"ซื่อนะ ไม่ได้โง่"
“อ้าวแข็งแรงหน่อยค่า ว้ายน้องลุฟท์ขาทางซ้ายค่าทำไมหันขวาไม่เข้าพวกแบบนั้น”
เสียงของซาร่าที่คอยกำกับการเต้นของน้องๆอยู่ในห้องของชมรมดังแข่งกับเสียงเพลง ห้องนี้อย่างที่รู้ๆกันวาจะไม่มีใครคนอื่นเข้ามาได้ เพลงก็ใช้เพลงหลอกไม่ใช้เพลงจริง พอใกล้จะถึงวันนั่นเองทางซาร่ากับริต้าค่อยจะเผยเพลงที่แท้จริงออกมาและเรียกน้องๆไปซ้อมทีอื่นต่างหาก หรือไม่ก็นัดซ้อมกันมืดๆไม่มีใครในโรงเรียนแล้ว
“อ๊ะ ทางนี้เหรอเจ๊”
“ค่า ตลอดนะคะน้องลุฟท์ขา ว้ายคนเรียนเก่งๆนี่เต้นไม่เป็นเอาซะเลยนะเนี่ย อิอิ”
“ไม่เป็นอ่ะเจ๊ผมเต้นไม่เป็นจริงๆ”
“ไม่เป็นไรค่า มาๆ ฝึกให้เยอะๆเดี๋ยวก็คล่องเหมือนน้องเม้งเองล่ะค่า เห็นไหมล้ำหน้าไปเยอะมาก”
หันไปชมเม้งที่กำลังเต้นอย่างเอาเป็นเอาตาย ส่วนเซสเองก็คอยมองลุฟท์อยู่ตลอดเวลาเผลอไมได้เลยนะไอ้นี่มันคอยจู่โจมตลอดเวลา
“เจ๊ ให้ผมประกบคู่กับลุฟท์ไหม ผมจะได้สอนไปด้วย”
“หือ เอางั้นเหรอคะน้องเซสของเจ๊”
“ครับ ดีกว่าให้ลุฟท์เต้นตามเพื่อนๆนะ ผมว่าแบบนั้นลุฟท์อาจจะงง”
“ดีค่ะดี มาเลยๆ”
มันแผนสูงนะนั่น
“มาลุฟท์เราสอนให้”
“อ่า อืมๆ ขอบใจนะเซส”
“ไม่เป็นไร เพื่อลุฟท์ซะอย่าง เซสทำได้”
ยิ้มให้ตาหวาน เจ้าเม้งมันไม่ทันมองนะเพราะกำลังมันอยู่กับการเต้นเข้าจังหวะ เด็กถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มที่เป็นแล้วก็จับไปเข้าจังหวะเล่นท่าให้มันคมกว่าเดิม ส่วนอีกพวกก็ไอ้เจ้าลุฟท์นี่ไง หึหึ
“นี่ต้องก้าวขาแบบนี้”
เซสผลุบเข้าประกบด้านหลังทันที เอามือจับสะโพกของลุฟท์ ไอ้นั่นมันก็ไมได้คิดอะไรอยู่แล้วนะ มันเลยเฉยๆ
“อ่า แบบนี้เหรอ”
“อืม แบบนี้ล่ะ ขานี้แบบนี้”
“อืม”
“ก้าวขาออกไปหน่อยลุฟท์”
เซสมันดันหน้าขาเข้าเบียดกับบั้นท้ายของลุฟท์เอามือจับขาข้างหนึ่งทำท่าเป็นสอน
“อ๊ะ ทำไมนายมาเบียดเราจังอ่ะ ขยับไม่สะดวก”
“นายไม่ชอบเหรอลุฟท์”
“ไม่อ่ะ”
ทำเสียงกระเส่าใส่เพราะตั้งลำแล้วนั่น
“อ๊ะ เอามือออกจากก้นเราหน่อย เราจั๊กจี๋”
“ไม่ใช่มือ”
“หือ แล้วไรอ่ะ”
“น้องชายเรา”
“อ่า”
รีบกระเด้งตัวออกไป หันมามอง เซสมันเกางเกงนักเรียนอยู่แต่มันก็นูนขึ้นเป็นลำชัดเจน
“อ่า นายแข็งเหรอ”
“อืม เพราะนายนั่นล่ะ”
“ทำไมอ่ะ เราไม่ได้ทำไรนะ”
อืมนะ มันทำหน้าแบบว่าซื่อเหลือเกิน นี่เขาล้วงเข้าไปมันจะรู้ไหมเนี่ย
“ก็ลุฟท์น่ารักนี่ เราเลย อิอิ”
“อ่า แล้วจะเต้นได้ไหมอ่ะ มันไม่อึดอัดเหรอ”
“ได้ดิ เราทำได้”
พยักหน้าให้ลุฟท์กลับเข้าไปประจำตำแหน่ง
“อ๊ะ นี่นายปลาเค็ม ทำไรอ่ะ”
เม้งหยุดพักหันมาเห็นทันทีปรี่เข้าหาทันที
“จิ๊”
“อ๊ะ นั่น”
“มองไรวะ เชี่ย”
“อ่านี่นายคิดไม่ซื่อเหรอนายปลาเค็ม”
“ไม่เกี่ยวกับมึงเว้ยไอ้หน้าจืด”
“อ่า ลุฟท์มันทำไรนาย บอกเรามานะเราจะจัดการให้ บอกเรามา”
“ก็”
“ไม่ได้ทำไรเว้ย กูมาสอนลุฟท์เต้นอ่ะ มึงเสือกไรด้วยเนี่ย”
“บอกมาลุฟท์มันทำไรนาย”
“เซสไม่ได้ทำไรนี่เม้ง แค่เอาไอ้ตุงๆนั่นมาถูก้นเราเท่านั้นเอง”
“กรี๊ดดด”
กรี๊ดออกมาไม่อายใคร
“อะไรกันค้า อะไรกันน้องเม้งแตกสาวร้าวรานเชียวนะ”
ริต้าเดินมาหา
“อ่าเจ๊”
“อย่านะมึง อย่าบอกนะ”
เซสทำตาอาฆาตใส่เม้ง เม้งเองก็ทำหน้าอึกอักอยู่ไม่รู้จะบอกไปว่ายังไงดี
“เอ่อ แมลงสาปเจ๊ แมลงสาป โน่นไงๆ”
“ว้าย กรี๊ดด ผัวขาช่วยด้วย ผัว ผัวอยู่ไหน”
“เอ่อ”
เด็กสามคนยืนอ้าปากค้างเพราะกริยาอาการของริต้ามันออกจริตมากมายนัก เกินจะรับไหว อิอิ
“พี่โฟคครับ เหนื่อยไหมครับ โฟนซื้อน้ำมาฝาก ดูเหงื่อดิเต็มตัวเลยอ่ะ อิอิ เซ็กซี่จัง”
ส่วนด้านตัวอิจฉาก็เร่งมืออย่างเต็มที่เหมือนกันต้องรีบทำคะแนนก่อนงานโรงเรียน
“หือ ให้พี่เหรอครับ”
โฟคหันมาทำหน้างงๆ
“ครับ โฟนซื้อมาให้พี่ อิอิ”
ทำท่าอายพองาม
“โหมีเด็กมาเฝ้าเลยเว้ย เดี๋ยวเถอะกูจะไปฟ้องน้องลุฟท์”
“ห่าไรล่ะมึง น้องเขาซื้อน้ำมาฝาก เออ ใครหิวน้ำบ้าง”
เอ่อ โฟนหน้าซีดลงทันที โฟคยื่นมือมารับขวดน้ำแล้วหันไปร้องเรียกเด็กที่ซ้อมอยู่ใกล้ๆ
“อ่า เค้าหิวเนะ เค้าหิว”
นั่น ก่อนใครเลยนะมัน
“อ่ะ ไอ้เปี๊ยก น้ำ น้องเขาซื้อมาฝาก”
ไอ้ตัวแสบวิ่งมา แต่พอเห็นว่าใครก็ทำหน้าย่นใส่
“แอ่ะ น้องคนนี้หรา มาจีบหมีดำหรา”
ไม่หยิบขวดน้ำนะแต่เดินปรี่มาหาโฟน
“เค้าซื้อมาให้พี่โฟคน้า”
“อ่า นั่นแน่ อิอิ มาจีบแฟนคนอื่นหรา อิอิ ชอบแย่งหรา”
หัวเราะชอบใจ โฟนอายหน้าแดง แต่ก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ไม่ใช่ ก็แค่มาดูพี่เขาซ้อมอ่ะ”
“เออๆ ไอ้เปี๊ยก อ่ะน้ำ เอาไปดิวะ แล้วกลับไปซ้อมได้แล้ว”
“แอ่ะ มะเอาอ่า กลัวน้องคนนี้จาใส่ยาถ่ายเนะ อิอิ”
“บ้าเหรอพี่ ฝามันยังปิดอยู่นะ ทำไมพูดแบบนี้”
“เอ๋ ก็เค้าสัญนิษฐานเนะ ความคิดเห็นส่วนตัวเค้าผิดด้วยหรา”
เอ่อ ไอ้เจ้าโฟนหน้างอลงกว่าเดิม
“ฮึ ไปก็ได้ พี่โฟคอยากกินน้ำอีกไหมอ่ะ เดี๋ยวโฟนไปซื้อมาให้ใหม่ อันนั้นให้คนอื่นไปเถอะ”
ยิ้มหวานฉ่ำ ก่อนจะเดินสะบัดหน้าใส่ญี่ปุ่นเดินออกไป
“อ้าว น้องโฟนมาหาพี่เหรอครับ รอแป๊บน้า เฮ้ยไอ้เอก มึงาสอนให้ไอ้ปี๊กหน่อยดิวะ กูไปหาเด็กกูก่อน”
บาสพูดขึ้น โฟนทำหน้าเสียทันที
“อ่า ที่แท้ก็เด็กพี่บาสหรอกเหรอเนี่ย เข้าใจเลือกเนอะ อิอิ”
“มึงหมายความว่าไงวะไอ้เอก”
บาสทำตาขวาง
“ป๊าว อิอิ เหมาะสมกันดีออกน่าพี่”
“เออๆ ว่าไงครับน้องโฟน มาดูพี่ซ้อมเหรอคร้าบ น่ารักจริงๆ”
บาสเองก็วิ่งไปจับบ่าของโฟนไว้ทันที โฟนเปลี่ยนสีหน้าทันที
“อืม เค้ามาดูพี่บาสซ้อมอ่ะ เหนื่อยไหม เดี๋ยวเค้าไปซื้อน้ำมาให้”
“อ่าน่ารักจริงๆเลยครับ”
แลดูเจ้าบาสมันจะดีใจมากนะนั่น
“หึ เพราะไอ้หน้าเอ๋อนั่นคนเดียวเลย เปลืองเงินนะว้อย”
บ่นออกมาตอนเดินกลับไปที่ร้านอาหาร หน้านี่หงิกเชียวนะ
“ลุฟท์นายเอาน้ำไรอ่ะ เดี๋ยวเราไปซื้อให้”
ลุฟท์กับเม้งและเพื่อนในชมรมเชียร์อีกสองคนก็ขอตัวออกมาซื้อน้ำเพราะซ้อมหนักจนเกินไป ลุฟท์เดินตามเม้งไปที่ร้านขายน้ำ
“เอาน้ำเปล่านี่ล่ะเม้ง”
“อืมๆ”
“อ๊ะ นี่นายนี่”
โฟนเห็นก่อนทำท่าผงะ เม้งมองดูหน้าโฟนที่ทำหน้าประหลาดเวลาเจอ
“ฮึ ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหน หน้าตาดูซื่อเกินไป พี่โฟคชอบได้ไงนะ”
เปรยออกมา
“นายหมายถึงใครวะ”
เม้งได้ยินเปล่งเสียงขึ้นดังพอสมควร
“ไม่ได้ว่าใครนี่ ใครจะรับก็รับไปดิ ถอยไปจะซื้อน้ำ”
“อ้าวไอ้นี่ เรามาก่อนนะเว้ย นายนั่นล่ะถอยไป”
“เม้งๆ ไม่เป็นไรหรอกให้เขาซื้อก่อนเถอะ”
“แหม ไม่ต้องมาทำเป็นมารยาทดีหน่อยเลยนายลุฟท์ น่ารำคาญว่ะ”
หันมาเล่นทางลุฟท์คนเดียวเลยไม่ได้สนใจมองเม้งเลย
“ทำไมวะนาย ก็เพื่อนเรามีมารยาทดีน่ะ ไม่เหมือนนายหรอกนะ ไร้มารยาท มารยาททราม”
“เฮ้ยมึง ปากหมานะไอ้หน้าจืด”
“ใครหน้าจืด นายนั่นล่ะหน้าจืด คิดว่าตัวเองเป็นใครวะ น่ารักหน่อย คนชอบเยอะหน่อยจะมาระรานคนอื่นเขาเหรอ นิสัยแย่มาก หน้าตาน่ารักแต่นิสัยแบบนี้ไม่มีใครเขาอยากได้หรอกนะ จะบอกให้”
“ไอ้นี่ มึง”
ผลักอกของเม้งถอยเซไปจนโดนโต๊ะ เพื่อนๆในชมรมวิ่งตามมา ลุฟท์เองก็เข้าไปพยุงร่างของเม้งเอาไว้
“ไอ้เชี่ยนี่”
“มึงนั่นล่ะเชี่ย มาว่ากูได้ไง”
“ทีนายยังว่าพวกเราก่อนเลย”
“กูว่าไอ้นี่ไม่ได้ว่ามึง มันเองยังไม่ได้รู้สึกอะไรเลย แล้วมึงเสือกมาออกหน้ารับ เป็นเดือดเป็นร้อนแทนทำไม เสือกเอง”
โฟนตวาดเสียงดัง เม้งเองก็ทำท่าไม่ยอมเช่นกัน ลุฟท์ประคองร่างของเม้งขึ้น
“อย่ามีเรื่องกันเลยนะเม้ง”
“หนอย ตอแหล นี่แน่ะ”
ผลักลุฟท์อีกคน จนเซล้มลงไปอีกทั้งสองคน
“โอ๊ย ผลักเราทำไม”
“หนอยแน่ จับมันไว้เลยพวกเรา”
เม้งร้องบอกเพื่อนๆ
“อย่ามาทะเลาะกันนะน้องๆเดี๋ยวเป็นเรื่องหรอก จะซื้อไหมน้ำ ไม่ซื้อก็ไปที่อื่น”
พี่เจ้าของร้านขายน้ำเห็นเหตการณืไม่ดีจึงออกมาปราม ทุกคนหยุดจ้องหน้ากัน
“หึ จำไว้เลยนะ หน้าซื่อๆแบบแกนี่ล่ะกูจะแย่งเอาแฟน คอยดู”
“หนอยไอ้เชี่ยนี่”
เม้งทำท่าจะลุกขึ้นมาแต่ลุฟท์ดึงเอาไว้ โฟนสะบัดหน้าจะเดินหนีไปแล้ว
“เดี๋ยวก่อนสินาย”
ลุฟท์ร้องเรียกโฟนเอาไว้แล้วลุกขึ้น เม้งเองก็แปลกใจ
“อะไร มีอะไรอีกไอ้เอ๋อ”
“เรื่องแฟนน่ะ นายบอกจะแย่งเหรอ แฟนคนอื่นแย่งไปเป็นของตัวเองได้ด้วยเหรอ”
“หนอย ก็คอยดู กูนี่ล่ะจะแย่งจำไว้”
“เหรอ แม่เราเคยบอกว่าคนที่ชอบแย่งของคนอ่นหน้าไม่อายนะ ถ้าคิดว่าแย่งเขาไปได้ก็เชิญนะ เพราะเราคิดว่าคนที่แฟนกันคือคนที่รักกัน และคนที่รักกันเขาคงไม่มองคนอื่นที่มาวอแวหรอกนะ และถ้าเขาไปหานายเราคิดว่าแสดงว่าความรักมันไม่เหมือนเดิม คืออีกฝ่ายหนึ่งอาจจะเปลี่ยนไป นั่นก็หมายความว่านายแย่งไปมันก็ถูกแล้วล่ะนะ เพราะถ้าอีกฝ่ายหมดใจ เราก็คงไม่เรียกเขาว่าแฟน หรือว่ามันก็คงไม่ใช่ความรัก”
“โว้ย พูดอะไรเวิ้นเว้อน่ารำคาญ กูจะเอาคอยดูไม่ว่าจะด้วยอะไรก็ตาม มึงจำไว้”
“เราไม่จำหรอกนะ เพราะเรามาเรียน ไม่ได้มาคอยจะหาแฟน หรือว่าแย่งแฟนใคร อย่างน้อยเวลาจบออกไป มีใครถามเรื่องเกี่ยวกับวิชาการจะได้ตอบเขาได้บ้าง ไม่ใช่ตอบได้แต่เรื่อง แย่งแฟนคนอื่น”
“อ๊ะนี่มึง ไอ้”
“อย่านะมึง”
ทั้งสามคนปรี่เข้ามาขวางไว้ โฟนหน้าหงิก ส่วนลุฟท์มันยืนอธิบายแนวคิดแบบตรรกะของมันเอง หน้านิ่งมองจ้องอยู่ไม่ได้กลัวนะ เห็นไหมบอกแล้วว่าถึงมันจะซื่อแต่มันไมได้โง่นะว้อย อิอิ
“โหย ลุฟท์ เจ๋งไปเลยอ่ะ ไม่คิดเลยนะว่าลุฟท์จะด่ากลับจนมันหน้าหงาย”
เม้งพูดอย่างอารมณ์ดีตอนเดินกลับเข้าไปในชมรม
“เราไมได้ด่าเขานะ เราแค่อธิบายให้ฟังในสิ่งที่เราคิดว่าเราเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องความรัก”
“เออๆ พอๆ ไม่ต้องอธิบายให้เราเข้าใจหรอกนะ อิอิ แต่เราว่านายนี่มันไม่ซื่อแล้วล่ะ ร้ายนะเนี่ย อิอิ”
“หือ ร้ายยังไง”
ทำหน้างงจริงจัง จนเม้งส่ายหน้า
“เออๆ ไม่ร้ายก็ไม่ร้าย คอยดูนะเราจะฟ้องพี่โฟค”
“ฟ้องเรื่องอะไรอ่ะเม้ง”
“อ้าวลุฟท์ ก็ฟ้องที่ไอ้หน้าตาดีนั่นมาระรานนายไง”
“อืม จะดีเหรอ เราว่ามันไม่จำเป็นหรอกนะ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไร”
“นี่ แหมนะ ทำมาเป็นใจดีนะลุฟท์ แล้วถ้านายอยู่คนเดียวแล้วมันมารังควานล่ะ นายจะทำยังไง”
“เราไม่เคยอยู่คนเดียวนี่ เพราะไปไหนเรามีนายไปด้วยตลอด เพื่อนรัก”
ประโยคนี้ทำใหเม้งยิ้มหุบไม่ลงทีเดียว
“อ่า เรารักนายจังลุฟท์ ป่ะ ไปซ้อมต่อเถอะ อิอิ”
พอกลับไปซ้อมก็ตั้งใจซ้อมเหมือนเดิม เซสเองไม่ได้มาซ้อมให้แล้วเพราะริต้าเอาไปประกบส่วนตัว เพราะหมายหมั้นปั้นมือจะให้เป็นตัวเอก ตีมที่คิดไว้ยังไม่ลงตัว สองงานที่รออยู่ตีมจะต้องไม่ซ้ำกัน และจะต้องดังเพียงอย่างเดียวไม่มีทำเอาพอตัวรอด ทุกอย่างต้องดีเลิศ อิอิ
“ตัวเล็ก เหนื่อยไหมคะ”
พอเลิกซ้อมโฟคก็มาหาที่ห้องซ้อมเลย เซสยืนมองอยู่ตาเขียวกัดปากแน่น
“เหนื่อยมากอ่ะตัวใหญ่ แต่ตัวใหญ่ทำไมตัวไม่เปียกเลยอ่ะ”
“อ้าวก็อาบน้ำสิคะ ในโรงยิมมีห้องอาบน้ำนะ”
“อ้อ เค้าอยากอาบน้ำบ้างอ่ะ”
“อ้าวเหรอ งั้นไปอาบไหมที่โรงยิมเดี๋ยวตัวใหญ่พาไป”
ทำท่าคิดแล้วหันไปมองเม้งที่ยืนท้าวสะเอวมองเซสอยู่เหมือนพยายามจะจับผิด
“เม้งๆ ไปอาบน้ำที่โรงยิมไหม ตัวเราเปียกไม่สบายตัว”
“ไปอาบที่ชมรมได้นี่ลุฟท์ อ่า หรือว่าพี่โฟค อิอิ”
“ไรของมึงไอ้เม้ง เดี๋ยวเถอะ หรือมึงอยากจะต่อคิวรอก็ตามใจ”
“อ่า ก็ได้นะ อิอิ”
เม้งหัวเราะทำหน้าอายๆ
“ไปอาบที่โรงยิมของชมรมแบดฯเหรอพี่ ผมไปด้วยได้ไหม”
เซสเดินเข้ามาทันที
“ไม่ได้”
เม้งแว้ดเสียงขึ้น
“อะไรของมึงกูถามพี่เขานะ ไม่ได้ขอมึง”
“นั่นล่ะไม่ได้”
เซสทำตาเขียวใส่เม้ง แล้วหันไปทำสายตาอ้อนวอนโฟค
“เออๆ ไปก็ไปดิวะมีตั้งหลายห้อง มึงจะเถียงกันทำไมวะ ไปเถอะตัวเล็ก”
โฟคทำท่ารำคาญแล้วเดินเกาะบ่าของลุฟท์เดินออกไปก่อน
“หึ คนเขาจะสวีตกันก็ยังจะไปเป็นก้างนะคนเรา”
เม้งเปรยขึ้นแสยะปากใส่เซส
“แล้วมึงอ่ะ ไม่ใช่ก้างเหรอวะ ไอ้หน้าจืด”
“ฮึก” พูดไม่ออก
ได้แต่ทำหน้างอ เซสยักไหล่แล้วรีบเดินตามทั้งสองคนไป
“อ่ะตัวเล็กผ้าเช็ดตัว ใช้ของตัวใหญ่ไปก่อน ยังหมาดๆอยู่น่าจะโอเค”
โฟคเดินไปเปิดล้อเกอร์ของตัวเองแล้วหยิบเอาผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้ยื่นให้ลุฟท์
“อ่าตัวใหญ่ไม่เอากลับบ้านเหรอ มันไม่เหม็นเหรอ”
หยิบขึ้นมาดมอย่างไม่รังเกียจ ทำเอาจนโฟคหน้าแดงจัด
“เหม็นเหรอครับตัวเล็ก อย่าไปดมดิ ตัวใหญ่เอากลับไปซักสองวันครั้งน่ะ”
อธิบายออกมาหน้าแดง
“ไม่เหม็น แต่มันอับๆ ใช้ได้ๆ เค้าไปอาบน้ำก่อนนะ”
ยิ้มให้โฟคแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว ไอ้คนที่ยืนอยู่หน้าแดงก่ำทำอะไรไม่ถูก เพิ่งรู้สึกว่าอายมัน เขินมันก็ตอนนี้นี่เอง
Written by eiky
ปล. อิอิ กว่าจะมาเน้ ก็เค้าเหนื่อยๆนิดๆ อิอิ ไม่ค่อยหนุกน้า อ่านกันหน่อย ช่วงนี้เดินทางไกลๆ มันเหนื่อย สมองเลยไม่ค่อยปลอดโปร่ง อุอิอุอิ
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1009599 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก