มาแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะสำหรับการติดตาม อ่อ น้ำพริกแมงดามีเฟชบุ๊คแล้วนะคะ แอดเข้ามาพูดคุยกันได้นะคะ
http://www.facebook.com/profile.php?id=100002955452066 ขอบคุณค่ะ
----------
“นี่โจ้ แล้วแกไปทำไรที่ร้านทองนั่นล่ะ” เมธถามผมอย่างแปลกใจที่จู่ ๆ พวกเราก็ไปเจอกันที่นั่นได้
“อ่อ เราไปหาลูกค้าหน่ะ คือ คุณอนุวัฒน์ ลูกชายร้านนี้เขาเป็นลูกค้าเราอยู่”
“อ่าวเหรอ” นังเมธเอามือทาบอกเบา ๆ “ชั้นนึกว่าแกไปต่อแถวจีบเค้าซะอีก”
ผมหัวเราะแห้ง ๆ กับมัน “เอ่อ ก็อย่างนั้นด้วย”
“คุณพระคุณเจ้าช่วย!!!” นังเมธแทบกรี๊ดอีกรอบ “โจ้!!! นี่แกก็เอากับเค้าด้วยเหรอเนี่ย”
“เออ แล้วทำไมล่ะ คนอื่นก็ชอบเค้าได้ ทำไมชั้นจะไม่มีสิทธิ์”
“เปล่า ชั้นก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น คือไงดี มัน แอร๊ยยยยย” นังเมธลนลาน ไม่รู้จะเริ่มพูดอะไรก่อน
“ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ ว่ามา”
“ก็แหม ชั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกที่แกจะชอบใคร แต่ชั้นตกใจอ่ะที่อยู่ดี ๆ เพื่อนชั้นก็หันมาชอบผู้ชายซะแล้ว”
“อืม ไม่รู้ดิ”
“แล้วนี่ยังไงอะไรเจอกันตอนไหนเมาท์มาให้หมดนะยะ”
“โอเค ๆๆ ก็คือว่า...” ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้นังเมธฟัง รวมทั้งเรื่องเมื่อคืนนี้ด้วย
“ต๊ายยย เกิดเป็นคนสวยที่ก็ลำบากนะคะ เฮ้ออ” นังเมธออกความเห็นกับเรื่องทั้งหมดได้แค่นี้ เออ ดี ให้ตูเล่าซะจนคอแห้ง หุหุ
“ว่าแต่แกเหอะ ไปทำไรที่ร้านคุณอู๋เค้าล่ะ”
“แหมมม เพื่อนโจ้ก็..” นังเมธทำท่าเขิน ๆ “ก็ชั้นเห็นผู้กองสุดหล่อของชั้นอุตส่าห์ไปต่อแถวกับเค้าด้วย ชั้นก็เลยขอไปดูหน้าเจ้าหล่อนหน่อยว่าจะสวยกว่าชั้นสักแค่ไหนเชียว ถึงขนาดทำให้ผู้ชายเกือบทั้งกรุงเทพมาชุมนุมกันโดยไม่ได้นัดหมายอย่างนี้”
“แล้วเป็นไงล่ะได้เห็นมั๊ย”
“ก็เจอแกก่อนนี่ไงล่ะ ได้เห็นที่ไหนกัน”นังเมธตอบหงุดหงิด
“อืมม อยากเห็นมั๊ยล่ะ”
“อยากสิๆๆๆ”
“วันหลังชั้นพาไปเจอ”
“โอ๊ย นึกว่าจะมีรูป”
“มีสิ แต่เจอตัวจริงดีกว่า เดี๋ยวไม่ตื่นเต้นน 555+”
“ค่า ๆๆ ก็ขอให้ได้ขอให้โดนนะคะโจโจ้” นังเมธเหมือนจะนึกอะไรออก “แก ๆ ชั้นอยากเจอนังกบอ่ะ”
ผมก็เพิ่งนึกได้ “เอออ จะคุยกับมันมั๊ย”
“ดี ๆๆๆ”
ผมกดโทรศัพท์หาอีกบทันที สักพักมันก็รับสาย
“ว่าไงคะเพื่อนสาว ทำไรอยู่”
“อีกบ กูมีอะไรจะเซอรไพร์ส”
“ไพร้อะไรคะ จะไปผ่าฮีที่ยันฮีเหรอคะ”
“อีบ้า กูยังไม่ได้ทำนมเลย” ผมเล่นกลับ แต่นังเมธหัวเราะถูกใจ
“เอ๊ะ ๆๆๆๆ นี่มึงอยู่กับใครเนี่ยยย”
“เออ นี่หล่ะ ที่กูจะให้มึงเซอร์ไพร์ส” ผมไม่รอช้ารีบส่งโทรศัพท์ให้เมธคุย นังเมธเลยเปิดระบบลำโพงเพื่อจะเมาท์มันส์ๆ
“สวัสดีค่ะ เพื่อนสาว”
“ค่ะ นี่ใครคะ”
“แหม ๆๆ จำเมณี่ไม่ได้เหรอคะกบศรี”
“เมนี่....อีเมธ อีเมธใช่มั๊ย!!” เสียงอีกบตอบมาจนลำโพงแทบแตก “แอร๊ยยยยยยย อีเมธ มึงยังไม่ตายเหรอคะ เนี่ย อีกระเทย ตชด.”
“อีกบ หยาบคายที่สุด” นังเมธแหวใส่ทันที “อีบ้ากูอุตส่าห์ขมิบตูดสอบได้ที่ดี ๆ แล้วนะคะ อย่าแช่งกูไปชายแดนอย่างนี้สิ”
“อ่าว ไม่ดีเหรอคะเมณี่ จะได้ไกลหูไกลตาคุณพ่อไปแรดได้ไง” อีกบหมายถึงพ่อนังเมธที่เป็นนายตำรวจใหญ่คนนึง แน่นอนครับว่าเขายังไม่รู้ว่าสุเมธเป็นเมณี่
“แรดได้ที่ไหนกันล่ะ โดนโจรยิงหมดโอกาสแรดกันพอดีสิคะ อีนี่”
“โอ๊ย พ่อหล่อนคงปล่อยให้โดนยิงหรอกค่ะ อิอิอิ แม่ลูกสาวผู้การ”
“อีดอก ลูกน้องพ่อก็คงรายงานทุกฝีก้าวล่ะคะ สู้อยู่ในเมืองอย่างนี้ดีกว่า อย่างน้อยยังไปเที่ยวซอย 2 คลายเครียดบ้างอะไรบ้าง”
“ค่า ๆๆๆ อีลูกสาวผู้การ แล้วนี่เป็นไงมาไงคะ มาเจอกับอีโจ้ได้เนี่ย”
“ก็....” เมธเล่าเรื่องที่ผมไปเจอกันที่ร้านคุณอู๋ให้ฟัง
“ต๊ายยย โลกกลมจังเลยนะคะ แหม่ น่าเสียใจทำไมน้องกบต้องอยู่ที่หัวหินอย่างนี้ด้วย”
“ก็ดีแล้วค่ะ ว่าแต่เป็นไงมั่งคะ ตกแต่งไปถึงไหนแล้ว”
“ใกล้เสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวชั้นก็กลับกรุงเทพล่ะ ว่าแต่ เสาร์อาทิตย์นี้พวกแกมาหาชั้นที่หัวหินสิ”
“โอ๊ย ได้ไงคะ งานท่วมหัว หาผัวไม่ได้ เซ็ง!”
ผมขำกลิ้งเลยเมื่อได้ยินอย่างนั้น 5555+
“ขำไรยะโจโจ้ แกล่ะหาได้ยัง”
นั่น อีเมธพูดซะผมเบรกแทบไม่ทัน
“เออ ใช่ ๆ อีคนหัวเราะเนี่ยก็ยังไม่รู้ว่าจะหมู่หรือจ่า”อีกบได้ทีสมทบ
“เออ ๆๆๆ กูมันแย่”
“แหม กูยังไม่ได้ว่าอะไรมึงเลยนะคะอีโจ้” อีกบส่งเสียงมา “เจออีเมธก็ดีเลย จะได้แทคทีมช่วยมึงไงคะ”
“เออ ๆๆๆ ใช่”
“อืม ขอบใจพวกแกมากนะ” ผมตบไหล่นังเมธเบา ๆ “เออ ๆ เดี๋ยวมานะ ลงไปข้างล่างแป๊บ”
“จ้า ๆ” ผมปล่อยให้นังเมธคุยกับอีกบต่อไป หุหุ ดูท่าจะยาวเลยนะหน่ะ เออ อีเมธมันเป็นตำรวจนี่น่า เดี๋ยวผมลองคุย ๆ กับมันดูเรื่องคดีของคุณอู๋ดีกว่า บางทีอาจจะมีอะไรดีขึ้นมาบ้างก็ได้....คุณอู๋ครับ อดทนรออีกนิดนะครับ
วันต่อมาผมก็ไปทำงานปกติ เฮ้ออ อยากโทรหาคุณอู๋จังเลย แต่ไม่รู้จะโทรไปเรื่องอะไรดี....อืม ๆๆๆ โทรไปเรื่องเมื่อวานดีมั๊ยว่าเค้าเป็นไงมั่ง อืม ๆๆ ลองดูละกันน
ผมกดโทรออกแบบตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ เพราะกลัวว่าไม่รู้จะคุยอะไรดี อ่า คุณอู๋รับแล้ว
“ครับคุณโจ้..” คุณอู๋รับด้วยน้ำเสียงสดชื่น เค้าคงดีขึ้นแล้วใช่มั๊ยเนี่ย
“เอ่อ คุณอู๋ คุณอู๋เป็นไงมั่งครับ”
“ก็ดีครับ” ฟังดูแล้วเหมือนเขาจะยิ้มน้อย ๆ ไปด้วย “แล้วคุณโจ้มีอะไรเหรอครับ เห็นอั่งเล่าว่าคุณโจ้ก็มาหาผมเมื่อวาน”
“อ่อ ใช่ครับ แต่ก็ เห็นคนเยอะอ่าครับเลยไม่อยากรบกวน”
“ไม่รบกวนเลยครับ” คุณอู๋รีบตอบ “ผมก็ไม่ได้ออกไปเจอพวกเค้าหรอกครับ ป๊ากับม้าเป็นคนจัดการ”
โอ๊ย โล่งอกไปทีนะกู “อ่อ ครับ แฮ่ ๆๆ”
“คือ วันนี้...ตอนเย็น คุณอู๋ว่างมั๊ยครับ”
“ว่างครับ ว่าง มีอะไรรึเปล่าครับ”
“ก็ ไม่มีอะไรหรอกครับ ผม.....ก็แค่...เอ่อ..วันนี้เป็นวันพฤหัส ก็มีหนังเข้าใหม่ ๆ ผมเลยอยากชวนคุณอู๋ไปดูหนังด้วยอ่าครับ”
“โหย เรื่องแค่นี้เอง ได้สิครับ ผมเองก็อยากดูหนังอยู่เหมือนกัน”
“อืม ได้ครับ งั้นหกโมงเจอกันที่พารากอนนะครับ”
“ได้ครับ เจอกันครับ”
“ครับ”
เยสสส!!!! ในที่สุดเดทแรกในชีวิตของไอ้โจ้ก็มาถึงแล้ว คราวนี้ล่ะที่ผมจะไปดูหนังกับคุณอู๋ฉองต่อฉอง กร๊ากๆๆๆ ผมล่ะรีบเข้าไปเช็กใหญ่เลยว่ามีเรื่องอะไรน่าดูบ้าง แต่อย่างไรก็ตาม ผมก็คงให้คุณอู๋เลือกหนังที่เขาอยากดูมากกว่า.....อู๊ย ๆๆๆ ตื่นเต้นๆๆๆ
ผมทำงานไปด้วยใจระทึก เป็นอีกวันที่อยากให้เลิกงานไว ๆ - - ห้าโมงครึ่งซะที เลิกงานเสร็จแล้ว ผมขอซื้อดอกไม้ติดไปซักช่อแล้วกันนะ เอาเป็นลิลลี่กับกุหลาบสีขาวละกัน สวยดี เหมาะกับคุณอู๋ด้วย อิอิอิ
ผมไปรอแถวหน้าโรงหนังเลย อืม หาไรกินรองท้องที่แมคฯก่อนดีกว่า อืม ว่าไปถ้าเมธกับอีกบมันอยู่กันพร้อมหน้าก็คงดีนะครับ เหมือนพวกเรากลับไประลึกอดีตตอนวัยรุ่นที่ชอบมาเดินสยามกัน หุหุ แต่ตอนนี้ตื่นเต้นจริง ๆ เลย จะได้ออกเดทกับเค้าแล้ววว วู้วๆๆๆๆ
ดูนาฬิกา ก็หกโมงหย่อน ๆ แล้ว เดี๋ยวคุณอู๋ก็คงมาล่ะน่า แล้วคุณอู๋ก็มาจริง ๆ ด้วย คนสวยในเสื้อเชิ้ตสีขาวนั้นดูโดดเด่นท่ามกลางฝูงชน แต่เอ๊ะ นั่น น้องอั่งกับน้องแอนมาด้วยนี่นา.....
“หวัดดีครับคุณอู๋”
คุณอู๋ยิ้มรับ ผมหันไปทักน้องอั่งกับน้องแอน โธ่ผมลืมน้อง ๆ สองคนนี้ไปได้ไงเนี่ยว่าเขาไม่ปล่อยคุณอู๋ง่าย ๆ
“หวัดดีน้องอั่ง น้องแอน”
“ไงพี่โจ้ แล้วนี่..ดอกไม้” น้องอั่งมองดอกไม้ในมือผม
“เอ่อ พี่..พี่ซื้อมาให้คุณอู๋” ผมไม่พูดเปล่า รีบยัดดอกไม้ใส่มือคนสวยที่ทำหน้างง ๆ ทันที
“ให้ผม..” คุณอู๋เหมือนจะแอบงงและขำเล็ก ๆ
“ครับ มันสวยดี”
คุณอู๋ยิ้มรับ “ขอบคุณครับ”
“แล้วนี่พี่โจ้ซื้อมาให้พี่อู๋ทำไมล่ะเนี่ย” น้องอั่งถามต่อ แหม่ น้องอั่งนี่เจ้าเล่ห์จริง ๆ
“ก็ แหม่...”
“อั่ง” คุณอู๋ดุน้องตัวเอง
“อืม ๆ ผมไม่ถามก็ได้ แล้วนี่พี่เลือกได้ยังครับว่าจะดูเรื่องไร”
“ยังเลย ก็ตามใจเอ่อ พวกเราหน่ะแหล่ะ มันก็หนังที่พี่ยังไม่ได้ดูเลยสักเรื่อง พี่ก็อะไรก็ได้”
“อ๋ออ...” น้องอั่งรับคำ แล้วหันไปมองหน้ากับน้องแอน
“ไปกันเถอะพี่อั่ง เดี๋ยวแอนเข้าคลาสโยคะสาย”
“อืม ๆๆ ดีเหมือนกัน งั้นพวกผมไปก่อนนะครับพี่ ๆ ”
อ่าว ตกลงน้อง ๆ เขาไม่ได้มาเป็น กขค.เหรอเนี่ย อู๊ยยย เล่นซะผมตกอกตกใจ
“เอ่อ...” ผมมองตามน้อง ๆ ที่ทำหน้าตาล้อเลียนผม โอ๊ยยย เล่นอะไรไม่บอกกันมั่งเลยนะครับ เห็นใจพี่บางสิ พี่มันคนซื่อ(บื้อ)
หันมามองคุณอู๋ที่ขำน้องตัวเอง ผมก็อดมองเขาอย่างหลงใหลไม่ได้...คุณอู๋หันมามองผมที่เหวออยู่
“เอ่อ ไปซื้อตั๋วกันนะครับ”
“ครับ”
“คุณอู๋อยากดูเรื่องอะไรครับ”
“อืม ผมชอบหนังดราม่าอ่ะครับ คุณโจ้ชอบมั๊ย”
“ก็ดูได้นะครับ ก็ชอบ ชอบครับ”
“งั้น เราดูเรื่องนี้กันนะครับ” คุณอู๋เลือกเรื่องแล้ว และได้รอบที่ใกล้เวลาตอนนี้ที่สุดซะด้วย อืม คนไทยไม่ค่อยดูหนังแบบนี้กันเหรอเนี่ย น่าแปลก นี่ก็หกโมงแล้วน่าจะเต็มเร็วนะ
“เอ่อ คุณอู๋อยากซื้ออะไรไปทานมั๊ยครับ”
“ไม่ล่ะครับ ขอบคุณ”
พวกผมรอจนเวลาหนังฉายสักพัก ตื่นเต้นๆๆๆๆๆ ดีนะครับที่ใช่หนังผี ผมจะบอกอะไรให้อย่างนึงว่าผมเป็นคนกลัวผีมากกกก ผมดูหนังผีทีไรต้องเอามือปิดตาทุกที บรื๊ยยยยย คงจะเสียฟอร์มน่าดู
พอเข้าโรงผมก็สังเกตว่ามีคนเข้าดูพอสมควร ส่วนมากก็จะเป็นผู้หญิงซะด้วย แต่ก็สวยสู้คุณอู๋ของผมไม่ได้หรอก หุหุหุ จะบอกว่าตลอดเวลาผมไม่สนใจหรอกว่าหนังเป็นยังไง ผมสนใจแต่คนข้าง ๆ มากกว่า อ่าว ..นั่น ร้องไห้ซะแล้ว
“คุณอู๋ครับ” ผมส่งกระดาษเช็ดหน้าให้ คุณอู๋รีบหยิบไปทั้งห่อเลย แล้วเช็ดน้ำตาป้อย ๆ อืม หนังมันดราม่ามากนะครับ ผมเข้าใจ
หนังจบแล้วทุกคนก็ออกจากโรง อืม ส่วนใหญ่นี่ก็ตาแดง ๆ กันออกมาทั้งนั้นเลย คุณอู๋ของผมก็เหมือนกัน เขามองหน้าผมเหมือนจะอายที่ร้องไห้ตอนดูหนัง แต่ผมยิ้มให้แบบไม่ถือสา
“ไปเข้าห้องน้ำกันดีมั๊ยครับ”
คุณอู๋พยักหน้ารับ และเดินไปเข้าห้องน้ำพร้อมกัน ผมออกมาก่อนแล้ว แต่ก็ยืนรอคุณอู๋แถวอ่างล้างมือ จนคุณอู๋ออกมา
“รอนานมั๊ยครับ”
“ไม่หรอกครับ ตามสบายครับ”
“ครับ”
“หนังดีนะครับเรื่องนี้” ผมชวนคุย
“อืม ครับ”
“เอ่อ...”
“คุณโจ้ครับ วันนี้ขอบคุณนะครับที่ชวนผมมาดูหนัง”
“โหยย ไม่ต้องหรอกครับ ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณที่คุณอู๋มาดูหนังด้วยกัน”
“อ่าครับ...” ผมรับคำ “เอ้อ แล้วน้องแอนกับน้องอั่งเค้ายังไงครับเนี่ย”
“เค้ามาส่งเฉย ๆ หน่ะครับ” คุณอู๋ยิ้มขำ โธ่ น้อง ๆ นะเล่นซะพี่ตกใจหมดดด
“คุณโจ้หิวหรือยังครับ ไปทานข้าวกับผมมั๊ย”
เรื่องอะไรผมจะปฎิเสธล่ะ โอกาศที่สองมาถึงแล้ว “ครับ ไปครับไป”
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: (จบจริง ๆ นะ)บทส่งท้ายมาแล้ว- - [Beep] - - แอบมองนายหน้าหวาน(Update:01/12/2011) (อ่าน 146727 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก