4.
"หวั่นไหว vs ไม่เข้าใจตัวเอง" "อ๊ะ!! แสบ เบา ๆ ดิ" หมอปุ่นเหลือบมองเจ้าของแผ่นหลังขี้บ่น ผิวขาวเต็มไปด้วยผื่นเล็ก ๆ ..ก็ใครใช้ให้เกาแรงแบบนั้น พอโดนยามันก็ต้องแสบซิ จะได้สมตัว
"ก็บอกไม่ให้เกาไง เชื่อบ้างไหมล่ะ?" ชีต้าห์หันมามองคุณหมอเจ้าของไข้ (จำเป็น) ก่อนจะหันกลับไปลูบ ๆ แขน ขาตัวเองเบา ๆ
"รู้แล้ว.. ไม่เกาแล้วไง บ่นเป็นคนแก่" (*- -) ปึ๊ด!! เสียงเส้นอารมณ์ของคนเป็นหมอ กำลังค่อย ๆ ขาดที่ละเส้น ถ้าไม่ติดว่าเป็นน้องพี่เต้นะ จะจับฟาดให้ก้นลายเลยคอยดู
"เดี๋ยวก็ให้ทายาเองซะเลย!!" ชีต้าห์รีบส่ายหัวทันที ก่อนจะหันตัวกลับมา เพราะข้างหน้ายังไม่ได้ทา มันเริ่มจะคันยุบยิบอีกแล้ว
"ไม่เอา!! แขนด้วย ตัวด้วย" หมอปุ่นเหลือบมองแขนขาวที่มีรอยแดงเป็นทางยาว คงจะรอยเล็บนั่นแหละ
หมอปุ่นเทยาใส่มือตัวเอง ลูบไปทั่วแขนเล็ก ๆ ทั้งสองข้าง ..ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมตัวเองต้องหงุดหงิดที่เห็นรอยแผลบนผิวของไอ้เด็กแสบ
"คราวหลัง เวลาเล่นน้ำทะเล ต้องล้างตัวทันทีรู้ไหม!!?"
"ไม่ได้ตั้งใจเล่นซักหน่อย เพราะใครก็ไม่รู้" อ้าว....ไอ้หมอปุ่น ผิดซะงั้น ก็ได้แต่คิดในใจ ขี้เกียจหาคำมาเถียง เดี๋ยวจะหาว่ารังแกเด็ก พอทายาทั้งสองแขนเสร็จ ไอ้เด็กแสบมันก็ชี้ไปที่ตัวเอง
"พอเหอะ!! เป็นหมอนะ ไม่ใช่ทาส ทาเอง!!" ยื่นขวดยาให้ ใครมันจะไปอยากทา แค่...ผิวข้างหลังมันยังลื่นมือไม่พอรึไง ยังจะให้ทาข้างหน้าให้อีก มันใช่มีแต่รอยแดงที่ไหน แล้วทำไมต้องใจเต้นกับผู้ชายด้วยวะ ไอ้หมอปุ่น!!
"หมออะไร ใจร้ายชะมัด เพราะใครก็ไม่รู้พาลงไปในทะเลถึงได้เป็นแบบนี้" (-*-ll) เมื่อได้ยินคนป่วยตัวแสบบ่นพึมพำ จากที่กำลังจะเดินหนี คุณหมอก็จำต้องหยุดขาไว้แค่นั้น
"หยุดพูดมาก แล้วก็นั่งเงียบ ๆ ซะ" ชีต้าห์ฉีกยิ้มกว้าง เมื่อขวดยาในมือโดนคุณหมอคว้ากลับไป ยกแขนทั้งสองข้างของตัวเองขึ้นสูง เปิดโอกาสให้คุณหมอเต็มที่(โอกาสทายานะ)
ตอนที่ทายาให้ที่แผ่นหลัง ก็ว่าลำบากใจอยู่มาก แต่พอต้องมาทาตรงหน้าอก ต้องลูบไล้ไปถึงหน้าท้องขาว แผ่นอกเนียน ที่ไม่ได้มีแค่ผื่นแพ้น้ำทะเล 'หนักใจ' หายใจลำบาก เวลาที่จะต้องขยับลากมือป้ายยาไปทั่ว
"อ๊ะ ....!!" เสียงอุทานที่ได้ยิน ทำเอาคุณหมอชักมือตัวเองกลับ กลัวว่ายาไปโดนรอยถลอกเข้า
"เป็นอะไร แสบรึ..?" ไอ้เด็กแสบส่ายหัว ก่อนจะหดตัวลง ยกเข่าตัวเองขึ้นมากอด เอาหน้าตัวเองซุกลงบนเข่าอีกที
"พะ...พอเหอะ ไม่ทาแล้ว" (- -?) เมื่อกี้ยังประชดประชันให้ทา คิดจะเลิกก็เลิก ไอ้คุณหนูเอาแต่ใจ
"ไม่ทาแล้วจะหายไหม มาเร็ว ๆ ไม่มีเวลามานั่งเล่นกับเราทั้งวันหรอกนะ" เท่านั้นแหละ ไอ้หนูชีต้าห์เงยหน้าขึ้นมาเหมือนกับโกรธกันมาซักชาติ รู้สึกว่าหน้าจะแดง ๆ นะ หรือว่าจะร้อน
"ไม่ได้ขอซักหน่อย หมอบ้า!!" เหมือนจะรวบรวมกำลังทั้งหมดตะโกนใส่หน้าหมอปุ่น ก่อนจะคว้าเสื้อยืดมาสวมแล้ววิ่งออกจากบ้าน
"อ้าว...แล้วนั่นจะไปไหน!!?" ไม่ทันล่ะ เสือชีต้าห์วิ่งออกไปโน่นแล้ว เรื่องวิ่งเร็วนี่ช่างสมตัวจริง
"ไม่ต้องมายุ่ง!!"
---------------
ขอบฟ้าที่ตัดกับผืนน้ำกลายเป็นสีส้ม ลมเย็นพัดเข้ามาปะทะใบหน้า ที่จริงตัวแทบจะปลิวตามแรงลม กางเกงบ้านี่ก็หลวมโครก เสื้อก็ตัวใหญ่จนไหล่หลุด พี่เต้ไปไหนนะ!! ไม่สนใจน้องเลย ปล่อยให้อยู่กับไอ้คุณหมอบ้านั่น
พอคิดมาถึงฝ่ามืออุ่น ๆ ที่ลูบไปตามตัว จู่ ๆ หน้ามันก็ร้อนวูบ(-///-) ทำไมกันนะ"บ้าจริง!! ลืมรองเท้า" ช่างเถอะทรายมันนุ่ม เดินไปจนถึงบ้านรับรองยังได้ แดดไม่ร้อนแล้วด้วย
"จะไปไหน...!!?" คนที่วิ่งตามมาก็เท้าเปล่าเหมือนกันเป๊ะ แขนข้างหนึ่งโดนฝ่ามืออุ่นที่นึกถึงคว้าเอาไว้ มืออีกข้างกำโทรศัพท์ออกมาด้วย
"ไป...ไปหาพี่เต้" กรรม!! เหตุผลงี่เง่าได้อีก ตอนวิ่งไม่ได้คิด แค่อยากออกมาสูดอากาศข้างนอก ก็จู่ ๆ เหมือนว่าบ้านมันแคบจนหายใจไม่ออก ...แล้วก็ไม่อยากเห็นหน้าหมอด้วย
"ติดพี่จริง เดี๋ยวโทรไปบอกเองว่าอยู่ที่นี่" อ้าว...มีโทรศัพท์ก็ไม่บอก ปล่อยให้นั่งรออยู่ได้ แล้วแขนอ่ะ จะจับไว้ทำไม
"รีบโทรเลย อยากนอน" จะนั่งหลับตั้งแต่ตอนทายานั่นล่ะ แต่..มันรู้สึกแปลก ๆ จนต้องวิ่งออกมาซะก่อน ...ไม่ไหวเหมือนตัวมันร้อน ๆ ยังไงก็ไม้รู้
"หึ หึ เด็กจริง ๆ " (-*-;)
"ไม่ใช่เด็กโว้ย! ถ้าว่าเด็กอีกคำ โดนแน่!!" อ๊ากกกกก...ยังมายืนยักคิ้วหลอกอีก เกลียดรอยยิ้มที่เหมือนดูหมิ่นแบบนั้นจริง ๆ ชกซักทีดีไหม
"กลัวตายล่ะ ตัวเท่าลูกแมว!!" ไม่ทนล่ะครับ ขอชกหมอปากแมวซักทีเหอะ
ผลัวะ!! ด้วยขนาดความสูงที่ต่างกันเล็กน้อย(มั้ง) จากที่จะต่อยปาก ก็ดันไปเสยคางหมอปุ่นซะงั้น
"โอ๊ย!! ไอ้เด็กแสบ!!" แม้จะพลาด แต่ก็โดนล่ะวะ ว่าแล้วก็ชิ่งดิครับ จะอยู่รอรึ ดูหน้าก็รู้ว่าโมโหขนาดนั้น ...ต่อยไปเบา ๆ เอง ไม่ได้รุนแรงซักหน่อย
"อะไรเล่า!! ก็มาว่าผมก่อนอ่ะ" ซวย...ดันวิ่งตามมาอีก แล้วเสื้อผ้าแบบว่ามันไม่อำนวยให้การวิ่งหนีของผม เป็นไปโดยดีเอาซะเลย
"ร้ายนักนะเรา แบบนี้มันต้องโดนซะบ้าง!!" กลายเป็นคุณหมอตัวโต ขายาว วิ่งไล่ตามน้องชายเจ้าของรีสอร์ทที่กำลังวิ่งหนีอย่างสุดกำลัง
สายตาของนักท่องเที่ยวคนอื่นที่ออกมาดูพระอาทิตย์ตก ต่างก็มองตามด้วยความแปลกใจ แต่ก็คิดว่าคงเป็นแค่คู่รักที่กำลังเล่นกัน แล้ว...ทำไม ต้องวิ่งไล่ตามกันอย่างดุเดือดแบบนั่น (- -ll)
"อย่าหนีนะ!!"
"ก็อย่าตามมาเซ่!!" "หยุดเดี๋ยวนี้!!"
"ฝันไปเหอะ!!" "อย่าให้จับได้นะ โดนหนักแน่!!" เสียงหมอปุ่นที่วิ่งไล่ตามมา ขู่อาฆาต แบบนั้น ใครมันจะไปหยุดฟ่ะ
"ไม่มีทาง.....!! เหวอออออออ!!" เพราะ...ขามันสั้นกว่าเหอะ ใครวิ่งตามไม่ทันก็บ้าแล้ว!! แขนข้างหนึ่งถูกรั้งโดยฝ่ามือของคนที่วิ่งตามมาอย่างแรง หมอปุ่นย่อตัวลงนั่งช้อนตัวชีต้าห์ขึ้นพาดบ่า
"จับ ได้ แล้ว" จนได้ จนมุมจนได้ซินน่า ทั้งที่เรื่องวิ่งเร็ว จนได้ฉายาว่าไอ้เสือชีต้าห์ แต่ต้องมาแพ้ไอ้หมอบ้า หมดกันความภาคภูมิใจ แถมโดนจับไว้อีก เสียงพี่แกแบบว่าอย่างโหด
"ปล่อยผมนะ!!" เค้าคงปล่อยเอ็งหรอก ไปสร้างเรื่องไว้ซะขนาดนั้น ไม่โดนฆ่าก็ปราณีแล้วมั่ง
"มานี่เลย ทำผิดแล้วหนี เด็กไม่ดี" ชีต้าห์ที่ตอนนี้กำลังเสียเปรียบอย่างหนัก ตัวพาดอยู่บนไหล่ หัวห้อยไปทาง ขาไปอีกทาง ดิ้นไปก็เท่านั้น คนบ้าอะไรวิ่งมาตั้งไกลยังสามารถแบกคนได้อีก ไม่เหนื่อยรึไง
เพี้ยะ!!
"โอ๊ยเจ็บ!! ทำบ้าอะไรวะ" เกิดมายังไม่เคยโดนตีซักที.......เจ็บ!! (T^T) ตีที่ไหนไม่ตี ตีก้นอีก ไอ้หมอบ้า!! ก็นอกจากกางเกงตัวที่สวม มันก็ไม่มีอะไรข้างในอีก ถึงได้เจ็บไง(-////-)
"พูดไม่เพราะ ต้องโดนอีกที" หมอปุ่นฟาดมือลงบนสะโพกไอ้เด็กแสบอีกที (นั่นเค้าเรียกก้นแล้วคุณหมอ -*-)
"โอ๊ย!! ก็บอกว่าเจ็บไงเล่า!!" ชีต้าห์ที่ห้อยอยู่บนไหล่หมอปุ่น ทำได้แค่ยกกำปั้นทุบหลังไอ้หมอขี้แกล้ง แต่มันจะไปเจ็บอะไรล่ะ คนยกแขนไม่ถนัดอ่ะ
"ตีให้เจ็บไง คราวหลังจะได้ไม่ทำอีก" เออ..ไว้รอมีโอกาสเมื่อไร เอาคืนแน่!!
"ไม่ทำแล้ว ปล่อยเถอะ" ทำเสียงอ้อนเข้าไว้ไอ้ต้าห์ รับรองเสร็จทุกราย
"แน่ใจ!!" เอานิ้วไขว้กันเป็นที่เรียบร้อย ก่อนที่จะส่งเสียงยืนยัน
"ก็บอกว่าไม่ทำ ก็ไม่ทำไง" (-*-)
"ถ้า...ทำอีกคราวนี้ไม่ปล่อยแน่" ติดใจดีซะเคยตัวแล้วหมอปุ่น ไอ้หนูชีต้าห์มันรอโอกาสอยู่
พอได้ลงมายืนบนพื้น ก็มองค้อนคุณหมอไปทีหนึ่ง ริมฝีปากเม้มเข้าหากัน ไม่รู้ว่าตัวเองหน้าแดงขนาดไหน ทั้งอาย ทั้งเจ็บใจ โมโห ไหนจะคิดแผนเอาคืนอีก
"ที่พูดไปเมื่อกี้นะ ....ผมโกหก" แบร่!!! เพราะเห็นแวบ ๆ ว่าเป็นพี่ชายตัวเองที่กำลังเดินเข้ามาหา ก็เลยได้โอกาสชิ่งหนีซะ ปล่อยให้หมอปุ่นยืนตั้งสติ และสงบสติอารมณ์ไปพร้อม ๆ กัน จะวิ่งตามไปสั่งสอนเด็กดื้อก็ไม่ทันซะล่ะ เอาไว้เผลอห่างพี่เมื่อไร...จะจัดการให้สมใจเลย คอยดู!!
======================
ขอบคุณทุกท่านมากมาย ที่ติดตามความแสบของชีต้าห์
ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่านมากมาก
(อาจจะไม่ค่อยได้ตอบเม้นท์ ต้องขออภัย 
)
เป็นกำลังใจให้ชีตาร์ คิดแผนได้
ส่งแรงเชียร์ให้หมอปุ่นเอาคืนได้ซักที 
(เชียร์ใครดีหว่าเรา 
)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
