อารมณ์ดีแล้วครับ แฮะๆ คือสารภาพตรงๆว่า พัทในตอนที่ผมไปเห็น มันไม่ใช่เพื่อนผมอีกแล้ว ไม่ว่าจะหน้าตาที่ ... หลายวันที่ผ่านมา ผมพยายามนึกถึงหน้าหล่อๆของมันตลอดเวลา แต่ผมจำไม่ได้ ผมนึกออกแต่หน้าที่ ที่มันไม่เหมือนเดิม ผมกลับร้องไห้หลายคืน
และในที่สุด ผมก็มานึกได้ เหมือนตอนที่ผมนึกตอนที่พ่อของผมเสียว่า ผมควรจะจำแค่ว่าพัทคือเพื่อนที่ดีของ และตอนนี้มันไปรอผมที่ไหนซักที่แล้ว มันน่าจะแค่นั้น ... และก็แค่นั้นครับ
ตอนนี้นุกลับมาแล้ว รออ่านตอนต่อไป แต่ขอไปดูหนังก่อนครับ เพิ่งเคยรู้จัก อิอิ มาต่อแน่นอน รออ่านได้เลยครับ