หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164**

[DexTunG]

+1  มาต่อเร็วๆนะครับ

 

[NONSENSE]

เอี่ยบอล สันดานน...สุดๆ

ลุฟ น่าสสงสารอ่ะ  ถ้าโฟคมาไม่ทันจะเป็นไงเนี่ย
----------------------------------------

มาต่อเร็วๆนะ

[qq_oo]

โถน้องลุฟท์ไไม่น่าเลย
ไอ้บอลแกนี่แล้วจริงๆๆๆ

[MoMoRin]

ว่าแล้วว อีพี่บอลแมร่มเลวววววว 
พี่โฟคจัดหนักไปเลยพี่  บังอาจแหยมกะเรานัก
แถมทำน้องร้องไห้อีก ฮึ่มมม มันน่านัก

[eiky]

                             งานหนัก

“กลับกันเลยเช้านี้ล่ะ”
พอเช้าโฟคก็บอกเพื่อนๆ น้องๆทุกคนตกใจทำหน้างงตามๆกัน
“อ้าวทำไมอ่ะพี่ เพิ่งมาเองนะ ไหนบอกจะกลับพรุ่งนี้อ่ะ”
“เออน่า บอกกลับก็กลับ คราวหลังเราค่อยไปที่อื่นกัน”
โฟคบอกแล้วหันไปมองเพื่อนๆ
“กูจัดการแล้วนะ ขู่ชมรมฯมันว่าจะไปฟ้องอาจารย์”
“อือ ดี”
“แต่ไอ้มอสมันขอไว้มึง มันบอกว่าเดี๋ยวจะจัดการให้”
“กูไม่สนโว้ย มันคิดได้ยังไง นี่น้องนะ มันคิดมาได้ยังไง สัดชัดๆ”
“เอาน่ามึง ยังไงมันก็ไม่มีอะไรแล้ว ใจเย็นๆ เดี๋ยวมันจะใหญ่โตไป”
“แล้วถ้ากูเมาแล้วไปไม่ทันล่ะ มึงคิดว่ายังไง หาไอ้ไม้”
โฟคตวาดออกมา ตาคลอไปด้วยน้ำตา พอไม้ได้เห็นก็ไม่มีเสียงใด นิ่งเงียบไป
“แล้วมึงจะทำยังไงต่อ”
“กลับ ค่อยคิด”
“อืม ได้ งั้นมึงออกไปก่อน เดี๋ยวกูบอกน้องๆเอง”
ไม้เห็นท่าว่าโฟคเองท่าทางจะใจร้อนอยู่จึงกันออกไปก่อน
“เอ๋ อารายหรา ไม่ไปกินเบรกฟาดหรา”
ไอ้หน้าเอ๋อมาแล้วไม่ได้มาคนเดียวด้วย พวกเฟียตก็เดินตามมาด้วย พอมันมาเสียงเจี้ยวจ้าวก็ดังขึ้นทันที
“มีไรกันวะไอ้โฟค”
เฟียตร้องถามโฟคที่หน้าตาไม่เอาใครทั้งนั้นในตอนนี้
“มีเรื่องนิดหน่อยน่ะพี่เฟียต”
ไม้เดินไปบอก
“มีไรวะ”
เบนซ์ถามขึ้นเพราะเห็นท่าทางไม่ดี ไม้อึกอักแล้วตัดสินใจเล่าออกมา
“เฮ้ย เลวจังวะ ทำได้ยังไง”
“เชี่ยที่สุด นี่มันจัดแผนไว้เหรอ”
“ไม่รู้พี่ แต่ถ้าเมื่อคืนน้องเม้งมาบอกไม่ทัน ท่าทางคงจะแย่”
“สัดที่สุด ไหนมันอยู่ไหน”
“อย่าเลยพี่ เมื่อคืนมันโดนพวกผมเล่นซะอ่วมเลย”
“ไม่ได้นะเว้ย ทำแบบนี้ได้ยังไง เสียประวัติรุ่นพี่หมด ต้องจัดการให้เด็ดขาด”
นักเลงโตเก่าอย่างเฟียตร้องขึ้น หน้าตาขึงขัง
“อารายหราพ่อหมีขาว”
พอเห็นรุ่นพี่หน้าตาบึ้งตึงกันก็เดินเข้ามา
“ไม่มีไรแม่หมีพาเพื่อนๆไปกินข้าวเช้าก่อนไป”
“อิอิ เพื่อนๆ ไปฟาดเบรกฟาดกันเร๊ว”
หันไปตะโกนบอกเพื่อนๆ พอเด็กๆได้ยินก็กรูกันตามไอ้หน้าเอ๋อออกไปทันที เสียงเจี้ยวจ้าวไปที่ห้องอาหารเช้าแล้ว ตายแน่ห้องอาหาร พอน้องๆตามไอ้ตัวป่วนไปหมดแล้ว เฟียตก็ไปดึงแขนโฟคที่ยืนอยู่ข้างๆลุฟท์มาคุย
“น่ารักนี่หว่า ถึงว่าไอ้นั่นมันถึงคุมตัวเองไม่อยู่”
เบนซ์แซวขึ้น เฟียตหันขวับตาเขียวใส่ เบนซ์เงียบปากลงทันที
“อ้าว ก็มันน่ารักจริงๆนี่หว่า กูผิดตรงไหนเนี่ย”
“เชี่ยยังจะพูดอยู่อีก เดี๋ยวมึงก็ได้แดกตีนมันเป็นอาหารเช้าหรอกมึง”
จี๊ปเอ่ยขึ้นเพราะรู้จักเฟียตดี เวลานี้เขาดูท่าจะโมโหกว่าโฟคเสียอีก
“มึงจะเอายังไง”
เฟียตถามโฟค
“จะบอกอาจารย์”
“ไม่ดี ไม่เข้าท่า ถ้ามึงบอกอาจารย์ ไม่ใช่มันคนเดียวนะที่จะเสีย ไอ้นี่ด้วย มึงไม่กลัวมันอายเหรอ”
โฟคอึกอัก เม้มปากแน่น
“จัดการเองได้ มันอยู่ไหน”
ต้องให้นักเลงเก่าออกโรงเอง เพราะปกติโฟคเป็นคนเงียบๆอยู่แล้ว ไม่ค่อยมีเรื่องมีราวกับใครตั้งใจเรียนและเล่นกีฬาเท่านั้น ไม่เหมือนเฟียตที่ไม่ค่อยเรียน แต่เล่นกีฬาและนักเลงโต
“พากูไปคุยกับมันหน่อย”
เฟียตบอกแต่เหมือนเป็นคำสั่งมากกว่า เพราะพอพูดจบก็เดินลงจากที่พักก่อนใคร ให้เพื่อนๆและน้องๆเดินตาม ในห้องพักของรุ่นพี่ชมรมฯดาราศาสตร์ไม่มีน้องๆอยู่ด้วยจึงสะดวกที่จะพูดอะไรก็ได้อย่างที่ใจต้องการ เฟียตเดินเข้าไปในห้องทันที
“มึงเองเหรอไอ้บอล”
เฟียตกร้าวเสียงขึ้นเมื่อเห็นว่าใครที่นอนซมอยู่
“อ๊ะ พี่เฟียต”
พอเห็นว่าใครก็ถึงกับหน้าซีดตกใจกันทั้งห้อง เพราะชื่อเสียงของเฟียตแม้จะจบไปแล้วแต่ก็ยังมีเหลืออยู่ แต่เป็นชื่อเสียงทางด้านลบมากกว่าทางด้านบวก
“ใจเย็นนะพี่”
มอสรีบออกตัว
“มึงถอยไป”
ชะงักถอยกรูไปทันที
“ผะ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“หึ นี่ไม่ได้ตั้งใจ ถ้าตั้งใจมึงคงทำไปมากกว่านี้สินะ เหรอไอ้ควาย”
ตวาดเสียงดัง ไม่มีเสียงใด นอกจากใบหน้าที่ซีดเผือดของน้องๆในห้อง รุ่นพี่ที่ยังไงก็ยังเป็นรุ่นน้องของเฟียตอยู่ดี
“พวกมึงเป็นรุ่นพี่ประสาอะไร นี่มันน้องนะ มันสมยอมกับมึงเหรอ สัดชัดๆ”
“รีบจัดการเถอะมึง”
เบนซ์เข้ามากระซิบ
“มึงจะเอายังไงไอ้โฟค ฝังมันไว้ที่นี่เลยไหม”
คำพูดของเฟียตทำให้ใครต่อใครสะดุ้งหน้าซีดลงกว่าเดิม เพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดเล่น
“ฝังมันไว้นี่ล่ะพี่”
“เฮ้ย มากไปไอ้โฟค ใจเย็นๆ”
คราวนี้ไม้เองตบบ่าของโฟคเอาไว้
“หรือมึงจะย้ายโรงเรียนไอ้บอลเอาไง”
เฟียตหันไปขู่ด้วยสายตา บอลนั้นร้องไห้ออกมาแล้ว ไม่เหลือสภาพของเสือเปลี่ยวเหมือนเมื่อคืนไว้เลย
“อย่าเลยพี่ อย่าทำผมเลย”
“หึหึ มึงอย่าได้คิดทำแบบนี้อีกนะ กูแค่มาเตือน ส่วนจะเอายังไงยกให้คู่กรณีมันตัดสินใจเอง”
เฟียตเองแม้จะเป็นนักเลงโตมาก่อน แม้ตอนนี้ก็ยังคงลายไว้อยู่ แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องของเขาโดยตรง พอโตขึ้นก็เริ่มคิดได้มากขึ้น เขายกให้เป็นเรื่องของโฟคเองให้เขาตัดสินใจ
“ไปพวกมึง กูจะไปหาเมียกู เผื่อมีใครคิดจะปล้ำมันอีก กูจะได้ฆ่าปาดคอทัน”
เฟียตพูดแล้วเดินนำหน้าออกจากห้องไป เพื่อนๆทุกคนสะดุ้ง โดยเฉพาะเบนซ์
“มึงว่าไงไอ้โฟค”
มอสถามขึ้น โฟคนิ่งสายตาเขียวบึ้ง
“มึงต้องออกจากการเป็นหัวหน้าชมรม อย่ามาวอแวกับมันอีก แม้แต่ทักทาย ถ้ากูเห็น หรือมีใครมาบอกกู มึงตาย”
“อืม เอาแบบนั้นเหรอ”
“มันน้อยไปไหมไอ้โฟค”
ไม้ร้อง เมื่อครู่ยังอยากให้ใจเย็นอยู่เลย แต่พอเห็นโฟคเริ่มเย็นลงก็เหมือนจะไปก่อไฟให้อีก
“ที่กูไม่บอกอาจารย์ให้ไล่มึงออกก็เพราะเห็นแก่เคยเป็นเพื่อนร่วมรุ่นกัน กูไม่รู้ว่าผีห่าซาตานอะไรสิงมึงเมื่อคืน แต่ถ้าทำอีกกูนี่ล่ะจะจัดการกับมึงเอง อีกอย่างมึงเคยคิดอะไรไปไกลกว่าจะสำเร็จความใคร่ของมึงไหม น้องกูมันจะอยู่ต่อไปยังไงถ้ามึงทำแบบนั้นกับมัน มึงเคยคิดบ้างไหม”
เสียงที่นิ่งเหลือเกินทำให้คนฟังทุกคนเงียบเสียงลง แต่มีเสียงสะอื้นของบอลดังออกมา
“กูขอโทษ กูขอโทษ”
โฟคเดินออกมาจากห้องแล้วเดินกลับไปหาคนตัวเล็กที่นั่งรออยู่กับเม้งที่ห้องพัก เพื่อนๆทุกคนก็ตามมา เหลือแต่รุ่นพี่ชมรมดาราศาสตร์ที่เงียบเสียงมองดูสภาพของบอลแล้วต่างก็ส่ายหน้ากันเป็นแถบ ความศรัทธามันหายไปหมดภายในไม่กี่ชั่วข้ามคืน
“กลับกันเลยนะคนดี ไม่มีอะไรแล้วนะครับ”
พอไปเจอหน้าก็เปลี่ยนทำนองเสียง จากนิ่งเข้ม เป็นนุ่มทุ้มอ่อนโยน ลุฟท์พยักหน้าน้อยๆไม่มองหน้า แต่มือคว้าไปที่ต้นแขนของโฟคจับไว้แน่น
“อ่า ทำไมกลับเนะ ตอนมาไหนบอกว่ามาสองคืนอ่า”
พอรู้เรื่องว่าทางชมรมจะกลับก็ทำท่าสงสัยขึ้นมานะเจ้าตัวดีนั่นน่ะ
“เออน่า กลับก็กลับ ไปเก็บของเร็ว”
ไม้บอกน้องๆในห้องอาหาร
“มะเอาอ่า เค้าจ่ายเงินแล้วเนะ หึ”
นั่นดูมันสนใจที่ไหน บนโต๊ะมีแต่ของกิน ทางรีสอร์ทเริ่มกุมขมับไม่เคยเจอใครกินเยอะเท่านี้มาก่อน จัดออกมาเท่าไหร่ก็ไม่พอ
“เว้ยไอ้นี่ เดี๋ยวปล่อยไว้ให้อยู่คนเดียวเลย”
“แว้กก นิสัยมะดีเนะ ทำมายอ่า ทำมาย”
ทำหน้าย่นใส่ไม้ เพื่อนๆทุกคนก็มารุมล้อมไม้เอาไว้
“นั่นดิพี่ทำไมอ่ะ ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยอ่ะ”
“เว้ย มีเหตุขัดข้องนิดหน่อยเว้ย บอกเก็บของก็ไปเก็บดิวะพวกมึงนี่”
“มะมีเหตุผลเนะ กินต่อๆ อิอิ”
สนใจที่ไหนล่ะนั่น หันไปสวาปามต่อ
“โว้ย กูล่ะเซ็งพวกมึง”
ไม้จนปัญญาเดินออกไปอย่างหัวเสีย
“พี่เฟียต จัดการให้หน่อย ไอ้ตัวดีของพี่น่ะเป็นหัวโจกไม่ยอมท่าเดียว”
พอเจอหน้าเฟียตก็ฟ้องทันที เฟียตหัวเราะออกมา
“แม่หมี ไปกลับ”
“เอ๋ ทำมายอ่า”
ถามคำเดิมแต่ไม่ได้หันมามองเพราะมัวแต่กินอยู่
“เขาบอกมีช้างป่าจะมาอาวะวาดนะ ไม่กลัวเหรอ”
“อ่า ช้างหรา”
วางของกินทันทีแล้วลุกจากที่
“หวาย กลัวๆ ไปเก็บของเถอะ”
เพื่อนๆทุกคนร้องแล้ววิ่งเกรียวกราวกลับไปที่เรือนพัก
“ตาหลกเนะ อิอิ ม่ายมีใช่ไหมพ่อหมีขาว หลอกเค้าหรา”
“อ้าว จริงนะแม่หมี มีช้างป่ามาเป็นฝูงเลยนะ มันจะมาเหยียบขี้แตกเอานะ”
“อ่า เค้าไม่อืออึ๊มาหลายวันเนะ อิอิ ให้ช้างเหยียบก็ดีเนะ”
เบนซ์กลั้นหัวเราะจนหน้าแดง ส่วนเฟียตยิ้มออกมา
“ไม่ได้ เหยียบท้องแตกตายนะ”
“อ่า ไหนอ่า เค้าอยากเห็นช้างเนะ”
“เดี๋ยวตอนกลับพ่อหมีจะพาขับรถไปดู”
“อิอิ บอยๆ ห่อหนมปังไปกินบนรถเนะ เอานั่นด้วย เพ่ๆ เยลลี่มีกระปุกใส่ให้ไหมอ่า”
ใครมาเห็นก็ยิ้มนะ มันเดินไปบงการบอยกับเอกที่ยืนฟังอยู่ข้างๆ แล้วเดินไปบอกพนักงาน ชี้เอาของที่มันอยากได้
“พี่ครับ ใส่กล่องมาเถอะครับ เดี๋ยวผมจ่ายให้”
เฟียตร้องบอกพนักงานเพราะเห็นท่าอึกอักเหลือจะทน เท่าที่กินเข้าไปนี่ก็จนไปหลายเดือนเชียวนะรีสอร์ทเข็ดไปจนตาย ไหนจะมาให้ห่อให้อีก เหลือทนจริงๆ
“ไปดิเนะ เค้าพร้อมแล้ว”
พอได้ของเสร็จมันก็ลั่นล้าเดินออกมา
“อ้าวไม่ไปเก็บของเหรอไอ้เปี๊ยก”
“อ่า ไปเนะ รอแป๊บน้าพ่อหมีขาว”
พาบอยกับเอกเดินเข้าไปเก็บของในห้อง พอเข้าไปเจอเพื่อนก็ชวนเล่นอีกซะงั้นนะมัน
“ตีกลองดิ ตีกลอง”
บอกเพื่อนๆที่กำลังเก็บของ
“ไม่เอาอ่ะ รีบนะปุ่น”
“หวาย ใครบอกเนะ เขาให้เล่นก่อนได้เนะ นี่ๆ มาเล่นปลาถ้วยแก้วกันเนะ”
“อะไรวะปลาถ้วยแก้ว”
“ก็ผีด้วยแก้วมันเป็นกลางวันนี่เนะ ผีมันไม่ออกมาหร๊อก โน่นๆ เห็นปลาลอยๆอยู่เราก็เรียกมันมาสิงดิ อิอิ”
“ไอ้บ้า มีที่ไหนปลาถ้วยแก้ว”
“แอ่ะ นี่งายๆ”
นั่งลงกางแผ่นกระดาษที่เล่นเมื่อคืนออก พอกางก็ทำเป็นพูดนะมัน แล้วเลื่อนมือเอง เพื่อนๆก็บ้าจี้คิดว่ามีจริง กรูกันเข้ามาดู
“เว้ย ไอ้เด็กพวกนี้ เมื่อไหร่มันจะเก็บของเสร็จซะทีวะ เข้ามานานแล้วนะ”
“พี่ๆ มาดูปลาถ้วยแก้ว มีจริงนะเนี่ยๆ”
น้องคนหนึ่งร้องบอกรุ่นพี่ที่เข้ามาตาม พอเห็นก็แหวกวงเข้าไปดู
“อะไรนะ”
“ปลาถ้วยแก้ว เนี่ยปุ่นเป็นคนเรียกวิญญาณปลามาสิง ถามดิพี่ถามเลยๆ”
“แว้กก ไอ้ปัญญาอ่อน เลิกเลยๆ ไปเร็วๆ เดี๋ยวปล่อยทิ้งไว้นี่กันทุกคนเลยนะ”
เด็กๆกลัวก็แตกวงออกทันที ทิ้งให้ญี่ปุ่นนั่งอยู่คนเดียว
“อ่า ไปหนายหรา แว้กก คนเดียวกลัวๆ”
วิ่งตามออกไปแล้ว เหอๆ ดูนะดู ทั้งเอ๋อ ทั้งปัญญาอ่อนได้อีกนะมัน ชมรมแบดฯยกเลิกการเข้าพักกะทันหัน พากันกลับโรงเรียนก่อน แต่ชมรมดาราศาสตร์ยังคงอยู่ต่อ แต่ไม่มีลุฟท์กับเม้งร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆอีกต่อไปเพราะโฟคพาขึ้นรถบัสไปด้วยแล้ว ลุฟท์เองยังคงตกใจกลัวอยู่บนรถก็ยังดูซึมๆ โฟคเองคอยปลอบอยู่ไม่ห่าง เจ้าตัวดีไม่ได้ขึ้นมาบนรถบัสด้วยเพราะไปรถของฟอร์ดมีบอย เอก และเต้นั่งอัดไปด้วย มันก็ก่อกวนอยู่ในรถคันโน้นนั่นล่ะ ซวยไป
“ตัวเล็ก ไม่เป็นไรแล้วนะครับ ตัวใหญ่อยู่นี่แล้วนะ”
โฟคคอยพูดปลอบลูบตามตัวอยู่
“พี่เขาใจร้าย”
“อืม เดี๋ยวตัวใหญ่จัดการมันอีก อย่าห่วงไปเลยนะ”
“เค้า เค้าไม่อยากอยู่ชมรมฯนั่นแล้วอ่ะตัวใหญ่”
“ได้ เดี๋ยวตัวใหญ่คุยกับอาจารย์ให้”
ลุฟท์หลับไปแล้วโดยมีโฟคนั่งกอดประคองอยู่ตลอดทั้งทาง สายตาครุ่นคิดโกรธเคืองยังไม่จางหาย พอกลับถึงโรงเรียนก็ไปส่งที่ห้องพักบอกให้เม้งช่วยดูแล แต่ลุฟท์มันรีบนอนแต่หัววัน เม้งเองก็คอยโทรฯรายงานอยู่ตลอดเวลาไม่ให้คลาดสายตาเช่นกัน
“ทำไมไม่เป็นเรานะ อิอิ”
พอเห็นว่าลุฟท์มีสีหน้าดีขึ้นก็แหย่เล่นๆ
“อืม นายน่าจะบอกพี่เขานะ เราไม่ชอบเลยอ่ะ”
“บ้าเหรอลุฟท์ เราพูดเล่น ทำเรื่องแบบนั้นถ้าไม่ใช่แฟนเราก็ไม่ยอมหรอกนะ”
“ว่าแต่พี่เขาจะทำอะไรเราอ่ะ”
“อ้าว”
เม้งทำหน้าตกใจ
“นี่นายยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าพี่เขาจะทำอะไรนาย”
“ก็เห็นเขาเอานิ้วมาแหย่ก้นเราอ่ะ”
“โหยลุฟท์ ต้องเขาเอาไอ้นั่นแหย่ก่อนเหรอนายถึงจะรู้ว่าเขาจะทำอะไรนาย”
“ก็ไม่รู้อ่ะ เราไม่รู้”
“เขาจะข่มขืนนายไง”
“อ่า ข่มขืน ทำไมอ่ะเม้ง”
ทำหน้าซีดๆ แต่ก็ยังถามออกไป
“เขาคงแอบชอบนายอ่ะ”
“อ่า แล้วมันจะเจ็บไหมอ่ะ”
“เฮ้ย อะไรอ่ะลุฟท์ ตกลงนี่เสียใจหรือว่าเสียดาย”
“ไม่ใช่ๆ เราอยากรู้ เขาจะทำแบบนั้นกับเราทำไม ในเมื่อเราไม่ใช่แฟนพี่เขาน่ะ”
“โอ้ยลุฟท์ นี่ล่ะเขาถึงเรียกว่าข่มขืนน่ะ อะไรเนี่ย แล้วสุขศึกษาได้คะแนนเต็มได้ไงวะ เราไม่เข้าใจ”
เม้งส่ายหน้าระอาเต็มทน ส่วนลุฟท์ก็ทำหน้าจ๋อยๆ พอวันไปโรงเรียน เรื่องนี้ก็เงียบเกินคาด เพราะรุ่นพี่ไม่มีใครพูด กำชับน้องๆทุกคนที่รู้เรื่องด้วย บอลไม่ได้เป็นประธานชมรมดาราศาสตร์อีกต่อไป
“โอ๊ะ ไม่เจอกันนานมากๆ คิดถึงน้องลุฟท์ของพี่บอลจังเลย”
พอถึงเวลาพักเที่ยงบอลอีกคนก็เดินมาทัก สายตากรุ้มกริ่ม ลุฟท์มองหน้าแล้วทำหน้าหวาด
“มีไรอ่ะพี่”
เม้งพูดขึ้นลุฟท์หลบไปยืนอยู่ด้านหลัง
“อ้าว ทำไมน้องลุฟท์ทำหน้าแบบนั้นล่ะคร้าบ ไม่ดีใจเหรอเจอหน้าพี่อ่ะ”
“เอ่อ”
“ลุฟท์คงขยาดคนชื่อบอลอ่ะพี่”
“หือ ทำไมน้อง”
“หึ หลบให้พวกผมหน่อยจะไปนั่ง”
“อ้าวไอ้นี่ กวนตีนนะมึง ถามดีๆไม่บอกเหรอ”
“ลุฟท์ไปหาพี่โฟคดีกว่าเนอะ”
เม้งพยักเพิยดให้ลุฟท์มองหาโฟค โน่นแน่ะกำลังเดินมากับเพื่อนๆ
“อ้าวนะ อะไรวะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวตอนเย็นพี่จะดักรอหน้าโรงเรียนนะคร้าบน้องลุฟท์คนน่ารักของพี่”
เดินหนีไปแล้วก่อนหนีไปก็ยิ้มกริ่มตาหวานใส่ มาถึงตอนนี้เองลุฟท์ถึงกลัวคนที่เข้ามาในลักษณะอย่างบอล
“ตัวเล็กๆ ชมรมน่ะ เข้าชมรมเชียร์ไหมครับ”
โฟคเดินเข้ามาหา ยื่นมือมาถือจานข้าวให้
“เชียร์”
“อืม ชมรมเชียร์”
หันไปทางเม้ง
“ก็ชมรมเดียวกับผมนี่ เอาดิลุฟท์เราจะได้มีเพื่อน”
“แล้วหัวหน้าชมรมเขาจะยอมเหรอพี่ เจ๊สองคนนั่นยิ่งปากร้ายๆอยู่นะ”
เม้งพูดขึ้น
“อะไรค้าน้องเม้ง ใครน้าปากร้ายๆ ต๊าย น้องลุฟท์ ยินดีต้อนรับเข้าสู่ชมรมเชียร์นะค้า”
ริต้าเดินตามหลังโฟคมา ด้วยความที่มันตัวสูงบังมิดเลยนะ
“อ่า เจ๊”
“ค่า เจ๊ยินดีมากที่ได้ตัวน้องลุฟท์มาอยู่ชมรมเดียวกับเจ๊ ปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่เจ๊สองคนจะทำอะไรเพื่อชื่อเสียงของโรงเรียน ปีนี้ล่ะค่า เราจะจัดหนักทุกงาน กรี๊ด”
สองสาวตบมือกันแล้วกรี๊ด สนใจใครที่ไหน แต่เจ้าลุฟท์มันหน้าซีดแล้วนะนั่น
“แต่ แต่ เค้าทำไรไม่เป็นเลยนะตัวใหญ่”
กระซิบบอกโฟค
“ว้ายน้องลุฟท์ขา อย่าวอรี่ไปเลยค่า เจ๊สองคนจะเป็นเทรนเนอร์ให้ เคยไปดูวีดีโอของปีที่แล้วไหมค้า นั่นล่ะ ฝีมือของเจ๊ สองคน น้องญี่ปุ่นเจ๊ก็ปั้นมาแล้วนะค้า อิอิ อย่างน้องลุฟท์สบายมาก”
“เอ่อ”
“เอาน่าตัวเล็ก ดีกว่าไปอยู่ชมรมอื่น”
“นั่นดิลุฟท์ เวลาพี่โฟคตีแบดฯเราก็จะได้ไปเชียร์ด้วยไง”
เม้งเสริม ลุฟท์พยักหน้า
“เยส ต้องแบบนี้สิค้า เจ๊พอรู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น โฟคนายไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวเราจะดูให้ จะบอกน้องที่ชมรมด้วย”
โฟคพยักหน้าให้เพื่อนต่างห้อง
“เดี๋ยวเย็นนี้เราเจอกันนะค้าน้องลุฟท์ขา โรงเรียนเรานี่มีดาวมาปีละคนริงๆนะ แค่ยืนเฉยๆเจ๊ก็รู้แล้วค่าว่าน้องลุฟท์เป็นดาว รัศมีเปล่งออกมาเชียว เกิดแน่ๆ อิอิ”
สองสาวเดินไปแล้ว เม้งก็ทำหน้างงๆ ตอนแรกเคยอิจฉาลุฟท์นะว่าเด่นกว่าตน แต่ตอนนี้หลังจากเหตุการณ์นั้นแล้ว ได้คิดว่าการที่หน้าตาดีเกินไปมันดึงดูดความชั่วร้ายเข้ามาได้มากพอๆกับสิ่งดีๆเลยทีเดียว
“ลุฟท์ไปพบอาจารย์ฝ่ายกิจกรรมที่ห้องหน่อย”
ก่อนจะเข้าคาบโฮมรูม เพื่อนในห้องก็เอ่ยขึ้น ลุฟท์หน้าซีดลงทันที เม้งเองก็หน้าซีด
“ไม่มีอะไรหรอกน่าลุฟท์ ทำไมทำหน้าแบบนั้น จารย์อาจจะเรียกไปตอบปัญหาวิชาการก็ได้นะ”
“เรากลัวว่าจะเรียกไปคุยเรื่องย้ายชมรมเกือบจะค่อนเทอมนี่สิเม้ง”
“เราไปด้วย”
ทั้งสองคนเดินถือกระเป๋าออกจากห้อง ตอนเข้าไปในห้องลุฟท์ต้องเข้าไปคนเดียว เม้งรอยู่ด้านนอกห้อง รอนานพอสมควร พอเห็นลุฟท์เดินออกมาก็อ้าปากค้างตกใจ เพราะสีหน้าลุฟท์ไม่ดีเลย
“มีอะไรลุฟท์ มีอะไร ทำไมหน้าซีดจังอ่ะ”
“เอ่อ เม้ง”
“หือ ว่าไงลุฟท์ อาจารย์ว่าไร”
“เอ่อ จารย์จะให้เราไปตอบปัญหาวิชาการ ระดับเขตุอ่ะ”
“โหนะ นึกว่าอะไร แล้วทำไมทำหน้าซีดแบบนั้นล่ะ”
“ตัวแทนโรงเรียนนะเม้ง”
“ว้าว ดีจะตาย ไม่ดีตรงไหนเนี่ย”
“คนเดียว”
“ก็ดีแล้วไง หา อะไรนะ”
เม้งร้องออกมาทำตาค้าง ไม่อยากจะเชื่อ
“เราจะทำยังไงดี ไปแข่งกับรุ่นพี่นะเม้ง”
“แล้วรุ่นพี่ล่ะ ไม่มีใครได้ไปเลยเหรอ”
ส่ายหน้าทำหน้าตาวิตกกังวลอย่างมาก
“ทำไมอ่ะ เหมือนจารย์แกล้งกันเลย”
“อะไรนายเม้ง ครูไม่ได้แกล้ง ที่ให้ลุฟท์เขาไปน่ะเพราะครูรู้ว่าเขาทำได้ เคมี ม.ปลายรุ่นพี่ไม่ค่อยเก่ง ครูเห็นแววนายลุฟท์นี่ล่ะ อีกสองอาทิตย์คงทันนะลุฟท์กับการอ่านหนังสือ”
อาจารย์เดินออกมาพอดี ลุฟท์ก้มหน้าคิดหนัก
“ลุฟท์ มานี่มา”
อาจารย์จับบ่าของลุฟท์เบาๆแล้วดึงตัวเข้าไปหา
“ครั้งนี้จะได้อะไร หรือไม่ได้อะไรครูไม่ว่าเลยนะจ๊ะ แต่ครูอยากให้เราออกไปลองทักษะ โรงเรียนของเราส่งเด็กไปแข่งขันทุกปี ไม่เคยมีใครได้อะไรกลับมาเลย ครูจึงปรึกษากันว่าจะทำยังไงดีเพื่อที่จะปั้นนักเรียนขึ้นมาสักคน พวกครูๆลงความเห็นกันว่าเรานี่ล่ะที่พวกครูจะปั้น ไม่ต้องกังวลเรื่องชื่อเสียงของโรงเรียน ทำให้เต็มที่ แค่นี้ครูก็พอใจแล้ว”
อาจารย์บีบบ่าเบาๆเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ลุฟท์เองก็พยักหน้า
“อ่า หนักไปนะเนี่ยเราว่า เป็นบ้าเหรอลำพังเคมี ม. ๔นี่ก็แย่แล้วนะ อะไรอ่ะ จะให้อ่านทั้งสามชั้นเลยเหรอ ตายแน่ๆ”
เม้งพูดออกมาระหว่างทางเดินไปยังชมรมเชียร์ตามที่นัดกับพี่ๆเอาไว้
“เม้ง ไม่ใช่แค่เคมีนะ”
“หา อะไรนะ นี่นายอย่าบอกว่า”
ลุฟท์เงยหน้าขึ้นน้ำตาเริ่มซึม
“อ่า ใจร้าย ทุกวิชาเลยเหรอ”
ลุฟท์เม้มปากพยักหน้า เม้งเองก็ทำหน้าแบบว่าเหมือนเห็นผี
“เป็นอะไรกันจ๊ะเด็กๆ ทำไมหน้าตาไม่ดีเลย”
ซาร่าเดินเข้ามารับจากประตูเมื่อเห็นสองคนเดินเข้ามา ลุฟท์ยังก้มหน้าอยู่ เม้งจึงตัดสินใจเล่าให้ฟัง
“กรี๊ด หนักไปแล้ว จารย์ขา คิดอะไรอยู่ไม่ปรึกษาแซร่าเลยนะ”
ซาร่ากรี๊ดขึ้นเสียงดัง
“อะไรยะนังซาร่าอะไรตอดหล่อน”
“ยิ่งกว่าติดอีกย่ะ นี่ริต้าจารย์ให้น้องลุฟท์ของชั้นไปตอบปัญหาวิชาการนะปีนี้”
“ว้ายตายเริ่ดค่า แล้วมันน่าตกใจตรงไหนยะนังนี่”
“อ้าว เป็นตัวแทนโรงเรียนนะยะ ตอบของทุกชั้น คนเดียว”
“ว้ายเริ่ด หา อะไรนะ กรี๊ดดด บ้าไปแล้ว ตายๆ ทำไม ทำไมใจร้ายจัง”
“จารย์เขาบอกว่าอยากจะปั้นให้ลุฟท์เป็นตัวแทนของโรงเรียน เริ่มตั้งแต่ปีนี้เลยอ่ะพี่”
เม้งตอบแทน ทั้งสองสาวเงียบเสียงลงแล้วหันมองหน้ากัน
“อ้อ งั้นพี่พอจะเข้าใจแล้วว่าจารย์เขาคิดอะไรอยู่ เอาไงดีนังซาร่า”
“นั่นสิ งานโรงเรียนก็กำลังจะมี อืม เอาไงดีเนี่ย ทัฟมากก ท้าทายความสามารถของชั้นที่สุด”
ริต้าทำท่าเหมือนกำลังจะคว้าดาว ทำตาชวนฝันสุดพลัง
“งั้นหล่อนจัดการเรื่องการแสดง ออกแบบมาแล้วก็นัดเวลาซ้อม ทำตารางออกมาเลย ถ้าจะให้น้องลุฟท์เด่นคนเดียวไม่ไหวก็นี่ไง หนูเม้งนี่ไง ไหนหมุนตัวซิลูก”
ซาร่าจับตัวของเม้งหมุนให้ดู
“ใช้ได้ ก้นแน่นดีนี่ อิอิ”
“อีบ้าไปอะไรกับก้นน้องมัน”
“แหม หยอกเล่นหรอกน่า ดูทำหน้าเข้า เราดูๆไปก็น่ารักนะ แล้วนี่อะไรยะ ตัดผมหน้าม้าแบบนี้ใครเสี้ยมคุณลูก มันบดบังรัศมีของออร่าจากหน้าผากของคุณลูกนะเนี่ย ไหนเปิดหน้าผากซิ”
ซาร่ายังคงวุ่นวายอยู่กับเม้งอยู่
“ว้าย หน้ากลมเชียว ใช้ได้ๆ ทำผมใหม่ก็น่ะโอเคนะเรา”
“อ่าจริงอ่ะพี่”
“อ้าว ไม่รู้ตัวเหรอ ไปทางโน้นๆ วิเวียน จัดผมให้น้องเม้งซิ”
ดันหลังให้เข้าไปในห้อง แล้วหันมาทางลุฟท์ที่ยังสีหน้าไม่ดีเอาเสียเลย
“น้องลุฟท์ขาไม่ต้องห่วงนะคะ เรื่องวิชาการให้เจ๊ริต้าจัดการให้ ส่วนกิจกรรม ให้ตัวแม่อย่างเจ๊ อิอิ”
“ค่าเริ่ด ปอปนะหล่อนน่ะ วิชาการชั้นยิ่งถนัดๆอยู่ด้วยนะ”
“ว้าย ชั้นรู้ว่าริต้าสามารถ ก็ไปสรุปแต่ละวิชาแต่ละชั้นมาให้น้องลุฟท์อ่านสิยะหล่อน สมัยนี้เขาทันสมัยจะตาย ไม่ใช่สมัยพระเจ้าเหานะยะ”
“แหมนะ แล้วหล่อนไม่มาทำล่ะยะ”
“ว้าย แซร่าไม่มั่นอ่ะค่ะริต้าขา ขอเป็นคนเทรนกิจกรรมดีกว่า”
“หึ หล่อนนี่นะ เอาแบบนี้เรามาแข่งกันว่าใครจะได้รางวัลมากกว่ากัน อิอิ ดีไหม
“จัดไปอย่าให้เสีย”
กลับกลายเป็นเรื่องพนันกันเสียนี่ เจ้าลุฟท์เองหน้าตาแย่มากๆ เหมือนกังวลใจอยู่
“ตัวเล็กเป็นไงบ้าง ชมรมเชียร์เขาดูแลดีไหม”
โฟคเดินมาดักรอหน้าโรงเรียน ค่ำแล้วนะ ของชมรมเชียร์ก็เริ่มจัดทัพ ของชมรมแบดเองก็ซ้อมกันประจำอยู่แล้ว
“โฟค มีข่าวดี”
ซาร่าเอ่ยออกมาก่อนที่ลุฟท์จะพูด
“หือ ไรวะซาร่า”
พอซาร่าบอกออกไป ไม่ได้ดีใจเลยนะนั่น เดินเข้ามาหาลุฟท์กอดตัวไว้
“ไหวไหมตัวเล็ก ไม่ไหวตัวใหญ่จะไปบอกจารย์ให้”
“ว้าย มีหวานๆ ไม่ต้องหรอกย่ะ พวกชั้นจะเป็นพระพี่เลี้ยงให้เอง ไม่ต้องห่วง”
“ยังไงวะ”
“เอาน่า รับรอง ปีนี้ชั้นกับยัยริต้าคุยกันแล้ว ว่าจะเอาให้เจิด ชื่อของโรงเรียนเรามันต้องจำหลักอยู่ในประวัติศาสตร์”
“โห ขนาดนั้นเชียว”
“นายเองก็ทำให้ได้ล่ะชมรมแบดฯน่ะ รักษาแชมป์ให้ได้”
“แน่นอน ปีนี้เรามีตัวแข็งๆเยอะ”
“ดีมากค่า จะได้กรี๊ดได้เต็มเสียงหน่อย เจ๊กลับแล้วนะคะน้องลุฟท์ขา อ่ะโฟคช่วยน้องลุฟท์หอบหน่อย”
ริต้ายื่นกองชีทส์ที่ไปถ่ายเอกสารมาให้ระดับแรก นี่แค่ระดับแรกนะ กองเท่าเอกสารบนโต๊ะอาจารย์เสียอีก พอกลับไปถึงห้องก็ตั้งใจอ่านหนังสือเต็มกำลัง
“กินหนมก่อนไหมลุฟท์”
เม้งเอ่ยขึ้นเพราะเห็นท่าทางแล้วเครียดแทน
“อืม เดี๋ยวเรากิน”
“อย่าหักโหมนักนะเดี๋ยวจะไม่สบาย”
“นายอ่ะ เป็นไงบ้าง”
“โห เจ๊เขาเล่นให้เราซ้อมหนักเหมือนกัน ตารางนายออกมายังอ่ะ”
เม้งพูดถึงตารางที่ทางซาร่ากับริต้าจะเป็นคนจัดการให้
“ยังเลย ของนายได้แล้วเหรอ”
“นี่ไง เห็นแล้วหนาว ซ้อมจากสามโมงครึ่งถึง สองทุ่มทุกวัน ตายๆแน่ะเราผอมแน่ๆ”
“ซ้อมไรอ่ะ”
“การแสดงสำหรับงานโรงเรียนน่ะ นายก็ต้องแสดงด้วยนะ”
“หือ เราน่ะเหรอ”
“ใช่ ตารางเดี๋ยวคงมา เต้นนั่นล่ะ แต่เจ๊เขาเอาแบบอลังการ”
“อ่า เราเต้นไม่เป็น”
“เราก็เป็นที่ไหนล่ะ เคยเต้นแต่มั่วซั่ว แต่นี่เจ๊เขาจัดท่าให้พร้อม เหอๆ ยากมากๆ วันนี้ปวดตัวแล้วอ่ะ”
“นายนอนก่อนเถอะ เดี๋ยวเราอ่านอีกแป๊บเดียว”
เม้งล้มตัวลงนอนท่าทางอิดโรยมาก
“ก๊อกๆ”
เสียงเคาะประตู ลุฟท์เองเดินออกไปเปิด
“อ่า เจ๊”
“ว้ายเม้งนอนแล้วเหรอค้า นี่ค่า ชุดใหญ่”
“อ่า ไรอ่ะเจ๊”
“ยาบำรุง ของกิน วิตามิน เพิ่มออร่าจ้า เจ๊ไม่ใช้หนูสองคนให้เสื่อมโทรมหรอกนะ อิอิ”
มาเป็นกล่องนะนั่นไมได้เป็นกระเช้า สองสาวนี่ทุ่มทุนสร้างมาก ตั้งใจจะเอาให้ดัง เอาให้ดีเลย ว่างั้น

เขียนโดย อิ๊กกี้

[DexTunG]

  +1

[qq_oo]

ลุฟท์สู้ๆๆๆๆๆๆๆจ้า

[Piaanie]

สงสารน้องจัง โดนรุมเร้าหลายทาง ว่าแต่ว่า...น้องซื่อไปไม๊เนี่ย พี่เค้าจะกระทำชำเราน้องนะคะนั่น พี่โฟคต้องสอนงานน้องซะแล้ว มันซื่อไปเดี๋ยวไม่ทันคน หึหึ 

+1

[pochu52]

งานเข้าลูลุฟท์เพิ่งจะผ่านเรื่องแย่ๆ มา เรื่องนั้นให้หมีดำติวส่วนตั๊วส่วนตัวให้ได้เนอะ เรื่องอ่านหนังสือเรียนน้องมันเก่งอยู่แล้ว สู้ๆ
ญี่ปุ่นเอ๋ยปลาถ้วยแก้วเนี๊ยใครบอกมาว๊า 55555

 .ให้คุณอิ๊กกี้นะค่ะ ปั่นตัวแสบมาส่งถี่เลย

[NONSENSE]

งานหนักจริงๆ
อาจารย์จะฆ่าน้องลุฟหรอไง ตอบปัญหาของทุกชั้นปีทุกวิชาเนี่ยนะ
ไหนจะกิจกรรมอีก ไม่น๊อคก็เทพสุดๆหละ

เป็นกำลังใจให้น้องลุฟ  และคุณอิ๊กกี้

[iNklaNd]

หนูลูลุฟท์จะไหวไหมเนี่ย หมีดำดูแลหน่อย
ส่งข้าวส่งน้ำอย่าได้ขาด แล้วก็กำลังใจนี่สำคัญ ให้เยอะๆ นะ
แต่...เมือไหร่จะมีฉากหวานๆ ของคู่นี้อีกนะ

[lovevva]

 o18คราวนี้ลุฟท์ไม่เกิดก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว งานเพียบซะขนาดนี้

[beer]

น้องจะไหวไม๊เนี่ย ทั้งเรียนทั้งกิจกรรม

หมีดำบำรุงน้องด่วนเลย

[Ryojung]

โห โฟคจัดการน้อยไปนะ ไม่อยากให้ยอมเลย จะว่าไปสงสารลุฟมากเลยอ่า ต้องอ่านหนังสือเยอะเลย สู้ๆนะจ๊ะ

[indy❣zaka]

แอบฮาน้องลุฟท์อ่ะ ที่ถามเม้งว่า ตกลงไอ้บอลมันจะทำไร?
กร๊ากกกกกก ใสซื่อไปไหนเนี่ยลูก

[naiin]

หรูอลังการงานสร้างแน่ปีนี้ อิ๊กกี้ซะอย่างจัดหนักไปเลย แฟนคลับตาค้าง อิอิ

[Fanun]

น้องลุฟท์งานเข้า หนักๆอีกต่างหาก น้องจะวัยไหม ตัวใหญ่ดูน้องด้วย
 

[MiTo™]

กรี๊ดดด~~~

 ให้ เจ๊ ๆๆ ครับ

[litlittledragon]

เจ๊ทั้งสองยังคงฮาไม่เปลี่ยน มียาบำรุงจัดให้น้องอีก แบบนี้ปุ่นคงโดนกลบ
รัศมีแย่แน่เลย หรือเปล่าน้าาา

[คนริมคลอง]

น้องปุ่นก็เก่งเรื่องกีฬา น้องลุฟก็วิชาการ ความน่ารักเต็ม100 ทั้งคู่ คนนึงก็เอ๋อ คนนึงก็ซึน

จับออกงานคู่กันคงมันส์พิลึก

[knightofbabylon]

เก็บซากบอลพร้อมยืนไว้อาลัยอย่างสงบ3วิ  
สมควรโดน

กรี๊ดอะ เฟียตออกหน้าเองด้วย แอร๊ยยยยยย

อ่านตอนนี้แล้วครึกครื้นดีจัง ชอบ2เจ้ กับบรรยากาศเวลาทำงานโรงเรียนครึกครื้น สดชื่นแจ่มใส
(อ่านแล้วยังนึกย้อนไปถึงตอนห้องญี่ปุ่นแข่งเต้นอยู่เลย)

ลุฟท์เอ๊ยยยย งานหนักสมชื่อตอนเลยอิหนู งานช้างด้วย เหนื่อยแทน

 

[kyoya11]

เจ๊ทั้ง 2 คนยังเหมือนเดิมเลย ชอบ ><

[DEMON3132]

 อยากมีรุ่นพี่แบบสองเจ๊มากเลย น่ารัก แรงได้ใจจริง ๆ
ลงทุนทำทุกอย่างเพื่อชื่อเสียงของโรงเรียน น่ายกย่อง
 

[DraCo_SLa13]

ว๊าวๆๆๆๆๆๆ  ถึงคราวมหกรรมงานโรงเรียนอีกแล้วครับท่าน

   จารย์บ้าป่าวค่ะ  คิดถึงสุขภาพจิตเด็กด้วยสิคะจารย์ขา

[bbyuqin]

สิ้นชื่อเลยอิพี่บอล เพราะความเมาความหื่นแท้ๆ

น้องปุ่นก็ไปที่ไหน ป่วนที่นั่น แต่น่ารักดีทำให้ทุกคนปวดหัวก็จริงก็น่าเอ็นดูเชียว 5555

ได้เทรนเนอร์ดีๆอย่างเจ๊ซ่าร่ากับริต้างานนี้น้องลุฟท์สบายใจได้ไปเปลาะนึงเลย 

[yogurtjung]

พี่โฟคจัดการน้อยไปง่า มันต้อง    เอาให้ลกไม่ขึ้นยอดน้ำต้มไปเลย 

แต่ตัวเล็กจะไหวไหมเนี่ย งานเข้าเยอะเกิน

รอตอนต่อไปค่ามาเร็วๆน้ เป็นกำลังใจให้ตัวเล็ก เสมอ 

 

[paulla]

จัดหนัก ก็ต้องบำรุงเยอะๆ ๆ ๆ

[som]

เหตุการผ่านไปด้วยดี
แล้วก็ใกล้ที่จะถึงงานกีฬาและวิชาการอีกแล้ว  ลุ้นๆๆๆๆกันต่อ  
พี่อิ๊กหวัดดีครับ

[cy55555]

โอย ยังไม่สะใจเลย  ไอ้บอลโดนน้อยไปนะคะ  จิ๊ๆ

[punchnaja]

คุณอิ๊กกี้เริ่มมาต่อเร็วแล้ว ดีใจจัง^^

ญี่ปุ่นเจิดด้านกิจกรรม ส่วนน้องลุฟท์เอาให้เจิด้านวิชาการไปเล้ยยยย