หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164**

[nongrak]

น้องลุฟท์เก่งจริงๆเลย
น้องญี่ปุ่นของพี่ก็น่ารักเหมือนเดิม
ชอบตอนที่ปุ่นโฟนจังเลย 
 

[golfgab]

มาเป็นกำลังใจให้สู้กันต่อไปนะครับ

[eiky]

                             คะ + จ๊ะ


ระหว่างที่ทางคณะกรรมการประกาศผลและมอบรางวัลเกียรติบัตรนั้น ทางฝ่ายโรงเรียนเองก็ร้องเฮฮาอย่างดีใจ
“นักเรียนทุกคน นี่คือ ผอเองนะ ทุกคนคงได้รับฟังข่าวดีแล้ว เพื่อนเราได้สร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนเรา นับเป็นประวัติการณ์ก็ว่าได้ ผอเองดีใจมาก อยากให้นักเรียนทุกคนเอาตัวอย่างของเพื่อนเรา”
ผอ เข้าไปประกาศในห้องกระจายเสียงด้วยตัวเอง ตื่นเต้นดีใจเป็นการใหญ่
“แหมกะอีแค่ตอบปัญหาได้รางวัลไม่เห็นต้องดีใจออกหน้าออกตาขนาดนั้นเลยเนอะ น่ารำคาญ”
โฟนเอ่ยขึ้นทนฟังมานานแล้วทำหน้าตาไม่สบอารมณ์อย่างแรง
“แหมโฟน แต่ลุฟท์เขาก็เก่งจริงๆนี่ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะทำข้อสอบของรุ่นพี่ได้ เจ๋งจริงๆเลยอ่ะต้องขอลายเซนต์หน่อยแล้ว”
“เวอร์นะมิว จะเอามาทำไม ต้มกินเหรอ”
“ฮึ”
มิวทำหน้างอใส่แล้วเดินหนีออกไปจากห้องทันที
“อ้าว นายจะไปไหนอ่ะ คาบต่อไปพละนะ นายไม่เปลี่ยนชุดเหรอมิว”
“เปลี่ยน แต่เหม็นขี้หน้าคน”
สะบัดหน้าหนีไป
“หนอย นึกว่าจะง้อเหรอ หน้ายังกะปลาทู ฮึ”
คนเขามั่นใจอ่ะนะ ทำอะไรก็ไม่ผิดหรอก
“เม้งๆ ลุฟท์จะกลับมาเมื่อไหร่เหรอ”
เซสเดินเข้าไปถามเม้งในห้อง เพื่อนๆในห้องกรี๊ดกร๊าดใหญ่เพราะว่ามันหล่อ
“ไม่รู้ มาก็เห็นเองล่ะ ถามไมอ่ะ”
“อ้าว ไอ้นี่ ก็อยากรู้ดิถึงถาม”
“ไหนบอกไม่ได้จีบลุฟท์ไง นี่หมายความว่าไงอ่ะ เดี๋ยวเราจะไปฟ้องพี่โฟคนะ”
“อ๊ะ ใครจะจีบ ทำไมวะ ถามหน่อยไม่ได้ไง ก็อยู่ชมรมเดียวกันอะไรของมึงเนี่ย”
“ฮึ ไม่เชื่อหรอก แหมคิดว่าตัวเองหล่อหรือไง ถึงได้เทียงจีบคนนั้นคนนี้ คิดจะมาจีบเพื่อนเราเล่นๆไม่มีทางหรอกนะจะบอก”
“ไอ้นี่ กวนตีนนะมึงเดี๋ยวเถอะ”
ถลึงตาใส่กันอยู่แต่เซสก็ต้องยอมออกไปจาห้องเพราะเสียงกรี๊ดและเพื่อนๆเข้ามาเยอะเกินไปแล้ว
“ตื่นเต้นที่สุด กรี๊ด ไม่คิดไม่ฝันว่าชั้นจะตื่นเต้นได้ขนาดนี้”
พอรถจะเลี้ยวเข้าโรงเรียนอาจารย์ก็ร้องขึ้นเอามือทาบอก รุ่นพี่สองคนหันหน้ามามองทันที
“แหมจารย์ก็ปกติล่ะครับ แล้วที่จารย์บอกว่าจะไปบวชชี่นี่จริงไหมอ่ะ อิอิ ผมอยากเห็น”
“แหมนะไอ้แม็ท แน่นอนย่ะ บวชชีพราหมณ์หรอกย่ะ”
“อ่า จารย์อ่ะ นึกว่าจะโกนหัวซะอีก”
“นี่น้อยๆหน่อยย่ะพวกแก ว่าไงจ๊ะลุฟท์ หายตื่นเต้นหรือยังลูก”
“ลูก แหมๆ จารย์ ทีผมกับไอ้แม็ทนี่ไอ้เชียวนะ”
“อย่ามาแซว ลูกชั้นก็ต้องมีแต่แบบนี้สิ พวกแกน่ะลูกกะเลกะลาด”
พอรถจอดสนิท ทั้ง ผอเอยครูเอย นักเรียนร่วมชั้นเอยต่างมายืนรอรับอยู่หน้าอาคาร
“เก่งมากลูก เก่งมาก ทำดีมาก”
ผอเริ่มเป็นคนแรกจากนั้นเสียงอะไรต่อมิอะไรก็จอแจกันดังขึ้นทันที ลุฟท์เองได้แต่ยิ้มแห้งๆ สรุปคาบสุดท้ายก็โดนรุมทึ้งอยู่อย่างนั้น จนเลิกเรียนจึงปล่อยตัวลุฟท์เป็นอิสระ
“อ่าเหนื่อยเป็นบ้าเลยอ่ะ”
ลุฟท์บ่นทำหน้านิ่วรับกระเป๋ามาจากเม้งที่ถือลงมาให้
“เจ๋งมากเลยอ่ะลุฟท์ นายทำได้ไงเราทึ่งมากๆ”
“ก็ฟลุ๊คมั้งเม้ง คำถามมันไม่ค่อยยากอ่ะ”
ไม่ค่อยยาก?
“อ้อ แล้วพี่สองคนเขาช่วยไหม”
“ช่วยนะ เขาตอบล่ะส่วนมาก”
“อ่า ไม่เชื่ออ่ะ ทำไมนายต้องถ่อมตัวด้วยอ่ะ เขาประกาศออกโต้งๆ ไอ้พี่ออฟนั่นล่ะมันโทรฯมาเข้าสายของพี่ที่อยู่ที่ห้องกระจายเสียง เล่าซะชัดทุกฉากเลยนะลุฟท์”
“อ่าจริงดิ”
อายขึ้นมาหน้าแดง
“เราดีใจจังที่มีเพื่อนเก่งๆอย่างนาย ถึงจะซื่อไปหน่อยก็เถอะ อิอิ”
“อ่า นี่ชมเราเหรอ”
เม้งจิ๊ปาก มันจะซื่อไปไหนเนี่ย
“ชมดิ อ๊ะ นั่นตัวใหญ่ของนายมาโน่นแระ ยิ้มปากกว้างเชียวนะ อิอิ”
ดันตัวลุฟท์ให้เดินไปหาโฟคที่กำลังเดินยิ้มกว้างมาแต่ไกล เด็กนักเรียนที่ทยอยกลับหอก็มองเป็นตาเดียวซุบซิบกันสนุกสนาน
“ตัวเล็ก”
“ตัวใหญ่”
“เก่งจังนะเรา ตัวใหญ่ดีใจมากเลยนะที่ตัวเล็กทำได้ เห็นไหม บอกแล้วว่าตัวเล็กน่ะสู้ได้สบายมาก”
“อ่า มันบังเอิญหรอกน่าตัวใหญ่”
“ฮ่าๆๆ เดี๋ยวตัวใหญ่พาไปกินติม”
มือหนาๆวางที่บ่าทันที
“ตัวเล็กไม่อยากกินติมอ่ะตัวใหญ่”
“หือ อยากกินไรดี”
“อยากกินข้าวอ่ะ เค้าหิว”
“ฮ่าๆ ไปดิป่ะ เฮ้ยเม้งไปแดกข้าวกัน”
“อ่า อิอิ ลาภปากอีกแล้วเรา ไปดิพี่”
เม้งก็วิ่งตามมาทันที ตอนแรกที่ชอบโฟคน่ะก็เป็นเรื่องปกตินะ เพราะไอ้เจ้าโฟคมันหล่อของจริง ผิวก็เซ็กซี่แทนๆออกแดงๆ ตัวเบ้อเร่อ ใครเห็นใครก็ต้องชอบ แต่มาตอนนี้ไมได้ชอบแบบนั้นแล้วเพราะรู้ดีว่าลุฟท์นั่นล่ะที่เหมาะสมกับโฟคที่สุดแล้ว
“ลุฟท์ๆ”
เสียงร้องเรียกมาทางด้านหลัง ทั้งสามคนหันไปมองพร้อมๆกัน
“นายเก่งจังเลยอ่ะ เรายินดีด้วยนะ”
“อ๊ะ มาอีกแล้ว ไมไปซ้อมที่ชมรมเหรอนาย”
เม้งดอดขึ้น แต่เขาไม่ได้สนใจ โฟคเริ่มมองด้วยหางตาแล้ว
“ก็ว่าจะไป แต่มาบอกลุฟท์ก่อนไง เก่งมากนะลุฟท์ เราชื่นชมในตัวนายจัง”
“เฮ้ย ขอบใจ ก็คนมันเก่งน่ะ ป่ะตัวเล็ก”
โฟคตอบแทนแล้วจับบ่าของลุฟท์ให้เดินไป
“บอกแล้ว ฮึ เขามีเจ้าของแล้วล่ะนาย ทำใจนะ อิอิ”
เม้งยักไหล่ แต่เซสมันกัดกรามแน่น
“ไม่รู้ว้อย คนน่ารักไม่ลองจะรู้เหรอ”
เซสมันพูดออกมาแล้วเดินกลับไปที่ชมรม
“แล้วนายไม่ซ้อมเต้นเหรอเม้งวันนี้อ่ะ”
“ไม่เอาอ่ะ ขอเจ๊แล้วเขาโอเค บอกว่าจะมากับนายไง”
“ฉลาดนี่หว่ามึง เออ แล้วเขาซ้อมเต้นยังไงวะ มีตัวเล็กกูเต้นด้วยไหม”
โฟคอยากรู้ขึ้นมา
“หวายไม่ได้หรอกพี่โฟค เจ๊เขาให้เหยียบจมดินนะ ไม่ให้บอกใคร เอาเป็นว่าตัวเล็กของพี่โฟคอ่ะ อิอิ เป็นนางเอก”
“เฮ้ย จริงดิ”
“บ้าเหรอเม้ง เราไมได้เป็นนางเอกซะหน่อย เต้นยังเต้นไม่เป็นเลยอ่ะ ถ่วงเขาเปล่าๆ”
“เต้นอะไรออกสาวป่ะวะ ไมได้นะเว้ย เดี๋ยวเสียหาย”
“อ่า เสียหายไงอ่าพี่โฟคก็นะ บ้าใครจะเต้นออกสาว เราชายล้วยนะเพ่ ไม่ใช่หญิงล้วน”
“นั่นล่ะมึง ก็กูเห็นเด็ก ม. ๔ รุ่นนี้แม่งออกสาวกันเยอะแยะไปหมด”
“อ่า ไม่มีน้า ห้องเม้งไม่มี”
“เออ ห้องมึงน่ะไม่มี แต่ห้องอื่นน่ะ เด็กในชมรมกูก็เยอะ”
“อ่า พี่รู้ได้ไงอ่ะ”
สรุปว่าเป็นสองคนนี้ที่คุยกันส่วยลุฟท์มันนั่งฟังอยู่เงียบๆ แต่หน้าเริ่มแดงนะมัน
“ก็ตอนอาบน้ำนี่กูเห็นเจี้ยวขึ้นกันทุกคน ไม่ตุ๊ดแล้วไรวะ”
“อ่า แล้วของพี่โฟคอ่ะ”
ทีนี้ไอ้เจ้าเม้งมันหันมาทางลุฟท์ที่กำลังจะตักของกินเข้าปาก
“อ่า มองมาทางเราทำไมอ่ะ”
“อิอิ ว่าไงอ่ะพี่โฟค ของพี่ก็ขึ้นหรา อิอิ”
“ทะลึ่งนะมึงไม่มีเว้ย กูขึ้นกับเฉพาะกับแฟนกูเท่านั้นเว้ย”
“อ่าไม่เชื่อ เนอะลุฟท์เนอะ”
“บ้าเหรอเม้ง ไม่รู้อ่ะ”
อายหน้าแดงกว่าเดิม
“พอเลยมึงไอ้เม้ง เดี๋ยวเถอะ ตัวเล็กมันยิ่งไม่ประสีประสากับเรื่องแบบนี้อยู่ มึงอย่าแก่แดดให้มันมากเดี๋ยวตัวเล็กกูจะทำตาม”
“แอ่ะ เม้งไมได้แก่แดดซะหน่อย บ้าพี่นั่นล่ะ”
“อ้าวไอ้เชี่ยนี่เดี๋ยวกูให้มึงจ่ายค่าข้าวเองนะมึง”
“อ่า เงียบก็ได้”
หุบปากลงแล้วกินต่อ เจ้าลุฟท์มันอายจริงๆนั่นล่ะ หน้านี่แดงก่ำเลย ขนาดไม่ประสีประสานะเนี่ย
“ตัวเล็ก วันเสาร์นี้ไปดูหนังกับตัวใหญ่ไหม”
พอเดินกลับหอโฟคก็เอ่ยขึ้นมือยังเกาะอยู่ที่บ่าคนตัวเล็ก
“เค้าต้องอ่านหนังสืออ่า”
“เอาน่าไม่อ่านสักวัน ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวอ่านเยอะๆเครียดน้า ไม่รู้เหรอ”
“อ่า แล้วหนังไรอ่ะ”
“หนังโรแมนติก”
“แล้วมันไม่เครียดเหรอตัวใหญ่”
ต้องมาดูหน้ามันนะ มันทำหน้าซื่อๆเงยหน้าขึ้นถาม เจ้าโฟคมันก็กลั้นหัวเราะ แล้วค่อยๆยิ้มออกมา
“หนังโรแมนติกที่ไหนเขาจะเครียดตัวเล็ก ฮ่าๆ เรานี่นะ”
“ก็ไม่เคยดูอ่ะ”
“งั้นเสาร์นี้ตัวใหญ่มารับนะ”
“อืม”
“นั่น อืมอีกแระ”
“ครับ”
“ไม่เอา”
“อ่า ก็ได้”
“ฮ่าๆๆเรานี่นะ พูดจ้าดิ กับตัวใหญ่น่ะ พูดจ้าให้ฟังหน่อย เราเป็นแฟนตัวใหญ่น้าไม่รู้เหรอ เป็นคนพิเศษ เราต้องมีคำพูดที่มันพิเศษกว่าพูดกับคนอื่นดิ”
“อ้อ แล้วตัวใหญ่จะพูดว่าไงอ่ะ”
“อืม เอาไงดี คะดีไหมตัวเล็ก”
“อ่า นั่นผู้หญิงพูดน้า”
“อ้าวก็ตัวใหญ่จะเป็นสามีก็ต้องพูดคะดิ ตัวเล็กจะเป็นภรรยาก็ต้องพูดจ้านั่นล่ะถูกแล้ว”
“อ้อ แล้วผู้ชายกับผู้ชายเป็นสามีภรรยากันได้ด้วยเหรอตัวใหญ่”
เจ้าโฟคมันอึ้ง ไปไม่เป็นล่ะสิ เป็นไงล่ะชอบสอนน้องแบบนี้ดีนัก
“ได้สิคะ คนเรารักกันเป็นได้ทุกอย่างล่ะ”
“อ้อ เข้าใจๆ”
พยักหน้าหลับตาปริบๆ เฮ้อนะ นี่มันรู้ไหมเนี่ยว่าความรักมันคืออะไร หรือว่าไหลไปตามคำพูดของคนตัวใหญ่
“เอ แสดงว่าเราต้องแต่งงานกันดิตัวใหญ่ เพราะพ่อกับแม่ก็ต้องแต่งงานกัน ตามหลักกฎหมายของไทย ชายกับชายยังแต่งงานกันไม่ได้น้า แล้วจะทำไงอ่ะตัวใหญ่”
สะอึกก้อนใหญ่ไปไม่เป็นจริงๆคราวนี้ มันดึงเอาหลักวิชาการมาอ้าง ทำหน้าสงสัยเหมือนตอนเรียนก็ไม่ผิด
“โหยตัวเล็กอ่ะ สมัยนี้คนรักกันไม่ต้องแต่งงานก็ได้ อยู่ด้วยกันไง รักกันเฉยๆ”
“อ่า เค้าก็เสียเปรียบดิ แม่เคยบอกว่าถ้าเป็นผู้หญิงก็อย่าเพิ่งด่วนใจร้อนให้ผู้ชายทำอะไร เพราะผู้หญิงจะเสียหาย ส่วนเป็นผู้ชายก็ไม่ใช่ไปทำอะไรเขาโดยไม่ป้องกันอ่ะ ไหนตัวใหญ่บอกว่าจะให้เค้าเป็นภรรยาแบบนี้ถ้าไม่แต่งงานเค้าก็ขาดทุนอ่ะดิ”
“เอ่อ ตัวเล็ก เครียดไปไหมเนี่ย”
“อ่า ทำไงอ่า”
“เอาน่า ตัวใหญ่มีวิธี แล้วนี่ตัวเล็กรักตัวใหญ่บ้างหรือยังคะ”
อยากรู้ขึ้นมา
“ยังอ่ะ อ๊ะ ยังจ้า”
ตอบหน้าตาเฉย เจ้าโฟคมันหน้าเสียไป
“เฮ้ย เอาจริงดิ”
“ก็เค้าไม่รู้อ่ะ ว่าความรักมันคือยังไง แต่ถ้าหากความรักมันคือการที่มีตัวใหญ่คอยมารับมาส่ง เรียกเค้าว่าแฟน ก็รักอ่ะ”
โฟคหน้าเครียดทันที มองหน้าลุฟท์อย่างเพิ่งพิจารณา แต่มันก็ยิ้มออกมา
“เอาน่า ตัวใหญ่ไม่รีบ สักวันตัวเล็กจะรู้เองล่ะว่าความรักมันคืออะไร และวันนั้น ตัวใหญ่รอน้าให้ตัวเล็กบอกตัวใหญ่ว่ารัก”
จับมือน้อยๆของลุฟท์แล้วเอาอีกมือลูบหัว โฟคโน้มตัวลงมาเอาจมูกชนกับจมูกของลุฟท์แล้วส่ายหน้าไปมาให้จมูกชนกัน
“อ่า พี่โฟคอ่ะ ไม่อายเม้งบ้างเลยอ่ะ อิจฉาว้อย”
“อ้าวนะ อย่ามองดิวะไอ้นี่ โน่นเลยมึงเดินก่อนเลย”
“อ่านะ”
เม้งทำหน้างอ เจ้าลุฟท์มันไม่ได้อะไรมากนะ แต่กลับรู้สึกแปลกๆที่ลมหายใจร้อนๆของโฟคเป่ามาที่หน้า รู้สึกแปลกๆ
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ตัวใหญ่มารับนะคะ ฝันดีน้า อย่าอ่านหนังสือดึกไปล่ะ”
“จ้า”
“พูดจ๊ะก็ได้ ตัวเล็กอย่าลากเสียง ฮ่าๆ มันเหมือนคนง่วงนอน”
“อ่า จ๊ะ”
“น่ารัก”
เอามือจับแก้มเบาๆ แล้วเดินหันหลังออกไปสามสี่ก้าวแล้วหันหน้ากลับมา
“อ้าว ตัวใหญ่ไม่ไปเหรอ”
“ไปดิ แต่รอตัวเล็กให้ขึ้นบันไดไปก่อนไงคะ”
“อ่า หว๊านหวาน อ๊าย ไม่ไหวแล้วอ่า”
เม้งมันทนไม่ได้วิ่งขึ้นห้องไปแล้ว ส่วนเจ้าลุฟท์ก็เริ่มเขินๆ ความรู้สึกจากการเป่าหน้าจากลมหายใจเมื่อครู่มันทำให้อะไรบางอย่างในตัวมันดีดดันแปลกๆ เลือกเหมือนจะสูบฉีดดีขึ้น
“ตัวใหญ่”
“คะ”
“ตัวใหญ่”
“หือ ว่าไงคะตัวเล็ก”
มันยืนก้มหน้าอยู่นะ ยังไม่ขยับจะขึ้นหอ
“เอ่อ ตัวใหญ่ฝันดีน้า”
พูดออกไปหน้าเริ่มแดง
“อ่า”
โฟคมันอึ้งครับท่านไม่คิดว่าจะได้เห็นท่าทางแบบนี้จากลุฟท์ ใจเต้นแรงขึ้นมา
“คร้าบ ตัวเล็กก็รีบนอนล่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันนะคะ”
“จ๊ะตัวใหญ่”
ลุฟท์หันหลังเดินขึ้นหอไปแล้ว ส่วนโฟค
“โว้ยๆๆๆ กูมีแฟนแล้วโว้ย”
แหกปากร้องออกมาอย่างดีใจ หน้าแดงก่ำวิ่งกลับหอไปทันที มีพลังขึ้นมามากกว่าเดิมเสียอีก
พอตอนเช้าเจ้าลุฟท์มันก็มารอรับตัวเล็กของมันตั้งแต่เช้าในมือมีถุงขนมปังสอดไส้อยู่กับขวดนม พอเห็นเม้งเดินลงมาก่อนก็ยิ้มรอไว้แล้ว
“ตัวเล็กๆ”
“อ๊ะ พี่โฟคมารับแต่เช้าเลยอ่ะ อิอิ”
“ตัวใหญ่ มานานแล้วเหรอจ๊ะ”
“อืม มาสักพัก นี่หนมปังกินก่อน ค่อยไปกินข้าว”
ยื่นขนมปังให้ลุฟท์ มันก็ยื่นมือไปหยิบเอามา
“เฮ้ย ทำไมต้องไหว้ตัวใหญ่อ่ะ เราเป็นแฟนกันนะคะตัวเล็ก”
“อ่า ก็ตัวใหญ่เป็นผู้ใหญ่กว่าอ่ะ แม่บอกว่า”
“โอเคๆ คราวหลังไม่ต้องน้า เราเป็นแฟนกันนี่ตัวเล็ก”
ยังไม่ทันจะพูดจบโฟคมันก็ขัดไว้ก่อน เพราะรู้แล้วเมื่อวานว่าเจ้าลุฟท์มันถึงจะไม่ค่อยพูดแต่พอสนิทและคุ้นขึ้นอย่าให้มันแจงเหตุผลเชียว ยาวแน่ๆ
“จ๊ะ”
“ห๊ะ นายว่าไงน๊ะลุฟท์”
เม้งทำท่าเงี่ยหูฟัง
“อะไรของมึงไอ้เม้ง อ่ะนี่ของมึงจะแดกไหม แล้วเดินก่อนเลยนะ กูจะจู๋จี๋แฟนกู”
“อ่าพี่โฟคอ่ะ ขอบคุณคร้าบ อิอิ”
รับขนมแล้วเดินนำหน้าไป ส่วนโฟคมันก็เดินมาจับบ่าของลุฟท์เหมือนเดิม
“นอนหลับสบายไหมคะตัวเล็ก”
“สบายนะ ก็เค้าอ่านหนังสือก่อนแล้วค่อยนอนอ่ะ ตัวใหญ่อ่ะหลับสบายไหมอ่ะ เอ้ย จ๊ะ”
“สบายดิ ฝันดีด้วยล่ะตัวเล็ก”
“อ่า ฝันดีเหรอ ฝันยังไงอ่ะ”
“ก็ฝันถึงตัวเล็กไงคะ”
“อ่า”
อายขึ้นมาอีกครั้ง เดินก้มหน้างุดๆไป โฟคมันยิ่งได้ใจเดินกอดคอเข้าโรงเรียนไปแล้ว ท่าทางเจ้าลุฟท์นี่ฝืนธรรมชาติมากๆ เหอๆ จะรอดไหมเนี่ยคู่นี้
“อ่า ลุฟท์ๆ นายดังใหญ่แล้วอ่ะ”
เม้งร้องออกมา เพราะป้ายอันใหญ่โตติดหราอยู่หน้าโรงเรียน ทั้งป้ายกระดาษ ผ้าชูอยู่ตามทางเข้า
“รางวัลเหรียญทองวิทยาศาสตร์” “รางวัลเหรียญทองภาษาไทย” “นายกรุงเทพ บริวงศ์ ดาวรุ่งดวงใหม่”
แล้วก็มีรูปของลุฟท์และรุ่นพี่ทั้งสองคน แต่รูปเจ้าลุฟท์ดูใหญ่โตมโหราฬกว่าใครอยู่ตรงกลางด้วยนะเออ
“ดังใหญ่แล้วนะตัวเล็ก”
โฟคขยี้หัวเบาๆ พอก้าวขาเข้าโรงเรียนอาจารย์ที่ยืนรอรับนักเรียนก็เอ่ยชื่อขึ้น เพื่อนๆก็เรียกชื่อกันเป็นทิวแถว เพิ่งอายก็ตอนนี้เองหน้าแดงเชียว
“อ่าลุฟท์นายดังใหญ่แล้ว ไม่เห็นมีใครเรียกชื่อพี่แมทกับพี่ออฟเลยอ่ะ”
“ไอ้บ้าเม้ง ก็สองตัวนั่นมันไม่ได้อยู่นี่นี่หว่า มึงนี่นะ”
“แหะๆ ก็ไม่รู้อ่า ดูรูปดิพี่โฟค เบ้อเร่อออก”
“นั่นดิ ป่ะตัวเล็ก ไปตรงโน้นกัน คนรุมเยอะแล้ว”
“แฟนหล๊อหล่ออ่ะ”
เสียงเด็กๆซุบซิบ แต่ซุบซิบประสาอะไรไม่รู้เสียงแบบว่าอึกทึกกึกก้อง
“นายลุฟท์ก็น่ารักนะ ผิวข๊าวขาว ตัดกันเลยอ่ะ อิอิ”
โฟคได้ยินแต่ทำเป็นหูทวนลมไป อยากจะหันกลับมาบอกว่าใครว่ากูดำ กูแทนต่างหาก ประมาณนั้น
“มาแล้วๆ น้องลุฟท์ของพี่โด่ง เก่งมากๆ พี่โด่งขอลายเซ็นหน่อยคร้าบ”
เพื่อนของโฟคนั่นเองนั่งอยู่ม้านั่งใต้ร่มไม้กันเต็ม ลุฟท์มันก็เดินตามไอ้เจ้าโฟคเข้าไปนะ เม้งเองก็ตาม พอไปถึงที่ถึงรู้ว่าอ้าว นี่มันไม่ใช่ที่กูนี่หว่า ก็ยืนเขินๆบิดอยู่ไม่รู้จะไปท่าไหนดี
“หยุดเลยมึงไอ้โด่ง หลบดิ๊มึงน่ะ ให้ตัวเล็กมันนั่ง”
“โว้ยเห้ย หวงๆ”
“หิวไหมตัวเล็ก เดี๋ยวตัวใหญ่ไปซื้อของกินให้”
หันมาถาม คือก้มลงมาถามอ่ะนะเพราะมันตัวใหญ่ ไอ้เจ้าลุฟท์ก็ก้มหน้า หน้าแดงก่ำทั้งหน้าทั้งหู
“อ่าลุฟท์เราเขินอ่ะ”
เม้งเข้าไปสะกิดเพราะเริ่มที่จะทนไม่ไหวเพราะรุ่นพี่แซวหนักหน่วงเหลือเกิน
“เราก็อายอ่ะ”
ตอบกลับมา
“พี่โฟคๆ เราจะไปตรงโน้นอ่ะ”
“อ้าวทำไมวะไอ้เม้ง”
“เค้าอายอ่ะตัวใหญ่ เขิน”
เจาลุฟท์พูดออกมา แต่เสียงไม่ได้เบานะ เพราะรุ่นพี่มัวแต่แซว เสียงมันเลยโดดๆขึ้นมา
“ฮ่าๆ ไม่ต้องอายพี่หรอกคร้าบ เห็นไหมพวกมึงกูบอกอย่าแซวน้องลุฟท์ของกู”
“เชี่ยใครน้องลุฟท์ของมึงไอ้โด่งเดี๋ยวเถอะ”
“ไปก็ได้ตัวเล็ก”
“ว้าวตัวเล็กๆๆ”
แววกันเป็นแถบๆ ลุฟท์กับเม้งเดินไปแล้ว รุ่นพี่ก็ยังแซวตามหลังอยู่ไม่ขาดสาย
“อ่าอายอ่ะ พูดไรก็ไม่รู้”
เม้งบ่นออกมา
“เราก็อายอ่ะ ทำไมคนมองเราเยอะขนาดนั้นอ่ะเม้ง เราเขินอ่ะ”
พอเดินไปหาเพื่อนๆในห้องที่รวมกลุ่มกันอยู่ใต้ร่มไม้อีกฝั่งก็สังเกตได้ว่ามีแต่คนจ้องมอง ด้วยสายตาที่ชื่นชมเสียส่วนมาก
“ก็นายเก่งอ่ะ ไม่ต้องอายหรอกน่า มาเร็ว”
เม้งจูงแขนของลุฟท์ให้ไปเข้าแถวเหมือนเพื่อนๆ
“ชิ ไม่เห็นจะเก่งตรงไหน เบื่อจังทำไมคนต้องคอยชมอะไรแบบนี้ด้วยนะ”
โฟนพูดขึ้นเขานั่งอยู่ไม่ไกลจากที่กลุ่มของเม้งกับลุฟท์นั่งอยู่ แต่ไม่มีมิวอย่ข้างๆอีกต่อไปเพรามิวไม่ชอบนิสัยของโฟน เขาอยู่กับเด็กออกสาวมากๆ ออกสาวร้าวรานอีกกลุ่มที่เขียนอายไลน์เนอร์มาโรงเรียน เขาก็ไมได้อยากจะคบหรอกนะ แต่ทำไงได้ก็เพื่อนไม่มีใครเอา
“ลุฟท์ๆ เก่งจังเลย เรามีของมาให้นายอ่ะ”
“อ่ะ อีกแล้วนะนาย ไรอ่ะ”
เม้งขวางไว้ทันที
“จุ้นน่า ไม่ใช่ของนายหลบไป”
“ไม่รู้ เรารับปากพี่โฟคแล้วนะว่าจะคอยดูลุฟท็ให้อ่ะ ถ้าจะให้ของลุฟท์ต้องผ่านมือเราดิ”
“ไรวะ ไรของมึง กูจะคุยกับลุฟท์นะ มึงเกี่ยวไรด้วยเนี่ย หลบไปเลยนะ”
“อ่า พุดไม่เพราะ”
เม้งทำหน้าเจื่อนๆ
“เออ อย่าให้กูด่าล่ะ หลบไป ไอ้หน้าจืด”
“อ่า ว่าเราอ่ะ”
เออเขาว่ามึงนั่นล่ะ ยืนอึ้งอยู่ได้นะ
“นายนั่นล่ะไอ้หน้าเค็ม”
“หือ ฮ่าๆ แปลว่าไรวะหน้าเค็ม คำด่าเหรอวะเนี่ยไอ้หน้าจืด”
“หน้าเค็มนายไม่เคยเห็นเหรอ นายน่ะหน้าเหมือนปลาทู ปลาทูแช่เกลือเหม็นๆ ก็หน้านายไง ไอ้หน้าปลาทูเค็ม”
“เฮ้ย”
“ฮ่าๆๆ ปลาทูเค็มๆๆ”
เพื่อนๆในห้องช่วยกันล้อเลียน เซสหน้าเสีย เม้มปากแน่น พยายามไม่ทำให้หน้าหล่อๆของมันเบี้ยวผิดรูปเพราะโกรธ
“ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้หน้าจืด อ่ะลุฟท์ นี่เราให้นายนะ จากใจ”
“แหวะ จากใจ เอามานี่ลุฟท์”
เม้งฉวยเอากล่องมาถือ พอดีกับเสียงสัญญาณให้เข้าแถว เลยจึงต้องแยกย้ายกัน
“อ่ะของนายอ่ะ”
พอเข้าแถวเม้งก็ยื่นของคืน
“อ้าว นายไม่เปิดดูเหรอ”
“บ้าเหรอ มันของนายอ่ะ เราไม่เสียมารยาทหรอกน่า แค่อยากแกล้งไอ้บ้านั่น ไม่รู้จักว่าเขามีเจ้าของแล้วเลยคนเรา”
พอเข้าแถวแน่นอนว่าผอก็ต้องเชิญตัวของลุฟท์ออกไปหน้าเสาธงหลังพิธีการจบลง กล่าวชื่นชมเยินยออยู่พอสมควร เสียงปรบมือเกรียวกราว มันดังกว่าไอ้เอ๋อญี่ปุ่นอีกนะ เพราะนี่เป็นการแข่งขันทางวิชาการไม่ใช่กีฬา เพราะกีฬามันมีเป็นฤดูกาลไม่เหมือนการเรียนวิชาการ เพราะฉะนั้นตารางการแข่งขันทางด้านวิชาการจึงจ่อคิวมาเพียบ อีกทั้งริต้ากับซาร่าไปขอทางผอเองก่อนหน้านี้ว่าอยากจะทิ้งทวนการแสดงโดยให้ลุฟท์กับญี่ปุ่นแสดงร่วมกันในงานกีฬาประเพณีสามโรงเรียนปลายปี ต้องเอามาฝึก ผอเองก็ตะกละนะ จะเอาทุกอย่าง พยักหน้าตอบรับ เหอๆ ตายแน่ๆ ลุฟท์เอ๋ย ไอ้ตัวแสบไม่ห่วงมันหรอก เพราะมันแสบ อิอิ

Written by eiky

Ps. Thank you for using BTS sky train..แว้กกกก อิอิ

เค้าว่าจะค่อยๆเฟดไอ้เอ่อออกไป แล้วเอาน้องลูลุฟท์เข้ามาเต็มตัวน้า อิอิ ยังไงก็เชียร์ๆ น้องมันหน่อยน้า มันซื้อ ซื่อ เหมือนคนเขียนอ่า อิอิ จ๊วบๆๆๆ

[MoMoRin]

ตัวเล็กงานเข้าอย่างแรวง ฮ่าๆๆๆๆๆ

[indy❣zaka]

เม้งท่าทางจะได้คู่แล้วนะนี่
กัดกันบ่อยๆ เดี๋ยวก็ได้กัน

[~@มาวินฮับ@~]

อยากเห็นนายกรุงเทพกับนายญี่ปุ่นเต้นด้วยกันคงจะสนุกมากเลยสงสัยโรงเรียนนี้จะดังอีกรอบ เกลียดอีนังโฟนอิจฉาคนอื่นไปทั่วเดี๋ยวจะโดนตบ

[Piaanie]

อ๊ะๆ ทะแม่งๆ สงสัย หน้าจืดจะคู่กับหน้าเค็มแหง๋ๆ กัดๆกันแบบนี้ไม่น่ารอด ส่วนหนูลุฟ ใสซื่อแบบนี้อีกนานแหง๋ กว่าจะรู้ตัวว่ารักตัวใหญ่จ๊ะ ไปแล้วน่ะ 

[cy55555]

น้องลุฟท์ดังใหญ่แล้ว  คราวนี้จะมีแมลงมาต่อม
จนโฟคตามตบไม่หวาดไม่ไหวแน่ๆ เลย

ขอบคุณค่ะ

[paulla]

ตัวเล็กงานเข้าซะแร้ววววว

[DraCo_SLa13]

เม้งกะเซศเริ่มเค้าเค้าอีกคู๋แล้วนะเนี่ย

[litlittledragon]

งานรอจ่อคิวเต็มที่แน่ แล้วไหนจะตัวร้ายทั้งสองอีก สุดท้ายไม่ใช่เม้งได้กับเซลนะจะฮ่ามาก

[donutnoi]

ตัวเล็ก ไร้เดียงสา น่าหนักใจแทนโฟคจริงๆ ญี่ปุ่นยังแสบกว่านี้ แต่ลุฟท์นี่เด็กๆไปเลย

[nongrak]

ตัวเล็กและตัวใหญ่จะน่ารักไปไหน เขินแทน 
เอาน้องญี่ปุ่นมาแจมด้วยสิค่ะ คิดถึง ตอนนี้ไม่มีน้องเอ๋อของพี่เลย

[som]

ค่อยๆถอยยี่ปุ่นออกไปเหรอ อย่างนี้ก็คิดถึงยี่ปุ่นแย่เลยดิคับ
แต่ลุฟท์นี่  จะทั้งน่ารักทั้งซื่อจริงๆเลยนะ

[OCto]

โฟน แรงได้อีกมั้ยอ่ะ ขอแรงๆแบบจัดเต็ม 

[AAigoo]

ตามอ่านเรื่องนี้สองวันทีเดียวรวด  คิดถึงญีั่ปุ่นเนะ

ชอบเรื่องนี้มากอ่านไปฮาไป  น่ารักหวานๆๆ 

คิดถึงพ่อหมีขาวกับแม่หมีแล้วอ่ะ

[คนริมคลอง]

น้องเม้ง ทำอะไรให้อย่างนึงสิครับ......ช่วยสอยไอ้น้องเซสไปทำปั๋วทีเถอะ

รอวันออกงานคู่กันระหว่าง เอ๋อแสบกับเอ๋อซื่อ สองเจ้ลงมือทิ้งทวนคงจะมันส์น่าดู

[kanda53]

น่ารักจังตัวเอง...ตัวเล็กตัวใหญ่...หวานอ่ะ...
ถึงตัวเล็กจะยังงง ๆ เอ๋อ ๆ แต่...ก็ยอมตามตัวใหญ่ทุกอย่าง...
แบบนี้ตัวใหญ่ไม่มีแห้วแน่...ดีใจด้วยน้า...
แอบคิดถึง....เจ้าตัวแสบน่ะ...

  น้องอิ๊ก 
รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ

[naiin]

โอยงานหินเลยนะนั่น

[roseen]

น้องลุฟท์น่ารัก

ตอนนี้ไม่มีน้องญี่ปุ๋นมาแจม คิดถึง

[knightofbabylon]

ตัวเล็กกับตัวใหญ่สวีทหวานไม่แคร์สื่อเลยอ้ะ อร๊ายยยยยยยยยยยยยย 
แต่ต้องบำรุงน้องลุฟท์ดีๆหน่อยนะโฟค น้องลุฟท์ต้องทำงานหนัก






 

[golfgab]

  :z2:สุดยอด รักกัน รักกัน เดี๋ยวเซส เสร็จ เม้งแน่เลย

[VICTORY]

ลุฟน่ารักกก
พี่โฟค พูดคะ แอ๊บแบ๊วอ่ะ

[DINNDANN]

ลุฟท์ น่าร๊ากกกกกกกอะ 

เชียร์เม้ง กะ เซส  รักกันๆๆๆ รักกันไวๆ น๊าาาาาา อิอิอิ

[taroni]

น่ารัก 

[gayraygirl]

ลุฟท์ซื่อเกิ๊นนนนนน โฟคท่าจะปวดหัวอีกนาน

[RoosT]

"พวกแกน่ะลูกกะเลกะลาด"

น่าจะเป็น ลูกกเฬวราก หรือไม่ก็ ลูกกะเลวกะราด รึเปล่าครับ

          กเฬวราก (กะ-เล-วะ-ราก) (กวี) น. ซากศพ, เขียนว่า กเฬวราก์ ก็มี (ปาก) ว. ชั่วร้าย, เลวทราม, บัดซบ, บางทีใช้เพี้ยนเป็น กะเลวกะราด ก็มี

[Saint De Jupiter]

 

[DexTunG]

 

[จริงใจ]

5555 จะสำลักหัวเราะตาย ตลกเม้ง เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ
ชักสงกะสัยว่าจะเกิดศึกอีกคู่นะ  แต่เป็นศึกรักนะ 555