หัวข้อ: -- นั้นมันน้องกรู เพื่อนกรู --ทางเลือก และ มิตรภาพ 04/08/2557

[gtower]

เรื่องนาง ญ คนนั้น เราว่าเรียกว่าคุยทั้งชาย หญิงเลยดีกว่า คุยกันทั้งสองฝ่ายรรับรู้เท่าๆกัน พูดตรงๆดีกว่าให้ ญ คนนั้นคิดไปเอง เพราะถ้าผู้หญิงคนนั้นหึงออกหน้าออกตา ผลเสียอยู่ที่เขาเท่านั้น ถ้าพูดตรงๆแล้วไม่เข้า่ใจก็ปล่อยไปตามเวรกรรมครับ

[konjingjai]

ผมว่าเรียกทั้งสองคนนั้นแหละมาคุยพร้อมกันไปเลย   ถึงเหตุผลของเรา   ถ้าน้องผู้หญิงเขาไม่เข้าใจก็ปล่อยเขาไปเถอะ   เราไม่ต้องสนใจเราไม่ได้ขอตังค์มันใช้เสียหน่อย  ส่วนน้องผู้ชายเขาจะเหมือนเดิมกับเราหรือเปล่าก็ปล่อยเขาไปเถอะ   เหตุการณ์อย่างนี้เคยเกิดกับตัวเองมาก่อนเขาใจเลยว่า  รู้สึกอึดอัดขนาดไหน  จนสุดท้ายผมทนไม่ได้แหละเลยเรียกมาคุยทั้งสองคน  ทุกอย่างเลยจบด้วยดีเข้าใจกันทุกฝ่าย

[ordkrub]

เรื่องน้องผู้หญิง ผมว่านัดคุยพร้อมกันสามคนดีกว่าครับ อย่าทิ้งไว้นาน เราจะเสียเปล่าๆ ที่ให้นัดสามคนเพราะน้องผู้ชายจะได้รับรู้ด้วย แล้วเขาจะเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะทำอย่างไรต่อ อย่างน้อยเราได้แสดงความบริสุทธิ์ใจต่อทุกฝ่ายแล้ว
สำหรับWall ใหม่ พอไม่ใส่แว่นแล้ว เอ่อออ......น่ารักครับ แตกต่างสุดๆกับรูปใส่แว่น ไม่น่า...หนุ่มติดตรึม 55555

[Y2Y]

โอมห์  หนูนะเจ้าชู้ตัวพ่อ เลยรู้ตัวป่ะ

ถ้าไม่รัก ก็อย่าให้ความหวังเขาดิ๊

บางทีเราคิดว่าไม่มีอะไรแกรที่ไปให้ความสนิทสนมเป็นพิเศษ ให้ความสำคัญในเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ ไอ้ที่เกๆน้อยๆ อาจเป็นความหวังอันยิ่งใหญ่สำหรับคนที่แอบมีใจให้เราก็ได้

อ่านมาถึงตอนนี้ชักหวั่นๆใจ แทนมิ๊ก เพราะ นายเอกเรา ใจดวงเดียวแต่มีหลายห้อง  55
 สรุปเลือกสักคนเถอะน้อง  ใคร ระหว่าง มิ๊ก  กะโน้ต

[StillLoveThem]

...เออ แกหล่อว่ะ เปลี่ยนเป็นน่ารัก ดีกว่ามั้ง มิน่าเล่าถึงมีคนตามจีบหลายคน ทำไมใส่แว่นแล้วหน้ามันโหดวะ 
...ส่วนเรื่องน้องๆๆ พี่ก็ไม่รู้นะว่าเค้าสองคนอะยังรักกันดีหรือเปล่า หรือเขามีปัญหากันเลยปล่อยปละละเลย
...ผู้หญิงถึงต้องแสดงอาการแบบนั้น  ถ้าคนเรามันมั่นใจต่อกันมันจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้
...อีกอย่าง หึงผู้ชายนะวุ้ย ไม่ได้หึงผู้หญิง ชีอาจเกิดความไม่มั่นใจในความเป็นชายแท้ของแฟนชีก็ได้
...ถ้าไม่สบายใจก็ห่างๆๆเค้าสองคนไว้ พูดไปอาจทำลายน้ำใจกันได้
...ถ้าเค้าจะเลิกกันทะเลาะกันก็อย่าให้เราเป็นสาเหตุ
...อีกอย่างนะโอมห์อย่าคิดแทนน้องผู้ชายว่าไม่ได้คิดอะไรกับโอมห์ มันคิดแทนกันไม่ได้ไอ้น้อง 
...ใจเค้า ตัวเค้า เราจะไปรู้แทนเค้าได้ยังไง หน้าตาอย่างแกมันชวนให้ใครๆๆคิดอยู่นะ เหอะๆๆ
...อ่านตอนนี้ทำให้รู้จักไอ้โน๊ต มากขึ้นแกจะหวั่นไหวก็หวั่นไหวไปเถอะ คนอยู่ใกล้กันอาจไม่ใช่คู่กันก็ได้ใช่ปล่าว
...ไปอ่านบทนำตอนแรกมาแล้ว ถ้ามันเป็นตามที่โอมห์เขียนไว้ พระเอกมันน่าจะเป็น ไอ้น้องโน๊ต
...ใครก็ได้วะที่โอมห์อยู่ด้วยแล้วมีความสุข คนเราบางที่รู้จักกันมาเป็นสิบปี ก็เป็นได้แค่...เพื่อน

[BlackClover]

เห็นรูปล่ะโอมห์น่ารักดี  หึหึ

...ถ้าพระเอกของเรื่องไม่ใช่มิกซ์ ก็คิดเสียว่า คนมาก่อนไปก่อนย่อมไม่แปลก...
...แค่ไม่ผิดใจกัน ยังคบเป็นเพื่อนกันต่อไปได้ ก็คงพอ...
...แต่จากที่โอมห์บอกว่า ไปกินข้าวกับมิกซ์บ้างหรืออะไรบ้างที่ยังทำด้วยกัน...
...ก็แสดงว่า มิกซ์ก็รับได้และมีความสุขตามสไตล์ของเขา...
...ความจริงมันก็ตะหงิดๆ ใจตั้งแต่แรกว่า พระเอกอาจจะไม่ใช่มิกซ์ ...
...แต่หลังๆมีมิกซ์เข้ามาเกี่ยวพันค่อนข้างเยอะ ทำให้นึกว่าใช่...

[SpaTa]

เรื่องน้องผู้หญิง ผมก้ไม่รุจะทำยังไง
รอให้ผู้มีประสบการมา ให้คำแนะนำดีกว่า

ส่วนนิยาย เชียโน๊ตสดใจขาดดิ้น !!

[mma419109]

        ป้าไม่รู้ว่าทั้งสองคนเขารู้เรื่องว่าน้องเป็นเกย์หรือเปล่า ก็เดาว่าคงมีผู้หวังดีไปพูดให้น้องผู้หญิงเกิดระแวง
 ขึ้นมานั่นแหละ พยายามอย่าอยู่ตามลำพังกับน้องผู้ชายให้มีคนที่234..อยู่ด้วยเสมอ แสดงความบริสุทธิ์ใจไว้
 แต่ถ้าหนักหนาจริงๆก็คงต้องจับเข่าคุยกันล่ะ
          การที่เรารู้สึกดีๆกับคนอื่นที่ไม่ใช่แฟน ไม่ใช่เจ้าชู้หรอกคนเจ้าชู้ต้องจีบไปทั่วมั่วไปหมด ป้าเองก็เคยเป็น
 น้องในที่ทำงานที่สนิทคุยได้ทุกเรื่อง อยู่ด้วยแล้วสบายใจ แต่ก็แค่นั้นแหละ เป็นแค่พี่น้อง เพื่อนรักก็แค่นั้นแหละ
 แต่มีอะไรก็พูดให้คนที่รักรู้บ้างนะ เป็นการแสดงความบริสุทธิ์ใจของเราด้วยว่าไม่มีอะไรจริงๆ
           เป็นกำลังใจให้นะ สู้ว้อย

ปล.ลำปางก็แม่นําวังสิ
 

[1kabb]

ผู้ ญ ก็เปนแบบนี้ซะหมด ...วุ่นวาย จุกจิก เรื่องมาก

[nine-poo]

ไรเตอร์น่ารักอ่ะ



แต่โอมห์ทำแบบนี้ไม่สงสารโน๊ตเหรอ  คงคิดไปถึงไหนๆ แล้ว โน๊ตคงเจ็บน่าดู (อย่าให้ความหวังคนอื่นพร่ำเพื่อดิสงสารเค้าบ้างน้า)

[covnizz]

อย่างงี้นี่เองคนถึงแย่ง ง กัน ..


แถวบ้านนิแย่งจนฆ่ากันตายละ ..   


ปล.  วันนี้มาต่อยาว ว ๆ เรยนะ อยากไปหามิกซ์แล้ว ..

สู้ต่อไป คุณโอห์ม ม 

[Classical]

ผู้ ญ ก็เปนแบบนี้ซะหมด ...วุ่นวาย จุกจิก เรื่องมาก

เฉพาะในเรื่องป่าวหว่า

แต่แฟนเก่าเค้าน่ารัก นิสัยดีนะ แง่มๆๆ

[numay]

คนเรานี่ชอบคิดแทนคนอื่นนะค่ะ

อย่าคิดแทนคนอื่นค่ะ

ระวังตัวเองจะเจ็บที่สุดนะ

[TaNWa]

โอห์ม
พี่ว่านะ เรื่องน้องสองคนนั้นอะเพื่อ ความสบายใจของทุกฝ่าย โอห์ม ไปคุยกับน้องผู้ ญ เลย พาน้อง ช ไปด้วย ให้มันชัดเจน เดี๋ยวโอห์ม จะเข้าหน้า ไม่ติด ไม่เป็นอันเรียนพอดี สู้ๆ อย่ากังวล ไอน้อง

^
เห็นด้วยครับ ตามนั้น เคลียร์ไปเลย
+1

โหคุณพี่ครับ ไม่ลงทุนเลยนะ ช่วยพิมพ์หหน่อยดิ อิอิ

[Natavishi]

 

จากทีอ่านมาน่ะ พอจะเดาว่า นาย คงอยู่ ปี 3 หรือ 4 มั้ง  ถ้า ปี 4 ก็เพื่อนกันแต่ไม่ใช่ ก็....แล้วกัน

กับเรื่อง นู่ ชะ คนนั้น น่ะ ใ้ห้เคลียกันทั้ง 3 คนไปเลย แต่ถ้าไม่รู้เรื่อง ก็  อย่า ได้แค สิ่ง ใด ๆๆ  ถ้าเคลียดมาก ก็ออกไป มาดาเลย์เลย 

อิอิิอิ (อยากไป)  ส่วนนาย น่ะ      น่ารักมากก มิน่า....

 

[uknowvry]

เพื่อนผมเคยเจอกรณีนี้...แต่อาจจะเกินเยียวยาไปหน่อย
ทำให้หนทางเดียวคือ...ปล่อยมันไปซะ
ปล่อย ที่ว่านี่ ปล่อยไปจริงๆคับ
ทำเป็นไม่รู้จักกันไปเลย
เพราะได้พยายามคุย และ อื่นๆมากมายแล้ว
แต่ในเมื่อน้องไม่จบ
แต่พี่จบแล้วก็...ลาละครับ
เราอย่ารู้จักกันอีกจะดีที่สุด
...
ขอให้เจอคนที่คุยแล้วรู้เรื่องนะครับ
ไม่งั้นก็ พูดไปสองไพเบี้ย...นิ่งเสียตำลึงทอง

[TaNWa]

โอห์มน่ารักจังอิอิ

[yomaster]

เรื่อง น้องผู้หญิง กับน้องผู้ชายคนนั้น

ผม ว่า  คุณไปคุย เคลียร์กันให้รู้เรื่องไปเลยดีกว่า

คุยกัน 3 คนนั่นเลย  ว่า ไม่ได้คิดไรเป็นอย่างอื่น มาติวหนังสือ แค่นั้น น่าจะจบ  ถ้าน้องผู้หญิงเขารับฟัง นะ





ผมขอเดาว่า ทุกวันนี้  โอมห์ อยู่กับ โน๊ต  5555

ปล. เดามั่วซะงั้น - -"

[clubzaaateam]

รูปในดิสโอมหล่ออะ ขอได้ป้ะ 

[enhumto]

สรุปยังไม่ได้เรื่องครับ ผมขอคุยกับน้องผู้หญิงแล้ว แต่ก็ไม่ได้เรื่อง เพราะวันนี้พวกมันทั้งคู่ทะเลาะกันก่อนอยู่แล้ว พอผมเดินเข้าไปเรียนกับพวกน้องเขา ผมไปนั่งข้างๆน้องผู้ชายนั้นละครับ ซึ่งก่อนหน้าที่จะเดินเข้าไปผมก็สังเกตุว่าทั้งคู่มันนั่งข้างกันอยู่แล้ว แต่พอผมเข้าไปนั่งปุ๊บ น้องผู้หญิงก็ย้ายที่นั่งไปเรื่อย ผมไม่ชอบให้ใครมาทำนิสัยแบบนี้ใส่เลย ยอมรับว่าเริ่มจะทนไม่ไหวกับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว ขอบคุณทุกท่านที่มาช่วยแสดงความเห็นนะครับ ผมไม่ได้มานั่งเขียนนิยายนะครับ่ทาน แค่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ท่านๆฟังเท่านั้น พอดีช่วงนี้มันเหงาๆ ฝากไว้ด้วยแล้วกันครับ ภาษาถึงจะอ่านยากแต่ก็พยายามที่สุดแล้ว เรื่องรูปพอดีผมเป็นเห็น กระทู้หนึ่ง หลงไปอ่านนะครับ เขาเอารูปตัวเองขึ้นแล้วถามประมาณว่าหน้าแบบนี้จะหาเเฟนได้ไหม ผมก็เลยแค่ตั้งคำถามเดียวกับตัวเองเฉยๆ ว่าหน้าแบบผม ถ้าไม่มีไอ้สามตัวนี้มาชอบ คนอื่นมันจะมาสนใจผมไหม

ว่างๆ จะมาลงเรื่องตอนเด็กนะครับ แต่ตอนนี้ปวดหัวกับเรื่องน้องผู้หญิงมากมาย อาทิตยืหน้าก็ต้องสอบ เสือกมาทะเลาะกันอีก แล้วแบบนี้ใครจะติวแคลให้ผมเนี่ย


------------------------------------เสียงที่เธอนั้นไม่ได้ยิน ---------------------------------------------

“ล้างเท้าก่อนขึ้นบ้านด้วยนะโอมห์” ผมเดินไปล้างเท้าที่บ่อน้ำวางข้างๆบันไดบ้าน ตามคำสั่งของเจ้าของบ้าน แล้วก็เดินขึ้นบ้าน มารอในห้องนอนของมัน
“ทำอะไรนะโน๊ต” มันเอาที่นอนอีกชุดมาวางข้างๆเตียง เวงเอ๋ยกรูจะได้นอนพื้นรึไงว่ะเนี่ย
“ก็ปูที่นอนไง ถามแปลกวุ้ย”
“อ้าวแล้วเตียงมีไว้ทำไมว่ะ ปูทำไมที่นอน”
“ก็คุงชายจะได้นอนบนเตียงไง ผมจะนอนพื้นครับ” ผมงงกับมันมากในตอนนั้น ไม่เข้าใจว่ากรูเป็นแขกของเมิงก็จริงแต่จำเป็นต้องดีกับกรูขนาดนี้เลยรึไงว่ะ
“ไม่ต้องหรอก มานอนด้วยกันนี้ละ อย่ามามากเรื่อง” ผมส่ายหน้าใส่มัน ก็ไม่เข้าเรื่องจริงๆ มันให้ผมนอนด้านในติดหน้าต่าง ส่วนมันนอนข้างนอก ผมเป็นคนที่นอนติดหมอนข้างมากๆ หรือถ้าไม่อย่างนั้นก็คงต้องมีอะไรมาอัดข้างๆตัวจนทำให้รู้สึกแน่นๆ ถึงจะนอนหลับ อีกอย่างสำคัญเลยผมไม่ชอบให้ใครมาโดนเท้าตอนนอน เอ๋อแต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมอยากรู้อยากเห็น จริงๆแล้วก็คิดมาตั้งแต่เดินขึ้นดอยคู่กับมันแล้ว ตอนนี้ก็อยู่กันสองคนแถมที่ลับตาคนด้วยขอดูมันสะเลยดีกว่า
“โน้ต อย่าเพิ่งปิดไฟ” ผมออกคำสั่งก่อนที่มันจะเดินไปปิดไฟที่อยู่บริเวณประตู ตัวมันเองก็หยุดตามที่ผมบอก
“ถอดเสื้อหน่อยดิ” มันหน้าแดงขึ้นมาเลย ทำท่าเหมือนจะอายๆไม่ยอมถอด ผิดกับไอ้ที่มันเคยๆทำต่อหน้าน้องๆมันเลย
“ไม่เอา จะนอนแล้ว ถอดทำไมมันหนาว”
“ป่าวแค่จะดุรอยบนหลังเฉยๆ หน้าแดงทำไมว่ะ” ผมเปลี่ยนสีหน้าทันที กรูรู้นะว่าเมิงคิดอะไรอยู่ไอ้โน้ต พี่ไม่ใช่ง่ายๆนะครับไอ้น้อง มันยอมถอดเสื้อ ยอบรับเลยว่ามันดูดีกว่าไอ้ตี๋ที่ห้องเป็นไหนๆ คล้ายกับผู้ชายที่ดูแลตัวเองไม่ปล่อยตัวให้อ้วน คงได้มาเยอะตอนที่ยังอยู่ม.ปลาย ไม่มากไปเหมือนพวกเกย์บ้าพลังตามฟิตเนส มันพอดีพอดีจริงๆ
“ซ่อนรูปนะเรา” ผมแซวมันทันทีหลังจากตั้งสติกับสิ่งที่เห็นได้ มันเดินเข้ามานั่งข้างๆผมเพื่อที่จะให้ผมดูรอยสักของมันชัดๆ
“สวยว่ะ ” ผมเอามือลูบไปตามรอยสักบนแผ่นหลังของมัน ไอ้รูปหงส์ ที่เหยียบหัวมังกรอยู่นี้ดูเท่จริงๆ ถึงจะดูเยอะไปเหมือนพวกกุ๋ยแบบนี้ถ้าผมลองไปทำ แม่คงด่าตายแน่ๆ
“นอนแล้วนะง่วงแล้ว” มันลุกขึ้นไปปิดไฟอย่างรวดเร็ว คือไม่ถามกรูหน่อยรึว่าดูเสร็จรึยัง นี้กรูไม่ได้มาให้ท่าเมิงที่บ้านนะโว้ย ไม่เข้าใจมันเลย
“โอมห์” ไหนเมิงว่าเมิงจะนอนปิดไฟหนีกรูแล้วยังจะมาเรียกอีก
“หืม ..........” ผมจำได้ว่าหลับตาไปแล้วแต่หัวก็ยังคิดอะไรไปเรื่อย หูก็นอนฟังเสียงแอร์
“ถามจริงๆนะว่าคิดยังไงถึงลงรถมาหาเรา”
“ก็ไม่ได้คิดอะไร”
“โอมห์ไม่ได้คิดอะไรเลยหรอ ตอนที่โทรหาเรา” มันพูดเสร็จแล้วก็เงียบ คงไม่ได้หลับแน่ๆ แต่คงเพราะรอฟังคำตอบผมอยู่
“ก็ไม่มีอะไร แค่อยู่กับโน้ตแล้วเราไม่ต้องคิดอะไรมาก อีกอย่างคิดว่าโน้ตคงไม่ปฏิเสทที่จะออกมารับอยู่แล้ว” ตอนนี้ความเงียบเข้ามาแทนที่ทุกอย่างในห้องนี้ มันไม่คิดจะพูดอะไรเลยรึไงว่ะ
.....ตี๊ดตี๊ดตี๊ดตี๊ดตี๊ดตี๊ด...... เสียงเตือน นัดหมายที่ผมทำไว้ มันบอกว่าเป็นวันเกิดของไอ้คนที่ผมนอนอยู่ข้างๆ ลืมไปเลยนะเนี่ยว่าตั้งไว้ ถ้าวันนี้กรูอยู่กับไอ้มิ๊กแทนจะเป็นไงว่ะเนี่ย

“ HBD นะโน้ต ถึงจะไม่ใช่วันเกิดจริงๆของโน้ต แต่ก็ขอให้มีความสุขนะครับ” ผมพูดออกไปทันทีที่จัดการกับข้อความในโทรสับ แสงจากโทรสับทำให้เห็นหน้าของคนที่นอนข้างๆ มันก็ยังไม่นอนนิว้าแล้วมันคิดอะไรอยู่ว่ะเนี่ย
“”มองอะไร นอนได้แล้ว” มันดึงหัวผมให้นอนลงที่แขนมัน
“โน๊ตถามอะไรหน่อยดิ”
“ถามอะไรอีกละ อยากรู้มันตลอดเลยเมิงเนี่ย” ตอนนี้ถึงผมจะนอนอยู่บนแขนของมัน แต่ก็ไม่ได้ซบรึว่านอนกอดกันนะครับ ต่างคนต่างนอนหงายหน้าขึ้นเพดานทั้งคู่
“โน๊ตเป็นเกย์อ๋อ”
“ทำไมถามแบบนั้นละ”
“ก็โน๊ตรู้ใช่ไหมว่าเรากับไอ้มิ๊กเป็นอะไรกัน”
“อืมรู้ แล้วยังไง”
“ก็ไม่ยังไง แล้วโน๊ตมาทำแบบนี้มันไม่แปลกรึ”
“แปลกยังไง”
“เอ่อ สรุปว่าโน๊ตเป็นเกย์อ่อ” มันเงียบไปเหมือนจะคิดสักพักก่อนที่จะพูดออกมา
“ไม่รู้ดิ ไม่เคยชอบผู้ชาย แต่เห็นโอมห์แล้วรู้สึกว่าอยากคุยด้วย อยากรู้จัก แบบนี้เรียกว่าเกย์ป่าว”
“อ้าวแบบนี้ โน้ตเคยมีแฟนไหม” ต้องถามแบบนี้ถึงจะรู้ ถ้ามันเคยมีแฟนผู้ชายก็แสดงว่ามันเป็นเกย์แน่ๆ
“มีดิ เมียอะ แต่ผู้ชายไม่เคยมีนะ”
“อ้าวแล้วมาทำแบบนี้กับกรูมันไม่รู้สึกแปลกบ้างเลยรึไงว่ะ”
“แปลกยังไง ธรรมดานี้ นอนดีกว่า” นอนก็นอนว่ะ ผมว่ามันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
“โอมห์ ขอกอดได้ไหม” อะไรของมันว่ะเนี่ย เป็นเกย์รึเปล่าก็ไม่รู้แต่เสือกมาขอกรูกอด
“ตามใจ ถ้าเมิงไม่คิดว่ามันแปลกนะ” ผมนอนหันหน้าไปทางหน้าต่างแทน มันเอามือมาโอบกอด ถึงนี้จะเป็นครั้งแรกของอ้อมกอดของมัน แต่ผมกับรู้สึกว่ามันไม่ได้แตกต่างจากความรู้สึกของผมที่ได้รับมาทุกๆวันจากมิ๊ก ทำไมกรูถึงเป็นคนแบบนี้ว่ะ ลุงๆป้าๆคงคิดแบบนั้นใช่ไหมครับ สงสัยผมเองคงจะปฏิเสทไม่ได้จริงๆ

       ลืมตาขึ้นมาตอนเช้า จริงๆไม่เช้าแล้วนิว้า 10 โมงแล้ว ไอ้โน้ตก็ไม่ได้นอนอยู่ข้างๆผมแล้ว มันหายไปไหนว่าเนี่ยปล่อยให้กรูนอนอยู่คนเดียว รึว่ากรูเองที่นอนตื่นสายจนตะวันโด่งแบบนี้ ผมลุกขึ้นไปเปิดหน้าต่างดูว่าข้างนอกเขามีอะไรกันเสียงดังประหนึ่งบ้านนี้มีคนเยอะเหลือเกิน
     ภาพด้านล่างมีรถกะบะอยู่สามคัน ด้านหลังมีคนอยู่เต็มกะบะ เหมือนจะเป็นงานก่อสร้างแน่ๆ นั้นคงจะเป็นที่มาของเสียงนั้นเอง เห็นผู้ชายมีอายุคนหนึ่งลักษณะดูภูมิฐานดีจริงๆ กำลังยืนสั่งงานคุยกับคนงานสองถึงสามคน เดาว่าคงงจะเป็นโฟร์แมนแน่ๆ

“ตื่นแล้วอ๋อ” ไอ้โน้ตเปิดประตูเข้ามาพอดี ผมหันกลับมาผยักหน้าให้มันแล้วเดินกลับมานั่งที่เตียงหาของจะไปเข้าห้องน้ำ
“อ๋อ บ้านนี้เขารับเหมากันทั้งตระกูล ที่บ้านเลยคนเยอะแบบนี้ละ” มันส่งผ้าขนหนูให้ แล้วพาผมออกมาจากห้องนอน
“อ้าวตื่นแล้วรึลูก” ป้าใจดีคนเดิมที่มาต้อนรับผมละครับ พอดีแกเดินขึ้นบ้านมาเจอผม ใครจะไปกล้าพูดอะไรผมยิ้ม แล้วก้มหัววิ่ง เข้าห้องน้ำไปเลย ผิดปรกติจริงๆไอ้มิ๊กไม่เห็นโทรหาเลย สงสัยยังวุ่นๆกับเรื่องที่บ้านแน่ๆ พอเสร็จธุระในห้องน้ำ โน้ตก็พามานั่งกินข้าวที่โต๊ะตัวเดิมกับเมื่อคืน วันนี้กับข้าวเต็มโต๊ะไปหมด
“โน๊ตไม่กินอ่อ” มันนั่งมองผม
“กินเถอะ เคยกินแล้ว” ยังจะกวนตีนกรูอีกนะเมิง
“เอาดีๆ กินไปรึยัง”
“โอ๊ย กินเถอะลูก เจ้าโน้ตมันกินไปตั้งแต่เช้าแล้ว กินเยอะๆนะ” แม่มันเดินมาพอดี วันนี้ดูบ้านนี้จะอารมณ์ดีเป็นพิเศษคงจะเป็นเพราะวันเกิด จริงๆแล้วเป็นวันที่เขาเก็บเจ้าโน้ตมาเลี้ยง แต่จะเรียกว่าวันอะไรก็ไม่สำคัญหรอกครับ เพราะเห็นคนอื่นมีความสุขแล้ว ผมก็พลยอดสุข สุขจนลืมเรื่องยุ่งๆที่มันเกิดขึ้นไปเลย

              วันนี้มันก็พาไปทำอะไรหลายๆอย่าง ทั้งเดินห้าง จริงๆห้างที่เชียงใหม่ก็มี ไปวัด เดินเล่น ก็คงไปทั่วไปหมด แต่ที่น่าแปลกสำหรับวันนี้คือ มิ๊กไม่โทรหาผมเลย มันผิดปรกติจริงๆ ผมไม่อยากแสดงอาการอะไรว่าเป็นห่วงมิ๊กมากนัก เพราะกลัวว่าไอ้โน้ตน้อยใจ เราฆ่าเวลาโดยการออกมาจากบ้าน ทั้งเดินเล่น กินข้าว ดูหนัง ทำอะไรไปเรื่อย จนเย็นแล้ว วันนี้ที่บ้านโน้ตมีงานเลี้ยง คนเยอะไปหมด พ่อกับแม่คงคิดจะเลี้ยงคนงานไปด้วยเลย เตาย่างบาร์บีคิวขนาดใหญ่ ที่ผ่าถังน้ำมันออกเป็นครึ่งอ่ะครับ มีอยู่ 3 เตา มีทั้งหมู กุ้ง อาหารทะเลเต็มไปหมด แต่ลละกลุ่มก็นั่งแยกกันไปเป็นโซนๆ คนงานก็สร้างก็นั่งด้วยกัน ส่วนพวกผู้ใหญ่ก็แยกไปอีกกลุ่ม 1
            
              อีกกลุ่มที่ผมกับมันมานั่งด้วยกันคือ เพื่อนๆของมันที่เรียนมัธยมด้วยกัน เด็กแถวบ้านที่เรียนจบแล้วไม่ได้ไปเรียนต่อ แล้วก็มีสองสามคนที่ตามมาจากเชียงใหม่ มานั่งรวมกลุ่มกัน ผมนั่งอยู่ข้างโน้ต เพราะมันคงจะรู้ว่าถ้าทิ้งกรูให้ไปนั่งที่อื่นคงจะเหงา อันที่จริงผมเองก็ไม่ได้สนิทอะไรกับไอ้โน้ตมากมายเลย พอแสงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ไม่มีวี่แววของเสียงโทรสับ มันคงจะต้องรู้อะไรแน่ๆ แต่ตอนนี้ผมเองก็ยังไม่ได้สนใจอะไร นั่งคุยกับเพื่อนๆของโน้ต ที่นั่งอยู่มีประมาณ 7-8 คนเห็นจะได้ แต่ละคนก็หน้าตางั้นๆ สู้ไอ้โน้ตไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึว่ามันน่ารักจริงๆ (ผมว่าลุงๆป้าๆคงอยากจะเห็นรุปของ มันเหมือนกันละสิ แต่คงต้องขออนุญาติเจ้าตัวก่อนนะครับ)
“โน๊ตแล้วเมียเมิงไม่มาด้วยไงว่ะอีคนที่เมิงพามาเที่ยวบ้านบ่อยๆ” เพื่อนมันถ้าผมจำไม่ผิดคงจะชื่อ หนึ่งมั้งครับถามมันแบบอาการเมาๆ
“มันบอกว่ามันติดเรียน กรูเลยไม่อยากไปยุ่งว่ะ”  อ้าวเมิงมีเมียแล้วนิว้า  ผมคิดในใจนะครับแล้วมาแหย่กรูทำไมว่ะเนี่ย ดีนะเนี่ยที่กรูยังไม่ได้คิดอะไรกับเมิง  มันหันมามองหน้าผม คงคิดว่าผมจะเดือดร้อนกับคำตอบมัน
“มีอะไร มองหน้าผมทำไมครับ” ผมถามเพราะเห็นมันจ้องนาน เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัย
“ป่าว ก็แค่อยากมอง ไม่ได้รึไง”
“พวกเมิงเดี๋ยวกรูมา มันเงียบไปแล้วว่ะ” มันเดินไปทางห้องหลังบ้านแล้วก็หายไปสักพัก พอผมเห็นมันไม่อยู่ก็เลยเดินหลบออกมาจากกลุ่มมาโทรหามิ๊ก เพราะมันผิดปรกติ
......................เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้................................ มันปิดเครื่องนี้ว้า ผมเลยเอาว่ะโทรก็โทรกดเข้าไปที่เบอร์บ้านของมันแม๋งเลย รออยู่ได้ครู่ก็มีคนรับ
“ขอสายมิ๊กครับ” ผมยังไม่รู้เลยว่าใครรับโทรสับ
“พูดอยู่ ใครว่ะ” ง่ายๆแบบนี้เลยดูมันถาม
“โอมห์ ทำไมไม่โทรหาโทรไปก็ปิดเครื่องเป็นไรรึเปล่า” มันเงียบ ยิ่งทำผมแย่ไปใหญ่ สงสัยมันต้องไปคุยกับไอ้เอิทมาแน่ๆ
“โอมห์ มิ๊กขอโทษว่าจะโทรหาอยู่แล้ว วันนี้ พ่ออะดิ พาไปทิ้งไว้ให้อยู่กับลุงที่เป็น ส.ส. ทั้งวัน ”
“แล้วยังไงเกี่ยวอะไรกัน กับโทรหา”
“ก็ไม่ได้เอามือถือไป แล้วมิ๊กก็เพลินด้วยอ่ะ มั่วดูเขาทำงานกัน”
“แล้วนี้มันกี่โมงแล้ว ทำไมเป็นคนแบบนี้ว่ะมิ๊ก ตู้โทรสับ รึว่ายืมใครโทรมาเลยไม่ได้ไง”
“โอมห์ เป็นอะไรอะ โกรธมิ๊กอ๋อ มิ๊กขอโทษ”
“กรูไม่โกรธหรอกมิ๊ก กรูแค่เป็นห่วง”
“มิ๊กขอโทษ” ผมมองไปที่วงที่ผมจากมา ไอ้โน้ตมานั่งพร้อมกับกีตาร์กำลังร้องเพลงกันสนุกเลย
“มิ๊ก โอมห์อยู่งานวันเกิดเพื่อนอ่ะ เดี๋ยวไปหาเพื่อนก่อนนะ”
“แล้วจะให้มิ๊กโทรหาไหม”
“ไม่ต้องหรอก ไปนอนเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้วนิ แค่นี้นะ” ผมวางสายไปเลยไม่ทันได้ฟังว่ามันจะบอกอะไร ผมเดินกลับไปที่วง ถึงจะอารมณ์ไม่ดีกับคำตอบที่ดูเหมือนไม่ได้ใส่ใจผม แต่อย่างน้อยก็รู้ว่ามันไม่ได้เป็นอะไรก็ดีแล้ว ผมมานั่งข้างโน๊ตๆ ผมดูจากสีหน้าทุกคนแล้วคงเมากันได้สัก 80 เปอร์ เห็นจะได้ ก็เล่นกินกันแบบตาอดตายอยากสุราขนาดนั้น ไม่เกิน 4 ทุ่มทุกคนก็เมาพับไปกันหมด ยังเหลือนักร้องที่นั่งเกากีตาร์อยู่ข้างๆผม แล้วก็ผมที่เมานิดๆ ได้สติพอที่จะจดจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้
“ไอ้โน้ตพวกกรูกลับกันก่อนนะโว๊ย” เพื่อนโน้ตที่บ้านอยู่แถวๆนี้พากันกลับกันไปหมดแล้ว ส่วนคนงานที่เหลือก็หายไปตั้งแต่ 2 ทุ่มแล้วเพราะพวกนั้นยังต้องทำงานกันแต่เช้า ที่นั่งอยู่ตรงนี้ก็มีแค่ผม โน้ตแล้วก็เพื่อนมันที่ตามมาจากเชียงใหม่ 2-3คน แต่พวกมันคงเมาไม่ได้สติกันไปหมดแล้ว  
“กลับระวังนะพวกเมิง ขอบใจมาก”
“กลับก่อนนะครับ พี่โอมห์” พวกนั้นมารยาทดีจริงๆ ไปลามาไหว้
“โอมห์ อยากฟังเพลงไรเดี๋ยวร้องให้ฟัง” ผมได้สนใจที่มันพูดเลย มั่วแต่นั่งคิดว่า มันจะไม่โทรหาผมจริงๆหรือไอ้มิ๊ก มันไม่อยากรู้เลยรึไงว่าผมจะกลับเมื่อไร ผมมาวันเกิดใคร รึว่าผมทำอะไรอยู่กับใคร
“โอมห์ อยากฟังเพลงอะไรเดี๋ยวร้องให้ฟัง” ผมสะดุงเพราะมันเอามือมาจับหน้าผม
“เพลงอะไรก็ได้ โน๊ตอยากร้องเพลงอะไรให้ฟังละ”
“งั้นเพลงนี้แล้วกันนะ” มันนั่งเกากีตาร์ ผมก็จ้องดูสิ่งที่มันกำลังทำอยู่ ดูเหมือนจะตั้งใจกว่าทุกๆเพลงที่มันเคยร้องมาเลยนะเนี่ย
     “เธอคงไม่รู้เลยไม่เคยจะเข้าใจ ในความเปลี่ยนไปที่ฉันมี...
เธอคงไม่รู้เลยไม่เคยจะเข้าใจ ในความเปลี่ยนไปที่ฉันมี...
เรายังอยู่ใกล้กันดังเพื่อนที่แสนดี เธอคงรู้สึกแค่นั้น
เพราะชั้นซ่อนมันอยู่ไว้ในข้างใน อืม...
ความในใจที่ตัวชั้นมี...
ไม่เคยบอกเธอได้ฟังซักที คำๆนี้ที่ดังอยู่ก้องในใจ...
เสียงที่เธอนั้นไม่ได้ยิน หัวใจฉันพูดกับเธอ
ทุกทีที่พบที่ได้เจอ ฉันรู้ว่าเธอไม่เคยจะสัมผัสถึง...ในใจ
ฉัน... มันเปลี่ยนไปแล้วคำว่าเพื่อน”  
ผมคิดว่ามันคุ้นๆ เหมือนว่าผมเคยได้ยินเพลงนี้จากที่ไหนสักแห่ง เหมือนว่าเหตุการณ์แบบนี้มันเคยเกิดขึ้นกับผมมาแล้ว ภาพแบบนี้ บรรยากาสแบบนี้  ภาพเก่าๆย้อนกลับมาทันทีที่โน้ตร้องเพลงนี้ให้ผมฟัง
   เมื่อสองปีที่แล้วตอนที่พวกผมไปออกค่ายที่บนดอยอินทนนท์ มีอยู่คืนหนึ่งหลังจากเสร็จจากงานวันเด็ก พวกผมแล้วก็เพื่อนๆล้อมวงกันกินเหล้า ตอนนั้นผมกับมิ๊กก็อยู่ด้วยกัน แต่มันมีแฟนเป็นผู้หญิงอยู่มหาลัยฝั่งตรงข้าม ส่วนผมเองก็เฉยๆเรื่อยๆ(ไม่ได้หมายความว่าผมมั่วนะครับ)พวกเราก็นั่งกินเหล้า มีกองไฟจุดอยู่ตรงกลางวง อากาศรอบๆก็เรียกว่าหนาวเลยดีกว่าไม่ได้แค่รู้สึกว่ามันเย็นเหมือนที่นั่งอยู่กับไอ้โน้ต นั่งสือเพลงเล่มโตวางอยู่ข้างหน้าไอ้มิ๊ก มันทำหน้าที่เป็นมือกีตาร์มีหลายคนที่เลือกเพลง ประมาณว่าเสียงเหียแต่ขอให้กรูได้ร้อง ผมก็นั่งฟังไปนินทาไปกับไอ้มิ๊กแล้วก็เพื่อนๆ แต่ไอ้คนที่ป่วยการที่สุดคือไอ้ไนท์ แบบที่ผมบอกมันเมาที่ไรจะร้องไห้ตลอด ยิ่งเวลานี้ด้วย ทั้งร้องเพลงร้องไห้โวยวายจนน่ารำคาญ พวกเรานั่งกันอยู่ 2 – 3 ชั่วโมง มีทั้งเหล้าทั้งเบียร์ให้เพื่อนๆเลือกกินกันตามสบายให้เหมาะสมกับที่ออกแรงจัดงานวันเด็ก โดยที่วันนี้รุ่นพี่ไม่ได้เข้ามายุ่งกับพวกผม ไอ้ที่ตั้งหน้าตั้งตากินกันก็พากันเมาแล้วก็เดินกลับไปนอน ที่เหลือตอนนี้ก็มีแค่ไม่กี่คนที่นั่งอยู่เป็นเพื่อนผมกับไอ้มิ๊ก ส่วนไอ้ไนท์ตอนนั้นผมยังไม่ได้สนิทกับมัน นอนอยู่เหมือนหมาเลยครับ ดีสะที่นอนข้างๆกองไฟ ไม่งั้นคงหนาวตาย วันนั้นผมจำได้ว่าท้องฟ้าใสมากๆ ใสจนผมสามารถมองเห็นดาวเทียมที่มันโครจรอยู่รอบโลกได้ด้วยตาเปล่า ไอ้มิ๊กเองก็กินไปเยอะมันนั่งเอาหัวพิงไหล่ผม แต่ตอนนั้นผมยังไม่ได้คิดอะไรกับมันนอกจากเพื่อนจริงๆ ผมเชื่อว่ามันก็คงเป็นแบบนั้นเหมือนกัน แล้วอยู่ๆมันก็ร้องเพลงเดียวกันนี้ที่โน้ตมันร้องอยู่ในขนาดนี้ ตอนนั้นผมไม่ได้เข้าใจถึงความหมายของเพลงนี้หรอกนะครับ ก็คิดว่ามันเป็นเพลงเพลงหนึ่งที่มันมีความหมายดีเฉยๆ จนพอถึงตอนนี้น้ำตาก็ไหลออกมาโดยที่ไม่ต้องสั่งเลย
“โน๊ตร้องเพราะขนาดนั้นเลยอ๋อโอมห์” มันหยุดร้องแล้วหันมาดูผม ซึ่งตอนนี้ก็ลืมอายมันไปเสียแล้ว
“หลงตัวเองไปรึเปล่า ไปอาบน้ำก่อนนะ” ผมยิ้มทั้งน้ำตาให้โน้ตแล้วก็เดินหนีขึ้นมานั่งห้อง หยิบโทรสับขึ้นมาดูอีกครั้ง ไม่มีข้อความ ไม่มีสายที่ไม่ได้รับ ว่างเปล่า ผมกำลังเป็นอะไรอยู่ตอนนี้ ถ้าผมนั่งรถไปหามันก็คงไม่ต้องเป็นแบบนี้แล้ว จะมาน้อยใจทำไมกับแค่มันไม่สนใจ มันไม่ได้ไปมีคนอื่นสักหน่อย นี้คือสิ่งที่ผมบอกตัวเอง

“โอมห์ เป็นอะไรรึเปล่า” โน้ตเดินตามเข้ามาหลังจากที่ผมเดินขึ้นมาได้สักพัก ตอนนี้ผมหยุดร้องไห้แล้ว เหนือแค่ตาแดงๆเท่านั้น
“ป่าว ” ชั่ววินาที นั้นคือสิ่งที่ผมคิด แต่มันช้ากว่าการกระทำผมเสียแล้ว ผมหันไปกอดมันทันที
“โอมห์ ไม่เป็นไรนะ” มันยอมให้ผมสวมกอด เอามือมาลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน จริงๆกรูก็ไม่ได้เป็นอะไรนิว้า แล้วจริงๆแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ก็เป็นเพราะกรูคนเดียว ทำไมจะต้องไปน้อยใจไอ้มิ๊กด้วยไม่รู้ จริงๆผมนะผิดตั้งแต่กดโทรสับหาโน้ตแล้ว นี้คือสิ่งที่ผมคิดขนาดที่อยู่ในอ้อมกอดของมัน

“ไม่ต้องอาบแล้วน้ำ นอนกันเลยดีกว่าดึกแล้ว”
“ไม่เอาเหม็น วันนี้เที่ยวมาทั้งวัน” ผมจะไปอาบน้ำแล้ว แต่มันยังกอดผมไว้อยู่
“ปล่อยดิ จะไปอาบน้ำแล้ว”
“อาบด้วย” เห้ยมามุขไหนว่ะเนี่ย
“ไม่เอา จะมาอาบด้วยกันได้ไง เดี๋ยวพ่อกับแม่ก็ตื่นมาเห็นหรอก” ถึงกรูจะเมานิดๆ แต่ก็ไม่ยอมเข้าห้องน้ำกับเมิงแน่ๆ
“นะๆ วันนี้วันเกิดโน๊ตนะ”
“ไรว่ะแบบนี้อีกแล้วอ่ะ” ผมบ่นเพราะเสียสิทธิยังไงไม่รู้
“ล้อเล่นน่า ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวโน๊ตพาเพื่อนไปนอนก่อน” แล้วมันก็เดินออกไป โดยที่ทิ้งความน่าประทับใจในความดีของมันไว้ให้ผมเห็นตลอดเวลาเลยให้ตายสิ ผมอาบน้ำเสร็จแล้วก็เข้ามาเตรียมตัวจะนอนเลยเพราะง่วงมากๆ เที่ยวทั้งวัน แถมมาเสียน้ำตาให้เรื่องไม่เข้าเรื่องอีก มีความคิดว่า ไอ้มิ๊กมันไม่ได้ผิดอะไรเลย พรุ่งนี้ผมจะไปหามัน ส่วนโน้ตผมเองก็ยังไม่ได้คิดอะไร ก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันตอนนั้นว่าตัวเองรู้สึยังไง ขอติดไว้ก่อนแล้วกันนะครับ ผมเดินเข้ามาในห้องก็เห็นมันหลับก่อนแล้ว ผมเคยเห็นมันตอนนอนมาแล้วครั้งหนึ่งบนตักผมในห้องสมุด แต่วันนี้ผมได้เห็นมันแบบเต็มๆตา ผมหยิบมือถือมาถ่ายรูปมันแล้วก็จัดการเก็บไว้ที่เบอร์โทรมันเพื่อถ้ามิ๊กถามมันจะได้ไม่สงสัย ก่อนจะนอนผมไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีโอกาสที่จะได้อยู่กับมันแบบนี้อีกเมื่อไร ฃเพราะเราต่างก็มีคนของเราอยู่แล้วผมมีมิ๊ก โน้ตก็มีแฟนอยู่แล้ว ผมเลยหยิบกระดาษกับดินสอมาเขียนข้อความทิ้งไว้ให้มันก่อนที่จะปิดไฟนอน      
      “โน๊ตวันนี้เราต้องกลับบ้านแล้วนะ” ผมบอกโน้ตขนาดที่เรานั่งกินข้าวเช้าด้วยกัน ดูมันก็ไม่แปกลใจกับประโยคที่ผมพูดสัดเท่าไรคงจะรู้อยู่แล้ว
“ได้ๆ เดี๋ยวโน๊ตไปส่ง” พอกินข้าวกันเสร๊จ ผมก็เดินเข้าไปเก็บของในห้อง ไม่ลืมที่จะเอากระดาษแผ่นที่บรรจงเขียนเมื่อคืน ว่อนไว้ที่ใต้หมอน แล้วเดินออกมา ที่ด้านล่าง มีพ่อกับแม่น็ตยืนรอส่งผมอยู่แล้ว ท่านทั้งสองใจดีมากๆ ถึงแม้ว่าโน้ตจะไม่ใช่ลูกของท่านแท้ๆแต่ผมสังเกตเห็นความรักที่มาจากท่านทั้งคู่ได้จริงๆ
“แล้วกลับมาเที่ยวอีกนะลูก”  เป็นคำบอกลาที่ดูอบอุ่นจริงๆ โน๊ทพาผมออกมาจากบ้าน ขับรถ (ขากลับเป็นรถยนต์ของพ่อมัน) ผ่านคันคลองชลประทาน เดาเอาว่าคงเป็นที่ที่ผมมาเมื่อคืนก่อน ตลอดทางไม่มีคำพูดอะไรเลยออกมาจากปากมัน ดูมันเองจะไม่พอใจที่ผมต้องกลับไปหามิ๊ก แต่ทำยังไงได้ ผมก็ได้แต่นั่งยิ้ม ให้มันเป็นระยะ แต่มันก็ไม่ได้ยิ้มตอบ หรือพูดคุยอะไรกับผมเลย พอมาถึงที่ท่ารถมันเองก็ไม่ได้ลงมาส่ง ดูมันเองจะตาแดงๆด้วยซ้ำ ตอนที่ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
“โน้ต เป็นอะไร” ผมรีบกดโทรสับหามันทันที
“ป่าว ไม่ได้เป็นอะไร ”
“ไม่ได้เป็นอะไรยังไงละ ก็เห็นอยู่ว่าเป็น”
“ป่าว ถามมากจริงๆเลยวุ้ย”    มันตะคอกใส่ผม เอาว่ะผมบอกกับตัวเองในใจ
“โน้ตโอมห์ลืมของไว้ใต้หมอน ไปหาดูหน่อยนะ” ผมพุดจบประโยคก็วางสายทันที เดินขึ้นไปขเห้องน้ำ ขอดูหน้าตาตัวเองหน่อยเถอะว่ะ
                          

คนในกระจกเป็นใครกัน ผมยืนมองแล้วทำหน้าตาทั้งยิ้ม บึ้ง โกรธ ตาขวาง ใส่กระจกอยู่นาน พยายามว่าถามตัวเราเองในกระจกว่ามาทำอะไรที่นี้ เรารู้สึกยังไงกับไอ้โน้ต ไอ้สองคืนที่ผ่านมาเรารู้สึกอะไรกับมันรึเปล่า  ผมยืนดูตัวเองพิจารณาหน้าตาตัวเอง อย่างน้อยกรุเองก็ไม่ขี้เลห์ว่ะ อันนี้ผมยังมองตัวเองในแง่ดี  แล้วก็เดินลงมารอรถเพื่อที่จะกลับบ้าน สงสัยต้องไปแบบเงียบๆสะหน่อยแล้ว

 ปล. ทำไมที่ห้องน้ำชาย ในขนส่งลำปางมันต้องติดกล้องวงจรปิดในห้องน้ำด้วยครับ ติดแบบว่าใครนั่งอึยังเห็นเลย แบบนี้ใครปวดหนักปวดเบา หันขึ้นไปเห็นกล้องวงจรปิดคง ขี้หด เยี่ยวหดหมดแน่ๆ เนี่ยละครับ ลำปางหนาวมากๆ ใครไปขี้ ไปเหยี่ยวที่ห้องน้ำนี้ สังเกตุก็ดีนะครับ แล้วจะรู้ว่ามันหนาวจริงๆ
กระดาษที่ทิ้งไว้

[4559]

รีบมาต่อนะ

[LingNERD*]

เย้้อ่่านก่่อนนอน




ปล. แคลเป็นอะไรที่สุดยอด เราเรียนตั้งสองแคล ผ่านไปแล้ว 555

[kitty]

 :เฮ้อ:เป็นกำลังใจให้โอมห์  ขอให้หายสับสนไวๆน้าๆๆ  สงสารมิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกก

[clubzaaateam]

เป็นกำลังใจให้โอมอีกคน สู้ๆๆ



เรื่องน้องผู้หญิงถ้าเค้าไม่อยากคุยกับเรา เราก็ไมต้องสนใจ



เรื่องแคลอะหาคนอื่นติวไม่ได้หรอ

[PandP]

แอบอยากรู้ว่าในกระดาษเขียนว่าอะไรหว่า

[โจ๊กกุ้ง]

มิกซ์เป็นไรอ่า  ลำปางหนาวมากนี่คือห้องน้ำเหรอ ฮ่าๆๆ

[IZE]

แวะมาเป็นกำลังใจให้ คนเขียน  อิอิ 


คือจะบอกว่าเรื่องนี้ใกล้ตัวผมมากเลย

จะว่ายังไงดีคือคล้ายกับว่าผมมมานั่งฟังเพื่อนผมเล่าเรื่องของเค้าให้ฟังอะไรยังงั้น


คือจะบอกว่าเวลาโอห์มเล่าเรื่องภาพต่างๆ สถานที่ต่างๆมันก็ไหลมาเอง  คือว่า


ตอนนี้ผมอยู่เชียงใหม่ อยู่มานานพอสมควรรู้เยอะพอสมควรภาพมันก็มาเอง


แล้วตอนนี้เล่าถึงตอนลำปางมันก็มาอีกเพราะผมเรียนที่ลำปาง  คือทุกอย่างมันไหลมาเอง


อิอิ   


เอาเป็นสู้ๆๆนะคับ  แล้วจะติดตามอ่านต่อๆ


ปล  ที่สุดอะห้องน้ำชายที่ขนส่งลำปางแทบไม่กล้าเข้าไปเลย  กลัวโดนแอบถ่าย  5555

[yomaster]

เอ่อ

อยากรู้ว่าเขียนอะไรไว้ ใต้หมอน

[mumoo]

เย้ๆ อ่านมาสองวันแระ ตามทันแล้ว งั้นรายงานตัวตามอ่านด้วยคน
เหอะๆไร้เตอร์รุ่นไล่ๆกะเรารึเปล่าคะเนี่ย
ก้อวงSound Walkers(เจ้าของเพลงเสียงที่ไม่ได้ยิน)เปิดตัวอัลบั้มตอนเราอยู่ปีสาม จำได้เพราะไปงานนั้นมา (อ้อ เพื่อนเราเป็นนักร้องหญิงหนึ่งเดียวในวงนั้นอ่ะ)  แล้วเหตุการณ์ตอนที่เล่ามานี่คือช่วงไร้เตอร์อยู่ปีสามใช่มะ เพราะงั้นรุ่นไม่น่าห่างกันมากนะ(รุ่นแก่ถึงแก่มากไง แหะๆ)
รอติดตามเรื่องราวต่อไป(แม้อาจจะไม่ได้เข้ามาสม่ำเสมอ)ค่ะ

[Little Devil]

ไม่เข้าใจ สับสน เช่นกัน