หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164**

[ao16]

 

     

[punchnaja]

น่านนนนนน คู่แข่งโผล่ออกมาทั้งสองฝ่ายเลยแฮะ ท่าทางจะเป็นปีชงของทั้งคู่555(หรือของนายโฟคฝ่ายเดียวหว่า เพราะลุฟท์ไม่สนใจไรนอกจากการเรียน เอิ๊กๆ)

[Goodfellas]

ขยันเจรงๆ

[golfgab]

ปัญหามาอีกมากมายแน่เลย คงมีอะไรสนุกอีกมากมาย มา รอ เสมอนะครับ
ให้กำลังใจ ลุฟท์ กับญี่ปุ่นนะ
โฟค ห้าม นอกใจ ลุพท์นะ     

[donutnoi]

งานเข้า อยู่ๆก็มีคู่แข่งมาแรง ออกตัวแรงทั้งเซสทั้งโฟนเลย  

[Piaanie]

แต่ละคนมาแรง จัดเต็มกันมาทั้งนั้น แต่ถูกใจญี่ปุ่นจริงๆ คงคอนเซปเอ๋อแสบได้อย่างเหนียวแน่น

[maytarapat]

ญี่ปุ่นสุดยอด

โฟนนี่ก็ร้ายไม่เบานะมาว่านู๋ญี่ปุ่นได้
 

[Fanun]

   โฟน
ญี่ปุ่นสุดยอด จัดการไปเลยคนนิสัยไม่ดี

[DINNDANN]

5555 กด like ประโยคนี้อ่า คนที่ไม่เคยเห็นเขาก็มองแบบว่าไอ้นี่ท่าทางจะปัญญาอ่อน

แต่ญี่ปุ่น เค้าน่ารักเนอะ อิอิอิ

ขอให้ลุฟท์ได้สักครึ่งของญี่ปุ่นได้มั๊ยอ่า ความแสบบบบบบบ อ่า 555

โฟน จะได้หงายหลังกับไปเลยยยยยย

[Petalkiss]

โอยยยยยยยยยย ร้ายทั้งคู่เลย
ฝ่ายนึงก็จะจีบลุฟท์ อีกฝ่ายนึงก็จะเอาพี่โฟค - -
โดยเฉพาะรายหลัง (โฟน) นี่ท่าจะแรงน่าดู
ชิ อย่ามาทำให้คู่รักเค้าต้องแตกกันละกัน

ชอบน้องญี่ปุ่นมากกกกกกก
ตั้งแต่ตอนเรื่องของญี่ปุ่นกะหมีขาวแล้ว
ต้องคนแบบญี่ปุ่นนี่แหละ เอาอยู่ทุกสายพันธุ์
เสือสิงห์กระทิงแรด เจอไอ้เอ๋อ(แต่น่ารัก)เข้าไป.. ไม่มีใครสู้ได้หรอกเนะ 5555555555

[meiji]

แอบหมั่นไส้เด็กใหม่ที่ชื่อโฟน พอประมาณ
แต่เห็นญี่ปุ่นว่ากลับไปแบบนั้นเเล้ว สะใจ ฮ่าๆๆ
มาต่อไวไวนะคะ เชื่อมั่นในตัวพี่โฟคสุดใส อิอิ

[DexTunG]

ถึงจะรอนาน แต่ยังไงก้อน่ารักเหมือนเดิม    +1

[MoMoRin]

งานเข้าไม่มีที่สิ้นสุด...

[gayraygirl]

ทางโฟคอ่ะไม่ห่วงเลย
แต่ลุฟท์นี่ดิน่าเป็นห่วง ซื๊อซื่อขนาดนั้น
ปฏิเสธใครเขาเป็นบ้างไหมเนี่ย 

[cy55555]

ไม่ได้มาแค่หนึ่ง  แต่มาถึงสอง
ศึกนี้อยากให้น้องญี่ป่วนจัดการยิ่งนัก
ขนาดแค่พูดเฉยๆ ยังหน้าหงายเลย ฮ่าๆๆๆ

[คนริมคลอง]

หนูโฟน ระวังเงาหัวจะไม่มี มายุ่งจะน้องปุ่น แตะได้เหรอนั่น ของสูงของโรงเรียนเชียวนะ

เดี๋ยวก็ได้ย้ายโรงเรียนอีกรอบหรอก

[puppyluv]

ท่าทางโฟนจะร้ายไม่ใช่เล่น
แต่ไม่เป็นไร ญี่ปุ่นร้ายลึกกว่า (แบบไม่รู้ตัวเอง) 555
สะใจโฟนเปิดแน่บไปเลย

[yogurtjung]

คู่แข่งมาเพียบเลยอีกตานี้ 55

เป็นกำลังใจให้ ค่ะ ญี่ปุ่นน่ารักมาก

ตัวเล็กกับตัวใหญ่ด้วย 55

[bbyuqin]

น้องโฟนโดนปุ่นตอกกลับแบบเอ๋อเลยหงายไปเลย 555 คนที่ชอบชอบตัดสินแค่ภายนอกก็ต้องโดนแบบนี้แหล่ะ

แล้วนี่คู่แข่งใหม่เข้ามาสองด้านเลยวุ้ย

[som]

หวาย  มีคู่แข่งโผล่มาทั้ง 2 ฝ่ายเลย  มั่นใจในกันและกันนะครับ

[taroni]

ท่าทางงานจะงอก

[eiky]

       C H A M P !


พอถึงวันไปแข่งตอบปัญหาวิชาการลุฟท์ก็มาโรงเรียนแต่เช้า มีอาจารย์ไปด้วยแค่คนเดียว ส่วนนักเรียนนอกจากลุฟท์แล้วมีรุ่นพี่อีกสองคน
“ท่าทางได้เรื่องอยู่นี่จารย์เด็กจารย์น่ะ”
พอขึ้นรถรุ่นพี่ก็มองหน้าลุฟท์พิจารณาอยู่
“แน่นอนจ๊ะ ครูเกือบทุกคนลงความเห็น เป็นไงบ้างจ๊ะลุฟท์ ตื่นเต้นไหม”
มันไม่ตอบแต่พยักหน้า
“ท่าทางเรียนเก่งนี่เรา สู้ๆนะ โรงเรียนเราจะได้ดังกับเขาเสียทีเรื่องวิชาการ”
“แหมนายออฟ ก็หวังพึ่งพวกเธอนั่นล่ะ แต่ก็ไม่เคยได้อะไรไม่ใช่เหรอ”
“โหจารย์อ่ะ ยากจะตาย เราก็มาร่วมงานพอเป็นพิธีล่ะน่า แต่น้องมันนี่หน่วยก้านดีนะเนี่ย”
ทั้งสามคนคุยกันอยู่จนถึงสถานที่แข่งขัน จึงพากันไปกินข้าวช้า
“เอ้านี่น้องลุฟท์ กินไข่ตุ๋นนี่จะได้สมองปราดเปรื่อง”
รุ่นพี่จัดแจงให้พร้อม
“เอาโอวัลตินร้อนด้วยไหม พี่ไปซื้อให้”
“อ่า”
“เออ ครูฝากน้องหน่อยนะ เดี๋ยวจะไปรายงานตัวให้”
อาจารย์เดินไปแล้ว
“น้องลุฟท์ๆ ใช่โฟคไหมที่จีบเราอยู่อ่ะ”
คนชื่อออฟถามขึ้น
“ครับ”
มันก็ตอบออกมานะไม่มองหน้า
“ว้า เรานี่น่ารักนะ ทำไมคนน่ารักๆมันไม่มีเยอะๆวะ จะได้ไม่ต้องแย่งกันจีบ”
“อะไรไอ้ออฟ อย่าคิดไปวุ่นวายเชียวนะมึง เดี๋ยวไอ้โฟคมันก็เอาเรื่องหรอก มึงได้ข่าวไอ้บอลไหมล่ะ”
ลุฟท์เงยหน้าขึ้นทันที หน้าซีดลง
“มีไรเหรอพี่”
ถามออกไปเสียงสั่น
“อ้อ ไม่มีไรน้องลุฟท์ เรื่องเขาเล่ากันน่ะ ว่าไอ้บอลมันลวนลามน้อง ม. ๔ ไอ้โฟคเลยจัดการ ไอ้บอลโดนปลดเลยนะ”
“ใครเหรอพี่”
“ไม่รู้ดิ พวกมันไม่ยอมบอก”
ลุฟท์ก้มหน้าลงเหมือนเดิมครุ่นคิดอยู่
“มาๆกินข้าวน้องลุฟท์ เดี๋ยววิชาแรกภาษาไทยนะ เราไหวไหมพี่ๆไม่ถนัดนะ”
“ควาย มึงน่ะไม่ถนัดภาษไทย ถนัดภาษาต่างดาวว่างั้นไอ้ แมท”
“มีบ้างเว้ย”
“กูว่ามึงน่ะไม่ถนัดสักอย่างล่ะวะ แต่จารย์ไม่มีทางเลือก ฮ่าๆๆ”
“เหมือนมึงนั่นล่ะ”
สองคนเถียงกันอยู่ไม่มีใครยอมใคร ลุฟท์มันรีบกินข้าวแล้วนั่งกางหนังสือต่อ ไม่สนใจใคร
“ลุฟท์ ป่ะลูก ถึงเวลาแล้ว ไอ้ออฟ แกกับไอ้แมท ใครจะขึ้นไปกับน้อง ครูจะได้ไปส่งรายชื่อ”
“โห จารย์ ไอ้แมทเลย ผมไม่ถนัด”
“อ้าวไอ้ออฟ เชี่ยแล้วมึง”
“หยุด อย่าเถียงกัน อะไรเนี่ย รุ่นพี่ภาษาอะไร ดูน้องมันซิ เงียบนิ่งเชียว รุ่นพี่มาเถียงกัน แกนั่นล่ะไอ้ออฟขึ้นไปกับน้องมัน”
อาจารย์พูดเด็ดขาด แล้วดันหลังลุฟท์ให้ไปนั่ง ลุฟท์สูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึกๆ มองไปรอบๆ โรงเรียนต่างๆดูท่างเขาเป็นหนอนหนังสือกันทุกคน แว่นหนาๆทั้งนั้น
“ลุฟท์ อย่าตื่นเต้นนะลูก อย่าคิดว่าเราด้อยกว่าใคร เราก็มีดีของเรา สู้ๆลูก ครูอยู่นี่ไม่ต้องกลัว ทำให้เต็มที่ ไป”
พอถึงเวลาอาจารย์ก็กอดตัวของลุฟท์ไว้แล้วดันหลังให้เข้าไปในห้องประชุมที่เขาจัดเป็นโต๊ะเรียงแถวกันอยู่ มีป้ายชื่อโรงเรียนติดไว้พร้อม เก้าอี้สองตัว กระดาษปากกาที่ทางคณะกรรมการจัดเตรียมไว้
“ทำแบบน้องลุฟท์บ้างดิจารย์”
“อย่ามา โตเป็นควายแล้ว มากี่ครั้งแล้วนี่แกน่ะไอ้ออฟ”
“อ่า จารย์อ่ะ”
“อย่าพูดมาก พาน้องเข้าไป จะได้เวลาแล้ว”
พอเข้าไปนั่ง กรรมการก็ประกาศว่าต่อไปจะเป็นการแข่งขันการตอบปัญหาทางวิชาการ วิชาแรก ภาษาไทย วิธีการคือคัดโรงเรียนแต่ละในคำถามคัดออกสำหรับคนที่ตอบไม่ถูก คัดออกเลยไม่มีให้โอกาส ตอบผิดเดินออกนั่นเอง เหลือสามโรงเรียนค่อยมาตอบคำถามอีกห้าข้อ
“คำใดต่อไปนี้เป็นคำเป็น และคำตาย”
ข้อแรกถูกถามขึ้นโดยกรรมการหน้าห้อง พูดใส่ไมโครโฟนเสียงดัง อ่านไปทีละคำ
“ตายห่า กูรู้ที่ไหนล่ะเนี่ย”
ออฟบ่น แต่ลุฟท์มันเขียนคำตอบแล้ว
“อ่า รู้แล้วเหรอน้องลุฟท์”
พยักหน้าแล้วยื่นส่งกระดาษให้กรรมการ ข้อนี้มีโรงเรียนโดนคัดออก สิบโรงด้วยกัน แค่ข้อแรกนะเนี่ย คงเพราะเด็กๆมัวตื่นเต้นอยู่ สรุป เหลืออยู่สามโรงเรียน มีโรงเรียนของลุฟท์ด้วย
“กรี๊ด ทวิสต์ออกเดี๋ยวนี้ไอ้แมท ครั้งแรกในประวัติการณ์ โรงเรียนเราเข้ารอบสามทีมสุดท้าย กรี๊ด ด่วนๆ ถ่ายรูปด้วย”
อาจารย์ออกอาการก่อนใครพอรู้ผล
“อ่า ตื่นเต้นจังจารย์ เก่งมากอ่า ข้อนั้นคิดว่าตายแล้ว คำราชาศัพท์น่ะ”
“เห็นไหมชั้นบอกแกแล้ว อาจารย์เขามองไม่ผิดหรอก นี่ล่ะดาวเด่นตัวจริงไม่ใช่กะโหลกกะลาเหมือนพวกแก”
“แอ่ะ จารย์อ่ะ”
พอกรรมการประกาศว่าสามโรงเรียนนี้ต้องตอบคำถามห้าข้อสุดท้าย โรงเรียนที่ตอบถูกมากที่สุดจะได้แชมป์วิชาภาษาไทยไป การแข่งขันเป็นไปอย่างรวดเร็ว เพราะมีหลายวิชา ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ วิทยาศาสตร์ รวมเคมีฯ ชีวฯ ฟิสิส์ คณิตฯ สี่วิชาในคาบบ่าย
“โหย ดูคำถามดิ แม่งยากว่ะ ใครจะไปตอบได้วะ เกลียดที่สุดคำใดเขียนผิดเนี่ย”
ออฟบ่นทันทีเมื่อกรรมการอ่านคำถามแรก แล้วมีคนเดินแจกกระดาษคำตอบให้วงคำตอบ ให้เวลาหนึ่งนาทีเท่านั้น
“อ๊ะ ข้อนี้เหรอลุฟท์”
“คิดว่าข้อนี้ครับพี่”
ลุฟท์มันวงกลมตรงคำตอบไปแล้ว แล้วส่งให้คณะกรรมการ ข้อต่อไปก็ถูกอ่านต่อไปทันที
พอตอบเสร็จทั้งห้าข้อ ก็รอฟังผล โดยกรรมการรวบรวมคะแนนอยู่
“อืม ผลออกมาแล้วครับ เก่งมากจริงๆ ตอบไม่ผิดเลยสักข้อ”
คนประกาศพูดแล้วมองนักเรียนทั้งสามโรง
“ยินดีด้วยครับ โรงเรียนเอ ได้เป็นแชมป์ในปีนี้”
“อ่า น้องลุฟท์ น้องลุฟท์”
ออฟมันสั่นเลยนะ ส่วนลุฟท์ยิ้มแห้งๆ ลุกขึ้นยกมือไหว้คณะกรรมการตามทีอาจารย์บอกมาก่อนจะเข้าไปตอบคำถาม
“กรี๊ดดดด กรี๊ดดด โทรฯเลย โทรฯ ไม่ไหวแล้ว ต่อสายผอ ไอ้แมท ต่อสายผอ ด่วน กรี๊ดดด”
“จารย์ๆ ใจเย็นๆ คนมองใหญ่แล้ว”
ไอ้แมทมันหน้าซีดลงเพราะอาจารย์กรี๊ดออกมาเสียงดังมาก เกินจะเก็บ นี่ถ้ารำได้รำแล้วนะ
“กรี๊ดดดด ผอ ขา กรี๊ดดดด ผอขา กรี๊ดดดด”
“จารย์ๆ พูดซะทีดิจารย์ กรี๊ด อยู่ได้”
ไอ้แมทมันคงอายคนสะกิดบอกอาจารย์
“เราได้แชมป์ ผอ ขา เราได้แชมป์ ภาษาไทย ตอบถูกหมดทุกข้อ กรี๊ดด ฮือๆๆ โอ๊ย ชั้นดีใจ”
ทรุดตัวลงร้องไห้ออกมา คนมองกันใหญ่ แมทเองมันก็ทำตัวไม่ถูกนั่งลงประคองร่างอาจารย์เอาไว้ ส่วนในห้อง รับโล่ห์ประกาศเกียรติคุณและใบประกาศฯที่ทำกันตรงนั้นเลย แค่เอาชื่อกับโรงเรียนไปพิมพ์ กรรมการใหญ่ก็เซนให้ทันที
“ลุฟท์ ลุฟท์ งนี้ลูกทางนี้ เก่งมากลูก เก่งมาก”
อาจาย์ร้องเรียกลุฟท์เสียงดัง ร้องไห้ยังไม่หยุด ความตื้นตันที่ไม่เคยเจอ เปิดโรงเรียนมาก็นานไม่เคยเลยจริงๆนะ
“หิวไหมลูก ไอ้แมท น้ำน้องล่ะ จัดการ”
“เอ่อ”
“เดี๋ยวต้องไปต่อครับจารย์ ภาษาอังกฤษ”
ลุฟท์มันเอ่ยออกมา
“โหจารย์ เจ๋งมากๆ ผมนี่ไม่ได้ทำไรเลยนะ น้องมันวงเอาๆ”
“แน่นอนย่ะ ไปๆ พาน้องเข้าไปอีก ไหนน้ำน่ะไอ้แมท”
“โหย จารย์อ่ะ น้ำก็ต้องวิ่งไปเอาน้า อ่ะน้องลุฟท์ เก่งมากๆครับ พี่นับถือๆ”
พอเข้าห้องเดิมไปก็เริ่มตอบคำถาม ทางคณะกรรมการไม่ได้ให้นักเรียนที่มาแข่งขันมีเวลาพักมากนัก เพราะกลัวว่าจะไปแอบอ่านหรือทุจริต เหลือสามโรงเรียนอีกครั้ง ซึ่งก็แน่นอน
“อ่า พี่แมท ข้อนี้ลุฟท์ไม่แน่ใจอ่ะ”
ลุฟท์เหงื่อผุดขึ้นกลางหน้า แสดงสีหน้าครุ่นคิดขึ้นมา
“เออว่ะ พี่ก็ไม่มั่นใจ เรื่องเทนส์พี่ยิ่งง่อยๆอยู่ด้วย เอาข้อนี้ล่ะลุฟท์จะหมดเวลาแล้ว”
“อ่า ผมว่าข้อนี้นะ”
“เอาน่า วงๆไปก่อน”
สรุปตามใจพี่แมทมัน
“ผลอกมาแล้วครับ อืม คิดว่าจะมีปรากฏการณ์ซะอีก น่าเสียดายๆ แค่คะแนนเดียว”
คนประกาศเอ่ยออกมามองมาทางลุฟท์กับแมท สองคนนี้เหงื่อแตกสิครับท่าน
“แชมป์ในปี ตอบผิดไปข้อเดียวครับ แต่อีกทีมก็ตอบผิดไปสองข้อ แล้วก็ตอบผิดหมดเลยอีกทีม แชมป์คือ โรงเรียน ซีครับ”
เอ่อ ลุฟท์มันก้มหน้าทันที
“โหย ไม่น่าเลย เชื่อน้องลุฟท์ก็ดี โว้ยกูนี่”
แมทโวยวายออกมา
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ เอาใหม่ๆ ผมไม่มั่นใจเองล่ะ”
พูดออกมา แมทถึงกลับอึ้ง
“โหยน้องลุฟท์ เทพมากๆ น่ารักจริงๆ ทั้งหน้าตาทั้งนิสัย”
พอจะเดินออกมาทีมที่ได้แชมป์ก็เดินมาดัก เด็กชายใส่แว่นหนาท่าทางจริตเกินหญิเท้าสะเอวแสยะปากใส่
“นึกว่าจะแน่ หึ ยอมให้วิชาเดียวล่ะนะ วิชาต่อไปอย่าได้หวัง”
“อ้าวอีตุ๊ดนี่”
มันเดินไปแล้วพร้อมกับบรรดาเพื่อนๆมัน ลุฟท์กัดฟันแน่น
“อย่าไปสนใจเลยนะน้องลุฟท์ มันขี้เหร่มีปมด้อย สู้เราก็ไม่ได้ ทั้งน่ารักทั้งเรียนเก่งนิสัยดีอีกต่างหาก”
ลุฟท์ไม่ตอบแต่เดินออกมาพบอาจารย์กับออฟที่รออยู่ด้านนอก
“กรี๊ดดด รองแชมป์ รองแชมป์”
อาจารย์เองดีใจมาก ดีใจมากๆ เกินกว่าใคร เพราะความภาคภูมิใจของอาจารย์ก็อยู่ที่ความประสบผลสำเร็จของศิษย์นั่นเอง ไม่ใช่สิ่งอื่น
“โห ข้อนั้นนะจารย์ถ้าแมทไม่ลนนะ ป่านนี้ได้แชมป์ไปแล้ว”
“เอาน่า เก่งมากลุฟท์ ครูมองเธอไม่ผิดเลยจริงๆ ครูภูมิใจในตัวเธอมากนะ เก่งมากลูก”
