การแสดงดำเนินมาจนชุดสุดท้าย
ซึ่งก็คือโรงเรียนของพวกผมเองแหละครับ
กว่าจะได้ชุดแรก น้ำตาแทบกระเด็น
แล้วนี่ชุดสองจะเอาไรไปแสดงว่ะ
จะให้ชีนออกไปอีกก็คงไม่ได้
ให้ผมออกไปก็คงไม่ไหว
ไอ้โจ๊กเหรอ?...อย่าไปหวังพึ่งพามันเลย นั่งสีหญิงไม่สนเพื่อนอยู่โน่น
ครูฝึกเรียกแล้วครับ
ผมเห็นไอ้โจ๊กหันมามองผมนิดหนึ่ง
แล้วก็ทำเมินเมื่อผมดันไปสบตามันเข้า
"ชีนเอาไงดีว่ะ?..." ผมปรึกษามัน
"ไม่ต้องทำไง...อยู่เฉยๆ..."
"บ้าเหรอมึง...ชื่อเสียงโรงเรียนนะเว้ย..."
"ก็บอกไม่ต้องทำไง...ไอ้โจ๊กมันออกไปทำแล้วไง" ชีนมันชี้ให้ผมดูกลางลาน...จริงๆด้วยครับ...โจ๊กมันกำลังยืนถือไมค์อยู่กลางลาน
"สวัสดีครับ...ผมโจ๊กครับ ...ตัวแทนโรงเรียน....." แค่นั้นแหละครับเสียงระเบิดห่ากรี๊ดก็ตามมา..แค่มันยิ้ม...แค่มันพูด....แค่นี้เท่านั้นนะ..สร้างภาพเก่งจริงๆมึง..ทีกับกูด่าเอาๆ
"ผมจะมาร้องเพลงนะครับ..." อ้าวไหนว่ามึงร้องไม่เป็นไง...โกหกกันนี่หว่า
"อาจจะไม่ดีเท่าไรนะครับ..เพราะไม่ได้ซ้อมมา...เพลงนี้...ผมเพิ่งชอบเมื่อไม่นานมานี้เอง...ฟังแล้วรู้สึกจี๊ดๆดีครับ เลยชอบ..."
"มีความหมายไรรึเปล่าค่ะ....?"
"ไม่มีไรมากหรอกครับ...ก็แค่อยากบอกไอ้คนหน้าเอ๋อๆคนหนึ่ง..และเตือนตัวเองก็แค่นั้น...ความหมายก็ตามเนื้อเพลงครับ..."
มันไม่ไ่ด้มองมาที่ผมตลอดที่พูดเลยครับ...แต่พอเริ่มร้องเท่านั้นแหละ...มันมองผม...
"มันร้องเพลงนี้ให้คุณมึงเหรอ?..." ชีนมันถามผม...
"แล้วอะไรทำให้มึงคิดอย่างนั้นล่ะ?"
"แล้วมึงไม่ได้คิดไรกับมันใช่มั๊ย?..."
"..........." ผมขยับตัวห่างจากมันหน่อย เพราะรู้สึกว่าจะชิดกันเกินไปแล้ว...
'จากคนที่คุ้นตา เปลี่ยนมาเป็นคุ้นเคย' มันมองผม...พอผมขยับห่างจากไอ้ชีน..มันยิ้มแล้วครับ
'แล้วก็ใช่เธอคนที่รู้ใจ'
'แต่เป็นแค่เพื่อนเธอ แค่คนมีสิทธิ์ได้เข้าใกล้'
'แสดงได้เพียงแค่ความห่วงใย'
* 'ทรมานกับการที่ได้รักเธอ แต่สุขใจอยู่เสมอที่เรายังเดินอยู่ด้วยกัน' ทำไมใจผมเต้นแรงอย่างนี้...
** 'ไม่เคยสงสัยรึไง ว่าใครรักเธอ'
'แอบเก็บใจไว้ให้เธอตั้งแต่เราพบกัน'
'ผิดที่ฉันรึไง ที่ใจไหวหวั่น'
'แต่ก็กลัวเธอไกลห่างกัน หากเธอรู้ว่าฉันรักเธอ'
'อยากเดินเคียงข้างเธอ ต่อไปให้แสนไกล'
'ไม่อยากห่างไปใหนให้ใจต้องห่วง'
'ก็รู้ว่าซักวัน ฉันคงเป็นแค่คนรบกวน'
'เมื่อเธอนั้นเจอคนที่ต้องการ'
ซ้ำ *,**
'ไม่เคยสงสัยรึไง ว่าใครรักเธอ'
'แอบเก็บใจไว้ให้เธอตั้งแต่เราพบกัน'
'ผิดที่ฉันรึไง ที่ใจไหวหวั่น'
'แต่ก็กลัวเธอไกลห่างกัน หากเธอรู้ว่าฉันนั้นรักเธอ'
"สำหรับเพลงนี้คงตรงใจใครหลายๆคน..รวมทั้งผมด้วย..." มันพูดหลังจากร้องเพลงจบ...
"เพลงนี้หมายความว่าไงเหรอค่ะ?..." อ๋อ...คู่บัดดี้มันนี่เอง.ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว..ชิส์..หรือว่ามันจะร้องให้ผู้หญิงคนนั้น..
"มีสิครับ...ก็ตามเนื้อเพลง...จากเพื่อนรัก...กลายมาเป็นรักเพื่อน...แต่ก็ทำไรมากไม่ได้เพราะ...คำว่าเพื่อนกั้นอยู่..."
"แล้วเพลงนี้มอบให้ใครเป็นพิเศษรึเปล่าค่ะ..." บัดดี้มันนั่งเขินอยู่...เพื่อนๆข้างของเธอเลยถามแทน...เธอเลยตีแขนเพื่อนเบาๆ..คงเขินแหละ...
"ผมไม่มอบให้ใครหรอกครับ..." แป่ว....เพล้ง...ฮ่าๆๆๆ
"แต่อยากให้ใครคนนั้น..ช่วยเข้าใจความรู้สึกของคนอืนบ้างได้มั๊ย?...แต่ไม่ใช่ความผิดของเค้าหรอกครับ เพราะผมเองก็ไม่เคยบอกไรเค้า...งั้นผมอยากให้เค้าเก็บเพลงนี้กลับไปคิดนะครับ...แล้วพรุ่งนี้...ผมจะไปขอคำตอบเค้า...ฝากไว้เป็นการบ้านนะ....พี่...ของกี้...ขอบคุณครับ..."
พี่ของกี้...ใครอ่ะ...
มันยิ้มให้ใครอ่ะ
มองซ้าย..มองขาว...แต่มันมองมาตรงๆผมเลย
"เป็นไง?..."
"อะไรเป็นไง?..ไหนมึงบอกว่ามึงร้องเพลงไม่เป็นไง?..โกหก..."
"กูบอกตอนไหน..."
"ก็ตอนบ่ายไง..."
"คิดดูดีดีนะมึง..กูบอกซักคำมั๊ยว่ากูร้องเพลงไม่เป็น..." คิดไปคิดมา
"เออนั่นสิ...ร้องเพลงเพราะจัง..."
"แล้วมึงว่าไง?..."
"ก็เพราะดีไง..." แล้วทำไมกูต้องเขินด้วยว่ะ
"อยากนอนแล้วอ่ะ....."
"แล้วทำไมเมื่อกี้....มึงต้องไปนั่งตรงโน้นด้วย..."
"หึงเหรอ?..." ไอ้ชีนมองหน้าผมควับเลยครับ
"บ้าเหรอมึงไอ้โจ๊ก...มึงอยากไปนั่งกับใครไปเลยไป..."
"หึหึหึ.."
"อย่าลืมการบ้านล่ะ...พรุ่งนี้หรือไม่นานนี้กูจะเอาคำตอบ..."
"การบ้านไรมึงอีก...บ้าได้อีกนะมึง..." ฉุนมันครับ
แล้วพี่ครูฝึกก็ให้พวกเราพักผ่อนกันได้
เย้...จะได้นอนแล้ว
เสร็จจากกิจกรรม
ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับที่พัก...เห็นบัดดี้ไอ้โจ๊กเข้ามาคุยไรกับมันไม่รู้...แล้วก็วิ่งออกไปเลย
สามวันของที่นี่มีอะไรแปลกใหม่สำหรับผมหลายอย่าง
ผมได้เจอกับไอ้อู๋
ได้รู้ว่าชีนมันก็เป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งได้เลยแหละ
ได้รู้ว่าโจ๊กมันร้องเพลงเพราะ
และอะไรอีกหลายๆอย่างที่ไม่คิดว่าจะได้รู้
พวกเราสามคนเดินกลับเต้นท์พร้อมกัน
โดยที่ไม่มีใครยอมพูดไรกันเลย ไอ้ชีนมันเงียบมานานแล้วครับ
อยู่ด้วยกันมาสามวัน ผมยังไม่เห็นไอ้ชีนกับไอ้โจ๊กคุยกันดีดีเลยซักครั้งเดียว..โกรธกันมาแต่ชาติปางไหนก็ไม่รู้
"อ้าว...ชีนมึงจะไปไหน?" ก็มันแยกไปทางที่ไม่ใช่ทางกลับเต้นท์นิครับ
"คืนนี้กูต้องอยู่เวร..." เวร?
"เพราะกูใช่มั๊ย?.." ก็เรื่องที่ผมกับมันปีนกำแพงจำลองเสร็จเป็นคู่สุดท้ายไงครับ
"ไม่ใช่ซะหน่อย...คิดมากนะมึง..." มันยิ้มเบาๆตอบผม
"ก็ปล่อยมันไปสิอ่อน...คนเรารับปากไรไว้ก็ต้องทำตามนั้น..."
"อืม....มึงไปนอนเหอะ...กูอยู่ได้..."
"ไม่เอา...กูจะไปกับมึงด้วย..." ผมรู้สึกผิดจริงๆนะครับ คนที่ควรจะอยู่เวรจริงๆคือผมต่างหาก
"อ่อน..อย่าดิ้อสิ..มึงไม่ค่อยสบายอยู่นะ..." ครับ...ผมไม่ค่อยสบายอยู่
"ใช่..มึงไม่ค่อยสบายอยู่...ไปพักเหอะ..กูอยู่คนเดียวได้จริงๆ..."
"ไม่...กูไม่อยากเอาเปรียบใครทั้งนั้น..."
"ดื้อนัก...งั้นก็ตามใจมึงล่ะกัน!!!!!..." แล้วไอ้โจ๊กมันก็เดินไปเลยครับ...ผมรู้มันไม่พอใจ..ผมรู้ว่ามันห่วงผม...ผมรู้มันอยากให้ผมพักผ่อน
ผมมองหน้าชีนแวบหนึ่ง...แล้วมันก็พยักหน้า
ผมเลยวิ่งตามมันไป โดยมีชีนยืนรอผมอยู่ที่เดิม
"โจ๊ก...รอกูด้วย..." ผมคว้ามือมันไว้ มันถึงยอมหยุด
"..." มันยืนมองหน้าผมเฉยๆ...โดยไม่ยอมพูดอะไร
"มึงเข้าใจกูใช่มั๊ย?..."
"กูเข้าใจว่ามึงไม่อยากเอาเปรียบใคร...แต่กูไม่เข้าใจว่าทำไมมึงไม่ห่วงตัวเองบ้าง..." มันพูดด้วยเสีียงเหนื่อยๆ...มันคงจะเหนื่อยกับผมแล้ว
"กูรู้ไง..ว่าถ้ากูไม่สบายขึ้นมาจริงๆ...กูกลับไป...ก็จะมีคนดูแล...และหายามาให้กู...ใช่มั๊ย?"...ผมหน้าด้านครับนาทีนี้..อ้อนไว้ๆๆ
"ไม่ต้องมายิ้มเลยมึง....หึหึหึ.." แล้วมึงจะยิ้มทำไม?
"แล้วมึงรู้เหรอว่ากูหมายถึงใคร?..."
"ใครล่ะ?..." แล้วมึงจะยิ้มให้น่ารักทำไมว่ะ..กูยิ่งแปลกๆอยู่
"ก็คนแถวนี้ไง...มองซ้ายไม่ใช่...." ผมก็หันมองซ้าย
"มองขาวก็ไม่ใช่อีก..." ผมก็มองขาวอีก
"หึหึหึ...เล่นไรของมึงอ่ะ?..."
"มองซ้ายก็ไม่มี...มองขวาก็ไม่ใช่...งั้นมองตรงๆล่ะกัน...อ้าวนี่ไงเจอแล้ว...คนที่จะดูแลกู..."
"หึหึหึ...ปัญญาอ่อน..."
"กูรู้ว่าถ้ากูไม่สบาย...มึงจะดูแลกูได้...ใช่มั๊ย?"
"มั้ง..."
"มึงเข้าใจกูใช่มั๊ย...ว่าทำไมกูต้องอยู่เป็นเพื่อนไอ้ชีนมัน..."
"เข้าใจแล้ว...ถ้ารู้สึกไม่สบาย...ก็รีบกลับมาละกันอย่าฝืน..."
"ถ้ากูกลับไม่ไหว...มารับกูด้วย..."
"เรื่องรึไง?"
"เดี๋ยวกูจะกลับไปให้มึงป้อนยาให้นะ..." อยากอ้อนมัน..ยิ่งเห็นมันเป็นห่วง..ผมว่าผมทำตัวแปลกๆขึ้นทุกวันแล้วนะ
"มึงรู้ใช่มั๊ย...ว่ากูห่วงมึงแค่ไหน....มึงรู้ใช่มั๊ยว่ากูไม่อยากเห็นมึงไม่สบาย...อย่าทำร้ายตัวเอง...เพราะนั่นมึงกำลังทำร้ายกูด้วย..."
"หึหึหึ...."
"อย่าหัวเราะดิมึง...กูอายนะเว้ย...เดี๋ยวปะเหนี่ยวเลย..."
"ขอบคุณมากๆ..กูจะดูแลตัวเองให้ดี..ให้สมกับความห่วงของมึง...กูไปนะ...ชีนมันรอนานแล้ว..."
"อืม....."
หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58 (อ่าน 1179602 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก