หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด)

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

กูล่ะสงสารทั้งพี่ต้านทั้งน้องอิฐเลยแม่งเอ้ย

รักกันสักทีเห๊อะ อยากเห็นอิฐมีความสุขอ่ะ น้องแม่งหน้าสงสารอ่ะ

ก็ไม่ได้รังเกียจอ่ะที่น้องมันต้องขายตัว ก็มันเหมือนถูกบังคับล่ะว้า

เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์น้า เค้ารออ่านทุกวันอ่ะ เอาแบบว่าวันล่ะหลายๆตอนไปเล๊ยยยยยยย

บวกหนึ่งให้เน้อออออออไรเตอร์คนเก่ง ที่ทำคนอ่านปวดตับตาม เลิกอ่านก็ไม่ได้ ติดอ่ะ

[clubza]

                      14+1=15

[JAYZK*]

ชอบต้านอย่างเเรง 
เป็นคนตรงๆห่ามๆแต่ดูใจๆ ดีอ่ะ

แต่บอกพ่อเเม่ไปตรงๆแบบนั้นจะตรงไปมั๊ยว๊ะต้าน 
พ่อเเม่ สลบไปแล้วมั๊งนี่

[ordkrub]

ขอบคุณสำหรับตอนต่อครับ ยังไงก็จะรอจนกว่าจะรู้สาเหตุครับ 5555

[som]

อืมน่าสงสารเนาะ โดนบังคับทุกทาง  แต่คิดว่าที่อิฐพูดออกมาใม่ใช่การหลอกอีกนะ

[Killua]

ชอบต้านอ่ะตรงได้ใจ เพราะเป็นคนแบบนี้รึป่าวถึงโดนหลอกเอาง่ายๆ
พอมาถึงตอนนี้ ก็ว่ามันง่ายไปใหมที่อิฐจะมาสารภาพตรงๆ มันต้องมีอะไรแน่ๆ
ตอนนี้อิฐพูดอะไร ก็เริ่มไม่เชื่อแระ สงสารแต่ต้านเหอะ
จะติดตามต่อไปนะไรเตอร์ ก็บอกแล้วว่ายังงัยก็จะรออ่านจนกว่าจะเคียร์อ่ะ หุหุ
เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ

[foyer]

20
.

“ไหนลองพูดมาสิ จะถอนเงินเท่าไหร่ และเอาไปทำอะไร”
พ่อแม่ พี่สาว รุมกูขนาดนี้

จะให้โกหกเหรอ.... กูไม่ใช่คนประเภทนั้นว่ะ
“ถอนห้าล้านอ่ะ เอาไปซื้อตัวเด็ก”   

“ห๊า!!!!!”

โอย....แก้วหูกรู

“ฮ่าฮ่า ล้อเล่น เอาไปซื้อบ้านและที่ดิน... เป็นไงครับ เหตุผลนี้พอผ่านมติ ครม. ป่าวครับ?”
“ที่อะไรของเอ็ง นี่สนใจเรื่องแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ต้าน?” พ่อถาม
“เมื่อกี้นี้แหล่ะครับ... เดี๋ยวโอนได้แล้วจะพาทุกท่านไปยล......อิอิ”
“มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะต้าน เงินตั้งห้าล้าน แล้วนี่เรารู้เหรอเรื่องซื้อขายเนี่ย พาแม่ไปดูหน่อยได้มั้ยว่าจะไปซื้อแถวไหน แล้วซื้อกับใคร ซื้อแล้วจะเอาไปทำอะไร ที่ดีหรือเปล่า ซอยเปลี่ยวมั้ย....”

“แม่คร้าบ....แม่ๆๆ เบรกแตกเหรอครับ ค่อยๆ ถามก็ได้ ต้านตอบไม่ทัน”
 
“ฉันจะไม่ให้แกถอนเงิน จนกว่าจะพูดความจริง ว่าเอาเงินไปทำอะไร” พ่อเริ่มจะเครียด
“อย่าบอกนะว่าติดการพนัน เอ๊ะ...หรือว่ายาเสพย์ติด...” ดูพี่สาวกูพูด เห็นกูเลวขนาดนั้น... แมร่งใส่ความกันชัดๆ

ทุกคนเงียบครับ

“เอาไปซื้อบ้านและที่ดินจริงๆ” กูตอบ

แล้วทุกคนก็เงียบ จ้องหน้าจับผิดอีก....

“อ้าว ทำไมทำหน้างั้นล่ะคับ ไม่เชื่อเหรอ?”

“ยิ่งกว่าไม่เชื่อ หน้าอย่างแกเหรอจะซื้อบ้าน เอาไปทำอะไรเลวๆ ล่ะสิไม่ว่า”
“จะหาเรื่องต้านเหรอเนตร... ไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า” จะกัดกรูอีกนานมั้ยวะ รำคาญ
“ก็ที่ผ่านมาลองดูตัวเองซะบ้างสิว่าใช้เงินไม่รู้จักคิดแค่ไหน หาเงินเองให้ได้ก่อนนะ แล้วค่อยมาพูด”
“หุบปากไปเลยยัยป้า” กรูเริ่มจะเดือด อะไรวะเนี่ย ด่าเอาด่าเอา
“แล้วจะทำไมไอ้เถื่อน ชอบทำให้คนอื่นเดือดร้อนยังไม่รู้ตัวอีก ชิ เอาแต่ใจตัวเอง....ไม่สงสารพ่อแม่บ้างรึไง” ถ้าพ่อแม่ไม่อยู่ มันลุกขึ้นมาตบกรูแล้ว

“ต้าน หยุด!” พ่อตวาดเสียงดัง ตอนที่กูกำลังเดินจะเข้าไปเอาเรื่องพี่สาวที่กำลังลุกขึ้นชี้หน้าด่ากูอยู่เหมือนกัน
“ต้านไม่ได้ไปเอาเงินเนตรซักหน่อย อย่ามายุ่ง!”
“ต้าน บอกให้หยุด!” พ่อเข้ามาดันตัวกูเอาไว้

“ยังไงๆ ก็จะถอน เงินมันอยู่ในบัญชีต้าน ต้านจะทำอะไรก็ได้”
“แกเป็นบ้าอะไรเนี่ย ฉันบอกให้หยุด ไปสงบสติหน้าบ้านก่อนไป แล้วค่อยมาคุยกัน” พ่อบอก

แต่กูไม่รอแล้ว กูขับรถออกไปจากบ้านเลย


เห็นทีเรื่องบ้านน้องอิฐ กูต้องเดินหน้าเรื่องอื่นก่อนซะแล้ว เฮ้อ...


#


“ไง เพิ่งตื่นเหรอ?” น้องอิฐนั่งมึนอยู่หน้าจอทีวี ตอนกูเปิดประตูเข้าไป จากที่หงุดหงิดเริ่มอารมณ์ดีขึ้นนิดนึง
“กินไรยังอ่ะ ผมทำกับข้าวไว้ในครัว” ทำกับข้าวไว้รอกรูด้วย ประทับใจว่ะ
“น่ารักจัง เมียใครเนี่ย” กูเดินไปหลังโซฟา แล้วก้มลงหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่

“อือออ อะไรนักหนา ขอดูทีวีก่อน....” ไม่ใช่แค่หอม กูไซร้ด้วย ก็กลิ่นตัวอิฐมันหอมนี่หว่า เริ่มมีอารมณ์อีกแล้วกรู



“สนทำไมเรื่องเด็กๆ โตแล้ว มาทำอะไรที่ผู้ใหญ่เค้าทำกันดีกว่า” อย่าสนเลยการ์ตูน สนพี่ต้านดีกว่า มือกูลูบที่หน้าท้อง และเม็ดเล็กๆ ตรงหน้าอก ใช้นิ้วบีบและขยำเบาๆ หมั่นเขี้ยวจริงๆ อยากกลืนกินมันทั้งตัวเดี๋ยวนี้เลย

“อืออ ผมเหนื่อย” อิฐครางเสียงแผ่ว ตอนกูใช้ลิ้นเลียใบหูลากไปต้นคอสลับกับดูดเบาๆ

“ไม่เป็นไร นอนเฉยๆ เดี๋ยวกรูลุยเอง”


XYZ ABC กันไปตามธรรมชาติ เหอะๆ

#



“จบแล้ว จะต่อคณะอะไร? xxเหรอ?” กูพาอิฐไปเดินเลือกซื้อหนังสือเตรียมเอ็นท์ฯ ที่ห้างใกล้ๆ คอนโดในตอนสายของวันต่อมา... ก็เมื่อวาน หึหึ ทำกิจกรรมในห้องกันนานไปหน่อย เพิ่งมีแรงลุกจากเตียงอ่ะ
ที่ถามเพราะเห็นไอ้ตี๋พามาติวกับกูหรอก คือจะบอกว่าถ้าจะเรียนคณะกูอ่ะ อย่าเลย มันหนัก แล้วมันก็เหนื่อย
กูไม่อยากเห็นแฟนกู โทรมและทรุดเหมือนกู

“ก็อยากเรียน”
“เหนื่อยนะ งานเยอะด้วย ไปเรียนบริหารดีกว่ามั้ย?” เผื่อไปเป็นเลขากูในอนาคต อิอิ
“ไม่เอาอ่ะ ชอบวาดๆ”
“ศิล’กรรมมั้ย? วิจิตรก็โอเค” มันต่างกันป่าวฮึ
“ทำไมอ่ะ ไม่อยากให้ผมไปเรียนด้วยเหรอ?” เฮ้ย... อย่ามาอ้อนดิ เดี๋ยวของขึ้น

“อยากดิครับที่รัก” กูยกมือดันหัวเล็กมาแนบหน้าผากชนกัน อยากจูบว้อย แต่คนเยอะ

“อายมั่งพี่” ดันหน้ากรูออกซะงั้น นี่กรูก็อายนะ ถึงไม่จูบ

“อ่ะ งั้นตามใจ อยากเรียนก็เรียน กรูติวให้” ความถนัดกรูก็พอมีปัญญาสอนอยู่
“ติววิชาอื่นด้วยดิ เลข ฟิสิกส์ ไทย สังคม”
“แหม ไม่ใช่ไอน์สไตน์นะ ไม่ได้เก่งขนาดน้าน”
“อื้มมม” เวลาอิฐตอบอื้มแล้วเม้มปาก จะเห็นลักยิ้มอ่ะ น่ารักโคตรเลยเมียกรู

อยากพากลับห้องเดี๋ยวนี้จริงๆ ใจมันหวิวๆ เมื่อมองหน้าเมิงอ่า


“ทำหน้าหื่นเชียวพี่” อิฐพูดแล้วเอานิ้วจิ้มตากู
“โอ้ย เค้าเจ็บนะ” กรูก็แกล้งทำดัดจริตเป็นเหมือนกัน ฮ่าๆ คงทุเรศน่าดูชม แต่อย่าได้แคร์เลย 

“หลายยกแล้วพี่ ขอพักมั่ง ขาล้าหมดแล้ว ไม่รู้จะทำไปแข่งโอลิมปิกรึไง” บ่นๆ

“แน่ดิ ก็อยากได้เหรียญทอง มันเป็นความภาคภูมิใจของคนไทยเลยนะ กีฬาบนเตียงเนี่ย”

“งั้นขอลองมั่งดีไหม” ทำเป็นปากดี นึกว่ากรูกลัวเด่ะ

“ลุยมาเลยครับ พี่พร้อมเสมอ” จะกดกรูคงต้องรออีกสามล้านปีแสงไอ้น้องเอ๊ย 


เดี๋ยวอิฐจะหน้าบูดบึ้งไปกันใหญ่ เลยเปลี่ยนไปคุยเรื่องเรียนเหมือนเดิม
หึหึ อิฐมันเริ่มแสดงสีหน้าแบบคนปกติแล้วนะ มันจะรู้ตัวมั้ยเนี่ย
 
“ไปกวดวิชาดิ เอาป่ะ เดี๋ยวพาไป” กูแปลกใจที่อิฐไม่เรียนกวาดดดวิชา ทั้งที่ใครๆ เค้าก็เรียนกัน แต่มาคิดดู ฐานะไม่น่าจะเป็นปัญหา เพราะคงมีคนออกเงินให้มันอยู่แล้ว แต่หน้าที่คงไม่เอื้อ เลยไม่เรียนติวมากกว่า

“ไม่เอาอ่ะ ไม่ชอบนั่งเรียนแคบๆ คนก็เยอะ” อืม เหมือนกรูเลย แต่กรูก็ไปนะ ตอนม.ปลาย นอกจากได้ความรู้ ยังได้หญิงด้วย คุ้มครับคุ้ม
“งี้ก็เรียนแต่ในโรงเรียนอ่ะดิ”
“ไม่เชิง” อะไรอีกล่ะ ไอกั๊กๆ แบบนี้
“ยังไง?”
“ก็....มีคนช่วยติว”
“ใคร?”

“..............” อย่ามาทำเป็นหาหนังสือนะเว้ย
กูหยิบออกไปวางที่เดิม

อิฐถอนหายใจยาวๆ
“บอกแล้วอย่าหาเรื่องกันนะ”
“ก็บอกดิ”
 
“พี่แชมป์”

ไอ้แชมป์ เวร......... ชื่อนี้กรูลืมไปได้ยังไง
ไอ้ตี๋ยังไม่รู้มันจะเอายังไง นี่ยังมีเก็บตกอีกตัวนึง กรูจะบ้าตาย

“เลิกกับมันจริงๆ รึยัง?”

“.................”

“ถามว่าเลิกกับมันรึยัง!?” เสียงเริ่มดัง คนก็เริ่มมอง... ช่างหัวแม่งมัน ที่กูสนคือทำไมอิฐไม่ตอบกู

“ไหนว่าจะไม่หาเรื่องไง อยากรู้ไปคุยที่อื่น เคป่ะ?” บอกทีว่ากรูหาเรื่องตรงไหนวะ



กูเดินตามอิฐออกมาข้างนอก



“มึงคบกู แต่ทำไมไม่เลิกกับมัน”

อิฐหันมามองกรู แล้วทำหน้านิ่งๆ “ผมเคยบอกพี่ไปตั้งนานแล้วไง ว่าไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ ทำไมต้องเลิก” มันตอบ
“หมายความว่าไง เป็นแฟนหลอกๆ งั้นดิ” เพื่ออะไรวะ
“ก็จะได้ไม่มีคนมายุ่งกับอิฐ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ม.สี่แล้ว คนเค้าเข้าใจแบบนั้นก็แค่ในโรงเรียน”
“แต่กูไม่ชอบ”
“ไม่ชอบก็ไม่ชอบดิ” อ้าว สัส

“ทำไมมีไรแล้วไม่บอกวะ มึงมีกู มึงเห็นหัวกูบ้างมั้ยเนี่ย” สุดจะทน ถึงกูจะนิสัยเด็กเอาแต่ใจ แต่กูพร้อมจะช่วยเมิงนะเว้ย

“อืม ผมรู้ แต่ผมไม่ชอบเอาปัญหาไปบอกคนอื่นนี่”
“กูเป็นคนอื่นเหรอวะ?” 
“.......................”
“ก็ได้ ตามใจมึง”

ก็พอจะรู้ว่ามันเป็นคนแบบนี้ แต่บางทีกรูก็คิดว่าตัวเองเป็นไอ้โง่ เป็นใครที่ไหนก็ไม่รู้ที่มันไม่เคยไว้ใจเลย
กรูขับรถพามันมาส่งที่อพาร์ตเม้นท์ของไอ้โบ๊ทเพื่อนมัน ตอนแรกมันพยายามจะพูดด้วย แต่กรูไม่มีอารมณ์จะคุยกับมัน เรื่องราวต่างๆ ที่ไม่เคลียร์กรูอยากรู้ แต่ในเมื่อมันไม่คิดจะบอก กูก็จะไม่ถามอะไรอีก

ตอนนั้นเอง ที่กรูเห็นรถที่มองครั้งเดียวก็รู้ว่าคือรถไอ้ตี๋....ต้น เหี้ยเอ๊ย
เมื่อไหร่มันจะไสหัวไปไกลๆ ตรีนสักทีวะ


พอถึงรถมัน กรูเปิดประตูออกไปทันที... แม่งเอ๊ย จะตามแฟนกรูไปถึงไหน ไอ้เหี้ยนี่สงสัยต้องโดนสักที
“มาทำเหี้ยไรวะ” ไอ้ตี๋ยืนคุยกับไอ้โบ๊ทอยู่ กรูเข้าไปเหมือนหาเรื่อง
ก็ทำไม... จะทำไมกูล่ะห่ะ ใครสนวะ คุณสนเหรอ กูจะทำอะไรก็เรื่องของกรู กรูจะต่อยไอ้ตี๋ก็เรื่องของกู

“กูมาหาอิฐ” มันลอยหน้าตอบ ห่า
“พี่ต้น ไหนว่าจะ......”
“ก็มันทนคิดถึงไม่ไหวนี่นา... ไปไหนมาเหรอครับ พี่มารออยู่นานแล้ว” ไอ้ตี๋มันพูดเหมือนกรูไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น...
สัด ทนไม่ไหวแล้ว

กูพุ่งเข้าไปต่อยอัดหน้ามันแบบน็อตหลุด แรงไม่แรงก็ดูปากมันเลือดกลบ ล้มก้นจูบดินไปละกัน

“เฮ้ย...” อิฐตกใจรีบมายืนขวางกูที่กำลังจะตามไปกระทืบซ้ำ

“อย่าพี่ พอเหอะ” ไอ้โบ๊ทเข้ามาดึงแขนกู แต่กูสะบัดหลุด ผลักอิฐออกแล้วเดินไปคว้าคอไอ้ตี๋ลากขึ้นมาต่อยอัดมันไปอีกสองที
“พี่ต้าน หยุดนะ! หยุด บอกให้หยุดไงพี่ พอแล้ว” อิฐกับไอ้โบ๊ทพยายามจะดึงกรูออกมา กรูก็หน้ามืดพอตัว มันโกรธจนไม่ฟังอะไรแล้ว

ไอ้ตี๋ตั้งหลักได้ มันเลยกระโจนมาต่อยกรูคืน
กลายเป็นว่ากรูกับมันแลกหมัดกันอุตหลุด

เหตุการณ์มันคุ้นๆ เหมือนเคยเกิดขึ้นมาแล้ว แต่ผิดกันตรงที่ครั้งนี้มันคือไอ้เหี้ยตี๋



ปั๊ก! เสียงเดียวทำเอากรูกับไอ้ตี๋หยุดชะงักกันทั้งคู่

“ไอ้อิฐ!” เป็นไอ้โบ๊ทครับ ที่ร้องเสียงหลงขึ้นมา

กูอึ้งที่เห็นอิฐอ้าปากค้างๆ เหมือนชา.... สักครู่ถึงถ่มเลือดออกจากปาก
“มึงเป็นไงมั่งวะ” ไอโบ๊ทถามหน้าตื่น
“เป็นไง...? ก็เจ็บดิวะถามได้” อิฐตอบนิ่งๆ มรึงจะดูแมนเกินไปละ รับหมัดแทนกูทำไมไอ้เด็กบ้า

“อิฐครับ พี่....พี่......ขอโทษ ไปโรง’บาลกันนะ พี่พาไป นะครับ” ไอ้ตี๋รีบเดินไปคว้าข้อมืออิฐ ทีนี้ก็รู้แน่ชัดแล้วว่าเป็นฝีมือมัน
“เฮ้ย มึง ปล่อยเลย นี่แฟนกรู” ผมผลักอกมันจนกระเด็น ห่า... ใครให้จับวะ
“อิฐเจ็บอยู่ มึงยังจะพูดอย่างงี้อีกเหรอ”
“เงียบไปเลยมึง อย่ามายุ่งกับของๆ กู” กรูหันไปคว้าแขนอิฐ ลากไปที่รถ ซึ่งแฟนกรูก็ไม่ได้พูดอะไร ยอมแต่โดยดี ก่อนออกรถกูชี้หน้าบอกให้ไอ้ต้นหยุดตามมา ไม่งั้นมึงตาย


H
คนเราเปลี่ยนกันไม่ได้ง่ายๆ
ยิ่งคนที่มีความฝังใจกับบางอย่าง ยิ่งเปลี่ยนยาก เฮ้อ...

คุณ iamnan จริงๆ ต้านพูดเล่น
คุณ parity_yc ขอกอดคืนละกัน  คิดค่าตัวเท่าไรน้อ... นายเอกเรื่องนี้ต้องเอาไอ้ต้านให้อยู่นะ มันชอบอะไรแปลกๆ และที่ยังไม่เคลียร์เพราะเหตุผลมันยังไม่หมดแค่นั้น เดี๋ยวมาเคลียร์กันต่อ
คุณ sky-cafe เรื่องที่บอกน่าคิดมาก ไอ้ต้านก็แอบกลัวอยู่ลึกๆ 
คุณ jiBtar ก็รักกันแล้วนา...
คุณ clubza ขอบคุณสำหรับบวก แล้วไมเลือดท่วมจ้ะ?
คุณ JAYZK* แหง่ม ยังไม่สลบ เพราะมันพูดเล่น
คุณ ordkrub จะแง้มสาเหตุเรื่อยๆ ละ
คุณ som หลอกไม่หลอก...เหอะๆ โปรดติดตามตอนต่อไป
คุณ Killua ขอบคุณสำหรับกำลังใจเน้อ 

[P★RiTŸ]

ไอ้ต้านก็เนอะ อารมณ์ร้อนจริงมึง
แต่ถ้าเป็นเค้า แล้วคนที่รักมาบอกว่าตัวเองเป็นคนอื่น
ก็นอยด์แดกเหมือนกันแหละ  
ส่วนเรื่องแชมป์ก็เคลียร์ไปหนึ่งหรือยังไม่เคลียร์สำหรับต้านหว่า
ไรเตอร์เมื่อไหร่เรื่องนี้จะตัดดราม่าออก แล้วเหลือแต่โรแมนติกซะทีอ่ะ  

[SJ]

 "กรูก็แกล้งทำดัดจริตเป็นเหมือนกัน ฮ่าๆ คงทุเรศน่าดูชม แต่อย่าได้แคร์เลย " --  -ขอถาม แกเคยแคร์ไรด้วยเหรอ ต้านเท่าที่ได้รับชมมารู้สึกจะไม่นะ กร๊ากกกก

[sky-cafe]

อ่านแล้วก็ได้แต่ปลง สงสารทั้งคู่ จะว่าใครคนนึงก็ไม่ได้เพราะทั้งคู่เลือกแล้วที่จะมาเป็นคนรักกัน
พี่ต้านก็อารมณ์ร้อน แต่ก็ว่าไม่ได้เพราะถ้าเป็นเรา เราก็โกรธ ก็โมโหถ้าคนที่เรารักอาจจะยังมีใครหลายคนเก็บเอาไว้อีก(ถึงแม้น้องจะไม่เรียกมันว่าความรัก) น้องอิฐก็ไม่เคลียร์สักอย่าง น้องเขามาหาพี่ต้านตอนแรกเพราะน้องบอกชอบพี่ต้าน แต่หนูไม่เคลียร์ตัวเอง ซึ่งถ้ารักกันจริงเขาไม่ทำแบบนี้นะคะลูก  หนทางข้างหน้าช่างดูมืดมนเหลือเกิน ความสัมพันธ์ที่เริ่มมาจากความสั่นคลอนแบบนี้ ลำบากคะลำบาก.

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

น้องอิฐเอ้ยคืออย่างแกจะมีปมเยอะแท้

พูดบ้างก็ได้ไอ้น้องเอ้ย สงสารต้านมันเถ๊อะ

ว่าแต่หื่นน้าต้าน เล่นซะน้องมันขาล้าเนี่ยะใช่เล่นน้า ไรเตอร์อย่าย้ายไปที่โคมไฟหัวเตียงดิ๊

เอาอีกอ่ะ ชอบชอบชอบ

[ordkrub]

คู่นี้ถ้าจะอยู่ด้วยกันจริงคงต้องปรับตัวมหาศาลเลยครับ ไม่งั้นได้ฆ่ากันตายแน่

[wisa]

 

[foyer]

21
.

“พี่มันบ้าจริงๆ” ระหว่างที่ขับไปโรงบาล มันก็บ่นกู แบบเอือมแล้ว
“บ้าก็ช่างกรูเถอะ แล้วปากเป็นยังไง เลือดยังไหลอยู่ไหม?”
“นิดนึง แล้วพี่อ่ะ?”
“เด็กๆ แล้วตกลงมึงจะเอาไง จะให้กรูฆ่ามันดีมั้ย แมร่งตื๊ออยู่ได้ น่ารำคาญ”
“เอางั้นเลยอ่ะ... ไม่นึกเลยว่าพี่จะโหดขนาดนี้”
“เออ! รู้ไว้ซะ”
“..............”
“ตกลงจะเอายังไง?”
“ก็ไม่เอาไง”
“กรูถามดีๆ......” เดี๋ยวความอดทนไม่เหลืออีก กรูอาละวาดแน่
“ผมไม่รู้ ก็เค้ามาเอง เค้าไม่ยอมเลิกเอง”
“งั้นกรูจัดการให้”
“งั้นผมคุยเองดีกว่า”
“ไม่” ไม่ให้คุยเองเว้ย เหี้ย เดี๋ยวไปตกลงอะไรกันโดยที่กรูไม่รู้อีก กรูไม่อยากเป็นคว-ายอีกเข้าใจมั้ย
“ผมคุยเอง”

“อย่า ทำ ให้ กรู โม โห” เน้นคำ ช้าๆ ชัดๆ

“เฮ้อ....” มันถอนหายใจยาวๆ
จนถึงโรงพยาบาลทำแผลเสร็จทั้งกรูและน้องอิฐ กรูเห็นมันโทรศัพท์ พอกรูเดินไปถึงมันก็วางสายพอดี

“โทรหาไอ้โบ๊ท” ดูมันจะบอกก็บอกไม่หมด... หงุดหงิดว่ะ เลยตบหัวไปทีนึง
“โทรถามว่าพี่ต้นเป็นไงบ้าง” พอแง้มปากออกมา กรูปรี๊ดอีกแล้ว

“ว่าไงนะ?” ไม่อยากจะเชื่อเลย ยังเสือกเป็นห่วงไอ้เชี่ยตี๋อีก กรูจะบ้า
“มึงยังมีหน้าบอกกรูอย่างงี้อีกเหรอ ทั้งที่ผัวมึงยืนหัวโด่อยู่นี่เนี่ยนะ...”

อิฐมองไปรอบๆ ซึ่งเสียงกรูคงดังพอให้คนอื่นได้ยิน กรูลดเสียงลงแล้วลากมันไปที่รถ
ยังไงก็ต้องคุยให้รู้เรื่องละวะ

“ถามจริง มึงไม่ไว้ใจกรูเหรอ?”
“.....ป่าว” มันตอบแต่ไม่ได้มองตากรู อย่างงี้กรูจะเข้าใจว่ามึงโกหก .....หรือมันไม่ได้โกหกวะ ชักไม่แน่ใจ
“กรูอยากรู้ว่ามึงมีเรื่องเหี้ยอะไรกับมันกันแน่ มึงจะปล่อยให้กรูบ้าไปจริงๆ ใช่ไหม” เหนื่อยว่ะ บอกตรงๆ ไม่เคยคบใครแล้วเหนื่อยขนาดนี้มาก่อน

ก็มันแมร่ง... มีอะไรแล้วไม่พูด มันกลัวอะไรวะ

“มึงกลัวอะไรของมึง ถ้ากลัวกูเดือดร้อน หรือคิดว่าเป็นปัญหามึง กรูจะบอกว่า มึงไม่ต้องคิดแทนกู กรูรู้กรูทำอะไร รู้สึกยังไง กรูบอกมึง มึงบอกกู เราเข้าใจกัน เรื่องจบ แต่นี่กรูเหนื่อยเพราะกูวิ่งตามมึง แต่มึงก็หนีกรู มึงทำไปทำไม ถ้ามึงรักกรูแล้วมึงจะหนีกูไปเพื่ออะไร!” นึกว่าคุยกันรู้เรื่องตั้งนานแล้วนะ

อิฐก้มหน้าเหมือนคนมีความผิด ซึ่งมันก็จริง ในความคิดกรู


“พี่ต้าน”
“อะไร”
“อิฐขอโทษ”
“.......สัดเอ๊ย” กรูสบถ คิดว่าขอโทษแล้วหายเหรอ
“พี่ต้าน”
“อะไร”
“เดี๋ยวเล่าได้ป่าว? ..ทั้งหมดเลย”
“..เฮ้อ......” หวังว่าจะทั้งหมดจริงๆ นะคราวนี้
"อืม!" ก็ได้วะ
“พี่ต้าน ไปคุยที่ห้องได้ป่าว ร้อนอ่ะ” เชี้ย

กรูสัมผัสได้นะ ว่าอิฐมันก็รักกรูเหมือนกัน เพียงแต่นิสัยมันเป็นอย่างที่บอก... ชอบพูดจากวนตรีน ปกปิดความรู้สึกและท่าทางจะแก้ยากด้วย กูความอดทนต่ำ กรูเหนื่อย แต่กูก็รักมัน แบบถอยไม่ได้แล้วด้วย

แต่ที่สังเกตได้ชัดอีกอย่าง เวลามันระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยการร้องไห้ ทุกประโยคจะแฝงไว้ด้วยความทรงจำที่เจ็บปวดเสมอ
ก็ปกติแล้วอิฐมันจะไม่ค่อยแสดงออกทางสีหน้าท่าทางให้คนภายนอกรับรู้สักเท่าไหร่


#


พอถึงห้อง มันก็เข้าครัว ไปค้นๆ ของในตู้เย็น หยิบผลไม้ออกมาหลายอย่าง

“ทำไร?” กรูถาม จ้องตาใสๆ ของมัน เฮ้อ... เห็นหน้าแล้วก็โกรธนานๆ ไม่ลง มันน่ารัก น่าฟัดอ่ะ... อยากดึงเข้ามาจูบๆๆ ไปทั้งตัว อยากเมคเลิฟกับมันจนแทบบ้า กรู...... เอาอีกแล้ว ใจมันหวิวๆ

“เดี๋ยวทำมิกซ์ฟรุตอ่ะ” น่ารักแล้วยังทำของกินอร่อยๆ เก่งอีก

“ช่วยมะ” พออยู่กันสองคนกรูชอบลืมเรื่องที่จะคุยกับมันอ่ะ แต่คิดไปเรื่องอื่นแทน โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง เหอะๆ

“ช่วยไปไกลๆ ทีพี่” กรูไม่สนใจอาการกวนประสาท แต่เดินเข้าไปกอดมันจากด้านหลัง เอาส่วนกลางลำตัวที่เริ่มแข็งไปถูไถกับก้นแน่นๆ ของมัน

“ไม่ไป” ตอบพลางเอาหน้าไปซุกที่คอขาวๆ สูดดมกลิ่นกายที่กรูคลั่งไคล้จนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว

“ไปรอข้างนอกก่อน... ทำแป้บเดียว มาเหนื่อยๆ กินแล้วจะได้ใจเย็นลงไงพี่ เดี๋ยวผมเล่าเรื่องพี่ต้นให้ฟัง เรื่องคนอื่นด้วย ถ้าพี่อยากรู้”
"อืม ไว้ก่อนนะ" ไม่สนแล้ว ใครวะไอ้ต้น
กรูจับมันหันหน้ามาแล้วโน้มตัวไปประกบปากสีแดงนั้นอย่างหื่นกระหาย... เออ หื่น ยอมรับ
แล้วดูเหมือนตั้งแต่มีอิฐเป็นแฟน กรู sex จัดขึ้นกว่าเมื่อก่อนอีก...

“เจ็บปาก” น้องอิฐหน้างอ ปากแดงบวมช้ำและเหมือนเลือดจะซึมออกมาอีก
“เลือดออก เดี๋ยวกรูดูดให้นะ”
“........”


กรูทำกับมันที่ห้องครัวนั้นแหล่ะ จากนั้นก็ย้ายมาโซฟาอิฐสาม กูสอง
ทำเหมือนตายอดตายอยากที่ไหน ทั้งที่เมื่อวานก็เพิ่งจัดไปหนักอยู่
จริงๆ กรูก็เจ็บแผลเหมือนกัน แต่ช่างมันเหอะ... ไม่สำคัญเท่าคนนี้หรอกว่ะ

“อาาา.... นะ...เหนื่อย อ่า”
“อา ครับ ซี๊ดดส์ แป้บนะ”
“พี่...พี่ คร้าบ..... จะ อาาา ฮ้ะ จะตาย....แล้ว”
“อิฐครับ พี่ ....รัก เรานะ”
“ค..ครับ.......อะ อาาา”
“รักพี่มั้ย”
“อ๊าาา ระ รักค..คร้าบ บะ อะ เบา นะ หน่อย อ่า”
“ซี๊ดดส์ งั้นทีหลังอย่าไปยุ่งกับคนอื่น...นะ”

หมดยกน้ำมิกซ์ฟรุ๊ตก็ไม่ได้แดกหรอก แต่ได้กินอย่างอื่นที่ดีกว่านั้นเยอะ
อิฐแทบจะสลบเหมือดไปอีกแล้ว แต่ก็ยังพอลืมตาขึ้น ฮ่าๆๆ
เจอศึกหนักหมดฤทธิ์ไปเลย กลายเป็นลูกแมวน้อยน่ารัก กรูอ่ะช๊อบชอบ

กูเดินไปเปิดน้ำในอ่าง รอจนถึงครึ่งก็ไปอุ้มอิฐจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำ ค่อยๆ วางไอ้ตัวน่ารักลงให้มาพิงอกกู

“เดี๋ยวอาบให้” เจ็บแผลว่ะ แมร่งเอ๊ย แต่ช่างหัวมันเถอะ
“อืม” อิฐหลับตาตอบเบาๆ กรูอดไม่ได้ที่จะก้มลงจูบบนหัวไหล่เนียนกับแก้มใสสีแดงระเรื่อ มือสองข้างก็ลูบไล้ไปทั่วหน้าอกและท้อง

“อืออ ไม่เอาแล้ว” อิฐประท้วงจับมือกรูที่กำลังไปป้วนเปี้ยนแถวประตูหลัง 

“อึ๊ก ฮะ ไม่” นิ้วกรูมันสอดลึกเข้าไปแล้ว มืออีกข้างจับข้อพับให้อิฐชันเข่าขึ้นแล้วอ้าขาออก
ส่วนปากก็จูบไซร้ไปทั่วใบหน้า... 

“พอ....พอแล้ว ผม อาาา ไม่...” เสียงถูกกลืนลงไปในลำคอ เพราะกูจับหน้าให้หันมารับจูบอย่างดูดดื่ม
ส่วนนิ้วกรูก็วนคว้านเป็นวงภายใน จนรู้สึกถึงความเฉอะแฉะจากสิ่งที่คั่งค้างอยู่ค่อยๆ ไหลออกมา

กรูหน้ามืดทนไม่ไหวอีกแล้ว เลยยกสะโพกเล็กขึ้นแล้วจ่อแก่นกายของตัวเองลงไปในช่องทางด้านหลังที่มันขยายตัวอยู่แล้วจากที่ทำก่อนหน้านี้
อิฐขาสั่นมือสั่น จับแขนกูแน่น กูค่อยๆ กดสะโพกลงจนอิฐรับของกูไว้ได้หมด

“อึ่ก....อือ ฮ้า” อิฐครางเสียงกระเส่า พอเริ่มรู้จังหวะ กูโยกตัวขึ้นลงเร็วขึ้นและแรงขึ้นจนน้ำกระฉอกจากอ่างเหลือครึ่งนึง
“....พ...พี่ อ๊า”
“ครับ...ว่าไงครับ ที่รัก” มือกูเอื้อมไปชักของอิฐให้เข้าจังหวะกัน
“จะ....ออก” พูดแค่นั้นของอิฐก็ปล่อยออกมา กรูรีดจนหมดก๊อก แล้วกอดเอวให้อิฐลุกขึ้นยืนเอามือท้าวผนังไว้

“ยืนไม่ไหวแล้วเหรอ” รู้สึกว่ากรูจะรับน้ำหนักตัวทั้งหมดไว้ด้วยแขนข้างเดียว
“ร..เร็ว.....เร็วคับ” ตามคำขอ กรูโยกเร็วๆ แรงๆ อีกไม่กี่ครั้งก็ปล่อยความต้องการเข้าไปในตัวน้องอิฐอีกครั้ง


เสร็จกิจอิฐถึงกับเข่าทรุด แต่มือกรูประคองตัวไว้อยู่ เลยอุ้มเด็กน้อยของกรูออกไปนั่งพักตรงชักโครก
กรูเช็ดตัวทำความสะอาดให้อิฐอีกครั้ง ถึงอุ้มออกมานอนบนเตียง

“อ้าว...หลับซะแล้ว” ขำว่ะ... ทำเสร็จหลับปุ๋ยทุกที กรูนอนตะแคงข้างมองหน้าอ่อนใสที่หลับอยู่อย่างมีความสุข


อาการเจ็บตามตัวที่เพิ่งต่อยกับไอ้ตี๋มาวันนี้ กรูแทบไม่รู้สึกเลยเมื่ออยู่กับอิฐ
จะอ้วกก็ได้ กรูไม่ว่าหรอก แต่กรูลืมความเจ็บปวดที่มีไปหมด ความหื่นมันบังตาว่ะ

กรูใช้นิ้วมือเกลี่ยแก้มใส กับริมฝีปากบวมเจ่อช้าๆ


กูรักอิฐ


มาก


จริงๆ

เกินจินตนาการของพวกเมิง หรือตัวกูเอง กูก็บอกไม่ได้ว่ารักมากแค่ไหน รู้แต่ว่ามันมากจนล้นทะลักออกมาทุกวันๆ


 
กรูไม่แคร์อะไรทั้งนั้น จะว่ากูรีบตัดสินใจทั้งที่ไม่รู้ตัวตนที่แท้จริง โง่ใช้ของเก่าหรืออะไรก็ช่าง เพราะมันไม่จำเป็นสำหรับกู
อดีตคนมันเปลี่ยนไม่ได้ และกูเกลียดคนประเภทคร่ำครวญถึงอดีตที่สุด .......เพราะเค้าเคยเป็นอย่างนั้น เพราะเค้าเคยทำอย่างนี้ แล้วไงวะ?
รับประกันไม่ได้นี่ ว่าตอนนี้เค้าจะเป็นอย่างที่พูดกันอยู่ 

สนปัจจุบัน เลือดเนื้อ หัวใจ ที่อยู่ตรงหน้า... อดีตให้เป็นแค่ประสบการณ์ สิ่งบอกเล่าเหตุผลของการกระทำบางอย่าง เพื่อให้ก้าวไปข้างหน้าก็พอ


กรูมั่นใจว่าไม่มีใครที่จะเข้าใจและดูแลอิฐได้ดีเท่ากู
จริงๆ กูไม่อยากคาดคั้นให้อิฐพูดในสิ่งที่กูอยากรู้หรอก กูไม่ชอบเสือก
แต่กูก็ไม่อยากเห็นคนที่กูรักมีปัญหาเหมือนกัน กูอยากให้เค้ามีความสุข


ถึงกูจะไม่ใช่คนดี 

(สังเกตจากคนที่บ้านไม่ค่อยไว้ใจ)


แต่กูจะเป็นคนดีของอิฐ แค่นี้พอไหมวะ?





จะอ้วกกันอีกแล้วเหรอสราดดดด



H
เบรคอารมณ์กันนิดนึง แง่ม ดูท่าทางอิฐไม่รักพี่ต้านเหรอ... แสดงออกติดลบโคตรๆ เลยสิเนี่ย 
ตอนนี้มี NC พอดี ฮ่าๆ 

[Killua]

เฮ้อ มีคนบอกว่าความรักทำให้คนตาบอด แต่เค้าว่ามันทำให้โง่ด้วย
เกือบรู้ความจริงแระ ถ้าไม่ติดมีNCเนี่ยะ ก็คงรู้ความจิงกันไปแระ
ร้ายกาจๆ...แต่ว่าถ้ามีคนอย่างอิฐอยู่จริงๆ จะมีคนทนได้ใหม่อะ
ไรเตอร์ไปเอาบุคลิกนี้มาจากใหนอ่ะ ถึงได้เขียนออกมาได้อ่ะ
ปวดหัวสุดยอด...รอตอนต่อไปนะ

[P★RiTŸ]

^
^
^เห็นด้วย ว่าโง่จริงๆ

แต่ว่าอิฐดูเหมือนไม่ได้รักต้านจริงๆนะ
ในความรู้สึกเราที่ได้อ่านๆมาอ่ะ
ไม่เห็นมี คำว่ารักในการกระทำของอิฐเลย
เห็นมีแต่ไอ้ต้านอ่ะ ที่จะค่อยวิ่งตามตลอดเวลา

  ก็ยังไม่ได้รู้ความจริงอยู่ดี

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

กรูไม่แคร์อะไรทั้งนั้น จะว่ากูรีบตัดสินใจทั้งที่ไม่รู้ตัวตนที่แท้จริง โง่ใช้ของเก่าหรืออะไรก็ช่าง
เพราะมันไม่จำเป็นสำหรับกู อดีตคนมันเปลี่ยนไม่ได้

เจ๋งที่สุดอ่ะต้าน ประโยคนี้แกแมนมากมากอ่ะ เต็มร้อยให้น้องอิฐคนเดียวหรือเปล่าต้าน

แบบว่า :haun4:ดีอ่ะไรเตอร์ นึกว่าต้องเห็นโคมไฟซะแล้ว :z1:ขอบคุณนะไรเตอร์

รักกันได้แล้ว น้องอิฐเอ้ยแกก็เผยความจริงได้แล้ว ต้านกับคนอ่านมันก็จะอกแตกตายเหมือนกันแล้วเนี่ยะ

เอาอีกอ่ะไรเตอร์ เอาอีกเล๊ยยยยยยย

[โมโม่ที่รัก]

ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่เข้าใจ
 

[SoYiLovE]

เป็นลูกที่ชั่ว แต่เป็นปั๋วที่ดี ว่าง้านนนน 

+๑ ให้น้องอิฐ อิอิ

[clubza]

              ต้านรักอิฐแล้วอิฐรักต้านไหมนะ
แล้วเรื่องผู้ชายแต่ละคนที่มา เกี่ยวพันกะอิฐเมื่อไหร่จะเครียร์

[som]

อย่างนี้ไงครับพี่ต้านรักอิฐมากๆ ก็เลยอยากจะรู้เรื่องในอดีตทั้งหมดของคนรัก
แต่ อิฐ กลับเป็นอะไรที่สีเทาๆ ไม่ค่อยแจ่มชัดซักเท่าใหร ผมคิดว่านะเป็นใครใครก็เคือง

[jasmin]

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบอ่ะ
อ่านแล้วบีบหัวใจเป็นบ้า
ไม่รู้อะไรเลย ตัวละครลึกลับมีเสน่ห์ดี
ขอติดตามเรื่องนี้ด้วยคน

[heavenly**yaoi]

อยากมองเห็น อยากสัมผัส
ตกลง อิฐรู้สึกยังไงกันแน่
อิฐ ครอบครัวอิฐ งง จังเลย
มาแก้ให้กระจ่างด่วน
ชอบๆ

[sky-cafe]

จบลงที่เตียงแล้วจะได้พูดกันมั้ยละคะลูกกกกก
พี่ต้านรักน้องมาก ก็อย่าให้ความรักที่มีให้น้องย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองแล้วกันนะคะ รักนะรักได้ แต่คนเราต้องฉลาดเลือกที่จะรักให้เป็นนะคะ ไม่งั้นไอ้ที่ว่ารักๆนะสุดท้ายจะกลายเป็นอาวุธทำร้ายตัวเองและคนรอบข้าง ส่วนน้องอิฐ คนอ่านก็ได้แต่ปลงค่ะ น้องทำตัวคลุมเครือเหลือเกิน.. *sighs* มองไม่เห็น intention ของหนู สัมผัสไม่ได้ว่าหนูรู้สึกเช่นไร

[foyer]

22
#
#


ใกล้เปิดเทอมแล้วว่ะ ช่วงเวลาที่สุขสุดๆ กำลังจะหมดไปเพราะกูต้องไปเรียน(ปีสี่แล้วคับ)
และน้องอิฐก็ต้องเตรียมตัวเป็นเฟรชชี่ของมหาลัย xx ซึ่งไม่ใช่มหาลัยกู และไม่ใช่คณะกรูด้วย
สัสเอ๊ย... ซึมเลยกู อุตส่าห์หวังไว้ว่ามันจะมาเป็นรุ่นน้องคณะ จะได้ดูแลสะดวกๆ หน่อย
แต่มันดันสอบไม่ติด มันติดอันดับสุดท้ายซะงั้น เวรกรรมจริงๆ

น้องอิฐแมร่งอินดี้สัดๆ จะเอ็นท์ทรานซ์แต่ทำตัวเหมือนไม่ใช่เด็กเตรียมเอ็นท์เลย

พฤติกรรมแปลกๆ ว่ะ
คนอื่นเค้าเคร่งเครียดอ่านหนังสือ ติวหนังสือกันไม่หลับไม่นอน
แต่ที่รักกรู ทำเชี้ยไรวะ...

เท่าที่เห็น มันก็นั่งวาดรูป หรือไม่ก็นั่งแกะคอร์ดกีต้าร์
หนังสือไม่อ่าน
จะอ่านเฉพาะที่กูจะสอนให้ แค่นั้น...

เวลาที่เหลือที่กูไม่ได้อยู่กับมัน กูไม่รู้
แต่เคยถามไอ้โบ๊ทแว่น มันบอกว่าอิฐเอาแต่หลับ บางทีเล่นกีต้าร์ บ้างฟังเพลง บ้างเล่นเกมส์
หรือไม่ก็ออกไปเดินเล่นข้างนอก.....
หรือไม่ก็ออกไปกับ.......ไอ้แชมป์


อืม................


ไปกับไอ้แชมป์ พี่ชายสุดที่รัก..


ก่อนหน้าที่จะสุขสุดๆ พวกคุณรู้หรือไม่ว่ากว่ากูจะผ่านชีวิตช่วงปิดเทอมกับน้องอิฐมาได้มันช่าง........ เฮ้อ
เอาเถอะ อิฐมันสร้างปัญหาไว้เยอะจริงๆ ด้วยว่ะ แต่ตัวก่อเรื่องไม่ใช่มันหรอก
แต่เป็นคนอื่นที่สุดแสนจะใกล้ตัว

กู.....ไม่นึกเลย ว่า เด็กน้อยของกูจะแบกปัญหาไว้เยอะขนาดนั้น ด้วยตัวคนเดียว
มันทนได้ยังไง เด็กผู้ชายตัวเล็กๆ


แต่เชื่อเถอะ กูจะไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นอีกแล้ว

#
#




“นี่มันอะไรกันวะ” เข้าใจความวูบของกูกันมั้ยเนี่ย ไม่ได้เจออิฐห้าวัน มันโทรมานัดกูไปกินข้าว แต่เสือกพาไอ้แชมป์มาด้วย.... นี่มันเรื่องเหี้ยอะไรกันวะ

“นั่งก่อนดิพี่ หิวแล้ว น้องคร้าบสั่งอาหารครับ” ไอ้น้องอิฐ! เนียนไม่สนใจกูอีกแล้ว กูหันไปจ้องตาไอ้แชมป์ซึ่งมันก็จ้องกูกลับเช่นกัน นึกในใจวันนี้อาจมีเรื่อง ไม่รู้ดิวะ กูรู้สึกว่าอิฐแคร์มันมากกว่าคนอื่น ซึ่งไม่แน่ว่าอาจจะมากกว่ากู

แคร์น่ะ... แต่ไม่ได้หมายความว่ารักมากกว่า

งั้นก็...จะช่างแม่งมันละกัน


สั่งอาหารเสร็จ น้องอิฐ.....แนะนำกรูอย่างเป็นทางการ สงสัยเพิ่งจะคิดได้

“พี่แชมป์ นี่พี่ต้านอ่ะ แฟนอิฐ” เยี่ยมมากที่รัก แต่ทำไมดูไอ้แชมป์มันไม่ตกใจเลยวะ งั้นก็แสดงว่ามันรู้อยู่แล้ว…
“ครับ พี่จำได้” ไอ้แชมป์ตอบยิ้มๆ “ก็มันเคยมาหาเรื่องพี่ วอนปากแตกไม่เข้าเรื่อง เป็นไง เจ็บมากป่าววันนั้น?”

ประกาศสงครามกับกู มึงจะเอางั้นใช่มั้ย เด็กเวรเอ๊ย

“เจ็บแต่ก็ยังมีคนดูแลกรูล่ะวะ คืนนั้นขอบใจนะอิฐ ที่อุตส่าห์มาหาถึงห้อง” อึ้งๆ อึ้งอ่ะดิมึง ไม่รู้ล่ะสิว่าอิฐแอบหลบมึงมาหากู สัส

“อ่า....” อิฐมันไปไม่ถูกเลย เจอไอ้แชมป์หันหน้าไปมองอย่างโหด...
“เหรออิฐ?” มันถามเหมือนกับว่าที่กูพูดน่ะจริงมั้ย
“...........ครับ” ก้มหน้าเลย
“ไม่รักพี่แล้วเหรอ ทำไมต้องโกหกกันอ่ะ” เฮ้ย...... มึงลืมไปรึเปล่าว่าแฟนอิฐน่ะ นั่งอยู่ตรงนี้

“คือ....ว่า........” อ้ำอึ้งอย่างกับกลัวไอ้แชมป์นักหนา... กลัวไรมันวะ ทีกูอ่ะ ไม่มีหรอก หงอๆ แบบเนี้ยะ
“รักสิค้าบ พี่แชมป์ เหอะๆ พี่ชายทั้งคน”

ก็เข้าใจนะว่าพี่ชาย แต่สำหรับมันกูว่าไม่ใช่แค่นั้นล่ะมั้งไอ้ที่รัก

“ขอโทษ...................” อิฐทำหน้าหงอย น่าสงสารตายอ่ะ มันน่าตบกะโหลก ไปบอกรักคนอื่นต่อหน้ากูอีก เจริญ
“มีอะไรที่พี่ยังไม่รู้อีก จะเป็นแฟนมันพี่ไม่ว่าหรอก” มีแอบเหล่มองกูนะไอ้เด็กเวง
“แต่พี่ขอให้เราเป็นเหมือนเดิม โอเคมั้ย?”

“เอ่อ..........”

“เหมือนเดิมเชี้ยอะไรของมึง” กูถามแทรกออกมา

“เหมือนเดิม คือ... อิฐกับกู รักกัน”

“มึง!” กูลุกขึ้น ไอ้แชมป์ก็ยืนเตรียมพร้อม แต่เด็กมาเสิร์ฟอาหารขัดจังหวะทำให้กูต้องระงับอารมณ์เอาไว้
“พี่แชมป์ นั่งๆ หิวแล้ว กินกันเถอะ” แล้วกูล่ะ... สนใจแฟนมึงหน่อยดิสราด

“จะยืนอีกนานมั้ย? ไม่กินก็กลับบ้านไป” ไอ้เหี้ยแชมป์พูด
“พี่ต้านๆ อันนี้อร่อย ลองชิมดู” อิฐตักอาหารใส่จานให้กู แต่ที่ทำให้ใจเย็นลงก็คงเพราะมือนิ่มๆ กับสายตาอ้อนๆ ของมันที่ดึงมือกูให้นั่งลงมากกว่า

“ป้อนหน่อยดิ” กูนั่งแล้วอ้อนมัน (หรือสั่งวะ) อิฐยิ้มแหยๆ มองไปที่ไอ้แชมป์หน้าแม่งอย่างโหด แต่กูไม่กลัวมันหรอกว่ะ
“นะๆ ที่รักครับ อยากกินปลาอ่ะ” หึ ยังไงกูก็แฟนอิฐเว้ย มึงไม่มีสิทธิ์วุ่นวาย

“กินเองไม่ได้เหรอ มือก็ยังดีอยู่” อ้าว เวง เมียไม่เล่นด้วย
“ก็อยากให้ป้อนน่ะ”

“มึงนี่มันโตแต่ตัวใช่มั้ยวะ ปัญญาอ่อนฉิบ อย่าคิดว่าทำแบบนี้แล้วกูจะบ้าไปกับมึง”

“แล้วไง ไอ้หอก ก็กูแฟนอิฐ แล้วมึงอ่ะเป็นอะไร ช่วยเจียมกะลาหัวหน่อย” เป็นได้แค่พี่ เสือกไม่ยอมรับอีก
“แฟนมึง แต่คนรักกู กูมาก่อน”
“มึงนี่มัน........เดี๋ยวก็ไม่ได้โตหรอกสัส”
“เดี๋ยวก่อนครับ หยุดทะเลาะกันก่อนแป้บนึง” น้องอิฐยกมือห้าม

“พี่แชมป์ ที่อิฐเรียกพี่ต้านมา เพราะอยากให้พี่รู้จักไว้ว่าพี่ต้านคือคนที่อิฐรัก แล้วก็คบกันจริงๆ แบบไม่มีเหตุผลอื่น พี่จะยอมรับได้ไหมครับ?”

ดูคราวนี้ไอ้แชมป์จะอึ้งไปจริงๆ มันนิ่งไปเลยว่ะ

“จะให้ยอมรับได้ยังไง?” ไอ้แชมป์มันพูด สีหน้ามันกูก็บอกไม่ถูก เหมือนคนปวดขี้อ่ะมั้ง

“เพราะอิฐแคร์พี่ อิฐถึงบอก พี่อยากให้อิฐเป็นเหมือนเดิม อิฐก็จะรักพี่เหมือนเดิม”


ไอ้แชมป์หันไปมองเด็กกู แววตามันอ่อนลง
“งั้นสัญญาได้ไหมว่าเราจะเป็นเหมือนเดิม”
“ครับ มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว” ตกลงกันไม่ยอมปรึกษากูเลย 

“.........................” ไอ้แชมป์มองหน้ากูอีก

“ถ้ามึงดูแลอิฐไม่ดี กูจะตามไปอัดมึงให้ถึงบ้านเลย”

“มึงคงไม่ได้อัดกูหรอก ถ้างั้น” หงุดหงิดเว้ย อิฐรักมันแบบพี่ชาย แต่ดูท่าไอ้แชมป์จะรักเกินน้อง อืม...
คำว่าให้ความหวัง สำหรับอิฐ กูว่าให้คนอื่นไปแน่ๆ แต่มันคงทำเพราะอะไรสักอย่าง

ว่าแต่... กูไปนั่งในใจมันเมื่อไหร่
เหอะๆ กูแค่สังเกตมารยาที่รักกู มันไม่พูดก็ไม่เป็นไรวะ...
งั้นจะรอจนกว่ามันจะบอกกูเองละกัน


ขากลับกูลากอิฐมารถกู


“เงียบอีกแล้วพี่ต้าน”
“ก็ฟังเพลงไปดิ” กูเพิ่มความดังของเพลงที่เปิดในรถ
“กับพี่แชมป์เค้าช่วยเหลือผมหลายอย่าง ตั้งแต่ย้ายมาเรียนใหม่ๆ แล้ว”
“อืม แล้วไง”
“แต่ผมไม่ได้คิดอะไร แค่อยากตอบแทนพี่เค้าบ้างก็แค่นั้น”
“ตอบแทนโดยการรักมันน่ะเหรอ” บ้าฉิบหาย
“ก็รักด้วย” รถกระตุกเลย ห่าเอ๊ย...

“............”
“รักแบบพี่น้อง พี่แชมป์บอกว่าถ้าไม่ชอบให้ใครมาจีบ ก็ให้บอกว่าเป็นแฟนกับเค้า เค้าจะช่วย ...พี่ต้านเข้าใจผมป่าว?”
“อืม” มันก็เคยบอกกูแล้ว แต่แค่กลัวก็เท่านั้น ถึงการที่อิฐทำจะดูเห็นแก่ตัว แต่ใครในโลกนี้จะไม่เห็นแก่ตัวบ้างวะ ไอ้แชมป์จะเป็นไง รู้สึกยังไง ใครสนล่ะ ในเมื่อมันเลือกแบบนี้เอง


“แล้วโกรธทำไม?”
“..................”
“โกรธอิฐทำไมคร้าบ?”
“........ป่าว” เฮ้อ

“แค่ไม่ชอบที่พวกเมิงรักกันมั้ง”

“.....ก็แค่พี่น้องกัน”

“แล้วเคยมีอะไรกับมันรึเปล่าล่ะ?”


H
น้องอิฐจะตอบอย่างที่ทุกคนคิดรึเปล่าน้อ...?

จากเม้นท์ที่แล้วตอบรวมๆ นะ เราคิดว่าเพราะอิฐไม่ได้มาเป็นคนเล่าด้วยมั้ง มันเลย.... สื่อไม่ถึงใจเค้า
ต้านแค่เล่าจากสิ่งที่เห็น และที่พูดคุยกัน แต่ความคิดในใจของอิฐ มันไม่สามารถมาเขียนออกอากาศได้ เพราะต้านมันก็ไม่ได้รู้ทุกเรื่อง


ถ้าสังเกตดีๆ อิฐจะตอบคำถาม แบบคำต่อคำ... ไม่มีการเชื่อมโยงอดีต อนาคต แต่จะพูดถึงแค่ปัจจุบันว่าเค้าคิดอะไร และไม่อธิบายเหตุผล

เช่นนะ...

ต้าน : ตอนนี้ทำอะไรอยู่อ่ะ?
อิฐ : นั่งอยู่ ......................(ไม่บอกว่านั่งทำอะไร)

เค้าจะเป็นคนแบบนี้น่ะ เหมือนจะติดกวนตรีนคนฟังนิดๆ ส่วนพี่ต้านเป็นคนไม่ชอบเก็บรายละเอียดเล็กน้อยและไม่ค่อยแคร์คำพูดสักเท่าไหร่
มันชอบสังเกตการกระทำ สีหน้าแววตา อะไรทำนองนี้มากกว่า
แล้วก็จะถามเรื่องอื่นต่อ... มันวนเวียนแบบนี้แหล่ะ เลยหาเหตุผลไม่ค่อยเจอ


บุคลิกนี้ของอิฐได้มาจาก... คนๆ นึงที่วันๆ ทำตัวนิ่งเฉยกับทุกสิ่งในโลก เหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร ไม่แคร์แม้กระทั่งเรื่องของตัวเอง แต่ในใจมันมีแต่ความรู้สึกกลัวที่ซ่อนอยู่ กลัวที่จะพูด จะทำ กลัวไปทุกสิ่ง ได้แต่ปล่อยให้มันผ่านเลยไป เหมือนใจไม่กล้าแล้วใครจะทำยังไงกับเค้าก็ทำไปเถอะ ไรประมาณนั้น...
มีเพียงสิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวจิตใจไว้ก็คือต้องการช่วยคนที่รัก ในเรื่องก็คือแม่ของน้องอิฐ โดยอิฐจะใช้สถานการณ์ที่โดนบีบบังคับจากหลายๆ คนที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับเค้าให้เป็นประโยชน์

ส่วนเรื่องที่ชอบต้าน... มันเป็นความ sensitive มากๆ ของน้องอิฐ คือคงเป็นความติ๊สส่วนบุคคลก็ว่าได้ ถ้าหากมีใครบางคนพูดจากับคุณเพียงแค่ประโยคเดียวเท่านั้นแหล่ะ แล้วมันกระแทกใจเข้าอย่างจัง โดยที่ประโยคนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เลยแม้แต่น้อย แต่มันทำให้ความมืดที่อยู่ข้างในเจอแสงสว่างขึ้นมา แค่เพียงน้อยนิดก็ยังดี เนี่ยแหล่ะเหตุผลที่อิฐเข้าหาต้าน เพราะน้องมันหวังลึกๆ มาตลอดว่าอยากให้ใครสักคนมาช่วยรับรู้เรื่องของเค้าโดยที่บางครั้งก็ไม่จำเป็นที่ตัวเองต้องพูดออกมา

ชอบ... แต่ไม่รู้จะรักษาเค้าไว้ยังไง ไม่กล้าจะยื่นมือเข้าไปหา ถ้าพี่ต้านไม่ฉุดน้องอิฐขึ้นมาก็คงจะได้เลิกกันจริงๆ
เวลามันคาบเกี่ยวกันพอดี เพราะอิฐก็มีปัญหาติดตัว และไม่กล้าที่จะบอกต้านในทันทีได้ เหมือนน้องมันคิดไปเองว่าถ้าบอกพี่ต้านไป เค้าจะต้องเดือดร้อนเพราะเรารึเปล่า ไอ้ปัญหาที่ว่ามันเรื่องใหญ่ไง น้องเลยกลัว และลังเลว่าถ้าเค้าแก้ไขได้ด้วยตัวเองมันจะดีกว่าไหม
แต่ความเป็นจริง มันไม่ได้... เพราะต้านมารับรู้เรื่องก่อน เลยเป็นความปวดหัว อยู่อย่างทุกวันนี้


เราอยากให้เข้าใจอิฐนะ เพราะไอ้ต้านมันก็ติ๊สเหมือนกัน มันไม่มาถามหรอกว่าอิฐชอบมันเพราะอะไร (แต่มีตอนพิเศษตอนนึงที่พูดถึงเรื่องนี้)

บางอย่างก็ต้องให้บุคคลที่สามมาบอกแฮะ ลำบากเหมือนกัน

[4life]

สนุกดีคับ
ชอบเฮียต้านอ่ะ เป็นคนตรงๆ ดี

รอตอนต่อไป

[P★RiTŸ]

ที่บอกว่าประโยคๆเดียว ที่พูดออกมา
แล้วมันกระแทกใจอิฐให้เข้ามาหาต้านอ่ะ เราสงสัยนะ
ก็ดูตอนที่ต้านเจออิฐดิ แต่ละคำที่ออกจากปากมัน
"อิฐเป็นเกย์หรอ"
"มึงเด็กขายใช่เปล่า"
"มึงมายุ่งกับกูทำไม"
"กลับห้องมึงไป"
อะไรประมาณเนี้ย ก็เลยสงสัยไง
ว่ามันไปกระแทกใจตรงไหนวะ  
แสดงว่าอิฐนี่รสนิยมแปลกนะ

คนนึงก็อินดี้จัด อีกคนก็ติสแตก
มิน่าล่ะ มันถึงพูดกันไม่ค่อยรู้เรื่อง

แต่เราก็เริ่มเข้าใจความรู้สึกนึกคิดของอิฐในระดับนึงแล้วละ
แต่อย่างว่า คนที่เป็นคนถ่ายทอดเรื่องราวออกมาคือต้านไง
ไม่ใช่อิฐ เราก็เรื่องไม่ค่อยกระจ่างในความรู้สึกของอิฐ
ที่มีต่อต้าน แล้วก็ปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นของเจ้าตัว
แต่ ณ จุดๆนี้ เราก็เริ่มเข้าใจในตัวอิฐเพิ่มมากขึ้น

[Little Devil]

เฮ้อ! เหนื่อยแทนนายต้าน
ยิ่งอ่าน ยิ่งขัดใจ
ไม่เคลียร์ซะที เรื่องนายอิฐ

[wisa]

 

[JAYZK*]

อ่านไปอ่านมา เฮ้ย เชี้ย ทำไมอิฐมันนิสัยเหมือนผมเลยว๊ะ

แบบว่าตรงที่

"วันๆ ทำตัวนิ่งเฉยกับทุกสิ่งในโลก เหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร ไม่แคร์แม้กระทั่งเรื่องของตัวเอง แต่ในใจมันมีแต่ความรู้สึกกลัวที่ซ่อนอยู่
 กลัวที่จะพูด จะทำ กลัวไปทุกสิ่ง ได้แต่ปล่อยให้มันผ่านเลยไป "

แบบนี้เลย ทำตัวเฉยกับทุกสิ่งอย่างในโลก แต่จริงๆกลัวที่จะเเสดงออกมา กลัวไปหมดทุกสิ่งอย่าง เรื่องเซ็นซิทีฟยิ่งเหมือนกันเข้าไปใหญ่
เวลาใครมาพูดอะไรที่มันตรงใจ เเค่คนพูดมันพูดแบบไม่ได้คิดอะไร เเต่มันตรงใจเราก็น้ำตาซึมได้เหมือนกัน