อาจารย์กอดตัวของลุฟท์ร้องไห้ออกมา ทางฝั่งโรงเรียนนี่ไม่เรียนเลยนะขอบอก ประกาศออกเครื่องกระจายเสียง ทุกความเคลื่อนไหว แม้แต่ คำถามแต่ละข้อออฟก็จะโทรฯไปบอกเพื่อนที่ประกาศกระจายเสียง เสียงทุกคนลุ้นกันอยู่ตามห้อง ตามร่มไม้ สนามต่างๆ ไม่มีใครเรียน ทุกคนต่างลุ้นต่างส่งกำลังใจไปให้เจ้าลุฟท์กันทุกคน โดยเฉพาะคนตัวใหญ่ที่นั่งไม่ติดเหงื่อแตกพลั่ก เดินไปเดินมา
“ตัวเล็กๆ เบรกอยู่ใช่ไหม เก่งมากตัวเล็ก เก่งมาก”
น้ำตาคลอเลยนะมันเจ้าโฟค ดีใจมาก กดโทรศัพท์ไปหาเพราะคิดว่าพักกลางวัน ลุฟท์มันก็รับโทรศัพท์ได้พอดี
“อ่า ตัวใหญ่รู้ได้ไงอ่ะ ว่าตัวเล็กไปถึงไหน”
“โหยตัวเล็กที่นี่เขาประกาศออกเครื่องกระจายเสียงเลยนะ ผอ งดให้เรียน ให้มาลุ้นกัน เนี่ยลุ้นตัวโก่งเลยนะรู้ไหม”
“อ่า อายจัง”
“ตัวเล็ก รู้ไหมตัวเล็กคือความภูมิใจของโรงเรียนเราแล้วนะ ตัวใหญ่ภูมิใจในตัวเล็กมากนะรู้ไหม”
“อ่า แต่ตัวเล็กพลาดวิชาภาษาอังกฤษอ่า”
“ไม่เป็นไรตัวเล็ก แค่นี้ก็เก่งแล้ว รู้ไหมโรงเรียนเราไม่เคยเข้ารอบสักปีเลยนะ ไม่ว่าวิชาอะไร ตัวเล็กที่สุดแล้ว”
“อ่า ตัวใหญ่จะกินข้าวอ่ะ จารย์เรียกแล้ว”
“ตัวเล็กๆ ตัวใหญ่เป็นกำลังใจให้นะ สู้ให้เต็มที่โรงเรียนเราไม่เคยน้อยหน้าใคร อย่าให้ใครมาดูถูกได้”
วางสายไปแล้วเดินกลับไปหาอาจารย์ที่เลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมเต็มโต๊ะไปหมด เป็นลาภปากของสองตัวนั่น เพราะเจ้าลุฟท์มันกินน้อย อ่านแต่หนังสือ พอถึงเวลาก็เข้าห้องไป ภาควิชาวิทยาศาสตร์นี้นานหน่อย เพราะรวมคณิตศาสตร์เข้าไปด้วย การตอบคำถามก็ให้เวลานานกว่าเดิม จากนาทีเป็นห้านาที วิชาแรก คณิตศาสตร์
“ตัวแปรของโจทย์นี้คืออะไร”
นี่คือคำถาม โจทย์ที่ให้มายาวเหมือนหางว่าว
“ตายห่า โอยๆ”
การตอบคำถามภาควิชานี้ใช้ผู้ตอบคำถามสามคน จึงไม่มีใครอยู่กับอาจารย์รายงานผล ต้องเป็นหน้าที่อาจารย์เองที่ใช้มือถือของทั้งสามคนรวมถึงของตัวเองกระจายข่าว สองอันโทรฯ อันหนึ่ง ทวิสเตอร์ อันหนึ่งเฟสบุ้ค เอาเข้าไป
“อ่า แบบนี้หรือเปล่า”
ลุฟท์นั่งมองอยู่แล้วดึงกระดาษทดมาจากมือของออฟแล้วขีด มันเขียนทดเลขเร็วมาก มากจนสองคนอ้าปากค้าง
“วายกำลังสอง”
มันตอบออกมา ทั้งสองคนอ้าปากค้างแล้วพยักหน้า
“อัจฉริยะ”
พูดออกมาพร้อมกัน แต่ลุฟท์มันไม่ได้สนใจฟังเพราะมันเป็นคนยื่นกระดาษคำตอบ ให้กรรมการ การตอบคำถามภาควิชาวิทยาศาสตร์นี้ประกาศผลทีเดียว โดยไม่แยกวิชา ให้มาถ้วยเดียวแต่ใหญ่ยักษ์ บอกคะแนนรวมมาเลยทีเดียว คณิตศาสตร์ผ่านไป ใช้เวลาเกือบชั่วโมง ต่อไปก็เคมี
“น้อง”
“เงียบไปเลยมึง น้องลุฟท์คร้าบ เอาไรเพิ่มไหมคร้าบ”
ออฟทำตาขวางใส่แมทเพราะแมทกำลังจะอ้าปากถามอะไรบางอย่างจากลุฟท์
“ไม่เอาครับพี่”
“ไรว้า แค่นี้ก็ดุกู”
“ไม่ได้ดุ ปล่อยน้องมัน ให้มันทำ มึงเห็นไหม เวลามันทำ น่ะเหมือนจิตรกรวาดภาพเลยนะ พลิ้วเชียว อย่าไปกวนสมาธิน้องมัน”
“อ้อ เออๆ”
เห็นพ้องต้องกัน พอคำถามแรกเริ่มขึ้น สองคนนี่ก็แทบหงายหลัง แน่นอนว่าการมาตอบคำถามระดับวิชาการแบบนี้คงไม่มีใครคิดคำถามเบเบี๋มาถามแน่ๆ คำถามสอบเอนท์ก็ง่ายไปเสียด้วยซ้ำ คนที่ทำได้น่ะ เกินคนเสียเองต่างหาก
“จงคำนวณสูตรของสารตั้งต้นของผงชูรสที่ละลายแล้วในน้ำปลาตราปลาหมึก”
“โจทย์เชี่ยไรวะเนี่ย”
ออฟบ่นออกมา เช่นเดียวกับแมท สองคนทำหน้าเซ็งคณะกรรมการ เสียงเด็กนักเรียนโรงเรียนอื่นๆก็ฮือฮา เป็นบ้าไปล้วอาจารย์คนคิด ส่วนลุฟท์มันนั่งคิดอยู่ ตามองกระดาษ มือจับดินสอหมุนไปมา ทำตาเหมือนคิดอะไรออกแล้ว เขียนสูตรลงในกระดาษ เขียนเร็วเช่นเคย ทำผิดขีดฆ่าเร็วมาก ไม่ลังเล มุ่งมั่นมาก ลีลาการคิดของมันเหมือนจิตรกรจริงๆอย่างที่ออฟว่านั่นล่ะ สายตามุ่งมั่นจ้องกระดาษ มือพลิ้วไหวไปตามสมองสั่ง พอถึงวิชาชีวฯหน้าทุกคนเริ่มเครียดจัด บางคนหน้ามันเยิ้ม แต่เจ้าลุฟท์มันยังโอเคอยู่ สายตายังไม่ตกหรือล้า ฟิสิกส์นี่สิ เหอๆ บางคนถึงกับทึ้งหัวตัวเองเลยนะ จากที่ผมมันอยู่ของมันดีๆก็ทึ้งดึงเสียเป็นรังนก
“ถ้าหากนาย ก หนัก ๔๖ กก. ขี่อยู่บนหลังนาย ข ที่มีน้ำหนัก ๖๒ กก. นาย ก ต้องใช้พลังงานเท่าใดที่จะปีนขึ้นหลังนาย ข และนาย ข ต้องใช้พลังงานเท่ใดที่จะแบกร่างของนาย ก เพื่อขึ้นเนินที่มีความลาดเอียง ๓๔.๕ องศา สูง ๕.๓ เมตร และค่าเฉลี่ย ต่อชั่วโมงเป็นเท่าใด”
“แอ่ก ตายๆ ฆ่ากูเลยดีไหมเนี่ย ใครวะ คิดคำถาม ส้นตีนจริงๆ คิดมาได้ยังไง แค่ไอ้เชี่ย ก ปีนขึ้นหลังไอ้เชี่ย ข นี่กูก็ไม่ไหวแล้วโว้ย นี่ห่าอะไรวะ ปีนขึ้นเนิน ค่าเฉลี่ย”
แมทบ่นออกมา ออฟเองก็พยักหน้า แต่ลุฟท์มันทำแล้ว สายตานี่มุ่งมั่น น่าดูนะเวลามันคิด มือซ้ายเอาขึ้นมาวาดอากาศ มือขวาจับดินสอ สายตาไม่มีจุดตก มองไปเบื้องหน้า พอคิดอะไรออกก็ก้มลงเขียน ลีลาเขียนที่ไม่เหมือนใคร ทำให้สองคนนั้นเงียบเสียงลง
“เป็นยังไงบ้างครับนักเรียนทุกคน ครูเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ เอาล่ะ หลังจากส่งคำตอบข้อสุดท้าย เราก็จะใช้เวลาเพียงแค่ห้านาทีในการรวมคะแนน เพราะวิชาที่ผ่านมารวมไว้แล้ว ตัดสินง่ายมากๆครับ ไม่หนักใจเลยปีนี้”
อาจารย์ประกาศหน้าห้อง นักเรียนทุกคนจะตื่นเต้นดีใจ
“ปีนี้ทางคณะกรรมาการจัดให้มีที่สองกับที่สามนะครับ สำหรับภาควิชาวิทยาศาสตร์ที่ไม่มีการคัดโรงเรียนใดๆออก ทั้งห้าสิบโรงนี้ มีเพียง สามโรงเท่านั้นที่จะได้รางวัล ส่วนโรงเรียนที่เหลือก็อย่าเพิ่งท้อแท้นะครับ ปีหน้าเอาใหม่ เก่งกันทุกๆคน”
“เอาล่ะ โรงเรียนที่ได้ที่สาม มีคะแนนรวมจาก ๕๐ คะแนนเต็ม ทำได้ ๒๘ คือ โรงเรียน สหะเอซีครับ”
พอสิ้นเสียงประกาศเสียงนักเรียนก็กรี๊ดดังขึ้น โดยเฉพาะเจ้าตัว กระโดดโลดเต้น
“หึหึ เป็นไงนาย ยังหวังจะได้รางวัลอยู่เหรอ ภาษาไทยน่ะฟลุคนะเราว่า ต้องเป็นโรงเรียนซีเท่านั้นที่จะได้รางวัล”
ไอ้แว่นหนานี่อะไรของมันนะ เดินมาแทะเจ้าลุฟท์มันตลอด
“เฮ้ย มึงไม่รอให้เขาประกาศก่อนล่ะไอ้แว่น ไปไกลๆตีนเลย คนเก่งจริงๆน่ะเขาไม่คอยมาอวดพ่นสรรพคุณตัวเองแบบนี้หรอกวะ”
ออฟพูดออกมาขวางลุฟท์ไว้ นังแว่นหนามองตาขวางแล้วสะบัดหน้าไป
“โรงเรียนทีได้ที่สอง ได้คะแนน จาก ๕๐ คะแนนเต็ม ทำได้ ๓๐ คะแนน คือโรงเรียน สหะบีวาย”
เสียงกรี๊ดดังขึ้นอีก ดูเหมือนความตื่นเต้นจะกดดันอยู่กับนักเรียนทุกคนที่ไม่มีชื่อโรงเรียนถูกประกาศออกมา อาจารย์ที่รออยู่ด้านนอกเริ่มสั่นแล้ว กดดันมาก เหมือนลุ้นผลนางงามก็ไม่ปาน
“เอาล่ะครับ มาถึงรางวัลแชมป์ของปีนี้ น่าทึ่งมากจริงๆครับ ตอบผิดแค่สองข้อจากห้าสิบข้อ”
เสียงฮือฮาขึ้นทันที
“เชี่ย ใครวะจะเก่งปัญญาอ่อนแบบนั้น ไปเหอะ พวกเรา ไม่มีทางได้หรอก แม่งทำไงวะ ห้าสิบข้อ ตอบผิดแค่สอง ส้นตีนล่ะ”
ออฟบ่นแล้วดันหลังลุฟท์ให้เดินออกจากห้อง ทั้งที่คนอื่นเขานิ่งรอฟังผล
“นั่นดิ ไปเถอะน้องลุฟท์”
“โรงเรียนนั้นก็คือ โรงเรียน เอ ครับ”
เขากระกาศเสียงดัง
“โรงเรียนเอ เหมือนชื่อโรงเรียนเราเลยนะมึงไอ้ออฟ เฮ้ย”
“เฮ้ย แว้กกกก สัด แว้กกก”
กลายเป็นบ้าไปแล้ว สามคนมันเต้นกอดกันไม่อายใคร เป็นปรากฏการณ์จริงๆ ทางกรรมการขอดูหน้าทั้งทีม แต่ทั้งสองคนออฟกับแมทบอกว่าน้องเป็นคนทำคนเดียว มันกลายเป็นคนดังไปแล้วครับท่านเจ้าลุฟท์
“กรี๊ดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดด”
“เฮ้ย จารย์ จารย์”
เป็นลมครับท่าน อาจารย์กรี๊ดจนเป็นลม เสียงเฮออกมาจากโทรศัพท์ที่อาจารย์คุยอยู่ดังเล็ดลอดออกมา
“ได้แชมป์เว้ย ได้แชมป์ ฮือๆๆ กูได้แชมป์แล้วเว้ย สัด”
แมทเอาโทรศัพท์มาร้องตะโกนออกไปบอกเพื่อนๆที่อยู่ที่โรงเรียน ที่โรงเรียนเองก็เฮโลกันเสียงดัง ผอเองกระโดดโลดเต้นอยู่กับอาจารย์วารุณี ตกลงเป็นกิ๊กกันนะนั่นน่ะสองคนนี้
“ลุฟท์ น้องลุฟท์ ขอบคุณมาก ขอบคุณมากๆ”
ไอ้เจ้าออฟร้องไห้ออกมากอดตัวของลุฟท์ไว้แน่น ลุฟท์เองก็เม้มปากร้องไห้ออกมา ตื้นตันไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ ดีใจมากๆเหมือนกัน
“กรี๊ดด”
เสียงเบามาก เพราะเพิ่งจะฟื้นจากการเป็นลม อาจารย์ยังมีหน้ามากรี๊ดอีก
“ฮือๆ ชั้นจะไปบวชชี ชั้นจะไปบวชชี ลูกลุฟท์ เก่งมากลูก เก่งมาก ครูขอบใจเรามาก ฮือๆ”
ทั้งสี่คนร่ำไห้กอดกันกลมไม่อายใคร เสียงผู้คนจากโรงเรียนอื่นๆก็เข้ามาแสดงความยินดี เว้นแต่นังแว่นนั่นที่โรงเรียนมันทำคะแนนได้เพียง สิบห้าคะแนน แหมนะทำมาเป็นพูดดี นักมวยยังชกไม่ครบยกมาฟันธงแล้วว่ามันจะแพ้หรือไม่ชนะ โดนน็อคเลยสมน้ำหน้า อิอิ

Written by eiky

[dukdikdukdik]

กริ้ดดดดดดดดดด น้องลุฟท์เก่งมาก ดีใจด้วยยยยยยย

หมีดำรีบ ๆ หารางวัลมาให้น้องลุฟท์เลยน๊า

[donutnoi]

จุดประทัดต้อนรับดาวเด่นดวงใหม่ น้องลุฟท์ 

[NONSENSE]

อัจฉริยะมากกกกกกกกกกกกกก
 

[Petalkiss]

 น้องลุฟเก่งมากลูก
คว้าแชมป์ให้โรงเรียนได้

[naiin]

แบบนี้ตัวใหญ่ต้องมีรางวัลปลอบใจแล้ว

[Chinnosuke]

ลูฟเก่งมากลูก
ถามจริงพี่อิ๊กไปเอาข้อมูลการแข่งมาจากไหนอะคับ หรือมีแฟนเป็นเด็กมัธยม

[litlittledragon]

สุดยอดอะ ตอนญี่ปุ่นเข้ามาเรียน ก็พลิกประวัติการณ์เอาชนะแข่งขันเต้นกับแบดได้ กิจกรรมร.ร.เอเลยโดดเด่นขึ้นมา
ปีนี้น้องลุฟท์เข้ามาเรียน ทำสถิติใหม่ด้านวิชาการ สองรางวัลชนะเลิศ กับหนึ่งรอง สุดยอดจริงๆ
เคะแต่ละคนนี่ทำชื่อเสียงได้สุดยอดจริงๆ

[Saneige]

เย้ๆ เก่งมากๆ