มาแล้วค่ะ ขอบคุณมาก ๆ นะคะ ทุกคน รักษาสุขภาพนะคะ
และแล้วก็ถึงวันศุกร์ซะที โชคดีจังที่สัปดาห์นี้ผมงานไม่เข้า ไม่ต้องอยู่แก้งานจนเย็น เสาร์อาทิตย์นี้ผมอยากชวนคุณอู๋ไปเที่ยวจัง แหม่ อย่าหาว่าผมเห่อเลยนะครับ เหมือนว่าเดี๋ยวนี้ผมหายใจเข้าหายใจออกก็เป็นคุณอู๋หมดแล้ว ฮี่ ๆๆๆ ผมยังจำสัมผัสจากมือนุ่ม ๆ ที่ลูบหน้าผมได้อยู่เลย ไหนจะสีหน้าแววตาอีก อ๋อยยยย คิดแล้วก็สุดแสนจะแฮ๊ปปี้ ว่าแล้วผมก็โทรหาเค้า..เอ๊ะ หรือจะไปหาที่บ้านเลย หุหุหุ
ว่าแล้วผมก็จอดรถไว้ที่บริษัทแล้วนั่งใต้ดินไปเยาวราชจะดีกว่า เมื่อไปถึงที่หน้าร้าน ผมก็เห็นกองทัพคู่แข่งนั่งรอยืนรออยู่เต็มไปหมด เอื๋อก! – เอาไงดีวะกู จะฝ่าวงล้อมเข้าไปดีมั๊ยเนี่ย
“อ๊าววว คุณโจ้...” เสียงหวาน ๆ ดังมาจากในร้าน คุณอู๋นั่นเอง คุณอู๋เดินมาหาผมด้วยรอยยิ้ม
“เข้ามาในร้านก่อนดีกว่าครับ”
“เอ่อ..คือ” ผมมองไปรอบ ๆตัว บรรดาของทัพคู่แข่งของผมมีคำถามทางสายตาว่า “ไอ้นี้มันเป็นใครร???” ก็แหมคุณอู๋เข้ามาจับมือถือแขนผมอย่างนี้ แต่ก็ดีนะครับ ฮี่ ๆๆๆๆ
“ครับ” ผมรีบตามคุณอู๋เข้าไปทันที ก่อนที่หน้าร้านจะมีการจลาจลย่อม ๆ คุณอู๋คงกลัวลุกลามไปมากกว่านั้น เลยขอออกไปเคลียร์ที่หน้าร้านให้เรียบร้อย ส่วนผมและคนในร้านก็แอบดูอยู่ น้องอั่งกับน้องแอนยิ้มให้ผมทะเล้น เหมือนจะบอกว่า “คอยดูสิพี่โจ้”
“คุณอู๋ ไอ้นั่นมันเป็นใคร????” ผู้ชายคนนึงถามออกมาอย่างเจ็บใจ
“เค้าเป็นเพื่อนผมเอง มีไรมั๊ย”คุณอู๋ตอบเรียบ ๆ
“แล้วพวกผมล่ะ....” อีกคนไม่ยอมแพ้ เอากับเขาสิ
“ฟังนะ พวกคุณไม่จำเป็นต้องมาทำอย่างนี้ ผมเชื่อว่ายังมีคนดี ๆ อีกหลายคนที่เขายังโสด”
“หมายความว่าไงอ่ะอู๋ อู๋ไม่โสดแล้วเหรอ”
“เปล่า ผมแค่ไม่อยากให้คุณปิดตัวเองแล้วมาแข่งกันทำอย่างนี้เพื่อผมนะถ้าหากผมเลือกใครสักคนแล้ว พวกคุณก็ต้องเสียใจ ผมไม่อยากให้พวกคุณเสียใจนะ”
ไอ้พวกนั้นทำหน้าคิดได้ “ที่ผมไม่ออกมาพบพวกคุณ ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจนะ แต่ผมไม่อยากให้ทุกคนมีความหวัง และสุดท้ายคนที่สมหวังก็จะมีแต่คนเดียว พวกคุณไม่คิดมั่งเหรอ”
“แต่ ..มันก็ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเพื่อคนที่เรารักเลยนี่ อู๋ ผมชอบอู๋นะ ชอบมานานแล้ว อู๋ก็รู้”
โหยยย รายนี้แรงว่ะ สารภาพกันโต้ง ๆ เลย แต่คนอื่นก็มองไอ้นี่อย่างไม่พอใจและโห่เล็ก ๆ เหมือนกัน
“ผมแย่กว่าคนอื่นตรงไหนอู๋ บอกมาได้มั๊ย ทำไมคุณถึงใจแข็งนัก” อีกคนไม่ยอมเหมือนกัน
“พวกคุณไม่มีใครแย่กว่าใครหรอก เอาเป็นว่าถ้าอยากจะให้ผมพิจารณาจริง ๆ ก็ขอให้ผมอยู่เงียบ ๆ สักพักนึง ได้มั๊ยครับ...” คุณอู๋ขอร้อง ทำให้ไอ้พวกนั้นสลดลงนึดนึง
“นะครับ..”
“ก็ได้ ๆ แต่อู๋อย่าหลบหน้าพวกเราอีกได้มั๊ยขอให้เราเห็นหน้าอู๋บ้าง”
คุณอู๋พยักหน้า “ได้ แต่คราวหลังไม่ต้องมากันเยอะอย่างนี้นะ”และคุณอู๋ก็เดินหันหลังเข้าร้านมา
“โหยยย พี่อู๋สุดยอด” น้องแอนยกนิ้วให้พี่ตัวเอง
“สุดยอดอะไรล่ะ ตามกันอยู่ได้เค้าไม่ทำงานกันบ้างเหรอ”คุณอู๋บ่นเล็กน้อย
“นี่เค้ามากันอย่างนี้ทุกวันเลยเหรอครับคุณอู๋”
คุณอู๋พยักหน้าแบบเซ็ง ๆ (แต่ก็ยังสวย) น้องอั่งเลยเสริมว่า
“โหยพี่โจ้ไม่รู้อะไร เมื่อวานที่พี่อู๋กลับถึงบ้านตอนสามทุ่มกว่า ๆ พวกมันก็ยังนั่งรอนอนรอกัน กว่าพี่อู๋จะไล่ให้กลับได้ก็นานเลยแหล่ะ
ผมตกใจสิครับเมื่อได้ยินอย่างนี้ แต่ถ้าพวกนั้นรู้ว่าคุณอู๋ไปไหนกับผมมาผมคงโดนรุมประชาตรีนแน่ ๆ
“ว่าแต่พี่โจ้มีไรเหรอคะ”น้องแอนหันมาถาม
“ใช่ ๆ พี่มีไรป่าว” น้องอั่งก็หันมาถามเหมือนกัน
เอาล่ะ อย่างไงก็ถึงบอกผู้ปกครองคุณอู๋ก่อน ท่องไว้ อย่ากลัว ๆๆ“เอ่อ พี่ก็ จะมา...มา ชวนคุณอู๋ไปกินข้าวหน่ะ” ผมมองคุณอู๋ คุณอู๋ยิ้มรับ น้องอั่งกับน้องแอนมองหน้ากันเจ้าเล่ห์นิด ๆ แล้วถามต่อ
“ที่ไหนอ่ะพี่ พวกผมไปด้วยได้มั๊ย”
“ก็ เอ่อ ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ไปด้วยกันนี่หล่ะ” อืม ถึงไม่ได้ไปสองคนแต่ อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ให้ไปล่ะวะ
“ที่ไหนพี่” น้องอั่งถามต่อ
“ก็ พี่ให้คุณอู๋เลือกเลย ตามสบาย”
“อ่าเหรอ” น้องอั่งเหมือนจะวางใจไม่คาดคั้นอะไรอีก
“พี่อู๋ พี่อู๋อยากไปไหนล่ะ”
“อืม ...”คุณอู๋ทำท่าคิด แล้วตอบว่า “ไปบ้านคุณได้มั๊ยครับ”
“หะ..บ้านผมเหรอ” โหยย ตกใจสิครับ มาบ้านผมเลยเนี่ย “ก็..ได้ครับ ยินดีเลย”
“ดีครับ งั้นพรุ่งนี้ไปทานมื้อเที่ยงกันที่บ้านคุณนะครับ”
“ได้เลยครับ ว่าแต่คุณอู๋อยากทานอะไรมั๊ยครับ”
“ก็....แล้วแต่คุณโจ้ละกันครับ” เขาตอบยิ้ม ๆ น้องอั่งกับน้องแอนมองหน้าผมยิ้ม ๆ เหมือนกัน ดีเลย จะได้บอกแม่ซะทีว่าคนไหนกันที่ผมชอบ อิอิอิ
ผมอยู่ที่บ้านคุณอู๋สักพักก็กลับ ความจริงเขาชวนผมกินข้าวด้วยแต่ผมบอกว่าต้องมาเอารถที่ออฟฟิศ แต่ระหว่างออกจากร้านไปใต้ดิน อีเมธก็โทรเข้ามาหาผม
“หวัดดีค้าโจโจ้ ทำไรอยู่”
“อ่อ กำลังกลับบ้านว่ะ มีอะไรเหรอ”
“โจโจ้ คืนนี้มาเที่ยวกับเมณี่หน่อยได้มั๊ยคะ เพื่อนคันมากเลยอ่า”
“โหย คืนนี้เหรอ...ที่ไหนล่ะ”
“รัชดาค่ะ”
“โหยยยย มึงเที่ยวใกล้ ๆ บ้านกูหน่อยไม่ได้เหรอ เกษตรนวมิทร์ อตก. เนี่ย”
“โอ๊ย ไม่เอาล่ะค่ะ กูขี้เกียจไปแย่งชายกับตุ๊ดเด็ก เห็นแล้วอารมณ์เสีย”
“สรุปว่ายังไงคืนนี้กูก็ต้องเที่ยวกับมึงให้ได้ งั้นสิ”
“แน่นอนค่ะ..นะคะ นะคะเพื่อนโจ้ คิดซะว่าสงสารกระเทยด้อยโอกาสนะคะ นะคะๆๆ”
“เออ ๆๆ ไปก็ไป เจอกันที่ไหนล่ะ”
“เจอกันหน้าร้านเลยค่ะ เดี๋ยวเมณี่จองโต๊ะก่อนนะคะ ว่าคืนนี้เราไปกันสองนาง แอร๊ยยยย”
“เออ ๆๆ สามทุ่มเจอกันหน้าร้านนะมึง”
“ค่า ได๋คะ”
ผมวางสายอีเมธไป เฮ้อออ ก็งี้หล่ะครับมีเพื่อนเป็นตุ๊ดก็ต้องทำใจ แถมเป็นตุ๊ดเก็บกดซะด้วย ผมเลยกลายเป็นกระโถนของอีเมธไปเลยงานนี้ แต่ก่อนอื่นผมก็ต้องโทรบอกแม่ก่อนว่าพรุ่งนี้ “คนพิเศษของผม” จะไปกินข้าวที่บ้านเรา ผมว่าแม่ต้องชอบคุณอู๋แน่ ๆ พ่อกับคนอื่นก็เหมือนกัน แต่พ่อจะตกใจมั๊ยเนี่ยว่านายหน้าหวานคนนี้หล่ะ คือคนที่ผมอยากพามากราบในฐานะลูกสะใภ้ อร๊างงงงงงส์
ผมไปเอารถและหาอะไรกินแถวนั้นก่อนจะไปที่ผับย่านรัชดาตามที่อีเมธมันนัด ผมรอหน้าร้านสักพักเพื่อนตัวดีของผมก็มา
“ฮายยยย โจโจ้” อีเมธมาเต็มในชุดเที่ยวกลางคืน เฮ้ออ อยากถ่ายรูปไปให้พ่อมันดูจัง หึหึหึหึ
“เอออ โบกแป้งนานนะมึง”
“อร๊ายยย อีนี่หยาบคาย กูสวยแบบธรรมชาติค่ะ”
ผมพึมพำกับตัวเองเบา ๆ “ธรรมชาติลงโทษ”
“อะไรนะคะ”
“อ่อ เปล่า ๆ เออ กูว่าไปเถอะเดี๋ยวในร้านคนเยอะ”
“โหย ขอให้เพื่อนดูผู้ชายบ้างอะไรบ้างสิ”
“เออ ๆ”ผมรับคำและมองไปรอบ ๆ อืม เชื่อแล้วว่าชาวเกย์ต่างชาติแห่มาเที่ยวไทยเพราะอะไร มีแต่แบบนี้ทั้งน้านนน
“ไปเหอะมึง คนเยอะ กูไม่อยากเบียด”
“ได๋เคอะ”
ผมตามมั้นเข้าไป อืม ตอนนี้ดีเจก็เปิดเพลงวอร์ม ๆ เพราะมันยังไม่ดึกมาก แต่อีเมธนี่สิดูท่าทางมีความสุขมาก ๆ สงสัยจะเก็บกดมานานแสนนาน ผมกับมันก็เต้น ๆ และก็ดื่มกันเล็กน้อยแต่ที่อีเมธมันชอบมากก็ตรงมีโชว์นี่หล่ะ ผมว่าก็ฮาดีนะครับ จนผับปิดนั่นหล่ะถึงได้ออกมาอยู่กันหน้าร้าน
“อีโจ้ มึงเมายังค๊า”
“เมาได้ไงล่ะ เอารถมา” ผมหันไปถามมันที่ทำหน้าตาดี๊ด๊า “มึงล่ะเมาเปล่า”
“ไม่ค่ะ กูยังไม่เมา ยังไหว” อีเมธแหวเบา ๆ“โอ๊ย อยากได้ชาย”
“หาสิวะ” ผมหันไปบอกมัน แต่แล้วผมก็หันไปเจออะไรที่ร้านตรงข้าม นั่นมันคุณเคนนี่หว่า สงสัยมาเที่ยวแน่ ๆ
“ไรคะ มีอะไร หาชายอยู่เหรอเพื่อนสาววว” อีเมธถาม
“เปล่า ๆ”
“หืมมม ทำไมคะ”
“กูเหมือนเจอคนรู้จักว่ะ”
“ใครคะ”
“ร้านตรงข้าม ผู้ชายตัวสูง ๆ หน่ะ เห็นมั๊ย หน้าฝรั่ง ๆ”
“ไหน ๆๆ” อีเมธเพ่งมอง “ต๊ายยย หล่อจัง ใครคะยังไง ๆ”
“แฟนเก่า.คุณอู๋”
“อุ๊ยยยยย” อีเมธอุทานได้แค่นั้นก่อนจะช่วยกันดูต่อ เขายืนสูบบุหรี่สักพักก็มีผู้ชายตัวเล็กกว่าสองคนเดินมาสมทบ
อีเมธกรีดร้อง“อร๊ายย แรงอ่ะค่ะ มีทรีซัมกันด้วย”
ผมถามมันงง ๆ “มึงรู้ได้ไงวะ”
“โน้นไงคะ”อีเมธชี้ให้ดู เย้ยยยย เขาแลกลิ้นกันตรงนี้เลยเหรอ
“แอร๊ยยยย อิจฉา ๆๆๆๆๆ อยากกินแซนวิชชชช”
“โหยย อีเมธ มึงก็ไปกินกับเค้าเลยไป” อีเมธยังดี๊ด๊าไม่หยุด ส่วนผมก็ได้แต่ตกใจสิครับ คงไม่ต้องบอกต่อล่ะนะว่าคืนนี้พวกเขาจะไปไหนต่อ ดีล่ะ ผมจะได้บอกกับคุณอู๋ว่าให้ตัดใจจากผู้ชายคนนี้ได้เร็ว ๆ ซะที
โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ
หัวข้อ: (จบจริง ๆ นะ)บทส่งท้ายมาแล้ว- - [Beep] - - แอบมองนายหน้าหวาน(Update:01/12/2011) (อ่าน 158751 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก