หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

พรุ่งนี้อัพจริง ๆ อ่า

งั้น + ให้ล่วงหน้าก่อนเลย

รออ่านนะคะ 

[ANUNTAYA]

ชอบนะ  น่าสนุกดี



 

คนแต่ง 1 ที

[due]

อัพให้แล้วนะคร้าบ
ขอบคุณที่อ่านเรื่องของดิวนะครับ
อ่านกันดีกว่าเนอะ





“เออ...เออ...งั้นเอางี้ละกัน ....มึงหลับตานะ....แล้วเหยียบบ่ากูขึ้นไป เดี๋ยวกูจะช่วยมึงขึ้นไปบนกำแพงนั้นก่อน…แล้วมึงก็รอกูอยู่บนนั้นก่อน... แล้วเดี๋ยวกูตามขึ้นไปนะ...แล้วกูจะกระโดดไปรอมึงฝั่งโน้น...แล้วกูจะรอรับมึงเอง...มึงไม่ต้องลืมตาก็ได้...โอมั๊ย....แต่คิดช้าอย่างมึงจะเข้าใจรึเปล่าเนี่ยะ ” มันอธิบายแผนการทั้งหมดให้ผมฟัง แต่ก็ยังไม่วายกัดผมอีกหนึ่งดอก
“ไอ้โจ๊ก!”
“ตามนี้...โอมั๊ย?”
“กูมีทางเลือกเหรอ....”
“งั้นเอาตามนี้ละกัน...”
แล้วมันก็นั่งยองๆลงกับพื้น
แล้วตบบ่าส่งสัญญาณให้ผมขึ้นไปเหยียบบ่ามัน
พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกแล้ว
ผมค่อยๆพาตัวเองขั้นไปเหยียบบนบ่ามัน
เริ่มจากนั่งแล้วาค่อยๆยืนขึ้นๆ มือก็พยายามจับขอบกำแพงให้แน่น
ตอนนี้ผมหลับตาแล้วนะครับ...กลัวอ่ะ
“มึงพากูดีดีนะ...กูหลับตาแล้ว กูมองไม่เห็น” ผมพูดเมื่อยืนขึ้นเต็มตัวได้สำเร็จ
“ตัวเล็กนิดเดียว..แต่หนักยังกะกินควายไปทั้งตัว”
“เก็บแรงไว้เหอะมึง อย่ามาพูดมาก
“ใช่สิ...ก็มึงกินแรงกูไปหมดแล้วนิ”
“อย่ามาพูดมากมึง...แล้วที่ต้องมาทำอะไรบ้าๆแบบนี้เพราะใครล่ะ....แล้วเมื่อไรมึงจะลุกขึ้นเสร็จซะที”
“กูยืนเต็มตัวตั้งนานแล้วแล้ว...ก็มึงอ่ะมัวแต่ด่ากูอยู่...เลยไม่รู้สึกตัวอะดิ”
“เหรอ....”  อ๋อ....มันชวนผมคุยเพื่อเบนความสนใจของผม...ไม่ให้ผมกลัว....หรือว่าผมมองมันในแง่ดีเกินไปอีกแล้ว


“มึงจับขอบกำแพงให้แน่นนะ”
“อืม...แล้วทำไงต่อ”
“มึงก็ใช้ขาคู่หน้าของมึงจับขอบกำแพงแล้วปีนขึ้นไปรอกูก่อน”
“ไอ้บ้า...กูไม่ใช่ม้านะ ที่จะมีขาคู่หน้า”
แล้วผมกับมันก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน
นี่เป็นครั้งแรกเลยนะครับที่ผมกับมันหัวเราะด้วยกันตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาสองเดือนกว่าๆ
“กูหมายถึงกระต่ายโว้ย....” จะเล่นอีกนะมึง
“เลิกเล่นได้แล้ว...อึ๊บ...กูปีนไม่ไหว”
“พยายามอีกนิด...เดี๋ยวกูช่วยส่งมึงด้วย”
“กูมองทางไม่เห็น”
“เวรเอ๊ย! งั้นมึงก็หรี่ตามองขอบกำแพงนิดหนึ่งละกัน จะได้มองเห็น มึงมองไปข้างหน้าอย่างเดียวเลย อย่าเสือกมองลงมาที่พื้นล่ะ”
“เออๆ...” ผมพยายามจะปีนขึ้นไป...แต่มันยากมากครับ....มันไม่มีที่ให้ผมยึดได้เลย มือก็เจ็บไปหมดแล้ว
“เร็วสิวะ...กูหนักนะเว้ยมึง”
“กูก็พยายามอยู่นี่ไง”
“’งั้นกูนับ1-3แล้วกูจะกระโดดส่งแรงให้มึงนะ...มึงก็กระโดดขึ้นไปได้เลย”
“กูไม่มีทางเลือก”
1
2
3
“กระโดดเลยมึง” พอมันนับสามจบผมก็กระโดดคว้ากำแพงเลยครับ
สำเร็จ
ตอนนี้ผมลืมตาแล้วนะ
แต่ลืมแบบนิดๆ ไม่เต็มตาเท่าไร
ตอนนี้ผมได้มานั่งบนขอบกำแพงแล้วครับ
“มึงปลอดภัยดีมั๊ย”
“กูโอเค...แล้ว...แล้ว...”
“แล้วอะไร”
“แล้วมึงล่ะ...โอเคมั๊ย”
“เจ็บบ่าชริบหา....” มึงกำลังจะโทษกูอีกแล้วนะ
“รีบขึ้นมาเร็วสิ...เค้าจะเข้าห้องกันแล้ว”
“เออเออ......”
ว่าแล้วมันก็ปีน...ปีนแบบง่ายมาก...แป๊บเดียวมันก็ขึ้นมานั่งทำหน้าบ้าข้างๆผมแล้ว
“………”  มึงเป็นลิงกลับชาติมาเกิดรึเปล่าว่ะ
“อย่างว่าชั่วบินกูสูง” ชั่วโมงชั่วอะสิมึง
“……..”
“มึงมองอะไร...” ผมเผลอมองหน้ามันนานเกินไปอีกแล้ว
“เปล่า...”
“กูรู้ว่ากูหล่อ...มึงไม่ต้องมองกูเยอะหรอก”
“หลงตัวเองนะมึง”
“ก็ใครๆบอกว่ากูหล่อ...น่ารัก...นิสัยดี”
“พอเหอะมึง....หาทางลงจากที่นี้ดีกว่า” ไม่น่าเผลอมองหน้ามันเลยจริงๆ
-----------------
“มึงว่ากูหล่อรึเปล่า.....” ยังไม่จบอีกนะมึง ปากมันถามผม แต่ตาของมันกลับมองสำรวจพื้นด้านล่างที่ผมกับมันกำลังจะกระโดดร่มลงไป
“เออ! มึงหล่อ...พอใจยัง”
“………”มันหันควับมาทางผมเลยครับ....ตามันสวยจริงๆด้วย
“……..” ผมก็พูดไรไม่ออกดิ
“เมื่อกี้มึงว่าไงนะ”
“ก็...ก็....ก็”
“จะก็อีกนามมะ”
“ก็ถ้ากูบอกว่ามึงหล่อ...เรื่องก็จบ....กูจะได้ลงจากบนนี้ซะที....”
ผมคิดแบบนั้นจริงๆนะครับ
อารมณ์ประมาณว่า ‘กูรำคาญมึง...หลงตัวเองชริบ....คนไรว่ะ... กูก็หล่อ...ไม่เห็นหลงตัวเองแบบมึงเลย...โธ่’ แล้วทำไมต้องมันจ้องหน้าผมประมาณแค้นฝังหุ่นด้วย
“ตุ้บ!” ผมคงมัวแต่คิดเพลินไปหน่อย...พอได้ยอนเสียงตุ้บ จึงรู้สึกตัว พอมองลงไปผมห็นมันยืนเอามือจับก้นตัวเองอยู่ หน้าบูดหน้าเบี้ยว...สงสัยลงผิดท่า
“เป็นไรมากรึเปล่ามึง”
“ลงผิดท่านิดหน่อย....มึงลงมาได้เลย”
“มึงรับกูไหวแน่นะ” ตัวมึงยังเกือบไม่รอด
“คนหล่อๆอย่างกูไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง” กูละเบื่อมึงจริงๆไอ้โจ๊ก
“กูไว้ใจมึงได้แน่นะ”
“ชั่วโมงนี้ถ้ามึงไม่ไว้ใจกู...แล้วมึงจะไปไว้ใจใคร....แล้วมึงจะได้เข้าเรียนมั๊ย”
“อืม...จริงของมัน” กูต้องฝากชีวิตไว้กับมึงจริงเหรอเนี่ยะ
“มึงว่าไงนะ”
“เออเออ....กูจะโดดแล้วนะ”
.
.
.
.
.

“ทับกูลงมาได้นะมึง”
“ทำไมกูไม่เจ็บว่ะ” ผมไม่กล้าลืมตามองหรอกครับ กระดูกหักรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ผมไม่เจ็บจริงๆนะ
“ก็มึงจะเจ็บได้ไง ทับกูอยู่เต็มๆเนี่ย...” ตาผมเปิดทันทีเลยครับ
“เอ๊ย....0....โทษว่ะ...” ผมรีบผละออกจากมันทันทีเลย
“ช่วยดึงกูขึ้นหน่อย” มันยื่นมือให้ผม
“มึงลุกเองไม่ไหวเหรอ...”
“มึงรู้จักมั๊ยคำว่ากตัญญู...คำว่าบุญคุณ...คำว่าตอบแทนนะ...รู้จักมั๊ย”
“เออ...เออ...” ไม่อยากรำคาญกับมันครับ...แล้วผมก็ช่วยฉุดมันขึ้นมา
“มึง...กูเจ็บช่วงสะโพก...เดินไม่ไหว...” ผมว่ามันเจ็บจริงๆนะครับ...หน้ามันซีดเลย
“เดี๋ยวกูช่วยประคอง”
“มีน้ำใจกับเค้าเป็นด้วยเหรอมึง...”
“ปากมึงนี่มันน่าปล่อยให้เดินขาลากไปเองนะมึง”
“โห...ล้อเล่นนิดเดียวเองมึง”
“กูเพื่อนเล่นมึงเหรอ...” ผมก็พูดไปงั้นแหละครับ
“คร้าบๆๆๆๆๆ....โจ๊กกลัวแล้วครับ...”
“ไอ้บ้า...” แล้วผมก็ช่วยประคองมันไปยังซอกใต้บันไดเพื่อจะรอเข้าแถวเข้าห้องเรียน
.
.
.
.
.
“โน่นไง...แถวห้องเรา...มึงรอเสียบช่วงไอ้เสกนะ”
“แล้วมึงอ่ะ”
“กูสูง...ต้องรอเสียบช่วงหลังๆประมาณไอ้ปาล์ม...ส่วนมึงเตี้ยๆก็หน้าๆนั่นล่ะ”
“ปากมึงยังหมาได้อีกใช่มั๊ย”
“กูรู้...พอๆ...โน่นไอ้เสกมาแล้ว...ทางสว่างเสียบได้เลย”
ผมมัวแต่ยืนเหออยู่...ไอ้โจ๊กเลยผลักผมเข้าแถวซะเลย....รอดครับ...
ผมเข้าแถวได้เนียนๆเลย
.
.
“พวกมึงไปไหนกันมา” ไอ้เสกหันหลังมาถามผม
“ไอ้โจ๊กมาสาย...ก็เลย...”
“ปีนกำแพงเข้ามาอีกแล้วล่ะซิ”
“อืม’
ผมหันไปมองด้านหลัง....เห็นมันเข้าแถวเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน
สงสัยมันคงเจ็บเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน...เห็นไอ้ปาล์มเดินประคองอยู่

[ok.betong]

ชอบครับ มาต่อเร็วๆนะ

[due]

ดิวมีเรื่องอยากถามพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ หน่อยนะครับ
คือดิวอยากจะเปลี่ยนวันที่ที่เป็นชื่อเรื่อง
ให้เป็นวันที่ดิวอัพเรื่องนะครับ
เพื่อนๆจะได้รู้ว่าดิวอัพเรื่องแล้วรึยัง
แต่ดิวทำไม่เป็น (โง่เนอะ)
อัพทุกครั้งมันก็ยังเป็น 24/12/52 ทุกครั้งเลย
ดิวอยากเปลี่ยนให้มันเป็นปัจจุบันนะครับ
ใครรู้ช่วยสงเคราะห์หน่อยนะครับ
ขอบคุณคร้าบ

[NUTTYZERO]

กำลังเข้มข้นเลย 

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ดิวมีเรื่องอยากถามพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ หน่อยนะครับ
คือดิวอยากจะเปลี่ยนวันที่ที่เป็นชื่อเรื่อง
ให้เป็นวันที่ดิวอัพเรื่องนะครับ
เพื่อนๆจะได้รู้ว่าดิวอัพเรื่องแล้วรึยัง
แต่ดิวทำไม่เป็น (โง่เนอะ)
อัพทุกครั้งมันก็ยังเป็น 24/12/52 ทุกครั้งเลย
ดิวอยากเปลี่ยนให้มันเป็นปัจจุบันนะครับ
ใครรู้ช่วยสงเคราะห์หน่อยนะครับ
ขอบคุณคร้าบ

ง่าย ๆ คะ ดิวไปที่หน้าแรก ข้อความแรกของกระทู้อะคะ
มันจะมี ข้อความมุมขวาใช่มะ

ของเราเป็นภาษาไทย มันเลยเขียนแก้ไข ถ้าเป็นภาษาอังกฤษ
จะเขียนว่าโมดิฟาย modify (เขียนงี้มั้งไม่แน่ใจ) กดอันนั้นแหละ
มันจะขึ้นหน้าเก่าขึ้นมา

แล้วก็แก้ไขตรงช่องตั้งชื่อหัวเรื่องอ่ะ

ปล.มาลงต่อเร้วๆ  เน้อ 

[LingNERD*]

อยากอ่านต่อแว้วครับ

[StillLoveThem]

..จริงๆๆต้องขอบคุณครูพัฒน์ นะ ที่จับสองคนนี้ผูกติดกันไว้ ไม่งั้นคงไม่ได้อ่านเรื่องนี้แน่ๆๆ
...โจ๊ก มันก็ซ่าส์ ตามสไตร์เด็กผู้ชายเนอะ แสบๆๆดี จูนจะได้ไม่เหงาไง
...ขอบคุณนะที่เปลี่ยน update ไม่งั้นพี่ก็ยังไม่ได้อ่าน วันนี้ได้อ่านหลายตอนเลย
...เขียนได้ดีขึ้นเรื่อยๆๆนะ เรื่องราวเริ่ม เข้มข้น มาต่อบ่อยๆๆนะ

[due]

ขอบคุณทุกเม้นท์นะคร้าบ
ดิวตั้งใจเขียนอย่างแรงนิ
ติดตามกันต่อดีกว่าคราบ

 




 





เข้ามาในห้องเรียนปุ๊บ   ไอ้โจ๊กแหกปากทันทีปั๊บ


"เอ๊ย! ทำไมโต๊ะกูเป็นอย่างนี้ว่ะ....ใคร?"

"ครูเอง....นายมีอะไรรึเปล่า....โจ๊ก"

"ครูพัฒน์....."

"ยังดีนะที่จำได้ว่าครูคือครู"

"ทำซะขนาดนี้....(มันหันหน้ามามองทางผมนิดนึงครับ)  ผมลืมไม่ลงหรอก....."

"ครูทำอะไร"

"ไม่อยากพูดถึงแล้ว....แต่นี่มันหมายความว่าไงครับครูพัฒน์....โต๊ะพวกนี้?"

"ครูพัฒน์คงไม่ได้หมายความว่า........" ผมไม่อยากพูดออกไปจริงๆ

"ถูกแล้วจูน.....ก็ครูบอกแล้วว่าพวกนายสองคนต้องตัวติดกัน...ทำอะไรก็ต้องทำด้วยกัน....งั้นนั่งก็ต้องนั่งด้วยกันด้วย...มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยไม่ใช่เหรอ"

"เหรอครับ.....แค่ต้องทำกิจกรรมด้วยกันก็สุดจะทนแล้ว....นี่ยังต้องมานั่งติดกันอีก....หันหน้าไปก็เจอ...แค่คิดก็หลอนแล้วครูพัฒน์...."

"กูก็คิดไม่ต่างจากมึงหรอก...." ผมพูดกับมันเบาๆ...มันหันมาแสยะยิ้มใส่ผม.....กูเกลียดมึง

[Vesi]

สนุกอ่ะ ตีกันแรงดี 

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

แอบมาดู ลงแค่นี้เองหรอ T T

กระซิก ๆ ๆ ๆ 

[due]

เมื่อวานรีบนิดหนึ่งครับ
เลยลงได้นิดเดียว
มาต่อกันเลยดีกว่าครับ




"ถ้าขืนพวกนายสองคนยังค้านกันอีก เดี๋ยวครูจะจัดรูปแบบใหม่ให้ สนใจมั๊ย"

"แค่นี้ก็เหลือกินแล้วครูพัฒน์"

"ครูพัฒน์ครับ ไม่นั่งด้วยกันได้มั๊ย...เดี๋ยวได้มีใครไม่ตายก็พิการไปข้างหนึ่งหรอก" เพื่อนๆในห้องหันมองผมพรึบเลยครับ ไม่คิดมั้งว่าผมจะพูดแบบนี้ออกมา
แต่ไอ้บ้าข้างผมนี่สิเอาแต่ยิ้มอย่างเดียว....แต่ยิ้มแบบคนชั่วร้ายนะครับ

"นี่นับว่าครูปรานีแล้วนะพวกนาย....ที่ให้นั่งแถวหลังที่เดิมของนายโจ๊ก...แค่ให้นายจูนเอาโต๊ะมาต่อนั่งด้วยกัน...ไม่ให้นั่งกลางห้องก็ดีเท่าไรแล้ว"

"ครูพัฒน์ครับ...ผมว่าเดี๋ยวพวกเค้าก็ทะเลาะกันมากกว่าเดิมอีก....นั่งแบบเดิมนั่นแหละครับดีแล้ว" สองครับ สองกำลังช่วยเจรจาอยู่
นายช่างเป็นคนดีจริงๆ

"ตกลงครูพัฒน์....ผมจะนั่งกับเด็กใหม่..." อ้าว ไอ้นี่ จู่ๆยอมซะงั้น...ไรของมันหว่า...มึงคิดจะถามกูซักคำมั๊ย ว่ากูเต็มใจรึเปล่า

"ก็แค่นี้...คิดมากกันไปได้..."

สรุปผมกับมันต้องนั่งด้วยกัน ตาย ...ตายสถานเดียว

จะอะไรกันนักกันหนาวะชีวิตกู

จะหาความสงบสุขไม่ได้เลยใช่มั๊ย



กำลังเรียนกันอยู่...ผมสังเกตเห็นหน้าไอ้โจ๊กซีดๆ

นั่งก้มหน้าก้มตาตลอดเลย ซึ่งไม่ใช่ปกติวิสัยของมัน

"เป็นไรมึง" มนุษยธรรมล้วนๆครับ

"เกี่ยวไรกะมึง......."  อ้าว มึง กูถามดีดี

"กูไม่อยากเสียตังค์ทำบุญ...งานมึง"

"หุบปากไปเหอะมึง" มันนอนฟุบลงกับโต๊ะแล้วก็เงียบไปเลยครับ...มันเป็นไรรึเปล่าว่ะ


แต่ช่างมันสิ...แต่ผมก็มองเป็นระยะๆนะ   มนุษยธรรมครับ



ผ่านไปซักครู่หนึ่ง


"ครูพัฒน์.....ผมไปห้องพยาบาลนะ" หน้ามันซีดครับ

"ไปสิ....เป็นไรมากรึเปล่า"

"ขี้เกียจเรียน อยากไปนอนเล่นครับ"

"ไปซะ...ก่อนที่จะได้หมอบตรงนี้"  ผมว่ามันกับครูรู้กันนนะครับ....ว่าพูดไรกัน

[StillLoveThem]

...โจ๊ก ท่าทางจะมีโรคประจำตัวใช่เปล่า
...ครูพัฒน์ ถึงได้พูดแบบนั้น หรือมีอะไรมากกว่านั้น
...ทะเลาะกันมาก ก็รักกันมาก หรือเกลียดกันมาวะ

[due]

ผ่านไปซักครู่หนึ่ง


"ครูพัฒน์.....ผมไปห้องพยาบาลนะ" หน้ามันซีดครับ

"ไปสิ....เป็นไรมากรึเปล่า"

"ขี้เกียจเรียน อยากไปนอนเล่นครับ"

"ไปซะ...ก่อนที่จะได้หมอบตรงนี้"  ผมว่ามันกับครูรู้กันนนะครับ....ว่าพูดไรกัน

" หมอบยังไงอ่ะครู"  ขอบคุณมากปา์มที่ถาม

"หมอบเพราะปากไง..."   อ๋อ...ครูพัฒน์คงหมายความว่ามันปากหม....นั่นเอง

"โหครู...ผมพูดเล่นนิดเดียว..ตอบกลับมาซะแรงเลยนะ...."

"ไปไปห้องพยาบาลไป...หน้าซีดใหญ่แล้ว"

.."แต่ครูก็รักผมใช่มั๊ย...."

"นับ 1-3 ถ้าไม่ไป...จะไม่ให้ไปแล้ว...1...."

"แรงนะครู........ไอ้เสกไปกับกูหน่อย..." มันหันไปพูดกับไอ้เสกกันสองคน แต่ได้ยินกันทั้งห้องเลยครับ
ไอ้เสกกำลังจะลุกขึ้นแต่....

 "นายโจ๊ก..นายลืมอะไรไปรึเปล่า..."

"เปล่านิครับ...."

"ว่านายต้อง....."  ครูพัฒน์เหล่มาทางผม

"โหครู....แค่ไปห้องพยาบาลเองนะ..."  

"ไม่มีข้อยกเว้น....จะไปไม่ไป"  

"ไปกับกู...." ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมคิดไรอยู่...แต่พอเห็นหน้ามันแล้ว...ก็...ก็อะไรไม่รู้เหมือนกัน...พูดไปได้ไงว่ะกู


 .. .. "................."  มันมองหน้าผมแบบว่า....มึงเนี่ยะนะ...

"โจ๊ก...." สองกำลังจะเดินเข้ามา

"มึงอย่ายุ่ง" แต่โดนเสกกันไว้ก่อน









ผมพามันมาถึงห้องพยาบาล

ครุูพยาบาลไม่อยู่

ทำไงดี

ผมหันรีหันขวา

"มึงจะหันให้ตัวเองเป็นลูกข่างเลยรึไง...กูตาลาย"

"ปากดีได้ตลอดเลยนะมึง"

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

โจ๊ก เป็นอะไรจ๊ะ

มา ๆ เดี่ยวช่วยดูแล 

[due]

"พอก่อน   กูหมดแรงแล้ว...."

"งั้นมึงก็หุบปากไปสิ"

มันไปนั่งบนเตียง

ซึ่งตอนนี้ไม่มีใครในห้องนี้เลย

"มึงเจ็บตรงไหน แล้วเจ็บยังไง"

ผมเดินอ้อมไปหลังมัน   เพราะเห็นมันจับที่หลังบ่อยๆ

"เอ๊ย มึงทำไร!"

"ก็แค่จะดูแผลให้...."  ผมก็แค่ถลกเสื้อมันเท่านั้น

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ถลกเลยหรอ หึหึหึหึ


ปล. ทำไมไม่ลงต่อ  ๆ กันอะคะ


แอบสงกะสัย 

[NUTTYZERO]

  ค้างๆๆๆๆ....มาต่อไวๆเด้อครับ^^


นายโจ๊กต้องแอบมีใจให้นายจูนแน่เลย 555+

[due]

"เอ๊ย มึงทำไร!"

"ก็แค่จะดูแผลให้...."  ผมก็แค่ถลกเสื้อมันเท่านั้น
"รอครูพยาบาลมาก่อนก็ได้มึง"
"นั่งนิ่งๆไปเลยมึงอ่ะ" ผมขึ้นเสียงนิดหนึ่ง
"แล้วมาขึ้นเสียงกับกูทำไม" มันพูดเสียงฝ่อๆ
"ก็มันน่ามั๊ยล่ะ"
"พูดดีดีกูก็เข้าใจ" ผมแอบขำมันนิดหนึ่ง ก็มันเหมือนเด็กที่โดนผู้ใหญ่ดุเลยครับ
"ขำไรมึง"
"นั่งนิ่งๆไปเลยมึงอ่ะ"
เหลือเชื่อครับ มันยอมนั่งนิ่งๆจริงๆด้วย
นึกจะทำตัวน่ารัก ก็น่ารักได้นะมึง

ผมเปิดเสื้อดูหลังให้มัน
โห...หลังมันเนียนมาก... ขาวมากเลยครับ
เอ๊ย! ไม่ใช่แระๆ

มันก็น่าจะเจ็บอยู่หรอกครับ
รอยช้ำบวมเป่งเขียวเป็นจ้ำอยู่บนหลังมันหราเลยครับ
ผมเผลอลูบแผลมันเบาๆ

"เจ็บมั๊ย?"
"ไม่..." ไม่เจ็บแล้วหลังมึงจะกระตุกทำไม

ผมไปหยิบยาแก้เคล็ด ลดฟกช้ำดำเขียวมานวดให้มัน


มันก็นั่งนิ่งๆให้ผมนวด

กูกำลังทำอะไรอยู่วะเนี่ย
กูเกลียดมันไม่ใช่เหรอ
มันเป็นศัตรูกูไม่ใช่เหรอ
มันแกล้งกูมาตลอดไม่ใช่เหรอ

"เจ็บมั๊ย"
"ไม่....มือมึงเบา..."

มันเงียบ ผมเงียบ จนนวดเสร็จ


"เออ...ว่าแต่หลังมึงไปโดนไรมา ถึงได้เป็นมากซะขนาดนั้น"
"ก็...เมื่อเช้า....เออช่างมันเถอะ"
" เมื่อเช้าทำไม"
"ก็บอกว่าช่างมันไง ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ'
"ตามใจ"
"แล้วทำไมมือมึงถึงแหกซะขนาดนี้ล่ะ" มันถือวิสาสะจับมือผมไปดูเฉยเลย
"เรื่องของกูเหมือนกัน" ผมเอาคืนบ้าง พยายามดึงมือ แต่ไอ้บ้านี่ไม่ยอมปล่อย
"กูถามดีดี....บอกมา มือไปโดนไรมา"
"ปล่อยก่อน"
"ถ้ามึงไม่บอกกูจะทำมากกว่าจับมือมึงอีก..."
"ปีนกำแพงเมื่อเช้าไง" ผมรีบบอกทันทีเลยครับ เพราะผมไม่ไว้ใจไอ้บ้านี่
"แล้วทำไมไม่บอก...อวดดี...เจ็บมากมั๊ย"
ผิดคาดครับ ผมคิดว่ามันจะด่าว่าผมโง่ซะอีก แต่เปล่าเลย มันกลับถามผมด้วยน้ำเสียงที่..ที่...ทำให้ผมอยากร้องไห้...ทำไม

มันเดินไปหยิบยาอะไรไม่รู้ในตู้

" อยู่ไหนว่ะ" มันคงหาไม่เจอ เลยรมณ์เสีย แค่นี้มึงจะอารมณ์เสียทำไม
"ไม่ต้องก็ได้...กูไม่ได้เจ็บมาก"
"กูไม่ได้ถาม ...ไม่ต้องเสนอความคิด" แป่ว...ผมตามอารมณ์มันไม่ทันจริงๆ




"ส่งมือมา...กูทำแผลให้"
"ไม่ต้อง...นิดเดียวเอง"
"กูบอกให้ยื่นมือมา...ไม่ใช่มาเถียงกู ..โง่อีกแระ" มันดึงมือผมไปอีกแล้วครับ


มันตั้งใจทำแผลให้ผม
มือมันเบามาก
ผมไม่รู้สึกอะไรเลย
นอกจากใจเต้นผิดจังหวะ
แต่แค่เล็กน้อยเท่านั้นจริงๆครับ...สาบานได้

"มองไรมึง" อ้าว ผมเผลอมองมันอีกแล้วเหรอ
"เปล่า..ใครมอง"
"เพี้ยง!...เสร็จแล้ว" มันเป่าแผลให้ผมในตอนท้าย
"น้ำลายมึงเป็นพิษรึเปล่า...เดี๋ยวเข้าแผลกู บาดทะยักจับกันพอดี"
"อยากลองมั๊ยล่ะว่าเป็นพิษรึเปล่า"
"กูยังไม่อยากตาย"
"ดี....กูก็ยังไม่อยากให้มึงตาย เดี๋ยวไม่มีคนให้กัดด้วย"
"กูคนนะ ไม่ใช่จิ้งจกจะได้กัดกัน"
"ตลกแดกแล้วมึง....."
"พอได้ยัง...เข้าเรียนได้แล้ว"
"อ่อน.."
"มึงเรียกกูว่าไงนะ"
"ก็..อ่อน..ไง" มันเน้นทีละคำเลยครับ
"ไรอ่อน"
"ก็หน้ามึงอ่อนอ่ะ"
"กูมีชื่อให้มึงเรียก"
"เลือกเอา..จะให้เรียกอ่อน หรือว่า เด็กใหม่"
"ที่ให้กูเลือกดีดีทั้งนั้น"
"ว่าไง"
"กูมีสิทธิ์เลือกจริงเหรอ"
"ไม่มี"
"แล้วจะมาถามกูทำไม"
"มารยาท"

[สุขาพาเพลิน]

อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ต่อด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอมาติดตามด้วยคนนะครับ

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ต่อปากต่อคำดีจริง ๆ

สงสัยจะปากดีจัด

งี้ต้อง กระทืบจูบ 5 5 5+ 

[ใจฉันอยู่ที่ใคร]

 

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ

ก่อนหน้านี้ที่คนเม้นท์น้อย เพราะไม่ทราบว่วคนเขียนมาอัพแล้ว เนื่องจากไม่ได้เปลี่ยนหัวเรื่อง

แต่หลังจากวันที่ 1/2/53 มานี่...คนก็เริ่มเม้นท์เยอะขึ้นแล้วนะคะ

สู้ต่อไปค่ะ

[benxine]

เศร้า

เยอะไปไม๊ครับกับการใช้อีโมชั่นเยอะขนาดนี้

ช่วยกันหน่อยนะครับ

ขอโทษด้วย แค่อยากเตือน

เรื่องราวนิยายน่าสนใจดีนะครับ สนุกดี

 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
สนับสนุนรีบนด้วยคนน๊า
+1 จัดไปสนุกดีน่าติดตาม
แล้วจะรออ่านต่อ ระวังเรื่องการใช้อีโมชัน กับการเว้นบรรทัดด้วยน๊า
นิว(ยิ้มๆ)

[NUTTYZERO]

  คู่กัดกันจิงๆ 2 คนนี้ 


 ::แต่ก็มีแอบหวานนิดๆ เอิ้กส์ๆ 


 :m16:ห้องพยาบาลก็เป็นใจซะเหลือเกิ๊นส์...ไม่มีคนอยู่อีก 

[due]

ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ
ขอบคุณมากๆ




เหมือนเดิมครับ ผ่านมาได้อาทิตย์หนึ่ง
ไอ้โจ๊กมันก็ยังคงมาสายเหมือนเดิม...และดูเหมือนจะสายยิ่งกว่าเดิมซะด้วยซ้ำ
มันตายยากจริงๆครับ...เดินยิ้มหน้าระรื่นมาโน่นแล้ว...ไม่สำนึกเลยนะมึง



"รอกูอยู่เหรอ...อ่อน" ผมไม่รู้มันจะถามเพื่อ.......
"ไม่รอมึง..จะให้กูรอ...."
"พอเลยมึง...กูไม่อยากฟังสวดตั้งแต่เช้า"
"กูถามไรหน่อย"
"กูมีแฟนแล้ว"
"ไอ้บ้า...กูไม่ได้จะถามเรื่องนั้น"
"อ้าวเหรอ...แล้วมึงจะถามเรื่องไร"
"ทำไมมึงมาสายทุกเช้าว่ะ"
"ก็บ้านกูไกล...." เหตุผลมันพอจะอภัยให้ได้ครับ



"ขึ้นมา..."   มันยังคงทำเหมือนเดิมในทุกๆวัน....ให้ผมขึ้นเหยียบบ่ามันปีนกำแพง
"ไม่...วันนี้กูจะปีนเอง " ผมตั้งใจแล้วครับ
"อย่ามาอวดเก่งได้มั๊ย....เร็วขึ้นมา"
"ไม่...กูจะปีนเอง"
"ตามใจ...ตกลงมากูจะสมน้ำหน้า"


ผมสำรวจกำแพงเพื่อหาลู่ทางในการปีน
เอาไงเอากันว่ะ
ผมพยายามแล้วพยายามอีกแต่ก็ไม่สำเร็จ
ทำไมมันยากขนาดนี้ว่ะ
มือก็ระบม เจ็บไปหมดแล้ว


"บ้าพอรึยัง" มันกระชากมือผมซะตัวเกือบปลิว
"เรื่องของกู...ปล่อย"

[ใจฉันอยู่ที่ใคร]

สั้นเกินไปอ่ะ 

ทำไมมันสั้นอย่างนี้ล่ะคะ

สั้นเหมือน....ของคนเขียนหรือเปล่านะ

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

มาแบบน่าเอามัดจิ้มคนแต่งจริง ๆ

แต่ก็ + 1 ค่า 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

สั้นมากลูกหนูเอาเนื้อมาล่อแม่หรอ 555+
แล้วจะรอกินมื้อใหญ่ๆนะขอเต็มๆยาวๆแน่นๆโดนๆ...
นิว(แอบจิก)