"ไม่ต้องตื่นเต้น เรายังมีเวลา" เสียงของลูกพี่ดังขึ้นเบาๆทำให้คนฟังชะงัก กันย์หันมามองหน้าบรรดาลุกพี่ที่นั่งซุ่มรอเวลาอยู่ ใบหน้าของทุกคนประดับด้วยรอยยิ้มพร่างพราย พึงใจต่ออิสระที่จะได้รับ
"ไอ้โตล่ะ หือ?" คำถามนั้นถูกตอบด้วยอาหารส่ายหน้า ทั้งกันย์แลวิทย์ต่างก็ไม่รู้ว่าลูกพี่ของพวกเขาที่มันควรจะมารอ อยู่ตามนัดแล้วไปอยู่ที่ไหน ขณะที่วิทย์เม้มปากแน่น จ้องมองไปยังใบหน้าอันเฉยชาของไอ้กันย์อย่างงวยงง เขาเริ่มร้อนรนเพราะเขารู้ดีว่าไอ้โตมันจะทำอะไร แต่ที่น่ากังวลกว่ากลับเป้นไอ้กันย์ที่ไม่ไดเปริปากพุดเรื่องของไอ้โตกับพวกป๋า ทั้งๆที่ควรพูดแท้ๆ
หรือมันจะรอให้เขาพูดเอง เป็นไปได้หรือ นี่มันเป็นเรื่องสำคัญคนที่รู้ก็ต้องได้ความดีความชอบสิ ทำไมมันถึงได้เงียบอยู่กัน?
ตูม!
เสียงระเบิดดังขึ้นใกล้กำแพงทำให้ทุกคนชะงัก แน่นอนว่ามันทำให้ทุกสายตาแปรมาจับจ้องพื้นที่ซึ่งมีเสียงระเบิดนั้นด้วย ระเบิดที่ไม่ไกลตัวนั้นทำให้ทั้งห้าต้องรีบขยับหลบป้องกันตัวอย่างมิดชิดกว่าเดิม ท่ามกลางเสียงสถบหัวเสียของผู้พันและป๋า
"ใครเป็นคนจัดการ เละเทะขนาดนี้" ชาติเอ่ยถามลุกน้องเสียงเเข็ง ชัดจะหงุดหงิดด้วยความไม่พอใจ ริมกำแพงตอนนี้กลายเป็นถูกจับจ้องแทนเสียแล้ว การจะหนีออกไปเงียบๆต้องมามีอุปสรรคอีก!
"ไอ้โต.." วิทย์ตอบเสียงเครียด สีหน้ายุ่งยาก ตามแผนที่วางไว้ ก็เป็นที่ตระเตรียมกันเรียบร้อยแล้วว่าเขากับไอ้กันย์จะพาพวกป๋าออกมาที่แดนสิบสอง แล้วให้ๆไอ้โตใช้ระเบิดเขวี้ยงเข้าที่กำแพงเพื่อให้เป็นทางออกและสมารถหนีไปได้ แต่นี่มีแต่
เสียงระเบิด ซ้ำเป้าหมายของมันยังไกลจากผนังพอสมควร ทำให้ไม่อาจเกิดรูหรือเกิดการผุกร่อนใดๆ มีได้ก็แค่เสียงดัง แถมยังเสียหายที่ถูกจับจ้องมากขึ้นไปอีก!
"พวกแกคุยกันยังไง?" ป๋าเอ่ยถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่างประมาท แล้วนี่ไอ้โตมันหายหัวไปไหน?"
"..........." หายไปไหน? คำนี้ไม่มีใครตอบได้ ตามกำหนดเดิม..ตามแผนเดิมมันน่าจะมาตรงนี้แล้ว ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นนี่หมายความว่ายังไง? ตอนนี้ไม่มีใครตอบได้ว่าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ
"เหี้ยพี่โตมันมาแล้วนะ แต่ไปไหนอีกไม่รู้" คำตอบดังมาเบื้องหลังทำให้ทุกคนหันขวับ คนที่พูดนั้นคือเมฆที่ย่องเข้ามาพร้อมกับเนมด้วยสีหน้าระวังไว
"มาทำไมตรงนี้ เมฆ บอกว่าส่งป๋าก่อนแล้วกูจะไปรับไง" วิทย์เอ่ยถามคนรักตนเสียงห้วน ยิ่งกว่านั้นที่น่างวยงงกว่า คือทำไมเมฆมากับไอ้เนม ทั้งๆที่เมฆเป้นคนบอกว่าไอ้เนมมันทรยศ
ทั้งไอ้กันย์ ทั้งเมฆ สองคนนี้ไม่พูดเพราะอะไรกันแน่?
"จะให้กูอยู่ตรงนั้นได้ยังไง พ่อมึงมาเป็นฝูงแล้ว" เมฆเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"อะไรนะ?"คราวนี้คนตกใจกลายเป็นป๋า เมฆตวัดสายตาไปหาคนถามแล้วขยับตัวหลักนิดๆด้วยหวาดกลัวปนประหม่า
"พะ...พวกพัศดีมันเอาหน่วยชุดดำมา...ตอนนี้มาอยู่ในห้องน้ำแล้ว" เนมเป็นฝ่ายตอบด้วยสีหน้าขาวซีด "ผมกับเมฆเลยรีบหนีมาก่อนจะถูกจับ"
"เชี้ยเอ้ย" วิทย์สถบเบาๆอย่างหงุดหงิด หลังจากฟังคำแล้วเสร็จ ก่อนที่ดวงตาขุ่นมัวจะเบิกกว้างเมื่อเขานึกอะไรได้ ไอ้เนมมันก็เป็นฝ่ายเดียวกับไอ้โต แล้วที่มันมาอยู่ตรงนี้ การมาของพัศดีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับไอ้เนมก็ได้ แล้วยังเมฆที่เงียบไม่พูดอะไรเหมือนกำลังทำตามแผน วางแผนอะไรอยู่ หรือว่านี่จะเป็นไปตามแผนของพวกมันกันแน่?
"แล้วมึง...."
ตูม!
กำลังจะเอ่ยปากเปิดโปงเพราะไม่อาจจะปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามการคาดคะเนของพวกมันไหว ชีวิตใครใครก็ต้องอยากมีอิสระและจัดการตัวเองทั้งนั้น วิทย์จะไม่ยอมให้ทุกอย่างที่ทุ่มเทมาต้องมาพังเพราะคนไม่กี่คนเป็นแน่! แต่เหมือนไอ้คนตรงหน้าจะโชคซะเหลืเกิน ถึงได้มีเสียงระเบิดมาช่วยมันไว้
"นี่มัน..." ก้มตัวหลบเศษหินที่ปลิวเข้าหาและเเรงสั่นสะเทือนด้วยความตกใจ ทว่าพอควันจางหาย ร่องรอยบางอย่างที่กำแพงซึ่งปริแตกออกทำให้ทุกคนเบิกตากว้าง!
"ทุกคน! เร็ว!" เสียงตวาดคุ้นหูทำให้ร่างทุกคนลุกพรวด ป๋าหันไปมองหน้าเจ้าคนเป็นหัวหน้ากลุ่มและไอ้อดีตคู่อริที่ยอมมาเป็นลูกน้องของตนชั่วคราวด้วยดวงตาวาววับ ความร้อนรนไม่พอใจที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผนลดฮวบลงอย่างรวดเร็วพร้อมกับรอยยิ้มพึงใจ เมื่อเสียงระเบิดดังขึ้น ร่องรอยทางรอดที่พวกเขาเคยวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ปรากฏ รวมทั้งกลุ่มนักโทษที่เข้ามาแกล้งวิ่งวุ่นก่อความวุ่นวาย ปิดบังรอยแตกโหว่ของกำแพงช่วยเป็นโล่กำบังให้สามารถเล็ดลอดออกไปได้โดยง่าย
"พี่โต..." ร่างของไอ้ตัวแสบที่ทำท่าจะถลาเข้ามาหาด้วยใบหน้ายินดีทำให้โตชะงัก ร่างสูงหน้านิ่วด้วยท่าทีลำบากใจไม่น้อย ขณะที่ไอ้วิทย์และไอ้เมฆเบิกตากว้าง จ้องมองเขาเหมือนมีเรื่องอะไรจะพูดหรือขัดสักอย่าง
"มึง..." วิทย์เบิกตากว้าง ทั้งงวยงงและสงสัย อีกทั้งกลัวว่านี่อาจจะเป็นอุบายของเพื่อนรัก ก็มันบอกว่าไม่อยากทำ แล้วนี่...มันหมายความว่ายังไง?
"รีบไปสิ!" รุนหลังไอ้วิทย์แรงๆแทนคำตอบของทุกอย่าง โตกำแขนไอ้เนมแน่น ฝ่ามือเกร็งเขม็ง..
ปึ่ก!
"ขอบใจว่ะ...ออกไปแล้วกูตอบแทนมึงแน่" เดินผ่านแล้วตบบ่ามันแรงๆ อย่างพึงใจ ขณะที่เคลื่อนกายไปยังกำแพงหนา ท่ามกลางนักโทษทั้งฝั่งตนและผู้ไม่รุ้อิโหน่อิเหน่ที่ถูกใช้ให้เป็นประโยชน์ ป๋ายิ้มให้มันในฐานะลูกพี่อย่างดีใจ แต่คนได้รับกลับยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวมึงก็เจอแล้ว"
"หือ... พูด...."
ปัง!
เสียงปืนลั่นแหวกอากาศมาทำให้บรรยากาศโกลาหลยิ่งทวีความร้อนแรง นักโทษที่เคยโห่ร้องวิ่งพล่านกลับต้องรีบหลบหนีอย่างเร่งด้วน เมื่อเสียงปืนดังขึ้น และร่างขอบนักโทษผู้โชคร้ายรายนั้นก็ทิ้งตัวลงบนพื้นพร้อมเลือดนองเอ่อ
"ชิบ! เอาแล้วไง" ผู้พันสถบดังๆพร้อมกับก้มตัวลงเพื่อจะลอดออกไปด้านนอกอย่างรีบเร่ง เสียงแต่เจ้าตรวนที่ขานี่ช่างทำให้ขยับตัวได้ยากลำบากนัก สมองของเขาสั่งให้รีบทำ รีบออกไป แรงปราถนากระซิบบอกว่าอีกนิด..อีกนิดเดียวก็จะเป็นอิสระเเละได้โลดแล่นอยู่ในโลกภายนอก
แค่อีกนิด..อีกนิดเดียวก็จะสำเร็จ!
ปัง ปัง ปัง
เสียงปืนที่ดังใกล้ตัวทำให้ร่างของทุกคนสะดุ้งโหยง เช่นเดียวกับเหล่านักโทษซึ่งแตกฮือและบางส่วนกำลังวิ่งหลบชะงัก..ทุกสิ่งแปรเป็นเงียบกริบเมื่อ มองเห็นบุคคลผู้มาใหม่..
ร่างสูงใหญ่ในชุดสีดำสวมเครื่องป้องกันและปืนยาวในมือทำให้ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง และยิ่งเงียบ..เงียบกริบเมื่อร่างเหล่านั้นโผล่มาจากทุกทิศทาง ทั้งบริเวณกำแพง แดนพิเศษ แดนสิบสอง หรือแม้แต่บนหลังคา ราวกับจะปิดทางหนีไม่ให้ออกไปได้และทั้งนี้..กระบอกปืนนั้นเล็งมาที่พวกเขา
เสียงกลืนน้ำลายลงคอยังว่าดังมากในยามนี้ ร่างของทุกคนยืนแข็งทื่อ ทั้งงวยงงและหวาดกลัวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ภาพเจ้าหน้าที่ซึ่งโผล่ออกมาอย่างดุดันทำให้พวกตนได้ตระหนักถึงความผิดที่ได้ทำ..
"ทุกคน..โปรดอยู่ในความสงบ"
เสียงของพัศดีดังขึ้น ร่างที่เดินออกมายืนอยู่หน้าบรรดาหน่วยคอมานโดทำให้นักโทษทุกคนชะงัก ใบหน้าของพัศดีที่พวกเขโกรธเคืองไม่พอใจยืนอยู่ตรงนั้น สีหน้าหยามหยัน ท่าทีเหนือกว่าชวนให้ความไม่พอใจลุกโชน ทว่าก็ทำอะไรมันไม่ได้เพราะมันมีคนและคนพวกนั้นก็มีปืน!
"ผมมาขอเจรจา สำหรับผู้ที่ก่อจลาจลและพยายามหลบหนีออกจากเรือนจำ"
เอ่ยแล้วดวงตาคู่นั้นก็หันมามองยังกลุ่มของบรรดาขาใหญ่ที่ต้องยืนนิ่ง ใบหน้าของพัศดีเคร่งขึ้น ก่อนจะแสยะยิ้ม..
......................... TBC.
หายไปหลายวัน..
สาเหตุเพราะมีสอบซัมเมอร์ ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้แจ้งก่อน เอาเป็นว่าเรากลับมาแล้ว และคราวนี้จะไม่หายไปแว้ววว
ส่วนตอนนี้...ใครวางแผนกับใคร ใครคิดจะทำอะไร มารอดูกัน
เขียนแล้วนึกกลัวใจพี่กันย์แกนิดๆแฮะ รู้สึกหลุดแล้วน่ากลัววว *0*
ตอนต่อไปพรุ่งนี้ค่า > <
ปล. โปรโมทเพจนิยาย ต่อไป เชิญเข้ามาทักทายพูดคุยกันได้ค่า >>
http://www.facebook.com/SilenceSerinStory 
หัวข้อ: OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! [by Silence_Serin] บทส่งท้าย Update 30.09.54 (อ่าน 2190383 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก