หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[samuchii]

สองชอบโจ๊ก แล้วเสกก็ชอบสอง หรือป่าว

เดา อิอิ

    

[due]

ระหว่างทางที่ผมเดินมาที่ห้องเรียน
ความรู้สึกเดิมกลับมาอีกแล้ว
ความรู้สึกที่ว่ามีคนมอง
ผมแยกกับเสกก่อนจะถึงห้องเรียน
เพราะมันบอกว่ามันขอตัวไปสะสางไรนิดหน่อย
อย่าลืมสะสางเรื่องของกูด้วยนะมึง
ไม่งั้นตาย
กูอ่ะตาย ไม่ใช่มึง

ผมเดินผ่านโต๊ะของสอง
สองไม่แม้แต่จะจะชายตามามองผมเลยครับ
สงสัยคงจะโกรธผมมาก
แล้วโกรธไรผมล่ะ

"ไปไหนมา..." ผมมานั่งที่โ๊ะบุ๊ป มันถามปั๊บครับ
"ป่าว..."
"อ่อน...กูมีไรผิดปกติป่าวว่ะ..."
"ถามไม..."
"ตอบกูมาก่อน...."
ผมมองมัน สำรวจมัน จ้องหน้ามัน....จับหน้ามันหันซ้ายหันขวา อันนี้กะแกล้งมันเล่นเฉยๆ
แต่........สองดันหันมาเห็นจังหวะนั้นเข้าพอดี.....ผมว่ายิ่งเข้าใจผิดกันไปใหญ่แย่เลย
ดูจากหน้าของสองแล้ว....ให้ผมอมพระประธานมาพูดว่าผมไม่มีไรกับไอ้โจ๊กจริงๆ สองคงไม่เชื่อ.....
สองนั่งจ้องเขม็งผมกับมัน
ผมก้ค้างสิครับ....นั่งจับหน้ามันค้างซะงั้น
ผมได้สติกลับมาก็ตอนที่สองกระแทกหนังสือกับโต๊ะดังโครม....
ทุกคนในห้องสะดุ้งโหยงเลยครับ
ผมผละมือออกจากหน้ามันทันที

"ทำไมมึงต้องทำหน้าอย่างกับไปทำผิดแล้วกลัวคนจับได้ว่ะ....หรือมึงไปทำไรผิดมา...บอกกูมาซะดีดีเลยมึง...." กูอ่ะไม่ได้ก่อ...แต่ไอ้คนก่ออ่ะไม่รู้หายหัวไปไหน
"ยังไม่อยากเล่า....ว่าแต่มึงก็ปกติทุกอย่าง.....ไม่มีไรแปลก...ไม่มีขาหน้ายื่นทางปาก.....หูก็ไม่ลู่...หางก็ไม่ตก...."
"ปากดีนะมึงเดี๋ยวนี้...ลามนะมึง......"
"เออเออ....ว่าแต่มึงถามไม"
"ก็เมื่อกี้กูเดินมาที่ห้องเรียน คนอื่นมองกู...แล้วยิ้ม...แล้วก็หันไปคุยไรกันก็ไม่รู้...แล้วก็หันดูกูอีก..."
"ไงต่อ. ..." ซวยแล้วมึง กูด้วย...ไอ้เสกมึงตาย
"ก็เป็นอย่างนี้จนกูเดินมาถึงห้องนี่แหละ"
"ไว้กูจะบอกแล้วกัน"
"ทำไมต้องไว้บอก...กูอยากรู้ตอนนี้.... อ้าวไอ้เสกหายหัวไปไหนมามึง...." มึงมาก็ดีแล้ว
"มานี่เลยมึง...ไอ้คุณเสก" เดี๋ยวนี้ผมเริ่มสิทกับพวกมันมากขึ้น กล้าขึ้นเสียงแล้วครับ
"ทำเป็นเข้มนะมึง...ไอ้จูน..."
"เอ๊ย...พวกมึงกูได้ยินข่าวเด็ดมาว่ะ" ไอ้ปาล์มครับวิ่งหน้าตั้งเข้ามาเลย
มาถึงที่โต๊ะมันขอนั่งหายใจแป็บนึง



"ข่าวไรของมึงไอ้ปาล์ม" ไอ้โจ๊กถามหน้าสงสัย...ส่วนผมเหมือนกำลังจะร้องไห้....แต่ไอ้เสกกำลังยิ้มอย่างมารร้าย
"ก็ข่าวของมึงกับ......."
"นั่งที่คะนักเรียน.....ครูขอโทษด้วยที่เข้าสายนิดหน่อย....การย้านมาส่งด้วยค่ะ"
"ข่าวไรของมึงไอ้ปาล์ม....กูอยากรู้"
"กลุ่มนายเสก...ไม่ส่งงานกันเหรอค่ะ..."
"ส่งคร้าบ...." ไอ้เสกลุก ไอ้ปา์มลุกตาม ผมนั่งนิ่ง
"ไม่ส่งเหรอมึง...."
"แฮ่ะๆๆๆ.....กูไม่ไ้ด้ทำมา....."
 "อืม..." แล้วมันก้นั่งเฉ๊ย......
" มึงไม่ส่งเหรอ...."
"กูก็ไม่ได้ทำมาเหมือนกัน..."



" มีคนไม่ส่งงานครูสองคน...รู้ตัวใช่มั๊ย.....ยืนขึ้น..."
ผมกับมันค่อยๆยืนขึ้น
"เอ๊ย...ไอ้โจ๊ก...มึงไม่ทำได้ไง...ก็กูลอกของมึงอยู่หยกๆ...." ไอ้ปาลืมหันมาคุยกับไอ้โจ๊ก
ผมหันขวับไปมองมันเลย
"กู...กู...เอ่่อ....."
" จะคุยกันอีกนานมั๊ยค่ะคุณนักเรียนที่เารพรักทั้งหลาย...."
ไอ้ปาล์มหันกลับไปนั่งที่ของมัน
"งั้นคาบนี้พวกเธอสองคนยืนเรียนทั้งคาบนะ....."
"ครับ/ครับ"

"เมื่อยเหรอมึง" ผมยืนบิดไปบิดมา
"หน่อยหนึ่ง"
"เดี๋ยวก็หมดคาบแล้ว...."
"อืม...."


คาบสุดท้าย
พวกผมว่างเลยมานั่งเอกเขนกเล่นกันอยู่

[CaroL]

 

[NUTTYZERO]

  นายเสกนะนายเสก  แกล้งเพื่อนแรงไปมั้ย


แต่มันก็ทำให้โจ๊กกับจูนเข้ากันได้เร็วขึ้น 

อย่าลืมมาต่อรอบที่ 3 ของวันนะครับ 

[tawan]

เดียวมาต่อ

ขำดีดากันมัน


 

[StillLoveThem]

...ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันจริงนะคู่นี้ ยอมยืนเรียนกันทีเดียว

[blackyaris]

มาต่อเร็วๆน้าค้าฟฟฟฟ







 

[สุขาพาเพลิน]

หึหึ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

  สอง ส้นเท้ามากไปทำอะไรให้มันฟะมันถึงต้องแกล้งกันแบบนี้

[naiin]

  เพื่อนรักหักเหลี่ยม หรือเพื่อนรักเสี้ยมให้รัก

[due]

คาบสุดท้าย
พวกผมว่างเลยมานั่งเอกเขนกเล่นกันอยู่
มอหกนี่ว่่างมากเจงๆเลย
" อ่อน...มึงเห็นมั๊ยเมื่อกี้ตอนที่กูกับมึงเดินผ่าน กูว่าพวกนั้นมองพวกเราว่ะ...มึงรู้สึกมั๊ย..." เหรอ....กูรู้ตั้งนานแล้วเว้ย
"เหรอ...คิดมากไปเองป่าวมึง....."
"ไม่อ่ะ...ปกติกูชินกับสายที่คนมองกู เพราะกูเข้าใจดีว่ากูหน้าตาขั้นเทพ....แต่สายตาที่เค้ามองกูวันนี้กูไม่ชินว่ะ...."
"เอ้อ....กูจะทำไงดีว่ะ....." ไอ้ตัวก่อเรื่องมันหายหัวไปไหนกับไอ้ปาล์มไม่รู้ บอกแต่ว่าเดี๋ยวจะตามมา
"เป็นไรมึง...."
"เบื่อชีวิต.....เซ็ง...."
"มึงไม่สนุก ไม่ชอบที่นี่เหรอ..."
"จะให้ชอบได้ไง มีแต่เรื่องตลอด...."
"เหรอ...." ผมพูดโดยที่ลืมคิด...จริงๆมมันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ผมพูดทั้งหมดหรอก...มันก็มีดีอยู่บ้าง
"เออ...่วาแต่ไอ้ปาลืมบอกว่าการบ้านมึงเสร็จนี่....แล้วทำไมไม่ส่ง...."
"ไปเชื่อไรไอ้ปาล์มมัน...ไอ้นี่อ่ะมันลอกกูหลายวิชา ...มันคงมึน...."
" อืม....."

มันเห็นอ้อย เินอยู่อีกฝั่งของสนาม
"อ่อน...กูไปฝั่งโน้นก่อนนะ...."
"ไปหาแฟนอ่ะดิมึง"
"ยุ่งหน่า....เดี๋ยวมาเว้ย....." มันวิ่งหน้าเกือบทิ่มดินครับ ไม่ต้องรีบหรอกมึง ยังไงอ้อยเค้าก้รอมึงอยู่แล้ว....

ผมก็นั่งปล่อยใจไปเรื่อย.....
กี่เดือนแล้วนะที่ผมาอยู่ที่นี่
กี่ครั้งแล้วนะที่ผมเดือดร้อนเพราะมัน
กี่หนแล้วนะที่ผมกับมันหวิดจะมีเรื่องกัน
แต่ทุกครั้งผมก็ใจอ่อนและก็อ่อนใจกับมันทุกครั้ง
และวันนี้ผมก็ต้องมานั่งกับมันที่นี่....จะดีใจหรือเศร้าใจดีว่ะกู

ผมเหลือบไปเห็นสมุดเล่มหนึ่งวางอยู่บนกระเป๋ามมัน
มันคงรีบเลยลืมเก็บ
นั่นมันวิชาของครูเข็มเมื่อกี้นี่.....
ผมยืนมือจะไปหยิบมาดู แต่ชะงักไว้ก่อน เพราะมันไม่ใช่นิสัยของผมที่จะอยากรู้เรื่องคนอื่น
แต่อีกความคิดหนึ่งมันก็แทรกขึ้นมา
ปาล์มมันบอกว่าโจ๊กเสร็จการบ้าน แต่มันไม่ยอมส่ง
แต่ไอ้โจ๊กกลับบอกว่ามันทำไม่เสร็จ
ขอดูหน่อยหนึ่ง เพื่อคลายความข้องใจ มิได้อยากรู้เรื่องของคนอื่นแต่ประการใด

ผมเปิดดูหน้าล่าสุดที่มีการเขียน
และผมก็ไม่เข้าใจในทันทีว่า มันทำแบบนั้นทำไม
การบ้านของมันเสร็จเรียบร้อยพร้อมส่ง
แต่มันไม่ยอมส่ง
กลับบอกว่ามันทำเสร็จ
มึงทำแบบนั้นไปมำไม
ผมเก็บสมุดมมันไว้ที่เดิม
พร้อมกับคำถามมากมาย

ซักพักไอ้โจ๊กเดินกลับมาด้วยสีหน้าที่บ่งอกได้ว่าอารมณ์เสียสุดๆ ต่างกับตอนไปลิบลับ
มาถึงมันใส่เลยครับ
"มึง นี่มันเรื่องไรกัน....."
"เรื่องไร...กูไม่รู้เรื่องด้วยนะ" ผมงงจริงๆครับ
"ก็เรือง......มึงกับกู...ทำไมมันเป้นแบบนั้นไปได้..."
"มึงรู้แล้วเหรอ"
"เออสิว่ะ...อ้อยโกรธกูใหย่เลย....แล้วสายตาที่มองกูแบบแปลกๆเพราะเรื่องนี้ด้วยใช่มั๊ย"
"อืม..."
"แล้วทำไมมึงไม่บอกกูว่ะ......แล้วเรื่องมันเกิดขึ้นได้ยังไง.....มึงคงไม่ได้แอบชอบกุจริงๆใช่มั๊ย...."
"มากไปแล้วมึง.....กูไม่ได้ก่อเรื่องเองเว้ย"
"แล้วใครก่อ......" ผมหันไปมองทางเดิน และหันกลับมาทางมัน
"โน่นไงคนก่อเรื่อง......"
"ไอ้เสกใช่มั๊ย...."
"ถูกต่้องเป้นที่สุด"
"เรื่องยาวแน่ไอ้เสก...."



"ไอ้เสกมึงก่อเรื่องอีกแล้วเหรอ...."
."แฮ่ะๆๆๆๆ มึงรูเรื่องแล้วเหรอคราบ คุณเพื่อนโจ๊ก"
"อย่ามาตลกมึง...กูเครียด..."
"ไอ้ปาล์มมึงบอกไปสิ....."
"อย่ามาโบ้ยกูไอ้เสก เรื่องนี้กูไม่รู้เรื่อจริงๆ...กุก็เพิ่งรู้จากคนอื่นมาเหมือนกัน...เคลียร์เองเลยมึงอ่ะ..."
"ว่ามาไอ้เสก...อย่ามาลีลา..."
"อย่ามากดดันกูสิว่ะพวกมึง......ก็ได้ คืออย่างนี้...." มันหันมองผมที่หนึ่ง หันมองโจ๊กทีหนึ่ง
แต่มมันก็ยังไม่ยอพูดไร
"บอกกูมาสิเร็ว"
"มึงจะให้กูบอกตรงนี้จริงๆเหรอไอ้โจ๊ก...."
"......." แล้วไอ้โจ๊กก็ลากไอ้เสกห่างพวกผมออกไปนิดหนึ่ง...ห่างพอที่พวกผมจะไม่ได้ยินพวกมันพูดกัน

ดุพวกมันสองคนคุยกันเครียดใช้ได้เลยคับ
แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องคุยกันสองคน ผมฟังด้วยไม่ได้เหรอ ทั้งที่ผมก็มีส่วนเกี่ยวข้องเต็มๆกับเรื่องนี้
"ปาลืม..มึงบอกกูมาว่านี่มันเรื่องไร....."
"ถ้ากูบอกว่าไม่รู้จริงๆ มึงจะเชื่อกูป่าว"
"อืม"



ซักครู่พวกมันสองคนก็เดินกลับมา
ดูไอ้โจ๊กจะรมณ์เย็นลงหน่อยหนึ่ง
ส่วนไอ้เสกกลับมาลัลลาเหมือนเดิม


.."จูน.....มึงไม่ต้องห่วงหรอก...เดี๋ยวก็ลืมกันไปเองแหละ..."
"เรื่องนั้นกุไม่ห่วงเท่าไรหรอก...แต่กูห่วงแทนไอ้โจ๊กมันมากกว่า..."
"เดี๋ยวกับอ้อยกูคุยเอง" มันเสนอตัว

[beambeam]

  :serius2:นั้นไงล่ะ งานเข้าจริงๆ ด้วย 555+ ระวังก็แล้วกันนะจูน แรงหึงของผุ้หญิงมากมายกว่าผู้ชายจะรู้ได้นะ เผื่อๆอาจจะได้รางวัลจากเหตุการณ์นี้แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว เหมือนที่บีมเคยได้รับมาแล้วก็ได้นะ กว่าจะรู้เรื่องกัน หน้าเกือบหมดหล่อเลยอ่ะ อย่างไงก็สู้ๆนะครับผม 

[NUTTYZERO]

งงกับเสก...ทำแบบนั้นไปทำไม

หรือว่าเสกแอบชอบสอง แล้วหึงสองเพราะสองมาคุยกับจูนบ่อย

หรือยังไง...

มาต่อไวๆนะครับ 

[StillLoveThem]

...โจ๊ก เค้าแคร์อ้อย ดีนะ
...มันก็ยังอึมครึมอยู่เนอะ เรื่องระหว่างโจ๊ก กับ สอง

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

เสกมันคงไปพูดทำนองว่า
" หรือมึงไม่ได้คิดไรกับไอจูน "
" ... "
" กูก็ไม่รู้ว่ะ "
.
.
.
แล้วแต่จะเดา
แล้วจะรออ่านต่อน๊า
นิว(ยิ้มๆ)

[Nichdia]

จัดการเรื่องอ้อยนี่คือบอกเลิกอ้อยแล้วมาคบจูนเลยป่ะ อิอิ

[due]

 เหตุการณ์ข่าวของผมกับไอ้โจ๊กถูกพูดหนาหุในช่วง 2-3 วันแรก
 แต่นี่ผ่านมาแล้วหนึ่งสัปดาห์ ข่าวก็เริ่มเงียบๆไป
 แต่ก้มีบ้างที่จะคุยซุบซิบกันที่เวลาผมกับโจ๊กเดินผ่่านพวกเค้า
 ไอ้เสกมันบอกมันเคลียร์ข่าวได้บ้าง
 แต่ก็ไม่ทั้งหมด
 เอาเป้นว่าผมพอใจการรับผิดชอบของมัน
 
 ผมกับไอ้โจ๊กก็ยังทำตัวกันเหมือนเดิม
 เพราะยิ่งต่อต้านหรือปฎิเสธก็เหมือนเราร้อนตัว แก้ตัว เรื่องมันจะยิ่งแย่กันไปใหญ่

 เหมือนวันนี้เราไปกินข้าวที่โรงอาหารพร้อมกัน 4 คน
 ผมรู้สึกไม่หิวเลยนั่งรอที่โต๊ะคนเดียว
 ส่วนพวกมันสามคนก็ไปซื้ออาหารกัน
 ไอ้โจ๊กกลับมาคนแรก
 "อ้าว อ่อนไมไม่กินข้าวว่ะมึง...."
"กูไม่ค่อยหิวว่ะ..."
"ไม่ได้..ไปซื้อข้าวเดี๋ยวนี้เลยมึง..."
"ไม่กินไง...อย่ามายุ่ง..."
"เอ๊ะมึงนี่ยังไง....ไม่ห่วงตัวเองบ้างรึไง...ผอมจะเหลือแต่กระดูกอยู่แล้ว" มันพูดเสียงดังเลยครับ โต๊ะรอบหันมามองกันใหญ่เลย
" ทำไมกลัวคนอื่นเค้าไม่ได้ยินรึไง...ถึงได้แหกปากขนาดนั้น..."
"ไปซื้อข้าว....เดี๋ยวนี้...." มันทำหน้าดุ และจริงจังมากครับ ผมเริ่มกลัวขึ้นมาหน่อยหนึ่ง แค่หน่อยเดียวเจงๆ
"ขอเปลี่ยนเป็นนมกับขนมปังได้ป่าว...." ผมพยายามต่อรองมัน
"ไปซื้อข้าว....เดี๋ยวนี้..." มันชี้ไปทางร้านข้าว
"บังคับจริงโว้ย..." ผมเดินหงุดหงิดบ่นบ้าไปคนเดียว
 คนที่เดินผ่านไปมาก็หันมายิ้มหรือไม่ก็ซุบกันตลอดที่เดินผ่าน
 มึงรู้รึไงไอ้บ้า
มึงทำแบบนี้มันยิ่งตอกย้ำข่าวบ้าๆนั่นไปอีก
 
 ตอนเย็นผมกลับบ้านพร้อมกับมันเหมือนทุกวัน
 แต่วันนี้ที่ไม่ธรรมดาก้ตรงที่มีสมาชิกเพิ่มอีกหนึ่งคน ซึ่งก้คือ อ้อยนั่นเอง
 
 "พี่จูนค่ะ วันนี้อ้อยกลับด้วยคนนะค่ะ" เธอพูดกับผม ที่ไม่เหมือนกับทุกครั้งที่เคยพูดกัน มันดูแข็งๆยังไงก็ไม่รู้
 "ครับ...."
 "แล้ววันนี้อ้อยคิดไงค่ะ ....ถึงได้อยากกลับบ้านพร้อมกับโจ๊ก...."
"อ้อยก้แค่อยากอยู่ใกล้ชิดโจ๊กก็เท่านั้นแหละค่ะ...." พวกเค้าคุยกันผมพอจะได้ยินบ้าง ถึงแม้ผมจะเดินตามหลังอยู่นิดหนึ่ง
 "โดดซ้อมรึเปล่าค่ะ...." เวลาที่ไอ้โจ๊กพูดกะแฟนมันน่ารักมากเลยครับ มันจะพูดค่ะ กับแฟนมัน
 "แล้วโจ๊กไม่ดีใจเหรอ...ที่ได้อยู่กับอ้อยแบบนี้บ้าง....หรือว่าโจ๊กมีคนอื่น..." อ้อยหันมามองผมนิดหนึ่ง
"ป่าว...โจ๊กจะไปมีใครได้ไง...."
"โจ๊กไม่มีกะใคร...แต่ใครอาจจะอยากมีกะโจ๊กนะ...."
"เลอะเทอะกันใหญ่แล้ว....แล้วนั่นมึงจะเดินหาเหรียญอยู่รึไงอ่อน ...ถึงได้เดินก้มหน้าซะขนาดนั้น...แล้วไมวันนี้เดินช้านักว่ะ ทุกทีเห็นเดินยังกะรับไปไล่ควายงั้นแหละ..." มันหันมาพูดกะผมซะยาวเลย
"เดินไปเหอะมึง....อย่ามายุ่งกะกู"
"ดูพี่จูนกะโจ๊กจะสนิทกันดีนะค่ะ...ไม่เห็นเหมือนเมื่อก่อนเลย...."
"สนิมกันเหรอค่ะ....โจ๊กว่าก็ทั่วไปนะ....ตามประสาคนที่โดนทำโทษด้วยกันแค่นั้น...."
"อ้อยก้ขอให้เป็นอย่างนั้นนะ...." สะอึกเลยครับผม ทำไงดีว่ะกู
"นี่แสดงว่าอ้อยยังคิดถึงเรื่องข่าวบ้าๆนั้นอยู่ใช่มั๊ย..."
"โจ๊กค่ะ...อ้อยไว้ใจโจ๊ก...แต่คนอื่นไม่รู้"
"ใครคนอื่นค่ะ....โจ๊กไม่เห็นมีคนอื่นเลย....อ่อนเหรอ...นั่นมันก็เพื่อนโจ๊ก....ซึ่งมันไม่ทางเป้นเหมือนข่าวได้อยู่แล้ว....."
"ใช่ครับอ้อย....พี่กับไอ้โจ๊กโดนไอ้เสกมันแกล้งจริงๆ...."
"จริงๆนะค่ะ...."
".........."
"ครับอ้อย....มันเป้นเรื่องเข้าใจผิดกันจริงๆ..."
"อ้อยจะเชื่อนะค่ะ......"

พอถึงหน้าประตูโรงเรียน ไอ้โจ๊กก็ไปส่งอ้อยที่บ้าน
ส่วนผมก็กลับบ้านคนเดียว เพราะตอนนี้ชำนาญแล้วไม่ต้องรอแจน

"จูน...."
.."สอง..." ผมแปลกใจนิดหนึ่งนะครับที่วันนี้สองเข้ามาคุยกะผม เพราะเค้าไม่ได้คุยกะผมมาหลายวันแล้ว
""

[LingNERD*]

เบื่อนังน้องอ้อย เบื่อสอง 555

[NUTTYZERO]

สอง!!!  อีกแล้ว

[naiin]

เรื่องมันยังไม่สุกงอมเลย เพื่อนแต่ละคนล้นได้ที่ ว่าแต่ตัวปัญหามาทำไมหว่า

[StillLoveThem]

...ตัวเดินเรื่องมาแล้ว....คุณน้องสอง
...คุณอ้อยเธอเริ่ม..ระแวงแล้ว และเริ่มออกฤทธิ์แล้วด้วย

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

  เบื่อคนชื่อ สอง จริง

[Nichdia]

เข้าใจน้องอ้อยนะ

อาจจะมีหึงกันบ้าง

[สุขาพาเพลิน]

วอนซะล่ะ

[beambeam]

  นั้นไงล่ะ มีงานเข้า มีงานเข้า ดีนะที่น้องอ้อยไม่เข้ามาตบให้เลยอ่ะ พวกผู้หญิงหูเบาจะตาย งานนี้เสกไม่มีปัญญาแก้ได้หรอก มีแต่ตัวของจูนเองนั้นแหล่ะ ที่จะเป็นที่พึ่งแห่งตนได้ ทำไมเรื่องนี้เหมือนกับช่วงชีวิตหนึ่งเลยวุยยยย ใครที่มีประสบการณ์การแบบนี้ แลกเปลี่ยนเล่าสู่กันหน่อยซิครับ อยากรู้เหมือนกัน ว่าจะแก้ไขกันอย่างไง

[due]

"จูน...."
.."สอง..." ผมแปลกใจนิดหนึ่งนะครับที่วันนี้สองเข้ามาคุยกะผม เพราะเค้าไม่ได้คุยกะผมมาหลายวันแล้ว
"คุยกะเราหน่อยได้มั๊ย"
"มีไร..."
"ถ้าเราจะขอร้องซักเรื่อง...นายจะทำไง"
"ไม่ทำไง ถ้าทำได้ ก้จะทำให้...แต่ถ้าไม่ ก้คือไม่.."
" นาทำได้ แต่ขึ้นอยู่กับว่านายจะทำรึเปล่า..."
 "งั้นสองก้บอกเรามาก่อนบ่ะกัน ว่ามันคือไร"
"เลิกยุ่งกับโจ๊กซะ..."
"ทำไม" ผมสวนกลับทันทีครับ....
"นายทำไม่ได้ใช่มั๊ย"
"ไม่เห้นความจำเป้นต้องทำ" ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ และพูดอย่างนั้นตามที่คิดด้วย
"เพื่อตัวนายเองไง..."
"หมายความว่าไง"
"โจ๊กไม่ได้ดีอย่างที่นายคิด....โจ๊กร้ายกว่าที่นายคิดไว้เยอะ...."
"แต่เมื่อก่อนสองบอกเราเองนะว่า.....ไอ้โจ๊กมันเป้นคนดีคนหนึ่งเลยทีเดียว...ไมวันนี้นายกลับพูด...."
"เห้นมั๊ย...แค่มีข่าวนายกับโจ๊กออกมาแต่นี้ เรื่องมันก้ชักจะไปกันใหญ่แล้ว...."
"แล้วไง..."
"ถ้านายยังใกล้ชิดโจ๊กต่อไป...เรื่องมันจะต้องบานปลายไปไกลกว่านี้แน่"
" สองคิดว่าเรากับไอ้โจีกมี..........."
"เลิกยุ่งกับโจ๊กซะ...ก่อนที่ตัวนายจะเดือดร้อน...."
"โจีกมันบอกมันจะปกป้องเราเอง" ไหนๆเค้าก็คิดว่าผมกับมันคบกันอยู่แล้ว ลองสวมบทหน่อยล่ะกัน ผมแค่อยากดูปฎิกิริยาของสองเท่านั้นเองว่าเค้าจะพูดหรือทำยังไง ถ้าผมพูดอย่างนี้
"แล้วนายก็้เชื่อโจ๊กงั้นเหรอ..." ดูสองจะตาขวางขึ้นมาทันทีเลยครับ
"แล้วเรามีเหตุไรที่จะต้องไม่เชื่อมัน เพราะคนเราคะ...."พูดยากจริงเว้ย "คบกันก้ต้องเชื่อใจกัน...ไม่ใช่เหรอ"
.."ใช่...ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่....โจ๊ก..."

[Nichdia]

แอบมาจิ้ม 

สองมาไม้ไหนเนี่ย

[NUTTYZERO]

เอาแล้วไง....แล้วโจ๊กหายไปไหนซะละ  มาช่วยจูนไวๆ

สองจะงาบไปแล้ววว 

[due]

"แล้วนายก็้เชื่อโจ๊กงั้นเหรอ..." ดูสองจะตาขวางขึ้นมาทันทีเลยครับ
"แล้วเรามีเหตุไรที่จะต้องไม่เชื่อมัน เพราะคนเราคะ...."พูดยากจริงเว้ย "คบกันก้ต้องเชื่อใจกัน...ไม่ใช่เหรอ"
.."ใช่...ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่....โจ๊ก..."
"ยังไง..."
" จูน...นายก้รู้ไม่ใช่เหรอว่า...โจ๊กกำลังคบกับอ้อยอยู่...."
"อืม...."ทำไมตอนที่ผมพูด ผมถึงลืมข้อนี้ไปได้ งั้นผมก็เล่นไม่เนียนล่ะซิ
"แล้วนายจะเข้าไปเป้นส่วนไหนของโจ๊ก..."
"........"
"นายจะเข้าไปแทรกกลางระหว่างเค้าเหรอ.....นายกล้าที่จะทำร้ายความรักของพวกเค้าเหรอ....."
".................."
"แล้วเท่าที่เรารู้จักโจ๊กมา....โจ๊กไม่ใช่คนที่จะมาคบกับผู้ชายด้วยกันเองได้...."
"ทั้งหมดที่นายพูดมา...นายต้องการเตือนเรา เพราะห่วงเรา หรือเพราะอะไร"
 "เราแค่ไม่อยากให้นายเสียใจ...."
"งั้นขอบใจมาก......"
"ตกลงนายจะเลิกยุ่งกับโจ๊กใช่มั๊ย..." ตาของสองส่องประกายขึ้นมาทันที
"แต่เราเคยได้ยินมาว่า คนเราถ้าคิดจะคบกันต้องเชื่อใจกัน..."
" นายไม่เชื่อเรา"
"ไม่ใช่ไม่เชื่อ...แค่เราเชื่อมั่นในตัวโจ๊ก..."
"แล้ววันหนึ่งนายจะเสียใจที่นายไม่ฟังเราในวันนี้"
แล้วสองก็เดินลิ่วๆไปโน่นเลยครับ


สองเค้าต้องการอะไร
เค้าห่วงผมเหรอ?
เค้าห่วงโจ๊กเหรอ?
เค้าห่วงอ้อยเหรอ?
เค้าทำทั้งหมดไปเพื่ออะไร






เช้านี้ผมาสายนิดหน่อย
แต่ก้ยังไม่ถึงกับมาโรงเรียนสาย
มาถึงที่เดิม
ผมเห็นโจ๊กยืนอยู่ก่อนแล้ว แต่มันยืนกับ   อ้อย

"หวัดดีค่ะพี่จูน..."
"หวัดดีครับอ้อย..."
"ไม่ว่ากันนะค่ะที่วันนี้อ้อยมาด้วย...."
"แล้วพี่จะไปว่าอ้อยทำไม"
"คุณเพื่อน คุณแฟนครับ.....จะเข้าโรงเรียนกันได้ยังครับ....พอดีการบ้านกระผมไม่เสร็จ"
"ไปค่ะ....."



ไอ้โจ๊กไปส่งห้องที่ห้องเรียนก่อน
ส่วนผมตรงมาที่ห้องเลย
 
"เอ๊ย จูนไมวันนี้มาเร็วว่ะ"
"นั่นดิ....สงสัยวันนี้ฟ้าจะมืดว่ะ...ไอ้สองคนนี้มาเร็ว" ผมไม่ตอบครับ แค่ส่งยิ้มให้ำวกมัน
"ไอ้จูน...มึงอย่าไปเที่ยวแจกยิ้มแบบนี้ให้ใครเค้าไปทั่วนะเว้ย.." ไอ้ปาลืมครับ
"ไมว่ะ"
" เพราะคนอื่นเค้าจะตกหลุมรักมึงได้ง่าย.."
"พูดไรของมึง"
"ไอ้ปาล์มมันจะบอกว่า เวลามึงยิ้มอ่ะ มึงโคนตน่ารักเลย....." ไอ้เสกอธิบายเพิ่มเติมครับ
"เอ๊ย...การบ้านใครเสร็จ..เอามาให้กูลอกหน่อย" ไอ้โจ๊กเข้ามาถึงก็เรียกหาการบ้านมาลอกเลยครับ
"ของกูไอ้ปาล์มลอกอยู่"
" อ่อน ของมึงเสร็จยัง"
"เดี๋ยว.." ผมค้าหาในกระเป๋า
"ให้ไวมึง"
"กูไม่ได้เอามาว่ะ...." ืลืมอีกแล้วครับผม ซวบเจงๆ

"เอาไอ้โจ๊ก....ไอ้ปาล์มลอกเสร็จพอดีเลย" ไอ้เสกส่งสมุดการบ้านมาให้มันลอก
"กูขี้เกียจทำแล้วว่ะ..." แล้วมันก้เก็บสมุดมันยัดกระเป๋าทันทีครับ
"ไรของมึง...เดี๋ยวก้โดนอีกหรอกมึง..."
"เดะๆ....กูชิน" ผมไม่พูดไรครับ แค่นั่งมองการกระทำของมัน ผมอยากรู้จังว่า จริงๆแล้วคนที่ชื่อไอ้โจ๊กคนนี้ เป้นคนยังไงกันแน่
"ตามใจ..."
"จูน....กูหิว ไปโรงอาหารกะกูหน่อยดิ..." ไอ้ปาล์มชวนผมไปโรงอาหาร
"ไปดิ...."
"พวกมึงเอาไรป่าว"
"กูไปเองดีกว่า...มึงเอาไรมั๊ยโจ๊ก..."
"กูขอเป็นแซนวิชทูน่า กับนมน้ำผึ้งล่ะกัน..."

ผมกำลังจะออกไปแต่เห็นสองกำลังเดินเข้ามาพอดี
ความคิดฝ่ายชั่วของผมเริ่มทำงาน

"พวกมึงสองคนไปกันเองนะ...ซื้อไรมาก็ได้เผื่อกูล่ะกัน...พอดีกุรู้สึกเหมือนปวดท้องว่ะ"
"อืมๆๆๆ  ได้ๆๆๆ"

"ปวดท้องทำไม...." งงกับคำถามของมันครับ
"มึงจะถามกุว่า....กูปวดท้องเพราะไรใช่มั๊ย..." ผมคุยกับมันไป แต่ก้มีแอบมององบ้าง อยากรุ้ปฎิกิริยาของเค้า
"ใช่ๆๆๆ..."
"ปวดท้องเพราะ........กินข้าวไม่ลงเพราะคิดถึงมึง" เน่าได้ใจครับ
สองหันมามองในทันทีเลยครับ
ส่วนไอ้โจ๊กทำหน้าประมาณว่า....... ให้ตายเถอะ โรบิ้น

"มึงแกล้งสองใช่มั๊ย" มันหันมากระซิบที่หูผมเบาๆตอนเผลอ
"เอ๊ย...." ผมหันไปควับ
จมูกโด่งๆของมันโดนแก้มผมไปนิดหนึ่ง...
ผมรีบดึงหน้าตัวเองกลับมาทันที
มันเองก็เหมือนกันครับ
มันรื้อไรในโต๊ะมันก็ไม่รู้
ส่วนผมก็หาไรในกระเป๋ากางเกงตัวเองเหมือนกัน
แล้วจุ่ๆสองก้ลุกเินออกไปเลยครับ



"อ่อน..."
"ไร....."
"มึงเหยียทีนกู...."
"เอ๊ย...โทษทีว่ะ..."

แล้วความน่าอัดอัดก้จบลงเมื่อไอ้สองตัวนั้นกลับมา
"หาไรกันว่ะพวกมึง...กูเห็นก้มเงยๆจนเวียนหัวแทน"
" เรื่องของเค้า มึงอย่าส่อ....."
"เรื่องของเพื่อน คืองานของกู..."
"ไอ้เหว..."
"ไหนซื้อไรมาให้กู..."
"เอาไป...นี่ของมึง ส่วนี่ของมึงจูน"
"ขอบใจ....."


" พวกมึงสองคนทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ" ไอ้เสกถามครับ
ผมมองหนเามันประมาณว่า ทำไมเหรอ แต่ไอ้โจ๊กไม่แค่นั้นครับ มันถามเลย
"ป่าว.....มึงถามทำไม"
"ก็เห็นไม่คุยกัน ไม่มองหน้ากันอีกแล้ว.....ก้เลยนึกว่าทะเลาะกันอีก"
"ป่าว. มันตอบพร้อมกับหันมามองหน้าผมนิดหนึ่ง"
"ดีแล้ว คนรักกันเค้าไม่ทะเลาะกัน"
"ไอ้เสก.....มึงตาย...."
"อยู่ไม่ได้แล้วเว้ยกู..." แล้วมันก็เผ่นแนบไปเลยคร้าบ ไอ้โจ๊กก็ไล่่ล่ามันไปติดๆ
"จูน"
"ว่าไง"
"ทำไมหน้าแดงว่ะมึง"
"บ้า...ป่าวซะหน่อย"
"นั่นยิ่งแดงเข้าไปใหญ่"
"พูดไรของมึงไร้สาระ..."
"หรือว่า........"
"หรือว่าไรมึง"
"หรือว่ามึงกับไอ้โจ๊ก........." มันหน้าตาเจ้าเล่ห์ได้กวนส้นมากครับ
"ย้าก...อย่าอยู่เลยมึงไอ้ปาล์ม"
"ไอ้เสกช่วยกูด้วย ไอ้จูนจะฆ่ากู....."
"ชาวยตัวเองเถอะมึง....ไอ้โจ๊กก็จะฆ่ากูเหมือนกัน"

พวกผมเล่นกันจนถึงเวลาเข้าแถว
ไอ้เสกกับไอ้ปาล์มมันลงไปก่อนนิดหนึ่ง

"เหนื่อยชริบ....ไม่น่าเล่นกับพวกมันเลยหว่ะ"
"ขี้บ่นจริงมึง....เอ๊ย...." ผมโดนกระแทกจนเซไปชนกับราวบันได้ เจ็บครับ
"เดินยังไงของมึง....ไม่เห็นรึไงว่าคนเค้าเดินอยู่" ไอ้โจ๊กใส่เลยครับ
"เห็น.....แล้วไง"
"เอ๊ยพูดงี้ก็สวยดิ....." ไอ้โจ๊กฉกคอเสื้อมันทันทีเลยครับ
"กูชนมัน ไม่ใช่มึง..."  มันปัดมือไอ้โจ๊กออกครับ
"โจ๊ก...ไปเข้าแถวเหอะ..เดี๋ยวสาย"
"พูดได้เหรอ...นึกว่าเป้นใบ้"
ผมหันไปมองหน้ามันแว้บหนึ่ง
มันยักคิ้วใส่ผมด้วย
"ขอโทษเพื่อนกูเดี๋ยวนี้...."
"ให้เพื่อนมึงบอกเองสิ....กูอาจจะยอม"
"มึง...."
"ไอ้โจ๊ก...ไปเข้าแถว " ผมลากมันลงไปเลยครับ
กลัวจะมีเรื่องกันอีก
มันก้ขืนนิดหน่อย
แต่ก็ยอมตามมาครับ

[naiin]

ยังงัยยังงัยซะแล้วโจ๊กอยู่ในโอวาทดีจัง