63
.
“เกิดไรขึ้นวะ?”
“ไอ้เชี้ยยูมันเอาตัวเมียกูไป!”
“ห๊า!.....เอาไปไหนวะ โดนลักพาตัวเหรอมึง?”
“กูไม่รู้” ตอนนี้กูคิดอะไรไม่ออกแล้ว... ทั้งโกรธ ทั้งกลัว ทั้งร้อนรน ไม่สบายใจ...... ทุกอย่าง
เห็นเงียบไปนาน... ไม่นึกว่าไอ้เชี้ยยูมันจะยังพิศวาสแฟนกูไม่เลิก กูลองโทรเข้าเครื่องอิฐ.... ติดต่อไม่ได้จริงๆ...
สักพักน้องชิคโทรกลับมา
“พะ...พะ พี่ต้านครับ...พี่ยู....บอกว่าไม่เห็นอิฐครับ!” น้องชิคพูดรัวแทบฟังไม่รู้เรื่อง
“....แล้วไงต่อ?”
“พะ...พี่เค้าบอกว่าอิฐอาจจะกลับไปกับแฟนแล้ว... ให้พวกผมรีบกลับบ้าน เพราะพี่เค้าก็กำลังกลับเหมือนกัน” ......ตอแหลเหรอมึง!
“บ้านไอ้เหี้ยนั่นอยู่ไหน!?” กูเผลอตะคอกไปเสียงดัง
“อะ...เอ่อ......พี่ยูอยู่หอครับ” พอบอกรายละเอียดว่าหออยู่ตรงไหน ชื่อ ชั้นอะไร กูก็รีบขึ้นรถจะตามไปทันที
“เฮ้ย... ว่าไงวะต้าน?” ไอ้กล้าถามตอนกูเปิดประตูรถ
“กูจะไปพาอิฐกลับ.... ตอนนี้อยู่หอไอ้ยู”
“กูไปด้วย” ไอ้กล้ารีบกระโดดขึ้นรถ ระหว่างทาง...
“มึงว่าทำไมน้องอิฐถึงยอมไปกับไอ้ห่านั่นง่ายๆ วะ” ไอ้กล้าถามขึ้นอย่างสงสัย
“กูไม่รู้.....” บอกตรงๆ คิดอะไรไม่ออก ห่วงมันอย่างเดียว
ห่วงจนกูจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว
พอถึงหอไอ้ยู กูกับไอ้กล้าก็รีบเข้าไป.... แต่เข้าไม่ได้ว่ะ ต้องใช้คีย์การ์ด
จังหวะนั้น กูเลยรีบเข้าไปหาเจ้าของหอพัก
“ป้าครับ... ขอกุญแจสำรองห้อง xxx หน่อยครับ น้องผมถูกลักพาตัวมาข่มขืน!”
“.......หา! อะไรนะ.... จริงเหรอ น้องคุณเป็นใครน่ะ แล้วรู้ได้ไงว่าถูกพามาข่มขืน.....”
“ไม่เชื่อก็ค่อยไปดูวงจรปิด ตอนนี้เอากุญแจมาก่อน เร็วดิ หรือคุณจะปล่อยให้ไอ้สวะนั่นข่มขืนน้องผม ถ้าเป็นอย่างนั้นผมจะแจ้งความว่าคุณร่วมมือกับพวกมันด้วย เร็ว!! จะเอาไง!?” กูตะคอกจนป้าสะดุ้งเฮือก
“ไม่ต้องห่วงครับป้า... ถ้าป้าไม่เชื่อใจพวกผม ป้าจะขึ้นไปดูด้วยก็ได้นะ เราไม่ใช่โจรผู้ร้ายที่ไหน แค่มาพาตัวน้องกลับเท่านั้นเองครับ” ไอ้กล้าช่วยพูดให้
ป้าเจ้าของหอชั่งใจอยู่นาน จนกูต้องพูดซ้ำอีกครั้ง
“จะรอให้เกิดเรื่องก่อนรึไงหา! ถ้าน้องผมเป็นอะไรไป ป้ารับผิดชอบไหวไหม!!?” กูบันดาลความเครียดออกมา จนกระทั่งป้าต้องลนลานไปค้นกุญแจในตู้ให้
“นี่คุณ....อย่าทำอะไรรุนแรงในหอนี้นะ ป้าไม่อยากให้เกิดเรื่องถึงมือตำรวจแล้วก็ไม่อยากให้คนในหอแตกตื่น” กูคว้ากุญแจพร้อมคีย์การ์ดที่ป้ายื่นให้
จากนั้นก็ตรงดิ่งไปที่ห้องของไอ้ยูทันที...
กูไขกุญแจห้องด้วยมืออันสั่นเทา.....ใจหนึ่ง อยากเห็นว่าอิฐกำลังนั่งเล่นเกมส์ หรือนั่งกินข้าวอยู่ข้างใน
แต่อีกใจ....กูก็กลัวว่าภาพข้างในจะไม่ใช่อย่างนั้น....
พอเสียงปลดล็อคดังขึ้น ประตูเปิดออก พร้อมเลือดในกายทุกส่วนของกูเย็นเฉียบลงทันที
.......หัวใจเหมือนจะหยุดเต้นไปเฉยๆ ตอนกูเห็นไอ้เหี้ยยู ...มันกำลังนอนกอดจูบเมียกูอยู่บนเตียง.... ในสภาพที่อิฐเหลือเพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว
มีเพื่อนมันสามคนยืนดูอยู่ คนหนึ่งถือกล้องวิดีโอ......
...........ไม่รู้อะไรแล้ว……………
แค่คิดว่าร่างกายที่กูหวงแหนกำลังถูกคนอื่นกอดจูบลูบคลำ กูก็แทบจะตายให้ได้
กูหันไปมองอิฐ..... มันนอนนิ่งไม่รู้สึกตัว ไม่รู้ว่าช้อคจนหมดสติหรือว่าโดนโปะยาสลบ
......กูโกรธจนสั่นไปหมดทั้งตัว สติสตังที่พกมาไม่รู้มันหายไปไหนหมด....
ตอนนี้รู้แค่เพียงว่า............วันนี้ไอ้ยู....มันต้องตาย!
ไม่รู้ตัวว่ากูพุ่งเข้าไปกระโดดซัดหน้าไอ้ยูเมื่อไหร่ กูถีบมันกระเด็นไปติดข้างฝา แล้วตามไปลากคอมันเหวี่ยงไปที่กลางห้อง
เหมือนไอ้สามตัวที่เหลือเพิ่งตั้งตัวได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเลยกรูเข้ามาจะรุมกู แต่ไอ้กล้าตามเข้ามาช่วยพอดี
กูกับไอ้กล้าช่วยกันซัดพวกมันจนข้าวของแตกหัก กระจัดกระจายทั่วห้อง... เนื้อตัวสะบักสะบอม....เสื้อผ้าขาดจากแรงดึงกระชาก....
.......เสียงหมัดกระทบเนื้อดังตั่บๆๆ มาพร้อมกับเสียงหอบหายใจหนักๆ เวลาเงื้อหมัดใส่กันดังไม่หยุด
กูหันไปเล่นงานไอ้ยูที่ตอนนี้รอยแดง และรอยแตกมีอยู่ทั่วหน้าทั่วตัว ไม่แพ้กู
“........กล้าทำอย่างงี้กับอิฐเหรอมึง ไอ้สัด วันนี้มึงตายแน่!!”
ระหว่างที่กูกำลังต่อยกับไอ้เหี้ยยูอยู่ มีใครไม่รู้ ประเคนฝ่าเท้าให้กูเต็มหลังจนกูเซไปชนโต๊ะคอมจนจุก...
กูเลือดขึ้นหน้า หันหลังไปคว้าเก้าอี้ยกกลางอากาศแล้วฟาดใส่ตัวมันเต็มแรง ทำให้เลือดสีแดงค่อยไหลออกมาหลังจากร่างหนานั้นร่วงลงไปนอนวัดพื้นแล้ว
“ซ่านักใช่ไหมมึง.... ถีบกูอีกสิ เชี่ย เอาสิ ไอ้สัดเอ๊ย.. กูจะกระทืบให้ขาเดี้ยงเลยมึง!!” กูเตะเข้าที่ขาแรงๆ อีกหลายที จนมันร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด
“โอ๊ยยย อย่า......!!” มันพยายามร้องตอนกูกระชากหัวมันอัดเข้ากับขอบเตียงจนแน่นิ่งไป
กูหันมาที่ไอ้คนแรก..... มันมองกูอย่างหวาดๆ แต่ในมือถือคัตเตอร์อยู่
“ดะ....เดี๋ยว ใจเย็น เรื่องนี้กูไม่เกี่ยวนะ” กูก้มลงหยิบกล้องวิดีโอขึ้นมา....แล้วเขวี้ยงใส่มันก่อนตามไปอัดซ้ำ
“ไม่เกี่ยวห่าอะไรวะ หืมม ไม่เกี่ยวเหรอ!! ตุ้บๆๆ”
อย่าเห็นกูเป็นไอ้กระจอกปัญญานิ่มไม่รู้เรื่องรู้ราวนะเว้ย มึงอ่ะตัวดีเลย ถ่ายวิดีโอตอนเมียกูถูกปู้ยี้ปู้ยำ....
พอมันเสียหลักหงายหลังล้มลง กูเอาตรีนยันอกมันไว้ แล้วคว้าคัตเตอร์มาถือไว้เอง.....
“.....ดะ เดี๋ยว อย่าๆ กูขอโทษ กูไม่รู้เรื่อง รอก่อนๆๆ” มันร้องลั่นตอนกูลงน้ำหนักเท้ากระทืบเข้าที่ท้องน้อย
“อั่ก.....โอ๊ค แค่กๆๆ”
“ทำไมกูต้องรอไอ้สวะอย่างมึงหา!” กูแนบปลายมีดกับหน้ามัน กำลังจะกดลง แต่ไอ้กล้ามาดึงแขนกูไว้ก่อน
“เฮ้ย พอแล้วเว้ยต้าน แค่นี้พวกแม่งก็ใกล้ตายแล้ว มึงรีบไปดูน้องอิฐเถอะ” กูมองไอ้เวรนี่อย่างอาฆาต ก่อนกระชากหัวมันขึ้น แล้วใช้คัตเตอร์หั่นผมมันจนแหว่ง
สีหน้าแววตาที่กำลังตื่นกลัวอยู่นั้น ไม่ทำให้กูสงสารหรือเห็นใจแม้แต่น้อย ......กูลุกขึ้นเตะอัดเข้าชายโครงมันอีกที ก่อนจะออกเดินไปหาอิฐที่นอนนิ่งไม่รู้สึกตัวอยู่บนเตียง
กูช้อนหัวมันมานอนบนตัก “......อิฐ ...อิฐ....” กูเขย่าตัวมัน แต่อิฐนอนหายใจสม่ำเสมอเหมือนหลับ แต่นี่มันหลับลึกเกินไปแล้ว.... สงสัยจะโดนวางยา
กูรู้สึกเจ็บที่หัวใจโคตรๆ ที่เห็นสภาพมันเป็นแบบนี้......
ปากแดงที่กูแสนรัก ตอนนี้บวมช้ำ
ยอดอกก็ไม่ต่างกัน..... พอนึกว่าอิฐถูกทำอะไร กูก็โกรธจนน้ำตาจะไหล..... ได้แต่สกัดกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ แล้ว คว้าเสื้อกางเกงมาใส่ให้มัน
“กล้า มึงเอาเมมออกจากกล้องให้หน่อย แล้วก็เทปตรงนั้น..เอาไปมัดไอ้ห่ายูไว้” ไอ้กล้ามองตามสายตากูแล้วถาม
“มึงจะทำอะไรมันอีกวะ?” ไอ้ยูที่ยังมีสติครบถ้วนอยู่มีสีหน้าหวาดกลัวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด มันปิดปากเงียบมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ไม่รู้เพราะเจ็บจนง้างปากไม่ไหวหรือว่าไม่กล้าพูดอะไรกันแน่
“.....กูจะลากคอมันไปนรก .....เพราะแค่นี้อ่ะ มันยังน้อยไป!”
“พอแล้วน่ะมึง เดี๋ยวก็โดนข้อหาฆ่าคนตายหรอก”
“มึงก็เห็น ว่ามันทำอะไรอิฐ!..... กูไม่เอามันถึงตายก็ได้ แต่มึงช่วยมัดมันที ดูแม่งดิ!....โดนน้อยที่สุดในกลุ่มเลย จะให้น้อยหน้าเพื่อนได้ไงวะ” กูหันไปยิ้มเหี้ยมใส่ไอ้ยูที่ตอนนี้กลัวจนหัวหด
ไอ้กล้าส่ายหน้าเบาๆ แต่มันก็ทำ..... พอไอ้ยูดิ้นรนขัดขืนมันก็ต่อยอัดเข้าให้ตรงลิ้นปี่ นอนจุกไปตามระเบียบ
พอไอ้กล้ามัดมือไพล่หลังและปิดเทปรอบปากไอ้ยูเสร็จ มันก็ถาม
“แล้วไอ้พวกห่านี่ทำไงดีวะต้าน?”
“ปล่อยแม่งตายในนี้แหล่ะ”
“เอาจริงเหรอวะ”
กูไม่ตอบแต่อุ้มอิฐขึ้นมาไว้แนบอก ส่วนไอ้ห่ายู....ให้ไอ้กล้าลากคอมันออกมา
พอเปิดประตูเท่านั้นล่ะ..... เห็นป้าเจ้าของหอกับไทยมุงอีกสี่ห้าคนยืนสต๊าฟตัวเองอยู่ตรงหน้าทางเดิน
“ป้าแจ้งตำรวจรึยัง?” กูถาม ป้าส่ายหน้าตอบแบบสโลว
“ผมกำลังจะเอาไอ้เหี้ยนี่ไปส่งตำรวจพอดี... ที่เหลือในห้อง ก็แล้วแต่ป้าละกัน” กูยื่นกุญแจห้องคืนให้ แล้วเดินออกไป
พอถึงรถ กูวางอิฐนอนบนเบาะหลัง แล้วยกมือลูบผมตรงหน้าผากมันเบาๆ ........โธ่ ที่รักกู....... ถ้ามาไม่ทันกูไม่อยากจะคิด ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับอิฐบ้าง
“ต้าน แล้วไอ้ห่านี่ เอาไว้ไหนวะ” เสียงไอ้กล้าดังขึ้น
กูผละออกมา แล้วเปิดกระโปรงหลังรถให้
“ยัดแม่งในนั้นแหล่ะ” พอเห็นหน้าไอ้ยูแล้วอยากจะฆ่ามัน... เอาไว้ให้รู้ว่าอิฐปลอดภัยไม่เป็นอะไรแล้ว กูจะเล่นมันให้กระอักเลย
กูขับรถพาอิฐไปเช็คที่ รพ. หมอบอกว่ามันสลบไปเพราะฤทธิ์ยา สักชั่วโมงคงรู้สึกตัว ส่วนอื่นๆ ก็ไม่มีรอยฟกช้ำเสียหาย หรือถูกทำร้ายร่างกายใดๆ
เฮ้อ......คลายกังวลไปได้หน่อยนึงว่ะ
#
พอโล่งใจแล้ว....กูก็ขับรถพาอิฐไปส่งที่บ้าน.... พอไปถึงน้าภัทรก็ถามทันทีว่าทำไมอิฐถึงกลับมาสภาพเป็นแบบนี้ กูไม่อยากทำให้เค้าไม่สบายใจเลยบอกแค่ว่าอิฐโหมงานหนักจนเพลียหลับไป
.....รู้ว่ามันไม่เข้าท่าเลยที่ตอบไปแบบนั้น แต่มันจะไม่เข้าท่ายิ่งกว่าถ้ากูบอกน้าภัทรว่าอิฐโดนวางยาสลบแล้วถูกลากไปข่มขืน
หลังจากพาอิฐไปส่งถึงเตียงนอน น้าภัทรทำท่าจะถามอะไรกูอีก กูเลยต้องรีบชิ่งขอตัวกลับออกมาที่รถ
“เรียบร้อยดีป่ะมึง?” ไอ้กล้าถาม กูพยักหน้า จากนั้นก็ขับรถตรงไปที่โรงพิมพ์ร้างแถวบ้านไอ้กล้าทันที.....
พอไปถึงกูกับไอ้กล้าก็หิ้วปีกไอ้ยูออกมาจากกระโปรงหลังรถ ลากมันเหมือนขยะชิ้นนึงเข้าไปข้างใน แล้วโยนมันลงกับพื้น
ฝุ่นที่อยู่ภายในคละคลุ้งตลบอบอวนขึ้นมาทันที
กูหยิบคัตเตอร์ออกมาจากในกระเป๋ากางเกงเดินตรงเข้าไปหามัน กูกระชากเทปออกจากปาก
“อ่ะ แค่กๆๆ พี่ต้านครับ.... อย่าทำอะไรผมเลย ผมผิดไปแล้ว” นี่มึงก็รู้จักกูนี่หว่า....ไอ้ยูเพิ่งจะแง้มปากออกมาเป็นครั้งแรกหลังจากโดนพวกกูซัดซะน่วม กูนั่งลงแล้วกรีดเทปที่รัดแน่นอยู่ตรงข้อมือมันออก.... เอาตรงๆ กูก็มีความปรานีมันอยู่บ้าง... เผื่อมันจะอยากลุกขึ้นมาสู้กับกู จะได้ทำได้ถนัดๆ
“........มึงรู้ตัวแล้วเหรอว่าผิดอะไร ห่ะ! คนอย่างมึงอ่ะ รู้ด้วยเหรออะไรถูกอะไรผิด!?” กูยันเท้าถีบเข้าอกจนมันล้มกลิ้งลงไปอีกรอบ
“ไม่มีหมาตัวไหนเตือนมึงเหรอ ว่าอย่ามายุ่งกับอิฐ หา! หรือมึงรู้แต่วอนตายเอง.....ห่ะ ไอ้บัดซบ!” ซัดมือเข้ากับหน้ามันอีกหมัด โห...แม่งฝุ่นโคตรเยอะเลย
“แค่กๆๆ อะ....ขอโทษครับ ผมขอโทษ.....พี่อย่าทำอะไรผมเลย ผมยังไม่ได้ทำอะไรอิฐเลยนะครับ สาบานได้” มันยังอุตส่าห์ลุกขึ้นมายกมือไหว้กู
ไอ้ยูสำลักน้ำลายหรือเลือดในปากมันไม่รู้ ถึงได้ไอค่อกแค่กออกมาไม่หยุด
“ไอ้สัด กูไม่ได้ลากมึงมาถึงนี่ เพื่อมาฟังมึงตอแหลนะเว้ย!! ....พูดมา!......ก่อนกูจะมาถึง มึงทำอะไรอิฐไปบ้าง!?” มึงทำอะไรเมียกูบ้าง.... กูอยากรู้จะได้บดขยี้มันให้สาสมกับที่มันทำไว้
“..........................” กูรอฟังคำตอบ แต่ทีงี้ไอ้ยูเสือกเงียบ
“เมื่อกี้ร้องจะเป็นจะตาย...พอกูถามทำไมมึงไม่พูด ห่ะ มึงเป็นใบ้ไปแล้วเหรอ? ผัวะ!! มึงเป็นใบ้รึไงไอ้หอก!” กูกระทืบมันไปอีกหลายที แถมดัดแขนมันในท่าผิดธรรมชาติจนได้ยินเสียงกระดูกหักดังกร๊อบ
“อ๊ากกก....!!” ไอ้ยูร้องดังลั่น จนไอ้กล้าต้องดึงกูออกมา
“เฮ้ย พอเหอะต้าน มึงบ้าป่าววะ นี่มันเกือบตายได้เลยนะเว้ย”
“ก็มันกวนตรีนกู!” .......ถ้ากูกลับไปเปิดไฟล์วิดิโอดูแล้วเห็นว่ามึงทำกับอิฐมากกว่าที่กูเห็นนะ.............มึงได้ตายจริงๆ แน่
กูเหลือบไปเจอไม้ท่อนนึงวางอยู่ กูเดินไปหยิบแล้วตรงเข้ามาหาไอ้เชี้ยยู ที่เดิม.....
"เฮ้ยย อย่านะเว้ยไอ้ต้าน" กูไม่ฟังเสียงไอ้กล้า
และซัดไม้เข้าที่ขมับไอ้ยูจนมันหมอบลงท่ามกลางฝุ่นตลบ...
พอไอ้ยูแน่นิ่งไปแล้ว กูถึงเขวี้ยงไม้ทิ้ง....
“แบบนี้ต่างหาก มันถึงจะเกือบตาย”
ไอ้กล้ารีบวิ่งเข้าไปดูไอ้ยู..... มันเอานิ้วไปรองใต้จมูก ตรวจดูว่ายังมีชีวิตอยู่รึเปล่ามั้ง
“ไอ้ต้าน!! เฮ้อ ตกใจหมดไอ้ห่า กูนึกว่ามันจะเด้ดซะแล้ว”
“หึ ถ้ามึงเป็นกูมึงก็ซัดแม่งอย่างนี้เหมือนกันแหล่ะ พูดกับมันดีๆ เสือกกวนตรีน แล้วอย่างนี้จะไม่ให้กระทืบมันได้ไง” ที่จริงกูโกรธที่มันทำอุบาทว์กับเมียกูต่างหาก
“เหอะๆ มึงพูดกับมันโคตรดี โคตรสุภาพเลยว่ะ..... แล้วนี่มันเลือดโชกขนาดนี้แล้วมึงจะเอาไงต่อ?”
“ตามใจมึง”
“อ่าว ทีงี้ล่ะตามใจกู... เมื่อกี้กูห้ามมึงแทบตาย มึงเสือกไม่ฟังกู” ไอ้กล้าบ่น
สุดท้ายกูกับมันก็หิ้วไอ้ยูไปส่งโรงบาล..... ความรู้สึกกูก็คล้ายๆ เวลาเราไปคาร์ฟูลแล้วขนของที่ซื้อออกมาจากท้ายรถ เพียงแต่ว่าไอ้ห่านี่ออกจะตัวหนักไปซักหน่อย
ไอ้กล้าแสร้งทำเป็นบอกพยาบาลว่าไอ้ยูโดนคู่อริกระทืบมา... หน้าตาเป็นห่วงเป็นใยของมันเนี่ย เอาออสก้าไปเลยเหอะมึง
หลังจากกูกับไอ้กล้าให้พยาบาลทำแผลฟกช้ำให้ตัวเองเสร็จ ไอ้เหี้ยยูก็ได้ย้ายออกจากไอซียูพอดี กูให้มันไปนอนห้องรวม เหอะ... สวะอย่างมันจะเอาอะไรดีนักหนาวะ ที่มันทำกับเมียกู... กูไม่ฆ่ามันทิ้งก็ดีแค่ไหนแล้ว....
H
แต๊งกิ้วจ่ะ
หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด) (อ่าน 485876 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก