หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[nunamicky]

แล้วเมื่อไหร่พระเอกจะออกโรงซะที
รึออกมาแล้ว แต่ยังไม่แสดงออก
งง มึน ฮ้วย
 

[ordkrub]

พุเอ๋ย เอาไงก็พูดออกไปซะ เสียเพื่อนไปไม่ดีหรอก

[mutoo]

ช่วยเฉลยก่อนได้มะ
ว่าใครเป็นพระเอก
อยากรู้ม๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาากกกกกกก

[foyer]

/

เช้าวันรุ่งขึ้นไปมหาลัย... เจอแต้วกับแอนก่อนเลย สีหน้าท่าทางแบบนี้ กรูโดนแซวชัวร์

“.......................” ผมมองหน้าแต้ว ตอนนี้มันกำลังชะเง้อชะแง้ดูความปกติในร่างกายผมอยู่
“เมื่อวานไปไหนกับคนนั้นมาอ่ะ?” แต้วถาม สีหน้ามันเนี่ยนะ.... กวนตรีนผมมาก
“ก็พาไปหาไรกินแล้วก็กลับ” ผมตอบนิ่งๆ
“จริงดิ ไม่ได้พาไปหอนะ?” หง่ะ
“ผมมีเมทนะครับคุณแต้ว” มันคิดไรหนี่ย แต่ก็กะแล้วว่าพวกมันต้องสงสัย

“ป๊าวววว ก็นึกว่าจะไป.......อะไรกันแบบนั้นน” สายตาสื่อชัดเจนมาก เง้อ
“.................อะไรๆ ไม่ได้ทำไรกันเว้ย” -*- ผู้หญิงสมัยนี้
“ไหนดูสิ คอมีรอยอะไรแดงๆ รึเปล่า?” สายตามันทะลุเข้ามาตามรอยแยกของเสื้อผม.... เง้อ กรูอายนะเนี่ย แต่ไม่หลบ เดี๋ยวจะหาว่าเรากลัว
“สรุปคนเมื่อวานใครอ่ะ เพื่อนหรือว่าแฟน” คราวนี้แอนถามมั่งละ

ผมขมวดคิ้วมองหน้ามันสองคน
ขี้เกียจปิดบังอ่ะคับ เล่นถามงี้ก็คงรู้กันหมดแล้วล่ะ ไอ้เคนแสดงออกซะขนาดนั้น ปิดไปไม่มีประโยชน์

“เออๆ แฟนเก่า” ผมตอบ

“กรี๊ดดดดดดดดดดด” โอ้ย ไรฟะ ยกมือปิดหูแทบไม่ทัน
“น้ำพุ แกเป็นเกย์เหรอ กรี๊ดๆๆ” เพิ่งเคยเห็นคนคลั่งเพราะเพื่อนเป็นเกย์ก็คราวนี้ล่ะ... เงอะ ประสาทป่าวหนิเจ๊แต้ว
“แฟนแม่งหล่อโคตร... ถึงว่าไม่สนใจ พ. กับ น. เลย”
“เอ้ยย แฟนเก่าๆ ตอนนี้เป็นแค่เพื่อนกัน” ผมแก้ความเข้าใจผิดให้ใหม่
“เพื่อนจริงดิ่ ที่เห็นมันไม่ใช่แค่นั้นนา....” จะอะไรกับกรูนักหนาหนิ
“แล้วแต่จะคิด” ผมส่ายหัวเซ็งๆ

“เมื่อวานตอนน้ำพุกลับไปกับแฟนนะ... รู้มั้ยทิ้งคนให้เศร้ากันเป็นแถว” แอนยิ้มเหมือนจะเล่าเรื่องสนุก... หง่ะ บอกว่าไม่ใช่แฟน ยังจะพูดว่าแฟนอีก
“แม่งโคตรเศร้าอ่ะ พี่นัทหงอยไปเลย” แต้วว่า
“นุชขยำกระดาษทิ้งเลย บอกว่าคงสู้ไม่ได้แล้ว”
“แต่นิ้งเงียบๆ ไปเนอะแอน”
“นิ้งเงียบแต่ไอ้เต้องก์ลง โวยวายใหญ่อ่ะ”

เง้อ...ฟังอะไรผิดไปรึเปล่า ผมได้ยินชื่อไอ้เต้ด้วยง่ะ

“เดี๋ยวๆ ไอ้เต้ด้วยเหรอ?” ผมถามแบบไม่แน่ใจ... ปนไม่เชื่อ
“ไอ้เต้เนี่ยแหล่ะตัวดี ฟาดงวงฟาดงาใหญ่เลย มันหวงมึงนะเว้ย” ช้อคๆๆ ไม่เชื่อเด็ดขาด

“จริงๆ ไอ้เต้อ่ะ ถ้ามึงไปกับผู้ชายคนอื่นมันจะอาละวาด ลองสังเกตดูดิ”
“เฮ้ย... ไม่จริงอ่ะ” ไอ้เต้มันเป็นเพื่อนสนิทผมนะ คุยกันทั่วไป ไม่เห็นมันจะหึงจะหวงอะไรผมสักนิด
“จริง จะหลอกทำไมล่ะ เมื่อวานนะมันด่าแฟนมึงชิบหาย แถมพาลไปเตะหมาอีก”
“.....................” อึ้ง พูดไม่ออก บอกไม่ถูก และยังยืนยันในใจว่าไม่เชื่อ

ไอ้เต้มันแมนมาก ไม่รู้สิ ดูยังไงมันก็ไม่ใช่เกย์อ่ะ แต่ถ้าหวงเพื่อนคงใช่มั้ง
เพราะมันสนิทกับผมที่สุด แต่ผมสนิทกับไอ้โมมากกว่า งงไหม?

/

คุยกับพวกแต้วเสร็จผมก็ขึ้นไปห้องเรียน... เจอพี่นัทอีกและ เค้าเรียนห้องข้างกัน
“หวัดดี” เดินเบลอมาเลยนะพี่
“ดีคับ” ผมไหว้ พี่เค้ารับไหว้ แต้วกับแอนเดินมากับผมด้วยนี่ไม่มีเหลียวแล มันสองคนเลยหลบฉากเข้าห้องเรียนไปก่อน

“น้องพุเรียนอะไรเหรอ?” พี่นัทถาม
หน้าตาก็ยังเหมือนเดิมอ่ะคับ ยิ้มแย้มแจ่มใส สายตาสื่อความในใจสุดๆ เงอะ... ผมตั้งตัวไม่ทันนะเนี่ย อยู่ดีๆ ก็มาชอบผม
“เรียน...xxx คับ” ผมตอบ
“เรียนเสร็จกี่โมง?”
“บ่ายสามคับ”
“เสร็จแล้วไปไหนต่อ?”
“ก็คงทำงานวิชา xxx ต่อ ส่งพรุ่งนี้อ่ะ”
“พี่เรียนเสร็จบ่ายสอง เดี๋ยวมาช่วย” เงอะ....
“ไปละ” อะไรเนี่ย... อยากพูดอะไรก็พูด พูดเสร็จก็ไป

ช่วยน้องพี่ดิ เดี๋ยวไอ้โมก็เคืองผมตายเลย... เฮ้อ

ที่จริงเรื่องงานพี่สายรหัสผมก็มาช่วยผมบ่อยนะคับ แต่พอเค้าเห็นพี่นัทช่วยผม เค้าก็เลยกลับ เหอๆๆ

/

ผมเข้ามานั่งในห้องข้างไอ้โม... เสร็จแล้วก็บ่นมันเรื่องเมื่อวาน
“ไหนเมื่อวานจะชวนเพื่อนกูคุย เงียบกริบเลยนะ...” ปล่อยกูเผชิญชะตากรรมอยู่คนเดียว ชิ
“ก็เพื่อนมึงน่ากลัว ใครจะกล้าคุยวะ” ไอ้โมว่างั้น... แหะๆ ออร่าทะมึนเปร่งออกมาเลยอ่ะดิเคน

“จ๋อยรับประทานกันเป็นแถว เล่นเปิดตัวกันงี้พี่กรูก็อกหักอีกแล้วสิ”
“เคนไม่ใช่แฟนกู เป็นแค่เพื่อน”
“กูให้มึงตอบใหม่” หง่ะ ช่างเหอะ มันคงจะรู้กันหมดแล้วว่าผมเป็นอะไร
“เออๆ แฟนเก่ากู แต่ตอนนี้เป็นแค่เพื่อนกันเฉยๆ มันมารับพี่กลับบ้านเลยแวะมาหากู”

ไอ้โมพยักหน้าเข้าใจ ที่มันเข้าใจอะไรง่ายๆ จะบอกว่าไอ้นี่จริงๆ แล้วมันก็เคยกิ๊กกั๊กกับ ผช. มาก่อนเหมือนผมแหล่ะ แต่ว่าไม่หนักถึงขั้นคบกัน เพราะเมื่อก่อนมันอยู่ รร. ประจำง่ะ

แล้วพอดีอาจารย์เข้ามาก็เลยเลิกคุยกัน จบคาบไปกินข้าว.... ปะทะไอ้เต้พอดี มันกับผมนั่งคนละแถวกันอ่ะ
“น้ำพุ คนเมื่อวานแฟนมึงเหรอ?” ไอ้เต้ถามตรงมาก
“กูไม่นึกเลยว่ามึงจะคบกับคนแบบนั้น.....” หง่ะ แบบนั้นอ่ะแบบไหน ไอ้เคนมันก็ดูดีหนิ

“แม่ง...เชี้ย น่ากลัวว่ะ มึงเลิกคบกับมันเหอะ” ผมยังไม่เห็นว่าเคนมันน่ากลัวตรงไหนเลย แต่เพื่อนผมนี่แสดงออกว่าขวัญกระเจิงกันไปเกือบหมด
“กูกับมันเป็นเพื่อนกันเว้ย คิดกันไปไหนเนี่ย” ถ้าต้องตอบคำถามแบบนี้ทั้งวันผมสำลักตายแน่ แบบว่าต้องมาคอยแก้ตัวว่าไม่ใช่แฟนทั้งที่เราก็ไม่เห็นจะทำอะไรที่มันเกินเลยสักนิด (รึเปล่า?)
“เหรอ เพื่อนก็ดีและ กูรับไม่ได้แน่ถ้ามึงไปคบกับไอ้นั่น” แล้วกูคบใครมึงถึงจะรับได้ฮะเต้


ผมไม่เถียงมันคับ เพราะผมเถียงสู้ไม่ได้ มันจะคิดไงก็ให้คิดไปละกัน
เคนกับผมจบกันจริงๆ แล้วหนิ

แต่เมื่อวาน ตอนนั้น..... ผมตอบมันว่า 'โทรได้' .....นะ! จะบอกว่าไม่ได้ยังไงอ่ะ ก็เราเป็นเพื่อนกันแล้วหนิ.....แหะๆๆ
เพื่อนแบบแปลกๆ ไงไม่รู้....

/

เทอมสองนี่เรียนหนักขึ้นคับ มีงานกลุ่มเยอะด้วย... บางทีผมเลยต้องไปค้างหอไอ้โม ทำงานกัน
แล้วมีอยู่วันนึงที่ผมกลับหอแล้ว เจอพี่แมนเมทผมเมินใส่อ่ะ ผมโคตรงง
ผมไปทำอะไรให้วะ... มันรู้สึกแปลกๆ ประหลาดๆ ปกติเค้าจะคุยกับผมดีมากแล้วก็จะหาไรให้ผมกิน

ผมเดานะ อาจจะเพราะว่าพักนี้ผมไม่ค่อยกลับหอ แล้วก็ไม่ได้โทรบอกพี่แมนรึเปล่า พี่เค้าเลยโกรธ ผมไม่รู้อ่ะ
วันนั้นผมต้องเก็บของไปนอนหอไอ้โมต่อพอดี ก็เลยไม่ได้คุยไรกับพี่แมนสักคำ

งง ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย...

“น้องพุมีอะไรให้พี่ช่วยบ้าง.. เพิ่งส่งงานวิชา xxx ไปเมื่อกี้ ตอนนี้ว่างแล้ว” พี่นัทโผล่มาโต๊ะพวกผมอีกและ... แพทเทิร์นเดิมอ่ะคับ มาทีไรก็ช่วยทำแต่งาน.... ก็ดีอ่ะ
“ทำวิชาอะไรอยู่?” พี่เค้ามานั่งข้างผมแล้วก็ก้มๆ ดูชีท
“xxx อ่ะ”
“เค้าให้ทำอะไร?”
“งานกลุ่มอ่ะพี่ ทำ joint”
“เหรอ ปีพี่ก็เคยทำ พี่ใช้.... บลาๆๆๆๆๆ” บอกวิธีการทำให้เสร็จสรรพ ผมฟังบ้างไม่ฟังบ้าง

อย่านึกว่านั่งกันอยู่สองคนนะคับ เพื่อนกลุ่มผมก็อยู่เพียบ ยกเว้นไอ้เต้อ่ะ แม่มารับกลับบ้านไปแล้ว
พี่นัทเค้าไม่คุยกับคนอื่นอ่ะ ผมก็ไม่เข้าใจ

มันเป็นประมาณนี้อ่ะคับ เรื่อยๆ พี่เค้าทุ่มเทช่วยงานผมมากเลยนะ ถึงขนาดยอมค้างที่คณะไม่หลับไม่นอน เพื่อช่วยผมอ่ะ... ซึ้งชะมัด ประทับใจโคตรเลยตอนนั้น
แต่บางที...รำคาญ (อีกแล้ว) ครับ ผมนี่แย่ว่ะ... คือเวลาเค้าไม่มีเรียน ว่างๆ ก็จะมาหาผม
คือพูดตรงๆ เลยนะ มานั่งเฝ้า
ผมไม่ชอบให้ใครมาจับตามอง ตลอดเวลาอะไรขนาดนั้นอ่ะ จะลุกจะเดินไปไหน กินข้าว เข้าห้องน้ำ ผมเจอตามตลอดเลยง่ะ.... มันเกินไปนะผมว่า

แต่เค้าก็เป็นรุ่นพี่อ่ะคับ แถมช่วยงานผมสุดตัว ผมเลยไม่กล้าไปว่าหรือออกความเห็นในการกระทำของเค้า

พี่นัทตัวติดผมจนคนทั้งคณะรู้แล้วว่าเค้าจีบผม...
เพื่อนพี่เค้าหรือรุ่นพี่ปีอื่นก็จะมาแซวๆ หนุกหนาน... ผมก็เฉยๆ แต่จะไม่เฉยก็ตอนโดนโบ้ยว่าผมเป็นแฟนพี่นัทแล้วเนี่ยแหล่ะ

“น้องพุ พี่มีอะไรจะบอก....” ผมเงยหน้ามอง พี่นัทดูประหม่านิดๆ
“พี่เคยเห็นน้องพุก่อนหน้านี้แล้ว...ที่ห้าง xxx น้องพุชอบมากับคนที่เคยพามาคณะวันนั้น....” หง่ะ ไอ้เคน... ผมไม่ได้พามาสักหน่อย มันมาเอง

“ชื่ออะไรนะ ลืมแล้ว”
“เคน”
“อืม”

“.....................” จะเอาไง จะบอกอะไร ต้องการอะไร สักทีๆๆ ยืดยาดเจรงพี่
“พี่เจอน้องพุสองสามครั้งได้อ่ะ แล้ว.........”

RRRRR
มือถือผมดัง... พอดีเลย ไม่อยากคุยกับพี่นัทและ
“ผมไปรับโทรศัพท์แป้บนึงนะ” พี่นัทพยักหน้า ดูเค้าเสียศูนย์ไปนิดนึง
 
ผมเดินออกมาห่างๆ
แม่ผมโทรมาง่ะ ดีใจๆๆ
ตั้งแต่มาอยู่หอ ที่บ้านไม่สนใจผมเลยสักติ๊ด ปกติไกลหูไกลตามาแบบนี้ พ่อแม่ต้องห่วงลูกดิ ผมลูกคนเดียวนะ แต่ทำไมถึงโดนปล่อยเกาะเรื่อยเลย

“ว่าไงคับ เจ๊?” ผมทักแม่กวนๆ
“ทำอะไร เรียนอยู่ไหมน้ำพุ?”
“ไม่เรียนแล้ววว เลิกแล้ววว แต่นั่งทำงานอยู่”
“อืม เป็นไงมั่งล่ะ?”
“ก็.........เซ็งๆ ง่ะแม่”
“เซ็งอะไรอีกล่ะ เซ็งได้ตลอดนะแก เรียนไม่รู้เรื่องเหรอ?”
“ป่าวๆ ไม่ใช่เรื่องเรียนอ่ะ เรื่องคน”
“ทีนี้ใครอีกล่ะ เคนมันยังตามแกอยู่อีกเหรอ?” ผมไม่ได้คุยกับแม่บ่อย แต่แม่รู้หมดนะเรื่องผม (ก็ผมเล่าให้ฟังหนิ)

“ไม่ใช่เคนๆ แต่วันก่อนเคนมาหาด้วยแม่ พุโคตรช้อค”
“อย่าไปยุ่งกับมันมาก หลุดจากมันมาได้ก็ดีแล้ว”
“ไมพูดงั้นอ่ะ เคนก็ดีนะแม่”
“ดีอะไร ฉันเห็นแกหนีมันเกือบตาย”
“ง่ะ” พูดไม่ออกเลยตรู ตอนนั้นหนีจริง ผมเหมือนคนมีคดี กลัวเจ้าหนี้ตามมาเด็ดหัวไรแบบนั้นเลย...

“แล้วมีแบบมันมาวุ่นวายกับแกอีกไหมเนี่ย?” แม่ผมคุยกับผมแบบนี้ปกตินะคับ เหมือนเพื่อนคุยกัน อาจจะฟังไม่ไพเราะเสนาะหู แต่สำหรับผม แม่เป็นให้ได้ทุกอย่างจริงๆ นะ
“อ่า ก็มีอ่ะ” ผมชะเง้อคอมองดูลาดเลา กลัวพี่นัทผ่านมาได้ยิน พอเห็นทางสะดวกก็เริ่มทำการกระซิบ
“เป็นรุ่นพี่ ตามเฝ้าพุตลอดเลยแม่ พุรำคาญอ่ะ”
“รำคาญอีกแล้วเหรอ อย่างงี้แกจะไปคบกับใครได้ อะไรนิดอะไรหน่อยก็รำคาญเค้าไปหมด” หง่ะ...แทงใจดำ
“ผู้ชายหรือผู้หญิงล่ะคราวนี้?” แม่ถาม

“คนที่เฝ้าอ่ะผู้ชาย แต่ผู้หญิงก็มีบ้างเหมือนกัน เค้าชอบมากอดพุอ่ะ” นิ้งอ่ะคับ... แหะๆ ส่วนนุชแค่คุยๆ
“ผู้หญิงอะไรเที่ยววิ่งไล่กอดผู้ชายก่อน อย่าไปเอานะแบบนี้”
“คร้าบ” นิ้งสวย ผมแอบเสียดาย ให้คุยทั่วไปอ่ะได้ แต่ก็รำคาญทุกทีตอนมาเลื้อยผม

ผมเล่าเรื่องพี่นัทให้แม่ฟังคร่าวๆ แล้วแม่ก็สรุปให้ผมฟังว่า

“เค้าช่วยเรา ก็คบเค้าไปก่อน มีอะไรแกไม่รู้จะได้ถามเค้า”


เฮ้อ........พี่นัทส่วนดีก็เยอะอ่ะคับ เรื่องเล็กน้อยผมไม่เก็บมาเป็นประเด็นละกัน ถึงจะเบื่อบ้างเป็นบางทีก็เถอะ


H
อะไรๆ ก็ไม่ถูกใจ เฮ้อ เอาใจเค้ายากจริงๆ อยากให้ถึงตอนที่พุโดนสั่งสอนเร็วๆ หุหุ 
พระเอก....? บอกไม่ได้จริงจริ๊ง เดี๋ยวไม่เซอร์ไพร์ส ตัวละครยังโผล่มาไม่หมดอ่ะ 

[yoyo]

คุณแม่ใจเย็นมากกกกก 
พุจะป๊อบไปไหนเนี่ย  ลองคิดๆดูไปให้ความหวังเค้ารึเปล่า  ไม่รู้จักปฏิเสธอะสิ
ไม่ได้นะ  สงสารเค้า 

คนใจดีอะแม่งน่ากลัว  เพราะชอบทำให้รักแล้วมันก็ไม่รักเรา

[roseen]

พี่แมน ที่เป็นเมทก็เมินอยู่นะ

[Akad3ar]

แอบเครียดกับพุจิงๆ

คนที่ทำให้พุรักได้ และรักพุเนี่ย จะเป็นคนยังไงนะ

[Na_RimKLonG]

พระเอกยังไม่เกิดอีกเร๊อะ

[Nichdia]

คิดถึงคิว โดนเสยไปแล้ว ไม่รุ้เปนไงมั่ง แอบเปนห่วง อิอิ

[wisa]

ถามว่า พระเอกของเรื่องนี้โผล่มาให้เห็นบ้างหรือยังครับ
เห็นมีตัวละครออกมาตั้งหลายคนแล้ว
ตอบได้ไหมครับ ไรเตอร์
 
 

[monoo]

หนุกดีค้า

เมื่อไหร่จะเปิดซิงอ่ะ อิอิ 

[yayu]

ตัวละครเยอะแยะมากมาย ยังออกมาไม่หมดอีกด้วยเหรอเนี่ย 
น้ำพุฮอตจริงๆ อยากให้ถึงตอนน้ำพุโดนสั่งสอนที่คุณ foyer บอกไวๆ
อยากรู้ว่าคนๆนั้นจะเป็นใคร

 

[kenshinkenchu]

จะขี้เบื่อไรนักหนาเนี่ยะ

ทำไมไม่ตั้งฮาเร็มให้สนุกไปเลยอ่ะ 

[SoYiLovE]

พุ มหาชน 

ใครคือพระเอกกันเน้อ

อย่าเพิ่งทายเลย ยังเดินทางมาไม่ถึง 

[หัวเเม่มือ]

ขี้เบื่อจังเลยยยย

[ordkrub]

ฟีโรโมนพุมันแรงจริงๆนะ ใครต่อใครรุมตอมไปหมด  writerขนาดนี้ยังเปิดตัวไม่หมดอีกเหรอ

[nunamicky]

พุเนี่ยเสน่ห์แรว๊งจริงๆ
แต่อยากรู้แล้วนะว่าใครเป็นพระเอก
ใบ้หน่อยได้มั๊ย พระเอกเคยออกมาแล้วรึยัง?
นะน้า 

[fOnfOn :D]

พี่พุนี้ก็น้าาาาาา


จะว่าสงสารพี่พุดี หรือสงสารคนที่เข้ามาชอบดีหล่ะ   

แต่ชอบคุณแม่นะ  ปรึกษาได้ทุกเรื่องเลย ดีจัง ^^

[foyer]

/

คุยกับพี่นัท ในเวลาราชการไม่พอ เปิด msn มา พี่เค้าก็เข้ามาคุยต่ออีก.....
เฮ้อ.........จะเอาไงดีวะเนี่ย


“คุยกับใครวะน้ำพุ?” ไอ้โมถาม คืนนี้ผมก็มาค้างห้องมันอีกแล้ว ทำงานคู่อ่ะคับ ผมเปิดคอมมันเล่นเอ็มไปทำงานไป แหะๆๆ ส่วนไอ้โมมีโน้ตบุ๊คอีกเครื่องทำอยู่บนเตียง
“ก็ไอ้เต้ นุช แอน แต้ว พี่นัท แล้วก็เพื่อนเก่ากู” ผมก็ตอบไปตรงๆ
“เฮ้ย ไอ้เต้ออนด้วยเหรอวะ ทำไมกูไม่เห็น” ไอ้โมรีบเชคลิสต์ของมันใหญ่เลย
“ไม่เห็นไอ้เต้ออนเลยวะ หรือมันบล็อคกู”
“มันจะบล็อกมึงทำไมวะ” ไม่เห็นจะมีเหตุผลเลย
“มึงก็มาดูดิ มันไม่ได้ออนจริงๆ” ผมกระโดดไปนั่งข้างมันบนเตียง

หง่ะ ไม่เขียว เทาซะเต็มที่

“เฮ้ยๆ มันไม่ได้บล็อกมึงหรอก แต่มันออนอีกเมล์นึง” แหะๆ คิดมากอีกแล้วผม คือไอ้เต้มันเคยเล่าให้ผมฟังว่ามันออนเมล์เก่าแล้วชอบมีคนมาชวนคุยน่ารำคาญ ผมก็บอกให้มันบล็อก แต่มันก็บอกอีกว่า ถ้างั้นเราก็ต้องไล่บล็อคเกือบหมดอะ มันเลยต้องไปสมัครเมล์ใหม่ แล้วก็ให้ผมมาแอ้ดเนี่ย....

“ทำไมไอ้เต้ไม่บอกกูว่ามีอีกเมล์วะ” ไอ้โมงงใหญ่ ถ้าให้เดาผมว่าไอ้เต้ให้เมล์ใหม่อยู่สองคน มีผมกับ เพื่อน ผญ. ที่มันสนิทมาตั้งแต่ ม.ปลายอีกคน
“มึงเอาเมล์มันไปแอ้ดดิ” ผมบอก
“ไม่เอาอ่ะ มันไม่ได้ให้กู ไปแอ้ดมันสุ่มสี่สุ่มห้าเดี๋ยวแม่งก็เจอมันด่าอีก” ไอ้เต้มันปากจัดง่ะ ในคณะหาคนที่จะไม่ถูกมันเหวี่ยงน้อยมาก
“งั้นกูขอให้ป่ะ?” โอ้ย ทำไมยากจัง เรื่องแค่นี้เองอ่ะเนอะ
“ไม่ต้องหรอก ทำงานต่อเหอะ”

/

วันต่อมาผมกลับหอ... พี่แมนก็ยังคงรักษาคอนเซปเดิมคือไม่คุยกับผม

ผมมีนิสัยแย่ๆ อีกอย่างนึงนะคับ คือ จะไม่คุยกับใครก่อน ถ้าคนนั้นเค้าทำท่าไม่อยากคุยกับเราอ่ะ
หรือไม่ก็.... ถ้าผมคิดว่าตัวเองไม่ผิด ก็จะไม่มีทางไปง้อก่อนเด็ดขาด

ผมเครียดมาก อะไรทำให้พี่เค้าเป็นแบบนี้ แต่ผมปากหนัก ไม่ถาม
เมิงไม่สนใจกู กูก็ไม่คุยกับมึง
ผมก็ทำงาน ทำนั่นทำนี่ของผมไป
จนมีตอนนึงที่ผมกำลังเก็บโต๊ะพับแต่ว่าอีกมือนึงก็ถือของอยู่ โต๊ะเลยจะล้ม
พี่แมนเลยรีบวิ่งมาช่วยผมเก็บโต๊ะง่ะ

“ขอบคุณครับ” เสียฟอร์มจนได้
“น้ำพุเอาของไปวางก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่เก็บให้” พี่แมนพูดนิ่งๆ ผมก็ทำตาม
“น้ำพุหายไปไหนมาเหรอ?” พี่เค้าเริ่มชวนคุยละ ผมรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
“ไปทำงานที่หอเพื่อนอ่ะคับ”
“พี่ก็นึกว่าหายไปไหน ไม่กลับมาห้องเลย”
“........................”
“เทอมหน้าน้องพี่ว่าจะเข้า ม.xxx นะ” มหาลัยเดียวกับผมกับพี่แมนนี่แหล่ะ เค้ามีน้องชายอยู่คนนึง
“พี่ว่าจะให้มันมาอยู่ด้วย น้ำพุจะว่าอะไรไหม?” ว่า แน่ นอน... แค่อยู่กับพี่สองคนผมก็อึดอัดจะแย่ละ...

คือ ผมชอบความเป็นส่วนตัวมากๆๆๆ เลยอ่ะคับ
มากกว่าคนปกติ จะให้ผมไปอยู่กับใครนานๆ อ่ะ ผมอึดอัด

“อืม... งั้นผมย้ายห้องไปอยู่คนเดียวก็ได้นะครับ พี่แมนกับน้องจะได้อยู่กันสบายๆ อ่ะ” พอดีเลย มีข้ออ้างให้ออกไปอยู่คนเดียวแล้ว
“ไม่ต้องย้ายก็ได้ จะไปอยู่คนเดียวทำไม?”
“ผมอยู่ได้คับ ห้องนี้ก็ไม่ได้ใหญ่มากอยู่สามคนเดี๋ยวจะอึดอัดเปล่าๆ”
“ขอโทษนะ....ที่จริงอย่าเพิ่งย้ายก็ได้ เพราะพี่ยังไม่รู้เลยว่าไอ้ xxx มันจะเอ็นท์ติดรึเปล่า”
“ไม่เป็นไรคับ ผมเองก็อยากอยู่คนเดียวด้วย คณะผมทำงานดึกอ่ะ ไม่อยากรบกวนเวลานอนพี่แมน ถ้าไงเดี๋ยวผมไปจองห้องกับเจ้าของหอเผื่อไว้เลยละกันนะครับ”

/

เย้ ทนอยู่อีกไม่กี่เดือนก็จะได้ย้ายแล้ว.... แหะๆ ไม่ใช่ว่าพี่แมนเค้าไม่ดีนะครับ แต่ผมชอบส่วนตัวมากกว่าอ่ะ
ผมบอกแม่ละเรื่องนี้ แม่ก็โอเค ถึงจะต้องเสียตังค์ค่าหอเพิ่มก็เหอะ

“วันนี้ไปกินส้มตำกันมั้ย??” แอนเดินมาชวน ผมกำลังนั่งคุยกับไอ้เต้อยู่สองคนที่โรงอาหารง่ะ
ไอ้เต้คุยเก่งมากกก ผมนั่งฟังมันพล่ามอย่างเดียว
“ที่ไหนเหรอ?” ผมถาม
“ร้าน xxx แถวหน้ามอนั่นแหล่ะ ไปดิๆๆ แต้วกับโมก็ไป”
ผมหันไปมองหน้าไอ้เต้
“ไปป่ะเต้?” คือ...ยังไงตรูก็ไป เลยถามมันก่อน
“แม่เรามารับว่ะ” มันตอบแบบหน้าเซ็งๆ คือบ้านไอ้เต้อยู่เขตปริมณฑล อ่ะคับ ไกลโคตร... นั่งรถเมล์กลับเองลำบาก
“กลับเองดิเต้ ไปกินด้วยกัน โทรบอกแม่เร็วๆๆ” แอน.... อย่าไปเซ้าซี้มันอย่างนั้น

“เชี้ย! กูไปไม่ได้ นั่งรถเมล์กว่าจะถึงบ้านกูตายห่าพอดี” เจอด่าเลย... ผู้หญิงยังไม่เว้น
เหอะๆ ไอ้เต้เห็นปากอย่างนี้ แต่มันไม่ค่อยพูดหยาบคายกับผมนะ... สงสัยเพราะผมก็ไม่หยาบกับมันด้วยมั้ง
(แต่แอนก็ไม่ได้หยาบนี่หว่า...)

“กูไปไม่ได้หรอก พวกมึงไปกินกันเถอะ” ไอ้เต้สรุปแบบขอไปที
“อ่ะจ้ะ...แล้วน้ำพุไปไหม?” แอนคงชินกับอาการเหวี่ยงของไอ้เต้ละ เลยไม่ได้ว่าอะไร
“ไป กี่โมงอ่ะ?”
“สักห้าโมง เดี๋ยวเราเดินมาตามละกัน”

พอแอนเดินไป
“วันนี้ไม่เห็นพี่นัทเลยนะ?” เต้หันมาถามผม
“อืม” นั่นสิ ไปไหนไม่รู้ กลับบ้านไปแล้วมั้ง
“พี่นัทชอบน้ำพุเหรอ?” หง่ะ... 
“ไม่รู้ดิ” แกล้งโง่ แอ๊บไม่รู้เรื่องครับ
“ไม่รู้ได้ไง... ตามติดเป็นกาวตราช้างซะขนาดนั้น” ไอ้เต้โวย
“แล้วชอบพี่เค้าป่ะ?” อะไรนักหนาเนี่ย...
“ก็เฉยๆ” ผมตอบกลางๆ ไว้ก่อนเป็นดี จะว่าชอบก็ชอบอยู่นะ เค้าช่วยงานผมหนิ

“แล้วเรื่องเต้กับกิ๊บล่ะ เป็นไงมั่ง?” ไอ้เต้ โดนสาวตามจีบอยู่คนนึงคับ เห็นวันนี้ก็ได้ดอกกุหลาบอีกและ... จริงๆ ไอ้เต้มันหล่อนะ (ไม่งั้นจะได้เป็นเดือนเหรอ) แต่ปากหมา ผญ. เลยกลัว ไม่กล้าเข้าใกล้
“โอ้ย ยัยบ้านั่นน่ะเหรอ โคตรรำคาญเลย เอาดอกไม้มาให้เราอีกแล้ว บอกว่าไม่อยากได้ ยังจะเอามาให้อยู่นั่น” มันว่าเค้าซะ...
“กิ๊บก็ดีนะ ดูท่าเค้าจะชอบเต้จริงๆ”
“แต่เราไม่ชอบ” 
ผมเคยคุยกับกิ๊บ เค้าเศร้านะ ถูกไอ้เต้เมินตลอด เมินไม่พอ เจอด่าเปิงอีก เป็นผมๆ เลิกจีบไปนานแล้ว แต่นี่กิ๊บยังทนมันอยู่...

“ไปซื้อน้ำแป้บนึงนะ” ไอ้เต้เหมือนไม่อยากคุยเรื่องนี้ มันเลยหนีไปซะเฉยๆ

สักพักมันกลับมา
“อ่ะ” โออิชิขวดเขียว วางแปะตรงหน้าผม
ผมหันไปมองไอ้เต้งงๆ
“เลี้ยง” มันว่างั้น....
“เฮ้ย ไม่เป็นไรหรอก” ซื้อให้ไมวะ ผมหยิบตังค์จะคืนให้
“แค่โออิชิขวดเดียวเอง กินไปเถอะ” ผมไม่อยากมากเรื่องก็เลยรับ
“อ่า.... งั้นวันหลังเดี๋ยวเลี้ยงคืนละกัน” ผมบอก ไอ้เต้ก็ยิ้มพยักหน้าตอบกลับมา


ง่ะ... หรือมันจะชอบกรูจริงฟะเนี่ย
ไม่เชื่อ.... ทำใจเชื่อได้ยาก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน...

/

ระหว่างทางตอนกำลังจะออกนอกคณะ บังเอิญเดินสวนกับกลุ่มพี่นัทพอดี....
“น้องพุจะไปไหนอ่ะ?” พี่นัทเดินมาถาม พร้อมการ์ตูนหลายเล่มในมือ อ่อ ที่หายไปสงสัยจะไปซื้อการ์ตูนมาอ่าน
“กินส้มตำคับ” ผมตอบ
“ไปกับใคร?” บอกไว้ก่อนนะ ว่าไม่ชวนพี่หรอก
“ก็เนี่ยพวกไอ้โม” ผมชี้ให้ดูจำนวนสมาชิก สี่คน ไอ้เต้กลับบ้านไปและ

“อืมๆ อ่ะ... ให้” แล้วพี่เค้าก็ยื่นพวงกุญแจเล็กๆ มาให้ เป็นการ์ตูนตัวนึงแหล่ะ ไม่รู้ชื่ออะไร

ผมรับมาแบบไม่มีปฏิเสธ
"ขอบคุณครับ"
“มันแถมมาจากหนังสือ” พี่นัทต่อประโยคนี้มา ทำผมหมดอารมณ์ ชิ นึกว่าซื้อมาให้ เสือกเป็นของแถม
“นึกว่าซื้อให้” ผมพูดงี้เลย
“ฮะๆๆ ไม่มีตังค์อ่ะ บ้านจน” ชิ ไม่ลงทุน
“งั้นไปล่ะนะพี่” เคือง
“อืมๆ กินให้อร่อยนะ”

พี่นัทแมร่ง ชอบแกล้งหรืองกจริงก็ไม่รู้ รู้แต่ผมไม่ปลื้ม ไม่ชอบให้ใครมาทำเล่นๆ ใส่อ่ะ (แล้วตัวเองไม่เล่นเลยเนอะ)

พอไปถึงร้านส้มตำ เพื่อนผมก็ลงมือสั่งๆๆ กัน ส่วนผมก็รอกินอย่างเดียว
“น้ำพุตกลงแกจะเลือกใครเหรอ?” คุณแต้วถามเรื่องแบบนี้อีกแล้ว
“ตอนนี้นุชถอดใจไปแล้วนะ” แอนว่า ถอดไปบ้างก็ดี
“แต่นิ้งกูว่ามันก็ยังไม่ยอมเลิกง่ายๆ นะ รู้ว่าน้ำพุเคยมีแฟนเป็นผู้ชาย ยังไม่สะทกสะท้าน เห็นชอบแอบแต๊ะอั๋งน้ำพุตลอดเลย.... อีแรด” ใจเย็นแต้ว ไปโกรธแค้นอะไรเค้าขนาดนั้น

“กูเชียร์พี่นัทว่ะ” แต้วสรุป
“อืม เราก็เชียร์พี่นัท” แอนอีกคน ส่วนไอ้โม ไม่ออกความเห็น
“โม มึงเชียร์ใคร?” แต้วหันไปถามมัน
“ไม่เชียร์ใครโว้ย กูจะแดก” อาหารมาเสิร์ฟพอดี
“เอออ แล้วไม่มีใครเชียร์ไอ้เต้เลยเหรอวะ ไอ้เต้มันเพื่อนเราเลยนะเว้ยยย” แต้วพูดไปกินไป
ง่ะ เมื่อไหร่จะหลุดประเด็นนี้กันสักทีหนอ.....

“ต้องเชียร์ไอ้เต้ กับกิ๊บ สิ น้ำพุมีคนมาชอบเยอะแล้ว แบ่งๆ คนอื่นบ้าง” แอนว่างั้น...

"ไอ้เต้มันไม่ได้ชอบกูหรอก" ผมพูดประมาณว่าอยากให้มีคนสนับสนุนความคิดนี้ของผมมั่งอะ
"ไม่ได้ชอบอะไร ก็มันบอกกูเองว่าชอบน้ำพุ"

อ่าว เวร.... บอกใครไม่บอก ดันไปบอกไอ้แต้ว

"กูไปถาม ตอนที่มันหึงมึงกับเคน ถามว่ามันชอบมึงรึเปล่า มันก็บอกว่าชอบ" ง่ะ...



... กับไอ้เต้มันคิดเกินกว่านั้นไม่ลงจริงๆ อ่ะคับ ก็มันเพื่อนผมนี่... ถึงจะเคยแอบคิดบ้างเป็นบางเวลา แต่...ผมว่าคงไปไม่รอด - -“ 

/

มีอยู่คืนนึงเคนโทรมาหาผม... มันจะโทรมาอาทิตย์ละครั้งอ่ะคับ ดีเหมือนกัน ตั้งแต่ผมเลิกกับมัน ผมเกิดอาการผิดปกติทางจิตอย่างนึงครับ คือเป็นโรคกลัวโทรศัพท์ ได้ยินเสียงแล้วจะตกใจ ไม่กล้ารับสายเวลาอยู่คนเดียว บางทีมีคนโทรมา ผมจะรีบกดปิดเสียง หรือไม่ก็ออฟไลน์มือถือไป พอหายกลัวเมื่อไหร่ก็จะเปิดมือถือดูว่ามีใครโทรมาบ้าง ถ้าอยากคุยด้วยก็จะโทรกลับ แต่ถ้าไม่ ก็ค่อยไปคุยตอนเจอหน้ากัน

หรือถ้าผมรู้ว่าจะมีใครโทรมาก่อนล่วงหน้าแล้วผมไม่อยากคุย ผมก็จะออฟไลน์หนี (- -,)

จริงๆ แล้วนอกจากไม่รับสาย ผมยังไม่ค่อยกล้าโทรหาใครด้วย ถ้าไม่ได้คิดไปเอง มันเกิดขึ้นตอนคบกับเคนเนี่ยแหล่ะ
มันคงเกิดจากการฝืนใจทำอะไรสักอย่างนานๆ ล่ะมั้ง ไม่รู้แฮะ


เคนก็คุยเรื่อยเปื่อยเหมือนเดิมเป๊ะเลยครับ เล่าเรื่องคนนั้นคนนี้ เรื่องเรียน เรื่องเพื่อน มากมายก่ายกอง....
มีโม้ให้ผมฟังด้วยว่ามีนางแบบมาจีบมัน ชิ... ไอ้ขี้โม้ จะมาเล่าให้ฟังทำไมก็ไม่รู้

“วันศุกร์นี้เลิกเรียนกี่โมงเหรอ?” เคนถาม
“เลิกบ่ายสาม”
“เดี๋ยวเราไปหานะ” เงอะ... คราวที่แล้วมึงก็ทำกูเกือบแย่ไปทีละนะ ไม่ค่อยอยากให้มันมา แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ
“เออ พุ เดี๋ยวจดตารางเรียนให้เราหน่อยดิ” อะไรอีกวะเนี่ย...
“เอาไปทำไม?”
“ก็จะได้รู้ไงว่าวันไหนเรียนเลิกกี่โมงบ้าง” เอางั้นเลย มึงคิดจะทำอะไรหนิ
“เราจะได้กะเวลาถูก ไม่ไปหาหรือไม่โทรตอนพุเรียนอยู่ไง” อ่อ......... รู้จักเกรงใจกรูด้วยเหรอ ไม่ใช่มั้ง
“อืมๆ เดี๋ยวเขียนไปให้” เรื่องมากจริงนะมึง

“เคนจะมาหาที่ไหนเหรอ?” ห้ามเป็นที่คณะกูเด็ดขาด
“ก็คณะพุ ทำไมเหรอ?”
“เจอกันที่อื่นได้ไหม เราว่าจะพาเคนไปกินเค้กร้านอร่อย" เอาของกินเข้าล่อสิคับ
"ร้านมันอยู่แถวหน้า ม. อ่ะ เคนจะได้ไม่ต้องเดินกลับไปกลับมางัย” คณะผมอยู่หลัง ม. เลยคับ
“อืม ก็ได้ ที่ไหนล่ะ?”
“xxx รู้จักไหม?”
“รู้จัก งั้นเจอกันตอนบ่ายสามครึ่งนะ”
“สี่โมงได้ป่าว?” ขอต่อรองเผื่อเหลือเผื่อขาดนิดนึง
“ได้ๆ” ว่าง่ายเหลือเกิน...... จะเป็นได้อย่างนี้อีกนานมั้ยเนี่ย??


H
ตอบเม้นท์แบบเร็วๆ

/ ตอนนี้(ในเรื่อง) พุเพิ่งอยู่ปีหนึ่งเอง เหอๆ เรียนกี่ปี ก็ + เพิ่มไปทุกปีแหล่ะ คนที่เข้ามาหามันง่ะ -*-
บุคคลในปัจจุบันจะส่งผลไปถึงพระเอกในอนาคต ถ้าบอกก่อนเดี๋ยวตอนหลังไม่ได้ลุ้น ว่าใครจะเป็นตัวจริง (บอกสุดๆ แล้วน้า) 

THANKS! 

[Akad3ar]

ดีใจๆ อิอิ

ไรเตอร์มาอัพทุกวัน มีความสุข 55555+


รึว่าพระเอกจะเป็นน้องพี่แมน รึป่าว *-*

[Na_RimKLonG]

อันน่ะ

รอกำลังรอตัวจริงมาอวตาล 55+

[yayu]

คนเข้าหาน้ำพุมากมาย
เดาไปลุ้นไป ใครกันที่เป็นตัวจริงของพุ  

 

[nunamicky]

นี่บอกใบ้สุดๆ แล้วหรือคะ
ยัง งง เหมือนเดิมเลย
แต่จะติดตามต่อไปค่ะ
เพื่อคำตอบที่รอคอย
พระเอกของพุ...
 

[mamotic]

 

[oaw_eang]

เรื่องนี้ ลงซ้ำ กัน 2 รอบแล้วนะ

รอบนี้ ต่อให้จบให้ได้นะคะคุณน้อง

คุณเจ้ ไม่ไหวจะตามลบ อิอิ

สู้ๆ

[fOnfOn :D]

ขนาดใบ้แล้วเรายังไม่รู้เลยอ่าาาาาา 

[foyer]

ดีใจๆ อิอิ

ไรเตอร์มาอัพทุกวัน มีความสุข 55555+


รึว่าพระเอกจะเป็นน้องพี่แมน รึป่าว *-*

สตอคมีอยู่ค่ะ ต้องรอชม 

นี่บอกใบ้สุดๆ แล้วหรือคะ
ยัง งง เหมือนเดิมเลย
แต่จะติดตามต่อไปค่ะ
เพื่อคำตอบที่รอคอย
พระเอกของพุ...
 

อ่า แต่ละคนก็เด่น และมีบทบาทต่างกัน... เลือกยากๆ

อันน่ะ

รอกำลังรอตัวจริงมาอวตาล 55+

ตัวจริงเกิดแล้วจ้ะ

คนเข้าหาน้ำพุมากมาย
เดาไปลุ้นไป ใครกันที่เป็นตัวจริงของพุ  

 

ลุ้นเหมือนกัน สุดท้ายพุจะเลือกใคร หรือใครจะมาเลือกพุ?? 

 

เรื่องนี้ ลงซ้ำ กัน 2 รอบแล้วนะ

รอบนี้ ต่อให้จบให้ได้นะคะคุณน้อง

คุณเจ้ ไม่ไหวจะตามลบ อิอิ

สู้ๆ

งงส์ค่ะ ยังไม่เคยลงเลยนะเรื่องนี้
หรือว่าชื่อจะซ้ำคะ หรือว่า... เหมือนกับพลอตของเรื่องอื่น?? อันนี้ไม่ทราบจริงๆ ค่ะ
เพิ่งพิมสดๆ แล้วเอามาลงเลยนะเนี่ยยย ยืนยันว่าเรื่องน้ำพุยังไม่เคยเผยแพร่ที่ไหนมาก่อนเลยจริงๆ งงงง

ขนาดใบ้แล้วเรายังไม่รู้เลยอ่าาาาาา 

555 เดายากอ่ะ ตัวเลือกมันเยอะเกิน 

ขอบคุีณทุกคนค่ะ

[Na_RimKLonG]

มาๆๆๆ

ของจิ้ม 1 ที

เอิ้กๆๆ

รออยู่น่าาตัวเธอว์

[foyer]

/

วันศุกร์ ผมไปเจอกับเคน ตรงที่นัดกันไว้ คราวนี้มันใส่ชุด นศ. มา ดูมันตัวสูงกว่าเดิมอีกง่ะ
เมื่อก่อนเคนเล่นบาสเป็นเซนเตอร์อ่ะคับ เพราะมันตัวสูงที่สุดในทีมตอนนั้น ส่วนผมเป็นพวกวิ่งเยอะแล้วเหนื่อยเร็ว แถมชู๊ตไม่แม่นเพราะสายตาสั้นแล้วไม่ยอมใส่แว่น เลยเป็นการ์ดซะมากกว่า
 
เดินกับเคน ส่วนใหญ่ ผู้หญิงจะชอบมองมันตลอดเลย ผมก็หวงมันนิดๆ แต่ก็เพื่อนกันนี่หว่า.... ทำอะไรไม่ได้แล้ว

“น้ำพุ เราสูงขึ้นแล้วนะ” มึงยังสูงกว่ากูไม่พออีกเหรอ ใกล้เคียงเปรตวัดสุทัศน์เข้าไปทุกวัน
“เหรอ เพิ่มกี่เซน?” อิจฉาง่ะ อยากสูงบ้าง
“เซนนึง” ชิ นึกว่าจะเยอะ
“จาก 185 เป็น 186 ละ” ภูมิใจมากเลยสินะมึง ชิ กูสูงเท่าเดิม
“ยังเล่นบาสอยู่ป่ะ?” ผมถาม
“ไม่ค่อยได้เล่นอ่ะ ไม่มีเวลา เรียนเสร็จก็ต้องทำงานส่งตลอด” อือฮึ
“เป็นอะไร เหนื่อยเหรอ?” มันเอามือมาเกาะไหล่สองข้างของผม แล้วดันให้เดินไปเรื่อยๆ

“ป่าว” มันเห็นผมทำหน้าเมื่อยมั้ง ก็หมั่นไส้หนิ
“ที่คณะไม่มีคนมาจีบจริงเหรอ?” ขุดเรื่องเก่ามาคุยอีกแล้ว บอกว่าไม่มีๆ
“ไม่มี”
“ไม่เชื่ออ่ะ...” ไม่เชื่อก็อย่ามาถามกรู
“เคนอยากให้มีคนมาจีบเราเหรอ?” มันแค่นยิ้มนิดนึง
“ใครจะไปอยากล่ะ” เคนย้ายมวลมายืนข้างผม แต่แขนก็พาดบ่าผมไปเรียบร้อย จะเดินเฉยๆ บ้างได้ไหมเนี่ย หนัก!

พอถึงที่ร้านก็ไปสั่งเค้กหน้าตู้กระจก
“เดี๋ยวเราเลี้ยงเอง” ผมบอกเคน ก็นะ...นี่ถิ่นผมนี่ และมันก็อุตส่าห์มาหา มหาลัยผมกับเคนก็อยู่ไกลกันด้วย
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราจ่ายเอง พุไปนั่งไป” มันดันหลังผมออกจากเคาท์เตอร์ซะงั้น
“เฮ้ย ไม่ได้... ก็เคนอุตส่าห์มา เราอยากเลี้ยง”
“ไม่ได้อุตส่าห์มาหรอก ตั้งใจเลยล่ะ ไม่ต้องจ่าย เดี๋ยวเราจัดการให้” ผมกับมันยืนเถียงกัน จนพี่คนที่คิดตังค์เค้าเริ่มอมยิ้มมองแปลกๆ

“ก็ได้ แต่คราวหน้าให้เราจ่ายนะ” ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณมันเล๊ย ให้ตายเหอะ
“อื้ม เดี๋ยวคราวหน้าให้พุจ่ายคนเดียวเลย” จะแกล้งให้กรูเสียแพงล่ะสิ แหะๆ ล้อเล่นคับ เคนมันไม่ทำงั้นหรอก

จากนั้นเราก็ไปหามุมสบายๆ นั่งกัน
ไอ้เคนเอาอีกแล้ว มานั่งโซฟาตัวเดียวกับผม มันเป็นโซฟายาว ไม่แปลก แต่มันมีที่นั่งให้เลือกสี่มุมและมันเลือกมานั่งตรงนี้... ข้างผม

ผช. กับ ผช. มันแปลกง่ะ (ในสายตาคนอื่น)

“ที่ตั้งเยอะตั้งแยะ จะมาเบียดทำไม?” อึดอัดนะนี่
“นั่งกับเราแล้วอายเหรอ?” ง่ะ... จะตอบว่าไงดีล่ะ ไม่ได้อายมึงหรอก อายคนอื่น
“อายดิ คนมอง” ผมเห็นละ ผู้หญิงโต๊ะข้างหน้าหันมาหัวเราะคิกคักผมสองคน ชอบล่ะสิ ผู้ชายกุ๊กกิ๊กกันเนี่ย
“ไม่เห็นต้องไปสนใจเลย ไม่ได้ขอข้าวเค้ากินสักหน่อย” เคนว่างั้น พอดีพี่เค้าเอาเค้กกับน้ำมาเสิร์ฟ ก็เลยช่างมัน ปล่อยๆ มันไป ผมก็กินของผม
“พุกินของเราไหม อร่อยดี” ไอ้เคนสั่งเค้กชอคกาแลตมา หง่ะ ชิ้นนึงแพงอ่ะเนอะ เลยต้องดูน่ากินนิดนึง

ผมทำท่าจะจ้วงซ้อมไปที่เค้กของมัน แต่เคนชิ่งตักมาจ่อปากผมซะก่อน....
หง่ะ..... ทำอะไรอายคนอื่นบ้างได้ไหมเนี่ย
“เอ้ย ไม่เป็นไร กินเองได้” ผมจับช้อนมัน จะแย่งมากินเอง แต่ไอ้เคนยังเหนียว ไม่ยอมปล่อย โอ้ย อะไรกันนักกันหนา
“อ้าปากเร็ว” มันยิ้มแบบชอบใจเลยล่ะ ทำให้ผมอายได้เนี่ย
“จะกินเอง ไม่ปล่อยงั้นไม่กินก็ได้” ชิ งอน
“โอ๋ๆๆ อ่ะ นี่ ให้ละๆๆ อย่างอนนะ” มันเลื่อนจานมาให้ตรงหน้า ผมหลุดยิ้มมาหน่อยนึง นานๆ ทีเห็นมันอ้อนง่ะ

ผมก็ตักกินคำนึง แล้วก็คืน
“กินของเราไหม?” ผมถามมันกลับบ้าง
“ให้กินเหรอ?”
“อ้าว ทำไมจะไม่ให้อ่ะ กินดิ” ผมเลื่อนจานไปให้ ผมกินเค้กผลไม้อ่ะคับ คือ...มีส่วนผสมของผลไม้ มันหอมดี
“ไว้ก่อนละกัน ถ้าอยากกินเมื่อไร่เดี๋ยวจะบอก” อะไรวะ งง

ไม่กินก็ช่าง... ผมหยิบจานกลับคืน
“อร่อยป่ะ?” ผมถาม
“ก็ดี พุพักอยู่แถวไหนอ่ะ?”
“อยู่หอแถว xxx”
“เหรอ อยู่กับใคร”
“รุ่นพี่ที่โรงเรียน”
“ทำไมไม่อยู่กับเพื่อน? แล้วทำไมอยู่กับรุ่นพี่?”
“เค้าซิ่วมา”
“เหรอ... เรารู้จักป่ะ เค้าเรียนคณะอะไร?” ถามเอาโล่ห์ป่ะนี่
“เคนรู้จักพี่แมนป่าวล่ะ เคยเป็นหลีดสี xx รุ่นพี่เราปีนึง เรียน xxx” ก็บอกคณะไป
“ไม่รู้จัก” เคนขมวดคิ้ว ทำท่านึก ก็แน่ล่ะนะ....
“แล้วเคนล่ะ อยู่หอหรืออยู่บ้าน?”

“อยู่หอ เค้าให้ปีหนึ่งอยู่หอมหาลัยทุกคน” อ่อ..
“นอนห้องละกี่คนอ่ะ?” ผมถามไปเรื่อยเปื่อย
“สองคน” ผมเลิกคิ้วนิดนึง...
“เพื่อนคณะเดียวกันเนี่ยแหล่ะ เด็กเรียนมาก ชวนอ่านหนังสือทุกวัน เราก็เลยต้องขยันตามมันเลย แต่บางทีเบื่อๆ ก็ออกไปกินเหล้าคลายเครียด” กินด้วยเหรอมึง แหะๆๆ กรูก็กิน คณะผมอ่ะ มีสถานที่กินเหล้าฟรีใกล้มหาลัยด้วย

หนึ่งคือ....อยู่ใกล้กับมินิมาร์ท
สอง ไม่ไกลจากห้างมากนัก เดินไปซื้อเหล้าสบาย
สาม...อยู่ใกล้หอพักของใครหลายๆ คนในคณะ
สี่... เมาได้ตามสบายถึงเช้าไม่เป็นไร ไม่มีใครมาไล่

แต่ผมก็ยังไม่เคยไปแจมกับเค้าสักที มันไม่ได้อยู่ใกล้หอผมง่ะ และผมเด็กดีไม่ชอบกินเหล้าเมายา (ไม่จริง)

“กินกับเค้าบ้างไหมเนี่ย?” มันถามผมล้อๆ พูดอย่างเดียวก็ได้นะไม่ต้องมาบีบแก้ม
ผมเอนหน้าหลบแบบเนียนๆ
“ไม่กินหรอก ไม่มีคนเลี้ยง”
“ถ้าเลี้ยงก็กินใช่ไหม ฮะๆๆ”
“ใช่ จะเลี้ยงไหมล่ะ?”
“ไปกับเราดิ เดี๋ยวจะพาไปเลี้ยง”
“หาเวลาให้ได้ก่อนนะ” หลีกเลี่ยง แหะๆๆ ไม่ไปหรอก

กินเสร็จก็นั่งคุยเล่นหัวกันอยู่พักนึง..... แสรด ดูไม่เหมือนเพื่อนกันเลย ผมกับเคน
ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้นะคับ แต่เลยตามเลย ไม่รู้จะทำยังไง อีกอย่างผมก็มีความสุขดีอ่ะ กับสถานะแบบนี้

“กลับไงเคน?” ได้เวลาอันสมควรแล้วคับ
“รถเมล์”
“กลับเลยมั้ย?” ไม่ได้ไล่นะเมิงง
“แป้บนึงได้ป่าว?”
“งั้นจะทำอะไรต่อ” ผมนึกไม่ออกละ
“หาที่นั่งคุยกันไหม?” เง้อออ....... นี่ยังคุยกันไม่พออีกเหรอเนี่ยยย กูเมื่อยหูเมื่อยปากโคตรๆ พูดมากเจ็บคอด้วย

ผมไม่มีทางเลือกเลยพาเคนไปนั่งแถวๆ สนามฟุตบอลในมหาลัย
บรรยากาศตอนเย็นๆ เนี่ยดีมากกเลย มีคนมาวิ่งออกกำลังกันทุกวัน หญ้าก็สีเขียวสดดี

“อากาศดีเนอะ” เคนว่า
“อืม”
“ตารางเรียนเราล่ะ?” อ่อ ลืมไปเลย ผมคุ้ยกระเป๋าหาให้
“ขอบคุณ” เคนยิ้มรับ
“พุหิวยัง?” เง้อ... อย่าบอกว่าจะชวนไปหาอะไรกินต่อ... ไม่อยากไปนะ
“ยัง เคนหิวแล้วเหรอ?”
“ก็นิดหน่อย แต่ต้องกลับไปกินข้าวกับที่บ้าน รอไอ้ xxx มันเลิกเรียนด้วย จะได้กลับพร้อมมัน” xxx = พี่ชายเคน ผมเคยเห็นหน้าละโคตรตี๋เลย (เคนหล่อกว่าเยอะ) ส่วนน้องชายมันก็ตี๋น้อยกว่าเคน... เหมือนความตี๋จะค่อยๆ ลดลงตามอายุอ่ะบ้านนี้ (เคนเป็นลูกคนกลางอ่ะคับ)

“อ๋อ จะรอพี่อยู่นี่เลยใช่ไหม?” ผมถาม
“อืม ทำนองนั้น...มันเลิกทุ่มนึง” อีกเกือบชั่วโมง!
“พรุ่งนี้พุไปไหนรึเปล่า?” อีกและ
“พรุ่งนี้เราต้องไปทำงานหอเพื่อนอ่ะ” ตอแหลคับ เผื่อมันคึกจะชวนผมไปไหนอีก ไม่ใช่ไม่อยากไปด้วยนะครับ แต่ผมขี้เกียจ
“ได้พักบ้างรึเปล่าเนี่ย?” มันรู้ว่าคณะผมเรียนหนัก แต่ก็เมาหนักพอกันด้วย แหะๆๆ
“ไม่ค่อยอ่ะ งานเพียบ นอนน้อย กิจกรรมเยอะ” ผมได้โอกาสบ่นบ้าง
“พักบ้างนะ เดี๋ยวจะโทรมไปซะก่อน นี่ก็เริ่มโทรมเป็นแพนด้าแล้ว” เคนมันชอบเล่นหัวผมจริงนะนี่ นี่ก็ขยี้ๆๆ หัวผมอีกแล้ว

ผมไม่ยอมดิ เล่นหัวมันคืน ก็เลยกลายเป็นสงครามทำลายเส้นผมกันซะงั้น
อ๊ากกกก ผมกรู... ยุ่งหมดแล้วแสดด แก้แค้น ดึงผมมันแรงเลยทีนี้ แต่เคนก็ไม่ยอมเอาแขนล็อคคอกดหัวผมกับอกมันจนแทบหายใจไม่ออก

“ไม่ยอมเหรอๆๆ” ผมดิ้น ก็แมร่งเจ็บอ่ะ เล่นแรง
“โอ๊ยยย ปล่อย”
“ยอมยัง?” มันคลายแรงหน่อยนึงให้ผมได้หายใจ
“ปล่อยเลย เจ็บ” ใครจะยอมมึง แสด
“บอกก่อนดิ ยอมยัง” เชี้ย เอาหน้ามาใกล้เกินไปละ ลมหายใจมันเป่าอยู่ตรงข้างแก้มผมเลย
“ให้ยอมอะไรเล่า ปล่อยเคน เราเจ็บคอออ” คออีกแล้ว

ฟอด!

เฮ้ยย ผมผลักมันสุดแรงเกิดเลยทีนี้...

ก็มันหอมแก้มผมง่ะ ไม่อายสายตาประชาชีเลย คนแม่งอย่างเยอะ
และไม่ต้องบอกเลยว่า... โดนเห็นเข้าไปเต็มๆ

“อย่าทำงี้ดิ” โมโหนะเว้ย เกิดคนที่คณะผมมาเห็นทำไง ได้โดนเอาไปล้ออีกอ่ะ ผมไม่ไหวจะเคลียร์
“เราทำอะไร?” มันย้อน ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“เราเป็นเพื่อนกันนะเคน” ขอย้ำหน่อยเหอะ ดูท่ามันจะลืม
“อืม ก็เพื่อนไง” ยังทำหน้ามึนอยู่
“เพื่อนเค้าไม่ทำงี้กันหรอก” ผมกระแทกเสียงใส่มันนิดนึง
“ทำไมจะทำไม่ได้ ก็พุเคยบอกเราเองว่าเพื่อนชอบหอมแก้ม พอเราทำบ้างทำไมต้องโมโห” มันขุดเรื่องเก่ามาเล่นงานผมครับ พูดไม่ออกเลยทีนี้... มันเหมือนกันซะที่ไหนเล่า.......!

ทีนี้เคนเขยิบเข้ามานั่งใกล้ผมอีก..... เฮ้อ หนีดิ บ้าจริงๆ ไม่รู้มันจะอะไรกับผมนักหนา
“หนีทำไม?” เคนจับแขนดึงไว้ ตอนผมจะลุก
“ไม่ได้หนี จะไปนั่งที่อื่น คนมองเยอะแล้ว” บางคนตั้งป้อมส่องเลยก็มี เรื่องไรจะเป็นเป้านิ่งล่ะ
“มองก็เรื่องของเค้าดิ จะหนีไปนั่งตรงไหน ที่นี่ดีแล้ว บรรยากาศดีออก” ดีแค่ไหนมึงก็ทำเสียบรรยากาศไปและ
“ก็เราไม่ชอบให้คนมองอ่ะ ย้ายเหอะ” ผมลุกขึ้นยืน มีมือไอ้เคนเกาะหนึบมาด้วย... มันเปลี่ยนจากจับแขนเป็นจับมือผม แล้วถึงลุกตาม

ผมพยายามจะเนียนแงะออก แต่มันจับมือผมแน่นแสรด ไม่อยากทำสะดิ้งก็เลยต้องรีบจ้ำออกมาจากตรงนั้นโดยไว

“จะรีบไปไหน เหนื่อยไหมเนี่ย?” ผมลากๆ มันมาจนกระทั่งถึงริมถนน
“เหนื่อยเพราะเคนไม่ยอมเดินตามมาเนี่ยแหล่ะ” มึงแกล้งกู จำไว้นะ
“ฮะๆๆ” ยังมีหน้ามาหัวเราะ


H
ดูเหมือนจะดี...
เลิกกันไม่จริงก็เงี้ยะ...
 

[mamotic]

น่ารักคะ

สำหรับนิอะแฟนเก่าคือบุคคลที่ไม่อยากเจอที่สุด เจอกันไม่ได้ เหมือนจะจิกกันตลอด

แต่เคนปฏิบัติกับพุเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เป็นอะไรที่ดีคะ น่าเอาเป็นตัวอย่าง ฮิฮิ