มาแล้วค่ะ
ขอโทษนะคะ ที่มาช้า ช่วงนี้มีอะไรหลายอย่างจริง ๆ ค่ะ ก็ต้องขอโทษด้วยอีกครั้งนะคะ - - วันนี้เป็นวันดีค่ะ เห็นคนอังกฤษเค้ามีความสุข คนเขียนเลยอยากให้กองเชียร์นายโจ้มีความสุขไปด้วย - - ขอบคุณสำหรับการติดตามและความคิดเห็นมาก ๆ ค่ะ
ผมขึ้นรถของคุณอู๋อย่างไม่ต้องรอให้เขาเชิญ เวลานี้ขอหน้าด้านไว้ดีกว่าครับ แต่ก่อนออกเดินทางผมไม่ลืมโทรหาน้องอั่งกับน้องแอนก่อน เพราะเดี๋ยวน้องเขาเป็นห่วง ผมบอกน้องอั่งว่าเจอคุณอู๋แล้วตอนนี้คุณอู๋อยากไปทะเลน้องอั่งบอกผมว่า
“ได้เลยพี่ ฝากดูแลพี่อู๋ด้วยนะครับ อ่อ..” น้องอั่งเว้นไปก่อนจะบอกว่า “อย่าทำอะไรพี่อู๋ล่ะ”
“โธ่ น้องอั่ง พี่ไม่ทำอย่างนั้นหรอกน่า...เอาเป็นว่าคุณอู๋สบายใจเมื่อไหร่พี่จะรีบพากลับกรุงเทพทันทีเลย”
“ฮะ ขอบคุณพี่มาก ๆๆ เลย แล้วก็เรื่องวันนี้ด้วย ถ้าไม่ได้พี่กับพี่แจ้ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ขับรถกลับบ้านดี ๆ ล่ะ”
“ฮะพี่ พี่ก็ขับรถดี ๆ นะ เออ แล้วรถพี่ทำไงเนี่ย จอดทิ้งไว้ปั๊มอย่างนั้นเหรอ”
“เปล่า ๆ พี่โทรให้ไอ้แจ้เอากุญแจสำรองมาขับกลับหน่ะ”
“โหย งั้นผมไปเฝ้ารถให้ก่อนมั๊ย รอกลับไปพร้อมพี่แจ้”
“ไม่เป็นไรหรอกน้องอั่ง ลำบากเปล่า ๆ”
“ไม่ได้เลยพี่ รถพี่หายทำไงล่ะ ไหน ๆ พี่ก็ช่วยผมมาเยอะแล้ว เรื่องแค่นี้เอง นะพี่นะ”
“เอางั้นเหรอ”
“เอางั้นสิพี่”
“อืม ๆ ขอบใจมากนะน้องอั่ง เดี๋ยวพี่โทรบอกไอ้แจ้ว่าน้องอั่งกับน้องแอนจะมาช่วยดูให้ก่อน”
“ครับ งั้น พี่ไม่ต้องห่วงเรื่องรถ ดูแลพี่อู๋ให้ดีนะฮะ”
“อืม ๆ ขอบใจมากนะน้องอั่ง”
“ครับ ๆ แค่นี้ก่อนนะพี่”
น้องอั่งวางสายไปแล้ว คุณอู๋หันมามองหน้าผมเหมือนจะสงสัยอะไร ผมยิ้มแฮ่ ๆ ไม่รู้จะทำไงดี
“เอ่อ ผมไม่อยากให้น้องอั่งเป็นห่วงหน่ะครับ”
“ครับ” คุณอู๋รับคำเบา ๆ แล้วก็ค่อย ๆ ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
“คุณอู๋....”
“ผมคงเป็นพี่ที่แย่มากใช่มั๊ย ถึงทำให้น้อง ๆ เป็นห่วงมาตลอด”
คุณอู๋พูดพร้อมปล่อยโฮออกมา ผมไม่อยากเห็นคุณอู๋เป็นอย่างนี้เลย
“อย่าคิดอย่างนั้นสิครับ ที่น้อง ๆ เป็นห่วงคุณอู๋ก็เพราะว่าเค้ารักคุณอู๋ เค้าอยากให้คุณอู๋มีความสุข”
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ ผมมันดีแต่ทำให้อั่งกับแอนเป็นห่วง และต้องมาลำบากเพราะผมหลายครั้งแล้ว”
“แต่...”
คุณอู๋ทำท่าจะไม่ฟัง และร้องไห้หนัก ๆ ออกมา ผมจึง...
“อย่าร้องไห้เลยนะครับคุณอู๋” ผมเข้าไปกอดปลอบใจ เพราะผมไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องจมอยู่ในความเสียใจ
“คุณอู๋ครับ อย่าคิดอย่างนั้นอีกเลยนะครับ ผมเชื่อว่าไม่มีใครอยากเห็นคุณอู๋เสียใจและโทษตัวเองแบบนี้หรอก....นะครับ”
คุณอู๋ยังร้องไห้ไม่หยุดผมจึงไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่หวังว่าอ้อมกอดจากอกแห้ง ๆ ของผมจะช่วยให้คุณอู๋รู้สึกดีได้บ้าง กลิ่นหอม ๆ จากผมสวยของคุณอู๋ทำให้ผมรู้สึกตัวขึ้นมาได้ นี่ผมกำลังกอดคุณอู๋เหรอเนี่ย อ๊ากกกกกก
“คุณโจ้ครับ คุณโจ้เป็นอะไรหรือเปล่า” คุณอู๋หยุดร้องไห้แล้วเงยหน้าขึ้นมาถามผมด้วยความตกใจ หะ..ทำไมอ่า ผมกลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่าเหรอ
“เปล่าครับ มีอะไรเหรอครับ”
“คือ คุณโจ้หัวใจเต้นแรงมากเลยครับ”
อู้ยยยย....มันก็แหงล่ะครับคุณอู๋ ก็เพราะว่าผมไม่เคยใกล้กับคุณอู๋ขนาดนี้เลยหน่ะสิ ผมก็ต้องตื่นเต้ลลล เป็นธรรมดา คุณอู๋เหมือนจะพิสูจน์หรือแกล้งผมก็ไม่รู้ เขาแนบหน้าลงบนอกข้างซ้ายของผมอีกครั้ง
“ทำไมเต้นแรงขึ้นอีกเนี่ย เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“ป่ะ เปล่าครับ...”
“แน่ใจนะครับ เอ๊ะ ทำไมคุณโจ้หน้าแดงด้วย”
อ่าว ผมหน้าแดงด้วยเหรอเนี่ย ทำไงดีวะโจ้เอ๊ย...
“ผม...ไม่เป็นไรหรอกครับ…ว่าแต่คุณอู๋อยากไปไหนล่ะครับ ทะเลหัวหิน หรือ ปราณบุรีดี”
“คงไปหัวหินเหมือนเดิมหล่ะครับ ใกล้ ๆ ไปง่าย ๆดี”
“เราไปกันเลยนะครับ”
“ครับ” คุณอู๋รับคำ
“เอ่อ ถ้าไม่รังเกียจ ให้ผมขับรถให้นั่งก็ได้นะครับ”
“ขอบคุณครับ” คุณอู๋ลงจากรถและสลับตำแหน่งกับผม ผมยิ้มรับก่อนจะออกรถและขับตรงไปหัวหิน ที่ที่ทำให้คุณอู๋สบายใจที่สุดได้ในตอนนี้ เวลาเดินไปช้า ๆ กว่าจะถึงหัวหินก็สี่ทุ่ม แต่ผมกลับอยากหยุดเวลานี้ไว้นาน ๆ เพราะผมอยากจะอยู่กับคุณอู๋เงียบ ๆ สองคนแบบนี้ ให้ความรู้สึกของเราได้คุยกัน อู๊ยย โรแมนติกว่ะสราดดด
ตอนนี้คุณอู๋หลับไปแล้ว ก็ดีแล้วครับ จะได้พักเหนื่อยเสียบ้าง ช่วงนี้คุณอู๋คงจะเหนื่อยใจไม่น้อยเลยทีเดียว และเราก็ถึงหัวหินตามที่ผมบอกในเวลาสี่ทุ่ม ตอนนี้อีกบกับน้องจอยอยู่ที่นี่ แต่ผมไม่โทรเรียกพวกนั้นให้โง่หรอก นอกจากจะดวงดีเจอที่ตลาดโต้รุ่งแทน งานนี้หวังว่าอีกบคงจิกผู้ชายในตลาดมากกว่าออกมาทำสวยริมหาดนะครับ 555 ผมจอดเทียบฟุตบาทและปลุกคุณอู๋ให้ตื่น
“คุณอู๋ครับ”
“หืม...”
“ถึงหัวหินแล้วนะครับ”
คุณอู๋ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มดีใจ และลงจากรถไปริมหาด ผมล็อครถและตามลงไป คุณอู๋ถอดรองเท้าเดินเล่นที่ชายหาด ลมเย็น ๆ พัดมาเอื่อย ๆ ผมมองตามผมสวยที่ปลิวสยายตามลมนั้นอย่างเคลิบเคล้ม และคุณอู๋เหมือนจะรู้ตัว เขาหันมายิ้มให้ผม และบอกผมว่า
“คุณโจ้ เรามาวิ่งแข่งกันมั๊ย”
ผมมองหน้าคุณอู๋สงสัย “อย่าท้านะคร้าบบบ ผมนักบาสเก่านะ”
“งั้นมาลองแข่งกัน ใครถึงทิวสนตรงโน้นก่อนชนะ”
“ได้เลยครับ ว่าแต่คนชนะได้อะไรดีล่ะ”
“อืม....งั้นเอาเป็น ถ้าใครชนะก็มีสิทธิ์สั่งคนแพ้ให้ทำอะไรก็ได้”
ผมมองหน้าคุณอู๋ “เอางั้นเลยเหรอครับ”
“อืมๆ” คุณอู๋พยักหน้าสดใส “งั้นเริ่มเลยนะครับ”
ผมพยักหน้า คุณอู๋ไม่รู้ซะแร้วว่าอดีตเซนเตอร์อย่างผมก็วิ่งไวกว่าปีกอีกนะจะบอกให้ ....
คุณอู๋นับ “หนึ่งง ...สอง..ซั่ม...” แล้วพวกเราก็ออกตัววิ่งไป
“อย่าต่อให้ผมนะคุณโจ้”
“ผมไม่ต่อให้คุณหรอกน่า คุณกิมอู๋”
คุณอู๋หันมายิ้มให้ผมแล้ววิ่ง ๆๆๆ ผมแกล้งชลอ ให้คุณอู๋ไปก่อน และเริ่งสปีดในช่วงสุดท้าย วิ่ง ๆๆๆๆ ...ในที่สุดผมก็ถึงก่อน เย้ๆๆๆๆๆ
ผมรีบหันหลังกลับไปหาคุณอู๋ แต่อุ๊บสสส์!!! ตัวของผมปะทะตัวของคุณอู๋ที่วิ่งพุ่งเข้าอย่างจัง ผมประคองตัวเองและคุณอู๋ที่ชนเข้ากับอกผม ไม่ให้ล้มลงเลยทำให้ตอนนี้หน้าคุณอู๋แนบอกผมยิ่งกว่าเมื่อกี๊ซะอีก
“คุณโจ้ ถึงก่อนได้ไงครับเนี่ย” คุณอู๋หอบที่แฮ่กเงยหน้าถาม
“บอกแล้วไงครับว่าผมไม่ต่อให้หรอก...” ผมก้มลงบอกกับคนข้างล่าง โอ๊ย ใครก็ได้ช่วยไอ้โจ้ด้วย...หวั่นไหวๆๆ
“คุณโจ้ชนะ...แล้ว...คุณโจ้อยากให้ผมทำอะไรล่ะครับ”
“คุณอู๋ครับ ผมอยากให้คุณเลิกโทษตัวเองในเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา...” ผมตั้งสติพูดจริงจัง “นะครับ ไม่มีใครอยากเห็นคุณโทษตัวเองหรอกนะครับ ทุกคนรักคุณมาก”
ผมยกนิ้วก้อยขึ้น “สัญญากับผมนะครับ”
คุณอู๋ชั่งใจแล้วพยักหน้าตอบรับ “ครับ” แล้วก็ยกนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวสัญญากับผม พร้อมกับมีรอยยิ้มน้อย ๆ ออกมา ผมเห็นคุณอู๋สบายใจขึ้นแค่นี้ ผมก็ดีใจแล้วหล่ะคร้าบบบ
หลังจากเราเดินเล่นอยู่สักพักผมก็นึกขึ้นได้
“แล้ว...คุณอู๋จะพักที่ไหนล่ะครับ”
คุณอู๋ทำหน้าเพิ่งคิดได้แล้วบอกผมว่า “ตายจริงคุณโจ้ ผมลืมไปว่าบ้านก็ยังเข้าอยู่ไม่ได้ แถมเสื้อผ้าผมก็ไม่ได้เอามาอีก”
ผมนิ่งคิด “เอ....เอางี้มั๊ยครับ ถ้าคุณอู๋ไม่รังเกียจ คุณอู๋นอนที่บ้านน้าผมด้วยกันก็ได้”
“อย่าเลยครับ ผมเกรงใจคุณโจ้ รบกวนมาเยอะแล้ว”
“ไม่ต้องหรอกครับ หรือถ้าคุณอู๋กลัวไม่สะดวกสบายก็ไม่เป็นไรนะครับ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ ผม..ผมเกรงใจคุณโจ้จริง ๆ”
“บอกแล้วไงครับว่าผมเต็มใจ”
คุณอู๋พยักหน้ารับเบา ๆ “งั้นก็ได้รับ รบกวนด้วยนะครับ”
“ครับ”
ผมโทรหาน้านีทันที น้านีก็ประหลาดใจนิดหน่อยที่ผมมากลางดึกอย่างนี้แถมไม่ได้มาคนเดียวด้วย เมื่อผมถึงหน้าบ้านที่เป็นตึกแถวในตลาดก็เห็นน้านีนั่งอยู่กับป้าข้างบ้านและยายที่เป็นแม่ของแก ผมก็เลยพาคุณอู๋เข้าไปหาน้านีและก็เพื่อน ๆ
“หวัดดีครับน้านี หวัดดีครับป้าแขก” ผมกับคุณอู๋สวัสดีทุกคน แต่ผมขอเข้าไปทักแม่ป้าแขกใกล้ๆ เพราะแกหูไม่ค่อยดี “หวัดดีครับยายยยย”
“เอ้ออ ๆ ใครเนี่ย”
“ผมโจ้ไง” ผมตอบเสียงดังกว่าคุยกับคนปกติ เพราะเดี๋ยวยายแกได้ยินไม่ชัด
“อ่าวโจ้เหรอ หลานนีใช่มั๊ย”
“ใช่ครับ ยายเป็นไงมั่ง”
“ก็ไม่เป็นไงหรอก..แล้วพาใครมาด้วยล่ะหน่ะ สวยซะด้วย”
“เพื่อนครับ”
“อะไรนะ” ยายเหมือนจะได้ยินไม่ชัด ผมเลยต้องบอกดังกว่าว่า
“เพื่อนครับ”
“เหรอ เอ้ออ ๆ ไอ้นี่ เพื่อนสวยนะเอ็งเนี่ย”
“เขาเป็นผู้ชายย”
“หะ..อะไรนะ”
ผมตอบดังขึ้น “เขาเป็นผู้ชายยยย”
“อ่าวเหรอ..”
“แม่นี่” ป้าแขกปรามแม่ตัวเอง “ไม่เอาน่า เพื่อนเจ้าโจ้มัน”
“ใช่สิ แล้วนี่โจ้กับ...คุณอู๋ มีอะไรหรือเปล่าคะ มาหัวหินกันดึก ๆ แบบนี้”
“อ๋อ มีนิดหน่อยครับน้านี ผมเลยต้องมารบกวนน้านีแบบนี้ไง”
“โธ่ กวนที่ไหน อยู่หลาย ๆ วันก็ได้ น้าล่ะคิดถึงจังเลย”
“ครับ ๆ เดี๋ยวผมลาออกมาช่วยหน้าเสริมสวยเลย 555”
“ให้จริงเถอะจ้ะ” น้านีตอบรับขำ ๆ “ป่ะ เข้าบ้านกัน เดี๋ยวเอ่อ นอนด้วยกันที่ห้องโจ้ได้มั๊ยคะ คือบ้านน้าห้องหับมีน้อย”
เอ่อ เอาจริงเหรอน้านี ผมตื่นเต้นนะนอนห้องเดียวกับคุณอู๋เนี่ย “ไม่เป็นไรครับน้านี ผมไปนอนข้างล่างก็ได้”
“อย่าเลยครับคุณโจ้ วันนี้ผมมารบกวนบ้านน้านีของคุณนะ”
ผมพูดไม่ออกเมื่อคุณอู๋มาจับแขนผม “นะครับ อย่าให้ผมลำบากใจไปกว่านี้เลย”
“ครับ ก็ได้ครับ”
“อืม งั้นน้าขอตัวนอนก่อนนะจ๊ะ ไม่ต้องเกรงใจนะคะคุณอู๋”
“ครับ” คุณอู๋ยกมือไหว้ “ขอบคุณมากนะครับ”
“ค่า ตามสบายค่ะ” น้านีขึ้นบ้านไปแล้ว ผมกับคุณอู๋มองหน้ากัน เอ๊ะ เหมือนคุณอู๋จะเขิน ๆ นะที่อยู่กับผมอย่างนี้ ทำไมผมรู้หน่ะเหรอครับ ก็เพราะว่าผมก็เขินเหมือนกันหน่ะสิ ฮี่ ๆ
“เอ่อ คุณอู๋ครับ ง่วงหรือยังครับ”
คุณอู๋พยักหน้า
“อืม นอนห้องผมรกหน่อยนะครับ”
“ครับ” คุณอู๋รับคำ และตามผมขึ้นมาที่ชั้นบนผมเปิดประตูห้องนอนแล้วเปิดไฟ ก่อนจะพาคุณอู๋เข้ามาในห้อง
“ก็ไม่รกเลยนี่นาคุณโจ้ น่าอยู่ออก”
“ขอบคุณครับ”
คุณอู๋อมยิ้มเบา ๆ ผมเข้าไปเปิดตู้เสื้อผ้าและหันมาบอกกับคุณอู๋
“เอ้อ คุณอู๋อยากอาบน้ำเลยมั๊ยครับ”
“ก็ดีครับ”
“ไม่รังเกียจเสื้อผ้าของผมนะครับ”
“ไม่ครับ”
ผมเลยหยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าให้คุณอู๋ทันที
“คุณโจ้ครับ ผมลืมซื้อแปรงสีฟันหน่ะ แถวนี้มีเซเว่นมั๊ยเอ่ย”
“อ่อ ครับ ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมออกไปซื้อมาให้นะครับ คือผมจะไปเซเว่นพอดี”
“งั้นก็ได้ครับ ขอบคุณมากนะครับ”
ผมรับคำและออกไป ตื่นเต้นจังเลยครับพี่น้องวันนี้ไอ้โจ้จะได้นอนร่วมห้องกับคุณอู๋แล้ววว อู๊ยยตื่นเต้นนน สาธุ ขอให้คืนนี้ลูกช้างไม่ตื่นเต้นจนฉี่รดที่นอนด้วยเท๊ออออะ....
หัวข้อ: (จบจริง ๆ นะ)บทส่งท้ายมาแล้ว- - [Beep] - - แอบมองนายหน้าหวาน(Update:01/12/2011) (อ่าน 146713 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก