากให้จับมาต่อกัน เพราะว่าไม่ได้ดึงตัวอย่างมาอีกครั้งเวลาลงใหม่ แต่เนื้อเรื่องมันเรียงร้อยกันมาแล้ว
ส่วนที่พี่ปุ๊บปั๊บ เปลี่ยนคำนำหน้าตัวเองใหม่ เพราะอยากให้เขาน่ารัก และเขาก็โตขึ้น นิสัยของเขาอีกอย่าง
เขาคือชอบดูละครกับคุณย่า ย่าจึงสอนอะไรที่ดีๆให้เขา แต่สิ่งที่ไม่ดีจะมีติดมาบ้าง
เขาจะได้ใช้ ก็ต่อเมื่อได้ปะทะกับพิมมี่ อิอิ
พี่หนึ่งกับราเชนก็มีสิทธิ์ จ๊ากโดนดักทางเสียหมดแล้ว ไม่มีที่ไป ต้องทำตัวลีบๆก่อนจะได้ไปได้+55
******
มีกำลังใจจากเพื่อนๆ น้องๆ ก็มีกำลังใจเข็ญตอนใหม่มาเสิร์ฟให้ ตอนแรกกะว่าจะลงวันพุธ อิอิ
+กดบวกให้ทุกคนที่มาอ่านครับ :กอด1:
แม่ของปาล์มกำลังจุดธูปอธิฐานบอกลูกสาวสุดที่รัก ที่ต้องจากโลกนี้ก่อนวัยอันควร เมื่อคิดว่าสิ่งที่เธอพบพานเป็นสิ่งเลวร้ายเกินจะแบกหน้ารับไหว มารดาของเธอยังคงจ้องรูปใบงาม ราวกับอยากนั่งคุยกับเธอเอง แม้ว่าเธอจะจากไปนานแล้ว.
“ใบปอ ปาล์มมันก็แต่งเข้าบ้านพ่อของปุ๊บปั๊บได้ปีกว่า ใบปอช่วยดลจิตดลใจให้ไอ้เก่งมันรักน้องเอ็นดูน้องบ้างนะ อย่าให้มันทำร้ายน้องเอ็งอีกเด็ดขาด สงสารปาล์มมัน มันยอมเพราะเพื่อพ่อกับแม่ แม่อาจจะทำไม่ถูกที่หวังดัดนิสัย ผู้ชายที่มันทำร้ายเอ็งแบบนี้ แต่เห็นจิตใจที่ถ่องแท้ของพ่อกับแม่มันแล้ว แม่ก็ทำอะไรไม่ลงเพราะเขาเป็นเพื่อนพ่อ อีกอย่างตอนนี้ปุ๊บปั๊บก็ได้รับการดูแลเอาใจใส่จาก ปู่ ย่า ลุง ทุกอย่าง เป็นโชคดีของลูกเอ็งเกิดมามีบุญจริงๆ ไม่ต้องห่วงแล้วนะ หากว่าเอ็งยังเฝ้ามองอยู่ ปกป้องคุ้มครองน้องนะ ใบปอ.”
“แม่ ขออะไรนักหนา พอเหอะ ปล่อยให้ใบบอมันอยู่สงบๆเถอะยังไงมันก็หมดเวรหมดกรรมแล้ว”
“พี่ปูถ้าไม่คิดจะทำอะไรให้มันดีขึ้น ก็อยู่เฉยๆ”
“พ่อไม่ได้ดีใจเลยนะ ที่ไอ้ปาล์มต้องไปเป็นเมีย ทุกวันนี้ไม่มีดินจะให้มุดหนีแล้ว”
“ถ้าพี่จะอายก็อายไปคนเดียว ฉันไม่อาย ชิ..”
“น่าภูมิใจตรงไหน มีลูกชายแต่ได้ผัว เชิดหน้าชูตาแทบจะคลุมปิ๊บเดิน..”
“โธ่ไอ้ปาล์มลูกพ่อ ไม่รู้ว่าจะเจ็บตูดแค่ไหน ฮือๆ พ่อขอโทษนะที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย เศร้า..”สองผัวเมียทะเลาะกันอย่างน่ารักน่าชังสะกิดสะเกากันแค่พอคันๆ
“เป็นอย่างนั้นก็ดีซิ ทุกวันนี้ยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลย เท่าที่รู้อีกคนนอนเตียง อีกคนนอนบนโซฟา”ภรรยาเอ่ยอย่างท้อแท้สิ้นหวัง
“ใครจะไปรู้ เกิดไอ้นั่นมันเมา หรือหืนขึ้นมา ไอ้ปาล์มมันจะสู้อะไรได้ ตัวก็เล็กกว่า”
“ถึงจะเล็ก แต่ปาล์มมันก็เล็กพริกขี้หนูนะ”
“เก่งยังไง มันก็พลาดกันได้ทุกคน”
“ฉันขี้เกียจเถียงกับพี่ละ”
“จะหนีไปไหนละแม่ มาเถียงกันก่อน”ฝ่ายสามีหัวเราะหึๆ เมื่อภรรยาเลิกต่อปากต่อคำ ละการเผชิญหน้ากับเขาไป คงเป็นเพราะเมื่อยปากที่เสวนา แต่เขาก็รู้ใจว่าเมียไม่เคืองแต่อย่างใด
“ปาล์มเอ้ยยย อดทนเพื่อพ่อกับแม่นะ ถ้ามันไม่ไหวจริงๆ พ่อจะลองหาทางดู ถ้าไอ้ลูกเขยมันขุนให้ดีไม่ขึ้นจริงๆ พ่อจะตบกะโหลกมันซักทีสองที แล้วดึงปาล์มออกมาไม่ให้อยู่บ้านนั้นอีกเลย”
หัวอกคนเป็นพ่อ ยังห่วงใยเสมอ เพราะทุกครั้งที่เจอหน้า การยิ้มของปาล์มไม่ทำให้เขาประทับใจเลย เหมือนตัวเองยัดเยียดลูกเข้าห้องตารางนักโทษ
“หนึ่งแม่ถามหน่อย แกพอจะรู้มั้ยว่าสองคนนี่เขามีกุ๊กกิ๊กกันหรือยัง”
“ไม่คิดว่าแม่อยากจะรู้กับเขาด้วย”
“พูดงี้ก็สวย หนูปาล์มลูกสะใภ้ฉันนะ”มารดาทำตาปะหลับปะเหลือก หยอกลูกชายที่ขบขันคำถามของเธอ
“แม่ชอบปาล์มหรือครับ ชอบมากมั้ย”หนึ่งอยากรู้จัด เอียงหน้าเข้าใกล้เก้าอี้ที่มารดานั่ง
“ถามแปลกๆ ถึงจะเป็นสัญญารุ่นพ่อของเราก็ตามนะ แม่ก็เห็นด้วย แม่เบื่อไอ้เก่ง รู้มั้ยแม่ไม่อยากเดินไปเจอผู้หญิงใส่ชุดคลุมท้องที่ไหน แล้วมาเรียกแม่ว่า แม่ขาพี่เก่งทำหนูท้องป่องแล้วค่ะ เด็กในท้องนี่ก็หลานคุณย่านะคะ จะทิ้งจะขว้างเขาได้ลงคอเหรอ แม่เป็นคนใจอ่อนนะหนึ่ง แม่ไม่อยากได้ยินเรื่องแบบนี้อีก แค่เรื่องหนูใบปอแม่ก็คิดว่ามันเพียงพอกับประสบการณ์ชีวิตมันแล้วล่ะ แต่แม่ก็แอบหวังเล็กๆว่าจะได้หลานอีกคนจากแก ส่วนไอ้ตัวดี แม่ขอแค่ปุ๊บปั๊บคนเดียวก็พอแล้ว”
หนึ่งยิ้มกับคำแม่อย่างตื้นตัน
“เดี๋ยวนี้โตขึ้นมาหน่อย รู้จักไปค้างบ้านเพื่อนแล้ว โทรมาบอกย่าว่าคิดถึงแต่ ไปค้างบ้านคนอื่น ไม่รู้คิดถึงย่าภาษาอะไร น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆเด็กคนนี้ แล้วตัวพ่อนี่จะรู้มั้ยนะว่าลูกตัวเองน่าตีขนาดไหน แม่ถามว่าทำไมถึงไปค้าง บอกแม่ว่าน้องชินเหงา พี่ปุ๊บปั๊บเลยขอนอนเป็นเพื่อน”
“ก็บ้านเราไม่มีเด็กวัยเดียวกับเขานี่ครับแม่”
“นั่นนะสิ เออ....”
เสียงรถจอดหน้าบ้าน ทำให้ทั้งคู่หยุดสนทนา..
“มาซักที....”มารดาทำบ่นแกล้งทำหน้าเคร่งเครียด
แต่ร่างของลูกชายคนโตกลับลิ่วไปตรงน้องชายกับปาล์ม.
“พี่หนึ่งยังไม่เปลี่ยนชุดทำงานอีกเหรอ”น้องชายทำท่าจะไปเปิดประตูรถให้ปาล์ม แต่ก็ต้องหยุดก้าวขา เมื่อปาล์มเปิดออกมาเอง เขาเลยอดแสดงความเป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าพี่ชาย.
“ปาล์ม พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”หนึ่งยิ้มราวกับรออะไรบางอย่างมานานแสนนาน
“ผมขอรับรู้ด้วยคนได้มั้ย”เก่งสีหน้าเริ่มเปลี่ยนน้ำเสียงเริ่มแข็ง เขากำลังทำตัวขวางโลกอย่างไม่ตั้งใจ
“อ๋อ พี่ว่าบัตรทอร์คโชว์ของนักพูดชื่อดัง เห็นปาล์มบอกว่าอยากดู ก็เลยจัดให้”
“ปาล์มไปบอกพี่ตอนไหน ทำไมผมไม่ได้ยินด้วย”
ปาล์มเงียบ แต่ที่เงียบนี่จะรอฟังและสังเกตเก่งกับอากัปกิริยาการแสดงออก ที่เหมือนเจ้าตัวไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร
“พี่คุยกับปาล์มเมื่อวันก่อน ตอนนั้นนายไม่อยู่ ถ้าได้ยินด้วยนี่คงมีจิตสัมผัสขั้นสูง”
“.ผมไปด้วย เผอิญว่าผมก็อยากดูเหมือนกัน”
“เสียใจครับน้องชาย พี่มีอยู่แค่สองใบ สำหรับพี่กับปาล์มเท่านั้น”หนึ่งยิ้มเย้ย และเน้นท้ายประโยค
!!ควับบบ..
หนึ่งก็ไวไม่น้อย เมื่อเห็นเก่งยื่นมือจะมาฉกตั๋วในมือไป.. เขาก็รีบเหวี่ยงมือหนี
“ไม่ได้ไปก็นอนเกาคางอยู่บ้านแล้วกันนะไอ้น้อง”
“ไอ้ปาล์มไม่ว่าง”
“ปาล์มบอกเมื่อไหร่ พี่ไม่ได้ยิน”
“ใช่มั้ย...”หนึ่งแกล้งทำเป็นย้อนถาม
“ผมรับปากพี่หนึ่งแล้ว และผมก็จะไป”
“กูไม่ให้มึงไป”
“พี่บอกแม่เรียบร้อยไอ้น้อง แล้วอย่าเอากฏ กุดๆของตัวเองมาอ้าง”หนึ่งรู้ทันจีงดักทางไว้ก่อน
เก่งหมดคำพูด เมื่อเจอคำพี่ชาย เขากัดฟันกรอดๆ เดินลิ่วตรงเข้าไปในตัวบ้านอย่างเจ็บใจ เพราะว่าทำอะไรพี่ชายไม่ได้..
เมื่อเก่งเดินพ้นสายตา ทั้งคู่ก็ต่างหัวเราะแข่งกัน..
“แกล้งเขาแบบนี้ไม่สงสารน้องบ้างหรือครับ”ปาล์มเดินเข้าบ้านพร้อมกับหนึ่ง
“ถ้าไม่ทำแบบนี้จะเห็นอะไรดีๆเหรอ ฟ้ายังอ่านออกเลยว่าไอ้เก่งรู้สึกยังไง”
“..ว่าแต่ปาล์มเถอะรู้แบบนี้แล้วคิดว่ายังไง”
“เดี๋ยว.....”ปาล์มหยุดก้าวขา พลางมองเข้าไปในบ้าน เรื่องแบบนี้เขาก็ไม่อยากให้ถึงหูใคร
“อะไร...”หนึ่งก็พลอยสงสัย
“ปาล์มยังไม่อยากให้ใครรู้ แม้แต่แม่”
“.คือไม่แน่ใจเหมือนกัน ไอ้ที่เขาแสดงออกแบบนี้ เพราะอะไร แต่ที่แน่ๆ ปาล์มก็หวังว่า มันจะไม่เป็นอย่างที่พี่หนึ่งกับฟ้ามอง”
“แต่มันชัดแล้วนะ”
“..ถึงจะจริงปาล์มก็ ไม่อยากให้มันกลายพันธ์”
“ตกลงปาล์มไม่ได้คิดอะไรกับมัน”
“ครับ และคิดว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ด้วย”
หนึ่งยิ้มกว้างเมื่อได้ยินคำตอบถูกใจ
“ปาล์มก็แค่อยากเห็นเขาเจ็บปวด กับสิ่งที่เขาเคยทำกับพี่ใบปอ”
“ปาล์มยังไม่ลืมเรื่องนี้อีกเหรอ”
“ไม่รู้สิ เหมือนยังค้างคาในหัว บางครั้งปวดหนึบ.”ปาล์มตอบเลี่ยงๆ
“แล้วแต่ปาล์ม พี่ไม่บังคับอยู่แล้ว ยังไงถ้าเกิดว่าไอ้เก่งมันฮึดชอบปาล์มขึ้น ปาล์มก็อย่าทำร้ายจนมันผูกคอตายแล้วกัน”
“บางทีเขาก็ควรจะได้รับอะไรตอบแทนแบบหนักๆบ้าง”
“..ไม่แน่อาจจะไม่นานนี้ ปาล์มว่ามั้ย”
“...............”
“จะยืนคุยกันอีกนานมั้ยจ๊ะ แม่มองจนเมื่อยตาแล้วนะ”
“แม่จะถามถึงเด็กดื้อของแม่ เดี๋ยวนี้หัดค้างบ้านเพื่อน แววออกแต่เด็ก”
“พ่อเขาเป็นคนอนุญาตเอง..”ปาล์มโยนให้เก่ง
“ถามจริงๆ ไอ้เจ้าเก่งมันรักลูกตัวเองมันหรือเปล่า”
“..ชมไม่ขาดปากเลยครับ มีหน้าพูดด้วยซ้ำลูกใครหว่าทั้งฉลาด ทั้งน่ารัก”
“แม่ว่าแล้ว พ่อมันต้องหลงลูก”มารดาขำ
เก่งนอนตีพุงบนเตียงทั้งชุดทำงาน เพื่อรอปาล์มให้มาถึง มีอย่างเดียวที่ถอดคือรองเท้า จะว่าไปเขาก็ยังไม่เคยใช้บริการของภรรเมียเลยวันนี้กะจะลองใช้ดูบ้าง สีหน้าระรื่นเมื่ออยู่ต่อหน้าชู้ หน้ามู่ทู่เมื่อยืนต่อหน้าสามี ใครจะทนได้ นั่นคือความอัดอั้นที่เขาได้รับ วันนี้คงได้มีกฏกติกาเพิ่มใหม่อีกข้อ..
“จ๋า..”เสียงตอบรับเมื่อยกโทรศัพท์ที่ดังครืดๆอยู่ในกระเป๋ากางเกงมาแนบหูข้างขวา
“ทำอะไรอยู่คะ”ประโยคทักทายคุ้นเคยปนเสียงหวานออดอ้อน
“.คุยกับพิมมี่อยู่ไง..”
“บ้า คิดถึงกันบ้างหรือเปล่า”
“คิดถึงงงงงง”เก่งลากเสียงยาวราวกับจะบอกว่าคิดถึงใจจะขาด
“หายไปตั้งนานกลับบอกว่าคิดถึง คิดว่าพิมมี่จะเชื่อเหรอคะ”
“พิมมี่ก็รู้นี่ ว่าเก่งตกอยู่ในสภาพอะไร กระดิกตัวแทบไม่ได้ แถมตอนนี้พี่หนึ่งก็คอยจ้องจับผิด แถมไอ้ปาล์มมันยังสุมหัวคอยกลั่นแกล้งเก่งสารพัด พิมมี่สงสารเก่งบ้างสิ อดทนรอเก่งหน่อยนะคนดี ตอนนี้หุบเหวรอบตัวเก่งไปหมด ก้าวขาแต่ละก้าว ถ้าไม่ระวังก็อาจไม่ได้ผุดได้เกิด รอให้อะไรมันดีขึ้นกว่านี้ เราจะได้มีความสุขกัน”เก่งก็ตอแหลไม่แพ้ผู้ชายเจ้าชู้ที่ไหน รู้ๆกันอยู่
“ถ้าไม่จริงอย่างที่พูดนะ พิมมี่จะอาละวาดให้ดู”
“เห็นใจเก่งหน่อยซิ ยิ่งตอนนี้ไอ้ปาล์มมันตามเก่งทุกฝีก้าว มันอยากได้มรดกส่วนของเก่งทั้งหมด มันอยากแก้แค้นที่เก่งทำพี่มันป่อง มันแรงจนเก่งต้องขออยู่สงบๆซักพัก เพื่อหาทางแก้ปัญหา พิมมี่ต้องเข้าใจเก่งนะคนดี”เก่งใส่ไฟปาล์มจนไหม้เป็นจุล โดยที่เจ้าตัวไม่รู้อิโหน่อิเหน่...
!!เคล๊ก... เสียงประตูเปิดดังเข้ามา
“พิมมี่ แค่นี้ก่อนนะ มันมา...”เก่งรีบเก็บโทรศัพท์ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
สิ่งที่เขาทำ เก่งไม่รู้หรอกว่ามันสร้างความโกรธให้พอกพูนในใจของพิมมี่ขึ้นอีกไม่น้อย ที่ผ่านมาเธอก็คิดว่าอดทนอดกลั้นจนอกพองๆของเธอแทบทะลักทลาย แต่ก็พยายามสะกดไม่ให้มันพุ่งหลาวออกมาประจาน ใบหน้าสวยสดเหมือนดอกซากุระ เกรงจะออกหน้าออกตาเกินไป แต่หากว่าไม่มีอะไรดีขึ้นมา สงครามการทวงสิทธิ์เป็นเมียอีกคนต้องเกิดแน่ เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใคร ประโยคเด็ดนี้ผู้หญิงย่อมรู้ดี..
หลังการแต่งงานลูบหน้าปะจมูก(สิ่งที่เธอเข้าใจจากผู้ชายที่เธอรักเสี้ยมสอน) ทำให้เธอต้องยืดระยะเวลา เพื่อชะลอดูหัวใจผู้ชายไม้เลื้อยอย่างเก่ง ความรักบดบังดวงตาใสของเธอจนฝ้าฟาง เก่งพูดอะไรเธอก็คล้อยตาม ลมปากของเก่งดั่งมนต์ดำที่ทำให้เชื่องง่ายๆ แต่ยังดีที่เก่งยังแอบ แวะเวียนมาหาให้ความสุขทั้งทางกายในยามที่เธออ่อนล้า รักนั้นจึงเดินล่วงเลยมาเป็นปี แต่อีกซีกหนึ่งของหัวใจกลับอมทุกข์ด้วยลมเพชรหึง ทุกวันปาล์มได้ใกล้ชิด เตะเนื้อต้องตัวเก่งแทบตลอดเวลา เธอไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้านั้นบ้าง แต่ที่แน่ๆเธอไม่ต้องการให้ใครใกล้เก่งทั้งนั้น ขนาดเลขาหน้าห้องเธอยังอาละวาดเรียบร้อยโรงเรียนพิมมี่เมื่อเห็นเมสเสจบาดลูกตาโผล่ขึ้นกลางการกำลังพลอดรัก ซึ่งเก่งก็ต้องตามใจเธออย่างลับๆ เพื่อไม่ให้พ่อแม่รู้ เธอจึงย่ามใจว่าเก่งก็อยู่ในกำมือเธออีกคน จะแปลกอะไรในเมื่อเธอมีของดี ผู้ชายคนไหนก็ย่อมสยบแทบเท้าของสาวผู้เล่อโลมของเธอ..
เก่งผิวปากทำเป็นร้องเพลงดับควันร้อนในใจให้สงบลง เมื่อปาล์มเดินเข้ามานั่งในห้องนอน สายตาเขากำลังระรานอยากจะหาเรื่องขึ้นมาซะงั้น
“ถอดถุงเท้าให้หน่อย”เก่งพ่นลมปากออกมา มันก็ไม่เข้าหูปาล์มเสียแล้ว
“..บอกใคร..”
“อยู่กันแค่สองคนแค่นี้ ยังต้องชี้ชัดๆอีกเหรอไง ทำหน้าที่เมียที่ดีหน่อยซี พ่อกับแม่จะได้ภูมิใจ”
“ประสาท วัดระดับสติตัวเองมั่งหรือเปล่า”ปาล์มย้อน คิดหรือว่าเขาจะยอมสยบ
“หมายความว่าไง กูไม่มีสิทธิ์ในตัวมึงตรงไหน แม่กูพ่อกูเสียเงินค่าสินสอดตั้งเยอะ”
“ไปใหญ่แล้ว”ปาล์มยังคงเถียงคอเป็นเอน ถ้าเก่งหันไปคิดให้ดี พ่อแม่ไม่ได้เรียกร้องอะไร หรือถ้าจะได้รับตัวเองก็ไม่เคยเรียกร้อง แล้วที่สำคัญ งานนี่ใครอยากให้เกิด.
“..อย่าคิดว่าจะมาปอกลอกพ่อกับแม่กูจนหมดแล้วสะบัดก้นหนี”
“ต้องการอะไร...”ปาล์มขี้เกียจเถียงจึงถามข้อเท็จจริง
“กูมีกฏใหม่เพิ่มอีกข้อ”
“.เก็บไว้ทำคนเดียวเถอะ ท่าจะเพี้ยน”
“ห้ามมึงคุยกับพี่หนึ่งเกิน ห้านาที”เก่งบอกแบบไม่ต้องรอฟังคำตอบที่โอเคหรือไม่
“จะหาเรื่องกันให้ได้ใช้มั้ย”
“มึงจะรับปากกูหรือเปล่า”เก่งเริ่มข่มขู่
“เก็บไปใช้กับผู้หญิงที่เขาหลง......”ปาล์มไม่พูด แต่ชี้ไปยังอวัยวะกลางลำตัวของเก่งแทน
“มึง.....”เก่งลุกพรวดด ด้วยความโกรธที่พุ่งปริ๊ด รู้สึกเหมือนโดนปาล์มเหยียบหน้าอย่างแรง
“อย่าคิดว่า กูไม่กล้าทำอะไรมึงนะไอ้ปาล์ม กูจะยัดเยียดความเป็นผัวให้มึงเมื่อไหร่ก็ได้ที่กูอยากจะทำ แต่ตอนนี้กูกระเดือกไม่ลงว่ะ”เก่งยักคิ้วเย้ยหยันปาล์มทางสายตา
!!เพี๊ยะ...
ฝ่ามือหนักๆซัดลงไปที่บ้องหูของคนปากสุนัขหลากคมเขี้ยว ที่กัดเนื้อจนเป็นร่องรูแสบลึกถึงทรวง
ร่างสูงล้มตึงลงกับพื้นพรมต่อหน้าต่อตา ปาล์มช็อคยืนตัวแข็งทื่อ เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นอย่างนี้ แค่จะอบรมสั่งสอนคนขาดมารยาทให้คิดก่อนพูดบ้าง ไม่คิดว่าไอ้เก่งจะใจเสาะล้มทั้งยืนแบบนี้ แต่คงโดนแรงช้างพังเข้าไป จึงล้มฟุ๊บลงต่อหน้าต่อตา ตัวเองก็ตะลึงตัวเย็นเฉียบเหมือนอยู่กลางขั้วโลกเหนือ
-
เฮ้ย!!! ปาล์มแรงดีขนาดนั้นเลย
หรือไอ้เก่งมันมีปัญหาอะไรอยู่รึเปล่า
แต่ว่ามันค้างงงงงงงงงง
รอตอนต่อไปจ้า
:กอด1: ให้กำลังใจวินเนอร์
-
ดีแล้ว ดันแกเสียเอง จริงๆน่าจะตบให้ปากหลุดออกมาเลย
ถ้าพี่หนึ่งคู่กับหนูปาล์มก็ดีนะ เก่งก็ไปกินนางหน้าซากุระเถอะ เชอะ!
55+ อินจัด >//<
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สงสัยคืนนี้ไม่รอดแน่ๆ ด้วยความโมโหด้วย
-
เย้ๆๆๆ :mc4:
-
แอ็คติ้ง!! สำออย!! ชั่วขนาดนี้ ตบแค่นี้ไม่สะเทือนหรอกน้องปาล์ม ต่อยมันเผลอๆยังไม่รู้สึก :m31:
-
เก่งมารยา รอจับปาล์มกดแน่ๆ กรั่กๆๆๆๆ
-
อ๊ากกกกกกกกกก คตนอ่านอยากรู้เมื่อไรเก่งจะหยุดอยู่ที่ปาล์มสะที :z3:
-
เก่งต้องโดนอย่างนี้ :beat: :z6:
-
ทำเป็นแกล้งนะเก่ง
เดี๋ยว เมียเก่า ก็จะตามมาแล้ว
ปาล์ม รีบๆๆ รับเหอะ ว่าชอบเค้า
เก่งก็รีบบอกน้องไป
ฉันละห่วงเรื่อง ความรักของปุ๊บปั๊บ
เฮ้ออออออออออออ เด็ก หนอ เด็ก
-
ขอบคุณนะจ๊ะ
อึดอัดเหมือนกันแหะ แบบนี้ก็จัดหนักไปเลยปาล์ม
ให้นายเก่งรู้จักซะบ้าง คำว่าสูญเสียเมื่อสายไปนะ
ส่วนคุณต้น นั้นยังรู้ตัวว่ารัก หวง ห่วง หา นี่นายเก่ง
ไม่ใช่แล้ว หึหึหึ อยากรู้จริงๆ ว่าเมื่อสูญเสียไปนะ
มันจะเป็นยังไง....ดัดนิสัยไม่พอหรอก ต้องดัดสันดาน
-
ปาล์มพลังช้างเหรอนั่น ทีเดียวอยู่
-
มารอคับ
-
ปาล์มมือหนักหรือว่าอิเก่งมันมารยา
ปากแบบนี้น่าจะโดนตบอีกซักที
+1 :กอด1:
-
เก่งเป็นอะไรไป :a5:
-
แกล้งเเน่ๆพอเจ้าปาล์มลงไปดู
จับปล้ำ 55555 เลย กิกิ
-
o18
ดีใจที่ตอนนี้มีเพื่อนๆน้องๆแวะมาให้กำลังใจมากมาย
มีแรงจะเขียนต่อให้ อิอิ
แต่ไม่รู้ว่าสิงที่หลายคนเดาจะถูกมั้ยนะแกล้งเเน่ๆพอเจ้าปาล์มลงไปดู
จับปล้ำ 55555 เลย กิกิ
ไม่แน่ใจเท่าไหร่ อิอิ
เก่งเป็นอะไรไป :a5:
**อาจจะตื่นขึ้นมากลายเป็นคนฟั่นเฟือน ว่าไป
ปาล์มมือหนักหรือว่าอิเก่งมันมารยา
ปากแบบนี้น่าจะโดนตบอีกซักที
+1 :กอด1:
**สงสัยจะมือหนักไปหน่อย
มารอคับ
:pig4:
ปาล์มพลังช้างเหรอนั่น ทีเดียวอยู่
พี่เก่งใจเสาะหรือเปล่า :-[ขอบคุณนะจ๊ะ
อึดอัดเหมือนกันแหะ แบบนี้ก็จัดหนักไปเลยปาล์ม
ให้นายเก่งรู้จักซะบ้าง คำว่าสูญเสียเมื่อสายไปนะ
ส่วนคุณต้น นั้นยังรู้ตัวว่ารัก หวง ห่วง หา นี่นายเก่ง
ไม่ใช่แล้ว หึหึหึ อยากรู้จริงๆ ว่าเมื่อสูญเสียไปนะ
มันจะเป็นยังไง....ดัดนิสัยไม่พอหรอก ต้องดัดสันดาน
กว่าจะรู้ว่ารักมันก็สายแล้วนั่น สงสัยจะต้องร้องเพลงนี้ครับ
ทำเป็นแกล้งนะเก่ง
เดี๋ยว เมียเก่า ก็จะตามมาแล้ว
ปาล์ม รีบๆๆ รับเหอะ ว่าชอบเค้า
เก่งก็รีบบอกน้องไป
ฉันละห่วงเรื่อง ความรักของปุ๊บปั๊บ
เฮ้ออออออออออออ เด็ก หนอ เด็ก
**น้องพิมพี่และผองเพื่อน เตรียมแผลงฤทธิ์แล้วครับ เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใครเก่งต้องโดนอย่างนี้ :beat: :z6:
*อีกทีน่าจะดี :beat:
อ๊ากกกกกกกกกก คตนอ่านอยากรู้เมื่อไรเก่งจะหยุดอยู่ที่ปาล์มสะที :z3:
**นั่นนะซิ ผู้ชายไม่เลื้อยเก่งมารยา รอจับปาล์มกดแน่ๆ กรั่กๆๆๆๆ
**หรือว่าจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับกดน้องปาล์ม
มีคนคลิ๊กอ่านตั้ง500 กว่า เกือบวันก็ดีใจแล้วครับ
ใครไม่ได้ตอบก็อย่าน้อยใจนะ เอาไว้คราวหน้า
เพิ่งเลิกงานมา กด+ให้ทุกคน
:a12:
-
หลงกลแล้วล่ะเนี่ย แบบนี้
-
ขอบคุณจ้า
ดัดนิสัย+สันดาน แต่อย่ามาม่าน้า
จบแบบมีความสุขดีกว่า อย่าเศร้าเลย...
ชีวิตจริงก็เศร้า ทุกข์กันมากพอแล้วน้าจ๊ะ
พิมมี่คงจะมีบทบาทมากขึ้นแล้วแน่นอน
อาจจะเป็นตัวแปรที่สำคัญ ทำให้มีการ
เปลี่ยนแปลงหลายๆ อย่าง ^ ^ ส่งตัว
นางร้ายออกมาได้แล้วจ้า....อิอิอิ
-
**เอาน้ำจิ้มมาฝาก เมื่อพิมมี่รุกบ้างหลังยอมเงียบมานาน
:mc4: :mc4:
ขณะที่เก่งมองหน้าปาล์มเลิกลั่ก ทำหน้าทำตาไม่น่าไว้วางใจ เพราะดูกระสับกระส่ายชอบกล ก่อนจะบอกว่าขอโทรศัพท์ไปหาเพื่อนหน่อย ทิ้งให้น้าหลานรวมทั้งน้องชินนั่งทานเล่นรอยังสถานที่นัดพบของพี่ชาย ในเย็นวันนัดดูทอร์คโชร์..
“น้องชินอร่อยม่าน้ำแข็งใสใส่ลูกชิบ..”พี่ปุ๊บปั๊บถามเพื่อนด้วยใบหน้าเคลือบด้วยรอยยิ้ม
“.อร่อยคับ แต่ชินกินไม่หมด”
“เดี๋ยวพี่ปุ๊บปั๊บช่วยกิน”ว่าแล้วเด็กน้อยก็เลื่อนจานรองถ้วยมาตรงหน้าตัวเอง
“น้องชินกินอีกมั้ย”ปุ๊บปั๊บถาม
“.ก็ชินยังไม่ให้เลยอ่ะ แต่ปุ๊บปั๊บก็ดึงไปหน้าตาเฉย”เด็กน้อยต่อว่า
“พี่ปุ๊บปั๊บอ่ะ ไม่คิดจะแย่งน้องชินกินหรอก แต่พี่ปุ๊บปั๊บ จะตักป้อนน้องชินเอง เดี๋ยวน้องชินอิ่มแล้ว พี่ปุ๊บปั๊บค่อยกินต่อก็ได้ นะน้าปาล์มนะ”
ความรู้สึกของเด็กที่อยากดูแลเพื่อน ทำให้น้ายิ้มแล้วยิ้มอีก ไม่คิดว่าพี่สาวจะทิ้งเด็กน่าตาน่ารัก ใครเห็นก็อยากเข้ามาหยิกเพราะหมั่นเขี้ยว อยากตีเพราะหมั่นไส้ แถมปากก็ช่างเจรจาฉอเลาะ จนผู้ใหญ่ต่างเทหัวใจรักเวลาได้อยู่ใกล้ แม้แต่พ่อแท้ๆ ที่ตั้งแง่รังเกียจไว้ตั้งแต่ต้น เดี๋ยวนี้ก็เล่นหัวเล่นหาง แล้ววันหนึ่งถ้าหลานรู้ว่าใครคือพ่อเขาคิดอะไรบ้าง ปาล์มได้แต่ตั้งคำถามในใจ.
“อ้ำดิ น้องชิน น้าปาล์มค้าบ น้องชินไม่ยอมอ้าปาก”
หลังป้อนให้คำแล้วคำเล่า น้องชินก็หยุดอ้าปากดื้อๆ ทำให้คนป้อนหงุดหงิดหันช้อนน้ำแข็งใสปากตัวเองแทน แล้วเคี้ยวแก้มยุ้ยแทน
“หึหึ.. พี่ปุ๊บปั๊บก็ป้อนช้าๆซิครับ น้องชินกินไม่ทันก็ไม่อยากจะอ้าปากนะซิ”
“กินช้ามันก็ละลายหมดไม่เหลืออะไรนะซิ”
“.พี่ปุ๊บปั๊บนี่ไม่รู้อะไรเลยน่อ น้าปาล์ม”น้องชินต่อว่าเห็นด้วยที่ปาล์มพูด แต่ว่า..
“...............”น้องชินหันไปมองชายหญิงห้าคน ที่ยืนอยู่ข้างหลังปาล์มอย่างสงสัย โดยที่ปาล์มยังไม่เอะใจ เพราะที่นี่มันที่สาธารณะชน คนเข้าคนออกตามปกติ
“ใครอ่ะ..”ปุ๊บปั๊บถาม เมื่อเห็นคนที่ยืนข้างหลัง หนึ่งคนจ้องน้าตัวเองตาแทบลุกเป็นไฟ..
ปาล์มจึงหันไปตามเสียงทักของหลาน เขาก็ตกใจเหมือนกัน เมื่อโดนสายตาเหล่านั้นรุมประชาทัณฑ์ ทั้งที่เขาไม่รู้จักกันเลยซักนิด
“แกชื่อปาล์มใช่มั้ย.....”เสียงหญิงสาวที่สวยที่สุดกลุ่มพูดขึ้น
“ชะ ใช่..”ปาล์มลุกขึ้นจากเก้าอี้ตอบหน้าตาเฉย
ปุ๊บปั๊บกับน้องชินก็พลอยสนใจคนที่น้าตัวเองกำลังสนทนาไปด้วย. ทั้งคู่รู้สึกไม่ดีนักจึงหยุดกินของต่างๆ..
เพียงแค่เธอพยักหน้า เพื่อนชายสองคนก็เข้ามาล็อคแขนปาล์มไว้อย่างรวดเร็ว เหมือนมีการเตรียมแผนไว้อย่างดี.
“อะไรกัน...”ปาล์มดิ้นขลุกขลัก แต่ยังคงทำอะไรได้ไม่มาก
“พวกมึงเป็นใคร..”ปาล์มออกแรงขัดขืน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยจริง
“เด็กๆ อยู่นิ่งๆนะ พี่ๆขอคุยกับคนนี้หน่อย”เพื่อนของหญิงสาวเป็นคนบอกให้เด็กๆรู้
“จะทำอะไรน้าปาล์มเหรอ.”ปุ๊บปั๊บถามเสียงอ่อนโยน
“พิมพี่ เด็กคนนี้น่ารักว่ะ ฉันชอบอ่ะ”ว่าแล้วเธอก็หยิกแก้มปุ๊บปั๊บไปที
“นังจ๋อมแจ๋ม ฉันให้แกมาช่วยฉัน ไม่ได้ให้แกมาเล่นกับเด็ก”สาวสวยตะวาดเพื่อน
“ล้อเล่นนะเพื่อน ก็เด็กมันเจี๊ยะ จริงๆ”พี่น้องฝาแฝดหัวเราะ
หลังให้เพื่อนชายตรึงร่างของปาล์มให้อยู่กับที่ เธอก็สะบัดมือใส่ลงไปที่แก้มทั้งสองข้างของปาล์มอย่างรวดเร็ว เธอใส่ความโกรธ เกลียด ชิงชัง ลงไปในฝ่ามือนั่น ตบลงไป เพื่อระบายสิ่งที่เธออึดอัด อัดอั้นมานาน
!!เพี๊ยะ
!!เพี๊ยะ
ปาล์มหน้าชา เมื่อโดนตบซ้ายทีขวา แต่เขาก็ยังทนได้อยู่ เขาดิ้นอีกครั้งแต่ชายสองคนที่ล็อคแขนเขาไว้ก็กดหัวกดไหล่ไว้ จนเขาทำอะไรไม่ได้เลย
!!ตุ๊บบ
หมัดหนักๆของชายที่ล็อคแขน ซัดลงที่ท้องอีกที ทำให้เขาหมดเรี่ยวแรงขัดขืน ได้แต่ก้มหน้ารับความจุกที่เล่นส่วนมา.
“น้าปาล์ม...”
ปุ๊บปั๊บร้องเสียงหลง เขาไม่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นแบบนี้ แล้วเก่งไปไหน ทำไมถึงปล่อยให้ใครไม่รู้มาทำร้ายน้าเขา ลุงหนึ่งก็ไม่อยู่ ปุ๊บปั๊บโกรธจนปากสั่น ตัวสั่น เขาอยากจะเข้าไปชกทั้งห้าคนให้หงายผึ่งลงกับพื้นเหมือนที่เขาทำกับน้าปาล์ม
ชินเองก็ตกใจไม่ใช่น้อย..
“ฉันแค่มาสั่งสอนแต่คราวหน้า...”
!!ฟิ้ววว...
เป๊ะ...เสียงน้ำกระทบพื้น
น้องชินสาดน้ำแข็งใสที่ละลายกลายเป็นน้ำไปยังร่างของพิมมี่ คนที่กำลังจ้องจะทำร้ายปาล์มอีก เมื่อเธอเห็นสิ่งสกปรกเลอะชุดเกือบหมื่นของเธอ ก็หยุดกึก หันมามองหาต้นสายปลายเหตุด้วยสายตาอาฆาต.
ปุ๊บปั๊บวิ่งไปข้างน้องชิน จ้องหน้าพิมมี่ราวกับเป็นศัตรูมานับสิบปี..
“ไอ้เด็กบ้า อยากเจอตบใช่มั้ย..”พิมมี่แผดเสียงด่าน้องชิน แต่กับปุ๊บปั๊บเธอรู้ว่าเป็นลูกใครจึงไม่คิดอะไรมาก
ปุ๊บปั๊บเขย่งเท้าขึ้น เหมือนจะยืดตัวเองให้สูงเท่ากับพิมมี่ จะได้ต่อกรง่าย..
“..อิ ดอกกก..”ปุ๊บปั๊บโพล่งปาก ใช้คำที่เขาจำมาจากละครที่ดูกับย่า
“หา.....”คนที่ร้องคำนี้คือปาล์ม เพราะเขาไม่เคยเห็นหลานด่าคำแบบนี้เป็น
“...ดอกกก….”น้องชินว่าตามพี่ปุ๊บปั๊บ
มันยิ่งทำให้ผู้ใหญ่ทุกคนช็อครอบสอง..
“พิมมี่ เด็กมันด่าเธอ....”จ๋อมแจ๋มพี่น้องฝาแฝดบอกเพื่อนรักพร้อมกัน
“กรี๊ดดดดดดด กรี๊ดดดดดดด..”
พิมมี่แผดเสียงร้องใส่หน้าเพื่อนสาวฝาแฝด
“ฉันรู้แล้ววว เธอจะมาย้ำทำไม หา นังจ๋อมแจ๋ม เดี๋ยวเจอตบอีกคน”
เธอโวยวายกับเพื่อน กระทืบเท้าอยู่กับที่เหมือนคนบ้า ในขณะที่เพื่อนคนอื่นต่างอมยิ้มไปตามๆกัน ก็ผู้ใหญ่ที่โดนเด็กถอนหงอก มันเสียเส้นกันไปข้างเลยล่ะ..
“ฮึฮึฮึ..”ปาล์มหัวเราะ แม้จะเจ็บตัวไม่น้อย แต่คำด่าทอของหลานที่ปกป้องเขามันก็ทำให้คลายยิ้มออกมาได้
**ฉบับเต็มรอก่อนนะ ถ้ามีคนรอเยอะๆจะรีบเขียนรีบมา อิอิ**
:pig4: :L2:ขอบคุณ
-
ด้วยความกรุณานะครับพี่วินเนอร์ อย่าให้รอนานนะครับ ไฟกำลังลุกอยู่ อยากไปกระโดดถีบนังนี่จัง
:z6: :beat: :z6:
-
พี่ปุ๊บปั๊บจำมาจากละครเรื่องไหนจ๊ะ
น้องชินน่ารักน่าเอ็นดูมาก
มาต่อเร็วๆนะคะพี่ :กอด1:
-
รีบมาต่อนะครับ
-
ได้ยินชัดเต็ม2รูหูมั้ยคะ :laugh:
-
มาเข้าคิวรอค่ะ
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ
น้องปาล์ม อย่าไปยอมนังชะนีพิมมี่นะ ยัยนี่ๆนิสัยเลวจริงๆๆ
สะใจที่โดนปุ๊บปั๊บด่า"อีดอก" ยังดีที่ไม่ด่าว่า"นังดอกทอง" 555
แต่จะว่าไปอีตาเก่งนี่ก็ยังไงๆๆอยู่จะรักไม่รักปาล์มก็ขอให้มันชัดเจนที อีตานี่ สงสัยจะต้องให้เสียปาล์มไปก่อนแล้วถึงจะรู้สึก
รออ่านตอนหน้าค่ะ
-
อีดอกกกกก
เอ๊ะ คำนี้มันคุ้นๆๆนะ
ส่วนใหญ่ มักจะเป็น กะเทย เรียก ผู้หญิงนะ 5555555555555
ชักยังไง ยังไง แล้วนะ ปุ๊บปั๊บ ลูกแม่
ดีมาก ปุ๊บปั๊บ ด่าเเรงๆๆๆ
เก่ง เมื่อไหร่จะมา ช้าอ่ะ
มัวไปกกใครอยู่หรือเปล่า
-
ขอบคุณมากจ้าสำหรับน้ำจิ้ม
แต่ถ้าน้ำจิ้มออกมาแบบนี้ แล้วนางร้ายออกมาแบบนั้น
อยากโดดตบนางร้ายแบบนี้จริงๆ ไม่ต้องรอให้ถึงมือ
ของน้องปุ๊บปั๊บ && น้องชินนี่ สุดน่ารักทั้งสองหรอกจ้า
ปากแบบนี้มันต้องโดน......กระแทกปากซะ (โหด โมโหวุ้ย)
เป็นกำลังใจให้จ้า ^ ^
ปล. นายเก่งหายหัวไปไหนฮะ...ส่วนพี่หนึ่งก็มาให้ทันเวลาหน่อยจ้า
น้องปาล์มต้องการคนปกป้อง นายเก่งช่างมันไปเถอะไม่สำนึกซะบ้าง
-
:กอด1: :pig4:
เมื่อมีคนอ่านมารอดักตบน้องพิมพี่ เอ้ย รออ่าน :laugh:
คืนจะรีบไปเขียนมาให้ชม เอ๋แต่จะได้มาวันไหนยังไม่แน่ใจ
เดี๋ยวไปเรียกพี่หนึ่ง
จัดการพี่เก่งก่อน แต่เดี๋ยวก็รู้ว่าพี่เก่งมัวไปทำอะไรอยู่
มาตอนหน้ามีฉากลึกลับ แอบน่ากลัวนิดนึงน่ะ อิอิใส่ลงไป
รอชมแล้วกันน่อ
ขอบคุณทุกคนที่แวะมาให้กำลังใจ
เดี๋ยวมากดบวกให้ทุกคน+ไปทำงานก่อนนา :z13:
-
ปาล์มซวย
ตัวปัญหาทิ้งระเบิดตูมแล้วหายหัว
อยากบอกว่ายังเลวได้อีก :fire:
-
มารอ :z1:
-
:m31: :m31: :m31:
-
คุณปุ๊บปั๊บพูดไม่เพราะเลย..
แต่ก็สะใจดี
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก อยากอ่านเเล้วอะครับ อิอิอิ
เเล้วนี้เก่งจะรู้ไหม๊เนี๊ยะ พิมพี่สุดที่รักมาทำร้ายเมียเค้าเนี๊ยะ
อย่าได้ยอม อยากไห้ปาล์มเเรงใส่ ยัยพิมทำไรมาเอาไปลงที่เก่งไห้หมดเลย 55
-
:กอด1:
พรุ่งนี้เจอกันนะ เขียนไม่ได้ทัน พอดีเปลี่ยนเวลาทำงานใหม่
ยังปรับตัวไม่ค่อยได้เลย คิคิ+555
ตอนใหม่ยาวมากมั่กๆ
ทิ้งท้ายไว้ด้วย ปาล์มต้องเสียน้ำตาเพราะไอ้เก่งแล้ว
:monkeysad: :m15:
ขอบคุณที่มาอ่าน
-
:mc4: :mc4:ยาวววววมากกกก
ร่างใหญ่ล้มครืนอย่างกับตึกล้ม นอนราบ หายใจรวยระริน
ปาล์มยื่นเท้าไปเขี่ยๆที่ปลายขา เกรงว่าคนนอนจะมารยาสำออย หวังให้ตัวเองตกใจเล่น เมื่อเห็นแน่ชัดแล้วว่าสติไม่วิ่งกลับคืนแน่ เขาจึงนั่งลงข้างๆลำตัวคนใจเสาะใจปลาซิว ปาล์มบ่นกับลมกับฟ้า ลืมพายุโกรธทันตา บทลงโทษที่มอบให้มันหนักไปหรือเปล่านะ ว่าพลางจับตัวผู้ชายไม้เลื้อยให้นอนหงายชี้เพดานพร้อมกับตบหน้าเบาๆ เพื่อดึงร่างเขาให้หลุดจากมิติมืด ไม่น่าเชื่อฝ่ามือเดียวดายตัวเองจะซัดซะคนร่างสูงใหญ่อย่างกับตึก ล้มทั้งยืน ปาล์มพลิกฝ่ามือตัวเองไปมาดูให้แน่ใจ
“เก่งง..”
หนึ่งคำที่เอ่ย ช่างฝืนใจจะเรียกจริงๆ แต่จะทิ้งไว้แบบนี้ก็ใช่ที่ เดี๋ยวจะหาว่าแล้งน้ำใจ แต่ถ้ามันเกิดลุกขึ้นอาละวาด ตบตีขึ้นมา มันก็ซวยรับประทานอีกนั่นแหละ ยังฉุนลึกๆ
“ ไอ้ ไอ้โรคจิต..”
“ไอ้บ้ากาม ใส่เสื้อก็ต้องปลดกระดุมลึกอก..”ว่าไปก็แอบด่ามันต่อหน้าบ้าง สะใจพิลึก
ปาล์มสรรหาสรรพนามงามๆ เรียกคนสลบเหมือด ใจคอไม่ดีเอาเสียเลย เกรงว่าเก่งจะเป็นอะไรมากกว่าแค่การสลบหยุดรู้สึกตัวชั่วครั้งชั่วคราว..
“.......”ปาล์มยังคงตบที่แก้มซีดๆของเก่งอย่างเนื่อง จนด้วยเกล้าไม่รู้จะทำยังไงเมื่อสติกำลังบอดสนิท
-เวลาผ่านไปห้านาที แต่สำหรับปาล์มเหมือนห้าชั่วโมง-
เก่งเริ่มกระดุกกระดิกนิ้ว คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน ทำให้ปาล์มเริ่มหายใจคล่องเหมือนโล่งอกไปหนึ่งปะเหลาะ นึกว่ามันน็อคเพราะโดนฝ่ามืออำมหิตเพียงครั้งเดียวไปแล้ว.
เก่งประคองตัวให้ลุกขึ้นนั่งช้าๆ สีหน้าตอบโจทย์ได้อย่างดี ว่าเลือดขึ้นหน้า
ปาล์มหน้าซีดขยับก้นหนีเพื่อตั้งรับสองสามคืบ เกิดโดนสวนกลับ จะได้ยกเท้าอันทรงเกียรติมอบให้เป็นของกำนัล ไม่แน่ฝ่าเท้าอัศจรรย์อาจได้ประทับรอยไว้ที่แก้มข้างใดข้างหนึ่งของคนตรงหน้า
เก่งหันควับใส่คู่แค้น สายตาอาฆาตจ้องเขม็ง ยกมือหนักๆทุบหัวเบาๆ เหมือนจะเรียกสติที่กระเจิดกระเจิงคืนมาโดยด่วน อารมณ์โทสะกำลังอัพเลเวลพุ่งทะยานจอยังคอหอย เขากำลังแยกเขี้ยวยิงฟัน จะเอาคืนยังไงให้หายเจ็บ
ปาล์มก็จ้องการกระทำของเขาไม่คลาดสายตา
ไม่ง่ายเสียแล้วถ้าเก่งคิดจะลงมือทำอะไรปาล์มตอนนี้ แต่เขาใช่จะยอมรามือลงไปง่ายๆ ขืนยอมปาล์มคงได้ใจไม่ยอมเป็นเบี้ยล่าง ยากต่อการจะควบคุมให้โอนอ่อนผ่อนตามยามคับขัน
“มึงงง.......”พอพูดได้ เก่งเริ่มตั้งท่าโจมตี หวังเอาคืนกับให้แสบไม่แพ้ที่เขาเจ็บกกหูตึบๆ
แต่ว่า...ทันใดนั้น...
สายลมเย็นวาบ พัดกรรโชกวิ่งมากระทบผิวกายเขาจนขนแขนลุกตั้ง ทั้งที่ไร้วี่แววคลื่นฟ้าฝนจะเทลงมา ผ้าม่านลายสวยสะบัดพริ้ว พรึ่บพรั่บ ตามความแรงของกระแสลมโชยเยือกเย็น บรรยากาศรอบข้าง มันน่าขนลุกขนพองขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย กระดาษบนโต๊ะปลิวว่อน จนทั้งคู่ต่างขยับกายเข้าหากันแบบไม่ต้องนัดหมาย เหมือนจะอ่านใจกันออก
ปาล์มเกิดปอดแหก ย้ายตัวเองไปหาผู้ชายที่เกลียดเมื่อกี้ เหมือนจะไปหาการปกป้อง
เก่งก็ใช่ย่อย เขาเห็นปาล์มเลื่อนตัวมาหา ก็พยายามฝืนเรียกความกล้าหาญออกมาใช้งาน ทั้งที่ก่อนหน้านี้มันซุกหนีอยู่ซอกไหน หลืบไหนก็ไม่รู้ เขาไม่ใช่คนตาขาว แต่คราวนี้ขอน้อมรับเต็มๆ
เก่งรู้สึกเหมือนเห็นร่างโปร่งแสงลอยเข้ามาทางหน้าต่าง ด้วยความเร็วแสง...
!!ฟิ้วว ตึบบ...
ปาล์มเบิกตาโพลงปะทะกับแรงลมวูบนั้น พร้อมกับหงายหลังตึงลงไปข้างๆโดยไม่รู้สึกตัว
เก่งกำลังงงกับสิ่งที่เห็น แต่เขาก็ยังกัดฟันข่มความกลัวทิ้งไป ยังไงปาล์มก็สำคัญกว่าจะมานั่งกลัวสิ่งที่ไร้ตัวตน ในธาตุอากาศ
“ปาล์ม..”เขาถีบตัวเองเข้าไปหา พร้อมกับประคองร่างนั้นขึ้นให้อยู่ในอ้อมกอดแข็งแรง
“ปาล์ม ตื่นซิ”เก่งเขย่าร่างนั้นหัวสั่นหัวคลอน อยากให้ปาล์มตื่นไวๆ เขาไม่ไว้วางใจบรรยากาศวังเวงแบบนี้ กระแสลมยังคงซัดเข้ามาในห้องเป็นระลอก ขนแขนเขาลุกเกรียว มันให้บรรยากาศเหมือนหนังผีที่เคยดูนี่กระไร เหมือนลางไม่ดีบอกเหตุมาเป็นระยะๆ อย่างน้อยถ้าปาล์มตื่นขึ้นเขาก็ยังรู้สึกว่ามีเพื่อน
“ปาล์ม ตื่นซิว่ะ ตื่น”ชายหนุ่มหมดความสามารถจะทำไงต่อ เขามองไปรอบๆห้องอยากจะเดินหนีออกไปจากความโหวงเหวง แต่ติดตรงคนที่อยู่ในอ้อมแขนนี่ซิ ไม่ยอมฟื้นรู้ตัวซักที นึกอยากสวดมนต์ขึ้นมาก็ไม่รู้จักซักบท วัดก็แทบจะไม่เข้าใกล้ เหมือนผีที่กลัวพระนักบุญ
“.ทำไมมันน่ากลัวจังว่ะ ทั้งลม ทั้งเสียง วี้ดด วิ๊วว”เก่งพึมพำงึมงำ อยากหายตัวไปซะเดี๋ยวนี้
ทันใดนั้น เมื่อเขาหันกลับไปมองหน้าปาล์มอีกครั้ง ตาของปาล์มเบิกโพลง แววตาดุดันผิดสังเกต มันกล้าแกร่ง น่ากลัวชอบกล ยิ่งทำให้ใจเขาหล่นตุ๊บลงไปฝั่งอยู่ใต้ดิน
“ปาล์มโว้ย..”เก่งเบาเสียงเรียกลง เหมือนไม่แน่ใจในดวงตาเขียวมรกตนั่น
“...เก่งงง ฮึฮึ....”
น้ำเสียงเรียกและหัวเราะปาล์มเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน มันเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง แน่นอนมันเป็นเสียงของผู้หญิง
“ปาล์ม...”ความคลางแคลงใจของเก่งเริ่มพุ่งจนเกือบร้อยองศา
“ใบปอ ไม่ใช่ ปาล์ม..”
เสียงตอบเย็นเฉียบที่ดังชัดเจนเข้าแก้วหู แทบทำให้ใจแข็งๆของผู้ชายคนหนึ่งช็อคโลก เยี่ยวราดได้เหมือนกัน เขาไม่คิดว่าอะไรบางอย่างมันกำลังหวนกลับ เพียงแต่กลับมาในแบบที่เขาคาดไม่ถึง มันคนละภพภูมิ ผู้หญิงที่เขาเคยทอดทิ้งไปกำลังจะเยี่ยมเขาอีกครั้งอย่างงั้นเหรอ
“บะ บะ ใบปอออ”ชายหนุ่มลิ้นเป็นอัมพาต เหงื่อเริ่มแตก ดวงตาเขามองอย่างหวาดกลัวจนน่าสมเพช ไม่มีเค้าคนเก่งหลงเหลือให้ใครได้เห็น นี่เขากำลังโดนผีเล่นงานเหรอ
“ดีใจที่เก่งยังจำได้.. หึหึ ”ใบปอในร่างน้องชายทัก ทำเอาคนฟังใจเต้นตูมตามเป็นกลองเพล เพราะความกลัวกำลังเล่นงานในจิตใจอย่างรุนแรง
เก่งปล่อยแขนจากร่างใบปอ เขาเชื่ออย่างสนิทใจว่ามันเป็น อดีตหญิงสาวที่เคยรัก มาหาเขาจริงๆ ขามันหนักเหมือนโดนตรึงยึดไว้กับที่ ก้าวไม่ออก ปากก็อ้าหวอ
“ใบปอ..”เก่งขยับก้นหนีได้หลายคืบ ยิ่งจ้องหน้าก็ยิ่งผวา
“.ฮึฮึ...”เสียงหัวเราะของเธอ ช่างน่าสยองตับอย่างกับในหนังผี
“อย่า กลัววว ใบปอออแค่จะมาบอกกก”
“ต้องการ อะอะไร..”เก่งยังคงใจหายใจคว่ำ ไม่คิดว่าจะต้องมาพูดกับภูตผี
“สิ่งที่เก่งทำกับใบปอ จะถูกลบล้างได้ก็เมื่อเก่ง ดูแลปาล์ม คงรู้นะว่าใบปอหมายความว่ายังไง”
“ส่วนเรื่องลูก ทำดีแล้ว แต่หากทำผิดวันไหน ได้เจอกันอีกแน่”
“ปะ ปะไปผุดไปเกิดเถอะใบปอ..”เก่งรีบแผ่เมตตาให้
“คนที่ฆ่าตัวตาย นั้นบาปหนา วิญญาญจะล่องลอยทนทุกข์ทรมานเพื่อรับกรรมจนกว่าจะหมดอายุขัย ฮือๆ”
ร่างของปาล์มเงยหน้าอ้าปากหวอ ตาเหลือก พร้อมกับล้มตึ่งไป.
สายลมหยุดพัก ทุกอย่างเริ่มสงบเข้าภาวะปกติ เมื่อสถานะการณ์คลี่คลาย เก่งหันมาสนใจปาล์มอีกครั้ง เขาช้อนร่างนอนนิ่งขึ้น แล้วยกไปวางไว้บนเตียงกว้าง หัวสมองเร่งให้ทำงาน เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องแบบนี้ ว่ามันจะเป็นไปได้ เขาไม่เคยทำบุญทำกุศลให้เธอเลย จะว่าไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ ก็ไม่ถูก เพียงแต่เขามองข้ามเลยละ เขาเอนตัวนอนลงข้างปาล์มแล้วกอด นี่เป็นครั้งแรกละมั้งที่เขาได้นอนบนเตียงเพราะว่าเขาอยากนอนให้หลับไปพร้อมๆกัน หัวใจเหี่ยวๆของเขากำลังไตร่ตรองยกเหตุและผลร้อยแปด เขานึกว่าใบปอไปถึงไหนต่อไหนแล้ว มันกลับไม่ใช่ ที่แท้เธอยังลอยวนเวียนดูแลคนที่เธอรัก ถ้าปาล์มตื่นขึ้นเขาจะบอกยังไง เหมือนใบปอเจาะจงลงมาหาเขาโดยตรง เท่าที่ผ่านมาเขาก็ยังไม่เคยได้ยินว่ามีใครได้เจอ (ผี)ใบปอ
กลางดึกคืนนั้น ปาล์มสะดุ้งตัวขึ้นมา แต่ก็ต้องเจออ้อมแขนของใครบางคนกำลังโอบกอด พร้อมกับลมหายใจอุ่นๆรดต้นคอราดถึงหัวไหล่ ปาล์มรวบรวมเหตุการณ์ที่ยังพอจดจำได้มาทบทวนใหม่ใต้วงแขนนั่น ถ้าถามว่ามันคิดลวนลามหรือไม่ ก็คงไม่ เพียงแค่นอนกอดจนหลับ เสื้อผ้ายังครบทุกชิ้น แต่ตัวเองกลับรู้สึกเพลีย วันนี้พอแค่นี้แล้วกัน ขี้เกียจปลุกคนหลับให้ตื่น พาลจะได้ทะเลาะไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนพอดี ขอเก็บงำความสงสัยฝากไว้ในหลุมอากาศพรุ่งนี้ค่อยหยิบมาถามใหม่
-เช้าแห่งความสดใส-
เก่งตื่นขึ้นมาก่อน แต่เขาก็ไม่ได้ละมือที่กอดปาล์มออก ยังคงทาบไว้แบบเดิม ไม่รู้สิความต้องการของใบปอมันทำให้เขาต้องคิด ใจหนึ่งก็เพราะกลัวเธอจะมาหาอีก ส่วนอีกใจคนที่นอนหลับอยู่ก็เคยทำให้เขาหวั่นไหว เผลอพลั้งให้หึงหวง โดยเฉพาะเวลาที่ปาล์มอยู่กับพี่ชาย มันคือสิ่งที่เขาไม่ชอบเลยจริงๆ หรือว่าเขาจะชอบแต่ไม่กล้าที่จะยอมรับความรู้สึกนั่น
ปาล์มลืมตาช้าๆ เก่งกระชับกอดขึ้นมาอีกนิด ทำให้ทั้งคู่กระเถิบเข้ากัน เก่งหอมที่เส้นผมของปาล์ม โดยไม่รู้ว่าอีกคนรู้สึกตัวแล้ว.. หัวใจของปาล์มสูบฉีดเต้นแร้งเต้นกาขึ้น แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด
ในที่สุดหนุ่มนักรักก็ลุกขึ้นจากเตียง เพื่อไปทำธุระประจำวัน..
ปาล์มนอนฟังเสียงนั่น จนแน่ใจว่าได้ยินเสียงน้ำราดรดขึ้น เขาจึงได้ขยับหลังเกร็งเป็นตะคริวกิน หายใจไม่ทั่วท้องเมื่อโดนจูบ ให้ลุกขึ้นจากเตียงใหญ่บ้าง เครื่องนอนส่วนตัวของเก่งยังวางตั้งไว้ที่เดิม แสดงว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้ไปนอนที่โซฟาประจำตัวหน้าทีวี.
-สถานที่นัดเจอ-
ขณะที่เก่งมองหน้าปาล์มเลิกลั่ก ทำหน้าทำตาไม่น่าไว้วางใจเขาดูกระสับกระส่ายลุกลี้ลุกลน ก่อนจะบอกว่าขอโทรศัพท์ไปหาเพื่อนหน่อย ทิ้งให้น้าหลานรวมทั้งน้องชินนั่งทานเล่นของหวานรอยังสถานที่นัดพบของพี่ชาย ในเย็นวันนัดสำคัญดูทอร์คโชร์..
“น้องชิน อร่อยม่ะ น้ำแข็งใสใส่ลูกชิบ..”พี่ปุ๊บปั๊บถามเพื่อนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“.อร่อยคับ แต่ชินกินไม่หมด”
“เดี๋ยวพี่ปุ๊บปั๊บช่วยกินนะ”ว่าแล้วเด็กน้อยก็เลื่อนจานรองถ้วย มาตรงหน้าตัวเอง
“น้องชินกินอีกม่ะ”ปุ๊บปั๊บถามอย่างเอาใจใส่
“.ก็ชินยังไม่ให้เลยอ่ะ แต่ปุ๊บปั๊บก็ดึงไปหน้าตาเฉย”เด็กน้อยต่อว่า
“พี่ปุ๊บปั๊บอ่ะ ไม่คิดจะแย่งน้องชินกินหรอก แต่พี่ปุ๊บปั๊บ จะตักป้อนน้องชินเอง เดี๋ยวน้องชินอิ่มแล้ว พี่ปุ๊บปั๊บค่อยกินต่อก็ได้ นะน้าปาล์มนะ”
ความรู้สึกของเด็กที่อยากดูแลเพื่อน ทำให้น้ายิ้มแล้วยิ้มอีก ไม่คิดว่าพี่สาวจะทิ้งเด็กน่าตาน่ารัก ใครเห็นก็อยากเข้ามาหยิกเพราะหมั่นเขี้ยว อยากตีเพราะหมั่นไส้ แถมปากก็ช่างเจรจาฉอเลาะ จนผู้ใหญ่ต่างเทหัวใจรักเวลาได้อยู่ใกล้ แม้แต่พ่อแท้ๆ ที่ตั้งแง่รังเกียจไว้ตั้งแต่ต้น เดี๋ยวนี้ก็เล่นหัวเล่นหาง แล้ววันหนึ่งถ้าหลานรู้ว่าใครคือพ่อเขาคิดอะไรบ้าง ปาล์มได้แต่ตั้งคำถามในใจ.
“อ้ำดิ น้องชิน น้าปาล์มค้าบ น้องชินไม่ยอมอ้าปาก”
หลังป้อนให้คำแล้วคำเล่า น้องชินก็หยุดอ้าปากดื้อๆ ทำให้คนป้อนหงุดหงิดหันช้อนน้ำแข็งใสปากตัวเองแทน แล้วเคี้ยวกรุ๊บๆแก้มโต
“หึหึ.. พี่ปุ๊บปั๊บก็ป้อนช้าๆซิครับ น้องชินกินไม่ทันก็ไม่อยากจะอ้าปากนะซิ”
“กินช้ามันก็ละลายหมดไม่เหลืออะไร..”
“.พี่ปุ๊บปั๊บนี่ไม่รู้อะไรเลยน่อ น้าปาล์ม”น้องชินต่อว่าเห็นด้วยที่ปาล์มพูด แต่ว่า..
“...............”น้องชินหันไปมองชายหญิงห้าคน ที่ยืนอยู่ข้างหลังปาล์มอย่างสงสัย โดยที่ปาล์มยังไม่เอะใจ เพราะที่นี่มันที่สาธารณะชน คนเข้าคนออกตามปกติ
“ใครอ่ะ..”ปุ๊บปั๊บถาม เมื่อเห็นคนที่ยืนข้างหลัง หนึ่งคนจ้องน้าตัวเอง ตาแทบลุกเป็นไฟ..
ปาล์มจึงหันไปตามเสียงทักของหลาน เขาก็ตกใจเหมือนกัน เมื่อโดนสายตาเหล่านั้นรุมประชาทัณฑ์ ทั้งที่เขาไม่รู้จักกันเลยซักนิด
“แกชื่อปาล์มใช่มั้ย.....”เสียงหญิงสาวที่สวยที่สุดกลุ่มพูดขึ้น
“ชะ ใช่..”ปาล์มลุกขึ้นจากเก้าอี้ตอบหน้าตาเฉย
ปุ๊บปั๊บกับน้องชินก็พลอยสนใจคนที่น้าตัวเองกำลังสนทนาไปด้วย. ทั้งคู่รู้สึกไม่ดีนักจึงหยุดกินของต่างๆ..
เพียงแค่เธอพยักหน้า เพื่อนชายสองคนก็เข้ามาล็อคแขนปาล์มไว้อย่างรวดเร็ว เหมือนมีการเตรียมแผนไว้ล่วงหน้ามาแล้ว
“อะอะไรกัน...”ปาล์มดิ้นขลุกขลัก แต่ยังคงทำอะไรได้ไม่มาก
“พวกมึงเป็นใคร..”ปาล์มออกแรงขัดขืน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยจริง
“เด็กๆ อยู่นิ่งๆนะ พี่ๆขอคุยกับคนนี้หน่อย”เพื่อนของหญิงสาวเป็นคนบอกให้เด็กๆรู้
“จะทำอะไรน้าปาล์มเหรอ.”ปุ๊บปั๊บถามเสียงอ่อนโยน
“พิมมี่ เด็กคนนี้น่ารักว่ะ ฉันชอบ”ว่าแล้วเธอก็หยิกแก้มแดงๆปุ๊บปั๊บไปที
“นังจ๋อมแจ๋ม ฉันให้แกมาช่วยฉัน ไม่ได้ให้แกมาเล่นกับเด็ก”สาวสวยตวาดเพื่อน
“ล้อเล่นนะเพื่อน ก็เด็กมันเจี๊ยะ จริงๆ”พี่น้องฝาแฝดหัวเราะ
หลังให้เพื่อนชายตรึงร่างของปาล์มให้อยู่กับที่ เธอก็สะบัดฝ่ามือใส่ลงไปที่แก้มทั้งสองข้างของปาล์มอย่างรวดเร็ว เธอใส่ความโกรธ เกลียด ชิงชัง ตบลงไปในมือนั่น เพื่อระบายสิ่งที่เธออึดอัด อัดอั้นมานาน
!!เพี๊ยะ
!!เพี๊ยะ
ปาล์มหน้าชาฉึกฉึก เมื่อโดนตบซ้ายทีขวา แต่เขาก็ยังทนได้ เขาดิ้นอีกครั้งแต่ชายสองคนที่ล็อคแขนเขาไว้ก็กดหัวกดไหล่ไว้ จนเขาหมดทางสู้
!!ตุ๊บบ
หมัดหนักๆของชายที่ล็อคแขน ซัดลงที่ท้องอีกที ทำให้เขาหมดเรี่ยวแรงขัดขืน ได้แต่ก้มหน้ารับความจุกที่เล่นสวนเข้ามาถึงหัวใจ แล้วตัวเองไปทำอะไรให้กับพวกมัน หน้าตาก็ไม่คุ้น.
“น้าปาล์ม...”
ปุ๊บปั๊บร้องเสียงหลง เขาไม่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นแบบนี้ แล้วเก่งไปไหน ทำไมถึงปล่อยให้ใครไม่รู้มาทำร้ายน้าเขา ลุงหนึ่งก็ไม่อยู่ ปุ๊บปั๊บโกรธจนตัวสั่น เขาอยากจะเข้าไปชกทั้งห้าคนให้หงายผึ่งลงกับพื้นบ้าง
ชินเองก็ตกใจไม่ใช่น้อย..
“ฉันแค่มาสั่งสอนแต่คราวหน้า...”พิมมี่กำลังยื่นนิ้วไปจิ้มที่หน้าผากของปาล์ม
!!ฟิ้ววว...
เป๊ะ...เสียงน้ำกระทบพื้น
น้องชินสาดน้ำแข็งใสที่ละลายกลายเป็นน้ำไปยังร่างของพิมมี่ คนที่กำลังจ้องจะทำร้ายปาล์มอีก
เมื่อเธอเห็นสิ่งสกปรกเลอะชุดเกือบหมื่นของเธอ ก็หยุดกึก หันมามองหาต้นสายปลายเหตุด้วยสายตาอาฆาตแค้น
ปุ๊บปั๊บวิ่งไปข้างๆน้องชิน ยิงสายตาไปยังพิมมี่ราวกับเป็นศัตรูมานับสิบปี..
“ไอ้เด็กบ้า อยากเจอตบใช่มั้ย..”พิมมี่แผดเสียงด่าน้องชิน แต่กับปุ๊บปั๊บเธอรู้ว่าเป็นลูกใครจึงไม่คิดอะไรมาก
ปุ๊บปั๊บเขย่งเท้าขึ้น เหมือนจะยืดตัวเองให้สูงเท่ากับพิมมี่ จะได้ต่อกรง่าย..
“..อิ ดอกกก..”ปุ๊บปั๊บโพล่งปาก ใช้คำที่เขาจำมาจากละครที่ดูกับย่า
“..หา.....”คนที่ร้องคำนี้คือปาล์ม เพราะเขาไม่เคยเห็นหลานด่าคำแบบนี้เป็น
“...ดอกกก….”น้องชินว่าตามพี่ปุ๊บปั๊บ
มันยิ่งทำให้ผู้ใหญ่ทุกคนช็อครอบสอง..
“พิมมี่ เด็กมันด่า เทอะ เธอ....”จ๋อมแจ๋มพี่น้องฝาแฝดบอกเพื่อนรักพร้อมกัน
“กรี๊ดดดดดดด กรี๊ดดดดดดด..”
พิมมี่แผดเสียงร้องใส่หน้าเพื่อนสาวอย่างแทงใจดำ
“ฉันรู้แล้ววว เธอจะมาย้ำหาหอกหรือไง หา นังจ๋อมแจ๋ม เดี๋ยวเจอตบทั้งพี่ทั้งน้อง”
เธอโวยวายกับเพื่อน กระทืบเท้าอยู่กับที่เหมือนคนบ้า ในขณะที่เพื่อนคนอื่นต่างอมยิ้มไปตามๆกัน ก็ผู้ใหญ่ที่โดนเด็กถอนหงอก มันเสียเส้นกันไปข้างเลยล่ะ..
“ฮึฮึฮึ..”ปาล์มหัวเราะ แม้จะเจ็บตัวไม่น้อย แต่คำด่าทอของหลานที่ปกป้องเขามันก็ทำให้คลายยิ้มออกมาได้.
“พี่ปุ๊บปั๊บเอาไงต่อ”น้องชินถามเพื่อนเหมือนปรึกษาหาทางออก
“ไม่รู้เหมือนกัน”ปุ๊บปั๊บหมดฤทธิ์
“.เอางี้ป่ะ เตะคนละทีเลย”น้องชินออกความเห็น
“กลัวเตะไม่ถึง ขาสั้น..”ปุ๊บปั๊บคำนวน
“งั้นก็ด่าอีกก็ได้ ดอกกก.”น้องชินคิดว่าเมื่อทำอะไรไม่ได้เลย คงต้องใช้คำด่าทิ่มแทงเอา
“ผู้หญิงไม่ดี ตบหน้าทำไม”ปุ๊บปั๊บทั้งแค้นทั้งเหนื่อยแล้ว
พิมมี่โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง เมื่อโดนเด็กสามขวบกว่าด่าซะร้าวถึงไส้ติ่ง อีกคนไม่เท่าไหร่ จะเคืองแค่ไหนก็หวังว่าจะได้ก้าวขึ้นตำแหน่งมามี๊ในฝัน และแล้วเธอก็อดกลั้นกัดฟันเอาไว้ พยายามสวมวิญญาณนางเอกหน้าหวานแสนดี ให้เพียบพร้อมเมื่อตั้งสติได้อีกครั้ง เธอฝืนยิ้มให้เด็กที่ได้ขึ้นชื่อว่าลูกในไส้ของเก่งคนแรก
...เธอตวัดสีหน้าเกรี้ยวกราดกลับมายังปาล์มอีกครั้ง คงไม่มีใครจะบีบหัวใจเธอได้เจ็บเท่านี้อีกแล้ว หากไม่มีหนุ่มคนนี้มาคั่นรักระหว่างสองหัวใจของเธอ ป่านนี้ตำแหน่งภรรยาคนแรกของเก่ง จะหลุดเอื้อมมือใครไปไม่ได้นอกจากคนสวย คุณสมบัติเพียบไร้ที่ติอย่างเธอ แถมคนเดียวกันนี้ยังพรากอิสระภาพของเก่งจนสิ้นเนื้อประดาตัว เขาต้องพบความทุกข์ทนอย่างแสนสาหัส ตลอดระยะเวลาปีกว่า (นั่นคือสิ่งที่คนรักระบายกับเธอ) ฉะนั้นการสั่งสอนคราวนี้ ถือว่าเป็นการยิงกระสุนนัดเดียวย่อมได้นกสองตัว
เธอเงื้อมือจะตบปาล์มอีกซักป้าบ เพื่อความสะใจ แต่เมื่อนึกถึงต้องการสร้างบทบาทนางเอกต่อหน้าเด็กๆ เลยยกมืออีกข้างมากลบเกลื่อน ทำเป็นตบมือตัวเองไปมาเบาๆ แล้วยิ้มสวยๆให้เด็กๆได้เห็นสโนว์ไวท์ในตัวของเธอที่อยากจะฉายแววออกมา เพิ่งคิดได้ว่าไม่น่าทำอะไรต่อหน้าพวกเขาเลย ลืมตัวไม่ชั่วขณะ
“ปล่อยมัน ทิน ฉันไม่อยากทำคนไม่มีทางสู้”เธอแสร้งทำเป็นมีน้ำใจ
“น่าจะต่อยอีกซักทีสอง ยังไม่หายมันส์มือเลย”เพื่อนชายหัวเราะลั่น
“เอาไว้คราวหน้าก็ได้ เดี๋ยวไม่ทันการณ์”เธอป้องปากกระซิบกับเพื่อนชายเบาๆ
“ก็ได้ แค่นี้ก็คงจะงงแดกไปอีกหลายชั่วโมง”
โจ๊กเพื่อนชายอีกคนเอ่ยขึ้น เขาเองก็เขม่นขี้หน้าของปาล์มตามเพื่อน พลางผลักหัวปาล์มทิ้งข้อหาหมั่นไส้
“จ๋อมแจ๋ม เลิกเล่นกับเด็กได้แล้ว ไป ไป”
พิมมี่รีบไล่เพื่อนๆ เมื่อเห็นใส่ใจการเล่นกับเด็กมากกว่าจะมาช่วยงานของเธอ ช่างเป็นเพื่อนรักจริงๆ แต่ช่างเถอะ ถือว่าเป็นการปลอบเด็กไม่ให้หวาดกลัว กับภาพหวาดเสียวที่น้ากำลังได้รับ เธอแอบหัวเราะดังลั่นในใจ ยิ่งปาล์มต่อกรอะไรไม่ได้ เธอก็ยิ่งกระหยิ่มยิ้มย่อง
ทินกับโจ๊กก็ปล่อยแขนทั้งสองข้างของปาล์มให้เป็นอิสระ หลุดจากการจับกุม พร้อมกับเดินนำหน้าพิมมี่ไป
ร่างของปาล์มร่วงไปกองกับพื้น แต่เขาก็ใช้มือยันพื้นเพื่อลุกขึ้น เจ็บแค่นี้ไม่ตายหรอกน่า. ฮึ..
“พี่ไปก่อนนะเจ้าหนู แล้วเจอกันใหม่”
จ๋อมกับแจ๋ม เข้ามาจูบปุ๊บปั๊บกับน้องชินคนละฟอดสองฟอด หลังสั่งลาด้วยอาลัยความน่ารัก
ปุ๊บปั๊บขัดขืนเล็กๆ ก็เขากำลังโมโหพิมมี่ที่ทำร้ายน้าปาล์ม น้องชินก็ได้แต่เอ๋อแดก พวกนี้จะเอาไงกันแน่ สองสาวมากอดมาหอมท่าทางจะเล่นด้วย ส่วนอีกสามคนกลับรุมน้าปาล์ม
“มามี๊ ไปก่อนนะ”พิมมี่สั่งลาด้วยท่าทางคิกคุ เพื่อเรียกคะแนนรักจากปุ๊บปั๊บให้มากที่สุด หลังจากนั้นเธอก็สะบัดร่างสวย เดินหนีไปอย่างเฉิดฉาย ไม่แคร์กับสิ่งที่เธอวางยาไว้
ถึงตอนนี้ปาล์มเองก็ยังไม่รู้สาเหตุที่ทำให้ตัวเองเจอเรื่องเจ็บตัวอยู่ดี คนพวกนี้เป็นใคร สมองหนักๆของเขาคิดไม่ออก ไปก่อเรื่องกับใครไว้ก็จำไม่ได้ เคยก่อปัญหาไว้ก็เป็นตอนอยู่ที่บ้านเดิม แต่พอมาอยู่นี่ก็ยังไม่เคยระรานกับใคร หรือว่าพวกเพื่อนๆเหล่านั้น เพิ่งคิดจะย้อนมาเอาคืนกับเขา วุ้ยย..ยังไงก็ยากที่จะเป็นไปได้
“.กลัวเลยเหรอถึงกับหนี เดี๋ยวโตขึ้นเมื่อไหร่นะ จะตามไปเตะก้นให้โด่งเลย”
“ใช่ ชินฝากไว้ก่อน โตกว่านี้แล้วเจอกันใหม่”สำหรับชินแล้วพี่ปุ๊บปั๊บว่าไง เขาก็ต้องว่าตาม
สองเด็กน้อยพูดตามประสาความโกรธ ยามเห็นคนที่ตัวเองรักเจ็บปวด แต่คงจะทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าขบกัดฟันน้ำนมเบาๆ พร้อมกับวิ่งไปหาน้าที่นั่งอยู่กับพื้น เพื่อช่วยเยียวยา
“น้าปาล์ม เจ็บมั้ย”
“นิดหน่อย”ปาล์มถึงจะเจ็บแค่ไหน เขาก็คงไม่แสดงความเจ็บปวดให้หลานเห็น มันก็อายเหมือนกัน
“น้าปาล์มรู้จักพวกมันป่ะ”
“ไม่รู้..”ตอบจบ ปาล์มก็ประคองร่างตัวเอง ให้นั่งลงกับเก้าอี้
“สงสัยน้าปาล์มจะเจ็บนะน้องชิน”
สีหน้าบูดเบี้ยวของปาล์มทำให้หลานเดาออก
“นั่นนะสิ”
“..เก่งไปไหนนี่ น้าปาล์มเจ็บแบบนี้กลับไม่อยู่เฉยเลย”ปุ๊บปั๊บบ่นถึงพ่อเกล้าบังเกิดประเสริฐศรี ยามคับขันหายหัวจ้อย คิดดูซิว่ามันน่าเจ็บใจแค่ไหน
“ฮึฮึ....”ปาล์มอดที่หัวเราะเบาๆไม่ได้ สงสัยเขาจะสอนหลานผิดหรือเปล่านะ
“น้องชิน ปุ๊บปั๊บ ห้ามใครเล่าให้ลุงหนึ่งฟังเด็ดขาด”ปาล์มรีบสั่งล่วงหน้า
“ครับ..”เด็กทั้งสองพูดง่ายจริงๆ
:sad11: :serius2:
-
:mc4: :mc4: ต่อนะ ยาวจัดลงอันเดียวไม่ได้
เมื่อจัดการกับปาล์มพอหอมปากหอมคอเรียบร้อย พิมมี่ก็รีบรี่ไปหาเก่งยังจุดนัดพบอีกมุม เพราะเธอเป็นคนวางแผนล่อเก่งให้ออกห่างจากเป้าหมาย เพื่อความสะดวกในการกำจัดจุดอ่อนของหัวใจ โดยการแกล้งโทรให้เก่งไปหา และหลอกให้รอห่างจากจุดสำคัญพอสมควร เพื่อป้องกันหนุ่มคนรักมาวุ่นวายกับภาระกิจที่เธอกับเพื่อนจะร่วมกันสาปส่งปาล์ม ไปรู้จักความเจ็บปวดในแบบที่เธอต้องการจะมอบให้
เธอแกล้งบอกว่าแบตฯกำลังหมดและจะรีบไปหา ทั้งที่ความจริงเธอกับพวกกำลังตรงดิ่งไปยังศัตรูหัวใจตัวฉกาจที่ทำให้ความรักของเธอกระท่อนกระแท่น ไม่ราบรื่นมาเป็นแรมปี หญิงมั่นอย่างเธอคิดว่าถึงเวลาที่เธอต้องลุกขึ้นมาชูป้าย ประกาศต่อหน้าเฟซบุ๊ค บุกไปถึงทวิสเตอร์ อย่างน้อยก็เพื่อแสดงสิทธิ์และเสียง เมื่อการเงียบไม่ได้ช่วยให้เธอได้สิ่งที่เธอรักมาอยู่ในกำมือ แต่กรโจมตีของเธอ เก่งเองก็ยังไม่รู้ว่าเธอกำลังลุกขึ้นปฏิวัติเงียบ..
“พิมมี่...”พอเจอหน้ากันเก่งก็แสดงสีหน้าหงุดหงิดใส่นิดนึง
“ที่รักคะ ขอโทษนะที่มาช้า พอดีส้นรองเท้าพิมมี่หักก็เลยเดินช้า รองเท้าเจ้ากรรม..”
“แล้วไป นึกว่าจะต้องให้คอยจนรากงอก..”
“ขอโทษจริงๆค่ะ”เธออ้อนซบลงยังบ่าคนรัก
“.แล้วพิมมี่จะมาทำไมตอนนี้ เก่งไม่สะดวกที่จะมารับ”
“เอาน่า พิมมี่ไม่รบกวนเวลาเก่งมากหรอก แค่อยากเจอหน้า จูบแก้มซักทีพิมมี่ก็จะไปแล้ว”
“ไปไหน.”
“พิมมี่นัดเพื่อนไว้อีกที่ค่ะ ก็เก่งบอกว่าจะมาที่นี่ พิมมี่ก็เลยมาดักเจอ”
“..เก่งต้องไปแล้วนะมานานแล้ว”
“ได้ค่ะ แต่ก่อนไปจูบแก้มพิมมี่ซักครั้งสิ”
เก่งก้มหน้ายื่นจมูกไปแตะที่พวงแก้มของเธอ..
“หอมจัง..”เก่งชม
“หอม ก็หาเวลาไปเยี่ยมเยือนพิมมี่บ่อยๆซิคะ อย่าให้พิมมี่นอนเหงาคนเดียวทุกคืน”
“ขอบใจที่พิมมี่เข้าใจเก่ง เก่งจะไปหาผู้หญิงที่เข้าใจเก่งแบบนี้ได้ที่ไหนในโลก”
“ปากหวาน ขอให้หวานตลอดไปนะ พิมมี่ไปล่ะ เดี๋ยวไม่ทันนัดเพื่อน”
พูดจบเธอก็ยื่นมือไปลูบเป้าของเก่งเบาๆ เหมือนเป็นยั่วยวน..
เก่งขนลุกเกรียว พลางยิ้มตอบรับ แต่เวลาไม่เพียงพอที่เขาจะทำสิ่งที่ต้องการ..
“บ๊าย บายค่ะ.”เธอส่งจูบทิ้งท้ายอย่างเสียดาย
เก่งเดินถอยหลัง ตาก็มองตามส่ง มือก็ยกโบกให้จนลับตา ทั้งคู่ต่างเล่นหูเล่นตากันแพราวพราว แต่การทิ้งปาล์มกับลูกไว้ทำให้เขาต้องสะกดอารมณ์อยากให้หลุดพ้น ปาล์มไม่เท่าไหร่แต่เด็กทั้งสอง รวมทั้งถ้าพี่ชายมาแล้วไม่เห็นด้วยนี่ เขาคงไม่พ้นโดนกระแนะกระแหน่ ขบกัดให้เจ็บแสบคันๆตามเคย.. ทุกวันนี้เขาโดนพี่ชายจับผิดทุกย่างก้าว เขาจึงพยายามไม่ขยับให้ผิดก้าว เกิดพี่ชายปากพล่อย ส่งสัญญาณไฟแดงถึงพ่อกับขึ้นเมื่อไหร่ นั่นคือเขาหมดทางเดิน.
หนึ่งรับฟ้ากับโป้งมาด้วย เขาโกหกเก่งว่ามีตั๋วเพียงสองใบ แต่จริงๆแล้ว เขามีเผื่อแผ่อีกจึงให้เก่งพาเด็กๆมารอเพื่อจะดูด้วยกัน เขาไม่ใช่พี่ชายใจจืดใจดำ ถึงเก่งจะเสเพลอย่างไรเขาก็รักน้องชายคนนี้ของเขา..
“ลุงหนึ่ง...”ปุ๊บปั๊บทะยานไปหาร่างคุ้นเคย เขารู้สึกอบอุ่นใจยิ่ง ต่างกับเมื่อกี้เขามองไม่เห็นใครเลย คนที่หวังจะพึ่งพาก็หายหัวลับไป
“ใครไม่รู้คับ มาตบและต่อยน้าปาล์ม น้าปาล์มเจ็บมากเลยคับ”
นักข่าวน้อยรีบรายงานข่าวด่วน ลืมที่รับปากไว้กับน้าหมดสิ้น
ปาล์มซบหัวลงกับโต๊ะ ปลงตก ไอ้ครับที่รับปากเมื่อกี้เอาไปทิ้งไว้ไหนซะแล้ว เฮ้อ..
ทั้งสามเมื่อได้ยินสิ่งที่เด็กน้อยพูดก็ตกตะลึง ไม่แพ้กัน หกลูกตาจ้องไปที่ปาล์มพร้อมกัน..
“มีผู้ชายสองคน ผู้หญิงสามคน มีคนหนึ่งตบเอา ตบเอา จนหน้าปาล์มพูดไม่ได้เลย”
น้องชินช่วยสุ่มไฟให้แรงอีกคน มันก็ยิ่งน่าเชื่อ..
“.ปาล์มเป็นไงบ้าง”ฟ้ารุดไปนั่งลงข้างๆ เพื่อนเจ็บตัวเองก็พลอยเจ็บ
“ปาล์ม จริงอย่างที่เด็กๆว่าหรือเปล่า”โป้งลูบหัวน้องรหัสที่ขโมยหัวใจเขาไปเรียบร้อยแล้ว
“.ไอ้เก่งมันไปไหน”
หนึ่งรีบถามหาน้องชายตัวการสำคัญ เขาคิดว่ามันต้องเกิดมาจากตัวต้นปัญหาคนนี้แน่
“พี่หนึ่ง ปาล์มไม่เป็นไร เขาแค่เข้าใจผิด ปาล์มไม่เป็นอะไรจริงๆ”ปาล์มยืนยันเสียงแข็ง พลางหัวเราะให้ดูเพื่อไม่ให้อะไรมันเดือดไปกว่านี้.
“ปาล์มจะปกป้องมันทำไม.”หนึ่งของขึ้นแล้ว ก็สีแก้มมันฟ้อง ว่าสิ่งที่หลานพูดคือความจริง
“ปาล์ม ปาล์มต้องทวงความยุติธรรมคืนนะ ให้พี่หนึ่งจัดการให้”
“นั่นนะซิปาล์ม ให้ใครมารังแกกันง่ายแบบนี้ มันไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องนะ”โป้งพลอยโมโห
“ปุ๊บปั๊บรู้จักผู้หญิงคนนั้นมั้ย”ฟ้าถาม
“ไม่รู้จักอ่ะค้าบ..”หลานทำหน้าหงอยเหงา เขาไม่รู้จักจริงๆ
“ปาล์มยังไม่เคยเห็นหน้าเลย ปาล์มว่าเขาจำคนผิดมากกว่า ไม่งั้นปาล์มคงเจ็บตัวมากกว่านี้”
“ไอ้เก่งมันไสหัวไปไหน มีเกิดเรื่องแล้วยังไม่โผล่หน้ามาอีก”
หนึ่งทุบโต๊ะจ้องหน้าปาล์ม เหมือนจะสืบเรื่องราวจากดวงตาใส..
“ปาล์มว่าไปดูทอร์คโชร์ดีกว่า เดี๋ยวไม่ทัน”ปาล์มพยายามบิดเบือนความสนใจ
“ฟ้า โป้งพาปาล์มกับเด็กๆเข้าไปรอพี่ข้างในก่อน พี่จะรอไอ้เก่งมาตอบคำถาม”
“งั้น ก็ไปพร้อมกันก็ได้..”ปาล์มขอ
“ไม่ต้องหรอก ไปรอพี่ข้างในนะปาล์ม”หนึ่งทำหน้าเอาจริง
“ไปเถอะปาล์ม ให้พี่หนึ่งเขาคุยกัน”
“ไปนะคับน้าปาล์ม ปุ๊บปั๊บอยากดู”
เมื่อเด็กๆวิงวอน ปาล์มจึงยอมอ่อนเดินตามไป โดยมีโป้งเดินกุมมือไป..
หนึ่งนั่งรอซักพักเจ้าตัวการก็โผล่หน้ามาให้เห็นทันที
“อ้าวพี่หนึ่ง มาแล้วเหรอ ปาล์มกับเด็กๆล่ะ”
“ไปไหนมา”น้ำเสียงนี่บอกถึงความเอือมระอา
“เอ่อ ผมท้องผูก ก็เลยนั่งนานไปหน่อย”เก่งหน้าระรื่น
“ไปห้องน้ำมาเหรอ งั้นก็กินหมัดพี่ซักคำซี..”
!!พั้ว..
พูดไปหมัดก็ลอยไป ชนปลายคางน้องรักจังๆ
เก่งสะบัดหน้า พรืดด เรียกสติคืนกลับ มันเกิดอะไรขึ้นทำไมจู่ๆพี่ชายก็เล่นงาน เขายกมือกุมคางมองพี่ชายอย่างไม่ชอบเอาเสียเลยเมื่องานเข้าแบบนี้..
“ทิ้งปาล์มกับเด็กๆให้อยู่กันตามลำพังได้ยังไง”
“ผมจะเข้าห้องน้ำ พี่จะให้ผมลากพวกเขาไปด้วยหรือไง พูดอะไรเข้าใจยากจริงๆว่ะ”
“พี่จะทำยังไงกับแกดีไอ้เก่ง..”
“ผมทำอะไรผิดอีกล่ะ ผมไม่ใช่กระสอบทรายนะคิดจะชกก็ชก คิดจะต่อยก็ต่อย”
“พี่จะพูดอะไรก็พูดมาสิ ผมงงไปหมดแล้ว โดนต่อยฟรีๆ แบบนี้ไม่สวยแน่”
“จะต่อยพี่คืนมั้ยล่ะ”
“.อยากเหมือนกัน..”เก่งไม่คิดจะล่วงเกินพี่ชายคนเดียวอยู่แล้ว ได้แต่หลบสายตาพายุไฟนั่น
“.ไป ปาล์มกับเด็กเข้าไปรอข้างในแล้ว”
“ก็ไหนบอกว่ามีแค่สองใบ”
“เอ่อน่า พี่มีปัญญาพาแกเข้าได้ด้วยแล้วกัน”
“แบบนี้ค่อยยังชั่ว เจ็บตัวแต่ยังมีของแถมให้”
“ทำเป็นปากดีไอ้เก่ง กลับบ้านเมื่อไหร่ พี่สะสางอีกรอบแน่”
“อ่ะ นี่ยังไม่จบอีกเหรอ”เก่งแกล้งทำเป็นโอดโอยใส่ หวังให้พี่ชายเห็นใจ
“มันแค่เริ่มต้น พี่ไม่ใช่พวกไร้สมองทำอะไรไม่คิด”
“.........”เก่งอึดอัดกับคำตอบพี่ชาย เขายังไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไร ได้แต่ขบคิดในใจ ความอยากรู้ทำให้เขาแทบจะระเบิดอกตัวเองออกมาให้คลายความคั่งค้าง เจ็บปากก็เจ็บ ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงซัดคืนแบบไม่ต้องคิด..
จบงานทอร์คโชว์นักพูดชื่อดัง ทิ้งท้ายด้วยเสียงหัวเราะของผู้ชมเต็มฮอลล์ไว้ข้างหลัง ปาล์มเองก็เผลอหัวเราะแทบฟันร่วง ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเอง แต่คนที่ไม่พอใจกลับเป็นคนมาทีหลัง เขานั่งติดกับพี่ชาย ปาล์มนั่งติดกับโป้งและเด็กๆ คิดไปคิดมาเขาก็อยากหาอะไรไปกระแทกปากของโป้งให้หายยุกยิกในใจจริงๆ แล้วฟ้าอีกคนจะมาทำไม สรุปแล้วเขารู้สึกเหมือนคนอื่นไปเลยละนาทีนี้..
เมื่อได้เห็นหน้าปาล์มๆชัดอีกครั้ง ชายหนุ่มก็เกิดความสงสัย..
“เฮ้ย ห้าว ไปฟัดกับหมาที่ไหนมาว่ะ ฮึฮึ..”เก่งแซว เพราะรอยแดงเหล่านั้นทำให้เขาอดขำไม่ได้
!!ตับบ...
หนึ่งสับสันมือไปที่คอน้องชายเหมือนเตือน..
“ยังจะถามอีก เพราะมึงคนเดียว”
“นั่นนะซิ ทิ้งปาล์มให้อยู่กับเด็กตามลำพัง มีคนคิดไม่ซื่อกับปาล์มแล้วยังจะมาล้ออีก”โป้งหน้าคว่ำ
“เฮ้ย จริงดิ..”เก่งขากรรไกรค้าง
“ยังจะมาเยาะเย้ยอีกนะมึง.”พี่ชายอดที่จะด่าไม่ได้
“น่าด่าจริงๆ ผู้ชายคนนี้”ฟ้าซ้ำเข้าไปอีกคน.
“เก่ง ไปไหนมา มีคนมารุมทำร้ายน้าปาล์ม มาตั้งหลายคน.”ปุ๊บปั๊บเท้าเอวว่าเลย
ต่อมความรู้สึกของเก่งเริ่มงาน.
“เก่ง เป็นคนไม่ดีเลยนะ”ลูกชายว่าต่อตามอารมณ์เซ็งเป็ด..
!!หมับบ..
เก่งคว้าข้อมือปาล์มเอาไว้ เพื่อให้หันมาพูดกับเขา..
“ใครทำมึง..”เก่งเสียงแข็ง เพื่อสอบสวน
“กูไม่รู้..”ปาล์มก็ตอบโต้รุนแรง
“กูไม่ได้ถามเล่นๆ มึงอย่าทำให้กูอารมณ์เสีย”
“..กูไม่รู้..”ปาล์มย้ำอีกรอบ
“.มึงอย่าทำให้กูโมโห. กูถามดีๆ..”
“ก็กูบอกว่ากูไม่รู้ มึงหายไปไหนมาล่ะ ตอนเกิดเรื่อง”
ปาล์มประสานสายตากับเก่งแล้วน้ำตามันก็จี๊ดขึ้น จนต้องหันหน้าหลบหลีก ไม่อยากให้น้ำใสๆ มันออกมาประจานให้อับอายสายตาใคร..
แต่ว่าผมจะน้ำตาตกทำไมกับเรื่องแค่นี้..
..หรือว่า ผมจะเผลอปันใจให้ จึงรู้สึกน้อยใจ...
:เฮ้อ: :a5:
-
แอบน่ากลัวตอนใบปอมา เหอะๆ
พิมมี่นี่น่าเอาน้ำแข็งสาดใส่หน้าเนอะ เฮ้อ! หนูปาล์มไปรับรักกับพี่หนึ่งดีกว่าเยอะ ><
-
อย่าให้ความน้อยใจมาบังตา
อย่าให้ความไม่เข้าใจมาบังใจ..
-
สมองเก่งมันจะทำงานไม๊เนี๊ยะ
ว่ายัยพิมมี่เมียรักมากระทืบปาล์มเน๊ยะ
-
ไอ้คนแบบนี้นะ จับมันตอนซะเลยดีกว่ามั๊ย
ไม่รู้จะด่าไงแล้ว
-
ฉันเกลียดผู้หญิง เอ๊ะอ่ะ ก็ผัวกู
เกลียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
เซ็งเป็ด มันน่าให้ใบปอมาหาอีกรอบนะเนี้ยะ :m31:
-
โอ้ว น่าจะชกซ้ำเก่งนะ หมั่นใส้
อยากให้ใบปอมาอีกจังจะได้รู้สึก
รีบๆมาต่อนะครับ แอบติดตามงานคุณมานานครับ
ชอบการเล่าเรื่องของคุณดี มันได้อารมร์เหมือนเราได้เข้าไปอยู่ในที่นั้นเลยเวลาอ่าน สนุกครับ ชวนให้ติดตาม
-
ขอบคุณจ้า
โอ๊ย....อยากเป็นผู้ชมแถวนั้นจริงๆเลย
จะได้กระโดดเข้าไปช่วยปาล์ม โมโหอ่ะ
อยากตบพิมมี่อย่างแรง บังอาจมากที่ทำแบบนี้
แต่เมื่อนางร้ายออกมาแล้ว ปาล์มก็ไม่ต้อง
ทำให้ตัวเองเป็นนายเอกที่อยู่ในนิยาย
ใครทำร้ายเราเราก็ต้องทำกลับให้มันหลายร้อยเท่า
หึหึหี
ส่วนนายเก่งยังทำอีกไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือไง
มีโอกาสก็หัดใช้ซะ ไม่ใช่ต้องรอให้โอกาสมัน
หายไปแล้วค่อยมาร้องขอ แล้วตอนนั้นใครเค้าจะให้
ปล. เปลี่ยนเป็นพี่หนึ่งสุดแสนดีเลยได้ไหมจ๊ะ สนับสนุน +1 ^ ^
-
มีผีใบปอมาด้วย o22
-
ยัยพิมมี่นี่น่าตบห้าพันครั้งจริงๆๆ อยู่ๆๆมาทำร้ายปาล์มได้ไง ยังดีที่ปาล์มไม่เป็นไรมากนะเนี่่ย
ถ้าไม่ได้ปุ๊บปั๊บนะ ปาล์มคงโดนหนักกว่านี้แน่ๆๆ
นายเก่งนี่ไม่ได้เรื่องจริงๆๆ ปกป้อมปาล์มก็ไม่ได้ เดี๋ยวให้พี่หนึ่งยึดปาล์มคืนเลย เอ๊ะหรือจะให้ผีพี่ใบปอมาหักคอดีนะ พี่แกออุตส่าห์มาฝากฝังน้องไว้ ยังจะกล้าคิดสวมเขาให้ปาล์มอีก อีตาเก่งตัวดี มันน่านัก
-
ใบปอมาอีกรอบหน่อยสิ
-
ถ้ากระโดดเข้าไปช่วยในคอมได้ นังผู้หญิงคนนั้นไม่เหลือแม้แต่ซาก
:angry2: :fire: :m31:
-
o13 :pig4: :pig4:
-
ยัยพิมมี่นี่น่าตบมาก
เกลียดไอ้เก่งว่ะ น่าจะให้ใบปอมาหาอีก
+ :กอด1:
-
อยากให้ใบปอไปสั่งสอนพิมมี่บ้างจัง คงจะสนุกน่าดู :laugh: :laugh: :laugh:
-
:m15: :monkeysad: :sad11:
ตอนนี้ตอบเม้นท์ไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว
ทำให้ดึงมาตอบไม่ได้เยอะเหมือนก่อน
แวะมาอ่านเม้นท์แล้วก็ได้ไอเดียนึงอย่าง(เก็บไว้เป็นข้อมูล)
ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านและให้กำลังใจ
+1ให้กำลังทุกคนเหมือนเดิม
:L2: :pig4:
-
ไอเดียนั้นดีสินะ ไม่ใช่มาม่านะพี่
-
:เฮ้อ: ไอ้เก่งน้อทีนี้ละมาทำขึ้นเสียงใส่
ทำไมมันไม่คิดจะปรับปรุงตัวว้า :z3:
-
ว๊ายยยยยยยยยยยย ตามมาทันแล้ว กำลังเริ่มมันส์ รีบมาอัพเร็วๆน้า :sad4: o13 :z13:
-
เก่งไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าผู้หญิงที่คบร้ายขนาดไหน
ไม่ได้เก่งสมชื่อเลยปาล์มน่าสงสารอ่ะ
-
:mc4: :mc4:
ได้ดาวฤกษ์ลงจอ คงเป็นช่วงที่พระเอกจะตกจากฟากฟ้าสู่ดินดาน มาลุ้นๆ
ขอบคุณทุกๆกำลังใจงามที่แวะเวียนมาอ่าน ตอนนี้จะเป็นปาล์มเล่าล้วนๆ
+1 ให้ทุกคนเช่นเคย คิคิ
“พี่หนึ่ง รู้จักคนชื่อพิมมี่มั้ยครับ”
คนถูกถามครางฮือในลำคอ พลางชะลอรถให้ช้าลง เหมือนจะอยากได้ยินแบบชัดๆ.
จู่ๆผมก็อยากจะตั้งคำถาม ทั้งที่ตอนแรกเกือบจะปล่อยวาง เมื่อชีวิตผมมันต้องพ่วงติดกับชีวิตๆน้อยอีกหนึ่งลมหายใจ ส่วนอีกหนึ่งก็เหมือนจะละความห่วงใยไปได้ไง เมื่อน้องชินกำลังติดปุ๊บปั๊บเป็นตังเม ตามประสาเด็กขี้เหงา ยิ่งรู้ว่าพ่อกับแม่แยกกันอยู่ก็ยิ่งน่าสงสาร ทำไมสังคมทุกวันนี้รักง่ายหน่ายเร็ว หรือเหมือนจะแค่ทดลองรักกันดู แล้วคนที่เกิดมาลืมตาดูโลกทีหลังล่ะ ทำอะไรผิดถึงต้องมายื่นมือรับผิดชอบสิ่งที่ผู้เกิดมาก่อนก่อไว้ให้ หวังว่าปุ๊บปั๊บจะเผยแผ่ความรัก ทำให้เขาคลายเหงา ช่วยลดบดบังเงาแห่งความเศร้าที่จะมาเยือนให้เขารับทราบในอนาคต
“แปลว่า ผู้หญิงคนนั้นชื่อพิมมี่เหรอ”ฟ้าสวนขึ้นอย่างว่อง แทนจะเป็นพี่หนึ่ง
“นั่นนะซิ”พี่โป้งชะโงกมาถามใกล้เกือบถึงแก้มซ้ายผม
“ใช่คับ พี่ปุ๊บปั๊บจำได้แล้วผู้หญิงคนนั้นชื่อ พิมมี่”เสียงเล็กตอกย้ำขึ้น
“ปุ๊บปั๊บนะ อยากจับมาตบ”
หลานผมใช้น้ำเสียงทำหน้าทำตาล้อเลียนอย่างกับผู้หญิงให้ดู ผมเกือบจะหลุดรั่ว
“เฮ้ย ทำซะเหมือนเลยนะ”พี่หนึ่งแซวท่าสะบัดแขนอ้อนแอ้นเกินชาย
“พี่ปุ๊บปั๊บเป็นผู้หญิง ฮา”น้องชินหัวเราะร่า
“แค่จะทำให้ดูตอนที่น้าปาล์มโดนตบเฉยๆ”หลานผมทำเนียนเกิ๊น คงเรียกความแมนคืนกลับยกใหญ่
แต่ก็ช่วยเร่งอมยิ้มได้คนละเล็กละน้อย
ใบหน้าคมสันของพี่หนึ่งกำลังทำงานหนัก เหมือนจะไม่อยากคายสิ่งที่อมพะนำอยู่ เท่าที่ผมรู้อย่างไม่เป็นทางการ เรื่องแย่ๆของน้องชายหลายเรื่อง มันถูกพี่ชายคนนี้ช่วยปกปิดไว้อีกชั้น หากไม่แล้วเขาคงไม่สามารถที่จะใช้ชีวิตเสเพลจวบจนทุกวันนี้ได้หรอก ทั้งที่ถูกวางกับดักไว้เพียบทุกด้าน แต่ก็อย่างว่าผมเองก็ไม่ถือสาที่จะเก็บรายละเอียดใดๆ ผมถือแค่ว่าอยากให้หลานอบอุ่นที่สุด มีโอกาสดีที่สุดในชีวิต และผมก็ไม่ผิดหวังเรื่องนี้ ส่วนเรื่องจะจับผิดคงไม่อยู่ในสมอง ก็ในเมื่อผมก็ยังว่าผมเป็นผู้ชายทั้งแท่งทองอยู่นะ
“.เอ่อ คือ...”เหมือนพี่หนึ่งยังคงอึกอักจะตอบคำถามง่ายๆของผม
“.แสดงว่าพี่หนึ่งรู้จักใช่มั้ยค่ะ”ฟ้าเร่งจับพิรุธคนอายุมากที่สุดในกลุ่ม
“รู้อะไรพี่หนึ่งก็พูดมาซิครับ อย่าให้พวกผมต้องเดาสุ่ม”โป้งบอกเนือยๆ เหมือนอ่านใจแข็งๆออก
“..พี่จะบอกยังไงดี..”แกถอนหายใจย่างยากเย็น
“แต่ปาล์มแน่ใจนะว่า ผู้หญิงคนนั้นชื่อพิมมี่..”พี่หนึ่งไม่ตอบแต่หนำซ้ำย้อนกลับมาถาม
“แสดงว่าพี่รู้จัก ก็บอกปาล์มมาแค่นั้น”ฟ้าสวน
ผมไม่เข้าใจเลย พี่หนึ่งอมอะไรอยู่
“โหพี่หนึ่ง ช่วยตอบเร็วๆหน่อยได้มั้ย ฟ้าอยากรู้จนแทบกระอักเลือดแล้วนะ”
“ผมก็เอียงหูรอจนเมื่อยแล้ว”ทุกคนต่างต่อว่าต่อขาน
พี่หนึ่งทำหน้าเหมือนกลั้นใจตอบ
“ปาล์ม พี่รู้จักพิมมี่ แต่แค่ผิวเผิน.”
ใบหน้าพี่หนึ่งเหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ตอบแบบไม่เต็มปากอีกต่างหาก
“ฟ้าเดา...เมียของเขาใช่มั้ยค่ะ”ฟ้ารุกอีกคืบ เหมือนต้องการให้พี่ชายคายความลับของน้องออกมาทั้งดุ้น
“แบบนี้ใช่เลย อ้ำอึ้ง อื้ออ้า อู้อี้ ถ้าพี่หนึ่งจะโกหก ก็ให้มันเนียนตั้งแต่หน้ากับน้ำเสียงหน่อยสิ ไม่มืออาชีพเลยนะครับ”พี่โป้งก็ซัดตามฟ้ามาติดๆ
พี่หนึ่งฝืนยิ้มแห้งรับ คงรู้ว่าปิดไม่อยู่..
แต่สำหรับผมมันเฉื่อยชา เฉอะแฉะ ถึงจะไม่รู้จักผู้หญิงในคอนโทรลมันซักคน แต่ก็ไม่เคยคิดว่ามันใสซื่อมือสะอาดเดินตามเงื่อนไขที่วางไว้กับพ่อและแม่ สำคัญที่สุดผมก็ไม่ได้หวังจะหยุดมันลงที่ผมอยู่แล้ว คำตอบพี่หนึ่งจึงไม่ได้บาดรูหูแต่อย่างใด แต่ไอ้ตอนน้ำตาร่วง ตอนที่มันคว้าแขนเพื่อถามนี่ซิเหตุผลแท้จริงคืออะไร??.
“ฟ้า โป้ง เรื่องนี้พี่ขอคุยกับปาล์มสองคนนะ เพราะหากเรื่องนี้ขยายเข้าหูพ่อกับแม่พี่ มันไม่ได้จบลงแค่ตรงนั้นแน่ มันจะลุกลามไอ้เก่งจะเดือดร้อนจนนั่งไม่ติดเลยล่ะ”
สุดท้ายผมก็เข้าใจว่าน้องในไส้พี่หนึ่งมันสำคัญแค่ไหน.
“ผมก็ถามไปอย่างนั้นแหละพี่ ไม่คิดจะไปเอาความอะไรหรอก”
“ปาล์มอย่าใจอ่อนสิ”ฟ้ายังคงอยากให้ผมแรง
“ฟ้า เรื่องนี้ให้พี่หนึ่งกับปาล์มจัดการดีกว่านะ พวกเราอย่าเป็นตัววุ่นให้มากเลยน่า มันอาจจะมีอะไรเกินขอบเขตที่เราคิด นั่งดูเฉยก็ดีนะ”
พี่โป้งสะกิดเตือนฟ้ายิกๆ คงอ่านความรู้สึกลำบากใจจากใบหน้าพี่หนึ่งนั่นนะเอง
“ถ้าเป็นฟ้านะ จะตามไปตบให้ดั้งหัก”
“ฟ้า เอาไว้ค่อยคุยกัน”ผมปรามเพื่อนที่เหมือนโดนซะเอง
“เอางี้มั้ย เรียกพวกไอ้ดิว ไอ้สน พี่มด ประจันหน้าพวกมันเลย”ยิ่งพูดก็เหมือนฟ้าจะเครื่องร้อนหนักกว่าเดิม
“เจ้าแม่ฟ้า พี่ไหว้ล่ะ สงบปากซักนิด ให้พี่หนึ่งตัดสินใจเองเถอะ ไม่ต้องช่วยออกความคิดใดๆหรอก”พี่โป้งอ้อนวอน คนที่กำลังมันส์ปาก
“เงียบก็ได้ แต่ปาล์มอย่ายอมนะ ไม่งั้นมันจะตามรังควานไม่เลิก คนแบบนี้”นั่น แม้จะยอมจบแต่ก็ไม่ลืมที่จะแอบวางระเบิด
“พี่ก็คงไม่ยอมให้ปาล์มเจอรอบสองแน่ มันจะต้องไม่เกิด”
“พี่หนึ่งจะจัดการยังไง คนที่รุก มันได้เปรียบคนรับเสมอนะ เพราะเราไม่รู้ว่าเขาจะถือโอกาสช่วงไหน ลงมืออีก มันรู้อยู่แล้วนี่ว่าปาล์มไปไหนมาไหนบ้าง เพราะตัวปัญหาก็คือข้อมูลชั้นดี ที่มันจะหาช่องสบโอกาสลงมือ”พี่โป้งท้วง ราวกับต้องการให้ข้อคิด
“จริงด้วย ถ้ามันรู้ว่าพี่เก่งอยู่ที่ไหน มันก็ย่อมรู้อยู่แล้วว่าปาล์มอยู่ไหน ดีไม่ดีสองคนนี้อาจจะรวมหัวกันคอยกลั่นแกล้งปาล์มก็ได้”ฟ้าคิดไปไกลถึงโพ้นทะเล
“เอาเป็นว่าพี่จะจบเรื่องนี้ให้เอง และพี่ก็มั่นใจว่าเจ้าเก่งมันไม่รู้เรื่องนี้ด้วย”
พี่หนึ่งรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ คงต้องการให้ผมสบายใจขึ้นมาอีกกองเท่าภูเขา แต่ผมไม่ยอมให้มันทำผมอยู่ฝ่ายเดียวแน่ สบโอกาสเมื่อไร ความเจ็บจะถูกส่งคืนอย่างกับจรวดแน่ ว่าแล้วผมก็ลูบแก้มตัวเองเบาๆ ยังระบมไม่หาย (แก้มกู)นึกถึงสภาพตอนโดนรุมประชาทัณฑ์แล้ว สมเพชเวทนาตัวเองเกินกำลัง ทำอะไรมันก็ไม่ได้ ทำผู้หญิงผมจะหลงเหลือความเป็นชายอยู่ซักกี่เปอร์เซ็นต์ อื่อ น่าคิด
ป่านนี้มันขับรถกลับบ้านคนเดียว จะถึงบ้านหรือเปล่าไม่รู้ แต่ช่างเถอะมันจะไปไหน ผมก็คงไม่ต้องจดบันทึกลงหัวให้รกเส้นหยักของสมอง..
เมื่อพี่หนึ่งจอดส่งพี่โป้งกับฟ้ากลับบ้านแล้ว เรื่องราวของปัญหาก็ถูกไขออกมาใส่หัวผมเป็นระยะ ส่วนเด็กๆก็ผล็อยไปแล้ว พี่หนึ่งจึงพูดได้เต็มปากเต็มคำ เขารักน้องชายและปกป้องน้องชายจริงๆ สรุปแล้วพี่หนึ่งก็ไม่ให้ผมเอ่ยปากเล่าให้พ่อกับแม่จำเป็นฟัง เกรงทุกอย่างจะบานปลายยาวเป็นห่างว่าว แกพยายามให้ผมคิดถึงสีหน้าอันซีดสลดตอนที่แยกกันกลับบ้าน ราวจะบอกว่าสีหน้าแบบนั้นมันคือการสำนึกของน้องชายแกแล้ว ให้ผมคิดดูก่อนแล้วกัน มันไม่ง่ายหรอก ใครจะไปรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันอาจจะมีส่วนพัวพัน เป็นหัวโจกก็ได้
พี่หนึ่งยื่นมือข้างที่ไม่ได้จับพวงมาลัยรถ มากุมมือผมไว้เหมือนจะเรียกขวัญกลับมา แม้ผมจะไม่ค่อยยอมรับสิ่งที่เขาบอกนัก ผมก็ไม่ขัดขืน ตอนนี้ผมอยากจะพักผ่อนเต็มแก่แล้วเช่นกัน อิจฉาเด็กที่หลับปุ๋ยอย่างกับอยู่บนปุยเมฆ กินง่าย หลับง่าย นอนง่าย ต่างกับผมบางวันกว่าจะข่มตาหลับลงได้ช่างยากเย็น..
เมื่อถึงบ้านผมกับพี่หนึ่งต่างก็ช่วยกันอุ้มเด็กๆขึ้นบ่าคนละที เพื่อลงจากรถ
รถคันนั้นรถจอดประจำที่เดิม แสดงว่าเขาไม่ได้เถลไถลไปไหนอย่างที่ผมอยากจะให้เป็น เมื่อเห็นผมกับพี่หนึ่งอุ้มเด็กๆเข้าไป มันก็เดินมารับน้องชินที่อยู่บนบ่าผม แต่ผมก็เบี่ยงตัวหนี เพราะอยากจะบอกว่าไม่ต้องมายุ่ง คิดหรือว่าทำหน้าหมดพิษสงแบบนี้ผมจะใจอ่อนให้อภัย
แต่สิ่งที่น่าแปลกไปกว่านั้น พ่อกับแม่จำเป็นของผมกลับยังพร้อมใจกันอยู่ในห้องรับแขก ซึ่งโดยปกติท่านจะดูทีวีในห้องนอน มากกว่าจะนั่งประจำตำแหน่งในห้องรับแขก..
ปุ๊บปั๊บพอมาเข้าในตัวบ้าน เขาก็รู้สึกตัวขึ้นพร้อมกับรูดตัวลงจากพี่หนึ่ง แล้ววิ่งไปหาปู่กับย่า..
“น้องชินตื่นได้แล้วคับ ถึงบ้านแล้ว”
หลานผมตื่นคนเดียวไม่ได้นะยังต้องเรียกเพื่อนด้วย ว่าแล้วน้องชินก็พลิกตัวขึ้น แล้วก็รูดตัวลงไปจากบ่าผมเหมือนกัน แล้วก็วิ่งไปหาเพื่อน
“มาแล้วเหรอหลานย่า”
“มาแล้วครับ พาน้องชินมาด้วย”
น้องชินก็รีบไปยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง ความน่ารักคงได้ใจคนทั้งคู่ไปอีกโข.
“ย่าคับปู่คับ พี่ปุ๊บปั๊บมีเรื่องจะบอก คือมีคนมาตบและตีน้าปาล์ม น้าปาล์มเจ็บมากคับ น้องชินก็เห็น พี่ปุ๊บปั๊บช่วยอะไรไม่ได้เลย เพราะพี่ปุ๊บปั๊บยังเด็กอยู่คับ”
นั่นว่าแล้วไอ้เด็กขี้ฟ้อง ยิงกระสุนใส่แบบไม่ยั้ง
พี่หนึ่งหน้าหรา..
ไอ้เก่งหน้าหดเหี่ยวกว่าเดิม พลางยกมือกุมขมับชนิดหมดเรี่ยวแรง
ผมเหรอไม่กล้าสบตาญาติผู้ใหญ่ทั้งคู่จริงๆ ไม่คิดว่าปุ๊บปั๊บจะปากไวใจเร็วจนลืมฉุกคิด ประมาทความคิดเด็กตัวเล็กคนนี้.
ผมไม่อยากจะบรรยายว่าท่านจะแสดงสีหน้าแบบไหนออกมา ท่านจ้องไปยังพี่หนึ่งกับไอ้เก่งสลับกันไปสลับกันมา เหมือนจะให้ใครซักคนอธิบายกับสิ่งที่หลานเอามาฟ้องว่าจริงเท็จแค่ไหน สุดท้ายพ่อจำเป็นก็ลุกเดินตรงมาที่ผม จ้องใบหน้า มีเสียงขู่ในลำคอครางออกมาหาคนต้องรับผิดชอบงานนี้..
“จะอธิบายยังไง เก่ง หนึ่งด้วย ทำไมปาล์มต้องเป็นแบบนี้”
“ตอนน้าปาล์มตอนทำร้ายไม่มีใครอยู่คับ”ปุ๊บปั๊บโยนระเบิดลงอีกรอบ.
ผมก้มหน้าไม่รู้จะตอบยังไงดี ก็หลานเล่นแทงข้างหลังไม่ให้ตั้งตัว แถมหลักฐานมันแปะเต็มใบหน้าเขียว.
!!เพี๊ยะ
!!เพี๊ยะ..
ฝ่ามือแม่จำเป็นของผมฟาดลงไปยังใบหน้าลูกชายคนละที เหมือนสั่งสอนและรีดหาคำตอบ เมื่อต่างคนก็ต่างนิ่ง ไม่กล้าจะเอ่ยอะไรขึ้นมาเฉลยให้ท่านหายข้องใจ
“ไม่มีใครพูด หรือว่าจะต้องให้แม่ได้ยินจากหลานอีก”สายตาเกรี้ยวกราดของท่านพาลจะทำให้ผมกลัวไปด้วย เพราะว่ามันไม่ใช่จะได้เห็นกันง่ายๆ
“ตกลงใครจะพูด”เสียงเข้มหนักของผู้ยิ่งใหญ่ในบ้านย้ำขึ้น
“ปาล์มพูดมาซิลูก ไม่ต้องกลัว แม่จะปกป้องลูกเอง”แกเข้ามาโอบบ่าผม คงคิดว่าที่ผมไม่พูดอะไรเพราะเกรงใจลูกชายทั้งสองของแก
“ผมผิดเองครับที่ผมไม่อยู่”เก่งยืดอกรับผิดชอบ
“พ่อต้องการายละเอียดปลีกย่อย ไม่ใช่มาบอกพ่อว่า ผมรับผิดชอบ มันง่ายขนาดนั้นเหรอเก่ง”
“ผู้หญิงที่มาตบปาล์มเป็นใคร”
“แม่แทบจะไม่ต้องเดาเลยเก่ง ว่าผู้หญิงคนนั้นมาจากไหน”พูดไปแม่แกก็จิ้มหัวลูกชายไปด้วย
“พ่อจัดการเลย แม่เพลียจริงๆเรื่องแบบนี้ ขนาดออกกฏเป็นเรื่องเป็นราว มันก็ยังแอบไปทำลับๆล่อๆ สุดท้ายก็โผล่หัวมาจนได้ แม่ไม่ยอมหรอกนะเก่ง พ่อกับแม่ตั้งกฏระเบียบขึ้นมานี่ไม่ได้ตั้งขึ้นเล่นๆหรือหลอกๆ ในเมื่อไม่เชื่อฟัง ไม่ทำให้พ่อกับแม่ไว้ใจ บทลงโทษจะถูกงัดขึ้นมาใช้อย่างเข้มข้น”
“เอาจริงหรือแม่”พ่อชักแหยง ทำหน้าแหยๆ
“เอ๊ะพ่อ...”แกหันตะคอกสามีคู่ชีพ จนผมก็ลอบอมยิ้มไม่ได้
“พ่อจะถามปัญหาทั้งหมดจากหลานแล้วกัน เมื่อไม่มีใครบอก แล้วพ่อจะมาตัดสินบทลงโทษระยะสั้นให้”
ว่าแล้วพ่อกับเด็กๆก็เดินไปหามุมคุยกัน ทิ้งให้ผมและลูกชายทั้งสองของแก ยืนรับหน้ากับแม่ที่กำลังแปลงร่างเป็นยักษ์ เมื่อแต่ละคนก็ปากแข็งยิ่งกว่าเหล็กไหล เอาอะไรมาง้างก็ไม่มีใครตอบ.
“เจ็บมั้ยลูก..”ท่านโอบบ่าผมให้ไปนั่ง เอ่ยเสียงปลอบ คงคิดว่าผมอายุเท่าหลานๆ
“.ใครบอกให้นั่ง”ผมสะดุ้งโหยง
“โอ๋ ปาล์มลูก แม่ไม่ได้ว่านะ แม่ดุลูกชายสองคนของแม่ต่างหาก ปากแข็งอย่างกับหินคิดหรือว่าจะได้นั่ง ยืนให้ขาแข็งตามลิ้นไปเลย”พอบทจะโหดแม่จำเป็นของผมก็เล่นซะเนียน
“ไม้บรรทัดเพิ่มอีกอย่างมั้ยนะแม่”ไม่รู้ทำไมมันถึงอยากจะแซว
“เดี๋ยวจะขำไม่ออกเจ้าเก่ง อย่าคิดว่าแม่เป็นเพื่อนเล่นนะ”
“ผมว่าเรื่องเล็กๆนะครับแม่”ผมอยากจะช่วยพี่หนึ่ง เกรงแกจะได้รับผลกระทบไปอีกคน
“ไม่ต้องไปเข้าข้างลูกชายแม่เลยนะลูก”แกลูบหัวผมอย่างกับเป็นเด็กประถม
“ดูแก้มซิดูได้ที่ไหน แม่จะตัดสินให้เองปาล์มอยู่เฉยๆนะ”
ผมมองหน้าพี่หนึ่งแวบนึง แต่ทำไมผมเห็นคนกังวลสุดกลับเป็นพี่หนึ่งไม่ใช่ไอ้เก่ง ไอ้เก่งมันก็ลอบมองผมบ้าง แต่ผมก็ไม่อยากจะประสานตากับมันให้เปลืองเส้น
พ่อเดินออกมากับเด็กๆไม่รู้ไปซุบซิบอะไรกัน แกให้เด็กนั่งลง แล้วก็เดินหนีไปจากวงล้อมของพวกผม ครู่หนึ่งแกก็เดินกลับมา พร้อมกับเหวี่ยงบางอย่างลงบนโต๊ะสนทนา อย่างกับทิ้งไพ่...
ปุ๊บปั๊บมือไว ฉุกคว้ามันขึ้นมาดู เพ่งพิศ น้องชินก็ทำตามบ้าง
“คนนี้แหละครับ”นั่น อะไรของเขา
“ใช่คับ ชินว่าคนนี้แหละ”
เมื่อแสกนม่านตาให้ดีๆ ผมถึงได้เข้าใจว่าที่หลานๆพูดคืออะไร มันคือหลักฐานชิ้นโตที่จะมัดคอคนกระทำความผิดไม่ให้ลอยนวลไปง่ายๆ
“ใช่มั้ยปาล์ม...”แม่มาย้ำกับผม ดูท่านจะให้ผมพูดให้ได้
“......”
ผมพยักหน้าตอบเศร้าๆ ในเมื่อโดนจี้คอขนาดนี้จะปฏิเสธออกไปก็จะกลายเป็นคนปด จะหมดความศักดิ์สิทธิ์ในวาจาถ้อยคำ.
ใบหน้านั้นมันเป็นหน้าเดียวกับผู้หญิงที่โดนเรียกว่าพิมมี่ แล้วท่านไปเอารูปพวกนี้มาจากไหน..
“พ่อไปเอารูปนี้มาจากไหน”
ไอ้เก่งถามละล่ำละลั่ก เหงื่อกาฬไหล ผุดเป็นเม็ดเล็กๆขึ้นที่หน้าผาก.
“...พ่อกับแม่ไม่โง่หรอกนะ ที่ปิดหูปิดตามาตลอดนี่ เพราะไม่อยากจะกระโตกกระตาก อยากรอวันที่แกปรับตัวเปลี่ยนใจเลิกยุ่งกับทุกคนที่แม่กับพ่อขอร้อง แต่วันนี้เมื่อมันลามปามถึงขนาดลูกสะใภ้แม่ต้องเจ็บตัว เส้นอดทนของแม่กับพ่อก็ขาดผึ่ง เรื่องนี้จะต้องถึงหูแม่กับพ่อหนูปาล์มด้วย”
“.พิมมี่ยุ่งอะไรด้วยล่ะครับ”
เก่งเสนอหน้ามาถามผม อ๋อ ใช่ผมยังไม่เอ่ยนามจำเลยคนนั้นให้มันรู้นี่.
“พิมมี่เป็นคนพาพวกไปทำร้ายปาล์มเอง”พี่หนึ่งง้างปากพูดบ้าง
“.ทำไมมึงไม่บอกกู”มันหยุดจ้องพี่หนึ่ง หันกลับมาถลึงตาใส่ผมแทน
“กูถามมึงบอกไม่รู้ แต่พี่หนึ่งถาม มึงกลับเฉลย มึงทำกูเจ็บมากนะไอ้ปาล์ม ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา กูคือหมาหัวเน่า หรือ เศษดิน เศษปูน สำหรับมึงหรือไง ทุกเรื่องกูคือคนสุดท้ายจะได้รู้ ทั้งที่อยู่ใกล้ชิดมึงที่สุด”มันอาละวาดใส่ผมต่อหน้าพ่อแม่และพี่ชาย ทำเอาผมใบ้รับประทานไปชั่วขณะ
“มึงทำตัวเอง มึงจะโทษใคร..”พี่หนึ่งเห็นมันเสียงโทรโข่งก็เลยฮึดขึ้นบ้าง
“หุบปากไปเลยพี่หนึ่ง คิดอะไรกันอย่าคิดว่าผมไม่รู้”มันตวัดสายตากริ้วมองผมกับพี่หนึ่งคนละที
“มึงแหละหุบปากไปเลย”
“หยุด พ่อบอกให้หยุด แม่พาหลานๆไปนอนก่อน พ่อจะเคลียร์ตรงนี้เอง รู้สึกว่าจะเก่งทั้งคู่”
“ผมไม่พูดก็ได้ครับพ่อ”พี่หนึ่งลดเสียงลงต่ำ ประเภทคนว่านอนสอนง่าย
แม่รีบตะล่อมสองหลานให้หนีขึ้นห้องไป คงไม่ต้องการให้พวกเขาเห็นภาพ 15 ++ ตรงนี้แน่ แต่ผมก็อยากจะไปด้วยเหมือนกันนะ ไม่ได้อยากยืนเป็นก้างขวางทางเลย แต่ไหงไม่มีใครเรียกให้ออกไปจากมุมมืด.
“เป็นไงน้องชายที่แกพยายามปกป้อง สุดท้ายย้อนมากัด”
พี่หนึ่งก้มหน้าหลบ ไม่สบตาบิดา
“พ่อไม่เข้าใจเหมือนกันนะ ว่าไอ้เชื้อเจ้าชู้ใครมันมาแพร่ให้แก พ่อไม่ชอบ เพราะมันจะเดือดร้อนและพาลมาถึงคนรอบข้างด้วย วันนี้มันชัดเจนแล้ว ยังดีที่ปาล์มไม่เป็นอะไรมาก แต่พ่อไม่รอให้มันคอขาดบาดตายหรอกนะ”
สีหน้าพ่อเอาเรื่องจนผมเองก็ไม่กล้าแหยม.
“ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป เก็บเสื้อผ้าออกไปจากบ้าน แล้วไปทำงานกับเจ้าปู..... ส่วนงานที่บริษัท ในส่วนความรับผิดชอบของแก พ่อจะเข้าไปดูเอง”
ผมรู้สึกเหมือนหูฝาด พี่หนึ่งก็คงไม่ต่างกัน.
“นี่คือบทลงโทษ เฉียบพลัน”
“อะไรกันครับพ่อ ผมไม่ไป”เก่งเริ่มเถียงสนั่น
“พ่ออะลุ่มอะลวยให้แกแล้วนะ แกมีทางเลือกอยู่สองทาง”ท่านถอนใจดังๆ
“หนึ่ง ถ้าไม่ทำก็หอบเสื้อผ้าไปอยู่กับพิมมี่อะไรของแก พ่อก็จะไม่ว่า แต่ถ้าแกไปหาพิมมี่แกกับพ่อจบข่าว ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างไป พ่อจะดูน้ำหน้าอย่างแกซิ ว่าถ้าเหลือแค่ดุ้นอันเดียว ผู้หญิงเขายังจะรักจะชอบแกอยู่มั้ย เพราะพ่อจะให้แก่เอาแค่เสื้อผ้าออกไปจากบ้าน พ้นรั้วเมื่อไหร่ แม้พ่อหรือแม่ก็อย่ามาเรียก”ผมรู้สึกว่าท่านใจแข็งเกิ๊น
“สอง ถ้าแกไปทำงานกับเจ้าปู แกยังมีโอกาสกลับมาที่นี่ เลือกเอา”
“ไปทำงานก่อสร้างนี่นะครับ”เก่งทำหน้าเหมือนโดนทุบ
มันคงรู้ว่าถ้าไปทำงานกับพ่อ ก็คือต้องไปเป็นลูกน้องขั้นต้น ทำงานตากแดดตากลม ไม่ได้ตากแอร์เย็นฉ่ำอย่างทุกวันนี้ สารรูปผู้ดีตั้งแต่เกิดจะทนได้หรือ
“พ่อครับมันไม่รุนแรงไปหรือครับ”พี่หนึ่งรีบท้วงติง
“มันยังน้อยไปนะหนึ่ง ถ้าไม่อยากโดนอีกคนก็รีบขึ้นห้องป่ะ”
“พ่อจะทำเหมือนผมเป็นเด็กๆไม่ได้นะ”เก่งยังปากกล้า
“แล้วไง พ่อไม่มีสิทธิ์ลงโทษลูกที่มันเสียไม่ได้หรือไงครับคุณเก่ง หรือปาล์มจะต้องนอนห้องไอซียูซะก่อน แกถึงจะเห็นความผิดของตัวเอง”
“เกินไปแล้วนะครับ”มันมองผมด้วยหางตา อย่างกับจะบอกว่าผมคือต้นเหตุ
“อย่านะ อย่าแม้แต่จะด่าปาล์มทางหางตา สิ่งที่พ่อพูด ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ขึ้นอยู่กับว่าแกจะเลือกทางไหน แต่อย่าฝันหวานเลือกพิมมี่ ช่วยกันปั๊มลูกผลิตหลาน ถึงเวลาก็พามาให้พ่อกับแม่รับผิดชอบ ถ้าคิดแบบนั้นละก็ได้รู้อิทธิฤทธิ์พระพ่ออย่างกูแน่ไอ้เก่ง”
ผมไม่อยากจะบอกว่าสีหน้าแต่ละคนมันเคร่งเครียดกันแค่ไหน ดูท่านเอาจริงมากจนผมรู้สึกเหมือนเข้าบ้านผิด
“คืนนี้ไปนอนกับพี่หนึ่ง ส่วนปาล์มจะให้เด็กๆนอนด้วย”
“แล้วอย่าให้พ่อได้ยินได้เห็นว่าทะเลาะกับลูกสะใภ้ของพ่อ บอกไว้ก่อนเลยนะพ่อไม่รับลูกสะใภ้ที่ไหนอีกนอกหนูปาล์มคนเดียว ถ้าคิดจะยัดเยียดชื่อใหม่ให้พ่อกับแม่ ตัดทิ้งไปจากสาระบบบ้านนี้ได้เลย”
“เลือกเอาแล้วกัน มีเวลาแค่ถึงพรุ่งนี้เช้า พ่อตื่นมาจะต้องได้คำตอบกับแม่ที่นี่”ท่านย้ำเหมือนกลัวลืม
ผมเดินตามพ่อจำเป็นโอบเอวผมให้ขึ้นห้อง ดูท่าทางท่านคงเหนื่อยกับการจัดการปัญหา...
ผมรู้สึกว่ามันชักเลยเถิดไปไกล จากน้ำผึ้งหยดเดียวไหงรู้สึกเหมือนรังกำลังจะแตก มันอะไรกันนี่ พี่หนึ่งก็ปิดปากเงียบหยุดทันทีเมื่อเห็นพ่อโกรธ จะมีเพียงเสียงคนได้รับความเสียหาย ที่ระเบิดออกมาเพื่อปกป้องตัวเองบ้างเป็นกะปริดกะปรอย แต่ก็ไม่เท่าแรงโมโหคนที่ใหญ่ที่สุดในบ้านหลังงาม หากเป็นอย่างนี้แล้วพรุ่งนี้มันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ ผมไม่อยากคิด เหมือนรอยร้าวกำลังระบาดไปรอบๆตัวบ้าน หรือผมจะคิดมากไปเอง ผมหันมามองมันกับพี่หนึ่งอีกครั้งอย่างช่างใจ แต่พ่อก็โอบบ่าผมให้ตามท่านไป เหมือนไม่ต้องการให้ผมได้พูดได้คุยกับใครอีก
:m16: :m31:พี่เก่งคงรู้สึกแบบนี้
-
o13 o13 o13
-
เก่งเลวได้อีก เลวสุดๆ เปลี่ยนพี่หนึ่งเป็นพระเอกเหอะ เริ่มรับมันไม่ได้
ผิดไม่สำนึก เก่งแต่โทษคนอื่น
-
คุณพ่อสุดยอดจริงๆ
-
ให้กำลัใจเสมอนะครับสู้ๆๆน้องปลาม์ :3123:
-
คุณพ่อสุดยอดมาก :กอด1:
สมน้ำหน้าไอ้เก่งมัน
+ :กอด1:
-
เริ่ดมากค่ะคุณพ่อคุณแม่ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
จริงๆน่าจะให้พี่หนึ่งเป็นชู้รักไปเลยนะเนี่ย ตาเก่งขัดใจมากมาย
น่าจะเจอฝ่ามือตบใ้ห้หายซ่าซะหน่อย :fire:
-
ขอบคุณมากๆ จ้า
บทลงโทษแบบนี้สาสมแล้ว หึหึหึ
นายเก่ง คิดง่ายดีนะที่ทำทุกอย่างแล้ว
พ่อแม่จะไม่รู้ไม่เห็น มีพี่ชายคอยช่วย
ปิดไว้ให้ ไม่มีหางโผล่ให้ใครเห็น
แต่สุดท้ายแล้ว ความลับก็คงไม่มีในโลก
จงเลือกรับบทลงโทษซะ
เชียร์ให้เลือกข้อแรก ละกันนะ เพราะมันจะ
ได้จบ และจะได้รู้สึกกับการสูญเสีย ที่ไม่สามารถ
จะเอาทุกอย่างกลับคืนมาได้แม้แต่อย่างเดียว
แต่ถ้าเลือกข้อแรก ทุกอย่างก็คงจบ อย่าเพิ่งจบ
แบบนี้เลย แค่นี้ก็คงไม่สาสมหรอก ฮ่าฮ่าฮ่า
พ่อปู เอาให้หนักนะค่ะ ขอแรงๆ นายเก่งมันซาดิสม์ค่ะ
ส่วนน้องปาล์มอย่าใจอ่อนเด็ดขาด ให้นายเก่งมัน
รู้สึกซะบ้าง แบบนี้กรรมทันตาเห็น.......
พี่หนึ่งได้พบคู่แล้วหรือเปล่าเอ่ย พี่โป้งนี่ก็แนวๆ อยู่น้า ^ ^
ปล.เป็นกำลังใจให้จ้า
-
รักคุณพ่อมากค่ะ >/////////////<
ขอบคุณนะคะ
-
"พ่อจะดูน้ำหน้าอย่างแกซิ ว่าถ้าเหลือแค่ดุ้นอันเดียว ผู้หญิงเขายังจะรักจะชอบแกอยู่มั้ย"
ชอบประโยคนี้จังเลย ชอบคุณพ่อของเก่งมากๆ
ห่างกันบ้างก็ดี เก่งจะได้รู้สักทีว่าขาดปาล์มไม่ได้ :fire: :m31:
-
เอ่อ...อ่านตอนนี้แล้วเราสงสารเก่งนะ (จะโดนรุมตรีนมั้ยกรู)
เราคิดอย่างนี้อ่ะ ถึงแม้จะแต่งงานด้วยกัน
เก่งกำลังพยายามปรับตัวอยู่ แต่ปาล์มไม่เคยปรับตัวเลย
ไม่เคยทำดีด้วยเลย ถ้าเราเป็นเก่งเราก็ไม่อยากสนใจปาล์มเหมือนกัน
“กูถามมึงบอกไม่รู้ แต่พี่หนึ่งถาม มึงกลับเฉลย มึงทำกูเจ็บมากนะไอ้ปาล์ม ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา กูคือหมาหัวเน่า หรือ เศษดิน เศษปูน สำหรับมึงหรือไง ทุกเรื่องกูคือคนสุดท้ายจะได้รู้ ทั้งที่อยู่ใกล้ชิดมึงที่สุด”
ประโยคนี้เราเห็นด้วยกับเก่งเลยแหละ
-
แอบสมน้ำหน้าเก่ง :laugh:
-
คุณพ่อเด็ดขาดมากพี่เก่งยังจะเถียงอีกนะ
เง้องานนี้พี่เก่งโดนหนักแน่สมแล้วละ
-
o13 o13 o13
**ขอบคุณครับ
เก่งเลวได้อีก เลวสุดๆ เปลี่ยนพี่หนึ่งเป็นพระเอกเหอะ เริ่มรับมันไม่ได้
ผิดไม่สำนึก เก่งแต่โทษคนอื่น
**น่าจะมีอีก ยังส่งความไม่ดีออกมาไม่หมด
คุณพ่อสุดยอดจริงๆ
**ต้องเจอแบบนี้ อิอิ
ให้กำลัใจเสมอนะครับสู้ๆๆน้องปลาม์ :3123:
**ขอบคุณที่แวะมาครับ
คุณพ่อสุดยอดมาก :กอด1:
สมน้ำหน้าไอ้เก่งมัน
+ :กอด1:
**แต่จะได้ผลมั้ยน่ะ พี่เก่งอาจจะเลวกว่าเดิมก็ได้
เริ่ดมากค่ะคุณพ่อคุณแม่ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
**ยกนิ้วให้เลย
จริงๆน่าจะให้พี่หนึ่งเป็นชู้รักไปเลยนะเนี่ย ตาเก่งขัดใจมากมาย
น่าจะเจอฝ่ามือตบใ้ห้หายซ่าซะหน่อย :fire:
อาจจะมีแววก็ได้ ในอนาคต
ขอบคุณมากๆ จ้า
บทลงโทษแบบนี้สาสมแล้ว หึหึหึ
นายเก่ง คิดง่ายดีนะที่ทำทุกอย่างแล้ว
พ่อแม่จะไม่รู้ไม่เห็น มีพี่ชายคอยช่วย
ปิดไว้ให้ ไม่มีหางโผล่ให้ใครเห็น
แต่สุดท้ายแล้ว ความลับก็คงไม่มีในโลก
จงเลือกรับบทลงโทษซะ
เชียร์ให้เลือกข้อแรก ละกันนะ เพราะมันจะ
ได้จบ และจะได้รู้สึกกับการสูญเสีย ที่ไม่สามารถ
จะเอาทุกอย่างกลับคืนมาได้แม้แต่อย่างเดียว
แต่ถ้าเลือกข้อแรก ทุกอย่างก็คงจบ อย่าเพิ่งจบ
แบบนี้เลย แค่นี้ก็คงไม่สาสมหรอก ฮ่าฮ่าฮ่า
พ่อปู เอาให้หนักนะค่ะ ขอแรงๆ นายเก่งมันซาดิสม์ค่ะ
ส่วนน้องปาล์มอย่าใจอ่อนเด็ดขาด ให้นายเก่งมัน
รู้สึกซะบ้าง แบบนี้กรรมทันตาเห็น.......
พี่หนึ่งได้พบคู่แล้วหรือเปล่าเอ่ย พี่โป้งนี่ก็แนวๆ อยู่น้า ^ ^
ปล.เป็นกำลังใจให้จ้า
รอดูยกหนึ่งของพี่เก่ง ที่ทุกคนคิดอาจจะพลาด อิอิ ว่าไป แต่ก็ขอบคุณที่ให้ไอเดียคนเขียนมากมาย
รู้แต่ว่าความเลวในตัวพี่เก่งจะแผลงฤทธิ์รอบสองหลังสงบสิ้นไฟอยู่นาน..
รักคุณพ่อมากค่ะ >/////////////<
ขอบคุณนะคะ
**สงสารปาล์มที่สุด รอหน่อยนะ อิอิ อีกหนึ่งอาทิตย์จะมาต่อ คิคิ
เดี๋ยวมากดบวกให้ทุกคนนะครับ
**เม้นท์หน้า 29 พรุ่งนี้มาตอบ รู้การตอบเม้นท์เยอะๆแล้ว
**
-
หนูร๊ากกกกก พ่อเอ คุณพ่อทำถูกต้องที่สุด แต่ จะให้ดี พี่หนึ่งต้องโดนด้วยอีกคน :z6:
โทษฐานช่วยกันปกปิดความผิด ไอ้หมาหัวเน่าเก่ง o13
น้องปาล์มอย่าได้แคร์ มีโอกาสเมื่อไหร่ ไปจิกหนังหัวกระชากชะนีพิมมี่ มาตะปบหน้าสัก สี่-ห้า ที :beat:
-
แวะมาดึ๊บๆ ><
-
เราเชื่อว่า เก่ง ต้องทำได้
เก่งต้องเลือกคนที่ตัวเองรัก
เก่งจะต้องทำให้คนที่ตัวเองรัก เห็นให้ได้ ว่าเก่ง ก็เป็นคนดีได้เหมือนกัน
เราเชื่อว่า ในร่างเลวๆๆของเก่ง จะมีความดีปรากฏ
-
คุณพ่อนี่เฉียบขาดมากค่ะ
ต้องอย่างงี้มันถึงจะเข็ด :z6: :beat:
ถ้ายังไม่สำนึกอีกก็บอกว่าจะเปลี่ยนตัวสามีให้น้องปาล์มจากอีตาเก่งเป็นพี่หนึ่งรับหน้าที่ไปแทน ห้ามนายเก่งหืออืออะไรทั้งสิ้น 555 แบบนี้จะยิ่งสะใจ 6666 :laugh: :laugh: :laugh:
-
ตอนนี้สุดๆ ไม่อยากให้จบเลย
-
พ่อเจ๋งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮ่าห้า ยัยพิมพี่ งานนี้คิดผิดซะเเล้วที่ทำเเบบนี้
ไอเก่งจะโดนตาปูจัดไรมั้งเน๊ยะ เอาหนักๆๆเลย
-
ห้าห้าห้า สะใจยังไงไม่รู้ แต่รู้สึกว่าสะใจมาก ไอ้คุณเก่งมันจะเลือกทางใหนนะ ห้าห้าห้า
-
ถ้าเป็นปาล์มละก็จะ :z6: :z6: :z6:ไอ้คุณเก่งเลย
-
"พ่อจะดูน้ำหน้าอย่างแกซิ ว่าถ้าเหลือแค่ดุ้นอันเดียว ผู้หญิงเขายังจะรักจะชอบแกอยู่มั้ย"
ชอบประโยคนี้จังเลย ชอบคุณพ่อของเก่งมากๆ
ห่างกันบ้างก็ดี เก่งจะได้รู้สักทีว่าขาดปาล์มไม่ได้ :fire: :m31:
พี่เก่งกำลังแค้นเลือดขึ้นหน้า วิญญาณจำเลยรักอาจจะเข้าสิงสู่ คิคิ
เอ่อ...อ่านตอนนี้แล้วเราสงสารเก่งนะ (จะโดนรุมตรีนมั้ยกรู)
เราคิดอย่างนี้อ่ะ ถึงแม้จะแต่งงานด้วยกัน
เก่งกำลังพยายามปรับตัวอยู่ แต่ปาล์มไม่เคยปรับตัวเลย
ไม่เคยทำดีด้วยเลย ถ้าเราเป็นเก่งเราก็ไม่อยากสนใจปาล์มเหมือนกัน
“กูถามมึงบอกไม่รู้ แต่พี่หนึ่งถาม มึงกลับเฉลย มึงทำกูเจ็บมากนะไอ้ปาล์ม ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา กูคือหมาหัวเน่า หรือ เศษดิน เศษปูน สำหรับมึงหรือไง ทุกเรื่องกูคือคนสุดท้ายจะได้รู้ ทั้งที่อยู่ใกล้ชิดมึงที่สุด”
ประโยคนี้เราเห็นด้วยกับเก่งเลยแหละ
**พูดอีกก็ถูกอีก แต่ก็อย่าลืมว่าพี่เก่งเขาทำอะไรไว้กับปาล์มบ้างนะ อย่าเพิ่งใจอ่อน ร้ายยกสองของเขากำลังจะกลับมา
แอบสมน้ำหน้าเก่ง :laugh:
**และต้องตามมาสงสารปาล์มด้วยนะ
คุณพ่อเด็ดขาดมากพี่เก่งยังจะเถียงอีกนะ
เง้องานนี้พี่เก่งโดนหนักแน่สมแล้วละ
**หนักจริงๆ ไม่รู้จะรับได้หรือเปล่า
หนูร๊ากกกกก พ่อเอ คุณพ่อทำถูกต้องที่สุด แต่ จะให้ดี พี่หนึ่งต้องโดนด้วยอีกคน :z6:
โทษฐานช่วยกันปกปิดความผิด ไอ้หมาหัวเน่าเก่ง o13
น้องปาล์มอย่าได้แคร์ มีโอกาสเมื่อไหร่ ไปจิกหนังหัวกระชากชะนีพิมมี่ มาตะปบหน้าสัก สี่-ห้า ที :beat:
อะไรหนอจะจูนเส้นทางแห่งรักให้ทั้งคู่ได้
แวะมาดึ๊บๆ ><
**ขอคิดก่อนนะ ตอนต่อไป อิอิ
เราเชื่อว่า เก่ง ต้องทำได้
เก่งต้องเลือกคนที่ตัวเองรัก
เก่งจะต้องทำให้คนที่ตัวเองรัก เห็นให้ได้ ว่าเก่ง ก็เป็นคนดีได้เหมือนกัน
เราเชื่อว่า ในร่างเลวๆๆของเก่ง จะมีความดีปรากฏ
ไม่อยากจะเล่าตอนต่อไปเลยครับ
คุณพ่อนี่เฉียบขาดมากค่ะ
ต้องอย่างงี้มันถึงจะเข็ด :z6: :beat:
ถ้ายังไม่สำนึกอีกก็บอกว่าจะเปลี่ยนตัวสามีให้น้องปาล์มจากอีตาเก่งเป็นพี่หนึ่งรับหน้าที่ไปแทน ห้ามนายเก่งหืออืออะไรทั้งสิ้น 555 แบบนี้จะยิ่งสะใจ 6666
ในอนาคตอะไรก็เกิดขึ้นได้นะนี่ ว่าไป น่าคิด..
ตอนนี้สุดๆ ไม่อยากให้จบเลย
..จบนิดๆน่อ ขอคิดหัวข้อใหม่แล้วกัน
พ่อเจ๋งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮ่าห้า ยัยพิมพี่ งานนี้คิดผิดซะเเล้วที่ทำเเบบนี้
ไอเก่งจะโดนตาปูจัดไรมั้งเน๊ยะ เอาหนักๆๆเลย
เอาหนักๆ จะไหวมั้ยน่ะ ท่าทางตากแดดตากลมไม่เป็นซะด้วยซิ
ห้าห้าห้า สะใจยังไงไม่รู้ แต่รู้สึกว่าสะใจมาก ไอ้คุณเก่งมันจะเลือกทางใหนนะ ห้าห้าห้า
**จนตรอกแล้วครับตอนนี้
ถ้าเป็นปาล์มละก็จะ :z6: :z6: :z6:ไอ้คุณเก่งเลย
ขอบคุณทุกคนที่แวะเวียนมาอ่าน แวะมาแชร์ไอเดียให่คนเขียน
ตอนนี้กำลังคิดอยู่ รอก่อนนะ
(ความลับ กำลังซุ่มเขียนอีกเรื่องอยู่ เอาไว้อยากให้อ่านเมื่อไหร่แล้วจะมาโพสน์ อิอิ แต่ใจอยากให้เขียนได้ซัก
ครึ่งเรื่องก่อนแล้วค่อยโพสน์ แต่ไม่รู้ว่าจะเก็บได้หรือเปล่า อาจจะคลอดก่อนกำหนดตามเคย ใจร้อน)
ตอนนี้หลังจากที่อ่านนิยายในบอร์ดของนักเขียนท่านอื่นหมดแล้ว
ก็เชิญอ่านงานเขียนใหม่ ไม่ถอดด้ามของคนเขียนอีกเรื่องก็ได้นะครับ
ลงได้สองตอนแล้วด้วย
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27090.0
:L2: :pig4:
-
สวัสดีคะ
ระหว่างรอลงตอนใหม่ คือ เจ้จะรบกวนเข้ามาบอกว่า...
ตอนต่อไปๆ อย่าเขียนฉาก Nc เรท มากนักนะ ประมาณไม่ควรเขียนให้มีฉากบรรยายการร่วมเพศ รวมถึงการทำ oral sex
เด๋วเล้าฯ โดน ict ปิด จบเห่กันพอดี
แต่ถ้าเขียนแบบเชิงเปรียบเทียบ น่าจะได้นะเจ้ว่า ช่วยๆ กันหน่อยนะคะ
เจ้สอง :pig4:
-
บางครั้งการถูกลงโทษ อาจจะทำให้เป็นคนดีมากขึ้น
สู้ๆๆๆๆ
-
สวัสดีคะ
ระหว่างรอลงตอนใหม่ คือ เจ้จะรบกวนเข้ามาบอกว่า...
ตอนต่อไปๆ อย่าเขียนฉาก Nc เรท มากนักนะ ประมาณไม่ควรเขียนให้มีฉากบรรยายการร่วมเพศ รวมถึงการทำ oral sex
เด๋วเล้าฯ โดน ict ปิด จบเห่กันพอดี
แต่ถ้าเขียนแบบเชิงเปรียบเทียบ น่าจะได้นะเจ้ว่า ช่วยๆ กันหน่อยนะคะ
เจ้สอง :pig4:
**รับทราบครับอาเจ้ ไม่มีปัญหา
บางครั้งการถูกลงโทษ อาจจะทำให้เป็นคนดีมากขึ้น
สู้ๆๆๆๆ
**จะขุนได้มั้ยนะ(แอบมาตอบอีกหนึ่งคน คิคิ)
-
:t3: :t3: อดตาหลับขับตานอนทั้งคืน ได้มาแค่นี้(ช่วงนี้ทำงานรอบดึกอยู่ คริคริ)
คนน้องใบหน้าบึ้งตึงคร่ำเครียด โทสะครอบงำจนแทบจะครองสติไม่รอด ทำไมทุกคนต่างรุมกดดันให้เขาจนตรอก จนหายใจไม่ออก เขากลายเป็นคนดวงตกขีดสุด รุ่งริ่ง เหมือนพลิกอีกด้านของเหรียญ ง่ายอย่างกับพลิกฝ่ามือ เพราะมันคือดาบประกาศิต พรุ่งนี้เขาจะเหลืออะไรให้ชื่นชม เมื่อมันมีเพียงความว่างเปล่า รถยนต์ราคาแพงคงไม่มีให้ขับเล่น ห้องนอนกว้างๆเตียงใหญ่ๆ คงต้องตัดใจทิ้ง เงินทองในมือคงจะร่อยหรอ ชักหน้าไม่ถึงหลัง ความสะดวกสบายทั้งหลายกำลังเดินมาโบกมือลาผู้ชายอย่างเขา
!!ฮึ ฮึ...
เขาหัวเราะในความตกอับดับโชคของที่เพิ่งมาทักทาย
“งานก่อสร้างเหรอ”เขายกมือทั้งสองข้างของตัวเองขึ้นมาเพ่งพินิจลึกถึงแกนเนื้อใน
!!โครมมม
เพล้งงง!!
สิ่งของหลายชิ้นที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานพี่ชาย มันถูกคนน้องใช้มือรวบกวาดทิ้งเรียบ เพื่อระบายอารมณ์เดือดพล่าน โคมไฟแก้วที่แม่ซื้อให้ประดับห้อง ถ้วยกาแฟที่ใช้มาร่วมปี แก้วน้ำคริสตัลได้มาไม่นานจากลูกน้อง ร่วงดิ่งกระทบพื้นแตก โพล้ง เพล้ง สมุดโน๊ต หนังสือ ต่างปลิวว่อน กระจุยกระจายตามแรงมหาศาลที่ถูกดึงมาใช้ เขาใช้เท้าเตะกองหนังสือที่ตกซ้ำ จนมันกระเด็นกระดอนวิ่งไปชนกับผนังห้อง แต่มันก็คงยังไม่สะใจสาใจเขาเท่าไหร่ กรามถูกบดขยี้หนักหน่วง ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บ ไม่คิดว่าตัวเองจะเจอทางตันแบบนี้.. เขาเดินไปหยิบหมอนบนเตียงพร้อมกับยกฟาดลงไปทั่วเตียงนอนหลายครั้งหลายครา หลังจากนั้นจึงจับหมอนกดไว้ พร้อมกับซัดกำปั้นหนักๆลงไป เสียงหมัดรัวถี่ยิบเหมือนใบหน้าใครที่เขาชิงชังแปะติดไว้ เหงื่อกาฬเริ่มซึมแทรกผ่านซอกรูขุมขนน้อยใหญ่ เสียงหอบดังแรงพอที่จะได้ยินถึงเจ้าของห้อง
หนึ่งไม่ได้ห้ามสิ่งที่น้องกระทำ เขากำลังนั่งดูอย่างถอดใจ เขาคิดไว้แล้วว่า ซักวันเรื่องนี้มันต้องเกิด ตราบใดเก่งยังนอกลู่นอกทาง แต่จะว่าไปช่วงหลังๆ มันก็เพลาลงเยอะ แต่พ่อมีคำสั่งออกมาขนาดนี้คงยากจะเปลี่ยนแปลง อะไรๆ เขายอมรับว่าอ่านใจคนโกรธไม่ออก เก่งอาจทำอะไรแผลงๆ เพื่อท้าทายคำสั่งนั้นก็เป็นได้ ร่างที่กำลังยืนหอบแฮ่กๆอยู่ข้างเตียง จะบอกว่าน่าสงสารก็น่าสงสาร จะสมน้ำหน้ามันก็คงไม่ผิด
“แกควรจะสั่งให้พิมมี่อยู่แบบสงบๆ ถ้าคิดจะฝืนคำสั่งพ่อแม่”
หนึ่งลุกขึ้นไปตบบ่าน้องรักอย่างให้กำลังใจ
“พิมมี่คงไม่มาวุ่นหรอก”เก่งพูดลอยๆ เหมือนจะมั่นใจในตัวสาวคนรัก
“ตาสว่างมั่งก็ดีนะ จะได้เห็นอะไรมากขึ้น ”
“พิมมี่ไปหาผมก็จริง แต่เธอก็ไปคนเดียวไม่มีใครไปด้วยซักหน่อย”สุดท้ายเก่งก็ยังเข้าข้างคนของตัวเอง ทั้งที่ยังไม่ได้สืบสาวราวเรื่องให้แน่ใจก่อน
“ความลับไม่มีในโลกจริงๆ”หนึ่งเย้ยหยัน
“ไหนบอกว่าไปเข้าห้องน้ำ?”
เก่งอึกอัก พลางหันมาจ้องหน้าพี่ชายและจับที่ต้นแขนแน่น
“เป็นใครก็ต้องหาทางปฏิเสธ เรื่องเสียๆ”ข้อแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้น ดันทุรังไร้ระดับ
“ไปอยู่กับพ่อน้องปาล์มก็ทำตัวให้มันดีขึ้นแล้วกัน”
แม้จะเดาทางเลือกของน้องไม่ถูก แต่เขาก็เลือกข้อที่คิดว่าเป็นทางที่เหมาะสมที่สุดให้
เก่งกลั้นใจยิ้มให้พี่ชาย แต่สายตาเลื่อนลอยไร้จุดหมาย นั่นคือทางที่เขาควรจะเลือกอย่างนั้นเหรอ คิดผิดเสียละ ข้อนั้นคงเป็นวันที่เขาสิ้นไร้ไม้ตอกมากกว่า เขายังเชื่อว่าเขามีทางเลือกที่ดีกว่านั้น
“ผมขอยืมเสื้อพี่ซักสองสามตัว กระเป๋าหนึ่งใบ”เขาบอกเสียงเข้ม ตาแข็งกร้าวปนความมุ่งหมาย
“แกจะทำอะไร ทำไมไม่ไปเอาห้องแก”
“ผมเข้าได้ที่ไหน ลูกรักพ่อกับแม่เขานี่ ผมแตะได้ที่ไหน”เก่งกระแนะกระแหนถึงปาล์ม
ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินยืนหน้าตู้เสื้อผ้า ยื่นมือไปเลื่อนบานออก ส่องหาตัวที่ถูกใจแล้วหยิบออกมา
“แกจะไหน พ่อกับแม่รอพบแกพรุ่งนี้อยู่นะ”หนึ่งยื่นมือไปขวางการดึงเสื้อผ้าเขาออกจากตู้
“ไม่ให้ผมก็ไม่เอา ขี้เหนียวนัก”เก่งความรำคาญ
“พี่ไม่ได้ขี้เหนียว แต่แกทำเหมือนว่าจะไปซะเดี๋ยวนี้”
“แค่นี้ผมก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหนแล้ว พี่ไม่เห็นเหรอไอ้ห้าวมันเยาะเย้ยผม”เขาตะคอกใส่
“ปาล์มยังไม่ได้ทำอะไรแกเลยซักนิด แกคิดไปเอง”
“ผมไม่รอให้แสงอาทิตย์สาดใส่หน้าผมหรอก”เก่งเดินไปยังประตูห้องพลางยื่นมือไปดึง
“แกจะไปไหน”
“ไปไหนก็ได้ มันเรื่องของผม..”
!!ปังงง
เสียงกระแทกประตูใส่เจ้าของห้องที่ไม่ยอมโอนอ่อนผ่อนตามความต้องการของเขาซักอย่าง คนมันดวงจู๋จับอะไรมันก็พังพินาศหมด..
คนโตเพิ่งตั้งสติได้จึงรี่วิ่งออกตามไปอย่างทันท่วงที..
“เก่ง...”หนึ่งเรียกน้องลั่นบ้าน
แต่ร่างนั้นก็เดินลิ่วลงบันไดอย่างไม่แยแส
“เก่ง พี่บอกให้หยุดดดด”หนึ่งยังไล่ตามหลังมาติดๆ
คนดูแลบ้านที่อยู่ในเหตุการณ์ ต่างยืนเอ๋อ เมื่อได้ยินเสียงโวกเวกเหมือนคนจะทะเลาะกัน
“พี่บอกให้หยุดไงเล่า ฟังมั่งสิวะ.”
หนึ่งโมโห กระโจนหาร่างข้างหน้า พลางกระชากแขนแข็งแรงของน้องให้หยุด พร้อมกับชกลงไปยังใบหน้า
!!ผั๊ว
“อ๊ากก ซี๊ดดด...”เก่งหน้าคว่ำร้องรับอย่างเจ็บปวด
เขาไม่รอช้าชกพี่ชายกลับทันควัน โดยไม่ต้องถาม
!!พั้ว
หนึ่งเซร่นกลับ เพราะโดนหมัดจังๆเข้าหน้า
ตอนนี้ต่างคนก็ต่างเดือดแล้ว
เก่งกำลังบอบช้ำจากการโดนบีบและตัดสวัสดิการในชีวิต
หนึ่งพยามยามห้าม เพื่อไม่ให้น้องทำอะไรเกินขอบเขตอีก เกรงพ่อกับแม่จะงัดกฏเหล็กโยนใส่น้องอีกครั้ง เพราะแค่นี้ครอบครัวก็บอบช้ำมากพอ
“มึงจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”หนึ่งชี้หน้า
“ยาก..”คำสั้นๆที่ตอบ แต่เหมือนชกหน้าคนได้ยินจนหงายหลัง
“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็รอพรุ่งนี้”หนึ่งขู่ฟ่ออ
“ผมอยู่ไม่ได้ ใจผมมันไม่อยากอยู่แล้ว”
เพียงแค่นั้นร่างทั้งคู่ก็พุ่งหากัน ความเป็นพี่เป็นน้องโดนเก็บใส่ลิ้นชัก
ร่างทั้งคู่เกลือกกลิ้งอยู่กับพื้น ต่างคนก็ต่างออกแรงเพื่อทำลายอีกคน
หนึ่งง้างหมัดจะชกเมื่อได้โอกาสสวน แต่ว่ามันก็ค้างเติ่งอยู่กลางอากาศ
ร่างคนที่อยู่ข้างล่างสวนเปรี้ยงเข้าแก้มซ้ายเขา ทำให้เขาตัดสินใจต่อยคืนโดยไม่ลังเลอีกต่อไป
น้องแบบนี้ควรได้รับการสั่งสอนให้คลายความดื้อรั้น คำพูดสวยหรูขอโยนทิ้งไป
เปลี่ยนเป็นกำปั้นหนักๆคุยแทน ไม่งั้นคงหยุดนิสัยเสียไม่ไหว ตอนนี้คงเลี่ยงไม่ได้แล้ว
เสียงเจ็บปวดลั่นออกมาเป็นระยะๆ เมื่อเนื้อหนังโดนกระแทกกระทบให้ปวดเจ็บ คงหนีการเผชิญโดยใช้กำลังไม่พ้น เมื่ออารมณ์อีกคนยกเหตุผลใดๆมาอ้าง มันก็คงเอาไม่อยู่ ถึงแม้พี่ชายจะพยายามเข้าใจ แต่ก็เหมือนคนเจอปัญหาจะยิ่งเอาแต่ใจ
เสียงกรีดร้องของสาวใช้คนดูแลบ้านที่ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนร้องกรี๊ดๆเหมือนเจอแมลงสาบ เมื่อนายหนุ่มทั้งสองกำลังชกต่อยกัน ตุ๊บ ตั๊บ ราวกับบ้านเป็นเวทีมวยราชดำเนิน จะเข้าไปห้ามก็กลัวได้ลูกหลงเป็นของแถม อารมณ์นายทั้งคู่ เอาช้างมาฉุดก็คงเอาไม่อยู่...
“หยุดดดดดด..”
คำสั่งที่ดังลั่น ทำให้ทั้งคู่ถอยออกจากกัน
คนใหญ่ที่สุดของบ้านแทบจะโดดลงมาจากชั้นสองของบ้านให้ถึงตัวลูกชายทั้งคู่
“.จะบ้ากันไปแล้วหรือไงพี่น้องคู่นี้ ชกต่อยกันอย่างกับคนไร้สติ”
มารดาเดินลงบันไดตามสามีอย่างเพลียใจ
บิดามองหน้าลูกชายทั้งสองอย่างไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น..
“อธิบายมา..”
น้ำเสียงดุดัน ทำเอาทั้งคู่ใจแป้ว
“ขึ้นห้องไปแล้ว นึกว่าจะจบ กลับมาวิ่งไล่ชกต่อยกันชั้นล่างอีก เอาอะไรมาคิดกันนี่”
“คงไม่ต้องอธิบาย”
เก่งยังอวดดี เบือนหน้าหนี ไม่ใส่ใจ
หนึ่งยืนก้มหน้าเศร้าๆ..
“เก่งเอาเรื่อง..”บิดาชื่นชมอย่างแดกดันลูกคนเล็ก
เก่งเดินตรงออกไปยังหน้าประตู เพราะเขาพูดอะไรไม่ออกแล้ว เจ็บก็เจ็บ หมัดพี่ชายหนักไม่ใช่เล่น เขาไม่อยากเห็นกระจกซักบาน เกรงจะรับสภาพหน้าตัวเองไม่ได้..
“..อ๋อ กู เข้าใจแล้ว นี่คือคำตอบที่มึงจะบอกใช่มั้ย”บิดาดักทาง
“.แขน ขา ใจของผม มันโดนตัดทิ้ง ผมบากหน้าสู้ใครได้อีกละ...”
เก่งหันไปจ้องคนที่เพิ่งลงมากับลูกชายมีน้องชินตามมาในชุดนอนลายน่ารักด้วย.
เขาตัดสินใจเดินหนีเพื่ออกจากตัวบ้าน..
“เก่งไปไหนอ่ะ?..”
เสียงเล็กใสพร้อมกับมือเล็กๆ คว้านิ้วชี้คนตัวใหญ่เอาไว้.
ชายหนุ่มหยุดก้าวขาโดยอัตโนมัติ เขาค่อยๆหันกลับ และมองมายังร่างที่สูงยังไม่ถึงเอวเขาเลย.
“เก่งไปไหน?..”ดวงตาใสแป๋วยิ้มให้ กระตุกข้อนิ้วเบาๆ จนคนเห็นใจอ่อนยวบ
ผู้เป็นพ่อ มองลูกชายในชุดนอนสีขาวลายหมีพู แม้แต่น้องชินก็อยูในชุดลายเดียวกัน เพียงแต่น้องชินยืนเกาะแขนกับปาล์มอยู่ เขายื่นมือเพื่อจับหมวกกระต่ายสีชมพู มันมีหูยาวห้อยลงข้างๆ ปุ๊บปั๊บชอบสวมนอนทุกวี่วัน ใส่แล้วมันก็น่ารัก น่าหยิก น่าหยอก เขาอดไม่ได้ที่จะสำรวจทุกตารางนิ้วของใบหน้าลูกชาย ทันใดนั้นน้ำตาของเขาก็หยดลง
“......”เก่งทรุดเข่าลงกับพื้น รวบร่างปุ๊บปั๊บมากอดแน่น
“เป็นเด็กดีนะครับ...
”เสียงที่เขากลั่นออกมาอย่างสั่นเครือ จนแทบไม่ได้ยิน
“.พ่อจะไม่อยู่ซักพัก อย่าทำให้คุณปู่คุณย่า ไม่สบายใจนะครับ”
มารดายืนเช็ดน้ำตาปอยๆ คำว่าพ่อที่หลุดออกมาจากปากลูกชาย มันบอกอะไรได้หลายอย่าง.
“เก่งจะไปไหน?”ประโยคเดิมยังถูกถามขึ้นอีก
“ไปในที่ ที่คนอย่างพ่อควรอยู่..”
เก่งจูบแก้มลูกอีกครั้ง พลางหันมามองปาล์มคนที่ทำให้ชีวิตเขาพังพินาศ
“ถ้ายังอวดเก่งไม่เลิก ก็เชิญมึงไสหัวออกไปได้เลย”
เสียงบิดายังดังโต้งๆอยู่ตรงหน้า
ไม่มีคำใดหลุดออกมาโต้ตอบกับบิดาซักพยางค์ นอกจากแววตาที่ยากจะเข้าใจ
..ปาล์ม..ได้แต่ยืนปลงตก ไม่คาดคิดว่าเรื่องมันจะวิ่งหาทางออกเร็วขนาดนี้ ไม่ใช่เช้าพรุ่งนี้ตามที่ทุกคนคิด
“..เก่ง เลือด..”
เด็กน้อยยื่นมือไปแตะเลือดสีแดงที่มุมปากคนโต พลางทำหน้าหยียิงฟันเหมือนเสียวไส้
“ช่างมัน...”เก่งลุกขึ้นเดินหนีออกจากบ้านไปอย่างไม่ลังเล
...ปุ๊บปั๊บ...ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เขาบิดตัวไปมา มองคนนั้นทีคนนั้นที เหมือนให้ใครก็ได้ บอกเขาทีว่าคนข้างหน้าเขาจะไปไหน และจะกลับมาเมื่อไหร่..
..หนึ่ง..ยกมือกุมขมับอย่างผิดหวังในตัวน้องชายที่สุด รั้น ดื้อ ดันทุรัง ชอบท้าทายในทางที่ผิด เขารู้อยู่แล้วว่าน้องชายเขาเลือกจะไปไหน..
*************************************************
:เฮ้อ: -พี่เก่งไปแล้วอ่ะ ใครก็รั้งไม่อยู่แล้ว ปาล์มได้แต่ยืนมองตาปรอย
****************************************************
ฝากงานเขียนอีกเรื่องไว้อ่านแก้เซ็งนะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27090.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27090.0)
กดบวกให้ทุกคนเช่นเดิมนะครับ
****************************************************
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รวยเเต่เขือ! พิมมี่คงเอาหรอกน่ะคิดจะไปอยู่กับเขาก็ตามใจ
จะดูว่าไปได้ไกลเเค่ไหน
-
ไม่สำนึก!!!!
เก่งนักก็ไปหาที่ตายดาบหน้า อย่าซมซานกลับมานะ
เคืองมากๆ...กล้ามากที่ชกพี่หนึ่ง
โน่น ไปจัดการพิมมี่ถึงจะถูก จะได้ดูเป็นคนฉลาดอย่างพี่หนึ่งบ้าน
เพชรดีๆไม่ชอบชอบเศษกรวด
-
จะคอยวันที่เก่งโดนพิมมี่ไล่กลับมาจะได้รู้บ้างว่าการสูญเสียเป็นยังไง
-
ไปโลดดดแล้วสิเสียใจ เชิญตามสบายอีตาเก่ง :bye2:
แล้วก็ไปให้มันรอดล่ะ :beat: :z6:
ลูกอุตส่าห์มารั้งไว้ยังจะไปอีก :m16:
สงสารปาล์ม ได้แต่ยืนมองอยู่เฉยๆๆ
เชื่อว่าอีกไม่นานก็จะต้องซมซานกลับมาหาปาล์มแน่ๆๆ ถึงตอนนั้น จะยุให้ปาล์มงอนนานๆๆ ง้อยากๆๆ ห้ามให้อภัยง่ายๆเด็ดขาด ต้องเอาให้เข็ด 555 (ดูโรคจิตอย่างไรไม่รู้ ตูเนี่ยยยยย) :z2: :z2:
-
แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน โดนกดดันมากไปก็ถอยออกมา
ลองไปเผชิญโลกด้วยสองขาตัวเอง จะได้รู้ความจริงของชีวิตสักที
ถ้าจะผิดหวังจากพิมมี่ บางทีอาจทำให้คิดอะไรได้มากกว่านี้
อาจดิ้นรนเพื่อให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นมั่งก็ได้ (ถ้ามันจะคิดเป็น) :เฮ้อ:
-
สงสารเก่ง เราเข้าใจความรู้สึกของเก่งนะ
เราเชื่อว่า ยังไง เก่ง ก็จะ เก่ง สมกับชื่อ
เราเชื่อมั่น ในการกระทำของนาย
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำยังกะตัวเองเป็น นางเอกก
-
:เฮ้อ:
-
สงสารปาล์มกับปุ๊บปั๊บจังเลย
ไปแล้วเอาตัวให้รอดนะเก่ง
+ :กอด1:
-
เก่งอาจไปในที่ ที่ทำให้รู้สึกตัวดีขึ้นก็ได้
-
อาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้อะ
-
เก่งไปไหนละทีนี้
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากไห้มาต่อไวไวครับ
-
:pig4: :pig4:
-ขอบคุณครับ
รวยเเต่เขือ! พิมมี่คงเอาหรอกน่ะคิดจะไปอยู่กับเขาก็ตามใจ
จะดูว่าไปได้ไกลเเค่ไหน
-นั่นนะดิ พี่เกงอาจต้องแปลงร่างพี่แท่งทอง
ไม่สำนึก!!!!
เก่งนักก็ไปหาที่ตายดาบหน้า อย่าซมซานกลับมานะ
เคืองมากๆ...กล้ามากที่ชกพี่หนึ่ง
โน่น ไปจัดการพิมมี่ถึงจะถูก จะได้ดูเป็นคนฉลาดอย่างพี่หนึ่งบ้าน
เพชรดีๆไม่ชอบชอบเศษกรวด
-คนกำลังโกรธอาจจะทำอะไรไม่ยั้งคิด
จะคอยวันที่เก่งโดนพิมมี่ไล่กลับมาจะได้รู้บ้างว่าการสูญเสียเป็นยังไง
-เดี๋ยวต้องโนเฉดหัวทิ้งแน่..
ไปโลดดดแล้วสิเสียใจ เชิญตามสบายอีตาเก่ง :bye2:
แล้วก็ไปให้มันรอดล่ะ :beat: :z6:
ลูกอุตส่าห์มารั้งไว้ยังจะไปอีก :m16:
สงสารปาล์ม ได้แต่ยืนมองอยู่เฉยๆๆ
เชื่อว่าอีกไม่นานก็จะต้องซมซานกลับมาหาปาล์มแน่ๆๆ ถึงตอนนั้น จะยุให้ปาล์มงอนนานๆๆ ง้อยากๆๆ ห้ามให้อภัยง่ายๆเด็ดขาด ต้องเอาให้เข็ด 555 (ดูโรคจิตอย่างไรไม่รู้ ตูเนี่ยยยยย) :z2: :z2:
**ปูเสื่อกางมุ้งได้เลยครับ เดี๋ยวต้องซมซานกลับมาก อิอิ
แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน โดนกดดันมากไปก็ถอยออกมา
ลองไปเผชิญโลกด้วยสองขาตัวเอง จะได้รู้ความจริงของชีวิตสักที
ถ้าจะผิดหวังจากพิมมี่ บางทีอาจทำให้คิดอะไรได้มากกว่านี้
อาจดิ้นรนเพื่อให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นมั่งก็ได้ (ถ้ามันจะคิดเป็น) :เฮ้อ:
อือ ลึกซึ้ง ได้หนึ่งไอเดีย จดๆ
สงสารเก่ง เราเข้าใจความรู้สึกของเก่งนะ
เราเชื่อว่า ยังไง เก่ง ก็จะ เก่ง สมกับชื่อ
เราเชื่อมั่น ในการกระทำของนาย
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำยังกะตัวเองเป็น นางเอกก
**โหเอาใจช่วยสุดแรง เฮียคงปลื้มม
:เฮ้อ:
-ขอบคุณครับ
สงสารปาล์มกับปุ๊บปั๊บจังเลย
ไปแล้วเอาตัวให้รอดนะเก่ง
+ :กอด1:
-ดูแล้วน่าจะรอด
เก่งอาจไปในที่ ที่ทำให้รู้สึกตัวดีขึ้นก็ได้
-สงสัยจะหนีไปบวช
อาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้อะ
จุ๊ๆ อย่าเอ็ดไปนะ คิคิ
เก่งไปไหนละทีนี้
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากไห้มาต่อไวไวครับ
-นั่นนะซิพี่เก่งจะไปไหนกันแน่
(แอบเฉลย) จะเกิดอะไรขึ้นพี่เก่งจะต้องไปเจอ แก๊งค์เหล่านางฟ้าร่างยักษ์ เสียงห้าวหาญ
---------------ที่ต่างก็จ้องเฮียแกตาเป็นมัน :m10: ฮิฮิ
**********************
:m1: :m5:ที่ขึ้นหัวกระทู้ชวนเล่นเกมนี่ ตามได้ที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13860.5610
**********************
-
โหย ไปหางนางพิมมี่ละซิสงสัย
แต่คงถูกไล่ออกมาแน่เพราะทั้งตัวไม่มีสมบัติอะไรเลย
หรืออีกแง่อาจจะไปหลบในที่ที่ไม่มีใครรู้หรือจะไปอยู่กับเพื่อน
โอ้ย เครียดดดดดดดดดดดด รีบมาต่อนะครับ
-
โอ้ยยยยยยยยย...ลุ้นกันสุดๆเลย
อยากอ่านต่อเร็วๆ
-
เรื่องแย่ลงไปอีก สงสารน้องปุ๊บปั๊บ
-
เอาเลือดมันออกมาแล้วนึกว่าจะรู้สำนึก แต่กลับเป็นหนักกว่าเดิม แรงมากเก่ง
-
ขอบคุณจ้า
อู๊ว อู๊ว โอ๊ว .... เก่งทนแรงกดดันไม่ไหว
จนต้องเลือกทางเดินเลย ไม่ต้องรอเวลา
ในการคิดไตร่ตรองซักหน่อยหรือไงนี่ ???
คนเราเวลาโกรธมักจะไม่คิดอะไรก่อนทำเสมอ
หวังว่าคงไม่ใช่เลือกที่จะไปหายัยแม่มดร้ายพิมมี่นะ
และหวังว่าจะเดินทางไปหาพ่อปูของน้องปาล์ม
การกลับตัวกลับใจ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากๆ
ที่ไม่สามารถทำได้สักหน่อย แค่คิดที่จะเริ่มทำแค่นั้นเอง
อยากให้นายเก่งรู้จักตัวตนของยัยแม่มดพิมมี่
และความเป็นจริงของโลกภายนอกว่ามันเป็นเช่นไร
ไม่ใช่เป็นแต่ "กบในกะลา" คงได้รู้ในเร็ววันนี้....
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
จะเกิดอะไรขึ้นพี่เก่งจะต้องไปเจอ แก๊งค์เหล่านางฟ้าร่างยักษ์ เสียงห้าวหาญ
---------------ที่ต่างก็จ้องเฮียแกตาเป็นมัน
เก่งเขาอาจจะชอบก็ได้นะพี่ ใครจะไปรู้ เขาชอบอะไรใหญ่ ๆ ไม่ใช่เหรอ บางทีนะ 55+
-
เก่งกล้าที่จะทำแบบนี้เนอะ
-
เก่งจะไปไหนอ่า :monkeysad: :monkeysad:
หรือว่าจะไปหานังพิมมี่ o22 o22
-
แง่ม แง่ม แง่ม
แอบคิดถึงน้องปุ๊บปั๊บนะจ๊ะ ^ ^
-
:กอด1:ใครรอเรื่องนี้รอหน่อยนะ พอดีที่ทำงานยุ่งๆ เลยแอบเขียนให้ไม่ได้เลย คริคริ(เจ้านายได้ยินคงปลื้ม)+555
แต่ไม่นานจะมาต่อให้ครับ เร็วๆนี้แหละ ตอนนี้ไปอ่านเรื่อง เจ้าพ่อเถื่อน ที่เพิ่งลงได้-สองตอน-ก่อนขอบคุณครับ
-พ่อเลี้ยงเถื่อน-
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27699.0
:L2: :pig4:
-
รออยู่นร๊าวิน อยากรู้เก่งมันจะจัดการกับชีวิตตัวเองแบบไหน
-
มารอเรื่องนี้
-
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
อยู่ไหมเอ่ย ??
คิดถึงน้องนู๋ปุ๊บปั๊บน้าจ๊ะ ^ ^
และก็คิดถึงคนเขียนด้วยน้า
แต่คนเขียนจะคิดถึงคนอ่านบ้างไหมหนอ T-T
-
มารอบอ่านต่อด้วยคนครับ อิอิ
-
คนเขียนหายเจ้าข้าเอ๊ยยยย
คิดถึงน้องปุ๊บปั๊บค่า
-
มารอเรื่องนี้
-กำลังเขียนครับ
รออยู่นร๊าวิน อยากรู้เก่งมันจะจัดการกับชีวิตตัวเองแบบไหน
-เหมือนจะไปหนักกว่าเดิม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
อยู่ไหมเอ่ย ??
คิดถึงน้องนู๋ปุ๊บปั๊บน้าจ๊ะ ^ ^
และก็คิดถึงคนเขียนด้วยน้า
แต่คนเขียนจะคิดถึงคนอ่านบ้างไหมหนอ T-T
-มาดูปุ๊บปั๊บร้องไห้ คริคริ ใครนะทำได้ลงคอ เอ่อ ว่าแต่จะได้ลงวันไหน
-ไม่กล้าให้คำตอบ เกรงจะมาไม่ได้ อิอิ
คนเขียนหายเจ้าข้าเอ๊ยยยย
คิดถึงน้องปุ๊บปั๊บค่า
-ขอบคุณครับ ยังไม่ลืมมม
มารอบอ่านต่อด้วยคนครับ อิอิ
-เขียนแล้วครับ แต่ไม่รู้มันจะเสร็จเมื่อไหร่ รอก่อนนะ-
-ไม่ลืมเรื่องนี้ๆ จะพยายามแยกร่าง
-ใครคิดถึงปุ๊บปั๊บแล้วรอหน่อย
-
เข้ามารอ อิอิ
-
รอเธอได้เสมอ..
-
:call: :call:
-
-จำไม่ได้ว่านานแค่ไหนแล้ว อิอิ- :-[ :-[
:t3:
..อะไรๆเริ่มมืดครึ้มมมม.
ปาล์มทำได้เพียงมองตาปริบๆ ตามร่างชายหนุ่มที่เริ่มเหินห่างออกไปเรื่อยๆ มันชักแน่นอก หายใจขัดๆแสบจมูก รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนป่วยทางในขึ้นมาชั่วขณะ พลางนึกหาสิ่งดีๆตอนได้ใช้ชีวิตคู่(หลอกๆ) ที่ผ่านมาก็ใช่ว่าจะแย่นัก แล้วมันจะไปไหนได้นอกเสียจากจะไปหาพิมมี่ เมียของมัน แต่เอาเถอะ ยังไงก็ตามเขาก็คบหาสมาคมกันมาเนิ่นนาน
...ดีใจ..เพราะพันธะคงจบสิ้นไปด้วย..
...เสียใจ..นั่นสิเขาจะต้องเสียใจเรื่องอะไร..
หนึ่งผิดหวังในตัวน้องชาย เหมือนโดนหักหารหน้า เสียแรงที่ช่วยเหลือทุกอย่าง แต่วันนี้น้องชายทุบทำลายมันลงต่อหน้าจนสิ้น เขาจะทำยังไงกับน้องหนึ่งเดียวคนนี้ ปวดหัวเช่นกัน..
บิดากับมารดาต่างพากันส่ายพยักพะเยิด แต่คงไม่คิดอะไรนัก เพราะอยากดัดสันดานให้สำนึก กับการกระทำลบหลู่บุพการีเหมือนหัวหลักหัวต่อ ลูกชายคนเด่นปัดก้นหนีออกจากบ้านอย่างไม่แคร์สื่อ ไม่ปรึกษาใคร ทำอะไรก็ยึดความต้องการตัวเองขึ้นมาเหนี่ยวนำ อะไรจะเกิดก็คงต้องปล่อยแล้วล่ะ...
“ฮิ ฮิ...”มือน้อยยกขึ้นเช็ดหน้า แล้วเบ้ปากร้องไห้
“..ฮิ ฮิ. เก่ง ไปไหน ฮิฮิ”ปุ๊ปปั๊บตะเบ็งเสียงหนักขึ้น
หนึ่งเดินไปจะอุ้ม แต่น้องชินวิ่งตัดหน้าเข้าไปกอดก่อน
“รักกันๆ นะพี่ปุ๊บปั๊บ”
ไม่พูดเปล่าชินยังซบหลังคนร้องไห้ สร้างความเอ็นดูให้ผู้ใหญ่จนทุกคนต้องหลุดยิ้ม ในความรักที่ทั้งคู่มีให้แก่กัน..
“ปุ๊บปั๊บไม่ต้องเสียใจนะ อย่าร้องไห้นะ...”
หนึ่งปลอบ พลางยื่นมือไปจับแขนที่ขยี้ตา
“.ช่ายๆ ผู้ชายต้องไม่ร้องไห้ พ่อน้องชินบอก..”ชินตอบช้า
“รักกันนะ พี่ปุ๊บปั๊บหันหน้ามากอดกันดิ”ชินชักชวน
พอหนึ่งเกะแขนออกจากการขยี้ได้ เขาก็เห็นอะไรบางอย่าง...
“อ้าว ร้องไห้ทำไมไม่มีน้ำตา”หนึ่งขมวดคิ้ว
“.พี่ปุ๊บปั๊บร้องไห้แห้ง เลยไม่มีน้ำตา”ว่าไปก็มีการสะอึกแถม
ทุกคนต่างหัวเราะกันเบาๆ เอาใจหลาน
“กอดกันนะ กอดกัน..”พอหันหน้าหากันทั้งคู่ก็กอดรักกันกลม
“หลานผมนี่ ทำเป็นขยะเลย มีแบบเปี๊ยก กับแห้ง”หนึ่งหัวเราะท่ามกลางวุ่นวายที่กำลังเกิด.
“ไม่ต้องไปสนใจมันละลูก..”เอเห็นปาล์มสีหน้าสลด อดจะให้กำลังไม่ได้ ใครจะไปรู้ ไม่แน่ปาล์มอาจจะมีใจให้ลูกชายนักรักของเขาไปแล้วก็ได้
“แม่ว่า ไปนั่งคุยกันก่อนดีกว่า แล้วค่อยขึ้นไปนอน”
เจ้าของบ้านเกรงว่าลูกสะใภ้จะเขว่ จำเป็นต้องชักจูงให้กลับมายืนอยู่จุดเดิมให้เร็วที่สุด ยังไงก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแม้ว่าตอนนี้เก่งจะเดินตามทางที่เลือกแล้ว แต่ปาล์มจะเอายังไงล่ะนี่
“ปู่ เก่งไปแล้ว แล้วใครจะไปส่งปุ๊บปั๊บไปโรงเรียนละครับ ถ้าปุ๊บปั๊บไม่เรียนคุณครูต้องไล่ออกแน่เลย ฮึ ฮึ..”เด็กน้อยโวยเบาๆสร้างความน่ารัก
เสียงหัวเราะดังกันเป็นทอดๆ
“ย่าเข้าใจล่ะ ที่ร้องไห้นี่เพราะว่าไปโรงเรียนไม่ได้ใช่มั้ย”
“..อือ ค้าบบ..”
“โถ โถ หลานปู่นึกว่ากลัวอะไร เรื่องแค่นี้เอง ถ้าไม่มีใครไปส่งนี่ปู่ไปเองได้มั้ย หลานชายน่ารักปู่”
“จริงๆนะครับ”ตาแดงๆถามเพื่อความมั่นใจ
“จริงซิ ปู่พูดเล่นเป็นที่ไหน”
“..ไอ้เก่ง มันจะรู้อะไรบ้างมั้ยนี่ เป็นพ่อนะลูกน่ารักอย่างนี้ คิดถึงตาย”
เมื่อหลานชายคลายเศร้าลง บรรยากาศเริ่มกลับเข้าที่ ถ้าถามว่ามีใครเสียใจกับการลูกชายคนเล็กออกจากบ้านไปมั้ย คำตอบคือ ไม่มีใครเสียใจ เพราะต่างก็เชื่อว่า อีกไม่นานเขาต้องซมซานทรมานกลับมาซุกอกครอบครัวดั่งเดิม..
กระต่ายน้อยสองตัวหลับตาพริ้ม ฝันถึงดาวเดือนบนฟากฟ้า..
“หลับฝันดีนะครับ เด็กๆ”ปาล์มยิ้มให้คนที่หลับตา
“..รู้สึกเหมือนตัวเองแก่ขึ้นทุกวัน ฮึ”ปาล์มขำตัวเอง
แต่ว่า.....ปาล์มกระอักกระอ่วนในหัวใจ เขากำลังเจ็บ.
“มึงเข้ามาในหัวใจกูได้ยังไง”
นั่นเป็นสิ่งที่ปาล์มถามตัวเอง หลังเอนหัวพิงกำแพงห้อง ยกมือขึ้นกุมขยับ.
เสียงประตูห้องเปิด ทำให้เขาต้องละความคิดไว้ หยุดอยู่เพียงตรงนั้น..
“พี่มีเรื่องจะคุยด้วยปาล์ม”
“ครับพี่หนึ่ง”
ใบหน้าไร้ความสุขแต่งแต้ม มันหนีสายตาของปาล์ม มันคนผ่านร้อนหนาวมาก่อนไม่ได้เลย แต่หนึ่งก็ยังไม่เอ่ยสิ่งที่ตัวเองครุ่นคิด ตอนนี้เขาอยากให้บ้านเศร้าน้อยที่สุด..
-มุมแห่งความหฤหรรษ์-
เกมรักสะเทินน้ำสะเทินบกจบลงไป ร่างทั้งคู่ก็กอดก่ายหมดเรี่ยวแรงตามราตรีที่หมดลง..
พิมพี่ตื่นขึ้นมาพร้อมพรมจูบคนที่เธอรักอย่างทุกครั้งที่เก่งมาค้างกับเธอ อะไรจะสุขเท่านี้คงไม่มีแน่ ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นมาอาบน้ำ ปล่อยให้ร่างขาวโพลนของแฟนหนุ่มหลับปุ๋ย หลังพาเธอบุกน้ำลุยไฟหลายบทรัก จนสมใจอยาก..
เธอลุกขึ้นทำหน้าที่ เมียเก็บที่ดี ดูแลใกล้ชิดติดเนื้อ เรียกว่าถ้าเก่งมาอยู่กับเธอ เขาก็เปรียบดั่งราชา แทบไม่ต้องขยับตัวทำอะไร อาหารเช้าเตรียมพร้อมถ้าเก่งตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่เป็นต้องอ้าปากอย่างเดียว...
“จ๋อม ฉันมีเรื่องจะบอก”สุดท้ายเธอก็เก็บความดีใจไว้ไม่ไหว เดี๋ยวกระอักตาย
“.อะไร โทรมาแต่เช้า”จ๋อมรับสายบิดตัวตามประสาคนเพิ่งตื่น
“ฉันจะบอกแกว่า เก่งมาอยู่กับฉันแล้ว”
“หืออ ดีใจด้วยนะ”จ๋อมทำเสียงแบบมันก็ปกติ
“.นี่มันไม่ใช่อย่างที่แกคิดนะ เขาจะมาอยู่กับฉันตลอดไปเลยล่ะ”
“หา มันเป็นไปได้ไง”จ๋อมสนใจขึ้นมาอีก
“..แหม่ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ ฉันน่าจะลงมือตั้งนานแล้ว แกว่ามั้ย”
“แต่มันจะเป็นไปได้เหรอแก”
“..เป็นไปได้ซิยะ ยังเถียงอีก ขัดใจฉันจังแก”
“เอ้ย แล้วเมียเขาล่ะ”
“ฉัน คือเมียคนเดียว นังจ๋อม ไอ้คนนั้นมันเป็นเมียที่ไหน”พิมมี่อดตวาดใส่เพื่อนไม่ได้
“.เออๆ ตามใจแก เดี๋ยวเจอกันที่ทำงานนะย่ะ แล้วค่อยเม้าท์กัน”
“ได้ๆ แต่ฉันอยากลาวันนี้วะ”
“ไม่ต้องเลย..”
“เอ่อ เห็นแก่เพื่อนแล้วกัน”
“บ๊าย บายนะ จ๋อม”
“จ๊ะ อย่าหักโหมนะ”
“บ้า เจอกัน”พิมมี่วางโทรศัพท์ลงด้วยความเขินอาย สายตาจับร่างหนุ่มแน่น ที่นอนสิ้นเรี่ยวแรงไม่รู้จะตื่นขึ้นเมื่อไหร่
“พิมมี่ไปทำงานนะที่รัก ตื่นแล้วโทรหาพิมมี่ด้วย อาหารทานเองนะคงป้อนไม่ได้ จุ๊บ จุ๊บ”
ช๊อตโน๊ตที่แปะเด่นบนที่ครอบอาหาร ที่วางรอคนตื่นขึ้นมาลิ้มรส
ร่างเปลือยลุกขึ้นเดินไปยังหน้าต่าง ทอดสายตาไปในอากาศ ภายในวุ่นวายฝุ่นตลบ เพราะไม่รู้จะเดินไปทางไหน จึงจำต้องหักเหมาทางนี้ก่อน เพราะรู้ว่าพ่อกับแม่ไม่ปลื้มเมียเก็บนัก แต่มันเข้าตาจนจริงๆ ป่านนี้การเงินของเขาทุกประเภทคงพร้อมใจหยุดชะงัก หยุดเดินกะทันหัน ด้วยคำบัญชาของผู้กุมบังเหียนของบ้าน..
เขาจะอยู่ที่นี่ซักพักหรือว่า จะเดินไปทางไหนดี ทำไมหนทางมันตีบตันจนแยกแยะยาก.
“มึงทำให้ชีวิตกูพัง มึงเจอกูแน่ไอ้ปาล์ม”
พอทบทวนเรื่องราวไปมา จวบจนกระทั่งถึงเมื่อคืน ปาล์มก็คือจำเลยตัวฉกาจในสายตาเขา..
“...มึงกับกู เดี๋ยวก็รู้ใครจะอยู่ใครจะไป..”เก่งกำมือทุบลงขอบหน้าต่าง แต่ก็ไม่วายจะยกขึ้นสะบัดความเจ็บทิ้ง เมื่อความแหลมของมุมมันลงโทษคนมือซน...
-วันครอบครัว-หาดทราย-สายลม-ห่มฟ้า
“เฮ้ยปู พวกเราไม่ได้อยู่กันพร้อมกันพร้อมหน้าแบบนี้นานแล้วนะ”
สายตาผู้ปกครองทั้งสี่กำลังนอนเตียงผ้าใบ เรียงรายกันต่างมองลูกและหลานที่กำลังช่วยกันก่อรูปปั้นริมหาดทรายดำสะอาด สนุกสนาน งานนี้มีแขกรับเชิญมาด้วย คือราเชนกับน้องชิน..
“..ปาล์มยังยิ้มได้ กูค่อยหายใจโล่ง”เอยังคงว่าต่อ
“.สงสัยประโยคที่ว่าอยู่ด้วยกันไปก็รักกันไปเอง จะใช้ไม่ได้”
“มันหายไปเลยนะ”มารดาบ่นลูกชายหัวเดียวกระเทียมลีบ
“.มันไม่ได้ไปไหนหรอก พ่อรู้...”
“แล้วเก่งไม่ส่งข่าวอะไรมาบ้างเหรอ”
“..นี่ปู แกจะว่าอะไรมั้ยถ้า ถ้าจะให้ปาล์มกับหนึ่งแต่งงานกัน”เอเปลี่ยนเรื่องพูด เล่นเอาทุกคนหูผึ่ง ให้ความสนใจหันขวับ
“เอ้ย พูดบ้าๆน่า”
“มึงก็ดูซิ ว่ามันเป็นไปได้มั้ย”เอชี้ชวน ภรรยาฝ่ายตัวเอง ฝ่ายคู่เกลอ ให้ดู.
ภาพตรงหน้าคือหนึ่งนั่งติดกับปาล์ม ส่วนราเชนกำลังช่วยลูกชายกับปุ๊บปั๊บก่อเจดีย์..
“..น่าสนนะพ่อ”
“..หรือว่ากามเทพอย่างพวกเราจะจับคู่ผิดวะไอ้ปู..”
“ดูไปปาล์มก็น่าจะเหมาะกับเจ้าหนึ่งมากกว่าเจ้าเก่งนะ”
“...แต่งงานรอบสอง มันจะผิดผีมั้ยอะพ่อ”มารดาของปาล์มถามไม่แน่ใจ
“.เออ แม่พูดน่าคิด”
“..ผิดผง ผิดผียังไงก็ต้องแต่ง”เอตบเข่าฉาดใหญ่.
“ถามลูกก่อนดีกว่านะ พ่อ...”
“..ถ้าถามก็คงจะปฎิเสธ พ่อจะหาข้ออ้าง ข้อผูกมัด ไม่ให้ทั้งคู่ดิ้นไม่หลุด ปฏิเสธไม่ได้”
“เอาอีกแล้วเหรอพ่อ”
“..ขอเวลาหน่อย ส่วนไอ้เก่งพ่อจะจัดการกับมันเอง”
ปูกับภรรยาต่างหันมาประสานตาซึ่งกันและกัน เขาเปรียบเหมือนช้างเท้าคู่หลัง จะโต้แย้งอะไรก็ไม่ถนัด คงต้องลองปรึกษากับลูกอีกครั้ง แต่ดูแววพี่ชายมันให้กว่าเจ้าคนน้องตั้งเยอะ
o18
-ขอบคุณ- :pig4:
-
ปล์ามแย่แน่...อิพี่เก่งมันตามทำร้ายแน่ๆ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
เก่ง ทำไรอ่ะ
-
รีบมาต่อนะครับ อย่าดองนานนนนนนนนนนนนน
-
รีบมาต่อนะครับ อย่าดองนานนนนนนนนนนนนน
-อย่ากับจะรู้ล่วงหน้าว่าเขาจะดอง
-ไม่ได้ดองงงงงงเค็ม แต่ถ้ามันเขียนไม่ได้ก็ เขียนไม่ได้จริงๆ
..อิอิ..
-
.ให้กำลังใจวินเน่อด้วย ให้กำลังใจไห้นึกออกไวไว
ปลล... ไอพี่เก่ง เอ๊งคิดไรอยู่ รีบทำซะน๊ะ ฮ่าๆๆ
พี่ปุ๊ปปั๊ปน่ารักมากกกกกกกกกกกกก หายคิดถึงได้เเปปนึง
-
ดัดหลังเก่งก็ดีเหมือนกัน
-
สมน้ำหน้าเจ้าเก่ง. ไม่เหลือใครเลย
-
แต่งกับพี่หนึ่งไปแหละดีแล้ว เบื่อตาเก่งจริงๆ ="=
-
ขอบคุณจ้า
นายเก่ง คงยังไม่รู้สึกถึงคำว่า "คิดถึง ห่วงหา"
เมื่อใกล้ถึงเวลาที่จะสูญเสียของที่คิดว่าเป็นของตนไป
คงจะได้รู้ซึ้งกับสิ่งนั้น ยิ่งสูญเสียให้กับคนใกล้ชิดด้วยแล้ว
หึหึหึ ไม่อยากให้ปาล์มทรมานจัง....ส่วนพี่หนึ่งก็คู่กับคุณราเชน
มีลูกชายน่ารักๆ อย่างน้องชิน และน้องปุ๊บปั๊บก็คู่กับน้องชิน ^^
-
ทำไมมีแต่คนว่าเก่งของเขานะ
เก่ง สู้ๆๆนะ สักวัน ความจริงเรื่องอีนังพิมมี่ อะไรนั่นต้องปรากฏ
เก่ง เกาะมันกินไปก่อน 555555555555555555555
เดี๋ยวมันก็เขี่ย เก่งทิ้ง
แล้วก็จะกลับบ้าน เหมือนยังที่พ่อแม่คิดนั่นแหละ
ถึงยังไงปาล์ม ก็คงไม่แต่งใหม่หรอก
เพราะ หัวใจมะไม่สามารถ ที่จะรักและคิดถึงใครได้อีก
เก่งจะต้องผ่านพ้นอุปสรรคปัญหาต่างๆๆไปได้
พ่อแม่ เพียงแค่ต้องการให้ลูกที่ตัวเองรัก รู้จักใช้ชีวิตที่ดี เพียงเท่านั้น
ไม่มีพ่อแม่คนไหนหรอกที่จะตัดขามความเป็นพ่อลูกได้
ก็เหมือนกับ เก่ง กับ ปุ๊บปั๊บ นั่นแหละ
เก่งต้องนึกถึงหน้าลูกตัวเองไว้ให้มากๆๆ
วันไหนที่เก่ง คิดถึงลูก เก่งก็จะเข้าใจเองแหละ ว่า ที่พ่อแม่ทำมันมีความหมายว่าอะไร
เก่งสู้ๆๆนะ เรายังคงเป็นกำลังใจให้เสมอ
เก่ง เอฟซี
-
ทำไมมีแต่คนว่าเก่งของเขานะ
เก่ง สู้ๆๆนะ สักวัน ความจริงเรื่องอีนังพิมมี่ อะไรนั่นต้องปรากฏ
เก่ง เกาะมันกินไปก่อน 555555555555555555555
เดี๋ยวมันก็เขี่ย เก่งทิ้ง
แล้วก็จะกลับบ้าน เหมือนยังที่พ่อแม่คิดนั่นแหละ
ถึงยังไงปาล์ม ก็คงไม่แต่งใหม่หรอก
เพราะ หัวใจมะไม่สามารถ ที่จะรักและคิดถึงใครได้อีก
เก่งจะต้องผ่านพ้นอุปสรรคปัญหาต่างๆๆไปได้
พ่อแม่ เพียงแค่ต้องการให้ลูกที่ตัวเองรัก รู้จักใช้ชีวิตที่ดี เพียงเท่านั้น
ไม่มีพ่อแม่คนไหนหรอกที่จะตัดขามความเป็นพ่อลูกได้
ก็เหมือนกับ เก่ง กับ ปุ๊บปั๊บ นั่นแหละ
เก่งต้องนึกถึงหน้าลูกตัวเองไว้ให้มากๆๆ
วันไหนที่เก่ง คิดถึงลูก เก่งก็จะเข้าใจเองแหละ ว่า ที่พ่อแม่ทำมันมีความหมายว่าอะไร
เก่งสู้ๆๆนะ เรายังคงเป็นกำลังใจให้เสมอ
เก่ง เอฟซี
--ขอบคุณมากครับ เม้นท์ทำให้คนเขียนคิดอะไรได้ทันทีเลยอ่ะ แท้งมากมาย
-นี่แหละผลของการมีเม้นท์ ทำให้คนเขียนไม่ ตันโออิชิ ฮือๆๆๆๆ ขอบคุณมากมายครับ
-
เข้ามารออยู่นะ อิอิ
ทั้งกด ทั้ง ดัน อ่ะ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
เก่งคงต้องให้สูญเสียก่อนถึงจะรู้สำนึก
สงสารปาล์ม :กอด1:
-
:z1: :z1: :z1: ถ้าเชียร์ พี่หนึ่งก่ะคุณราเชน จะมีใครว่าเค้าไหมอ่า :-[ :-[ :-[
-
ที่จริงอยากจะให้ปาล์มแต่ใหม่เหมือนกันละ
ไอ้คุณเก่งไม่มีความเป็นพระเอกในตัวเลยนิสัยแย่สุดๆ
-
ชักจะไม่ชอบใจพวกพ่อกับแม่แล้วละ
อยากจะรู้จริงๆ ที่ทำมาทั้งหมดเพื่ออะไร
เพื่อความสุขของลูกๆ หรือความพอใจของตัวเอง
คิดยังไงจะเอาเมียของลูกคนเล็กมายกให้ลูกคนโต
ถึงจะเพียงแต่ในนามก็เหอะ สนุกกันมากป่ะกับการบังคับชีวิตจิตใจคนอื่น
เป็นปาล์มจะหนีแมร่งไปไกลๆ เลย รับไม่ได้จริงๆ
-
ไม่ชอบใจพ่อเเม่ปาล์มเลย ตกลงทำเพื่อลูกหรือการเเก้เเค้นให้ใบปอ เพราะปาล์มไม่มีความสุขซักนิดเหมือนตกนรกทั้งเป็นอีกตั้งหาก
ทำไมไม่ปล่อยมันเป็นไปเองชอบชักนู้ชักนี้ คนที่เจ็บที่สุดก็คือปาล์มนั้นล่ะ
-
ดูเก่งจะโกรธแค้นปาล์มมากเลยแล้วมันจะไปรักกันยังไงได้เนี่ย
-
มาต่อได้แล้วววววววววววววววว
งานยุ่งอะดิ
-
:z2: :z2: :z2:
-
รีบๆแต่งเลยนะ เผื่อไอร่เก่งจะรู้ใจตัวเองซักที :mc4: :mc4: :mc4:
-
คุณพ่อคุณแม่ค่ะ รีบๆๆจัดเลยคะ งานแต่งของปาล์มกับพี่หนึ่งเนี่ย 55 เชียร์เต็มที่
แล้วแบบเอาแบบใหญ่ๆๆ ข่าวดังๆๆ ให้เก่งอกแตกตายไปเลย
อีเก่งจะได้มาลักพาตัวปาล์มกลางงานแต่งไปเลย 55 แล้วเอาไปขังไว้ที่กระท่อมกลางป่า กลายเป็นโศรยาและหฤษไปเลย 55 คิดไปนั้น
แต่เก่งมันน่าแกล้งจริงๆๆ นะ จะได้รู้ซะทีว่าเสียปาล์มไปแล้วจะรู้สึก อิอิ (แลดูโรคจิตชอบกล)
-
:เฮ้อ: สงสารปาล์มทำไมต้องมาชอบคนเลวๆอย่างนี้
ตัวเองเป็นคนผิดแท้ๆยังจะไปโทษคนอื่นอีก :z6:
-
วู้ๆๆ จะมีใครจะเข้าข้างเก่งเหมือนเราบ้างไหมนะ o18
-
ใกล้จะจบแล้วง่ะเรื่องนี้ ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะครับ
ขอบคุณทุกๆคน แต่ดูก่อนว่าจะลงได้อีกกี่ตอน
-
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
คิดถึงคนแต่งนะจ๊ะ
คิดถึงนู๋ปุ๊บปั๊บ
คิดถึงนู๋ชินนี่
คิดถึงน้องปาล์ม
คิดถึงไอ้นายเก่ง
ฯลฯ
แบบว่ามาต่อเถอะนะจ๊ะได้โปรด.....
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อยู่ๆๆๆๆๆ ก็จะจบ อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
-
แต่งรอบสองเลยหรา อิจฉาๆ
-
ยังไม่มาอีกเหรอ T^T
-
:-[ :-[
-กลับมาเขียนให้แล้วนะครับรอหน่อย คิคิ...
-เดี๋ยวดูก่อนว่ามันจะยืดดดดด ได้แค่ไหน จะจบทั้งที ยังไงก็จะให้มันเคลียร์ที่สุด..ขอบคุณครับ
:กอด1:
-
ตอนจบพระเอกตายหรือเปล่าน้อ หรือตอนจบจะเฉลยว่าพระเอกไม่ใช่พระเอกตัวจริง 55+
-
:really2:
-
ม่าย ม่าย
พระเอกห้ามตายนะ ไม่ย๊อมไม่ยอม
อย่าดร่ามาเลยนะจ๊ะ ได้โปรด.........
จะไม่ทำร้ายจิตใจผู้อ่าน ผู้ติดตามเลยนะจ๊ะ
-
:really2:
-
:mc4: :mc4:
-ดีใจที่ได้ลงซักที 11 วันพอดี เลยนะนี่-
-หวังว่าคงจะชอบนะ ไม่มากก็น้อย-
-พี่ปุ๊บปั๊บ มีงอล น้องชิน (น่ารัก)-คนเขียนรักเด็ก+55
:กอด1:-มีเพลงให้ฟัง-
http://www.musicded.com/%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%A1%E0%B8%A8%E0%B8%B4%E0%B8%A5%E0%B8%9B%E0%B8%B4%E0%B8%99/%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%8D%E0%B8%A1%E0%B8%B5%E0%B8%AB%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B9%83%E0%B8%88.html
***********************
ดวงตะวันบ่ายคล้อยเลื่อนลงเรื่อย มันหมุนเปลี่ยนไปตามจังหวะวิถี จากร้อนจัดก็ค่อยๆคลายลงตามเวลา เมฆหมอกสีขาวลอยเกลื่อน ระบายอยู่บนฟากฟ้าสีคราม ช่วยเติมสีสันให้เบื้องบนดูงามจับตาขึ้น สองเด็กกับสามผู้ใหญ่ไม่มีใครหลบลี้หนีหน้าไปไหน ยกเว้นบรรดาพ่อแม่ที่ต่างก็เพลียแดด เพลียลมทะเล สู้ไม่ไหว ตัดสินใจเข้าไปรอในที่พักกันดีกว่า ปล่อยรุ่นลูกรุ่นหลานพักผ่อนแบบเต็มที่
ปุ๊บปั๊บจ้องไปยังเมฆน้อยที่กำลังเคลื่อนตามสายลม พร้อมกับแปรเปลี่ยนรูปร่างได้อย่างน่าทึ่ง บางครั้งเขาเป็นรูปหัวใจ บางครั้งเขาก็เป็นรูปกระต่ายที่เขาชอบ จึงชี้ชวนให้น้องชินดูด้วยกัน..
“น้องชินดูกระต่ายบนท้องฟ้า น่ารักจัง”
“อู้ว พี่ปุ๊บปั๊บบ้าหรือเปล่า กระต่ายที่ไหนจะไปอยู่บนท้องฟ้า.”น้องชินไม่เชื่อ
สามผู้ใหญ่ต่างนั่งอมยิ้มที่สองหนูน้อยกำลังเถียงกันเบาๆ
“จริงนะ พี่ปุ๊บปั๊บไม่โกหกหรอก เชื่อดิ ”คนบอกหน้างอเหมือนโดนขัดปาก
“ชินไม่เชื่อหรอก กระต่ายก็ต้องอยู่บนดิน อยู่ในป่า มันอยู่บนฟ้าไม่ได้ กระต่ายมันไม่มีปีกเหมือนนก”ชินยกเหตุผลมาอ้างต่อ ช่างสมเหตุสมผล
“น้าปาล์ม นะ นอ น้องชินไม่เชื่อพี่ปุ๊บปั๊บอ่ะค้าบ หาว่าพี่ปุ๊บปั๊บโกหก”หลานรักหน้าบู้บี้
ตอนนี้กระต่ายเมฆกำลังแปรเป็นรูปอื่นไปแล้ว
“..น้าเห็นตอนที่ชี้ให้น้องชินดูแล้วครับ มันเป็นรูปคล้ายกระต่ายจริง แต่น้องชินอาจจะจินตนาการเป็นรูปอื่นก็ได้เลนสายตาคนเราไม่เท่ากัน”ปาล์มช่วยหลานอีกแรง เพราะเหมือนตอนนี้ปุ๊บปั๊บกำลังงอลน้องชินซะแล้ว
“..เห็นป่ะ ว่าพี่ปุ๊บปั๊บไม่ใช่ คน โก หก”หลานรักย้ำคำ เริ่มคลี่ยิ้ม เมื่อมีคนเข้าข้าง
“..จะขึ้นกันหรือยัง เราเล่นกันนานแล้วนะ”หนึ่งถามทุกคน
“ชินยังไม่อยากขึ้นเลยคับ กำลังสนุกอยู่เลย”
“..แต่ชินเล่นจนตัวดำแล้วนะลูก”ราเชนหัวเราะพลางเอาลูบแขนแดดเลียของลูกชาย
“.ดำจริงด้วย”ปุ๊บปั๊บลูบเพื่อนมั่ง
“ไม่ต้องมาลูบ เขานะ..”น้องชินทำเสียงดุ
“..ทำไมละคับ..”พี่ปุ๊บปั๊บทำตาละห้อย ผิดหวัง
“.............”น้องชินไม่ตอบ แต่ยกหน้าเชิดไปทางอื่น เหมือนจะมีเคือง
“เอ้า เฮ้ย เป็นอะไรกันล่ะนี่...”หนึ่งแอบขำ
“.คงจะงอลพี่ปุ๊บปั๊บ เมื่อกี้..”ราเชนหัวเราะลูกชาย
“อ่ะ มีงี้ด้วย”ปาล์มก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม
ราเชนยกมือลูบหัวลูกชายเป็นการปลอบ เพราะบางครั้งเรื่องเล็กๆก็งอนตุ๊บป่อง ถ้าเขาไม่ชอบ.
“.น้องชิน งอลพี่ปุ๊บปั๊บเหรอ..”ปุ๊บปั๊บทำหน้าเหมือนจะง้อ..
“..........”น้องชินไม่ตอบ ยังเชิดหน้าเป็นผู้สูงศักดิ์
“..พี่ปุ๊บปั๊บ ก็งอลเป็นเหมือนกัน..”ว่าแล้วหลานรักก็ลุกขึ้นจากพื้นทราย สะบัดหน้าหนี จำมาจากละครที่ดูอีกละท่านี้เลยล่ะที่เคยเห็น.
“..เป็นเรื่อง...”ปาล์มกลอกตามองไปซ้ายขวา พูดไม่ออก
สามผู้ใหญ่หยุดหัวเราะครืน เพราะเหมือนจะไม่ใช่เรื่องน่าขำแล้ว แต่ก็กลั้นไม่ได้ เมื่อต่างคนก็ต่างงอนกัน จากเรื่องกระต่ายก้อนเมฆที่อีกคนไม่เชื่อ...
“..หา แม่....”
น้องชินวิ่งปร๊าดไปต่อหน้าทุกคน พื้นทรายที่อ่อนนุ่มยุบยับ ทำให้เขาต้องล้มลุกคลุกคลานบ้าง แต่เหมือนหัวใจเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะพุ่งไปหาเป้าหมาย สองร่างหญิงสาวคนหนึ่งผมสั้น อีกคนผมยาวที่กอดคอกันราวกับคนรักมากกว่าเพื่อนสนิท กำลังเดินตรงมายังพวกเขาที่นั่งอยู่ แต่น้องชินสายตาคมกริบสามารถเห็น และรับรู้ว่านั่นคือแม่ของเขามาแต่ไกล..
เด็กน้อยประคองตัวให้ลุกขึ้นอีกครั้ง หลังทรุดล้มไปกับพื้นทราย สายตาจับจ้องไปยังมารดา..
“...มะ แม่ แม่ คับ...”น้องชินร้องไห้อย่างดีใจ เขาไม่ได้เจอแม่นานมากแล้ว
“..ราเชน..”หนึ่งเพลอเรียกคนเป็นพ่อที่ยังนั่งอ้าปากหวอไม่ขยับตามไปแม้จะเห็นว่าลูกล้มลงกับพื้น
“.น้องชินไปไหน พี่ปุ๊บปั๊บไปด้วยนะ..”
หลังเห็นน้องชินวิ่งไปไกลตา ปุ๊บปั๊บก็ทิ้งการงอลกลบไว้ใต้พื้นทราย แล้วลุกวิ่งตามไปช้าๆ แต่ตาเขาจ้องไม่วาง จากร่างที่เขาเป็นห่วงเป็นใย เขาเป็นพี่เขาต้องปกป้องน้องที่เล็กกว่า เขาเข้าใจแบบนั้น
“พี่หนึ่ง ดูไปก่อน...”ปาล์มเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างจึงดึงมืออีกคนไว้ ยิงสายตาเป็นการสื่อสัญญาณให้หนึ่งรับรู้ ว่าเรื่องครอบครัวนี้อาจมีอะไรที่พวกเขายังไม่รู้และไม่ควรจะเข้าไปยุ่มย่าม เกรงจะเป็นการเหลื่อมล้ำเส้นแดนห้องแห่งความลับ หนึ่งจึงทำหน้าเข้าใจเมื่อประสานตาของปาล์ม เขานั่งลงที่เดิมอีกครั้ง
ราเชนสีหน้าสลดวูบ ดูเปลี่ยนเป็นซึมไปถนัดตา เขายังนั่งที่เดิมก้มหน้าลงมองพื้นทรายด้วยใจห่อเหี่ยว เหมือนเจอข่าวร้ายเข้ามาแทรกซ้อนขณะที่กำลังหลงลืมทำใจอยู่..
“..แม่จ๋า.... ชินคิดถึงแม่ ฮือๆๆๆ...”ชินวิ่งไปร้องไป เหมือนคนที่วิ่งหาความอบอุ่นจากอีกคนที่เขาขาดหาย
สองหญิงสาวตาค้างนิดๆ ก่อนที่คนผมยาวจะทรุดเข่าลงกับพื้น น้ำตาคลอเบ้า ใจหาย ความรู้สึกผิดดังระงมวิ่งอยู่ในใจ สองแขนของเธออ้ารอลูกชายด้วยน้ำใสๆ..
“..น้องชิน...”
“..แม่จ๋า แม่ไปไหนมา ฮือๆ ชินคิดถึงแม่จัง..”ร่างน้อยโผเข้าไปในอ้อมอกแม่ที่อ้ารอด้วยความรักสุดหัวใจ
“.ฮือ ฮือๆ...”สองแม่ลูกต่างกอดก่ายน้ำตาท่วมจอ เป็นที่สะเทือนอารมณ์ของคนที่มองอยู่
ปุ๊บปั๊บมองภาพนั้นแล้วใจสั่น ใจหาย และทั้งดีใจไปกับน้องชิน เขายืนห่างร่างน้องชินออกไปราวสิบเมตร ยังไม่กล้าที่จะเข้าไปใกล้ เมื่อเห็นน้องชินไม่ได้รับอันตรายอย่างที่ตัวเองต้องกังวล เขายืนปาดน้ำตาที่เริ่มคลอเคลียที่เบ้า นึกอิจฉาน้องชินขึ้นมาทันทีที่น้องชินมีทั้งพ่อและแม่ ขณะที่ตัวเอง ไม่มีพ่อกับแม่ให้เรียก เขากำลังสะอื้นอยู่ในใจ โดยที่ไม่มีใครรู้ว่ามันเจ็บแค่ไหนสำหรับเด็กอย่างเขา..
“..ฮือ ฮือ..”หญิงสาวลูบหลังลูกชายเบาพลางจูบที่แก้ม
ร่างสาวแต่เขาดูเหมือนผู้ชายมากกว่าอีกคน ค่อยๆคุกเข่าลงใกล้ๆกับน้องชิน เขายื่นลูบหัวน้องชิน..
“น้องชินจัง ใช่มั้ยจ๊ะที่รัก..”เขาถาม
“..ค่ะ...”เธอยิ้มให้เขา
“..พาไปเล่นที่บ้านพี่บ้างซิ น่ารักมากเลยนะ..”
“..วิว ยังไม่พร้อม ถ้าพ่อเขาไม่อนุญาตก็คงไปไม่ได้..”
“.พี่จะคุยกับเขาได้มั้ยล่ะ..”หญิงสวมหัวใจชายพูดเสียงห้าวๆขึ้น..
น้องชินเงยหน้าขึ้นจากอกของแม่ แล้วหันมามองคนที่นั่งข้างๆแม่เขาด้วยความสงสัยว่าคนนี้เขาเป็นใคร
“หวัดดีพี่เขาซิลูก....”หญิงสาวบอกลูกชาย แต่ไม่กล้าจะบอกให้เรียกว่าอะไร เพราะคนๆนี้เขาเป็นสามีของเธอ แต่ลูกชายจะคิดยังไงถ้าบอกไปอย่างนั้น..
“.สวัสดีหนุ่มน้อย...”เสียงห้าวทัก
“ดีคับ...”ชินหันไปคุยกับแม่ต่อ..
“...แม่มาที่นี่ได้ไง ทำไมไม่บอกชินบ้างล่ะครับ ไหนแม่บอกว่าจะไปทำงานต่างประเทศ”ชินซักใหญ่
“.ชินรอแม่กลับมาทุกวัน ชินอยากให้เราอยู่พร้อมหน้ากันสามคน เวลาที่ชินถามเรื่องแม่ทีไร พ่อก็ตอบมั่วๆไม่ค่อยตรงคำถาม”
“..พ่ออยู่ละลูก...”
น้องชินชี้มือไปยังที่พ่อนั่งอยู่ไกลๆ แต่ว่า...
“พ่อไปไหนแล้วล่ะ....”น้องชินแอบงง เห็นแต่พี่ปุ๊บปั๊บยืนนิ่งยิ้มแพล่ กับปาล์มที่ยังแช่กับกองรูปร่างต่างๆของทรายที่พวกตัวเองก่อเล่นทั้งวัน..
“.พ่อไม่อยู่แล้ว..”น้องชินบอกมารดา
อีกคนก็เข้าใจทันทีว่าอดีตสามีหายหน้าไปไหน เขาคงไม่ต้องการเห็นภาพบาดตาของเธอแน่นอน จึงตัดใจทิ้งเดินหนีไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว เธอวางสายตาไปยังร่างของเด็กน่ารักอีกคนที่ยืนยิ้มเขิน ไม่เข้าไปใกล้..
“..นั่นเพื่อนลูกหรอ.”วิวถามลูกชาย
“..พี่ปุ๊บปั๊บ คับ..”
“..ไม่เรียกเขามาด้วยละ..”เบียร์ สาวหล่อถาม
“..ไปเรียกเพื่อนมาซิ..”วิวบอกลูก
เบียร์ก้าวขาไปยังร่างเล็ก พร้อมกับทักทายยิ้มหวานให้..
“..ไปเล่นด้วยกันซิครับ ชื่ออะไร.....”
“ชื่อพี่ปุ๊บปั๊บครับ...”เด็กฉลาดรีบแนะนำตัวเองทันที พลางก้าวขาตามแขนที่จูงมือไป.
“.โห เรียกพี่แบบนี้ให้กี่บาทละครับ”สาวหล่อถาม
“..มุกนี้ เด็กคงไม่เข้าใจหรอก เพลงลุงเสรี ฮึๆ..”
“จริงด้วยซิ เป้กเลย...”สาวหล่อขำมุกจืดๆของตัวเอง..
“...แล้วคนที่นั่งตรงนั้นใคร..”วิวถามลูกชาย
“.น้าปาล์มคับ น้าของพี่ปุ๊บปั๊บเอง น้าปาล์มเป็นทั้งพ่อและแม่ของพี่ปุ๊บปั๊บเลยครับ”เด็กน้อยแนะนำอย่างคล่องแคล่วอวดศักดิ์ดาของน้าตัวเองล้วนๆ
“พูดจาฉะฉาน แบบนี้ท่าทางจะโตอย่างมีคุณภาพ”เบียร์ยิ้มกับวิว
“..ขอแม่ไปนั่งกับน้าเขาได้มั้ย...”
“..ได้ซิครับ..”ปั๊บปั๊บรีบตอบ รีบตัดสินใจ
“ตามมาซิครับ จะพาไปแนะนำให้รู้จักกับน้าปาล์มของพี่ปุ๊บปั๊บ..”
ว่าแล้วเขาก็วิ่งฉิวไปตรงดิ่งไปเหลียวใคร เขาหวังจะแนะนำให้คนอื่นรู้จักน้าที่เขาแสนภูมิใจเสนอ แม่เขาไม่มีพ่อก็ไม่มีแม่มาแต่เกิด แต่คนๆนี้ก็ชดเชยให้เขาจนหมดหัวใจ พ่อแม่เหรอเขาไม่มีก็ได้ ตราบใดที่เขายังมีน้าปาล์มอยู่เคียงบ่าเล็กๆ ไหล่น้อยๆของเขา ว่าแล้วเขาหัวเราะร่วนประกายดวงตาแห่งฝัน พุ่งตัวไปยังร่างปาล์มที่นั่งคอยรอรับอยู่อย่างภาคภูมิใจ ปุ๊บปั๊บกอดร่างที่ทำให้เขาเติบโตมาอย่างอบอุ่นแน่น..
“..พี่ปุ๊บปั๊บ รักน้าปาล์มที่สุดในสามโลกเล๊ยย...”หลานตะโกนลั่นไปทั่ว เหมือนจะให้ทั้งสามโลกได้ยินคำพูดของเขา
ปาล์มกอดหลานไว้ สายตาก็มองคนที่กำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้ตัวเองเรื่อยๆ หนึ่งสาวหล่อ หนึ่งหญิงสาวรุ่นพี่กับหนึ่งลูกชาย กำลังพูดคุยกันอย่างถูกคอ นี่แหละมั้ง มันกลายเป็นภาพที่ทำให้ราเชนไม่อยากจะเห็น มันคงทิ่มแทงหัวใจเขาไม่มากก็น้อย จึงลุกเดินหนีเพื่อให้พ้นจากสิ่งที่ระคายเคืองใจ อย่างที่ไอ้เก่งเคยบอกว่าเมียราเชนเป็นดี้ วันนี้เขาก็เพิ่งจะเห็นสาวหล่อที่กระชากหัวใจของเธอไปจากราเชนจนกู่ไม่กลับ ไม่ย้อนมาหาเขาอีก ปาล์มยิ้มรับทั้งคู่ที่กำลังจะเดินมาถึงอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า แต่ว่าตอนนี้ราเชนจะไปหลบอยู่ที่ไหน แล้วพี่หนึ่งตามไปเป็นเพื่อน จะได้เรื่องได้ราวอะไรมาบ้างหรือเปล่าไม่รู้..
ราเชนเดินหนีมาหลบอยู่ไกลๆจนถึงโขดหินใหญ่ เขาทอดตัวลงนั่ง หยิบก้อนหินเล็กขึ้นมาขว้างแรงๆไปข้างหน้าลงทะเล เป็นการระบายอารมณ์เถื่อนที่พยายามจะพุ่งออกมา เขาอยากจะไปชกหน้าทอมคนนั้นมากกว่า แต่ก็พยายามหักห้าม สะกดใจตัวเองไว้ เขาไม่เข้าใจว่า เขาไม่ดีตรงไหน วิวถึงทิ้งคนอย่างเขาไปหาของเทียมแบบนั้น มันทำให้เขาเสียหน้าอย่างร้ายกาจ เขาเคยถามเพื่อนๆที่ทำงานว่า ระหว่างเสียแฟนให้ผู้ชายกับเสียแฟนให้ผู้หญิงแบบไหนมันจะกระอักเลือดกว่ากัน เพื่อนทั้งห้ามันก็ตอบคำตอบเดียวกันหมด เขารู้สึกตัวเองหมดสิ้นความเป็นลูกผู้ชายไปเลย...
“มาเล่นขว้างหินอยู่นี่เองนะครับ...”หนึ่งยิ้ม หลังตามมาทันและแอบมองอยู่ได้พักนึง
“..อยากชกคนมากกว่า..”ราเชนตอบหันไปชำเลืองหนึ่งนิด แล้วก้มลงเก็บหินไปขว้างอีก.
“มีอะไรในใจ พูดมั่งก็ได้นะครับ จะได้ดีขึ้น”หนึ่งหาทางออกให้
“..ไม่มีอะไรทั้งนั้น...”ราเชนเสียงแข็ง
“..ผมไม่อยากเห็นคุณราเชนเป็นแบบนี้หรอกนะครับ ให้ผมเดาด้วยประสบการณ์ระยะยาว สองคนนั่นเป็นแฟนกันชัวร์ ส่วนคนที่ดูเป็นผู้หญิงกว่าก็คือแม่น้องชิน”
“.ผมไม่อยากได้ยิน เข้าใจ ที่ผมหนีมานี่เพราะว่าผมไม่อยากเห็น.”
“.เถอะน่า คนเราต้องรู้จักคำว่าแพ้บ้าง บางทีคำว่าชนะมันก็ไม่มีความสุขหรอก”
“..คุณไม่เคยเจอเหมือนผมนี่..”ราเชนสวน
“บางทีเหตุผลมันอยู่เหนือความรัก สิ่งที่เรารักมันไม่จำเป็นต้องอยู่ในมือเราทุกครั้งไป”
“..หมายความว่าไง...”
“.ทุกคนต่างก็มีเหตุผลของตัวเอง ผิดหวังจากผู้หญิงก็ลองมาชอบผู้ชายดูมั้ยล่ะ”หนึ่งแซวทีเล่นทีจริง
“คุณพูดอะไรนะ...”ราเชนเอียงหูขอฟังอีกที เมื่อกี้มันเหมือนไม่ชัด
หนึ่งยิ้มเขินคำพูดตัวเอง เมื่อกี้เผลอโพล่งปากออกไปได้ไงนะ อยากจะกัดลิ้นตัวเองสยบความคะนองปากที่ลั่นออกไปเฉย ตอนนี้ดูหน้าคนถามที่กำลังรีดเค้นเอาคำตอบซิ เอาเรื่องไม่ใช่เล่น ...ขืนตอบคำถามเดิมเมื่อกี้จะโดนหมัดสวนกลับ หรือไม่ก็ตีนช้างเป็นได้
ขณะที่อีกมุมหนึ่งใต้พุ่มไม้ตัดแต่ง ที่เติบโตขึ้นจนกลายเป็นกำแพงสูงเท่าเอว หนา ยาว ล้อมขอบเขตของที่พักหรูหรา กินเนื้อที่กว้างใหญ่รอบชายหาด กำลังมีสายตาเหยี่ยวหนึ่งคู่กำลังเฝ้ามองร่างปราดเปรียวของปาล์มกับลูกชายและผู้ที่มาเยือนอีกสองกำลังจับกลุ่มคุยกัน นี่เป็นความอดทนที่ก่อเกิดขึ้นในตัวเขาโดยไม่รู้มาก่อน เพราะเขาเฝ้าติดตามครอบครัวตัวเองมาที่นี่ ใช่ตอนนี้เขากลายเป็นคนว่างงาน เกาะกระโปรง พิมมี่กินไปแล้ว แต่ทำอย่างไรได้เล่าก็ในเมื่อพิมมี่ก็เต็มใจอ้าแขนกอดเขา ไม่ได้ขับไล่ไสส่งให้เขาไปไหน เธอยังยิ้มรับตัวเขาเช่นเดิมมิมีเปลี่ยน จะว่าไปการเกาะคนอื่นกินนี่มันก็ดีไม่น้อยสบายกว่ากันเยอะ ไม่เหนื่อย ไม่ต้องออกแรงอะไรให้เหงื่อไหลย้อย เกิดมาหล่อก็มักได้เปรียบคนอื่นหลายขุม คงต้องขอบคุณพ่อกับแม่ที่ปั้นใบหน้าหล่อๆให้เขาตั้งไว้ที่คอ ทำให้มีสมบัติความหล่อติดตัวไว้หากินง่ายดาย มีผลพลอยได้โดยไม่คาดคิด
..แต่ที่สำคัญกว่าเหนือสิ่งอื่นใด คงเป็นการหาทางเข้าใกล้ตัวร้ายที่ทำให้ชีวิตเทวดาตกสวรรค์แบบไม่เหลือราคาในสายตาพ่อแม่แม้ซักนิด คงมีซักจังหวะที่เขาจะได้เข้าใกล้ตัวปาล์ม ตอนนี้ถือว่าปลอดโปร่งก็ว่าได้ เพราะว่าพี่ชายก็ไม่อยู่ พ่อกับแม่ก็เข้าที่พักไปแล้ว โอกาสน่าจะมาแล้วล่ะ เก่งบอกตัวเองเตรียม
o18 -ถ้าชอบอย่าลืม บวก บวก ด้วยนะ เลือดบวกไม่เอานะ :jul3:
-
ตกลงนายเก่งมีดีแค่หนังหน้า ความคิดไม่ค่อยมี
ตอนนี้พัฒนาตนจากคนเป็นปลิง
เก่งสมชื่อจริงๆ
-
+1 แต่ว่าอิตาเก่งนี่เมื่อไหร่จะสำนึก
-
ไอ้คุณเก่งจะทำอะใร ในสมองมีแต่เรื่องเลวๆเหรอ
-
ขอบคุณจ้า
เก่ง ไม่รู้จักคำว่าสำนึกบ้างหรือไง
ต้องรู้จักกับคำว่า "สูญเสีย" ก่อนค่อยตามด้วย
"สำนึก" คนเราก็แบบนี้ละหนอต้องได้รับความ
เจ็บปวด เสียใจก่อนค่อยรู้สึกตัวเอง
น้องปุ๊บปั๊บ && น้องชิน น่ารักสุดๆ เลยจ้า
พี่หนึ่ง && คุณราเชน ก็รุกๆ กันหน่อยนะจ๊ะ
ปลอบอกปลอบใจกันไป ก็ได้คู่กันสมใจหมาย ^^
(ลุ้น อยู่จ้า)
น้องปาล์ม สู้สู้นะจ๊ะ อย่าไปสนใจคนบ้าๆ อย่างนายเก่งเลย
ทำดีที่สุดแล้วจ้า
สุดท้ายท้ายสุด ก็ต้องเป็นกำลังใจให้กับคนเขียนเรื่องสนุกๆ มาให้ได้อ่าน
รอคอยตอนต่อไปนะจ๊ะ......
-
ไม่ใช่คุณราเชนจะคู่กับพี่หนึ่งนะ ถ้าใช่นะ......โคตรชอบเลย >< ไม่เชียร์ละหนูปาล์มกับพี่หนึ่ง 55+
-
เก่งจะทำอะไรน้าปาล์ม
-
เชียร์พี่หนึ่งกะราเชนด้วยคน :กอด1:
-
เก่งจะร้ายไปถึงไหน :z6:
-
:a5: :a5:
--ได้ข่าวมาว่า เก่งต้องมาดักฉุดปาล์มไปทำมิดี ไม่ร้ายแน่เลย ไม่เชื่อคอยดูซิ
:m26:
--จับไปถ่วงเกาะ แล้วก็ปลุกปล้ำ ทำเมีย+55 คราวนี้ไม่รอดแน่ๆ :z1:
-
ออกไปอยู่ข้างนอกนึกว่ามันจะคิดเป็น
กลายเป็นว่าจากคุณชายไฮโซเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
เปลี่ยนสัญชาติเป็นแมงดาเรียบร้อยแล้ว
-
พี่ปุ๊บปั๊บกับน้องชินน่ารักมากๆๆ
คุณราเชนไม่ต้องเสียใจไปหรอกนะค่ะ เสียเมียไปคนเดียวเอง แต่เดี๋ยวจะได้สามีคืนมา ถือว่าเท่าทุนนะค่ะ 555 ตามหลักเศรษฐศาสตร์เลย อิอิ :z1:
อีตาเก่งนี่ในหัวมันบรรจุไว้ด้วยอะไรอ่ะ คิดได้แต่ล่ะอย่าง เฮ้อ! :m16:
สงสัยว่าปฎิบัติการโศรยากำลังจะเริ่มต้นขึ้นใช่มั้ย เห็นเก่งกลายเป็นสโตกเกอร์ซะขนาดนั้น 555
ความจริงแล้วคิดถึงลูก(พี่ปุ๊บปั๊บ) คิดถึงเมีย(น้องปาล์ม)ก็บอกมาเถอะ ตาเก่งเอ้ยยย :z1: :m20: :laugh:
-
ว้ายยยย :z1: พี่หนึ่งกับคุณราเชน สมใจอยากเจ้าค่ะ กรี๊ดๆๆๆๆๆ :-[
-
แอร๊ยยยยยยยยยยย 555
อยากอ่านอีกอะคับ โลภไปไหม๊
ยังไม่หายคิดถึงเลยอะครับ วินเน่อร์ กิกิ
-
แอบเชียร์คุณราเชนกับพี่หนึ่ง
เฮ้อ ไอ้คุณเก่งยังจะโผล่มาอีกหรอ?
ไม่ทำอะไรที่สร้างสรรละยังจะฉุดคนอื่นให้เลวไปด้วยอีก แย่ๆ
ฝากพี่ใบปอดูแลน้องปาล์มด้วย
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
ก่อนจะดักฉุดฉันจะดักตบแกก่อน ไอ้เก่ง
-
เชียร์พี่หนึ่งกับคุณราเชนมีหวังมั้ยคู่นี้ :o8:
พี่ปุ๊บปั๊บกับน้องชินน่ารักมาก
เก่งแกจะเลวไปถึงไหน
บวกค่ะ :กอด1:
-
:เฮ้อ:คนที่เจ็บคือปลาม์ สู้ๆนะครับ :pig4:
-
เข้ามาอ่านรวดเดียวทันแล้ว ขอบคุณค่ะ
-
ตอนแรกสงสารเก่งสุดๆ แต่ตอนนี้อยากกระโดดถีบหน้าเก่งสุดๆ =_=
-
:mc4: :mc4:
--แอบขยัน มานิดๆ-
-พระ - นาย ยังไม่ได้อะไรกันเลย พี่หนึ่ง-ซิง-ตัดหน้าไปก่อน ไม่รอใครล่ะ-555
*********************************
ชายหนุ่มร่างสูงเริ่มซอยเท้าฉับๆ พุ่งตรงไปหาเป้าหมาย คนที่อ่อนวัยกว่า สายตากราดเกรี้ยว หัวใจเคืองแค้น หวังจะกระชากร่างคนที่กำลังนั่งกับพื้นทรายไปไหนซักแห่งที่เขาจะทำให้ปาล์มทรมานที่สุดเท่าที่เขาจะยัดเยียดให้ได้ เขานึกกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ ในเมื่อขณะนี้เส้นทางปลอดโปร่ง โอกาสแบบนี้ใช่ว่าจะหาง่าย.
!!ติ๊ดดดดดด
!!..ติ๊ดดดดดด
(...โอ้ยยยย มารขัดตีนจริงเลยวุ้ยยย....)เก่งด่าคนโทรมาในใจ
“ใครว่ะ...”เก่งสบทด่าสิ่งที่ร้องเรียกให้เขาต้องควานหามากดรับ
“..ฮัลโหลล..”เก่งกัดฟันนิด โดยไม่แลดูเบอร์ว่าใคร
“..เก่ง....เป็นอะไรหรือเปล่านี่...”ปลายสายตำหนิกับน้ำเสียงแข็งดังหินผา
“..พิมมี่...”เก่งชะงักฝีเท้าลง พาตัวเองไปยืนอยู่ในมุมบดบัง จากรัศมีการมองเห็นของปาล์ม
“.พิมมี่ไม่สบาย เก่งมารับพิมมี่ไปหาหมอ หน่อยซิค่ะ..”ปลายสายออดอ้อน
“..เอ่อ....”
“..พิมมี่ทำงานไม่ไหวแล้วนะ มารับไวๆด้วย ไม่งั้นไม่ต้องมาพูดกัน”จากอ้อนขอ กลายเป็นเริ่มข่ม
“ก็ได้ แต่พิมมี่รอหน่อยนะจ๊ะ..”
“.นานแค่ไหน...”
“ก็ราวๆซัก 2-3 ชั่วโมง”เก่งไม่กล้าจะหือกับพิมมี่เท่าไหร่ ตอนนี้เธอคือบ่อเงินบ่อทองของเขา.
“..อะไรนะ นี่เก่งไม่ได้อยู่ที่ห้องเหรอ”พิมมี่จิกเสียงแข็ง
“.โธ่ พิมมี่จะให้เก่งเป็นหมาเฝ้าห้องทั้งวันได้ไง มันน่าเบื่อนะ”เก่งสาวเท้าไปยังพาหนะที่ยืมพิมมี่มาใช้ชั่วคราวยามคับขัน
“..บอกมานะว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน..”พิมมี่กดน้ำเสียงข่มอีกคนไม่ปล่อย ในเมื่อเธอเชื่อว่าเก่งอยู่ในกำมือของเธอแล้ว
“..อยู่ห้องมันเงาน่ะ ก็พิมมี่ก็ต้องไปทำงาน”เก่งกลืนน้ำลาย ก่อนจะปั้นน้ำต่อ
“.เก่งเป็นคนเคยทำงานมาก่อน อยู่เฉยๆก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นแมงดาทะเลตัวใหญ่เกาะหลังพิมมี่ทุกวัน”เก่งมีลูกหยอด ซึ่งก็ทำให้ปลายสายเริ่มอ่อนลงด้วย ฟังจากเสียงที่เหมือนจะกลายเป็นหัวเราะแทนที่
“..เก่งก็พูดเว่อร์ ก็เราเป็นแฟนกันนี่นา เก่งกำลังลำบาก พิมมี่จะทิ้งเก่งได้ไง”
“.ว่าแต่ไปไหนอ่ะคะ..”พิมมี่อ้อนหวานหยดย้อยลืมป่วยสนิท
“ว่าจะมาหาทำเลทำธุระกิจซักหน่อย..”เก่งตอแหลไปสุดโต่ง เพื่อเอาตัวรอด
“..เอาซิ พิมมี่ก็ว่าดีนะ เดี๋ยวพิมมี่จะลงทุนให้”ว่าแล้วเพื่อรัก เธอก็จะเป็นเจ้าแม่บุญทุ่ม
“จริงเหรอ...”ชายหนุ่มหน้าบาน
“.จะโกหกทำไมละ ขอเพียงเก่งจะบอกว่าอยากทำอะไร ถ้าพิมมี่ช่วยได้นะ พิมมี่จะช่วยเต็มที่ และก็ไม่ต้องไปสนใจใครจะว่าเก่งเกาะชายกระโปรง พิมมี่ไม่สน ไม่แคร์ด้วย พิมมี่เต็มใจรัก ขอเพียงเก่งไม่ทิ้งพิมมี่ไปไหนก็พอนะคะ....”
ไม่คิดว่าพิมมี่จะหน้ามืดตามัวไปไกลถึงมองไม่เห็นข้อเสีย ในตัวคนรัก...
“...งั้นเก่งจะรีบไปรับเดี๋ยวนี้เลย รอหน่อยนะที่รัก”
เมื่อได้ฟังสิ่งที่ระรื่นหูกว่า เขาจึงหันเหความสนใจ เปลี่ยนทิศทางเป้าหมายกลับบ้าน ตรงดิ่งเพื่อจะไปรับแฟนสาวไปหาหมอแทน แบบไม่รั้งรอแต่อย่างใด...
“..พี่โป้ง นั่นมัน มัน นายเก่งใช่หรือเปล่า..”หญิงสาวถามเพื่อนรุ่นพี่ เมื่อเห็นหนุ่มหล่อสวมแว่นดำและขับรถออกไประหว่างที่เขาทั้งคู่เดินสวนมาตรงลานจอดรถ เพื่อไปหาปาล์มที่หาดตามได้นัดกันไว้..
“ไหน...”โป้งรีบมองตามที่บอก แต่ว่า...
“..นั่นไง..”เธอชี้มือตามรถเก๋งที่เคลื่อนไปไกลห่าง
“..บ้าน่า ไม่ใช่หรอก”โป้งดึงแขนของฟ้าให้เดินตามเขาเร็วๆ เพราะว่าเขาอยากพบปาล์มเต็มแก่
“.สงสัยตาจะฝาด..”เธอส่ายหัว ไม่เชื่อสายตาตัวเองเช่นกัน
“..คงอย่างนั้นแหละ”โป้งขำ โล่งอกโล่งใจ ไม่มีช่วงไหนจะมีโอกาสเท่านี้อีกแล้ว
:m1: :m13:
หนึ่งกระดกกระป๋องเบียร์ขึ้น เพื่อลิ้มรสฝาดคออย่างช้าๆ พลางยิ้มให้กับภาพที่ตัวเองเห็นข้างๆ และก็หันไปมองท้องทะเลเบื้องหน้าต่อ บางครั้งทะเลก็ดูสวยงามยามเงียบสงบ บางครั้งมันก็น่ากลัวใช่เล่นยามพายุคลื่นสูงท่วมหัว แต่นั่นมันเป็นภาพที่เขาเคยเห็นแต่ในจอเงินจอแก้ว
ยามนี้ทะเลสงบ ราวกับกำลังนอนหลับพักผ่อน หลังตื่นมาทำงานทั้งวัน เขาหันไปนับกระป๋องเบียร์ที่ตั้งเรียงรายล้อมรอบกาย แต่มันไม่ใช่ฝีมือเขา แต่มันเกิดจากการมอมเมาตัวเองของราเชน ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะได้เห็นด้านเปราะบางของราเชนง่ายๆ เพียงแค่เห็นเมียตัวเองควงสาวหล่อผ่านตา มันก็ทำให้ความคลุ้มคลั่งของเขาพุ่งง่ายๆได้
แต่เหนือสิ่งอื่นใดนี่สิ หัวใจของเขากลับขับแรงปรารถนาอย่างรุนแรง เพียงเพราะต้องการคนข้างๆมาเป็นศรีภรรยาโดยใช่เหตุ ทั้งสงสาร ทั้งขำ กับคนที่โดนมีดหอกแห่งรัก กระหน่ำซ้ำเติมหัวใจ ตอนนี้คงต้องปล่อยให้ราเชนดื่มด่ำกับรสข้าวบาร์เลย์ ที่โดนหมักบ่มต้มจนกลายเป็นเครื่องดื่มรสโอชะสำหรับคอทองแดง แต่กับคนที่มีภูมิต้านทานแอลกอฮอล์ต่ำอย่างราเชน คออ่อนแล้วยังไม่หยุดจำอวด แต่ก็ดีซะอีก เขาไม่ต้องออกแรงอะไรมาก นั่งรอหมูหวานวิ่งเข้าปากอย่างเดียว
...จะว่าไป เขาชอบปาล์มมาตลอดแต่ว่า บางครั้งเขาก็คิดว่าปาล์มเด็กเกินไปสำหรับเขา อีกอย่างล๊อคมันทิ่มลงที่พ่อพวงมาลัย พี่ชายที่แสนดีเช่นเขา จึงไม่คิดจะเบียดเสียดเข้าไปกระชากปาล์มออกมา ยกเว้นบางครั้งที่เห็นปาล์มซึมเซา เขาจึงเสนอตัวเป็นคนคลายเหงา แม้ปาล์มจะดูเข้มแข็งแค่ไหน เขาก็มองทะลุเห็นสิ่งที่ปาล์มซ่อนไว้ ไม่อยากให้คนอื่นมองว่าอ่อนแอ ตอนนี้เขากำลังคิดอยู่ว่าปาล์มเสียใจเรื่องที่น้องชายทิ้งครอบครัวไปเหมือนจะไม่หวนกลับ แต่มันไม่ใช่แค่นั้น ปาล์มอาจจะมีใจฝากไว้ที่อกของไอ้เก่งแล้วก็ได้ ไม่งั้นทั้งสองจะใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันมานานได้ไง ปาล์มอาจจะเห็นดีๆ เผยในตัวของเจ้าเก่ง..
เบียร์กระป๋องแล้วกระป๋องเล่าถูกทิ้งกองเกลื่อน สายตาราเชนโอนเอียง โยกโย้ คลับคล้ายคลับคลา โลกแบนๆใบนี้ มันทั้งหนักทั้งจะหมุน มือเรียวจับกระป๋องเบียร์ถูกบ้างผิดบ้าง บ้างครั้งหนึ่งก็เลื่อนกระป๋องให้ด้วยความเมตตา (คิดจะฟันคุณพ่อลูกหนึ่งว่ารสชาติมันจะอร่อยกว่าคนโสดหรือเปล่า เพราะที่ผ่านมาเขาก็ใช้แต่บริการคนโสด)
“..ทามมาย ชีวิตต ผมม มันถึงห่วยแบบนี้วะ..”เสียงเนิบนาบ ย้วยยาน บอกสภาพคนพูดเป็นอย่างดี
“.คุณทำมันเองไง ราเชน.”หนึ่งยื่นมือคว้ากระป๋องเบียร์เปล่า ที่ราเชนเพิ่งทิ้งลงข้างกายแบบไม่แยแสเหมือนตอนที่มันยังมีน้ำเมาอยู่ เขาเอามาใส่ถุง ไม่ให้เป็นขยะริมหาด
“.ผอม ทามอารายย?..”ราเชนอดไม่ได้ที่แขวะเมื่อเจอคำตำหนิ
“..ผมว่าพอได้แล้วล่ะ สภาพของคุณสุนัขไม่รับประทานแล้ว”
“.เรื่องง ของผอม คุณไม่ต้องมายุ่ง..”ราเชนชักเคือง ปัดมือไปมาอย่างโมโห
“ผมหวังดีกับคุณนะ..”หนึ่งแสแสร้ง แต่เขากลับยื่นกระป๋องตัวเองส่งให้เฉย.
ราเชนจ้องเขม็ง แต่ว่าก็กระชากมันไปจากมือเขาแล้วกรอกลงปากอย่างเมามัน.
“..นังเมียตัวร้าย ของ ผม มันมีชู้ มัน โกหก ว่ารักผม สุดท้าย ฮึก ฮึก”ราเชนสะอึกเบียร์
“..ไอ้ทอมมันรวย มัน มีเงินปรนเปรอ อี ผู้หญิงใจง่าย ใจ ดำอมหิต ผมเกลียดผู้หญิง..”ชายหนุ่มลูกหนึ่งระบายความอัดอั้น คับแค้นในใจแว่วๆให้คนข้างได้ยิน สิ่งที่พัฒนาจากความรักเป็นความเกลียดชัง
“.เกลียดทุกคนหรือเปล่า.”หนึ่งแทรก
“.หา..”ราเชนเอียงหน้าเข้าไปใกล้หนึ่ง หูเขามันไม่ได้ยิน
หนึ่งยิ้มกว้างรับ เมื่อสัมผัสกลิ่นลมหายใจของอีกคนอย่างใกล้ชิด หากเลื่อนหน้าตัวเองไปไม่กี่เซนฯข้างหน้า คงจะได้ปะกับวงหน้าแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์.
“....หึ.....”
หัวของราเชนคะม่ำลงที่ตักของหนึ่งแบบไม่ทันตั้งตัว.
“อ่ะ.. คะ คุณ ราเชน..”หนึ่งลองเช็คสติของราเชนดู แต่ว่าอีกคนนิ่งไปแล้ว..
“.อ่อน ขนาดนี้แล้วยังจะกินอีก..”หนึ่งเข้ากอดร่างนั้น ขยับหัวให้ซบลงที่ไหน
“.ไม่ต้องคิดมากนะ ราเชน ตื่นขึ้นมาคุณจะได้สามีเป็นตัวตนและลืมผู้หญิงคนนั้นแน่นอน”
หนึ่งลุกขึ้นแบกร่างปวกเปียกขึ้นบ่าด้วยหัวใจพองโต เพื่อจะนำไป ชดเชยมอบสิ่งที่ราเชนกำลังขาดหาย เขาพร้อมแล้วที่จะมอบความรักให้คุณพ่อลูกหนึ่ง คืนนี้เขาขอเป็นโจรปล้นรัก ควักหัวใจของราเชนมาล้างให้สะอาดอีกครั้ง...
3333333333333333333333333333333333333333333
- :oo1:-ฉาก เลิฟ เลิฟ ตัดฉุ๊บบบบบบ ตามนโยบายเล้านะตะเอง+555
-เอ หรือว่าอยากอ่าน อยากดู ก็ต้อง บวก บวกนะ :กอด1:
-น่านนนนน มีข้อต่อรองอีกต่างหาก
:z10:
-
ชอบคร้า อยากอ่านอีกๆๆๆๆๆๆ
-
ลุ้นคู่นี้มาตลอดๆๆๆ
-
รอมาตลอด
-
ขอบคุณจ้า
กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด
แผนของพี่หนึ่งสุดยอด ของหนังไทยในปัจจุบัน
มอมเหล้า แต่ตัวเองไม่ได้เป็นคนทำกลับเป็นตัว
ของคุณราเชนเองที่ทำ หึหึหึ ไม่อยากจะคิดต่อ
ว่าจะร้อนแรงกันสักแค่ไหน -////- แต่จะไปแอบ
เจาะรูในห้องดูนะจ๊ะ
ส่วนเก่งก็กลับตัวกลับใจซะเถอะ ก่อนที่อะไรมัน
จะสายเกินแก้ไปมากกว่านี้นะ ตอนนี้ไม่สายแต่ต่อไปไม่แน่....
-
พี่หนึ่งไวไฟมาก :z1:
น้องชินหนูได้พ่อเพิ่มอีกคนนึงแล้วนะลูก
เก่งจะกลับตัวกลับใจได้มั้ยเนี่ย
โหวตแล้วนะคะ :กอด1:
-
:z3: :z3: :z3:
ทำไมตัดฉับกันแบบนี้ :o12:
-
:serius2: ทำไมต้องมาทำให้อยาก..(อ่าน) แล้วจากไป :o12:
-
พี่หนึ่งไม่แน่จริงนี่นา หลอกคนเมาซะงั้น
-
อ่านตอนแรกไปแล้ววว ชอบบบๆๆ พระเอกเลวได้ใจมว๊ากกกกค่ะ
เดี๋ยวจะกลับมาตามอ่านหลังสอบเสร็จ เอิ๊กๆๆ o13
-
พี่หนึ่งไวไฟมาก :laugh:
-
พี่เก่งเป็นสัตว์ทะเล..
-
แอบย่องตามพี่หนึ่งที่แบกราเชนกลับห้องด้วยคน
เค้าจะอยู่ชิดติดขอบเตียงหรือหน้าต่างดีหว่า :laugh:
ส่วนเก่ง :เฮ้อ: ใครจะทำให้มันคิดได้มั่งเนี่ย
-
หื่นได้ใจมากก หนึ่งเงียบๆๆเเบบนี้ร้ายไม่เบานะ
อ๊ากกก +1 รัวๆๆๆเลย สุดยอด บ้านนี้ แอร๊ยย
ถูกใจ อ่า
-
:z13: :z13:
A
AA
AAA
AAAA
AAAAA
จิ้มๆๆเอววววววว ทุกคน แสดงว่างานนี้ต้องเขียนตอนแอบส่องพี่ชายสุดหล่อของเจ้าเก่งด้วยใช่มั้ยนี่
- :jul3:-
-
-
:L2: :L2: :pig4:
-
เอาล่ะเว้ย พี่หนึ่ง
เห็นหงิมๆ ชิชะ ร้ายใช่ย่อย o18
แล้วงี้ราเชนตื่นมาพร้อมมีสามีจะทำไงหวา
อีพี่หนึ่งตายแน่
ส่วนเก่ง ไอ้นี่มันพระเอกจริงป่ะเนี่ย :z6:
-
โหยยยยยยยพี่หนึ่งอ่ะ ที่แท้ก็จ้องงาบคุณพ่อลูกหนึ่งอยู่นี่เอง ร้ายใช่เล่นนะ 555
ทีนี้ก็ได้ทั้งเมียและได้ทั้งลูกด้วยเลย โหยคุ้มอ่ะ 1 แถม 1 ไม่มีโปรไหนคุ้มเท่านี้อีกแล้ว 555
หมั่นไส้อีตาเก่ง ตอนนี้ ปีก(แมงดา)เริ่มงอกแล้ว ยัยพิมพ์มี่ก็รับกรรมไป 555สะใจจจจจจจจจจจจจ
-
:-[ :-[
..............เพลียกับพระเอกคนนี้เหลือเกินนน....... เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ทนความลำบากไม่เป็น+55
....จะมีพระเอกเรื่องไหนเหมือนเขามั้ยนี่ ตอนนี้สวมวิญญาณ แมงดาทะเล เกาะหลังพิมมี่ เรียบร้อย..
....คนที่น่าสงสารที่สุดก็ต้องเป็นพิมมี่ ที่โดนเกาะหลัง+555...
...ตื่นขึ้นมาคุณราเชนจะ จัดการกับตัวเองยังไงนี่ เมื่อโดนล้วงงงงประตูหลังซะแล้ว+555
-
โอ๊ยยยยยยยยยย
อย่าเพิ่งเพลีย
เห็นใจ เก่งหน่อยซิ คนเราต้องเคยผิดพลาดกันบ้าง
นะนะนะ
เอาตอนใหม่มาเหอะนะ ใจจะขาดดดดดด
-
ยังไงก็ได้ แค่อย่าทำรุนแรงกับคุณพ่อลูก1พอ >< เดี๋ยวฉีกหมด ฮ้าๆ
-
ขอบคุณจ้า
คุณราเชน ตื่นขึ้นมาอาจจะตกใจเล็กน้อยถึงปานกลาง
แต่พี่หนึ่งน่าจะดีใจไม่ใช่น้อยๆ ที่ได้เป็นพ่อน้องชิน ^^
แบบนี้ น้องชินกับพี่ปุ๊บปั๊บก็เป็นพี่น้องกันแล้ว น่านน่าน
แล้วจะจับคู่กันยังไงละนี่....
ส่วนนายเก่งก็ไม่รู้จะทำไงให้รู้สึกสำนึกไปได้ดีกว่านี้แล้ว
เซ็งเป็ด เซ็งไก่ เซ็งห่าน กับนายคนนี้จริงๆ เล้ย
คิดให้ได้สักทีซิว่ะ หงุดหงิดนะแบบนี้ เดี๋ยวปัดสั่งฆ่าซะเลย
ปล. ยังไงเรื่องนี้ก็ต้องจบแฮปปี้นะจ๊ะ อย่าดราม่าเลย (เพลียใจอย่างแรง ถ้าจบแบบ....เฮ้อ !!!)
-
ไปๆมาๆมี 2 คู่และหรอ อิอิ เชียร์ๆ
-
ไม่ได้อ่านซะนาน ว่าแล้วก็รอตอนต่อไปโลด :z2:
แอบอยากให้ตอนจบปาล์มแยกกันเดินกับ เก่งซะ ปล่อยมันไป :z6:
-
ยิ่งอ่านยิ่งสงสารปาล์มอ่า :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12: :o12:
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
มาต่อให้ไวๆนะคะ T^T
-
โคตรเซงไอ้เก่งเลยโว้ย !!!!!!!!แมงดาชัดๆ :angry2:
สงสารปาล์ม :o12:
-
พี่หนึ่ง!!! ที่ผ่านมาที่พี่นิ่งๆเงียบๆนี่รอโอกาสนี้อยู่ใช่มั้ย?
-
เห็นด้วยกับรีบนค่ะ :laugh:
พี่หนึ่งไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนแบบนี้ ^ ^ :z1:
-
รออออ กำลังสนุก น้ำตาไหล
-
รอค้าบบบ...มาต่อไวๆนะค้าบบบ :z2: :z2: :z2:
-
:bye2:คือรู้ว่าตัดฉาก เลิฟ เลิฟ ไป แล้วอาจจะโดน..... o18 o18
***เลยต้องรี่มากบอกไว้ก่อนๆๆๆ
3333333333333333333333333333333333333
ชินไม่ยอมหลับตานอน เมื่อไม่เห็นพ่อราเชนกลับมา เขาลุกขึ้นด้วยท่าทีกลัดกลุ้ม เด็กน้อยลุกนั่ง ลุกนั่ง แบบวัยเด็กที่กำลังสับสนในชีวิต หัวใจสีแดงเล็กรู้สึกเหมือนโดนทอดทิ้งจากบุพการี เขารู้ว่าพ่อซดน้ำเมาเกินลิมิตและเขาก็ไม่ชอบให้พ่อราเชนกินเหล้าเมายา ส่วนแม่ก็เห็นคนอื่นดีกว่าเขายอมตัดเขาทิ้งเหมือนไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน
“..ฮึ ฮืออ..”ชินขดตัวร้องไห้เบาๆ ใต้ผ้าห่มผืนหนานุ่มๆ
ปุ๊บปั๊บพลิกตัวขึ้นมาดู เมื่อได้ยินบ้างผิดปกติ เขาก็เห็นหลักฐานคาตา..
“.น้อ....”พี่ตัวน้อยพลิกให้น้องหันกลับไปหาตัวเอง
“.น้องชินร้องไห้ทำไมฮะ..”ปุ๊บปั๊บปาดน้ำตาเพื่อนน้อยทิ้ง หวังปลอบโยน
“.ไม่มีใครรักชินพ่อก็ไม่รัก แม่ก็ทิ้งน้องชิน ฮึ ฮึ.”
“.ทำไมน้องชินคิดอย่างนั้นละ ไม่จริงนะครับ”พี่ตัวน้อยเริ่มตาปรือๆ
“..น้าปาล์มฮะ น้องชินร้องไห้อ่ะคับ แล้วก็บอกว่าไม่มีใครรัก..”
ปุ๊บปั๊บแทบจะกลั้นน้ำตาที่จะไหลออกมาไม่ไหวจนต้องปล่อย
“...ฮึ ฮึ...ฮืออ..”คนที่เปล่งเสียงร้องตามทีหลังกลับดังกลบคนแรกสนิท
“ไม่จริง นะ พี่ ปุ๊บปั๊บ รักน้องชินที่สุด ฮือ ฮือ...”เด็กน้อยฟ้องน้ามากกว่าจะบอกอีกคน.
“..เข้าใจแล้วครับ..”
ปาล์มขำเบาๆนี่มันจะไปกันใหญ่แล้ว อีกคนคงเห็นว่าน้องร้องก็เลย ต้องร้องตาม แต่ปาล์มก็เข้าใจความรู้สึกของน้องชินเป็นอย่างดี หลังได้นั่งคุยกันที่หาดแบบผ่านๆ ไม่ใช่ว่าแม่เขาไม่รัก แต่ว่าพ่อราเชนไม่ยอมนั่นเอง เธอก็เลยจำต้องเลือกที่จะให้เขาเลี้ยงลูกตามลำพัง แต่ก็ใช่ว่าเธอจะทิ้งขว้างไม่เหลียวแลลูกชายหนึ่งเดียวคนนี้ เธอยังสวมวิญญาณของแม่ที่รักลูกเต็มเปี่ยม แต่ก็ไม่อยากจะทะเลาะกับราเชน ก็ในเมื่อเธอจากเขาไปเธอก็มีคนใหม่ แต่เขาไม่มีใครเธอจึงเสียสละลูกให้ แม้จะรู้ว่าสามารถที่จะรั้งลูกคนเดียวให้อยู่กับเธอได้ แต่ในเมื่อเธอทำให้เขาเจ็บปวด เธอก็ควรที่จะชดเชยบางสิ่งมาแทนที่ตรงนั้น..
“โอ๋ อย่าร้องนะครับน้องชิน..”เมื่อยกร่างเล็กทาบอก ปาล์มก็ยกมืออีกข้างลูบหลังน้องชินที่กำลังซุกซอกคอทั้งน้ำใสไหลเอ่อ แน่นอนมันสร้างความอิจฉาให้พี่ปุ๊บปั๊บได้ไม่น้อย เขาหยุดร้องทันที มองปาล์มอุ้มน้องชินด้วยสายตาร้อนผ่าว
“.ทุกคนรักน้องชินนะครับ อย่าร้อง เดี๋ยวพ่อราเชนก็กลับมาแล้ว”
“.พ่อไปไหนอ่ะ..”ชินถามเสียงสะอื้นครวญ.
“.พ่อน้องชินพักผ่อนอยู่ เดี๋ยวพ่อราเชนตื่น พ่อก็กลับมาแล้ว”
“.พ่อไม่มาแล้วล่ะ..”ปุ๊บปั๊บสอดแทรก
“.ว่าอะไรนะ..”ปาล์มทำเป็นหูฝาด
“นอนดีกว่า คนที่ไม่มีคนรักอ่ะ พี่ปุ๊บปั๊บมากกว่า ดูดิ พ่อแม่ก็ไม่มี ร้องไห้ก็ไม่มีคนเห็น”หลานรักคว่ำม้วนตัวลงใต้ผ้าห่ม..
...แค่นั้นปาล์มก็รู้แล้วว่าหลานกำลังเรียกร้องความสนใจจากตัวเอง ดังนั้นเขาจึงวางน้องชินลงข้างๆ แล้วก็กอดทั้งสองคนไว้สุดแขน เพื่อบอกรักเด็กขี้น้อยใจเป็นภาษากาย เหมือนมันจะได้รับการตอบสนองจากเจ้าตัวน้อย เมื่อพี่ปุ๊บปั๊บจับนิ้วน้ารักดึงเบาๆ
“..ใครในที่นี้ชอบสวนสนุกบ้าง.”ปาล์มเล่นเกมแบ่งปัน
“.น้องชินคับ ชินชอบรถไฟเหาะ ชิงช้าห้อยโหน”
“แล้วววว พี่ปุ๊บปั๊บละครับ..”
“.ไม่ชอบ...”หลานรักปฎิเสธแต่ก็แอบอมยิ้ม
“..งั้น พรุ่งนี้ให้คุณปู่พาไปสวนสนุกดีกว่า..”
“เย้..เย้....”น้องชินร้องไชโย ลืมอดีตสิ้น
“..แล้วพี่ปุ๊บปั๊บล่ะ..”ปาล์มแหย่
“.ไปก็ได้ ไม่ไปก็ได้ ไม่เห็นจะสนุกตรงไหน เก่งพาไปตั้งหลายรอบแล้ว เบื่อแล้วล่ะ”ปุ๊บปั๊บตอบไปอย่างนั้นแหละ แต่มันเหมือนศรที่ย้อนกลับมาพุ่งใส่ร่างของปาล์มเต็มๆ
“..เก่งไปไหน ทำไมเก่งไม่กลับมาบ้านอ่ะคับน้าปาล์ม”พอพูดถึงปุ๊บปั๊บก็พูดยาว
“.คิดถึงเขาหรือครับ..”
แต่คนที่คิดถึงกลับเป็นตัวเองมากกว่า
“.แล้วกูจะคิดถึงมันทำไมวะนี่..”ปาล์มบ่นต่อหน้าหลาน
“.ปุ๊บปั๊บ อยากไปหาเก่ง น้าปาล์มช่วยหน่อยซิฮะ”หลานทำหน้าวิงวอน
“.เก่งไปทำงานให้คุณปู่อยู่ งานเสร็จเมื่อไหร่ เขาก็กลับเมื่อนั้น
นั่นคงเป็นคำตอบที่เขาหามาอ้างต่อหน้าของหลานให้สวยหรูที่สุด ถ้าเป็นเมื่อก่อน มันคงเป็นคำตอบที่สอนสั่งให้หลานเกลียดผู้ชายคนนี้มากกว่า
“.พี่ปุ๊บปั๊บ โทรศัพท์ไปหาเก่งได้ม่า...”
“......น้าปาล์มไม่มีเบอร์ใหม่ ของเขาหรอก..”
“เฮ้ออ อุปสรรคเยอะจัง.”
น้องชินเข้าไปกอดหลังพี่ปุ๊บปั๊บเล่นคลอเคลีย..
“น้องชินไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมผู้ใหญ่ชอบทำอะไรแปลกๆ ยากจะเข้าใจ”
“นั่นนะสิน้องชิน พี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน”
“..น้าปาล์มไม่ต้องบอกหรอกว่า โตขึ้นเดี๋ยวก็รู้เอง..”
“.บางอย่างถึงเวลา เราก็จะรู้เอง”ปาล์มย้ำคำเดิม
“น้องชินนอนดีกว่า เผื่อตื่นขึ้นมาแล้วพ่อจะกลับมา”
“นั่นนะสิ เด็กๆต้องนอนเยอะๆ”
เมื่อหลานซุกตัว หลับนอนกอดกันอย่างอบอุ่น ปาล์มก็เริ่มจะนอนบ้างเมื่อเห็นความเรียบร้อยลงตัวแล้ว
:a5:
โทรศัพท์ ดัง ครืดด ครืดดด อยู่กับพื้นโต๊ะไม้ข้างหัวเตียง เขาต้องรีบกดรับ เพราะไม่อยากให้หลานทั้งสองตื่นขึ้นมาอีก
“..ฮัลโหล..”ปาล์มทัก เบอร์ก็แปลก ไม่มีในเมม
“.ฮึ ฮึ ว่าไงครับเมียจ๋า จำผัวคนแรกของหัวใจ สามีคนสุดท้ายของชีวิตได้หรือเปล่าครับ” เสียงยียวนสะกิดต่อมโมโหให้ทำงานแบบนี้ไม่มีใคร.
“..ไอ้เก่ง..”ปาล์มตะคอกใส่โทรศัพท์
“..ฮู้ ตบมือให้เลยครับ จำผัวได้ด้วย เป็นเมียที่น่ายกย่องสุดๆ”
“.ประสาท มึงกลับไปสมองที่ศรีธัญญาด่วนหมอเขานัดมึงล่ะ”
ปาล์มลุกขึ้นเดินไปตรงที่ระเบียง เกรงจะเสียงดังจนหลานตื่น..
“ชู้ววว...”ปุ๊บปั๊บทำสัญญาณมือบอกให้น้องชินเงียบ
“..น้าปาล์มไปแล้ว..”น้องชินเอ่ย
“.ว้า อด เก่งโทรมาหาน้าปาล์ม อดรู้เลยว่าโทรมาทำไม..”ปุ๊บปั๊บผิดหวังที่น้าเดินหนีไปคุยทางอื่น ทำให้เขาไม่ได้ยิน
“.งั้น เดินไปฟังด้วยได้มั้ย.”
“.ไม่ได้หรอก แบบนั้นน้าปาล์มจะดุเอา”
“แล้วแบบนี้จะรู้ได้ไงว่าเก่งอยู่ที่ไหน พวกเราจะได้ไปหา..”
“ขืนทำแบบนั้น น้าปาล์มก็ต้องหาตัวพี่ปุ๊บปั๊บให้วุ่น ไม่เอาดีกว่า”
“เซ็ง...”
สองหลานดุกดิกกันอยู่ใต้ผ้าห่ม ทำให้ปาล์มรู้ว่า พวกเขากำลังแอบฟังสิ่งที่คุยกับพ่อตัวมาร..
“..ต้องการอะไร ถึงกับต้องลงทุนโทรมา”ปาล์มถามเสียงแข็ง
“คิดถึงเมีย นอนไม่หลับ กินไม่ได้ ถ่ายไม่ออก ก็เลยต้องโทร..”
“.นี่พูดให้มันดีๆ”ปาล์มเริ่มคันหูล่ะ
“..มาเจอกันหน่อยได้มั้ย อยากเจอใจจะขาดอยู่ล่ะ”
“.อยู่ข้างนอก งานก็ไม่ทำ คงเดือดร้อนมากซินะ”
“.รู้ดีจัง มีให้ยืมบ้างมั้ยล่ะ”
“เอาเท่าไหร่..”
“.เท่าไหร่ก็เอา แต่ถ้าได้เยอะๆ ก็จะมากวนช้าหน่อย”
“ที่แท้ก็ต้องการเศษเงิน”
“ไอ้ปาล์ม....”เก่งตะคอก คำว่าเศษเงินเขารู้สึกเหมือนโดนย่ำยีศักดิ์ศรี
“...หรือว่าไม่จริง เดี๋ยวโอนให้..”
“กูไม่มีบัญชี มึงต้องเอามาให้กู”
“..ที่ไหน เมื่อไหร่..”ปาล์มสวน เมื่ออยากได้นักก็จะจัดให้
“..มึงกลับมาบ้านเมื่อไหร่แล้วกูจะโทรหาอีก ตอนนี้กูเปิดโอกาศให้มึงเที่ยวให้สนุกเต็มที่ก่อน ก่อนที่มึงจะไม่ได้สัมผัสมันอีกต่อไป”เก่งทิ้งประโยคปริศนาก่อนจะตัดสายไป
“..มึงเสร็จกูแน่ไอ้ปาล์ม คราวนี้ มึงจะเจ็บกว่าทุกครั้งที่มึงเคยเจอ กูให้สัญญา”
หนุ่มหล่อกัดฟันกรอดๆ ก่อนจะกลับไปเฝ้าพิมมี่ที่หมอฉีดยาให้พัก เพราะความอ่อนเพลียของร่างกายที่เกิดจากการพักผ่อนน้อย จริงๆเธอก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนักหรอก แต่ว่าอยากอ้อนแฟนที่รักให้อยู่นานๆก็เลย เพิ่มดีกรีมารยาให้พุ่งพรวด สมใจดาราตุ๊กตาทองเช่นเธอ...
สองหนุ่มนอนซบเตียงควีนไซด์ ต่างก็ไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิดร่างกายเนื้อแน่นๆและของสงวน หนึ่งเปิดห้องเพิ่มซึ่งมันเป็นคนละโรงแรมกับที่พ่อแม่พักอยู่ มันไม่ไกลเพื่อสะดวกในการเดินทางในตอนเช้า แต่เกมรักเมื่อคืน อือ........... มันทำให้เขายิ้มอย่างภาคภูมิเมื่อตื่นขึ้นมาของเช้าอีกวัน เขานอนก่ายร่างของราเชนที่เหมือนจะไม่ยอมตื่นขึ้นมาง่าย หลังโดนเด็ดดมชมเล่นทั้งราตรี
“..ราเชน ราเชน เช้าแล้วครับ..”หนึ่งกระซิบข้างหูเกรงอีกคนจะนอนเพลิน
ราเชนเริ่มขยับตัวเบาๆ..
หนึ่งขยับปากเข้าไปจูบที่แก้มคุณพ่อลูกหนึ่ง เพื่อเป็นการปลอบล่วงหน้า..
“..หือ....”ราเชนหันไปข้างหลังช้าๆ
เขาก็สะดุ้งวาบ ใครกันว่ะ มานอนห้องของเขาได้ยังไง...
“..ตื่นแล้วหรือครับ..”หนึ่งยิ้มหวาน
“...ฮึบบบ...”ราเชนยกศอกกระทุ้ง โดนกระพุ้งแก้มหนึ่งจังๆหลบไม่ทัน
“..โอยยย..”หนึ่งลุกพรวด
ราเชนก็สั่น..
“..คุณหนึ่งเองเหรอ ผมนึกว่าใคร.. ฮึ ฮึ..ผมขอโทษ..”เมื่อสายตาหายพร่ามัวเขาก็รีบขอโทษขอโพย
“...ผมเจ็บนะราเชน..”
“..ผมขอโทษ ผมนึกว่าใคร นึกว่าโจรเข้าบ้าน แต่เอะ ทำไม คุณหนึ่งถึง ไม่ใส่เสื้อผ้าละครับ”ราเชนอมยิ้ม เมื่อเห็นร่างเปลือยอีกคนถนัดตา คิดอะไรทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า ทั้งที่เขาก็จำได้ว่าหนึ่งไม่ได้เมาเช่นเขา
“..คุณก็ไม่มี...”หนึ่งชี้ชวน
ราเชนก้มหน้าตรวจตราสภาพร่างกายของตัวเอง เขาก็ต้องสะดุ้งโหย่ง รู้สึกหนังหน้าตัวเองบางทันควัน.
“..หา นี่มัน...”ราเชนเหงื่อแตก
“คุณโป๊ ผมก็โป๊ หมู ฉึก ฉึก ..”หนึ่งยิ้มหวาน สายตาซ่อนลูกล่อลูกชน
“..คุณ คะ คุณ ข่มขืนผมเหรอคุณหนึ่ง..”ราเชนหันไปสำรวจตัวเองอย่างถี่ถ้วน พร้อมกับโดดออกจากเตียง
“...ใช่ครับ...”หนึ่งไม่ปฎิเสธ ยิ้มรับผิดหน้าตาเฉย
“..ไอ้คุณหนึ่ง มึงตายซะเถอะ...”
ราเชนพุ่งกระโจนเข้าหาหนึ่งดั่งนางพญาเสือโคร่งไล่ตะครุบเหยื่อ.
เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นกับเขาได้ยังไง แบบนี้มันต้องไปฟ้องศาลโลก ศาลจักรวาล เพื่อเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับสัตว์น้อยๆเช่นเขา เคยพรากแต่พรมจารีย์ของสาวตอนวัยรุ่นเป็นว่าเล่น แต่พอโดนพรากหลังบ้านตัวเองบ้าง มันแสนจะอับอายขายขี้หน้าประชาชี ต่อไปนี้จะเอาหน้าหล่อเหลาอย่างกับพี่เชนไปตั้งไว้ที่ไหน ฮือ ฮือ....ราเชนเริ่มเครียด .....หมดตัวไม่ว่าแต่อย่าหมดตูด.....
:m16: :m31:
---ตอนหน้า มาดูเซอร์ไพรส์ อิอิ ยกให้เป็นของพี่หนึ่งกับคุณราเชนแล้วกันน่อ
....ส่วนพ่อทูนกระหม่อมนี่ หาเรื่องโดนคนด่าอีกละ
*****************
-
ฉึก ฉึก กันซะแล้ว TT^TT
อดอ่านเลย เมื่อไหร่พระเอกของเรื่องจะโดนรถชนอ่ะ อยากให้มีฉากนี้มากเลย แล้วตายๆไปซะ ฮ่าๆ ><
-
อยากไล่เตะไอ้เก่งจัง ตอนหน้ามันจะทำอะไรน้องปาล์มหรือเปล่าเนี่ย
-
ขอเอาปืนไปเป่าขมับ เก่ง ทิ้งก่อนได้มั๊ย!! ไม่ไหวจะเคลียร์กับคนอย่างนี้ :เฮ้อ:
ให้คำว่า 'เลว' ยังน้อยไป :z6:
-
ขอบคุณจ้า
ชอบประโยคนี้จังเลย
“คุณโป๊ ผมก็โป๊ หมู ฉึก ฉึก ..”
อ่านแล้วเห็นภาพเลย ฮ่าฮ่าฮ่า หมูฉึกฉึก
เฮ้อ...เหนื่อยใจกับนายเก่งจริงๆ จะคิดอะไรร้ายๆ ได้อีกนี่
ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงนายเก่ง ทำแล้วมานั่งเสียใจทีหลัง
มันจะได้อะไรขึ้นมา......
ปล. รอตอนต่อไปนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้จ้า
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไมมีแต่คนจะฆ่าจะแกง พ่อเก่งของฉันนนนนนนนนนน
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย รับไม่ได้
เก่ง สู้ๆๆๆนะ
และขอให้สิ่งที่เก่งทำ มาทำให้คนรัก(ปาล์ม) ต้องระทมทุกข์
ทุกสิ่งอย่างที่เคยพลาดพลั้งไป ทุกคนย่อให้อภัยเสมอ
กลับมาและเอ่ยคำว่า "ขอโทษ" กับ พ่อแม่ และทุกคนซะเถอะ
-
สงสารคุณราเชนอยู่ๆก็เสียจิ้น :z1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
"หมดตัวไม่ว่าแต่อย่าหมดตูด"...โดนใจ
-
ใช่เลยครับพี่วินเนอร์คับ คนมันเลวยังไงก็เลวตลอดละคับ
พี่หนึ่ง ฉึกๆ อิอิ
-
:z1:-แอบมาเฉลย แบกระซิบกระซาบกับทุกคนๆ ว่า.............
คุณราเชน ยังไม่ได้เสียจิ้นหรอกนะ :เฮ้อ:
เพราะว่าพี่หนึ่งของเราสวมบทพระเอกแสนดีเต็มขั้น ไม่กดขี่ข่มแหง คนไร้ทางสู้ และเขาจะไม่ขืนใจคนไม่ยอม
(แล้วพี่หนึ่งจะใช้วิธีไหนน่อ ถึงจะรุกใจคุณราเชนที่กำลังอกหักได้ อิอิ..)
..อย่าลืมมารอลุ้น วิธีของพี่หนึ่งนะครับ :bye2: :bye2:
...
-
แม่เจ้า !!! พี่หนึ่งจะเป็นคนแสนดีไปถึงไหน
แต่ทำให้คุณราเชนเข้าใจผิดไปก็ดีนะจ๊ะ
พี่หนึ่งจะเจ็บตัวสักนิดหน่อย แต่ได้คุณราเชน
มาแบบเข้าใจผิดก็ดีนะ อิอิอิ
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
ฮ่าๆๆ พี่หนึ่งเหนสุภาพบุรุษร้ายใช่ย่อยเลยน๊า
พี่น้องบ้านนี้สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด 55
ชอบครับบบ มาต่ออีกไวไวเน้อออ ติดมาก
-
หมดตูด............
คุณหนึ่งกินเรียบ
-
:oo1: :oo1:
*** พี่หนึ่งไล่ดีท๊อกซ์ (คือการสวนล่วง) คุณราเชนแล้ว **** ไม่มีตอนนี้เพิ่มแล้วนะ+555
***ใครชอบก็อย่าลืมบวก บวก นะ...
***มีรูปคุณราเชนมาให้ด้วยช่วยจิ้นๆ ((ขอรูปเฮียมานิดนึงนะ แนวๆนี้แหละ))จบตอนแล้วจะลบออกนะครับ
:mc4:
33333333333333333333333
หนึ่งยิ้มสู้ศึก ราเชนกำลังคุ้มคลั่งหวังจะเข้ามาขย้ำบ้าง หลังเข้าใจว่าตัวเองต้องเสียความบริสุทธิ์ให้เขา ถ้าเป็นคนอื่น ราเชนจะคิดมั้ยนะว่าตัวเองได้ทำอะไรเมื่อคืนลงไปบ้าง แต่ตอนนี้สติคงไม่ต้องเรียกใช้งาน เพราะคงโดนความโมโหลุกลามครอบงำเกินจะคุยกันได้ ใบหน้าหล่อเหลาของราเชนยับยู่ยี่เกินจะบรรยาย
“..หยุดดด..”หนึ่งตะคอกใส่หน้า
ราเชนกระแทกหมัดหนักตรงไปข้างหน้า แต่มันก็ไม่ได้โดนใครแต่อย่างใด เมื่อร่างเปลือยตนนั้นยังหลบเลี่ยงหนีได้อย่างคล่องแคล่ว
“..คุณ ฟังผมก่อน..”ชายหนุ่มยกมือห้าม
“..ผมคิดว่าคุณเป็นผู้ชาย ไม่คิดว่าคุณจะเป็นเกย์ แถมยัง ยังมีจิตใจสกปรก ฮึ..”ราเชนโมโหตัวสั่น
“.คุณมันไอ้ตัวซวย รู้มั้ย วันนี้มันต้องตายกันไปข้างแน่”
น้ำเสียงเคียดแค้นชิงชังดังไล่ตามติดๆ
หนึ่งขยับขาไปรอบๆห้อง สิ่งที่คิดไว้ไม่ง่ายเสียแล้ว เมื่อหน้าตาราเชนท่าจะกัดไม่ปล่อย..
“..ใจเย็นซิ ฟังผมซักนิดก็ยังดีนะ คุณ...”
“ ไม่มีอะไรที่ผมต้องฟัง...”
“.ผมพูดเล่นนะ ผมมก็แค่ติดนิสัย นอนแก้ผ้า ผะ ผมว่ามันสบายตัวดี เท่านั้น และคุณก็จัดหนัก ให้ตัวเองมากไปหน่อย มีสติมั่งซิครับ”หนึ่งจนมุมถอยไม่ได้แล้ว
“..ผมอุตส่าห์อยู่เป็นเพื่อนคุณ เพราะเกรงว่าคุณจะได้รับอันตราย ผมก็ไม่คิดว่า คนที่จะทำร้ายผมกลับเป็นคุณ มันน่ามั้ยล่ะ ทำบุญกลับได้บาป ไม่มีคราวหน้าแน่.....”ชายหนุ่มถอนใจอย่างท้อใจ
“..นี่แหละหนา เขาว่าคนทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้เมียดีมีถมไป...เซ็งเป็ด..เฮ๊ดห่าน..”หนึ่งเริ่มหยาบคาย เพิ่มความเครียดให้สีหน้าจะได้สมจริงสมจังมากขึ้น
ราเชนหยุดไล่ต้อน หลุบหน้าไปครุ่นคิดอะไรบ้างอย่าง..
“..คุณเคย เคยเสียก้นให้ใครมั้ย...”หนึ่งกลั้นใจถาม แต่มีแอบยิ้ม
“โหหห... ไอ้บ้า ไหน ไหนมึงว่าไม่ได้ทำอะไรกู..”ราเชนกัดฟันกรอด กำลังจะพุ่งไปหาอีก แต่ก็ต้องชะงักขา..
“เห้ยย ไม่ใช่ แบบนั้น...”หนึ่งโบกมือห้าม
“..ผมแค่จะบอกคุณว่า ถ้าคุณเคย มันจะเจ็บก้นตุ่ยๆ รู้สึกเหมือนมีไอ้นั่นคาอยู่ตลอดเวลา แล้วตอนนี้คุณรู้สึกแบบนั้นหรือเปล่า ถ้าไม่มี คุณก็ยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง ผมก็บริสุทธิ์ ไม่ได้ล่วงเกินอะไรคุณเลยซักนิด นี่คือเหตุผลที่ผมจะอธิบาย ให้ฟังคร่าวๆ หลักการมันเป็นแบบนี้ อย่างซี้ซั้วดิ ฟังผมอย่างมีสติบ้างก็ดี ถ้าเกิดผมโดนคุณฆ่าตายไป มันจะยุ่งนะ ติดคุกหัวโต ใครจะเลี้ยงน้องชิน แกยังเล็กมากด้วย แถมต้องโดนพ่อกับแม่ผมเอาเรื่องคุณถึงที่สุดแน่ ท่านรักผมมากด้วย คิดคิดดูให้ดี คิดคิดดูให้ดี.....”
ราเชนอึ้งรีบคว้าเหตุผลเข้ามาพิจารณา จริงด้วย..
ราเชนตวัดแขนไปลูบก้นขาวๆแน่นๆของตัวเองเพื่อพิสูจน์หลักฐาน เขาก็รู้สึกว่ามันปกติดีทุกอย่าง เขาตบก้นตัวเองเพื่อพิสูจน์หลักฐานอีกขั้น ไม่เจ็บ ไม่แสบ ไม่ร้อน ไม่ปวด และก็ไม่รู้สึกว่ามีอะไรค้างคาตุ่บๆในช่องที่จะทำให้เขาเป็นเมียผู้ชายด้วยกันได้เลย คนตรงหน้า น่าจะพูดถูก แล้วเวลาที่ผู้ชายด้วยกันแก้ผ้า นอนก็ใช่ว่าจะเรื่องแปลกก็คนเราเกิดมามีแต่ตัว
“..เป็นไงล่ะ คุณเชื่อผมหรือยัง..”หนึ่งปั้นหน้าซื่อ
“.จริงด้วย ผมไม่เจ็บ..”ราเชนชักเออออ
“.ก็ผมไม่ได้ทำอะไรคุณนี่..”หนึ่งรีบสวนปั๊บ
“.ให้หมอตรวจพิสูจน์ก็ได้ ถ้าคุณไม่เชื่อผม..”หนึ่งเดินมานั่งลงบนเตียงเมื่อรู้ว่ามันปลอดภัยขึ้นมาบ้าง
ราเชนปรับสีหน้าให้นุ่มขึ้น “.ไม่ต้องหรอก ผมขอโทษแล้วกันที่โมโหใส่คุณ”
“ไม่เป็น ใครก็เข้าใจผิดได้..”
ราเชนนั่งลงอีกมุมหนึ่งของเตียงนอนใหญ่..
“..คะ คุณ เป็นเกย์หรือเปล่า..”ราเชนถาม
“.ครับ..”หนึ่งตอบเต็มคำ
“.เมียผม ก็เป็นดี้...”ราเชนพูดแบบงึมงำ
“.คนเราถ้าชอบอะไรคล้ายๆกัน มันคงจำเจน่าดู..”
ราเชนเหมือนจะก้มหน้าปรึกษาชีวิตกับหนึ่งมากกว่า..
“..ไม่รู้ว่าพวกนี้มันดีตรงไหน..”ราเชนเอ่ยลอยๆ
“.มันก็ต้องมีบ้างละครับ..”หนึ่งตอบนิ่มๆ แอบชำเลือง พ่อลูกหนึ่งเป็นบางครั้ง ไหนว่าไม่ชอบแก้ผ้า แต่ก็ไม่เห็นจะหยิบอะไรมาปกปิด ร่างขาวๆน่าฟัดนั่น มันยังยั่วน้ำลายตัวเองไม่เลิก
“..ดูน้องชายผมซิครับไอ้เก่งนะ มันไม่ได้เป็นเกย์ แต่กลับต้องมาแต่งงานกับปาล์ม โชคชะตากลับเล่นตลกกับมัน...”
“..แล้วเขารักปาล์มมั้ยล่ะ..”ราเชนซักต่อ
“ถ้าให้ผมดูจากประสบการณ์ เจ้าเก่งมันมีใจให้แล้วล่ะ แต่ปาล์มยังใจแข็ง ปากก็แข็ง..”
“..คุณคิดว่าพวกเขามีอะไรกันหรือยัง..”ราเชนล้วงลับ
“.อยู่ด้วยกันเป็นปี ผมว่ามีแล้วล่ะ”พี่ชายแสนดีหัวเราะ เร่งโยนฝืนไปสุม ทั้งที่จริงก็คือการเดา
“..จริงเหรอ...”ราเชนครุ่นคิดบางอย่าง
“.แล้วมันเป็นยังไง..”
“..แซ่บบบ เว่อๆ...”หนึ่งก็โม้ตอบ หัวเราะร่วนจนน่าหมั่นไส้
“..คุณรู้มั้ย เมียผมไปอยู่กับผู้หญิงด้วยกัน ผมก็อดที่จะคิดประชดไม่ได้ว่า เธอทำได้ ผมก็ทำได้ชายด้วยกัน”
ชายหนุ่มหูผึ่ง ไม่คิดว่าแผนตื้นๆจะทำให้ราเชนหลงเข้ากับดักง่าย นี่น่าจะเป็นโอกาสที่ดีที่สุดโดยที่เขาไม่ต้องออกแรงบังคับเชือดใคร เพราะมันไม่ใช่นิสัยส่วนตัวของเขา และในชีวิตก็ไม่เคยทำให้ตัวเองเสียประวัติ มีแต่คนมาขอนอนด้วยทั้งหญิงและชาย แต่ก็ยังไม่มีใครทำให้เขารู้จักคำว่ารักแท้ๆ..
หนึ่งทิ้งร่างแบไปกับพื้นเตียงบ้าง หัวทั้งคู่ชนกัน แต่ราเชนก็ไม่ได้สนใจ เขากำลังพูดถึงเรื่องตัวเองเรื่อยๆ เหมือนอยากจะระบายสิ่งที่แออัด..
“..เขาว่าชายฟันชาย คือเหนือชาย..”หนึ่งขำกับคำพูดตัวเอง
“.คุณเคยมากี่คนแล้ว”
“ขี้เกียจนับ นับไม่ไหว..”หนึ่งอวดตน
“..ผมซื่อสัตย์กับภรรยามาตลอดตั้งแต่ แต่งงานกัน”
“แสดงว่าก่อนหน้านั้น คุณก็ใช่ย่อย”
“ก็มีบ้าง ตามประสาคนโสด..”
“คุณชอบเซ็กแบบไหน..”หนึ่งสนใจใคร่รู้
“..ผมไม่เก่งเรื่องแบบนี้หรอก..”ราเชนถ่อมตน
“..ผมสอนให้เอามั้ย ไม่แน่นะที่เมียคุณทิ้งไป อาจเป็นเพราะว่าคุณเซ็กห่วย..”หนึ่งรุกล้ำอีกขั้นตอน
ราเชนทำหน้าเหมือนจะกัดคนข้างๆ.
“เห้ย คุณ เซ็กมันเป็นเรื่องจำเป็นของคนมีครอบครัวนะ ถ้ามันโหลยโท่ย คู่รักที่ไหนเขาจะอยู่กับเรา คิดบ้างซิ เคยอ่านบทความของหมอบ้างหรือเปล่า ความจริงคุณไม่ต้องอ่านหรอกนะผมว่า คุณควรจะไปปรึกษาเลยจะดีกว่า หมอจะรู้เรื่องแบบนี้ละเอียดยิบ คุณไม่ต้องอายหรอก แต่ถ้าคุณไม่กล้าไปหาหมอ ปรึกษาผมก็ได้ ผมเองก็มีเพื่อนเป็นหมอ ขนาดว่าผมไม่มีครอบครัวนะ มันยังจะพูดกรอกหูผมบ่อยๆ มันบอกว่าเผื่อว่าผมจะเอาไปเป็นวิทยาทาน แด่ผู้ไม่รู้.....”
ราเชนชักคล้อยตามเอื่ยๆ เขาเลื่อนตัวไปใกล้ๆ
“ถามจริง คุณมีเพื่อนเป็นหมอที่รู้เรื่องเพศด้วยเหรอ..”
“..ใช่นะซิ ผมจะหลอกคุณทำไม..”
“ผู้หญิงอ่ะ เวลาที่เรานอนกับเขา เราต้องค่อยๆจุดไฟรักจากนุ่มนวลให้ร้อนระอุ ผู้ชายส่วนใหญ่มักจะเอาเปรียบผู้หญิง เร่งทำให้ตัวเองเสร็จๆ จากนั้นผู้หญิงก็น่าสงสาร คนที่เป็นคู่รักต้องทำให้แฟนพอใจที่สุดก่อน แล้วเราค่อยลงมือ ไม่ใช่เราถึงเส้นชัยแล้ว แต่คู่รักของเรายังไม่ลงมือว่ายน้ำเลย แบบนั้นจะทำให้คู่รักเบื่อหน่าย ไม่อยากมีอะไรกับเราอีก คุณประสบปัญญาแบบนี้หรือเปล่า...”
“..........”ราเชนนั่งจิ้มจุ่ม คล้ายๆกับที่ตัวเองเคยเป็นก็ว่าได้ แต่ก็ใช่ว่าจะทั้งหมด
หนึ่งพลิกตัวมานอนคว่ำ ขณะที่ราเชนกำลังจะลุกตาม เขาก็กดตัวราเชนให้นอนลงที่เดิมเบาๆ
“..ผมจะสอนวิธีจูบ จูบแบบที่ทำให้ผู้หญิงตราตรึง และหนีไม่รอดเอามั้ย..”
“ทำไง..”
“.คุณต้องปล่อยตัวตามสบาย อย่าเกร็ง เป็นธรรมชาติ คิดซะว่าผมเป็นครูแล้วกัน”
หนึ่งเลื่อนหน้าลงไปสัมผัสกับริมฝีปากราเชนเบาๆ แล้วค่อยสอดลิ้นเข้าไปทักทาย
ราเชนอยากจะขัดขืน ตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว อกของเขากำลังถูกละเมิด ลูบไล้จนขนลุกซู่ตาม
หนึ่งคิดจะใช้โอกาสนี้สยบราเชนให้อยู่หมัด เขาจูบร้อนแรงขึ้นเรื่อย เลื่อนตัวประชิดราเชนให้ใกล้ยิ่งขึ้น ตอนนี้ราเชนดูเงอะงะเหมือนไม่เคยจูบกับใคร..
ราเชนเริ่มหายใจแรงขึ้น การตอบสนองของเขาทำให้หนึ่งสัมผัสได้ ว่าเขาอยู่ในช่วงไหน ถ้าน้องชายอีกคนเริ่มพองขยายขึ้น แสดงว่าการทดลองมันได้ผล ชายหนุ่มไม่ละโอกาสเด็ดทิ้ง เขารุกคืบหนัก โจมตีรุนแรงขึ้น จนร่างอีกคนเริ่มอ่อนปวกเปียก พ่ายแพ้พลังรักที่เขาตั้งใจมอบให้ ราเชนสอดลิ้นรับจูบอย่างดูดดื่ม ไม่ยอมแพ้การจูบของอีกคนเช่นกัน เพราะเขาไม่อยากให้หนึ่งคิดว่าเขาจูบไม่เป็น รสรักไร้น้ำยาเมียถึงได้ทิ้ง เขาจึงดึงความสามารถโชร์อีกคนให้ได้เห็น
ต่างคนก็ต่างคลุกวงใน ไม่ยอมเสียเปรียบกันและกัน ทั้งคู่ผลัดกันขึ้นผลัดกันลง ราวกับข้าวใหม่เพิ่งมาเจอปลามัน ต่างก็อยากจะอวดบทรักของตัวเองให้อีกคนได้เห็นว่าไม่ได้ด้อย ต่างคนก็ต่างซุกไซร้ร่างกายของกันอย่างถึงพริกถึงขิง ราเชนลืมไปชั่วครู่ ว่าคนที่กำลังเล่นด้วยนี้เป็นใคร ฝ่ายไหน แต่ตอนนี้ห้ามหรือหยุดแรงรัก แรงปรารถนาแบบนั้นไม่แล้ว เมื่อฉนวนโดนจุดติดพรึ่บขึ้นเหมือนโดนน้ำมันราดรดลงไปในเพลิงสวาท..
ราเชนไม่สนแล้วว่าคู่รักคนนี้จะเป็นหญิงหรือชาย แต่เมื่อโดนรุกคืบไล่ต้อน จนอดกลั้นไม่ไหว ก็คงต้องจัดหนักให้เสร็จสมหมาย ไม่งั้นหากไม่ได้ระบายคงปวดหัวตายไปข้าง แม้จะโดนผู้ชายคลุกวงใน และเจ้าน้องชายตัวโปรดก็ออกมาร่วมวงด้วย ก็ดีกว่ามีน้องชายตายด้านละหว่า....
หนึ่งยิ้มหวานละไม ตอนนี้เขาได้สัมผัสร่างหนุ่มแน่นสมแรงรัก แรงใคร่ ราเชนน่าสนใจอย่างที่เขาคิด เขาจะฝากฝั่งรักไว้ที่ร่างของราเชนไม่ให้รู้ลืม และเขาจะหาทางให้ราเชนลืมบ้านเลขที่ให้ได้ แต่เหนือสิ่งอื่นใด เขาเองก็กำลังหาวิธีที่ทำให้ราเชนรักเขาได้แบบไม่ขวยเขินเช่นกัน....
333333333333333333
:กอด1: :L2:
-
ร้ายกาจ o13
-
พี่หนึ่งแอบร้ายนะ ฮ่าๆ จนได้สิ
แต่ร้ายแบบนี้ยังดีกว่าเลวแบบไอ้คุณเก่ง พูดถึงละเซ็ง = =
-
ขอบคุณค่ะ
พี่หนึ่งแอบเจ้าเล่ห์นะนี่ เห็นเป็นคนเงียบๆ ขรึม
มีความเป็นผู้ใหญ่ น่านับถือ แต่ก็มีมุมร้ายน่ารักกับเค้าเหมือนกัน ^^
สนับสนุนเปิดอีกสักเรื่องน่ะค่ะ
เป็นกำลังใจให้จ้า....
-
พี่หนึ่งร้ายนะ
ครั้งนี้ของจริงแล้ว :impress2:
+ :กอด1:
-
ร้ายแบบนี้มันให้อภัยกันได้ :z1:
แต่แบบเจ้าเก่งเขาไม่เรียกร้าย เขาเรียกตะกวด อุ๊บส์!!
-
พี่หนึ่งเจ้าเล่ห์ :laugh:
-
เหมือนจะยังค้างๆคาๆยังงัยไม่รู้ ต่ออีกได้ไหมอ่ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกก เขิน!!!!!!!
ตัดฉับได้จังหวะมากพี่เอ๊ย
-
ม่ายยยยอมมมม
อยากอ่านอีกอ่า
เอามาอีกนร้า
-
ในที่สุดก็เสร็จโจรอย่างพี่หนึ่ง :z1:
-
พี่หนึ่งร้ายไม่เบาเลยแฮะ o18
-
วิธีไหนหว่า..
-
พี่หนึ่งเจ้าเล่ห์ว่ะ
-
:oo1:ค่อยละเมียดละมัยเอานนะครับ คงจะสอบผ่านได้ละราเชน :pig4:
-
เราว่าแล้ว ในที่สุด พี่หนึ่งกะราเชนก็จัดกันไป เหอ เหอ
-
:z1:
ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านกันนะครับ
ตอนต่อไป รอนานหน่อยนะครับ (แบบว่านานมากกกกกกกกกก จริงงงงงง..)
ถ้ากลับมาโพสน์อีกที จะโพสน์ให้อ่านกันยาวๆแล้วกันน่อ
:laugh:
-
เจ๋๋งอ่ะพี่หนึ่ง สวดย๊วดดดดดดดดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1: :impress2:
กลยุทธนี้คิดได้ไง เจ้าเล่ได้อีก 555
-
จะมาบอกว่า ชอบพี่หนึ่งค่ะ 555555
-
ขอมาสมัครเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนนะจ๊ะ
^^
-
^^
-
ง่ะๆๆๆ :laugh: :laugh:
เพ่ หนึ่ง ร้าย มากมาย กิกิ
รอ ตอ ไป จ้าาา นาน แค่ ไน๋ ก้อ รอ ^^
-
จะหายเป็นรอบที่ 2 ว่างั้นเถอะ..
-
จัดไป..ฮ่าๆ
-
:z2: :z2: :z2:
-
:z1:
--->>>จะหายไปเป็นครั้งที่สอง แต่ไม่นานเท่ากับครั้งแรกแน่นอน+555
--->>>แต่ถ้ากลับมา จะมาโพสน์ ยาวๆๆ ให้สมกับที่หายไปด้วยนะ+555
-
กรี๊ดรอตอนยาว ยังรอได้ เพราะช่วงสอบพอดี อิอิ
-
จร๊าๆๆ จะรออ่านต่อน่ะ
-
เอา4หน้าของเว็บเลยนะ ยาวๆเลย ><
-
แวะมาอ่านนะคับ แล้วเมื่อไหร่เก่งกับปาล์มจะลงเอยกัน
-
กลับมาขอยาวๆนะคะ
+ :กอด1:
-
ยังไงก็รอครับพี่.................................แล้วมาต่ไวๆนะครับ อยาหายไปนานิดถึง
-
รอค่ะ
-
เหนื่อยๆ ก็พักซักนิดนะค่ะ
แต่อย่าลืมกัน แล้วหายไปเลยน้า T-T
-
กี่วันครับ? อยานานนะครับจะรอ......ขอบอกเลยว่าเรื้องนี้ทำได้ดีเลยละครับ ไม่ได้ยอแต่พูดจริงๆๆ มันทำให้คิดเกี่ยวกับความรักในรูปแบบหนิ่งที่
-
รออยู่นะจ๊ะ
-
เชิญ พักให้สบายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:haun4: :oo1:กำลังเข้มข้นเลยมาต่อนะคะ
อยากรู้ว่าเก่งเรียกปาล์มไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น o13 o13 o13 :L1:
-
รับทราบจ้า ได้พักร้อนแล้วห้ามลืมของฝากนะ :laugh:
-
เข้ามารับทราบด้วยคนครับ
^^
-
เข้ามารออีกครับ...............นานมากแล้วนะครับ มาต่อไวๆด้วยนะครับ คิดถึงมากกกกกก................. รักครับ
-
ว่างเว้นเพลามือในการเขียนนิยายลงไปมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
สาเหตุก็มาจากหลายอย่างๆ หนึ่งในนั้นก็ เวลาจำกัด(ไม่มีเวลา)เขียน
แต่ก็ตั้งใจว่า จะเขียนให้จบ เพียงแต่ถ้าช่วงไหนขยันก็จะได้อ่านมากหน่อย+55
:-[
.
.
.
.
..
แสงจ้าร้อนๆ ทำให้ผมต้องขยับกายหลบ เพราะม่านตายังไม่ปรับเลนท์รับความสว่าง เจ้าหลานสองตัวมันแกล้งผม เด็กมักตื่นไว ยิ่งมีเพื่อนก็ยิ่งตาสว่างโร่ น้องชินกับพี่ปุ๊บปั๊บหัวเราะกันคิกคักสองคน ยิ่งผมหลบแสงสว่างไปใต้หมอน เขาก็ยิ่งช่วยกันเปิดม่านให้กว้างรับแสงอรุณให้มันสาดเข้ามาได้หนาแน่นขึ้น..
“น้าปาล์มมมม”
พี่ปุ๊บปั๊บกระโดดเข้ามาทับตัวผม ทั้งที่ยังมุดใต้ผ้าห่มสีส้มสดของโรงแรม เล่นเอาซะจุก
“..โอยยย น้าจุก...”ผมดุหลานแทบไร้เสียง
!! ตึ่งงง....
แต่เด็กสองคนนี่ก็ไม่ได้สำนึก เมื่อน้องชินก็โดดมาทับผมบนเตียงเล่นอีกคน ทำราวกับผมเป็นของเล่นแสนสนุกของพวกเขา
“ลุกดิ..”ผมตะเบ็งเสียงครางฮือในลำคอ
มันก็ไร้ผลอีกเช่นเคย อีกคนทับตรงลำตัว อีกคนก็ทับขา ใช้น้ำหนักอันน้อยนิดกดเอาไว้
“น้องชิน ไม่ต้องกลัวนะ ฮึฮึ..”หลานผมมีการบอกคนที่กำลังให้ความร่วมมือกับเขาไม่ให้หวั่นไหว
“ชินไม่กลัวหรอก เพราะถ้าโดนตี น้าปาล์มจะต้องตีปุ๊บปั๊บก่อน ชินยังมีเวลาหนีทัน”อีกคนก็เจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน
“แบบนี้ ไม่ไหวนา..”
“ก็ปุ๊บปั๊บให้ชินร่วมมือด้วยนี่นา”
“บอกตอนไหน..”หลานผมถามด้วยเสียงงงๆ
“..ทางสายตา..”ชินตอบอย่างมั่นใจ
“.ไม่ได้พูดซักหน่อย”
“..หยุดกันเลยนะสองพี่น้องนี่ หนวกหูคนจะหลับจะนอน”ผมเอ็ด
“จะนอนไปถึงไหน..”
“นอนไปถึงอเมริกา”ผมเล่นกับหลาน
“.เป็นไงน้องชิน น้าปาล์มไม่โกรธหรอก”หลานผมรีบบอก
“ตอนนี้น้าไม่โกรธหรอกนะ แต่อีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ถ้ายังไม่ยอมลุกขึ้นจากตัวน้านะ จะโดนจับเหวี่ยงออกจาห้องนี้แน่”ผมขู่
แต่เสียงหัวเราะของหลาน มันกลบเสียงผมซะสนิท
“ปาล์มมมม เล่นอะไรกัน”พ่อผมเข้ามาหน้าซีเรียส
“พ่อก็ดูหลานพ่อดิ”ผมแกล้งฟ้อง คนดีเวลาโดนแกล้งก็ต้องหัดฟ้องมั่ง
“.หลานทำอะไร”พ่อก็ทำหูตาฝ้าฟางไปอีกคน
“.พ่อไม่เห็นหรือไงนี่ รวมหัวกันแกล้งปาล์มนี่”ผมชี้ชัดๆ
“พ่อไม่เห็นโว้ย แล้วก็ตื่นขึ้นมาดูชาวโลกเขาได้แล้ว เขาตื่นขึ้นพัฒนาประเทศได้ค่อนโลกแล้ว ลูกกูยังนอนดมหมอนเน่าอยู่ได้”พ่อทำเสียงเคร่งขรึม
“โอ้ยยย อะไรนี่พ่อ..”ขัดความสุข
“ไม่อันนี้ก็โอ๊ย อันนั้นก็โอ๊ย อย่าถือว่า เลิกกับสามีแล้วได้มรดกก้อนโตไม่ต้องทำงาน”
“โหหห พ่อเอาอะไรมาพูดนี่ หลานอยู่ด้วยนะ”
“พี่ปุ๊บปั๊บ น้องชิน ไปทานข้าวก่อนที่ห้องอาหารเขาจะปิดนะลูก..”
“แล้วน้าปาล์ม...”
“ไม่ต้องเป็นห่วงเขาหรอก น้าปาล์มจัดอยู่ในจำพวก แร่ด อูฐ มีความอดทนสูง ไม่กินอาหารก็อยู่ได้อีกหลายวัน”
“พ่ออ่ะ พูดอะไรแต่อย่าง แบบนี้หลานเสียคนโทษใครไม่ได้เลยนะ”
“รีบไปลูก ไม่ต้องไปสนคนขวางนรกนะ”
“ป่ะ น้องชิน”
“..รอด้วย..”เสียงผมบอกให้หลานรอ แล้วก็โผล่ศรีษะะมาดูชาวโลกของพ่อบ้าง
แต่เจ้าหลานสองคนก็วิ่งจู๊ดด ออกพ้นปหน้าประตูเรียบร้อย
“หิวข้าวอ่ะพ่อ...”
“นี่มันกี่โมงแล้ว ปาล์ม เด็กๆเขาตื่นไปหาพ่อกับแม่มารอบหนึ่งแล้วนะ”พ่อเดินไปหยิบมือถือ แล้วก็กด ตามประสาคนอยากรู้ ผมก็เริ่มลุกขึ้นมานั่ง สภาพไม่พร้อมจะทำงาน คงต้องนั่งตั้งสติหลายรอบ
“เช็คอะไรล่ะพ่อ...”ผมถามแต่ผมก็ไม่เคยหวงมือถือหรอก เพราะไม่มีคลิปส่วนตัวของผมกับไอ้เก่งบ้าในนั้นแน่
“เก่งมันโทรมาหาบ้างหรือเปล่าลูก”
“มันจะโทรมาทำไม...”ผมตอบห้วน ไม่สนอยู่แล้ว
“..มึงจะเอาเงินมาให้กูเมื่อไหร่ วันที่บอกตอนแรกกูไม่ว่าง กูจะไปฮ่องกงกับพิมมี่..”
พ่ออ่านอะไรไม่รู้ลั่นห้อง เล่นเอาผมขนหัวลุกตั้งเด่ ผมจำได้ว่าก่อนจะหลับตาไปเมื่อคืนมันไม่มีอะไรนี่
“นี่มันอะไรปาล์ม”พ่อทำตาโตใส่
ผมสะดุ้งนิดหนึ่ง พยายามหาทางแก้ลำให้ตัวเอง..
“ไม่มีอะไรหรอกพ่อ..”ผมยิ้มตอบโจทย์พ่อไม่ถูก
“..ยังจะมาพูดอีก นี่ไอ้เก่งมันมาขอเงินชัดๆ”
“.พ่อก็เห็นแล้วนี่ มันอยากได้เงิน ปาล์มก็สนอง..”
“นี่ผัวเอ็ง มันกลายเป็นปลิงดูดเลือดแล้วเหรอ”
“อุ่ยยย พ่อ..”ผมร้องลั่น รับไม่ได้เลยที่พ่อใช้คำไม่เหมาะสมได้เต็มปากเต็มคำ
“.พ่อพูดผิดตรงไหนว่ะ”พ่อมีเถียง
“ผิดดิพ่อ ผิดเยอะด้วย”
“คนแต่งงานกัน มันก็เป็นผัวเมียกัน หรือว่าเอ็งเป็นผัวมัน..”พ่อยิ้มกรุ้มกริ่ม
“ไปกันใหญ่แล้วพ่อ ผัวเผอที่ไหน มันไม่ได้มีอะไรกันซักหน่อย”
“เชื่อได้ที่ไหน อยู่กันมาเป็นแรมปี มันก็ต้องมีวัดใจกันบ้างซิวะ”
“พ่อเลอะเทอะใหญ่แล้ว”ผมบุ้ยหน้าหนี
“.ไม่ต้องมาเฉไฉ จะให้เงินคุณเก่งเท่าไหร่..”
“ไม่รู้...”ผมตัดบท
“ไม่รู้ได้ยังไงวะ”พ่อทำหน้าไม่เชื่อ อะไรของพ่อนี่อยากรู้มากมายใส่ใจเกินเหตุ
“แล้วพ่อจะทำไม..”
“กูก็จะขอมั่งสิ อยากได้เงินไปเล่นคาสิโนซักล้าน..”
“.ไม่ได้....”
“ทำไมจะไม่ได้ ทีคุณเก่งเอ็งยังไม่ตอบปฎิเสธ”
“ก็มันเงินของเขา” เอ๊ะพ่อนี่นิสัยละโมภอยากได้อยากมีของคนอื่น มันมาแฝงในตัวพ่อตั้งแต่เมื่อไหร่
“แล้วพ่อเป็นพ่อ ไอ้เอมันยกให้เป็นของลูกแล้ว พ่อไม่มีสิทธิ์ตรงไหน”
“.พ่อ ปาล์มไม่คุยด้วยแล้วนะ เซ็ง”ผมทำหน้าพิศวง
“ไม่ได้ ไอ้เก่งมันได้ พ่อก็ต้องได้..”
“.พ่อจะเอาให้ใช่มั้ย..”ผมชักของขึ้น
ผมรู้ว่าเงินคือตัวหลักของชีวิต ใครๆก็อยากจะมีพี่เงินเป็นเพื่อนชีวิตเดินทางทั้งนั้น
แต่พ่อจะมาเดือดร้อนทำไม อยากได้ทำไม มันไม่ใช่นิสัยของพ่อเลยซักนิด..
“..เงินเขามีไว้ให้ใช้...”
“.......ปู.......”เสียงเรียกนอกห้องทำให้ผมกับพ่อต้องหยุดชะงัก
พ่อเดินเปิดประตู...
“ปาล์ม ทำไมไม่ลงไปกินข้าวล่ะลูก เขาจะปิดแล้ว..”
“ปาล์มไม่หิว...”ผมชักอิ่มในใจ
“ปาล์มมันอิ่มทิพย์นะ”พ่อบอกเพื่อนเกลอเบาๆ
“.ปาล์ม เมื่อคืนพ่อๆแม่ๆ คุยกันแล้วนะ ว่าจะให้ปาล์มเลือกว่าจะอยู่ที่ไหน ระหว่างบ้านสองหลัง”
พ่อเอนั่งลงข้างแล้วก็กอดคอผมแน่นซี้ปึ๊ก
แต่......................
แต่ผมกลับรู้ เคว้งคว้าง เหงา ซึม ลงไปกว่าเดิมอีกหลายเท่า
ทำไมผมรู้สึกใจหาย .............เหมือนจะขาดอะไรบางอย่างไป.............
ทำไมผมรู้สึกใจสั่น ............เหมือนกำลังจากสิ่งที่รัก..............
“ไม่ต้องรีบคิดนะปาล์ม ค่อยๆคิด”พ่อผมเป็นคนพูด น้ำเสียงก็คนละอารมณ์ก่อนหน้านี้
“ใช่ ทุกคนไม่รู้หรอกนะ ว่ามันเป็นเรื่องจำเป็นหรือไม่ แต่ก็อยากแสดงความคิด ปาล์มจะได้ไม่รู้สึกกดดัน เพื่อความสบายใจของปาล์มด้วย”
“.ขอบคุณครับ..”ผมฝืนยิ้มให้ทั้งสองพ่อ
ถึงเวลาที่ผมต้องประกาศชีวิตอิสระให้ตัวเองแล้วซินะ ผมว่าอย่างนั้น นั่นนะซิผมควรจะดีใจมากกว่า มันเป็นเวลาที่ผมจะได้คืนสถานะภาพเดิมให้ตัวเองอีกซักที พ่อทั้งคู่เดินออกไป แต่ผมกลับน้ำตาร่วงกราว ทั้งที่ผมไม่ได้รู้สึกว่าอยากจะร้องไห้ นี่ผมอ่อนแอขึ้นทุกวันๆ โดยที่ไม่รู้ตัวอย่างนั้นเหรอ
7777777777777777777777777777777777777
666666666666666666666666666666666666
--ถ้ามีกำลังใจ เย็นนี้จะเขียนแล้วมาอัพให้อีกนะ---
บวก+บวกให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ
:z2:
-
มาแบบสั้นๆอ่ะ..ขอยาวอีกนิดนึงได้ไหมคร้าบ
-
เด็กน้อย2คนน่ารักน่าฟัดมาก
สงสารปาล์ม เผลอใจไปรักคนเลวก็ต้องเศร้าแบบนี่ล่ะ :monkeysad:
บวกค่ะ :กอด1:
-
เข้ามาปุบก็เห็นเลย มาเป็นกำลังใจให้นะครับ แล้ววันนี้ต้องมาต่อให้ด้วยน่า ........คิดถึงมากเลย รอไม่รู้จะรอยังไงไหวแลัวอะ.......สู้ๆครับเป็นกำลังใจให้นะครับ......รักครับ
-
พระเอกหายไปเลยเนอะ 55+
-
ขอบคุณจ้า
อ่านตอนแรกมา กำลังจะยิ้ม พอเจอตอนใกล้สุดท้ายจากยิ้มกลายเป็นน้ำตาซึม
อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดใช่ไหมจ๊ะ ปาล์ม วันนี้หมดไปพรุ่งนี้ก็เริ่มต้นใหม่
เดินไปข้างหน้าเสมอ....เป็นกำลังใจให้จ้า
ปล. คิดถึงมากมายจ้า ++1 เป็นกำลังใจ จุดจบของเก่งจะเป็นอย่างไรคงใกล้ได้เวลาแล้วใช่ไหมเอ่ย ?
-
พรุ่งนี้จะมาต่อตอนใหม่ให้นะ วันนี้นอนแล้ว
พรุ่งนี้วันพระหรือเปล่า?นี่
จะได้ไปซื้อของไหว้พระ
-สะสมบุญไว้ แบบว่าทำบาปมาเยอะง่ะ กลัว+55
:t3:ขอบคุณที่แวะมาอ่านกันนะ แม้จะเหง๊า เหงา ไปบ้างแต่ก็ยังมีแรงใจเขียนให่อ่านครับ
-
มาแบบสั้นไม่เป็นไรคับ แต่ขอให้มาบ่อยๆ จะเป็นพระคุณอย่างสูง
-
เข้ามาสงสารน้าปาล์มด้วย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนแต่งก็มาอัพเร็วๆ นะ รออยู่ แล้วก็ห้ามทำร้ายจิตใจน้าปาล์มด้วย คนนี้รักอ่ะ
-
:monkeysad: :L3:
ตอนหน้า ก่อนจะเข้ามาอ่าน เตรียม ยาดม ยาลม ยาหม่อง กับกระดาษทิซซู่ มาให้พร้อมนะครับ
แบบว่า ทั้งพี่เก่ง และพิมมี่ ต่างก็แรง สงสารแม่ปลาบู่น้อยๆ
:m31:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
****
:3123: :3123:
ฉลองยอดโหวตตตตตตต ทะลุ 40 ด้วย ขอบคุณนะครับ ถูกใจก็บวก บวก
*********************************************************
.
.
.
.
.
.
.
ไม่รู้ว่าเทวดาองค์ไหนดลจิตดลใจ ให้ผมพาตัวเองมาอดทนนั่งอยู่ในรถแคบๆ เพื่อรอดูสิ่งที่ผมอยากจะเห็น อยากจะรู้ให้แน่ใจ ก่อนจะทำอะไรให้แน่ชัดกว่านี้ ผมก็ไม่ได้อยากรู้นักหรอก แต่ก็ ก็ ก็ เบื่อๆ อยากๆ เฮ้ออ เหนื่อยแทนความรู้สึกที่กำลังเป็น มันจะยากอะไรนักหนากับการพับเก็บเสื้อผ้าลงกล่องกลับบ้านเดิม ไปอาศัยพ่อกับแม่อยู่อย่างเคย.
“ปาล์ม พี่ไม่เข้าใจ ว่าปาล์มอยากจะมาทำไม”
“นิดนึงนะพี่ อย่างน้อยผมก็จะได้รู้ว่ามันใกล้จะตายหรือยัง”
ผมบอกพี่โป้งเสียงแข็ง เพื่อกันความลับในรั่ว ผมไม่อยากให้ใครรู้ทั้งนั้น ว่าตัวเองเสือกไปมีใจใฝ่หาไอ้บ้านั่น พูดไปก็อายแทบจะแหวกกลีบเมฆหนี ผมหวั่นไหวสั่นสะเทือนไม่มากก็น้อยทุกครั้ง เวลาที่ต้องเข้าบทแนบเนื้อใกล้ชิดกับมัน สายตาร้อนๆของมัน เผาผลาญผมทุกครั้ง หากโดนนานๆ มันก็อาจโดนหลอมไหลละลายได้ แต่ที่ผ่านมา มันยังไม่มีครั้งใดขึ้นไปถึงจุดอิ่มตัวนั่น ปริ่มๆว่าจะถึง มันก็ดับวูบ เพราะมันหันหน้าหนี หรือไม่ผมเป็นคนจับกดบั่นทอนมันลงมาเอง..
“..พี่เคยเห็นแต่ พวกเมียหลวงไปแอบตามดูสามีกับเมียน้อย”พี่โป้งแทงใจดำผมพรวด
“.พี่จะกลับไปก็ได้นะ วานแค่นี้พูดมากซะจริง”ผมแอบเปลี่ยนเรื่อง
“.พี่ก็แค่สงสัย”
“มีเยอะจังเลยนะครับ ไอ้สงสัยนี่”
“ปาล์มก็ดูซิ คนที่ไม่รักกัน เขาจะทำแบบนี้ที่ไหน”แกเถียงหน้าดำหน้าแดง
“คนเกลียดกัน เขาก็ตามดูกันได้”
“มันก็จริง แต่พี่ว่า น่าจะเป็นข้อแรกมากกว่า”
“หยุด มันมาแล้ว”
ผมขี้เกียจเถียงพี่โป้ง ไอ้บ้ามันก็มาได้จังหวะพอดี ถึงจะออกจากบ้านคฤหาสน์ไปอยู่คอนโดแสนธรรมดา แต่การแต่งตัวของมัน ไม่มีอะไรเปลี่ยน ทุกอย่างยังคงคอนเซปเดิม ไม่แปลกหรอกที่มันจะเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ มันใส่แว่นดำใหญ่นิดๆ แล้วยืนเก๊กเอ๊กรอ ตรงทางเข้าออกที่ๆ พิมมี่ทำงาน ไม่นานต่อมาก็เห็นคนเริ่มทยอยออก ผมเห็นมันทักทายกับบรรดาสาวๆ สงสัยมายืนรอเมียมันไปด้วย แจกเบอร์ไปด้วยละมั้ง ไอ้แบบนี้
“...มีแจกนามบัตรด้วยนะปาล์ม..”พี่โป้งเอ่ยให้ผมได้ยิน
“เห็นแล้วพี่...”
“พี่ละอยากเป็นไอ้เก่งจริงๆ หล่อเลือกได้”พี่โป้งหัวเราะชอบใจ
“ช่างแม่ง ไปตายซะไป..”ผมขบฟันเจ็บเหมือนกันนะนี่
“.ผู้ชายคนนี้เกิดมาเพื่อละลายใจสาวๆจริงๆ ดูดิ ใครเดินผ่านก็ต้องมอง”
“.พี่โป้งก็มองด้วยหรือเปล่า”
“พี่เปรียบเทียบ ก็คนเขาเกิดมาเพียบพร้อม ถึงจะตกสวรรค์ไปบ้าง รัศมีก็ยังแจ้งเกิดอยู่”
“ยอมันเข้าไป..”
“พี่ว่านะ ใครได้อยู่ใกล้นี่ คงหวั่นไหวบ้างละ”
ผมว่าไอ้ประโยคนี้ มันแม่งๆคันหูผมนะนี่ ไม่รู้แกจะรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรหรือเปล่า
แล้วคนที่มันรอก็มาถึงครับ พิมมี่เดินมาคล้องแขน แถมมันยังจูบปากกันพักนึง ต่อหน้าสาธารณะกำนัล แบบไม่อายประชาชีที่ไหน (กูโคตรเซ็งเลยงานนี้ มึงทำแบบนั้นต่อหน้าฉันได้อย่างไร ฮ๊า.. ไอ้บ้า)
ผมเปิดประตูรถของพี่โป้งลงไปตามใจสั่ง โมโหโว้ย ผมไม่ได้มาเพื่อจะได้เห็นภาพนี้นะสาบานได้ เห็นแล้วมันทนไม่ไหว เพลิงโกรธพุ่งทะลุฟ้า
“ไอ้เก่ง.....”ผมตะโกนเรียกไอ้หัวตั้งที่กำลังย้อนกลับไปที่รถ กับผู้หญิงที่มันเคยทำร้ายผมนั่น
ทั้งคู่หันกลับมาทางผม อ้าวตายห่า ผมปล่อยจิตดำให้มันครอบงำตัวเองได้ยังไงละนี่ ละ แล้วผมจะต้องทำยังไงต่อ..
“.อ่ะ นึกว่าครายย”พิมมี่ใช้น้ำเสียงกระแนะกระแหน สายตาจิกกัด
“มาตามหาผัวกลับหรือคะ คนดี....”
เสียงเยาะเย้ยทิ่มแทงกายผมสุดลิ่ม ยิ่งรอยยิ้มของเธอ มันเหยียดและเหยียบให้ผมจมดิน..
“เจอมั้ยค่ะ ผัวที่หานั่น หรือว่าเจอแต่ผัวคนอื่น”เธอหัวเราะกระชับแขนที่คล้องไว้ให้แน่นขึ้น ราวกับจะบอกให้รู้ ว่าผู้ชายคนนี้ห้ามแตะ
“..ว่าไงครับ เมียเก่า ตอนนี้ผัวไม่ว่างเลยนะครับ”มันเสียงเลียนผู้ดีทุกระเบียด
“คิดถึงหรือครับ ถึงได้มาหา ขอโทษที่ไม่ได้โทรไปด้วย”มันจูบแก้มเมียมันอีกที แล้วก็ช่วยกันหัวเราะเย้ยยกใหญ่
“.ใครบอกว่ากูคิดถึง..”ผมพยายามควบคุมเสียงยิ่งกว่าโปรดิวเซอร์เสียอีก โกรธเป็นนะโว้ย รุมกันแบบนี้
“เสียใจด้วยนะยะ อย่างแกคงต้องใช้น้ำมันพรายหมดทั้งเจ็ดป่าช้านั่นแหละเขาถึงจะกลับไป ใช่มั้ยค่ะสามีขา”
“..ถึงจะหมดโลก เก่งก็คงไปไม่ได้อยู่ดีแหละ เพราะว่าเมียประเสริฐแบบพิมมี่ คงหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว”
นั่นมันยกยอปอปั้นกันเข้าไป คงคิดว่าผมเป็นตลกคาเฟ่นะดิ ถึงได้ขำกันยกใหญ่
“แหม่พูดได้ถูกใจ พิมมี่แบบนี้รับรางวัลไปเลยนะคะ”เธอจูบปากกับมันอีกครั้ง สอดลิ้นกันจะจะ
ทั้งคู่เล่นงานผมเหวอะหวะ เจ็บอย่าบอกใคร ว่าแต่ว่า ใครเอาตีนถีบร่างผมให้ออกมาจากรถพี่โป้งกันละนี่
“.........”ผมพูดไม่ออก สติเตลิด ไม่คิดว่าจะโดนรุมฝ่ายเดียวแบบนี้
“........ปาล์มมม...”
พี่โป้งโผล่ไล่หลัง นั่นแหละถึงทำให้ผมรู้ชื้นใจขึ้นมาบ้าง
“..มีชู้มาด้วยค่ะ...”พิมมี่สะบัดเชิดใส่
“ทำอะไร ไม่อายผีอายสาง...”เอ้า ผมหลุดอะไรไปนี่
“..กูทำอะไร..”ไอ้เก่งมันแกะแขนพิมมี่ออก จ้องหน้าผมแทบจะกินเลือดเนื้อ จ้องผมที พี่โป้งที
“..จูบกันกลางแจ้งกลางถนน แบบนี้ ถ้าพวกนักข่าวมาเห็น พ่อกับแม่จะเอาหน้าไว้ที่ไหน”เฮ้อ ผมก็แถไปได้นะ ทั้งนี้เพราะไม่รู้จะด่าอะไรมันนั่นเอง
“.ทำไมละยะ...”พิมมี่ผลักไอ้เก่งออกจากตรงหน้า
“มันเรื่องสามีภรรยา คนอื่นไม่เกี่ยว ขอร้องอย่ามาวุ่นวาย เดี๋ยวอาจจะได้เจอยกสอง และก็แรงกว่าครั้งก่อนแน่”
“คิดว่ากลัวหรือไง...”ผมยิ้มที่มุมปาก
“ปาล์ม ไปเถอะน่า..”พี่โป้งดึงแขนผม คงเกรงว่าจะเกิดเรื่อง
“ไปได้แล้วนะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”พิมมี่ขู่ผม
“.น่ากลัวมากเลย..”ผมท้า
เธอยกมือขึ้นทำท่าเหมือนจะตบ แต่ผมก็ยกกำปั้นชูสวนขึ้นเหมือนกัน เอาซิ ใครจะแน่กว่ากัน ตบกับหมัด..
“อ๊ายย......”เธอกรี๊ดแล้วร้องไปหลบข้างหลังไอ้บ้านั่น
“เก่งขา ดูมันซิ มันจะชกพิมมี่ ทั้งที่พิมมี่ก็อยู่เฉยๆที่สุดแล้วนะ”มันมีฟ้อง
“..หยุด ห้ามมึงแตะต้องพิมมี่เมียกู แม้แต่น้อยนิด”ไอ้เก่งมันบีบข้อมือผม
“ก็มันจะตบกู....”
“กูไม่เห็นว่าพิมมี่เขาจะทำอะไรมึง เห็นแต่มึงกำหมัดจะชกเขา”
“..แต่ผมเห็นนะว่า พิมมี่จะตบปาล์ม”พี่โป้งแย้ง
“.ไม่จริงนะคะ มันเข้าข้างกัน”มันตอแหลสุดโต่งจริงเลยนะนี่
“มึงไม่ต้องมายุ่ง ไอ้สัส เรื่องของกู...”ไอ้เก่งมองพี่โป้ง ตาเป็นไฟจราจร
“..แต่กูต้องยุ่ง ถ้ามึงทำร้ายปาล์ม..”พี่โป้งก็ไม่ยอมแพ้
“งั้นกูจัดให้..”ไอ้เก่งเดินเข้าหาพี่โป้ง
“.มึงอย่ามาห่ามใส่คนอื่นนะ”ผมเข้าไปกั้นพี่โป้งไว้ ผลักอกมันไปที (จะนายเอกมากไปหรือเปล่านี่)
ท่าทางมันจะไม่ชอบขี้หน้าพี่โป้งเอาเสียเลย
“มึงปกป้องมันทำไม..”ไอ้เก่งตะคอกใส่หน้าผม พร้อมกับผลักที่บ่าผม
“เรื่องของกู...”
“..........มึงรักมันเหรอ....”ไอ้เก่งถามซ้ำ
ผมหันมองพี่โป้ง เห็นแกยิ้มให้..
“.เอ่อ กูรักพี่โป้ง แล้วมึงจะทำไม..”ผมกระชากพี่โป้งให้มาหา ยกแขนคล้องคอที่สูงระหัว พร้อมกับเขย่งขาขึ้นไปจูบปากพี่โป้ง ตอนแรกพี่โป้งก็เกรงรับ แต่พอผมจูบแรงขึ้น แรงขึ้น พี่โป้งเลยปล่อยหันมาจูบตอบกับผม ตอนนี้ผมไม่อยากเห็นหรอกว่ามันจะว่าอะไร รู้แต่ว่าผมอยากทำให้มันเห็น ว่าผมก็ทำแบบเดียวกับที่มันทำกับพิมมี่ได้
ผมชำเลืองสายตาไปดู เห็นมันหน้าซีดปากสั่น ยืนแข็งทื่อ เป็นใบ้ ตาโต ไม่รู้ว่าเหงื่อแตกด้วยหรือเปล่านะ รู้แต่ว่าตอนนี้ผมชอบการจูบแบบนี้ซะแล้ว (จูบประชด)
**********************************
--แล้วคนเจ้าชู้จะทำยังต่อละนี่ :laugh:
-
น้องปาล์มสู้ๆ o13
สมน้ำหน้าเก่ง :laugh:
-
ต่อจากฉากนี้น่าจะมีรถสักคันวิ่งมาด้วยความเร็วสูงชนพิมมี่ให้ตายแบบศพเละไปเลย ="=
-
เคลียร์กันยากนะคู่นี้ +1
-
ขอให้ดีกันด้วยเถอะ
:call:
:call:
-
แปลกเนอะผู้ชายเลวๆ แบบนี้ทำไมมีแต่คนรักว่ะ
-
ขอบคุณจ้า
ไม่เสียเวลาการรอคอยแต่อย่างใด
เจอแบบนี้เข้าไปบ้างรู้สึกยังไงละ ไอ้คุณเก่ง !!!
แม้การประชดประชันจะไม่เป็นสิ่งดีนัก แต่ทำให้ ควาย
สักตัวรู้สำนักก็ดีเหมือนกัน หึหึหึ
สะใจอย่างแรง กด Like ++ เลยจ้า ^^
ปาล์มไม่ต้องเสียใจนะ แต่สงสารคุณพี่โป้งจริงๆ
ไม่รู้อิโน่อิเน่อะไร สงสัยจะได้กำปั้นเป็นรางวัล (เดี๋ยวป้าป้าจัดรางวัลอย่างหนักให้นะจ๊ะ O_o)
ปล. เป็นกำลังใจให้จ้า รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ อยากรู้ว่าไอ้คุณเก่งจะทำยังไง......
-
ขอลองอ่านหน่อยนะจ๊ะ
-
:call: :call:ขอให้คืนดีกันเถอะนะ
:mc4: :mc4:ดูท่าว่าเก่งกำลังโกรธแหะ หึงด้วย55.สะจาย
สู้ๆนะคะ o13 o13 o13มาอัพอีกนะ
-
ตัดเลย ตัดเลย ฉับๆๆ โอ๊ยยย ค้างงง
-
เกลียดเก่ง…เลว
หนูปาล์มเยี่ยมมากจ้า แต่พี่โป้งนี่สิ
บวกขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
:z6:น่าจะหาหลุมดำลึกๆให้มันทั้งสองคนนะ
อย่าให้มันได้ผุดได้เกิดขึ้นมาอีก
-
สมน้ำหน้าไอ้คุณเก่งมากมาย เลวได้อีกนะแก ปาล์มทำได้ดีมาก แต่พี่โป้งจะโดนฆ่ามั้ยคะเนี่ย??
รอตอนต่อไปนะคะ ตัดฉับๆเลยอ่ะ รอๆ^^
-
เหลืออีกหนึ่ง 1 โหวต ก็จะครบบบบ 50 แล้วน่ะ+555
ใครหนอจะเป็นคนกดรายต่อไป อิอิ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ
ตอนต่อ ฉากกก โหดๆ ล้วนนน เมื่อ พิมมี่เจอ อิทธิฤทธิ์ เจ้าแม่ไทรทอง (แม่น้องปาล์มเองจ้า คุณแม่แรงงงงงงจริงอะไรจริง)
กดบวกให้ทุกคนๆ เช่นเคย
-
ในที่สุดก็ได้เข้าเล้าเสีย ที
ดีใจจังได้อ่านต่อแล้ว
กำลังสนุกเลย
มาต่อเร็ว ๆ นะ
yoooooooo :)
-
ขอบคุณจ้า
ไม่เสียเวลาการรอคอยแต่อย่างใด
เจอแบบนี้เข้าไปบ้างรู้สึกยังไงละ ไอ้คุณเก่ง !!!
แม้การประชดประชันจะไม่เป็นสิ่งดีนัก แต่ทำให้ ควาย
สักตัวรู้สำนักก็ดีเหมือนกัน หึหึหึ
สะใจอย่างแรง กด Like ++ เลยจ้า ^^
ปาล์มไม่ต้องเสียใจนะ แต่สงสารคุณพี่โป้งจริงๆ
ไม่รู้อิโน่อิเน่อะไร สงสัยจะได้กำปั้นเป็นรางวัล (เดี๋ยวป้าป้าจัดรางวัลอย่างหนักให้นะจ๊ะ O_o)
ปล. เป็นกำลังใจให้จ้า รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ อยากรู้ว่าไอ้คุณเก่งจะทำยังไง......
:laugh3:เหอๆๆ เรื่องนี้มีพระเอกเป็นควาย
-
ในที่สุดก็ได้เข้าเล้าเสีย ที
ดีใจจังได้อ่านต่อแล้ว
กำลังสนุกเลย
มาต่อเร็ว ๆ นะ
yoooooooo :)
**ขอบคุณที่ตามมาอ่านนะ ได้เข้าไปอ่านเรื่องคุณพ่อหรือยัง???**
**พี่คิดว่าใช่นะ
:กอด1:
-
มันต้องอย่างนี้สิ เริ่ดคะ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ให้มันรู้ซะบ้างว่านายเอกเราก็ไม่น้อยหน้าใคร :impress2: :impress2: :impress2:
-
:z1:
..............ของแจกกกกกกก
............ของแถมมมมมมม ครับบบบ..
ให้รางวัล สำหรับสำหรับ การโหวตตตตตต ทะลุ 50 แล้ว+555
**ขอบคุณที่แวะมาเล่นกันครับ+5555.........
เชิญรับชมได้ครับ......
.
.
.
.
.
.
“.........หยุดดดดดด...กูสั่งมึงให้หยุด”ไฟจราจรบนหน้ามันกะพริบ
“เก่งคะ อย่าไปสนเลยค่ะ ไปกันดีกว่า”พิมมี่บอกเสียงระรัว
“.เรื่องของกู กูจะทำอะไรก็เรื่องของกู”ผมย้อน หลังละปากทิ้งจากพี่โป้ง
“กำไรสุดๆ เลยไอ้โป้งโว้ย ยิ่งกว่าทองพุ่งช่วงนี้อีกเว้ยเห้ย”พี่โป้งมีเขิน
“ต่ำ....”ไอ้เก่งมันด่าผม
“..ก็พอๆกันนั่นแหละ”ผมยอมแพ้ที่ไหน
“..พี่โป้ง เดี๋ยวไปแวะม่านรูดดด ที่ไหนซักที่ดีมั้ย อยากแล้วง่ะ”
ก๊ากๆ ผมพูดแบบนั้นไปได้ไงนี่ สาบานได้มั้ยนี่ว่ามันออกมาจากปากหรือก้นผม
“..แถวนี้น่าจะหาไม่ยาก ไม่งั้นคุณเก่งคงไม่เลือกมาพักแถวนี้หรอก”พี่โป้งก็รับมุกสุดใจ
“.เก่งกลับเถอะ..”พิมมี่พูดเหมือนเกรงจะเสียคนข้างๆ ถ้าขืนดูไปนานกว่านี้
ผมเห็นพยายามดึงแขนไอ้เก่งให้ตามไป แต่ไอ้คนตรงหน้าผม มันก็ดึงดันเป็นรูปปั้น ไม่ยอมเคลื่อนตัวใดๆ.. อีกทั้งยังใช้มือปัดป่ายมือพิมมี่ ไม่ให้เกาะแกะ..
“ไปเถอะนะเก่ง อย่าไปเกลือกกลั้ว กับคนพวกนี้เลย”
“พูดให้มันดีๆ เธอสูงส่งนักหรือไง”ผมอยากฉะปากยัยนี่จริงๆ แค้นตั้งแต่ครั้งนั้นแล้ว
“.สกปรก..”เธอทำหน้าสะอิดสะเอียน
“.อย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงจะไม่มีสิทธิ์เจ็บตัวนะเอ่อ..”พี่โป้งทนไม่ไหว เพราะทั้งสายตาและหน้ามันออกมาหมดเวลาที่เธอพิโรธ
“..พี่โป้ง อย่าเสียเวลาดีกว่า หาม่านรูดหรูๆ เล่นเกมซ่อนหากันดีกว่า”
ผมยั่วไอ้เหี้ยเก่งนิดๆ ไม่รู้ทำไมผมชักสนุกขึ้นมาเป็นกอง ยิ่งเห็นท่าทางกระเสือกกระสนเอาเรื่องของมัน ผมก็ยิ่งอยากจะทำให้มันโมโห.
“.มึงงง แร่ดด นักใช่มั้ย”มันตรงเข้ามาหาผม
“.กูก็เป็นของกูอย่างนี้..”ผมไม่หนีมันหรอก คิดว่ากลัวอย่างนั้นเหรอ
!!เพี๊ยยยย..
ฝ่ามือหนานุ่มของมัน ตบเข้าที่หน้าผมจนหันไปข้าง..
“สมควร สมน้ำหน้า...”พิมมี่หัวเราะ
ผมประคบประหงมความเจ็บของตัวเอง แล้วก็ค่อยๆ หันมาจ้องมัน.. แต่มันกำลังพุ่งไปหาพี่โป้ง (ตายแน่) พี่โป้งกำลังถอยหลังตั้งรับมรสุมพายุร้าย...
“มึงแน่จริง มึงต่อยกับกูเซ่...”ผมตะโกนไล่หลัง
ได้ผลมันหยุดก้าวไปหาพี่โป้ง.... แล้ววิ่งลมกรดมาหา......
ใจผมเริ่มแป้วละ มันเอาจริงแน่
เดี๋ยวขอปรับสภาพร่างกายซักนิด ต่อกรกับมันทีไรผมไม่เคยชนะ มีแต่เจ็บตัว.
....แต่ไม่ทันแล้ว ไม่ทันแล้วจริงๆ มันถึงตัวผมแล้ว...
มันคว้าข้อมือ ฉึบบบบ..
กระชากแขนแทบหลุดจากร่าง..
แล้วมันก็วิ่ง วิ่ง ผมเกือบคม่ำลงกับพื้น ดีที่ขายังประสานกันได้ดี...
ผมวิ่งไปตามมัน...
...ใช่ ใช่ นี่มัน กำลังลากผม ให้ผมวิ่งตามอย่างนั้นเหรอ...
“เก่ง จะไปไหน กลับมาเดี๋ยวนี้นะ”พิมมี่ตะโกนสุดเสียง
“..ปาล์ม เดี๋ยวรอพี่ด้วย...”
ผมหันไปมองข้างหลังด้วยความตกใจ มันจะพาผมไปไหน ขาผมก็วิ่งตามมันไป ไม่ขัดขืนด้วยดิ.
ผมมองแขนแข็งแรง ที่กำข้อมือผมแน่นเป็นตีนตุ๊กแก.. (มึงจะพากูไปไหน ถามความสมัครใจกูหรือยัง)
.....ตึกกก ตึกกก ตึกกกก..!!!!
มันวิ่งเลาะไปตามถนนใหญ่ พอเห็นแท๊กซี่ว่าง มันก็รีบโบกไว้ แล้วก็ผลักผมทิ้งเข้าไป ปิดประตูปัง !!! บอกอารมณ์แสนดีของมันได้อย่างจัง ผมหันไปคำนับเจ้าของรถ เกรงว่าต้องจ่ายค่าซ่อมด้วย เพราะว่ามันเหมือนจะพังรถเขามากกว่าจะอาศัย
***จะถูกใจใครบ้างหนอ.....
-
:a5:
-
ขอบคุณจ้าสำหรับของแถมยามค่ำคืน
ถูกใจ กด Like อีกรอบแหม่แหม่ !!!
ลมเพชรหึงตีเข้าหน้าอย่างแรงเลยนะนายเก่ง
ฉุกกระชากลากวิ่งหนีแล้วพาไปขึ้นรถแท็กซี่แบบนี้มันยังไงกันแน่
เดา...........ว่าจะพาปาล์มไปหาม่านรูดแถวนี้หรอจ๊ะ (อิอิอิ)
แอบสะใจจังเลย รู้ตัวไวไวสักทีซินายเก่ง (ลุ้นจนตัวโก่งแล้ววุ้ย O_o)
ปล. ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ถ้าคำว่า "ควาย"
ทำให้ไม่ชอบกัน ขอโทษอย่างแรงค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ รอตอนต่อไปว่าจะพาปาล์มไปไหนเอ่ย ?
-
ขอบคุณครับ มาต่แล้ว.... ดีใจมากๆๆ เป็นกำล้งใจให้ครับ
เรื้องนี้เอาผมคิดเยอะเหมีอนกันว่า จะมีผู้ชายแท้ๆที่ชอบผู้ญิงมารักผู้ชายด้วยกันมันจะมีเหรอ? .......... แต่ก็ว่านะถ้ามีจริงๆก็ดีสิ เพื่อจะมีโอกาดกับเขาบ้าง
ป.ล ขอโทดครับ ที่ดรามามากไปหน่อยครับ อยาถือสานะครับ ยอมรับว่าชอบจริงๆ เป็นกำลังใจพี่นักเขียนนะครับ แล้วมาต่ออีกเร็วๆนะครับ ...... :)
-
ดีใจจังได้อ่านตอนใหม่แล้ว!
-
อ่าวเก่งจะพาน้องปาล์มไปไหน :serius2:
-
อ่านทันแล้ว :a2: อ่านไปกรี๊ดไป ด่าไป!?? แต่มาถึงตอนนี้แบบว่า......
กรี๊ดดดดดดดดด ยิ่งอ่านยิ่งปวดหัววุ้ย!! :a6:
ถ้าอยู่แถวนั้นนะ คงได้เอาขี้หมาปาใส่หน้าอิพิมมี่แน่ๆ ตามด้วยวิ่งไปถีบและกระทืบ!! :z6:
แล้วทั้งอิเก่งกับปาล์มจะเอายังไงเนี่ย!!!??
อิเก่งก็แม่งน่าตบให้สันดานเปลี่ยนจริงๆ :m14: ส่วนปาล์มทำอะไรให้ชัดเจนหน่อย o9
อ่านแล้วอยากกระโดดพุ่งเข้าจอคอม!!?ไปเอาหัวอิเก่งกับปาล์มโขกกันจริงๆ :o
เผื่อมันจะได้สปาร์คกันซักที ลุ้นๆๆ :interest:
รออ่านฉากหรรษานานแล้วนะ!! :haun5:...<<(อ้าว? จุดประสงค์อยู่ที่ตรงนี้งั้นเหรอ) o17
คุณwinnerคะ แต่งได้เยี่ยมค่ะ!! o13
-
:m4:ใจดีจริงจริ๊งงง มีเบิ้ลลล..ให้ด้วย :mc4:
เก่งเอ๊ยยย! :เฮ้อ:เฮ้อ.. เหนื่อยกะเอ็งจริงๆ ความคิดไปทาง( :m26:..ได้ข่าวว่า มันไม่เคยมีน๊ะ) มีสมองไปทาง(..น่าส่งไปเช็คหน่อยน๊ะ IQ... stupid??) ปัญญา...?(.. :a2:อันนี้มั่นใจม้ากกก..ไม่มีแน่ๆ) มีปาก..?( ..อืมมม.. :a5:แถวบ้านไม่ยังงี้ว่าปาก)
ทำตัว..เหมาะสมยิ่งกะ :z6:
:เฮ้อ:เฮ้อ! โชคยังดีน๊ะนี่ ที่เค้าเขียนให้เป็นพระเอก :เฮ้อ:อีกรอบ.. ไม่งั้นจะโดน :beat:แบบunlimited
-
รู้สึกสะใจ o13 o13 o13
-
:a5:
**แล้วมันจะพาไปไหนนะนี่...
ขอบคุณจ้าสำหรับของแถมยามค่ำคืน
ถูกใจ กด Like อีกรอบแหม่แหม่ !!!
ลมเพชรหึงตีเข้าหน้าอย่างแรงเลยนะนายเก่ง
ฉุกกระชากลากวิ่งหนีแล้วพาไปขึ้นรถแท็กซี่แบบนี้มันยังไงกันแน่
เดา...........ว่าจะพาปาล์มไปหาม่านรูดแถวนี้หรอจ๊ะ (อิอิอิ)
แอบสะใจจังเลย รู้ตัวไวไวสักทีซินายเก่ง (ลุ้นจนตัวโก่งแล้ววุ้ย O_o)
ปล. ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ถ้าคำว่า "ควาย"
ทำให้ไม่ชอบกัน ขอโทษอย่างแรงค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ รอตอนต่อไปว่าจะพาปาล์มไปไหนเอ่ย ?
**เท่าที่รู้มา พระเอกต้องทำให้ปาล์มเจ็บช้ำน้ำใจตามเคยยยย
ขอบคุณครับ มาต่แล้ว.... ดีใจมากๆๆ เป็นกำล้งใจให้ครับ
เรื้องนี้เอาผมคิดเยอะเหมีอนกันว่า จะมีผู้ชายแท้ๆที่ชอบผู้ญิงมารักผู้ชายด้วยกันมันจะมีเหรอ? .......... แต่ก็ว่านะถ้ามีจริงๆก็ดีสิ เพื่อจะมีโอกาดกับเขาบ้าง
ป.ล ขอโทดครับ ที่ดรามามากไปหน่อยครับ อยาถือสานะครับ ยอมรับว่าชอบจริงๆ เป็นกำลังใจพี่นักเขียนนะครับ แล้วมาต่ออีกเร็วๆนะครับ ...... :)
******ขอบคุณที่ตามมาให้กำลังใจนะครับ คิคิ
...ความรักต้องแยกแยะระหว่างความจริงกับนิยายนะครับ นิยายชอบแบบไหนเราก็จิ้นตามสะดวกไปได้
แต่ว่าความจริง เราคงต้องแข็งแรง และยืนหยัดยิ้มสู้กับมัน บางทีการที่เราได้รักใครซักคน
ที่เราชอบ มันก็สุขล้นจนยากอธิบาย แต่ความรักไม่มีพรหมแดนแน่นอนครับ เหนือสิ่งอื่นใดขึ้นอยู่กับบุญพาวาสนาแต่ละคน
และบางที เราเองก็เป็นผู้เลือกเหมือนกันนะครับ เชื่อดิ..+5555
ดีใจจังได้อ่านตอนใหม่แล้ว!
**แอบขยัน ก่อนที่หายเข้ากลีบเมฆอีก+555
อ่าวเก่งจะพาน้องปาล์มไปไหน :serius2:
**คนอย่างพี่เก่ง นอกจากเรื่องเลวๆ คงหาเรื่องดีไม่เจอ เชื่อดิครับ+555
อ่านทันแล้ว :a2: อ่านไปกรี๊ดไป ด่าไป!?? แต่มาถึงตอนนี้แบบว่า......
กรี๊ดดดดดดดดด ยิ่งอ่านยิ่งปวดหัววุ้ย!! :a6:
ถ้าอยู่แถวนั้นนะ คงได้เอาขี้หมาปาใส่หน้าอิพิมมี่แน่ๆ ตามด้วยวิ่งไปถีบและกระทืบ!! :z6:
แล้วทั้งอิเก่งกับปาล์มจะเอายังไงเนี่ย!!!??
อิเก่งก็แม่งน่าตบให้สันดานเปลี่ยนจริงๆ :m14: ส่วนปาล์มทำอะไรให้ชัดเจนหน่อย o9
อ่านแล้วอยากกระโดดพุ่งเข้าจอคอม!!?ไปเอาหัวอิเก่งกับปาล์มโขกกันจริงๆ :o
เผื่อมันจะได้สปาร์คกันซักที ลุ้นๆๆ :interest:
รออ่านฉากหรรษานานแล้วนะ!! :haun5:...<<(อ้าว? จุดประสงค์อยู่ที่ตรงนี้งั้นเหรอ) o17
คุณwinnerคะ แต่งได้เยี่ยมค่ะ!! o13
***ขอบคุณที่แวะมาอ่านและให้กำลังใจนะครับ ส่วนเรื่องแต่งได้เยี่ยมนี่ ไม่กล้ารับนะครับ+555
พอเขียนได้เท่านั้น มีคนอ่านก็ดีใจครับ+555
:m4:ใจดีจริงจริ๊งงง มีเบิ้ลลล..ให้ด้วย :mc4:
เก่งเอ๊ยยย! :เฮ้อ:เฮ้อ.. เหนื่อยกะเอ็งจริงๆ ความคิดไปทาง( :m26:..ได้ข่าวว่า มันไม่เคยมีน๊ะ) มีสมองไปทาง(..น่าส่งไปเช็คหน่อยน๊ะ IQ... stupid??) ปัญญา...?(.. :a2:อันนี้มั่นใจม้ากกก..ไม่มีแน่ๆ) มีปาก..?( ..อืมมม.. :a5:แถวบ้านไม่ยังงี้ว่าปาก)
ทำตัว..เหมาะสมยิ่งกะ :z6:
:เฮ้อ:เฮ้อ! โชคยังดีน๊ะนี่ ที่เค้าเขียนให้เป็นพระเอก :เฮ้อ:อีกรอบ.. ไม่งั้นจะโดน :beat:แบบunlimited
***ตอนหน้าทุกคนเตรียมผ้าซับน้ำลาย เอ้ยยยย น้ำตาแน่นอนนครับ เชื่อดิ จริง จริ๊งงงงง
.....มันจะรู้บ้างมั้ย ว่าใครบางคนเผลอหลงเดินเข้าไปในหัวใจมันแล้ว แต่เมื่อเดินเข้าแล้วกลับไม่มีที่ว่างจะนั่งลงพัก
.....ฮือออ ฮืออออ ++++ให้ทุกคนนะครับ ใครกดโหวตคนที่ห้าสิบนะ อยากรู้จัง+5555
-
ปวดตับกับพระเอกนายเอกเรื่องนี้
ลุ้นจริงๆๆ
-
เฮ่อ ไอ้คุณเก่งยังคงความเลวไว้ได้อย่างดีเยี่ยม
กลัวมันจะหลุดออกจากตัว หายไปไหนหรือไง สงสัยจะเสียดายมาก
ถึงได้ชอบทำอะไรเลวๆ เหลือเกิน :เฮ้อ:
แบบนี้ เรียกบัพฟาโล ก็ไม่เหมาะแล้วคงต้อง วรนุช อย่างเดียว
จริงๆ แอบเชียร์แอบลุ้นให้มันทำตัวดีๆ คิดได้สักทีมาตั้งแต่ต้นเลยนะ แอบเห็นใจในบางครั้งด้วยซ้ำ
แต่ทำผิดซ้ำๆ ซากๆ ไม่คิดจะปรับปรุงนี่มันก็ไม่ไหวนะ
ใครจะมาให้อภัย และให้โอกาสได้ทุกครั้งกัน เซ็งอย่างแรง
ปล. แอบบอกวินล่ะ ว่าไม่กล้าโหวตข้างบนเลยอ่ะ แฮะๆ
ใจอ่ะอยากให้แฮปปี้ แต่นิสัยมันอ่ะไม่มีแนวโน้มว่าจะดีเลยก็เลยอยากให้ทางใครทางมันดีกว่า
แต่ว่านะขอยังไม่โหวตละกัน ไว้รอตัดสินใจอีกทีว่ามันสมควรจะเป็นพระเอกที่มีความสุขในตอนท้ายดีรึเปล่า
-
ไม่อยากนึกเลย ว่าน้องปาล์มจะโดนอะไร
-
ชักจะยุ่ง
-
ไม่อยากคิดเลยว่ามันจะทำอะไรปาล์ม
กลัวตอนต่อไปจัง
เป็นกำลังใจค่ะ :กอด1:
-
คงถึงเช้า..
ดีแล้วที่ไม่โดนตั้งแต่ข้างพงหญ้า
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว สนุกมากเลยคะ แต่รู้สึกสงสารเก่งยังไงก็ไม่รู้ :o12:
-
ปวดตับกับพระเอกนายเอกเรื่องนี้
ลุ้นจริงๆๆ
***เดี๋ยวจะปวดตับกว่าเดิมมนะนี่....
เฮ่อ ไอ้คุณเก่งยังคงความเลวไว้ได้อย่างดีเยี่ยม
กลัวมันจะหลุดออกจากตัว หายไปไหนหรือไง สงสัยจะเสียดายมาก
ถึงได้ชอบทำอะไรเลวๆ เหลือเกิน :เฮ้อ:
แบบนี้ เรียกบัพฟาโล ก็ไม่เหมาะแล้วคงต้อง วรนุช อย่างเดียว
จริงๆ แอบเชียร์แอบลุ้นให้มันทำตัวดีๆ คิดได้สักทีมาตั้งแต่ต้นเลยนะ แอบเห็นใจในบางครั้งด้วยซ้ำ
แต่ทำผิดซ้ำๆ ซากๆ ไม่คิดจะปรับปรุงนี่มันก็ไม่ไหวนะ
ใครจะมาให้อภัย และให้โอกาสได้ทุกครั้งกัน เซ็งอย่างแรง
ปล. แอบบอกวินล่ะ ว่าไม่กล้าโหวตข้างบนเลยอ่ะ แฮะๆ
ใจอ่ะอยากให้แฮปปี้ แต่นิสัยมันอ่ะไม่มีแนวโน้มว่าจะดีเลยก็เลยอยากให้ทางใครทางมันดีกว่า
แต่ว่านะขอยังไม่โหวตละกัน ไว้รอตัดสินใจอีกทีว่ามันสมควรจะเป็นพระเอกที่มีความสุขในตอนท้ายดีรึเปล่า
พี่เก่งคิดว่าเมื่อจะเลวก็ต้องเลวให้สุดๆ (แบบว่าเสน่ห์ของพระเอกอยู่ตรงนี้แหละ)
ไม่อยากนึกเลย ว่าน้องปาล์มจะโดนอะไร
**น้ำตาเช็ดหัวเข่ายังน้อยไป
ชักจะยุ่ง
**ไม่ยุ่งแล้วล่ะ เชื่อดิ..+555
ไม่อยากคิดเลยว่ามันจะทำอะไรปาล์ม
กลัวตอนต่อไปจัง
เป็นกำลังใจค่ะ :กอด1:
**...นั่นนะซิ เดี๋ยวคงได้รู้.++
คงถึงเช้า..
ดีแล้วที่ไม่โดนตั้งแต่ข้างพงหญ้า
**คันแย่เลย ไม่ไหว+55
ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว สนุกมากเลยคะ แต่รู้สึกสงสารเก่งยังไงก็ไม่รู้ :o12:
***ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะครับ
+++++++++++++
ครบ ___860__ แล้วจะมาต่อให้นะครับ
มีต่อรองตลอด+555
รักกันๆๆๆนะ
000..
-
:z2: :z2: :z2: เตันรอ
-
พาไปม่านรูดแน่เลย :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
ตกลงจะเอายังไงกันแน่หว่า ไหงไม่ไปกับชะนีน้อยของแกละ ลากกกก ปาล์มไปทำไม :z3:
-
:เฮ้อ: เบื่อนิสัยพระเอกแบบนี้
-
ค้าง เมื่อไหร่จะลงเอยกันซักทีละเนี่ย
-
.
.
.
.
มาต่ออแล้ววววววววววววววววว นะ มาช่วยกันอ่านเร็วนะครับ ถูกใจอย่าลืมบวกๆ+++
.
.
.
.
.
มันกำลังพ่นไฟทางปล่องจมูกอยู่ครับท่านผู้ชม ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ ผมก็ต้องฮึดฮัดกับมันนิดนึง เดี๋ยวจะหาว่าผมกลัว ขี้แพ้ ยิ่งมองผมก็ยิ่งหมั่นไส้..
“นั่งดีๆ...”มันสั่ง
“มึงก็นั่งดีๆดิ ทำไมต้องยกขามาก่ายกันด้วย”ผมพยายามปัดขาที่มันยกมาทับขาอ่อนผมไว้ แถมใช้แรงกด เหมือนไม่อยากให้ผมเคลื่อนไหวร่างกาย มันโอบคอผมไปล๊อคไว้ที่อกมัน มันทำอะไรของมันว่ะนี่..
“น้องๆ จะไปไหน..”คนขับแท๊กซี่วัย 40 กว่าๆ ถามตามมารยาท
“.จอดตรงนี้แหละครับพี่ ผมจะลง”
“.ขับต่อไปเรื่อยๆแหละพี่ ไปไหนก็ได้ตามใจพี่”มันสั่งมากกว่าบอก
“อย่าไปเชื่อมันนะพี่..”
“หุบปากไปเลยมึง ไม่งั้นกูจะหักคอมึงบนรถนี่แหละ”
“อะหย่า น้องๆ จะเล่นโศกนาฎกรรมบนรถพี่เหรอ พี่เพิ่งถอยออกมาไม่ถึงปีนะโว้ย ผ่อนก็ยังไม่หมด เลือกคันอื่นดีกว่ามั้ย”คนขับยื่นข้อเสนอ
“ปล่อยคอกูซิไอ้บ้า จะล็อคทำเหี้ยอะไรว่ะ”
“กูก็ล็อคคอเหี้ยไง ผัวไม่อยู่ริมีชู้ ไปแบให้มันกี่ทีแล้วล่ะ”มันบีบข้อมือผมอีก ส่วนฟันก็ขบกัดกรอดๆ
“.ใช่.....”พี่แท๊กซี่ตบพวงมาลัยผ่าง (จนปานนี้เฮียแกก็ยังไม่ขยับรถไปไหนเลย ดีที่ยังเปิดแอร์ให้)
“.พี่เกลียดจริง ผู้หญิงมีชู้ เวลาพี่มาทำงานนะ แหม่มันเรียกชู้เข้าบ้านปั้มทายาทให้พี่เฉย คิดแล้วแค้น สองเดือนก่อนพี่เลยวางแผน”คนขับออกอาการหนักกว่าไอ้เก่ง คนฟังกลายเป็นผมสองคน
“สองเดือนก่อนทนไม่ไหว เรียกไอ้ชู้มาเคลียร์ที่บ้าน แล้วพี่ก็ ก็............”
“พะ พี่ทำกับชู้ยังไง”ผมถาม
“..พี่คงจะชก เตะ ต่อยมันไปเลยใช่ป่ะ”ไอ้เก่งดึงตัวผมไปกอดไว้ เหมือนมันเองก็เกิดกลัวอาการเกือบจะคลั่งของคนขับขึ้นมาเช่นเดียวกับผม ท่าทางแกน้องๆคนเมาม้า..
“วันนั้นพี่ตัดสินใจดื่มเหล้า..”
“ไม่ใช่ ยะยาบ้าหรือพี่”ผมเสือกรู้ลึก
แกหันควับ ตาแทบหลุดออกจากเบ้า..
“.หลังจากที่พี่ดื่มเมาจนแทบขาดสติ พี่ก็เรียกมันมาดวลเลย ฮ่าฮ่าๆๆ ทั้งอีเมียและชู้ของมัน รู้มั้ยพี่ลงโทษมันทั้งคู่ยังไง”
“..ยังไงหรือครับพี่”ไอ้เก่งทำหน้าตื่นเต้นตาม
“พี่ก็จับมันทั้งคู่ มอมเล้าจนหลับ หลังจากนั้นหันเนื้อเป็นชิ้นๆก่อนจะยัดใส่ถุงดำ คราบเลือดเกรอะกรัง พี่ก็ใช้แอลกอฮอล์เช็ดช้าๆ ดื่มแม่โขงปลอบขวัญอีกแบน หลังจากนั้น พี่ก็ยกถุงดำใส่ท้ายรถคันนี้แหละ...”แกตะคอก
ผมกับไอ้เก่งก็หันไปท้ายรถพร้อมกันแบบไม่ต้องโทรนัดหมาย สีหน้าบอกถึงอาการหวาดผวาเหลือจะกล่าว ผมกับมันต่างขยับเข้าหากันชิดกันมากขึ้น
“ ละ แล้ว พะ พี่ทำไงต่อละคร้าบบ..”ผมเป็นคนถามเอง
“.ถามได้พี่ก็เอาทิ้ง ให้เทศบาลมันมารับช่วงต่อนะซิถามได้ โง่จริงๆ ใครจะเอามาเก็บไว้ที่บ้านเป็นหลักฐาน”พี่แกยิ้มหน้าเหี้ยมหน้าโหด ไว้หนวดเคราอีกหน่อย รับรองเป็นมหาโจรแน่
“พี่เป็นผู้ชายที่ฉลาดมากเลยนะครับ”ผมยิ้มในความเก่งของแก
“.แน่นอนไอ้น้อง แล้วทีนี้จะบอกพี่ได้หรือยัง ว่าจะให้ไปส่งที่ไหน”แกทำหน้ายักษ์ใส่
“..พวกผมคิดว่าจะเดินไปเองก็ได้มั้งครับพี่”ไอ้เก่งมันตอบ
“ไม่ได้....”แกมองตาเขียว
“.....ผัวเมียทะเลาะกันแบบนี้พี่ชอบ เผื่อมีอะไรพี่อาจจะช่วยได้”
“ไม่ต้องก็ได้ครับพี่ ผมเคลียร์กันได้”
“แล้วทำไมไม่คุยกันดีๆ ตั้งแต่ขึ้นมาล่ะ ต้องให้เล่าเรื่องจริงผ่านจอทุกครั้งซิน่า”
“..ผมคุยกันดีๆก็ได้..”
“.คุณท่าทางจะเป็นสามีล่ะซิ กอดเมียไว้ดิ น่ารักแบบนี้พี่ก็อดใจไม่ไหวหรอก เป็นฆาตกรมาแล้วสองศพ เดี๋ยวลองเป็นไอ้หืนกามดูมั่งท่าจะเท่ไม่หยอก ไทยรัฐอาจเรียกให้ลงหน้าหนึ่ง”แกยื่นมือซากๆมาลูบที่ขาผม
ไอ้เก่งมันปัดทิ้งเฉย...
“ไม่ต้องก็ได้พี่ เมียผม ผมกอดเองนะครับ จูบมันด้วย มันน่ารักมากๆ น่ารักจริงๆ”มันกอดซะผมลีบแบนราบสนิทไปกับตัวมัน แถมจูบที่แก้ม ที่คอผมไปหลายที
“.เออ มีเมียก็ทำดีๆหน่อยซิว่ะ ขืนทำไม่ดีเดี๋ยวมันก็มีชู้”
ผมซุกหน้าลงที่คอมัน สูดหายใจเข้าเบาๆ มันเนื้อหอมจริงๆ..
“.ครับพี่คนขับ”
หลังจากนั้นผมกับมันก็นั่งเงียบกริบ ไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาอีก คนขับแกคงจะพึงพอใจ แล้วแกก็ขับรถออกไปโดยที่ผมกับเก่งไม่ได้บอกเลยว่าจะไปไหน แต่แปลกที่ผมกับมันก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยจุดหมายให้รู้ ผมเห็นแกหันมามองแว้ปนึงแล้วก็กลับไปทำหน้าที่ตัวเองอย่างเดิม.
ไอ้เก่งมันเอาคางมาเกยไว้ที่ศรีษะของผม.. ส่วนมือก็ยังคงกอด ผมว่าตอนนี้เราเหมือนคนรักกันมากเลย ผมหลับตาลง เพราะรู้สึกว่าอยากให้เป็นแค่ความฝัน เพราะเมื่อตื่นขึ้นมาจะได้ไม่ต้องจดจำให้หนักกบาล.
..เหมือนจะถึงจุดหมายที่คนขับแท๊กซี่เลือกจอด... เมื่อเขาหยุดรถลง
“ไอ้น้อง เวลาที่เรามีความรัก ควรจะทะนุทนอมมันเอาไว้ ก่อนที่มันจะจากเราไปไม่หวนกลับ ถึงพี่จะไม่ใช่นักรัก แต่ก็รู้ว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน มีเรื่องอะไรก็รีบเคลียร์กันให้จบนะ ถ้าไม่อยากเสียใจทีหลัง”
“..ผมกับมันแค่คนรู้จักกัน”ผมตอบไม่เต็มปาก
คนขับยิ้มที่มุมปาก เหมือนจะรู้ทัน..
“.ค่าแท๊กซี่ด้วยน้อง พี่มาส่งให้แค่นี้แหละ ที่เหลือหาทางกลับเอาเอง”
“แต่ผมไม่ได้บอกให้มาที่นี่ นี่ครับ”ผมขยี้หัวตัวเอง
“ก็พี่จะส่งแค่นี้ ทำไม จ่ายค่ารถมา แล้วก็ลงไป..”แกไล่ละ เสียงดังด้วย
“.มึงจ่ายไปดิ..”ไอ้เก่งมันเกี่ยง
“มึงดิ..”ผมก็ไม่ยอมแพ้
“..มึงคิดว่ากูมีเงินเหรอ”มันพูดเสียงอ่อย
“.จะจ่ายหรือไม่จ่าย เตือนครั้งที่สอง อย่าให้มีครั้งที่สามนะ”
ผมรีบควักเงินในกระเป๋ากางเกง แบงค์พันนะนี่.. คนขับคว้าหมับไม่ต้องคิดนาน..
“พี่ไม่ทอนนะน้อง ที่เหลือทิป เพราะพี่ออกมาไกลนอกเขตเมืองมาก ถ้าอยากจะกลับบ้านก็หาจับรถเอาเอง แต่ถ้าโชคไม่เข้าข้าง คงต้องค้างแรมในแดนชนบทนี้ซักคืน ที่นี่เขาจะมีรถเข้าเมืองวันละสองเที่ยว คือเช้ากับเย็น ถ้าไม่รีบก็ไปพักบ้านพี่ก็ได้ คิดค่าเช่าถูกไม่แพง”
“...นี่พี่พาพวกผมมาที่หมู่บ้านพี่เหรอ”ไอ้เก่งขมวดคิ้ว
“เลือกเอาก็แล้วกันนะไอ้น้อง เดินเข้าหมู่บ้านอีก 2 กิโล หรือว่าจะกลับเข้าไปในเมืองเกือบร้อยโล”พูดจบไอ้คนขับแท๊กซี่นั่นมันก็ขับรถเข้าไปในหมู่บ้านที่ผมเห็นอยู่ไกลๆ
“.มึงเรียกแท๊กซี่อีท่าไหนว่ะนี่ โจรห้าร้อยมากกว่า...”ผมแกล้งกลบเกลื่อนคนที่กำลังเพ่งมองผมด้วยสายตาแปลกประหลาด
“..มึงจูบต้นคอกูใช่มั้ยตอนที่นั่งในแท๊กซี่”
“กูถามเรื่องแท๊กซี่...”
“แต่กูสงสัยว่ามึงขโมยจูบที่ซอกคอหรือเปล่า”มันย้ำหนักแน่น
“.กูก็แค่หลบหน้าไอ้คนขับรถนรกนั่น ถ้ามันจะโดนเนื้อเหม็นๆของมึงไปบ้าง มันก็ไม่แปลก”ผมยอมรับที่ไหนเล่า เรื่องแบบนี้ และผมก็ไม่ตั้งใจด้วยดิ..
“มึงไปหากูทำไม...”มันเดินกลับฝั่งตรงข้ามหมู่บ้าน ผมเดาผิดถนัด
“.ก็แค่ผ่านไปแถวนั้น”ผมจะตอบอะไรได้กว่านี้ ข้ออ้างดีๆหาไม่เจอ
“คิดจะกลับไปง้อให้กูกลับบ้านเหรอ”
“.แล้วมึงจะไม่กลับไปบ้านอีกแล้วไง”
ผมถามในสิ่งที่ผมอยากรู้ที่สุดแล้ว ใช่...ที่ผมดั้นด้นไปหามันตรงนั้น ก็เพราะอยากรู้คำนี้ แต่เมื่อได้พูดกันแล้ว ก็ควรจะถามให้มันเป็นเรื่องเป็นราว..
“กลับซิ......”
ผมเผลอยิ้มไปกับคำพูดของมัน..
“เมื่อไหร่...”ผมรอฟังคำนั้นอย่างใจจดจ่อ
“....กูจะกลับก็ต่อเมื่อ.........”มันทิ้งช่วงระยะให้ผมลุ้นระทึก
“..เมื่อไหร่..”ผมเผลอคาดคั้นอีกรอบ
“..มึงนี้ท่าอยากจะรู้มากเลยนะ”ในที่สุดมันก็เดาใจผมออก
“กูก็แค่อยากรู้เฉยๆ...”ผมเดินตามหลังมันอยู่เช่นเดิม
“..มึงอยากให้กลับกูมั้ยล่ะ”มันหันมาถามประโยคสำคัญ เอามือยันไหล่ผมไว้ อีกข้างล้วงกระเป๋า สายตาสำรวจความรู้สึกของผม จนร้อนผ่าวไปถึงภายใน
“เรื่องของมึง...”ผมปัดแขนมันออกจากไหล่ แต่มันกลับจิกนิ้วเข้าเนื้อให้แน่นกว่าเดิม
“นั่นนะซิ มึงอยากจะให้กูกลับไป รกหูรกตามึงอีกทำไม”
“แต่กูก็ไม่อยากกลับไปหรอกว่ะ หรือถ้ากลับ นั่นก็หมายถึง พ่อกับแม่ต้องยอมรับในตัวพิมมี่ด้วย”
มันพูดชัดเจน เต็มรูหูทั้งสองข้างของผม ผมยิ้มกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเอง
“นั่นซินะ ยังไงเมียของมึงก็ต้องอยู่กับมึง”ผมหยุดก้าวขาตาม
“พิมมี่ดีกับกูทุกเรื่อง กูทิ้งเขาไม่ได้หรอก”มันเยินยอคนแสนดีของมัน
“..วันที่กูตกต่ำ มือของพิมมี่มาโอบอุ้มกูไว้ ในขณะที่คนอื่น ไม่มีใครเหลียวแลกู”มันหันมาแลผม.
“..ดีใจด้วยนะ..”ผมปั้นหน้าให้สดชื่นที่สุด
“ขอบใจ กูเพิ่งค้นพบเหมือนกันว่ะ ว่าเป็นคนธรรมดาๆ กินข้าวแกงจานละยี่สิบสามสิบ รสชาติมันก็ไม่เลวนัก แต่พิมมี่ทำให้กูรู้จักคำว่ารักแท้ ไม่ทอดทิ้ง ตอนนี้กูกับพิมมี่กำลังลงขันทำธุรกิจร่วมกัน แต่ตอนนี้ยังเลือกไม่ถูกว่าจะเริ่มด้วยงานบริการด้านไหน แต่กูไม่รีบหรอกว่ะ..”
“มึงถึงโทรมาขอเงินกับกู..”ผมถามเพื่อความแน่ใจ
“..จะว่าแบบนั้นก็ใช่”
มันตอบหน้าตาเฉย..
ผมเกลืนน้ำลายอย่างยากเย็น
“ใช้เยอะมั้ยล่ะ....”ผมอยากแสดงความดีใจกับมัน
“..ให้มันเป็นรูปเป็นร่างกว่านี้ แล้วกูจะบอกมึง มึงให้ได้มั้ยล่ะ”มันเดินมากอดคอผม
“.ได้ซิ ก็มันเป็นเงินของมึงนี่”ผมบอกตามความเป็นจริง
“ขอบใจไอ้น้องรัก...”มันจูบหัวผม
“..ไม่เสียแรงที่กูพามึงมาวันนี้ แม้วิธีมันอาจจะแหวกไปหน่อย แต่ว่า ได้ผลสมบูรณ์”มันลูบหัวผม
“กูกลับบ้านก่อนนะ”
“กลับยังไง..”มันถาม
“กลับได้ก็แล้วกันน่า ว่าแต่มึงให้พิมมี่มารับแล้วกันนะ”
ผมกดโทรศัพท์หาพี่โป้งด่วนจี๋ ไม่ไหวแล้วผมจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว..
“..โทรหาใคร..”
“พี่โป้ง....”
“ให้กูโทรหาพิมมี่ก่อนดิ มือถือกูอยู่ในรถไม่ได้เอามา”
ผมตัดใจยื่นโทรศัพท์ให้มันเรียกคนที่มันรักมารับ ส่วนผมก็รอคิวถัดไป ความเหงามาเยือนผมอีกครั้ง แต่มันก็ไม่ต่างจากที่ผมเตรียมใจรอรับฟังแต่อย่างใด ผมจะเป็นอะไรสำหรับมันได้เล่า ในเมื่ออยู่ด้วยกันมาเป็นปี ทุกอย่างยังพังครืนไม่เหลือซาก ดีซะอีกสิ่งที่ค้างคาใจผมทุกอย่าง มันก็มลายหายไปด้วย มันจำเป็นอะไรที่ผมจะต้องคิดมากอีก ผมจะลังเลเพื่อให้มันได้อะไรขึ้นมาละนี่ กลับไปบ้านพับเสื้อผ้าใส่กล่องดีกว่า..
..
.
:กอด1:_____ :m15: :monkeysad:___
********************************
-
ยอมรับว่าติดตามเรื่องนี้มานานมากกก แต่ถึงตอนนี้คิดว่าจะเลิกอ่านแล้วแหละ เบื่อพระเอก
-
มันจะจบแบบนี้หรอคะพี่ ไม่เอานะเอาแฮปปี้ๆ :o12:
-
ยืดเหมือนละครช่องเจ็ด
ไปไม่ถึงไหน...
ไอ้เราก็ลุ้นอยู่ด๊ายยยย :z3:
-
เกลียด......เก่ง
หาดีไม่ได้ เก่งสองเรื่องเดียวคือโง่กับชั่วก็แค่นั้น
อินจัด :m31: :m31: :m31:
-
เฮ้อออออออออออ ตัวเท่าบ้าน
ไอเก่ง ไม่ไหวนะเเบบนี้
อุตส่าห์ลุ้นตัวโก่ง ไหน เปนเเบบนี้ละ ?
-
เจ็บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เว้ย ฮื่อๆๆๆ เจ็บเว้ย
-
:z2: :z2:
ตอนนี้ น่าจะเป็นตอนที่ขัด พระทัยหลายๆคนสุดๆ
แต่คนเขียน ก็แจ้งไว้ว่า ตั้งใจที่จะให้มันเป็นอย่างนี้จริงๆ
ผู้ชายกับความเจ้าชู้เป็นของคู่กัน อยู่ที่ว่า จะมีอะไรมาหยุดตรงนั้นได้หรือเปล่าเท่านั้น..
...นอนหลับฝันดีนะ....
:z3: :z3:
-
กว่าจะคิดได้ก็เป็นควายซะหลายตอน
ว่าแต่ตอนหน้าจะเป็นวัวหรือควายอีกละ
อีกคนก็เหมือนปริงหรือเปรตดีว่ะ ดีแต่สูบกับขอส่วนบุญ
-
เข้าใจแล้วล่ะ ที่เก่งคิดอ่ะมันไม่ผิดหรอก
ถึงทุกคนจะบอกว่าพิมมี่เป็นคนไม่ดี
แต่ถ้ามองมุมกลับกันพิมมี่ไม่ดีกับปาล์มแค่คนเดียว
เพราะคิดว่าปาล์มจะมาแย่งเก่งไป ไม่ใช่ร้ายใส่ทุกคนเสียหน่อย
การที่เก่งจะเลือกพิมมี่ย่อมไม่ผิดเพราะพิมมี่ทำให้เก่งทุกอย่างจริงๆ ในวันที่ไม่เหลือใคร
ส่วนปาล์มที่เสียใจกับการเลือกของเก่ง ขอย้อนถามว่าเคยทำอะไรเป็นการแสดงออกให้เก่งรู้บ้างหรือเปล่า
ที่แสดงออกในหนึ่งปีที่อยู่ด้วยกันมาเป็นส่วนใหญ่ คือ รังเกียจ กระแนะกระแหน ด่าว่าต่างๆ นาๆ
จนมาถึงวันที่เป็นจุดแตกหักก็ยังไม่คิดที่จะฉุดรั้งหรือแสดงความรู้สึก ที่เสียเก่งไปจะโทษใคร
ปล่อยมันไปก็ดีนะ เผื่อบางทีมันจะกลับตัวได้เสียทีกับความคิดครั้งนี้ ขอบอกว่าเป็นผู้เป็นคนที่สุดละ
คงต้องรอให้พิมมี่เลิกกับเก่งก่อนนั่นละมั้ง ปาล์มถึงจะได้มีส่วนเข้ามาในชีวิตเก่งอีกครั้ง
หวังว่าคงจะทำอะไรให้มันชัดเจนกว่านี้นะ และก็หวังว่าไอ้เก่งจะเป็นคนดีขึ้นแล้วด้วย
โอ๊ยยยยย เวิ่นเว้อมายาวเหยียด แต่คิดว่าถ้าวินอยากให้ตอนจบแฮปปี้ก็คงไม่พ้นต้องเป็นแบบนี้แหละ
ก็ได้แต่หวังว่ามันจะแฮปปี้จริงๆ นะ (ตอนที่แล้วยังบอกไม่แน่ใจ ตอนนี้ขอแฮปปี้ซะละ)
-
ปล่อยมันไปเถอะผู้ชายอย่างนี้ :เฮ้อ:
-
ขอบคุณจ้า
โอ๊ย !! อ่านตอนนี้แล้วเศร้าอ่ะ (น้ำตาคลอเบ้า T-T)
เข้าใจความรู้สึกของปาล์มนะ อาจจะยังไม่เข้าใจในความรู้สึกของตัวเอง
แต่สิ่งที่รู้ได้คือ "ความผูกพัน" จนกลายเป็น "ความรัก" ปาล์มแสดงออกไม่เก่ง
อยากบอกตอนนี้อินจัดมากมายอ่ะ (พิมพ์อะไรต่อไม่ออก.....)
รอตอนต่อไปละกันจ้า ++1 ขอให้ปาล์มมีความสุข พบเจอแต่สิ่งดีดี
อย่างน้อยก็ยังมีน้องปุ๊บปั๊บ && น้องชิน ที่น่ารักทั้งสองรอคอยอยู่
-
เอ๋... ทำไมเป็นอีหรอบนี้ล่ะครับท่าน
เหงานะเนี่ย
เหอๆๆ
-
เข้าใจแล้วล่ะ ที่เก่งคิดอ่ะมันไม่ผิดหรอก
ถึงทุกคนจะบอกว่าพิมมี่เป็นคนไม่ดี
แต่ถ้ามองมุมกลับกันพิมมี่ไม่ดีกับปาล์มแค่คนเดียว
เพราะคิดว่าปาล์มจะมาแย่งเก่งไป ไม่ใช่ร้ายใส่ทุกคนเสียหน่อย
การที่เก่งจะเลือกพิมมี่ย่อมไม่ผิดเพราะพิมมี่ทำให้เก่งทุกอย่างจริงๆ ในวันที่ไม่เหลือใคร
ส่วนปาล์มที่เสียใจกับการเลือกของเก่ง ขอย้อนถามว่าเคยทำอะไรเป็นการแสดงออกให้เก่งรู้บ้างหรือเปล่า
ที่แสดงออกในหนึ่งปีที่อยู่ด้วยกันมาเป็นส่วนใหญ่ คือ รังเกียจ กระแนะกระแหน ด่าว่าต่างๆ นาๆ
จนมาถึงวันที่เป็นจุดแตกหักก็ยังไม่คิดที่จะฉุดรั้งหรือแสดงความรู้สึก ที่เสียเก่งไปจะโทษใคร
ปล่อยมันไปก็ดีนะ เผื่อบางทีมันจะกลับตัวได้เสียทีกับความคิดครั้งนี้ ขอบอกว่าเป็นผู้เป็นคนที่สุดละ
คงต้องรอให้พิมมี่เลิกกับเก่งก่อนนั่นละมั้ง ปาล์มถึงจะได้มีส่วนเข้ามาในชีวิตเก่งอีกครั้ง
หวังว่าคงจะทำอะไรให้มันชัดเจนกว่านี้นะ และก็หวังว่าไอ้เก่งจะเป็นคนดีขึ้นแล้วด้วย
โอ๊ยยยยย เวิ่นเว้อมายาวเหยียด แต่คิดว่าถ้าวินอยากให้ตอนจบแฮปปี้ก็คงไม่พ้นต้องเป็นแบบนี้แหละ
ก็ได้แต่หวังว่ามันจะแฮปปี้จริงๆ นะ (ตอนที่แล้วยังบอกไม่แน่ใจ ตอนนี้ขอแฮปปี้ซะละ)
....นั่นคือสิ่งที่คนเขียนต้องการสื่อ คนเรามีทั้งมุมดีมุมเสีย.. ใครดีกับเราเราก็ย่อมรัก ไม่ว่าเขาอาจจะ
เป็นคนไม่ดีในสายตาใครก็ตาม และคนเขียนเองก็พยายามเขียนให้เป็นพระเอกที่ ดูไม่เอาไหนเสียเลย
แต่นายเอกของเราก็เสือกไปหลงส่งใจให้ ทั้งที่ตัวเองก็มีป๊อปปี้เลิฟกับเพื่อนหญิงมาก่อน...
ขอบคุณจ้า
โอ๊ย !! อ่านตอนนี้แล้วเศร้าอ่ะ (น้ำตาคลอเบ้า T-T)
เข้าใจความรู้สึกของปาล์มนะ อาจจะยังไม่เข้าใจในความรู้สึกของตัวเอง
แต่สิ่งที่รู้ได้คือ "ความผูกพัน" จนกลายเป็น "ความรัก" ปาล์มแสดงออกไม่เก่ง
อยากบอกตอนนี้อินจัดมากมายอ่ะ (พิมพ์อะไรต่อไม่ออก.....)
รอตอนต่อไปละกันจ้า ++1 ขอให้ปาล์มมีความสุข พบเจอแต่สิ่งดีดี
อย่างน้อยก็ยังมีน้องปุ๊บปั๊บ && น้องชิน ที่น่ารักทั้งสองรอคอยอยู่
...ปาล์มเป็นคนแสดงออกไม่เก่งจริงๆ เขาย่อมรู้สึกขัดเขินที่จะพูดว่ารัก กับคนที่เขาไม่คิดจะรัก
..แต่วันที่ปาล์มรีเช็คหัวใจตัวเอง มันก็เป็นวันที่ช้าไป ปาล์มก็แค่อยากกลับดูสิ่งที่ตัวเองเกิดหวงแหน
อีกนัยหนึ่ง คงเรียกว่าคิดถึง ช่วงที่เคยอยู่ด้วยกันมา ก่อนที่จะเลือกทางให้กับตัวเองต่อไป..
..แต่จะมีอะไรสามารถดึงรั้งทั้งคู่ให้กลับมารักกันได้หรือเปล่านี่ซิ+55
(((((((((...หรือว่าจะไม่มี....))))))))
+1 เช่นกันครับ
-
สงสารปาล์มจัง
-
ปาล์มก็คงต้องทำใจยอมรับในเมื่อเขาเลือกแล้ว
เศร้าเนอะ สงสารปาล์มมาก
ยังว่าจะจบแบบแฮปปี้นะคะ+1 :กอด1:
-
ฮ่วยยยยย!!! ตรูหล่ะเพลียกะคู่นี้เค้าจริงๆ
-
สงสารปาล์ม
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
thank you .....
-
บทสรุปมันคงจะไม่เป็นแบบนี้น่า มันจะต้องมีอะไรมาหยุดเรื่องของสองคนนั่นสิ จริงมั้ยๆ คนแต่งๆ วิ้งๆๆๆ (ทำสายตาวิบวับ แด่ผู้เขียน)
-
:เฮ้อ:อะนะต่างคนต่างถือทิฐิกันเข้าไปแล้วมันจะจบยังไงอะคร๊าบ
-
:laugh:
คนเขียนคงชอบกับการทรมานคนอ่าน
เพราะติดตามตั้งแต่เรื่องคุณต้น เรื่องนั้นยิ่งกว่าละครซะอีก น้ำเน่าสิ้นดี ยืดแล้วยืดอีก
เรื่องนี้ก็เหมือนกัน ยืดแล้วยืดอีก เน่าซะ :เฮ้อ:
จบแบบนี้ก็ดีในเมื่อพิมมี่ดีขนาดนั้น เก่งก็รักซะขนาดนั้น ปล่อยเค้าไปเถอะ
-
เหมือนน้องปาล์มจะเป็นผู้ถูกกระทำตลอดเลย :o12:
-
อ่านแล้วเศร้า ไอ้เก่งน่าโง่ :m31: :m31: :m31: :m31:
-
เฮ้ย !!! ไม่นะ
อย่าจบแบบนี้เลยไม่ย๊อมไม่ยอม T0T
เก่ง จะเป็นคนเลวอะไรช่างมัน
ไม่ต้องไปสนใจแล้ว ปล่อยมันไปเล้ย
อยู่กับตัวเอง กลับมารักตัวเองให้มากนะปาล์ม
รักกันรักกัน........
-
มาต่อไวๆนะครับพี่ ชอบมากๆ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ขอบคุณมาก แต่ไม่รู้จะไปอ่านที่ไหนเพราะว่า ที่ให้มาหาไม่เจอ
บอกหน่อยได้ไหม ทำอย่างไรถึงจะได้อ่าน
อยากอ่านต่อนะ
ขอบคุณมาก
มาต่ออีก กำลังสนุกเลย
-
ขอบคุณมาก แต่ไม่รู้จะไปอ่านที่ไหนเพราะว่า ที่ให้มาหาไม่เจอ
บอกหน่อยได้ไหม ทำอย่างไรถึงจะได้อ่าน
อยากอ่านต่อนะ
ขอบคุณมาก
มาต่ออีก กำลังสนุกเลย
เดี๋ยวพี่จะเอาลิ้งไปแปะที่เมลให้นะครับ
แต่ว่ารอ พี่ยังไม่ได้อัพใหม่เลยนะ คิคิ
เอาเป็นพี่จะพยายามอัพให้เรื่อยน่อ
****พี่แปะลิ้งส่งไปให้แล้วนะ ลองดูได้หรือไม่ได้ บอกพี่อีกที
แต่วันนี้เดี๋ยวพี่ก็ต้องไปทำงานแล้ว ถ้าหนูไปได้อ่าน พี่จะอัพให้เรื่อยๆนะครับ....
-
โอ๊ะ ดีใจจังจะได้อ่านแล้ว
ยังไงก็ขอบคุณมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆ
กำลังท้อ อยู่พอดีเลย
ไปอ่าน ปาล์มก่อนนะ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ลุ้นมากๆ เลยย มาต่อ เร็วๆ นะคะ
:call: :call: :call: :call:
-
รออ่านอยู่นะ
-
เดี๋ยวพี่จะเอาลิ้งไปแปะที่เมลให้นะครับ
แต่ว่ารอ พี่ยังไม่ได้อัพใหม่เลยนะ คิคิ
เอาเป็นพี่จะพยายามอัพให้เรื่อยน่อ
****พี่แปะลิ้งส่งไปให้แล้วนะ ลองดูได้หรือไม่ได้ บอกพี่อีกที
แต่วันนี้เดี๋ยวพี่ก็ต้องไปทำงานแล้ว ถ้าหนูไปได้อ่าน พี่จะอัพให้เรื่อยๆนะครับ....
ให้เขามั้งจิ เขาอยากอ่านคุณพ่อออออ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
ปาล์มปล่อยมันไปเหอะอย่าเก็บมันใว้เลยไอ้คนแบบนี้
-
:m15:สงสารน้องปลาม์มากๆเลย ความรักความผูกพันธ์ที่มีมานาน
กลับถูกพังทลาย และความเปลี่ยนแปลงต่างๆของเก่ง แต่สุดท้าย
พิมมี่ก็ได้รับความรักจากเก่งไป คนที่เจ็บคือ น้องปลาม์ :pig4:
-
+1 ให้แล้ว
ให้รักเดินทางมาเจอกัน แบบเบาๆ
-
-เพื่อนๆน้องๆที่อยากอ่านเรื่องคุณพ่อ กรุณารอซักนิดนะครับ
-เดี๋ยวจะเอามาโพสน์ให้อ่านที่ เรื่องพี่ต้นจนจบตามที่เคยโพสน์
-เอาไปทดลองที่เฟส แล้วน้องๆตามไปไม่เจอ คนเขียนเองก็ยังหัดใช้+55 (เอ่อน่า ลองใช้ดูปกติก็ไม่ค่อยได้เล่นอะไร)
-แล้วถ้าหากว่าโพสน์ในเล้าเวลาอ่านก็จะได้รสเหมือนอ่านจากเล่มด้วย(คิดว่าอย่างนั้น)
-เดี๋ยวทยอยโพสน์ให้เรื่อยๆ
-อย่าลืมตามให้กำลังใจกันนะ ไม่งั้นคนเขียนงอล ไม่โพสน์นะเออ+555
*********
ส่วนเรื่องน้องปาล์ม ยังไม่ได้เขียนอะไรนะครับ
ที่ได้อ่านบ่อยๆช่วงที่ผ่านมา ก็เพราะว่าเป็นช่วงพัก ช่วงลา เลยทำให้ว่าง
แต่ก็จะมาต่อให้แน่นอน+555
++น่าจะจบภาคสองพอดี...
:z2:
****
-
อ๊ะ
ขอบคุณมาก ๆๆๆๆ อีกที ที่จะลงคุณพ่อให้ จะรออ่านนะ ว้าวววววว
ส่วนปาล์ม เอาภาคสามด้วย แต่เรื่องจะไปยังไงละเนี่ย
เพราะคิดว่าปาล์มคงมีใจโอนเอียงเสียแล้ว
แล้วเรื่องจะจบอย่างไร คิดตามไม่ออกเลย
อย่าให้ค้างนะ ไม่งั้น นอนไม่หลับแน่ ๆๆๆๆๆๆ :t3:
ป.ล คุณพ่อลงเมื่อไหร่บอกด้วยนะ :pig4:
-
บอกตามตรงนะนักเขียน
เรื่องนี้ ไม่อยากให้ปาล์มรักเก่งเลย พระเอกมองยังไง ก็ไม่เห็นมีด้านดีๆ ให้รักเลย
ปาล์มชอบไปได้ยังไง หรือว่า ผีพี่สาวดลใจให้รัก????
-
โอ้สงสัยเรื่องนี้คงจบแบบเศร้าแน่เลย
-
อิอิอิ
เดี๋ยวไปแอบอ่านด้วยดีก่า
เป็นกำลังใจให้จ้า ^^
แอบขอตอนพิเศษของ นายชาติ && นายไม้ ด้วยได้ไหมเอ่ย ? (O_o)
-
อิอิอิ
เดี๋ยวไปแอบอ่านด้วยดีก่า
เป็นกำลังใจให้จ้า ^^
แอบขอตอนพิเศษของ นายชาติ && นายไม้ ด้วยได้ไหมเอ่ย ? (O_o)
จัดให้ครับ เป็นการขอบคุณที่เอื้อเฟื้อดูแลกันมาตลอด ทำให้คนเขียนมีแรงเขียนนิยาย+555
--โอ้สงสัยเรื่องนี้คงจบแบบเศร้าแน่เลย
-ปาล์มจะเป็นนายเอกที่แข็งแรงบอกตามตรงนะนักเขียน
เรื่องนี้ ไม่อยากให้ปาล์มรักเก่งเลย พระเอกมองยังไง ก็ไม่เห็นมีด้านดีๆ ให้รักเลย
ปาล์มชอบไปได้ยังไง หรือว่า ผีพี่สาวดลใจให้รัก????
-พระเอกดีๆ มีเยอะ น่ารักเยอะแล้ว ขอแหวกกกโปรเจคเขาบ้างนะครับ จะได้หลากหลาย
อ๊ะ
ขอบคุณมาก ๆๆๆๆ อีกที ที่จะลงคุณพ่อให้ จะรออ่านนะ ว้าวววววว
ส่วนปาล์ม เอาภาคสามด้วย แต่เรื่องจะไปยังไงละเนี่ย
เพราะคิดว่าปาล์มคงมีใจโอนเอียงเสียแล้ว
แล้วเรื่องจะจบอย่างไร คิดตามไม่ออกเลย
อย่าให้ค้างนะ ไม่งั้น นอนไม่หลับแน่ ๆๆๆๆๆๆ :t3:
ป.ล คุณพ่อลงเมื่อไหร่บอกด้วยนะ :pig4:
**ถ้าไม่เหนื่อยจากงาน พรุ่งนี้จะทยอยลงให้นะครับ
แบบว่าช่วงนี้พี่ทำงานช่วงกลางคืน เลิกเช้า มันจะเหนื่อยๆ เพราะว่านอนยากอยู่แล้ว
อยู่กลางคืนก็ยิ่ง ไม่ค่อยได้นอน เพื่อนๆทัก ผีตายซากทุกทีเวลาลงดึก+555
**ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ ไม่มีเม้นท์ก็ไม่ค่อยมีกำลังเขียนนะเออ ตอนนี้ก็พยายามปะติดปะต่อตอนต่อไปอยู่ครับ :z13:
-
โหวดให้แสนครั้งเลยครับ+++++++++++++แต่ต้องมาต่อนะครับ :3123:อาร์มชอบมากและติดตามมาตั้งแต่เรื่องคุณต้นแล้ว
ส่วนเรื่องน้องปาล์มขอให้คืนดีกันและจบอย่างมีความสุขนะครับไรเตอร์ไม่งั้นไม่ยอมจริงๆๆด้วยถึงเก่งจะเลวจะเหี้ยยังไงก็ขอขอให้มารักกัน :L1:
-
:กอด1: :z13:
**ฉลองยอดโหวตทะลุ 60 นะครับ.....
**มาต่อกันเลย เนื้อเรื่องเดินมาเกือบสุดสายป่านแล้วววววววววว.....
8888888888888888888888888888888888
ผมยิ้มให้กับความผิดหวังของตัวเองอย่างภาคภูมิ นั่นนะซิจะให้ผมร้องไห้ มันคงเป็นอะไรที่ตลกโปกฮา มันก็เพียงแค่เจ็บๆคันจิ๊บๆ ยุกยิก ยุบยิบ กระสับกระส่ายเหมือนเนื้อที่ต้องลนไฟอ่อนๆ หรือไม่ก็คล้าย เดินผ่านต้นหมามุ่ย แล้วลมมันก็พัดกันโชกมาโดนผิวบอบบางจนระคายเคือง มีผืนขึ้นเป็นเป็นของแถม
ไม่มีความรัก ผมก็อยู่ของผมได้ไม่มีปัญหา ผมยังมีแม่ มีพ่อ มีหลานที่น่ารักอีกคน แค่นี้ผมก็ว่าอยู่ได้ถึงชาติหน้าล่ะ ถึงไม่มีความรักนำทาง ผมก็จะใช้ใจชี้นำ ไม่มีความรัก ก็ใช่ว่าผมต้องตาย ผมจะเป็นคนเดียวที่ผิดหวังเรื่องรักอย่างนั้นเหรอ ไม่จริงน่า บนยอดดอยแห่งความผิดหวังมันน่าจะมีเพื่อนร่วมทางไม่น้อย
“ปาล์ม ทำไมมันต้องลงเอยแบบนี้ด้วย”พี่หนึ่งส่ายหน้าเซ็งๆ หายใจทิ้งแรงๆ
“อะไร เป็นยังไง ใครเหรอครับ”ผมยังทำหน้าซื่อเซ่อ
“..นี่ปาล์มไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ”แกย้ำ
“รู้สึกดิ อิสระกำลังรออยู่ข้างหน้าไม่ไกล”
“ปาล์มก็คิดแต่แบบนั้น”แกทำหน้าผิดหวังอย่างแรง
“สิ่งที่พี่หวัง รวมทั้งพ่อกับแม่ด้วย ล้มเหลวไม่เป็นท่า”
“แล้วพี่หนึ่งไม่สงสารปาล์มบ้างเหรอ ที่ผ่านมาปาล์มโดนคลุมถุงชน ปาล์มฝืนความรู้สึก ไอ้เก่งก็กล้ำกลืน มันจบแบบนี้ดีสำหรับทั้งสองฝ่าย”
แกนิ่งเงียบไปซักพัก เหมือนจะทบทวนความคิดที่ทับถมซับซ้อนไว้หลายชั้น
“พี่เคยคิดว่าปาล์มมีใจให้มัน...”
“ฮ่าฮ่า...มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ”ผมหลบหน้าแกวูบ
“.พี่ก็เคยคิดว่าไอ้เก่งมันก็มีใจให้ปาล์ม”แกยักไหล่หน้านิ่วคิ้วขมวดต่อ เหมือนที่คาดการณ์ไว้ผิดถนัด
“.ผมนี่นะจะรักมัน รอให้พระอาทิตย์ขึ้นตอนกลางคืนเถอะพี่ ฮึฮึ.”
“คงจะจริง อย่างที่ปาล์มพูด”แกทำหน้าเห็นด้วย
“พี่อยากให้ปาล์มอยู่ที่นี่ต่อไป”
“อย่าดีกว่าครับพี่ เมื่อทุกอย่างกระจ่างเราควรที่จะยอมรับมัน ไม่ใช่ฝืนทน ดันทุรัง”
“ปาล์มพูดอะไร มันก็ถูกทั้งนั้นแหละตอนนี้ พี่ไม่อยากขัด แต่อย่างไรก็ตามแต่ มีอะไรพูดไม่ได้ แก้ไขไม่ออก พี่หนึ่งคนนี้ยินดีร่วมเป็นหุ้นส่วนหัวใจปาล์มเสมอนะ ถึงน้องชายมีน้องชายไม่เป็นสับปะรด แต่พี่คงจะลบข้อเสียให้กับพ่อกับแม่ได้บ้างละน่า”แกขยี้หัวผม
“ปาล์มจะบอกหลานว่ายังไง”
“..ไม่ยากหรอกครับ ปุ๊บปั๊บ เขาเข้าใจอะไรง่าย”
“แต่ยามดื้อรั้น ก็คงไม่ต่างจากพ่อ”
“เชื้อไม่ทิ้งแถว”
“เห็นพ่อกับแม่บอกว่า จะให้แกเลือกเองว่าอยากอยู่ที่ไหน”ผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าหลานคนเดียวของผมจะเลือกอยู่ตรงไหน
“เจ็บ.....”แกยกมือตบอกแข็งๆ
..ผมได้แต่ยิ้มสู้
“ปาล์ม พี่ถามอะไรปาล์มซักข้อได้มั้ย”แกทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม คงนั่งท่องในใจมานาน
ผมพยักหน้า ได้ทุกเรื่องแหละ..
“..ปาล์ม แต่งงานกับพี่ได้มั้ย”
“หา......”ผมร้องออกมาดังๆ แทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง
“..มุกฝืดไปหรือเปล่าพี่”ผมขำกลิ้ง
“เฮ้ย พี่พูดจริงนะ”
“เลิกพูดเลยพี่”
“ทำไมล่ะ”
“ไม่ตลกเลยนะ”
“.พ่อกับแม่ เขาให้พี่ถามด้วยนะ ไม่ใช่พี่คนเดียว”ดูแกจริงจัง
“ให้ปาล์มมีความรัก ในแบบฉบับที่ไม่มีแรงกดดันจากใครเถอะนะพี่”
“ปาล์มผิดหวัง จนขยาดความรักไปเลยเหรอ”
“บ้าดิ พี่ก็พูดแปลกๆ ปาล์มยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ..”
“ปาล์มอยากเรียนให้จบ มีงานดีๆทำ”
“ใจแข็งเหมือนกัน เยี่ยมจริง”แกยกนิ้วให้ คงหมายถึงว่าจนป่านนี้ผมก็ยังไม่มีความรักกับใครเขา
“ก็ถ้าปาล์มเลือกพี่ ปาล์มก็ไม่ต้องเหนื่อยเรื่องแบบนั้น”
“..ส่วนของไอ้เก่งที่ปาล์มได้ไป ก็สบายไปทั้งชาติ”
“มันไม่ใช่ของปาล์ม ปาล์มจะคืนทั้งหมดให้มัน”
“เห้ย ไม่ได้นะ”แกแย้งเสียงแข็ง
“..ปาล์มไม่ต้องไปสน เชื่อพี่”
ผมยิ้มๆขี้เกียจพูดอะไรต่อ อีกอย่างผมก็ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด เดี๋ยวมันจะพาลเข้าตัวอีก แต่ทำไมพี่หนึ่งต้องชวนผมแต่งงานด้วย นี่สิคือปมปวดหัว พี่หนึ่งกำลังทำอะไรอยู่ หรือว่าแกจะเจาะใจผม หลอกให้ผมเผยความจริง.ยากนะจะบอกให้เรื่องจะง้างปากผม คงต้องใช้เหล็กหนาชนิดพิเศษ
วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะอาศัยบ้านหลังโตนี้เป็นที่ซุกหัวนอน โดยมีพ่อกับแม่มารอรับผม เรียกว่างานการคงไม่ต้องเสียเวลาไปทำ ผมไม่เศร้าให้ขายหน้าหรอกนะ รักได้ก็เลิกได้ หักดิบไงผมไม่ให้มันมาเกาะกัดกินใจเล่นนานๆหรอก ผมพร้อมที่จะสลัดมันทิ้งเสมอ ยามตื่นขึ้นมาทุกเช้า ผมว่าท่องนะโมไม่กี่บทก็คงจะลืมได้..
“แต่งตัวสวยจังเลยนะครับแม่”
วันนี้แม่ผมแปลกนะ ใส่กระโปรงผ้าลูกไม้สีขาวพริ้วระหัวเข่า เลียนพวกดารา ที่เขากำลังทิ้งเทรน แต่มันก็กระชากวัยเป็นพี่สาวผมได้ละกัน
“..อู้วว วะ วะวะ ว้าววว แม่เจ้า..”พ่อร้องด้วยความประหลาดสายตา
“ใครวะ..”
“พ่อก็ลงถามชื่อแซ่ดูสิครับ”
“.สวย แต่อีกหน่อยคงไม่สวย”พ่อพูดแบบลับลมคมใน
“เงียบน่าพ่อ วันนี้ขอแม่สวยซักวันเถอะ ขืนแต่งมอซอ เดี๋ยวใครบางคนเขาจะว่าไม่เกียรติ”
“ไปไหนหรือครับแม่”
“ไม่ต้องรู้ตอนนี้หรอกน่า”แม่ทำปากจิ๊จ๊ะ
“ตามใจแม่ละกัน ขี้เกียจเถียง เอ้ย ถาม”ผมขอตามใจแม่ซักวัน
วันนี้เป็นวันที่ผมทิ้งหลานให้อยู่กับน้องชิน ติดกันเป็นตังเมผสมปาท่องโก๋ไปละ แต่นั่นก็ช่วยภาระงานของผมลงไปได้ไม่น้อย เห็นคุณราเชนกับพี่หนึ่งก็ดูเข้าขากันดีด้วยซินะเออพักนี้ หรือว่าเขาจะมีซัมติ่งรองกันหรือเปล่านี่คู่นี้ ตั้งแต่ไปเที่ยวกันครั้งนั้น ผมจับตาภาพแปลกๆตั้งแต่วันที่ทั้งคู่ไม่กลับมาค้างที่โรงแรมในช่วงดังกล่าว ท่าทางจะมีลุ้น...
พ่อจอดรถลงข้างหน้าตึกใหญ่สูงสิบกว่าชั้น หลังจากนั้นก็ลากแขนผมเข้าไปดื้อๆ ผมก็เดินตามแบบงงๆ นี่พ่อกับแม่พาผมมาทำไมที่นี่ หรือพ่อกับแม่อยากได้ที่พักใหม่..
ผมสงบปากสงบคำ ยังไม่อยากจะถาม เพราะคิดว่าพ่อกับแม่อยากเซอร์ไพรส์อะไรผมหรือเปล่า เพราะเห็นแกทั้งคู่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เอาเหอะ ถ้าทั้งคู่อยากจะบอกก็คงจะพูดเอง เย็บปากเก็บตารอไว้ดูดีกว่า พูดมากเกรงท่านจะรำคาญเอา..
แล้วเราทั้งสามก็มายืนหน้าห้อง 1123 ชั้นที่เท่าไหร่ผมก็ลืมดู แม่เดินเข้าไปเคาะห้องนั้น เวลา 6 โมงเย็นแป๊ะผมจับเวลาอยู่
“แม่ เคาะห้องใครอ่ะ”ผมเกรงแม่จะรุกล้ำเขตแดนใครหรือเปล่า
“เฉยๆไว้ปาล์มเดี๋ยวก็รู้”พ่อบุ้ยใบ้ให้เงียบเข้าไว้
เพียงประตูแง้มเปิด พ่อผมก็ออกแรงผลักมันเข้าไปสุดแรง
“อ๊ากกก.....”
พ่อพุ่งร่างเข้าไปข้างใน คงคิดว่าตัวเองเป็นกระทิงเปลี่ยว
ผมสิใจหายใจคว่ำ พ่อกับแม่เล่นอะไรกันนี่ แบบนี้มันระรานความเป็นส่วนตัวคนอื่นเขาแบบตั้งใจ คุกนะนี่ แบบนี้มันต้องว่ากล่าวตักเตือนกันบ้าง
“..พ่อครับ ทำอะไรกันนี่...”พูดจบ เจ้าของห้องมันก็เริ่มโวยวายเสียงดัง
“.สบายดีหรือค่ะ..”แม่ทักคนตรงหน้า มองยังไงก็ไอ้เก่ง แม้จะดูโทรมลงไปซักนิด
“แม่..พ่อ.. มาทำอะไร ที่นี่ กลับเถอะ..”ผมไม่คิดว่าพ่อกับแม่จะนักเลง มาหาเรื่องมันถึงที่
แม่แทรกขาเข้าไปสำรวจ ราวกับเป็นเจ้าของ ส่วนพ่อก็ด้อมๆมองๆ อยากรู้อยากเห็น ไปกับแม่ด้วย เล่นอะไรของเขานี่ ผมจะพูดอะไรก็ห้ามไม่ออก เลยเถิดมาถึงขนาดนี้ พ่อกับแม่คงเตรียมตัวกันมาตั้งแต่เนิ่นๆแน่ ไม่งั้น คงไม่รู้แหล่งพักพิงแห่งนี้แน่ ขนาดผมยังไม่รู้เลย ว่ามันอยู่ที่ไหนกันแน่นอกจากที่ทำงานเมียมัน ที่ผมให้พี่โป้งสืบให้ ส่วนอย่างอื่นขี้เกียจรับรู้ ยิ่งรู้มันก็ยิ่งหงุดหงิด กวนใจ
“.เหมือนจะไม่ค่อยสบายเท่าไหร่เลยนะคะ”
“อยากจะทับถมอะไรผม ก็ตามสบายเถอะ หิวน้ำหิวข้าวก็หาเอาตามสะดวก มือผมไม่ว่าง”อีกคนก็ใช่ย่อย นอกจากจะไม่ว่าแล้วยังเชิญให้ทำตัวราวกับเป็นเจ้าของเองซะงั้น
“เสียดายพิมมี่ไม่อยู่ ไม่งั้นคงจะสนุกกว่านี้”แม่ผมจะกัดมันไปถึงไหน
“.อย่ายุ่งกันเลยดีกว่าน่า ต่างคนต่างอยู่ ผมเงียบที่สุดแล้ว”มันพูดเหมือนปลง
พลางทำหน้าไม่แคร์ ที่กำลังโดนแม่ผมย่ำยี ความเป็นอยู่ที่ถดถอย หรือนั่นเพราะว่าผมเอาของเดิมมาเทียบดู แต่มันก็สบายของมันนี่..
“เกาะชายผ้าถุงผู้หญิงเกิด ไม่คิดว่าจะยังมีแมงดาประเภทนี้อยู่บนตึก”
“แม่....”ผมร้องเสียงหลง ไม่คิดว่าแม่เล่นแรง
“..ใช่... ผมมันแมงดา แล้วพวกคุณจะมาหาเรื่องแมงดาทำไม”
“..คุณเก่ง ไอ้ความเป็นผู้ชายของคุณ มันหลบไปอยู่ที่ไหนหมด ไม่สงสารพ่อแม่คุณบ้างเหรอ ชื่อเสียงถูกประนาม ผู้ชายดีๆที่ไหนเขาคิดแบบคุณมั่งเหอ หาทำยายากนะประเภทนี้”พ่อผมก็เอามั่ง คงนัดแนะกับแม่มาอย่างดี
“..เชิญ ตอนนี้ผมตกเหวอยู่...”มันเหลือบตามองมาทางผม คงคันปากยิกๆ
“..พ่อครับ แม่ครับ กลับกันเถอะครับ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เรื่องมันจบแล้ว อย่าสร้างปัญหาขึ้นอีกเลยนะ”
“ไอ้ปาล์ม มึงไม่ต้องห้ามหรอก ตั้งใจยกพลมาถล่มกูขนาดนี้ ก็เอาให้ตายไปข้างเลยดีกว่าน่า”
“คุณเก่ง ผมมีอะไรจะให้คุณรู้และดูด้วย”
“นั่นซิ ทำตัวเป็นคนไม่มีห่วง ลอยเป็นปุยนุ่นไปได้”
“แต่งตัวให้หล่อ สมาร์ทนะครับ ไอ้ลูกเขย..”พ่อผมยังจะมีอารมณ์ไปหยอกมันอีก
เอ๋..พูดแบบนี้พ่อกับแม่จะพามันไปที่ไหน ทำไมผมเองก็ยังไม่รู้ ผมชักอยากจะรู้มากกว่าไอ้เก่งด้วยซ้ำ ว่าพ่อกับแม่ จะพามันไปไหน เขาเตรียมการอะไรกันไว้ทำไมผมถึงได้งมโข่งอยู่คนเดียว
“ไปไหนอ่ะแม่...”
“เฉยเหอะน่าเดี๋ยวก็รู้เองล่ะ”แม่ยกกระจกขึ้นมาส่อง ทำหน้าชะมดชะม้อย อย่างกับสาวรุ่นกระเตาะติดสวย พาลจะให้ผมขำ ถ้ามันไม่อยู่ในเหตุตรึงเครียด ผมคงปล่อยก๊าก ที่แม่ผมลุกขึ้นมาปฏิวัติในสงครามโลกครั้งที่สาม
“.ถ้าไม่บอกว่าจะพาผมไปไหน ยังไงผมก็ไม่ไปหรอก”
ท่าทางมันกวนตีนไม่เบา สายตาแข็งขืน พ่อกับแม่ก็น่าจะรู้สันดานหยาบกร้านของมันดี คิดว่าจะจูงลากเหมือนม้าวัวควายได้ง่ายๆอย่างนั้นเหรอ เฮ้อ แค่คิดผมก็เหนื่อยแทน
“นี่คุณเก่ง ให้เกียรติผมกับภรรยาซักหน่อยก็ได้ครับ นี่เรามาเชิญคุณถึงที่เลยนะ”
“พวกเราไม่เอาคุณไปทำตั้มยำทำแกงหรอกนะ”แม่เบ้ปาก
แม่หยิบลิปมาแต่งแต้มริมฝีปากเรียวงาม นี่ปากแม่มันยังแดงไม่พอเหรอ ผมละเหนื่อยกับคุณนายเธอเหลือเกิน วิญญาณมิสเวิลด์เข้าสิงตั้งแต่เมื่อไหร่นี่ พ่ออมยิ้มประปราย แกคงนึกขำการกระทำแปลกของแม่ขึ้นมา อารมณ์เดียวกับผม ถ้าไม่มีไอ้บ้าหน้าบึ้งนั่งหน้าตึงเปรี๊ยะ ผมคงอดระเบิดเสียงหัวเราะไม่ไหวแน่..
“ก็ได้ ขอผมอาบน้ำซักหน่อยก็แล้วกัน นอนจนเหนื่อย”
“ตามสบายเลยพ่อลูกเขย”พ่อหัวเราะ แต่ผมหัวเราะไม่ออก ทำไมพ่อต้องใช้คำนั้นกับมันด้วย
“.ไปรอข้างล่าง แล้วผมจะตามไป”มันลุกขึ้นยืน
“ไม่ พวกเราจะรอคุณอยู่ที่นี่ จนกว่าคุณจะทำทุกอย่างให้เสร็จ”แม่ผมไม่ยอม
“ใช่ จะว่าพวกผมน่าด้านก็ได้นะ”พ่อผมก็เอากับแม่ด้วย
มันจ้องหน้าผม แล้วมึงจะมองหาพระแสงอะไรวะ มันไม่ใช่ไอเดียของกู กูยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อกับแม่จะพามึงไปที่ไหน ดูดู มันมองผม อยากจะควักลูกกะตามันโยนให้หมาเตะเล่นจริง
มันกวักมือเรียกผม...
“อะไร...”ผมถามเบาๆ
“มานี่...”
“ไปสิลูก..”พ่อผลักหลังผม เห็นดีเห็นงามจริงๆ
มันกระชากแขนไปที่ระเบียง ทำเป็นคนมีความลับเยอะ ผมเห็นแม่กับพ่อยิ้มๆ
“.จะไปไหนกัน บอกกูมา”
“.กูไม่รู้...”
มันทั้งบิด ทั้งบีบข้อมือผมใหญ่ ผมเริ่มเจ็บล่ะ
“จะบอกหรือไม่บอกกก..”
“เอ๊ะ ก็บอกว่ากูไม่รู้ พ่อกับแม่พามานี่ กูยังไม่รู้เลยว่าที่นี่เป็นห้องเมียมึง”
“ปากแข็ง...”มันกัดฟันด่า
“..กูจะเชื่อซักครั้ง ถ้าจับได้ว่ามึงโกหก มึงเจ็บตัวแน่”
“_วยเหอะ.”
“ปากดีนะมึง จับขึงกำแพงเอาทำเมียอีกคนดีมั้ยวะ ยิ่งพิมมี่ติดไฟแดงหลายวันละ”
“.ไอ้จิ้งจอก..”
“..อุ๊บบ...”
.
.
.
.
พ่อครับแม่ครับช่วยน้องพลับ เอ้ยปาล์มด้วย ให้เหี้ย มันจูบผม กอดผม แถมยังจับหลังบ้านผม ผมดิ้นขยุกขยิก หนีแรงหืนของมัน มึงทำแบบนี้ทำไมวะ..
“.อย่าดิ้นน่า อยากให้พ่อกับแม่มึงเห็นหรือไง”
“.ไอ้เหี้ย..”
“.ด่ากูจัง วันไหนกูหน้ามืด วันนั้นมึงจะได้ผัวเป็นเหี้ย กูสาบาน”
พูดจบมันปัดตูดทิ้งให้ผมยืนค้างคากับสายลมที่พัดโกรกคนเดียว ส่วนมันก็คงไปทำสิ่งที่มันบอกกับพ่อแม่ไว้ ผมยังยืนเซ่ออยู่กับที่ มึงมักชอบทำให้ตบะกูแตกได้เสมอซิน่า นะโม นะโม ผมท่องใหญ่ เกรงความอยากในใจมันรั่วออกมาฟ้องชาวบ้าน
“..กูก็สาบาน สาบานว่า จะไม่เอาเหี้ย.......”ผมยิ้มเบาๆยกนิ้วเตะที่ริมฝีปาก
“เห้ยๆๆ จะบ้าหรือเปล่านี่..”ผมดึงสติกลับมาใหม่ แล้วก็เดินไปหาพ่อกับแม่บ้าง (แอบเซ็ง
33333333333333333333333333333333333333333333
****เป็นกำลังใจให้กันก็อย่าลืมเม้นท์นะ รักกันรักกัน*****
:กอด1:
33333333333333333333333333333333333333333333
-
พ่อกับแม่คิดจะทำอะไรอ่ะ
-
+1 :o8:
-
อะไรยังไงล่ะทีเนี้ยะ
-
:sad4:อ่านทันแระครับ..สงสารน้องปาล์มอ่าคร๊าบบบบ
สำหรับเก่งย๊ากกกกกกกกกกกกก :z6:
:serius2:แต่ที่แน่ๆเค้าพลากเรื่องนี้ไปได้ไงอ๊ากกกก ทั้งๆที่อ่านเรื่องน้องหลง...แต่เรื่องน้องหลงหายไปไหนแล้วหว่าแถมยังมี
เรื่องคุณพ่อมาเฟียอีกอ่า....อยากอ่านด้วยอ่าครับ :sad4:
-
เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ อะไรยังไง
-
ขอบคุณจ้า
ว๊าว ว๊าว คุณนายแม่ออกโรงเองแบบนี้ต้องมีอะไรแน่นอน
ต้องติดตามแบบไม่ให้คลาดสายตาเด็ดขาด หึหึหึ
ต้องมีเหตุการณ์ที่พลิกผัน อย่างแสนสาหัสให้ไอ้คุณเก่ง
มันกระอักเลือดตาย...........ดับแดดิ้นไปเล้ย
ปาล์ม เข็มแข็งมากๆ เสียใจได้แต่ต้องรักตัวเองด้วยเหมือนกัน
หัวใจไม่สามารถเลือกได้ว่าจะต้องรักคนดีเสมอไปนิน่า ^^
เป็นกำลังใจให้ทั้งปาล์ม && Winner จ้า
+1 เรียบร้อย รอตอนต่อไปน้า (โอมเพี้ยง !!! มาไวไวจะโดดจุ๊บหลายๆ ที)
-
:เฮ้อ:
เนื้อเรื่องมันวนๆเนอะ
-
:เฮ้อ:
-
ตอนนี้เก่งน่ารักดีอ่า :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
เมื่อไหร่จะรักกันนนนน :-[ :-[ :-[
-
พลิกล็อกอีกแล้ว
เดาไม่ออกจริงๆ
รีบมาต่อนะครับ
-
พ่อแม่จะทำอะไรวะ
:call:
-
เขาจะพาไปไหนล่ะเนี่ย ต้องตามซะแล้ว
+1 มาอัพต่อเร็ว ๆ น้า
-
ต่อได้ไหม๊ครับ
winer พวกเราคิดถึงเก่งกับปาล์มมากมาย กิกิ
ปลล...อยากไห้ปาล์มหน้ามืดไวไวจัง กิกิ
-
แหมน้องปาล์มมีแอบเสียดายด้วย :laugh:
-
จะพาไปไหนว้า..
เหมือนค้างๆ
-
เป็นทั้งแมงดา..เป็นทั้งเหี้ย สุดยอด
..ขอโทษที่ใช้คำไม่สุภาพ..
-
:3059: :3130:
ขอบคุณทุกคน ที่ตอนนี้มาให้กำลังใจกันมากมายก่ายกอง (แค่นี้ก็เยอะแล้วน่อ+555)
ส่วนตอนต่อไป ไม่การันตีว่าจะมาวันไหน เพราะขึ้นอยู่กับเวลาว่างของตัวเอง+55
ให้คนเขียนพักบ้างน่อ
-
-ใครชอบก็อย่าลืมให้กำลังใจกันอีกนนะ จะรออ่าน อ่าน หลังจากกลับมาจากทำงาน+555
:pig4:
-
คุณพ่อคุณแ่ม่ทำอะไรอ่ะคะ
หรือว่าจะให้ น้องมันแต่งกะพี่เค้าแทน
-
มาต่อเถ๊อะๆๆๆๆ
-
แอบหวาน แต่โหด นะเนี่ย
แล้วจะไปไหนกันละเนี่ย
เซอร์ไพร์ อะไรกันเอ๋ย อย่าให้ตกใจมากนะ
เดี๋ยวความด้นสูงพอดี
รอ ๆๆๆๆๆๆๆ
-
จะพากันไปไหน ค้างอย่างแรงอ่ะวิน :z3:
ขอให้ว่างไวๆ อิอิ
-
+1 :o8: :o8:
มาต่อเร็วๆ นะคะ :call: :call:
-
ปาล์มคิดบวก เข้มแข็งดีจัง
คุณแม่มาเองแบบนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ
+1ค่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ :กอด1:
-
:m32: :z2:
ย่องงงงงงงง ย่องงงงงงงงง ย่องงงงงงงงง
ย่องไปโพสน์ เรื่องปฏิบัติการณ์ป่วนรักคุณพ่อมาเฟีย แล้วนะครับ
แวะไปเยี่ยมเยียนอ่านกันได้นะครับ แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้กำลังใจด้วยครับ คนเขียนจะได้มีแรงโพสน์และเขียน
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13860.new#new
:L2: :m19:
-
รอตอนต่อไปน่ะ :call:
:L2: :L2:
-
กระโดดงับขาคุณ Winner
แล้วลากไม่ยอมปล่อยให้ไป
กลับมาลงตอนต่อไปก่อนน้า น้า น้า ^^
เป็นกำลังใจให้จ้า แอบย่องย่อง ไปหาคู่คุณพ่อมาเฟียดีก่า O_o
-
ชอบอ่ะแต่มันค้างสุด ๆเรยนิชอบนิยายแนวนี้อ่ะอ่านแล้วจี๊ดดีแบบว่าชอบทำร้ายตัวเอง :เฮ้อ:
-
มันต้องมีอะไรแน่ๆ
-
มาต่อทีเถิดโอมเพี้ยง :call:
-
:m11:
.......ฉลองยอดโหวตตตตตตต 70 โหวต นะคร้าบบบบบบ.........
มาแบบเบาๆ ก่อนจะทะลุทะลวงใครบางคนแบบแรงๆ
......อืดดดๆ อึดดดๆ ใกล้จะจบแล้วไม่ต้องไล่กันนะ+5555 จบแน่นอน ช้าหรือเร็วก็ขึ้นอยู่กับเวลาว่างของคนเขียน.....
......เพราะงานประจำก็หนัก พักผ่อนก็น้อย ช่วงนี้ผมโซสุดๆ :laugh: :laugh: ......รักกันชอบก็อย่าลืม บวกๆๆๆนะ......
88888888888888888888888888888888888888888888888888888888
มาต่อกันเลยนะครับ..
.
.
.
.
.
.
.
ปู่เอกำลังเดินวนเวียนรายรอบเก้าอี้ที่ยกให้หลานนั่งเด่น เป็นรอบที่ห้า ทั้งเขาแหละภรรยากำลังจับปุ๊บปั๊บขึ้นเขียงติวเข้ม เพื่อเรียนหลักสูตรไม้ตายยกแผง ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่รักลูก ทอดทิ้งลูกแม้ว่าเขาจะสร้างปรากฏการณ์เหลวแหลกแห่งชาติหลายต่อหลายรอบก็ตาม
ปุ๊บปั๊บนั่งหน้าจ๋องเป็นลิงน้อยขี้สงสัย เขาทำอะไรผิดหรือเปล่านะ ทำไมปู่กับย่าถึงเรียกตัวเขากลับมาด่วน หรือว่าปู่กับย่าจะจับได้ว่าเขาขโมยกินรังนกที่อยู่ในกระเช้าที่ได้มาเมื่ออาทิตย์ก่อน แต่ก็ไม่น่าจะใช่ หรือว่าปู่กับย่าจะจับได้ว่าเขาขโมยเหรียญสิบสองอันไปหยอดใส่ออมสินกระต่ายหูตั้งในห้องตัวเอง หรือว่าปู่กับย่าจะจับได้ว่าเขาเข้าไปเล่นในห้องพระแล้วชนรูปปั้นหงษ์ทองตก แต่รูปนั้นก็ไม่ได้เสียหายอะไร แค่หางหงษ์หักไปนิดนึง แต่ก็ได้แอบเอากาวตราช้างไปแปะคืนแล้วนี่ ปู่กับย่าไม่น่าจะจับได้นะ เด็กน้อยเริ่มเครียดกับความคิดของตัวเอง เขาเริ่มกระสับกระส่าย กับสีหน้าตึงๆของผู้ใหญ่ทั้งสอง...
“หลานปู่..”เสียงเข้มทำให้เขาสะดุ้งโหยง
“ค้าบบบ...”ปุ๊บปั๊บไม่ยอมเงยหน้าขึ้นจากพื้น
“รู้หรือเปล่าว่าทำไม ปู่กับย่าถึงให้ปุ๊บปั๊บนั่งเป็นพระราชาตรงนี้”
“ม่ะรู้อ่ะคับ”หลานรักพยายามจะเอาขาสั้นเขี่ยพื้น เพื่อบรรเทาความสั่นให้น้อยลงไป แต่ขาสั้นเกินแกง จึงเขี่ยอากาศเล่นแทน ใครจะไปยอมรับล่ะ ว่าตัวเองทำอะไรผิดมา ของอย่างนี้มันต้องมีมุบมิบ การเอาตัวรอดคือยอดคน..
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละลูก เหมือนไปทำอะไรไม่งามมา”ย่าทัก เห็นหลานเอาแต่ก้มหน้าพูดกับพื้นไม่ยอมจ้องหน้าพวกตนซักที
“ปะ ปะเปล่าคับ ปุ๊บปั๊บแค่รู้สึกตาลาย ปวดหัวด้วยคับ”หลานยกมือจับหัว ก่อนจะโดนจับผิดได้ ต้องเฉไฉใช้เล่ห์เหลี่ยมที่พอได้เรียนรู้มาจากธรรมชาติเสี้ยมสอน หนีตายก่อน
“ไหนย่าดูซิ..”ย่ารีบ แตะตัว อังหน้าผาก หนำซ้ำจูบที่แก้มเพื่อสัมผัส หลานเจ็บป่วยได้ที่ไหน คนนี้รักสุดๆตามใจยิ่งกว่าลูกชายตอนเด็กๆซะอีก
“.ก็ปกติดีนี่พ่อ”
“.โกหกปู่กับย่าหรือเปล่าลูก..”
“เปล่าครับ ปุ๊บปั๊บ ป่วยจริงๆ..”หลานทำตาปริบๆให้เห็นใจ
“.สงสัยอยากจะอ้อนนะแม่”ปู่นึกไปถึงนั่น
“นั่นนะสิ...”
“..เอางี้ดีกว่า หลานปู่ เรามาเข้าเรื่องกันเลย”
“.....อี๋........”หลานทำหน้าจี๊ดด ความผิดคงได้เปิดเร็วนี้
ปู่จ้องการกระทำของหลานเขม็ง ย่าก็พลอยหยีหน้าสงสัยตามไปด้วย..
หลานกำลังระทึก กลัวตามประสาเด็กที่ทิ้งหลักฐานผิดๆไว้ไม่เนียน..
“ฟังปู่ให้ดีนะหลานปู่ ตอนนี้บ้านเรากำลังระส่ำหนัก”
“คืออะไรหรือครับ”
“.คือว่า น้าปาล์มจะไม่อยู่ที่นี่อีกแล้วนะ”ย่าโพล่งปากออกไป
ปุ๊บปั๊บรู้หน้าชาขึ้นมาเฉยๆ ทำไมเขายังไม่รู้ข่าวพาดหน้าหนึ่งของบ้านนี้ หรือว่าเขามัวแต่ตัวติดน้องชินจนลืมน้าคนสำคัญ..
“น้าปาล์มจะไหน ปุ๊บปั๊บไม่ให้ไปนะ ฮือ ฮือ น้าปาล์มอยู่ไหน ปุ๊บปั๊บจะไปหา”น้ำใสๆเม็ดเล็กผุดขึ้น จนย่าต้องเข้าไปปลอบโยน
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะหลานปู่ เฮ้ออ นี่พ่อสื่ออะไรผิดไปหรือเปล่านี่”
“พ่อทำให้หลานตกใจนะซิ..”เสียงภรรยาเอ็ดสามีขำๆ
“งั้นเอาใหม่...”ปู่คิดคำที่จะพูดกับหลาน
“ไม่ต้องลีลาหรอกพ่อ...”
“ฟังย่านะหลานรัก...”มืออุ่นลูบผมและเช็ดร่องน้ำตาออกจากใบหน้าเล็ก
“ถ้าหลานไม่อยากให้น้าปาล์มไปจากที่นี่ ปุ๊บปั๊บก็ต้องทำตามที่ปู่กับย่าสอนเข้าใจมั้ยคับ”
“.ทำอะไรหรือครับ”พอน้ำตาหยุดเลื้อย เขาก็ตั้งสติใหม่
“.ปุ๊บปั๊บ รักน้าปาล์มมั้ยครับ”
“.รักคับ ปุ๊บปั๊บรักน้าปาล์มสุดๆ รักจากก้นบึ้งหัวใจเลยคับ”พูดแค่นั้นดวงตาก็มีน้ำมาคลอ ให้ปู่กับย่าตื้นตันตาม
“จำมาจากละครเรื่องไหนล่ะนี่”ย่าแซว เพราะเขารู้ว่าปุ๊บปั๊บชอบ
“เปล่าครับ พูดจากใจน้อยๆจริงๆ”
“น่ารักจริงอะไรจริงเลยนะหลานปู่”
“มาต่อด้วยอีกคำถามหนึ่ง..”ปู่ฮึดใจขึ้นสู้ ไม่รู้ว่าหลานจะตอบคำไหนกับรูปนี้
“..หลานรักเก่งมั้ยลูก..”
“.เก่งเหรอคับ”หลานทำหน้าคิดหนัก
“.เก่งอยู่ไหน..”
“นั่นนะซิ เก่งอยู่ไหน”ย่าขำ
“ว่าแต่หลานย่าอยากให้เก่งกลับมารักน้าปาล์มและอยู่ที่บ้านหลังนี้ตลอดไปกับพวกเราหรือเปล่า”
“รักครับ เก่งชอบพาปุ๊บปั๊บไปเที่ยวที่แปลกๆ”
“ถ้าเก่งกลับมาที่นี่ หลานปู่ก็จะได้ไปเที่ยวอีก..”
“เย้ เย้ เย้”หลานชูแขนขึ้นด้วยความดีใจสุดลิ่ม
“..ถ้าอย่างนั้น พวกเราต้องร่วมมือกัน”ย่าจับแขนหลานไว้มั่น
“ทำยังไงหรือครับ”
“..เอียงหูมาซิ ปู่จะบอกวิธีให้..”
ปู่กับย่าขนาบหูหลานกันคนละข้าง เพื่อจะเป่าให้หลานร่วมมือร่วมใจยกขบวนพลังแห่งความรักทั้งมวล เพื่อดึงลูกชายคนเล็กกลับมาจากอ้อมอกหญิงพิมมี่ ก่อนที่ทุกสิ่งอย่าง จะสายเกินแกง และไม่สามารถเยียวยาเส้นรักบางๆของทั้งคู่ให้ ปะ สาน กันได้อีก อะไรจะเป็นยังไง คงต้องวัดพลังหัวใจกันดูซักตั้ง พวกเรายังเชื่อว่า เลือดข้นกว่าน้ำเสมอ...
พ่อขับเลียบถนนที่ติดแม่น้ำสายใหญ่ โดยมีผมกับไอ้เก่งนั่งกันอยู่ด้านหลัง พ่อขับเหมือนจะพาพวกเรามาเที่ยวมากกว่าจะดูมีสาระ ผมคิดอย่างนั้น เพราะว่าแม่ก็มัวแต่หวงสวยอยู่นั่นแหละ ส่วนพ่อก็นานๆจะพูดขึ้นมาซักคำ แต่ละคำที่พูดมันกระแทกใจคนฟังอย่างผมเสียจริง พูดแบบนี้เอาหอกมาทิ่มใจผมดีกว่ามั้ง
ส่วนไอ้ใบ้ที่หน้าตึงข้างผม (ก็มันไม่คุยกับพ่อแม่และผม) มันมัน มันเอนหัวแนบหูกับโทรศัพท์ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคุยกับใคร เพราะตะเบ็งชื่อจี๊ดออกมาจากเครื่องขนาดนั้น ทำลายสมาธิการท่องราตรีของผมให้หม่น..
“ปิดโทรศัพท์ซะ..”แม่ผมสั่งไอ้ใบ้
“ใช่ คุณลูกเขยครับ กรุณาให้เกียรติ สองหัวหงอกที่นั่งโด่ตรงนี้ด้วย”
“ใครหัวหงอกค่ะคุณปู ฉันยังดำสนิท หงอกคนเดียวไปเถอะ”นั่นแม่ของผม ไม่ยอมหยุดสวย
มันก็เชื่อนะ ละออกจากหู เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง แล้วกอดอก วางมาดพระเอกเต็มขั้น
“ปาล์มเห็นสายน้ำที่ไหลมั้ยลูก”
“ครับพ่อ....”
“สายน้ำไหล ไม่เคยย้อนกลับ”แม่ผมตั้งใจจะพูดมากกว่าจะพูดลอยๆ
“..เวลาที่ผ่านไปแต่ละนาที เราไม่สามารถไปเก็บเอามารีมิกซ์ใหม่ได้”
“เอา แล้วละสิ......”ผมคิดในใจคนเดียว
พ่อกับแม่จะทำอะไรกันนี่ แล้วไอ้ใบ้มันก็ยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ส่วนผมกลับเกร็งอั้นฉี่แทนซะเอง ก็มันแม่งๆ กลิ่นทะเม่งๆออกมาให้สูดแล้วซี มันหันออกนอกหน้าต่าง มองสิ่งที่อยู่รอบนอก ส่วนหูของมันไม่รู้จะฟังอะไรหรือเปล่ายากจะเดา
“แต่เอ๋ อะไรนั่น ๆๆ...”ผมพูดคนเดียว
มันทำปูไต่ นิ้วขยับเข้ามาจับมือผมที่วางไว้ตรงเบาะ แต่ผมกระชากมือหนี หลังจากนั้นมันก็เอาปูไต่ของมันกลับไปที่เดิมคือล้วงกระเป๋า
“สงสัยมันจะประสาทราชวัง โดนกดดันจากพ่อกับแม่ ยังจะมีอารมณ์เล่นอีก”
333333333333333333333333333333
--สั้นไปนิด แต่แต่งสดๆนะครับ-
:m23:
-
มารอ
-
ก็ยังไม่ เก็ท อยุ่ดีว่า พวกพ่อๆ แม่ๆ ทั้งหลายวางแผนอะไรกัน
ฮู๊ววว!!!
-
ปู่กับย่าจะทำอะไร?
พ่อกับแม่จะพาไปไหน?
ตอนนี้สั้นมากค่ะพี่
+1มาต่อเร็วนะคะ :กอด1:
-
แง่ง แง่ง มาต่ออีกไว ๆนะคับรอนะ
-
:เฮ้อ:
-
ขอบคุณจ้า
อิอิอิ ชอบตอนสุดท้ายจัง
มีแอบเล่นปูไต่กันด้วย ^^
ตอนนี้เล่นให้มีความสุขกันไป
แต่เวลาอีกไม่กี่นาทีที่จะถึงคงจะต้องเข้าโหมดเศร้ากันแล้ว T-T
ทางเลือกมีไม่เยอะมากนัก แต่จงเลือกในทางที่จะทำให้ตัวเอง
มีความสุขที่สุด อย่าตัดสินใจอะไรเพียงแค่เห็นตอนนี้นะนายเก่ง........
คนเลวกลับตัวในเวลานี้ก็คงไม่สายเกินไปนักหรอก
-
:monkeysad: อยากอ่านอีก
:L2: :L2:
-
ค้างนะเนี่ย 5555
เอาไป 1+ กับ 1 เป็ด
-
:z1: :z1: :z1: ปูไต่ ปูไต่ :oo1: :oo1: :oo1:
-
เฮ้อเหนื่อยใจ
-
+1 ปุ๊บปั๊บหลานรัก งานนี้ต้องพึ่งนู๋แล้วนะลูก :a2:
อย่าทำให้ค้างนานนะครับ รีบมาต่อนะ :z1:
-
:t3:
---แวะมาส่ง ทุกคนเข้านอน+555
--ตอนสุดท้ายแล้วขอเวลาไปคิดซักเดือนก่อนนะแล้วค่ะมาลง+555
ไปนอนดีก่า
:bye2: :bye2:
-
จะพาไปไหน ไปทำไรเนี่ย อยากรู้ อยากให้เก่งกับปาล์ทรักกัน
-
:เฮ้อ:
-
นานเท่าไหร่ก็จะรอ :bye2:
-
คุณปู่คุณย่าจะเสี้ยมอะไรหลานเนี่ย...น้องปุ๊บปั๊บช่างแสบไม่ทิ้งลายพ่อจริง ๆ น่ารักน่าเอ็นดู
นายเก่งรักเค้าก็บอกไปดิ...ชักรู้สึกเหมือนดูละครเรื่องเมียแต่งแฮะ
-
ลุ้น ตอนต่อไป :กอด1:
-
ต้องให้คุณปุ๊บปั๊บลงมือให้ตลอด..
-
พี่ปุ๊ปปั๊ปน่ารักตลอดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
งงๆกับ2พ่อแม่ 55+
-
T-T
คุณ Winner อย่าได้ใจร้ายทรมานนักอ่านตัวเล็กๆ เลยน้า
จะปล่อยให้อดใจ 1 เดือน ลงแดงตายมากมายอ่ะ
ถ้าจะให้รอ ก็รอได้แต่มันแบบว่าค้างค้างคาคา เหมือนจะสุดก็ไม่สุด........
เป็นกำลังใจให้จ้า ++1 (โอมเพี้ยง ตอนต่อไปจงมา ภาวนาสุดเดช)
-
:เฮ้อ:
-
แม่เจ๋งมั๊ก ๆ เลยอ่ะ ว่าแต่ว่ารู้ได้ไงหว่า
-
:L2: :L2: :L2:
-
รอ รอ รอ :z2:
-
อ้าวววววววหนูปาล์มกระชากออกแบบรังเกียจขนาดน้านนนนนน
ใครเขาจะอยากกลับมาอยู่ด้วยเล่า ท่าทางแผนจะล่มซะละม้างงง
รอลุ้นๆๆๆๆต่อไป วินจ๋าเดือนนึงมันนานเกิ๊นนนนนน
-
T-T
คิดถึงคิดถึง
คุณวินเนอร์ มาต่อเถอะน้าใจจะขาดแล้ว
-
มารอ :impress:
-
:-[ :-[
3333333333333333333333333333333333
ประกาศข่าวร้ายยยยยยยยยยยยยย
คริคริ แบบว่า หลังจากที่โพสน์ครั้งที่แล้ว ตอนใหม่ก็ยังไม่ได้ริเริ่มที่จะเขียนเลย
อย่างที่บอก เวลาเป็นเครื่องมือสำคัญในการเขียน แต่สุดท้ายก็ยังไม่ได้ลงมือ
เพราะเวลาเกลี้ยงไปกับการทำงาน และงานส่วนตัว บวกกับเวลาว่างไม่ได้เป็นอันต้องนอน+555
แต่ว่าจะพยายามแหวกมิติลี้ลับมาต่อตอนจบช่วงหน้าให้นะครับ (ช่วงนี้แฟนๆพี่เก่งรอไปก่อนนะ)+5555
...............................................
ตอนแรกกะว่าจะเขียนภาคสามของรุ่นเด็กๆเขา แต่ว่าคงไม่แล้วล่ะ รู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยจังๆ
(รอออกจากงานเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน+555 ขี้เกียจทำงาน)
ส่วนใครที่สอบถามว่าจะทำหนังสือหรือเปล่า
ขอบอกว่าทำครับ แต่ไม่รู้ว่าจะได้โปรเจค(พูดซะใหญ่โต)เมื่อไหร่ แบบว่าคนเขียนเองก็ยังขี้เกียจๆมากๆอยู่
เพราะว่าเรื่องนี้ไม่ได้เตรียมอะไรซักอย่าง อาจโผล่มาเป็นเล่มหลังจาก 1 ปี ผ่านไป ( ยกเว้นคนเขียนมีเวลา)
จะว่าไปก็อยากทำทุกเรื่องที่เขียน เก็บเป็นสาระประโยชน์ที่เราได้ทำไป+555
เอาละครับ เอาเป็นว่า มาอีกทีก็จะลาลงจอแล้ว+555
-สุดท้ายพระเอกเรื่องนี้จะเป็นยังไงกันน่อ
-พี่ปุ๊บปั๊บ จะเอาอยู่มั้ย
- :z2:
ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจนะครับ
-
เอาใจช่วยกันต่อไป..สู้ๆๆๆๆๆๆ
-
รอได้ค่ะ
สุดท้ายพระเอกต้องคู่กับนายเอก พี่ปุ๊บปั๊บต้องเอาอยู่ :a2:
+เป็นกำลังใจสู้ๆค่ะพี่ :กอด1:
-
โอ้ยยยยยยยยยย ปวดตับมากมาย
ปาล์ม ยังคงแข็งข้อ
เก่งยัง คง ไม่สำนึก
ปุ๊บปั๊บ ยังคงน่ารักเสมอ
ส่วนคนเขียน ยังคงทำงานต่อไป
แล้วฉันหล่ะ
โอ้ยยยยยยยยยยยยย ปวดตับ
-
ขอบคุณจ้า
มิเป็นไร อย่างน้อยๆ ก็มีความหวังว่าจะต้องจบแน่นอน
มีความเชื่อ และความหวังเล็กน้อยว่า สุดท้ายเก่งก็ต้องกลับมา
ไม่ว่าจะเพราะน้องปุ๊บปั๊บหรือปาล์ม "ครอบครัว" "ความผูกพันธ์"
จนกลายเป็น "ความรัก" ก็ต้องมีบ้างละน้า ^^
หยุดพักสักนิด ไม่ต้องรีบร้อน รอได้จ้า เป็นกำลังใจให้เสมอ......
-
สู้ๆจ้า^^
-
สู้ๆเน๊อ...
ยังไงก็ได้ค่ะแต่ขอให้เขียนเรื่องนี้จนจบ ไม่ทิ้งเรื่องค้างๆคาๆก็พอแล้ว
-
:n1: ต้องสู้ต่อนะฮับ เรื่องนี้พวกเราทุกๆๆๆๆๆๆๆคน ติดตามมาโดยตลอดจะช้าไม่เป็นไรแต่ขอให้ของขวัญอันลำค่าจงมาหาแก่พวกเราคือแต่งให้จบนะครับ ต้องสู้ๆๆนะครับเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะ :L1:
-
เรารอได้เสมอจ้าสู้ สู้นะคุณวินเนอร์
-
เพิ่งตามมาอ่านจนถึงตอนนี้ จะรออ่านตอนจบนะครับ ^^
-
:mc4:
เอาตัวอย่างมาทิ้งไว้ให้คิดถึงกันนะครับ ใครรักเด็กไอคิวสูงก็อย่าลืม จุ๊บๆ เขานะครับ
:จุ๊บๆ:
222222222222222222222222222222222
“พี่ปุ๊บปั๊บ ปู่กับย่าคุยอะไรกับพี่หรอ”
เด็กไอคิวสูง ปรับสีหน้าทะเล้นเป็นเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น..
“ทำไม ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยล่ะ”ชินไม่เข้าใจ เมื่อเห็นเพื่อนเคร่งขึ้น
“น้องชิน...”
“หา...ว่าไง..”
ปุ๊บปั๊บหันมาจ้อง คว้ามือน้องชินมากุม..
“.ทำไมมีอะไรเล่อ เล่นด้วยได้ม่ะ”
“เปล่า พี่ปุ๊บปั๊บดีใจเฉยๆ”
“ทำหน้าแปลกๆ..”
“คือพี่จะบอกน้องชินว่า พี่มีพ่อแล้วนะ”
“ห๊า... จริงเหรอ อย่าบอกนะว่าเป็นน้าปาล์ม”
“เอาไว้คอยดูตอนต่อไปแล้วกัน ตอนนี้พี่มีหน้าที่ต้องตามพ่อกลับมา”
“ไม่เข้าใจอยู่ดีแหละ”น้องชินฉงนมองหาคำตอบ
“เอาไว้ให้น้องชินโตเท่าพี่ก่อน เดี๋ยวก็เข้าใจเองแหละ”
“ตลอดแหละ ตัวเท่าลูกหมาเหมือนแหละหว้า”น้องชินเปรยเบาๆ
“หือออ ว่าไงนะ อะไรหมาๆนะ”
“เปล่า ชินบ่นคนเดียว”
“โกหก..”
“..ฮึ งั้นก็แสดงว่าต่อไปพี่ปุ๊บปั๊บก็จะมีพ่อ เหมือนชินแล้วใช่ม่ะ”
“แน่นอน ต่อไปนี้พี่ก็จะพ่อเท่ๆเหมือนพ่อราเชนแล้ว”ปุ๊บปั๊บกระหยิ่มยิ้มย่องหัวใจพองพรวด
“แล้วเมื่อไรจะได้เห็นพ่อพี่ละ”
“เร็วๆนี้แหละ”
“โห ตื่นเต้น ชินจะรอ”
“ไม่ผิดหวังแน่ น้องชินน้องรัก”
“พูดถึงพ่อแล้ว พ่อราเชนเป็นอะไรก็ไม่รู้ ดูแปลกๆ”
“ยังไงเหรอ”ปุ๊บปั๊บกอดคอน้องแบบนักเลง
“คือ เอ่อ อือ พ่อมักจะนั่งซึม ชอบอยู่คนเดียว เหมือนคนคิดหนัก”
“แล้วทำไมน้องชินไม่ถามดูเล่า”
“ถาม แต่พ่อบอกว่าปวดอึ ก็เลยทำหน้าเซ็ง”
“ปวดอึ แล้วทำไมไม่ไปอึ”
“ชินว่าพ่อคงอึไม่ออก แน่เลย”
“บอกพ่อราเชนไปหาหมอดิ ตอนพี่ปุ๊บปั๊บอึไม่ออก ปู่กับย่าก็ยังพาไปหาหมอเลย”
“แล้วหมอทำไง.”ชินทำหน้าสนใจ
“หมอเอาไรไม่รู้มาจิ้มก้นพี่ เจ็บนิดๆ”
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ชินจะได้ไปบอกพ่อมั่ง”
“เอาไงเอากัน แต่ตอนนี้ พี่ต้องทำคิดอะไรซักอย่าง หรือหลายอย่างก็ได้”
“ช่วยคิดมั้ย”
“ได้ก็ดี”
“นั่นสิ สองหัวดีกว่าหัวเดียวนะ”
“ถ้าน้องชินอยากได้ของที่ชอบมากๆแต่พ่อไม่ซื้อให้ น้องชินทำไง”
“ชินมีเหตุผลประจำตัว ใช้ทีไรพ่อยอมทุกที”
“ทำไง..”คนพี่ตาโตเป็นไข่นกกระจอกเทศ
“ทำงี้ไง...”
พูดจบคนน้องก็ทิ้งร่างนอนหงายลงพื้น..
“ไม่เอาไม่ย๊อมไม่ยอม จะเอาๆๆ ชินจะเอา o9 o9 ไม่ให้ชินจะไม่ไปไหนชินจะนั่งเฝ้าตรงนี้แหละ”
นอกจากเสียงร้องลั่นโวยวายลั่นแล้ว ตัวอย่างท่าประกอบนอนชักดิ้นชักงอแสนน่ารัก น่าฟาดก็ช่างเข้ากันได้ดิบได้ดี..
“เป็นไงล่ะ เฮ่ๆ เหตุผลแค่นี้พอม่ะ”
“พี่อ่ะแมนพอ ไม่ทำท่าเด็กๆแบบนั้นหรอก”คนพี่ดูถูก
“ซะงั้น อุตส่าห์เอาความลับมาประจานนะนี่”น้องชินกอดอกอย่างผิดหวัง
“เอ่อน่า พี่ไม่บอกใครหรอก ว่าชินขี้แยขนาดลงทุนนอนเต้นแร็ฟกับพื้น ฮ่าๆ”
“มันต้องเก็บอยู่แล้ว ไม่งั้นพี่ปุ๊บปั๊บได้ปากเจ่อไปเรียนแน่”
“มีขู่..”
“ต่อยกันเลยมั้ยล่ะ”ชินขำ
“เด็กๆจ๊ะ พร้อมจะไปกันหรือยังลูก..”
“พี่ปุ๊บปั๊บยังไม่ใส่เสื้อผ้าเลยครับย่า”
“ไงทำอย่างแบบนี้ล่ะลูก เดี๋ยวไม่ทันน้าปาล์มนะ”
“ย่าช่วยใส่ให้หน่อยได้ม่ะ เลือกไม่ถูก แต่ต้องหล่อนะครับ”เด็กน้อยมีเอ๊กท่าหล่อให้
“.งั้นก็รีบเลย ไม่ไหวเลยหลานย่า สู้น้องชินก็ไม่ได้”ย่าแกล้ง
“ช่วยม่ะ”น้องทำหน้าล้อเลียน
“แบร่ๆๆ เขาใส่เองก็ได้ แต่จะให้ย่าแต่งหล่อเพื่อไปเจอพ่อต่างหาก”
.
คนเป็นย่าได้ยินสิ่งที่หลานพูดก็ชื่นใจสุดๆ เขาเชื่อว่าเจ้าลูกชายตัวร้าย ได้รู้ได้เห็นอะไรมากขึ้น จะทนดื้อดึงเหมือนเดิมหรือเปล่า แค่ยกสองที่ลูกชายตัวเองจะเป็นคนงัดไม้ขึ้นมาสู้ คนเป็นย่าอย่างเธอก็ใจอ่อนตั้งแต่หน้าประตู เธออยากจะเห็นลูกชายกับหลานปะทะกันครั้งนี้จริงๆ ดูซิผลจะออกมายังไง
333333333333333333333333333333333333333333333333333
...........ไม่ได้ลีลานะครับ แต่เพิ่งว่างได้ลงมือเขียน เร็วๆได้อ่านจบกันแน่ครับ เพราะว่าว่างล่ะ
..........แต่วันนี้เพิ่งจะได้เขียน เพราะว่าเพิ่งตื่น มาแสงยามเย็น+5555
ถ้าบวกเยอะจะวิ่งมาต่อให้นะ เดี๋ยววันนี้ต้องเอาหนังสือไปส่งก่อน+55
-
โหยน้องชิน ร้ายนะเรา
แต่พ่อราเชนเป็นไรไปอ่ะ หรือพี่หนึ่งทำไร
-
ไอคิวสูงจริงๆ =w=
-
อยากอ่านตอนเต็มอ่ะ :m13:
-
:กอด1:
-
ขอบคุณจ้า
ว๊าว ว๊าว ยกสุดท้ายนี้น้องปุ๊บปั๊ปสุดฉลาดน่ารักออกโรงเองเลยหรือนี่
แบบนี้น๊อกเลยละยกนี้ไม่ต้องรออะไรแล้ว (ฮ่าฮ่าฮ่า)
นายเก่งจะทำยังไงหนอ ? แล้วปาล์มจะต้องเจ็บปวดอีกมากแค่ไหน ?
เป็นกำลังใจให้จ้า +เป็ด ก๊าบ ก๊าบ
-
พี่ปุ๊บปั๊บจะทำยังไงให้พ่อกลับมาจ๊ะ
+1+เป็ดเป็นกำลังใจค่ะ มาต่อเร็วๆนะ :กอด1:
-
มาต่ออีกไว ๆนะ :bye2:
-
น่ารัก ทั้งคู่เลย
-
ศึกใหญ่กำลังปะทะขึ้น..
-
:man1: :man1: :man1:
-
o13 o13 o13
-
:laugh:ขำน้องชินอะ
-
ตอนใหม่กำลังเขียนให้อยู่นะ
อิอิ
ถ้าเขียนทันก็จะลงให้ ไม่ทันก็ต้องรอพรุ่งนี้แทนนะครับ
-
ขอบคุณจ้า
รอตอนต่อไป
จะได้ชมอิทธิฤทธิ์ของน้องปุ๊บปั๊บ (เด็กฉลาด)
สู้สู้เค้านะเด็กอัจฉริยะในตอนนี้...อนาคต ^^
เอาให้นายเก่งอยู่หมัด โดนน๊อกตั้งแต่ยังไม่ทันทำอะไรทั้งสิ้นจ้า
+ 1 เป็นกำลังใจจ้า
-
:mc4:
มาแล้วนะครับตอนจบ+55 หลังลีลาลาลีตั้งนานนม ว่าจะเขียนจะเขียน พอเอาเข้าจริงๆ ก็ก็ทำโน่นทำนี่ ไม่มีเวลาเท่าไหร่
ฝากอ่านนด้วยนะ
..ใครอ่านใครเม้นท์ก็ขอบคุณนะ++++
777777777777777777777777777777777777777777777
พ่อก็จอดรถลงข้างทางแวะร้านอาหารเพื่อชีวิต ไอ้เก่งมันก็หันมาจ้องตาผม แต่ผมชิงส่ายหัวเพราะไม่มีคำตอบดีๆจะให้ มันยิ่งทำหน้ากวนตีน เอาไหล่มากระแทกบ่าผม ถ้าสังเกตให้ดี แสดงว่าวันสองมานี่มันคงไม่ได้โกนหนวดเครา เพราะมันเริ่มครึ้มจับขอบปากจนเป็นรอย ผมว่าก็ทำให้มันดูมีเพาเวอร์แมนขึ้นอีกแบบ รู้สึกดีกว่ามาดหนุ่มเจ้าสำอางอย่างที่ผ่านๆ
“ยิ้มอะไรว่ะ อะไรติดปากกูหรือไง”มันทำหน้าตึงๆ
ผมคงเผลออมยิ้มให้เห็น
“เปล่า..”ผมหันหน้าหนี เปิดประตูออก เพราะแม่กับพ่อเดินเข้าไปเรียบร้อย
มันขยับก้นตามมา แทนที่จะเปิดด้านของตัวเอง ขี้เกียจขนยาวจริงๆ
“.มึงทำให้กูเหมือนตัวตลก”
เมื่อมันออกมาทันก็เริ่มฝอย
“กูยังไม่ว่าอะไรมึงเลยนะ..”
“แต่ตามึงหัวเราะเยาะกูมาตลอดทาง”
นั่นมันรู้ดีรู้ลึกยิ่งกว่าทีวีพูล
“ถ้าจะมาหาเรื่องกัน เก็บแรงไว้ก่อน กูไม่อยากทะเลาะกับมึงต่อหน้าพ่อกับแม่”สายตาผมควานหาแม่กับพ่อกลัวว่าท่านจะมองอยู่
“พ่อกับแม่มึงจะทำอะไร”
“เซ้าซี้นั่น กูก็ไม่รู้..”
มันจ้องหน้าผมห่างไม่ถึงคืบ ท่าทางไม่เชื่ออยู่ดี
แต่จะว่าไป พ่อกับแม่จะมาร้านอาหารเพื่อชีวิตทำไมล่ะนี่ มันแปลกใหม่สำหรับผม แบบว่ายังไม่เคยเข้าร้านอาหารสไตล์นี้
“ปาล์ม เก่งเข้าไปหาคุณปูข้างใน..”เสียงแม่ไล่
ผมทำท่าจะเดินนำมันไป พ่อกับแม่จะทำอะไรก็ไม่บอกกันมั่งเลย ไม่รู้จะแอบอะไรนักหนา ผมเองก็อยากจะรู้ไม่แพ้มันนั่นแหละ มองตามันก็รู้ว่ามันพยายามเค้นคอผมให้บอก ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ตื่นเต้นไม่หยอก ผมรู้สึกเหมือนกำลังเล่นเกมประสาทกับมัน..
“ปาล์ม..”แม่ยักคิ้วให้ทีทำให้ผมชะงัก
“อะไรแม่..”
“อยู่กับแม่ซักครู่นะ”
แม่หันไปมองด้านในก็ไม่มีร่างสูงของมัน แสดงว่ามันคงจะอยู่กับพ่อเรียบร้อย
“...แม่ ลึกลับซับซ้อนซ่อนเงื่อนเหลือเกินนะครับแม่ จะทำอะไรกันไม่บอกผมล่วงหน้าบ้าง”
“ปาล์ม....”แม่ยิ้มหน้าบานเหมือนจะมองทะลุใจผม
แม่กอดแน่นๆแล้วก็จูบที่เส้นผม เลยทำให้ผมอึ้งไปหลายวิ..
“.แม่ มีอะไรหรือเปล่า” ผมเกิดใจหายขึ้นมาเฉย ยิ่งเห็นน้ำตาแม่คลอเบ้า ผมก็ยิ่งใจไม่ดี
“แม่ อย่าทำให้ปาล์มใจเสียซิ เกิดอะไรขึ้นบอกปาล์มบ้างสิครับ ปาล์มนั่งอึดอัดมานาน”
แกกอดผมซ้ำ ยิ่งทำให้ผมกังวล แม่ลูบหลังผมเบาๆ และก็ตบสองสามทีแผ่วๆ
“ปาล์ม แม่ขอบใจลูกมากนะ ที่ปาล์มอดทนเพื่อพ่อกับแม่มาตลอด ทั้งๆที่พ่อกับแม่มักจะมองข้ามลูกเสมอ”น้ำเสียงแม่บอกได้ถึงความเข้าใจแบบทะลุปรุโปร่ง
“ช่างมันเถอะแม่ ถ้าเป็นเรื่องนั้น”ผมคิดว่าแม่ก็คงเข้าใจว่าผมหมายถึงอะไร
“แม่กับพ่อทำผิดกับปาล์ม หลายเรื่อง แม่เสียใจลูก”
“แม่ไม่ต้องเสียใจหรอกครับ อย่างน้อยปาล์มก็ได้ทำหน้าที่ที่ควรจะทำ เรื่องขี้เล็บแค่นั้น ผ่านมาเดี๋ยวมันก็ผ่านไป พรุ่งตื่นขึ้นมาวันนี้ก็เป็นอดีต ทำใจให้สู้ดีกว่า ว่าแต่ว่าพ่อกับแม่จะรับมันมาด้วยทำไม แล้วเรานัดใครไว้ที่ร้านนี้เหรอครับ”
“...รอเวลา...”
“เวลาอะไร..”
“เดี๋ยวก็รู้ลูก..”
“จนป่านนี้ยังปิดกันอีกเหรอแม่”ผมทำหน้าอ้อนวอน นี่ลูกนะ
“เอาล่ะ พ่อกับแม่ตัดสินใจแล้วว่าจะทำบางอย่างชดเชยให้กับสิ่งที่ลูกสูญเสีย”แม่กอดผมลวกๆ
“อย่าบอก ว่าจะให้ปาล์มแต่งงานอีกรอบนะ”ผมดักทางไว้ก่อน
“ปาล์มรู้ได้ไง ใครบอก”
“ห๊า....”ผมเขย่าร่างแม่ด้วยความตกใจ
“ไม่เอานะแม่ ปาล์มไม่แต่งกับพี่หนึ่งนะ”ความผิดหวังกำลังพรั่งพรูออกมาจากดวงตาของผม
“เฮ้ยย นี่รู้แล้วเหรอ”
“นี่เรื่องจริงเหรอแม่...”ผมช็อคเหมือนโดนไฟร้อยโวลต์ ผมผงะออกจากแม่ทันที
“ปาล์ม...”
“แม่ไม่ต้องมาพูดเลยนะ ปาล์มไม่ฟัง..”ผมสบัดแขนทิ้ง เพราะแม่พยายามที่จะจับรั้ง
“ฟังแม่ก่อนสิ..”แม่อ้อนวอน
“..นี่เหรอครับ ที่แม่บอกว่าขอโทษปาล์ม...”ผมผิดหวังสุดลิ่ม ทำไมสิ่งที่แม่ทำมันตรงกันข้าม
น้ำลายผมจุกปากจุกคอ พ่อกับแม่เห็นผมเป็นอะไร ทีพี่ใบปอไม่เห็นเคยบังคับอะไรซักอย่าง แต่ทีผมมัดมือชกตลอด คำขอโทษของแม่ครั้งแรกเปรียบดั่งอ้อมกอดสวรรค์ แต่วินาทีถัดมาแม่กลับผลักผมลงเหว
“เอ้า แม่ทำไมยังไม่เข้าไปอีก..”พ่อเดินเข้ามาสมทบ
ผมหันหน้าหนีไปอีกทาง ไม่อยากจะพูดอะไรแล้วจบกัน สุดท้ายทุกคนก็รักตัวเอง พ่อแม่ไม่เคยเข้าใจ ให้ผมแต่งงานกับพี่หนึ่งเหรอไปกันใหญ่แล้ว
ผมสอยขาจะวิ่งหนี..
“ไอ้ปาล์ม พ่อบอกให้หยุด”
“............หยุด”
ผมหันมามองระยะสั้น
“หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้ปาล์ม ถ้ายังดื้อดึงไม่ฟังพ่อกับแม่อีก ก็ไปแล้วไม่ต้องกลับ แล้วไม่ต้องมาให้พ่อกับแม่เห็นอีก”พ่อตะเบ็งเสียงดังใส่ผมโครม
นั่นแหละถึงทำให้ขาผมเป็นอัมพาตกะทันหัน
“.พ่อออ..”ผมแทบทรุดลงกับพื้น แข้งขาไม่มีเรี่ยวแรง
“ปาล์มเชื่อพ่อเถอะนะ”
“ทุกคนรักแต่ตัวเอง ไม่มีใครรักปาล์มซักคน..”
“......โฮ....”นั่นคือเสียงของแม่ที่ร้องขึ้น แล้ววิ่งมากอดผม
“..ปาล์ม พ่อกับแม่รักลูกนะ.”
“.พ่อกับแม่ขอโอกาสอีกซักครั้งนะลูก..”
“ปาล์มให้โอกาส พ่อกับแม่ จนกว่าปาล์มจะหยุดหายใจนั่นแหละครับ”
ตอนนี้ผมหมดอาลัยตายอยากกับชีวิตจริง
“..พ่อทำเพื่อลูกนะ..”
“เอาซิครับ อยากจับปาล์มไปทำต้มยำทำแกงที่ไหนก็เชิญ ปาล์มจะไม่เถียง ไม่พูด ไม่แย้ง ไม่ขัดอะไรทั้งสิ้น เพราะปาล์มไม่ใช่คน พ่อกับแม่ถึงมองข้ามจิตใจปาล์มเสมอ”น้ำตาผมมันก็แทรกไหลออกมา
“..ปาล์ม พ่อจะบอกว่า...........”
“....นี่มันอะไรกัน”ไอ้เก่งโผล่มาร่วมวง
“เปล่าหรอกคุณ..”พ่อตอบมันพร้อมกับหลบหน้า
ผมปาดน้ำตาทิ้งด้วยความเศร้าโศกไว้อาลัยให้ตัวเอง ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเพิ่งยิ้มระรื่น
“..แม่กับพ่อก็บอกมันไปสิ ว่าพ่อกับแม่จะพวกเราไปงานแต่งพี่หนึ่งกัน”ผมปาดน้ำตาลวกๆ เลิกอายใครๆ
“แต่งงาน...”มันคำรามลั่นใส่พวกเราสามคน
“..ใช่งานแต่ง...”
“..พี่หนึ่งแต่งกับใคร....”มันถามพ่อ
“...................”
เงียบไม่มีคำตอบจากเบื้องบน พ่อกับแม่ต่างหันหน้าหนี เก็บปากสนิท แต่ใจผมสิมันตีรวนเป็นกลองเพล
“..จะมีใครอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่กู”ผมตอบมันอย่างมั่นใจ มองมันอย่างแค้นเคือง
“...บ้า...”มันกัดกรอดๆ
“ความคิดของใคร..”มันถามพ่อกับแม่ผม
แต่ไม่มีใครตอบเช่นเคย..
“..พ่อกับแม่ทำเกินไปละ”ท่าทางมันชักเดือดร้อนแทนผม
“..ที่ไหน...”มันจ้องหน้าพ่อกับแม่คนละที
เสียงโทรศัพท์พ่อดังขึ้น หยุดการโต้วาทีไปพัก ผมโมโหก็เลยเดินไปยังรถ หนีก็ไม่ได้ ไม่คิดว่าสิ่งที่พี่หนึ่งเคยถามจะกลายเป็นเรื่องจริง สุดท้ายการคลุมถุงชนก็เกิดกับผมซ้ำสอง ผมยังเป็นเบี้ยให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจับเคลื่อนย้ายตามใจชอบเหมือนเดิม ส่วนพี่หนึ่งผมไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงกับงานนี้..
“...ไปกันได้แล้วครับคุณเก่ง”
“ปาล์มไปเถอะ..อย่าดื้อซิลูก”
“ไป ปาล์มงานแต่งของมึงจะได้เป็นงานแตกแน่ ทำอะไรบ้าๆ”เสียงกระซิบข้างหูผม ทำให้ใจเฉาๆของผมสดชื่นขึ้นมานิดหน่อย
ไอ้เก่งมันเดินกอดผมไปขึ้นรถ ผมรู้สึกได้ว่ามันหายใจแรงขึ้น แรงขึ้น และไม่ค่อยสม่ำเสมอ ราวกับต้องใช้หัวสมองอย่างหนักหน่วง
ระหว่างทางการพูดคุยของผมกับพ่อและแม่ลดน้อยลงไปจนนับคำได้ ก็ตอนนี้ผมรู้เป้าหมายของท่านหมดแล้ว ผมหมดคำแก้ตัว ไอ้เก่งมันถอนใจ ดังๆหลายครั้ง เหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวงั้นแหละ ส่วนพ่อกับแม่นั่งหน้าคู่กัน เขาก็คุยกันกะหนุงกะหนิง เหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น คงจะสมใจเขาละ ที่ผมไปไหนไม่รอดจำยอมตกเป็นเชลยให้เขาตลอดกาล
ไอ้เก่งมันดึงผมให้ซบกับอกมัน ศรีษะดำของผมชนแก้มขาวๆ หัวใจมันเต้นโครมคราม เหมือนกำลังเก็งอะไร ทำไมช่วงเวลานี้ ผมรู้สึกว่ามันเป็นคนอบอุ่นไปทุกอณูเนื้อ ผมเผลอหลับตาลงไปแบบลืมตัว แขนมันกระชับกอดผมแน่นขึ้น เหมือนเป็นการสัญญาอะไรบางอย่าง แต่ผมคงคิดไปเองเท่านั้น
และแล้วมันเหมือนมีอะไรมาแตะที่ศรีษะผม ถ้าผมเดาไม่ผิด จะต้องเป็นริมฝีปากบางๆของมัน ผมกับมันเอนหลังชนเบาะ แต่หน้าผมยังซุกที่อกมันเช่นเดิมไม่ขยับไปไหน ผมเหมือนขาดที่พึ่งทางใจไปแล้ว พ่อกับแม่ก็ถีบหัวส่ง มองข้ามจิตใจของผม นั่นเป็นความรู้สึกว่าผมไม่เหลือใคร พอมันแทรกเข้ามาช่วงเวลานี้ผมจึงคว้ามันเอาไว้ราวกับเป็นฟางเส้นสุดท้าย คนอื่นจะรู้สึกอย่างไรบ้างถ้าเจออย่างผม คำว่าหัวเดียวกระเทียมลีบมันอาจจะยังน้อยไป...
แม้ไอ้เก่งจะนั่งสงบเป็นรูปปั้น แต่ข้างในผมว่ามันคงร้อนไม่แพ้ไฟ เพราะมันขบฟันตลอดทาง พ่อเองก็ขับไม่ช้านะผมว่า แต่ผมกลับอยากให้ระยะทางมันอยู่ห่างอออกไปอีกซักพันกิโลเมตร เพื่อช่วยดึงและยึดเวลาให้ผมอยู่กับอิสระมากขึ้น..
และแล้วสถานที่นัดหมายของพ่อกับแม่คงถึงแล้วล่ะ ผมกับไอ้เก่งก็เดินลงกันตามปกติ พ่อกับแม่นำทางอย่างคล่องแคล่ว ทั้งที่ท่านไม่น่าจะคุ้นกับโรงแรมใหญ่แห่งนี้ อ้อ ผมลืมไปว่ามีคนนำทางด้วย ท่าทางจะเป็นงานใหญ่ของโรงแรม
“เร็วๆสิปาล์มเดี๋ยวไม่ทันงาน..”แม่หันท้วง
“..เดินเต็มที่แล้วครับ”
ผมเห็นพนักงานออกมาต้อนรับขับสู้กันอีก แต่ผมก็ไม่ได้ยินดีปรีดาอะไร ไอ้เก่งมันเดินจับมือผมตลอดทาง ผมเองก็ไม่ละมือหนีไปไหน ไม่รู้ว่าผมจะพอใจกับการกระทำอะไรของมันนักหนา ผมรู้แต่เพียงว่าไม่อยากให้มันปล่อย มือคนเหงาๆอย่างผม...
ผมเดินลัดเลาะตามที่แม่ทิ้งรอยไว้ ก็คือให้พนักงงานของโรงแรมประกบเราไว้ไปเรื่อยๆ โรงแรมมันใหญ่พอสมควร คนไม่คุ้นอาจะหลงกันได้ ไอ้เก่งมันหันมามองหน้าผมเป็นระยะ เหมือนจะพูดอะไรจะถามอะไร แต่มันก็เหมือนยังกั๊ก.....
“..น้าปาล์ม...”
“..เก่ง....”
เสียงเล็กๆคุ้นตะโกนก้องเรียกผมกับมัน ได้ยินที่ไหนก็จำได้ ร่างเล็กวิ่งพุ่งเข้ามาหาผม.. วันนี้เขาแต่งหล่อเป็นพิเศษราวกับเป็นนายแบบดาราเด็ก ผมก็เดินนำหน้าหวังจะกอดเจ้าหลานรักน่าหยิก ผมอ้าแขนเต็มที่ เก็บความทุกข์พักไว้ชั่วคราว เพื่อรับเขาไว้ในอ้อมกอด..
“น้าปาล์มไปไหนมา..”หลานวิ่งด้วยพูดด้วย
!!!! ฟุ๊บบ ฟิววววว...
หลานผมผ่านร่างผมเฉย แต่มันกลับไปพุ่งไปหาไอ้เก่งแทน... มีกอดขา
“.เก่งไปไหนมาอ่ะ คิดถึง”
ไอ้คนที่ถูกทักมันก็อุ้มขึ้น อีกคนก็คล้องแขนจูบแก้มอ้อนทั้งสองข้าง..
“จุ๊บบบบ...”
ไอ้เก่งมันก็ยิ้มระรื่นดีใจไม่แพ้กัน
“น้าปาล์ม เข้าไปข้างในก่อนนะ ปู่กับย่า ลุงหนึ่งก็รออยู่ด้วยนะ”
ปุ๊บปั๊บสั่งผมเป็นผู้ใหญ่สั่งเด็ก ผมเลยทำให้สมประสงค์ เดินเข้าไปไม่คิดจะหันกลับ หมดอารมณ์เล่นด้วย
“แต่เก่ง อยู่คุยกับปุ๊บปั๊บก่อนนะ”เด็กไอคิวสูง ทำตาออดอ้อน
“.คงไม่ได้หรอก ตอนนี้มีธุระ”
“เก่งจะไปไหน”
“จะไปคุยกับลุงหนึ่ง เขาอยู่ไหน..”
“แต่ปุ๊บปั๊บมีเรื่องจะคุยกับเก่ง เก่งต้องฟังห้ามขัดขืน พยักหน้าได้อย่างเดียว ห้ามส่ายหัวด้วย”เด็กน้อยรูดตัวลงจะอ้อมกอด พลางทำหน้างอนไม่พอใจ เพราะท่าทางอีกคนไม่เป็นใจเอาเสียเลย
“อย่างงั้นก็ได้”
เก่งยอมอ่อนให้ ทั้งที่ในใจเขานั้น อยากจะไปข้างในมากกว่า
เด็กน้อยน่ารักยังทำหน้างอหน้างุ้ม ทำให้เก่งต้องเข้าไปง้อ
“แค่นี้ก็ต้องโกรธด้วยเหรอ เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้นี่”
“ก็ต้องโกรธดิ”ปุ๊บปั๊บหันหลังให้
“หันหลังให้กันแบบนี้ ไม่ใช่โกรธธรรมดาๆแน่”เก่งเท้าคางคิดหนัก ละเรื่องปาล์มไว้อีกมุม
“มันน่ามั้ยเล่า”เด็กน้อยยังคงหน้างุ้ม
แม้จะโดนผู้ใหญ่จับเนื้อตัว เขาก็พยายามจะสลัดมันออกทิ้งไป
“.เฮ้ย เอาจริงดิ”เก่งอดขำไม่ได้
“จริงดิ นี่พี่ปุ๊บปั๊บนะ ไม่ใช่เพื่อน....”
“..พ่อ ขอโทษษษษษ...”เก่งพูดชัดถ้อยชัดคำ
ปุ๊บปั๊บหูผึ่ง แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่หันกลับมา..
ผู้เป็นพ่อใช้เข่าเคลื่อนไปหาลูก ที่ยังไม่ยอมหันมาคุยกัน.. ท่าทางคล้ายจะงอนเอาโล่ห์ อีกใจก็อยากจะตามหลังปาล์มเข้าไปให้มันรู้ดำรู้แดง แต่ตอนนี้ลูกก็มาขวางทางซะก่อน
“..รักกันนะ..”เก่งพยายามจับไหล่ลูกชายหันมาดู
“รักกันๆ..”
แต่อีกคนก็ยังฝืน..
“..ไหนเคยบอกว่าเราจะรักกันไง นะ นะ เกี่ยวก้อยกันครับ”
เก่งจับนิ้วเล็กมาก้อยกัน พลางหัวเราะที่เห็นลูกชายงอนเกินงามไปแล้ว.
“ฮึ ฮึ ฮืออ....”
แล้วสิ่งที่กลั้นไว้เนิ่นนาน เมื่อเจอเข้าจริงเขาก็ลืมสิ่งที่จะต้องหมดสิ้น..
“เป็นอะไร....”เก่งขยับไปอยู่ตรงหน้าลูกชาย
“ฮือ ฮือ....”
“เป็นอะไรครับปุ๊บปั๊บ ทำไมจู่ๆก็ปล่อยโฮเฉยเลย”
“ทำไม ทำไม เก่งต้องไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นด้วย ทำไมเก่งไม่รักน้าปาล์ม แล้วทำไมเก่งถึง ทิ้งปู่กับย่าลุงหนึ่ง”
“เรื่องนี้ปุ๊บปั๊บยังไม่เข้าใจหรอก”
“...พ่อ...มีเมียน้อย...”
สิ้นสุดคำนั้น ผู้เป็นพ่อใจสั่น สั่นไปทั้งร่าง เหมือนใครเอาไม้หน้าสามฟาดหัวจนเลือดอาบ
เขากำลังตะลึงที่ได้ยินปุ๊บปั๊บเรียกพ่อ ตกใจที่ลูกเรียกพิมมี่ว่าเมียน้อย....
“เมื่อกี้ว่าอะไรนะ”
“พ่อมีเมียน้อย พ่อมีเมียน้อย”เจ้าลูกพูดกรอกใส่หูพ่อ
เก่งอดตื้นตันไม่ได้ ในที่สุดเขาก็ได้ยินคำที่โชลมหัวใจ
“ลูกพ่อ น่ารักที่สุดเลย”เก่งคลึงใบหูลูกชายเล่น ยิ้มไม่หุบ
“น่ารักตรงไหน ปุ๊บปั๊บ ไม่ชอบคนเจ้าชู้ ไม่ซื่อสัตย์ต่อน้าปาล์ม”
“ใครสอนให้พูดฉอดๆแบบนี้ ไม่น่ารักเอาเสียเลย”
“ไม่น่ารักก็ไม่ต้องมารัก ต่อไปนี้ปุ๊บปั๊บกับน้าปาล์มจะไม่อยู่ขวางความสุขของเก่งอีกแล้ว”
“พูดอะไร..”
“ปุ๊บปั๊บกับน้าปาล์ม จะกลับไปอยู่บ้านตากับยายแล้ว และจะไม่กลับมาอยู่ที่นี่อีกตลอดไป”
“แล้วต่อไปนี้เก่งไม่ต้องมาเรียกปุ๊บปั๊บอีกต่อไปเลยนะ”
“ไงงั้นล่ะ พูดให้มันรู้เรื่องก่อนสิ...”
“พรุ่งนี้น้าปาล์มก็จะเดินทางกลับ รวมทั้งตายายและปุ๊บปั๊บด้วย”
“ใครบอก ก็น้าปาล์มกำลังจะมาแต่งงานกับลุงหนึ่งไม่ใช่เหรอ”เก่งแกล้งถาม
ลูกชายเริ่มงง ข่าวแบบนี้มันมาจากวงไหน เขาตั้งตัวไม่ติด
ปุ๊บปั๊บพยักหน้าแทน เพราะไม่รู้จะตอบอะไร และสุดท้ายเขาก็วิ่งปรู๊ดดด เข้าไปข้างใน ทิ้งเรื่องราวเมื่อกี้ให้อีกคนงงเป็นไก่ตาแตก....
“ปาล์มจะกลับไปอยู่บ้าน.. แบบนี้ก็แสดงว่าพี่หนึ่งแต่งงานกับไอ้ปาล์มแล้วจะกลับไปอยู่ที่นั่น มันหมายความว่าแบบนี้ใช่มั้ย..”
แค่นั้นเขาก็เดินฉิว ตามเข้าไปด้านในทันที....
เก่งเดินอาดๆตามทางที่ลูกชายวิ่งไป แต่ระหว่างทางก็มีพนักงานรอเขาอยู่เป็นระยะ เขาคิดว่าคงคอยชี้ทางมาให้แขกที่มางานนี้ เขาผลักประตูห้องจัดงานเข้าไป ตามที่พนักงานเชิญชวน...
“มาถึงซะทีนะ...”พี่ชายคนเดียวของเขายื่นมือมาทักทายพร้อมกับยิ้มสดใส
!!พลั๊วะ.....
แทนที่จะจับมือพี่ชายทักทาย แต่เขากลับต่อยโครมเข้าที่ใบหน้าหล่อๆนั่น
“.อ๊ะ.....”
หนึ่งสบัดหน้าพรืดด
หันมาพุ่งใส่น้องชายบ้าง ใครจะให้ต่อยฟรีๆ
!!...พั้ว
หนึ่งส่งกำปั้นคืน จนร่างน้องชายกระเด็นล้มไปกับพื้น เขาไม่รีรอที่จะเดินเข้าไปซ้ำ แม้จขะมีเสียงร้องห้ามจากปากคนรอบข้างดังแซ่เซ็งรายล้อม
“โอ๊ะ....”เก่งลูบหน้าด้วยความเจ็บ แต่มันไม่จบ เขากะจะลุกขึ้น แต่ว่าร่างพี่ชายก็โถมเข้ามาถึง พร้อมกับกดชก แล้วชก ปังซ้ำ...
“..มึงต่อยกูทำไม...”หนึ่งชูกำปั้นค้างไว้กะจะซ้ำอีก
“.หน้าด้าน..”
“มึงนะสิหน้าด้าน..”
คนน้องนอนหงายกับพื้น จับแขนพี่ชายที่กดร่างเขาไว้แน่น สายตาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง..
“..มึงจะแต่งงานกับไอ้ปาล์มไม่ได้..”
“ทำไมกูจะทำไม่ได้.”
“..ปาล์มมันไม่ได้อยากแต่งกับพี่ซักหน่อย.”
“ปาล์มไม่ได้พูดอย่างนี้นี่”พี่ชายยิ้มเยาะ
เก่งเหงนไปมองรายรอบ ตอนนี้ทั้งพ่อแม่ของเขาและพ่อแม่ของปาล์ม ต่างยืนหัวเราะเขา แม้กระทั่ง ปุ๊บปั๊บ น้องชินก็ยืนอมยิ้ม เมื่อเขาตกที่นั่งลำบาก ทำไมมีแต่คนหัวเราะเยาะเขา แล้วปาล์มอยู่ไหน เขาดิ้นหวังจะลุกขึ้นจากพื้น แต่ว่า....
“ขอบใจที่มึงมางานแต่งของพี่...”
“...ฝันไปเถอะ ไม่มีวันนั้นหรอกเว้ย..”เขาตะโกนใส่หน้าพี่ชาย
“..แล้วมึงจะมายุ่งทำไม..”
“.กูไม่ให้มันแต่ง..”เก่งชักเคืองหนัก เมื่อพี่ชายเอาแต่ยิ้มเยาะ
“.เพราะอะไรละมึงถึงไม่ให้ปาล์มแต่ง..”
“ก็มันเป็นเมียกู...”
“โฮฮฮฮ....”เสียงร้องข้างดังขรม
“..พูดออกมาได้ไม่อายปาก มันจบแล้วเรื่องของมึง”
“.ยังไงพี่ก็แต่งกับมันไม่ได้..”เก่งตะคอกพี่ชายอีกครั้ง
“ทำไมมึงต้องการอะไรอีก..”
“ก็ผมหวงมัน หึงมัน..”
เสียงอื้อฮือดังมาอีกระลอก
“...มึงรักปาล์มหรือเปล่านี่..”พี่ชายทำหน้าสงสัย
“.ไม่รู้ ผมหวงของผมละกัน..”
หนึ่งปล่อยมือจากคอน้องชาย ทำให้เขาลุกขึ้นนั่งอย่างหัวเสีย....
“..น้องชินครับ ชิมเค้กหน่อยดิว่าอาหล่อย หรือเปล่า”
ไม่รู้ว่าปุ๊บปั๊บไปจิ้มครีมบนหน้าเค้กนั่นมาตั้งแต่เมื่ไหร่ พร้อมกันนั้นเขาก็เอาไปป้ายริมฝีปากน้องชินเล่น อีกคนก็แล่บลิ้นเลียชิมรส..
“หวาน อร่อย..”น้องชินยกนิ้วให้..
“อร่อยดีน่อ พี่ว่านะ เค้กครอบรอบแต่งงานนี่อร่อยสุดๆ ยกนิ้วให้เลยนะครับ คุณปู่ คุณย่า..”
เก่งสะดุดหูที่ลูกพูดคำว่าเค้กครบรอบแต่งงาน มันไม่ใช่เค้กแต่งงานนี่ เอ๋ เขาหูเพี้ยน...
ตอนนี้สายตาทุกคนกำลังยิ้ม ให้เขา....
เพื่อคลายความสงสัย เขาจึงตรงไปดูเค้กสีหวานที่ตั้งเด่นหนักหลายปอด์น เพื่อรอเปิดงาน
“..ฉลองครบรอบแต่งงาน 27 ปี เต็ม.”
นั่นคือข้อความบนหน้าเค้กก้อนยักษ์.....
“...พ่อ แม่....”
ชายหนุ่มยิ้มทั้งน้ำตา ใช่วันนี้มันเป็นวันครบรอบแต่งงานของพ่อกับแม่เขานี่นา เขาลืมไปเสียสนิทเลย..
---- :bye2:---
333777888999111222333
--ใบ้หวยด้วยนะ 55--
-
555555555555++++คลกตอนนี้
แต่สงสารปาล์มอ่า เก่งไม่มีความชัดเจน
หวงก้างแม้งเลวตั้งแต่ต้นเรื่องยันตอนนี้ยังไม่เห็นความดีของมันเลย
เพลียสุด
-
:เฮ้อ: เพลียกับยอดชายนายเก่ง
-
ทำไมมันสั้นอย่างนี้......? ขอบคุณมากๆๆติดตามมาตลอดเลยครับ .............จบแล้ว..........ไม่มีตอนเพี่มเหรอครับ?
-
นายเก่ง.....งงกับพฤติกรรมนายคนนี้จัง :เฮ้อ:
-
รอตอนจบ 1/2 1/3 1/4 1/5 1/6 1/7 1/8 .....
-
สงสารปาล์มอ่ะเมื่อไหร่จะได้มีความสุขซะที :m15:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานชื่นรื่นรมย์ถึงเเม้จะมีดราม่าบ้างเเต่ก้โอเคเเหละคับ
กิกิ
มาติดตามตอนต่อไปอย่างไกล้ชิด
-
:กอด1:
-
หูยยยยย เก่งหึงปาล์ม กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
รักหรือเปล่าไม่รู้แต่ดันหึงเซ็งมันจริงๆ
+1รอตอนจบ1/2นะคะ :กอด1:
-
รอดูตอนรุ่นเล็ก
-
:-[ มีหึงกันด้วย แต่แหมจะปากแข็งกันไปไหนเนี้ย :เฮ้อ:
รักก็บอกไปดิ ว่ารัก มันจะตายรึงัย :angry2:
+1 รอดูรุ่นจูเนียร์ด้วยคน :กอด1:
-
ขอบคุณจ้า
+ เป็ด ก๊าบก๊าบ && + 1 จ้า
แล้วปาล์มไปไหนละนี่ คนสำคัญของงานอีกคนน่ะนี่
โอกาสของเก่งมาถึงแล้ว อย่าปล่อยมันไปเลย
กลับตัวกลับใจซะ เริ่มต้นใหม่ก็คงยังไม่สายหรอก
ลุ้นตัวโก่ง ขอให้ปาล์มพบเจอกับความสุขของตัวเองซะที ^^
-
อุ้ยๆๆๆ เก่งหลุดเก๊ก
-
รักปาล์มก็บอกมาเหอะ
-
:z6:สำหรับเก่ง...หมั่นไส้จริงๆ
-
เพิ่งทยอยอ่านจนทัน(เกือบจบ :m29: )
สนุกมากๆค่ะ :m4:
เป็นกำลังใจให้นะคะ(ถึงจะช้าไปหน่อยก็ตาม :m23: )
รอต่อค่ะ(ปาล์มไปไหน :m28: )
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13 :pig4:
-
เป็นงั้นไปเสียนี่
นึกว่าจะแต่งใหม่อีกรอบ
5555 กลับมาแล้ว
แต่เดี๋ยวก็หายไปอีก
มีสอบ แต่จะเข้ามาให้กำลังใจนะ
-
อารายยยยเนี่ยยยยย รีบมาต่อเลยนะคะ
อ่านเรื่องนี้ทีไร เสียน้ำตาทุกที
ไม่รู้เราเป็นอะไร สงสัยจะเป็นอยู่คนเดียว
-
ดันๆๆๆๆ
-
:z1:
ดันด้วยๆ เอ้ยไม่ใช่
ยังไม่ได้เขียนอะไรเลยนะครับ ยุ่งๆอยู่
เลิกยุ่งแล้วจะมาเขียนให้นะครับ
ตอนนี้นอนร้องเพลงรอก่อน ขอบคุณที่แวะมาอ่าน :z2: :z2:
-
รอต่อไป :mc4:
-
อ่านแล้วตื๊อๆ รู้สึกเหมือนเก่งไม่เคยปรับปรุงตัว
น่าจะปล่อยคนแบบนี้ให้พีมมี่ไป เอาไว้กับตัวเองก็เจ็บเปล่า เหอๆ
-
:m20: :m15: :m16:
-
สนุกมากคับมาต่อไว้ๆนะคับผมรออยู่
-
ขำไปด้วย..เหมือนคนในงาน
-
สมน้ำหน้าไอ้คุณเก่งโดนชก รู้ใจตัวเองแล้วเหรอไอ้คุณเก่ง ........หวงก้าง
-
อ่านไป อึนไป ร้องไห้ไป กระซิกๆ มาต่อให้ไวเลย แง้ๆๆๆ
-
:เฮ้อ: อ่านแล้วเม้นไม่ออกมันจุกๆ ไงมะรู้อ่ะ
รออ่านตอนต่อไปแทนแล้วกัน อิอิ
วินจ๋ามะไหร่จะมาล่ะ
-
:z2:
........เตรียมเนื้อ...............
.................ทำใจ................
............................น้ำตาได้แตกกฮืออออๆ กันเป็นแถววววว......
.....................ได้ 888 เมื่อไหร่จะวิ่งมานะ+555......................
........................................... :m15:................
.....ยังเขียนไม่จบเลยอ่ะ......แวะมาขู่ล่วงหน้า.........
:L2:
-
รออยู่นะคะ
เป็นกำลังใจให้เขียนเสร็จไว ๆ ด้วยนะคะ
คิกถึงพี่ ปุ๊บปั๊บ
-
รอ :z2:
-
แอบมอบแต้มที่ 880 ให้จ้า ^^
พี่ปุ๊บปั๊บ จัดไม้ตายหนักๆ เลย
โดยการหาพ่อใหม่มาให้น้าปาล์มเลยดีก่า
คงเป็นแผนที่เยี่ยมยอด สะใจดี
ให้คนอย่างนายเก่งรู้สึกว่าจะต้องเสียคนที่ตัวเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า "รัก" เค้าไปหมดหัวใจ
กว่าจะรู้ก็เกือบจะสายไปเสียแล้ว (แต่ยังไม่สายน้า)
แต่สุดท้ายก็ยอมบอกความรู้สึกของตัวเองทั้งหมด เพื่อไม่ให้ปาล์มไปจากตนเอง
คนเลวต้องมีการปรับตัวกันบ้าง ไม่ใช่ย้ำอยู่กับที่ตลอด -*-
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ รอตอนต่อไปอย่างรอคอยมากมาย T-T
-
เข้ามา ลั๊นลา
-
มาช่วยดัน 881
-
ปุ๊บปั๊บ รอ ฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด เธอจะมาๆ เมื่อ888 แอร๊ย ดัน ดัน ดัน
-
แอบมอบแต้มที่ 880 ให้จ้า ^^
พี่ปุ๊บปั๊บ จัดไม้ตายหนักๆ เลย
โดยการหาพ่อใหม่มาให้น้าปาล์มเลยดีก่า
คงเป็นแผนที่เยี่ยมยอด สะใจดี
ให้คนอย่างนายเก่งรู้สึกว่าจะต้องเสียคนที่ตัวเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า "รัก" เค้าไปหมดหัวใจ
กว่าจะรู้ก็เกือบจะสายไปเสียแล้ว (แต่ยังไม่สายน้า)
แต่สุดท้ายก็ยอมบอกความรู้สึกของตัวเองทั้งหมด เพื่อไม่ให้ปาล์มไปจากตนเอง
คนเลวต้องมีการปรับตัวกันบ้าง ไม่ใช่ย้ำอยู่กับที่ตลอด -*-
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ รอตอนต่อไปอย่างรอคอยมากมาย T-T
...เกือบ เกือบ ละ แต่ ยังไม่ใช่ครับ+5555
+1 หนึ่งคืนครับ
บวกให้ทุกคนด้วย
-
งานนี้พี่ปุ๊บปั๊บได้เป็นป๋าดันเต็มตัวหละ :กอด1:
ช่วยดันพ่อเก่งกะแม่ปาล์มด้วยนะคร้าบ พี่ปุ๊บปั๊บ
แอบ :m7: มากระซิบพ่อเก่ง
(ลูกมาช่วย ดัน แล้ว แต่ถ้าพ่อยัง ดัน ทุรังเหมือนเดิมนะ :m16: เดียวยุให้พี่ปุ๊บปั๊บ พาแม่ปาล์มหนีไปไกลๆ เลย ชิ ชิ หมั่นไส้)
แม่ปาล์มจะหอบผ้าหนีกลับบ้านหละ มัวทำไรอยู่เนี้ย
แหม!!! คนเราหึงเขาซะขนาดนั้น ยังไม่รู้ตัวอีก :เฮ้อ: กูหละหน่าย กะแม่งเจงงงงง
-
ไม่กล้าเดาแต่มาดัน 882 :กอด1:
พี่ปุ๊บปั๊บจัดหนักให้พ่อเค้าหน่อยนะลูก
-
:mc4:
มาเบาๆ กับไม้ตายที่เก็บไว้ โดยปุ๊บปั๊บ
น้องชินมีมุก -ไม่รู้เป็นอะไร แต่คงไม่ใช่คันหูแน่ครับ-555
3333333333333333333333333333333333333333333333333333333333
เขายิ้มแห้งๆ เอานิ้วชี้ค่อยๆกดลงไปตามรอยนิ้วของลูกชาย ปาดหน้าครีมเล็กน้อย เอามาเข้าปากแก้เขิน และหันไปยิ้มให้ทุกคน ตอนนี้มันขัดมันเขินที่เข้าใจผิดกันยกใหญ่ มันเริ่มตั้งแต่ปาล์มโวยวายเรื่องโดนจับแต่งงานกับพี่ชาย ซึ่งแค่เขาได้ยิน ควันก็พ่นทางปล่องหู แถมพ่อแม่ไม่ได้แก้ต่างให้ บวกกับกิริยาลับๆล่อๆเลยยิ่งทำให้เข้าใจผิดไปใหญ่ ดีที่มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจกันผิด เขาเริ่มปลอดโปร่งหัวใจขึ้นอีกเป็นสิบเท่า ตอนนี้หัวเบาโล่งไม่ใช่แบกเขาไว้ทั้งลูกอย่างเมื่อกี้
“เค้กนี่ อร่อยดีนะครับพ่อ เค้กกี่ปอนด์ น่าทานดี วันนี้ผมขอชิ้นโตๆเลยนะครับ ผมไม่ได้กินนานแล้วเกรงว่าพุงจะยื่นนะครับก็เลยงด ของหวานน้ำตาลเยอะ ฮึ...”
เก่งยังยืนเขินที่เดิม
“นึกว่าปีนี้จะไม่ได้เห็นแกซะแล้ว”หนึ่งแขวะน้องชาย
“นั่นนะสิ พ่อกับแม่คงอยู่นอกสายตา”
บิดากอดภรรยา ราวกับรู้สึกน้อยใจกับสิ่งที่ผ่าน ระหว่างแฟนกับพ่อแม่ เมื่อลูกเลือกคนอื่น คงไม่มีพ่อแม่คนไหนจะนั่งติดพื้นได้ ตลอดระยะเวลาที่ผ่าน ทั้งสองยังคงเฝ้ารอของลูกชายคนนี้กลับคืนมาตลอด แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็อยากสั่งสอนให้หลาบจำกับบางสิ่งที่บังอาจขัดคำสั่ง..
ปูและภรรยายืนมองลูกเขยเงียบๆ วันหนึ่งที่ภรรยาเข้าไปในห้องนอนของปาล์ม ช่วงนั้นเป็นระยะเวลาที่เก่งได้ออกจากบ้านไป แต่คนอยู่กลับทุกข์มหันต์ ใครคนนั้นก็คือปาล์ม วันที่เธอเข้าไปดูแลลูก เธอคิดว่าวันนั้นคงเป็นวันที่ปาล์มทั้งเหนื่อยทั้งเพลียกับสิ่งรอบด้าน ใต้ผ้าห่มบางๆ ขณะที่เธอกำลังจะเข้าไปจัดท่านอนของลูกชายที่นั่งหลับบนโซฟาใหม่ ไดอารี่เล่มเล็กๆก็ร่วงลงพื้น ขณะที่เจ้าของกำลังหลับตา เหมือนไม่อยากจะตื่นขึ้นมา..
เธอค่อยๆหยิบไดอารี่หล่นอยู่บนพื้นมาดู เพียงแค่จับขึ้นมากลับเห็นการ์ดแต่งงานสอดแทรกคั่นไว้กลางเล่ม มันเป็นการ์ดวันแต่งของพวกเขาทั้งสองคน นั่นสะกิดหัวใจผู้เป็นแม่ให้นั่งลงอ่านสิ่งที่ลูกระบายมันไว้ในสมุดเล่มนั้นละเอียดยิบ..
หลังพับไดอารี่ลงก็ถึงกับทำให้หัวใจของผู้เป็นแม่ปวดตึบๆ รับรู้ความทุกข์ของลูกจนหมดเปลือก มือค่อยๆจับไดอารี่เล่มนั้นยัดเข้าไปยังอ้อมกอดของปาล์มตามเดิม เพื่อไม่ให้ตื่นขึ้นมาแล้วผิดสังเกตุ เธอนำเรื่องราวต่างๆปรึกษาสามีทันที ไหนเมื่อแม่อย่างเธอข่มเหงหัวใจลูกมาตลอดตั้งแต่เล็ก ตอนนี้คงจะเป็นจังหวะที่เธอจะชดเชยคืนสิ่งที่ลูกปรารถนา เธอคงไม่ตั้งคำถามว่าหน้าถัดมาหลังจนเกือบหมดเล่มไดอารี่ มันเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่ผู้ชายตรงหน้าของเธอและสามี ได้เข้าไปยึดครองหัวใจของเธอทุกตารางนิ้วเรียบร้อยทั้งที่ คนๆนี้ได้ขึ้นชื่อเป็นผู้ชายห่วยแตกแห่งปี แต่ใครจะไปรู้ว่าระยะเวลาที่ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกัน รังษีแห่งความดีในตัวของเขา มันอาจจะผุดเหมือนดอกบัวในตมโคลน ขึ้นมาให้ปาล์มได้สัมผัสตอนไหน เธอจะหาทางคืนหัวใจให้ลูก แม้จะรู้ว่าความเป็นไปได้แทบไม่มี แต่ตอนนี้เธอเริ่มสัมผัสความรู้สึกของนายลูกเขยได้ ตอนที่ได้ยินว่า หึง หวง นั่นก็แสดงว่าเก่งเองก็รู้สึกไม่ต่างจากปาล์ม
“ไม่ใช่พ่อกับแม่เท่านั้นนะครับ ผมก็ด้วยคนหนึ่ง”พี่ชายทำหน้าเมิน
“ผมขอโทษพี่...”
“..แต่ไอ้ที่หน้ามืดเมื่อกี้ พี่ชอบวะ”
“นั่นนะสิ ไหนบอกแม่กับพ่อมาซิ นอกจากจะหึงหวงน้องมันแล้ว ยังมีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่า”มารดาก้าวเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าเธอมันล้นเปี่ยมในคำตอบ
“..ผมก็แค่พูดไม่คิดเฉยๆ”
“อ้าว พูดหมาๆอย่างนี้น้องมันเสียหายนะ”
บิดาอดร้อนแทนไม่ได้..
“เก่งคิดก่อนทำ ทำแล้วคิดไม่ได้นะ”
“นั่นสิ ทำอะไรไม่เคยนึกถึงคนอื่น นึกถึงแต่ตัวเอง”พี่ชายแทบจะเดินหนีเมื่อได้ยินสิ่งระคายเคืองหู
“..ผม ผม....”เก่งเหมือนจะสำนึก
“พูดแบบนี้ ปาล์มได้ยินจะเสียใจนะ”
“ผมก็แค่ ต้องการช่วย เห็นมันไม่อยากแต่ง”
“.เอาเถอะ ถ้าปากพล่อยแบบนี้ เชิญเขากลับไปเลยหนึ่ง พ่อกับแม่ไม่มีอะไรจะพูดด้วยละ”
“ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละครับแม่”
หนึ่งทำท่าจะลากตัวน้องชายออกจากงานฉลองครบรอบแต่งงานของแม่กับพ่อ แต่น้องชายก็รั้น..
“เดี๋ยว เดี๋ยว ไอ้พี่หนึ่ง ฟังผมก่อน ให้เวลาผมมั่งซิ”
“..มึงใช้เวลาเปลืองจนแทบไม่เหลือแล้ว”
“แต่มันก็ยังเหลือนี่..”เก่งแย้งไม่ยอมแพ้
“คุณหนึ่ง ปล่อยคุณเก่งเถอะค่ะ ตอนนี้ปาล์มไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วค่ะ”
“ปาล์มไปไหน...”
“ทำไมพวกเราต้องบอกด้วย..”
“อะไรกันอีกล่ะ มันเดินนำผมมาไม่กี่ก้าว แต่ตอนนี้ไม่อยู่ หมายความว่าไงครับ คุณพ่อคุณแม่”เก่งเกาหัว เกิดเป็นห่วงขึ้นมา
“..ปาล์มมีเรื่องต้องไปคุยกับใครบางคน..”
“..ตอนนี้ยังบอกไม่ได้ บอกได้แต่ว่าสำคัญกว่ามึงก็แล้วกัน”หนึ่งผลักบ่าน้อง
“เมื่อไหร่จะกลับ..”
“ไม่มีใครบอกได้หรอก..”
“รุมผมเหรอนี่..”
“ใครรุม..”บิดาหัวเราะเสียงดัง
“ก็อัดผมอยู่คนเดียวนี่”
“..สำหรับแม่กับพ่อ เก่งเป็นคนอื่นตั้งแต่ย่างเท้าไปจากบ้านนานแล้วละ”
“..นั่นผมว่าแล้ว ผมมันลูกนอกคอก”
“ก็ลูกไม่อยู่ในคอกเองนี่”มารดาขำกับบิดอีกคน
บรรยากาศถกเถียงเหมือนเคร่งขรึม แต่กลับมีเสียงหัวเราะร่วนจากปากทุกคน..
“...นี่เก่งแม่จะบอกอะไรให้นะ นอกจากงานฉลองของแม่กับแม่แล้ว หนึ่งเขาก็มีเรื่องสารภาพกับแม่ด้วย”
“อะไร อ้อนอะไรอยากได้อะไรจากแม่อีกล่ะ”สายตาเจ้ากรรมของเขาก็ล้วงหาเป้าหมาย แต่ว่าก็ไม่รู้อยู่ดีว่าปาล์มไปไหน
“..ไม่ต้องมองหาให้เมื่อยตาหรอกไอ้น้อง ปาล์มไม่ได้อยู่ที่นี่จริงๆ”
“..เรื่องที่พี่จะบอกกับพ่อและแม่วันนี้ ก็คือ พี่..........”
หนึ่งเดินไปลากแขนราเชนที่ทำตัวเงียบเหงาอีกมุม มายืนต่อหน้าทุกคน..
“..พ่อครับแม่ครับ คือผมจะกับราเชนจะลองคบเป็นแฟนกันดูนะครับ”
“.หือ อื่อ.....”บิดาหนวดกระดิก
“..แม่เข้าใจลูก...”
ราเชนยังคงทำหน้าไม่ถูกจะยิ้มหรือว่าหัวเราะ ร้องไห้ เมื่อกราฟมันพุ่งมาไม่แตกต่างกันเลย..
“..คุณราเชน จริงเหรอ”
“..แน่ใจเหรอ..”ไอ้เก่งท้าวเอว
“ช่วยด้วยคับ ช่วยด้วย”
“น้องชิน เป็นอะไรถึงวิ่งหอบมานี่”หนึ่งถามด้วยความกังวล
“..ปะ ปุ๊บปั๊บแย่แล้ว แย่แล้วครับ”
“อะไรลูก...”
“ปุ๊บปั๊บเป็นอะไรลูก..”ย่าถามด้วยความเป็นห่วง
“..แฮ่กก ๆ...”
“.คือ คะ คือ........”เสียงยังคงปะติดปะต่อไม่ได้
“ปุ๊บปั๊บร้องไห้ใหญ่เลยครับ ไม่รู้เป็นอะไร แต่ไม่ใช่คันหูแน่คับ ฮือฮือ..”น้องชินขยี้ตาแกล้งร้อง
“..เมื่อกี้ยังดีๆอยู่นี่นะ”ราเชนถามลูก
“.คับพ่อ แต่ตอนนี้ พี่ปุ๊บปั๊บเปลี๋ยนไป๋..”
“.ใครไปทำอะไรเขาอีกละ”ตาเอียงหน้ามองยายเหมือนจะถาม
แต่ปู่กับย่าสบตากันแล้วอมยิ้มในใจ..
เก่งวิ่งลิ่วไปยังทางที่ชินวิ่งมา ยังไงก็แล้วแต่เขาต้องไปดูให้รู้ว่าปุ๊บปั๊บเป็นอะไร...
ส่วนคนอื่นก็ต่างตามไป เพราะหลานรักหลบไปอยู่ห้องข้างๆ ที่โดนจัดเตรียมไว้สำหรับปล้นความรักของเจ้าวายร้าย
ภาพเด็กน้อยใส่หมวกหูกระต่ายยาวๆ กำลังร้องไห้ ไม่รู้ว่าด้วยเรื่องใด แต่มันก็กระชากใจทุกคนให้สั่นไหวตามน้ำตาซึม ลูกรักนอนซบอยู่พื้น มีกองกระดาษเล็กๆกระจัดกระจายรายรอบ เก่งเดินไปหยิบกระดาษยู่ยี่มาคลี่ดู ที่เจ้าของเรียวนิ้วกระจุ๋มกระจิ๋ม เป็นคนขยำ และโยนไปรอบๆไม่รู้โกรธอะไรใคร
“ฮื่อ ฮือ ฮือ...”
“เป็นอะไรลูก” ย่ากับ ยายตะโกนถาม
ภาพที่เห็นก็คือ เด็กน้อยกำลังซุกหน้าลงกับกองกระดาษเอสี่ มือขวาถือปากกาเมจิก เสียงที่เปล่งออกมาแต่ละครั้งมันทิ่มแทงหัวใจคนอื่นให้เจ็บแปลบไปตามกัน.
หนึ่งเองก็อดไม่ได้ที่จะก้มหยิบกระดาษเหล่านั้นขึ้นมาคลี่ แต่ว่าเขาก็ต้องผิดหวัง เพราะมันว่างเปล่า มีเพียงน้ำหมึกเปื้อน กับเส้นขีดยึกยัก ไม่รู้หลานเขาจะทำอะไร
น้องชินจับมือพ่อไว้พลางยิ้มสื่อสำคัญนัยต์ เขาเอนหัวซบกับมือพ่อด้วยความรัก..
“..ชินรักพ่อครับ..”
“อ่า..”ราเชนลูบหัวลูกชาย สายตาเขากำลังทอดไปยังพ่อลูกคู่นั้น เท่าที่เขารู้น้องชินบอกว่า ปุ๊บปั๊บกำลังหาทางตามหัวใจของพ่อกลับมาให้เหมือนเดิม เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเด็กคนนี้จะใช้อะไรมางัดหัวใจของพ่อกลับคืนมา..
หลังจากคลี่กระดาษยับเยินมาสำรวจ ไม่มีข้อความใดนอกจาก อะไรกลมๆ เหมือนลูกพยายามจะเขียนอะไรบางอย่างลงไปในนั้น แต่ทำไมถึงกับร้องให้เขาก็แปลกใจเหมือนกัน ปกติลูกชายคนนี้ไม่ใช่อะไรมาปะทะแล้วจะงอแงและจะน้ำตาร่วงง่ายๆ แสดงว่าสิ่งที่ทำให้เสียใจน้ำตาท่วมจอได้ มันคงทำหนักหนาสากันจริงๆ
“..ปุ๊บปั๊บ ปุ๊บปั๊บเป็นอะไรครับ”สายตาแห่งความห่วงใยทอประกาย
เก่งรวบร่างเล็กเข้ามากอดเบาๆ ลูบหลังปลอบ
“..ใจเย็นนะหลานปู่ ใจเย็น แล้วค่อยๆบอกนะว่าหนูเป็นอะไร”
“นั่นนะซิหลานย่า ฟังแล้วย่าจะร้องตามไปด้วย”
ปุ๊บปั๊บยังคงไม่ปล่อยมือจากปากกา เขายังคงกำแน่น
“..หลานตาจะทำอะไรหรือเปล่า แล้วปากกาวางก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวมันจะเลอะหน้าพ่อเขา”
ตาอดจะหวงไม่ได้เพราะเกรงจะโดนหน้าเก่ง เพราะหลานถือกวัดแกว่งไปมา
“ฮือ ฮือ....”
“...ทำอะไรปุ๊บปั๊บ บอกเก่งซิครับ”
“ปุ๊บปั๊บ จะเขียน แต่ปุ๊บปั๊บเขียนไม่ได้ สะกดไม่ถูก ไม่รู้จะเขียนยังไง พี่เลยโมโหตัวเอง และขยำกระดาษทิ้ง ค้าบบ.”
“.หืออออ...”เก่งครางฮือ
“..แค่นั้นเองเหรอลูก เดี๋ยวให้เก่งเขียนได้ก็ได้นี่”ปู่อมยิ้มรอละ แต่ลูกชายคนเล็กไม่เห็นหรอก มัวแต่ทำหน้าที่พ่อตัวอย่างปลอบลูกไม่ยอมหยุดสะอึกสะอื้น
“จะเขียนอะไรละครับ ไหนบอกเก่งซิ”มือชายหนุ่มคว้าปากกาเมจิกในมือลูกมาถือ
“..จริงเหรอครับ..”ปุ๊บปั๊บเผยยิ้มขึ้นทั้งน้ำตา
“.จริงสิ...”
ปุ๊บปั๊บรีบคว้ากระดาษเอสี่สีขาว มาวางตรงหน้าผู้เป็นพ่อ..
“.ก่อนจะเขียน เก่งบอกหน่อยได้ม่ะ ว่าเก่งรักปุ๊บปั๊บหรือเปล่า”
“.รักสิครับ..”
“รักแค่ไหน..”เด็กไอคิวสูงเริ่มรุก
“..เท่าผืนฟ้า..”
“.ไม่เอาครับ..”
“อ้าว ทำไมละครับ”
“ปุ๊บปั๊บ อยากให้รัก วันนิดๆทีละน้อยๆแต่รักทุกวันมากกว่า”ลูกชายยิ้มเจ้าเล่ห์
“...แบบนั้นก็ได้ครับ แต่จะให้เขียนว่าอะไร”
“.ปุ๊บปั๊บ.....อยากเขียนว่า รักพ่อครับ...”
เสียงอ้อมแอ้ม แต่เปี่ยมไปด้วยความรักล้นใจ
“..และไม่เพียงแค่ปุ๊บปั๊บรักพ่อนะครับ ปุ๊บปั๊บ อยากให้พ่อกลับมาอยู่เป็นครอบครัวเดียวกันด้วยครับ อีกอย่างน้าปาล์มก็จะไปแล้ว แม้จะเป็นครอบครัวเดียวกันเพียงแค่นาทีปุ๊บปั๊บก็ดีใจที่สุดแล้วครับ”
เสียงสั่นเครือ พูดออกจากปากซื่อ แต่มันเขย่าหัวใจของผู้ใหญ่ทุกดวงให้สั่นคลอนได้ไม่ยาก
“..หลานย่า...”ผู้เป็นยายวิ่งเข้าไปกอดหลานด้วยความสงสาร
“ปุ๊บปั๊บหลานปู่ ปู่จะทำยังไงให้หลานปู่มีความสุข แต่ถ้าเป็นแบบนี้ปู่จนปัญญาจริง”คุณเอเดินไปกอดหลังภรรยาที่กำลังโอบหลานอยู่
น้ำตาของพ่อและแม่ ลูกชาย มันแทงหัวใจทะลุถึงตับ เก่งยื่นมือสั่นไปจับตัวลูกชาย..
“.ปู่ครับ ย่าครับ พ่อเก่งไม่รักปุ๊บปั๊บเลย..ฮือ..”
“รักซิครับ รัก...”
“แล้วพ่อเก่งรักน้าปาล์มหรือเปล่า...”
“..รัก พ่อรักน้าปาล์ม..”เก่งน้ำตาคลอตามลูกชาย
“โกหก พ่อเก่งโกหกเพื่ออะไรครับ”
“เปล่านะ พ่อพูดจากใจ..”เก่งจับมือลูกชายแน่น เป็นการเสริมความมั่นใจให้ลูกเห็น
“ทำไมเก่งถึงรักน้าปาล์ม...”ปุ๊บปั๊บจับมือพ่อไว้
“.เพราะปาล์มก็เป็นเมียพ่อไงครับ..”
“.พ่อรักน้าปาล์มจริงๆนะ..”
“.ครับผม..”
“ไชโย ปุ๊บปั๊บรักพ่อเก่งเหมือนกันครับ..”
“..รักแล้วต้องยังไงละครับ”
“.แล้วพ่อต้องทำยังไง..”
“..พ่อเขียนลงในกระดาษนี่สิครับ ว่าพ่อเก่งจะรักปุ๊บปั๊บ น้าปาล์ม และจะดูแลเป็นครอบครัวเดียวกันตลอดชีวิต”ลูกชายรุกฆาตพ่อ จับปากกาในมือพ่อแน่น
“..ถ้ามึงไม่ได้รักลูกรักปาล์ม มึงก็ไม่ต้องเขียนเลยนะ”พี่ชายเตือนสติ
ราเชนสะกิดเอวหนึ่งยิกๆ แผนกำลังสำเร็จ ยังจะสอดอีก..
“พ่อก็คิดอย่างที่หนึ่งพูด ถ้าทำไม่ได้ก็อย่าฝืนใจตัวเองเลย เพราะเขียนเมื่อไหร่มันจะผูกมัดตัวเองในเวลานั้นทันที”
“..ย่า ตา ยาย ครับ พ่อไม่เขียน แสดงว่าพ่อเก่งไม่รักปุ๊บปั๊บกับน้าปาล์มเลย..”
“ปุ๊บปั๊บ ไม่เอาก็ได้ พ่อแบบนี้ไปหาซื้อจตุจักร ตลาดปอยเปตก็ได้วะ ฮือออ..”
เด็กน้อยตัดพ้อตามคำสั่งเสียงที่ได้ยิน
“ฮือ ฮือ....”ลูกรักปล่อยโฮดังลั่น
333333333333333333333333333333333333333333
:z2: :z2:----888------แล้วจะวิ่งมาลงให้นะ ทะลุ 80 ล่ะ......ลงให้ก่อน
-
:L1:
-
:laugh:อยากจะมอบออสก้าให้น้องปุุ๊บปับสักร้อยตัว
-
โตขึ้นไปเป็นดาราเหอะปุ๊บปั๊ป :z2:
-
ขอบคุณจ้า
โห้ย !! ที่เค้าว่ากันเด็กฉลาด นายเก่งโดนน๊อคนี่ใช่เลยแหะ
แบบนี้ขอมอบรางวัลออสการ์สาขานักแสดงนำยอดเยี่ยมปี 2011
ได้แก่ "น้องปุ๊บปั๊บ" นะจ๊ะ ^^
น้องปุ๊บปั๊บเองก็คงแสดงออกมาจากความรู้สึกของตัวเองด้วย
ไม่ใชเพียงแค่การแสดงอย่างเดียว ความหวังที่ตัวเองจะมีพ่อ
และแม่ อยู่กันอย่างเป็นครอบครัว ก็คงจะไม่ต่างจากเด็กคนอื่นๆ
เอ่อ...แบบว่าปาล์มหายไปไหนละนี่ จะทำอะไรให้นายเก่งช๊อค
แล้วก็น๊อคไปอีกสักรอบก็ดีนะจ๊ะ เอาคืนให้สาสมสักนิดหน่อย
คนเราเลวขนาดนั้น ก็ต้องมีบทเรียนบางบทให้กลับคืนบ้างน้า
เป็นกำลังใจให้จ้า ติดตามต่ออย่างชิดขอบ ^^ +เป็ดก๊าบก๊าบ พร้อม +1 จ้า
-
พี่ปุ๊บปั๊บ o13 เด็กอะไรน่ารักที่สุดเลย
+1 ให้พี่ปุ๊บปั๊บ :m3: น่ารักอ่ะ
-
ท่าไม้ตายน้องปุ๊บปั๊บน่ารักจริงๆเลย
+1 +เป็ด
-
:กอด1: :กอด1:
บวกคืนให้ทุกคนนะครับ
เหลืออีก 3 + ก็ต้องมาแล้วเหรอ ย๊ากกกกกกกกกกกกกก จะมาได้ม่ะ
ง่วงแล้วง่ะ+5555
-
ที่สุดอ่ะ ปุ๊ปปั๊ป อ่ะ ที่สุด ม๊วฟฟฟฟ จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ปุ๊บปั๊บ น่ารักมากอ่ะ
ร้ายเดียงสา จริงๆ :laugh:
เก่ง เขียนตามที่ปุ๊บปั๊บบอกโลด (เราอนุญาติแล้ว) ... อิอิ
:L2:
-
พี่ปุ๊บปั๊บมีช่องไหนค่ายไหนติดต่อหนูรึยังลูก :laugh:
แล้วปาล์มหายไปไหนล่ะเนี่ย
บวกไปแล้วเมื่อเช้าเอาบวกเป็ดไปก่อนค่ะ :กอด1:
-
พี่ปุ๊บปั๊บ ขอกอดขอจูบขอฟัดให้หนัมใจซักวันนะครับ น่ารักจริงๆ
-
เอ่อ ปุ๊บปั๊บเก่งมากเลยค่าาน่ารัก o13
แต่พ่อที่หนูจะซื้อเลวมาก่อนขนาดนี้ปอยเปตกะจตุจักรไม่มีขายนหรอกนะลูก :laugh:
-
:เฮ้อ:
-
ปุ๊บปั๊บน่ารักน่ากอดจริง :กอด1:
-
แก่แดดมาก แต่ก็ชอบ อิอิ
-
:laugh:
-
ฮ่าๆๆๆ ปุ๊บปั๊บ น่ารักลูก อร้ายยยยยยยยยยย
-
ตีบทแตกกระจุยเลย
-
ต้องให้รางวัลตุ๊กตาทองกับปุ๊บปั๊บ
เล่นเก่งและเนียนมาก 55+
-
แอบมอบแต้มที่ 887 ให้จ้า
อยากจะมอบแต้มที่ 888 อีกเช่นกันแต่คงจะไม่ทัน
เพราะต้องเป็นวันพรุ่งนี้ T-T
แอบรอคอยอย่างใจจดจ่อ ปุ๊บปั๊บจะเอาท่าไหนมาเพิ่มอีก
เอาให้เก่งอยู่หมัดไม่ต้องไปไหนอีก ฮ่าฮ่าฮ่า
-
:really2: :really2: :really2:
ปุ๊บปั๊บน่ารักจังเลย
-
888 พี่ปุ๊บปั๊บมาต่อได้แล้วจ้า
-
อย่าแล้วน้ำตาคลอเบ้าเลยอ่า ตีบทแตกกระจายเลย o13 o13 o13 o13
-
--เหลืออีกตอนก็จะโบกมือลาแล้วนะ
--ไม่ได้ดองอะไรทั้งสิ้น มีเวลาเขียนเท่านี้จริงๆ
--ขอบคุณสำหรับบวก+++ จะไล่บวกคืนให้ทุกคน
--มาชมหมัดตายของปุ๊บปั๊บเลยนะ
:กอด1:
333333333333333333333333333333333
เก่งมือสั่นกึกๆ ร่างของพิมมี่วิ่งมาตบโสตประสาทจั๋งหนึบ ความรู้สึกภายในกำลังขัดแย้งกันอย่างโกลาหล ระหว่างสองทางที่ต้องเลือก ผู้หญิงที่รัก กับครอบครัวใหญ่ มันกดดันเขารุนแรงไม่แพ้กัน หัวใจเขากำลังโดนบีบซ้ายทีขวาที จนช้ำรอบด้าน เขาเงยหน้าจ้องมองทุกคน ใบหน้าแต่ละคนจิกสายตาเหมือนรอคิวจะรู้คำตอบจากมือร้อนๆของเขา หัวสมองทำงานหนักขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมันโดนบีบเส้นทางเดิน..
ในอีกแง่มุมนึงที่เขาเห็น สายตาทุกคู่กำลังส่งมากดดันลงมายังมือขวา เพื่อให้เขาเขียน สิ่งที่ลูกบอก
“..พ่อเก่ง.”ปุบปั๊บร้องไห้
“... ปุ๊บปั๊บตัดสินใจ ฮือออ..”
“.เก่งไม่ต้องเขียนแล้ว พี่ไม่บังคับใครให้เขียนหรอก.”ลูกรักลุกขึ้นอย่างผิดหวัง
ทั้งปู่ทั้งย่าทั้งตาและยาย ต่างเผลอน้ำตาคลอเบ้าตามหลาน เพราะเสียงนั่นมันสะเทือนใจกับความเศร้า
“.พี่ปุ๊บปั๊บรู้แล้ว ว่าจะทำยังไง..”
เด็กน้อยพยายามกลืนน้ำลายลงคอ
“..ปุ๊บปั๊บจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ..”น้องชินเกือบจะร้องตาม เหมือนจะส่งบท
“หลานปู่จะทำยังไง..”ปู่เอเศร้ายกมือบีบขมับ ส่วนภรรยาชักโกรธลูก ที่ลังเล ทำให้ค้างคา
ปุ๊บปั๊บหันไปมองหน้าพ่อที่กำลังจ้องเขาอยู่เช่นกัน ปากกาด้ามนั้นไม่ขยับเขยื้อนไปไหน นั่นก็แสดงว่า พ่อเขาไม่ยอมทำในสิ่งที่เขาร้องขอ คงหมดเหตุผลที่เขาจะต้องการสิ้น...
“.พรุ่งนี้ ปุ๊บปั๊บ กับ น้าปาล์ม จะไปจากคุณปู่คุณย่า หึ..”
“..กลับไปอยู่กับตาและยายก็ดีนะลูก เราจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม สี่คนพวกเรา”คุณปูปาดน้ำตาทิ้งสงสารหลานจับใจ ไอ้ลูกเขยสุดห่วยมันคงเลือกของมันแล้ว
“.ใช่จ๊ะหลานยาย เราจะกลับไปอยู่เหมือนเมื่อก่อน มีความสุขกว่านี้ตั้งเยอะ ปุ๊บปั๊บไม่ต้องมีร๊อกพ่อที่ขาดจิตสำนึก ขาดความผิดรับชอบแบบนี้ เดี๋ยวยายไปซื้อตลาดนัดให้ก็ได้”ยายได้จังหวะใส่ใหญ่
“..ฮือ. และจะไม่กลับมาให้พ่อเห็นอีก เก่งใจร้าย เก่งไม่เคยรักลูก ทอดทิ้งปุ๊บปั๊บตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ใบปอไปอยู่กับคนอื่น ไม่เคยนึกถึงแม่ ปุ๊บปั๊บไม่แปลกใจเลยว่าทำไม ทำไม ทำไม......”
“....ตอนนั้นถ้าแม่ใบปอไม่รักอีกคน ปุ๊บปั๊บก็คงไม่ต้องเกิดมาสมใจอย่างที่เก่งอยากให้เป็นใช่ม่า..”สายน้ำที่พรูออกมา บีบหัวใจคนเป็นพ่ออย่างหนัก
“.เมื่อเก่งเกลียดลูกคนนี้นัก ปุ๊บปั๊บก็จะไม่อยู่เป็นก้างขวางคอ พ่อกับเมียน้อยอีก”
หัวใจเล็กยิ่งบีบเค้น ตอนนี้เขาไม่ได้พูดตามสิ่งที่ได้ยินอีกแล้ว แต่เขากลั่นมันออกมาจากดวงใจเล็กๆ
ปุ๊บปั๊บปัดมือพ่อทิ้ง ใบหน้าเหงาหงอย แค้นเคือง ตาแข็งกร้าว เขาเดินออกจากวงนั้นช้าๆ ปาดน้ำตาไปด้วยความท้อแท้...
ทันใดนั้น.....
“ไอ้เก่ง มึงเห็นมั้ย ว่ามึงทำอะไร”หนึ่งกระโดดจะไปเตะน้องชายให้กลิ้งไปกับพื้น หากไม่มีมือของราเชนดึงไว้ เขาโมโหแทนหลาน เขาไม่รู้ว่าปุ๊บปั๊บไปขุดคำเหล่านี้มากจากไหน ใครเป็นคนป้อน แต่เขาเจ็บแทนมากมายแทบกระอัก
“..เก่ง เก่งจะใจร้าย ทิ้งลูกเพื่อผู้หญิงคนนั้นได้ลงคอหรือ ถ้าปุ๊บปั๊บพูดถึงขนาดนี้ แสดงว่าที่ผ่านมา เขารู้เรื่องราวมาตลอด แต่เขาเก็บงำมันไว้ เมื่อมันไม่ไหว เขาถึงได้ระเบิดมันออกมา”มารดาพาลร้องตามหลาน
“ผะ ผม.......”
“โฮ่.......”เก่งรำคาญตัวเอง
“...ผมมม.....”
เก่งขยับมือลงบนกระดาษ
ปู่ ย่า ตา ยาย ค่อยๆคลี่ยิ้ม
พี่ชายหนึ่งเดียวก็จับมือราเชนกำแน่น
เมื่อเห็นน้องชายบรรจงเขียนตัวหนังสือลงในกระดาษในที่มันมีคราบน้ำตาของลูกชายร่วงหยดใส่เป็นบางส่วน..
น้องชินรีบวิ่งตามคนขี้งอล...
“.ปุ๊บปั๊บ...”
“น้องชินมีอะไรจะคุยกับพี่เหรอ..”
ปุ๊บปั๊บมองเพื่อนที่กำลังยิ้มใหญ่
“..น้องชินจะเยาะเย้ยพี่ละสิ..”
“..เปล่า ไม่รู้ว่าพ่อเก่งเขียนอะไรอยู่ ปุ๊บปั๊บไปดูดิ..”
“พี่ปุ๊บปั๊บ ไม่เอาแล้วครับ พี่จะไปตามน้าปาล์ม”
“..ไปดูหน่อยน่า นะ...”
“.ไม่อ่ะ เก่งไม่รักพี่กับน้าปาล์มดูไปก็ไม่มีประโยชน์”เด็กน้อยสายตาเลื่อยลอย
“.ให้โอกาสเก่งอีกครั้งไม่ได้เหรอ”
“.โอกาส บางครั้งก็ต้องเลือกคน..”
“ชินขอนะ อย่าดื้อดิ เดี๋ยวไม่หล่อนะ”
“..........”ปุ๊บปั๊บใบหน้าเย็นชา
“ไปดูให้เห็นกับตาซินะ คิดถึงตอนที่เราทำผิด คนอื่นยังให้โอกาสแก้ตัว ชินว่าเราก็ต้องทำแบบนั้นบ้าง..”
ชินถูลากถูกังมือเพื่อนให้เดินกลับ ใจเต้นตึ๊กตั๊กแทน มันอาจจะเป็นข่าวดีก็ได้ เขาคิดอย่างนั้น ไม่งั้นทั้งพ่อราเชนและคนอื่นจะยิ้มแก้มตุ่ยกันขนาดนั้นเหรอ
..ใบหน้าปุ๊บปั๊บยังคงยิ้มไม่ออก เพราะยังอารมณ์ค้างจากเมื่อกี้ เก่งทำเหมือนลังเลในการตัดสินใจ นั่นคือสิ่งที่เขาไม่ชอบ แค่นั้นก็เข้าใจถึงแก่นแท้
“..หลานปู่ดูสิ พ่อเขาเขียนว่าอะไร..”
“..อ่านไม่ออกอ่ะครับ”
“.พ่อเก่งเขียนว่า..”
“ครอบครัวของพ่อ มีปุ๊บปั๊บ กับปาล์ม เราคือครอบครัวเดียวกัน แล้วเก่งจะดูแลสองคนนี้ไปตลอดชีวิตจะหาไม่ สัญญาจากใจของลูกผู้ชายที่ยังเหลือมีอยู่บ้างครับ...”
“วู๋ ว้าวววว...”
“ เปาะ ๆ...”ปุ๊บปั๊บตบมือน้องชินสองคน
“ไชโย ไชโย...”น้องชินร้องลิงโลด
“.ไชโย สำเร็จแล้ว อยากให้น้าปาล์มได้เห็นด้วย”
เด็กทั้งสองโดดกอดแสดงความดีใจซึ่งกันและกัน โดยเฉพาะน้องชิน ร้องคอแทบแตก ถ้ามีพลุคงจุดเฉลิมฉลองสับเสร็จ
“..เย้ เย้...”ทั้งสองกอดกันกลมดิก
...หนึ่งหันไปยิ้มให้กับราเชนด้วยความเข้าใจโดยไม่ต้องเอ่ยคำไหน พลางยื่นแขนไปโอบเอว แต่ก็โดนกระทุ้งกลับเข้าให้ จนเขาต้องละแขนทิ้ง..
“..สำเร็จแล้วสิ..”ราเชนกระซิบข้าง
“.ผมไม่รู้มาก่อนนะว่า หลานผมจะจับมือพ่อชก เขียนสัญญาผูกมัดตัวเองซ้ำอีกรอบ”
“.แบบนี้ยิงกระสุนนัดเดียวได้พ่อคืนมากับสัญญาที่ไม่ต้องเขียนเอง.”
“นั่นนะซิ หรือว่า พ่อแบบไอ้เก่ง ต้องเจอลูกแบบปุ๊บปั๊บ”
“.มีลูกแบบนี้ก็น่ากลัวนะคุณ ลองคิดดีๆ..”
“..ก็เหมาะกับคนเจ้าชู้ คู่ควรแล้วละครับ”
“ฮึ..ฮึ...”
“...มาม่ะ ทุกคนมาเป็นพยานให้ปุ๊บปั๊บด้วยนะครับ..”ปุ๊บปั๊บกวักมือเรียกทุกคน
“เอาไงเอากันลูก...”
ปู่เออดชื่นชมหลานไม่ได้ ไม่เสียแรงเลี้ยงดูปูพรมอย่างกับไข่ในหิน ความคิดเหล่านี้เขากับภรรยาเป็นคนวางมันขึ้น และให้หลานเดินตามแผน สุดท้ายหลานรักก็ทำสำเร็จ ไม่เสียชื่อจริงๆ..
“..ปุ๊บปั๊บ ยังเขียนไม่ได้ งั้นต้องแปะโป้ง เป็นหลักฐานเก็บไว้ จริงมั้ยครับปู่ย่าตายาย..”
น้องชินปรบมือให้พี่ปุ๊บปั๊บ ทำให้คนอื่นตบตาม
“..สุโค่ยย พี่ปุ๊บปั๊บ...”ชินยกนิ้วให้
“ของมันแน่ ยิ่งกว่าแน่.”
ปุ๊บปั๊บเอานิ้วทั้งสิบแต้มหมึก โดยมีพ่อเก่งเป็นกำลังเสริมคอยจับนิ้วลูกให้กดลงบนแป้นหมึก หลังจากนั้น สัญญารักกระดาษก็ถูกประทับนิ้วเล็กจนครบสิบนิ้วน้อยๆ..
“..เก่งด้วยดิ..”ปุ๊บปั๊บท้วง
“.พ่อเซ็นให้แล้วไงครับ...”เก่งยิ้มตอบ
“ไม่พอครับ ต้องมีลายนิ้วมือด้วย.”
“ถ้าพ่อผิดสัญญาวันไหน เราได้เล่นโปลิศจับขโมยกันแน่..”
ปุ๊บปั๊บจับนิ้วพ่อมาแต้มหมึกบ้าง..
“..พ่อทำเองได้น่า...”
“จริงอ่ะ ต้องครบสิบนิ้วเหมือนพี่ปุ๊บปั๊บด้วยนะ”
“ต้องสิบนิ้วด้วยเหรอ..”
“งั้นสิ ไม่งั้นหลักฐานก็ไม่แน่นหนาสมบูรณ์ วันไหนที่เก่งทำให้ปุ๊บปั๊บเสียใจ ทำน้าปาล์มน้ำตาตก ปุ๊บปั๊บจะเป็นคนฉีกสัญญานี้กับมือ และจะพาน้าปาล์มหนีไปเมืองลับแล ไม่ให้มาเจอกันอีกเลย”
ปุ๊บปั๊บกอดอกพูด พลางเชิดหน้านิดๆ อย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า เขาพูดเป็นต่อยหอยจนผู้เป็นพ่อหน้าดำหน้าซีดอ้าปากค้าง..
“ไงเล่าคุณพ่อ ไม่ได้อยู่กับลูกมาพัก เจอรัวกระสุนใส่นี่ไปไม่เป็นเลยใช่ป่ะ”
“ก็เออ นะสิพี่ ไม่รู้ใครเสื้อมสอน ผมคิดว่ามันเป็นพ่อผมอีกคนด้วยซ้ำ..”
ทุกคนต่างหัวเราะครืน
“ปุ๊บปั๊บจะเอาหนังสือสัญญาไปถ่ายเอกสาร สำเนาเก่งเก็บเอาไว้หนึ่งฉบับ ส่วนตัวจริงพี่ปุ๊บปั๊บจะเก็บไว้ในเซฟ โดยมีคุณปู่กับคุณย่าเป็นผู้ดูแลแทน จนกว่าปุ๊บปั๊บจะบรรลุนิติภาวะครบห้าขวบ เอ้ยสิบขวบก็ได้กระทั่งสามารถดูแลเองได้”ปุ๊บปั๊บชูนิ้วทั้งและสิบประกอบ
เมื่อหลานพูดเป็นงานเป็นการ ทุกคนก็แทบสำลักกับคำพูด..
“..พี่หนึ่งช่วยผมหน่อยซิครับ ตอนนี้ผมโดนตัดสินจำคุกไปซะแล้ว..ฮ่า ฮ่า..”เก่งขำทั้งน้ำตา
“.ตามสบายละกัน โดนซะบ้าง.”พี่ชายละสายตาไปอีกทาง
ปู่กับย่ารู้ว่าคำพูดบางอย่างมันมาจากใคร... ก็ในเมื่อที่หมวกปุ๊บปั๊บมีลำโพงเล็กๆ เล็กจริงๆซ่อนไว้
“.เก่ง สัญญากับลูกแล้ว ห้ามปดสัญญากับลูกเด็ดขาด ไม่งั้นเสียเขาไปตลอดชีวิต พ่อกับแม่ก็จนปัญญาจะช่วยแล้วนะ”
“...ครับแม่....ครับพ่อ...”
“ปุ๊บปั๊บ เอาอันนี้ให้พ่อป่ะ...”ยายส่งสมุดบางอย่างใส่มือหลาน
ปุ๊บปั๊บรับหน้าที่ส่งต่อ เขายื่นไปให้พ่อ พร้อมกับยิ้มสดใส
“..นี่เป็นของน้าปาล์มเขียนถึงพ่อ เสียดายปุ๊บปั๊บยังอ่านไม่ออก เลยอดรู้เลยว่า น้าปาล์มนินทาอะไรปุ๊บปั๊บไว้หรือเปล่า ฝากพ่อเก่งมาบอกปุ๊บปั๊บหน่อยนะครับ”
“ของน้าปาล์มเหรอ ไดอารี่นี่..”
“ใช่ครับ น้าปาล์มเขียนถึงพ่อ ตั้งแต่ตอนที่แต่งงานกับพ่อ จนถึงวันที่พ่อทิ้งเราไป...”
“ตากับยายเป็นคนบอกนะ ปุ๊บปั๊บไม่ได้อ่านเลยนะ ได้แต่เปิดผ่านๆ เผื่อมีรูปหล่อๆของปุ๊บปั๊บ และสุดท้ายก็ปรากฎว่าไม่มี....”ลูกชายส่ายหัว..
“.....ขอบใจนะ...”
“..เมื่อไหร่ ปาล์มจะกลับมา...”เก่งถามแม่
“งานของพ่อกับแม่ยังเริ่มไม่ได้หรอกนะ ตราบใดที่ยังไม่มีปาล์ม แต่ว่าไม่ต้องไปตามหรอก เดี๋ยวเขาก็กลับมา”
“จริงนะครับแม่..”เก่งคลายความกังวล
“..อีกไม่เกินชั่วโมง ปาล์มก็น่าจะกลับ”
“ถ้างั้นผมขอดูสมุดเล่มนี้ก่อนแล้วกันนะครับ”
“อย่าๆไปไหนแล้วกัน ถ้าไม่มีเก่ง งานก็เริ่มไม่ไม่ได้เช่นกัน”
“ครับแม่...”
เมื่อลูกชายเดินหามุมสงบ ทุกคนก็เริ่มยิ้มให้กัน เมื่อทุกอย่างบรรลุเป้าหมาย..
เก่งจับการ์ดแต่งงานของตัวเองขึ้นมาสูดเพราะกลิ่นน้ำหอมวันนั้นยังไม่จาก กระดาษก็ยังไม่เปลี่ยนสี เหมือนมันได้รับการทะนุถนอมเป็นอย่างดี
เขาวางสายตาไปจับอยู่ที่ตัวอักษรทุกบรรทัดที่ปาล์มเขียนอย่างละเอียด...
“..เมื่อกูต้องแต่งงานกับผู้ชาย...”
นั่นเป็นการขึ้นหัวข้อ การเขียนไดอารี่เล่มนี้ แค่เริ่มต้นมาก็ทำให้เขาไม่ละไปไหน กลับสะดุ้งด้วยซ้ำ เขาเชื่อว่าในเล่มนี้มันคงมีเขาพัวพันธ์ไม่มากก็น้อย..
“..มึงทำให้กูคิด....”
เก่งพูดกับตัวเอง ปล่อยหัวใจไปตามสิ่งที่ปาล์มได้ระบายสีมันไว้ในเล่ม บางครั้งเขาก็อมยิ้มกับมุกที่โดนแต่งแต้มลงไปเพื่อบั่นทอนเนื้อหาที่หนักหน่วง แต่สิ่งที่เขารู้ก็คือ ปาล์มไม่เคยยินดีกับการได้แต่งงานกับเขา แต่ยอมเพราะรักพ่อกับแม่ แม่แต่เรื่องราวทรัพย์สินต่างๆในส่วนของเขา ปาล์มยังไม่เคยเข้าไปแตะต้องเอามาใช้ซักแดง เพราะปาล์มกับปุ๊บปั๊บมีค่าใช้จ่ายเป็นส่วนที่พ่อกับแม่จัดแจงให้เรียบร้อย เพราะปาล์มถือเป็นตัวแทนของใบปอเมียตัวจริงของเขา พอปาล์มมาอยู่ตรงนี้สิทธิที่ได้รับไม่ได้แตกต่างกันเลย...
“...ครั้งแรกที่กูได้ยินมันบอกว่ารัก กูหัวเราะดังลั่นกลบเกลือน เพราะกูรู้ว่ามันชอบมาแกล้งเวลาที่มันอารมณ์ดี แต่บางครั้ง กูก็อยากให้มันเป็นความรู้สึกจากหัวใจของมัน โอ้วววว ไม่ ไม่ บ้าน่า ไร้สาระสิ้นดี กูจะไปรักคนเหี้ยๆอย่างมันได้ไงวะ กูนี่สมองชักฟั่นเฟือนใหญ่...”นั่นเป็นข้อความส่วนหนึ่งที่เก่งอ่านเจอ
“...กูพูดครั้งแรก ตอนไหนวะ...”เก่งพยายามภาพนึกตาม แล้วก็อมยิ้ม
“.บางครั้งมองเผินๆ มึงก็ น่ารัก น่าเอา ไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะโว้ย มีหลายครั้งที่กูเกือบหลวมตัว เวลาที่มึงนอนหลับ หลายครั้งที่กูแอบจูบแก้มมึง รู้มั่งหรือเปล่าไอ้ขี้เซา..”
เก่งลูบปากตัวเองหืนๆ แล้วก็หัวเราะคนเดียวกับไดอารี่ตรงหน้า
33333333333333333333333333333333
:-[ :impress2:
-
:กอด1:เอาแล้วไง
-
o13 ให้มันได้อย่างนี้สิ พี่ปุ๊บปั๊บ สุโค่ยยยย
รอฉากหวานๆ มานานหละ ตอนหน้าจะได้อ่านและใช่ป่ะ :กอด1:
-
ปาล์มไปไหนละเนี่ย
เก่งก็นะ ที่ยอมเขียนเพราะเห็นแก่ลูกก็เข้าใจ
แต่จริงๆน่ะไม่ได้รักปาล์มนี่ใช่มั้ย เห็นบอกว่ารักพิมมี่นี่
เรื่องนี้สงสารนายเอกจริงๆ น้องปาล์มสู้ๆน้า :sad4:
-
อยู่ๆก็หายไป กรี๊ดดดดดดดดดดดด กลับมาได้มั้ย ต่อๆๆๆๆๆๆ
-
แรงมาก ๆๆๆ ปุ๊ปป๊ป
อย่างนี้ซิ ถึงจะได้เรื่อง
แล้วปาล์มไปไหนแล้วละ อยากรู้จัง
อ้อ ที่บอกอีก3 ตอนจบ จริงหรือเนี่ย
เร็วจังเลย
ยังไงเป็นกำลังใจใน แล้วกันนะ รอมาอ่านต่อ :L2:
-
ป๊าดดด
ตอนหน้ามีฉากหวานแน่ๆ หุหุ
-
พี่ปุ๊บปั๊บสุดยอดมากเลยลูก
ปาล์มหายไปไหนเนี่ย
เหลืออีกตอนขอหวานๆบ้างนะคะ :กอด1:
-
พี่ปุ๊บปั๊บสุดยอดมากเลยลูก
ปาล์มหายไปไหนเนี่ย
เหลืออีกตอนขอหวานๆบ้างนะคะ :กอด1:
ป๊าดดด
ตอนหน้ามีฉากหวานแน่ๆ หุหุ
ตอนสุดท้าย อาจจะซับน้ำตากันไม่ทัน ฮืออ...
(..แอบบๆเดาว่าน่าจะเป็นอะไรทำนองนั้นง่ะ แววมาแต่ไกล....)
:m31:
-
น้องปุ๊บปั๊บเอาตุ๊กตาทองไปเลย o13
-
อ่าวแล้วไง ทุกอย่างเริ่มคลี่คลายแล้วสินะ
พี่ปุ๊บปั๊บนี่สุดยอดเลย 555 เก่งจริงๆๆ
ว่าแต่ว่า น้าปาล์มหายไปไหนนนนนนนอ่ะ
-
ขอบคุณจ้า
โห้ย !!! จะเสียน้ำตาไปกับปุ๊บปั๊บแล้วอ่ะ T-T
สรุปที่นายเก่งเขียนสัญญานี่เพราะอะไรกันแน่
กลัวลูกหนีหายหน้าไป พร้อมกับปาล์มตลอดชีวิต
ถ้าไม่รักก็คงไม่ยอมเขียน ไม่มีใครสามารถบังคับคนอื่น
ที่ไม่ยอมให้ทำอย่างแน่นอน.....
ปาล์มหายไปไหนกันหนอ ??? กำลังทำอะไรอยู่ ???
ตอนจบของเรื่องก็ต้องมีทั้งน้ำตา แต่เป็นน้ำตาที่มีเกิดขึ้นจากความสุข
ก็คงไม่เสียหายอะไร.......สุดท้ายแล้วก็คือความสุข ^^
เป็นกำลังใจให้จ้า มาไวไวน้า รอคอยอย่างแรง อิอิอิ
-
จบแบบ ค้างๆ แบบนี้ o13 o13
:call: :call: มาต่อ ตอนต่อไปเร็วๆนะค่ะ :-[ :-[
-
“.โอกาส บางครั้งก็ต้องเลือกคน..”
+1
-
แวะมาเผื่อน้องปุ๊บปั๊บจะปล่อยหมัดอีกสักหน่อย
แล้วก็มอบแต้มที่ 892 ให้ด้วยจ้า ^^
-
ว้าวๆๆๆๆๆๆๆอยากอ่านต่อจังเลยครับพี่วินเนอร์
พี่ปุ๊บปั๊บครับน้องชินครับ อย่าน่ารักให้มันเกินกว่านี้ได้ใหมครับ ชักจะหวงแล้วนะ
-
แวะมาเผื่อน้องปุ๊บปั๊บจะปล่อยหมัดอีกสักหน่อย
แล้วก็มอบแต้มที่ 892 ให้ด้วยจ้า ^^
--ยังไม่ได้เขียนเลยครับ เขียนไว้ก็ยังไม่โอ รอก่อนนะครับ+
บวกคืนเช่นกัน
-
การให้โอกาสบางครั้งก็ต้องเลือกคนเป็นคำที่ถูกใจมากเลยครับ o13
-
สงสารปาล์ม TT เหมือนบังคับเก่งกันจนเกินไป
ถ้าพระเอกคิดเองไม่ได้ อย่ามีเลย สงสาร ปาล์มอ่า
มันแบบบังคับกันจนเกินไป เก่งก้ดูเหมือนจำใจนะ
ไม่รู้สิ TT ตั้งแต่อ่านมาไม่ปลื้มเก่งสักตอน ขนาดพระเอกนะเนี่ย ปาล์มรักไปได้ไง
เปลี่ยนพระเอกตอนนี้ทันไหม
-
:L2: :L2: :L2:
-
ค้างอย่างแรง :angry2:
-
เก่งก็รักปาล์มอยู่ใช่ป่าวล่ะแต่ไม่ยอมรับตัวเอง ตอนนี้ก็ยอมรับได้แล้วดิ่
-
คนอ่านก็หื่นเหมือนกัน :laugh: :laugh: :laugh:
หนังสือสัญญานี้มันช่างสมบูรณ์แบบมากกกกกกกกกก
ตุกติกไม่ได้เลยนะนั่น :m20: :m20: :m20:
-
++893 แล้วจ้า
ย่องย่องมาดูว่าปุ๊บปั๊บจะมาฮุกอีกสักกะหมัดไหม ^^
-
พี่ปุ๊ปปั๊ปน่ารักมากกก
ไอเก่งต้องเจอลุกเเบบนี้เเหละถึงสมน้ำสมเนื้อ
สงสารปาล์มจัง เวลาถ้าเราเขียนไดอารี่เเล้วใครอ่านคงเขิลเป็นบ้าเลย
คิคิ รอดูตอนต่อไปครับ
-
:110011: :z7: ตามมาอ่านทันแล้วววววววว อ่านจนตาปรือไปเลย o13 o13 o13
+1 เพื่อเธอเลย Winer
-
:กอด1: น่ารัก ๆ ๆ ๆ ปุ๊ปปั๊บน่ารักมากก :กอด1:
มารอตอนต่อไปค้า
-
++893 แล้วจ้า
ย่องย่องมาดูว่าปุ๊บปั๊บจะมาฮุกอีกสักกะหมัดไหม ^^
....แวะมาแจ้งข่าวให้แซ่บนะครับ ค่ำๆวันจันทร์ถ้าเขียนจบได้จะลงให้นะครับ
....ไม่ได้เขียนมาเกือบอาทิตย์ แต่วันหนึ่งคิดถึงตอนจบสวยๆได้ ก็เลยอยากจะเขียน
อันนี้แทนอันเดิมที่เขียนไว้
..คำถามทิ้งทวน?????
...........อะไรจะเกิดขึ้น??
.
.
.อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อ นางร้ายอย่างพิมมี่จะมาทวงของรักในคราบนางเอกแสนดี???
.
.
..ปาล์มจะทำยังไง?
.
.
.
..ไอ้เก่งจะตัดใจได้หรือไม่?
.
..
.
.
..เมื่อปุ๊บปั๊บ ต้องร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะเสีย???
.....ขอบคุณที่ทวงถาม ขอบคุณที่ติดตาม.......
.....ช่วงนี้ว่างเว้นไปกับการเขียนมากๆ ขออภัยที่ต้องให้คอยนานด้วยนะครับ...
.
.
-
:z13: +1รอจ้า
-
ถามว่าจะเกิดอะไรขึ้นเหรอ
กับพิมมี่ แบบว่าระหว่างที่พิมมี่กำลังแสดงละครเป็นนางเอกก็ให้สามีเสี่ยตัวจริงของพิมมี่โผล่มา(เพราะพิมมี่เป็นเด็กเสี่ย)
แล้วปาล์มได้หนีหลังจากที่พิมมี่มาแสดงละครไปก่อนที่เสี่ยสามีของพิมมี่จะมา
ไอ้คุณเก่งตอนแรกมันยังหลงพิมมี่แต่หลังจากที่ได้รู้ความจริงและไม่เห็นปาล์มอีกแล้วและได้หวลคิดได้ก็ได้ออกตามหาปาล์มกับปุ๊บปั๊บอย่างบ้าคลั้ง
พี่ปุ๊บปั๊บโดนพิมมี่ทำร้ายและปาล์มได้มาเอาตัวกลับไปโดยที่ไอ้คุณเก่งไม่รู้
(น้ำเน่าเนาะความคิดผม)อิอิ
-
ถามว่าจะเกิดอะไรขึ้นเหรอ
กับพิมมี่ แบบว่าระหว่างที่พิมมี่กำลังแสดงละครเป็นนางเอกก็ให้สามีเสี่ยตัวจริงของพิมมี่โผล่มา(เพราะพิมมี่เป็นเด็กเสี่ย)
แล้วปาล์มได้หนีหลังจากที่พิมมี่มาแสดงละครไปก่อนที่เสี่ยสามีของพิมมี่จะมา
ไอ้คุณเก่งตอนแรกมันยังหลงพิมมี่แต่หลังจากที่ได้รู้ความจริงและไม่เห็นปาล์มอีกแล้วและได้หวลคิดได้ก็ได้ออกตามหาปาล์มกับปุ๊บปั๊บอย่างบ้าคลั้ง
พี่ปุ๊บปั๊บโดนพิมมี่ทำร้ายและปาล์มได้มาเอาตัวกลับไปโดยที่ไอ้คุณเก่งไม่รู้
(น้ำเน่าเนาะความคิดผม)อิอิ
^^
^^
^^
^^
ชอบความคิดนี้เลยอ่ะ อ่านแล้วคิดตามมันใช่เลย
แบบนี้ แม้จะดูว่าน้ำเน่าไปนิดหนึ่งแต่คำเดียวว่า "ใช่"
มันใช่ที่สุดแล้ว ++++++++++++++++++++
-
อืม คำถามทิ้งทวน ที่อยาก กว่าทำข้อสอบอีกนะเนี่ย
เอาเป็นว่า ของเลือกแทนก็แล้วกัน
ไปกับปาล์มดีกว่า ในเมื่อรักไปแล้ว แถมยังได้ลูกกลับมาด้วยนะ
เอาเป็นว่ารอคำตอบจริง ๆ ดีกว่า ตอบไม่ถูก โดน โปย แน่ ๆ เลย :m16:
รอ......เ้ช้า สาย บ่าย เย็น ค่ำ
-
เข้ามารออ่านเน้ออ ออ
-
:z13: +1รอจ้า
+1 คืนเช่นกันนะครับ
[/quote]
^^
^^
^^
^^
ชอบความคิดนี้เลยอ่ะ อ่านแล้วคิดตามมันใช่เลย
แบบนี้ แม้จะดูว่าน้ำเน่าไปนิดหนึ่งแต่คำเดียวว่า "ใช่"
มันใช่ที่สุดแล้ว ++++++++++++++++++++
เอางี้เลยเหรอ ยังไม่ใช่ มันยังบีบหัวใจคนอ่านไม่พอ หนักกว่านี้หลายเท่า+555
อืม คำถามทิ้งทวน ที่อยาก กว่าทำข้อสอบอีกนะเนี่ย
เอาเป็นว่า ของเลือกแทนก็แล้วกัน
ไปกับปาล์มดีกว่า ในเมื่อรักไปแล้ว แถมยังได้ลูกกลับมาด้วยนะ
เอาเป็นว่ารอคำตอบจริง ๆ ดีกว่า ตอบไม่ถูก โดน โปย แน่ ๆ เลย :m16:
รอ......เ้ช้า สาย บ่าย เย็น ค่ำ
++ ดีใจที่มีคนรอ คิดว่าพรุ่งคงได้อ่าน และได้ค้างอย่างรุนแรงถึงปานกลาง+55
เข้ามารออ่านเน้ออ ออ
+จับมือทักทาย+55
ถามว่าจะเกิดอะไรขึ้นเหรอ
กับพิมมี่ แบบว่าระหว่างที่พิมมี่กำลังแสดงละครเป็นนางเอกก็ให้สามีเสี่ยตัวจริงของพิมมี่โผล่มา(เพราะพิมมี่เป็นเด็กเสี่ย)
แล้วปาล์มได้หนีหลังจากที่พิมมี่มาแสดงละครไปก่อนที่เสี่ยสามีของพิมมี่จะมา
ไอ้คุณเก่งตอนแรกมันยังหลงพิมมี่แต่หลังจากที่ได้รู้ความจริงและไม่เห็นปาล์มอีกแล้วและได้หวลคิดได้ก็ได้ออกตามหาปาล์มกับปุ๊บปั๊บอย่างบ้าคลั้ง
พี่ปุ๊บปั๊บโดนพิมมี่ทำร้ายและปาล์มได้มาเอาตัวกลับไปโดยที่ไอ้คุณเก่งไม่รู้
(น้ำเน่าเนาะความคิดผม)อิอิ
+จ๊ากกกก แบบนี้คนอ่านก็คงไม่เสียน้ำใสๆนะซิ ไม่งั้นพี่ปุ๊บปั๊บจะร้องไห้เป็นสายเลือดได้ไงนะนิ...
บวกให้ทุกคนนะครับ
.........จบเรื่องนี้ อย่าลืมไปรออ่าน เรื่องพ่อเลี้ยงเถื่อนนะครับ..........
.......เนื้อเรื่องมีการเปลี่ยนแปลงไปบางส่วน อะไรที่หายไป อะไรที่ใหม่ มีอะไรที่อาจจะเข็มขัดสั้น(คาดไม่ถึง)
.......เนื้อจะออกแนว สนุกสนาน ฮาๆ ทรมาน เป็นบางครั้ง+55
ก็รออ่านกันได้เลย...
....ว่าไปจะมีเวลาเขียนได้เท่าไหร่นะนี่....แค่ตอนจบเรื่องนี้ยังไม่มีเวลาให้เลย+555
.......บาย.......
-
^
^
^
^
^
จิ้มๆ ๆ ๆ
กรี้ดดดดดดดด ลุ้นอย่างแรงค่ะ > "<
รอตอนต่อไปนะคะ
-
มารอลุ้นด้วยคน หุหุ
-
พี่วินเนอร์ครับ ดูท่าแล้วว่าจะต้องมีใครคนใดคนหนึ่งที่จากไปแน่ๆ อย่าโหดกับพี่ปุ๊บปั๊บนักนะครับพี่
-
มารอลุ้นด้วย สงสัยน้ำตาท่วมแน่ๆ :o12:
:กอด1:
-
แม่เจ้า !!!!
อย่าได้ทรมานคนอ่านไปมากกว่านี้เลย
แค่นี้ก็ลุ้นจนตัวโก่ง ตัวเกร็งแล้วอ่ะ
ยังไม่รู้เลยว่า ปาล์ม หายไปอยู่ไหน ??
แล้วยัยพิมมี่จะมาได้ยังไง จะมาทวงสิทธิ์อะไร
ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่เคยจะได้กับใครเค้าเลย -*-
อดทนรอ ตอนต่อไป แม้ตอนจบจะได้มีน้ำใสๆ แต่คงเป็นสิ่งที่ทำให้มีความสุขได้นะจ๊ะ ^^
-
:mc4: :mc4:
ขออภัย ยังปิดไม่ได้แค่นี้ก็ยาวมากแล้ว
แต่คิดว่าเหลืออีกเท่าห่างอึ่งเท่านั้น
888888888888888888888888888888888888888888888888888
“..โป้งเป็นไงบ้างนะนี่ไม่ส่งข่าวมาบ้างเลย”
“คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ไม่งั้นคงจะมีสัญญาญเตือน”
“ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ”หนึ่งรู้สึกสดชื่นขึ้น เพราะเขาฝากปาล์มกับโป้ง เมื่อต้องพบกับพิมมี่
ขณะที่สายตาของเขากับราเชนก็จ้องไปทางฟ้ากับหลานรวมทั้งน้องชินด้วย ที่กำลังกอดกันยกใหญ่ เพื่อแสดงความยินดีให้แก่กัน..
“ขอบใจนะฟ้า สำหรับบทนำ..”
“ฟ้าก็ทำให้ดีที่สุด แต่คนที่ต้องยกนิ้วให้ ก็คือเจ้าตัวเล็กพริกขี้หนูของพี่หนึ่งนี่แหละค่ะ ฟ้าก็ส่งแค่สิบ แต่ปุ๊บปั๊บเล่นได้เต็มร้อย”
“..พี่ก็เพิ่งรู้นะว่าคุณพ่อกับคุณแม่ ใช้เราเป็นสื่อ ไม่งั้นคงนึกไม่ออกว่าปุ๊บปั๊บไปคิดคำเหล่านี้มาจากไหน ฮ่า ฮ่า..”
“..ผมก็เหมือนกัน ถ้าปุ๊บปั๊บไอคิวทะลุฟ้าขนาดนี้ คงได้จบดอกเตอร์ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า”
“..แต่ปุ๊บปั๊บก็ไม่พลาดใช่ม่ะ..”
“ชินรักพี่ปุ๊บปั๊บ เก่ง เก่ง..”น้องชินมีกอดให้
“..นั่นชมไม่ได้เลย หลานผม..”
“.ต่อไปถ้าปุ๊บปั๊บโตขึ้น ปุ๊บปั๊บจะมีสาวๆเยอะๆ เหมือนพ่อ..”
“อ้าวเฮ้ย ไงทำแบบนั้น”
“ก็พี่ปุ๊บปั๊บ อยากรู้ไง ว่าเจ้าชู้มันดีตรงไหน..”
“ เรียนรู้...”ราเชนขำ
“ชินด้วยครับ ชินก็อยากมีแฟนเยอะๆ จะได้แข่งกับปุ๊บปั๊บได้”
“เอาเข้าไปเด็กยุคนี้..”ฟ้าทำหน้าเซ็งสุด
“..ฮ่า ฮ่า..”หนึ่งกับราเชนต่างก็ขำเด็กทั้งสอง
“..เอาอีกซักคนดีมั้ย...”หนึ่งทำหน้าซีเรียส
“กินยาแล้วก็ค่อยเขย่าขวดละกัน”
“..ผมพูดจริงๆ..”
สิ่งที่พวกเขากำลังคุยกัน ได้ เพราะว่าคุณชายเก่งไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย แต่เขากำลังอยู่ในมุมพักผ่อนเงียบๆ เพื่ออ่านสิ่งที่เขากำลังสนใจเป็นพิเศษ
ปาล์มกลับเข้ามาพร้อมกับโป้ง แม้ใบหน้าจะเซื่องซึมลงไปบ้าง แต่เขาก็ปั้นหน้าใหม่เมื่อเข้ามาถึงห้องที่ทุกคนกำลังรวมตัวกันอยู่ ปาล์มฝีนยิ้มขึ้นเพื่อช่วยทำให้บรรยากาศไม่เสียไป..
“..ปาล์ม พี่โป้ง...”ฟ้าทักเป็นคนแรก
“...........”ปาล์มได้แต่ยิ้ม ยกมือปิดมุมปาก ที่ยังเจ็บไม่ส่าง
“..เรียบร้อยมั้ย...”หนึ่งถาม
“..โดนตบหน้ามาสองฉะ..”โป้งตอบเรียบเฉย
“.เป็นอะไรมากมั้ย แหม่นังพิมมี่นี่ คงต้องโต้คืนซะบ้าง ไม่งั้นคงคิดว่าตัวเองเก่งคนเดียวแน่ เป็นฟ้าหน่อยไม่ได้ แม่จะตบให้หน้าทิ่มจูบกับฟุตบาทเล่นๆ..”ฟ้าถาม
“เก่งจริงๆ แม่คุณ ปาล์มเขารู้ว่าแรงเยอะกว่าทำไป พิมมี่อาจจะไม่ได้ลุกขึ้นมาอีก”
“.เหอะน่าฟ้า แค่นั้นพิมมี่ก็เจ็บมากแล้ว ยิ่งเขามาเห็นไอ้บ้านั่นอยู่พร้อมหน้าครอบครัว เขาก็เจ็บมากแล้ว อย่าไปซ้ำเติมเขาให้มากเลย ปาล์มทำเขาไม่ลง”
“.ดีแล้วละปาล์ม ไม่ต้องเสียเลือดเสียเนื้อ ไม่จองเวรกับใคร เพราะทำแบบนั้น เราจะพลอยทุกข์ด้วย”หนึ่งก้มมองรอยช้ำ
“ไหนพี่ดูปาล์ม...”หนึ่งเข้ามาตรวจ
“..นิดหน่อยพี่ แค่นี้เอง...”
“.พิมมี่เกือบผลักปาล์มให้รถได้สำเร็จ ดีที่ผมเห็นก่อนไม่งั้นแย่.”โป้งเล่าอย่างถอดใจ
“..ปาล์มทำไมปาล์มต้อง ยอมมันขนาดนั้น”ฟ้าตะคอกใส่ เพราะเห็นปาล์มเอาแต่ก้มหน้า
“...ปาล์มก็เหมือนคนฉวยโอกาส ไอ้บ้านั่นมาอยู่ที่นี่ได้ก็เพราะว่าทุกคนวางแผน ต่างจากพิมมี่ไม่ต้องใช้ มันพูดและทำเรื่องต่างๆ ก็คงเพราะโดนบังคับกดดันจิตใจ ต่างจากพิมมี่ที่มันทำจากใจ...”
“.อย่าคิดมากแบบนั้นดิปาล์ม ไอ้เก่งมันอาจจะเป็นคนปากพล่อย พูดเลอะเทอะ แต่มันก็ต้องมีใช้หัวใจพูดบ้างแหละน่า มันอาจจะสมองน้อย ต้องใช้เชือกจูง แต่พี่หนึ่งก็เชื่อว่ามันมีใจให้ปาล์มชัวร์ครับ”
“นั่นนะซิ เรื่องแบบนี้ ....หัวใจใครบังคับได้กันที่ไหน”โป้งให้กำลังใจ
“..ดีซะอีกนะ ถ้ามันไม่สนปาล์ม บอกพี่นี่ พี่โป้งคนนี้ อาสาดามหัวใจใสๆของปาล์มเอง ที่ละไว้ไม่เข้าไปยุ่ง ก็เพราะรู้ว่าปาล์มมีใจให้มันนะ ไม่งั้นพี่โป้งก็ใช่จะยอมง่ายแบบนี้”รุ่นพี่หัวเราะปลอบใจตัวเอง
“แหม่ พี่โป้งแมนจังเลยนะยอมหลีกทางให้สามีภรรยาเขาคืนนี้กัน”ฟ้าตบไหล่ชายหนุ่ม
“..กัดนะนี่ กัด...”โป้งยอมแพ้..
ปาล์มเริ่มเข้าใจพิมมี่มากขึ้น หลังได้รู้ว่าพ่อแม่จำเป็นได้นัดเธอมาคุยเรื่องลูกชายเมื่อวานก่อน เรียกว่าทั้งขู่ทั้งปลอบเพื่อให้เธอหยุดสัมพันธ์เหล่านั้นให้เร็วที่สุด ไม่งั้นคุณแม่จำเป็นคงต้องสวมบทคุณหญิงแม่ใจร้าย ลงมือประหารเอาจริงซักที
ส่วนวันนี้ก็นัดให้เธอมาเห็นภาพที่เก่งหลุดปากออกมาบอกว่า หึงหวงตัวเอง รวมทั้งภาพที่ปุ๊บปั๊บขอให้พ่อเขียนข้อความบางอย่าง เป็นข้อตกลง ด้วยการให้เธอเลิกราจากชีวิตคู่ กรงขังขนาดใหญ่โดนขว้างเพื่อครอบงำกักกันความรักของเธอ
....อีกทั้งพ่อเอก็บอกว่า ถึงจะรักกันมากแค่ไหน เขาก็จะไม่มีวันยอมรับพิมมี่มาเป็นลูกสะใภ้ หรือฐานะอะไรก็ตามแต่ มันยิ่งตอกตะปูความเจ็บปวดกลืนเข้าไปในหัวใจ ผู้หญิงอย่างเธอจะเลือกทางไหน เพราะหันไปทางไหนมันดำมืด ตลอดเวลาที่เธอพูด น้ำตามันเอ่อเบ้าน่าเวทนา ตอนนี้ความรักของเธอที่มีให้เก่งมาตลอดกำลังจะดับวูบ ไฟรักกำลังจะมอดลง..
“.ถ้าไม่มีแกซักคน ชั้นก็คงไม่ต้องเป็นแบบนี้..”เสียงแห่งความเจ็บปวดดังก้องในหูปาล์ม
“แกอยากได้มันมากใช่มั้ย.หา..”
“.....เอาไป...”
“... เอาไป เลย..”
ปาล์มก็เหมือนสติหลุดไปชั่วขณะ...
ระยะนี้เองที่พิมมี่ผลักปาล์มตรงริมถนน ขณะที่เขาเองกำลังล่องลอยไปน้ำคำของเธอที่ต่อว่าต่อขาน ทำให้เขากระเด็นเข้าไปบนถนน เสียดายที่รถยังอยู่อีกห่าง พิมมี่จะเข้าไปซ้ำ กลับกลายว่าเธอก้าวพลาดกับรองเท้าส้นสูงหัก...
ปาล์มสะดุ้ง เมื่อเห็นร่างพี่สาวใบปอ เป็นคนผลักพิมมี่เข้าหารถที่กำลังจะวิ่งสวนมา ปาล์มเลยกระโดดเข้าไปโอบร่างของเธอไว้ทัน แล้วกระชากกลับตรงที่ปลอดภัยกว่า..
เสียงแตรรถดังปี๊ดดดป๊าดดด เพื่อขับไล่..
“แกไม่ต้องมาช่วยชั้น..”
ปาล์มยังคงมองเห็นร่างพี่สาวยืนอยู่ข้างๆ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร เขารู้ว่าใบปอตามมาดูแลเขาอยู่
“..อย่าพี่....”ปาล์มบอก
“.พี่จะสั่งสอนมัน..”
“ตอนนี้เขาก็เจ็บหนักแล้ว”
“ปาล์มคุยกับใคร..”โป้งถาม
“.เปล่าครับพี่ ปาล์มคุยคนเดียว”เขาเลี่ยงคำตอบ เพราะโป้งคงไม่มีวันได้เห็นพี่สาว
โป้งดึงร่างของพิมมี่ออกมาจากตัวของปาล์ม หลังจากนั้นเธอสับมือใส่หน้าของเขาอย่างรวดเร็ว
!!!...เพี๊ยะ
....เพี๊ยะ!!..
“..ไปตายซะ...”เธอด่าเขา
“.เธอกลับไปได้แล้วพิมมี่..”โป้งชักหมดความอดทน
ร่างของพิมมี่ห่างสายตาไป พร้อมกับร่างใบปอเช่นกัน...
“พอได้แล้วนนะครับพี่...”เขาตะโกนหวังให้พี่สาวได้ยิน เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าร่างพี่สาวจะหายไปไหน
“..ปาล์ม ปาล์มเห็นอะไรหรือปล่า..”
“.พี่ใบปอมา..”
“พี่สาวปาล์มนี่นะ..”
“ตอนที่พิมมี่เดินเข้ามาจะซ้ำ แล้วส้นรองเท้าหักเธอล้ม คนผลักก็คือพี่ใบปอเอง”
“บรื๋อออออ..”โป้งขนลุกชัน
“..แต่ก็ดีแล้วละ พิมมี่จะได้ทำอะไรปาล์มไม่ได้..”
“เกรงแต่พิมมี่จะลำบาก...”
“นั่นนะซิ..”โป้งเห็นด้วย
“..พี่ใบปอ พอแล้วนะครับ อย่าไปทำอะไรพิมมี่อีก ปล่อยเขาไปเถอะ. ปาล์มขอร้อง..”
นั่นคือสิ่งที่ปาล์มตะโกนออกไปสุดเสียง หวังให้พี่ได้ยิน และหยุดระงับการจองเวร
“กอด กอดนะ ปุ๊บปั๊บรักน้าปาล์ม”
เจ้าหลานยังคงหน้าบานพองลม พลางกอดแล้วกอดเล่า เพื่อให้น้ารู้ว่าเขามีความสุขแค่ไหน
“ชนหมัด อ้าว”
น้าหลานชนหมัดกัน แต่กับปาล์มไม่ได้ดีใจอะไร เพียงแค่ทำตามที่หลานสั่ง
“พี่ปุ๊บปั๊บ ทำสำเร็จแล้วนะ ต่อไปก็เหลือเพียงแค่ส่วนของน้า”
“เกี่ยวด้วยเหรอ”ปาล์มชี้หน้าตัวเอง
“อ้าว แกล้งไม่รู้แบบนี้ก็สวยดิ.”หลานมีเหวี่ยง
“.เอ่อน่า เอาเป็นว่าดีใจที่ทำสำเร็จละกัน”
“น้าปาล์มต้องพูดแบบนี้อยู่แล้ว”
“เอ๊ะว่าแต่..ใครทำอะไรน้าปาล์ม ปากแดงๆเป็นโทมัทโต้..”
“.ทาลิป”
“อ้าเหรอ..วันหลังจะได้ใช้มั่ง แต่จริงดิ..ทีหลังก็ทาให้มันตรงริมฝีปากไม่ใช่ทางตรงมุมปากข้างเดียวแบบนี้”
“ถ้าจะโกหกเด็กอย่างพี่ กลับไปทำการบ้านมาก่อนป่ะ”
“.แล้วจะถามทำไม?”
“....ไปเล่นกับน้องชินนะ..”
“เชิญ...”ปาล์มหัวเราะหลาน
“พิมมี่ไปหรือยังครับ”
“ไปแล้ว..”
“แล้วพิมมี่จะไปมาหาพ่อเก่งอีกหรือเปล่า”
“คง มั้ง...”ปาล์มขำหลานที่ออกอาการหวงพ่อ
“.ไม่ได้นะ พ่อสัญญาแล้ว มีหลักฐานยืนยัน”
“ผู้ใหญ่ ถึงเขาจะเลิกกันไปแล้ว เขาก็ยังคุยกันนะ”ราเชนตอบแทนทุกคน
“.แล้วพ่อเก่งจะไม่เปลี่ยนใจเหรอ”
“ลูกผู้ชายตัวจริงสัญญาต้องเป็นสัญญา ถ้าปุ๊บปั๊บรักษาสัญญา คนอื่นก็จะรักษาเหมือนกัน”
“ครับ ปุ๊บปั๊บจะรักษาสัญญา..”
“ไปบอกพ่อดีกว่า ว่าน้าปาล์มมาถึง รอตรงนี้นะ”ปุ๊บปั๊บขันอาสา
“.ชินไปด้วย..”
“เราสองคนไปไหนก็ต้องไปด้วยกันอยู่แล้ว ยกเว้นตอนไหนที่เบื่อพี่ถึงจะทิ้ง”
“พูดสุนัขๆอีกละ..”น้องชินเถียง
“พูดจริงก็ยอมรับไม่ได้”
“..ทิ้งกันวันไหนเจอหนุมานถวายบัวแน่ นี่แน่..”ตีนน้อยๆสบัดใส่ขาผู้พี่
“..ฮ่า ฮ่า รักกันก็ได้ เราสองคน”ปุ๊บปั๊บจูบปะแก้มน้องชิน
แต่จูบนั้นความหมายคือเพื่อนรักเพื่อนสนิทมากกว่าจะคิดอย่างอื่น..
“แหม่ น่าตีจังเลยนะค่ะสองคนนี่”
“..แววแต่เล็ก..”
“แต่ให้พี่เดานะ น่าจะเป็นความรักแบบพี่น้องผองเพื่อนมากกว่า..”หนึ่งแย้ม
“พี่ก็ว่าอย่างนั้นนะฟ้า..”โป้งสนับสนุนคำพูดของหนึ่ง
“ไม่รู้ซิค่ะ แต่ฟ้าอยากให้เป็นมากกว่านั้น”
“เห้ย ไม่ได้หรอก”หนึ่งขัดขึ้นทันควัน
“ทำไมละคะ”
“..ก็บอกไม่ถูก แต่ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น”
“ผมก็เหมือนกัน อยากให้เขาเป็นพี่น้องกันมากกว่า”ราเชนเห็นด้วยกับหนึ่ง
“.เดี๋ยวนี้พี่หนึ่งชี้นก พี่ราเชนก็นกตามนะนะคะ หวานซะน้ำตาลจืดไปเลย”ฟ้าแกล้งงอล
“.ใช่ที่ไหนเล่า”หนึ่งหัวเราะตัวเอง ที่แอบเขินในใจ
“พี่เปล่านะฟ้า เพียงแต่พี่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ ส่วนเรื่องอื่นๆยังฝืนใจ”
“นั่นเน่ะ ฝืนใจแต่ก็เดินตามพี่หนึ่งต้อยๆ”ฟ้าแซว
“มันจำใจ..”ราเชนถอนใจยาวเหยียด
“.เออน่า คุณเดินตามผมหมาไม่กัดหรอก เพราะผมจะพาคุณวิ่งก่อนที่มันจะกัด”
“ตลกละ..”ฟ้าขำพลางยกไหล่กระแทกต้นแขนโป้ง
“.ยกเว้นผมเมื่อไหร่จะเจอซักทีละนี่ เจอแต่เนื้อขี้”โป้งบ่นแบบน่าเอ็นดู
“นั่นสิ พี่หนู สงสัยจะเหยียบคานเข้าให้ซะละ”
“ยังง...”โป้งลากเสียง
“ยังที่ไหน...”
ฟ้ามองมาทางด้านของปาล์มเป็นที่เข้าใจ
ส่วนปาล์มก็ทำเป็นหูทวนลม จะได้จบ...
งานฉลองครบรอบวันแต่งงานก็เริ่มขึ้น เจ้าของงานทั้งสองกล่าวขอบคุณลูกๆที่อยู่กันพร้อมตา ปีนี้จัดแบบราบเรียบ เพียงแต่เลือกสถานที่จัดใหญ่เท่านั้น เพื่อความสมฐานะ จึงไม่มีอะไรมาก อาหารการกินก็คัดสรรเฉพาะของดีราคาแพง หายาก
“ปาล์มกินเค้กพ่อกับแม่นะ”เก่งยกมาให้ง้อใจกัน
“ขอบใจ...”ปาล์มตอบ
“ต้องขอบคุณสิ มึงอายุน้อยกว่ากูตั้งหลายปี”
“กูไม่พูด..”
“เอ่อ กูรู้ว่ากูผิด..”
เก่งทำหน้าหงอย แต่ก็เปี่ยมด้วยหวังที่จะหวนกลับสู่รังเดิม
“เรามาเริ่มต้นกันอีกครั้งนะ”
“ใช้ใจตัดสินเถอะ อย่าฝืนตัวเอง”
“.หรือว่ากูต้องบอกรักมึงให้ก้องฟ้า มึงถึงจะเชื่อในสิ่งที่กูพูด”
“มึงไม่ต้องพร่ำหรอกน่า หากรักษาสัญญาตัวเองไม่ได้ คนที่เจ็บปวดที่สุดก็คือปุ๊บปั๊บ เขาดีใจที่เขาจะมีพ่อ เขาดีใจที่มึงเป็นพ่อเขา แม้จะห่วยแตกข้ามทศวรรษ เขาก็ยังยกให้มึงเป็นพ่อในฝัน”
“กูดีใจที่เขายอมรับกู”เก่งยิ้มปลื้มหนัก
“ ถึงมันจะยอดแย่ ในบางครั้ง แต่กูก็พยายามทำในสิ่งที่กูเคยหลงลืมให้เขา กูรักลูกกูว่ะ มันน่ารักขึ้นทุกวัน ฉลาดกว่ากูเป็นร้อยเท่า”เก่งยกลูกตัวเอง
“ขอบใจที่มึงโอบอุ้มเขาไว้แม้จะลำบากแค่ไหน”
“.ถึงจะเป็นแค่ลูกหมาซักตัว กูก็จะเลี้ยง”
“มึงจะกระทืบกูไปถึงไหน แค่นี้กูก็สำนึกถึงบาปที่กูก่อกับพี่มึงแล้ว มึงอย่าเหยียบกูให้จมดินนักเลย ขอร้องก็ได้ว่ะ...”เก่งเสียงอ่อน ทำหน้าสลดให้เห็นใจ
“ไปเอาน้ำให้กูหน่อยได้ม่ะ”
“.เดี๋ยวกูไปเอาให้..”เก่งพยายามทำหน้าที่
“ขอบใจ..”
“อย่าไปไหนนะ กูมีเรื่องคุยกับมึงอีกเยอะ”
“ไม่ให้กูคุยกับใครเลยเหรอไง นี่งานเลี้ยงนะ”
“ตอนนี้ไม่มีใครอยากคุยกับมึงและกูหรอก เขาลอยแพแล้วไอ้ปาล์ม”
เก่งเดินออกไปจากมุมที่ถูกทิ้งให้เขาสองคนได้ปรับหาใจเข้าใจกัน แต่บางครั้งกลับพูดไม่ออกเมื่ออยู่ต่อหน้ากัน แต่เหมือนมองตาก็เข้าใจจึงสื่อกันไม่ยาก ไอ้ที่จะพูดหวานๆ ก็เหม็นปากตัวเอง พาลให้ตัวเองเป็นคนพูดน้อยไปโดยปริยาย..
สาวงามระดับแถวหน้าปรากฎกายต่อหน้าญาติผู้ใหญ่ที่ไม่ได้ต้อนรับเธอในฐานะใดก็ตาม บาดแผลที่ถูกเฉือนคมจากความรัก ร้าวลึกถึงกระดูก แต่หากไม่ทำสิ่งที่ตัวเองปรารถนา เธออาจจะเสียใจไปตลอดชีวิต สองเท้าของเธอก้าวจนเข้ามาถึง คนที่เคยใช้อำนาจตัดเส้นรักให้เพียงแค่นั้น แต่เมื่อหัวใจเธอคัดค้านอย่างรุนแรง มันก็ต้องเสี่ยง
“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่..”เธอยกมือไหว้ทุกคน แม้กระทั่งพ่อแม่ของปาล์มรวมทั้งหนึ่งกับราเชนด้วย
“พิมมี่...”
ทุกคนต่างตะลึงงันกับที่ เมื่อเธออีกครั้ง..
“ก็ไหนเธอ ยอม เลิก ละ ปล่อยวางแล้วไง..”คุณนายไร้หางเสียงแถมแข็งกร้าว
“นั่นนะสิ ต้องการอะไรอีก”คุณเอรีบแทรกเข้าข้างภรรยา
ใบหน้าของหญิงสาวเศร้าหม่น แต่เธอก็แข็งใจตอบ
“หนูไม่ต้องการอะไรหรอกค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็ควรกลับไปได้แล้วนะ”คุณนายสวนว่องไวแทบจะตะคอกใส่หน้า
“.หนูกลับก็ได้ค่ะ”พิมมี่ถอนใจแรงๆ
“ ....แต่.......ต้องให้แฟนหนูกลับไปด้วย”พิมมี่ทิ้งประโยคเด็ด
“นี่เธอ...”
“....ไหนเธอว่า.....”คุณนายเดือดปุดๆ
“ถ้าคุณแม่มีรักแท้อย่างหนู คุณแม่คงเข้าใจหัวอกลูกผู้หญิงด้วยกัน หนูก็เป็นเมียเก่งนะคะ หนูกับเก่งมีอะไรก่อนที่น้องปาล์มจะเข้ามาอีก หนูต่างหากที่ควรจะเป็นคนแรก ไม่ใช่น้องปาล์ม”เสียงของเธอกำลังกัดกร่อนหัวใจคนที่ได้ยิน ตาเริ่มแดง
“ถึงยังไงลูกชายฉัน เขาก็เลือกของเขาแล้ว”
“เป็นเพราะว่าหนูไม่อยู่มากกว่าค่ะคุณแม่.”
“เขาไม่ทำอะไรไร้แบรนด์ขาดสก๊อตแบบนั้นหรอก ลูกชายเขาอยู่ทั้งคน หรือเธอจะเถียง ถามจริงเถอะไอ้ลูกชายของฉันนี่มันแม่นตรงไหนย่ะ หล่อนถึงทิ้งเขาไม่ได้”
“..แม่ไปถามอะไรแบบนั้น น่าเกลียด...”คุณเอละอายแทน
“ค่ะ เขาอาจจะเลือกลูกชายเขาน้องปุ๊บปั๊บ แต่เขาไม่ได้เลือกคนที่คุณพ่อกับคุณแม่ยัดเยียดให้”
“เธอก็ได้ยินแล้วนี่ ว่ามันชอบปาล์ม”
“ชอบ แล้วรักอยู่ไหนละคะ เขาบอกรักพิมมี่ทุกวัน”
“ถ้าเขาไม่รักกันเขาจะอยู่ด้วยกันมาเป็นปีเหรอ”ความอดทนของคุณนายชักสั้นลงๆ
“เพราะทุกคนมัดมือชกเก่งต่างหาก”เธอไม่หยุดที่จะต่อปากต่อคำ
“.คนที่เขาไม่รัก แต่พอแต่งงานกันก็รักกันมีถมแถ เข้าใจไว้ด้วย ชิ”
“หนูเข้าใจค่ะ แต่คงไม่ใช่เคสของเก่งแน่”
“เธอมั่นเหลือเกินนะ สวยๆอย่างเธอปัดฝุ่นใหม่ก็หาได้ถมถึด”คุณนายตาขวางน่ากลัว
“..ขอบคุณค่ะ ที่คุณชม..”เธอยกมือไหว้
“เก่งอยู่กับพิมมี่มานาน พิมมี่คิดว่า เข้าใจเขาทะลุปรุโปร่งกว่าใคร”
ปาล์มเดินเข้ามาสมทบ เพราะเขาเดาไว้ไม่ผิด.. และเขาเองก็รออยู่แล้ว
“สวัสดีจ๊ะ น้องปาล์ม”พิมมี่ทักเสียงอ่อนเสียงหวาน
“ดีใจที่กลับมานะ”ปาล์มพูดตรงตามความรู้สึก
“เพราะคนที่พิมมี่รักอยู่ที่นี่ นี่ค่ะ”เธอยังปากหวานใส่เช่นเดิม
“ปาล์ม พ่อจะพาพิมมี่ออกไปเอง”คุณปูเห็นท่าจะไม่เวิร์ค งานฉลองอาจเป็นงานตบก็ได้
“ไม่ต้องหรอกครับพ่อ อย่าพรากคนที่เขารักกันเลยครับ ปาล์มว่าถึงเวลาวัดใจกันแล้ว..”
ปาล์มยิ้มสู้ทั้งที่มีความหวังน้อยนิด.
“ออกไป”
“ออกไปนะพิมมี่..”
“ออกไปจากงานคุณปู่คุณย่าเดี๋ยวนี้ แขกไม่มีใครโทรตาม”
ไม่รู้เจ้าหลานได้ข่าวมาจากไหน จู่ๆก็พรวดพราดผลักขาสาวมั่นท่ามกลางเสือสิงห์กระทิงดุ แต่เพื่อจะไล่คนรักของพ่อไป เขาต้องสู้
“.หลานยาย ให้ผู้ใหญ่จัดการกัน ไปหาอะไรทานกันต่อดีกว่ามั้ย”
“ปุ๊บปั๊บ เชื่อยายนะ”ปาล์มเสียงแข็งใส่หวังสยบ
“ก็ได้ ปุ๊บปั๊บไปหาพ่อเก่ง..”ว่าแล้วปรู๊ดหนีไป
“รอยายด้วย ทางนี้คงไม่มีปัญหาหรอกมั้ง ยายไปเดินเล่นมั่งดีกว่า”
“คุณจะไปไหน..”คุณปูทักภรรยาที่หันหน้าหนี
“.ฉันอยู่ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าฉันเอาจริง นังนี่สลบคาเรียวนิ้วสวยๆฉันแน่”พูดจบเธอก็เชิดไป
:z3: :z3:
เหลืออีกแค่ห่างอึ่ง แต่ยังไม่สามารถเขียนได้ วันนี้เขียนมาทั้งวันละ
-
+++895 จ้าต้อนรับกับตอนใหม่สดๆ ร้อนๆ
คำว่า "วัดใจ" มันบ่งบอกถึงอะไรกันนี่
คำว่า "ความหวัง" จะมีให้กับปาล์มมากน้อยแค่ไหนกัน
เฮ้อ......คิดแล้วเครียดแทน แสดงว่าปาล์มก็ทำใจมาเยอะแล้ว
ยังไงคำตอบก็คงอยู่ที่นายเก่งเท่านั้น โอกาสครั้งสุดท้ายจริงๆ แล้วซินะ
สำหรับนายเก่งที่เคยละทิ้งโอกาสทุกโอกาสของตัวเองเลยทั้งสิ้น
ปล. เมื่อเราร้องไห้แล้วสุดท้ายกลายเป็นยิ้มรับความสุขจะเป็นสิ่งดีมากมายนะจ้า
แอบกดดัน อิอิอิ รอตอนหน้าจ้า มาไวไวน้า ^^
-
ถ้ามันลำบากนักก็ เลิกๆ มันไปซะเถอะ ปาล์มเอ้ย
-
ยังต้องวัดใจอีกเหรอนี่
สงสารปาล์มอ่ะ ความหวังมีมากน้อยแค่ไหนกัน
เลิกเถอะถ้าจะต้องเป็นหนึ่งในตัวเลือกแบบนี้
++896 รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1:
-
อะจ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่วินเนอร์ เอาตอนหางอึ่งมาเลยนะครับ อยากอ่านต่อคร๊าบบ
แต่แอบดีใจนะที่ยังมีตอนหางอึ่งอยู่อีก นั่นแสดงว่ายังไม่จบ อิอิ
-
จะไม่เสียใจเลยที่ปาล์มไม่ได้โดนเลือกจะดีใจด้วยซ้ำ
สงสารปาล์มคนรอยข้างบีบเก่งเกิน
เก่งเลือกพิมมี่แน่ เลือกแล้วก้หาพระเอกคนใหม่ให้ปาล์มเลยไม่เอาไอ้เลวนี่และ
เป้นพระเอกที่เกลียดที่สุดเลย ่านแล้วไม่รู้ถึงดมเม้นว่าเก่งรักปาล์มเลย
-
เข้มข้นจริงๆ
-
เป็นกำลังใจให้นะปาล์ม สู้ สู้ o13 o13 o13
-
ยังมีวัดใจกันอีกเนอะ เฮ้อ! ลำบากจริงๆชีวิตรักของปาล์ม=w=
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
ลุ้นเว่อออออออออออออออออออ :z3:
เก่งจะเลือกใครกันน้า o22 o22
รออ่านตอนต่อไปนะคะ :กอด1:
:pig4:
-
เข้ามาไห้กำลังใจเจ้าของกระทู้ครับ
มานิดนึงก้ยังดีครับ
ไห้พอกระชุ่มกระชวยเเก้กระสัยได้หน่อย อิอิ
ขอบคุณมากครับ รออ่านตอนต่อไป
-
รอหางอึ่ง
-
:really2: :really2: :really2:
-
หนุมานถวายบัว มันเป็นท่าอะไรครับ งงมาก >.<
แล้ว "ไร้แบรนด์ขาดสก๊อต" ด้วย T^T
-
+1 อย่าทำร้ายปล์ามนะคุณวินเนอร์เด๋วตามไปปาระเบิดบ้านเลย
แต่ก็แอบสงสารพิมมี่นะ
แล้วมันจะจบยังงาย :serius2:
-
++899
อยากจะบอกน้องปุ๊บปั๊บว่า
ถ้าพ่อเก่ง ยังตัดสินใจยากเย็นอยู่
ช่างเถอะ เมื่อก่อนเรายังอยู่ได้ตอนไม่มีพ่อ
แต่ตอนนี้มีแล้วไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา
ก็ไม่จำเป็นต้องมีหรอกนะจ๊ะ
เดินจากมากับน้าปาล์มซะเถอะ
บางช่วงในชีวิตอาจจะไม่ได้มีความสุขเสมอไป
ปะปนไปด้วยทุกข์บ้าง ไม่งั้นก็คงไม่มีสีสันในชีวิต
เหนื่อยกับสิ่งที่เก่งทำแล้วใช่ไหมจ๊ะปาล์ม
พอแล้วก็หยุดทุกสิ่งจากนี้ไป ปาล์มเลือกเดินทางที่
จะทำให้ตัวเองมีความสุขที่สุดนะจ๊ะ ^^
เป็นกำลังใจให้จ้า.....ทั้งคุณวินเนอร์ && ปาล์ม && น้องปุ๊บปั๊บ
-
^
^^^
^^^^
:z3: :z3:
--วันนี้จะได้ลาจอกันซักที หลังจากลีลามานานแสนนาน แต่ว่าขอเป็นค่ำๆนะ เพราะว่าตอนเช้าธุระจ่อคิวเพียบบบบ
--เขียนได้เกือบจบแล้วนะครับ...
...บอกได้คำเดียวว่าถ้าใครกลัวความผิดหวัง ทำใจรอได้เลย เพราะพี่เก่งเป็นคนแบบไหนก็เป็นที่รู้ๆกันอยู่แล้ว
...แม้จะเป็นพระเอกที่ไม่เอาไหนเลย แต่ก็เชื่อว่าบนโลกกลมใบนี้ ยังมีผู้ชายแบบนี้อยู่เสมอ...
....................ช่วงนี้เป็นช่วงที่ไม่ค่อยได้จับมือเขียนนิยายเลย ต้องขออภัยอภัยที่ต้องอ่านแบบขาดๆมาตลอด...
:laugh: ขอบคุณที่แวะมาเที่ยวชม
-
พี่วินเนอร์มาแจ้งเตือนแล้วเตรียมผ้าเช็ดหน้าบุกระดาษทิชชู่เตรียมรอตอนเย็น
-
:pighaun: :haun4: :jul1: :oo1: :o8: :-[ :impress2:
-
+900ให้ก่อนค่ะ :กอด1:
ค่ำนี้ต้องเตรียมผ้าเช็ดหน้ารอไว้เลยใช่มั้ยคะ :o12:
-
:pig4: :pig4: รออยู่น้า :pig4: :pig4:
-
:mc4: :mc4:
ตอนจบมาแล้วววววววววววววว
อ่าน+จิ้นกันเยอะๆนะ แบบว่าคนเขียนทะลวงเข้าไปไม่ถึง
คำเตือน..โปรดใช้วิจารณญานในการ-จิ้น-
:z2: :z2:
8888888888888888888888888888888888888888888888888
เก่งวิ่งๆมาถึงจุดปะทะ หลังได้รู้จากปากลูกชาย เขาถือไดอารี่ของปาล์มในมือด้วยใจกังวล สมองสั่งการมั่วซั่ว หาทิศทางแก้ไขไม่เจอ สัญญาณแห่งความลำบากกำลังกดดันแม้ว่าขาจะยังก้าวเข้าไปไม่ถึง แต่มันรนลนไปทั้งร่าง เมื่อสงครามความรักกำลังเดือดอีกรอบ
เขาจะทำให้ปาล์มเสียใจก็ไม่ได้ หากว่าปาล์มเสียใจคนในครอบครัวคงไม่ให้อภัยเขาอีก ปุ๊บปั๊บเรียกพ่อคือน้ำหล่อเลี้ยง ไม่อยากให้เขาทำตัวแย่ๆอย่างที่ผ่านมา แต่ในขณะเดียวกันผู้หญิงตัวคนเดียว ที่อยู่เคียงข้างเขาตลอดมา เขาจะใจร้ายผลักเธอออกนอกประตูได้อย่างไร หากที่ผ่านมาไม่มีเธอคนนั้น เขาจะเป็นอย่างไรก็ตอบโจทย์ตรงนี้ไม่ถูกเช่นกัน
แรงกดดันมหาศาลกำลังทะยานจู่โจมให้เขาหาทางออกของปัญหา เขาไม่อยากให้ใครเสียใจทั้งนั้น
“พ่อครับ แม่ครับ...”เก่งมาถึงจุดต้นต่อ เขาหายใจแรงรับเหงื่อแตกพลั่ก แอร์เย็นฉ่ำในห้องนี้ไม่ได้ช่วยดับร้อนลงได้เลยแม้องศาเดียว
“เก่ง....ฮึ.ฮือ...”พิมมี่กระโจนเข้าหาร่างแกร่ง เพื่อหากำแพงปกป้อง หลังยืนสู้กับปัญหาหนัก เพราะรายรอบร่างเธอเต็มไปด้วยความมืดดำ
“พิมมี่...”
เก่งกอดรับ พร้อมกับไดอารี่เล่มนั้นร่วงลงพื้นกลิ้งมาจอดตรงหน้าของปาล์ม
ปาล์มคุ้นเคยกับมันมาตลอด เขาจึงก้มไปจับมันขึ้นมาดู
“.นี่มึง..........”
“ปาล์มอย่าไปโทษพี่เขา พ่อเป็นคนไปเอามันมาจากลิ้นชักลับของปาล์มเอง”คุณปู่รีบเบรคความเข้าใจของปาล์ม
“พ่อผิดเองแหละที่อยากให้คุณเก่งเขาเห็น สิ่งที่ลูกเขียนถึง”
“.ปาล์ม...”เก่งเรียกปาล์มให้เข้าใจ แต่อ้อมแขนเขายังรวบร่างพิมมี่ไว้แน่น
“..เก่งกลับบ้านเรานะ”พิมมี่แทรกทาง กั้นไม่ให้เก่งได้พูดกับปาล์ม
“.พิมมี่ใจเย็นนะ..”
“พิมมี่อยากกลับตอนนี้อ่ะ วันนี้พิมมี่แทบยืนไม่ไหวแล้ว ถ้าเก่งไม่กลับพิมมี่กลับเองก็ได้ แต่อย่าหวังว่าเก่งจะได้เจอพิมมี่อีก พิมมี่จะโดดตึก หรือไม่ก็โดดสะพานให้ร่างมันโดนน้ำซัดตายไปเลย พิมมี่ไม่อยากอยู่แล้ว เพราะไม่รู้จะอยู่เพื่ออะไร ในเมื่อไม่มีใครซักคน แม้แต่คนที่รักก็กำลังทิ้งพิมมี่ไป พิมมี่ผิดอะไรเก่งบอกหน่อยได้มั้ย ทำไมทุกคนจ้องแต่จะทำลายพิมมี่....”
พูดจบเธอก็วิ่งหนีไปออกจากห้องไป
“..พิมมี่...”เก่งพยายามโก่งคอเรียกเธอไว้ เพราะสายตาแต่ละคนมันกำลังสร้างเกราะกรง ขังเขาไว้ยกเว้นปาล์มคนเดียวเท่านั้น..
“.เก่ง....”เสียงเล็กดังขึ้น
“ปุ๊บปั๊บ...”
“พ่อเก่งอย่าไปนะ อย่าไป..”สายน้ำเล็กทะลักออกมาด้วยความกลัวจับใจ
“.อยู่กับพวกเรานะ อย่าทิ้งพี่ไป”เด็กน้อยกอดขาพ่อไม่ให้ก้าวตามผู้หญิงที่เขาไม่ชอบ
“เชื่อพ่อนะครับ ว่าพ่อจะกลับมา”ชายหนุ่มอุ้มลูกขึ้นมากอด
“ปาล์มให้โอกาสเก่งอีกซักครั้งนะ เก่งขออีกครั้งเดียว”
“ไม่ให้...”เจ้าลูกชายตะคอก
“..เกิดผู้หญิงคนนั้น ทำร้ายพ่อ พ่อก็จะไม่ได้กลับมาอีก แล้วปุ๊บปั๊บจะทำยังไง”
“.ปุ๊บปั๊บ ให้เขาไปเถอะ เขาเลือกแล้ว”
“กูยังไม่ได้เลือกนะปาล์ม”
“..สติอยู่ที่ใจแล้วจะเจอทางออก”หนึ่งเตือนน้องเป็นครั้งสุดท้าย
“ไม่ ไม่..ฮือ”ปุ๊บปั๊บกอดพ่อคอพ่อแน่น เขาไม่ยอมแน่เป็นไงเป็นกัน
“..พ่อสัญญา ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น..”
“ไม่เอา...”ปุ๊บปั๊บแทบจะกัดหูขาวๆของพ่อ เพราะโมโห
“โอ๊ยย เบา เบา พ่อเจ็บ..”เก่งครวญครางเพราะโดนลูกกัดหู คงคิดว่าตัวเองเป็นไมค์
“.หือออ...”ปุ๊บปั๊บไม่สน ยังคงขบไม่ปล่อย
เก่งยังคงซี๊ดปาก เจ็บใบหูแทบจะขาด
“ปาล์มรับลูกไปนะ..”เก่งยื่นลูกชายไป
“ปล่อยพ่อได้แล้วครับ พ่อเจ็บบบ..”
“ปุ๊บปั๊บ...”ปาล์มตะคอกหลาน
ทำให้ปุ๊บปั๊บสะดุ้งอ้าปากหวอ หูพ่อหลุดออกมาจากปากเล็กของเขา ขณะที่คนเป็นพ่อรีบกุมใบหูเพราะมันปวดทรมานไม่น้อย.
“เอาซะหูพ่อเกือบขาดแล้วมั้ยล่ะ”
“สมน้ำหน้า.”หนึ่งอยากจะขำแทบตาย ราเชนเองก็ไม่แพ้
“.ปาล์มฝากลูกก่อนนะ..”เก่งทำท่าจะหันหน้าหนี
“เก่ง...”ปาล์มเรียกเบาๆ
ทำให้คนตรงหน้าชะงัก..
“อะไร...”เก่งทำท่าเร่งรีบ
“...กู....”
!!!...ผั๊วะ......
“โหย เต็มๆ..”คุณนายถึงกับต้องยกนิ้วขึ้นมากัดและเจ็บแทนกับภาพตรงหน้า
เมื่อร่างลูกชายทรุดลงกับพื้น เพราะหมัดของปาล์มเหวี่ยงเข้าเต็มๆใบหน้า
“.ไอ้ปาล์ม...”เก่งตะคอกลั่น คงเจ็บน่าดู
“ไอ้เหี้ยะเอ้ย..”
“มึงด่าใครไอ้เก่ง”คุณเอถามลูกชาย
“ด่าตัวเองครับพ่อ...”เก่งมีเหลือบตามองปาล์มพร้อมกับอมยิ้มในนาทีถัดมา
“.ปาล์ม พ่ออนุญาตให้ซัดอีกที...”คุณเอชักสนุก
“ผมช่วยจับกระสอบทรายให้นะพ่อ..”หนึ่งเข้ามาสมทบ
“ทำได้ดีมากปาล์ม..”หนึ่งชม โคตรสะใจเขาเลยละ หน้าหงายเงิบ แล้วก็ทรุดลงพื้น
“ไม่หรอกครับ เจ็บมือเปล่า”
“ปาล์มไม่กล้าทำผมอีกหรอกครับ เพราะมันรักผม”เก่งยิ้มยั่ว เรื่องราวในไดอารี่มันบอกรายละเอียดของหัวใจอีกคนได้จนหมดเปลือก ปาล์มดิ้นไม่หลุดกับคำๆนั้น.
“ยังจะปากดี”หนึ่งดันร่างน้องชายเข้ามาหาปาล์มหวังจะให้สำเร็จโทษอีกครั้ง
“..มันไม่กล้าหรอกพี่หนึ่ง ดูตามันซิ ยังไม่กล้าจ้องหน้าผมเลย”
“เจ้าเก่ง เลือกเห่าซักที่ได้ม่ะ แม่ชักจะรำคาญแล้วนะ”
!!!ผั๊วะ....
ปาล์มทนการพูดที่ยั่วยวนอารมณ์ไม่ไหว จนต้องชกหน้าคนกวนประสาทอีกซักหมัด
เก่งหน้าเบ้รับ ระบมไปทั้งปาก..
“กูจะถือว่าที่มึงชกนี่ มึงยอมให้กูไป”เก่งสบัดไหล่จากมือพี่ชาย
“.จะไปไหนก็ไป..”ปาล์มพูดแค่นั้น
“.แล้วก็ไม่ต้องมาให้ปุ๊บปั๊บเห็นหน้าอีกนะ..”ลูกชายตวาดพ่อมั่ง
เก่งทนความน่ารักของลูกไม่ไหว จนต้องก้มไปจูบแก้มลูกชาย..
“ที่รักของพ่อ ขอเวลาพ่อหน่อยนะครับ แล้วพ่อจะกลับมา”เก่งบอกลูกแต่ตามองปาล์ม
“ชิ...”ปุ๊บปั๊บเชิดหน้าหนี
-หนึ่งเดือนต่อมา-
“พี่ปุ๊บปั๊บ ไม่มีพ่อก็ได้นะ น้าปาล์มไม่ต้องคิดมากหรอก”
“ไม่เห็นอยากจะมีเลยพ่ออ่ะ”
“น้าปาล์มคนเดียวก็เกินคุ้มแล้ว”
“น้าปาล์มอย่าคิดมากนะ คนดีๆยังมีอีกเป็นโหล”
“..ปาล์มเอ้ย พ่อว่ากลับไปอยู่บ้านใหญ่ดีมั้ยลูก ทางโน้นเขารีเควสมา”
“.คนเรานี่นา พูดว่าจะกลับตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ก็ผ่านไปตั้งเดือนละ เฮ้อทำใจเหอะปาล์มลูกแม่”
“.ถ้ารู้ว่าไปแล้วไม่กลับมาแบบนี้ ปาล์มน่าจะเอาให้นอนหยอดเข้าต้มไปเลยก็น่าจะดี ปาล์มกลับไปอยู่บ้านเราดีกว่า อยู่ที่นี่ไม่สงสารหลานเหรอ น้องชินก็ไม่มีเพื่อน ปุ๊บปั๊บก็เหงา”
เสียงแห่งความรักและหวังดีดังก้องเตือนหัวสมองเป็นระยะๆ แต่คงไม่มีอะไรดีกว่าหลบมาพักใจเงียบๆ หนึ่งเดือนที่มันหายไป ความเจ็บปวดมากมายที่เคยมีก็พลอยเจือจางไปกับดินน้ำลม ไฟก็เผาผลาญความทุกข์จนมลายเกือบหมดสิ้น
“..น้าปาล์ม พี่ปอมทำอะไรอ่ะครับ”หลานชี้นิ้วลงไปที่บ่อปลาขนาดไม่ใหญ่นัก
“.จับปลาไงครับไม่รู้จักเหรอ”ปาล์มจับขอบบ่อดูปลาสวยงามที่กำลังเวียนว่าย
“.ซักตัวมั้ยปาล์ม..”
“ไม่เอาว่ะปอม..”
“อ้าว กูจะจับไปให้มึงเลี้ยงที่บ้านนะ ไหนมึงบอกว่าชอบ”
“ก็ตัวเดียวก็ไม่เอาไง กูต้องเอาเป็นสิบขึ้น”
“..เอ่อ นั่นนะซิ กูลืมไป..”
“มึงจะไปจำอะไรได้ปอม”
“ขอเยอะๆนะ พี่ปุ๊บปั๊บจะเอาไปเลี้ยงที่บ้าน จะให้ปู่กับย่าซื้อตู้ปลาตัวใหญ่ด้วย”
“งั้นก็มาช่วยจับดิ..”ปอมชวน
“.ปาล์ม มึงเปลี่ยนไปเยอะโว้ยรู้มั่งหรือเปล่า”
“มีบ้างละว้า บ้านมึงยังเพาะปลาสวยงามขาย กูกำลังคิดอยู่ว่ากูจะทำอะไรดี.”
“มึงก็มาเป็นเถ้าแก่เนี๊ยะให้กูดิ ยังขาดอยู่ว่ะ”ปอมพูดเขินๆ
“ไอ้บ้า เถ้าแก่เหี้ย กูไม่สนหรอกโว้ย”
“ให้นั่งกินนอนนับเงินก็ไม่ชอบ..”
“คุยไรกันอ่ะ ไม่เข้าใจ..”ปุ๊บปั๊บแทรกเบาๆ
“เด็กอย่ายุ่ง..”ทั้งปาล์มและปอมพูดพร้อมกัน
“ก็ได้ ก็ได้ พี่ไม่ยุ่งก็ได้”หลานรีบทำตัวให้ลีบเล็กที่สุด
ทั้งสองก็หัวเราะกับท่าทางของหลาน ที่ทำหลบไปวิ่งเล่นคนเดียว..
“ปาล์มกูพูดจริงนะ อย่าฟังเป็นเรื่องเล่น”
“ไอ้ปอม ถ้ามึงยังอยากมีชีวิตยืนยาว มึงไม่ต้องพูดมาก จับปลาให้หลานกูเลย เดี๋ยวจะน้อยใจไม่ได้ปลากลับไปอวดปู่กับย่า”
“รักจริงๆเลยนะ ถ้ากูได้ความรักซักนิดของหลานมึง กูคงถูกเลขท้ายสองตัวแน่”ปอมแซวเพื่อนเก่าทีเล่นทีจริง
“..ตั้งแต่เป็นพ่อค้านี่ มึงไปหัดพูดเลี่ยนๆมาจากไหนว่ะ”
ปาล์มขำเพื่อนบ้าง อย่างน้อยก็มีไอ้นี่แหละที่ทำให้หายเหงาหลังกลับมาอยู่บ้าน ส่วนอีกคนย้ายไปเรียนที่อื่นแล้ว
“อะแฮ่ม....”
เสียงกระแอมดังถี่ ขัดจังหวะการสนทนาของทั้งสอง
ปอมทิ้งอุปกรณ์ตักปลาในมือลงน้ำ
ปาล์มสะดุ้งเฮือกขนลุกเกรียว ตาเบิกโพลงแทบช๊อก ตัวแข็งไปชั่วขณะ หัวใจสั่นรัว เมื่อหันมาเจอชายผิวขาว ร่างสูงกำลังยืนยิ้มให้เขา พร้อมกับเด็กสามขวบกว่าที่ได้ยินแม้แต่เสียงก็จำได้กำลังเกาะแขนร่างนั้นไว้ยิ้มไม่หุบ คงไม่มีอะไรบอกความรู้สึกได้ดีมากไปกว่านี้แล้วเมื่อหัวใจเริ่มยิ้มอีกครั้ง..
33333333333333333333333-เจอกันใหม่นะ บาย-3333333333333333333333333333
-
:a5: ตกลงเก่งกลับมาตามสัญญา :pig4:
-
กว่าจะกลับมาได้นะ ไม่รอให้เค้าหาใหม่ก่อนค่อยกลับมาล่ะ (หมั่นไส้)
เป็นพระเอกที่เลวได้โล่แต่สบายได้ถ้วย
-
ช้าไปตั้งเดือน แล้ว ยัยพิมมี่ผีผุ ไปผุดไปเกิดรึยัง???
-
จบแบบหนังฝรั่งเลย ="=
ต้องมีตอนพิเศษนะ ไม่งั้นจะงอน จบแบบตัดฉับเลย T^T
-
ขอบคุณจ้า
เกือบแหละเกือบเกือบ อีกนิดเดียวเท่านั้น
เก่ง เลือกไปเถอะพิมมี่นะ รักกันให้พอเลย.... (ไม่ต้องกลับมาก็ดีนะ หึหึหึ)
ปาล์ม ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น แม้จะรู้ว่าความหวังที่เก่งบอกว่าจะกลับมาจะน้อยนิด
แต่ก็ยังหวัง และรอคอย พร้อมกับทำใจกับที่เก่งจะไม่กลับมาด้วยซ้ำ (ดีใจที่ปาล์มทำได้)
แต่มีสิ่งที่ตกใจมากอ่ะ !!!! ปาล์มมีเพื่อนเก่าที่แอบชอบ แถมจะขอไปเป็นศรีภรรยาอีกอ่ะ
ชอบมากเลย เปลี่ยนพระเอกทันป่ะจ๊ะ ^^
คนที่กระแอมนั้น ถ้าให้เดาไม่อยากเดาว่าเป็น "นายเก่ง" อยากจะให้เป็นพี่หนึ่ง && ราเชน
พร้อมกับน้องชิน มาพร้อมๆ กันได้ไหม ส่วนนายเก่งจะไปไหนก็ปล่อยมันเหอะ
ปล. สุดท้ายเรื่องนี้จบไม่แฮปปี้ก็ไม่เป็นไรแล้วมั้ง แค่มีความรู้สึกว่ามีคนโง่คนหนึ่ง
ที่ได้ปล่อยคนดีอีกคนหนึ่งไปจากชีวิต........ขอให้ปาล์มได้พบกับความสุขให้มากที่สุดจ้า
เป็นกำลังใจให้จ้า.....ตอนต่อไปมาไวไวน้า
-
เอ้ยทำไมจบแบบนี้เนี้ย+++ถ้าจบแบบนี้ต้องมีตอนพิเศษสิครับถ้าจบแบบนี้ไม่น่ามานั่งอ่านให้เสียเวลาเลยและ ไม่ต้องมาแต่งยังดีกว่าอีก
-
แน่ใจว่าจบแล้วหรอค่ะคนเขียนนน
ตัดฉับเลยนะ อ่านแล้วอยากกระโดถีบไอ้เก่งมากก
มึงจะกลับมาทำไมม
-
:serius2:
-
จะจบแล้วเหรอคุณวินเนอร์ o9เค้าม่ายยอมนะทั้งเรื่องไม่ได้สวีทกันเลยเอาฉากสวีทมาเลยนะขอ75%ของเนื้อเรื่องทั้งหมดได้เปล่าปลอบใจคนอ่านที่ชีช้ำมาทั้งเรื่องเลย
เอ่อขอมากไปปะ :m17:
-
จบแล้วเหรอคะ มีต่ออีกมั้ยอ่ะ
ตกลงว่าเก่งกลับมา หายไปตั้งเดือนกลับมาทำไมฟะ
อุตส่าห์เตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้ไม่ได้ใช้เลย
:กอด1:
-
พี่วินเนอร์ครับ มาหอมทีมา หอมเสร็จแล้วจะกัดหูให้เหมือนพี่ปุ๊บปั๊บเลย
จบได้สุดยอดมาก เอาตอนพิเศษมาเลยนะ ขอร้องงงงงงงงงง
-
อารั๊ย จบแล้วรึ
-
:laugh: :laugh:
เป็นเรื่องที่ 80-90 เปอร์เซ็นของเนื้อหา ไม่มีฉากน้ำตาลกับครีมเทียม+กาแฟกันเลย
ดีใจที่ทุกคนจิ้นกันเก่งๆทั้งเลย พยายามจะดึงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่าง พี่เก่ง กับพี่ต้น+555
....ตอนพิเศษจะมีให้นะครับ แต่คงต้องรอนานหน่อยแบบว่า ยอมรับว่าไม่ค่อยขยันกับงานเขียนเท่าไหร่ช่วงนี้ เบรคดาวน์ลงไปเยอะมากๆ ทุกคนที่ติดตามอ่านถึงได้รอ และรอกันนานมาตลอด...
--แนะนำเรื่องใหม่---
ส่วนเรื่องพ่อเลี้ยงเถื่อน จะได้เห็นพ่อเลี้ยง(วัยหนุ่ม)อารมณ์ใกล้เคียงกับพี่ต้น(บางส่วน+อาจจะน่ารักกว่า)
อยากเขียนพระเอกที่ น่ารัก เก่งๆ แบบอื่นๆบ้าง จะลองดูนะ ที่สำคัญคงต้องหืนนนนน+โหดดดดดด ด้วยมั้งคนอ่านมักจะนิยม+55
..ตั้งใจว่าจะทำเรื่อง รักเจ้านายวายร้ายของผม ภาคพิเศษขึ้นมาอีกหนึ่งเล่ม แต่ก็ยังไม่รู้จะออกมาเป็นรูปเป็นร่างเมื่อไหร่
เพราะทุกวันนี้ไม่ค่อยได้เขียนจริงๆ
....ไม่ว่าจะอย่างไรก็ขอบคุณที่แวะมาเที่ยวเล่นกันนะครับ ถือว่าเป็นการให้กำลังใจกัน ดีบ้างแย่บ้างก็ให้อภัยคนเขียนด้วยนะครับ เพราะเวลามีน้อยจึงไม่ค่อยได้มาลงอย่างต่อเนื่องและอาจจะทำให้เขียนไม่ค่อยดีไปด้วย
ขอบคุณเพื่อนๆน้องทุกคนที่แวะมาให้กำลังใจทุกตอนไม่เคยขาด รู้สึกอบอุ่นดีครับ...
:กอด1:
-
จะรอเรื่องใหม่นะคับผม :L1:
-
เรื่องอื่นเราจะติดตามอยู่แล้ว+ให้ ส่วนเรื่องนี้ตอนพิเศษ ดีนะที่มีถ้าไม่มีเราจะไม่มานั่งอ่านของวินเนอร์อีกเลยอ่านแล้วเสียอารมณ์เราติดตามอ่านของวินเนอร์ทุกเรื่องเรื่องนี้เราชอบมากส่วนตอนพิเศษตอนหน้าขออ่านแล้วชื่นใจนะถ้าดีมีNCด้วยจะดีมากเราก็พอรู้เรื่องที่ตัดฉับลงแบบนี้เป็นเพราะส่วนหนึ่งวินเนอร์เองก็ไม่ค่อยมีเวลาเลยรีบรวบให้จบเร็วที่สุด ตอนพิเศษเราอยากรู้ว่าที่เก่งไปอยู่กลับพิมมี่เป็นอย่างไรแล้วทำไมถึงกลับมาหาปาล์มได้ถ้ามีภาพแห่งความหึงหวงเข้ามาอีกที่เห็นปอมกลับปาล์มเราเองคงจะอ่านสนุกน่าดู+++++ถ้าเรื่องนี้เปิดสั่งจองเราจะสั่งเป็นคนแรกเลย++++ พยามหาเวลามารังสรรค์เปิดโลกแห่งจินตนาการ
ต่อไปเพื่อความสุขของไรเตอร์ทุกคน
-
สรุปแล้วทั้งหมดนี้คือตอนจบหรือ ???
รู้สึกว่ามันยังค้างๆคาๆ ในความรู้สึกจังเลยอ่ะ
ขอต่ออีกสักนิดได้ไหมอ่ะจ๊ะ ^^
:impress2:
-
จบ เสียแล้ว เหรอ ภาค 2
รอภาค ต่อไปนะ
อยากรู้จังว่า เก่งกลับมาจริงหรือเปล่า
แต่ถ้าให้จิ้นเอง ก็จะบอกว่ากลับมานะ
รอตอนต่อไป 55555
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
เอ่อ นี่คือตอนจบแล้วหรอ มาต่ออีกนิดให้หายสงสัยได้ไหมค้า o18
นะ นะ นะ สงสารคนค้างคาใจเหอะ นะ นะ นะ
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ง่า จบแล้วหรอ ไม่อยากให้จบเลย
-
+1 เอามาอีกเลยนะ :angry2:
-
:a5:
....จ๊ากกกกกกกกกกกกกกก มานิดๆๆ
....ไม่ต้อง ต๊กกะจายยยย ที่เห็นตอนนี้วิ่งมา แบบว่ามีว่างนิดก็เลยเขียนให้ บ่ายต้องไปธุระต่อ นี่ขนาดวันหยุดก็ยังต้องวิ่งๆเรื่องงานส่วนตัวๆ ไม่เกี่ยวกับงานประจำอีก+เฮ้ออออ อยากอ่านเพิ่ม อย่าลืมบวก บวก ให้กันนะ รักๆกัน
*************เก่งจะง้อปาล์มสภาพไหนดีนะ ปาล์มถึงจะใจอ่อนง่ายๆ*****************
หลานยิ้มแก้มฉีกแทบจะถึงรูหู ไม่บอกก็รู้ว่ามันดีใจแค่ไหน แต่ยังมาทำดีบอกว่าไม่อยากมีหรอกพ่อห่วยสุดโค่ยแห่งปี เห็นภาพนี้แล้วมันน่าเชื่อถือชะมัด แถมทำเนียนคลอเคลียกับไอ้บ้านั่นเหมือนไม่เคยขัดใจอะไรกันมาก่อน ทั้งที่วันนั้นร้องไห้งอแงไม่เอาใคร อย่างว่านะเด็กหนอเด็ก หลอกก็ง่ายให้ก็รับเฉย แต่บางทีคำว่าพ่อกับลูกมันก็คงหนีกันไม่พ้น ใครจะไปรู้ใจเล็กๆของเขาอาจจะเฝ้ารอไอ้เก่งมาตลอดโดยที่ไม่เปิดเผยให้ใครได้ทราบก็ได้
“ปอมกูมีเรื่องต้องเคลียร์ มึงมาช่วยกูกระทืบไอ้คนตรงหน้านี้หน่อยได้ม่ะ”ปาล์มจ้องเขม็งไปยังร่างสูง
“.มึงจะทำอะไรกู อยากจะทำอะไรกู มึงก็กลับไปทำที่บ้าน”อีกคนก็บ่ายเบี่ยงเพราะรู้ว่าตัวเองผิดเต็มประตู
ตั้งแต่วันที่เขาบอกว่าจะกลับมา ถึงวันนี้มันกินเวลาไปหนึ่งเดือนเต็ม เขายอมสละเวลาจำนวนแค่นั้น เพื่อปรับความเข้าใจกับพิมมี่ทุกเรื่อง ยอมแม้กระทั่งไม่ติดต่อกับครอบครัว เพื่อให้ผู้หญิงที่เสียสละเพื่อเขาสบายใจและเห็นเขาในสายตาของเธอทุกอย่างก้าว หนึ่งเดือนที่ถูกฉุดรั้ง เพื่อทดสอบบทหัวใจทั้งคู่ว่าจะอยู่หรือไป แน่นอนหัวใจอีกข้างกลับกระวนกระวาย กับการไม่ได้ส่งข่าวให้ปาล์มได้รู้ อยากบอกว่าขอเวลาอีกซักครั้ง ทั้งที่ในสายตาของปาล์มนั้น เขาขาดสิ้นความน่าเชื่อถือ หากเขาไม่มีลูกซักคน สงสัยปาล์มคงจะมีคนอื่นไปตั้งแต่ปีมะโว้ละ
“ขอให้บอก ปอมจัดให้ หน้าตาคุ้นๆแฮะเหมือนจะเคยเห็น”
ปอมก้าวขาออกจากบ่อพัก ถลกแขนเสื้อพอเป็นงาน
ขณะที่คนที่กำลังโดนมุ่งร้ายมีถอยตั้งหลักเล็กน้อย เพื่อดูทิศทางของแรงรัก พลางทำหน้าอินโนเซ้นท์ด้วยความเจ้าเล่ห์
“น้าปาล์ม.....”
“...ใครเอ่ย จำได้ป่ะ.”ปุ๊บปั๊บทำเสียงน่ารัก หวังเรียกคะแนนให้พ่อสุดที่เลิฟ
ใช่ เด็กน้อยอย่างเขา ใครบ้างละที่ไม่อยากมีพ่อ ใครบ้างที่ไม่อยากมีแม่ ทุกครั้งที่เขาเงยหน้ามองผู้ชายคนนี้มันให้ความรู้สึกหลายอย่าง เขาเจอความรัก ความอบอุ่น ความเป็นพ่อในตัวของเก่ง กอดของเก่งเป็นอ้อมกอดแข็งแรงพร้อมจะปกป้องเขาทุกลมหายใจ ส่วนน้าปาล์ม แม้น้าปาล์มจะเป็นทั้งพ่อและแม่ตั้งแต่เขายังแบเบาะ แต่เขาก็อยากให้มีใครเข้ามาปกป้องร่างกายและหัวใจของน้าสุดเลิฟของเขา แทนเขา ตราบใดที่เขายังโตไม่เพียงพอจะปกป้อง คุ้มครองอะไรน้าไม่ได้เลย ภาพวันที่พิมมี่รุมทำร้ายปาล์มวันนั้น เขายังจำติดตา เขาเจ็บปวดแทน แต่ว่าเขาก็คุ้มครองอะไรน้าของเขาไม่ได้เลยซักนิด แถมยังให้นางร้ายอย่างพิมมี่ ลอยนวล เดินเชิดหน้าชูคอไปมาราวกับนางพญากิ้งก่า
เขาคลุกคลีกับพ่อมาช่วงนึง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าพ่อของเขา น่ารัก อบอุ่นแค่ไหน ไม่แปลกหรอกที่พ่อเขาจะมีคนมาหลงใหลได้ปลื้ม
..วันหนึ่งในฤดูหนาวที่แสนจะเยือกเย็นดั่งน้ำแข็ง....เขายังจำได้...
....วันนั้นไปเที่ยว ไปเที่ยว กันสามคน...
....มีน้าปาล์ม มีเก่ง พี่ปุ๊บปั๊บ...
พ่อเก่งพาไปพักในรีสอร์ทบนดอยสูงเสียดฟ้า ตามที่ปู่กับย่าสั่ง.. แม้เขาจะเป็นวัยกำลังกินกำลังนอน แต่ว่า....วันนั้น.
..เขานอนหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ดิ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่.
.อะจึ๊ก...
....อะจึ๊ก..
..เตียงขยับ เตียงเขยื้อน หลายริกเตอร์.. เพราะน้าปาล์มนอนสั่นไปทั้งตัวมีละเมอ ว่าหนาว หนาว...
เขาเห็นพ่อเก่งหาผ้าห่มมาห่มให้อีกผืน น้าก็ยังบ่นว่าหนาวไม่ขาดปาก จนพ่อเก่งต้องสวมร่างเป็นผ้าห่มตราคน เข้าไปกอดก่ายกกน้าแนบไว้ใต้ผ้าห่มผืนหนา ทำให้น้าปาล์มซุกหาไออุ่นจากร่างคนที่มีอุณหภูมิสูงกว่า เขาจึงลุกขึ้นมานั่งดู ว่าเก่งทำอะไร คำตอบที่ได้ เก่งก็จุ๊ปากไม่ให้เขาพูดต่อ เขาได้แต่ปิดปากหัวเราะกับการกระทำของพ่อ แต่นั่นก็สามารถรูดซิปการเพ้อ ปากเจ่อ ปากสั่น ของน้าปาล์มลงไปได้ชงัดงัน
.ผลปรากฎว่า......
....เช้านั้นน้าปาล์มเป็นไข้ ไอ เจ็บคอ ต้องเช็คเอ้าท์ ไปพักที่อื่น ที่อากาศอุ่นกว่าบนดอย วันนั้นเห็นมุมปากของเก่งเขียวคล้ำตัดกับสีผิวขาวผ่อง สอบถามได้ความว่าโดนน้าปาล์มต่อยปั๊กเข้าให้ สาเหตุมาจากเลือกสถานที่พักทำให้เขาป่วย ก็ดวงคนมันจะซวยอ่ะนะ ทำดีแค่ไหนก็ซวยอยู่วันยังค่ำ แต่วันนั้นเขาก็ได้เห็นภาพการเอาอกเอาใจของพ่อที่มีต่อน้าของเขา นั่นแหละที่ทำให้เขาคิดว่า ทุกคนมีมุมดีมุมเสีย เหมือนขยะที่เน่าเหม็นก็ยังเอามาทำประโยชน์ให้กับโลกได้
“..มานี่เลย..”ปาล์มเสียงแข็ง จนหลานต้องละแขนจากร่างสูง ก้มหน้ามุ่ยเดินไปฝั่งตรงข้าม
“น้าปาล์มจำเก่งไม่ได้เหลอ”ปุ๊บปั๊บเอ่ยชื่อ
เก่งพะยักพะเยิดหน้าตาม จริงๆแกล้งยั่วใจอีกคนต่างหาก
“.หมาเห็นเมื่อไหร่ ก็รู้ว่าเป็นหมา”เสียงปาล์มเย็นชาลง
“..ฮ่า ฮ่า....”ปอมขำการเปรียบเทียบ
“มันคงกลับมาง้อมึงแน่เลยว่ะปาล์มดูท่าละ”
“กูไม่มีอะไรให้มันง้อหรอกปอม”
“สนมันหน่อยน่าปาล์ม ดูหน้ามันสิ ยิ้มไม่ได้ร้องไห้ก็ไม่ออก คงอยากจะมาบอกอะไรมั้ง”
“น้าปาล์ม...”หลานรักเอามือไพล่หลังแล้วบิดตัวไปมาให้น่าเอ็นดู
“..ว่า....”
“เก่งมารับกลับบ้านฮับ..”
“บ้านแค่นี้ น้าเดินกลับเองได้.”
“กูไปส่งก็ได้ ไม่ต้องมารับหรอก”ปอมรับเนียนๆ
“ถ้าปุ๊บปั๊บอยากจะไป ก็ไปดิ น้าไม่ว่าง ไม่คุย ไม่อะไรกับคนนี้ทั้งนั้น”
“เก่ง กลับบ้านกันนะ”ลูกชายวิ่งไปกอดพ่อที่ยืนเด่คนเดียว เดียวดายลำพัง
“นะ..”
....เก่งพยักหน้า.....
แอบกลบเกลื่อนความต้องการที่แท้จริง ตอนนี้พูดอะไรไปก็คงทะลุหูซ้ายขวา..
“..ไปรอที่บ้านนะ..”ลูกลากแขนพ่อที่ยังดูอิดออดไม่ยอมก้าวขาตาม
“..ปาล์มจะใจแข็งไปถึงไหนว่ะ มันมาแล้ว”ปอมแอบชำเลืองถาม
“.ต่างคนต่างอยู่ดีแล้ว..”
“ปากกับใจ ทำให้มันเป็นไม้บรรทัดหน่อยซิวะเออ กูลวนลามมึงตั้งแต่ยังเด็ก กูยังไม่ได้แอ้มมึงเลย มึงกลับไปแต่งงานกับไอ้บ้านี่ มึงรู้หรือเปล่า กูหัวเสียไปพักนึงเลยนะโว้ยตอนนั้น คิดแล้วก็ได้แต่เฮ้อ..”
“ไอ้สัด...”
“..นี่ถ้ามึงไม่ไปแต่งงานกับมันก่อนนะ กูนี่แหละจะเป็นผัวนัมเบอร์วันของมึง กูจะดักฉุดมึงเข้าป่าหญ้า กระทำชำเรามึงให้สะใจกูไปเลย ฮ่า ฮ่า แค่คิดกูก็ฮาว่ะ..”
“กวนตีน...”ปาล์มเข้าใจสิ่งที่เพื่อนพูดไม่ได้ติดใจอะไร
“.กูไม่มีอารมณ์จับปลาให้หลานมึงแล้วว่ะ เพราะจับไป ปลากูคงตายหมด เพราะหลานมึงกำลังเห่อพ่อมันที่กำลังกลับมารับ”ปอมเปิดก๊อกน้ำล้างมือล้างเท้า
“กูจะไปส่งที่บ้านนะ ป่านี้ไม่ใช่พ่อมึงจุดพลุรับลูกเขยแสนดีละมั้ง”
“มึงจะแดกดันกูไปถึงไหน”จริงๆปาล์มเองก็ตื่นเต้นไม่น้อย
“..เมื่อมึงไล่กูก็จะกลับ”ปาล์มสนอง
“บ๊ะ ไอ้นี่กูพูดเล่น มึงเอาจริง..”ปอมมีน้ำโห
“.ปอมกูรักมึงว่ะ..”
“ไอ้เหี้ย รักแล้วกูจะได้อะไรว่ะ”ปอมหัวเราะ
“.มึงนี่เรื่องเยอะ พูดมากอีกต่างหากนะนี่”ปาล์มบ่น
“เออ กูรู้ว่ามึงอยากให้กูไปส่งที่บ้านไวไว เมื่อกี้นี้ก็น่าจะกลับพร้อมมันไปเลยก็ได้”
ปาล์มขำ“กูวิ่งกลับเองก็ได้ว่ะ มึงไล่ขนาดนี้ละ”
“ใจเย็นๆ รักแล้วต้องใจเย็น”ปอมมีแซว
“.ไอ้ขี้หมาเอ๊ย..”ปาล์มด่าเพื่อน
ปาล์มยังคงนั่งทำใจว่าจะเอาอย่างไรดี จะว่ารักมันก็รักอ่ะนะ จะว่าเกลียดมันก็มีไม่น้อย เอาทั้งสองสิ่งมาใส่ตาชั่งชั่งดู มันก็หมิ่นเหม่เกือบเท่ากัน ว่าแต่วันไหนมากกว่ากันเล่า คิดจนหัวยุ่งหัวฟูไปหมดแล้ว ที่บ้านจะเป็นยังไง ใครมาบ้างนอกจากไอ้เก่งแล้ว โทรศัพท์หรือ ไม่โทรไปหรอกเกรงจะเสียเหลี่ยม
“..โอ๊ยย มึงจะกลับมาทำไมวะ..”ปาล์มกุมขมับ พลางแอบมองเข้าไปในบ้านเมื่อมาเกือบจะถึง
“.เข้าไปดิ..”ปอมไล่ส่ง
“..รถเบนท์ใหม่ป้ายแดงกิ๊ก ไม่ใช่คันที่มันใช้เย่อหญิงตอนนั้นนี่หว่า”ปอมจำความลางๆได้กับเรื่องคลิปครั้งนั้น
“.ปากมึงนี่เก็บไว้กินของเน่าๆมันเหมาะแล้วว่ะ”
“เอออ กูพูดอะไรมันก็ผิดทั้งนั้นแหละไอ้ปาล์ม ไม่ใช่ผัวมึงนี่หว่า เสื่อมเสียแค่ไหนมึงก็ยังมองว่ามันหล่อ มันดี...”ปอมกัดฟันพูด
“.เอาบาจาอุดปากซะดีมั้ย แดกเหี้ยไรมาว่ะ เห่าไม่หยุด คอไม่แห้งมั่งไงวะ..”ปาล์มกำลังใช้สมาธิ ขนาดบ้านตัวเองยังไม่กล้าจะย่างเข้าไป เพราะรู้ว่าใครมา เขาเห็นร่างพี่หนึ่งโผล่แว๊บๆ รวมทั้งทั้งน้องชิน โหมิน่าล่ะ ปุ๊บปั๊บจึงรีบทิ้งเขา ให้มันรู้ไปว่าเขามีความสำคัญน้อย มันน่าน้อยใจจริง..
“เห้ย ปอม กลับ..”
“ไรวะ......”
“..กูยังไม่พร้อมว่ะ กูยังทำใจไม่ได้ พากูไปเมาซักยกซิวะ ขอทำใจหน่อย”ปาล์มทำหน้าขอร้อง
“..เสร็จกูถ้ามึงเมา..”
“.มึงดิจะเสร็จกู..”ปาล์มย้อน
“ทำไมปาล์มยังไม่กลับมาอีกล่ะนี่..”หนึ่งยืนชะเง้อชะแง้หน้าบ้าน
“มึงไปตามยังไงของมึงว่ะไอ้เก่ง มึงก็รู้นี่ว่าปาล์มเขายังโกรธมึงอยู่ แต่เสือกพาลูกกลับมาเฉย”
“ก็ผมคิดว่า เขายังไม่พร้อมที่จะฟังผมนี่นา ก็เลย มารอที่บ้าน”
“ห่วยแตกประจำ”
“..อย่าพึ่งโทษกันไปมาเลยนะคุณหนึ่ง เดี๋ยวไอ้ปาล์มมันก็กลับมา”
“จริงด้วยครับ..”เก่งแทรกขึ้น
“วันนี้ผมขอเลี้ยงต้อนรับลูกเขยเต็มขั้น เราคนไทยงานอะไรๆ เราก็ต้องเมาไว้ก่อนใช่ป่ะ เห้ยแม่มึง เมียจ๋า ทำกับแกล้มให้สามีกับลูกเขย และพี่ลูกเขยกินหน่อยดิ ส้มตำ ลาบเป็ด ของทอด ของยำ อะไรก็ยกมา..”
“..อยากกินอะไรก็ทำเอาเอง เสียของ..”เสียงขัดคอดังมาจากด้านใน
“.แม่ก็เป็นอีกคน..”
“..ถ้าพ่อยังทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาวแบบนี้ก็ไม่ต้องมาคุยกัน ตั้งแต่วันนั้นเคยเห็นปาล์มมันยิ้มแบบมีความสุขบ้างหรือเปล่า ยิ้มแต่ครั้ง มันเต็มไปด้วยความทุกข์ พ่อก็รู้นี่ว่าเพราะอะไร ฉันไม่ใช่นางเอกที่จะไม่รู้สึกรู้สากับสันดานผู้ชายเลวๆ ถ้าพ่อเป็นแบบไอ้คนข้างๆ ฉันคงทิ้งไปมีผัวใหม่ไปนานละ”
“พะ พู๊...”
คุณปูสาดสำลักน้ำเหล้าใส่หน้าลูกเขย…
เก่งเบ้หน้าหนี คราบน้ำลายผสมเหล้า..
“..โอ๊ะ ขอโทษนะคุณเก่ง ลูกเขยของพ่อมามะ พ่อเช็ดให้นะไอ้ลูกเขยรูปหล่อ พ่อเลี่ยมทอง”
ว่าแล้วเขาก็จับหน้าเก่งขึ้น เอาผ้าสะอาดๆมาเช็ดให้..
“..ไม่ต้องไปสนใจแม่ยายนะไอ้ลูกเขยของพ่อตา”
หนึ่งแอบขำที่พ่อตาดูจะเอ็นดูลูกเขยจับจิตจับใจ
“.ผมกับไอ้เอมันเป็นเพื่อนทุกข์ยากกันมานาน เรื่องอะไรก็ตามแต่ ผมก็ถือว่ามันเป็นเรื่องผมกับไอ้เอเสมอ แม่เขาไม่เข้าใจผมหรอกนะ”
“.ครับบ...”
“ว่าแต่ พอจะบอกได้มั้ย ว่าไอ้ที่หายไปเป็นเดือนไร้ข่าวคราว อยู่ๆก็กลับมามันเกิดจากอะไร แล้วหนูพิมมี่คนสวยนั่นเลิกกันหรือยัง”
“.พ่อ ผู้ชายเห็นแก่ตัว ยังไงก็คงจะไม่เปลี่ยนนิสัย”
“ไม่ต้องไปสนเสียงจิ้งจก ตุ๊กแกนะคุณเก่ง บอกพ่อได้มั้ย หรือว่าจะบอกกุ๊กกิ๊กๆ กับไอ้ปาล์มแล้วค่อยมาบอกพ่อก็ได้นะ ว่าไง”
“..ให้ผมคุยกับปาล์มก่อนดีกว่า..”
“ตามใจ มา กินเหล้ากับน้องโซดาก็ได้วะ คนมันจะกินใครก็ห้ามไม่ได้ เหล้าไร้กับแกล้มมันก็ได้รสอีกแบบ”คุณปูยกแก้วชนสองพี่น้อง
...ส่วนสองหลานไปวิ่งเล่นกันอยู่ข้างบ้านเพราะไม่ได้เจอกันนาน ทำให้เขาไม่สนใจใคร...
.เก่งยกแก้วเหล้าไป ก็หันมาดูทางไป เพื่อรอให้ปาล์มกลับมาบ้าน แต่เหล้าหมดไปแก้วแล้วแก้วเล่า ร่างกะทัดรัดนั้นก็ยังไร้วี่แววจะกลับมา สงสัยเขาจะต้องไปตามอีกรอบ แจกชุดใหญ่..
:m1: :dont2:
*****************************
......ตอนนี้เป็นตอนพิเศษแล้วนะ......
*****************************
-
ู^
^
^
^
จิ้มคุณวินเบาด้วยความรัก
:-[ไปตามแล้วแจกชุดใหญ่!!!!....หุหุ
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
มาแล้วตอนพิเศษ ><
ปฏิบัติการตามง้อเพื่อรัก 55+
-
มาช้ายังทำตัวช้า อะไรก็ช้า หรือ ที่จริงแล้วสมองช้าด้วย
แต่ที่จริงก็ไม่น่าจะใช่ เพราะ พอเรื่องๆชั่วล่ะทำ(เลว)เร็วจริงๆ
-
ขอบคุณจ้า
+1 && +เป็ดก๊าบก๊าบ
ฮ่าฮ่าฮ่า นายเก่งกลับมาแล้วเจอกับภาพ เสียง
ที่เห็นว่ามีคนอื่นกำลังจีบเมียตัวเองอยู่
เป็นยังไงบ้างล่ะกับความรู้สึกที่ได้รับนี้
เล่นตัวเยอะๆ น้าปาล์ม เวลานี้เป็นเวลาของเรา
บางทีก็น่าจะให้บทเรียนกับนายเก่งเพิ่มอีกสักหน่อยก็ดีนะจ๊ะ
แอบซาดิสม์เล็กน้อย ที่อยากเห็นนายเก่งทรมานบ้าง
เพราะปาล์มเสียใจมาเกินพอแล้ว
เป็นกำลังใจให้จ้า..........รวมเล่มอีกน้าจ๊ะ อุดหนุนอุดหนุน ^^
-
สมน้ำหน้าโดนเมิน
ปาล์มเล่นตัวเลยให้มันง้อนานๆ
+1+เป็ดค่ะ :กอด1:
-
ยังไม่มีวี่แววว่าเก่งจะง้อน้องปาล์มสำเร็จเลย :เฮ้อ:
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
แอ๊กกก ง้อได้เร็วๆน้าาา
สงสารเก่งแล้วอ่ะ :sad4:
:กอด1: :pig4:
-
อยากอ่านต่อแล้ว^^
-
รอดู ของแจก(ชุดใหญ่)..
-
เอาอีกอ่ะ เอาอีก :serius2:
-
กำลังโชะ โชะ นิยายเรื่องใหม่อยู่นะ
อาจจะมาช้ามาก ถึงมากที่สุด....
........ :z3:.......
-
ไม่เป็นไรจ้า.........ไรเตอร์ก็รีบมานะอยากอ่านแย้วแต่ก็อย่านานจนเป็นเดือนนะ
-
รออยู่นะค้าาาา
-
รอ น๊าาาาาาาาาา :n1: :monkeysad: :monkeysad:
อย่า ไง ก้อ รออออออออออออ :call: :call:
-
แล้วเมื่อไหร่ละที่ปลามืจะสมหวังกับเขาบ้างนะ สงสารจังเลย :เฮ้อ:
-
รออยู่น้า ^^
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
รออยู่นะคะ :กอด1:
-
ขอตอนพิเศษอีก เพิ่มเยอะๆๆเลยนะคับบ
-
มาเร็วๆนะครับ รออยู่ใจจะขาดแล้ว มาด่วน
-
ครบ 1 เดือนแล้วนะ
คุณปุ๊บปั๊บ
-
รออย่างใจจดใจจ่อ
-
รอเธอมานานแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา
-
จะมีภาค 3 ไหมเอ๋ย
อยากอ่านต่อง่ะ
เอาเป็นว่ารอ แล้วกันเนอะ
สู้ ๆ ๆ เพื่อน้ำท่วมด้วย
-
จะมีภาค 3 ไหมเอ๋ย
อยากอ่านต่อง่ะ
เอาเป็นว่ารอ แล้วกันเนอะ
สู้ ๆ ๆ เพื่อน้ำท่วมด้วย
..คนเขียนก็อยากเขียน
แต่กำลังปวดหัวเรื่องย้ายห้อง อยู่ ว่าจะย้ายหรือไม่ย้าย แอบเครียด คริคริ
เลยไม่ได้ทำอะไรเลย แถมมีเรื่องว่าจะต้องย้ายที่ทำงาน+55
..มาบ่นๆเล่นแล้วก็ไป..
..คิดถึง ขอบคุณที่ติดตาม
-
มาด่วน
-
ลุ้นนนนนนนนนนนนนนนนน :เฮ้อ:
รออยู่นะคะ :L2: :กอด1:
-
รออยู่นะครับ
-
จะได้อ่านต่อไหมครับผม รออยู่นะครับ
-
เข้ามารอด้วยคนนะคะ
-
นานแล้วนะ
-
อยู่หนาย :sad5:
-
:o12: รอจนเหมื่อย....เกาพุงจนแดงแล้วอ่ะ....
-
ไม่มาแล้วหรอครับ
-
เรื่องนี้สนุกมากค่ะ
พระเอกชั่วร้ายได้อีก...
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
รอต่อไปนะคะ หายไปไหนน๊าาา
น้องปุ๊ปปั๊ปปปปป :กอด1:
-
รออยู่นะครับ
-
....คิดถึง และคิดถึง..
..หลังเข้าไปอยู่ในแดนกันดาร ก็ต้องคอยแว้ปมา
กำลังรอการติดโทรศัพท์อยู่+55
กำลังเขียนตอนที่เหลือให้อยู่ครับ คิดว่าน่าจะโอแล้ว..
หลังจากนั้นก็จะทำหนังสือต่อ เตรียมตัวมาแล้ว
ไม่รู้ว่าจะมีใครอยากได้หรือเปล่า
...555 ไม่มีใครอยากได้คนเขียนก็จะเก็บไว้เอง+อิอิ
..ตอนนี้มีเวลาทำแล้วก็เลยรีบเก็บเวลาตรงนี้ ก่อนจะไม่ว่างอีก+55
..เอาเป็นว่าทุกคนได้อ่านจนจบสมใจ แต่รอหน่อยนะ ไม่ทิ้งกันไปไหนอยู่แร้ววววว..
ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจ
...รวยๆ กันถ้วนหน้านะครับปีใหม่นี้...
...ที่สำคัญ ขอให้น้ำไม่ท่วมดีกว่า ประเทศไทยจะได้สงบสุบ..
...แล้วเจอกันใหม่...
....ตอนสุดท้าย จะรู้ว่า ทั้งคู่จะลงเอยกันอย่างไรนะ...
...แล้วจะมาเฉลยให้ฟังนะครับ..คริคริ...
:z3: :z2:
-
:pig4: ขอบคุณค่ะ...นึงว่าจะไม่มาแล้วแต่ก็เป็นลังใจให้ผู้เขียนนะค่ะรอเสมอ หนังสืออยากได้ค่ะ....ปิดสั่งจองตอนไหนบอกนะค่ะดีใจมากเลย
-
รอตลอดจ้าาาา :impress3:
-
มาแล้วอย่าช้า..
มาต่อกันเลยดีกว่า..
-
นี่....ไรเตอร์..มาเเค่ประกาศหรอ..เอา...ตอนตอไปมาด้วยจิจ๊ะ..จะให้จุ๊บทีหนึ่ง
ป.ล. จะรอนะจ๊ะ
-
รออยู่ครับ
-
:L2: สวัสดีปีใหม่เช่นกันนะคะ :กอด1:
ีรอตอนต่อไปอยู่นะคร้าบบบ :man1:
:L1: :pig4: :L1:
-
รอด้วยคนคร้าบ o18
-
รอชุดใหญ่ด้วยคน :pig4:
-
โอ้ววววว...ปาล์ม จะเสร็จปอมหรือเปล่านะ น่าลุ้นๆ :impress2: :impress2:
เก่งจะไปเจอฉากเลิฟซีนหรือเปล่าหนอ ... o18 o18 o18
จะคอยติดตามนะครับ :a5: :a5: :a5:
-
รอ
-
... :z3: :z3: ในที่สุดก็เดินทางมาถึงตอนจบแล้ว.. ต้องมาใช้บริการ อีกละ แบบคนบ้านไกลเนท.555
.
.
.
“..พ่อเก่ง....”
เสียงเล็กที่ดังขัดวงเหล้า ทำให้ทุกคนหันไปมอง จะมีใครอีกล่ะนอกจาก.
“.ปุ๊บปั๊บ มีอะไรกับพ่อเขาหรือเปล่าลูก”
....ลุงกำลังกลั้นใจหัวเราะ ก็หลานมองพ่อตาขวาง แถมเดินกอดอกไปรอบๆวงเหล้า..
“.ครับลูกปุ๊บปั๊บ มีอะไรจะสั่งสอนพ่อหรือครับ”
ผู้เห็นพ่อ ก็อยากจะหัวเราะแหละ แต่ก็อยากจะรู้ว่าเขาจะทำอะไร ก็มาเดินคุมแบบนี้ ราวกับจะมี..
“.อะไรนี่หลานตา ทำหน้าดุ ตาโตใส่พ่อเก่งได้ไงลูก”
“.นั่นสิลูก พ่อชักจะปวดหัวแล้วนะ”เก่งแอบอมยิ้ม
“..เอาเดิน แล้วก็จ้องพ่อแบบนั้น หมายความว่าไงลูก”
“.ปุ๊บปั๊บอ่ะ ไม่น่าทิ้งน้าปาล์มไว้กับพี่ปอมเลย..”
“.โหห เรียกพี่ปอมซะด้วย..”ตาอดจะขำไม่ได้
“.แล้วทำไม..”
“.ก็เป็นห่วงอ่ะดิ ถามฉลาดๆมั่งดิ”เขาว่าพ่อ
“.นั่นเป็นไงล่ะ พ่อเก่ง เจอลูกสอนไปหนึ่งดอก”พี่ชายว่าน้อง
“.ไหน มาให้พ่อกอดสิ เดินไม่เมื่อยหรือไง”
“เหนื่อยใจกับพ่อเก่งมากกว่า ไม่ได้เรื่องซักอย่าง ชักช้า เชื่องเฉื่อย..”
“.กูว่าแล้ว...”ตาระเบิดเสียงหัวเราะลั่นบ้าน
“.คนเรานี่ก็แปลกนะ ต้องให้ลูกสอน เชอะ”คนที่ไม่เคยสนว่าลูกเขยจะรู้สึกยังไง ย่อมพูดตามใจตัวเองเสมอ..
“.แล้วพ่อต้องทำไงครับ..”เขากวักมือเรียกลูก
แต่อุ่นรักก็ยังยืนจังก้า ไม่คิดเข้าใกล้. ด้วยความไม่พอใจความสามารถของพ่อ ที่ทำอะไรก็อืดอาด..
“...พี่ปุ๊บปั๊บ...”เสียงเด็กอีกคนก็วิ่งเข้ามา
“..น้องชิน...”
แค่นั้นแหละ ผู้เป็นพ่อก็หลุดจากความสนใจของเขา และวิ่งไปหาน้องแทน ตาปาดเหงื่อ นึกว่าจะเกิดศึกสายเลือด ส่วนวีระวัฒน์ ก็โล่งใจไปอีกเฮือก เมื่อมีพระมาคุ้มครอง ไม่งั้นจะต้องโดนลูกชายเล่นงานแน่..
“..เชน..”ธีระวัฒน์ก็ยิ้มแก้มโต
หันไปสนใจคนที่กำลังเข้ามาแทนวงเหล้า..
“..มาเร็วดีเหมือนกันนะครับ”
“.ก็น้องชินสิ เร่งทุกนาที...”
“.นึกว่า คุณจะคิดถึงผมเสียอีก..”
“.ก็ไม่มีใครกวน ผมก็ว่าสบายดีมากว่า”
“..งั้นก็แสดงความเสียใจด้วยนะครับ ความปรารถนาของคุณหายไปล่ะ”ธีระวัฒน์หันไปมองหลาน ที่กำลังจะวิ่งออกไปนอกบ้านกัน
“.จะไปไหนกัน ดึกแล้วนะ”
“.จะไปเดินเล่นหน้าบ้าน..”เจ้าถิ่นตอบแบบมั่นใจ
“..ปลอดภัยหรือเปล่าครับ.”ราเชนคิดต่าง
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ แถวนี้หลานผมคุม พี่ป้าน้าอาแถวนี้รู้จักเขาหมดแหละ และก็ไม่อันตรายชัวร์”
“แต่ผมห่วงพวกรถเข้าออกในซอย...”
“..เชื่อใจผมสิ เด็กเขาก็เล่นแถวหน้าบ้านนี่แหละ ไม่ได้ไปไหน นั่งในบ้านก็เห็น รั้วเตี้ยๆเอง”
“..ก็จริงของคุณ..”ราเชนหันไปมองลูกที่วิ่งไล่จับกันหน้าบ้าน
“..ปาล์มล่ะ..”
“.ยังไม่กลับ ผมก็รอดูว่ามันจะทำยังไง แต่ตอนนี้เหล้าเข้าปากไปแล้ว พ่อตาก็เอาใจ จากนี้ไปมันคงไม่ลุกไปไหนหรอก มันคงให้ปาล์มวิ่งมาหามันเองมั้ง....”
“..ผมก็นึกแล้วเชียว..”
“.ผมท้าเลยนะ ถ้าคืนนี้มันออกไปหาปาล์มนะ ผมให้พันหนึ่ง..”
“..ดูสภาพแล้ว คงจะออกไปให้รถชนน่าจะง่ายกว่านะ”
“ฮึฮึ.. คุณก็แช่งมันได้ไง เดี๋ยวน้องผมเป็นอะไร ผมจะโทษคุณ”
“ก็มันน่ามั้ยเล่า แฟนตัวเองอยู่ไหนก็ไม่รู้ มาง้อเขา หรือรอให้เขามาง้อกันแน่ ผมไม่เข้าใจน้องชายคุณจริงๆ เห็นแก่ตัวจนเคยตัว..”ราเชนไม่อ้อมค้อม
“..เออ..ผมยอมยกธง โอเคมั้ยครับคุณราเชน..”
“ค่อยยังชั่ว นึกว่าจะเถียงไม่ดูตาม้าตาเรือ”
คู่รักหยุดต่อปากต่อคำกันและกัน ก่อนจะเข้าไปนั่งดูเขากินเหล้า...
เหล้าขาวถูกยกมาตั้ง เก่งก็หน้าตั้ง ขนลุก เหล้าอะไรนี่เกิดมาไม่เคยยกกระแทกปากซักอึก
“ฮึ ฮึ...”คุณปูหัวเราะกับสีหน้าที่เปลี่ยนไปของลูกเขย
“.เคยยย ลองงงง รึยางงง”
เสียงพ่อตา ชักหย่อนยานไปตามดีกรีที่เพิ่มระดับขึ้น
ธีระวัฒน์กับราเชนหัวเราะวีระวัฒน์ ส่วนมือก็คว้าข้าวเกรียบขึ้นมากิน เขานั่งร่วมวงก็จริง แต่ก็ไม่ได้ซัดเต็มขวดเต็มแก้ว เหมือนพ่อตากับลูกเขย เพราะเขาบอกคนที่เป็นพ่อตาของน้องชายแล้ว ว่าเอาให้มันฟุ๊ปคาพื้นไปเลย โทษฐานที่ทำให้ปาล์มเสียใจมานาน คุณปูก็ชูจักกะแร้เห็นด้วยเต็มร้อย นั่นแหละเป็นที่มาของขวดเหล้าสีทึบๆ ถ้าขวดนี้ไม่เอาไม่อยู่รับรอง ขวดใหม่จะเดินตามมาแน่
“เหล้า อะไรครับ...”
วีระวัฒน์ยื่นมือไปสัมผัส ปานพิศวงของต่างด้าว
“.40 ดีกรี เองครับคุณเก่ง สนปะ..”
“มันไม่น็อคหรือครับ..”
“.ก็จะเอาให้มันน็อคไงครับน้อง”หนึ่งเย้ยบ้าง ตบมือชอบใจ
“..ผมสรรหามาฝากเพื่อคุณลูกเขยโดยเฉพาะเลยนะ ถ้ารักไอ้ปาล์มมันจริง ก็ต้องดื่มให้หมด”
“มันเกี่ยวตรงไหน ”
“บทพิสูจน์รักขั้นต้น อย่าเพิ่งใจด่วนสิครับ”
“นั่นนะสิ อย่าลืมนะว่ามึงทำอะไรไว้กับครอบครัวเขาไว้บ้าง อย่าคิดว่าคนอื่นเขาจะความจำสั้น ไม่เก็บมาคิด”
“ผมรู้นะพี่ ไม่ต้องย้ำ.....”น้องชายหันควับ จะย้ำอะไรนักหนา รู้แล้วเข้าใจแล้ว แล้วก็ยอมทุกท่าแล้วจริงๆ ไม่งั้นไม่ไม่แบกหน้าหนาๆ เข้ามาหรอก
ราเชนนั่งเงียบเป็นเพื่อธีระวัฒน์ เขาเองก็ไม่ค่อยจะปลื้มนิสัยอีกคนนัก แต่เขาก็ถือว่ายังเป็นคนนอก และเขาก็ไม่อยากยุ่งเรื่องคนอื่น..
“พี่ก็แค่เตือนสติ...”
“ กะจะเอาผมให้ตายเลยมากกว่า. ฮึ.”
“..ไม่ต้องพูดมากครับ ลองของกัน พ่อยกขวดนี้ให้ลูกเขยเลยนะ”
พ่อตาขยับขวดเหล้าสีทึบไปตรงหน้าลูกเขยรูปหล่อ
“ห๊า..วะ ว่า ไงนะ....”เก่งตาโต
“ขวดนึง ไม่กี่แก้วเอง อย่าเพิ่งโวยดิ”หนึ่งขำสีหน้าอีกคน
“.เพราะรักนะครับ จึงยกให้....”พ่อตาก้มหัวให้ลูกเขยนิด
เก่งกล้ำกลืน ไม่อยากคิดว่ามันบาดคอแค่ไหนเมื่อเจอของแรงแบบนี้ นี่คงเป็นการต้อนรับที่เขากลับมา คงจะเลี่ยงยาก เขายกขวดเหล้าขึ้นมาพิจารณาให้รอบคอบ สีหน้ากลัดกลุ้ม พลางมองไปรอบๆ ยังพบดวงตาที่คอยเหยียบทับ ไม่มีใครช่วยหักห้าม แถมซ้ำเติมกะไม่ให้ได้ไปผุดไปเกิด..
“ถึงกับต้องอ่านรายละเอียดเลยเหรอ...”
“..นิดหนึ่งนะพี่ เผื่อมันจะเป็นพิษ กับคออย่างผม”
“คิดไรมากวะ มีแต่ตับแข็งเท่านั้น ฮ่า ฮ่า”
“สนุก สนุก กันใหญ่..”เก่งเบ้ปากว่า
“.ชิมก่อนกินก็ได้ครับ ผมอนุญาต ของดีแบบนี้เกิดมาชาติหนึ่งไม่ได้ดื่ม จะเสียชาติเกิดนะครับ”
คุณปูยุทางอ้อม เมื่ออีกคนยังหน้าบูดเบี้ยวใส่ขวดที่จับอยู่...
“...เอาดิ จ้องอยู่นั่นแหละ เสียของ”
หนึ่งยุอีกแรง เมื่อน้องชายจดๆจ้องๆ
“..เอาก็เอาวะ....”
!!..พรวดๆ ๆ ๆ
“อึก อึก อึก....อา..”
หลังเทกรอก เข้าปาก แบบแทบไม่ต้องผ่านลิ้น ก็สร้างความตกตะลึงให้แก่คนรอบข้าง..
“เยี่ยมม สุดยอด..”คุณปูตบมือเยินยอ
“..อร่อยละสิ...”หนึ่งแซวเมื่อเห็นหน้าน้อง ทำหน้าฝืนใจหนัก
เก่งไม่รอคำต่อไปจากใครอีก เขายกซดอีกครั้ง แม้หัวจะปวดหนึบและเริ่มหนักอึ้ง แต่ถ้าขวดนี้มันเป็นการต้อนรับจากพ่อตา เขาก็จะยอมรับ เพื่อซื้อใจง่ายๆ กลั้นใจอีกหน่อยเหล้าก็น่าจะหมดขวด อะไรจะเกิดก็ช่างเวลานี้ เขาไม่มีอะไรจะเสีย...
“..เปนนน งายยยย หมดเกลี้ยงงง..”เสียงยืดยาน มือก็คว่ำขวดอวดให้ดู.
“.เก่ง เก่ง สมชื่อ..”คุณปูจับข้อมือลูกเขยขึ้นชูอย่างถูกใจ
!!!.ฟุ๊บบบบ..
ร่างที่เพิ่งยกขวดขึ้นมาอวด ฟุ๊บร่างลงกับพื้นแน่นิ่งไป...
“ผมว่าแล้ววว....”หนึ่งขยับเข้าไปดูน้อง
“..ยังห่างผมอีกเยอะเลยคุณ..”พ่อตาสะใจลูกเขยทิ้งวงเหล้าไปก่อน
“..ไก่อ่อนนะมึง..”พี่ชายเรียก
“.ปล่อยให้เขาพักเถอะ..”ราเชนว่าตามหลัง
“.ให้เขานอนตรงนี้แหละ ผมก็จะนอนตรงนี้เหมือนกัน”
พ่อตายังยกแก้วดื่มต่อแบบไม่สนใจ ใช่เขารักลูกเขยที่สังคมรังเกียจ ก็ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย ไอ้นิสัยเจ้าชู้ กินเหล้าเมายา มันเรื่องธรรมชาติ ผ่านร้อนผ่านฝนทนหนาวมาหลายปีจนถึงขนาดนี้ ทำไมเขาจะไม่รู้ ว่าลูกตัวเองมันเผลอมีใจให้กับลูกเขยคนนี้ นี่แหละหัวอกคนเป็นพ่ออย่างเขา ลูกทุกข์เขาก็เครียด เวลาที่ลูกรักใคร เขาก็พลอยสุขใจไปด้วย เมาได้ก็ดีคืนนี้จะได้ไม่ไปไหน วีระวัฒน์จะได้นอนคอยลูกปาล์มของเขาที่นี่ ไม่หนีไปไหนกับใครอีก..
“..พ่อเก่งง่วงแล้วเหรอ ยังไม่ 2 ทุ่มเลยก็นอนละ....”
เสียงลูกชายทักขึ้นหลังวิ่งเข้ามาเห็นตอนร่างหมอบไปกับพื้นพอดี
“..พ่อเป็นเด็กดีจังเลยนะ นอนแต่หัวค่ำเชียว...”
“ฮ่า ฮ่า....”สามผู้ใหญ่หัวเราะลั่น
“.แต่ชินว่า เก่งเมานะ...”
“..เหลอ....”เจ้าลูกชายขยับตัวไปใกล้ พลางเอานิ้วจิ้มเอวพ่อดู ให้แน่ใจ
“ไม่ต้องสนใจพ่อเขาหรอกลูก ไปเล่นกันต่อนะ ทางนี้ ผู้ใหญ่จะจัดการเอง เดี๋ยวตาดูให้นะ..”
“..ไปหาน้าปาล์มดีกว่า...”รอแล้วรอเล่าคนที่อยากให้มาก็ไม่มา
ไอ้ที่วิ่งไปเล่นแถวหน้าบ้านเมื่อกี้ ก็หวังว่าจะได้เห็นน้า แถมยังอาศัยจังหวะเผลอของผู้ใหญ่ หนีไปที่ปากซอยช่วยกันดูว่าน้าจะมาหรือยังก็ไร้วี่แวว หัวใจดวงเล็กๆเริ่มเฉา ห่อเหี่ยว..
“นั่นนะสิ ชินก็คิดถึงน้าปาล์ม..”
“แล้ว น้าปาล์มอยู่ไหน อยู่กับใคร และกำลังทำอะไร..”
ชินพูดเป็นต่อยหอย อยากจะถามพ่อ ก็มาพร้อมกันคงจะบ๋อแบ๋..
“.ลุงหนึ่ง พาไปหาน้าปาล์มหน่อยสิคับ”ชินอ้อน
“.ไปเองไม่ได้เหรอ.”ธีระวัฒน์แซว
“ชินยังขับรถไม่ได้ เลยไปเองไม่ได้คับ”
“..รอให้พี่ปุ๊บปั๊บขับรถเป็นก่อนนะ..”
“.คงไม่ทันตอนนี้พอดี พูดไม่คิด..”น้องชินว่า
“เป็นงั้นไป...”ปุ๊บปั๊บหน้าบึ้ง
“..ไม่ต้องหรอกหลานเอ๊ยย.....”คุณปูยิ้ม พร้อมกับกลิ่นไม่ค่อยอนามัยเท่าไหร่โชยตามมา
“.เหม็นปากปู่อ่ะ..”
“.ใช้น้ำยาบ้วนบ้างสิคับ น้องชินยังใช้เลย”
“.ซะงั้น เอาแล้วมั้ยล่ะ เจอเด็กสอนแล้วมั้ยเล่ากู”ปูโอดครวญกับตัวเอง เด็กสมัยนี้มันกินอะไรกันนี่
“เป็นตาคนแล้วนะ ถ้ายังเป็นตัวอย่างให้หลานไม่ได้ ก็อยู่ห่างๆจะดีกว่า เกรงว่าหลานกับไอ้ เอ้ย.. ลูกเขยจะไม่เจริญรอยตามหรือไง ถึงต้องบังคับกรอกเหล้าเข้าปาก...”ไม่ใช่เสียงใครที่ไหน ที่แว๊ดๆลั่นมา
“...ฮื่อออ...”คุณปูทำเสียงขัดใจ แต่ก็เกรงใจเมียที่สุด
“..เด็กๆ ไปกินอะไรอร่อยๆดีกว่า มุมนี้มันอบายมุขล้วนๆ เป็นตัวอย่างที่ไม่น่าเอาเยี่ยงเอาอย่าง”
“..แต่ปุ๊บปั๊บชอบอ่ะ..”หลานยิ้มหน้าแป้นแล้น
“..นั่นน ได้เรื่องง...”
คุณปูหันไปมองหน้าเมีย ที่เขียวปั๊ดรอ จึงรีบหลบซะก่อน
“..ไป ไป หลานปู่ ตามย่าเขาไปนะ วันหลังค่อยว่ากัน”
“..น้องชิน มาลูก....”
“.มาดิ ปุ๊บปั๊บ”น้องชินเรียกร้อง
“ไปก็ได้ น่ากินน่อ...”หลานว่าให้
แต่ตากับลุงสะดุ้งสะเทือน ตุ๊บๆ นี่หลานกำลังแกะรอยปู่ว่างั้นเหอะ..
“ทำแต่ตัวอย่างดีๆ ให้หลานได้เห็น มันก็อย่างนี้แหละ”
“บางครั้งเองน่า คุณหนึ่ง”
“..ตอนนี้ จะเอายังไงต่อ เด็กๆมันจะได้คืนดีกันเร็วๆ”
“ให้เก่งมันคิดเอง ทำเองบ้างเถอะครับ”
“.ผมก็ว่า ปาล์มมันก็คงรอมานาน”
“บางทีปาล์มน่าจะเจออะไรที่ดีกว่านี้”
“ความรัก มันก็เหมือนดวงอาทิตย์ที่มันหมุนและส่งอนุภาพต่อโลกนี่แหละครับคุณหนึ่ง คือมันจะมีทั้งสว่าง มืด หนาวจัด ร้อนจัด แล้งจัด หรือแม้แต่บริเวณที่อุ่นพอดีๆ มันก็มีให้เห็น อะไรที่สมบูรณ์เพอร์เฟค มันหายาก แถมหนุ่มๆยุคนี้ มันมาแนวนี้กันหมด จริงหรือเปล่า ผมว่าอย่างนั้นนะ”
“ฮึฮึ....”หนึ่งเห็นภาพชัดเจนขึ้น
“ผมพูดผิดตรงไหนหรือเปล่า มีหัวเราะ”
“เปล๊า ครับบบ.. ผมก็แค่คิดตามเพลิน”
ทุกคนต่างรอจังหวะที่ปาล์มจะกลับมา นั่นนะสิคนสำคัญของเรื่องมัวแต่ไปหลบอยู่ไหน อีกอย่างที่ทุกคนคิดก็คือ ให้ตัวเขาเองเป็นคนตัดสิน โดยที่ไม่ต้องมีใครยุแยงหรือออกไอเดียอะไรที่มันอาจจะกระทบความคิดที่แท้จริงของเจ้าตัว อยากให้คำพูดเหล่าอิสระนั่นออกมาจากหัวใจของปาล์มจริงๆ..
-
ผมยังคงหัวยุ่งเหมือนยุงตีกัน ขาที่ก้าวไปมันเหมือนจะหนีอะไรซักอย่าง แต่มันไม่ใช่ มันกำลังครุ่นคิดแก้หาทางออกมากกว่า..
“ปาล์ม มึงจะเดินให้มันถึงไหนวะ กูว่านะ ตอนนี้มึงเดินถึง สงขลา ยันปัตตานีแล้วว่ะ” ไอ้ปอมมันคงเครียดเห็นผมเดินวนเวียนวกไปวนมา จนอดเหนื่อยแทนไม่ได้.
“ถึงไหนแล้ววะ แต่ถึงไหนก็ช่างแม่งเหอะ กูจะเดินให้ถึงมาเลเซียเลย..”
ขณะที่ปากเถียง ขาผมก็ไม่หยุดย่าง
“เฮ้ออ....”
...ฟิ้ววววว ฟิ้ววววว....
ลมพัดวูบ เย็นเฉียบกระกายทั้งคู่ ทำให้การคุยหยุดชะงัก เพราะความผิกปกติ ปอมหันไปมองผม ผมเองก็เย็นวูบวาบขนลุก แต่กลับพบร่างหญิงสาวและใบหน้าอมยิ้ม ของหญิงสาวสวยที่เขาเคยล้อเล่นในอดีต..
“ พะ พี่ พี่ บะ ใบ ปอออ..”ปอมตะกุกตะกัก ตาชักตั้ง ล้มตึงลงไปกับพื้น.
“..ไอ้ปอมม...”ผมพุ่งไปหา โชคดีที่มันนั่งบ่นกับตัวเอง ถ้ายืนหัวคงโขกพื้นกลายเป็นเจ้าชายนิทราแน่
“..พี่ใบปอ...”ผมขนลุกซู่ แต่มันไม่ใช่ครั้งแรก
“.ปอมไม่เป็นอะไร แค่สลบไปเท่านั้น..”
ผมจึงกอดไอ้ปอมไว้ในอ้อมแขนหลวมๆ พลางมองพี่สาวเหมือนจะถามว่ามีอะไรหรือเปล่า
“ถ้าไม่มีพี่คงไม่มา..”เสียงพี่สาวเศร้าลงถนัดตา
“.พี่อยากให้ปาล์ม ช่วยอะไรหรือเปล่า”
“ปาล์มต่างหาก ที่ต้องการความช่วยเหลือ ด่วน..”
“.ปาล์ม ไม่มี...”
“.อย่าพยายามคิดหนีความจริงอีกเลยปาล์ม มันเป็นพรมลิขิต หนียังไงก็หนีไม่พ้น ยังไงเก่งก็ตามหาปาล์มเจออยู่หนี”
เสียงพี่สาวเปรียบเปรยให้ผมฟัง
“..พี่หมายถึงอะไร...”
สีหน้าของผม ยังคงไร้เดียงสากับพี่สาว
“..ยังจะต้องให้พี่ เรียบเรียงอีกเหรอ ใจปาล์มรักใคร คนนั้นก็คือเนื้อคู่ของปาล์มนะสิ..”
“ไม่ใช่อ่ะ...”
“.ไม่ใช่ หรือไม่กล้ายื่นหน้ารับความจริง..”
“.เวรกรรม มากกว่า..”
“จะเนื้อคู่ หรือคู่เวร ปาล์มก็หนีเขาไม่พ้น..”
“พี่ไม่มีพลังมากพอที่จะสร้างภาพนิมิต ให้ปาล์มเห็น ว่าอะไรคืออะไร ถึงยังนั้น พี่ก็เป็นห่วง ไม่อยากให้ปาล์มเครียด ตอนนี้ทุกคนกำลังรอปาล์มอยู่ โดยเฉพาะแม่กับเด็กๆ...”
“..พี่ใบปอ ขอบคุณที่พี่เป็นห่วง พี่น่าจะไปสุขคติได้แล้วนะครับ”
“.ขอบใจที่ปาล์มห่วงพี่นะ”ผีสาวฝืนยิ้ม
“.พี่ยังไปเกิดไม่ได้หรอกนะ พี่สร้างบาปหนาไว้ให้กับตัวเอง พี่ต้องชดใช้กรรมจนกว่าจะสิ้นอายุขัย...”
ผมขนลุกซู่ที่ได้ยิน ก็ในเมื่อครอบครัวผมก็ทำบุญให้เธอตลอด แล้วทำไมมันถึงได้คำตอบแบบนี้..
“..ปาล์มจะช่วยพี่ยังไง...”
ผมทำท่าจะวิ่งเข้าไปกอดร่างพี่สาว แต่ก็หายวับไปต่อตา.
“.น้องพี่ฉลาดพอ พี่รู้ว่าปาล์มจะเจอทางนั้น ถ้าปาล์มอยากช่วยพี่”
เสียงที่เหมือนการสั่งลา แว่วกระทบหูทิ้งท้ายเบาๆ..
“พี่ใบปอ พี่ใบปอ...”
ผมยืนตะโกนโวกเวกคนเดียว ท่ามกลางความมืดที่เงียบงัน จนแน่ใจว่า ใบปอไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว ผมจึงค่อยๆไปตบเกรียนเพื่อน เพื่อให้ลุกขึ้น..
“กูตื่น ตั้งแต่มึงยืนเรียก ผี เอ้ยพี่สาวมึงละ..”
“.มึงแอบฟังเหรอ เห๊อ..”
“.ฟังที่มึงแหกปาก ตะโกนชื่อพี่สาวมึงนี่นะ กูกลัวไม่กล้าลืมตาดูมากกว่า มึงเห็นมั้ยขนกูลุกทุกเส้น..”มันโชว์ขนแขนให้ผมดู ก็จริงของมัน..
“กูนึกว่าต้องแบกมึงกลับบ้าน..”
“.ดีกูจะได้สบาย..”
“โหย ไอ้เหี้ย...”
“ห่วงกูซักนิด ไม่มีนะมึง ด่ากูตลอด พอมันมากูนี่กลายเป็นขี้ดิน ขี้โคลนไปเลยนะมึง อยากจะวิ่งไปโดดกอดคอมันจะแย่แล้วดิ..”ไอ้ปอมดักคอ
“สัส...”
“..ใครจะประเสริฐเท่าไอ้ฆาตกรคนนั้นเล่า”ปากไอ้ปอมเป็นไง
“อ่อ กูพูดผิด..”
“..เออ ช่างมันเถอะ กูคิดถึงบ้านว่ะ ไปส่งหน่อยดิ”
“รีบเชียวมึง กลัวมันหนีกลับหรือไง”
“วอน โดนตีนนะมึง ปากนี่แกว่งหาจัง”ผมเขย่งขาขึ้น
ปอมถอยกรูดดดหนี พลางหัวเราะ.
“..ไปก็ไป ก็ไม่ห้ามมึงหรอก กูมันพระรองนี่หว่า..”
“ถุย จบ..”ปาล์มสบทด่าเพื่อน
ผมสวมแขนกอดที่เอว ของปอมไว้อย่างแน่นหนา สื่อถึงการขอบคุณ ขณะที่ไอ้ปอมก็บิดมอเตอร์ไซด์แขนเดียว พลางเอามือมากอดแขนผมไว้
“..มึงอย่าทำให้กูเขวไปกว่านี้เลยปาล์ม เพียงแค่ได้อยู่ใกล้ๆมึงแค่นี้ ใจกูมันแทบจะคุมไม่อยู่แล้ว..”
“.แล้วไง...”ผมซบหัวไปบนหลังแข็งแรง
“ถามได้นะมึง เดียวกูก็จับมึงปี้ซะหรอก.”
“..แล้วไง..”ผมหัวเราะเอื๊อกอ๊าก
“.กวนตีน ถ้ามึงไม่มีไอ้ห่านั่น กูจะข่มขืนมึงข้างทางนี่แหละ”
“..แล้วไง..”คนซ้อนอย่างผมยังคงถามแบบซื่อๆ
....รถเริ่มเคลื่อนที่ช้าลงๆ จนจอดนิ่ง...
“..แล้วไง คราวนี้มึงจะยังถามกูอยู่อีกหรือเปล่า..”
ไอ้ปอมกัดฟันถาม
“..ก็แล้วง่ะ.......”
เพียงแค่คำเดิมที่ผมเอ่ยออกไป ไอ้ปอมก็รีบหันมาประเดิมแจกแลกจูบ ชนิดที่ผมคาดไม่ถึง ตะลึงงันกลายเป็นหินชั่วขณะ ไอ้ปอมขยี้ปาก ฝากรอยรักริมฝีปากร้อนระอุทาบติดโดยไม่ต้องใช้กาว ขณะที่ผมกลั้นใจฝืน แต่แขนแข็งแรงไม่ปล่อยเวลาให้ซ้ำซาก กระชากรัดคอผมเข้าหาจนแทบเป็นเนื้อเดียวกัน ไอ้ปอมสติหลุดลุ่ย เลือดรักวิ่งพล่าน ผมก็รู้นะว่ามันคิดอะไรกับผม แต่ผมก็ไม่คิดว่ามันจะกล้าทำ แต่ผมเคยมีความคิดแว้ปหนึ่งตอนที่คิดว่าไอ้เก่ง มันจะไม่กลับมาแล้ว ตอนนั้นผม คือผมก็อยากจะลองรักกับมัน ผมว่าในขณะที่เราไม่มีใคร ช่วงนั้นจะทำให้เราพลั้งเผลอที่จะมองคนใกล้ๆที่สุด..
ผมหลับตา ลืมตัวไปชั่วขณะ พลั้งเผลอในรสจูบของเพื่อน เป็นโอกาสให้ไอ้ปอมอย่างดูดดื่มมากขึ้น กอดเอวของปอม แต่วินาทีนั้น ปอมหยุด ถอนปากออกมาสูดหายใจเข้าเต็มปอด มองตาผมที่ค่อยๆลืมขึ้น มันจับให้ปาล์มนั่นที่เดิม ก่อนจะพาขับกลับไปส่งที่บ้านต่อ..
“..ปาล์มกูขอเท่านี้แหละ ถ้ามากกว่านี้กูคงต้องพามึงหนีไปที่อื่น”
“.ช่าง....”
ผมได้สติคืนมาบ้าง เมื่อกี้ตัวเองเผลอใจมอบให้มันไปเฉย.. ผมเริ่มเอามือกอดอกของตัวเองแทนกอดเอวมัน สลัดความรู้สึกเมื่อกี้ทิ้ง เมื่อนั่งพิจารณาอีกครู่ ผมถึงนึกขึ้นได้ ว่าเพื่อนที่นั่งข้างหน้า เวลามองด้านหลังจะส่วนคล้ายไอ้เก่ง หรือว่าผมจะคิดไปเองก็ไม่รู้ แต่ตลอดช่วงระยะเวลาที่อยู่ที่นี่ มันเป็นคนที่ทำให้ผมลดความเหงาไปจากชีวิตได้เยอะ..
ส่วนไอ้โอ๊ต มันไปเรียนต่อที่ขอนแก่น นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมไม่ได้เจอมันอีก ส่วนน้องเบียร์เธอก็มีรักใหม่ และพากันไปเรียนมหาลัยที่อื่น แต่ไอ้ปอมมันสร้างธุรกิจของตัวเองตั้งแต่ยังรุ่นๆก็ว่าได้ ผมว่าไอ้นี่มันเก่งเหมือนกันนะ ผมล่ะนับถือมันจริงๆ ในขณะที่ผมยังหาช่องที่จะวางชีวิตตัวเองไม่ได้เลย ผมขอกอดมันอีกซักทีให้ชื่นใจ มันอุ่นแก้หนาวได้จริงๆ...
ดวงตะวันเริ่มสาดแสงแรงจ้า อุณหภูมิบนพื้นห้องเริ่มร้อนขึ้น นั่นแหละถึงได้เริ่มสะกิดสะเการ่างคนเมาเมื่อคืน ให้ตื่นตัวทีละเล็กละน้อย เม็ดเหงื่อเริ่มย้อยไหล พาลให้นึกถึงภาพคุณชายรูปหล่อตอนแอร์หมดอาขัยการทำงาน จำต้องรอเรียกผู้ชำนาญการมาซ่อม แต่เสียใจที่บ้านผมยังอนุรักษ์ประเพณีดั้งเดิม เพราะต้องประหยัดพลังงานเพื่อรุ่นหลาน.
ร่างของมันนอนบิดไปกลิ้งมา คือเหมือนจะฟื้นก็ไม่ฟื้น เมื่อคืนมันก็ตาก ลมอยู่หน้าบ้าน แต่พอแม่เห็นผมกลับมา แม่ก็โยนภาระให้ผมซะงั้น ทั้งที่ผมไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรใดๆกับวงเหล้า ซักแก้วยังไม่เหลือเลย. พี่หนึ่งเองก็หลับปุ๋ยโดยมีน้องชินกับคุณอุ่นรักนอนระหว่างกลาง ตามด้วยร่างของพี่ราเชน คุณอุ่นรักแอบนอนน้ำเชื่อมไหลย้อย หมดความน่าชังสิ้น น่าหยิบแมลงวันใส่ปากซักตัวสองตัว เสียทีมันคือตอนคืน มันพากันนอนหมด ผมเลยอดแกล้งหลาน ก็มันนอนยิ้มให้ใครหรือเปล่า แม่ก็เห็น แต่ไม่ได้สนตรงนั้น
แต่กลับมาเสือกไสไล่ส่งให้ผม ประคับประคองผู้ชายเข้าห้อง ราวกับเกรงจะพลาดโอกาสมีลูกเขย ใจผมอ่ะ มีสามีก็ได้วะ ไหนๆก็ไหนๆ โดนคลุมถุงก๊อบแก๊บชนตั้งแต่แรกเกิดแล้ว คงหนียากละ พอผมคิดแบบนั้นก็เริ่มลงมือลากมันเข้าห้อง ลากไปได้นิดๆ แม่เห็นท่าไม่เวิร์คมั้ง จึงเข้ามาประคองขาไอ้ลูกเขยให้ ก็คงเกรงมันจะได้รับบาดเจ็บระหว่างทางลาก..
นี่แหละแม่ชอบทำให้สงสัย ตกลงแม่ชอบขี้หน้ามันหรือเปล่า แต่ดูจะห่วงมันเข้าแล้ว ผมยิ้มให้แม่ ขณะที่กำลังจะถึงห้อง แต่แม่ชักสีหน้าหงิกใส่ คงเกรงว่ามันจะตื่นขึ้นมา ทำให้ผมเสียโอกาสข่มขืนหรือเปล่านะแม่.
เมื่อถึงที่นอนแม่ก็ทิ้งขามันลงเฉย จากนั้นก็มุ่งหน้าออกจากห้องโดยที่ไม่พูดอะไรกับผมซักคำ แกคงคิดว่าผมคืออากู ที่รู้ทุกอย่างหาเจอทุกคำตอบ จึงไม่สนใจผมอีก จะถามซักคำว่าผมไปไหนมาทั้งวัน แกก็ยังไม่ปริปาก..
แล้วผมก็ต้องนั่งโดดเดี่ยว กับร่างไอ้หนุ่มหมัดเมาที่ไร้ความรู้สึก มันคงบ้าที่จะคุยกับคนเมา ผมจึงคิดแทน ทำไงกับร่างมันดี ตื่นขึ้นมามันจะพูดประโยคอะไรกับผมเป็นคำแรก ให้ตายเถอะ คำว่าขอโทษผมไม่อยากได้ยิน แล้วผู้หญิงคนนั้นหายไปไหน มันยังรักกันหรือเปล่า ร่างที่อาบเหล้า กลิ่นก็คลุ้ง คนไม่กินก็อาจจะเมาแทน จะให้ผมเช็ดเนื้อเช็ดตัวเหรอ ยากกก...
ผมจะปล่อยให้มันเน่าบูดอยู่งี้แหละ จนกว่ามันจะฟื้นคืนชีพ ผมก็หนีไปนอนห่างๆ อ้อ ต้องเตรียมกะโถนซักอัน เผื่อมันสำลักความสุขออกมา จะได้ไม่เปื้อนห้องหับของผม หรือไม่ก็ให้มันนอนในห้องน้ำเลย ฉุกเฉินขึ้นมาก็ให้มันปลดปล่อยสะดวก จะสมน้ำหน้ารอด้วย..
ผมนอนพลิกตัวไปมากระสับกระส่าย คล้ายแปลกที่นอน แต่มันไม่ใช่ ก็เพราะนี่มันห้องผมที่นอนมาแต่เกิด แค่คนเมาหนึ่งคนมาฟุบด้วยก็ทำให้ผมรู้สึก ครั่นเนื้อครั่นตัว ถึงกับนอนไม่หลับเหรอนี่ ผมลุกขึ้นออกนอกห้อง เผื่อจะเจอใครที่คุยด้วยได้ แต่มันก็พบแต่เสียงกรน ครอกๆ ของพ่อ หลับฟิ้วๆๆ ของพี่หนึ่งกับหลาน ดูจะรักกันเหลือหลาย กอดกันราวกับลูกลิงกอดแม่...
ขณะที่คนอื่นไม่มีทุกข์ร้อน แต่ใจผมกำลังลุกเป็นไฟ ถ้ามันตื่นขึ้นมันจะเป็นยังไงต่อ....
เช้าต่อมา..จากนั้นผมได้กลิ่นละมุดเน่าติดจมูก ตัวก็หนักคล้ายโดนช้างทับ ใช่เลยใช่. ผมลืมตาขึ้น เฮ้ย มึงมานอนทับกูทำเหี้ยอะไร กูหายใจไม่ออก ผมพยายามเตะถีบคนที่คิดว่าผมอ่ะเป็นที่นอน ทั้งที่ผมหลบมานอนห่างๆละ ผมผลักมันจนหลุด แต่ว่ามันเฉย นี่มันยังไม่รู้เรื่องอีกเหรอ แล้วมันลอยมาทับผมหรือไงวะ ผมมองหาสาเหตุ แต่คิดว่าคงไม่มีใครแน่ พ่ออาจจะแหย่ผม แต่ดูแล้วมันน่าจะรู้สึกตัว แล้วก็คลานมาหาผมมากกว่า มันเหงื่อแตก เหงื่อไหลโซก เสียใจด้วยนะบ้านนี้ไม่มีแอร์เช่นบ้านมัน ร้อนก็ต้องใช้พัดลมช่วย แต่ผมก็ไม่เปิดให้มันหรอก แต่เห็นเหงื่อมันไหลมาก ก็อดไม่ได้ ไม่ใช่เพราะรักนะ เวทนาเฉยๆ..
“..ห่วงกูด้วยเหรอ..”นั่นเสียงนั่น..
“..อะไร...”ผมคิดว่าตัวเองหูแว่ว ก็ร่างมันไม่ไหวติง แต่กลับได้มีเสียง
“.กูถามว่า ห่วงกูด้วยเหรอ..”
มันค่อยๆพลิกตัวขึ้นช้าๆ ยกมือเสยผมที่ปิดหน้าผาก จากนั้นถึงได้ถอดเสื้อโชว์ผิวขาว กล้ามที่พอจะมี เอ้ย ผมคิดไปเอง มันถอดเสร็จมันก็ทิ้งเสื้อไว้ข้างๆ อย่าบอกว่ามึงยั่วตัณหากูนะไอ้เก่ง ไม่มีวัน กูไม่หลงกลมึงหรอกเว้ย..
“.อ้าววว เงียบไปเลยเหรอ..”เสียงมันเบาๆ แหบๆ
ผมมองหน้าไร้คำตอบ..
“..รอดมือยมบาล แล้วไง..”ผมจำที่แม่บอกว่าพ่อมอมเหล้ามัน
“.เหล้าขาว 1 ขวด มันเอาชีวิตเหลือเดนของกูไปไม่ได้หรอก เป็นห่วงละสิ ดูหน้าซีดลงไปเลยนะ ตื่น ฟื้นมาแล้วนะไม่ต้องห่วง กูมีอะไรต้องทำอีกเยอะ ยังไม่ตายง่ายๆ หนึ่งเรื่องที่กูต้องทำก็คือ ตื่นขึ้นมาเพื่อจะบอกว่า กูรักมึง นั่นคือสิ่งที่กูกลับมา..”มันถอดเสื้อซับในอีกตัวทิ้ง ขยับพัดลมหาตัวมันตรงๆ
ผมล่ะซึ้ง มันตื่นขึ้นเพื่อจะบอกรักผม..
ผมหันหน้าไปทางประตู เหมือนหันหลังให้มันนั่นแหละ อย่าเข้าใจว่ากูจะหันก้นให้นะไอ้เก่ง กูก็แค่ทนดมกลิ่นเต่าผสมกลิ่นเหล้าของมึงไม่ไหวแค่นั้นโปรดแซ่บ และเข้าใจอย่างถูกต้องด้วย..
นั่นน...มันกอดข้างหลังผมเฉย คิด..ไม่ทันจะว่าเลย ผมชักมึนกับกลิ่นของมันละ
“กูกลับมาหามึง กูไม่รู้จะพูดอะไรกว่านี้ปาล์ม กูรู้แต่ว่าคนเลวๆอย่างกู ก็รักคนอย่างมึงเป็น แล้วกูก็คิดว่ามึงกำลังรอกูอยู่”
ผมยิ้ม แต่ว่าไอ้ประโยคสุดท้ายมึงเข้าข้างตัวเองตลอด นิสัยของมึงยังครบชิ้นทุกตอนไม่เคยแก้ไข..
“.คิดดีแล้วเหรอ หรือว่ากลัวสมบัติส่วนของตัวเองจะหลุดมือ..”คำถามผมสั้นๆ น้ำตาคลอ แค่ได้ยินสิ่งที่มันพูด
“.ก็มีส่วน เอ้ยยย...กูคิดจนตบะแทบแตก ฮึฮึ..”
“..กลับไปคิดดูอีกที หรือกี่ครั้งก็ได้ จนกว่าจะแน่ใจก่อนไม่ดีรึ”
....ผมไม่ใช่นายเอกช่องไหนนะ แต่มันเป็นการชั่งใจทั้งสองด้านให้ถี่ถ้วน ผมเอง ก็อยากจะตรวจภูมิคุ้มกันหัวใจ ลับสมองให้คม ผมไม่อยากผิดหวังกับรักครั้งนี้ และมันเองก็ผ่านผู้หญิงมาไม่รู้กี่คน
“.มึงจะให้กูทำอะไรมั่ง บอกมาดีกว่า”
“.กูเหม็น..”
“เฮ้ย จริงด้วยว่ะ.”มันคลายกอด ยกแขนทั้งสองข้างขึ้นพิสูจน์กลิ่น
“.มึงก็รับกลิ่นกูไปด้วยนี่หว่า อาบน้ำกันนะ”มันชวน
“.มึงไปอาบ..”
“งั้นมึงจะนอนรอใช่มั้ย”
“.ตีน..”ผมตบหัวมันไปที แต่ไม่ได้แรง
“.ตบหัวบน แปลว่ารัก แต่ถ้าตบหัวล่างแปลว่ารักหมดใจ.”
มันแอ่นลำตัวให้ผม ทะลึ่งนะมึง..
“.ไปตรวจ เอดส์ด้วย..”ผมยิงประโยคใหม่ตามไปติดๆ ทำเอามันอึ้งไปสองวิ จากนั้นจึงสลัดหัวพรืด มองผมตาขวาง
“.เอาจริงดิ..”
“.กูกลัว..”
“เอดส์เอิดไม่ได้กินกูร๊อก กูตรวจสุขภาพทุกปี”
“ไม่ทำก็จบ..”
“คืออะไร”มันขยับเข้าใกล้ แต่ผมยันหน้ามันไว้ทัน
“..มึงจะมีอะไรกับกูหรือเปล่า.”
“มึงถามคำถามโง่ๆอีกละ”
“แล้วไงเล่า”ผมหน้าแดง
มันคงเห็นเต็มๆว่าอาการผมคืออะไร แต่ผมเกิดมาชีวิตเดียว อะไรที่เซฟได้ก็ย่อมเซฟ ก็ผมไม่ไว้ใจมันนี่ ลื่นยิ่งกว่าปลาไหล ร้ายยิ่งกว่าอสรพิษ แต่ผมก็โดนจนได้ เกลียดยังไงมันก็ย่อมได้แบบนั้น
“.มึงหน้าแดงทำไม”มันทำเสียงน่ารัก
“.กูกินอุทัยทิพย์มั้ง”เป๋เลยผม
“.ลามกนะมึงนี่ คิดภาพที่กูกำลังจิ้มหลังมึงใช่ป่ะ”
มันโยกหน้าเข้ามาใกล้ แต่ผมก็ยังออกแรงต้าน แต่มันแกล้งผมมากกว่า
“.ไปอาบน้ำ..”
“.ถ้าใจร้อนนัก ไม่อาบก็ได้นะ ดิบๆก็ดีว่ะกลิ่นธรรมชาติ”
“ดมของมึงไปคนเดียวเหอะ”
“ฮึ. ถ้ายังไม่เลิกเล่น จะมีข้อแม้เพิ่มอีกหลายข้อ”ผมขู่มัน
“..เฮ้ยอะไรของมึงวะ”มันเปลี่ยนสีหน้ากะทันหัน
“ข้อแม้อะไรนักหนาของมึง”
“..รักนะแต่มีข้อแม้เว้ย..”
“.เรื่องดีป่ะ เม้มๆหน่อย”
มันถอดกางเกงพรวดลงพื้น ทำเอาผมใจผมร่วงตุ๊บ มึงจะมาอวดอะไรตอนนี้กูยังไม่อยากเห็น
“.ถอดทำเหี้ยไรวะ”
“มึงจะให้กูอาบทั้งกางเกงหรือไง”
“ได้ก็ดี กางเกงเน่าๆ ใส่แล้วผื่นขึ้นหรือเปล่าไม่รู้”
“มึง อย่าหาเรื่องกูให้มาก ให้กูวิ่งผ่านน้ำก่อน รับรองหอมสดชื่น คราวนี้มึงดมกี่ครั้งก็จะไม่เบื่อ”มันกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าห้องน้ำ
แหม่ผมกะว่า จะด่ามันอีกซักประโยคสองประโยค มันก็ชิงหนีไปก่อน แต่เอาเหอะ กูไม่ง่ายอย่างที่มึงคิดหรอก มึงสร้างปัญหาให้กับครอบครัวกูมาเยอะ หรือว่ากูจะให้อภัยโดยที่ไม่คิดดอกเบี้ย นั่นคือสิ่งที่ผมคิดในใจขณะยืนรอมันหน้าห้องน้ำ แต่ผมหนีดีกว่าเกรงมันจะคิดว่าผมให้ท่า ดีไม่ดีจะเสียตัวโดยไม่จำเป็น.. แบร่ๆๆ ผมแล่บลิ้นปลิ้นตาให้มันหน้าประตูห้องน้ำ แต่เอ มันเงียบ ไม่มีเสียงพูด มีเสียงน้ำซู่ซ่ากระเซ็นแซ่..
พอเดินออกจากห้องเท่านั้น จ๊ากกก ไม่อยากจะคิดนี่อะไรกันวะ ทั้งสองเด็ก สามผู้ใหญ่ รีบถอยออกจากหน้าประตูที่ผมเปิดกับพึบพับ อย่าบอกนะว่าทุกคนแอบฟังผมกับมันอยู่..
“.แฮ่ๆ พ่อไม่ได้ตั้งใจนะ”
แม่หยิกพ่อไปที “คือพวกเราจะมาดูว่าเก่งมันตื่นหรือยัง”
“ใช่ ใช่ ก็เมื่อคืนมันหนักไปหน่อย”
“แล้วสองคนนี่ยุ่งไรกับเขาด้วย”ผมถามปุ๊บปั๊บกับน้องชิน
มันเดินมากอดขาผม “น้าปาล์ม พ่อหิวข้าวยัง”นั่น มันไหล
“.ว่าจะชวนไปกินข้าว”น้องชินกอดปุ๊บปั๊บหน้าแดงตาม
“พี่หนึ่ง พี่ก็เป็นไปกับเขาอีกคนหรือครับ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นปาล์ม พี่ก็แค่ลุ้นๆ ว่าปาล์มจะจัดการกับมันยังไง”
“ก็เลยแอบฟัง”
“..ใช่...”
“พี่ไม่เกี่ยวนะปาล์ม”
คุณราเชนแบมือ ก็น่าเชื่ออยู่ เพราะเขานั่งไกลออกไปหน้าบ้าน
“เสี้ยมสอนกันดีจริงๆ เด็กๆยังพลอยเป็นไปด้วย”
“.ปาล์ม แค่ทุกคนเป็นห่วงก็เท่านั้น ไม่มีอะไร”
พ่อผมพยายามปั้นหน้าให้เชื่อ รวมทั้งแม่ด้วยที่คล้อยตามเขา
“..ปาล์ม กูวิ่งผ่านน้ำเสร็จแล้ว..”
ผมก็ว่าอย่างนั้น มันวิ่งผ่านจริงๆ ผมคุยกับคนอื่นได้ไม่กี่คำมันก็เดินออกจากห้องน้ำ ตามออกมาติดๆ..
“อ่า พ่อเก่ง...”เจ้าลูกแค่เห็นพ่อมันพรวดพราดเข้าไปหา
“..อ้าว ปุ๊บปั๊บ”
ผมเห็นมันจูบลูกชาย เจ้าลูกชายก็จูบพ่อตอบ มีความสุขกันจริงๆ
“.พ่อหายเมายัง”
มันอ้าปากให้ลูกดม แต่ตามันมองมายังผม
“..ปากหอมแล้ว เย้ ไม่มีกลิ่นเหล้าง่ะ”มันชูมือ ราวกับได้ทองแท่ง
แล้วมันจะดีใจตรงไหนว่ะนี่..
“..วันนี้เป็นวันที่ปัญหาทุกอย่างจะคลี่คลาย ลงเอยกันด้วยดีใช่มั้ย”
พี่หนึ่งถามผม เหมือนแกจะดักทางไว้..
“.นั่นนะสิ เก่งกลับมาหาน้าปาล์มแล้ว ทุกอย่างก็ต้องดี”
“.วันนี้พ่อพาพวกเรากลับบ้านนะ”
“.แม่ ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับมัน”หน้าผมเริ่มเครียดตามเสียง
“สงสัยจะไม่เป็นอย่างที่คิด”น้องชินพูด
“รู้สึกเหมือนกันเลย”ปุ๊บปั๊บรูดตัวลงจากอกพ่อ
“พ่อกับแม่อยู่ด้วยได้มั้ย”
“..ทำไมปาล์ม มึงต้องการอะไรอีก ถ้าแค่เรื่องที่มึงจะให้กูไปตรวจ....”มันหน้าเครียดตาม แต่ผมไม่รอให้มันพูดจบประโยคข้อหนึ่ง
“.เรื่องที่กูบอกมึงก็ต้องไปทำ แต่สิ่งต่อไปนี้กูขอ......”
“.ปาล์ม...”พี่หนึ่งทำหน้ากลัวๆ
ไอ้เก่งมันยิ่งทำหน้ากลัว ขมวดคิ้วปมใหญ่ ทำราวกับว่า มันเตรียมใจมาแล้วว่าผม คงไม่ให้มันบอกว่าขอโทษทุกอย่างจะจบ ผมรู้ว่าสิ่งที่ขอ จริงๆผมก็ไม่อยากฝืนใจมัน แต่การที่คนอย่างมันได้อะไรง่ายๆมาตลอด ทำให้ทุกอย่างกลายเป็นสิ่งไร้คุณค่า ไร้ความหมายยามมันอิ่ม ดังนั้นผมเองก็ต้องแข็งใจต่อการกดดันทั้งมันและใจนิ่มๆของผม
:laugh:
-
ผมกลั้นลมใจอีกอึกหนึ่ง ตาจ้องหน้าซีดขาวของมัน ดูแล้วมันเองก็กำลังตั้งสติรอคำที่จะหลุดจากปากสั่นๆเช่นกัน.
“.ปาล์มคิดก่อนพูดนะลูก ไม่งั้นจะเสียใจทีหลัง”
เสียงทุบสติให้ผมยั้งคิดอีกครั้ง.
“.นั่นนะสิปาล์ม ถ้าอะไรที่มันไม่หนักหนาสาหัส ให้อภัยกันได้ ปาล์มก็อย่าไปยึดติดนะ ไม่งั้นคนที่เสียใจก็คือตัวปาล์มเอง”
เสียงพี่หนึ่งทะลุผ่านมาจากด้านหลัง เกรงมันจะซ้ำรอย..
“.น้าปาล์ม พ่อเก่งสำนึกผิดแล้วนะ พ่อบอกเมื่อวาน”
นั่น... มันจะขอเกี่ยวกับเขาทุกอย่าง รู้ดีไปทุกเรื่อง ครั้งหน้าถ้าจะบอกอะไรมัน ผมคงต้องตบหัวตัวเอง 10 ครั้ง ถ้าคิดจะเล่าให้มันฟัง
“.พูดมาสิ กูรอฟังจนขาเกร็งแล้ว”มันอ้าปากว่า
กูก็จะพูดอยู่ แต่มีแต่คนแย่งซีนกูนี่หว่า เลยทำให้กูไม่ได้พูดซักที..
“..ผมอยากให้วิญญาณของพี่ใบปอไปสู่คติ....”ผมบอกพ่อกับแม่
“..เห้ยย...”ไอ้เก่งร้องลั่น มันจะร้องทำไม..
“.ใบปอ ไม่ใช่ไปผุดไปเกิดแล้วเหรอลูก เราก็ทำบุญให้บ่อยนะ”
แม่รีบแย้งขึ้น พ่อเองก็เหมือนจะพูดบ้าง..
“.ยังหรอกครับแม่..”ผมหน้าเศร้า แต่น้ำตาไม่ตก
“.ปาล์มรู้ได้ยังไง...”
“เมื่อคืนพี่ใบปอมาหาปาล์ม...”
“..บรื๋อ.”
ไม่รู้มันจะร้องทำไมอีก แถมยังมองซ้ายขวาหน้าหลัง ทั้งที่มันกลางวันแสกๆแท้ๆ มันจะกลัวเกินเหตุไปหรือเปล่า อย่าว่าแต่มันเลย ผมเองก็ยังแอบขนลุกขนาดไอ้ปอมมันเห็น มันยังเป็นลม นี่แหละผู้ชายแมนแค่ไหน ก็จะได้เห็นตอนเจอผีนี่แหละ ไอ้ที่ว่าแมนเกินร้อย มักจะเผ่นก่อนพวกผ้องตลอด
“หา ละ แล้ว บะใบปอว่าไงมั่ง..”
แม่ผมเหมือนร้องไห้ ผมรีบเข้าไปประคองแม่ เกรงจะลมใส่
ไอ้เก่งหน้าซีดลงกว่าเดิม พี่หนึ่งทำหน้าไม่ถูก มีเพียงพ่อกับคุณราเชนที่ผมเดาไม่ออก พ่อเงียบกริบ..
“เพราะใบปอฆ่าตัวตายไง มันจึงไปผุดไปเกิดไม่ได้ เพราะบุญที่พวกเราทำให้ไปไม่ถึง”พ่อมองไอ้เก่ง เหมือนจะรู้ว่าผมหมายถึงอะไร
“..ใบปอจะไปผุดไปเกิดได้ ก็ต่อเมื่อได้รับผลบุญกุศลใหญ่”
“นั่นก็คือ ...การบวช...”ผมจ้องหน้ามันอีกครั้ง
“อืมม น่าอะหล่อย.”
หลานแสบมันเอ่ยขึ้น ผมจะหัวเราะได้มั้ย
“..ไม่ใช่อย่างงั้น ไม่ใช่ของกิน..”
ผมเสียงแข็งตะคอกใส่หน้า
“.อ่ะ ยายยังบวชฟักทอง บวชกล้วยเลย”มันเท้าเอวสู้ผม
“โอะ ไม่ใช่แบบนั้น คนละเรื่องแล้วหลานยาย”
แม่ผมอมยิ้มให้ความใสไร้เดียงสา
“.แล้วไงอ่ะ ตกลงกินไม่ได้ใช่มั้ย”มันบิดตัวไปมาท้าสายตาผม
“ชินก็ว่าอยู่ ว่าไม่น่าจะใช่.”
“การบวชก็คือการทำบุญใหญ่ ลูกผู้ชายทุกคนควรได้ทำหน้าที่นี้”
พี่หนึ่งอธิบายต่อ
“..เป็นพระไงลูก พระที่ยายพาใส่บาตรอ่ะ”
แม่ผมชี้ให้เด็กๆเห็นภาพ
“ อ๋อ...ปุ๊บปั๊บ อยากบวชมั่ง.”เอากับหลานผมสิ.
“.ชินก็อยากบวช”
ว่าแล้ว ..ใครคนหนึ่งจะทำอะไร อีกคนก็มักจะทำตาม
“.ให้น้องชินกับปุ๊บปั๊บ เข้าใจอะไรกว่านี้ก่อนลูก”แม่ผมบอกหลาน
“แล้วการบวชทำไง...”
“ยายจะอธิบายให้ฟังวันหน้านะ. แต่การบวชก็คือการทำบุญยิ่งใหญ่ ผลบุญที่เกิด ก็จะมหาศาลเช่นกัน.”แม่ตอบเสียงเรียบ
“เป้าหมาย เป็นใบ้”พี่หนึ่งพูดขึ้น
มันเงียบลงถนัดตา เหมือนจะครุ่นคิดหนัก มันจะรับข้อแลกเปลี่ยนผมได้หรือไม่ ผมก็เดาไม่ออก แต่ถ้ามันบอกว่าไม่ ผมก็ตัดใจจากมัน.
“.พ่อเก่ง การบวชก็คือการทำบุญ พ่อบวชให้แม่ใบปอนะ แม่ใบปอจะได้เป็นนางฟ้าแสนสวย”
“.รู้ความหมายด้วยเหรอ”ผมถามไอ้คนช่างเจรจา
“ก็ยายเคยบอกไงว่า ทำบุญ ผู้ชายก็จะได้เป็นเทวดา ผู้หญิงก็จะได้เป็นนางฟ้า..”
แม่ผมยิ้มและพยักหน้าในการช่างจด ช่างจำ...
“.มันจำเป็นขนาดนั้นเลยรึ..”มันกล้าที่จะถาม
“..แต่ความคิดของปาล์ม ผมสนับสนุนนะ”
พี่หนึ่งชูจักแร้มาดมั่น
“ผม ก็เห็นด้วย ถ้าเราเปรียบว่าการปลูกต้นอะไร ก็ได้ผลเช่นนั้น ก็ให้มองในด้านกลับกัน ที่ใบปอต้องทำแบบนั้นเพราะอะไรเช่นกันครับ..”
คุณราเชนเงียบไปนาน แต่แกก็คิดตามสิ่งที่ทุกคนพูด..
“..พ่อว่า พ่อก็เห็นด้วยนะ ใบปอจะได้เลิกทุกข์ทรมานเสียที”พ่อผมทำหน้าขอร้องคนผิด แต่แม่เงียบ แต่ผมคิดว่าแม่พูดไม่ออกมากกว่า.
“..ถ้าไม่ทำ กูกับมึงจบแค่นี้ไอ้เก่ง”
ทั้งๆที่รู้ว่าคนห่างวัดอย่างมัน ไม่เชื่อเรื่องกรรมเวร แต่ผมก็ยังด้านขอ ผมไม่รอคำตอบ บางทีมันอาจจะต้องคิด ผมก็เลยเดินหนีไม่รอท่า...
แต่เพียงก้าวออกมาไม่ถึงสิบก้าว มือหนาๆของมันก็คว้าเอาไว้..
“..ข้อแรกกูจะไปทำวันนี้ ส่วนข้อที่สองถ้ากูไม่ตกลง มึงกับกูจบงั้นเหรอ”
“.ใช่..”ผมตอบปากสั่น แต่หนักแน่น
หน้ามันเหมือนจะชั่งใจ รอสัญญาณอะไรบางอย่าง
“.ให้เวลากูคิดมั้ย”
“มันไม่มีเวลาต้องคิดแล้ว บางเรื่องมันรอไม่ได้ หรือถ้าจะรอต้องรอไปอีกนานแค่ไหน”
“.มึงเอาจุดสามแปดมาจี้หัวกูนี่หว่า..”
“แล้วแต่มึงจะคิด กูไม่คิดว่าคือการบังคับ”ผมไม่ได้บังคับ จริง จริ๊ง..
“..ปาล์ม มันหนักไปมั้ย..”พ่อผมคงเห็นใจมัน
“.ทำเถอะเก่ง ลบล้างบาปที่เคยทำไว้มั่งก็ดี”พี่หนึ่งสนับสนุนสุดขีด
“.แม่ค้าบ แม่อยู่ไหนปุ๊บปั๊บคิดถึง”
หลานตะโกนขึ้นฟ้า แต่มันกลับเจ็บปวดที่ใจผม
“.น้าปาล์ม แม่จะได้ยินปุ๊บปั๊บพูดบางมั้ย..”คุณอุ่นรักถามซื่อ
“..แม่ใบปอ ได้ยินสิ่งที่ปุ๊บปั๊บบอกแน่นอนครับ”
ทำไมเวลาพูดกับหลาน แล้วผมกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ไม่นะผมไม่อยากอ่อนให้มันเห็น แต่ผมอยากให้มันทำจากใจ
“..งั้นปุ๊บปั๊บจะบอกแม่อีกอย่างได้มั้ย.”
“..ได้สิครับ หลายๆอย่างก็ได้..”
ผมปาดน้ำตาให้ตัวเอง พลางกอดหลานเอาไว้
“.แม่ฮะ ปุ๊บปั๊บรักแม่นะ ปุ๊บปั๊บจะไม่ดื้อ และจะเป็นเด็กดีของน้าปาล์ม รวมทั้ง จะดูแลตากับยายแทนแม่ด้วยนะฮะ แล้วนี่ก็ น้องชินเพื่อนของปุ๊บปั๊บคับ น่ารักมั้ย แต่น้องชิน น่ารักน้อยกว่าปุ๊บปั๊บนิดหน่อย จริงม่ะ..”
“.เช็ดน้ำตาให้นะ..”มันยื่นมือเล็กๆมาซับน้ำตา
“.แม่ได้ยินมั้ยฮะ..”
“..จ๊ะ แม่ใบปอต้องได้ยินแน่นอน..”ผมเห็นพ่อเช็ดน้ำตาให้แม่
ไอ้เก่งมันยืนน้ำตาเอ่อไร้เสียงสะอื้น มันเข้ามากอดลูกแน่นรวบผมเข้าไปอีกคน พอดีน้องชินก็อยู่ด้วยมันก็เลยกอดที่เดียวสามคน ไม่มีคำตอบเช่นเคย จะมีก็เพียง ใบหน้าปนคราบน้ำตา มุมปากยิ้มให้ผม
พี่หนึ่งกอดคอคุณราเชน จ้องผมกับมัน ส่วนพ่อก็กอดแม่มองไปยังท้องฟ้า เผื่อจะมีเสียงอะไรตอบหลานตัวจิ๋วมาบ้าง
ภาพชายห่มผ้าเหลืองอร่ามตรงหน้า สยบความคิดเดิมๆทิ้งไปจนสิ้น ท่าทางนิ่งสงบเสงี่ยมน่าเลื่อมใส กลายเป็นสิ่งที่ทุกคนเห็นต้องกัน หลังจากที่เข้ามาฝึกฝน ท่องบทสวดมนต์ต่างๆ เป็นเวลาเกือบอาทิตย์ วันที่ทุกคนได้เห็นพระใหม่อีกครั้งก็เป็นวันบวชเรียบร้อย แน่นอนคนที่ปลาบปลื้มที่สุดคงหนีไม่พ้นผู้เป็นพ่อกับแม่..
“พระงามมากเลยนะพ่อ”คุณชมดาวอดชมลูกตัวเองไม่ได้
“ใช่แม่ แถมยังดูน่าเลื่อมใสมากๆ”
“..แม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง ดูสำรวมกายวาจาผิดหูผิดตาไปเลย.”
“.พ่อครับแม่ครับ ผมเข้าไปกราบพระนะ”พี่หนึ่งบอก ก่อนจะเดิน และก้มลงคลานไปหา ก้มลงกราบในเวลาถัดมา
“.เอาสิ ปุ๊บปั๊บ ไปกราบพ่อสิหลานยาย..”แม่ผมยิ้มไม่หุบ
“.หะ หึ ปุ๊บปั๊บ...”
ใจเล็กๆกำลังสั่นคลอน โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดอะไร นั่นคือสิ่งที่ทำให้ขาเขาไม่ขยับเขยื้อน มันยังถูกตรึงที่เดิม ผมพอจะเดาออก ตั้งแต่เขารู้ว่าพ่อเขาจะไม่ได้อยู่บ้าน แถมยังมาว่าไล่พ่อเก่งของมันออกจากบ้านอีก เป็นไงละหลานผม อย่างนี้เขาเรียกว่าหลงแล้วไม่ใช่รัก ผมเลี้ยงมันมาตั้งแต่เกิด แต่กลับได้ความรักน้อยกว่าคนมาทีหลัง ....ก็ใช่นะสิ.... ตามใจกันขนาดนั้น ผมก็เลยกลายเป็นน้าปาล์มเน่าใน ที่ใครๆก็ไม่ต้องการ..
น้องชินเห็นดังนั้น จึงเข้าไปดุนหลังเพื่อนให้ไปข้างหน้า..
“.พูดเข้าใจยากแฮะ พี่ปุ๊บปั๊บนี่”
“.กลัวอะไรละ ตามลุงไปสิครับ”คุณเอดึงแขนหลานที่เอาแต่ยืนแข็ง
“.พูดไม่รู้เรื่อง..”น้องชินเริ่มบ่นยาว
“..เบื่อ อยากจะร้องก็ร้องไปเลย ขี้แยไม่เข้าท่า....”
น้องชินหยุดดันหลังคนดื้อ หันไปเดินตามลุงหนึ่งที่กราบพระแทน หวังจะให้ทำดูเป็นตัวอย่าง ไม่เห็นจะยากตรงไหน ทำไมปุ๊บปั๊บขี้ขลาดซะงั้น...
“..ทำอย่างงี้...”
น้องชินก้มกราบแทบเท้า พระที่ยืนนิ่งเป็นเสาหลัก มือน้อยกราบแบๆได้อย่างหน้าชัง ใครเห็นก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ ขณะที่ลูกชายแท้ๆกลับเบ้หน้าเหมือนจะขอกลับบ้านไปกินนม
“.ชินไม่เข้าใจ ยากตรงไหน.”เด็กน้อยบอกผู้ใหญ่ที่นั่งข้างๆ
กราบพระ พี่หนึ่งก็นั่งคุย ดึงน้องชินมานั่งบนตัก..
ผมเองก็ไม่ได้รู้สึกต่างไปจากคนอื่น เรียกว่าโยนความคิดเก่าๆทิ้งก็ว่าได้ ไม่อยากจะเชื่อสายตาเช่นกัน ว่าพระองค์นี้ คือคนเดียวกันกับคนที่ ที่เอ่อ ผมจะเรียกอะไรดีเล่า เอาเป็นว่า มันนั่นแหละ น้ำใสๆไหลหลั่งล้นขอบจอเพราะตื้นตันจนอั้นไม่อยู่ ป่านนี้พี่ใบปอจะรับรู้สิ่งเหล่านี้หรือยัง..
“..ไปกราบพ่อสิ...”ผมไล่
“..ไม่เอา ปุ๊บปั๊บจะอยู่วัดกับพ่อ..”มันชักจะอ้าปากกว้างขึ้น
“..อ้าว เป็นงั้นไป..”ราเชนหัวเราะ
“.งอแง ไม่น่ารักเอาเสียเลย”น้องชินสบถว่าแบบเบื่อหน่าย
“นั่นนะสิ เมื่อกี้ก็ยังเล่น หัวเราะแสบแก้วหูอยู่เลย พอเห็นพ่อแค่นั้น อึ้ง อึ้ง..”หนึ่งหัวเราะกับน้องชินสองคน
“..ปุ๊บปั๊บจะอยู่กับพ่อ พ่อจะต้องอยู่กับน้าปาล์ม”
“มีเรียงลำดับให้ด้วย”คุณปูทำหน้าไปไม่เป็น
“..งอแงทำไม.”คุณราเชนปลอบ
“..อย่าดื้อสิลูก ถึงพ่อไม่ได้อยู่ด้วยก็ต้องเชื่อฟังน้าปาล์ม”
เสียงของพระ ราบเรียบไม่มีเส้นสะดุด
“..หึหึ ใครก็ไม่รักปุ๊บปั๊บ ทุกคน ทุกคนทิ้งไปหมด หึหึ”
มันเหวี่ยงแหโทษคนอื่นนี่...
“โถ โถ หลานย่า นี่มันงานบุญนะลูก จะร้องหาไม้เรียวหรือไงลูก”
“...อย่า....”
ปุ๊บปั๊บวิ่งปร๊าดด มาข้างหลังผมให้ปกป้อง เพราะเขารู้อิทธิฤทธิ์มันเป็นอย่างดี แต่มันสร้างความตื่นตะลึงให้อีกคู่..
“..นี่คุณตีหลานด้วยเหรอ...”
“.ยามรั้นขึ้นมา ใครเอาอยู่มั่งละ ถ้าไม่ใช่ไม้เรียว”แม่ผมเล่นบทแรง
“นี่มัน โหดร้ายกันขนาดนี้เลยเหรอ กับเด็กตัวแค่นี้เนี๊ยะ.”
ย่ารีบเข้าข้างหลาน ปู่ก็อึ้ง คงยังไม่รู้จักคุณยุพินดี..
“..ก็แค่บางครั้ง..”ผู้เป็นยายตอบลอยๆ ไอ้เมื่อกี้แค่ขู่.
“หน่อย หลานน่ารักแค่ไหน ยังทำได้ลงคอ..”
“..ก็ให้ถึงเวลาที่เขาดื้อสิ เทวดายังเอาไม่อยู่เลย”
หลานแสบแอบซุกหน้าไปร้องกับขาผม ตอนนี้กลับกลายเป็นกลัวยายด้วย มันจะทำให้มันมากเรื่องทำไมนะ ผมก็ลูบหัวอย่างสงสาร..
“.พี่ปุ๊บปั๊บ แอบดื้อ”น้องชินหัวเราะ
“.น้องชินดื้อหรือเปล่า..”
“ไม่ น้องชินน่ารักอย่างเดียว ไม่น่าดื้อคับ”
พูดจบเขาก็เดินไปหาเพื่อน พร้อมกับเข้าไปกอดข้างหลัง อย่างปลอบประโลม นี่แหละมั้งความหมายของคำว่าเพื่อน มีทุกข์ร่วมทุกข์ มีสุขร่วมเสพ
ผมปล่อยให้ปุ๊บปั๊บอยู่กับน้องชิน ส่วนตัวเองก็เข้าไปกราบพระบ้าง ผมบอกได้คำเดียวว่าอิ่ม อิ่มที่เห็นพระเป็นผู้เป็นคน พระเปลี่ยนกระทั่งแววตาล๊อกแล๊ก เป็นดวงตาจริงจังน่าเชื่อถือ การพูดการจาดูสำรวม ตั้งแต่วันที่มันเข้ามาฝากตัวที่วัดเกือบอาทิตย์ มันก็ตั้งข้อเรียกร้องให้ผม นำอาหารมาถวายวัดเช้าและเพลทุกวัน หลายครั้งที่พระเหมือนจะรู้เวลาผมมา พระก็จะมาดักรอ เพื่อไต่ถามทุกข์สุก ใหม่ๆพระก็บอกว่าทรมาน แต่อีกสองสามวันถัดมา ก็บอกเริ่มชินปรับตัวได้ดีขึ้น ตอนนั้นพระยังใสชุดขาวอยู่เลย จนถึงวันนี้..
..สายตาที่ประสานกัน ราวกับผมอยู่กันคนละโลก แต่ก็ต่างเข้าใจกันและกันเป็นอย่างดี ผมยิ้มนิดๆสื่อให้รู้ว่าปลื้มแค่ไหน สุดท้ายคำขอร้องของผมก็ประสพผลสำเร็จ แม้การตอบรับ พระจะสร้างเงื่อนมาต่อรองเล็กน้อย พอแค่คันคอ แต่เพื่อผลอันยิ่งใหญ่กว่า ผมย่อมเสียสละเสมอ..
“.เป็นอะไร เอาแต่งอแง...”พระอดถามคนเลี้ยงไม่ได้
“.ไม่รู้เหมือนกัน จู่ๆแค่เห็นท่าน เขาก็เปลี่ยนอารมณ์ คงอิน.”
“.ฮึ ฝากด้วยนะ เหมือนจะต้องใช้เวลาอีกหน่อยถึงปานกลาง”
“ครับ ฮึฮึ...”
ดีใจที่เห็นพระอมยิ้ม.
“..อาตมาจะตั้งใจปฏิบัติธรรม เหมือนที่เคยสัญญาเอาไว้”
แววตาที่เคยเหลาะแหละ แปรเปลี่ยนเป็นมุ่งมั่น
“.อย่าห่วงทางนี้เลยครับ ปะ ปาล์มจะดูแลให้ทุกอย่าง”
“..ขอบใจ อาตมาจะมุ่งมั่นเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย..”
“.ขอบคุณหลวงพี่มากครับ ที่เข้าใจ”
“.เข้าใจผิดแล้ว ใครผูกคนนั้นต้องเป็นคนแก้ต่างหาก”
“.ครับ.”ผมตื้อจุกอกสามศอกนิดๆ
ผมหน้าก้มกราบด้วยความศรัทธา
“..มาหาพ่อหน่อยสิลูก ให้พ่อกอดซักนิด..”
เสียงพระบอกเจ้าตัวเล็กที่ยังยืนเกร็ง แขน ขา ราวกับยังกลัวไม่หาย..
“..ปุ๊บปั๊บไม่รักพ่อเหรอ..”น้องชินกระซิบข้างหู
ชินปาดน้ำตาที่หลั่งอาบแก้มให้เพื่อน แล้วเช็ดเสื้อเจ้าตัวต่อแบบไม่แคร์สื่อ ก็มันไม่ใช่น้ำตาเขานี่ จะเช็ดเสื้อตัวเองได้ไง น้ำตาใครก็น้ำตาใครดิ..
“ไม่ไหว..”ชินส่ายหัว
“.น้องชินไม่ใช่พี่ปุ๊บปั๊บนี่ ไม่เข้าใจหรอก”
“.เป็นงั้นไป..”
“..ไปกราบพระสิลูก เดี๋ยวท่านจะต้องเข้าไปจำวัดแล้ว..”
“เร็วดิ ไม่งั้นโดนนะ”
น้องชินเตะขาเพื่อนเบาๆ คงจะขู่ก็แล้วปลอบก็แล้ว ยังเล่นตัวนั่นแหละ
เล่นเอาฮาทั้งกอง แต่คนโดนเตะกลับฮาไม่ออก ใจมันวนเวียนไม่อยากให้เป็นแบบนี้ น้ำตาเลยยังหยดติ๋งๆไม่แห้งเหือด
“หลานปู่ ไปเร็วคนเก่ง ไม่งั้นจะไม่ได้ทันเวลากลับนะ เดี๋ยวเครื่องบินหมดอดกลับบ้านนะครับ”
“จริงด้วย เชื่อย่าดิ”
นั่นเป็นไฟท์บังคับ ทำให้เจ้าตัวน้อย ค่อยย่างขาเข้าไปลงกราบผู้เป็นพ่อที่ครองผ้าเหลืองเต็มตัวและเต็มใจ..
“.จะร้องทำไมละลูก พ่อไม่ได้ไปตายซักหน่อย”
สิ่งที่เอ่ยเพราะความคะนองปาก แต่ก็ทำให้ปาล์มจ้องพระตาโต.
“..เออ ขอโทษ แค่จะหยอกลูกเล่นเท่านั้นเอง ฮึ”
“.อย่าพูดอะไรที่ไม่เป็นมงคลแบบนี้อีกนะพระ แม่ฟังแล้วใจหาย”
“.ครับ..”
หลังได้กอดลูกชายจนชื่นใจ มันเป็นเหมือนกันเติมพลังยิ่งใหญ่ให้กับการตัดสินใจเดินทางสายธรรม แน่นอนมันไม่ง่ายเหมือนตั้งวงเหล้าเมานารี มันไม่ง่ายเหมือนปอกกล้วยสุก แต่ด้วยจิตใจแน่วแน่ พระใหม่ก็พร้อมที่จะขจัดกรรม ที่เขาเอง ก็มีส่วนร่วมในการกระทำของผู้ที่ล่วงลับ..
หลังเห็นพระเดินเข้าไปกุฏิเรียบร้อย ทุกคนก็ต่างอิ่มบุญไปตามๆกัน ผมสูดธรรมมะเข้าให้เต็มปอด แสดงให้ถึงความศรัทธาที่มีต่อศาสนาที่ติดตัวมาแต่กำเนิด ซักวันหนึ่ง เมื่อผมพร้อม ผมจะทำเพื่อพ่อกับแม่บ้าง
“..พ่อ ต่อไปมาทำบุญที่วัดบ่อยๆนะ เราจะได้ทำบุญให้น้องใบปอด้วย”
“ดีครับแม่ หวังว่าบุญนี้จะส่งดวงวิญญาญของลูกใบปอ ไปสู่ที่ยิ่งขึ้นๆ ตอนนี้พ่อก็คิดว่า เขาคงรับรู้แล้วละ”
“นั่นนะสิครับพ่อ พระให้สัจจะจริงจังขนาดนั้น เราก็ควรจะอนุโมทนา”
“.ปาล์มละ จะกลับไปอยู่กับแม่ หรือว่าเลือกที่จะอยู่ที่นี่”
“ให้ปาล์มอยู่ที่นี่ดีกว่าครับแม่ เพราะพระบวชตั้ง 1 ปี พ่อกับแม่อย่าชี้ทางกันดีกว่า ปาล์มเป็นคนขอ จนพระเห็นด้วย ก็ให้ปาล์มทำในสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำเถอะครับ”พี่หนึ่งกอดผมเหมือนจะเข้าใจ
“..ก็ดี..”พ่อจำเป็นของผมตอบ
“..เอาเป็นว่า พ่อกับแม่จะหมั่นแวะมาทำบุญด้วยแล้วกันนะ”
“.นั่นนะสิ พ่อก็ว่าจะบอกแบบนั้น”
“.ถ้ามา อย่าลืมเอาเหล้ามาฝากผมด้วยนะ”พ่อผมนี่ไม่ได้เลยจริงๆ
“.คงต้องจับบวชอีกคน หึ ไอ้ปู..”
แม่ผมว่าพ่อซะหัวหดหางลีบ พ่อก็รีบถอยห่างจากแม่เอาผมเป็นโล่แทน
“..พ่อ รักษาสุขภาพมั่งก็ได้ เกรงมันจะปลอดโรคหรือไง”ผมถาม
“.โรคมันกลัวพ่อ เอ็งก็รู้ไอ้ปาล์ม”
“.คนอย่างพ่อ มีโรคเดียว คือโรคกลัวยัยยุพิน”
“.หือ ไอ้ปู...”
“พ่อครับแม่ครับ ไปทะเลาะกันที่บ้านดีมั้ยครับ ที่นี่วัดครับ ไม่เหมาะจะส่งเสียงดัง”
ทุกคนต่างก็หัวเราะกันครื้นเครง และสุขใจกันถ้วนหน้า ยกเว้นคุณอุ่นรัก ที่ปรีด์เปรมด้วยน้ำตา เพราะขาดพ่อไปชั่วขณะ จะว่าไปก็น่าจะเห็นใจเขา ในเมื่อเขาเองก็ได้อยู่กับพ่อจริงๆ ไม่กี่เดือน พอทุกอย่างลงตัว พ่อก็ต้องห่มจีวรค้นหาทางธรรม เส้นครอบครัวจึงปะติดปะต่อ ขาดๆหายๆตลอดทาง..
:impress2:
-
........ :mc4: ตอนสุดท้ายมาแล้วววว.. คงจะยาวววสะใจทุกคนนะครับบบ..
............... :กอด1:
*จากวันเป็นอาทิตย์
*จากอาทิตย์เป็นเดือน
หลานตัวเล็กของผม ก็เริ่มลืมเรื่องของพ่อ แต่ทุกวันอาทิตย์ เขาก็จะได้ไหว้อยู่เนืองๆ เพราะตายายรวมทั้งผมก็จะไปทำบุญที่วัดมิได้ขาด
ทางธรรมกับทางโลกมิได้ห่างไกลกันนัก เพราะเราได้นำเอาหลักของทำธรรมะหลายอย่าง มาใช้ในชีวิตประจำวัน ดังนั้นคนที่ยึดหลักความดี ในการดำเนินชีวิต ก็เหมือนคนถือศีลชอบคนหนึ่ง
ผู้ที่เข้าอยู่ในโลกแห่งธรรม บางท่านอาจจะติดใจในรสพระธรรม จนไม่อยากกลับคืนสภาพ ในขณะที่คนส่วนใหญ่ยังคงมัวเมากับทางโลก จนธรรมะก็ไม่อาจจะเยียวยาความลุ่มหลงเหล่านั้นได้ ผมก็ได้แต่หวังว่าอะไรๆจะดีขึ้นไม่มากก็น้อยหลังจากหนึ่งปีผ่านไป..
“..หลวงพี่สบายดีนะครับ...”
ผมถามไถ่ทุกข์สุข ขณะที่ท่านกำลังกวาดใบไม้ที่ร่วงบนถนน หน้าทางเข้าโบสถ์ หลายครั้งที่ผมมา ถ้าไม่เห็นท่านท่องบทสวดมนต์ ท่านก็จะมาบำเพ็ญตนสร้างประโยชน์ให้วัดประจำแบบนี้
“.ทุกข์หรือสุข อยู่ที่เรากำหนด ใช่ใครที่ไหนมาเลือกให้”
“เดี๋ยวนี้ พูดน้อยแต่ต่อยหนักนะครับ”
“.นั่นสิ อาตมาถึงว่า ทำไมเมื่อก่อนถึงได้ชอบพูดเลอะเทอะ สิ้นเปลืองพลังงานและทรัพยากรของโลกโดยใช่เหตุ”พระยิ้มให้
“ถ้าหลวงพี่สบายดี ผมก็ดีใจ.”
“.ดีใจที่เห็นโยมมาวัดบ่อยๆ”
“.จะดีหรือครับ เพราะการปฏิบัติอาจจะไม่สงบ..”
“ก็มีบ้าง นั่นแหละอาตมาจึงคิดว่า จะออกธุดงค์กับเจ้าอาวาส รวมทั้งพระอีกหลายองค์ ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า...”
“จริงหรือครับ...”ผมใจหายว้าบ
“เสียใจเหรอ..”เหมือนท่านจะอ่านใจผมออก
“ปะเปล่า ดีใจ ใจ มากกว่า.”คำว่าดีใจกับเป็นห่วงตีกันให้วุ่น
“.ในเมื่ออาตมา ได้มาบวชทั้งที เพื่อให้พี่สาวโยมหลุดพ้นจากบ่วงทรมาน อาตมาก็จะไม่ให้เวลามีค่า ศูนย์เสียโดยเปล่าประโยชน์ บุญจะเกิด กุศลจะมี ก็ต้องหมั่นสร้างสม่ำเสมอ พี่สาวโยมฆ่าตัวตาย กรรมหนัก การทำบุญโดยทั่วไป จึงไม่สามารถที่จะช่วยให้พ้นทุกข์ได้...”เสียงท่านหายใจเบาๆ
“.อาตมาคือคน ที่ทำให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น อาตมาก็ขอชดใช้ให้กับโยมทั้งครอบครัวเช่นกัน..”
“แค่หลวงพี่บวชให้กับพี่ใบปอ ทุกคนก็ยินดีมากแล้ว และเชื่อพี่ใบปอจะพ้นบ่วงกรรมได้ในอีกไม่นาน ฉะนั้นหลวงพี่ไม่ต้องโทษตัวเองแล้วนะครับ แม่ท่านให้อภัยหลวงพี่ อีกอย่างครอบครัวก็หมั่นทำบุญให้เสมอๆ ก็น่าที่จะเชื่อว่า พี่ใบปอก็มีความสุขด้วยเช่นกัน”
“.ถ้าไม่ได้มาที่วัดอีก อาตมาก็ลานะ เผื่อเดินทางฉุกเฉิน..”
“ครับหลวงพี่..”
“....ไม่รู้ว่า.. เมื่อไหร่จะได้เจอกันอีก ดูแลรักษาตัวเองให้ดี นอนก็ห่มผ้าให้อุ่นๆ ฝนตกก็กางร่มคันใหญ่ๆ เจอแดดก็ให้หลบร้อน หมั่นออกกำลังกาย ร่างกายจะได้แข็งแรง”ท่านพูดโดยหันหลังให้ผม
“ขอบคุณหลวงพี่ที่เป็นห่วง”
“..อาตมาคงดูแลโยมไม่ได้ช่วงนี้ ทำได้ก็เพียงฝากไว้”
ผมนั่งจ้องท่านตลอด แต่ว่าท่านกลับไม่หันสบตาผมเลย แต่ผมก็พอจะรู้จึงปรามตัวเองให้ทำใจ เกรงบาปมันจะมาเกาะกิน เกรงตัวเองจะกลายเป็นมารขวางทางธรรม
“..หลวงพี่ก็เช่นกันนะครับ.”ผมบอกเสียงเบาๆ ก็ใจมันหายตุ๊บๆต่อมๆ
“.การที่อาตมาตัดสินใจไปจากที่วัดนี่ เพราะไม่อยากให้โยมต้องบาป คงจะเข้าใจความหมายนะปาล์ม”
“..ครับ ..หลวงพี่..”
ผมก้มกราบท่าน พอเงยขึ้นอีกที ท่านก็เดินไปอีกทาง ผมยกมือลูบหัวเพราะรู้สึกศรัทธาจับใจ คนที่ไม่เอาไหน แต่พอมาบวชเป็นพระ กลับทำให้ผมลืมการกระทำในอดีตของเขาจนสนิท และแสดงตนให้คนในครอบครัวรู้ว่าจะศึกษาธรรมอย่างจริงใจ.
“.ผมจะหยุดคิดเรื่องต่างๆไว้ จนกว่าวันนั้นจะมาถึง”
ผมตัดอกตัดใจ คนที่บาปกำลังกัดกินก็คือตัวผมเอง ที่เผลอคิดฟุ้งซ่าน ผมกำลังคิดไม่ซื่อต่อศาสนา ดังนั้นผมขอสัญญาว่าจะไม่มาที่วัดนี้บ่อยๆจนกว่าทุกอย่างจะสมประสงค์ที่พระท่านต้องการ ผมจะมาเท่าที่จำเป็น..
น้องชินกับปุ๊บปั๊บ กำลังช่วยกันก่อกองไฟใหญ่อย่างขะมักเขม่น ฟืนน้อยใหญ่โดนสุมเข้าไปเรื่อยๆ โดยที่อยู่ในสายตาของผมตลอด..
“..น้าปาล์มคับ เมื่อไหร่เราจะได้กินมันเผาซักทีอ่ะ”
เรื่องอะไรจะสำคัญเท่ากองทัพท้องน้อยของเขา..
“.ก็รอพ่อเก่งเอามันเทศมาก่อนดิ”
ผมพยายามกันให้เด็กอยู่ห่างไฟ..
“.ชินยังไม่เคยกินมันเผาเลยนะ เคยกินแต่ต้ม พ่อราเชนซื้อให้อ่ะ”
ทั้งสองนั่งรอบกองไฟคุยกัน
“แล้วมันอร่อยม่ะ”
“อร่อยดิ ปุ๊บปั๊บชอบคับ นานๆน้าปาล์มจะทำให้กินที”
“..ว่าแต่พ่อเก่งทำไมล้างมันเทศนานจัง ต้องไปช่วยมั้ยนี่”เจ้าลูกชายบ่น ทำให้ผมถึงกับแอบอมยิ้มตาม
“..มาแล้วครับ มาแล้ว มันเทศสดๆ พ่อเพิ่งขุดจากสวนหลังบ้านมาเองนะนี่ เจ็บมือชิ้บโป๋ง ดูดิ มือพองเลย”มันแบให้ผมดู
“.ขอปุ๊บปั๊บนะ และขอให้น้องชินด้วย”ลูกชายรีบขอพ่อ
“..ไม่ได้ ..ต้องให้น้าปาล์มเลือกก่อน...”มันยื่นตะแกรงพลาสติกที่ใส่มันเทศไว้มาตรงหน้าผม
“..ให้เด็กๆกินก่อนก็ได้...”
“ไม่ได้ มึงเลือกก่อนดิ..”มันยิ้ม ผมเพิ่งรู้ว่ามันยิ้มแล้วน่ารักแค่ไหน
“..น้าปาล์มเลือกเร็วดิ เขาอยากกินนะ เดี๋ยวต้องเผาอีกกว่าจะสุก”
“.งั้นก็รอไปก่อน เพราะน้าเลือกนาน..”ผมยักคิ้วให้หลาน
“..โหยยยย เสียเวลากินหมด..”น้องชินเอากับเขาด้วย
“.กูเอา อันนี้”
ผมเลือกอันที่ใหญ่ที่สุด ในห้าหัว...
“..โห ขี้โกงอ่ะน้าปาล์ม..”
“ก็ถูกแล้วไงครับ น้าปาล์มเลือกอันใหญ่ก็เพราะว่า สุกช้า ส่วนอันเล็กๆเหมาะสำหรับเด็กๆ เพราะมันสุกไวได้กินเร็ว”มันอธิบายให้ฟัง มันคิดเหมือนผม ถ้ามันไม่พูด ผมก็จะพูดเอง..
“..อ่ะ อันนี้เป็นของน้าปาล์มกับพ่อนะ ที่เหลือ 4 หัวนี่ ของเราทั้งสองคน เดี๋ยวพ่อ จะเผาให้กินเอง ใจเย็นนะ ตอนนี้ผิงไฟรอไปก่อน ปุ๊บปั๊บน้องชิน ไปเอา โค้กกับถั่วทอดและขนมมากินรอก่อนนะ”
“ได้คับ ชอบคับ น้องชินไปขอกับตากันนะ”
สองลิงก็ลุกพรึ่บวิ่งกันไปเข้าบ้าน ทิ้งให้ผมกับมันอยู่กันสองคนชั่วขณะ..
“ปาล์มมม...”
มันคว้ามือผมไปไวอย่างกับลิง แถมทำตาซึ้ง.
“.ไม่โกรธกูแล้วใช่ป่ะ.”
“.เผามัน..”ผมตะคอก
“.เฮ้ย นี่มึงยังไม่โกรธหายอีกเหรอ”
“.เผามันซะ..”
“.เฮ้ย กูสำนึกผิดแล้วนะ”
“..ไฟมันได้ที่แล้ว เอามันใส่เข้าไป..”ผมจับมือมันเขี่ยถ่านไฟ
“..เอ๋อ ฮ่าฮ่า กูก็คิดว่ามึงจะฆ่ากู...”มันยิ้มปากกว้าง จากนั้นก็จับมือผมด้วยมือทั้งสองข้างไว้แน่น พร้อมกับเขี่ยไฟไปในตัว..
“.เอามันใส่ดิ..”ผมสั่ง
“มือกูไม่ว่าง..”มันตอบน่าตบหัว
“.กวนนะ..”
“..กูไม่ได้เล่นกับมึงนานแล้วนะ.”มันปล่อยมืออีกข้างไปหยิบมันเพื่อจะเผา เมื่อโยนใส่กองเพลิงเสร็จ มันก็เขี่ยกลบ
“.แบบนี้ใช่มั้ย กูทำไม่ถูกบอกกูด้วยนะ”
“..แบบนั้นโอแล้ว”ผมตอบพยายามจะดึงมือกลับ แต่มันไม่ยอม
“..มึงอยากรู้เรื่องพิมมี่ใช่มั้ย”มันขยับมาใกล้ๆผม จนหน้าแทบจะติดกัน
“.ไม่อ่ะ กูเบื่อ”
“..แต่กูจำเป็นต้องบอก ไม่งั้นมันจะคาใจมึงไม่จบไม่สิ้น”
“..............”ความเงียบคือคำตอบของผม
ใช่เวลาที่หายไป มันไปไหนทำไมเล่าผมจะไม่อยากรู้ ผมเอียงหูรอฟังจนเมื่อย มันก็ยังไม่ปริปากเล่าซักที ผมเอาไม้เขี่ยดูมันเทศ มันแย่งไม้ไปจากมือผมแล้วก็เอาไปทำเอง..
“หน้าที่ของกู..”มันเอามือว่างๆ มาโอบหลังผม
มันจะรู้บ้างมั้ย ว่าผมชอบเวลานี้ที่สุด มีมันเผาอร่อยๆ หอมๆ รอให้กิน มีคนรักนั่งเพ้อเจ้อข้างหู มีมืออุ่นๆโอบกอดให้ร้อนวูบวาบในหัวใจ..
มันละมือลง (อ้าว ไอ้บ้ากูกำลังเคลิ้มได้ไม่กี่วิ แม่งทำให้กูตื่นจากฝันอีกล่ะ) แต่ที่ไม่ฝันก็คือ ก็ได้กินมันเทศแน่ๆ
“หันไปทางซ้าย...”มันสั่งให้ผมเบี่ยงตัวไป
“อะไร...”ผมสงสัย
“อย่าสงสัยนักเลยน่า..”หรือว่ามันจะมีอะไรมาเซอร์ไพร้ผม คิดได้ดังนั้นผมจึงหันหลังให้ จากนั้น ผมก็สัมผัสได้ว่ามีอะไรมาทาบข้างหลังผม อ๋อ.. มันนั่งหันให้ โดยเอาหลังชนกัน หลังจากนั้นมันก็เอี่ยวคอมาดู
“.ถึงจะหันหลังให้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่รัก”มันสำบัดสำนวน
“.คิดนานมั้ย...”
“น้าปาล์มกับพ่อเก่งทำอะไรกันเหยอ..”ปุ๊บปั๊บเดินมาถึงก็ถาม
“.เอ่อ ท่านี้กำลังฮิต ลองทำกับน้องชินสิครับ”มันบอกลูก
สองลิงไม่รีรอ รีบวางของในมือลง พร้อมกับนั่งข้างผมกับมัน เอาหลังชนกัน หัวเราะกันคิกคัก มีการเอาหลังกระแทกกันไปมาเป็นที่สนุกสนาน เด็กนะเด็กทำอะไรมันก็สนุกไปหมด..
“..พิมมี่ขอเวลากับกู เพื่อต้องการทดสอบหัวใจของกูอีกครั้ง เพื่อจะให้แน่ใจว่า การที่กูจะกลับมามันจริงเท็จแค่ไหน อีกอย่างกูก็สงสารพิมมี่ด้วย ถ้าไม่มีเธอ กูก็คงลำบากไม่น้อย กูอ่ะ ...เป็นผู้ชายที่โคตรจะเห็นแก่ตัวที่สุดในโลกเลยว่ะ”มันทำเสียงหนักแน่น โดยที่เด็กก็นั่งเล่นหยอกกันไปโดยที่ไม่ได้สนใจผมกับมันเท่าไหร่
“..เพิ่งจะรู้...”ผมหัวเราะ
“.มั้ง..”
“แล้วไงต่อ..”ผมอยากรู้เร็วๆ
“กูคิดถึงมึงตลอด กูรู้ว่ามึงเองก็รอกูอยู่ แต่เพื่อจะทำให้พิมมี่ เชื่อใจ วางใจว่า รักมันต่อไม่ติดแล้ว กูก็ต้องอดทน”
“.ยิ่งพูด กูก็ยิ่งเป็นพวกเห็นแก่ตัว”
“..การที่กูเมินเฉย ก็ยิ่งทำให้พิมมี่อึดอัด อาละวาดหนัก ตอนนั้นกูเริ่มกลัว กลัวว่าพิมมี่อาจจะคิดหนัก อาจจะทำร้ายตัวเอง แล้วมันก็จริง พิมมี่เอามีดกรีดข้อมือตัวเองต่อหน้ากู เชื่อมั้ยกูหัวใจจะวาย ไม่เจออะไรแบบนี้มาก่อน”
มันหยุดเล่าดื้อๆ เมื่อถึงตอนสำคัญ..
“..พอพิมมี่ถึงมือหมอ กูได้ติดต่อกับพ่อแม่ของเธอ และตัดสินใจเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟัง หลังจากนั้นคำด่าเป็นกระบุงก็ออกมาจากปากพ่อแม่ของเธอ แต่มันก็คงไม่หนักเท่ากับที่กูการเกือบจะฆ่าเธอทั้งเป็น..”มันเอนหลังพิงผม ให้ไอรักผสานโครงร่างกันและกัน
“..กูตัดสินใจฝากพิมมี่ไว้กับพ่อแม่ของเธอ จากนั้นกูก็ยืมเงินพี่หนึ่งก้อนหนึ่ง เป็นค่ารักษาพยาบาลให้เธอ รวมทั้งค่าใช้จ่ายระหว่างที่พ่อแม่เขาต้องมาดูแล แต่มันกลับโดนโยนทิ้งต่อหน้า นั่นแหละมันทำให้สติกูคิดบางอย่างได้ นั่นก็คือ เงินไม่ใช่เครื่องตัดสินปัญหา กูเลยแบกหน้าก้มกราบขอโทษพ่อแม่ของเธอ กูก็เลยได้ตีนพ่อของเธอเป็นของแถม พร้อมกับแม่ของเธอสั่งให้เลิกยุ่งกับพิมมี่อีก กูรอจนวันที่พิมมี่บินกลับบ้านพร้อมกับพ่อแม่ของเธอ นั่นแหละคือวันที่กูกลับมาหามึงได้ กูเสียใจที่ใช้เวลาอย่างสิ้นเปลือง จนกูก็อาจจะต้องเสียมึงไปอีกคน ถ้ากูมาช้ากว่านี้”
ผมเงียบเพราะฟังมันพูดเพลิน คิดภาพตามจนแจ่มแจ้ง..
“..สุดท้าย ขอบใจที่มึงไม่ไล่กูไปจากชีวิตมึง”
“..ผิดไหมที่กูจะรักคนเลว”ผมตอบมัน
“.กูจะเป็นคนใหม่ และกูยินดีจะบวชตามที่มึงขอ ปาล์ม กูรักมึง กูไม่คิดว่าเวลาที่อยู่ด้วยกัน มันจะทำให้กูรู้สึกกับมึงได้ถึงขนาดนี้”มันคว้ามือผมไปจับไว้ ผมเองก็พูดยาก..
“..มันเผาอ่ะ น้าปาล์ม”
“เอ่อ...”ผมร้องมองหน้ามันตาแทบถล่น น้ากำลังมีฟามสุข ขัดอีกละ
“..เห้ยยย จริงด้วย..”มันก็เหมือนได้สติ รีบพลิกตัวไปเขี่ยพวกมัน ที่เริ่มเกรียมขอบนอก โดยมีผมดูให้กำลังใจใกล้ๆ มันเขี่ยๆอันเล็กออกจากกองไฟก่อน จากนั้นค่อยเขี่ยชิ้นใหญ่ออกมาหลังสุด
“..ไงล่ะ จะได้กินมั้ยนี่”เจ้าลูกชายบ่น พลางเอามือจะไปจับ
“.อย่าจับ”พ่อมันปัดมือทิ้ง
“.มันร้อนคับ พี่ปุ๊บปั๊บ ไม่รู้อะไรเลย”น้องชินบ่น
“..ใช่ครับ ร้อนมากด้วย”มันตีมือลูกชายเบาๆ
“อุ๊ย เจ็บ..”ปุ๊บปั๊บทำหน้าเจ็บหนัก
“.ก็เลิกซนดิ..”น้องชินว่าให้ แต่ตาจ้องมันเผาอยากกิน
“.รอก่อน เดี๋ยวพ่อกับน้าปาล์มจะเป่าให้”มันหัวเราะ
“ขอบคุณคับ”
น้องชินขยับมานั่งติดกับผม ส่วนลิงอีกตัวขยับไปนั่งติดกับพ่อเหมือนจะลุ้นรอเมื่อไหร่จะได้กินเสียที จนกระทั่งมันเทศเย็นพอที่จะจับได้ มันก็เริ่มแบะมันเทศให้ลูกกิน พลางคอยเป่าให้ลูกทุกคำ คงกลัวว่ามันจะลวกปากลิ้นพอง ผมเองก็ได้แต่ยิ้ม และทำเหมือนกับที่มันทำให้ปุ๊บปั๊บกับน้องชิน ที่เหมือนกำลังอร่อยจนหยุดไม่ได้ แม้บางครั้งจะมีเสียงเป่าปู้ดด ปู้ดด ของน้องชินตามมาบ้าง แต่ว่าสุดท้ายมันเผาก็ไม่เหลือให้เห็นซาก นอกจากเปลือกไหม้ๆที่เป็นสารก่อมะเร็งที่กลายเป็นเชื้อเพลิงไป..
ถึงแม้ต่างคนก็ต่างไม่ได้กินมันเทศเผา แต่ผมกับมัน ก็มีความสุขที่ได้ดูเด็กๆให้กินจนพุงโต ลิงถึงกับลงทุนไปนอนกลิ้งร้องโอดโอยยามท้องตึง ผมยิ้มให้มัน มันก็ยิ้มให้ผม นี่เป็นเรื่องราวบันทึกความทรงจำเจ๋งๆ ก่อนที่ท่านเป็นพระออกธุดงค์ไปไกลอีกฝั่ง ไม่รู้ว่าอยู่แห่งหนใดของเมืองไทย ที่ผมไม่ถือสา ทั้งหมดก็เพราะคือ ความรัก.. แม้ความรักของผมจะใส่น้ำตาลเพื่อชูรสเพียงไม่กี่ช้อนชา แต่ก็ว่ามันกลมกล่อมได้ที่โดยที่ไม่ต้องเพิ่งรสใดเพิ่ม..
..รักของผม ถึงไม่ได้อัพโหลดทุกวัน แต่ก็มั่นคงดั่งภูผา...
..คนที่เพอร์เฟคที่สุด ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีที่ติ..
..นั่นแหละ สิ่งที่ทำให้ผมรักคนดีที่เสียแล้ว...
...เดินมาถึงตอนจบจนได้นะครับ..อิอิ
...ส่วนข่าวคราวการทำหนังสือนั้น
..เนื่องจากพอรวบเรื่องมาอ่านดูทั้งหมด ยังมี ข้อที่ต้องแก้ไขอีกจำนวนมาก
..เอาเป็นว่า จะเอาไปรีไร้ท์ หลังจากนั้นจะมาโพสน์ที่กระทู้นี้ เพื่อให้คนที่อยากได้
อ่านดูอีกครั้ง เพื่อจะได้ดูว่าจะซื้อดีหรือเปล่า..
ส่วนตัวคนเขียนเองนั้น จะมาอัพเดทอีกทีเกี่ยวกับหนังสือ
ก็คือตอนที่ออกมาเป็นเล่มแล้ว...แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นช่วงไหนนะครับ
..ยังก็สอบถามทางเมลได้ ที่ winerstory(at)hotmail.com
..ขอบคุณที่แวะมาอ่านและให้กำลังกันนะครับ..สู้ต่อไป.555
-
มีตอนพิเศษอีกไหมครับ
-
ในที่สุด ก็จบอย่าง Happy Ending
แอบตกใจเล็กน้อย ตอนเก่งบวช หุหุ
อยู่กันอย่างพ่อแม่ลูก :o8:
-
อ่า อ่านแล้วมีความสุขที่สุดเลย
-
อ่านแล้วมีความสุขมากมาย
แต่ตอนหลังบวชแล้วไม่มีเหรอครับ
หรือว่าเก่งบวชไม่ศึกเนี่ย สงสัย
ปล.อยากได้หนังสือมากมาย อิอิ
ผมซื้อหนังสือทุกเรื่องของคุณ winer เลยคร้าบ สนุกมากมายทุกเรื่องจิงๆคร้าบ o13
-
เป็นความสุขที่ อิ่มเอมใจ..
-
นึกว่าจะมีตอนสึกด้วยนะนี่... :a5: :a5: :a5:
แต่ก็จบได้น่าประทับใจดีครับ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แฮปปี้...ประทับใจมากค่ะ :o8:
:กอด1:
-
กลับเข้ามาในเล้าก็ได้เจอเลยว่าเรื่องนี้จบแล้ว
อานไปอ่านมาจนตอนจบแอบช๊อค
จิตตกไปช่วงนึงเลยนะครับพี่วิน
พระเก่งบวชไม่สึกหรอครับนี่ท่านพูดซะแบบนั้นแถมน้องปาล์มก็พูดแบบนั้นอีก
ขอตอนพิเศษเฉลยหน่อยได้ไหมครับนี่
ได้โปรดเถอะ เรื่องนี้ทำหนังสือแจ้งผมด้วยนะครับผม
-
เฮ้ออออ Happy Ending
-
:o8:อืมสุขใจดีจังเลยเนอะ ขอบคุณครับ
-
:a5: :a5: :a5:
แอบค้างเบาๆ ขอเพิ่มตอนพิเศษได้รึเปล่าน้อ > <
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :man1: :กอด1:
-
ขอบคุณทุกคนที่แวะเวียนมาอ่านและให้กำลังใจนะครับ
ช่วงนี้ยังไม่สะดวกเรื่องการเล่นเนท เลยๆนานจะโผล่มาที
แต่จะพยายามเขียนตุนไว้
เอาเรื่องใหม่ๆมานำเสนออีก
ตอนนี้ยังคงต้องรอต่อไป.555..
ส่วนเรื่องหนังสือ เสร็จแล้วจะเอามาส่วนที่รีไร้ท์มาโพสน์ในกระทู้นี้อีกครั้งนะ
เรื่องราวต่อไปก็จะมีส่วนของรุ่นลูกๆ เข้าผสมเข้าไปยิ่งกว่านี้อีก
โดยจะได้พบกับความน่ารักของ พี่ปุ๊บปั๊บ กับน้องชิน กับความซนแสบสันต์ รวมทั้งเรื่องราวความรัก
ของเด็กๆ รวมทั้งตัวละครใหม่ที่จะเข้ามาป่วนหัวใจทั้งคู่ให้เข้มข้นยิ่งขึ้น
แต่ว่าคงต้องรอนานหน่อย.555
และอีกไม่นานจะมีเรื่องใหม่
อีกเรื่องที่มีแพลนจะเขียน
ชื่อเรื่อง....หลบรักพักซันไชน์.....
เป็นเรื่องราวของคนทำงานในโรงแรมแห่งหนึ่ง (เรื่องราวฮาๆ มีที่มาและที่ไป แต่อย่างไรก็เป็นเรื่องแต่งนะครับ)
แต่คิดว่าจะได้อ่านก็เมื่อตอนที่ได้ติดเนทเป็นของตัวเองแล้ว+555
......ฝากพี่โมดุย้ายให้ด้วยนะครับ..คิดถุงและคิดถึง อิอิ.. :L2:
-
จะรอนะครับ
-
บวชแล้วสึกมั้ยอ่ะ
อยากอ่านพี่หนึ่งด้วยนะ
-
มีความสุข สมหวังสักที ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคับบ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จะรออ่านนิยายเรื่องใหม่ของคุณ Winer นะคร้าบ
:L2:
-
มีความสุขมากมายยยยยยยยยยยยยยย ><
ตอนที่เก่งบวชอ่ะ ซึ้งมากเลย
แบบว่า ไม่คิดเลยว่า จากที่เคนเล๊วเลว แบบนั้น จะกลับกลายเป็นคนดีได้ขนาดนี้
รักเก่งจริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณนะคะ o13 o13 :bye2:
-
ขอบคุณกับการเขียนดีๆ
ที่มีมาให้เราอ่านแล้วยิ้มๆ มาตลอด
รอเรื่องต่อ ๆ ไป คับ..
-
สุดยอด
มีตอนพิเศษหรือเปล่าครับ
อยากอ่านตอนที่พระสึกแล้ว....และตอนที่พระเอกนายเอกหวานๆบ้าง
-
เข้ามาบอกว่าติดตามเรื่องต่อไปแน่นอน o13
-
จบได้ตราตรึงมากๆๆ
อย่างน้อย คนร้ายๆๆ ถ้ากลับตัวได้
บทเรียนของเค้ามันราคาเเพงยิ่งนัก
ขอบคุณที่เขียนตอนจบในรูปแบบใหม่ๆๆ
-
น่าทึ่งมาก ๆๆๆๆ
จะแล้ว จะไม่ต่อแล้วเหรอ
ดูเหมือน ขาด ๆ
แต่ก็ โอเค จบได้ เยี่ยมยอดอ่ะ
-
กว่าจะผ่านมาได้ เอาใจช่วยและลุ้นเสมอ ในที่สุดปลาม์ก้อมีความสุข :pig4:
-
อ่านตอนจบแล้วอิ่มใจ จบแบบนี้ดีจัง มีความสุขและอบอุ่นดี
-
:L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุณจ้า
อย่างน้อยๆ ตอนจบก็ทำให้มีความสุขเล็กๆ เกิดขึ้นมาได้
ปลดปล่อยพี่ใบบอให้พ้นจากทุกข์ที่ทรมานในครั้งนั้น
แม้...การกระทำของเก่งจะต้องมีข้อแลกเปลี่ยนก็ตามที
ทุกอย่างไม่ได้มาโดยง่าย ของฟรีไม่มีในโลกนะจ๊ะ ^^
เป็นกำลังใจให้นะ ส่วนเรื่องหนังสือสนใจเหมือนเดิมจ้า
จะเข้ามาติดตามเรื่อยๆ
-
คนเลวที่กลับตัว
น่านับถือเก่งจิงๆ :L2:
-
ขอบ คุน นะฮะ เขียน เรื่อง นี้ได้ ดี มากๆๆ อะ จบ แบบ ตรึง ใจ สุดๆๆ
ชอบ มาก เลยยยยย ^^
-
ปุ๊บปั๊บน่ารักอะ Like ให้เลย
-
ชอบน้องปุ๊บปั๊บอะน่ารักและก็ฉลาดอะเจ้าเลห์นิดๆ
-
:pig4: ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
-
ขอบคุณคนเขียนมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ...
...สนุกมากๆๆเลย... :pig4: o13
...
ปล..มีลูกมีหลานแบบคุณปุ๊บปั๊บนะรักตายเล๊ยยย :-[
-
สนุกดีครับผมม ช่วงแรกสาปส่งพระเอกไปเรียบร้อยละ 5555+
พอมาถึงช่วงต่อไปจนจบ ก็เข้าใจพระเอกนะ โดนบีบจนหมดทางเลือก (แต่ก็เพราะตัวเขาเอง)
ทั้งเรื่องสงสารผู้หญิง 2 คน เลยครับ
1. ใบปอ เพราะพลาดและไว้ใจ ถึงทำให้เรื่องเดินมาถึงจุดนั้น
2. แพมมี่ ตั้งแต่อ่านมา ก็มีขัดใจบ้างตอนตบนายเอก แต่ก็เข้าใจว่า เธอไม่ผิดอะไรเลย แม้พระเอกถึงจุดต่ำสุดเธอก็คงยังไม่ทิ้ง ยอมโดนดูถูกเรื่องพระเอก แต่ก็นะ เพราะรักทั้งนั้นเลย
-
:3123: ขอบคุณมาก
อ่านตอนแรกๆร้องเลยอ่ะ เก่งเลวมากๆ
ดีที่จบแฮปปี้นะเนี่ย :m15:
-
สนุกดีอะ
ชอบเก่งนะตอนที่นั่งเผามันอะดูอบอุ่นดี :o8:
แต่ชอบปาล์มและคุณปุมปับทั้งเรื่องเล้ยย :-[
:L2: :pig4:
-
สนุกมากเลย...
สุดท้ายก็จบด้วยดี...
o13 o13
-
เป็นเรื่องที่ลุ้นมากอะคะ
ชอบตอนสุดท้ายอะ ที่เก่งบวช
เปลี่ยนลุคมากกก น่าทึ่ง ชอบเก่งตอนเป็นพระ อิอิ
-
ชอบเรื่องนี้มากๆ
ปุ๊บปั๊บน่ารักมาก ฉลาดสุดๆ :-[
+1 ให้ค่ะ o13
-
นั่งอ่านตั้งแต่ช่วงเย็น 4โมง จนเช้า 8.17 นาที
จบพอดีสรุปคือจบแค่นี้หรอ
เก่งจะบวชตลอดไปไหมนะ
สงสารปอมเหะ ตอนแรกก็ว่าหายไปไหนอ่อ อยุ่บ้านทำงานแล้วนี้เอง
เรื่องนี้ครบทุกรสชาติ
แม้แลกๆอ่านแล้วยังรุ้สึกเชยๆกับเรื่องนะ
แต่พอตอนหลังๆ ชอบมากๆ น้องปุ๊ปปัํป น่ารักสุดสามโลกจริงๆ
อ่านไปยิ้มไป น้ำตาไหลได้บางครั้งคราว
เรื่องนี้ไห้ทุกอารมณ์จริงๆ The Best ชิงๆ
-
โอ้ววว จบแบบหักมุมอย่างไม่น่าเชื่อ จากประโยคที่ว่า
"นี่เป็นเรื่องราวบันทึกความทรงจำเจ๋งๆ ก่อนที่ท่านเป็นพระออกธุดงค์ไปไกลอีกฝั่ง ไม่รู้ว่าอยู่แห่งหนใดของเมืองไทย ที่ผมไม่ถือสา ทั้งหมดก็เพราะคือ ความรัก.. "
ถ้าให้เดาคือ เก่งบวชไม่สึก แล้วก็ออกธุดงไปเรื่อยๆ แอบเสียดายที่พระเอกนายเอกไม่ได้อยู่ด้วยกัน
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องงัฟฟ o13
-
:bye2: :bye2:
-
อิอ ขอบคุณที่เพื่อนๆน้องยังตามอ่าน
ช่วงไม่ได้เขียนนิยายเลย
เพราะว่างานใหม่หนักมาก หนักจนไม่มีเวลาคิดอะไรใหม่
..ถ้าชอบ จะเขียนตอนพิเศษให้ แต่คงจะไม่ใช่เร็วนี้นะครับ
เพราะว่าไม่มีเวลาจริงๆ..
..และไม่ค่อยได้เข้ามาในเล้าด้วย เลยช่วงนี้...
-
รอตอนพิเศษด้วย... อยากอ่านต่อหลังพระกลับจากธุดง
-
หลงรักน้องปุ๊ปปั๊บแล้วเนี่ย น่ารักจริงๆ
-
ขอบคุณมากครับ อ่านแรกๆ ไม่คิดว่าจะรักกันได้ 55+ เนื้อหาสนุกดีครับ แต่อ่านยากเป็นบางตอน สลับตัดไปมาพางงไปหน่อย เป็นกำลังใจในการพัฒนางานต่อไปครับ...
-
ไอ้ชอบนะชอบมากนะ
แต่มันรู้ว่สขาดน้ำตาล
พระเอกไม่เคยสัมผัสนายเอกขาดอารมณ์ของสองคนไปรู้สึกขัดใจนิดๆ ขอเติมน้ำตาลนิดก็ยังดี
จะรอตอนพิเศษ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ :m9:
ขอเปนกำลังใจให้จ้ะ
จริงตามมาจากเรื่องของต้นกับพี
แต่ยังไม่ด้เม็นที่นั่นเพราะอยากอ่านเรื่องอื่นเร็วพออ่านเรื่องนั้นจบก็มาเรื่องนี้
จริงต้นแถบหาข้อดีไม่เจอแต่เร็วชอบตรงที่ต้นตรงดีไม่เคยทำตัวเอาใจใคร ตรงแบบเอาตัวเองเปนที่ตั้งไม่แสแสร้งดีชอบ
และจริงๆในใจไม่รู้ตัวว่ารักพีมาตลอดก็ชอบ
ขอบสำหรับนิยายเรื่องนี้ด้วย
อยากขอพูดอ่ะไหร่หน่อยจ้ะคือว่าเรื่องมันหาอ่านยากมาก หาตอนต่อไปไม่ค่อยเจอ และอยากให้ต่อตอนจบยืดยาวให้ชัดเจนอีกอ่ะ อยากรู้คนเคยร้ายใส่กันตลอดพอรู้ตัวว่ารักแล้วจะเปนยังไงห้า+
o11
-
ชอบมากๆ o13 o13 o13
-
ชอบน้องชิน กับ ปุ๊บปั๊บ อ่ะ
เอากลับได้มิ อิอิ
ดำเนินเรื่องราวได้ดีมาก ๆ เลยฮ๊าฟฟฟ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะอ๊าฟฟฟ
-
เจออีกเรื่องแล้วววว :katai2-1:
-
เป็นนิยายที่พระเอกเหี้ยได้ใจ
ทั้งยังไม่ได้รับผลกรรมอย่างสาสมอีก
คือทุกคนก็ให้อภัยง่ายเกิน
นี่แหละเลยทำให้คนไม่กลัวบาป
หายไปเป็นเดือนเป็นเราๆไม่ให้อภัยมันหรอก
สุดจะบรรยายกับพระเอกเรื่องนี้จริงๆ :katai1:
-
:m15: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
สนุกมากค่ะ อ่านลวดเดียวจบเลย o13
ขอบคุณนะคะ
-
สรุปว่าพระไม่สึกใช่ไหมเนี่ย ...
-
เข้ามาอ่านรอบที่ 2 หลังจากความทรงจำของเรื่องนี้เลือนลางไปมากแล้ว แต่อยากรู้ว่าพระสึกหรือยังนะ?
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆคะ :pig4: แต่อยากอ่านหลังพระสึกจริงๆนะ :mew2:
-
o13
-
:hao3: :hao3: :hao3:
.ไม่ได้เขียนนิยายมา 4-5 ปีแล้ว
.จะกลับมานะ ใครรออ่านก็ขอบคุณมาก
.นั่นสินะ พระท่านจะสึกมั้ย
:hao7: :hao7: :hao7:
..ภาค 2...
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55999.0
o18 o18
-
ง่าาาาา ของแบบนี้ต้องสืบๆ
-
:pig4: :pig4:
-
กลับมาอ่านอีกครั้ง คิดถึงพี่ชายยยย
-
อ่านถึงตอนที่ปุ้ปปั้ปขูดรถไอ้เก่ง มีคำถามค่ะ!!! ไอ้เก่งนี่พระเอกหรอ จริงจังปะเนี่ย?!?55555
คือมีคุณสมบัติที่ตรงไหน จริงอยู่ที่ความหล่อและรวยมันถือเป็นสุดยอดปราถนาของหลายๆคน
แต่ว่านะ... มันจะไม่มีความสำคัญเลยถ้านิสัยจะเห้ครบหลักสูตรขนาดนี้
//ดมยาดมละอ่านต่อ
Edit
ด้วยความกลัว เลยเปิดอ่านผ่านๆทุกตอน โอโห ดีนะไม่อ่านละเอียดจนจบ คือทนผู้ชายแบบนี้ไม่ได้ เลวยันจบ ไรท์เตอร์พูดถูกแหละว่าผช แบบนี้มันมีแน่นอนในชีวิตจริงๆ แต่หัวใจบางๆเรารับไม่ได้ 5555 ยังไงก็ตามแต่ขอบคุณที่เขียนให้อ่านนะคะ ไรท์เตอร์เขียนดีนั่นแหละแต่เนื้อหาเป็นในแบบที่คนใจบางอย่างเราอ่านไม่ไหว ><
-
:bye2:
ชอบจุง
-
:pig4: