หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[Tun_Bow]

วุ่นวายดีแท้- -”

[Na_RimKLonG]

ชีวิตมีสีสันดีแท้

วุ่นวายดี  555+

[yayu]

ชีวิตน้ำพุมีสีสันมาก คงไม่เหงาเพราะมีเพื่อนเยอะ มีคนเข้าหาตลอดเลย
ลุ้นน้ำพุกันต่อไป 

 

[TENSHINEKO]

เมื่อไหร่ชีวิตของน้ำพุ จะหยุดอยู่ที่ใครสักคน

[foyer]

ตอบ...ย้อนหลัง

อืม ก็นะ จะว่าไปหลอกใช้ก็ไม่ได้อ่ะ ก็เต็มใจทำให้นิ ความน่ารักของพุนี่มีประโยชน์เนอะ อิอิ ปล.ชอบหนุ่มหัวเกรียนในรูปข้างๆอ่ะ หล่อๆ

อ่า...จะบอกว่าเคนหน้าประมาณนี้(ดิส)เลยคับ อิอิ แต่มันขาวกว่าเยอะ...มากๆ ที่สำคัญ... เคนไม่สกินเฮด! 
 

555+
อ่านแล้วขำกับเรื่องพี่นัทดีนะ เสนอตัวได้ทุกงาน
ส่วนเรื่องเคน คงต้องแอบเห็นด้วยที่ว่าน่ารำคาญ
ส่วนคนอื่นยังเฉยๆ อิอิ

พี่นัทเค้าเป็นคนดี... ไม่น่าเล๊ย

ไม่โหวตเคนแล้ว!!
แกไม่ได้เปลี่ยนจากตอนมอปลายเลยนี่หว่า! = =

คนเรามันเปลี่ยนกันยาก เหอะๆๆ

รำคาญเคน เซ็งเต้

แล้วน้ำพุจะอารมณ์ไหนดีคับ   

แบบนี้ เค้าดรียกว่าเต็มใจให้หลอกรึเปล่าอ่า 

เต็มใจให้หลอกทั้งนั้น... 

ชอบพี่นัทเถื่อน
 

ต้องรอไปก่อนนะคับ อีกนานกว่าจะมีบท

เรื่องน้ำพุยิ่งอ่านยิ่งมันส์จริงๆให้ตาย ตัวเลือกเยอะเนอะ แต่เหมือนเจ้าตัวไม่ค่อยอยากเลือกเลยอะ
ไม่อยากจะคิดตอนน้ำพุโดนสั่งสอนบ้าง (ไม่รู้จากใครเนอะ อิอิ) จะเป็นไงน้อ
เพิ่งบวกจากเรื่องพี่ต้านอะ แปะไว้ให้น้ำพุตอนหน้าเน้อ

ถูกครับ น้ำพุไม่เลือก แต่จะรวบทีเดียวหมดเลย กร๊ากกก  thanks ที่บวกให้นะคร้าบ

ปวดหัวกับชีวิตน้ำพุมาก

แต่ก็ชอบอ่าน 5555+

ตอนนี้ไอ้พุยังชิวๆ อยู่ ยังเพิ่งปวดหัวเลยคับ  

ใครเป็นพระเอกง่ะ
อยากรู้
 

พระเอก...??? ชื่อพยางค์เดียว หุหุ

อยากรู้จริงๆ ว่าแฟนน้ำพุจะเป็นคนแบบไหน 

ว่าแล้วก็ลุ้นกันต่อไป 

คนเจ้าชู้ ส่วนมากได้แฟนแบบไหนอ่ะ...??

 
 

[foyer]

ต่อ...
 

เป็นน้ำพุดีออก ชีวิตดูวุ่นวายดี 555+
ก็แค่ยังไม่เจอคนที่ใช่จริงๆไง เพราะงั้นจะทำอะไรกับใครยังไงก็ได้ (มั้ง?)
ก็แบบมีนิสัยบางอย่างคล้ายๆน้ำพุอะ เลยแอบเข้าข้างนิดนึง 
แล้วคนใหม่นายโก้นี่จะมีอิทธิพลกับน้ำพุมากขนาดไหนน้อ อยากรู้ๆๆๆ
จัดบวกให้คนเสน่ห์แรงได้แล้วด้วย ^^

คนที่ใช่สำหรับน้ำพุ จะมีมั้ยก็ไม่รู้ในโลกนี้ หุหุ 

คนใหม่นี่จะเป็นไงนี้ ชีวิตน้ำพุจะวุ่นวายกว่านี้แน่ๆ อิอิ  ต่อๆ

ต้องรอดูคับ  บอกไม่ถูกง่ะ

เห็นแล้วเหนื่อยแทนจริงๆ ว่ะพุ
แล้วเมื่อไหร่จะให้เบอร์พี่นัทเถื่อนอ่ะ
แอบเชียร์อยู่นะ
 

เดี๋ยวให้แน่ๆ คร้าบ แต่อีกนานอ่ะ พุมันเป็นโรคกลัวโทรศัพท์ ที่นัดๆ มันได้ส่วนใหญ่ก็ผ่าน MSN

ชีวิตผู้ชายคนนี้ต้องติดตาม 55555+

ช่วยติดตามต่อไปด้วยนะครับ 

ขอยอมแพ้~
 
เดาไม่ถูกแล้วอ่ะ ไอ้ที่คิดว่าใช่แล้วน๊า ก็กลายเป็นไม่ใช่ซะอีก
เง้อ...


รอดูกันต่อไปเน๊อะ
 

เดาว่าใครเหรอตัวเธอว์ อาจจะถูกก็ได้นะ

วุ่นวายดีแท้- -”

 

ชีวิตมีสีสันดีแท้

วุ่นวายดี  555+

 

ชีวิตน้ำพุมีสีสันมาก คงไม่เหงาเพราะมีเพื่อนเยอะ มีคนเข้้าหาตลอดเลย
ลุ้นน้ำพุกันต่อไป 

 

ไอ้พุเป็นคนขี้เหงาแต่ชอบอยู่คนเดียวคับ  ไม่ค่อยเข้้าใจมันสักเท่าไหร่

เมื่อไหร่ชีวิตของน้ำพุ จะหยุดอยู่ที่ใครสักคน

เหอะๆๆ คงอีกนาน 


ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม 

[foyer]

/

ปีสองผมเริ่มกร้านโลกคับ อยากรู้อยากเห็นอะไรมากขึ้น ประกอบกับอายุยี่สิบแล้ว โตแล้ว อยากทำอะไรก็ทำโดยไม่ต้องขออนุญาตพ่อแม่ทุกเรื่อง หุหุ

พอย้ายมาอยู่คนเดียว จากที่ต้องคอยให้คนอื่นทำอะไรให้ ตอนนี้ก็ต้องหัดทำเองบ้างแล้วคับ เช่นทำกับข้าวกินเอง (เป็นแต่เมนูไข่ กับต้มมาม่าง่ะ) หาข้าวกินเอง ไปซื้อของใช้เอง.... แหะๆ ประมาณนี้คับ

เปิดเทอมมาวันแรก ก็มีพิธีรับน้องของคณะผม... แบบทางการอ่ะคับ ผมก็ไปเลทเช่นเดิม แต่ว่าก็ยังได้เข้าร่วมพิธีกับเค้าอยู่ พอผมเข้าไปในห้องได้ ก็หาที่ยืนก่อนครับอันดับแรก จากนั้นก็สอดส่ายสายตาหาเพื่อน...

ไอ้โม ไม่มา... (ไอ้นี่เลทยิ่งกว่าผม) แอนมา แต้วมา... ไอ้เต้มา... อ่า...พี่นัทมา
แล้วก็....ไอ้โก้.... ก็มา... ง่ะ

ไอ้โก้เนี่ย.... มันจีบผมในเอ็มมาตั้งแต่ปิดเทอมละคับ... ผมล่ะงง มันมาชอบตรูเมื่อไหร่ และมันเป็นเกย์ด้วยเหรอ?
สรุป ได้ข่าวจากแอนมาว่า ไอ้โก้เรียนชายล้วนแห่งหนึ่ง ซึ่งขึ้นชื่อในเรื่องต่อยตีกับชาวบ้านเค้าตลอด เหอะๆๆ ไม่เกี่ยวกับผมหรอกคับเรื่องนั้น ประเด็นอยู่ที่ว่า...... ถึงโก้มันจะอยู่ชายล้วนแต่มันไม่เคยคิดชอบผช. มาก่อน

แต่เมิงเสรือกมาชอบกรู!!
กรูดีใจมากเลยนะเนี่ยยยย

/

“โมยังไม่มาเหรอ?” แอนเดินมาถามผมหลังจบพิธี
“ยังมั้ง ไอ้โมไม่ค่อยสนใจกิจกรรมหรอก” มันสนแต่เรื่องเรียนคับ
“เอ่อ น้ำพุ มีอะไรจะเล่าให้ฟัง” ผมเดินตามแอนไปที่สงบๆๆ

“เราสารภาพรักกับโมไปแล้วนะ” แอนบอก
“หา” ผมตกใจ... คือว่านะ...... ผมรู้มาตลอดว่าแอนชอบไอ้โม และผมก็รู้มาตลอดเช่นกันว่าไอ้โมไม่ชอบแอนเลยสักกะติ๊ด สารภาพไปอย่างงั้น แอนมีแต่จะกินแห้วเป็นอาหาร

“โมว่าไงล่ะ?” ผมถาม
“โมบอกว่าไม่ชอบเรา แล้วก็ไม่มีวันชอบด้วย” แอนหน้าเสียตอนเอ่ยถึงไอ้โม...
“โมบอกว่าเป็นเพื่อนกันดีแล้ว และก็ไม่มีทางเป็นได้มากกว่านี้...” ผมตบไหล่แอนเบาๆ เพราะเห็นแอนน้ำตาซึม
“รู้อย่างนี้แล้วก็ตัดใจเหอะ”
“แต่เราชอบโม ชอบมาตั้งแต่รับน้องแล้ว”
“จะตอนไหน ถ้าไอ้โมไม่ชอบมันก็คือไม่ชอบนั่นแหล่ะ แอนก็พอรู้อยู่แล้วนี่ว่ามันรู้สึกยังไง...” ไอ้โมไม่เคยมีทีท่าว่ามีใจให้แอนเลยสักนิด แล้วมันก็ชอบทำหน้าเซ็งใส่แอนบ่อยๆ ด้วย ผมเห็น...

“อืม...”
“ทำใจๆ หาคนใหม่ดีกว่า” จริงๆ คับ หาความหวังไม่มีหรอกกับไอ้โมอ่ะ มันไม่สนเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เล๊ยยย บ้าเรียนโคตร
“เราไม่ได้ฮอตเหมือนน้ำพุหนิ จะได้เลือกคนนั้นคนนี้ได้” ง่ะ...ทำไมตรูโดนประชดประชันล่ะฟระ
“นั่นก็เกินไป...”
“เกินไปอะไร นี่มีโก้เพิ่มเข้ามาอีกคนแล้ว” แอนอ่ะ รู้หมดทุกเรื่องครับ อย่าให้ said

ส่วนผม.......โน คอมเม้นท์กับไอ้โก้คับ ไม่ชอบอ่ะ เถื่อน ถ่อย ถุย ไม่สเปค


ผมเตรียมรับมือกับไอ้โก้ละ... มาไม้ไหน กรูพร้อมเสมอ
จริงๆ กับโก้ ร้อยวันพันปีไม่เคยคุยกันเกินสามประโยค แต่พอวันนี้... มันกลับเดินมาทักผมก่อนคับ

“ไง น้ำพุ” ไอ้โก้เดินมาสะกิดหลังผม ตอนกำลังนั่งกินข้าวอยู่
“.....................” ผมหันไปมอง งงๆ มึงมีอะไรรึ?
“น้องรหัสมึงใครวะ?” มันถาม
“น้อง xxx”
“อืมๆ น้อง xxx เพื่อนสนิทน้องกู อยู่กลุ่มเดียวกัน” และมึงมาบอกกูทำไม กรูรู้แล้วแสรด
“ได้ข่าวมึงทำงาน xxx ใช่ป่ะวะ พี่กูมีหนังสือคนนี้อยู่” โอ๊ะ ประเด็นนี้น่าสนใจ คณะผมต้องดูเท็กซ์เยอะอ่ะคับ
“กูยืมให้ไหม? กูไปหอพี่เค้าแล้วเจออยู่เล่มนึง เล่มโคตรหนาอ่ะ ประมาณว่าตีหัวมึงแตกได้เลย” กูสิจะตีหัวมึงก่อน
“แล้วพี่เค้าจะให้กูยืมเหรอ?” ผมถาม
“เออ เดี๋ยวกูขอให้ไง เล่มนั้นแพงอยู่อ่ะ ประมาณห้าพันกว่า ถ้ากูยืมได้มึงก็รักษาดีๆ แล้วกัน”
“อืม ขอบใจมาก” อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะทำดีกับผมได้สักกี่วัน

“งั้นเย็นนี้มึงไปกินข้าวกับกูนะ”
“.........หะ?” ผมเหวอ.... อะไรของมึ๊ง เล่นทีเผลอเหรอฟะ กรูไม่เผลอตามหรอก
“ไม่ไปกินก็ได้ งั้นเย็นนี้อยู่เล่นบาสกัน เคป่ะ?”
“........................” เหมือนผมจะเคยบอกใครไม่รู้ว่าเมื่อก่อนเล่นบาส แล้วถ้าว่างๆ ก็แอบไปแจมกับคนอื่นที่สนามประปราย ไอ้โก้มันเลยชวน
“กูเห็นพี่ xxx ไปซื้อลูกบาสใหม่มาละ เก็บอยู่ห้องสโมฯ รับรองเด้งดี ไม่มีแฟ่บ”
“........................” อยากเล่นกีฬาคับ แต่ลังเล
“เลิกเรียนอย่าเพิ่งกลับ รอกูด้วยแล้วกันที่สนามบาส”

.........เอ่อ............

“เฮ้ย โก้ ไปยัง?” เพื่อนกลุ่มมันมาตามคับ กลุ่มนักดนตรีประจำรุ่น.. - -“ ที่จริงมีสองวงคับ วงไอ้โก้ แล้วก็วงขี้ยา (ฮะๆๆ มันเล่นยากันจริงๆ เดี๋ยวค่อยเล่าละกัน) 

ไอ้โก้เล่นกีต้าร์ ถ้าเพลงไหนมือไม่ถึงก็จะเปลี่ยนตำแหน่งไปเล่นเบส เพราะมีอีกคนกีตาร์เทพกว่ามัน 
ส่วนนักร้องนำวงนี้ก็ไอ้เต้ เพื่อนกระผมเนี่ยแหล่ะ เต้แม่งเสียงดีมากๆ ว่างๆ ชอบร้องเพลงโชว์พาวให้ผมฟัง ผมก็ชอบเสียงมันนะ ยังอัดเก็บไว้อยู่เลย... แหะๆๆ

“โก้ กูยังไม่ได้บอกเลยว่าจะเล่น” มัดมือชกกันบ่อยจริงๆ
“เจอกันเว้ย” ไอ้โก้ไม่ฟัง แถมก่อนไปมันยังตบหัวผมปุปุ ก่อนเดินจากไปอีก......  - -“

/

เรื่องไอ้โก้จีบผมไม่มีใครรู้มากหรอกคับ เป็นแค่กลุ่มเล็กๆ ในชั้นปีเท่านั้น......
อันที่จริง...คนเค้ารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองว่าผมกับพี่นัทกิ๊กกันอยู่ แต่ไอ้โก้มันก็ไม่เห็นจะสนใจเลย

อ่า หลายคนอาจจะงงว่าผมไปกิ๊กกับพี่นัทเมื่อไหร่.... ผมเองก็ไม่รู้คับ รู้แค่คุยกันเกือบทุกวัน ออกไปเที่ยวด้วยกันบ้างตอนปิดเทอม แหะๆๆ ผมทำอะไรไม่ค่อยบอกใครอยู่แล้วคับ คนอื่นจะรู้ก็รู้ ไม่รู้ก็ช่างง่ะ


ส่วนเย็นนั้นก็โดนตามไปเล่นบาสจริงๆ คับ เพราะก่อนออกจากห้อง เจอดักไว้ง่ะ
แล้วเพื่อนกลุ่มผมแต่ละคน ก็ไม่เล่นกีฬาถ้าไม่จำเป็น ผมเลยต้องฉายเดี่ยว เอ้ย... มีแอนมาอยู่เป็นเพื่อนอีกคน เพราะเค้ายังไม่กลับง่ะ

มาที่สนาม ก็แบ่งทีม สามๆ สตรีทอ่ะคับ
ช้าก่อน.... ผมมีอะไรจะบอกทุกคน คือ...ถึงผมจะชอบเล่นบาส แต่ผมเล่นไม่เก่งนะครับ ถือว่าห่วยพอสมควร เพราะงั้น ทีมไหนได้ผมไปเนี่ย แถวบ้านเรียก ‘ซวย’

โอน้อยออก ได้แล้ว.... ผมอยู่ทีมคนเก่งคับ คือ.... มันเป็นนักกีฬามาก่อน ทำนองนั้น (ไอ้โก้อยู่อีกทีม)
เล่นไปเล่นมา.... ก็หนุกดีครับ ถึงจะห่วยแต่มีคนมาช่วยรับลูกตลอด

ขณะที่ผมกำลังได้ลูกอยู่นั้นเอง ผมกำลังจะเลี้ยงเข้าไปใต้แป้น แล้วทีนี้... เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!!

หง่ะ.... คือ ผมกางขาออกมากเกินแล้วกางเกงสแลคที่ใส่อยู่มันก็พอดีตัวนิดนึงง่ะ เมื่อกางเกงที่ใส่อยู่เกิด tension  ตะเข็บที่อยู่ตรงเป้าก็เลยเกิดการแยกตัวออกจากกัน ดังแคว๊กกกก!

ผมชะงักปล่อยลูกหลุดมือ... เหวอไปพักนึง ตอนก้มมองดูเป้าตัวเอง.........

“กร๊ากกกก ฮ่าๆๆๆ น้ำพุกางเกงเป้าแตก”
“ฮ่าๆๆ.... มึงเล่นรุนแรงไปป่าววะ เป้าขาดเลย..”
“วิ้ดวิ้ววว โชว์หวิวเหรอวะ มี ผญ. นั่งอยู่แถวนี้นะเว้ยย”
“ชอบโชว์ก็ไม่บอกก”

เพื่อนแซวกันหนุกหนานเลย.....แสรดด -*-
ซวยจริงกรู.... จะกลับหอยังไงเนี่ย.... ก็มัน...ขาดเยอะคับ เห็นบ๊อกเซอร์เลยง่ะ อุบาวก์ลูกกะตา(คนอื่น)

“มึงจะเล่นต่อมั้ยน้ำพุ?” เพื่อนคนนึงถาม
“เล่นต่อดิ เครื่องกำลังร้อนเลย” เชียร์กันใหญ่.........
“มึงถอดกางเกงเล่นก่อนก็ได้”
“เอออ ใส่บ๊อกเซอร์เล่นเลย”

หง่ะ..... ที่จริงมันไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอกครับ ใส่บ๊อกเซอร์เล่นกีฬาในคณะผมเนี่ย เพราะ ผช. คนอื่นเค้าก็ทำกัน ยิ่งในสนามบอลนะ บางคนไม่อยากให้เสื้อผ้าเหม็นเหงื่อก็ถอดออกหมดเลย เหลือบ๊อกเซอร์ตัวเดียวเตะบอล

ผมไม่อยากดัดจริตมาก ในเมื่อมันขาดแล้ว ใส่เล่นต่อมันก็ดูแปลกๆ ไงไม่รู้อ่ะ ผมก็เลยถอดกางเกงสแลคออกไปวางพาดไว้กับเก้าอี้ ที่มีแอนนั่งอ่านหนังสืออยู่.....

“ฝากหน่อยนะ” ผมบอกแอน
“อืม...ไปทำท่าไหนให้กางเกงขาดได้เนี่ย”
“แหะๆ ออกแรงมากไปนิด”
“แล้วจะกลับบ้านยังไง?”
“เอ่อ....ไม่รู้แฮะ”
“เดี๋ยวเราไปหากางเกงมาให้เอาป่ะ?”
“หาที่ไหน?”
“ก็เดี๋ยวไปถามพวกพี่ๆ ในสโมฯ ดู”
“อ่อ ขอบใจนะแอน” เย้... รู้สึกโล่งใจขึ้นมานิดนึง


ผมกลับเข้าไปในสนาม... รู้สึกอายเล็กน้อย แต่ช่างมัน กำลังสนุกเลย

“ขาขาวว่ะ” ไอ้โก้เดินมาแซวใกล้ๆ พอให้ได้ยินกันสองคน
“สัด... ดูอะไรขาผู้ชายวะ”
“ก็กูชอบดู”
“ดูขาตัวเองดิ”
“ไม่อ่ะ จะดูขามึง หึหึ” มึงอย่ามาสยองขวัญใส่กรูนะ..... ยังไม่ทันไรเลยเชี้ย ทำกูขนลุกซะแล้ว...

ผมเล่นบาสอย่างไม่มีความสุขเลยครับ เพราะบังเอิญไปสบตากับไอ้โก้ทีไร มันก็จ้องขาผมทุกที
แสดเอ๊ย... กูไม่เล่นแล้ว

“เฮ้ย กูกลับแล้วนะ” ชิ่งดิคับ เจอมองอย่างงี้มันหงุดหงิดนี่
“อ้าว อย่าเพิ่งกลับดิเฮ้ย เล่นต่อดิ” เพื่อนคนอื่นโวย
“ไม่อ่ะ เหนื่อยแล้ว ไปนะ บายๆ” หนีมาดื้อๆ เลยคับ ผมเดินมาหาแอน โอ้ จอร์ชชช ได้แล้วกางเกงหนึ่งตัว ยีนส์อ่ะคับ ตัวใหญ่เหมือนกันแฮะ

“ไปเอาของใครมาให้เนี่ยยย” โห...มีความสามารถจังเพื่อนผม
“ของพี่ซี”
“อ้าว พี่ซีอยู่ด้วยเหรอ?” พี่ซีพี่รหัสผม ปีสามง่ะ สายตรงๆๆ
“อยู่ เค้าทำงานอยู่พอดี เราบอกน้ำพุกางเกงเป้าขาด พี่รหัสเธอเค้าเลยหามาให้”
“อ่อ ขอบคุณคร้าบ” สงสัยได้เจอพี่ผมแซวแหงๆ


“น้ำพุ จะกลับแล้วเหรอ?” ง่ะ ไอ้โก้ตามมาอีก
ผมหันไปดูที่สนาม วงแตกละ.... เลิกเล่นกันหมด
“อืม”
“กลับด้วยดิ มึงกลับประตูไหน?” -*-
“xxx”
“เออ เหมือนกัน”

สรุปก็มีไอ้โก้ห้อยมาด้วยอีกหนึ่งคน... พอดีเรานั่งรถมหาลัยกันออกไปอ่ะคับ แล้วแอนลงก่อน เหลือผมกับไอ้โก้ออกประตูเดียวกัน จริงๆ โก้มันก็ไม่ใช่คนน่ารำคาญนะ ไม่พูดมาก แต่ชอบมองง่ะ... = ="

ไอ้อาการมองแล้วไม่พูดอะไรนี่ก็ทำผมอึดอัดได้เหมือนกันนะคับ.....!


H
ชิวไปก่อนพักนี้ 

[Na_RimKLonG]

โฮ๊ะๆๆๆ

มาอ่านก่อนนอน  จิ้ม 1 ที   

[Tun_Bow]

พี่ซี....มีชื่อใหม่โผล่มาอีกแล้ว จะมากิ๊กน้ำพุป่าวเนี่ย

[fOnfOn :D]

นั้นสิเนอะ เกิดเป็นพุนี้ดีรึเปล่าเนี๊ย

มีคนมารุมชอบ แต่ก็วุ่นวายพอตัว 
 


ค่าาาาาา

[โจ๊กกุ้ง]

เหมือนจะดีนะมีคนมาชอบเยอะ แต่ก็น่ารำคาญอยู่นะนี่

[Akad3ar]

ชีวิตงุนงง ชอบๆ 5555+

อัพเร็วถูกใจมากค่าาา

[nunamicky]

เอ๊ะ...เริ่มตัดสินใจไม่ถูกแล้ว
ระหว่างพี่นัทเถื่อน
กับไอ้โก้นิสัยเถื่อน ถ่อย ไม่พูดมาก จ้องอย่างเดียวเนี่ย
จะเชียร์ใครดี
 

[The_outsider]

ดันจร้า~
ฮึบ!!

[yayu]

กว่าน้ำพุจะเรียนจบจะมีให้ลุ้นอีกกี่คนนนน
เลือกเชียร์ไม่ถูกเลย ใครจะมาปราบน้ำพุได้!!!

 

[┗◎┗◎]

กิ๊กกะพี่นัทฟันเหล็กก็ดีนะ น่ารักดี

[หัวเเม่มือ]

มา+1 มะมีความเห็นอาฮิ

[foyer]

/
 
“หอมึงอยู่แถวไหนวะ?” โก้ถามตอนลงจากรถ
“แถว xxx” ผมก็บอกไป
“ทำไมไม่อยู่ใกล้ๆ แถวนี้ล่ะ?”
“กูอยู่กับพี่ที่ รร.เก่า”
“อืม.......”
“มึงกลับรถเมล์สายไหน?” ผมถามบ้าง... เพื่อจะได้ถึงจุดสิ้นสุดการสนทนาและได้กลับที่พักไวๆ
“สาย xxx ต้องข้ามไปอีกฝั่งว่ะ”
“งั้นแยกกันตรงนี้ละกัน บาย” ประโยคนี้ที่รอคอย.... เวลากลับบ้านผมไม่ชอบร่ำไรง่ะ ประมาณว่าจะกลับไม่ได้กลับสักที มัวแต่ยืนลากันอยู่ โคตรรำคาญเลย

หลุดจากไอ้โก้มาได้อย่างงายดาย..... แต่ก็แค่ตอนแรกๆ เท่านั้นแหล่ะ
อยู่ไปอยู่มา มันก็เริ่มติดหนึบผมเหมือนกัน แต่มันจะชอบจู่โจมตอนผมอยู่คนเดียว

อย่างเช่นมีตอนนึงที่คณะผมจัดงานกิจกรรม แล้วต้องไปเตรียมงานกัน แต่ผมหิว ผมเลยแวะกินข้าวที่โรงอาหารคณะก่อน ส่วนคนอื่นก็ให้ล่วงหน้าไปไม่ต้องรอ  

ผมไปสั่งข้าวแล้วนั่งหงอยอยู่เดียวดาย สักพักเงาทะมึนมาแล้วคับ ไอ้โก้
“อ้าว... มึงไม่ไป xxx เหรอ?” ผมถามมัน
“ไป แต่เดี๋ยวรอ” มันว่างั้น
“รอใคร?”
“ก็รอมึงนั่นแหล่ะ” - -“ หง่ะ  
“กูจะกินข้าว มึงไปก่อนก็ได้”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวรอ” เง้อออ

แต่ดีเหมือนกัน มีคนนั่งเป็นเพื่อน

“มึงกินไรป่าวล่ะ?” ผมถาม
“ไม่อ่ะ เดี๋ยวค่อยแย่งมึงกิน” โถ.... ไอ้งก

พอได้ข้าวมาแล้ว ไอ้โก้ก็ไม่ได้แย่งผมกินจริงๆ หรอกครับ มันก็นั่งรอผมเงียบๆ เหมือนจะติดอายๆ ไม่รู้จะคุยอะไร  - -“ เง้อ... อิมเมจที่กูเคยมองมึงว่าเถื่อน ถุย นี่...กูคิดผิดป่าววะเนี่ย (แต่บุคลิกมันก็อย่างนั้นจริงๆ นะ)  

“ร้อนป่ะ?” ไอ้โก้ถาม
“อืม ร้อน” พูดจบ มันหยิบหนังสือมาพัดให้ผมเลย...... หง่ะ แอบตกใจดิคับ
คือ... ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้......

“เฮ้ย ไม่เป็นไร” ผมบอกมัน
“ร้อนไม่ใช่เหรอ กูพัดให้” ลมโชยต่อไป...

ผมมองหน้าไอ้โก้แบบ...งง....... อึ้งอ่ะ คือ..... ไม่มีคนทำแบบนี้กับผมมานานมากแล้วคับ
ที่จริงเคยมี ตอนม.ต้น มีพี่คนนึงมาจีบผม แล้วเค้าก็จะมาดักรอตอนกลางวัน ถือกระเป๋าไปส่งที่ห้อง แล้วก็เดินพัดให้ผมทำนองนี้อ่ะคับ.... จริงๆ ผมก็เคยเจออะไรมาเยอะและ...เลยโคตรเฉย กับทุกคนที่เข้ามา แต่ไม่เฉยกับคนที่ผมไปจีบเอง..... แหะๆ (หมั่นไส้ใช่ป่ะล่ะ)

จนผมกินข้าวเสร็จ ก็ต้องเดินไปสมทบกับเพื่อนคนอื่นๆ
คือว่าไอ้กิจกรรมที่ว่าเนี้ย... วงดนตรีคณะผมได้ขึ้นโชว์ด้วย จริงๆ ใครไม่เกี่ยวไม่ต้องไปก็ได้ แต่ไอ้เต้บอกให้ไปดูมันร้องเพลงหน่อย ก็เลยไป... เพราะอยากให้กำลังใจเพื่อนและก็อยากฟังเสียงมันด้วย ^ ^”

พอเดินไปถึง ไอ้โก้มันต้องรีบไปรวมกับวงมัน ผมเลยไปนั่งอยู่กับแต้วแอน...
“ทำไมเพิ่งมา?” แต้วถาม แถมเอามือมาดันๆ แขนเป็นเชิงล้อ มันรู้แหล่ะ เรื่องผมกับไอ้โก้อ่ะ
“ก็บอกว่าไปกินข้าว”
“แต่ไม่ได้บอกว่าไปกินกับโก้”
“ไอ้โก้ไม่ได้กิน”
“ไม่กินแล้วทำไมเดินมาด้วยกัน” เริ่มจะเซ็งกับร้อยแปดสิบคำถาม

“ระวังพี่นัทงอนนะ” ผมเลิกคิ้ว
“พี่นัทมาด้วยเหรอ?”
“นั่งอยู่หลังมึงไง ฮิๆๆๆ” แสรดด และก็ไม่บอกกูเลย

ผมหันไป เจอพี่นัทมองอยู่พอดี ผมยกมือหวัดดีแล้วหันหน้ากลับมาที่เดิม
“ตกลงมึงคบกับพี่นัท?” แต้วเอาไม้แหย่รูไปเรื่อย
“ไม่ได้คบ” พูดจริงนะเนี่ย...

สักพักมีคนประเคนอะไรลงกลางศีรษะไม่รู้ หันไปจะด่าสักหน่อย ดันเป็นพี่สองพี่รหัสไอ้โก้

“ดีครับพี่” ผมไหว้ พี่แมร่ง...โคตรแนว ทรงผมอ่ะคับ
“เอ้ย เห็นไอ้โก้บอกจะยืมหนังสือ xxx พี่เหรอ?” อ้าว เวร...
“ครับ”
“เอามาให้แล้ว อยู่ในรถ”
“อ่า... ขอบคุณครับพี่”
“เอ้ย... หนังสือแพง เปิดระวังๆ หน่อยละกัน เล่มนี้ในห้องสมุดไม่มี”
“ครับ” ผมยิ้มดีใจ จะได้ของแว้ว...  
“จะกลับแล้วค่อยไปเอาที่รถละกัน มันหนัก... พี่อยู่แถวนี้แหล่ะ”
“ครับ” และพี่เค้าก็เล่าเรื่องที่เกี่ยวกับหนังสือให้ผมฟังนานเลย พอสาธยายเสร็จปั๊บ เดินไปปุ๊บ.... ประเด็นเปิดเลยครับ

“เฮ้ย น้ำพุ นี่มึงสนิทกับพี่สองด้วยเหรอวะ!” ไอ้แต้วทำหน้าสนใจใคร่รู้มาก คือพี่คนนี้เค้าอยู่ปีสี่แล้วง่ะ หน้าโหดๆ หน่อย พวกเด็กปีเล็กๆ ไม่ค่อยมีใครกล้าคุยด้วยสักเท่าไหร่
“ไม่ได้สนิท แค่รู้จักเฉยๆ”  
“แล้วพี่เค้าจะให้อะไรมึง?”
“กูยืมหนังสือเค้า.....”
“โห กล้ายืมพี่สองด้วย?” แล้วทำไมต้องไม่กล้าฟระ
“ไอ้โก้มันไปขอให้ก่อนแล้ว” ผมบอกความจริง
“อ่ะแน่ๆๆ” มันทำเสียงแซว
“อะไรวะ” -*-
“ป่าว ไม่มีอะไร คิๆๆๆ” หง่ะ....... หัวเราะแบบนี้ คิดว่าผมไปล่อลวงพี่เค้ามาอีกแล้วอ่ะดิ ชิ อิมเมจผมไม่ใช่คนแบบนั้นนะ
  
คุยกับไอ้แต้ว แอน ได้สักพัก พี่นัทก็เดินมานั่งด้วย
“อ่านมะ?” เค้ามีการ์ตูนอยู่เล่มนึง ผมหยิบมาดู
“อยากอ่านแนวซามูไรใช่มั้ย ไปถามไอ้ xxx มา มันบอกว่าวากะบอนด์ วาดสวย ลายเส้นโคตรคม”  
“เล่มนี้อ่ะนะ?”
“อืม” ผมเคยคุยกับเค้าเรื่องการ์ตูนบ่อยๆ ง่ะ พี่นัทเลยรู้
“สวยจริงด้วยพี่ พุยืมอ่านนะ” เปิดดูแล้วถูกใจ อิอิ ผมเลือกซื้อการ์ตูนเพราะลายเส้นคับ ไม่ใช่เนื้อเรื่อง เหอะๆๆ
“แล้วพี่นัทไปเอาเล่มนี้มาจากไหน?”
“ยืมไอ้ xxx มา... ถ้าชอบก็ไปซื้อเก็บเอาเองนะ ออกมาสิบกว่าเล่มและ ฮะๆๆ” ชิ ซื้อเองอยู่แล้วแหล่ะ (ผมสะสมการ์ตูน จำได้มะคับ)

ระหว่างนั้นบนเวทีก็เริ่มมีพิธีกรมาพูดเปิดงานแล้ว ผมก็นั่งพิงแขนพี่นัทอ่านการ์ตูนไป แหะๆ แรดมะผม
จนได้เวลาที่วงคณะผมเล่นดนตรี ผมเลยเลิกอ่าน แล้วมาสนใจคนที่อยู่ข้างบนแทน

 
“อ้าว น้องเต้ร้องนำด้วยเหรอเนี่ย เพิ่งรู้” พี่นัทบอก
“ครับ เต้มันเสียงดีอ่ะ”
“แล้วน้องพุไม่ไปร้องกับเค้ามั่งเหรอ?”
“แหะๆ เสียงพุอ่ะ ไปช่วยควายออกลูกดีกว่า ไม่ไหวง่ะ”
คุยกับพี่นัทได้สักพัก  พวกเพื่อนๆ ผมจูนสายเครื่องดนตรีเสร็จ ไอ้เต้ก็เริ่มเปิดปากทักทายผู้ชม

“สวัดดีครับ พวกเรามาจากคณะ xxx ครับ”

มันพูดแค่นี้ แต่เสียงกรี๊ดดด จากทิศไหนไม่รู้แมร่งดังกระหึ่มเลย ...เหอะๆ ที่แน่ๆ ไม่ใช่เสียงจากคณะผม เพราะที่ได้ยินใกล้ๆ นี่มันเสียงโห่ง่ะ - -“ ประมาณกวนตรีนๆ กัน

“เอ่อ... เชิญรับฟังได้เลยครับ” ไอ้เต้ ตื่นเวที...! ครั้งแรกครับ ให้อภัย ที่จริงแอบขำมันเหมือนกัน ก่อนหน้านี้ไอ้เต้มาถามผมว่าจะออกแอคติ้งบนเวทียังไงดี ผมบอกมันว่า ถ้าอยากแนวพวกมึงทั้งวงก็นั่งเล่นบนพื้นเลยดิ ไอ้เต้เสือกบอกว่าดีอีก แล้วมันเอาไปเสนอในวงครับ เจอเพื่อนด่าเละเลย....ฮ่าๆๆ สุดท้ายก็ต้องยืนแบบปกติเหมือนเดิม
 

เสียงเพลงดังขึ้น (ไม่ได้จำอ่ะว่าเพลงอ่ะไร แต่เป็นเพลงเร็วๆ)
ผมก็นั่งฟังเพื่อนผมไป ชูสองนิ้วให้กำลังใจไอ้เต้ตอนร้อง มันก็ยิ้มตอบ แล้วชู V กลับ หึหึ
ส่วนไอ้โก้.... จะยังไงก็ช่างมันเหอะ เห็นก้มหน้าก้มตาดีดกีต้าร์อยู่อย่างเดียว

พอเล่นเสร็จ ไอ้เต้ก็ลงมานั่งข้างผม
“เราร้องเป็นไงมั่งวะ?” มันถาม
“ก็ดี เพราะดี” ผมตอบ
“แมร่ง...ตื่นเต้น ยังจำเนื้อไม่ค่อยได้ ร้องผิดด้วย ไอ้เหี้ยรัชแม่งให้กรูร้องเพลงอะไรก็ไม่รู้ แล้วแม่งเพิ่งมาบอกกรูเมื่อวาน ไอ้สาด... ทำอะไรไม่เคยมีเตรียมพร้อมก่อนหรอก เชี้ยนี่อ่ะ” ไอ้เต้ด่าเป็นชุด ส่วนรัชนี่ก็กีต้าร์เทพ หัวหน้าวงอ่ะคับ
“ร้องผิดด้วยเหรอ ไม่เห็นรู้เลย” ผมบอก
“น้ำพุไม่ฟังเพลงไทย จะรู้ได้ไง” แอนพูดขึ้น...แหะๆๆ ก็จริงนะ
“ซ้อมกูก็ไม่ค่อยได้ไป แล้วแม่งยังมาเปลี่ยนเพลงกะทันหันอีก” ไอ้เต้ยังไม่หยุดแพล่ม เพราะพวกไอ้รัชเดินมานั่งด้วยพอดี

จากนั้นก็กลายเป็นว่ามันสองตัวเถียงกันไม่หยุดครับ
จนไอ้เต้แม่มารับกลับบ้าน ไอ้รัชเลยนินทามันให้เพื่อนฟัง
“สัดเต้แม่งเรื่องมาก บ่นกูชิบหายเลย ก็มันอ่ะ ไม่มาซ้อมเอง ห่า....มาโทษกูอีก กูจะโทรบอกมันตั้งแต่วันก่อนแล้ว แต่แม่งปิดเครื่องเหอะ...”

ต่างคนก็ว่าตัวเองไม่ผิดครับ เง้อ....จะไปรอดมั้ยเนี่ย วงนี้

“เจอพี่สองยัง น้ำพุ?” ไอ้โก้ถามผมจากมุมหนึ่งของวง
“เจอแล้ว”
“อืม” มันพยักหน้า แล้วมองพี่นัทนิดๆ คือว่าพี่นัทเค้ายังไม่รู้อ่ะคับ ว่าไอ้โก้จีบผม แต่ไอ้โก้รู้พี่นัทชอบผม
“น้องพุพี่จะไปซื้อน้ำ เอาไรป่ะ?” พอพี่เค้าถามแค่นั้นล่ะคับ เจอโห่เลย
“โห่....ๆ พี่นัททำไมไม่ถามผมบ้างอ่ะ ผมก็หิวน้ำนะ” ไอ้รัชออกอาการเด็กขาดความอบอุ่น
“พี่นัทเค้าไม่ได้ถามมึง.... อย่าสะเออะ” ไอ้แต้วว่า
“แล้วใครถามมึงหา อีทอม”
“ทอมบ้านพ่อมึงสิ ไอ้หูดำ ไอ้ล้าน”

หง่ะ.... ถึงพวกนี้จะด่ากัน แต่ไม่ได้ใส่อารมณ์นะครับ เหมือนด่ากันเล่นๆ มากกว่า
ส่วนพี่นัทเหมือนเป็นคนหูหนวกฉับพลันเมื่อเจอแซวครับ เค้าไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ ใครล้อหรือแซวจะแค่ยิ้ม ไม่สนใจ ฮะๆๆ ผมก็จะเฉยๆ เหมือนกัน แซวไม่สนุกเดี๋ยวก็เลิกกันไปเองแหล่ะคับ  
  
สักพักพี่นัทกลับมา มีน้ำเปล่ากับลูกชิ้นเสียบไม้    
“กินป่ะ? มีหมูกับปลา แต่คาดว่าแป้งจะเยอะสุด” แหง่ะ... ถามแต่ผม แล้วคนที่นั่งอยู่มีประมาณห้าหกคน...
“เฮ้ย รัช ไปหาอะไรแดกกัน เล่นดนตรีเยอะเสียพลังงานว่ะ” ไอ้โก้ลุกขึ้นยืน แล้วชวนรัชไปด้วย - -“

ทีนี้เลยเหลืออยู่แค่แต้วกับแอนแล้วครับ
ถ้าผมกิน แล้วเพื่อนได้แต่นั่งมอง มันก็ดูจะเอาเปรียบกันเกินไป ผมเลยไม่กินง่ะ.... (ทั้งที่อยากอยู่ แหะๆๆ)

ผมกับเพื่อนๆ นั่งดูโชว์ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพี่นัทต้องกลับไปทำงานต่อกับเพื่อน
“จะไปแล้วเหรอ?” ผมถาม เพราะอยากให้อยู่อ่ะ
“อืม เดี๋ยวงานไม่เสร็จ งานกลุ่ม ส่งพรุ่งนี้ ไอ้ xxx มันโทรมาตามแล้ว”
“ไหนพี่นัทบอกว่าจะอยู่ถึงสามทุ่ม”
“อั่ก!...อยู่ไม่ได้แล้วคร้าบบ เดี๋ยวโดนเพื่อนหั่นคอ” พี่นัทลูบหัวผมสองสามที ก่อนลุกขึ้นยืนโบกมือให้ผมแล้วก็เดินจากไป

อืม... ผมว่า สายตาที่เค้ามอง กับสายตาที่ผมมอง มันก็มีความรู้สึกคล้ายๆ กันละมั้ง
ผมคงจะเกือบ... ชอบพี่เค้าแล้วแน่ๆ เลย แต่ที่เห็นว่าความสัมพันธ์มันไม่ค่อยคืบ คงเพราะพี่เค้าเป็น gentleman อ่ะคับ ถ้าผมไม่เริ่มก่อน พี่เค้าก็จะไม่แตะผมเลย.....

“แดรกป่ะวะ?” ไอ้โก้เดินมานั่งแทนที่พี่นัท แถมซื้อลูกชิ้นมาเหมือนกันอีก
“อ่อ ลืมไป คงอิ่มแล้ว” มันยักไหล่ เหอะๆๆ จะพูดไงก็พูดไปเถอะ
“แล้วพี่นัทของมึงหายไปไหนซะล่ะ?” มันถาม
“กลับคณะไปทำงานแล้ว” เฮ้อ... เหงา
“ถ้าเป็นกู กูจะไม่ปล่อยแฟนทิ้งไว้คนเดียวแบบนี้หรอก” มันพูด แต่ไม่มองหน้าผมคับ

ผมหันไปมองรอบๆ ตัว
แอนกับแต้วก็ยังอยู่... ถ้าจะหมายถึงกรูล่ะก็นะ... คงไม่ใช่

“มึงจะไม่กินจริงๆ ดิ?” เป็นอะไรกับลูกชิ้นมากกกมั้ย
“ไม่”
“เอออ กรูไม่ใช่พี่นัทนี่” ประสาท แค่น้ำจิ้มลูกชิ้นกูยังไม่ได้แตะเลยเหอะ ไอ่แสรด
“พี่สองให้กุญแจรถกูมา” พี่รหัสมันที่จะให้ผมยืมหนังสืออ่ะคับ
“จะเอาเมื่อไหร่บอกกูแล้วกัน กูจะพาไป” หง่ะ  

ผมหันไปหาแอนกับแต้วที่นั่งเฉียงๆ อยู่ไม่ไกล
“จะกลับกันตอนไหน?” ผมถาม
“น้ำพุจะกลับแล้วเหรอ กลับเลยก็ได้” แอนบอก ผมขมวดคิ้วมอง... รู้สึกแปลกๆ ไงไม่รู้ ที่จริงก็รู้สึกมาพักนึงแล้วกับแอนเนี่ย... เค้าต้องมีอะไรข้องใจกับผมแน่ๆ  

“เดี๋ยวเราว่าจะแวะไปเอาหนังสือที่รถพี่สองก่อนอ่ะ” ผมบอกสองสาว
“รถพี่สองอยู่แถวไหนเหรอ?” ผมถามไอ้โก้
“ข้างหน้าเนี้ย” มันชี้ๆ มือไปข้างตึกแถวๆ ที่พวกผมนั่งอยู่
“ไปเอามาให้หน่อยดิ” ผมบอกมัน
“สัด หนังสือมึง ไม่ใช่หนังสือกู”
“ก็เดินไปเอาให้หน่อยไม่ได้รึไง?” มึงชอบกูภาษาอะไรวะเนี่ย
“อยากได้ไปหยิบเอาเองดิ กูไม่ใช่เบ๊มึงนะ พาไปที่รถให้ก็ดีตายแล้ว” ชิ

“แค่นี้ก็ไปให้ไม่ได้” คะแนนมึงจากศูนย์เป็นติดลบ
“กูบอกแล้วไง ว่ากูจะไม่ปล่อยแฟนทิ้งไว้คนเดียว” หง่ะ...
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกู”
“..........................” มันไม่ตอบคับ ชิ ไม่แน่จริงนี่หว่า
“เออ กูไปก็ได้”
“มึงต้องไปเอาเองอยู่แล้ว”


H
THANK YOU! ทุกท่าน    

[Akad3ar]

เรากลัวจัง แบบว่า พุแทบจะไม่เคยต้องตาม ต้องตื้อ ใครก่อนเลย

มีแต่คนเข้าหา เอาอกเอาใจ เรากลัวคนในอนาคตของพุ ถ้าพุเกิดเจอรักแล้วจริงๆ กลัวพุจะลำบากอ่ะ

ยังไงก็สู้ๆนะ ไม่รู้จะเชียร์ใครจริงๆ ตอนนี้ ^^

[TENSHINEKO]

พุเอ้ย  ชอบพี่นัทจริงๆซะทีเถอะนะ

ความจริงไม่ได้ปลื้มพี่นัทมากมายหรอก  แต่เห็นว่าเป็นคนดีที่สุดแล้วเนี่ยเลยเชียร์

โก้ มีอะไรหรือเปล่า มันทะแม่งนา  ประโยคสุดท้ายน่ะ

[Tun_Bow]

โก้อยากจะสื่ออะไร ออกแนวประชดนะ

[โจ๊กกุ้ง]

พี่นัทเหรอ ไม่น่าจะใช่นา แต่ก็เข้าข่ายมั้ง เพราะน้ำพุไม่รำคาญพี่เค้านิ อืมๆ แฟนคนเจ้าชู้นี่เป็นไงหว่า

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ปลื้มโก้มากมาย อิอิ

[Na_RimKLonG]

หนูอยากรู้ค่ะ!!  หนูอยากรู้

ตอนนี้น้ำพุมีตัวจริงป่ะ   

[4life]

แอนอิจฉาน้ำพุ เเหง่ๆ เลย

[yayu]

ชอบเวลาพี่นัทลูบหัวน้ำพุ น่ารักดี   

แล้วแอนเป็นอะไร ข้องใจอะไรน้ำพุ

[Nichdia]

ถ้าพุเจอคนที่พุเป็นฝ่ายชอบเค้าก่อน
พุจะทำกับเค้าแบบนี้มั้ยเนี่ย ลุ้นๆ ^^

[nunamicky]

โก้จะล่อลวงพุให้ไปเอาหนังสือที่รถ
เพื่อจะได้อยู่ด้วยกันตามลำพังละซิ
 

[foyer]

/

ทีนี้ไอ้โก้เลยลุกเดินนำผมไป ระหว่างทางก็ออกแนวเงียบครับ มันไม่คุย ผมก็ขี้เกียจ
เดินไปจนผ่านตึกที่มันว่า... แต่ก็ไม่เห็นจะถึงรถพี่สองสักที

“ไหนว่ารถพี่สองอยู่แถวนี้?” ผมถาม
“ใกล้ถึงและ”

เดินเงียบกันต่อ....

“เฮ้ย ถึงยังวะ มาไกลแล้วนะเว้ย” เสียงจากเวทีเบาลงจนแทบไม่ได้ยินละครับ มันจะพาผมไปถึงไหนวะเนี่ย
“จะถึงแล้ว อย่าบ่นดิ” ไอ้โก้พูดแบบขำขำ
“ก็ไหนมึงบอกว่าอยู่ข้างตึก xxx นี่มันออกจากคณะ xxx จะถึงเซเว่นแล้วนะเว้ยย”
“เอออ ใจเย็นดิ อย่าใจร้อน เคยได้ยินป่ะ ช้าๆ ได้พร้าเล่มงามอ่ะ”
“แสรด เกี่ยวเชี้ยอะไร กูไม่อยากได้พร้า กูอยากได้หนังสือ!”
“หรือมึงจะไม่เอา?”
ผมชักจะไม่ไว้ใจมันและ “มึงหลอกให้กูเดินมาป่าววะเนี่ยโก้”

“เออ เพิ่งรู้เหรอ” เง้ออ
“เฮ้ย เอาจริงๆ ดิ”
“อยากให้กูเอา?” คิดเชี้ยอะไรของมึงเนี่ยย
“สัด ตกลงรถพี่สองอยู่ไหน!?” ผมเริ่มจะโมโหแล้วครับ โดนหลอกอ่ะ   

“อยู่ xxx” เฮ้ย.... ไกลโคตร คนละทิศกับที่จากมาเลย ทำไมก่อนหน้านั้นพี่สองพูดเหมือนกับว่ารถเค้าอยู่แถวที่จัดกิจกรรมวะ
“มึงหลอกกูทำไม มึงมีปัญหากับกูเหรอวะ!” ผมหยุดเดิน จ้องหน้าไอ้โก้เขม็ง เห็นหน้ามันแล้วแมร่งโคตรกวนตรีน อยากกระโดดถีบสักป้าบ
“ใจเย็นครับ ใครจะกล้ามีปัญหากับคุณ” มันยิ้มครับ.......แสรดดด
“ก็ตอนแรกมึงบอกว่าอยู่ข้างตึก xxx”
“กูจำผิด”
“ไอ้เหี้ย” พูดได้หน้าตาเฉยมาก 
“แต่กูจำได้แล้วว่ารถอยู่ xxx ต่างหาก”
“กูไม่ไปแล้ว!!” โมโหครับ มันแกล้งให้ผมเดินมาอย่างไกล สนุกมากมั้ยเนี่ยยย

“ไม่อยากได้หนังสือแล้วเหรอ?”
“ไม่ มึงแมร่งเหี้ยว่ะโก้” ผมหันหลังจะเดินกลับไปหาแต้วกับแอน เจอหลอกอย่างงี้ไม่มีอารมณ์อยากได้อะไรแล้วครับ

“เฮ้ย แค่นี้งอนเหรอวะ” ไอ้โก้รีบวิ่งมาดักหน้า แถมพูดจากวนตรีนผมอีก
“ไปไกลๆ เลยมึง” 
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ ไปด้วยกันหน่อยเหอะ ไหนๆ ก็อุตส่าห์เดินมาแล้ว นี่เห็นว่าเป็นมึง กูเลยพาไปนะเนี่ย” หร่า...
“ขอบใจว่ะสัด” กูปลื้มมึงโคตร

ผมไม่สนใจไอ้โก้ รีบเดินกลับที่เดิมไปหาเพื่อนเลยคับ... แมร่งเซ็งมากก เจอหลอกตลอดเลย สงสัยกรรมกำลังตามสยองผมอยู่แน่ๆ...   
“เดี๋ยว น้ำพุ โกรธกูจริงดิ?” ไอ้โก้เดินอ้อมหน้าอ้อมหลังอยู่นั่น แม่ง....รำคาญ กูไม่อยากเห็นหน้ามึง
“ไม่โกรธ แต่มึงช่วยไปไกลๆ กูหน่อยได้มะ” 
“โห... ขนาดนั้นเลย ก็แค่อยากคุยด้วยเฉยๆ”
“ทำอย่างกับมึงไม่เคยคุยกับกู”
“ก็สองคนอ่ะ ไม่ค่อยได้คุยเลย”
“งั้นมึงคุยมา” ผมหยุดเดิน จะว่าประชดก็ได้อ่ะ แต่แมร่ง...อยากคุยก็บอกกันดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องมาหลอกกันแบบนี้เลย   
“........................” ง่ะ ไอ้โก้เสรือกเงียบคับ
“คุยดิ มีไรก็พูดมา” อยากให้มันจบเร็วๆ อ่ะ
“มึงอย่าทำงี้ดิวะ กูไปไม่เป็นเลย” ไอ้โก้หน้าเสียนิดๆ
“ก็กูให้มึงคุยแล้ว มึงจะเอายังไงอีก! เนี่ย... คุยสองคน ไม่มีคนอื่นเลย เร็วดิ กูรออยู่”
“...........................”

ผมให้เวลามันคิด ว่าจะพูดอะไร จะเอายังไงต่อ
แต่ไอ้โก้ก็ยืนอึกอักอยู่นั่นแหล่ะ

ผมเชี้ยมะ... ที่ทำแบบนี้?

/

พอดีมือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงสั่น ขัดจังหวะได้เยี่ยมมากก ผมมองหน้าไอ้โก้ ....ไม่พูดก็อย่าพูดนะ 

“ฮัลโหล” ผมรับโทรศัพท์ เห็นชื่อละ เคนโทรมา
“หวัดดี ว่างคุยป่ะ?” ผมเลิกโกรธมันไปนานแล้ว พักหลังๆ นี้เคนโทรมาก็คุย เพราะมันก็ไม่ได้โม้นานเหมือนเดิม
“ว่าง” ผมเดินไปด้วย คุยไปด้วย หันมองปลายหางตา เห็นไอ้โก้เดินตามมาห่างๆ
“กินข้าวยัง?”
“กินแล้ว เคนล่ะ?”
“ยัง ทำงานยังไม่เสร็จเลย”
“โห ดึกแล้วนะ”
“งานเร่ง ส่งพรุ่งนี้ แต่เหลืออีกเยอะอ่ะ”
“เร่งแล้วมัวแต่คุยโทรศัพท์ทำไม?”
“ก็อยากได้ยินเสียงพุ... เผื่อจะมีกำลังใจขึ้นมามั่ง ตอนนี้โคตรเหนื่อยเลย” เหอๆ

“ไปกินข้าวไป” ไล่คับ แหะๆ ไม่อยากฟังอะไรเลี่ยนๆ เอ๊ย... ไม่อยากให้มันอดข้าวต่างหาก
“งานกลุ่ม เพื่อนมันยังไม่กินเลย เราไปมันก็ยังไงอยู่”
“ไปซื้อมาให้เพื่อนกินดิ เดี๋ยวก็ไม่มีแรงทำงานหรอก” ขี่แมงกะไซต์ของเมิงไป สะดวกดีออก

“เป็นห่วงเหรอ?” เคนถาม
“ช่าย...”
“ดีใจจัง มีคนเป็นห่วงด้วย”
“มีอยู่แล้ว” ชิ อย่างเอ็งอ่ะ มีอยู่แล้วคนเป็นห่วง อย่ามาปากหวานหน่อยเลย
“งั้นเดี๋ยวต้องรีบไปกินข้าวละ ไม่อยากให้คนแถวนี้เป็นห่วง”
“อืม ไปเหอะ”
“คืนนี้กว่าจะทำงานเสร็จคงดึก เราโทรหาพุอีกทีได้ไหมครับ?” อยากตอบว่าไม่ได้แสรด

“ดึกกี่โมงล่ะ?”
“พุจะนอนกี่โมง เดี๋ยวเราโทรไปก่อน”
“อย่าเกินเที่ยงคืน โอเคป่ะ?”
“ครับ คิดถึงนะ” ตอบว่าไงดีฟะกรู
“อืมมม” ไม่ตอบดีกว่า
“....งั้นเดี๋ยวเราโทรไปนะ”
“ครับ บาย”
“....บาย” 

เฮ้อ... พอห่างๆ กันแล้วก็เริ่มคิดถึงเคนเหมือนกันแฮะ... ก็ผูกพันกันอยู่อ่ะคับ มากด้วย มันเป็นคนแรกที่ผมชอบแบบจริงจังนี่หว่า 
 

“ใครโทรมาวะ?” ไอ้โก้ถาม ง่ะ... มันยังอยู่
“เพื่อน” ผมตอบ
“......กิ๊กมึงเหรอ?”
“ห่า ก็บอกว่าเพื่อน”
“กิ๊กก็บอก... ไม่เป็นไรหรอก กูรับได้” ช่างมึง

/

พอผมเดินกลับมาถึงที่เดิม... ไอ้โก้ก็หยิบกระเป๋าแล้วเดินจากไปทันที
หง่ะ อะไรของมันวะ? แต่จะอะไรก็ช่างเหอะ

“ไหนอ่ะหนังสือ... ทำไมกลับมาตัวเปล่าล่ะ?” แอนถามขึ้นทันที แต่ผมไม่อยากตอบ ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงด้วย
“น้ำพุๆ มีเรื่องอะไรกับไอ้โก้รึเปล่า...? ทำไมมันเดินหน้าเครียดกลับไปแบบนั้นล่ะ?” แต้วถามอีก...     
“ไม่รู้มันดิ” ผมตอบแบบหงุดหงิด
“หักอกมันไปแล้วเหรอ?”
“.......................” -*- ผมหน้าหงิกเป็นตะขอ
“ล้อเล่นๆๆ ใจเย็นนะ” แต้วรีบลูบหลังลูบไหล่ประจบ มันก็งี้ทุกที


เบื่อ....ว่ะ
อะไรกันนักกันหนาวะชีวิต

บอกไว้ก่อน สถานการณ์ที่ต้องบอกปฏิเสธคนอื่น เป็นสิ่งที่ผมไม่ชอบเอาซะเลย การที่เห็นคนที่หวังดีกับผมต้องผิดหวังเพราะสิ่งที่ผมพูดหรือแสดงออกมา มันทำให้ตัวผมเองก็รู้สึกแย่มากๆ ด้วย ไม่ใช่ว่าเค้าจะแย่ฝ่ายเดียวหรอก

ผมว่าถ้าการที่เค้ารู้ตัวเองว่าผมไม่ชอบ แล้วเลิกไปเองอ่ะคับ มันจะทำให้ผมเฉยๆ มากกว่าต้องมาพูดปฏิเสธเอง

เฮ้อ.....
ตอนนี้ก็หวังแค่ว่าไอ้โก้มันจะรู้ตัวให้ได้ไวๆ ว่าผมรู้สึกแค่ไหนกับมันอ่ะนะ

/

คืนนั้น.... ผมก็รอโทรศัพท์เคน แต่เกิดอะไรขึ้นรู้มั้ยคับ!
มันไม่โทรมาง่ะ ผมรอมันถึงตีหนึ่งแหน่ะ แต่ก็ไม่มีแม้แต่เสียง หรือข้อความ....

หง่ะ ไอ้บ้าเคน บอกให้กรูรอแล้วมึงก็ไม่โทร มึงคิดจะลองใจกรูรึเปล่าเนี่ยแสรด
ตีหนึ่งครึ่ง ผมทนไม่ไหว เลยโทรไปหามันเอง แต่มันก็แม่ง เสรือกไม่รับสายอีก

ฮึ่มมม... โมโหดิคับ
แต่ก็ไม่ได้คิดมากอะไร แค่หงุดหงิด ไม่ใช่ว่าเคนเป็นบุคคลที่น่าเชื่อใจอะไรขนาดนั้นหรอก ถึงผมจะไม่ค่อยสนใจตามข่าวของใคร แต่ก็พอรู้แหล่ะ ว่าในมหาลัยคงมีคนมาชอบมันเยอะอยู่

อ่าว.... ก็มันหล่ออ่ะ ไม่แปลก ถึงเคนจะมีกิ๊กหรือชอบคนอื่นนอกจากผม ผมก็ไม่ตกใจ
อาจจะหวงนิดนึงมั้ง ก็มันเป็นของผมมาก่อนหนิ แต่ช่างเหอะ รอดูว่าพรุ่งนี้มันจะแก้ตัวยังไงดีกว่า    


H
ค้างตอบเม้นท์ไว้ก่อนนะ 

[โจ๊กกุ้ง]

ขยันมาต่อแบบนี้ ช้อบชอบ อยากอ่านต่ออีก