ตอนนี้ไม่ค่อยดุเดือดเท่าไหร่น้า อิอิ
(My Mate?)
พอเปิดเทอมไปได้สักพักชื่อเสียงของญี่ปุ่นก็ดังกระฉ่อนทั่วโรงเรียน อาจารย์ทุกคนรู้จักเพราะเป็นเด็กเอ๋อน่ารักน่าเอ็นดู ยิ่งอาจารย์วารุณีเป็นคนการันตีว่าญี่ปุ่นเป็นเด็กไม่มีพิษมีภัยแล้ว เวลาไปไหนมาไหนเจออาจารย์ก็จะทักทาย ส่วนเพื่อนๆชั้นเดียวกันก็ลือกันให้แซ่ดว่าญี่ปุ่นเป็นเมียใหม่พี่เฟียตรุ่น พี่จอมดุ ส่วนนักเรียนชั้น มัธยมห้าก็ลือกันว่าญี่ปุ่นเป็นเด็กน่ารักที่ในโรงเรียนนี้ไม่เคยมีมา มีแต่คนรุมหมายปอง ส่วนชั้นมัธยมหกก็ลือหึ่งว่าญี่ปุ่นเป็นเด็กของเฟียต ไม่มีใครกล้ายุ่งเพราะเฟียตเป็นหัวโจกของชั้นมัธยมหก ทั้งด้านกิจกรรมและกีฬา ส่วนตัวของญี่ปุ่นเองกลับไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยกลับดีใจที่มีคนทักทาย เดินไปไหนมาไหนมีแต่คนรู้จัก มิหนำซ้ำก็ยังใช้โอกาสนี้ไถขนมจากรุ่นพี่กินเป็นนิจ บอยกับเอกก็ตัวติดญี่ปุ่นมากขึ้นไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เฟียตเองยิ่งข่าวลือหนาหูยิ่งกระหยิ่มยิ้มย่องพอใจเป็นยิ่งนัก ที่ได้เป็นแฟนญี่ปุ่นเด็กเอ๋อสุดแสบ แต่ด้านโฟคเองกลับซึมๆไปคอยหลบหน้าญี่ปุ่นตลอดเวลา แม้เวลาไปซ้อมแบดฯก็จะซ้อมกับรุ่นน้องคนอื่น น่าประหลาดที่ญี่ปุ่นมีฝีมือในการเล่นแบดฯอย่างไม่น่าเชื่อ เวลาเล่นก็ตั้งใจเล่นฝีมือสูสีกับบอยที่เด่นกว่ารุ่นเดียวกัน
"นี่ ปุ่นวันนี้เล่นคู่นี่ อยากรู้จักว่าเราจะได้คู่กับใคร"
บอยพูดขึ้น หลังจากเลิกเรียนแล้วเดินตรงไปยังชมรม
"อิอิ เราต้องคู่กับพี่ฟอร์ดดิ เล่นเข้าขากันดี บอยน่าจะคู่กับหมีขาว"
"เรา อยากเล่นคู่กับพี่โฟคนะ เพราะพี่โฟคเป็นนักกีฬาโรงเรียน"
"เอ๋ นั่นดิ งั้นเราคู่กับหมีดำเองก็ได้ บอยจะได้ไม่ลำบากใจ"
"อ้าว เป็นงั้นไป"
"แล้วกูล่ะ ไอ้พวกนี้"
"เอ๋ ปลาดุกเล่นไม่เก่งเองนิ คู่กับใครก็งั้นๆล่ะ อิอิ"
"แหม ไอ้หญ้าแห้ง กูก็ไม่ได้เล่นขี้เหร่นะเว้ย คอยดูจะตบลูกใส่หน้ามึง"
"หวาย เป็นคนโมโหร้ายนะเนี่ย อิอิ"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่แล้วเดินกอดคอกับบอยนำหน้าไป เอกก็เดินตามไปอย่างอารมณ์ดี แม้จะไม่ค่อยลงรอยกันแต่ก็ไม่เคยโกรธกัน พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินตรงไปยังโรงยิม รุ่นพี่กำลังซ้อมเข้าคู่กันอยู่
"มาแย้วๆ หมีดำมาคู่กับเค้าน้า"
ญี่ปุ่น วิ่งไปใกล้ๆโฟคที่กำลังสอนรุ่นน้องตีลูกหยอดอยู่
"อะไรไอ้เปี๊ยก"
โฟค หันมามองทำตาดุใส่
"ก็เล่นคู่งาย หมีดำมาคู่กับเค้าน้า"
"ไม่ เอาหรอก มึงน่ารำคาญ"
"อ้าว หมีดำอ่า ไม่ง้อก็ได้"
"มึงก็ไป ขอหมีขาวมึงดิ"
น้ำเสียงขุ่นมัวเกินคาดเดา
"ชิ อย่ามาง้อละกันน้า เค้าจะตีใส่หน้าเลย อิอิ"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นแล้ว เดินตรงไปหาหมีขาวที่นั่งจัดคู่อยู่กับจี๊ปอยู่ตรงม้านั่งติดผนังโรงยิม
"หมี ขาวๆ มาเล่นคู่กับเค้าน้า"
ญี่ปุ่นลากเสียงยาวเขาไปนั่งใกล้ๆ เฟียตยิ้มรับอย่างพอใจ
"หือ มึงอยากคู่กับกูเหรอ ไม่ดีหรอกไอ้เปี๊ยก เดี๋ยวเขาว่าเอา"
"เอ๋ ว่าอารายอ่า"
"ก็ผัวเมียเล่นคู่กันไง ฮ่าๆๆ"
พูดแล้วก็หัวเราะออกมาเสียงดัง
"เอ๋ เราเป็นผัวเมียกันหรา อิอิ งั้นพี่จี๊บุ ก็เป็นลูกเนอะๆ อิอิ"
มั่ว กับเขาไปได้อีก
"อะไรไอ้เปี๊ยก มาเกี่ยวอะไรกับกู"
"นะนะ เป็นลูกเค้าน้า ลูก จี๊บุ จี๊บุ"
"ทะลึ่งนะมึง เดี๋ยวฟาดกะบาล"
จี๊ป หัวเราะเบาๆ มองดูญี่ปุ่นด้วยสายตาที่เอ็นดู
"อ่ะ เสร็จแล้ว น้องๆทุกคน วันนี้เราจะลองซ้อมคู่ พี่ได้จัดคู่ให้แล้ว"
เฟียตลุก ขึ้นตะโกนเสียงดัง น้องๆทุกคนหยุดซ้อมแล้วเดินมารวมกัน
"เริ่มจากไอ้ โฟค นักกีฬาโรงเรียน คู่กับไอ้บอย"
เสียงอื้อึงเพราะโฟคมีแต่คนหมายปองจะเล่นคู่ด้วย บอยยิ้มร่าแต่โฟคทำหน้านิ่งเฉย ญี่ปุ่นทำหน้าตื่นเต้นอยากรู้คู่ของตัวเอง
"ไอ้เบนซ์ คู่กับไอ้เอก ไอ้ฟอร์ด คู่กับไอ้โต้ง ไอ้จี๊ปคู่กับไอ้เปี๊ยก"
"อ่า หมายถึงเค้าหรา อิอิ พี่จี๊บุคู่กับเค้าแล้ว อิอิ"
"กูจะซวยไหม เนี่ย"
"ปะพี่จี๊บุเราไปจองคอร์ทกัน"
ญี่ปุ่นจูงมือจี๊ปออกไป
"อ้าว แล้วมึงล่ะได้เฟียต"
จี๊ปหันไปถามเฟียต
"กูคู่กับไอ้เต้"
เต้ คืนรุ่นน้องที่เล่นอ่อนที่สุดในชมรมเสียงฮือฮาดังขึ้น
"โห แมนสุดๆเลยว่ะพี่"
เอกพูดขึ้นยิ้มอย่างภูมิใจ ญี่ปุ่นไม่ได้สนใจแล้วดึงแขนจี๊ปไปจองคอร์ท พอซ้อมคู่ได้สักพักก็มีการแข่งขันกัน
"เอ้า มาแข่งกันหน่อย แบ่งเป็นสองสนาม ทีมชนะไม่ต้องออกจากสนาม ใครแพ้ก็ออกไปอีกสนาม ใครชนะจะพาไปเลี้ยงข้าว"
เฟียตประกาศขึ้น ทุกคนจึงมารวมตัวกัน เสียงฮือฮาเพราะอยากกินข้าวฟรีดังขึ้น คู่แรกของสนามแรกคือโฟคกับบอย แข่งกับเบนซ์และเอก ส่วนอีกสนามเฟียตกับเต้ แข่งกับฟอร์ดกับโต้ง ญี่ปุ่นไปเชียร์บอยกับโฟค และเชียร์เอกด้วย โฟคกับบอยเล่นเข้าขากันดีมากจนทุกคนทึ่ง เอกกับเบนซ์แพ้ไปอย่างรวดเร็ว ส่วนเฟียตกับเต้ ก็เล่นอยู่นานเพราะเฟียตคอยแก้เกมให้ตลอดเวลา จนชนะได้ในที่สุด พอถึงตาญี่ปุ่นต้องลงแข่งกับทางฝ่ายเฟียตก่อน เวลาลงสนามเล่นเกม ญี่ปุ่นดูเป็นคนละคน ไม่มีทำเล่นทำสนุกเหมือนอยู่ข้างนอก ตั้งใจเล่นมากจนทุกคนประหลาดใจ ญี่ปุ่นเล่นพริ้วเข้าขากับจี๊ปได้เป็นอย่างดี แม้จะไม่ดีเท่าบอยกับโฟค แต่ก็นับว่าดีมากทีเดียว
"พี่หลัง"
"นี่แน่ะ"
ญี่ปุ่น โฉบไปดักลูกหน้าเน็ทตวัดลูกลงอย่างรวดเร็ว แต่เฟียตก็ตั้งตัวทันงัดลุกขึ้นมาได้ ลุกลอยข้ามหัวญี่ปุ่นไป
"กูเอง ไอ้เปี๊ยก"
จี๊ปกระโดดขึ้นตบลูกอย่างแรงลูกพุ่งไปทางเต้ ซึ่งยืนเอ๋ออยู่ เฟียตมาดักลุกไว้ ญี่ปุ่นที่รออยู่แล้วหวดลูกลงตรงหน้าเฟียตที่ยังตั้งหลักไม่ทัน
"นี่ แน่ะ เย้ๆ เราทำได้แล้วพี่ จี๊บุ"
ญี่ปุ่นกระโดดกอดจี๊ปันที เพราะเป็นแต้มชี้ขาด ทีมของญี่ปุ่นชนะไป
"มึงรุมกูนะมึง"
เฟียต กัดฟันกรอด
"เค้าเก่งน้า ชนะหมีขาวได้อิอิ"
ญี่ปุ่นเดินออกไป จากสนาม ไปหยิบขวดน้ำมาดื่ม
"เฮ้ย นั่นขวดน้ำกูไอ้เปี๊ยก"
เฟียต ร้องลั่นแล้วปรี่เข้ามาแย่งขวดน้ำจากมือญี่ปุ่น
"เอ๋ ไหนบอกเป็นผัวเมียกัน งกเมียหราหมีขาว อิอิ"
ญี่ปุ่นทำหน้าตาเฉย เฟียตจึงยืนดูอยู่ไม่ทำอะไร กลับหัวเราะออกมา
"ไปมึงไปแข่งกับไอ้สอง ตัวนั่นสิ"
"เอ๋ พักก่อนดิ ยังเหนื่อยอยู่เลย"
ญี่ปุ่นนั่งลง ตอนนี้ในสนามไม่มีทีมแข่งเพราะพักกันหมด ไฟในโรงยิมเปิดขึ้นสว่างทั่วแล้วข้างนอกโรงยิมก็มืดมีเพียงไฟนีออนตามจุด ต่างๆสว่างอยู่ไกลๆ
"น้องญี่ปุ่น กรี๊ดดด พี่ริต้ามาแล้วค่า สู้ๆน้า น้องญี่ปุ่น"
เสียงกรี๊ดดังมาจากทางเข้าโรงยิม เสียงที่ทำให้ทุหคนผวาเพราะแกงค์ริต้าหน้าขาวได้เดินเข้ามาแล้ว
"พี่ ริต้ามาเชียร์น้องญี่ปุ่นนะค๊ะ เนี่ยเพิ่งซ้อมลีดเสร็จ ตรงมาเลย"
ริ ต้าพูดแม้จะยังมองไม่เห็นญี่ปุ่น ความตั้งใจคือเป็นจุดสนใจของผู้ชายในชมรม
"อี หน้าขาวนี่มันมาทำไมวะ เสียมู๊ดหมด"
เฟียตบ่นขึ้น
"เอ๋ เค้ามาเชียร์อ่า ดีเสียอีก มีแฟนคลับ อิอิ"
ญี่ปุ่นหัวเราะคิกคัก แล้ววิ่งออกไปหาริต้า
"ว้าย น้องญี่ปุ่นขา เหงื่อโทรมเลย มามะพี่ริต้าเช็ดหน้าด้วยผ้าเช็ดหน้า กุ๊ดจี่ เอ้ย กุ๊ดชี่ให้ อิอิ"
แม้ จะยืนอยู่ต่อหน้าญี่ปุ่นแต่สายตากลับมองไปยังเฟียตไม่วางตา จิกเท้ายืนท่านางแบบ
"พี่คนสวย ญี่ปุ่นอยากกินน้ำหวานอ่า"
พอ เริ่มพูดก็ไถของกินทันที
"อ้อ ค่า นี่ค่า พี่ริต้าเตรียมมาแล้ว นี่นังซาร่า เอาน้ำออกมาบริการน้องญี่ปุ่นซียะ ยืนตาหวานอยู่ได้"
ริต้าหันไปสั่งลูกล้อที่หิ้วถุงมาด้วยถุงใหญ่ ญี่ปุ่นไม่รอให้ซาร่าเปิดถุงเดินอ้อมไปเลือกเองทันที
"พี่เฟียตขา หิวน้ำไหมค๊ะ นี่ค่ะ ริต้าซื้อน้ำผลไม้รวมเพื่อสุขภาพมาฝาก ต้องเสียเหงื่อมากๆแน่ๆเลยอ่า ริต้า เป็นห๊วงเป็นห่วง"
พูดจบก็ถือ ขวดน้ำผลไม้ปรี่ฝ่าวงล้อมเข้าไปหาเฟียตทันที
"กูไม่หิวโว้ย ไม่กิน"
เฟียตกระฟัดกระเฟียด
"อ่า กินหน่อยนะค๊า เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไป ใจริต้าจะขาด"
ริต้าทำจริตจะก้านใส่ เฟียตทำตาโตดุใส่
"มึงมาทำไม พวกกูซ้อมกันอยู่ไม่เห็นเหรอ"
"อ่า พี่เฟียตก็ ริต้าก็มาให้กำลังใจไงค๊ะ"
"ใคร ใครเขาต้องการ รีบออกไปเลยนะ เห็นไหมน้องๆเขากลัวมึงทั้งนั้น"
"ว๊าย ใจร้าย ริต้าออกจะสวย ใครจะกลัวค๊ะ"
"น่าไอ้เฟียต หนูหน้าขาว ถ้าจะดูไปนั่งดูดีๆไป อย่าส่งเสียงดัง"
จี๊ปเดินมาห้ามศึก
"อุ๊ย ขอบคุณค่าพี่รูปหล่อ อิอิ น้ำริต้าวางไว้ตรงนี้นะค๊ะ"
ริต้าส่งจูบ ก่อนจะเดินไปนั่ง พอถึงเวลาแข่งทีมของญี่ปุ่นกับทีมของโฟค เปิดเกมก็สนุกเร้าใจเพราะฝีมือใกล้เคียงกันมาก แม้โฟคจะเล่นเก่งกว่าจี๊ป แต่จี๊ปเองก็มีคู่ที่ดีอย่างญี่ปุ่น ส่วนบอยก็ถือว่าเป็นคู่ที่เยี่ยมยอดของโฟคจะเจาะทำคะแนนยากลำบาก เสียงเชียร์ดังกระหึ่ม แกงค์ริต้าหน้าขาวก็ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดอยู่ตลอดเวลา
"มัน แข็งทั้งสองคนเลยว่ะเปี๊ยก เราเปลี่ยนมาเจาะตรงกลางดีกว่า"
จี๊ปกอด คอญี่ปุ่นคุยกัน เสียงเชียร์ที่ดังกระหึ่มดังออกไปนอกโรงยิมชมรมฯกีฬาที่ซ้อมเสร็จก็เดินเข้า มาดู จนคนดูหนาแน่น
"เฮ้ย นั่นน้องญี่ปุ่นนี่หว่า ทำไมในสนามมันดูจริงจังไม่เหมือนกับตอนอยู่เวลาปกติเลยวะ"
เสียงเด็ก นักเรียนคุยกันที่ต่างแปลกใจกับบุคลิกของญี่ปุ่น
"พี่จี๊บุ ระวังหลังไว้น้าเดี๋ยวเค้าจะดักข้างหน้าเอง"
ญี่ปุ่นหันไปพยักเพยิด กับจี๊ป พอเริ่มเกมอีกทั้งคู่ก็พยายามทำตามแผน เจาะตรงกลาง ลุกแรกได้ผลเพราะทั้งโฟคและบอยไม่ได้ระวังตัว ลูกสองก็ได้ผลแต่พอลุกสามหลังจากที่โฟคกับบอยคุยกันก็ป้องกันไว้ได้ แต่ทางฝ่ายโน้นเจาะมาที่ญี่ปุ่นมากกว่าจี๊ป เพราะญี่ปุ่นอ่อนเรื่องลูกหยอด
"อ่า เขาเจาะญี่ปุ่นอ่าพี่จี๊บุ เอาไงดี"
"มึงขึ้นหน้าไปอีกไอ้เปี๊ยก เดี๋ยวกูคุมหลังเอง"
พอเริ่มเกมอีกญี่ปุ่นก็พยายามแย็บลูกเร็ว แต่ประสาทสัมผัสของบอยกับโฟคดีเยี่ยม เจาะไม่ได้ง่ายๆ เสียงเชียร์ดังกระหึ่มกว่าเดิมเหมือนกับเชียร์มวย ทั้งจี๊ปกับญี่ปุ่นแม้จะเล่นอ่อนกว่าถ้าเทียบคู่กัน แต่ก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ พยายามแก้เกมอยู่ตลอดเวลา แต่ก็สู้ไม่ได้แพ้ไปในที่สุด
"อ่า แพ้จนได้อ่ะ"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่น เอามือปาดเหงื่อบนใบหน้า
"เออ น่ะ มึงเล่นดีแล้วล่ะวันนี้ ฝึกซ้อมเยอะๆ ไอ้พวกนั้นมันสู้ไม่ได้แน่ๆ"
จี๊ป พูดแล้วก็กอดคอญี่ปุ่นออกไปจากสนาม
"เล่นดีนี่หว่าไอ้เปี๊ยก เห็นมีแต่เล่นๆไปวันๆ เข้าท่าๆ"
เฟียตเดินมาให้กำลังใจ
"อิอิ เค้าเก่งน้า นี่หมีขาว พาไปกินข้าวหน่อยดิ หิวแล้วอ่า"
"เออ พอแข่งเสร็จนี่มึงก็หาเรื่องแดกเลยนะมึง ไปๆ พาน้องๆไปกินข้าวหมดนี่ล่ะ"
เฟียต ใจดีร้องบอกให้เบนซ์บอกน้องๆ พอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าญี่ปุ่นก็ร่าเริงเป็นพิเศษเพราะจะได้กินข้าวฟรี
"บอยๆ พรุ่งนี้หยุดไปเดินห้างกันไหม"
ญี่ปุ่นชวนบอยขณะที่เข้าไปอาบน้ำ พร้อมกันสามคนเหมือนเคย
"ห้างไหนวะ กูจะเล่นเกม"
"เอ๋ ปลาดุกก็เล่นไปดิ เค้าจะไปกับบอย เนอะบอย"
"แต่ใกล้สอบแล้วนะปุ่น เราอยากจะอ่านหนังสือ"
"อ่า ชวนก็ไม่ไป งอนน้า"
"บ้าเหรอ นายจะไปซื้ออะไรล่ะ"
"ไอติม"
"ไอ้นี่ มึงซื้อร้านหน้าโรงเรียนก็ได้ ถ่อไปซื้อถึงห้างเลยเหรอ"
"เอ๋ ก็อยากไปอ่ะ"
"นายก็ไปซื้อที่ร้านหน้าโรงเรียนแล้วเอามากินที่ห้องดิ จะได้อ่านหนังสือไปด้วย"
บอยเสนอความคิด ญี่ปุ่นทำหน้าย่นที่เพื่อนรักไม่ตามใจ แต่ก็ยอมแต่โดยดี
****************************************************
ญี่ปุ่น เดินตามหลังบอยไปรวมตัวกับเพื่อนๆที่หน้าโรงเรียน เพราะรุ่นพี่จะพาไปเลี้ยงหมูกระทะร้านเดิม
"วันนี้จะกินให้อิ่มแป ร้ไปเลย อิอิ"
ญี่ปุ่นพูดเมื่อเดินมาถึงที่
"หมีดำนี่ ไปหนายอ่า หมีดำๆ"
ญี่ปุ่นวิ่งตามโฟคที่กำลังเดินออกจากกลุ่ม ในระหว่างที่ยืนรอรุ่นพี่
"อะไรไอ้เปี๊ยก"
"หมีดำจะปายหนาย ไม่ไปกินข้าวหรา"
ญี่ปุ่นวิ่งเข้าไปทำหน้าย่นใส่โฟค
"กูจะ รีบกลับ มีธุระ"
"เอ๋ มีธุระอารายอ่า ทำตัวแปลกๆ"
"อ้าว กูก็ต้องไปนั่นไปนี่ของกูสิ มึงจะไปก็ไปดิ เกี่ยวอะไรกับกู"
"อ่า เค้าเป็นห่วงนะเนี่ย ว่าเค้าอีก"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่
"กูไม่ อยากไป กูจะไปอ่านหนังสือใกล้สอบแล้ว"
"อิอิ ขยันน้า ตามจายไม่ไปก็ตามจาย เค้าไปน้า หมีดำ"
ญี่ปุ่นวิ่งกลับมาหาบอย พอดีกับที่รุ่นพี่เดินมาถึง จึงเดินตามกันไปยังร้านหมูกระทะ
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 999033 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก