>>>> ก็เพราะสนุกน่ะสิ ไม่งั้นจะมานั่งลุ้นทำไม
ขอบคุณคะคุณผัดไท แล้วก็ทุกๆคนที่รออ่านและก็ชอบเรื่องนี้นะคะ
----------------------------------------------------------------------- Title : จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ
Chapter : 16พอไกล่เกลี่ยเรื่องทั้งหมดได้แล้ว คุณไม้ก็หันมาทำตาขวางใส่ผม
นี่เขาเป็นบ้าไปแล้วรึเปล่า คนที่เขาน่าจะไม่พอใจน่าจะเป็นนายขี้เมาคนนั้นมากกว่า ไหงมาเป็นผมเล่า
“มาขวางทำไม”
“ยังไม่อยากไปประกันตัวนายที่โรงพักน่ะสิ”
ดูครับ ดูพูดเข้า ทำอย่างกับผมจะทำเขาซะปางตายงั้นแหละ ผมกะชกแค่หมัดสองหมัด หรือไม่ก็จนกว่าเขาจะหลับเท่านั้นเอง ไม่ถึงขนาดโดนจับขังจนต้องประกันตัวหรอก
“อย่างมากก็แค่เสียค่าปรับสักห้าหกร้อย”
ผมประกาศและมองหน้าอย่างท้าทาย
“นายนี่มัน.........”
จบครับ แค่สามคำ นอกนั้นล่ะ แค่สามคำมันจะไปอธิบายอะไรได้เล่าคุณ ไม่เคยเรียนเรื่องการใช้ภาษาในการสื่อสารรึไงนะ
“ตามมานี่”
เดินนำผมไปทางรถ ทำไมผมต้องเดินตามไปด้วยล่ะ เรื่องสิ
“จะมาเองหรือให้ลาก !”
เชอะทำขู่
แต่มันคงดูไม่ดีเท่าไหร่นักหากว่าผู้ชายสองคนจะมายื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่แถวๆนี้ แล้วก็กลัวพี่ๆผมที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย จะคิดมากหากว่าดูมีปัญหาเกิดขึ้นระหว่างผมกับคุณไม้ ผมเลยยอมเดินตามไป ไม่ใช่เพราะผมกลัวเขาหรอกนะครับ
“ก็ดูใส่เสื้อสิ ล่อตะเข้รึไง”
อะไรของเขา ล่อตะเข้บ้านไหน
ผมใส่เสื้อยืดสีเหลืองมาครับ แล้วไง ก็แค่มันเปียกน้ำเลยแนบไปตามตัวผม แล้วมันก็บางนิดหน่อยพอเห็นอะไรข้างในเสื้อได้บ้าง แล้วมันไปล่อตะเข้ตรงไหน
“เอ้า ....เปลี่ยนซะ”
ยื่นเสื้อในรถที่คาดว่าเป็นของเจ้าตัวให้ผม
“ระวังตัวซะบ้างสิ หรือชอบให้คนมอง”
ดุเข้าไป ดุเข้าไป คุณไม้นี่ท่าจะประสาท ล่อตะเข้บ้างล่ะ ระวังตัวบ้างล่ะ ชอบให้คนมองบ้างล่ะ เขาลืมไปรึเปล่าครับ ว่าผมเป็นผู้ชาย
“เอาไปสิ ยืนนิ่งอยู่ได้”
ยื่นเสื้อมาให้ผมประกอบคำพูด พูดดีๆกับผมไม่ได้รึไงนะ ใจดีกว่านี้อีกสักหน่อยก็ไม่ได้หรือ หรือว่า คุณไม้จะดีตอนที่ต้องการจะหลอกผมเท่านั้น อย่างผมคงมีค่าให้เขาดีด้วยตอนนั้นเท่านั้นเองใช่ไหม
“แล้วก็ไอ้นิสัยพูดในใจคนเดียวน่ะ เลิกสักทีเถอะ มีอะไรก็พูดออกมาสิ”
ท่าทางเบื่อหน่ายเต็มทน เชอะ แล้วจะมายุ่งกับผมทำไม ผมก็อุตสาห์คิดในใจแล้ว อยากให้พูดนักหรือ ได้
“ถ้าไม่ชอบใจ แล้วคุณจะมายุ่งกับคนอย่างผมทำไม”
“นายนี่มัน............”
รอบสองแล้วครับ นายนี่มันรอบสองแล้ว ว่าแต่คนอื่น ตัวเองยังพูดไม่หมดเลย มันอะไรทำไมไม่... เฮ้ย !
อยู่ตัวผมก็โดนผลักเข้าไปในรถ คุณไม้ตามเข้ามาแล้วกดริมฝีปากแนบลง
“อือ……….”
ผมยังไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ ริมฝีปากก็โดนครอบครองไปเสียแล้ว แต่ครั้งนี้มันครั้งที่สาม มันก็ต้องมีการพัฒนากันบ้าง ลิงยังพัฒนามาเป็นคนได้เลย... เออ...มันไม่ค่อยเกี่ยวกันเท่าไหร่ แต่ช่างเถอะ เอาเป็นว่าเรื่องอะไรจะเหวอให้โดนต้อนเอาง่ายๆทุกครั้งไป
ไม่มีทางซะล่ะ ผมไม่ยอมให้ความร่วมมือ แต่ดูท่าคุณไม้จะไม่เดือดเนื้อร้อนใจเท่าไหร่ ปลายลิ้นหนาค่อยๆลากผ่านริมฝีปากบน กลับไปกลับมา สลับกับการขบกัดเบาๆตลอดเวลา แล้วย้ายมาต่อที่ริมฝีปากล่าง มันทำเอาผมจั๊กจี้ชะมัด
“อย่าทำหน้าแบบนี้สิ”
คุณไม้พูดเสียงกระซิบ ชิดริมฝีปากผม
หน้าแบบนี้ที่เขาว่านี้มันแบบไหนกันหรือ
“แบบ.....อือ”
กำลังจะถามก็กลายเป็นการเปิดโอกาสให้คนที่คอยอยู่แล้วไปซะ ลิ้นร้อนๆรุกเข้ามาภายในโพรงปากผมอย่างรวดเร็ว เกี่ยวกระหวัดดื้อดึงให้ผมคล้อยตามไปจนได้ บ้างครั้งก็รุกจนผมลืมหายใจ แต่บางครั้งก็คลายเหมือนจะละไปจนผมเป็นฝ่ายต้องดึงกลับมาเองอย่างลืมตัว คุณไม้จูบเหมือนแกล้ง สามครั้งที่เขาจูบผมมา รสจูบมันต่างกัน ทั้งๆที่คนจูบน่ะคนเดิมแท้ๆ มันยิ่งบ่งชี้ชัดเจนว่า ชั้นเชิงของผมกับเขาเลเวลมันต่างกัน
“อะแฮ่ม”
เสียงกระแอมราวกับคนทำจะจงใจ ดังมาจากทางนอกรถ ดึงสติเลื่อนลอยของผมให้กลับมาได้อย่างรวดเร็ว มือผมที่กอดรั้งคอคุณไม้ให้เข้ามาใกล้คลายออก ผมเอามือไปวางไว้ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันล่ะเนี่ย น่าอายชะมัด คุณไม้ผละออกจากผมไป แบบไม่ค่อยเต็มใจนัก อ้อยอิ่งช้าจนผมต้องรีบผลักให้ออกไปยืนนอกรถ
“เห็นหายมานานเลยมาตาม กลัวจะมีเรื่องกัน .................แต่ก็มีอยู่จริงๆนิ่นะ”
อาจารย์ห้องพยาบาลครับมากับพี่ชายคุณไม้ ผมจะโล่งใจดีหรือทุกข์ใจดีล่ะที่สองคนนี้มาเห็นเข้า เอาเถอะก็ยังดีกว่าเป็นพี่ๆผมล่ะมั้ง
“ครับ ๆ กำลังมีเรื่องกันอยู่ คราวหน้าถ้าเห็นว่ากำลังมีเรื่องกันแบบนี้ก็ช่วยถอยไปเงียบๆได้ไหมครับ ไม่ต้องเข้ามาขัดจังหวะ”
ผมที่ก้มหน้าอยู่ด้วยความอาย ต้องเงยหน้าขึ้นมองคนพูดทันที คุณไม้ลอยหน้าลอยตาไม่สนสายตาพิฆาตที่ผมส่งไปให้สักนิด
หนอย มันจะมากไปล่ะ...............แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“แหม ขอโทษละกัน คุณกั้งให้มาตามไปกินข้าวพร้อมกัน งั้นไปก่อนนะ จัดการมีเรื่องกันให้เสร็จแล้วตามมาเร็วๆล่ะ”
อาจารย์....................ที่พูดนี่มันหมายความว่ายังไงคร๊าบบบบบบบบ
“เอาล่ะตัวก่อกวนก็ไปแล้ว เรามาต่อกันดีม่ะ”
คุณไม้ส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาทางผม ไม่มีทางซะล่ะที่ผมจะยอมพลาดท่าซ้ำอีกเป็นครั้งที่สองในสถานการณ์เดิม (แปลว่าถ้าสถานการณ์อื่นไม่แน่)
ผมรีบปิดประตูรถและล๊อกรถทันที แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจของคนที่ยืนอยู่ข้างนอกนั่นอยู่ดี
“คนบ้า”
ให้ตายสิคนๆนี้
ใครมีวิธีรับมือดีๆกับคนแบบคุณไม้นี่ ช่วยบอกผมทีนะครับ
..................TBC................---------------------------------------------------------------------------
วันนี้ไม่รู้จะได้โพสกี่ตอนนะคะ เหตุเพราะคนโพสไม่ค่อยสบายยยยย
หัวข้อ: จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ[ไม้♥กลอน] by JUPJIB เปิดจองหนังสือ p.46 (อ่าน 530533 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก