ตอนที่ 44
“ ไม่เอาครับพ่อ ผมรักกันมันเกี่ยวอะไรด้วย ” เขาเถียงกันหรือปล่าว
“ อายุมากกว่าตั้งปีนึง ทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่ สมัยชั้นอายุเท่าแกชั้นต้องช่วยพ่อขับรถสิบล้อ ให้ดูแลคนๆเดียวทำให้ดีก็ไม่ได้ ” ต้องมีใครโดนเทศน์แน่ๆเลย เพราะตอนนี้ลืมตาอยู่แต่มองไม่เห็นอะครับ
“ ผมไปหาอะไรกินนะครับ ” ท่าทางจะชิ่ง อิอิ
“ ไม่ต้องไป มานั่งนี่ ” โหดอะ
“ ผมก็แค่โกรธน้องเค้า ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้นิครับ ถ้าผมรู้ล่วงหน้า ให้ผมโดนแทน ผมก็ทำได้ ” หูว ฟังแล้วซึ้ง กล้าพูดอะคนเรา
“ ไม่ใช่คนโดนมันก็พูดได้ แกต้องบอกว่าต่อไปจะพยายามไม่ให้เกิดขึ้นอีก โดยเฉพาะตัวแกเนี่ยต้องทำตัวซะใหม่ หัดถามหัดดูซะก่อนจะทำอะไร ”
“ น้องบอลคงไม่ตั้งใจหรอกค่ะ อย่าว่าอีกเลยนะคะ ” นี่เสียงแม่ผมนี่ เค้าอยู่ด้วยกัน ... แล้วพี่บอลพูดส่อแบบนี้ ... หรือแม่ผมรู้แล้วว่า ผม ... ว่าผม
“ เอาไว้เค้ามีแฟน คงจะทำอะไรระวังกว่านี้นะคะ โสดๆก็อารมณ์แบบนี้ทุกคนแหละค่ะ ” โล่งเลยๆ เมื่อกี้เกร็งจนยกไหล่ขึ้นมาตั้งโดนไม่รู้ตัวเลย
“ โอ๊ะ !! ” พอจะแอบนอนก็เจ็บซะแล้ว
“ หืม ... เป็นไรลูก ” เสียงพ่อของพี่บอลครับ
“ ปวดหัวไหล่มากเลยครับ ” ทุกคนก็แวะมาถามอาการ แล้วก็มีคนเฝ้าไข้ดูแลกันตลอดครับ มีแค่บางวัยที่ไอกีกับไอต้ามาเฝ้า ได้หัวเราะจะเจ็บไหล่ทุกที ไม่อยากเชื่อเลยว่ามันสองคนเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว
จากนั้นประมาณ 2 สัปดาห์ ผมก็ออกจากโรงพยาบาลโดยสภาพยังไม่สมบูรณ์ แต่ใจอยากกลับไปเรียนมาก เลยขอออกมาเพื่อขยันเรียนให้ถึงที่สุด
“ ข้อนี้ แกต้องดูสูตร เพราะมันยาว อาจารย์แค่ต้องการให้แทนค่าเฉยๆ ที่เหลือก็รอบคอบเป็นพอ ” พี่จอมที่เป็นคนเรียนเก่งครับ แต่วิชาคำนวณนี่ขั้นเทพ ทฤษฎีมีปัญหามากมาย
“ เออนี่ ไอกรกับดอกท้อกลับมาเรียนแล้วนะ ”
“ พี่กรเคลียร์กับพ่อพี่ดอกท้อยังครับ ” จะว่าไปผมเหมือนจะลืมไปแล้วนะเนี่ย พูดให้ผมนึกอีกละ เพราะถ้าผมไม่ต้องเข้ามายุ่งเรื่องนี้ ผมก็ไม่ต้องมาเจ็บตัว ... ไม่อยากคิดๆ ช่วยคนก็ดีแล้ว
“ ไปคุยกันแล้วมั้ง ... แปบนึงๆ ทำข้อนี้ไปก่อน ” ผมนั่งทำข้อสอบเก่าที่ซื้อมาเรื่อยๆ จนไปแอบได้ยินที่พี่ๆปีสองเค้าคุยกัน
“ ปีหนึ่ง ไม่ค่อยมีนักกีฬาเลย แต่งหน้าแต่งตา ไม่สวยก็หล่อหลบๆ เนี่ยนักฟุตซอลยังหาไม่ได้เลย ... แต่จริงๆก็มี ” อ้าว ยังไงของเค้าวะ เนี่ยพี่ฝ่ายกีฬาของสโมสรฯผมครับ
“ มีก็ดีแล้ว บ่นทำไมวะ ” พี่จอมเจ้าเก่า
“ กูหาได้ 5 คน มึงจะให้มันวิ่งหอบตายคาสนามเหรอ มันต้องคนตัวเปลี่ยนด้วยเว้ย ” ก็ใช่ ฟุตซอลเนี่ยคล้ายๆกับฟุตบอล ต่างกันที่จำนวนคนและสนาม ความไวในเกมส์ก็มากกว่า
“ ผมเป็นสำรองให้ก็ได้ครับ ” เดี๋ยวจะเสียชื่อนักฟุตบอล อิอิ ฟุตซอลก็เล่นครับ
“ เล่นเป็นปล่าวเห้ย ไม่เหมือนจิ้มสาวนะ ” กำ จิ้มสาวสิยาก คริๆๆ
“ เล่นให้ดูก็ได้พี่ ไปเลยปะ ” พวกพี่ๆเหมือนไม่เชื่อครับ ต้องโชว์ซะละ ผมเดินไปขอเสื้อกีฬาจากพี่มา ถอดเสื้อเปลี่ยนให้ดูกลางสโมสรเลยครับ หุหุ
“ โห หุ่นดีนี่หว่า ” พี่จอมชมครับ อิอิ ต้องให้โชว์ แล้วใครลูบหลังผมอะ
“ หืมม ขาวมากเลยอ่า ตัวนิ่มด้วย ”
“ เฮ้ยพี่ ... โห ๆ ” ผมรีบใส่เสื้อด้วยความรวดเร็วครับ โดนกระเทยลูบซะงั้น เหอะๆ
พอถึงสนาม ก็จัดการโชว์เทคนิคเล็กน้อย เช่นเดาะบอล วิ่งเล่นในสนาม ฟุตซอลเกมส์ไวมาก ต้องส่งให้ตรงตัวและแม่น แต่เพื่อนที่เล่นกับผมมันดูเก้ๆกังๆ คงเล่นกับเพื่อนๆมากกว่า แต่ผมตัวโรงเรียนเก่าครับ
“ โอเคเว้ย โทษที่ดูถูก เห็นหน้าขาวๆ ” พี่ก็ไม่ได้ขาวน้อยกว่าผมเท่าไรหรอก ... จะว่าไปพี่เขาก็หน้าตาดีครับ หมายถึงคนที่มาบ่นๆเรื่องกีฬาอะครับ ว่าแต่ทำไมยิ้มแปลกๆจัง
“ แล้วหัวไหล่ มีแผลรอบๆ เป็นอะไรเหรอ ” พี่เขาสังเกตด้วยครับ ขนาดรีบใส่รีบถอดนะเนี่ย ผมก็เล่าให้พี่เขาฟังว่าโดนกล่องเหล็กหล่นทับ แต่ไม่ได้เล่าเรื่องตาครับ
“ แล้วจะไหวเหรอ เผื่อมีกระแทกไรงี้อะ ”
“ ไหวน่าครับ ไม่เป็นไรครับ ” พี่คนนั้นทำหน้าคิดๆอะไรไม่รู้ แต่หน้ากังวลนิดๆ ผมเลยต้องถาม
“ เป็นอะไรครับ ”
“ ถ้าให้เป็นตัวจริงจะไหวไหม พี่เกรงใจว่ะ ... คือไงดีวะ พี่อยากให้คณะเราไม่น่าเกลียดมาก ปกติส่งก็ส่งขว้างๆ ” ที่แท้ก็เกรงใจเรื่องนี่เอง
“ ได้อยู่แล้วพี่ เค้าแข่งวันไหนอะครับ ”
“ วันพฤหัสฯ นัดแรก แต่พี่อยากให้มาลองมือลองเท้ากันก่อน อย่างน้อยๆก็พอรู้จักกัน ” พี่เขาก็นัดมาวันพรุ่งนี้ครับ วันนี้วันจันทร์ เปิดมาก็เจองานเลยผม เหอะๆ
“ นุ ... ” ตกลงกันเสร็จก็จะกลับไปสโมสรฯ เก็บของกลับคอนโดครับ
“ พี่ชื่อโจ ” เรียกเพื่อบอกชื่อครับ น่ารักไปปล่าว อิอิ
“ ครับพี่โจ ผมกลับละครับ ” ผมโจก็ยิ้มๆให้ ว่าไปแล้วพี่โจนี่นักกีฬาแน่เลย หุ่นดีครับ แต่ไม่ใช่แบบหนาปึ้กนะ พอดีๆมากกว่า หุ่นคล้ายพี่บอลแฮะ ... นึกถึงพี่บอล ยังไม่ค่อยได้คุยกันเลย ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลก็คุยกันน้อยครับ ต้องโทรหาซะหน่อย
“ สวัสดีคร้าบ ยุ่งอยู่หรือปล่าวครับ ”
“ ครับ ว่าไงอยู่ไหนแล้ว ”
“ กำลังจะกลับแล้วครับ พี่บอลทำอะไรอยู่ ”
“ นอนรออยู่ที่คอนโดครับ เนี่ยดูกีทำเลข ไอต้าก็อ่านฟิสิกส์อยู่ ” โห ขยันจังสองผัวเมียเนี่ย
“ เดี๋ยวผมรีบกลับไปครับ เจอกันครับ ”
“ จ้ะ … ” เอ๋ เมื่อกี้อะไร ...
“ พี่บอล ... (ตรู้ดด) ” เงียบแล้ว พี่บอลพูดจ้ะเหรอเนี่ย เหอะๆๆ เป็นไปได้ ผมรีบกลับทันทีที่รู้ว่าพี่บอลอยู่ที่คอนโด ไม่อยากให้รอนาน ที่สำคัญอยากเจอหน้ามากๆครับ >.<
“ สวัส ... พี่ดอกท้อ ” พอเปิดประตูห้อง แทบหงายหลังเลย พี่ดอกท้อมาอยู่ที่นี่ได้ไง
“ แล้วร้องไห้ทำไมครับ ” พี่ดอกท้อวิ่งมาลากผมเข้าไปกอดแล้วก็ร้องไห้ ... แต่มันจะไม่ดีแล้ว เพราะพี่บอลกับไอสองกีตาร์ตาค้างไปแล้วครับ
“ ฮือ นุ ไอกรอะ มัน ... มัน ฮือ ” ผมรีบส่งสายตาให้ไอกีช่วย แต่มันยังนิ่งครับ เลยส่งสายตาไปหาพี่บอลดันทำตาแข็งใส่อีก
“ พี่ดอกท้อ เรานั่งคุยกันดีๆนะครับ ”
พี่ดอกท้อเล่าว่า ตั้งแต่กลับมาเรียนได้ พี่กรก็ดูแลอยู่ แต่หลังๆเริ่มหาย จนพี่ดอกท้อไปรู้จากเพื่อนอีกคณะหนึ่งว่าพี่กรไปล่าสาวๆคณะนั้นอยู่ แต่กลางคืนก็ยังโทรหาพี่ดอกท้อตลอด ผมเลยต้องหิ้วกลับไปส่งที่ห้องด้านบน ผมสัญญาว่าจะช่วยตามให้
“ เหนื่อย ... ” พอกลับถึงห้อง กะจะอ่านหนังสือคุยเล่นกับเพื่อนกับพี่บอล ก็ต้องมายุ่งปัญหาเดิมๆอีกแล้ว
“ ขอไปอาบน้ำก่อนนะครับ พี่บอลมานี่หน่อยดิ ” ผมไปลากพี่บอลกำลังจะปิดประตูห้อง ไอตัวน้อยๆตัวหนึ่งสอดทันที
“ ระวังขาถ่าง ”
“ หึหึ ขอโทษว่ะน้องกี หนักแค่ไหนก็ไม่ถ่าง หุหุ ไม่เหมือนมึงอะ ดิ้นเป็นแมว ร้องดังด้วย ฮ่าๆ ” มันรีบว่าผมใหญ่เลยครับ ว่ามึงดิร้องเป็นแมว กูไม่เคยร้องเสียงดังเลย วุ่นวายจริงมึงเนี่ย พอปิดประตูห้องปุ้บ
“ คิดถึงจังครับ ” พี่บอลกอดผมทันที แล้วก็ลูบหัวเบาๆ
“ เหมือนกันครับ ”
“ ไหล่เป็นไงบ้าง เหมือนเดิมไหม ” พี่บอลคงกลัวผมจะเคลื่อนไหวได้ไม่ดีเหมือนเดิม
“ เหมือนไม่ได้ผ่าเลย ไม่ต้องห่วงนะครับ ”
“ แล้วเรียกเข้ามาทำไมเนี่ย อยาก ... เหรอ ” เหอะๆ ว่าเข้าไปนั้น ร่างกายยังไม่สมบูรณืไม่อยากหางานครับ
“ จูบกันเฉยๆได้ปะ ” ผมโน้มคอพี่บอลลงมาประกบปากกันครับ เราจูบกันให้หายคิดถึงเฉยๆครับ ไม่ได้ยึดติดว่าต้องจิ้มกัน อุอุ
“ พี่ไปรอข้างนอกนะ วันนี้กินข้างบนนี้นะ จะได้ทบทวนหนังสือกัน ” ผมเข้าไปอาบน้ำ แล้วก็เดินออกมา ปรากฏว่าพี่บอลหน้าง้ำหนัก ส่วนไอกีก็เซงๆ เป็นอะไรกัน
“ มึงไปเป็นนักกีฬาทำไมอะ มึงยังไม่แข็งแรงเลยนะ ” เอาแล้วไง ใครบอกเนี่ย
“ นุ ถ้ารักพี่ ... อย่าลงแข่งนะ ” ... ได้ไงล่ะ แล้วพี่ๆผมไม่ว่าเอาเหรอ ...
----------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงกันบ้างครับ ไม่เจอกันหลายวันนะเนี่ย ไปคุยเรื่องเชงเม้งมาครับ คุณปู่เรียกไปพบ ท่านเล่าให้ฟังว่าท่านเคยออกไปรบสมัยสงครามร่มเกล้าครับ ฟังแล้วสนุกครับ แต่เศร้ามากตอนท่านเล่าถึงตอนที่รู้ว่าคนไทยเราระเบิดกันเอง เฮ้อ แถมร้องเพลงมห้ฟังด้วย จำได้ท่อนนี้ ติดใจมาก ... ไทยฆ่าไทยให้ชาติอื่นครอง วิญญาณปู่จะร้องไอลูกหลานจัญไร ... ยอดๆ
ไม่ค่อยทักทายกันเลยอะ
คนเข้ามาคุยน้อยจัง ใครซุ่มอยู่ออกมาเลยนะ ไม่งั้นๆ จะเอาปลาทองไปยัดปากไอกี
กระทู้นู้นเตรียมพบกับ 2 ตอนพิเศษๆ ตอนที่ 1 ก็สงครามปลาทองกลางห้องดัง อิอิ ตอนที่ 2 อันนี้น่ารักนะ เพิ่งเกิดเมื่อวันเสาร์เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ของไอกีตาร์ 2 คน ขนาดจะสามสิบกันทั้งคู่ ยังอุตส่าห์หวาน
กอดๆ