หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด)

[foyer]

12
.
“ผมอยากได้เงิน” ในที่สุดมันก็พูดออกมา
“แล้วพี่ก็พูดถูก ผมขายตัว” ถึงจะเคยพูดแต่กูก็ไม่เคยเชื่อว่ามึงจะทำอย่างนั้นจริงๆ

กูได้แต่ยืนตกตะลึง แล้วยิ่งช้อคเข้าไปอีก เมื่อไอ้น้องอิฐพูดว่า
“ผมชอบพี่ แต่ผมขายตัว พี่จะว่าไง.......”


“....................”



“พี่รับได้เหรอ ที่ผมขายตัวแลกเงินอ่ะ เงินห้าล้านนะพี่”

ห้าล้านเลยเหรอวะ
เอาไปทำเชี้ยไรวะตั้งห้าล้าน


“ขำไม่ออกใช่ป่าว.... แค่นี้ก็พอจะทำให้พี่เกลียดผมแล้วใช่มั้ย” มันจะคิดเองพูดเองอีกนานมั้ยเนี่ย

“ขอโทษตอนนี้คงไม่พอ แต่ไม่รู้จะทำไงแล้ว ถ้าผมทำให้พี่สับสนขึ้นมาจริงๆ พี่คิดดูใหม่อีกทีก็ได้ ผมชอบพี่ก็จริง แต่ที่ผ่านมา... มันคงทำให้พี่รู้แล้วอ่ะว่าผมมันเลวแค่ไหน ผมจะไม่มา..........”

“มึงพอเลยอิฐ” กูฟังมึงพล่ามมานานและ

“กูรู้แล้วว่ามึงมันลวงโลก กูรู้มาตั้งแต่แรกแล้ว คงมีแต่ไอ้ควายพวกนั้นนั่นแหล่ะ ที่ไม่รู้ว่ามึงอ่ะเป็นคนยังไง” กูเดินเข้าไปยืนตรงหน้ามัน กำหมัด ต่อยหน้ามันไปครั้งนึง

ไอ้น้องอิฐเซถอยหลังไปชนกำแพงห้องเสียงดังปึ่ก

“หายรู้สึกผิดยัง?” กูถาม
“ก็ดีขึ้นอ่ะพี่” มันหัวเราะแห้งๆ เอามือจับแก้มตัวเองที่แดงไปทั้งแถบ

“มานี่มา” ไอน้องอิฐขมวดคิ้ว แต่ก็เดินเข้ามาใกล้อย่างว่าง่าย

พออยู่ในระยะเอื้อมถึง
กูคว้าตัวไอ้น้องอิฐมาสวมกอดไว้...แนบแน่น
 
ตัวมันแข็งๆ มีกล้ามเนื้อ ไม่นุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงเลย
แต่กลิ่นตัวมันนี่สิ......หอมจัง


“กูกอดมึงแล้วดีใจมั้ย”
“ดีใจทำไมพี่”
“ก็มึงชอบกู”

“ฮะฮะ” อิฐหัวเราะ อยากกอดมันนานๆ จัง
ได้กลิ่น.......แชมพู กลิ่นสบู่ กลิ่นกายหอมบางเบาโชยออกมาจากตัวมัน




“มึงชอบคนอื่น เหมือนที่มึงชอบกูมั้ย?” กูไม่แน่ใจ......กูไม่มั่นใจ รู้อย่างเดียว กูตกหลุมมันเต็มๆ
“ม่ายอ่ะ แค่พี่ต้านคนเดียวก็เหนื่อยแล้ว”
“กับกูมันเหนื่อยขนาดนั้นเลยเหรอ”
“เหนื่อยดิ ก็ผมคิดเรื่องพี่ทั้งวัน จีบก็ยาก ชอบตบหัวด้วย”
กูหัวเราะ แม่ง....นึกว่าอะไร เดี๋ยวมึงได้เหนื่อยกว่านี้แน่ไอน้องอิฐ

 
“เออ แล้วมึงจะเอาเงินไปทำอะไรตั้งมากมาย ตัวก็แค่เนี้ยยย” กูคลายอ้อมกอด เลื่อนเอามือมาจับที่สะโพกแทน



“ก็อยากปลดหนี้ให้พ่อแม่อ่ะ เคยดูหนังป่าว เจ้าพ่อมาเฟียขู่ฆ่าอ่ะ.....พ่อผมโดนซ้อมประจำ ก็ไปกู้เงินมันมานี่ ทำไงได้”

“ฮ่าฮ่า.... จนแล้วยังเสือกเอาตังค์ไปดูหนังอีก” ขอกวนตรีนสักหน่อย พูดบ้าอะไรของมัน
“จนแต่ไม่โง่ เหมือนใครบางคนแล้วกัน รู้ว่าหลอก แต่เต็มใจให้หลอก”
กูเอามือตบหัวมัน โทษฐานลามปาม.......พูดความจริงกับผู้ใหญ่

“อิฐ”
“คับผม”
“ต่อไปนี้ มีไรให้บอกกู เข้าใจป่ะ”
“ฮึ?” อย่างงๆ
“เลิกขายตัว อยากได้เงิน มึงมาเอากับกู กูพูดไร มึงฟังกู กูบอกไร มึงเชื่อกู แค่นี้แหล่ะ”
“ง่ายโคตร” ดูมัน.......กูอุตส่าห์จริงจัง เสือกทำหน้าทำตา....ประชด
 
“โอเคคับผม”
“ดี”
“ไม่ขายกับคนอื่น แต่ขายกับพี่แทน” พูดบ้าๆ
“ก็มึงอยากได้ไม่ใช่เหรอวะ เงินอ่ะ” เหี้ยเอ๊ย หรือจะให้กูเอามึงฟรีๆ

“..................” มันไม่ตอบกู แค่เดินลอยๆ ไปนั่งบนโซฟา


“ถามไรอย่างดิพี่ต้าน”
“อะไร”
“ผมจีบพี่ติดแล้วใช่ป่าว” ยังมีหน้ามาถาม........

#
#

คืนนั้น ไอ้น้องอิฐสารภาพว่า... ห้องที่คอนโดนี้เป็นของไอ้แชมป์ ไม่ใช่ของมัน แต่มันมีกุญแจ

กูอยากจะเค้นมันอีกหลายเรื่อง... แต่ให้ตายมันก็แถเรื่องที่กูอยากรู้มากที่สุดไปได้
คือ... มันขาย...ตั้งแต่เมื่อไหร่ และตอนนี้มันยังทำแบบนั้นอยู่รึเปล่า มันบอกแค่เพียงว่ากำลังดำเนินการจะเลิกอยู่

กูไม่อยากพูดตรงๆ หรอก นอกจากเจ็บใจตัวเองแล้ว ยังรู้สึกสงสารมันอีก



กูอยากให้อิฐนอนที่นี่คืนนี้ แต่มันก็เสือกบอกว่า ถ้าไม่กลับลงไปเดี๋ยวพี่แชมป์สงสัย แล้วจะยุ่ง
นี่มันก็แอบหนีไอ้แชมป์ลงมาหากู..... แล้วมันยังบอกอีกว่าถึงเมื่อก่อนจะเคยคบกันแต่ตอนนี้เป็นแค่พี่น้องกับไอ้แชมป์ อยากจะเชื่ออยู่หรอก...

สัด กูจะดีใจหรือเศร้าดีวะเนี่ย

“แล้วมึงไม่ใช้สมองมั่งเหรอ ว่าถ้ามึงไป มึงก็จะยุ่งเหมือนกัน”
“อยู่กับพี่ไม่มีอะไรยุ่งหรอก” โถ...ปากดี จะตายอยู่แล้วยังไม่รู้ตัว

“จะเอาเท่าไหร่”
“หือ?”
“เงินน่ะ จะเอาเท่าไหร่ แลกกับที่มึงห้ามกลับไปห้องไอ้แชมป์”

น้องอิฐเงียบ มองกูด้วยสายตาที่กูก็เดาอาการไม่ถูก

“หึหึ ห้าล้านไงพี่ ผมยอมทุกอย่างอ่ะ ถ้าพี่ยอมจ่าย” นี่มันพูดจริงพูดเล่นวะ กูเดาใจไม่ถูก
“เหี้ย กูไม่ใช่เทวดา จะได้เสกเงินให้มึงได้ทันที ตอนนี้กูมีห้าพัน บัตรเครดิต....” ลองเปิดกระเป๋าตังค์ดู.... มีสี่ใบ

“กูให้การ์ดมึงไปกดเอาเลย สองใบ”
“ไม่อยากได้ ผมมีเยอะแล้ว การ์ดอ่ะ”


กูยืนชะงัก เริ่มเห็นลางไม่ดีแล้ว

“กูเชื่อใจมึงได้ใช่มั้ยอิฐ” ไอ้น้องอิฐสะดุดกึก กัดริมฝีปากล่างทันที.....สูดลมหายใจติดขัด เหมือนอดกลั้นอะไรสักอย่าง

“มึงสัญญากับกูแล้ว ว่าถ้าให้ห้าล้าน มึงจะยอมฟังกู”
“อืม” มันพยักหน้า คอตก
“ทุกอย่าง?” แววตามันสั่นระริกเลย

“มีอะไรมึงต้องบอกกูทุกเรื่อง โอเคมั้ย” 


H
โปรดอย่าเชื่อที่สองคนนี้มันพูดกันมากนะ

[wisa]

 







 

[JAYZK*]

รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นต้านไปแล้ว
อยากรู้เรื่องอิฐทั้งหมด.....ว่าอันไหนจริง....อันไหนหลอกกันแน่

 

ความลับเยอะจัง อารมณ์อยากรู้มันกระตุกๆๆๆๆ

[yunjaejoong]

รู้สึกว่าไอ้น้องอิฐนี้มันมีเรื่องเยอะดีน้อ มีแต่เรื่องที่ต้านไม่รู้มาก่อนเลย
แล้วต้านจะหาตังค์ไหนมาให้เนี้ยตั้ง5ล้าน

[ordkrub]

อ่านแล้วมึนๆ อะไรคือหลอก อะไรคือจริง เฮ้อ...ช่างมันเถอะ เอาว่ามันจะลงเอยยังไงดีกว่า

[Killua]

 

รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นต้านไปแล้ว
อยากรู้เรื่องอิฐทั้งหมด.....ว่าอันไหนจริง....อันไหนหลอกกันแน่

 

ความลับเยอะจัง อารมณ์อยากรู้มันกระตุกๆๆๆๆ

อืม คิดเหมือนกัน ตอนนี้เริ่มไม่เชื่อคำพูดของอิฐแระ สรุปอันใหนจริงอันใหนหลอกกันแน่

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ไรเตอร์อ่ะมาต่ออีกเหอะนะ แบบว่าอยากอ่านมากแล้วอ่ะ

[foyer]

13
#
#

มึงเชื่อป่าวว่า.......น้องอิฐไป มันไปจากห้องกู
กลับไปหาไอ้แชมป์คืนนั้น

มันไม่ยอมตอบตกลงกู มันไม่ยอมมองหน้ากู เอาแต่ก้มหน้า.......
ถ้าจะคบกับมันแล้วเป็นทุกข์ ไม่สบายใจขนาดนี้ กูจะยอมได้มั้ย
ยอมไม่รักมัน ยอมทิ้งความทรงจำที่เคยมีมัน

กูจะทำได้มั้ย

เฮ้ย เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้พูดว่า


รัก?


รักเหรอ?

กูเริ่มรับตัวเองไม่ได้อีกละ ยังไงก็ทำใจไม่ได้
นี่กูรักไอ้น้องอิฐแล้วจริงเหรอวะ...

เฮ่ย
ตอนแรกนี่โคตรไม่ชอบขี้หน้า
ต่อมาก็เฉยๆ
ต่อๆ มา.....ชอบ (เพราะหล่นลงหลุมพลางที่ดักไว้)
ตอนนี้........รัก

มันใช่เหรอวะ

บอกตรงๆ กูไม่อยากเจ็บ กูไม่อยากทนเห็นมันเป็นของคนอื่นอีกต่อไปแล้ว


ช่วยบอกหน่อยเหอะ เนี่ยเหรอวะ
ที่มันบอกว่าชอบกู

#
#

เช้าวันต่อมา..... กูตื่นขึ้นด้วยอาการ ปวดกบาลอย่างรุนแรง
ก็เล่นซดเหล้าเพียวไปกลมนึง อ้วกจนใส้จะหลุดออกมาทางปาก กูเริ่มเข้าใจหัวอกไอ้ขิงแล้วดิ......

สภาพเดียวกันเลย
ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่คลั่งแทบตาย เมื่อโดนปฏิเสธ

ทำไมวะ....ทั้งๆ ที่รู้ แต่ทำไม กูถึงไม่ยอมปล่อย


“เวรเอ๊ย ไหนบอกว่าไม่ชอบผู้ชายไงวะ แล้วทำไมมึงกลายเป็นอย่างงี้ มึงเป็นเหี้ยอะไรไอ้ต้าน!  เป็นเหี้ยอะไร!!”

ตื่นมากูก็บ้าเลย.....สาดเอ๊ย เก็บกดทำซากอะไรวะ อยากได้ ก็ไปเอามา
ไม่ใช่มานั่งแหกปากอยู่คนเดียว


ทำไมเราไม่เจอกันเร็วกว่านี้วะ เป็นคนที่เท่าไหร่ กูไม่สนหรอก

สนแค่ว่า จากนี้ต่อไป มันต้องมีกูคนเดียว


#

ขั้นแรก กูต้องรู้ตารางชีวิตของน้องอิฐก่อนว่า วันๆ มันทำอะไร ที่ไหนกับใครบ้าง
มากไปป่าว ไม่หรอก ไม่มากเลย นี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับกู

แต่ประเด็นคือ... ตอนนี้จะไปหามันจากที่ไหน


กูไปดูที่เซเว่นก่อน.... รู้มั้ยคับเกิดอะไรขึ้น

ไอ้ผู้จัดการคนนั้น(ที่เคยเจอ)บอกกูด้วยน้ำเสียงติดโมโหว่า

“อิฐลาออกไปแล้ว”

กูอึ้งไปเลย ไมมันลาออกไวจังวะ... เหตุผลที่ออก ก็คิดได้ไม่กี่อย่าง
คงกลัวรถไฟชนกันอีกล่ะสิ ก็ไอ้แชมป์กับกู รู้ที่ซ่อนมันพร้อมกันสองคนแล้วนี่

กูเริ่มเดาทางออก... ไอ้น้องอิฐมันคบใครทีละหลายๆ คน
คงลำบาก ถ้าใครคนใดคนนึง รู้ว่าปกติ มันทำอะไรที่ไหนบ้าง...


ปวดหัวว่ะ.... ทำไมจะรักกับมัน ถึงยุ่งยากงี้วะ
คนอย่างกูทำไมต้องมาวิ่งวุ่นตามหาเด็ก(ผู้ชาย)ขายตัวด้วย ขนาดผู้หญิงกูยังไม่ซีเรียสแบบนี้เลย.........




กูเลิกตามหา.....แล้วกลับมานอนแผ่ที่คอนโดอีกครั้ง
มาคิดๆ ดู แมร่งที่ผ่านมา กูไม่รู้อะไร(ลึกซึ้ง)เกี่ยวกับตัวไอ้น้องอิฐเลย


“เครียดดดดโว้ยยยยยย”

ลองให้เวลากับตัวเองใหม่อีกทีดีมั้ยวะ กูอาจจะแค่หลงผิดไป ไอ้น้องอิฐมันใช้ความหน้าด้าน
ปนความน่ารักของมันหลอกล่อกู แต่กูก็.............ยอม

กูยอมไปแล้วหมดใจ (ถุย จะอ้วก เลี่ยนตัวเอง)
แต่ยอมให้มันแล้วจริงๆ เงินน่ะ ก็จะไปเอามาให้มันจริงๆ (ถึงจะกังวลว่าจะโดนหลอกก็เหอะ)
แต่ก่อนจะให้ กูต้องแน่ใจก่อน ว่าคนที่มันคั่วอยู่ต้องหายไปจากชีวิตมันแล้วจริงๆ


อยู่เฉยๆ ไม่ไหวแล้ว ต้องตามหา ยังไงก็ต้องหา
ไม่งั้นกูอกแตกตายแน่


คิดได้ กูตรงไปที่ล้อบบี้ด้านล่าง ถามหาคนชื่อแชมป์จากพี่อีฟ ฟร้อนท์คนงามประจำเค้าท์เตอร์ทันที
นึกในใจ ทำไมตั้งนานไม่มาถามวะ

“แชมป์ไหนคะ น้องต้าน คอนโดนี้มีคนชื่อแชมป์ตั้งหลายคน”
“คนที่น่าตาพอทน ขับแอคคอร์ดสีขาวน่ะครับ”
“หืมมม.....อ๋อ น้องแชมป์ กฤษ......XXXX ใช่มั้ยคะ แหม ดูพูดเข้า น้องเค้าหล่อดีออก” ชมกันเข้าไป... ไม่เห็นจะหล่อตรงไหน เทียบกัน มันยังหล่อได้ไม่เท่าเศษขี้เล็บกูเล๊ย (กล้าพูด)
“ครับๆ ตกลงมัน เอ๊ย เค้าอยู่ห้องไหนเหรอครับ”
“อยู่ห้อง 145 ค่ะ”

พอรู้เป้าหมาย (ท่ามกลางความสงสัยของพี่อีฟล่ะ ว่ากูถามทำไม แต่ไม่บอกหรอก)
ก็ขึ้นลิฟท์ไปหน้าห้องไอ้แชมป์ทันที โชคร้ายของกรู
มันไม่อยู่อ่ะดิ หึ๊ยยยย หงุดหงิด

กูเลยลงไปถามเบอร์โทรพี่อีฟอีกครั้ง
“พี่รู้แต่เบอร์ห้องอ่ะค่ะ กับเบอร์มือถือคุณแม่น้องแชมป์” พี่อีฟยิ้มแหยๆ ตอบ

ไม่เป็นไร อยู่ใกล้แค่นี้ มาเอาเรื่องเมื่อไหร่ก็ได้



คนต่อไป... กูโทรหาไอ้เอ็กซ์
รอสายอยู่นานเหมือนกัน ไม่รู้ทำห่าไรอยู่

“โทรมาทำไม ว่างมากนักเหรอมึง” มันไม่เคยพูดดีๆ กับกูหรอกไอ้เวงเนี่ย ศัตรูคือศัตรูอยู่วันยันค่ำ
“กูขอคุยไรกับมึงหน่อย”
“มึงเนี่ยนะจะอยากคุยกะกู” มันตอบน้ำเสียงกวนตรีนกลับมา
“เรื่องอิฐน่ะ”
“....................” พอเป็นเรื่องน้องอิฐปั๊บ ไอ้นี่จะเงียบสะดุดไปพักนึงทุกที

“วันนี้มึงว่างป่ะ มาเคลียร์กับกูหน่อย” กรูกะจะบุกสอยให้ร่วงเป็นรายตัวเลย
“เคลียร์?” มันทวนคำ “เคลียร์เหรี้ยไร ตอนนี้กูไม่ว่าง แล้วก็.....ถ้าเรื่องอิฐ มึงพูดมาเลย เพราะอิฐก็อยู่กับกูที่นี่” 

คราวนี้เป็นกูเองที่ต้องอึ้ง
อิฐ อยู่ กับ คน อื่น!


“เหรอ..... ที่ไหน?” ความโกรธพุ่งขึ้นสูงจนกูรู้สึกหูอื้อ หน้าชาไปหมด
“แล้วเรื่องอะไรกูต้องบอกมึงไอ้ต้าน หึ” มันเยาะเย้ยกู......สัดนี่ อย่าให้กูเจอนะมึง จะกระทืบให้ไส้แตก
“อิฐคร้าบ.... เดี๋ยวคืนนี้นอนห้องพี่เอ็กซ์นะ พี่อยากกอดจนทนไม่ไหวแล้ว”

มันจงใจพูดกับอีกคน.......ยั่วให้กูคลั่ง

“แค่นี้นะไอ้สัด แล้วไม่ต้องโทรมาอีก” พูดจบมันก็กดตัดสาย

กูโกรธจนตัวสั่นไปหมด แต่ก็พยายามมีสติ ไอ้เชี่ยเอ็กซ์มันอาจจะโกหกก็ได้
ใครจะไปรู้


แต่.........คิดในแง่ดีของกู ต้องพังทลาย เมื่อไอ้น้องอิฐ.....ใช้เบอร์ตู้ โทรหากูในอีกสองชั่วโมงถัดมา

“พี่ต้าน”
“มึงอยู่ไหน!?” กูตะคอกเสียงดัง รู้สึกแย่ รู้สึกเหมือนโดนทรยศ
“ซีทีดับบลิว เรื่องพี่เอ็กซ์เดี๋ยวคืนนี้ผมอธิบายให้ฟังนะ มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิด” มันอยู่กับไอ้เอ็กซ์จริงๆ ด้วย
อยากจะร้องไห้ฉิบ

“ไม่ใช่ยังไง....คืนนี้มึงจะไปนอนกับมัน แล้วจะมาหากูอีกทำไม!?”
“พี่ฟังก่อนดิ พี่เอ็กซ์แค่พูดยั่วโมโหพี่อ่ะ ผมไม่ได้จะไปนอนด้วย”
“งั้นมึงมาหากูเดี๋ยวนี้”
“....เฮ่ย ม...ไม่ได้พี่ ผมยัง.......”
“กูบอกให้มาเดี๋ยวนี้!! กูจะรอมึงที่คอนโด ภายในครึ่งชั่วโมงมึงต้องถึง เข้าใจมั้ย!”
“พี่...........”

กดตัดสายไปเลย

“ฮึ่ยยย แมร่งเอ๊ย” กูเขวี้ยงมือถือใส่ผนังสุดแรง
มันหล่นแตกกระจายนอนแอ้งแม้งไม่ไหวติงอยู่บนพื้น

ในใจเดือดพล่านด้วยความหึงหวง.... กูหึงมันมากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
เวลาเดินผ่านไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ
ครบเวลา.....ก็ยังไม่เห็นวี่แววของไอ้น้องอิฐ


มันไม่เลือกกูเหรอ?
ความคิดนี้วนไปเวียนมา....



จนกระทั่ง

เสียงกริ่งที่ประตูดังขึ้น ส่วนใจกูเนี่ย เปิดให้ตั้งแต่เสียงยังไม่ทันจะเงียบ
กูพุ่งออกไปเปิดประตู เห็นไอ้น้องอิฐยืนทำหน้าเศร้าๆ พิงฝาผนังคอยอยู่ฝั่งตรงข้าม

“เข้ามา” กูบอกมันเสียงเข้ม แต่ไอ้น้องอิฐส่ายหัวเบาๆ
“ผมมาทันไหม?” มันถามเสียงอ่อยๆ ไม่ใช่อ่อยกูหรอก เสียงเศร้าน่ะ เศร้าไรวะ เพราะต้องมาหากูเหรอ

“ไม่ทัน มึงทำอะไรอยู่ เซนทรัลกับคอนโดกูไม่ได้ไกลกันเลย” จริงนะ ถ้ารถติดก็ประมาณครึ่งชั่วโมง แต่ตอนนี้ไม่น่าจะติด
เร็วสุดบีทีเอสไม่ถึง 10 นาที 

“ผมขอโทษ พี่มีอะไรเหรอ?” มันทำหน้าเหมือนไม่ค่อยอยากคุยกับกู มันน่า......ตื๊บมั้ยนี่
“เข้ามา” คุยกันหน้าห้องมานานแระ ไม่สะดวก เดี๋ยวมีตัวประกอบโผล่มาขัดจังหวะอีก

ไอ้น้องอิฐ ส่ายหน้าปฏิเสธ “พูดตรงนี้แหล่ะพี่ ผมรีบไป”
“ไปไหน?” เริ่มจะเดือดอีกแล้ว กูเดินเข้าไปหามัน กะจะลากมันเข้าห้องมาคุยให้รู้เรื่อง แต่ไอ้น้องอิฐ ทำกูหน้าชา...
มันถอยหนีทันทีที่เดินเข้าไปใกล้

H
อีกตอนละกัน
ใจเย็นน้าทุกคน

[wisa]

 


 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

มาได้แล้วอ่ะมาได้แล้ว

ลุ้นจนตัวโก่งแลวเนี่ยะ

[perfectpie]

โอ้ย...ยิ่งอ่านเริ่มปวดตับแล้วอ่ะ...มันยังไงกันแน่น้องอิฐธิฤทธิเนี่ย..พี่ต้านเค้า งง งง งงง งงง ไปหมดแล้ว..คนอ่านก็ เริ่ม งง แล้วเหมือนกัน..ไรเตอรท์ฮ้า...มาแถลง เอ้ย...มาเคียร์หน่อยซิฮ้า...มันค้างมากมายอ่ะคับ..
ปอลอ อย่าลืมนะเรื่องนี่ คือโรแมนติดดราม่าและhappy ending นะค๊าฟฟฟฟ..
เป็นกำลังใจให้น้า

[uknowvry]

เอิ่ม...น้องเค้ากลัวแกกัดป่ะว่ะ 5555555555555
ดุชิบต้านเอ๊ย!!!

[foyer]

14
.


“ถ้าไม่พูด ผมไปก่อนนะ” แทบจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งหนีกูก็ว่าได้....
ความอดทนสิ้นสุดก็คราวนี้ กรูวิ่งไปหามัน

คว้าได้ต้นแขน มันก็สะบัดออกทันที “ผมรีบจริงๆ พี่ต้าน”
ฮึ้ยยยย จะหนีไปไหน

คราวนี้กูคว้าได้เอวมัน พยายามลากมาที่ห้อง แต่มันก็ดิ้นสุดกำลังเช่นกัน

อะไรวะ รู้สึกน้อยใจ นี่ตกลงมึงรังเกียจหรือมึงชอบกูกันแน่วะ
“พี่ต้าน ปล่อยยย” มันแหกปากลั่น กูตกใจเอามืออุดปาก แล้วพากันเข้าห้องมาได้อย่างทุลักทุเล...


ปิดประตูได้ ไอ้น้องอิฐก็วิ่งมาคว้าคอเสื้อผมกะเหวี่ยงให้พ้นทาง แต่เรื่องกำลังกูเหนือกว่าเห็นๆ
เลยผลักมันจนล้มกลิ้งไปกับพื้น...

“อะไรของมึง จะหนีกูทำไม!?” ตอนนี้โกรธสุดๆ แล้วกูอ่ะ
ไอ้น้องอิฐหน้าตื่นเลยคราวนี้ จากสีชมพูกลายเป็นซีดเลย หน้ามันอ่ะ


“ป...ป่าวนะพี่ต้าน..... อิฐแค่จะรีบไป.......”
กูพยายามไม่เดินเข้าใกล้มัน กลัวเผลอทำอะไรแรงๆ ไป

“รีบ? รีบมากนักเหรอ ห๊ะ... บอกกูแค่เนี้ย มันจะตายหรือไง!”
ไอ้น้องอิฐสะดุ้งเฮือก หลับตาปี๋ตอนโดนกูตะคอกใส่ มาดกวนตรีนตอนนี้ไม่มีเหลือ 


“รีบไปหา.....พี่เอ็กซ์” พอมันพูดจบเท่านั้นแหล่ะ กูปรอทแตกเปรี๊ยะเลย โลกนี่หยุดหมุนไปชั่วขณะ


“อะไรนะ?” เหมือนกูจะพูดคำนี้ออกมา.... แต่สมองมันออกจะเบลอๆ ไปแล้ว
“อิฐจะไปบอกเลิกกับพี่เอ็กซ์ ยังคุยกันไม่จบ... กลัวเค้าขึ้นมาตามหา เดี๋ยวเป็นเรื่องอีก”
น้องอิฐลุกขึ้นยืน แล้วเดินมาจับมือกู


“อิฐจัดการเองนะ พี่ต้านไม่ต้องห่วง เดี๋ยวอิฐก็กลับมา” กูกระชับมือมันแน่น แล้วคว้ามันเข้ามากอดในอ้อมแขน
“มันรออยู่เหรอ?” เมื่อกี้เห็นบอกกลัวขึ้นมาตาม

“อืม”
“มันจะยอมเลิกกับมึงมั้ย?”
“....................”
“มึงมั่นใจว่ามันจะปล่อยมึงมั้ย?” ขนาดกู เพิ่งคบ เพิ่งรู้จักได้ไม่นาน กูยังไม่อยากปล่อยเลย........
“อิฐไม่รู้ แต่คิดว่าได้”
“..................” กูกอดมันแน่นกว่าเดิม ได้ยินเสียงมันร้องโอ๊ย แต่กูไม่อยากให้มันไปแล้ว
“กูไปคุยเอง” กูตัดสินใจจะไปเคลียร์เอง ซึ่งนั่นคือความตั้งใจแรกอยู่แล้ว 

“อ...อย่านะพี่ต้าน.....มันจะจบแล้ว แค่วันนี้ ให้อิฐไปเองเหอะ”
กูคลายอ้อมแขน มองหน้าของคนที่กูรัก และเริ่มจะหลงมันเข้าให้แล้ว

“อิฐก่อเรื่องไว้ก็ต้องแก้เอง ถ้าพี่เข้ามาเกี่ยว เรื่องมันจะไปกันใหญ่ เชื่ออิฐนะพี่” มันพูดยังกะกูเป็นเด็กไม่มีเหตุผลงั้นแหล่ะ

เห็นสายตาแล้วใจอ่อน ถึงจะไม่เต็มใจ แต่ก็ต้องจำยอม... ใช่มั้ย

กูดันน้องอิฐไปชิดกับผนังห้อง.... ใกล้จุดเกิดเหตุที่กูเพิ่งฆาตกรรมมือถือตัวเองไปหยกๆ
“พี่ต้าน” มันพูดได้แค่นั้น กูก็จัดการปิดปากมัน ด้วยปากของกู

เนี่ยเหรอ รสชาติที่กูรอคอย... หื้มมมม ทำไมมัน......หวานอย่างงี้วะ
กูค่อยๆ บดริมฝีปากกับความอ่อนนุ่มชุ่มชื้นนั้น เรียวลิ้นไล้เลียริมฝีปากสีแดงอย่างหลงใหล ปนทรมาน...
ไอ้น้องอิฐเอามือผลักหน้าอกกู แต่.... ยังไม่พอ ยังไม่อยากพอเลย

กูพยายามจะดันลิ้นเข้าไปชิมความหวานในริมฝีปากมันอีก
แต่ไอ้น้องอิฐไม่ยอม

“แฮ่ก...พ...พี่ต้าน เดี๋ยวก่อนได้มั้ย” สะบัดหน้าหนีออกมาจนได้....
“ทำไมล่ะ” กูถามเสียงกระเส่า บางอย่างในร่างกายเริ่มมีปฏิกิริยา
“เรื่องพี่เอ็กซ์ยังไม่จบเลย อิฐต้องรีบไปแล้ว” มันเลี่ยงออกมาจากตัวกู แต่กูยังหน้ามืดอยู่ คว้าแขนมันไว้อีกครั้ง

ทำไมกูอยากขนาดนี้เนี่ย.... ปกติไม่ถึงขนาดนี้นี่หว่า

กูก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว คราวนี้เล็งไปที่ต้นคอขาวๆ ของมัน.... ไมขาวงี้วะ ขาวจนเห็นเส้นเลือดเลย
“พ....พี่ หยุดๆ หยุดก่อน” ไอ้น้องอิฐละล่ำละลัก ผลักไหล่กู ตัวมันสั่นเหมือนลูกนกในขณะที่กูไซร้ซอกคอ สลับกับใบหูของมันอย่างห้ามใจไม่ไหว



“บ..บ้าเอ๊ย! ถ้าไม่หยุด ผมจะไม่มาหาพี่อีกแล้วนะ!” เคยเห็นรถจักรยานที่ปั่นมาด้วยความเร็วสูง แต่จู่ๆ สะดุดหินก้อนเล็กๆ แล้วพลิกคว่ำมั้ยวะ.... นั่นน่ะ กูเลยยยยยยย

ไอ้น้องอิฐอาศัยจังหวะที่กูเสียการควบคุม ผลักอกกูออกจากตัวอย่างแรง...
“เล่นอะไรบ้าๆ” มันด่ากูไป หอบไปอ่ะ หน้างี้แดงก่ำ เห็นแล้วอยากกระโจนเข้าไปฟัดอีกที

“กามไม่ดูเวลาเลย ถ้าพี่เอ็กซ์รอนานแล้วโกรธขึ้นมา ผมก็ซวยดิ ทีหลังไม่ต้องเข้าใกล้ผมเลยนะ”

ได้ไง!?


ไม่ทันแล้วทีนี้ ไอ้น้องอิฐวิ่งออกจากห้องไปแล้ว....


กูยืนค้าง....... ส่วนกลางลำตัวปวดหนึบๆ ไม่ไหวแล้ว


#
#

จูบครั้งแรกกับไอ้น้องอิฐ..... ภาพนั้นวนกลับไปกลับมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
คิดทีไร ไอ้น้องชายมันก็เริ่มมีอาการทุกที
อะไรวะเนี่ย.... อย่าเพิ่งเพ้อสิวะ แค่จูบเอง แล้วก็สัมผัสเนื้อตัวมันนิดหน่อย....




ป่านนี้น้องอิฐกับไอ้เชี่ยเอ็กซ์จะเป็นไงบ้างวะ?
หมาบ้าอย่างมันจะยอมปล่อยให้ลูกแกะน้อยตัวขาวๆ อย่างน้องอิฐหลุดออกมามั้ย

สี่ทุ่มครึ่งแล้ว 
หงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก น้องอิฐมันไม่มี (หรือไม่ใช้) มือถือแล้วอ่ะ นับเป็นความฉลาดของมันอย่างนึง
แต่ขอโทษ กูมีเบอร์ไอ้ห่าเอ็กซ์ว่ะ

RRR~
ไม่รู้หรอกว่ามันไปคุยกันที่ไหน แต่ที่อิฐไม่โทรมาทำให้กูเป็นห่วงและกังวลในสวัสดิภาพของมันเป็นอย่างยิ่ง
หลังจากจบเรื่องแล้ว สงสัยต้องซื้อมือถือให้ซักเครื่อง จะได้ติดต่อกันได้

RRRRRR~
รับสิวะ

สายตัดไปสี่ห้าครั้ง ไอ้เอ็กซ์ก็ยังไม่ยอมรับสายกู หรือมันจงใจ
จงใจไม่ได้ดิ กูเอาโทรศัพท์บ้านโทรนะเว้ย มือถือตายไปแล้ว เหลือแต่ซาก แถมกูยังไม่ได้ไปเก็บศพเลย

เอาไงดีว่ะ รออยู่แบบเนี้ยเหรอ


#
#


ก็คงได้แต่รอ..... เพราะไม่รู้จะทำยังไง
กูตัดสินใจไปซื้อมือถือใหม่ในเช้าวันต่อมา...(ซื้อเผื่อน้องอิฐด้วย) ไปใกล้ๆ นี่ล่ะ มาบุญครอง
กลัวน้องอิฐโทรมา อ้าว ตายห่าล่ะ หรือเมื่อคืนอิฐโทรมาแล้วติดต่อกูไม่ได้วะ.......สราดจริงเชี้ยต้าน

ซื้อเสร็จ กูก็โทรไปหาไอ้เอ็กซ์อีก แต่มันก็ไม่รับเหมือนเดิม
คิดในแง่ดี สงสัยโดนบอกเลิกเลยตรอมใจตายไปแล้วมั้ง เหอๆๆ
คิดในแง่ร้าย..... หรือว่าเมื่อคืนมันนอนด้วยกัน แล้วหนักเกิน ตื่นไม่ไหว เพลีย หมดแรง เลยไม่ได้ยินเสียงมือถือ

แง่ร้าย นี่ก็โคตรทำร้ายจิตใจกูเลยนะนั่น....
ทำยังไงดีวะ ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นจริงๆ
ไม่ม้าง..... น้องอิฐชอบกูนะ จะไปนอนกับคนอื่นได้ไง แง่ดีสิมึง

กูไม่ชอบที่ที่คนเยอะเท่าไหร่ กลัวเจอกิ๊กเก่า เลยขับรถกลับคอนโดดีกว่า
อีกอย่างรออิฐด้วย เผื่อมันมาหา เดี๋ยวไม่เจอ.... กูเนี่ย คิดถึงมันโคตรๆ เลยว่ะ......


สรุป..... วันนั้นทั้งวัน
น้องอิฐไม่ได้โผล่หน้าหรือเสียงมาให้กูได้เห็นหรือได้ยินเลยแม้แต่น้อย.....

น้องอิฐไปไหน!?

บุกบ้านเรย ที่กูเคยไปส่องดูเมื่อครั้งโน้น ที่น้องมันเพิ่งเลิกคบกับไอ้ขิงใหม่ๆ
ไปถึง...เจอป้ามันอ่ะ บอกกูอย่างหน้าไม่ค่อยเต็มใจรับแขกว่า

“อิฐไม่อยู่” พูดจบเดินหนีเข้าบ้าน กูงง แต่ได้สติเรียกไว้ก่อน
“เดี๋ยวครับ พอจะมีเบอร์โทรเพื่อนสนิทของน้องอิฐมั้ยครับ?”
“ไม่มี แล้วก็อย่ามายุ่งวุ่นวายที่นี่อีกนะ ไม่งั้นชั้นจะเรียกตำรวจ” อะไรวะ

คนบ้านนี้ทำไมมนุษยสัมพันธ์แย่จังว่ะ



ใจกูเริ่มอยู่ไม่สุข
กดโทรหาไอ้เอ็กซ์เป็นล้านที แต่ก็ไม่รับ เพิ่งนึกได้ เลยโทรไปถามเบอร์บ้านมันกับไอ้กล้า (ที่มันพอจะมีคอนเนคชั่นเป็นเพื่อนของเพื่อนของเพื่อนไอ้เอ็กซ์อยู่บ้าง)
ไอ้เพื่อนตัว(เลว)ดีก็ออกแนวงง ว่ากูขอเบอร์ไอ้เอ็กซ์ไปทำไม แต่กูไม่เล่าหรอก เสียเวลา
ไอ้กล้าบ่นเป็นแมวเลย เพราะมันต้องโทรถามหลายทอดกว่าจะได้เบอร์มา

ได้เบอร์กูก็โทรออกอย่างด่วน
แม่บ้านรับ บอกว่าไอ้เอ็กซ์เพิ่งออกไปข้างนอกเมื่อกี้กับเด็กผู้ชายคนนึงหน้าตาน่ารัก

ความรู้สึกกูเหรอ................บอกไม่ถูกว่ะ
กูกลัว..........กลัวน้องอิฐหลอก หลอกให้กูไว้ใจ..........

ก็ทำไมเพิ่งจะกลับวะ คุยกันข้ามคืนขนาดนี้ ในบ้านไอ้เอ็กซ์
จะให้กูคิดว่าไง.....?


มันคงนั่งดอทเอกันหรอกมั้ง

H
ปวดตับกันต่อไป

[Classical]

ดอทเอ กันไหมสาด 
(ขอเล่น Draw นะ ตัวโปรด ฮ่าๆๆ)

[Little Devil]

มึน น้องอิฐทำไมลึกลับซับซ้อนจัง

[roseen]

แต่ก่อนว่าเพื่อนเป็นควายกินหญ้าไปปให้เขาหลอก  แต่ตอนนี้ตัวมึงเองโง่ยิ่งกว่าควายซะอีกรู้ทั้งรู้ว่าเด็นมันร่านยังจะให้เด็กมันหลอกอีก  แล้วตอนนี้จะเรียกตัวมึงเองว่าอะไรละ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ปวดตับดีแท้ไรเตอร์อ่ะ แกล้งคนอ่านนะเนี่ยะ

มาต่ออีกเหอะน้า เค้าอยากรู้เรื่องราวต่อไปแล้วอ่ะ มันอึดอัดแทนต้านนะเนี่ยะ

[Killua]

มันปวดจี๊ดๆ มันอึดอัด มันแบบว่า... ไม่รู้จะบอกยังงัย
อยากรู้เรื่องราวมากเลยอ่ะ จะบ้าเลยอยู่แระ
ไรเตอร์อ่า มาอัพให้หายโง่ทีเถอะนะ

[yunjaejoong]

ท่านไรเตอร์อย่าทำให้เราอึดอัดไปมากกว่านี้เลยมันแบบว่าไม่รู้ใครหลอกใครเลยเนี้ย
น้องอิฐมันมีหลายคนจัดไม่รู้ว่าใครเป็นใครเลยนิ

[foyer]

15
#
#


บรรยากาศมาคุกลับมาอีกครั้ง...
ตอนนี้ไอ้น้องอิฐมันกลับมาแล้ว นั่งอยู่โซฟาหน้ากูเนี่ย
กูไม่รู้จะพูดอะไร กูเหนื่อย...

กูเจ็บ

เจ็บที่หัวใจโคตรๆ แทบหายใจไม่ออก


มันทรมานได้ถึงขนาดนี้เลยวะ ยากนักก็เลิกรักมันไปเลย...
คนอย่างกูทำไมต้องมาเจอเรื่องเหี้ยๆ พรรค์นี้ด้วย


ไอ้น้องอิฐ บอกกูว่า มันเลิกกับไอ้เอ็กซ์แล้ว
แต่ก่อนหน้านั้น ไอ้สันดา..นเอ็กซ์บอกว่า ต้องให้มันเอาจนพอใจก่อน ถึงจะยอมเลิก

หนึ่งวัน กับเกือบสองคืน....


สี่สิบกว่าชั่วโมงเลยนะเว้ย... เห็นหน้าอิดโรย ท่าเดินแปลกๆ กับรอยจ้ำแดงๆ ทั้งตัวของมันกูก็จี๊ดดดลงตับแล้ว
ทำไมต้องยอมให้มันเอาด้วย
มีอะไรทำไมไม่บอกกู เห็นกูเป็นหมาเป็นแมวที่ไม่สามารถช่วยอะไรเมิงได้เลยหรือไง

พอกันที


“อิฐ กูพอแล้วว่ะ กูรับไม่ได้จริงๆ”

ไอ้น้องอิฐนั่งก้มหน้านิ่ง... เหมือนทำอะไรไม่ถูก


อย่าว่าแต่มันเลย กูก็ทำอะไรไม่ถูกแล้วเหมือนกัน!
แต่ถ้าจะให้มันมาเล่าว่ามันไปเอากับคนนี้คนนั้นเพื่อขอเลิกอีก กูทนไม่ได้ กูทนรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้!


“ครับ.........แล้วแต่พี่ต้านละกัน” ขนาดเสียงพูดมันยังแหบเลย สงสัยคงร้องทั้งวันทั้งคืน...

แล้วแต่เหรอ ทำไมมันพูดง่ายจังวะ....
อยากจะฆ่าคนตรงหน้าจริงๆ กูคงไม่มีความหมายกับมันตั้งแต่แรก
กูก็แค่คนนึงที่โดนมันหลอก
หลอกให้รัก แล้วก็ทิ้งไป เหมือนคนอื่นๆ เหมือนเพื่อนกู.......


มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย
เพิ่งรู้สึกตัวเดี๋ยวนี้เอง ทำไมกูโง่เหลือเกิน......


“พี่ต้าน ที่ผมเคยบอก.....ชอบพี่ ผมพูดจริงๆ ที่ไม่อยากให้พี่เข้ามาเกี่ยว เพราะแต่ละคน ผมรู้เค้าเป็นไง พี่เอ็กซ์อ่ะ บ้ายิ่งกว่าพี่แชมป์อีก ผมเคยเจอมาแล้วอ่ะ เลยไม่อยากให้พี่ต้องมาเจ็บตัวเพราะผม ยิ่งรู้ว่าพี่ต้านกับพี่เอ็กซ์ไม่ชอบหน้ากัน เรื่องมันจะยิ่งยุ่ง ผมรู้ว่าพี่โกรธกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ผมทำได้แค่นี้... ถ้าพี่รับไม่ได้ ผมก็จะไป ไม่เสนอหน้ามากวนอีกแล้ว”


คำอธิบายของมัน ไม่ได้ช่วยทำให้อารมณ์ที่ขาดผึงของกู กลับมาต่อติดกันได้เลย
ไอ้น้องอิฐเดินออกจากห้องกูไปอย่างเงียบๆ
ทิ้งกูไว้ กับความเสียใจ ความเจ็บปวดแบบที่กูไม่เคยคาดคิดมาก่อน


“ไปเลย!! ชอบกูแต่ทำกับกูอย่างนี้เหรอวะ มึงคิดว่ามึงเป็นใคร มาทำให้กูรักแล้วทิ้งกูไปง่ายๆ งั้นเหรอ!” 

กูยกเก้าอี้ทุ่มไปที่ประตูสุดแรง ในอกมันเจ็บแทบทนไม่ไหว

ไม่มีประโยชน์อีกต่อไปแล้ว
จบง่ายเหลือเกิน



ความรักของกู…


#


ผ่านไป 4 เดือน... แต่รู้สึกเหมือนผ่านไปแล้วสิบปี
กูไม่ได้เจอน้องอิฐมานานมากกกแล้ว
กูยอมรับ กูทำพลาดไป

อิฐเป็นคนมีอะไรในใจแล้วไม่ชอบพูดออกมา บางเรื่องอาจจะไม่ใช่ความลับ แต่แค่มันไม่พูด
มันอาจจะมีปมในใจอะไรสักอย่าง... หรือมีเรื่องที่คิดตัดสินใจเองแล้วเห็นว่าการเงียบหรือตอบคำถามโดยไม่อธิบายอะไร อาจจะเป็นการดีที่สุด
แต่ถ้ามันพูด กูอาจจะเข้าใจมันได้เร็วกว่านี้
กูไม่แน่ใจ กูเข้าไม่ถึงความคิดของคนอื่นหรอก แต่ก็แค่เชื่อในสายตาของตัวเอง

กูใช้อารมณ์ตัดสินมันในวันนั้น กูรักมัน แต่กูไม่ได้ทำอะไรเพื่อมันเลย

มันแก้ปัญหาของมันเอง
วิธีที่มันรับมือได้ มันทำ มันบอกกูตามสัญญา
แต่กูไม่ไว้ใจ กูกลัว กลัวมันไม่รัก กลัวมันเป็นของคนอื่น กลัวมันไม่กลับมาหากู

แล้วตอนนี้ สิ่งที่กูกลัวทั้งหมดกำลังจะเป็นจริง



จะทำยังไง..... กูถึงจะเข้าใจคนที่ไม่แสดงออกทั้งคำพูด ทั้งสีหน้าแบบมันได้วะ


4 เดือนมานี้ เวลาว่างจากงานที่โคตรจะเยอะของคณะกู
กูพยายามหาทางติดต่อกับน้องอิฐให้ได้มากที่สุด

ไม่ว่าจะไปดักรอที่บ้าน ที่โรงเรียน.... เคยถามเด็กๆ แถวนั้นดู ส่วนใหญ่จะรู้จักน้องอิฐ แต่หาตัวไม่ค่อยเจอ
‘พี่อิฐเค้าเป็นนินจา....แถมมีบอดี้การ์ดคุมตลอด’ ไอ้เด็กเวงพวกนั้นแซวสนุก

‘เด็กพี่แชมป์ ไม่มีใครกล้ายุ่งด้วยหรอกครับ ของเค้าแรง ตรีนเนี่ยแหล่ะครับ เตะโคตรแรงเลย’ นี่คือบทสัมภาษณ์คร่าวๆ

เหอะ คนอื่นบอกว่ามันสองคนเป็นแฟนกัน แต่อิฐบอกกูว่าเลิกแล้วตอนนี้เป็นแค่พี่น้อง...
กูจะเชื่อใคร... กูตอบเลยว่าเชื่อตัวเอง กูจะตัดสินเอง
รู้สึกเซ็งที่รู้ว่าอิฐยังคบกับไอ้แชมป์อยู่ทั้งที่ตอนนี้ไอ่แชมป์มันก็ขึ้นมหาลัยปี 1 แล้ว

พอๆ กับเซ็งที่มันเด็กกว่ากู แต่เสือกแรงเยอะพอๆ กะกรู
ก็คราวนั้นที่ต่อยกัน ตรีนมันหนักจริงๆ สมราคาคุย


ส่วนที่บ้านนี่กูไปมาหลายครั้งเหมือนกัน แต่ไม่เคยเจอเลย
เช้า กลางวัน เย็น
ไปมาหมด จนท้อแล้ว อิฐมันไม่กลับบ้าน เคยรอตั้งแต่เย็นจนถึงตีหนึ่ง
จะเข้าไปถามจากป้ามัน ก็โดนไล่ออกมาอีก

บ้านนี้ใครอยู่กันแน่วะ? ที่แน่ๆ ป้ามัน ลุงมัน ลูกชายป้ามัน สองคน ผู้หญิงอีกคนที่ไม่รู้สถานะ
แต่หน้าตาคล้ายน้องอิฐ แม่หรือเปล่า ไม่รู้เหมือนกัน


ที่คอนโดไอ้แชมป์ไม่ต้องพูดถึง ได้ข่าวมันไม่กลับมาอยู่หลายเดือนแล้ว เวรกรรมจริงๆ
อะไรมันจะซวยได้ขนาดนี้ชีวิต
ตกลงชาตินี้กูจะไม่ได้เจอน้องอิฐอีกแล้วใช่มั้ย


H
ขณะนี้ต้านก็ได้แต่ร้องเพลง "ตาสว่าง" ของพี่ป๊อด อย่างบ้าคลั่ง

[P★RiTŸ]

:serius2:อร๊ายยยยยยยย
ไม่ได้เข้ามาอ่านแปปเดียว
มันเกิดอะไรขึ้น 

[ordkrub]

ปวดตับ!!!!!!!
เฮ้ออออออ

[foyer]

ตอนพิเศษ (โคตรๆ)
ความว่า... เมื่อบอลมันเฮงซวย

ตอนนี้ติดบอลโลกโคตรๆ ติดตามทุกแมตช์ ตอนนี้กูพาอิฐมาบ้าน... เพื่อมาดูบอลกับครอบครัวกู
อยู่กันครบ รู้สึกว่าวันนี้มีคู่บิ๊กแมตช์
ENGLAND vs. GERMANY

ดูก็รู้ เยอรมันชนะชัวร์ อังกฤษแมร่งตรีนบอดกันตั้งแต่รอบแรกแล้ว
แต่ทุกคน ยกเว้นกูไม่เชียร์เยอรมัน....
เออ ก็ตามใจ ตอนเย็นอิฐมันไปช่วยลุงคนดูแลสวนรดน้ำต้นไม้... กูเลยไปนั่งดูมัน เหอะๆ

“ลุงครับๆ ต้นนี้มันไม่มีใบเหรอครับ ทำไมเหลือแต่กิ่ง” กูหันไปดูตามที่อิฐชี้ รู้สึกนั่นจะเป็นต้นชวนชม...
“อ๋อ ป่าวครับ ปกติมันจะมีใบและมีดอกออกสวยเต็มต้นเลย เรียกว่าต้นชวนชม แต่ลุงก็ไม่รู้ทำไมมันถึงแห้งเหี่ยวแบบนี้ ก็รดน้ำพรวนดินประจำ แต่ทำไมมันไม่ออกดอกก็ไม่รู้”
“ใช้ปุ๋ยผิดสูตรรึเปล่าลุง” อิฐทำท่าคิดหนัก เหมือนกำลังวิเคราะห์อยู่ว่าเพราะอะไร “หรือว่าต้องใช้ปุ๋ยไข่มุกตราเรือใบ?”

“ช่างมันเหอะน่าอิฐ มันไม่อยากอยู่ ก็ปล่อยให้ตายไปซะ” กูพูดขัดขึ้น
“ดูแลขนาดนี้ ยังไม่มีดอกก็ช่างหัวมันเถอะ”

“พี่ต้าน... ปากหมานะเนี่ย” โห... จุกเลย

กูเงียบแล้วปล่อยให้อิฐคุยกับลุงไป งานอดิเรกของมันเวลามาที่บ้านกูอีกอย่างนึงก็คือ...
...นั่งถอนหญ้า

อืม... มันสนุกตรงไหนวะ? เห็นตั้งหน้าตั้งตาทำไม่ยอมลุกไปไหน
มันคงมีความสุขมากที่ได้นั่งดึงหญ้าออกจากดินที่ชุ่มน้ำเล็กน้อย แล้วฟาดหญ้ากับพื้นให้ดินแตกเหลือแต่ราก
จากนั้นก็เอาไปโยนใส่บุ้งกี๋ แล้วยกออกไปเทกองรวมกับเศษใบไม้

ดูๆ ไปแล้ว มันก็พิลึกคนนะเนี่ย คนบ้าอะไรวะชอบนั่งถอนหญ้า

จนได้เวลาทำอาหารเย็น มันก็ไปช่วยป้านิ่มแม่บ้านทำกับข้าว
“อิฐ ช่วยป่ะ?” กูก็ตามมันมาในครัวอีก
“ทำไรเป็นบ้างพี่อ่ะ”
“....บอกมา ทำเป็นหมดแหล่ะ” อิฐมันรู้ว่าเรื่องทำกับข้าวกูไม่กระดิกเลย แต่อยากทำ อยู่เฉยๆ เบื่อ
“งั้นตำพริกละกัน” พูดจบมันก็ยื่นครกกับสากให้กู
“จะกระเด็นไหมน้า” ป้านิ่มพูดขึ้น
“ไม่กระเด็นหรอกป้า” กูถือครกเอาไปตั้งบนพื้น ส่วนตัวก็นั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้ ตำๆๆ

“พี่ต้าน ตำพริกหรือนั่งถ่ายแบบเนี่ย” ก็กลัวพริกกระเด็นเข้าตานี่หว่า
“อ่ะ พอยัง” อิฐเดินมาชะโงกดู “พอแล้ว”
“มีไรให้ทำอีกป่ะ?”
“ไปถูบ้านดิ” สาด...และกูจะจ้างแม่บ้านไว้ทำไม
“บอกว่าจะช่วยทำกับข้าว ไม่ใช่จะช่วยทำงานบ้าน”
“เออ งั้นไม่มีอะไรให้ทำแล้ว เกะกะว่ะ”
“.....................” เออ ไม่ทำก็ได้โว้ย

21.00 น. บอลมาแล้ว

“ทำไมวันนี้มาดูที่นี่ฮะต้าน? พาน้องอิฐมาคนเดียวก็พอแล้ว ส่วนแกอ่ะกลับไปได้แล้ว” พี่สาวกู หาเรื่องอีกแล้ว ยังกับกูอยากเจอคุณเธอตายล่ะ
“อยากเปลี่ยนบรรยากาศมั่ง ไม่ได้ไง?”
“ก็เห็นทุกทีแกไปดูตามลานเบียร์หนิ ฉันก็แค่สงสัย... ชิ”
“ลานเบียร์ยุงกัดเว้ย” ยิ่งวันไหนบอลห่วยๆ ยิ่งอารมณ์เสีย
ยุงก็กัด บอลก็เฮงซวย
“หนังหนาๆ แบบแกยุงกัดเป็นด้วยเหรอ”
“แล้วหน้าเหี่ยวๆ แบบเนตร ยุงมันกล้ากัดมั่งป่าว ยัยป้าหน้าเหี่ยวเอ๊ย”
“ไอ้ต้าน!”

“เงียบหน่อยได้ไหม สองคน... บอลเริ่มเตะแล้ว” แม่กูปรามขึ้นมา แต่ละคน... เสื้อแดงกันหมด
กูนั่งเสื้อขาวอยู่กับอิฐสองคน เหอะๆ บังคับให้เชียร์เยอรมัน ผัวเมียกันก็ต้องเชียร์เหมือนกันดิ จริงป่ะ....

หมดครึ่งแรก รู้สึกจะมีปัญหาอยู่ลูกนึง ที่อังกฤษเตะไปชนคานเข้าประตู แต่กรรมการตาถั่ว ไม่เห็นว่าเข้า
“โอ้ยยย เมื่อกี้เข้าชัดๆ ทำไมกรรมการมัวทำอะไรอยู่ โอ้ยยย ไม่ได้ดั่งใจเลย อังกฤษจะตีเสมอได้อยู่แล้ว โอ้ยยย” เนตรร้องโวยวาย
“เยอรมันขี้โกงชัดๆ แย่มาก” อ้าว หันมาด่ากูทำไม
“ของอย่างงี้มันอยู่ที่ดวง ไม่พอใจก็ไปเป็นกรรมการเองเลยไป”

ครึ่งหลังเริ่ม จนกระทั่งจบเกมส์ เยอรมันชนะ 4-1 ฮ่าๆ สะใจ
กูยิ้มเยาะเย้ยเนตร สมน้ำหน้ามัน ด่ากูดีนัก

กูพนันกับเนตรว่าใครชนะ คืนนี้จะได้อิฐไปนอนด้วย แต่มันแพ้ว่ะ สม... อยากยุ่งกับคนของกูดีนัก

ได้เวลานอน เข้าห้องมาไม่ทันไร อิฐเดินมาหยิบหมอนทำท่าเหมือนจะออกไปข้างนอก...
“พี่ต้าน คืนนี้อิฐไปนอนห้องพี่เนตรนะ” เฮ่ย อะไรวะ
“พนันกับพี่เนตรไว้อ่ะ ถ้าผมแพ้ต้องไปนอนเป็นเพื่อนพี่เค้า ผมเชียร์อังกฤษ พี่เค้าเลยเล่นข้างเยอรมัน เยอรมันชนะ ...งั้นผมไปก่อนนะพี่”



ไอ้เนตร! เลว...


H
มาลงด้วยความนอยด์ที่บอลแพ้
เศร้าสุดจะทานทน

ยังจะมีคนรอตอนต่อไปอยู่ป่าว หรือนิยายจะกลายเป็น wonder girl
no body (นอยด์เลย...)
น้อยจาย

[Natavishi]

 

เพิ่งเข้ามาอ่าน เศร้าจัง

[SJ]

ัอิฐน่ารักอ่ะนั่งถอนหญ้า ถอนทำไม ถอนหนังหัวไอ้ต้านดีก่า ตอนมันกวน... 555
เมื่อไหร่จะถึงตอนที่เข้าใจกันอ่ะ ปวดตับ สงสารต้านมันเหมือนกันนะ
มาต่อเรื่อยๆนะ อยากอ่าน อยากอ่าน

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ไรเตอร์อย่านอยด์อิเค้าอ่านอยู่อ่ะ

เค้าต่างหายที่ต้องนอยด์อ่ะ ทำเค้าปวดตับ ดับจิตมาหลายเวลาแล้วนะ :m16:อกคนอ่านมันจะแตกตายก่อนไอ้ต้านแล้วเนี่ยะ

เฉลยสักทีเหอะ ไม่ก็มาต่ออีกตอนเหอะนะ

ถึงจะเอาตอนพิเศษแบบน่ารัก น่ารักมาให้อ่านก็เถอะ ยังไงมันก็ไม่หายปวดตับอ่ะไรเตอร์

[4life]

ขำัอิฐชอบถอนญ้า ฮ่าๆๆ

[uknowvry]

55555555555555
เนตร...สุดยอด
มุกนี้แม่ง...ขอคารวะ

[sang som]

สุดยอดจิงๆ!!!!!

[Little Devil]

ไรเตอร์อย่านอยด์อิเค้าอ่านอยู่อ่ะ

เค้าต่างหายที่ต้องนอยด์อ่ะ ทำเค้าปวดตับ ดับจิตมาหลายเวลาแล้วนะ :m16:อกคนอ่านมันจะแตกตายก่อนไอ้ต้านแล้วเนี่ยะ

เฉลยสักทีเหอะ ไม่ก็มาต่ออีกตอนเหอะนะ

ถึงจะเอาตอนพิเศษแบบน่ารัก น่ารักมาให้อ่านก็เถอะ ยังไงมันก็ไม่หายปวดตับอ่ะไรเตอร์

^
ใช่เลย