:3123:มาแล้วค่ะ ขอบคุณมาก ๆ :pig4:เลยนะคะทุกคน อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยดูแลสุขภาพด้วยค่ะ
ผมทำตามที่น้องอั่งขอคือติดต่อฝ่ายกฎหมายและสัญญาไว้ว่ามีลูกค้าจะมาขอข้อมูล พวกเธอก็ให้นามบัตรและอีเมลล์ผมมาตามที่ขอ วันนี้น้องอั่งน้องแอนจึงขอมาเจอผมที่บ้านเพื่อเราจะคุยกันในเรื่องนี้ น้อง ๆ ขอไปคุยบนห้องผมเป็นการส่วนตัว เอ..มันลับเฉพาะขนาดนั้นเลยเหรอ
“อ่านี่ ก็เป็นนามบัตรของฝ่ายกฎหมายนะ มีอะไรอีเมลล์คุยกับเค้าได้ แต่พี่ว่าไปเจอเค้าเลยดีกว่าเค้าจะได้ไว้ใจ”
“อืม ๆ ขอบคุณครับพี่” น้องอั่งตอบรับด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “แต่ผมว่ามันคงไม่มีประโยชน์อะไรแล้วหล่ะในตอนนี้”
“ทำไมอ่ะน้องอั่ง เกิดอะไรขึ้น มีอะไรเหรอครับน้องแอน” ผมหันไปหาน้องแอนที่มีสีหน้าไม่สู้ดีอีกคน
“ก็คือ....ไงอ่ะ”
น้องอั่งเห็นน้องแอนเริ่มต้นเล่าไม่ถูกเลยแย่งมาเล่าเองซะเลย
“คือ เคนมันส่งรูปพวกนี้มาขู่พวกผม” เขาตัดใจบอก แล้วส่งไอแพตมาให้ผมดู ผมรับมาดูแล้วก็ต้องตกใจถึงขีดสุด เพราะว่ารูปที่ผมเห็นมันเป็นรูปขณะที่คุณอู๋กับแฟนเขากำลัง เอ่อ...เมกเลิฟกัน ผมมองหน้าน้องแอนที่อมทุกข์และน้องอั่งที่กำลังเคียดแค้น นี่ใช่มั๊ยอะไรที่น้องอั่งเคยหลุดปากออกมา
“นี่หมายความว่า ทางนู้นจะแบล็กเมล์คุณอู๋อย่างนั้นเหรอ”
“ใช่ค่ะ”
“ผมถึงได้บอกไงว่าพี่อู๋หน่ะยอมให้มันมาทำอะไรตามใจชอบได้ยังไง ตอนที่นอนกับมันไม่รู้หรือว่าเต็มใจกันแน่ที่ให้มันทำแบบนี้”
ผมมองดูรูปพวกนั้นแล้วหัวใจจะสลาย โธ่ คุณอู๋ของผม ทำไมมาตกม้าตายในเรื่องนี้นะ
“ถ้าจะว่ากันด้วยกฎหมายแล้ว เราทำอะไรไม่ได้เลยใช่มั๊ย เอ่อ พี่หมายความว่า เขาส่งรูปพวกนี้มาไม่ให้เรื่องถึงศาลใช่มั๊ย”
“ใช่พี่ มันบอกว่าถ้าฟ้องมันเมื่อไหร่รูปพวกนี้ได้ว่อนเน็ทแน่”
ผมมองรูปพวกนั้นอีกที อืม ส่วนใหญ่จะเห็นแต่หน้าคุณอู๋ทั้งนั้นเลย นี่แสดงว่าเขากะจะทำให้คุณอู๋ยอมให้ได้เลยใช่มั๊ย....
“อุ๊ยว้ายตายแล้ว อะไรนะคะ คุณเคนจะเอารูปตอนบะบะโอ้บะมาแบล็กเมล์กันเหรอคะ อร๊ายยยยยย” อีกบกรีดร้องอย่างเสียจริตเมื่อได้ยินจากผมที่โทรไปหา
“เออ ๆ กูไม่รู้จะทำไงดีว่ะ น้องแอนกับน้องอั่งก็แทบจนปัญญาแล้ว”
“อร๊ายยยยยย นี่เค้ายังเป็นคนอยู่ป่ะคะเนี่ย กระเทยเพลีย”
“นั่นสิวะ ไหนว่ารักนักรักหนาไง”
“ก็รักมากไงคะ เลยต้องแค้นมาก ได้ข่าวว่าคุณอู๋บอกเลิกเองเลยนี่น่า แต่กูว่ามันน่าจะมากกว่านั้นนะคะ เป็นแฟนกันมาตั้ง 15 ปี มันก็ต้องมีอะไรต่อกันล่ะค่ะ”
“โอ๊ยยยย คิดไม่ออกโว้ย ทำไงดี”
“อีโจ้ ๆ แล้วรูปพวกนั้นเป็นไงมั่ง เริ่ดมั๊ยอะไรมั๊ย คุณเคนเป็นไงบ้างคะ ใหญ่ป่าววว อิอิอิ”
“ใหญ่อะไรล่ะ ไม่เห็นหน้าคุณเคนเลย เห็นแค่คุณอู๋นะ”
“อย่างนั้นเหรอคะ....”
“เค้ากะว่าคุณอู๋คงต้องยอมเค้าเลยหล่ะว่ะ”
“เอ...แป๊บนึงนะคะอีโจ้ กูเคยเล่าให้มึงฟังยังคะว่าเค้าเคยส่งเมลล์มาให้คุณอู๋บินไปหาโดยการถ่ายรูปตอนนอนกับคนอื่นมาขู่อ่ะ”
“เล่าแล้วนะ ทำไมเหรอ”
“รูปนี้นานยังคะ รูปคุณอู๋อ่ะ”
“ก็ ประมาณปีที่แล้วนะ ทำไมเหรอ”
“อีโจ้ มึงจำคดีดาราฮ่องกงที่ถูกแฮ็คภาพออกมาได้มั๊ย”
“เออ ๆ จำได้ ๆๆ”
“แล้ว เขาส่งมาเป็นอีเมลล์ใช่มั๊ยคะ รูปพวกนั้น”
“ใช่ ๆๆ”
“งั้นก็ง่ายใหญ่เลยค่ะ”
“ทำไมว่ะอีกบ มีอะไร”
“มึงก็แฮ็คกลับสิคะ กูเชื่อค่ะว่าในเครื่องคุณเคนไม่น่าจะมีแค่รูปคุณอู๋คนเดียวหรอก”
“เออ...” ผมทึ่งกับไอเดียนี่ ทำไมผมคิดไม่ได้วะ “นั่นสิวะ ไอเดียดีนะมึงเนี่ย”
“ค่ะ เป็นกระเทยต้องสวยและฉลาดค่ะ” อีกบรับคำกระหยิ่มยิ้มย่อง “ว่าแต่มึงหน่ะค่ะ อีเด็กวิดวะ พอจะมีมั๊ยคะใครที่เป็นแฮ็คเกอร์ คิดดูดี ๆ นะคะ ไปเปิดหนังสือรุ่นดูเลยก็ได้อ่ะ”
“แฮ็กเกอร์เหรอ.....” ฉับพลันผมคิดออกทันที เป็นใครไปไม่ได้นอกจากคนใกล้ตัวผมเอง... “ไอ้แจ้!”
“หะ! มึงจะให้กูทำไรนะโจ้” ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ชายคนเดียวของผมฟังและขอร้องมันให้ช่วย
“ก็แฮ็ครูปในเครื่องของเขามาให้หมดหน่ะ โดยเฉพาะไฟล์รูปสมีหราฮ้าเฮ้ของเขาไง มึงช่วยกูหน่อยไม่ได้เหรอ”
“ไอ้โจ้! มึงหาเรื่องวอนคุกให้กูเรอะ”
“แล้วไอ้ที่มึงเคยทำ ๆ มามันไม่วอนคุกกว่ากูเหรอหะ” ผมย้อนมัน เพราะตอนมันเป็นนักศึกษามันเคยแฮ็คขโมยข้อสอบอาจารย์มาแล้ว
“แล้วนี่มันเรื่องอะไรของกูล่ะ อีกอย่างมันเรื่องอะไรของมึงด้วย มันก็เรื่องของครอบครัวลูกค้ามึงสิวะ มึงก็เป็นแค่วิดวะ อย่าไปเจือกเรื่องของเขามากนักเลย”
“ก็กูรักเค้า”
ไอ้แจ้ผงะไปเมื่อได้ยินที่ผมพูด “มึง...ว่าไงนะ”
“กูรักเค้า”
“แต่ ลูกค้ามึงเป็น...เกย์นะ...นี่แสดงว่า..มึงเป็นเกย์เหรอ”
“กูก็ไม่รู้ แต่กูรู้ว่ากูรักเค้ามาก กูต้องช่วยเค้า”
“เชี่ย...” พี่ชายผมสบถด่าออกมา
“ว่าไง ตกลงมึงจะไม่ช่วยกูใช่มั๊ย”
“ช่วย!”
ผมมองหน้ามันตกใจ ทำไมมันตกลงช่วยผมง่าย ๆ อย่างนี้
“มึงจะช่วยกูจริงอ่ะ”
“เออ สิวะ กูเป็นพี่มึงนะไอ้โจ้”
“ทำไมวะ”
“ในเมื่อมึงกล้าพูดว่ามึงรักเค้า กูก็กล้าที่จะช่วยมึงล่ะวะ”
“ขอบใจนะเว้ย”
“เออ ๆ” มันพูดต่อ “แต่มึงต้องช่วยอะไรกูนะ”
“อะไรวะ ว่ามา”
“กูจะใช้คอมบ้านหรือคอมที่ทำงานแฮ็คไม่ได้ มึงต้องหาคอมใหม่และแอร์การ์ดแรง ๆ ให้กูนะ”
“ไม่มีปัญหา กูเชื่อว่ามึงต้องทำได้”
“แน่นอน มึงล้างตารอดูรูปแจ่ม ๆ ไว้เลย” ไอ้แจ้บอกอย่างหมายมาด ผมมองหน้ามันด้วยความมั่นใจ เริ่มมีความหวังขึ้นมาหน่อยแล้วครับพี่น้อง
ผมไม่รอช้าที่จะบอกน้องอั่งถึงทางออกที่ผมเพิ่งเจอ ที่เหลือเราเพียงแต่รอว่ารูปทั้งหมดที่ไอ้แจ้แฮ็คมาได้จะเป็นอะไรและเด็ดพอมั๊ย ผมหวังว่างานนี้ไอ้แจ้มันคงทำสำเร็จอย่างที่มันเคยทำอะไรได้นะครับ
หัวข้อ: (จบจริง ๆ นะ)บทส่งท้ายมาแล้ว- - [Beep] - - แอบมองนายหน้าหวาน(Update:01/12/2011) (อ่าน 146490 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก