หัวข้อ: -- นั้นมันน้องกรู เพื่อนกรู --ทางเลือก และ มิตรภาพ 04/08/2557

[SamSam]

โอ๊ยยยย
เกิดไรขึ้นเนี่ย อ่านจบแล้วมันจี๊ดเลยอ่ะครับ
เข้าใจความรู้สึกตอนนั้นมากๆ
เป็นกำลังใจให้ครับ

[mma419109]

         มาให้กำลังใจเจ้าของเรื่อง อุปสรรคมีไว้ให้เราข้ามผ่าน สู้ สู้

[nine-poo]

เจ็บจี๊ดว่ะ เสียความรู้สึกว่ะ
ขอถอนคำพูดที่บอกว่าไอ้มิ๊กมันชัดเจนกับความรักนะ
เลวว่ะ เจ็บๆ ไม่มีคำบรรยายใดๆ โอมห์เลิกกับมันเหอะ
ให้เด็กมาปาดหน้าเค้กได้ไงฟร่ะ อยู่ด้วยกันมาตั้งนานยังไม่มีอะไรกันเลย
นี่ไอ้มิ๊กมันกลับมาตั้งสองอาทิตย์มันคงเล่นจ้ำจี้กับน้องเค้าทุกวันเลยสิ  รับบ่ได้อย่างแรง ชิชิ  โอ้ยๆ เจ็บแทน

[sky-cafe]

อึ้ง ช็อค บรรยายไม่ถูกกันเลยทีเดียว จากที่เราอ่านมาหลายๆตอน นึกว่ามิ๊กเป็นคนรักจริง รักเดียวใจเดียว เพราะดูจากคำพูดคำจาที่พูดกับโอหม์แล้ว แต่พอมาอ่านตอนนี้ จากร้อยนี้ลดลงมาแบบติดลบเลยทีเดียว เฮ้อออ

ถ้าเป็นเรา เราคงไม่กลับไปหามิ๊กแล้ว เพระาความเชื่อใจก็เหมือนแก้ว ถ้าแตกไปแล้วครัั้งหนึ่งมันก็ไม่มีทางกลับมาเหมือนเก่าแล้วไม่ว่าจะปะติดปะต่อยังไง เพราะยังไงแล้วมันก็ยังมีรอยร้าวเหลืออยู่ดี... จะหาเรามองโลกในแง่ร้ายก็ได้แต่คนเราถ้า"เผลอ"ได้แล้วครั้งหนึ่ง ครั้งต่อก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย.. *sighs*

[clubzaaateam]

พูดไม่ออกเลย


แต่ถึงไงขอกอดโอห์มทีนึง


แอบน่ารัก 

[covnizz]

รู้ว่าเจ็บ บ .. และไม่น่าจะให้อภัย ..

แต่ความเป็นจริง ...  ยังไงความผูกพันมันก้อมากมายเกินกว่าจะตัดใจๆด้ง่ายๆ ..
ก้อนะ ..

เรื่องของหัวใจมันลึกซึ้งเกิ๊น น ..
ปากอาจจะบอกว่าอยากเลิกแต่ใจนี่สิ ..  ถ้าทำได้ง่ายๆ โลกนี้คงไม่ต้องมีใครเจ็บปวดละ

ยังไงก้อสู้ต่อไป ..นะ

เทคแคร์คับ .. โอห์ม ม ..

[cascada]

อึ้งแทนจริงๆ เป็นเราคงทำไรไม่ถูกแล้วล่ะ

[August_lovers]

เชียร์พี่โน๊ตดีก่า หุหุ
พี่โอมห์คับ ช่วยคิดวิธีการที่จะให้พวกรุ่นพี่เค้ายอมรับรุ่นผมหน่อยดิ คือตอนนี้ผมยังไม่ได้รุ่นเลย ก้เลยคิดกะเพื่อนๆว่าจะไป(ตะโกน)ร้องเพลงคณะให้พวกพี่ปี3ได้ยินกะพวกเพื่อนๆอ่าคับ พี่คิดว่าไง คือปะมานจะแสดงความสามัคคีของรุ่นผมอะคับ พี่ว่าดีมั๊ย?

[enhumto]

สวัสดีบ่ายวันเสาท์ครับผม
เรื่องที่น้องขอให้พี่ช่วย คือตอนนี้น้องอยู่ปีอะไรละครับ ถ้าเพิ่งจะเข้ามาเรียนปี 1 อย่าเพิ่งไปหวังมันเลยครับรุ่นเพราะ มันยังไม่ถึงเวลาที่น้องควรจะได้มัน อย่างลืมมานี้ยังไม่ได้ครึ่งเทรอมเลยนะครับ ชีวิตของปี 1 ยังเหลืออีกมากนัก แต่ถ้าน้องอยู่ปีสอง ตอนนี้ยังไม่ได้รุ่นเลย ต้องถามตัวเองแล้วก็เพื่อนๆครับว่าทำอะไรผิดรึเปล่า รึว่ารุ่นพี่มันทำตัวงี่เง่าไปรึเปล่า หลังไมค์มาแล้วกันครับ ถ้ามีอะไรให้ช่วย
ส่วนเด็กมหาลัยตรงข้าวที่ชวนผมขึ้นดอย รู้สึกว่าจะไม่ทันแล้ว เพราะขึ้นไปตั้งแต่เช้าแล้วใช่ไหมครับ วันนี้บนดอยฝนคงตก ชุ่มชำกันไปเลย 5555+ ลงมาก็ดูแลตัวเองกันหน่อยนะครับ



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คำขอโทษ


ผมเดินออกมาจากบ้านมิ๊ก ผ่านอิพี่อ้วนที่กำลังนั่งเขียนเอกสาร ดีที่ไม่มีแม่กับพ่อของมิ๊กอยู่ เดาว่าคงคุยกับแขกของพวกเขาอยู่ที่สำนักงาน น้ำตาตอนนี้ไม่มีแล้วครับ ผมทิ้งมันไว้ในห้องนอนไอ้มิ๊กพร้อมๆกับคำพูดของผม   เคยคิดบ้างไหมครับว่าถ้าวันหนึ่งคุณจับได้ว่าคนที่คุณรักไปมีอะไรกับคนอื่นคุณจะทำยังไง สำหรับผมตอนนี้ก็คงทำอะไรได้ไม่มากกว่านี้อีกแล้ว เพราะสุดท้ายผมก็รู้ตัวดีว่า คงหยุดรักมันไม่ได้ ไม่มีเหตุผลที่ผมจะโกรธรึว่าทำตัวงี่เง่า สิ่งที่ทำได้คือจำ จำว่ามันเคยทำอะไรไว้ สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้เอาไปบอกมันเสมอว่ามันทำให้ผมรู้สึกยังไง

“โอมห์ไปไหน ” มันเดินตามออกมา ทันก่อนที่ผมจะสตาร์รถออกไป
“ไม่รู้ดิ กลับบ้านมั้ง” ผมมองหน้ามัน ตอนนี้กรูได้ตบเมิงคืนแล้วหน้ามันแดงพอๆกับตามันละครับแดงเหมือนกัน
“กลับทำไม อยู่นี้ละ พ่อโอมห์ไปกรุงเทพนิ” มันรู้ได้ไงว่ะกรูยังไม่รู้เลยว่าพ่อกรูไปไหน
“รู้ดีเน๊าะ รู้มันทุกเรื่อง”
“หายโกรธมิ๊กแล้วใช่ไหม” ง่ายดีจริงๆนะเมิง
“ป่าว ใครโกรธเมิง”
“อ้าวไม่ได้โกรธมิ๊กแล้วโอมห์เป็นอะไรอะ”
“กรูเกลียดเมิงเลยละ ที่ทำตัวแบบนี้” ผมสะบัดมือมันทิ้งแล้วก็สตาร์รถ กลับไปนอนเล่นที่บ้านดีกว่าจากไอ้ที่คิดถึงทำกรูหมดอามรณ์คิดถึงไปเลย
“ไปด้วยนะ” มันกระโดดขึ้นรถ เร็วกว่าที่ผมจะออกปากห้ามมันเสียอีก ผมไม่ได้คุยอะไรกับมันจนกระทั่งมาถึงบ้าน
พอมาถึงผมก็เดินเข้าห้องหาของ อยากจะไปอาบน้ำเพราะเหนื่อยกับไอ้มิ๊กเหลือเกิน ผมทิ้งมันให้อยู่ในห้อง เป็นไปตามที่ผมคิด มันดูมือถือผมเป็นอย่างแรก ยังมีหน้ามาจับผิดกรูอีกนะ จากไอ้เรื่องที่เมิงทำเนี่ย ผมอาบน้ำเสร็จออกมาก็เห็นมัน ส่งมือถือให้ผม
“รูปใคร”
“ก็ไอ้เด็กโยธานั้นไง ทำไมมีไรแปลก”
“มันนอนอยู่ไม่ใช่ไง เมิงไปเอามาได้ไง”
“แปลกตรงไหน ก็ถ่ายดิ”
“ไอ้โอมห์” มันกำหมัดจะชกผม
“เมิงจะทำไมกรู กรูแค่ไปถ่ายรูปมัน เมิงได้เห็นกรูเอากับมันไหมมิ๊ก “ มันคงโมโหผมสุดๆ
“แต่.....” มิ๊กมันพยายามขะพูดแต่ผมเบรกไว้ก่อน
“ก่อนเมิงจะพูดอะไรนะมิ๊กคิดดูดีๆก่อน เมิงเห็นแค่รูปไอ้โน้ตมันนอนอยู่ เมิงไม่รู้ด้วยซ้ำว่านอนที่ไหน แต่ที่กรูเห็นคือเมิงกับไอ้นั้นอยู่ด้วยกันตั้งแต่เมื่อวาน เมิงเลยไม่สนใจที่จะถามว่ากรูจะกลับมาบ้านไหม ถ้ากรูไม่กลับมาเมิงก็พามันไปเที่ยวกับบ้านเมิงเลยสิ ชอบไม่ใช่ไงไอ้ขาวๆ ตัวเล็กๆแบบนั้น เมิงจะมาบอกรักกรูทำไม” เอาสิว่ะ ถึงกรูเลวแต่กรูก็เลวน้อยกว่าเมิงละว่ะ จะชกกรูก็ยอมกรูจะได้ตัดใจจากเมิงได้เลย
“ก็ กรูขอโทษแล้วไง เมิงอย่ามาโมโหดิ” มันมากอดเข้ามากอดผมแล้วก็พูดไอ้คำนี้ซ้ำๆอยู่ที่หูผมจนรำคาญ
“เมิงไม่หายโกรธกรูจริงอ่ะ” ผมยืนเฉยๆไม่ตอบสนองอะไรทั้งสิ้น จะตอบเพื่ออะไรละคนโมโหอยู่
“หลบๆจะแต่งตัว”
“ไม่” มันดึงผ้าเช็ดตัวผมออก แล้วก้มหน้าลงมาอมน้องชายผมทันที ซึ่งก่อนหน้านี้เราไม่เคยมีอะไรกันมาก่อนเลย ผมดันตัวมันออกไปทันที
“มานี้ไอ้โอมห์ มายอมกรูสะดีๆ” มันถอดกางเกงตัวเองออก แล้วกดหัวผมลงไปให้อมน้องชายมันแทน ผมก็ขืนสุดกำลังจนสู้แรงมันไม่ไหว จริงๆก็อยากอยู่ด้วยละครับ พยายามอมอยู่ 5 นาทีเห็นจะได้ มันปล่อยมือจากหัวผมแล้วก็ดึงผมไปจูบปากแทน ตอนนี้ที่บ้านไม่มีคนอยู่ทางมันเลยสะดวกทุกอย่าง
“โอมห์ มิ๊กขอโทษนะ” มันถอดปากออกจากปากผมแล้วก็พูดประโยคเดิมๆอีกแล้ว ตอนนี้กลายเป็นเราทั้งคู่ยืนเปลื่อยเปล่า มิ๊กดูดีมากๆ ทั้งหุ่น ถึงจะสู้ไอ้โน้ตไม่ได้แต่หลังที่ขาวสะอาดไม่มีรอยสัก เป็นอะไรที่ผมคุ้นตามากกว่า
“โอมห์ มิ๊กขอน่ะ” มันเอามือมาจับที่ก้นผม แต่ผมปฏิเสทเพราะมีความรู้สึกว่ามาเป็นตัวตายตัวแทนไอ้น้องนั้นเสียมากกว่า
“เมิงเก็บไว้ไปเอาไอ้นั้นเถอะ” ผมเอามือไปทั้งพวงของมันไว้แน่ จนมันยอมปล่อยตัวผม 
“ทำอะไรเนี่ย ” ได้ผลมันลงไปนอนกลิ้งกับพื้นทั้งที
“ไอ้หื่น ลามก เลว มันก็อันแค่นี้แม๋งเสือกเจ้าชู้ ชอบดีนักเรื่องพวกนี้ กรูน่าจะจับให้มันติดมือเลย” ผมยืนกอดอก ด่ามันด้วยชัยชนะที่มีเหนือมันเล็กน้อย แล้วรีบใส่เสื้อผ้า พาตัวเองให้พ้นสภาวะที่อยู่กับมันสองคนดีกว่า ไม่งั้นคงต้องโดนเอาคืนแน่ๆ
“โอมห์จะไปไหน รอมิ๊กด้วย” พูดเพราะขึ้นมาเลยสิเมิง มันรีบใส่เสื้อผ้าแล้ววิ่งตามมากระโดดขึ้นรถ ตอนนี้เราจริงๆผมเคยบอกไปแล้วว่าผมเป็นคนที่โกรธใครได้ไม่นาน ถึงแม้ว่ามนัจะเลว แต่ไอ้ความเลวของมันผมก็เห็นมาตลอดเกือบทั้งชีวิตผม วันนั้นผมยอมตกลงรับมันเป็นแฟน ก็หมายความว่าต้องยอมรับกับนิสัยเลวๆของมันด้วย
“จะมีเรื่องแบบนี้อีกไหมมิ๊ก” ผมถามมันเพราะตอนนี้รถติดไฟแดง แล้วแดงนานมากๆ ตำรวจมันสองมาตรฐาน
“ไม่มีแล้ว มิ๊กสัญญา”
“แล้วทำไมถึงไปเอากับไอ้เด็กนั้น”
“ ก็มิ๊กอยากอะ ”
“อยากก็ชักว่าวไปดิ ทำไมต้องมาเอาคนอื่นด้วยละ”
“ ก็มันไม่เหมือนกัน ”
“ไม่เหมือนกันยังไง สุดท้ายก็เสร็จเหมือนกัน”
“ก็โอมห์อยากรู้ไหมละ ” คิดทะลึ่งกับกรูอีกแล้วไอ้มิ๊ก
อี๊ด.....................................................................................โครม.......................รถมอไซค์ มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อคุ้นตาผมมากๆถูกรถกะบะที่ผ่านไฟแดงมาจากฝั่งตรงข้ามชนเข้าเต็มๆ ผมแค่คิด แต่ไอ้มิ๊กไปเร็วกว่าผมแล้ว มิ๊กกระโดดลงจากรถทันทีเพื่อที่จะไปคนที่นอนอยู่กับพื้น ส่วนรถกะบะทำท่าจะหยุดดูสักแป๊บ แต่ก็หนีไปตามสันดาน ผมจำได้ว่าตำรวจมันยังยืนดู เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แถมยังเดินมาที่เกิดเหตุช้ากว่าที่พวกผมวิ่งเข้าไปดูสะอีก
“น้องๆ ได้ยินพี่ไหม” ผมเป็นคนไม่กลัวผีนะครับ แต่เห็นเลือดจริงๆกับตาแล้วใจไม่ดี ส่วนไอ้มิ๊กเรื่องเตะ ต๋อย เห็นเลือด เย๊บแผลเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตมันไปแล้ว มิ๊กเอามือตบหน้าน้องคนนั้นเบาๆ ตอนนี้รถร่วมยังมาไม่ถึง
“โอมห์จำทะเบียนรถคันนั้นได้ไหม” ผมยิ่งกว่าจำอีก ผมเอารูปในมือถือส่งให้มันดู ตำรวจทำอะไรช้ามากๆ จะหยิบสี จะวอเรียกรถพยาบาล จะเครียส์ถนน ไม่ทำอะไรสักอย่าง ผมหยิบกล้องมือถือมาถ่ายรูปทุกอย่างไว้จนหมด ตั้งแต่ที่มันเกิดเรื่องแล้ว ที่รู้ว่าสมควรทำแบบนี้เพราะผมกับมิ๊กชอบดู CSI ก็เลยจำๆมา
“โอมห์น้องเขาไม่รู้สึกตัวเลยว่ะ” มันหันมาทำหน้าสีใส่ผม จริงๆไม่ต้องบอกผมก็เสียอยู่แล้ว
“มิ๊ก มือถือน้องเขา เก็บมาก่อน” ผมชี้ไปที่มือถือที่ตรงอยู่ข้างๆน้องเขา แล้วรถร่วมก็มาถึง พวกคนที่เขาเป็นมืออาชีพจัดการกับร่างของน้องคนนั้นแล้วก็เอาตัวที่โรงบาล ผมให้มิ๊กตามไปดูด้วย ส่วนผมจะอยู่คุยกับตำรวจแทน
“น้าครับ คนชนมันหนีไปแล้ว” ผมพูดกับตำรวจที่มาดูที่เกิดเหตุ
“ใครย้ายรถเนี่ย” ผมเนี่ยละครับ มันขวางถนนนิครับ
“แล้วแบบนี้ผมจะรู้ได้ไงว่ามันชนยังไง” นั้นสินะ ผมชี้ไปที่กล้องวงจรปิดของแยก แล้วก็ส่งมือถือที่ผมถ่ายรุปไปให้น้าคนนั้น
“ดีมาก น้องนี้ดีจริงๆ” น้าเขาเอามือมาตบไหล่ผม
“เดี๋ยวผมเมล์ไปให้นะครับ จะตามไปดูน้องคนนั้น” น้าคนนั้นก็เอาอีเมล์ให้ผม  แล้วก็ถ้าผมว่าเรียนที่ไหน ทำอะไรอยู่ ประมาณนี้อ่ะครับ ผมกับน้าเขาก็คุยกันอยู่ เกือบๆ 5 นาทีก่อนจะแยกย้ายกันไป
“มิ๊กอยู่ไหน”
“โรงบาลพุทธ”ผมวางหูแล้วก็รีบบิดรถไปที่โรงบาลทันที  พอถึงโรงบาล เชื่อไหมครับที่นี้คนเยอะมากๆ มีคนเกือบๆจะทุกระดับฐานะ คล้ายๆกับบรรยากาศของโรงบ้านสวนดอกที่เชียงใหม่ แต่มันหนักกว่ากันเพราะโรงบาลนี้คนจะมาจากจังหวัดรอบๆพิษณุโลก ผมรีบตรงไปที่ห้องฉุกเฉินทันที ผมเห็นมิ๊กยืนอยู่หน้าห้องอยู่แล้ว
“น้องเขาเป็นไงบ้างมิ๊ก”
“ไม่รุ้ เข้าไปนานแล้วไม่เห็นเข้าว่าอะไรเลย” หน้ามันดูกังวลยังกับญาติตัวเอง
“มิ๊ก โทรหาญาติไอ้น้องคนนั้นดิ” ผมส่งมือถือของน้องคนนั้นให้ไอ้มิ๊ก แต่มันส่ายหน้าแล้วให้ผมเป็นคนบอกเอง ผมกดโทรสับหาเบอร์ แม่ พ่อ เมีย ของไอ้น้องคนนี้ ผมกดไปทุกเบอร์ที่บันทึกไว้ประมาณนี้
“มิ๊ก ไปกันเหอะเรียบร้อยแล้ว” ผมไม่อยากอยู่โรงบาลนานมันหดหู่ อีกอย่างก็หมดหน้าที่ของผมแล้วด้วย
“เดียวก่อน ขออยู่อีกแป๊บ” ผมก็เลยเดินไปหนีมันไปหาอะไรกิน ร้านขายของที่โรงบาลมันมีอะไรอย่างหนึ่งที่เหมือนร้านตามสถานีรถไฟรือร้านตามท่ารถ คือขายของราคาเกือบจะเท่าๆกัน ไม่เข้าใจว่าเมิงจะอับราคาทำไมเนี่ย จะมาซ้ำเติมคนที่เขาไม่มีเงินรึยังไงว่ะเนี่ย จะมาอ้างว่าค่าที่เมิงแพง แล้วยังไง เมิงก็ยังขายได้อยู่ดี ร้านค้าพวกนี้มันเอาเปรียบผู้บริโภคจริงๆ  แต่ผมก็ซื้อ
“อ้าวเห้ยไอ้โอมห์ ป่าวว่ะ” ก็ใช่สิว่ะ ทักกรูแบบนี้ ผมหันหลังมาดูคนเรียกผม
“อืม แล้วเมิง” ผมจำหน้าไอ้นี้ไม่ได้ แต่มันใส่เหมือนที่พวกในโรงบาลเขาใส่กัน
“ปิงไง” กรูก็นึกไม่ออกอยู่ดี
“ปิงไงว่ะ ที่เรียนป.6 ด้วยกัน เมิงจำได้ไหมเนี่ย” ไอ้ห่าตั้ง 9 ปี กรูสมครวจำไหมละ สรุปคือนึกไม่ออกแต่เอาเถอะเดี๋ยวจะเสียน้ำใจ
“เอ๋อ มาทำอะไรที่นี้ว่ะ” ผมเนียน
“ทำงานดิ แล้วเมิงละ ไม่เจอนาน หล่อเลยนะเมิงสัดยังก่ะดารา”
“ถ้ากรูหล่อแบบที่เมิงบอก กรูไป AF ละเมิง”
“แล้วเมิงมาทำไมโรงบาลว่ะ”
“อ๋อพอดีมีน้อง โดนรถชน” มันตาโตใส่ผมทันที
“ไอ้คนที่มาตะกี้ น้องเมิงรึไงว่ะ” ผมพยักหน้า ไม่อยากเล่าให้มันฟังให้มากความ มันบอกให้ผมเดินตามมัน ไอ้คนที่ชื่อปิงเนี่ย เดินนำหน้าผมมาจนถึงห้องฉุกเฉิน แต่ผมหยุดลากไอ้มิ๊กเข้าไปด้วย เห็นมันอยากรู้ดีนัก ไอ้ปิงมันพาผมเดินเข้าไปในฉุกเฉิน
“เพื่อนผมครับพี่ ขอพามันเข้ามาดูน้อง” ไอ้ปิงบอกป้าดูมีอายุใส่หมวกเหมือนพยาบาลที่นั่งอยู่บริเวณทางเข้าหลังจากที่เดินผ่านประตูเข้ามา ปิงพาพวกผมสองคนเดินไปที่เตียงของน้องคนนั้น แต่ผมทนดูไม่ได้จริงๆ แขนหักแบบว่ากระดูกทิ๋มออกมา ขามีแต่แผลถลอกแดงไปหมด หน้าบวมปูด ผมไม่ได้ทนยืนดู แยกออกมานั่งอยู่กับป้าคนนั้น แล้วหยิบมือถือมาเมล์รูปให้น้าตำรวจคนนั้น
“น้องเป็นญาติคนนั้นรึเปล่า” ป้าคนนั้นเสียงดูเครียดจังเลย
“ป่าวครับ ผมเป็นคนช่วย พอดีผมติดไฟแดงอยู่พอดี” ป้าดูทำหน้างง กับคำพูดผม
“ผมก็ตกใจครับ แล้วไม่เห็นมีใครช่วยมีแต่คนขับรถผ่านหรือไม่ก็ยืนดู ผมก็เลยไปช่วย” ผมก็ตอบหน้าเฉยๆกับป้าคนนั้นไป มันแปลกตรงไหน แล้วประตูก็ห้องฉุกเฉินก็เปิด มาพร้อมกับเสียงร้องไห้ที่นำออกมาเลย
“ลูกฉันอยู่ไหนค่ะ” คนเป็นแม่ของน้องคนนั้นแน่ๆ ดูจะอายุเท่าๆกับแม่ผมเลยนะเนี่ย
“ใจเย็นๆค่ะคุณ ลูกคุณชื่ออะไรค่ะ”
“ลูกฉันอยู่ไหน ลูกฉันอยู่ไหน” ป้าคนนี้ร้องไห้จนคุยไม่รู้เรื่องแล้ว คนที่มาด้วยก็ช่วยกันประคอง ผมเดาเอาว่าคงเป็นแม่ของน้องคนนั้น ผมก็เลยอาสาเดินนำพวกเขาเข้าไปที่เตียง
“มิ๊ก” ผมสะกิดมันให้ออกมาได้ เพราะญาติน้องเขามาแล้ว
“โค๊ก โค๊ก แม่อยู่นี้แล้ว โค๊ก ลูกแม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ................................” ผมกับมิ๊กออกมาจากห้อง ดูไอ้มิ๊กจะตาแดงๆ ไม่เข้าเหมือนกันว่าญาติก็ไม่ใช่ทำไม่จะต้องอินขนาดนั้น ผมสงสารแม่ของน้องคนนั้นนะครับ จริงๆแล้วน้องคนนั้นเรียกว่าซ๋วยจะดีกว่าที่โดนคนมักง่ายขับรถชน
“อ้าวโอมห์ โทรสับของน้องคนนั้นนิ” จริงด้วยผมลืมสะสนิทเลย ผมเดินเข้าไปที่ห้องนั้นอีกครั้ง
“น้าครับ โทรสับของลูกชายน้า” แม่ขอน้องคนนั้นตาแดงก่ำ ผมน่าสงสารไม่น้อย
“หนูเป็นใคร ทำไมถึงมีโทรสับของโค๊ก” นึกภาพตาม อามรณ์ประมาณว่าผู้หญิงร้องไห้ไปพูดไปนะครับ น่าสงสารจริงๆ
“ผมเป็นคนที่โทรหาน้าครับ”
“น้องคนนี้เขาช่วยลูกชายคุณป้าไว้นะค่ะ” ป้าคนที่ผมเล่าให้ฟังตะกี้ละครับ มาเสริม ผมยิ้ม ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่เวลาที่สมควรก็เถอะ ก่อนที่จะลาแล้วกลับออกไปหามิ๊ก

“ไม่ไปแล้วบ้านวิน ไปเดินเล่นที่สวนชมน่านดีกว่า” ผมบอกมัน ดูมันซึมๆไปเลยก่อนหน้านี้ยังดูร่าเริง ขี้เงียน ปากหมา ตอนนี้เหมือนจิตมันหลุดไปเลย ผมพากันขี่รถไปที่สวนชมน่าน (เพื่อคนที่ไม่รู้ สวนนี้เป็นปอดของคนพิษณุโลกครับ มีการปรับปรุงแล้วเปลี่ยนกันหลายรอบ แต่สุดท้ายตอนนี้ก็เป็นสวยสาธารณะที่ยาวเลีบยกับแม่น้ำ )

“โอมห์” มันเดินจับมือผม ต่อหน้าผู้คนที่มาวิ่งกันเต็มไปหมด ที่นี้มันเป็นเรื่องแปลกนะครับที่ผู้ชายจับมือกัน จริงๆก็แปลกทุกที่ละครับ มีตุ้ดน้อย (พวกตุ้ดผมสั้น ขาสั้นพวกนั้นละครับ) พอเห็นผมกับมิ๊กเดินจับมือกันก็ซุบซิบกันใหญ่
“หืม” สั้นๆง่ายๆ ผมปล่อยให้มันเดินจับมือไปเรื่อยๆ ผมว่าจิตใจมันคงเตลิดไปหมดแล้ว
“มิ๊กขอโทษนะ”มันหยุดเดินแล้วไปพาผมไปนั่งที่ขอบตลิ่งแทน (ตลิ่งแม่น้ำนะครับ)
“ขอโทษทำไม”
“ก็โอมห์ไม่เห็นรึไง ขนาดไอ้น้องนั้นทำตามกฏหมายทุกอย่าง” มันมองหน้าผม
“แล้วยังไง”
“มิ๊ก แค่อยากจะขอโทษโอมห์ก่อน เพื่อไม่มีโอกาส ต่อไปนี้มิ๊กจะไม่ทำให้โอมห์เสียใจอีกแล้ว”
“มิ๊ก ถึงมิ๊กจะทำแบบนี้กับโอมห์อีก โอมห์ก็ทำอะไรไม่ได้หรอก”
“ทำไมอะ”
“ก็โอมห์รักไปแล้ว จะให้ทำยังไงได้ ดูอย่างเรื่องวันนี้ดิ ถึงโอมห์จะเจ็บแต่ก็จะทำอะไรได้ ก็โอมห์รักไปแล้ว”
“โอมห์ มิ๊กขอโทษ”



ปล. ไอ้น้องโค๊กนั้นทุกวันนี้ก็กลับมาปรกติดีแล้วนะครับ ส่วนไอ้คนชนตำรวจก็ตามจับได้ทันทีเพราะรูปที่ผมส่งให้นั้นละครับ เวลามีเรื่องใบสั่งที่บ้าน น้าคนนั้นก็จะช่วยเอาออกให้ผมตลอดเลย นี้คงเป็นผลของความดีละมั้งครับ อยากน้อยเรื่องของไอ้โค๊กก็ทำให้ผมสองคน ตาสว่าง คนอยู่ดีๆยังตายได้เลย เริ่มๆทำอะไรที่อยากทำ มีไรจะบอกก็รีบบอก ไม่แน่วันดีคืนดีนั่งๆอยู่เครื่องบิน F16 ของไอ้พวกทหารที่บินกันทุกๆวัน มันจะบินพลาดชนตึกผม วันนั้นคงไม่ได้มานั่งเขียนเรื่องของผมให้อ่านกันแน่ๆ
วันนี้ อาเจนตินาร์ คงชนะแน่นอน

[Little Devil]

สัจธรรมชีวิตน้องโอห์ม
หวังว่านายมิกซ์จะซาบซึ้ง
+1 เป็นกำลังใจ

[clubzaaateam]

สู้ต่อไปสะโอห์ม   

[salemon]

เฮ้อ คงไม่มีเรื่องเกิดขึ้นอีกแล้วนะค่ะ

แต่นู๋เชียร์ เยอรมัน
อีกใจก็เชียร์ เมสซี่
เลือกไม่ถูกเลย

อิอิ

[PEENAT1972]

ธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผูชาย


ทำอะไรไปโดยไม่คิด ตอนหลังมาบอกขอโทษ ที่ทำไปเพราะมันอยาก หึๆๆ

+1 กรรมใครกรรมมัน

[SamSam]

พี่ก็รู้สึกดีนะ ที่โอมห์ยึดมั่นในรักที่มีต่อมิ๊ก
แต่พี่กลัวใจมิ๊กอ่ะดิ คนมันเคยนอกใจมาแล้ว กลัวว่ามันจะเห็นว่าโอมห์เป็นของตาย
ขอให้รักกันนานๆนะครับบบ

[kitty]

 :เฮ้อ:ก้อมันรักไปแล้วนี่เนอะ  มิ๊กอย่าทำอะไรไห้โอมห์เสียใจอีกนะ ไม่งั้นโกรธ

[โจ๊กกุ้ง]

เชียร์อาเจนเหมือนกัน โอห์มหายโกรธเร็วจริงๆอ่ะ น่าจะโกรธนานๆกว่านี้หน่อย ถ้ามิกซ์นอกใจอีก โอห์มก็เอาบ้างดิ 555

[numay]

รักเขาไปแล้ว
ถึงจะโดนเขาทำร้ายแค่ไหน แต่ก็ยังรักเขาอยู่ดี
 
คนเราก็ทำได้แค่นี้เอง
เป็นกำลังลังใจให้ค่ะ
 

[Y2Y]

 เชียร อาร์เจน เหมือนกันแต่แอบหวั่นโคตรๆ เพราะเชียรทีมไหนตกรอบทุกทีม ตั้งแต่ ฝรั่งเศล อิตาลี และสิงโตคำราม  ไม่พอ บราซิลอีก โอ๊ย สุ้นะ โอหม์  เกี่ยวกันป่ะเนี่ยะช้าน

[nine-poo]

เห้อ....เห้อ....
นายเอกของแท้....ดีใจนะที่โอมห์มีสติ
แต่มันแอบเจ็บจี๊ดๆ แทนตลอดเลยวุ้ย....โอ้ยๆ อิน และยังไม่ชอบไอ้มิ๊กอยู่ดี....
โอมห์ใจกว้างอ่ะกว้างมาก....เป็นเรานี่คงไม่อยากอยู่ใกล้ๆ มันแล้ว แต่ก็ดีแล้วมีโอมห์ทำแบบนี้ (ชักสับสน)  เพราะยิ่งอยู่ห่างมันอาจจะทุกข์ใจกว่าตอนที่โอมห์ทำก็ได้ 

"ความรักหนอความรัก"

[covnizz]

แบบอย่างที่ดี ..

อาร์เจนติน่าชนะคืนนี้ .. แต่รอบต่อไปก็ไปแพ้สเปน น ..


* น่าสงสารพวกขึ้นดอยเหมือนกัน .. ฝนตกซะ
ปล. ดูแลสุขภาพ (มิกซ์) ด้วย ..  เอ๊ย ย ดูแลสุขภาพด้วยนะโอห์ม 

[ordkrub]

เคารพการตัดสินใจของโอห์มครับ อยากจะบอกว่าคนเราทุกข์สุขอยู่ที่ใจ ถ้าอะไรที่เราทำแล้วไม่รู้สึกเป็นทุกข์แล้วโทษตัวเองตลอดเวลาว่าเราตัดสินใจผิด ก็ทำไปเถิดครับ แต่การให้อภัยก็ต้องมีขอบเขตที่จะทำให้คนของเราสำนึกผิด ไม่ใช่มองเราเป็นของตาย เป็นกำลังใจให้เสมอครับ ขอให้ความดีที่โอห์มทำช่วยให้ทุกอย่างสมปรารถนาครับ

[IZE]

มีความรู้สึกไม่ไว้ใจมิ๊กแล้ว  พอมันครั้งหนึ่งแล้ว


ต่อไปๆๆ  มีก็ตามมาอีกแน่ๆคนมันเคยทำ   


เกลียดไอ้มิกแล้ว   บ้าที่สุด  ทำผมร้องไห้


โอห์มสู้ๆๆนะคับ  แต่ก็เนอะ รักเค้าไปแล้วยงไงก็ให้อภัยเค้าได้เนอะ

[LingNERD*]

ก็ยังรู้สึกแบบว่า มิ๊กไม่น่าทำเลย


อินจัด คิคิ

[SpaTa]

มิ๊ก อ่า เสียใจ
 

แต่นะคนเรา ผิดพลาดได้
เมื่อได้รับ โอกาศ
ก้ควรจะ รักสามันไว้ให้ดีที่สุด

 

[i3igM]

ลงดอยมาแล้วววว เหนื่อย หนุก เมื่อย ???
ไปอ่านก่อนนะคับเดวมาใหม่

[i3igM]

แบบว่า...พูดไม่ออก

[gtower]

  น่าสงสารจังเลย เนี่ยแหละหนอชีวิต คุณโอมเป็นคนดีและกล้ามากๆ เป็นผล เข่าอ่อน ไม่ไหวละ ไม่ชอบเรื่องแบบนี้เลย

  ขอชื่นชมครับ

[~NeMeSiS_PURE~]

เพิ่งถึงหน้า 7 อ่า ยังตามไม่ทัน

แว่ว ๆ ว่าตอนล่าสุดทำให้จิตตก กลัวจัง 555+

ปล.The mist อยากดูนะ ตอนนั้นออกโรงไปแล้ว

เพื่อนโหลดมา เราก็บอกจะดู ๆ มันบอกว่า ไม่หนุกหรอก

จบไม่รู้เรื่อง แล้วมันก็ไม่ยอมให้เราดู จนตอนนี้ยังไม่ได้ดูเลยยย

[sky-cafe]

ฟังข้อแก้ตัวที่มิ๊กพูดแล้ว เรายิ่งแบบเฟล... เพราะว่า"อยาก"... อื้ม ถ้าโอหม์ไม่อยู่แล้วมิ๊กอยากขึ้นมาอีก ก็จะทำอีกรึเปล่า... ถ้าเป็นเราคงมองหน้ากันไม่ติดไปแล้ว มันเหมือนกับว่ามิ๊กใช้คำว่ารักที่มิ๊กบอกโอหม์มาทำร้ายกันทางอ้อมยังไงไม่รู้ แต่ดีนะเนี้ยที่คุณโอหม์เป็นคนแบบนี้

[4559]

โอห์มใจกว้างจิงๆ