เสียงระเบิดที่ดังขึ้นทำเอาร่างสูงชะงัก เช่นกันรวมทั้งเหล่าบรรดาชายหนุ่มที่อยู่ในที่นี้ด้วย บรรดาลูกพี่ตัวเอ้ของแต่ละแดนที่กำลังรวมตัวอยู่โรงอาหารต่างสะดุ้งเฮือก หันไปมองหน้ากันอย่างงวยงง ดวงตาส่ายล่อกแล่กมองไปยังผู้เป็นหัวหน้าอย่างขอความกระจ่าง
"เกิดอะไรขึ้นว่ะ?" เสียงถามปนตระหนกของผู้ร่วมกลุ่มทำให้โตเม้มปากแน่น ชายหนุ่มร้อนใจไม่น้อยเมื่อนึกถึงสถานการณ์ที่อาจจะย่ำแย่
"หรือไอ้กันย์กับไอ้วิทย์ไปรับป๋าแล้ว?" เสียงหนึ่งกระซิบถาม น้ำเสียงมีความยินดี เพราะหากการนั้นสำเร็จ พวกตนจะได้ออกไปด้วยเช่นกัน
"ไม่น่าเป็นไปได้ ยังไม่ถึงเวลา" โตขมวดคิ้วแน่น "ถ้าจะเอาออกมาก็ต้องบุกไปแดนพิเศษก่อน แต่นี่...กูว่าน่าจะยังไปไม่ถึง"
"งั้นเหรอ..แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นว่ะ"
"มีใครไปดูรึยัง?"โตถามขึ้น ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะพยักหน้ารับ
"งั้นรอก่อน รอดูก่อนว่ามันมีอะไรกันแน่" โตว่าพลางถอนหายใจพรู
"ไอ้โต กูขี้เกียจรอแล้วนะ" ไอ้ศักดิ์แห่งแดนเก้าบ่น มันเหยียดตัวอย่างเบื่อๆแล้วบ่นออกมาลั่น สีหน้าเหนื่อยหน่าย
"หรือมึงจะออกไป หา? อยากไปก็ไปสิ ถ้าคิดว่าดีล่ะก็" โตคำรามใส่เจ้าคนชอบเซ้าซี้ ทั้งที่เขาก็วุ่นใจไม่แพ้กัน
ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกันแน่ และไม่รู้..ว่าแผนที่บอกไว้สำเร็จหรือยัง
ความจริงเสียงระเบิดนี่มันก็เป็นหนึ่งในสัญญาณอย่างที่เคยคุยกันไว้ โตรู้ว่าไอ้กันย์มันทำระเบิดขวดเป็นและเขาก็ไปบอกให้มันทำไว้ แน่ล่ะบอกว่าระเบิดนี่คือสัญญาณให้ทุกคนลุยเต็มที่ เขาวางแผนไว้ให้ไอ้คมมันใช้ระเบิดนี่เขวี้ยงใส่กำแพง เพื่อเปิดทางให้สามารถหนีออกไปได้ ขณะที่ไอ้วิทย์กับไอ้กันย์จะไปเอาตัวป๋ากับผู้พันและไอ้ชาติออกมา ให้แทรกตัวมาท่ามกลางผู้คนที่วิ่งวุ่น เศษฝุ่นเศษดินที่คละคลุ้งและคนที่วิ่งสวนกันไปมาคงหลอกล่อพวกตำรวจและผู้คุมได้ไม่มากก็น้อย และเขาจะให้พวกมันใช้โอกาสนี้พาป๋าหนี และออกไปจากที่นี่ แผนสำหรับ"พรรคพวก"ก็บอกไว้แบบนั้น
และสำหรับแผนอีกหนึ่งแผน กับ"พวก"อีกพวกหนึ่งนั้นก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ จะเปลี่ยนไปก็ตรงที่ไอ้คม จะเป็นคนไปขวางไอ้กันย์กับไอ้วิทย์ ไม่ให้พวกมันพาตัวป๋าและไอ้ผู้พันไอ้ชาติออกไปได้ เพื่อหยุดมันตามแผนที่วางไว้
ความจริง คนที่ต้องไปช่วยก็มีเขาอีกคนหนึ่ง แต่โตยังไม่อยากจะไปลงมือลงไม้กับไอ้วิทย์ ดังนั้นเขาจึงให้มันเจอกับไอ้คมเสียก่อน และโตก็บอกให้ไอ้ทินมันตามมาสมทบ เผื่อเวลาไว้เพราะบางที..คนที่ทำให้พวกมันเปลีย่นใจได้อาจจะยอมทำตามแผนของเขาด้วย
ไม่รู้ว่ามันจะเอาด้วยหรือจะออกไป โตฝากความหวังไว้กับไอ้เมฆที่เขารำคาญมันสุดใจไว้แบบนั้น ถือเป็นโอกาสสุดท้าย และหากไม่อาจทำได้จริงๆก็คงต้องปล่อยพวกมัน สำหรับไอ้วิทย์กับไอ้กันย์นั้น หากพวกมันฉลาดพอก็คงจะหาทางลอดออกไปได้ตามที่ต้องการ เขาจะไม่ขวางมันตามที่สัญญาไว้ ไม่ขวางใคร ยกเว้นไอ้อดีตเจ้านายสามคนนี้เท่านั้นแหละ
วางแผนไว้แบบนี้ แต่ตอนนี้ไม่รู้แผนการณ์ดำเนินไปถึงไหน จะมีอะไรติดขัด จะมีการผิดพลาดหรือไม่ อย่างไร โตก็ไม่รู้ ดังนั้นตอนนี้เขาจึงต้องรอท่าเพื่อให้มีคนมารายงานก่อนจึงจะทำอะไรได้
ปังๆๆๆ เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับเสียงลูกกระสุนถูกประตูเหล็กและพื้นทำให้ร่างสูงสะดุ้งเฮือก โตเบิกตากว้าง ขาใหญ่ของแดนสิบสองมองร่างสีดำของหน่วยคอมมาโดชุดดำถือปืนเล็งมาที่พวกตนด้วยใบหน้าตกตะลึง รีบกระโดดผลุงหลบหนีจากคมกระสุน ขณะที่หัวใจร้อนวาบ
ฉิบหายแล้ว!!
เรื่องพวกตำรวจหรือหน่วยแม่นปืนที่ประจำอยู่บนกำแพงน่ะเป็นสิ่งที่พวกเขาคาดไว้แล้วว่ามันต้องมี แต่การเอาหน่วยรบพิเศษแบบนี้มามันหมายความว่ายังไง มันไม่ใช่เหตุปกติที่ควรจะทำมิใช่หรือ ในเมื่อพวกเขาก็ยังมีผู้คุมเป็นตัวประกันอยู่ ทำไมพวกมันถึงกล้ายกกำลังคนเข้ามา ไอ้พัศดีนั่นมันไม่กลัวมีคนตายแล้วตัวเองจะเสียชื่อหรือไง!
คิดพลางจ้องมองร่างของผู้คุมห้านายที่ถูกคุมตัวไว้ มีนักโทษสามสี่คนปราดเข้าประชิดพร้อมยกเอาชีวิตผู้คนเหล่านั้นมาเป็นเครื่องมือดังคาด ความสนใจของทุกคนจึงถูกเบี่ยงเบนไปยังเหตุการณ์จับตัวประกันนั้น โตก็จับตามองมันเขม็ง แต่ประตูโรงอาหารที่เปิดอ้าอยู่ไม่ไกลทำให้ดวงตาของชายหนุ่มวาววับ
ปัง!ปัง!
มันเอาจริง!
ไถลกายพรวดออกมาจากโรงอาหารได้อย่างเฉียดฉิวขณะภาพเมื่อครู่ยังติดตา โตมองเห็นลำกล้องปืนสีดำสนิทของมือสังหารโผล่มายังด้านบนเพียงชั่วแว้บ ดั่งที่เขาสังหรณ์ใจแล้วว่าระดับพวกมันคงต้องแอบแฝงตัวอยู่บนหลังคาปลที่อื่นๆเพื่อจัดการเป็นแน่แท้ และก็เป็นเช่นนั้น เมื่อสองนักโทษที่ยืนคว้าเอาผู้คุมเป็นตัวประกัน ไม่กี่อึดใจก็ถูกกระสุนสั่งลาเจาะสมองไปสองรายติดๆ
ความน่าพรั่นพรึงนั้นทำให้ขาใหญ่นึกผวา ร่างสูงวิ่งพรวดออกจากโรงอาหารด้วยอาการละล้าละหลังไม่น้อย แม้แผนการนี้ตนเองจะทำอย่างไม่เต็มใจและสุดท้ายก็จะทรยศหักหลังผู้เป็นนาย แต่เขาก็ไม่ได้คิดจะขวางเพื่อนร่วมห้องขังสักนิด ไม่คิดจะเอาพวกมันมาซวยไปด้วยหรือทำตามไปด้วยเลย ดังนั้น เมื่อเห็นภาพมันถูกพรากลมหายใจไปต่อหน้าก็อดจะใจหายไม่ได้
เมื่อเอาพวกชุดดำนี่มา แสดงว่ามันคิดจะจัดการเต็มที่ไม่มีอ่อนข้อแล้วเป็นแน่!
ร่างสูงรีบกระโจนแผล้วไปยังเรือนนอนของตน ขาใหญ่เร้นกายไปตามมุมอาคารเพื่อหลีกเลี่ยงการพบเจอของมือปืนที่ว่า โตยังคงสับสนว่าเพราะเหตุใดพัศดีปรมัตถ์ถึงกล้าทำการเช่นนี้ นี่มันเป็นสิ่งที่เกินกว่าเหตุมากนัก หากเทียบกับระดับการ"ก่อจลาจล"ของพวกเขา
แล้วนี่...ไอ้เนมล่ะ???
นึกไปหาเจ้าคนที่ห่วงแสนห่วงแล้วก็ใจหายวาบ แม้จะวางใจได้ไปเปลาะหนึ่งว่าอย่างน้อยต่อให้โดนจับก็คงไม่เป็นอะไรมาก แต่นี่...หากไอ้พัศดีมันกล้าขนาดจะเอาพวกหน่วยคอมมานโดชุดดำมาจัดการนักโทษมือเปล่าตีนเปล่าอย่างพวกเขา แล้วกับไอ้เนมล่ะ มันจะเจออะไร?
และยังทุกคน ไอ้วิทย์ ไอ้ทิน ไอ้คม ไอ้เบิร์ดและเหล่านักโทษที่ตอนนี้กำลังรวมตัวกันก่อจลาจลตามแผนการที่วางไว้อยู่ เจ้าพวกแกนนำทั้งหลาย ไอ้ตัวเอ้ ไอ้คนเก่งที่เป็นตัวนำทั้งหมด พวกมันจะรู้ไหมว่ากำลังมีมัจจุราชสีดำเคลื่อนกายมาหา เตรียมจะลากพวกมันไปปรโลก
พวกมันรู้ไหม ว่ามันจะกำลังตายเปล่า!
ความคิดร้อนรนทำให้ในอกยิ่งร้อนรุ่มราวกับไฟแผดเผา โตครางเบาๆในลำคอด้วยสีหน้าเครียดขึง ฝีเท้าวิ่งไปตามทางซีเมนต์ปูลาดอย่างรวดเร็วด้วยความหวาดหวั่นยิ่งนัก!
...........................
มาโปรโมทเพจต่อไป (ฮ่า) แล้วก็ทำโพลไว้ในเพจด้วย เรื่องอนาคตของสามผี ยังไงก็เข้าไปโหวต เข้าไปกดไลค์ให้ด้วยเน้ออออ ตรงนี้ >>
http://www.facebook.com/SilenceSerinStoryปล. ตอนหน้า หึหึ...
หัวข้อ: OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! [by Silence_Serin] บทส่งท้าย Update 30.09.54 (อ่าน 2191031 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก