หัวข้อ: -- นั้นมันน้องกรู เพื่อนกรู --ทางเลือก และ มิตรภาพ 04/08/2557

[August_lovers]

ดิสเพลย์ขณะนี้คือรูปพี่โอมห์รึเปล่าเอ่ย หล่อดีอะคับ(แอบเพ้อ >_< ชอบผู้ชายแบบนี้อ่า น่ารักคับ)

เอ้อ มะวานเปนวันนี้คณะผมโดนพี่ว๊ากๆกันแรงมาก ผมร่องไห้เลยอะ T_T เพื่อนๆก้ร้องกัน แซดมากอะพี่

[SamSam]

หุหุ ผมไม่แปลกใจเลยนะว่าทำไมมีแต่คนมาชอบโอม
ก็ใน display หล่อซะขนาดนี้ 

เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆต่อไป

[Y2Y]

'' งง  สับสน วุ่นวายในจิตใจ  เบื่อ  อยากอยุ่กับตัวเองสักพัก ''

นี่คงเป็นอารมณ์ของโอมห์ในตอนนี้ เอาเถอะ เดี่ยวเรื่องต่างๆมันก็จะผ่านไปได้ เวลามันจะหน้าที่ของมันเองโดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลยแค่ปล่อยเวลาไปเรื่อยๆ

[ordkrub]

อ่านแล้วคิดถึงความรู้สึกขณะนั้นออกเลยครับ
เป็นกำลังใจให้กับทุกการตัดสินใจนะครับ

[enhumto]

เรื่องเพลงนี้ผมว่าผมได้ยินมันมาตั้งนานแล้วนะครับ อีกอย่างผมอายุ แค่ 21 เอง อาจจะมากแล้วก็ได้สำหรับมุมมองคนอื่นนะครับ แต่ผมว่าผมยังเด็กอยู่เสมอละครับ อิอิอิอิ
รูปในดิส อยากจะบอกว่าคือมเองละครับ อิอิอิอิ มีในhi5 แต่ในนั้นมันจะดูออกแนวโหดมากกว่าใสๆแบบนี้ แบบว่าผมเป็นอารมณ์ผู้ชายเถื่อนๆ มากกว่าแนวๆเกาหลี ถ้าแบบนั้นคงต้องเป็นไอ้โน๊ทแทนละครับ ใสๆแต่นิสัยโหด ขอให้มีความสุขในวันศุกษ์นะครับ ผมต้องไปอ่านหนังสือแล้ว
ปัญหาที่แก้ได้คือ ต้องแอบเจอน้องผู้ชายแทน มันแปลกๆรึเปล่าครับเพื่อน เพราะไอ้น้องผู้ชายมันเสนอมาแบบนั้น
รึว่ามันชอบผมจริงๆว่ะเนี่ย แต่ผมคิดว่าผุ้ชายมีเมีย ยังไงมันก็เป็นผู้ชายนะครับ
อีกอย่างผมหน้าตาธรรมดาจะตายห่า


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

กระดาษที่ทิ้งไว้
โน้ต ขอบคุณที่ยอมให้อยู่ด้วย ขอโทษที่ต้องกลับในวันนี้ ผมไม่รู้เลยว่าจะมีโอกาสมาอยู่กับโน้ตเมื่อไร ตอนนี้ผมไม่รู้ว่ารู้สึกยังไงกับโน๊ตกันแน่ แต่ที่แน่ๆ ผมไม่ได้เกลียดโน้ตอย่างแน่นอน เสียดายที่ตอนนี้ผมมีเจ้าของหัวใจของผมแล้ว ถ้ามีโอกาสผมก็อยากให้เป็นโน้ตที่มีโอกาสนั้น แต่มันยังคงเป็นไปไม่ได้ ขอบคุณสำหรับที่นอน ขอบคุณสำหรับอาหาร แล้วสุดท้ายขอบคุณสำหรับอ้อมกอดที่มีให้ผมมาตลอดเวลา 2 คืน โน้ตร้องเพลงเพราะมากๆผมไม่เสียใจเลยที่ได้กดโทรสับหาโน๊ตเมื่อสองวันก่อน      ไว้เจอกันครั้งหน้าผมจะเอาของคขวัญวันเกิดมาให้นะครับ
                                                                                                                                                    โอมห์


“น้องค่ะ ถึงพิษณุโลกแล้วค่ะ” พนักงานสาวสวยเดินมาสะกิดผม สงสัยรถจะถึงที่บ้านแล้ว ผมลืมตาขึ้นมามองออกไปนอกกระจก ถึงบ้านแล้วจริงๆด้วย อะไร อะไร เปลี่ยนไปมากระหว่างที่ผมไม่อยู่ มีสวนสาธาระณะที่พยายามจะสร้างให้เสร็จ (ก็แค่พยายามนะครับเพราะครั้งสุดที่กลับไปมันก็ยังไม่เสร็จ) ผมหยิบโทรสับโทรหาเพื่อนที่เรียนช่างด้วยกันให้ออกมารับ เพราะไม่อยากไปรบกวนไอ้มิ๊ก ไม่นานรถเลื่อนเข้าสู่ท่ารถ มีกลุ่มคนอยู่กลุ่มหนึ่งพากันวิ่งเข้ามาที่รถของผมทั้งที่
“ มอไซค์ไหมน้อง ”
“ สี่ล้อไหม ” เสียงลุงๆป้าๆที่วิ่งเข้ามาเพื่อหาลูกค้านั้นละครับ  ขอโทษจริงๆที่วันนี้พวกพี่ๆไม่ได้กินเงินผมอีกแล้ว ผมหยิบกระเป๋าแล้วก็เดินแยกออกมาจากกลุ่มผู้คน มายืนรอเพื่อนที่หน้า 7-11 แทน ระหว่างรอก็เดินเข้าไปหาน้ำกินในร้าน คอแห้งเหลือเกิน หลังจากใช้เวลาอยู่ไม่นาน เพื่อนผมก็มาจอดรถรออยู่ที่หน้าร้านเสียแล้ว
“12 บาทค่ะ” พนักงาน 2 – 3 คนที่ยืนอยู่ที่เคาร์เตอร์ อยู่กระซิบกันแล้วมองหน้าผม ซึ่งกรูไม่ได้สนใจหรอกนะครับที่สวยกว่านี้เชียงใหม่มีเยอะกว่า ผมส่งเงินไปให้
“ใส่ถุงรึเปล่าค่ะ”
“ไม่อะครับ โลกร้อน” ผมพูดแล้วก็ยิ้มให้ ก่อนจะรับเงินทอนแล้วเดินออกจากร้าน ตอนนี้เพื่อนผมเห็นผมแล้ว มันนทำท่าจะลงมาช่วยถือของ แบบว่าแสดงน้ำใจอะครับ
“น้องค่ะ คือคนนี้ชอบ เขาฝากมาขอเบอร์” พูดเสร็จก็ชี้ไปที่เคาร์เตอร์ในร้าน เพื่อนผมก็หยุดอยู่ที่รถเมื่อเดิม
“ผมเนี่ยนะ” ผมเอามือชี้มาที่ตัวผมเอง สาวๆในร้านก็ผยักหน้าให้
“บอกเพื่อนพี่นะครับ เดี๋ยวผมก็ต้องนั่งรถกลับไปเรียนอยู่ดี ไว้วันกลับผมจะเอาเบอร์มาทิ้งไว้ให้นะครับ” ผมบอกแบบนี้จริงๆไม่ได้มีเจตนาจะให้อยุ่แล้ว แต่รักษาน้ำใจเสียมากกว่า ผมรีบกระโดดขึ้นรถทั้งที่  ลืมบอกน้องคนนี้ชื่อวินนี่ เรียกสั้นๆว่าวิน ผมจะเจอเธอประมาณ ปีละ 2 ครั้ง วินไม่ใช่เพื่อนผมสมัยเรียน เพื่อนผมจริงๆเป็นพี่สาวมันแต่ด้วยความที่ผมมาเที่ยวบ้านนี้บ่อย เลยสนิทกับน้องวินนี่ไปโดยปริยาย

“ หล่อนะเมิง ”
“ ชมกรูรึเปล่าเนี่ย ”
“อ้าวชมดิว่ะ จะไปไหน แวะบ้านกรูก่อนไหม”
“ไม่อ่ะ ส่งกรูบ้านก่อน ขอไปทำอะไรให้มันหายข้องใจก่อน เดี๋ยวเย็นๆกรูไปหา”
“ไอ้มิ๊กไม่มาด้วยรึไงว่ะ ทุกทีเห็นติดกันจะตาย”
“มันมาก่อนแล้ว แต่มันดูทำตัวแปลกๆ”
“พวกเมิงทะเลาะกันรึไงว่ะ”
“ป่าว ไม่รู้ดิ” รถมาถึงที่หน้าบ้านพอดี แม่ผมคงไปอยู่กรุงเทพแล้วตอนนี้ ส่วนพ่อก็ไม่อยู่บ้านตามระเบียบ กลับมาบ้านก็ไม่มีใครอยู่จริงๆ คนแถวบ้านคงเห็นหมดแล้วว่าผมกลับมาบ้าน
“เอ๋อ อิวินกรูมีอะไรให้เมิงดู” ผมหยิบมือถือขึ้นมา
“โห่ ของแท้รึเปล่าว่ะเนี่ย” คือกรุไม่ได้จะอวดมือถือ
“ของแท้ดิ พ่อไอ้มิ๊กซื้อมาฝาก” ดูมันจะไม่เชื่อกับคำพูดของผม
“ไม่ใช่มือถือที่จะให้ดู นี้ๆดูดิเมิงคิดว่าใคร” ผมเอารูปไอ้โน้ตในโทรสับให้มันดู
“น่ารักดีนิว้า ใครว่ะ ไปถ่ายตอนนอนมาด้วย แสดงว่าเมิง” มันมองหน้าผม แต่ตอนนี้มันยังไม่รู้ว่าผมกับมิ๊กคบกันแล้ว
“อย่าไปบอกมิ๊กนะเมิง กรูกับมิ๊กเป็นแฟนกันอยู่” มันดูจะอึ้งไม่น้อยกับคำพุดของผม
“ได้ยังไงว่ะ”
“เรื่องมันยาว เดี๋ยวกรูไปดูมันก่อน ไว้เย็นๆจะเข้าไปนะ” วินนี่ขับรถออกไปทันที ก็ผมไล่สะขนาดนั้น ผมรีบเข้าบ้านเอาข้าวของไปวางไว้ในบ้านแล้วเอารถออกไปที่บ้านมิ๊กทันที มาถึงขนาดนี้ไม่จำเป็นต้องโทรแล้ว เพราะวันนี้ทั้งวันก็ไม่โทรหา เหมือนจะไม่ได้สนใจกรูเลยว่ากรูจะกลับมารึเปล่า อยู่ๆก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน มันต้องมีเหตุผลแน่ๆ ถ้าเป็นเรื่องไอ้เอิทคงได้คุยกันยาว ผมหยุดรถที่หน้าบ้านมันทันทีที่มาถึง มีรถจอดเยอะไปหมดแถวๆบ้านมันเนี่ย

“มาหาใครค่ะน้อง” สงสัยพี่คนนี้จะมาอยู่ใหม่เลยไม่รู้ว่าผมคือใคร บ้านมิ๊กเปลี่ยนไปยเอะเลยครับทุกๆครั้งที่ผมมา (หมายถึงกลับมาจากเชียงใหม่นะครับ)
“มิ๊กอยู่ไหมครับ” ผมถามไปด้วยเสียงเรียบๆ เปิดประตูบ้านเขาเข้าไปแล้วนิว้า
“อยู่ค่ะ อยู่ข้างบน” ผมเลยถือวิสาสะเดินเข้าไปเลยเพราะผมสนิทกับบ้านนี้อยู่แล้ว แต่พี่คนนี้ไม่รู้นิว้า ว่ากรูเป็นใคร คือสิ่งที่ผมลืมคิดไป + กับร้อนใจด้วย
“น้องค่ะจะไปไหนค่ะ รออยู่ที่นี้ เดี๋ยวพี่ขึ้นไปเรียกให้” ยายคนนี้นิยังไง
“ไม่เป็นไรพี่ ผมขึ้นไปเองก้ได้ครับ”
“น้องนิไม่มีมารยาทเลยนะค่ะ บอกว่าเดี๋ยวพี่ขึ้นไปตามให้ค่ะ” พี่นิก็ไม่รู้เลยว่าผมเป็นอะไรกับบ้านนี้
“พี่ เกินไปแล้วนะครับ ผมรู้ว่ามารยาทคืออะไร” เริ่มจะมีอารมณ์แล้ว
“แล้วน้องอยู่ดีๆจะเดินขึ้นบ้านคนอื่นได้ยังไงค่ะ”
“บ้านคนอื่นที่ไหนพี่ มิ๊กมันก็เพื่อนผม” ใช่ยิ่งกว่าเพื่อนอีก ไม่รู้อะไรเลยอออ้วนเอ๋ย มารั้งกรุอยู่นั้นละ ผมคิดในใจ
“นั้นละค่ะ ยังไงก็ไม่สมครวอยู่ดี เป็นแค่เพื่อนจะมาเดินเข้าออกบ้านคนอื่นได้ยังไง” เสียงเริ่มจะดังแล้วครับ ด่าผมให้คนอื่นได้ยินแล้วสิน่ะ ผมไม่สนใจกับคำพูดของอิอ้วนนี้แล้ว วิ่งเข้าบ้าน ตรงไปที่บันได ขึ้นไปที่ห้องชั้นสองที่คุ้นเคยทันที
“มิ๊ก........... ”  ผมเรียกสั้นๆก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป แต่มันล๊อกวุ้ย ผมเลยกดโทรสับหามันแทน แต่ก็ปิดเครื่องมันเป็นเรื่องน่าแปลกจริงๆ ไม่นานพี่คนเดิมก็วิ่งขึ้นมาพร้อมกับแม่มิ๊ก
 “นี้ละค่ะ ไอ้คนนี้ละค่ะ หนูห้ามแล้วนะค่ะ” เธอชี้นิ้วมาที่ผม แล้วก็ฟ้องๆว่าผมไม่มีมารยาท ไม่เคารพอะไรประมาณนั้น ผมไหว้แม่มิ๊กพร้อมกับยินยิ้ม รอให้อิอ้วนฟ้องให้เสร็จ
“อ้อ พอแล้ว” แม่มิ๊กบอกให้อิน้องนั้นหยุดฟ้อง
“นี้ น้องโอมห์เป็นเพื่อนของมิ๊ก แล้วก็เป็นลูกฉันอีกคนด้วย เขาอยู่บ้านนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว” ผมก็ยังคงยิ้มเหมือนเดิม ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้สนใจด้วย หันไปถามแม่มิ๊กแทน
“แม่ครับมิ๊กไม่อยู่บ้านอ่อครับ”
“ก็อยู่นิลูก เมื่อกี้แม่ยังเห็นอยู่ในห้องกับเพื่อนผู้ชายมั้งเห็นพามาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
“เพื่อนผู้ชาย อ่อครับ”
“ไม่รุ้สิแม่ไม่เคยเห็นหน้า ก็คิดว่าเพื่อนเราที่มาเที่ยวด้วยกันสะอีก” ผมพยักหน้า แล้วก็หันไปหาประตูแทน แม่กับพี่คนนั้นลงไปข้างล่างแล้ว ไอ้นี้รึป่าว่ะที่เป็นเหตุผล

“....มิ๊ก เมิงเปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยนะ.... “ ผมเริ่มจะออกแรงเคาะดังขึ้น เสียงด้านในก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม มันหมายความว่าไงว่ะเนี่ย
“มิ๊กเมิงไม่เปิดกรูกลับเชียงใหม่แล้วนะ” ผมยืนรอคำตอบสักพัก ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมาจริงๆด้วย ไอเย็นของแอร์รอดออกมาจากประตู ผมคิดว่าคงมีคนอยู่ในห้องแน่ๆ เอาไงดีว่ะเนี่ย อุตสาห์มาจากเชียงใหม่คิดว่าจะมาเซอร์ไพร์ แต่กรุเจอสะเอง ผมแกล้งเดินลงไปข้างล่าง แล้วค่อยๆเดินขึ้นมานั่งรอมันที่หน้าประตูอีกครั้ง รู้จักกรูน้อยไป ผมได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิด แล้วก็ปิด มีเสียงคนเดินไปเดินมาในห้อง ไม่นานเสียงประตูลูกบิด ก็ดัง ผมไม่รอช้ากระโดดถีบประตูสุดแรงเท่าที่มี

“โอ้ย......” ไอ้มิ๊กล้มลงไปกับพื้น ส่วนผู้ชายอีกคนที่แม่พูดถึงคือคนที่ผมไม่รู้จัก แล้วก็ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่ก็ท่ามันจะเปียกปอนไปด้วยเหงื่อทันทีที่เห็นผม อิอ้วนคนเดิม รีบวิ่งขึ้นมาตามเสียงที่เกิดขึ้น
“มีอะไรกันรึเปล่าค่ะ” จะต้องรู้ทุกเรื่องเลยไหมว่ะเนี่ย
“ไม่มีครับ ลมมันพัดประตู ใช่ไหมมิ๊ก” มันนั่งอยู่ที่พื้น แต่ก็พยักหน้าตอบ ผมรอให้ยายอ้วนเดินลงไปจริงปิดประตูผมจำได้ว่าเดินเข้าไปตบหน้ามันเต็มแรงเท่าที่มี เพราะมันไม่ต้องบรรยายอะไรแล้วกับภาพที่ผมเห็น
“เจ็บนะโอมห์” ไอ้น้องคนนั้นกำลังจะเดินออกไปข้างนอก
“เมิงจะไปไหน เมิงลองเดินออกไปดิ” ผมตะคอดใส่มัน แล้วไล่ให้ไปนังที่เตียง
“โอมห์ มิ๊ก” มันทำท่าพูดแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
“เมิงจะทำไมไอ้มิ๊ก นี้ใช้ไป งาน ส.ส. ของเมิง ไอ้นี้ใช่ไหมที่ทำให้เมิงไม่โทรหากรุ ไม่สนใจกรู” ผมไม่มีน้ำตาให้ไหลออกมาเพราะที่มาแทนคือความโกรธสะมากกว่า
“แล้วเมิง เป็นเหียอะไรยังเด็กอยู่อยากมีนักรึไงว่ะ” ผมหันไปด่าไอ้น้องนั้น มันไม่มองหน้าผมได้แต่นั่งก้มหน้า
“โอมห์ เมิงฟังกรุก่อนได้ไหม” มันขอร้องให้ผมหยุด แล้วเข้ามากอดผม
“ให้กรูฟังอะไรมิ๊ก ถ้าเมิงจะทำตัวแบบนี้เมิงจะมาบอกว่ารักกรูทำไม เมิงจะมาทำลายความเป็นเพื่อนของเราทำไม” ผมทรุดตัวร้องไห้ทันที
“กรูไม่เคยคิดที่รักเมิงเลย แต่หลังจากวันนั้นที่เมิงแสดงออกกับกรู กรูบอกเมิงแล้วใช่ไหมว่าอย่าให้มันเกินคำว่าเพื่อน”
“แต่กรูรักเมิงนะโอมห์” มันยังกอดผมไว้แน่น แต่ความโมโหของผมมันยังมีมากกว่า
“แล้วนี้มันอะไรมิ๊ก เมิงจะบอกว่าพวกเมิงมานั่งเล่นเกมส์กันรึไง” ผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำที่ลำปางมันผิดกับไอ้มิ๊กมากๆแล้ว แต่สิ่งที่ผมได้เห็นมันกับมากกว่า

“โอมห์มีเหตุผลหน่อยสิ”
“เอาอะไรมามีเหตุผลว่ะ กรูจะกลับเชียงใหม่แล้ว” ตอนนี้หน้าไอ้โน้ตลอยเข้ามาในหัวผมทันที นี้คือโจทย์ที่ผมเลือกจะโทรหามันทันทีที่ผมถึงบ้าน
“กรูไม่ให้เมิงไป กรูรักเมิง”
“คนที่เขารักกันเขาทำกันแบบนี้รึไงว่ะ” พอผมพูดเสร็จก็คิดได้ ทำไมกรูต้องร้องไห้ให้คนอื่นเห็นด้วยว่ะ มันน่าอาย มาแสดงความเป็นเจ้าของต่อหน้าคนอื่นเนี่ยนะ ผมพยายามกลั้นน้ำตา แล้วเงียบไม่พูดอะไรต่อจากประโยคนี้ ปล่อยให้ตัวเองยังอยู่ในอ้อมกอดของไอ้มิ๊ก จนทุกอย่างในห้องดูเงียบ ผมก็พยายามกลั้นน้ำตาไว้ได้แล้ว ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปหาน้องคนนั้นทันที ไอ้มีกฉุดผมไว้
“จะไปทำอะไรมัน” สงสัยจะห่วงละสิ
“ กรูไม่ทำหรอก ” ผมเดินตรงเข้าไปหาน้องเขาดูเหมือนจะกลัวกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่น้อยผมเอามือลูบหัวน้อยเขาแบบอ่อนโยน เหมือนที่ผมลูบหัวหมา หัวแมวแบบนั้นละครับ
“ผัวนะครับ ถ้าเมิงอยากมี จะมีเมือ่ไรก็มีได้”
“พี่ขอโทษจริงๆนะที่คนนี้ พี่ให้เราไม่ได้”
“ให้คนเลวๆแบบนี้ไอ้นี้ อยู่กับพี่จะดีกว่า”
“ส่วนน้อง ที่แล้วมาพี่จะคิดเสียว่าพี่ทำบุญแล้วกันนะครับ” ผมเอามือมาดึงผมมัน
“อย่าให้กรูเจอ รึว่ารู้ว่าพวกเมิงติดต่อกันอีก” ผมหยิบมือถือไอ้มิ๊กออกมา แล้วแกะซิมมันมาหักทิ้งทันทีต่อหน้าต่อตาพวกมันสองคน
“อย่าเสือกทำตัวเป็นนางเอก วิ่งร้องไห้ออกไปละ” ผมสั่งก่อนที่จะเดินออกจากห้องนี้ แล้วทิ้งไอ้เลว ก็ไอ้เด็กนั้นไว้ในห้อง


ปล.จะต่อรึป่าวคืนนี้ต้องดูว่าคนอยากอ่านต่อรึเปล่าแล้วกันนะครับ

[bvan]

mix you are

[PEENAT1972]

มาต่อเลยค่ะ รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ต่อมเจือก อีป้าแก่ๆ ทำงานแล้วค่ะ 555

[konjingjai]

อ่านตอนนี้แล้วอึ้ง

คนเรารักกันไม่น่าทำกับเราอย่างนี้เลย

[pepzizaz]

เหอ อ อ

เศร้า T^T

[kitty]

 :fire:มิ๊กทำไมทำกับโอมห์อย่างงี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  เกียจจจจจจจจจจจจจจจ   โอมห์สู้ๆเอาใจช่วยยยยยยยยย

[nana]

มิ๊กทำจริงๆเหรอ

[ordkrub]

มาต่อไวๆนะครับ อยากรู้เหตุผลของมิกซ์

[Little Devil]

มึน อึ้ง
เลวกว่าที่คิด

[TaNWa]

ขอบใจโอห์มที่ลงต่อเนื่อง
แต่สงสารมิ้กบ้างนะ บางคนมันอาจเผลอบ้าง แต่ไม่ใช่ทุกคนที่เราจะรัก แค่อารมณืชั่ววูบ ผมก็เคยเป็น

[4559]

โอห์มแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง



แต่เราชอบ  +1 เลยครับ


ว่าไปโอห์มคบกะมิ๊กดีกว่านะ

[salemon]

อ่านแล้วอยากตบมิ๊กจัง
หมั่นไส้จริงๆ

คนที่รักกันทำแบบนี้ได้อย่างไง

[LEO]

...ดีแตกซะงั้น  
...อย่างที่โอห์มว่านั่นล่ะ...ไม่รู้จะมาบอกรักกันทำไม...สุดท้ายก็ทำกันได้ลงคอ
...อยู่ที่ว่าโอห์มจะให้อภัยได้ไหม...แต่มันก็จะยังเป็นปมในใจอยู่ดี...รอเวลาแล้วกัน
...โน๊ต..ก็ดีน๊า

[subaru]

 

[olionz]

อยากรู้จริงๆว่าจะแก้ตัวยังไง
มาต่อเร็วๆนะ

[numay]

ใดๆในล้วนอนิจจัง

[Y2Y]

หักมุมสุดๆ 

แต่ยังเชียรมิ๊กอยู่ดี
เพราะขนาดโอมห์เองก็ยังมีเผลอๆไปบ้าง  มิ๊กก็ต้องมีบ้างเหมือนกัน สรุป เจ้ากันไปทั้งคุ่

[SpaTa]

โหยย  มิ๊กแย่มาก

ไปหาโน๊ตเลย
 

[1kabb]

โดนเองเลย... เซอรไพส์ สุดๆ

[maicy]

เเอบคิดเหมือนกันว่าจะเป็นอย่างนี้....โอห์มคงเซอร์ไพร์สุดๆ เลยนั่น เป็นกำลังให้ค่ะ
ปล. น้องโอห์มรักษาสุขภาพนะคะ 

[LingNERD*]

ว่าแล้วต้องมีอะไร เลิกเลยถ้าเป็นแบบนี้

[โจ๊กกุ้ง]

มิกซ์เป็นแบบนี้ คบโน้ตดีกว่าอ่ะ น่ารักกว่าตั้งเยอะ

[aotkung]

^
^
^
^
ใช่ครับคบกับโน๊ตดีกว่า

[┗◎┗◎]

มิกซ์เอ๋ยยยย เจอแบบนี้เชียร์ไม่ขึ้นเลยอ่ะ 
อยากเชียร์โน็ต โน็ตก็มีเมียแล้ว 
อยากเชียร์เอิท เอิทก็มีเงื่อนงำซะเหลือเกิน   

พระเอกคือใครรรรร??????? 

ปล. รูปโอห์มถอดแว่นแล้วน่ารักไปป่าวอ่ะ
     ใส่แว่นดูกวนๆ เถื่อนๆดีนะ

[SJ]

   มิก แม่งเลวว่ะ

[i3igM]

ไปขึ้นดอยด้วนกันมั้ยคับ
^
^
^
จากเด็กม.ติดกัน